docWYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA - zsp
download 
Reklamacja Transkrypt
WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA - zsp
WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA – MATEMATYKA sporządzony w oparciu o program nauczania „Policzmy to razem” wydawnictwa Nowa Era 1. Uczeń jest zobowiązany do posiadania na każdej lekcji matematyki niezbędnych pomocy dydaktycznych (obowiązującego podręcznika, uzupełnionego zeszytu przedmiotowego oraz przyborów takich jak pióro lub długopis, ołówek, linijka, cyrkiel). 2. Uczeń ma obowiązek odrabiać ze zrozumieniem zadanie domowe. 3. Nauczyciel ocenianie bieżące prowadzi systematycznie w ciągu całego roku szkolnego na podstawie odpowiedzi ustnej, prac pisemnych, prac domowych, bądź ich braku, obserwacji ucznia pod kątem przygotowania do lekcji, aktywności, pracy w grupie, innych osiągnięć zbieżnych z przedmiotem. 4. Oceny z poszczególnych form wypowiedzi mają różną wagę (wartość). Najważniejsze są oceny z prac kontrolnych, testów, sprawdzianów i odpowiedzi. Pozostałe oceny mają mniejszą wagę. Ocenę końcową oblicza się metodą średniej ważonej. 5. Uczeń ma obowiązek umieć na każde zajęcia trzy ostatnie tematy lekcyjne, z których nauczyciel może przeprowadzić kartkówkę trwającą od 5 do 15 minut (kartkówka nie musi być zapowiedziana). Kartkówka może dotyczyć również zadania domowego, grupy zadań rozwiązanych na poprzednich zajęciach. 6. Nauczyciel może również sprawdzić wiedzę ucznia z trzech ostatnich tematów poprzez odpowiedź ustną. 7. Ocenie podlegać mogą również ćwiczenia pisemne na lekcji dotyczące sprawdzania wiedzy bieżącej ucznia, polegające na rozwiązywaniu problemu w zeszycie przedmiotowym w trakcie trwania lekcji. 8. Praca klasowa jest zapowiadana z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem i obejmuje materiał z całego działu. 9. Uczeń, który był nieobecny na pracy klasowej ma obowiązek jej napisania w terminie tygodnia od momentu powrotu do szkoły. 10. Ocena z pracy pisemnej (z wyjątkiem oceny z kartkówki) może być poprawiona w terminie dwóch tygodni od momentu oddania pracy przez nauczyciela (pod warunkiem, że wszystkie nieobecności ucznia na zajęciach edukacyjnych z danego przedmiotu są usprawiedliwione) w terminie ustalonym przez nauczyciela. 11. Nauczyciel może punktować odpowiedź pisemną, ale końcowy efekt pracy ucznia musi być przedstawiony w postaci oceny. Kryteria oceniania kartkówek, sprawdzianów oraz klasówek: 0% - 30% - ocena niedostateczna 31% - 50% - ocena dopuszczająca 51% - 75% - ocena dostateczna 76% - 90% - ocena dobra 91% - 100% - ocena bardzo dobra 100% + zadanie dodatkowe – ocena celująca 12. Ocenione prace wracają do nauczyciela i są przez niego przechowywane do końca roku szkolnego. 13. Uczniowie, jego rodzice (prawni opiekunowie) mają wgląd do pracy na zasadach określonych przez nauczyciela. 14. Osoba, która w trakcie pisania kartkówki, sprawdzianu lub innej pracy pisemnej zostanie przyłapana na zaglądaniu do kartki kolegi lub koleżanki lub na korzystaniu z innych niedozwolonych form pomocy (ściąg) otrzymuje ocenę niedostateczną bez możliwości jej poprawy. 15. W pracach uczniów, którzy posiadają opinie z poradni psychologiczno-pedagogicznej o dysortografii aspekt ortograficzny nie ma wpływu na ocenę. 16. Uczniowie z orzeczeniem o dysgrafii mogą pisać pismem drukowanym. 17. Uczniowie z deficytami rozwojowymi mają ustalone dodatkowe zadania w obrębie swoich możliwości twórczych w zakresie matematyki, które mają wykonywać w domu. 18. Uczeń, który otrzyma ocenę niedostateczną lub nie zostanie sklasyfikowany (z powodu nieobecności na zajęciach) na semestr ma obowiązek uzupełnić wiadomości do 31 marca. 19. Po podaniu przewidywanych rocznych ocen klasyfikacyjnych z zajęć edukacyjnych uczeń może zwrócić się do nauczyciela z prośbą o umożliwienie napisania pisemnego sprawdzianu na ocenę najwyżej o stopień wyższą od proponowanej z zakresu materiału wskazanego przez nauczyciela, zgodnie z wymaganiami na poszczególne oceny, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki: – wszystkie nieobecności ucznia na zajęciach z danego przedmiotu są usprawiedliwione, – wszystkie pisemne prace napisane są przez ucznia w terminie. Sprawdzian uznaje się za pozytywnie zaliczony jeżeli uczeń uzyskał co najmniej 100% punktacji przewidzianej na daną ocenę według wymagań edukacyjnych. SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCEN – KLASA III OSSP według treści nauczania (Przyjmuje się, że jednym z warunków koniecznych uzyskania danej oceny jest spełnienie wymagań na wszystkie oceny niższe) Dział programu Figury płaskie Treści Figury podobne Cechy podobieństwa trójkątów Stosunek pól figur podobnych Umiejętności Uczeń: wskazuje pary figur podobnych uzasadnia podobieństwo trójkątów dopuszczający Poziom umiejętności ze względu na ocenę dostateczny dobry bardzo dobry dla prostych przypadków, np. dwa kwadraty, dwa koła rozróżnia, które dwa prostokąty są podobne, a które nie – na podstawie ich wymiarów oblicza skalę podobieństwa prostokątów formułuje cechy podobieństwa dla wybranych figur, np. prostokątów, równoległoboków, rombów w najprostszych przypadkach, np. dla trójkątów równobocznych gdy dane są wszystkie kąty trójkątów gdy dane są wszystkie boki trójkątów wykorzystuje własności innych figur do sprawdzania podobieństwa trójkątów wykorzystuje zależność między stosunkiem pól figur podobnych a skalą podobieństwa wykorzystuje zależność między stosunkiem objętości brył podobnych a skalą podobieństwa rozwiązuje zadania problemowe dotyczące stosunku pól figur podobnych i stosunku objętości brył podobnych oblicza stosunek pól figur podobnych w danej skali i stosunek objętości brył oblicza stosunek pól trójkątów podobnych lub podobnych w danej skali kwadratów, mając dane wszystkie wielkości potrzebne do obliczenia pola Równania, nierówności i ich układy ● ● ● Rozwiązywanie układów równań metodą podstawiania lub przeciwnych współczynników Interpretacja geometryczna układu dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi Zastosowanie układów równań do rozwiązywania zadań tekstowych sprawdza, czy dana para dla układu typu liczb spełnia układ równań x y a x y b rozwiązuje układ dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi wybraną metodą rozpoznaje układ sprzeczny, oznaczony i nieoznaczony interpretuje w układzie współrzędnych układ dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi rozwiązuje zadania tekstowe za pomocą układów równań Bryły ● ● ● ● ● Ostrosłupy prawidłowe i inne Siatki ostrosłupów Obliczanie pól powierzchni i objętości ostrosłupów Przekroje graniastosłupa i ostrosłupa Obliczanie pól powierzchni i obję- oblicza pole powierzchni i objętość graniastosłupów i ostrosłupów rozpoznaje rodzaje brył obrotowych, opisuje kształt brył wyznaczonych przez obracającą się figurę płaską konstruuje siatki i buduje model walca i stożka dla układu typu ax by c dx ey f metoda podstawiania dla układów typu x ay b cx y d – gdy występują nawiasy i współczynniki ułamkowe wykorzystuje szacowanie do ustalenia, czy dana para liczb spełnia układ metoda przeciwnych współczynników – najprostsze przypadki samodzielnie podejmuje decyzję co do metody, rozwiązuje układ wybraną metodą przekształca układ do postaci dogodnej dla wyboru metody, rozwiązuje układ wybraną metodą rozpoznaje układ oznaczony rozpoznaje układ sprzeczny, oznaczony i nieoznaczony podaje przykłady układów sprzecznych, oznaczonych lub nieoznaczonych gdy występują nawiasy i współczynniki ułamkowe rozpoznaje rodzaj układu równań na podstawie interpretacji graficznej w sytuacjach prowadzących do układów, w których występują nawiasy i współczynniki ułamkowe w sytuacjach prowadzących do układów sprzecznych lub nieoznaczonych dla układu typu dla układu typu x y a x y b ax by c dx ey f w sytuacjach prowadzących do układu typu w sytuacjach prowadzących do układu x y a x y b typu proste przypadki, gdy dane są wszystkie parametry występujące we wzorze dla graniastosłupów i ostrosłupów czworokątnych, gdy dana jest krawędź podstawy i wysokość stosuje twierdzenie Pitagorasa do uzyskania odcinków potrzebnych do obliczenia pola powierzchni lub objętości rozwiązuje zadania problemowe dotyczące pola powierzchni i objętości graniastosłupów i ostrosłupów rozróżnia kulę, walec i stożek wskazuje figurę płaską, która obracając się w przestrzeni, wyznacza walec, stożek lub kulę opisuje figurę płaską, która obracając się w przestrzeni, wyznacza walec, stożek lub kulę wskazuje oś obrotu i kształt figury płaskiej, która obracając się, wyznacza daną bryłę obrotową dla stożka, gdy dany jest kąt środkowy wycinka, tworząca i promień podstawy oblicz wymiary prostokąta tworzącego powierzchnię boczną walca, gdy dana jest wysokość i promień podstawy dla walca, gdy wymiary są liczbami naturalnymi ax by c dx ey f oblicz kąt środkowy wycinka tworzącego powierzchnię boczną stożka, mając daną tworzącą i promień postawy ● ● Powtórzmy to razem ● tości graniastosłupów i ostrosłupów Walec, stożek, kula Siatki walca i stożka Przekroje walca, Liczby wymierne dodatnie Liczby wymierne dodatnie i ujemne Potęgi Pierwiastki Procenty Wyrażenia algebraiczne Równania Wykresy funkcji Statystyka opisowa i wstęp do rachunku prawdopodobieństwa Figury płaskie Symetrie Przystawanie i podobieństwo Bryły wskazuje przekroje walca, stożka i kuli będące kołem lub prostokątem – – – wskazuje przekroje walca stożka i kuli będące kołem lub prostokątem oblicza pole przekroju walca, stożka i kuli – – – oblicza pole przekroju walca, stożka i kuli proste przypadki, gdy dane są wzory i wszystkie wielkości występujące we wzorze zna wzory dotyczące pól i objętości brył obrotowych – – oblicza pole powierzchni i objętość brył obrotowych. samodzielnie tworzy i rozwiązuje zadania dotyczące wielościanów i brył obrotowych stosuje twierdzenie Pitagorasa do uzyskania odcinków potrzebnych do obliczenia pola powierzchni lub objętości – rozwiązuje zadania problemowe dotyczące pola powierzchni i objętości graniastosłupów i ostrosłupów samodzielnie tworzy i rozwiązuje zadania dotyczące wielościanów i brył obrotowych według kryteriów stosowanych w klasie I – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 41-42 według kryteriów stosowanych w klasie I – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 41-42 według kryteriów stosowanych w klasie I i II – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 42-43 oraz Książka Nauczyciela 2, s. 30 według kryteriów stosowanych w klasie I i II – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 42-43 oraz Książka Nauczyciela 2, s. 30-31 według kryteriów stosowanych w klasie I – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 43-44 według kryteriów stosowanych w klasie I i II – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 46-47 oraz Książka Nauczyciela 2, s. 32 według kryteriów stosowanych w klasie I i II – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 47-48 oraz Książka Nauczyciela 2, s. 32-33 według kryteriów stosowanych w klasie II – patrz Książka Nauczyciela 2, s. 29-30 według kryteriów stosowanych w klasie II – patrz Książka Nauczyciela 2, s. 35-36 według kryteriów stosowanych w klasie I i II – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 44-46 i 48-49 oraz Książka Nauczyciela 2, s. 31-34, a także kryteriów sformułowanych w niniejszym opracowaniu według kryteriów stosowanych w klasie II – patrz Książka Nauczyciela 2, s. 33-34 według kryteriów stosowanych w klasie I i II – patrz Książka Nauczyciela 1, s. 44-45 oraz Książka Nauczyciela 2, s. 33-34, a także kryteriów sformułowanych w niniejszym opracowaniu według kryteriów stosowanych w klasie II – patrz Książka Nauczyciela 2, s. 35 oraz kryteriów sformułowanych w niniejszym opracowaniu Między gimnazjum a liceum Związki trygonometryczne w trójkącie prostokątnym oblicza wartości sinusa, cosinusa i tangensa kąta ostrego w trójkącie prostokątnym, gdy dane są długości trzech boków tego trójkąta w najprostszych przypadkach, w trójkątach pitagorejskich odczytuje z tablic przybliżone wartości funkcji trygonometrycznych danego kąta ostrego poprawnie posługuje się tablicami wartości funkcji trygonometrycznych odczytuje z tablic przybliżoną miarę kąta ostrego na podstawie danej jednej z wartości funkcji trygonometrycznych tego kąta – w przypadkach wymagających nietrudnych obliczeń w przypadkach prowadzących do obliczeń na liczbach wymiernych w przypadkach prowadzących do obliczeń również na liczbach niewymiernych – – – poprawnie posługuje się tablicami wartości funkcji trygonometrycznych – – oblicza długości dwóch boków trójkąta prostokątnego, gdy dana jest długość trzeciego boku i wartość jednej z funkcji trygonometrycznej jednego z kątów ostrych tego trójkąta – zna i stosuje wartości odczytuje wartości funkcji z tabeli dla kątów trygonometrycznych dla o mierze 30, 45, 60 kątów o mierze 30, 45, 60 wykorzystuje wartości funkcji trygonometrycznych do rozwiązywania zadań osadzonych w kontekście praktycznym – w przypadkach wymagających nietrudnych obliczeń w przypadkach prowadzących do obliczeń również na liczbach niewymiernych w zadaniach typowych w zadaniach złożonych w zadaniach typowych w zadaniach złożonych – w przypadkach wymagających nietrudnych obliczeń – Związki między funkcjami trygonometrycznymi kąta ostrego znając wartości dwóch spośród funkcji: sinus, cosinus, tangens, oblicza wartość trzeciej funkcji dla tego samego kąta ostrego znając wartość jednej spośród funkcji: sinus, cosinus, tangens, oblicza wartość dwóch pozostałych funkcji dla tego samego kąta ostrego przekształca wyrażenie zawierające wartości funkcji trygonometrycznych kątów ostrych dowodzi prostych tożsamości trygonometrycznych Więcej o układach równań liniowych oblicza wartość wyznacznika stosuje w najprostszych przypadkach związki sin tg , cos – – – sin α + cos α =1 2 2 stosuje związki sin tg , cos sin2α + cos2α =1 – w najprostszych przypadkach w sytuacjach złożonych w najprostszych przypadkach w sytuacjach złożonych – – w sytuacjach nieskomplikowanych rachunkowo – oblicza wartość wyznacznika, w którym występują tylko liczby całkowite – – oblicza wartość oblicza wartość wyznacznika, w którym wyznacznika występują liczby wymierne – sprawdza, czy dana trójka liczb spełnia dane równanie liniowe z trzema niewiadomymi w najprostszych przypadkach w przypadkach wymagających nietrudnych obliczeń w przypadkach prowadzących do obliczeń na liczbach wymiernych w przypadkach prowadzących do obliczeń również na liczbach niewymiernych sprawdza, czy dana w najprostszych trójka liczb spełnia układ przypadkach trzech równań liniowych z trzema niewiadomymi w przypadkach wymagających nietrudnych obliczeń w przypadkach prowadzących do obliczeń na liczbach wymiernych w przypadkach prowadzących do obliczeń również na liczbach niewymiernych rozstrzyga na podstawie podanych wartości wyznaczników oblicza wyznaczniki w celu rozstrzygnięcia rozstrzyga na podstawie wartości wyznaczników, czy dany układ dwóch równań liniowych jest oznaczony, nieoznaczony, czy sprzeczny – – rozwiązuje układ dwóch oblicza parę liczb równań liniowych metodą spełniającą dany układ wyznacznikową dwóch równań liniowych, gdy dane są wszystkie wyznaczniki w przypadkach, gdy rachunki nie wykraczają poza zbiór liczb całkowitych w przypadkach nietrudnych rachunkowo również dla układów ze współczynnikami ułamkowymi i niewymiernymi rozwiązuje układ trzech równań liniowych metodą podstawiania albo metodą dodawania stronami metoda przeciwnych współczynników lub podstawiania – najprostsze przypadki samodzielnie podejmuje decyzję na temat metody, rozwiązuje układ wybraną metodą przekształca układ do postaci dogodnej dla wyboru metody, rozwiązuje układ wybraną metodą – rozwiązuje zadania tekstowe za pomocą układu trzech równań liniowych z trzema niewiadomymi Twierdzenie Talesa oblicza długości odcinków za pomocą twierdzenia Talesa wykorzystuje twierdzenie Talesa do uzasadnienia konstrukcji podziału odcinka w danym stosunku formułuje twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa wykorzystuje twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa do sprawdzania własności figur i dowodzenia twierdzeń – – w sytuacjach prowadzących do w sytuacjach układów, w których prowadzących do prostych występują nawiasy układów i współczynniki ułamkowe podaje proste proporcje wynikające z twierdzenia Talesa wykazuje szczególne zainteresowanie przedmiotem, oblicza długości odcinków za pomocą twierdzenia Talesa uzasadnia podział na uzasadnia podział w określonym stosunku równe części – – formułuje twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa – – Ocenę celującą może otrzymać uczeń, który spełnia wymagania na ocenę bardzo dobrą, a ponadto: oblicza długości odcinków za pomocą twierdzenia Talesa (proste przypadki) w sytuacjach prowadzących do układów sprzecznych lub nieoznaczonych – – – wykorzystuje twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa do sprawdzania własności figur i dowodzenia twierdzeń (proste przypadki) wykorzystuje twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa do sprawdzania własności figur i dowodzenia twierdzeń przejawia dużą aktywność w trakcie lekcji, uczestniczy w dodatkowych zajęciach (konkursach) organizowanych w szkole, rozwiązuje zadania nietypowymi metodami, właściwie interpretuje i umie wykorzystać zdobytą wiedzę w sytuacjach nietypowych (pozaprogramowych) pomaga słąbszym uczniom ze swojej klasy. Ocenę niedostatecną otrzymuje uczeń, który nie spełnia wymagań koniecznych na ocenę dopuszczającą oraz: nie radzi sobie ze zrozumieniem najprostszych pojęć, algorytmów i twierdzeń, popełnia rażące błędy w rachunkach, nie potrafi (nawet przy pomocy nauczyciela, który między innymi zadaje pytania pomocnicze) wykonać najprostszych ćwiczeń i zadań, nie wykazuje najmniejszych chęci współpracy w celu uzupełnienia braków i nabycia podstawowej wiedzy i umiejętności.
