Dzieci krzywdzone są wśród nas

Dzieci krzywdzone są wśród nas
Dom rodzinny to miejsce, w którym dziecko powinno czuć się bezpiecznie, gdzie
powinno być kochane i chronione. Nie zawsze jednak tak bywa. Dom rodzinny nie rzadko
jest miejscem niebezpiecznym, w którym regularnie dziecko doznaje cierpień fizycznych
i emocjonalnych, gdzie jest również wykorzystywane seksualnie.
Zależność dziecka od rodziców
sprawia, że ma ono utrudniona
możliwość obrony, ucieczki, czy też
separacji od sprawcy.
Sprawca posiadający władzę rodzicielską dysponuje większą swobodą
działania i ma stały i nieograniczony
dostęp do swojej ofiary. Krzywdzenie
dziecka w rodzinie zazwyczaj powtarza
się w sposób systematyczny przez dłuższy
czas. Ingerencja osób trzecich działających
jest utrudniona. Dziecko zazwyczaj zmuszone jest do uruchomienia długotrwałych
strategii zaradczych, pozwalających na
pozostanie w rodzinie, która jest zarówno
źródłem patologii, jak i wsparcia.
Konsekwencją krzywdzenia dziecka
jest uszkodzenie jego własnego Ja
Dotyczy to szczególnie dzieci, które
krzywdzone były przed 12 rokiem życia.
Kiedy nie jest jeszcze rozwinięte myślenie
abstrakcyjne. Nie potrafi ono zrozumieć
dlaczego tak jest, obwinia siebie. Często
myśli „jeśli mnie coś takiego spotyka to
pewnie sobie na to zasłużyłem, jestem
zły”, jest przekonane, że jest w nim coś,
co powoduje iż dorosły tak je traktuje.
Aby uporać się z tą sytuacją włącza
mechanizmy obronne czyli idealizuje
rodzica kosztem siebie. Ponieważ dziecko
potrzebuje pozytywnego obiektu, którym
jest zawsze rodzic w związku z tym to
rodzic niszczy dziecku samoocenę.
Idealizując portret rodzica dziecko zakłada,
że jest potrzebne, kochane, te przekonania
budują jego pozytywny obraz siebie. Nie
dopuszcza do swojej świadomości, że
rodzic jest zły a jeśli tak jest to obwinia
siebie za to.
Jednym słowem dziecko krzywdzone
nie wie, że jest krzywdzone. By poprawić
swoją sytuację stara się być coraz bardziej
grzeczne, zdarza się, że zanieczyszcza
się kałem, starsze często uciekają z
domu.
Bardzo destrukcyjnym mechanizmem
obronnym jest ustawiczne karanie
własnego ciała, samookaleczenie się,
wyrywanie sobie włosów, nie rzadko
popełniają samobójstwa, obserwuje
się zaburzenia w kontaktach
z rówieśnikami.
Lęk przed odkryciem tajemnicy, którą
dziecko dźwiga, może być powodem iż
jest zamknięte w sobie, unika kontaktu z
rówieśnikami bądź jest agresywne.
Odczuwanie nadmiernego lęku w
kontaktach fizycznych może być przyczyną
przekraczania własnych granic.
Potencjał intelektualny człowieka jest
uwarunkowany genetycznie, aby był w
pełni wykorzystany wymaga systematycznej
stymulacji. U dziecka krzywdzonego
mimo, że potencjał intelektualny jest w
normie to wyniki w nauce rozmijają się,
są dużo niższe. Dziecko nie jest w stanie
wykorzystać własnych możliwości. Jednym
z powodów jest skupienie uwagi na stan
przetrwania, zapewnieniu poczucia bezpieczeństwa jeśli doznaje od ludzi porażki
nie jest stymulowane to wycofuje się z
działań rozwojowych. Często od pedagogów
słyszy się – zdolne, ale leniwe. Dobrze
pracuje na materiale znanym, w nowych
sytuacjach gubi się, odczuwa lęk.
Dzieci krzywdzone są nadmiernie
skoncentrowane na sygnałach werbalnych
i niewerbalnych innych osób. Obserwuje
nauczyciela jego zachowania a nie to co
mówi. Rozpoznaje jego emocje. Największym problemem jest zmiana osoby.
Dziecko jakby na nowo musi się jej
„nauczyć”, by znowu umieć rozpoznać i
przewidywać jego zachowania i emocje.
Na skutek doznania urazów
psychicznych dochodzi u dziecka
krzywdzonego do zaburzeń
w funkcjonowaniu emocjonalnym.
Dzieci nie są w stanie przyjąć czy
uczestniczyć konstruktywnie w przedsta-
wieniach teatralnych, tańcach czy śpiewach.
Ich świat wewnętrznych przeżyć emocjonalnych im na to nie pozwala. Dziecko
uczestnicząc w takiej imprezie pobudza
własne emocje, z którymi sobie nie radzi.
Takie napięcie emocjonalne powoduje,
że dziecko się dekoncentruje, bo czuje
wręcz ból.
W dorosłym życiu często mają
problemy z nawiązaniem bliskich
i głębszych relacji.
Ich relacje z innymi są nacechowane
chłodem i powściągliwością, spowodowane lękiem przed odrzuceniem. Skutki
poniżania wpływają na niską samoocenę,
podejrzliwość, nietolerancję. Występuje
też wyraźna zależność między traumatycznymi przeżyciami, a trudnościami w
zbudowaniu w przyszłości trwałej rodziny
własnej.
Uraz psychiczny, który spowodowany
jest silnym stresem wpływa też na obniżenie odporności. W związku z tym dzieci
krzywdzone częściej chorują, są słabsze,
mają mniejszy wzrost i wagę.
W świetle powyższych faktów nasuwa
się wniosek, że nie zawsze dzieciństwo
jest czasem beztroski i zabaw.
Niektóre dzieci przeżywają traumatyczne
sytuacje, które są niezrozumiałe
czasami dla człowieka dorosłego.
Dlatego nie pozwólmy im tego
doświadczać, nie bójmy się zgłaszać,
jeśli podejrzewamy, że dziecko może
być krzywdzone.
ZAPRASZAMY DO PSYCHOLOGÓW
W PORADNI LECZENIA UZALEŻNIEŃ
PRZY UL. REMBIELIŃSKIEJ 8.
mgr Bożena Nagrodzka
Kierownik Poradni Leczenia
Uzależnień Przychodnia
ul. Rembielińska 8
PORADNIA LECZENIA UZALEŻNIEŃ
SZPZLO WARSZAWA-BRÓDNO, UL. REMBIELIŃSKA 8
czynna
od poniedziałku do piątku
w godzinach 9.00 - 19.00
tel. 22 674 55 21
Można zapisać się osobiście lub telefonicznie