Muzea historyczne to nie tylko pamiątki przeszłości. Lepiej
Transkrypt
Muzea historyczne to nie tylko pamiątki przeszłości. Lepiej
Muzea historyczne to nie tylko pamiątki przeszłości. Lepiej myśleć o nich jako o medium umożliwiającym zaprezentowanie opowieści na temat własnej historii. Jak pisał niemiecki teoretyk Jan Assmann „tylko znacząca przeszłość jest wspominana i tylko wspominana przeszłość staje się znacząca”. W praktyce opowieść snuta na własny temat przez kolejne pokolenia ma nieuchronnie wybiórczy charakter – wiąże się z pewnym obrazem samych siebie, stanowi świadectwo aktualnych ideałów, aspiracji i obaw. Po 1989 roku polskie muzealnictwo stanęło przed wyzwaniem opowiedzenia historii Polski w nowej, coraz to bardziej dynamicznej epoce. Na przestrzeni przeszło dwudziestu lat zmienił się nie tylko ustrój czy kontekst geopolityczny, ale i wzorce kulturowe decydujące o wiarygodności oraz atrakcyjności opowieści historycznej – w tym narracji muzealnej. Organizatorów konferencji łączy przekonanie o konieczności wypracowania nowej – aktualnej i atrakcyjnej – opowieści na temat polskiej historii adresowanej tak do Polaków, jak i innych narodów Europy, zwłaszcza tych, z którymi złączyła nas historia. W szczególności powinna ona podjąć wyzwanie ponownego opisania wieku XX – okresu wojny, doświadczenia dwóch totalitaryzmów, wyjątkowości transformacji ustrojowej oraz wysiłku modernizacyjnego podjętego po roku 1989. Pierwsza dekada XXI wieku dowodzi, że najbliższe lata, zwłaszcza w Europie, okażą się czasem silnych tożsamości narodowych i poszukiwania nowych narracji historycznych. Jaki portret Polaków zdecydujemy się przedstawić? CEL KONFERENCJI Dwudniowa konferencja służy próbie odnalezienia odpowiedzi na pytanie o kształt aktualnej i atrakcyjnej narracji przedstawiającej całość dziejów Polski ze szczególnym uwzględnieniem wieku XX. Interdyscyplinarny charakter konferencji umożliwia skonfrontowanie różnych porządków: ● teoretycznego, którego celem jest: ◦ omówienie przemian polskiej pamięci zbiorowej na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat, ◦ wskazanie narzędzi analitycznych umożliwiających systematyczną refleksję nad stale rozwijającą się dziedziną muzealnictwa historycznego, ◦ identyfikacja trendów narracyjnych obecnych w polskim muzealnictwie historycznym po 1989 roku, ● praktycznego, omawiającego wybrane nowoczesne europejskie muzea narracyjne, ● dyskusji, zakładającej poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o aktualną narrację spajającą całość dziejów Polski w sposób atrakcyjny dla obcokrajowców i samych Polaków. Konferencja odbędzie się 27 i 28 września 2012 r. w sali 316 Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie, ul. Dobra 56/66 Informacje na temat konferencji: Michał Wysocki | Dział badawczy MHP | [email protected] | 22 211 90 31 PYTANIA BADAWCZE – USZCZEGÓŁOWIENIE Konferencja powinna służyć przede wszystkim poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o kształt nowoczesnej narracji umożliwiającej kompleksowe przedstawienie historii Polski w atrakcyjny sposób, a w szczególności: ● w odniesieniu do polskiego muzealnictwa historycznego i trendów narracyjnych: ◦ w jaki sposób zmienia się polskie muzealnictwo historyczne po 1989 roku – jakie trendy dominują, co decyduje o szansach i barierach rozwojowych instytucji muzealnych? ◦ jakim zmianom podlega obraz Polaków i polskiej historii w rodzimym muzealnictwie po upadku komunizmu? ◦ jakimi głównymi narracjami historycznymi posługujemy się na potrzeby opowiedzenia polskiej historii w wieku XX – w tym zwłaszcza okresu wojny, PRL i transformacji ustrojowej? ● w odniesieniu do systematyzacji terminologicznej umożliwiającej refleksję naukową: ◦ w jaki sposób naukowa refleksja nad zagadnieniem pamięci zbiorowej może wzbogacić i usystematyzować badania nad muzealnictwem historycznym? ◦ na czym polega rola muzealnictwa historycznego w perspektywie studiów nad pamięcią? ◦ jakie są aktualne ustalenia związane z badaniem kultury pamięci Polaków i ich świadomości historycznej? ● w odniesieniu do pytania o aktualne trendy w europejskim muzealnictwie historycznym: ◦ jaką historię, w jaki sposób opowiadają na swój temat narody europejskie za pomocą nowoczesnych muzeów narracyjnych? ◦ jakie wspólne trendy można zaobserwować w odniesieniu do europejskiego muzealnictwa historycznego na przestrzeni ostatnich lat? ◦ jakie były główne dylematy związane z konstruowaniem narracji historycznej w wybranych instytucjach i w jaki sposób zostały przezwyciężone? ◦ co składa się na zespół dobrych praktyk, wartych naśladowania w Polsce pod względem sposobu prowadzenia narracji muzealnej i organizacji struktury ekspozycji? ● w odniesieniu do pytania o aktualną narrację dla polskiej historii: ◦ jaką historię Polski chcemy opowiedzieć samym sobie i pozostałym narodom? ◦ jaka powinna być nowoczesna formuła polskiego muzeum historycznego? ◦ w jaki sposób przedstawić zmienne losy Polski i Polaków w wieku XX – ze szczególnym uwzględnieniem okresu wojny, PRL i transformacji ustrojowej ◦ co decyduje o atrakcyjności i skuteczności przekazu narracyjnego muzeum historycznego we współczesnej Polsce?