Upaniszady T-2

Transkrypt

Upaniszady T-2

Posyłamy Wam prastare teksty duchowe, których wiek opiewa od około 6
tysięcy lat, do około 20 tysięcy lat. Pomimo swojego wieku, są one nadal
natchnieniem dla wielu poszukiwaczy duchowych. Om Sai Ram.
Tłumaczenie - Jolanta Carko, Bogusław Posmyk
PIĘĆ UPANISZAD
Taittirija, Aitareja, Kena, Praśna, Mundaka.
wraz z wypowiedziami
BHAGAWANA ŚRI SATHYA SAI BABY
Mikołaj Roerich – Mędrzec
Tłum. Camille Svensson
WSTĘP
O chwili narodzin człowiek przyciągany jest przez pięć Ŝywiołów i staje się ich niewolnikiem. Podstawowym Ŝywiołem jest ziemia, następnym woda, powstała z ognia
– trzeciego Ŝywiołu. Wiatr, czwarty Ŝywioł jest źródłem ognia, a sam powstał z eteru.
Eter narodził się z pierwotnej natury. Ci, którzy pragną wyzwolenia, muszą te przywiązania pokonać. Upaniszady dowodzą, Ŝe człowiek moŜe zyskać wyzwolenie jedynie dzięki mądrości. O jedności i niepodzielności naucza osiem Upaniszad. Nawet,
jeśli rzeczy tego świata są przemijające, to otacza je Boskość, a więc sam Bóg. Odnośmy się do nich z pełnym czci, bezpragnieniowym wyrzeczeniem. Uświadommy sobie, Ŝe wszechświat jest boskim ciałem. Jeśli naprawdę to zrozumiemy, wszystkie
nasze myśli, słowa i uczynki staną się święte i czyste.
2
WPROWADZENIE
Prawdopodobnie postępujemy niewłaściwie lub zgoła popełniamy błąd, kiedy, próbując opisać skarby świętych pism Indii, z konieczności posługujemy się metaforami
dualistycznymi. Skoro jednak Wedy są podtrzymującymi Ŝycie potokami, bijącymi z
boskiego źródła rzeczy, to Wedanta jest strumieniem, który nas Ŝywi, choć płynie w
inną stronę. Ten strumień ma trzy odnogi. Są to: B h a g a w a d G i t a, w której
Kriszna ofiarowuje ArdŜunie (i kaŜdemu z nas) biblię oddania, mądrości i wyrzeczenia; B r a h m a S u t r y – promyki mądrości, mające postać aforyzmów o naturze
Boga; oraz U p a n i s z a d y – ich światło oczekuje na czytelników na stronach tej
ksiąŜki.
Camille
Svensson,
którą, ku mojej radości,
poznałem wiele lat
temu, otrzymała inspirację przetłumaczenia
tych trzech strumieni
Wedanty, jak równieŜ
Atmabodhy i Jogasutr
PatandŜaliego. ZłoŜyła
je
u
stóp
Pana
Wszechświata, którego
Ŝyczeniem było, aby
zaistniały. Ofiarowując
Panu Upaniszady przywołała ducha staroŜytnych świętych i mędrców, którzy od niezliczonych pokoleń przekazywali je swoim uczniom w pustelniach w lasach i górach.
„Upaniszada” to znaczy dokładnie „siedzenie obok”, jak to czynili szczęśliwi wybrańcy, czerpiący mądrość od swoich mistrzów. PoniewaŜ jednak Camilla nie tylko
tłumaczy wersety, lecz równieŜ dodaje do nich pouczające i piękne wyjątki z pism
Śri Sathya Sai Baby, odnosimy wraŜenie, Ŝe siedzimy obok Pana Upaniszad. Obok
Tego, „który rezyduje w wewnętrznym niebie serc.” Często wyobraŜamy sobie, Ŝe
jesteśmy Jego małymi dziećmi, zasiadającymi w Prashanthi Nilayam u Jego podnóŜka, wpatrującymi się w bezbrzeŜnie mądre i łagodne oczy naszego Ojca. Prosząc Go,
aby pomógł nam zrozumieć ofiarowany nam dar Upaniszad. A On nas błogosławi na
tych stronach.
John Pescetti
San Pedro, kwiecień 1986
3
Taittirija1
“Właściwym tematem tej Upaniszady jest wiedza o Bogu, brahmawidja. Składa się
ona z trzech rozdziałów: z Siksza Walli, Ananda Walli lub inaczej Brahma Walli2
oraz z Bhrigu3 Walli. Dwa ostatnie rozdziały są bardzo waŜne dla poszukiwaczy brahmadźńany, boskiej mądrości. W Siksza Walli przedstawione są szczegółowo niezawodne metody pokonywania przeszkód postawionych na drodze człowieka przez
dewów i riszich4 oraz sposoby nabywania umiejętności jednopunktowej koncentracji.
Ta część składa się z 12 anuwak albo części. W pozostałych dwóch rozdziałach podane są instrukcje osiągnięcia wyzwolenia - waruni widja. Obie instrukcje są praktycznie takie same. Podano je dwukrotnie, aby łatwiej je było zapamiętać.”
(Upaniszad Wahini)
„Upaniszada Taittirija przeprowadza studenta krok po kroku ze świata grubego do
subtelnego, starając się przekazać mu wiedzę o boskich zasadach.”
(Sathya Sai Speaks, t VII)
„W brahmanie Taittirija, podobnie jak i w tej Upaniszadzie, dokładnie omówiono
zagadnienie dharmy5. Dharma przyjmuje trzy postacie: kamja (czyny wykonywane w
celu zebrania owoców czynów), naimittika (czyny popełnione przez przypadek) i nitja (czyny istotne). Śastry6 nie polecają podąŜania za karmą7. Nie trzeba tego robić,
poniewaŜ karma przychodzi do człowieka w sposób naturalny. Przyczyną takiej karmy jest kama8 i dlatego ludzie otrzymują tak róŜnorodne owoce czynów. Śastry uczą
jedynie metod kierowania tymi naturalnymi działaniami, w sposób umoŜliwiający
otrzymanie upragnionych rzeczy.”
(Upaniszad Wahini)
Rozdział 1. Siksza Valli
Część 1
1.
OM! Niechaj Mitra9 będzie dla nas łaskawy! Niechaj Waruna będzie dla nas łaskawy!
Niechaj Arjaman10 będzie dla nas łaskawy! Niechaj będą dla nas łaskawi Indra11 i
1
Taittirija Upaniszada – jest jedną z dziesięciu Wielkich Upaniszad, zaliczanych do literatury objawionej
Siksza Walli – instrukcje na temat pokonywania przeszkód; Ananda Walli lub Brahma Walii – instrukcje na temat
wyzwolenia.
3
Brighu – syn Waruny
4
dewy– istoty świetliste, mieszkające w niebiosach; riszi - mędrcy
5
dharma –„ prawo”; prawe postępowanie; zbiór reguł i praw naturalnych rządzących porządkiem rzeczy, społeczeństw
i ludzi.
6
Śastry – komentarze do dzieł filozoficznych
7
karma – „prawo czynu”, wg. którego kaŜde działanie i myśl wywiera wpływ na całość duchową jednostki i na jej
kosmiczny rozwój, decydując takŜe o przyszłych wcieleniach.
8
Kama – pragnienie
9
Mitra – „Przyjaciel”, słoneczne bóstwo wedyjskie, rządzące dniem; mąŜ Rewati (powodzenia); ojciec Utsarga, Aśrita i
Pingala (daru, szczęścia i przyjemności); brat Waruny.
10
Arjaman – w filoz. wedyjskiej bóstwo reprezentujące ariów.
11
Indra - „Siła, odwaga, potęga” – król bogów.
2
4
Brihaspati1! Niechaj będzie dla nas łaskawy wszechobecny Wisznu2! Czcijmy Brahmana3! Oddajemy Ci cześć, Waju4! Doprawdy, Ty jesteś widzialnym Brahmanem!
Będę mówił o prawie. Będę mówił prawdę. Niechaj chroni mnie Brahman! Niechaj
Brahman chroni nauczyciela!
OM! Pokój, pokój, pokój
„Modlitwy o konkretne dobrodziejstwa muszą być kierowane do odpowiednich departamentów, tam, gdzie przynaleŜą. Bóstwem zajmującym się deszczem jest Waruna. Zatem modlitwy za deszcz i o deszcz powinny być wysyłane do Niego, poniewaŜ
tylko on jest upowaŜniony do zajmowania się deszczem. Natomiast Surja5 jest władcą królestwa zdrowia i splendoru. KaŜda grupa boskich manifestacji i przejawień posiada autorytet niŜszego bóstwa wyposaŜonego w moc pozwalającą mu opiekować
się i kierować nimi. Nazywamy je bóstwami. KaŜdy zmysł człowieka ma swoje bóstwo nadzorujące, opiekuńcze i prowadzące.”
(Sathya Sai Wahini, Wahini)
„śeby podtrzymać śastry (przykazania praktycznego Ŝycia, wspólnie nazywane „Śastra”), mów prawdę (satja wada). śeby podtrzymać świat, mów w miły sposób (prijam wada). Jeśli będziesz pamiętał o tych dwóch zasadach i praktykował je, nie będziesz potrzebował surowszej dyscypliny.
(Prashanthi Wahini)
„Zatem cały świat to Brahman, jedna substancja, jedna energia, jeden umysł.”
(Sathya Sai Speaks, t. II)
Część 2
1.
Teraz omówimy sprawy wymowy, dźwięku, melodii, zestrojenia, akcentu, miary,
mocy, modulacji i kombinacji. W ten sposób zapowiada się lekcję wymowy.
„W Siksza Valli są rozwaŜane takie zagadnienia jak samhitha (kombinacje liter,
zgodne z zasadami harmonii), nie sprzeciwiające się karmie, oraz takie jak upasana6,
związane z karmą. Prowadzą one do swa-radŜji - samostanowienia. Same jednak nie
prowadzą do całkowitego zniszczenia samsary lub inaczej, nieustannie zachodzących
1
Brihaspati – „Wielki Mistrz”, jedno z imion Brahmy jako Pana świata bogów.
Wisznu – „Immanentny” Jeden z trzech wielkich bogów braminizmu i hinduizmu (Brahma-Wisznu-Sziwa), podtrzymujący ewolucję stworzenia.
3
Brahman- „NajwyŜszy Duch”, Parabrahman, bezosobowa Zasada często identyfikowana z Atamanem i Puruszą. Niepoznawalny
4
Waju – „Wiatr”, zrodzony z oddechu Puruszy. Substancja mowy. Sługa Indry
5
Surja – bóstwo słońca. MałŜonek SamdŜni, RadŜni, Prabhy, Czhaji i Uśzas (poznania, władzy, światła, cienia i jutrzenki)
6
upasana – wielbienie Boga, przebywanie w Jego towarzystwie
2
5
zmian. Upasana współistnieje z pragnieniem. Dlatego, podobnie jak karma, upasana
nie moŜe przynieść wyzwolenia.”
(Upaniszad Wahini)
Część 3
1.
Niechaj sława przyjdzie do nas obu! Niechaj światło wiedzy o Brahmanie jaśnieje dla
nas obu!
Teraz wyjaśnimy naukę o połączeniach, z pięciu punktów widzenia: w odniesieniu do
świata, do ciał świetlistych, do wiedzy, do potomstwa i do nas. Nazywamy to wielkimi związkami.
Teraz, jeśli chodzi o świat, ziemia stanowi formę pierwotną, niebo pochodną, łączy je
przestrzeń a powietrze jest pośrednikiem. Tyle na temat świata.
2.
A teraz, jeśli chodzi o ciała świetliste, ogień stanowi ich formę pierwotną, słońce pochodną, łączy je woda, błyskawica jest pośrednikiem. Tyle o ciałach świetlistych.
3.
Natomiast, jeśli chodzi o naukę, nauczyciel stanowi formę pierwotną, uczeń pochodną, łączy ich wiedza, nauczanie jest pośrednikiem. Tyle o nauce.
„Guru1 jest osobą, która budzi śpiącego i pogrąŜonego w niewiedzy wyznawcę, uderzając w dzwon wyŜszej wiedzy, pradźńany. Guru powtarza nieustannie: ‘Obudź się,
obudź się i zrozum, Ŝe nie jesteś zwykłą ludzką istotą, Ŝe jesteś boski.’ Na tym polega
zadanie prawdziwego nauczyciela. Człowiek nazywany guru powinien osobiście doświadczyć Parabrahmana.”
(Sumer Showers 1978)
4.
Teraz, jeśli chodzi o potomstwo, matka jest formą pierwotną, ojciec pochodną, łączą
ich dzieci, prokreacja jest pośrednikiem. Tyle o potomstwie.
5.
Obecnie, jeśli chodzi o człowieka, jego dolna szczęka jest formą pierwotną, górna
pochodną, łączy je mowa, język jest pośrednikiem. Tyle o człowieku.
1
guru - nauczyciel
6
„Na przykład, rozwaŜmy wypowiadane przez ciebie słowa (wak). Zawsze powtarzam, Ŝe mowa pełna oddania (wak suddhi) prowadzi do czystego umysłu (mano
suddhi). Dlatego nalegam na spokojną mowę, na łagodną mowę, na krótką mowę, na
satwiczną mowę, bez gniewu, bez napięcia, bez nienawiści.
(Sathya Sai Speaks, t. I)
6.
Oto wielkie związki. Ten, kto medytuje nad nimi w opisany wyŜej sposób, wiąŜe się
z potomstwem, z bydłem, z pokarmem, z blaskiem wiedzy o Bogu i z radością niebiańskich światów.
„Wszystkie te zmiany, ta samsara, biorą się z niewiedzy (adźńany) i tworzą zniewolenie. Kiedy niewiedza zostanie pokonana, więzy opadają i zdobywa się wolność.
Adźńana utrzymuje się z przyczyn naturalnych. Przypomina złudzenie, Ŝe twój pociąg się porusza, choć w rzeczywistości stoi, a przemieszczają się wagony na sąsiednim torze! Jeśli pragniesz poznać prawdę, patrz wyłącznie na swój pociąg. Obserwowanie innych pociągów wprowadzi cię tylko w błąd. Nie trzeba szukać przyczyn złudzenia. Postaraj się dowiedzieć, jak od niego uciec. Niewiedza, będąca nasieniem
samsary, moŜe zostać zniweczona jedynie przez wiedzę o Brahmanie. Nie ma innej
metody.
(Upaniszad Wahini)
Część 4
Niechaj Indra, wielbiony w wedyjskich
hymnach jako największy z bogów, pan
wszystkich
form,
narodzony
z
nieśmiertelnych Wed, niechaj Indra
napełni mój intelekt mocą. O Panie,
pozwól mi posiąść nieśmiertelność.
Niechaj moje ciało będzie sprawne.
Niechaj mój język napełni się słodyczą.
Niechaj moje uszy wiele słyszą. Ty jesteś
osłoną Brahmana spowitą w inteligencję.
Kieruj moją nauką.
„Indra nie jest traktowany jako indywidualna osoba, rezydująca w niebiosach. Indra
jest władcą ludzkich zmysłów. Jest bóstwem odpowiadającym za umysł i kierującym
zmysłami. Aspekt kontrolujący Indry znany jest jako rudra. Indra jest przedstawiany
z kołem o dziesięciu szprychach, reprezentujących pięć zmysłów percepcji i pięć
zmysłów działania. Istnieje jedenaście rudr, gdyŜ w tym wypadku naleŜy dodać
7
umysł. Wedy nazywają Indrę Purubuthą, czyli: „Tym, którego często wzywamy”.
śeby kontrolować zmysły i utrzymać spokój umysłu, musimy często wzywać Indrę.”
(Sathya Sai Speaks, t. XIV)
2.
Podaruj mi bez zwłoki i na zawsze rosnącą ilość szat, krów, pokarmów i napojów!
Obdarz mnie bogactwem pod postacią dających wełnę zwierząt i bydła! Hej, niechaj
studiujący o Brahmanie przybędą do mnie ze wszystkich stron. Niechaj przybędzie
do mnie wielu uczniów pragnących poznać Brahmana! Witajcie! Niechaj przyjdą do
mnie uczniowie Brahmana kontrolujący umysł i zmysły oraz uczniowie Brahmana
napełnieni spokojem! Pozdrowienia!
„Bezpośrednio do Boga docierają jedynie modlitwy wypływające z bezinteresownego działania (z niszkama karmy) oraz z bezgranicznej i czystej miłości, płynące z nieskazitelnych serc. śadne inne nie mogą tego uczynić. Zatem, dzięki tym trzem czynnikom, to znaczy, dzięki bezinteresownemu działaniu, bezkresnej miłości i sercom
bez skazy, moŜemy mieć nadzieję na bezpośredni kontakt z Panem i na zyskanie Jego
boskiej aprobaty.”
3.
Niechaj stanę się sławny pośród ludzi! Pozdrawiam! Niechaj czczą mnie bardziej niŜ
bogaczy! Pozdrowienia! O, Panie! Czy mógłbym zanurzyć się w Tobie!? Pozdrawiam! O, Panie! Wypełnij mnie! O, Panie! W Tobie, mającym tysiące gałęzi, zostanę
oczyszczony! O, Panie podtrzymujący istnienie świata! Jak woda spływa w dół, jak
miesiące zamieniają się w lata, tak niech przybędą do mnie ze wszystkich stron
uczniowie pragnący poznać Brahmana! Bądź pozdrowiony! Ty jesteś naszym schronieniem. Oświeć mnie. Przyjdź do mnie!
„Taka jest natura rzeczy, Ŝe ignorancja zachęca ludzi do gromadzenia owoców zrodzonych z czynów. Potem są nimi przygnębieni, poniewaŜ owoce czynów jeszcze
bardziej ich zniewalają, zamiast pomóc im się wyzwolić. Trudno się pozbyć tego
pragnienia owoców, chociaŜ wzbudzające lęk fale wzrostu i rozpadu wywołują w
nich dreszcz przeraŜenia.”
(Upaniszad Wahini)
Część 5
1 – 2.
Bhur, Bhuwa, Swaha – są to w rzeczywistości trzy wyraŜenia. Zaprawdę, czwarte z
nich, zostało poznane przez syna Mahacamasy. To ‘Brahman’. To ‘Atma’, a inne bóstwa są Jego odgałęzieniami. Bhur jest w rzeczywistości światem, Bhuwa przestrzenią pomiędzy, a Swaha niebem. Mahah jest słońcem, i doprawdy, to dzięki słońcu
wszystkie światy stały się wielkie. Bhur to zaprawdę ogień. Bhuwa to powietrze,
Swaha to słońce. Mahah jest księŜycem. Tak, to dzięki księŜycowi wszystkie te świe8
tliste ciała stały się wielkie. Bhur to Rigweda, Bhuwa to Samaweda, a Swaha to JadŜurweda.
3.
Bhur jest praną, Bhuwa jest apaną, Swaha jest wjaną1, a Mahah jest pokarmem. Doprawdy, to dzięki pokarmowi wszystkie Ŝywe istoty stają się wielkie. KaŜde z tych
czterech wypowiedzianych słów kryje w sobie cztery rodzaje znaczeń. Kto to wie,
ten zna Brahmana. Wszystkie bóstwa składają Mu ofiary.
„Rozprzestrzenianie się prawdziwej natury Wisznu (Wisznu tatwam) odbywa się poprzez trzy siły istnienia (triwikram tatwam). Aspekt triwikram tatwam reprezentuje
mantra Gayatri: Bhur Bhuwa Swaha. Na triwikram tatwam składa się Bhur Loka,
Bhuwa Loka i Suwar Loka. Błędem jest wyobraŜać sobie, Ŝe te trzy loki2 wznoszą się
jedna nad drugą i moŜna do nich dotrzeć po stopniach drabiny. W rzeczywistości są
one ze sobą splecione i egzystują jedne w drugich. Prawdziwe znaczenie tej geometrycznej konfiguracji trzech lok polega na tym, Ŝe pięć zmysłów (panća indrija), pięć
Ŝywiołów (panća bhuta) oraz pięć powłok ciała ludzkiego (panća kośa) tworzą Bhur
Lokę. Prana śakti lub manas tatwam tworzy Bhuwa Lokę. Natomiast mikroskopijny
stan anandam (błogości) reprezentuje Suwar Lokę. MoŜna więc powiedzieć, Ŝe te
trzy światy – Bhur Loka, Bhuwa Loka i Suwar Loka – to nic innego jak deha tatwa,
manas tatwa i ananda tatwa oraz Ŝe wszystkie trzy tworzą triwikram tatwę. Te trzy
aspekty triwikram tatwy moŜna zrozumieć na przykładzie trzech stanów osobowości:
tego, za kogo się uwaŜasz, drugiego – co o tobie myślą inni oraz tego, kim jesteś naprawdę. Tylko właściwa sadhana moŜe nas przeprowadzić z Bhur Loki, poprzez Bhuwa Lokę, do Suwar Loki. Osiągnięcie Suwar Loki nosi nazwę mokszy i jest całkowitym zanurzeniem się w Panu. Nosi taką nazwę, poniewaŜ dezintegracja przywiązania
(mohy) to moksza (moha-kszjam, mokszam).”
Część 6
1.
W przestrzeni serca przebywa Purusza, utworzony z myśli, nieśmiertelny i świetlisty.
Miejscem narodzin Indry jest to, co znajduje się między podniebieniami, niczym sutka oraz korzeń włosa w miejscu, gdzie rozszczepia się czaszka. On spoczywa w
ogniu jako Bhur, w powietrzu jako Bhuwa, w słońcu jako Swaha i w Brahmanie jako
Mahah.
1
w filozofii hinduistycznej prana to „tchnienie Ŝyciowe” identyczne z PradŜńą, czyli z Inteligencją i Mądrością, takŜe
wdech; apana – wydech; wjana- oddech zatrzymany
2
loka – obszar, świat
9
„Purusza, o którego się dopytujecie, przebywa w ciele jako mieszkaniec wewnętrznego nieba, czyli serca. To dzięki Niemu jaśniejecie pełnym blaskiem osiągnięć i
osobowości.”
(Upaniszad Wahini, Wahini)
„Musimy nieustannie uświadamiać sobie obecność boskiej zasady Indry, panującej
nad zmysłami i umysłem. Indra odciąga umysł od zmysłów goniących za kaŜdym
nowym kaprysem i wraŜeniem. Lejce indrijas, czyli zmysłów, są w rękach Indry.”
2.
On osiąga samo-świetlistość, zdobywa panowanie nad umysłem, nad mową, nad
wzrokiem, nad słuchem, nad inteligencją. I wtedy staje się Brahmanem, którego ciałem jest przestrzeń a naturą jest prawda, który rozkoszuje się Ŝyciem, którego umysłem jest błogość, który jest napełniony spokojem i który jest nieśmiertelny. Tak właśnie medytuj, o synu staroŜytnego jogina.
„Brahman jest całym tym światem, tą ogromną rozmaitością imion i form. Lecz owa
stworzona przez wyobraźnię rozmaitość jest od podstaw fałszywa. Jedynie Brahman
jest prawdziwy.”
(Prema Wahini)
Część 7
1
Ziemia, niebo, niebiosa, cztery sfery wyŜsze oraz sfery niŜsze: ogień, powietrze,
słońce, księŜyc i gwiazdy, woda, zioła, drzewa, eter i ciało. Tyle w odniesieniu do
egzystencji materialnej. Teraz o człowieku: górny oddech (prana), zatrzymany oddech (apana), wydech (udana),
i oddech środkowy (samana), oczy, uszy, umysł, mowa, dotyk, skóra, ciało, mięśnie,
kości i szpik. Mając to rozstrzygnięte, mędrzec powiedział: „Doprawdy, wszystko to
ma pięć poziomów. Dysponując pięcioma poziomami, osiągamy pięć poziomów.”
„Oczy widzą, uszy słyszą, nos wącha, skóra określa czy coś jest szorstkie czy gładkie. Język smakuje. Tę piątkę nazywamy zmysłami (indrijami).
(Sathya Sai Speaks, t. IX)
“Z Brahmana wyłonił się wysiłek i kosmos (jatna i mahat). Z nich narodziła się akasza1, a z akaszy narodził się waju2.Z waju narodził się agni.3 Z agni narodził się dŜa-
1
akasza – w filoz. hinduistycznej piąty element (butha), reprezentowany przez eter, bezmiar kosmosu, esencję wszystkiego, co niestworzone i wieczne
2
waju – wiatr – substancja mowy (wacz), zrodzony z Puruszy sługa Indry
3
agni – w mitologii bramińskiej Bóg ognia, jeden z ośmiu straŜników świata
10
lam1, a z dŜalam narodziła się prithiwi2. Ludzkie ciało jest efektem kombinacji tych
pięciu Ŝywiołów.”
(Gita Wahini)
Część 8
1.
Om jest Brahmanem. Wszystko jest Om. Om wskazuje na zgodę. Ponadto, kiedy powie się: „Recytujecie Om”- oni recytują.
Wraz z Om śpiewają pieśni saman3.
Wraz z Om, Som, recytują inwokacje
pochwalne. Wraz z Om kapłan
adwarju wypowiada słowa zachęty. Za
pomocą Om kapłan Brahmy wyraŜa swą
zgodę. Wraz z Om zezwala na ofiarę
ognia. Wraz z Om bramin rozpoczyna
recytację: „Niechaj osiągnę Brahmana”.
Doprawdy, tęskniąc w ten sposób za
Brahmanem osiągnie Brahmana.
„Powiedziano, Ŝe kto pozna Brahmana,
stanie się Brahmanem i osiągnie cel. Fakt, Ŝe ten świat jest nierzeczywisty i Ŝe istnieje jedynie Brahman, musi stać się twoim osobistym przekonaniem. Wtedy zginą
wszelkie popędy. Ulegnie zniszczeniu niewiedza.”
(Dźńana Wahini)
Część 9
1.
Prawo, a takŜe uczenie się i nauczanie. Prawda, a takŜe uczenie się i nauczanie.
Asceza, a takŜe uczenie się i nauczanie. Kontrola zmysłów, a takŜe uczenie się i nauczanie. Spokój, a takŜe uczenie się i nauczanie. Zapał, a takŜe uczenie się i nauczanie. Ofiara ognia, a takŜe uczenie się i nauczanie. Goście, a takŜe uczenie się i nauczanie. Dobra pozycja społeczna, a takŜe uczenie się i nauczanie. Potomstwo, a
takŜe uczenie się i nauczanie. Prokreacja, a takŜe uczenie się i nauczanie. Propagowanie, a takŜe uczenie się i nauczanie.
Syn Rathitary, Satjawacas (prawdomówny) mówi zawsze prawdę. Syn Paurusiśti,
Taponitja (oddany surowości), zawsze wyraŜa się skromnie. Syn Mudgala, Naka
(bezbolesny) uczy się jedynie i naucza. Doprawdy, tym właśnie jest surowość. Tak,
to jest surowość.
1
dźalam – Ŝywioł wody
prithiwi – „Olbrzymia”, Ziemia, matka wszystkich rzeczy, uosobienie cierpliwości i mądrości
3
saman – wspomniany w Samawedzie szczególny rytm wedyjskich hymnów, śpiewanych na 7 tonach przez Udgatara.
2
11
„Prawdziwe wyrzeczenie, ofiarowanie i asceza zapewniają łaskę Boga.”
(Sathya Sai Speaks)
Część 10
„To Ja poruszam drzewem. Moja chwała jest jak górski szczyt. Jestem wzniosły. Jestem czysty jak słodki nektar w słońcu. Jestem lśniącym klejnotem, mądrym, nieśmiertelnym i niezniszczalnym.” Taka była reakcja Trisanku1 na wiedzę zawartą w
Wedach.
„Mądrość, wiedza, jest Wedą. To znaczy, człowiek powinien nauczyć się z Wed zasad właściwego postępowania oraz poznać kształt prawdziwej wiedzy.”
(Sathya Sai Wahini)
Część 11
1.
Udzielając lekcji o Wedach, guru naucza: ‘Mów prawdę. PodąŜaj za dharmą. Nie
uchylaj się od nauki. Po złoŜeniu nauczycielowi odpowiedniego podarunku, nie rezygnuj z potomstwa. Nie odstępuj prawdy, prawości i pomyślności, nie porzucaj nauki i
nauczania, ani nie zaniedbuj obowiązków wobec bogów i przodków.
„Ta Upaniszada napomina was, byście nie zaniedbywali obowiązku uczenia się i nauczania. Mówi: ‘Nie uchylaj się od szczerości i prawdy. Nie odstępuj od prawdy,
prawości i pomyślności, ani nie zaniedbuj obowiązków wobec bogów i przodków.”
(Upaniszad Wahini)
2.
Traktuj matkę jak Boga. Traktuj ojca jak Boga. Traktuj gościa jak Boga. Czyń tylko
to, co musi zostać zrobione i co jest wolne od skazy, nie czyń niczego innego. Czyń
tylko to, co jest prawe, nie czyń niczego innego.
„Traktuj matkę jak Boga. Wykonuj prace wolne od błędu, tylko te. Tego nauczają
Upaniszady.”
(Upaniszad Wahini)
„Upaniszady informują nas, co naleŜy zrobić, a z czego trzeba zrezygnować podczas
duchowej podróŜy. Polecają nam czcić matkę jak Boga, czcić ojca jak Boga, czcić
gościa jak Boga, a takŜe ostrzegają nas przed lekcewaŜeniem prawdy i dharmy. A
zatem, są tam instrukcje odnośnie rzeczy pozytywnych i negatywnych – wypełniaj
tylko te, Ŝadnych innych. Akceptuj wszystko, co sprzyja twojemu dąŜeniu do dobra.
Unikaj innych rad – po prostu rób to, czego cię uczą Upaniszady.”
1
Trisanku – ten, który jest zawieszony pomiędzy niebem a ziemią
12
3.
Powinieneś pomagać zmęczonym braminom, którzy nas przewyŜszają, ofiarując im
miejsce do siedzenia. Wszystko, co dajemy, musi być dawane z szacunkiem. Nie
moŜna niczego dawać bez szacunku. NaleŜy dawać, mając na uwadze pomyślność
innych, ze skromnością, delikatnie i po przyjacielsku.
„Dawaj, w akcie uwielbienia Boga, z potrzeby uczczenia osoby, której przekazujesz
to, co Bóg ci w tym celu ofiarował!”
(Sathya Sai Speaks, t. X)
4.
Jeśli poczujesz jakakolwiek wątpliwość odnośnie twoich czynów związanych z twoim prowadzeniem się w Ŝyciu, powinieneś wówczas naśladować braminów. Oni są
myślący, poboŜni, niezaleŜni, oddani prawości, wolni od okrucieństwa.
„Ci, którzy wyposaŜeni są w satwę1, którzy rozumieją brahama tatwę2, którzy wzrastają,
rozwijając się duchowo i moralnie, którzy pomagają innym zasłuŜyć na błogość ujrzenia swojej prawdziwej natury, ci są braminami.
(Gita Wahini)
5.
Teraz, względem osób oskarŜonych o popełnienie przestępstw, powinieneś odnosić
się do nich jak bramini, którzy są myślący, poboŜni, niezaleŜni, oddani prawości i
wolni od okrucieństwa.
„Ci, którzy kontemplują Brahmana, są braminami.”
(Gita Wahini)
6.
To jest nakaz. To jest nauka. To jest sekretna doktryna Wed. To jest przykazanie. Tak
naleŜy wielbić Boga. Doprawdy, tak właśnie naleŜy wielbić Boga.
„Weda jest matką wszystkich śastr3. Weda wyemanowała z samego Boga pod postacią wdechu i wydechu. Wielcy mędrcy, ucieleśniający bogactwo zdobyte dzięki długim praktykom ascetycznym, recytują Wedę jako serię dźwięków i rozprzestrzeniają
je w świecie słowami płynącymi z ust nauczyciela do uszu ucznia. PoniewaŜ była
„słuchana” i chroniona przez pokolenia, nosi nazwę Śruti- ta, która została usłyszana
lub była słuchana.”
(Sathya Sai Wahini)
1
satwa – jedna z trzech jakości (gun) tworzących naturę: satwa - reprezentuje dobro, czystą esencję rzeczy; radŜas energię aktywną; tamas – energię pasywną)
2
Brahma thathwa – boska zasada, boska esencja
3
Śastry – sanskryckie teksty niereligijne, traktujące o wszystkich dziedzinach wiedzy i prawa. TakŜe komentarze do
tekstów filozoficznych
13
Część 12
Om! Niechaj Mitra będzie dla nas łaskawy! Niechaj Waruna będzie dla nas łaskawy!
Niechaj Arjaman będzie dla nas łaskawy! Niechaj będą dla nas łaskawi Indra i Brihaspati. Niechaj będzie dla nas łaskawy wszechobecny Wisznu. Czcijmy Brahmana!
Czcijmy Wisznu! Doprawdy, Ty jesteś widzialnym Brahmanem! Tak, o Tobie to
mówię, o widzialnym Brahmanie. Mówię o prawie. Mówię prawdę. One mnie chronią. One chronią mówiącego. Tak, one mnie chronią. One chronią mówiącego.
Om! Pokój, pokój, pokój
„Tak jak władca przekazuje ministrom część władzy administracyjnej ziemskiego
królestwa, przydzielając im departamenty i teki, tak samo NajwyŜszy Bóg, mając na
uwadze sprawy kosmosu, przydziela poszczególne zadania odpowiednim bogom, takim jak Indra, Waruna i Rudra. Nie wszystkie ziemskie sprawy są bezpośrednio
przedstawiane królowi. Najpierw trafiają do właściwych ministrów. Podobnie, nie
wszystkie ludzkie modlitwy trafiają bezpośrednio do Boga. Zwykle zajmują się nimi
Jego „ministrowie” – Indra, Waruna i inni.”
(Summer Showers 1979)
Rozdział 2. Ananda Valli / Brahma Valli
Błogość Brahmana
Część 1.
Inwokacja
Niechaj Brahman chroni nas obu! Niechaj Ŝywi nas obu! Pracujmy razem z energią!
Zdobywając wiedzę, okaŜmy się inteligentni i efektywni! Niechaj nie będzie między
nami nienawiści!
Om! Pokój, Pokój, Pokój
1.
Kto pozna Brahmana, osiągnie to, co najwyŜsze. Oto komentarz do tego wersu:
Kto w głębi swego serca pozna Brahmana jako prawdę, mądrość i wieczną egzystencję, ten osiągnie Wszechwiedzącego i spełni wszystkie swoje pragnienia. Z NajwyŜszej Jaźni powstaje eter, z eteru powstaje powietrze, z powietrza powstaje ogień, z
ognia powstaje woda, z wody powstaje ziemia, z ziemi powstają rośliny, z roślin powstaje Ŝywność, z Ŝywności powstaje człowiek. Doprawdy, ten oto człowiek jest
14
zbudowany z esencji pokarmu. Oto jego głowa, jego prawa i lewa strona, to jest jego
ciało, a to jego dolna część, podstawa.
Opisują to równieŜ poniŜsze wersy:
„Trójcę - Satjam, Dźńanam, Anantam (Prawdę, Mądrość i Nieskończoność)- naleŜy
wizualizować jako doskonałą i niepodzielną Jednię. Istota duchowej mądrości polega
na zrozumieniu i wyraŜaniu jedności trójcy Satjam, Dźńanam, Anantam. To mistyczne doznanie jest moŜliwe dzięki kultywowaniu samjamy czyli spokoju. Samjama jest toŜsama z kontrolą zmysłów.”
„Ogień jest źródłem wody. Jak widzimy, słońce sprawia, Ŝe chmury wznoszą się w
niebo. Cząsteczki wody mieszając się z innymi pierwiastkami, tęŜeją i przemieniają
się w glebę (w ziemię, w grunt). Ziemia płodzi i karmi rośliny i drzewa, a one Ŝywią i
chronią człowieka, zapewniając mu siłę i zdrowie. Rośliny dają ziarno utrzymujące
ludzi przy Ŝyciu. RównieŜ płyn nasienny, zapewniający potomstwo, jest darem ziaren. Tak nieprzerwanie działa karma stworzenia.”
Część 2
1.
Tak, wszystkie istoty Ŝyjące na ziemi
zrodzone są z pokarmu. Co więcej,
dzięki pokarmowi Ŝyją i ostatecznie
same przemieniają się w pokarm. A
poniewaŜ pokarm jest najstarszy z
wszelkiego stworzenia, nazywa się go
lekiem na wszystko. Doprawdy, ci, którzy
wielbią Brahmana pod postacią pokarmu,
otrzymują wszelki pokarm.
Zaprawdę, skoro pokarm jest najstarszą
istotą, nazywany jest lekarstwem na
wszystko. Istoty zrodzone są z pokarmu, a potem rosną dzięki niemu. Jest zjadany i
zjada stworzenia, więc nazywa się jedzeniem.
Tak, róŜni się od pokarmu, lecz znajduje się we wnętrzu istoty zbudowanej z pokarmu. To rodzaj duszy (pranamaja), będącej produktem siły Ŝycia. Wypełnia ją Ŝycie.
Przyjmuje ona formę osobową. Kształt duszy jest dopasowany do formy fizycznej.
Prana oŜywia głowę, wjana oŜywia prawą stronę ciała, udana lewą stronę. Przestrzeń jest tułowiem, a ziemia dolną częścią ciała, podstawą.
Mówią o tym następujące wersy.
15
„Prana ujawnia się w formie oddechu. Prana oŜywia głowę, wjana prawą stronę ciała, udana lewą. Samana zajmuje jego część środkową, a apana dolną. Prana, płynąc
z serca nerwami twarzy i nosa, dociera do głowy. Stąd pobudza nerwy w ciele. Noszą
one róŜne nazwy i spełniają wiele funkcji. Na przykład, prana skupiona wokół pępka
jest nazywana samaną.”
(Upaniszad Wahini, Wahini)
„SpoŜywanie posiłku jest świętym rytuałem, jagną. Nie powinno się go spoŜywać w
stanie niepokoju i napięcia nerwowego. Pokarm naleŜy traktować jak lekarstwo na
chorobę głodu oraz jako środek podtrzymujący Ŝycie.”
Część 3
1.
Bogowie, tak samo jak ludzie i zwierzęta, wdychają oddech Ŝycia. Oddech Ŝycia decyduje o istnieniu stworzeń, dlatego nazywamy go Ŝyciem. Ci, którzy wielbią Brahmana jako Ŝycie, przeŜywają całą długość Ŝycia. Tak, nazywa się go Ŝyciem wszystkich.
Wewnątrz duszy Ŝycia znajduje się, róŜniąca się od niej, dusza stworzona z umysłu
(manomaja kosza). Dusza Ŝycia wypełniona jest przez siłę Ŝyciową. Natomiast dusza
umysłu przyjmuje formę osobową, odpowiednią do postaci osoby. JadŜurweda jest
jej głową, Rigweda jest jej prawym skrzydłem, Samaweda jest jej lewym skrzydłem,
a hymny Atharwawedy są jej ogonem.
Mówią o tym równieŜ te wersy:
„Pranamaja jest największą pomocą w rozwijaniu bramicznego wglądu, Ŝe nie jesteś
ciałem, lecz Brahmanem. Pranamaja jest subtelna, niezaleŜna i róŜna od ciała. OŜywia ją i napełnia waju. Waju przenika i łączy całą powłokę pokarmową. MoŜna powiedzieć, Ŝe pranamaja jest duszą powłoki pokarmowej, bo pozwala jej funkcjonować od czubka głowy po końce stóp. Bez prany by nie przetrwała. Prana jest jej siłą
sprawczą. Przyjmuje pięć postaci: prana, apana, wjana, udana i samana. Kontemplowanie prawdy, Ŝe pranamaja jest Atmą warstwy pokarmowej sprawia, Ŝe znika
przekonanie o tym, iŜ jesteś ciałem. Rozwijasz się od „grubego” do subtelnego. Prana jest jak roztopiony metal w tyglu. Czyniąc wysiłek moŜesz doświadczyć istnienia
pranamaja koszy.”
(Upaniszad Wahini)
„Głową manomaja koszy jest JadŜurweda, jej prawym skrzydłem Rigweda, lewym
Samaweda, a ogonem Atharwaweda. Mantry JadŜurwedy bardzo często recytuje się
podczas ofiar. Towarzyszą uroczystemu ofiarowywaniu pokarmu świętemu ogniu.
Dlatego JadŜurweda traktowana jest jako głowa. Dźwięki jadŜus tworzą dobroczynne wibracje. To powód znaczenia przypisywanemu takŜe pozostałym Wedom. Tak
16
więc wszystkie mantry powodują zmiany w umyśle, które w następstwie prowadzą
do odsłonięcia blasku Atmy. Dlatego Wedy i tajemnica ich sylab stanowią element
nauki o Atmie. Stąd Wedy zachowają na zawsze swoją wartość i wieczną egzystencję. Atharwaweda traktuje o rytach uwalniających od złych mocy, dolegliwości, etc.
Dlatego opisywana jest jako ogon.”
„Tak oto opisana kosza zawiera się w widŜnamaji (powłoce intelektualnej), a następnie w anandamaji (powłoce błogości) i ostatecznie aspirant przekracza je wszystkie i
wstępuje w obszar czystego Sat (bytu).”
(Upaniszad Wahini)
Część 4
Kto poznał błogość Brahmana, niedostępną dla słów i umysłu, ten nigdy nie zazna
lęku. Taka jest Jego wcielona dusza. RóŜni się od niej dusza powstała z inteligencji
istniejąca wewnątrz duszy stworzonej z umysłu. Jest wypełniona inteligencją. Ma
postać osoby i odpowiada ludzkiej formie poprzedniej duszy. Wiara jest jej głową,
dobro jej prawą stroną, a prawda lewą. Kontemplacja jest jej ciałem. Jej dolną część,
podstawę, stanowi wielkoduszność.
Mówią teŜ o tym poniŜsze wersy:
„Istnieje pięć powłok, które opromieniam. Z nich annamaja – warstwa materialna –
jest grubym ciałem. Ciało subtelne tworzy trzy następne powłoki –oddechową, umysłową i intelektualną (pranamaję, manomaję, widŜńanamję). Ciałem przyczynowym
jest wyŜsza świadomość wypełniona błogością – anandamaja kosza.
Ale nawet to stanowi ograniczenie, etap, właściwość. „Ja” nie posiada granic ani
ograniczeń. Guru pomoŜe ci uświadomić sobie, Ŝe „Ja” jest twoim własnym umysłem. Zwróć go w stronę inteligencji i anandy, to właściwa droga. Jeśli skierujesz go
w stronę witalności, materii, zsuniesz się w dół na ścieŜkę upadku.”
(Sathya Sai Speaks, t. XI)
Część 5
1.
Inteligencja kieruje poświęceniem, jak równieŜ pozostałymi czynami. Wszyscy bogowie wielbią inteligencję, bo jest ona najstarsza - jak Brahman.
Jeśli ktoś poznał inteligencję jako Brahmana i wytrwał w tym przekonaniu, a będąc w
ciele porzuca wszystkie grzechy, ten doczeka się spełnienia pragnień.
Inna niŜ poprzednia, ta jest ucieleśnieniem jaźni. Doprawdy, odmienna od duszy inteligencji, w jej wnętrzu znajduje się dusza błogości, wypełniona błogością. Ma postać
osoby i odpowiada formie ludzkiego ciała.
Tak, jej głową jest przyjemność, prawą stroną radość, lewą stroną jeszcze większa
radość. Błogość jest jej ciałem, a Brahman jej dolną częścią, podstawą.
17
„Upaniszady głoszą, Ŝe człowiek jest iskrą boskiej miłości, okrytą pięcioma powłokami: anna (gruba, materialna, powstała z pokarmu), prana (powietrze Ŝycia, oddech
Ŝycia), mana (umysłowa, emocjonalna, wolicjonalna), widŜńana (rozumna, rozróŜniająca, intelektualna) i ananda (błogość, spokój umysłu, równowaga). Emanuje z
niej aromat miłości, przyjmując postać miłości do rzeczy, istot i idei. Ta miłość nieustannie ponagla i napływa, chcąc się wyrazić, powiększyć i obejmować. Ale szpony
lęku, chciwości, egoizmu i przesady powstrzymują wzrost tej iskry i nie pozwalają jej
na rozświetlenie pięciu powłok i otaczającego ją świata.”
Część 6
1.
Doprawdy, kto poznał Brahmana jako nie-istniejącego, sam staje się nie-istniejącym.
Jeśli ktoś zna Brahmana jako istniejącego, jest znany jako istniejący. Jest ucieleśnieniem poprzedniej duszy.
Teraz coś na temat pojawiającego się w tym miejscu pytania: Czy ktoś, kto nie wie,
osiąga po śmierci tamten świat? Albo inaczej: czy ktoś, kto wie, osiąga po śmierci
tamten świat?
Pragnie: niechaj stanę się wieloma, niechaj się narodzę. Zanurza się w kontemplacji.
Później stwarza wszystko, cokolwiek tu jest.
Brahman stworzył świat i zanurzył się w nim. Wstępując weń stał się przejawiony i
nieprzejawiony, określony i nieokreślony, mający podstawę i niemający podstawy,
inteligentny i nieinteligentny, prawdziwy i nieprawdziwy. Mówiąc prawdę, stał się
wszystkim. Jest tym, co nazywamy prawdą.
Mówią o tym równieŜ poniŜszy wers:
„Upaniszady mówią: Ekoham bahusjam. ‘Jestem jeden, niechaj stanę się wieloma’ –
tego zapragnął Bóg, spełniając boskie pragnienie, pierwotny impuls. Stał się tym
wszystkim. Jest więc Antar-atmą (wewnętrzną rzeczywistością) oraz Antar-jamim
(wewnętrznym poruszycielem).”
(Sathya Sai Speaks, t. XII)
Część 7
Doprawdy, na początku to wszystko było nieistnieniem, z którego istnienie się narodziło. Brahman stworzył siebie z siebie. Dlatego nazywamy Go Samostworzonym.
Tak, Samostworzony stanowi istotę egzystencji. Doprawdy, docierając do owej esencji, napełniamy się błogością. Czy moglibyśmy oddychać, gdyby tej błogości nie było w przestrzeni? Oto skąd pochodzi błogość. W rzeczywistości, kiedy czyjaś odwaga
18
oparta jest na niewidzialnym, bezcielesnym, niewyraŜalnym i samoistnym Brahmanie, ten jest prawdziwie nieustraszony. Najmniejsze odstępstwo wywołuje strach. Jest
to lęk wiedzącego, który się nie zastanawia.
A oto potwierdzające wersy:
„W rzeczywistości człowiek, będąc ucieleśnieniem miłości, nie odczuwa lęku. Jest
dzieckiem nieśmiertelności, świątynią Boga Taka jest esencja nauk wedyjskich zawarta w Upaniszadach.”
(Sathya Sai Speaks, t. V)
“Upaniszada Taittirija głosi: ‘Wszystko narodziło się z anandy, dzięki anandzie Ŝyje,
zanurzone jest w anandzie, w anandzie spoczywa.’”
(Dźńana Wahini)
Część 8
1.
Z obawy przed Nim wieje wiatr. Z obawy przed Nim wschodzi słońce. Z obawy
przed Nim pierzcha ogień, pierzcha Indra oraz śmierć, jako piąta.
Niechaj człowiek będzie młody, prawdziwie młody, gotowy do czynu i wykształcony, niechaj ma śmiały umysł i mocne
ciało. Niechaj podlega mu cała ziemia
wraz z jej bogactwem. Oto miara
ludzkiej błogości.
Stukrotna ludzka błogość to błogość
ludzkich, niebiańskich muzyków, a takŜe
człowieka dobrze znającego Wedy i
wolnego od pragnień.
Stukrotna
błogość
niebiańskich
muzyków to błogość ojców, Ŝyjących
bardzo długo w świecie niebiańskim, a takŜe człowieka dobrze znającego Wedy i
wolnego od pragnień.
Sto błogości ojców przebywających od dawna w niebiańskich światach, stanowi jedną chwilę błogości tych, którzy narodzili się jako bogowie w niebie, a takŜe człowieka dobrze znającego Wedy i wolnego od pragnień.
Stukrotna błogość bogów urodzonych w niebie, stanowi tylko pojedynczą błogość
bóstw, które osiągnęły niebo dzięki swojej pracy, a takŜe człowieka dobrze znającego
Wedy i wolnego od pragnień.
19
Stukrotna błogość bóstw, które osiągnęły niebo dzięki swojej pracy, stanowi błogość
Indry, a takŜe człowieka dobrze znającego Wedy i wolnego od pragnień.
Stukrotna błogość Indry to błogość Brihaspatiego1, a takŜe człowieka dobrze znającego Wedy i wolnego od pragnień.
Stukrotna błogość Brihaspatiego to błogość PradŜapatiego a takŜe człowieka dobrze
znającego Wedy i wolnego od pragnień.
Ten, który przebywa tutaj w człowieku oraz tam, w słońcu – jest jedyny. Kto pamięta
o tym w chwili odejścia z tego świata, zyskuje duszę skomponowaną z pokarmu, duszę skomponowaną z witalności, skomponowaną z myśli, skomponowaną z inteligencji oraz duszę skomponowaną z błogości.
Mówią o tym takŜe te wersy:
„Sekret polega na tym, Ŝeby odkryć w sobie fontannę radości, która nigdy nie wysycha, pozostaje zawsze pełna i chłodna, poniewaŜ jej źródło bije w Bogu. Czym jest
ciało? Istnieje tylko atma okryta pięcioma powłokami: annamają - skomponowaną z
pokarmu, pranamają - skomponowaną z witalności, manomają - skomponowaną z
myśli, widźńamają – skomponowaną z inteligencji oraz anandamają – skomponowaną z błogości. Dzięki nieustannej kontemplacji tych powłok, czyli kosz, sadhaka zdobywa umiejętność rozróŜniania i wycofuje się ze świata zewnętrznego do realniejszego świata wewnętrznego. W ten sposób krok po kroku opuszcza kolejne powłoki,
uwalnia się od nich i osiąga wiedzę o swojej jedności z Brahmanem.”
Część 9
1.
Człowiek oświecony, który poznał błogość Brahmana - wobec którego milkną słowa
i umysł nie dosięgając go - nie obawia się niczego.
Nie zadręcza się myślą, dlaczego nie postąpił dobrze lub dlaczego postąpił źle. Ten,
kto wie, nie zastanawia się nad tym, jest wolny od pytań. Na tym polega sekret wiedzy.
„Wedy zapewniają: ‘Tak w środku jak i na zewnątrz, we wszystkim, co jest, istnieje
Bóg.’ Gandhi wygłosił tę prawdę podczas Konferencji Okrągłego Stołu. Pewien
człowiek, który na londyńską konferencję przyjechał z Kolombo, podczas rozmowy
1
Brihaspati – jedno z imion Brahmy. „Wielki mistrz” przewodniczący boskim hymnom oraz nauczyciel bogów.
20
niespodziewanie zapytał: ‘Gdzie jest Bóg?’ Gandhi odrzekł: ‘Bóg jest tajemniczą
mocą, która stwarza i niszczy otaczające nas światy. On jest bazą, w której spoczywają i poruszają się wszystkie istoty.’ Ta potęga jest tak niezgłębiona, Ŝe, jak twierdzą Wedy: ‘słowa, które próbują Ją opisać, okazują się bezsilne. Nawet umysł ze
swoją wielką wyobraźnią nie moŜe do Niej dotrzeć.’ Z Niej powstają wszystkie rzeczy, w Niej istnieją i do Niej powracają. Tak głosi Gita.”
(Sathya Sai Speaks, t. XV)
Rozdział 3. Bhrigu Walli
Część 1
1.
Zatem Bhrigu, syn Waruny, zwrócił się do ojca takimi słowami: „Czcigodny Panie,
naucz mnie o Brahmanie.”
Ojciec mu odpowiedział: „Pokarm, Ŝycie, wzrok, słuch, umysł i mowa.”
Dodał jeszcze: „Dowiedz się, z kogo się one narodziły, dzięki komu istnieją i do kogo powracają, odchodząc. Szukaj odpowiedzi. To jest Brahman.”
On praktykował tapas (ascezę).
„Słuchanie, rozmyślanie i koncentracja - to trzy kroki prowadzące do samorealizacji.
Słuchanie odnosi się do Wed. NaleŜy je czcić z wiarą i uczyć się ich od nauczyciela
poprzez serce. To przynosi wiedzę o Niepoznawalnym. Manana, lub rozmyślanie to
asceza nauczana w Bhrigu Walli. W tym procesie Brahma Atma Swarupa utrwala się
w umyśle. Koncentracja wspomaga rozwój skupionej uwagi na tej zainstalowanej w
umyśle zasadzie atmy. W dwóch rozdziałach – w Brahma Walli i w Bhrigu Walli –
nauczana jest dyscyplina prowadząca do realizacji Brahmana. Brahma Walli naucza,
a Bhrigu Walli udowadnia poprzez doświadczenie.”
(Upaniszad Wahini)
„Był wczesny ranek. Otoczenie i chłodny wietrzyk pogrąŜyły w ciszy jego umysł.
Wschodzące słońce zalało złotem całe niebo. Ów wielki spokój zrodził w Bhrigu
myśl. Boska atmosfera sprawiła, Ŝe umysł Bhrigu nieustannie stwarzał święte myśli.
‘Kim jest Brahman? Kto odkrył Brahmana? Jakie cechy posiada Brahman? Kto odpowiada za świat?’ W ten sposób Bhrigu nieustannie się niepokoił, pragnąc poznać
odpowiedzi. Starał się je zdobyć ze wszystkich sił. Nie mogąc nad sobą dłuŜej zapanować, udał się do ojca. Jego ojciec, Waruna, wiedział wszystko. Bhrigu prosił go, by
podzielił się z nim wiedzą, którą pragnął posiąść. Waruna nie miał nic przeciw temu,
ale w tamtych czasach, zgodnie ze zwyczajem, studenci sami poszukiwali odpowiedzi na pytania. Gdyby guru usuwał wątpliwości w chwili, gdy się pojawiały, uczniowie straciliby umiejętność szukania ich i odkrywania. KaŜdy człowiek musi posiadać
21
odrobinę niezaleŜności w szukaniu odpowiedzi oraz moŜliwość zaspakajania ciekawości. Waruna pragnął stworzyć Bhrigu taką okazję, dlatego naszkicował przed nim
bardzo zwięzły obraz, mówiąc: ‘Brahman jest tym, z którego wyłonił się i w którym
się rozpuści cały wszechświat. On równieŜ podtrzymuje całe stworzenie.’”
Część 2
Zrozumiał, Ŝe pokarm jest Brahmanem. Doprawdy, z pokarmu narodziły się wszystkie istoty. Po narodzeniu Ŝyją dzięki pokarmowi, a po odejściu stają się pokarmem.
Kiedy to pojął, ponownie udał się do swego ojca Waruny i powiedział: „Czcigodny
Panie, naucz mnie Brahmana.”
Ojciec odpowiedział: „Staraj się poznać Brahmana poprzez tapas. Tapas jest Brahmanem.” On sam praktykował ascezę.
„Bhrigu najpierw uwierzył, Ŝe annam, czyli pokarm, jest Brahmanem, poniewaŜ
wszystkie stworzenia egzystują dzięki pokarmowi. Później jednak poczuł, Ŝe Brahman obejmuje o wiele więcej. Poprosił o bezpośrednią naukę o Rzeczywistym, o
Brahmanie.”
(Upaniszad Wahini)
„Otrzymawszy te wskazówki, Bhrigu wrócił do lasu i po długim zastanowieniu zdecydował, Ŝe pokarm jest Brahmanem – ‘annam Brahman’. Pomyślał, Ŝe człowiek
Ŝyje dzięki pokarmowi i Ŝe pokarm podtrzymuje jego egzystencję. Ostatecznie człowiek umiera z powodu tego, co zjadł. Dlatego uznał, Ŝe pokarm stanowi formę Brahmana i wrócił do domu. Spytał ojca czy to, czego się nauczył, jest prawdą czy tylko
obrazem jego niewiedzy. Ojciec odpowiedział, Ŝe Bhrigu nie poznał jeszcze znaczenia Brahmana i zaproponował, aby wrócił do lasu i nadal szukał odpowiedzi.”
Część 3
1.
Zrozumiał, Ŝe Ŝycie (prana) jest Brahmanem. Doprawdy, wszystkie istoty rodzą się z
Ŝycia. Narodzone, egzystują dzięki Ŝyciu, a odchodząc, wstępują w Ŝycie.
Zrozumiawszy to, ponownie udał się do swego ojca Waruny i poprosił: „Czcigodny
Panie, naucz mnie Brahmana.” Ojciec mu odrzekł: „Poznaj Brahmana dzięki tapasowi. Tapas jest Brahmanem.”
Praktykował więc tapas (ascezę).
22
„Wrócił do lasu i przez jakiś czas oddawał się kontemplacji. Zastanawiał się, czy
moŜna Ŝyć samym tylko pokarmem. Jeśli w człowieku nie ma Ŝycia, to czy ciało moŜe cieszyć się z jedzenia, które ma przed sobą? Zdecydował, Ŝe Ŝycie jest waŜniejsze
od pokarmu. Uznał, Ŝe Brahman jest Ŝyciem – ‘pranam Brahman’. Zanim wysnuł ten
wniosek, głęboko rozmyślał. Potem raz jeszcze udał się do ojca. Ojciec ponownie
stwierdził, Ŝe ta odpowiedź nie jest poprawna i sugerował, aby prowadził dalsze poszukiwania. MoŜemy się tutaj zastanawiać, czy ojciec postępował właściwie, odsyłając syna do lasu i nie udzielając mu prawidłowej odpowiedzi. śeby uzyskać odpowiedź, prawdziwy poszukiwacz prawdy mierzy się z trudnościami. StaroŜytni nauczyciele wierzyli, Ŝe kaŜda osoba – ich synowie i wszyscy inni – muszą akceptować
wszelkiego rodzaju problemy, aby nauczyć się prawdy. Ówcześni guru rozumieli to.”
Część 4
1.
Uznał, Ŝe umysł jest Brahmanem, bo doprawdy wszystkie istoty rodzą się z umysłu,
Ŝyją w umyśle i odchodząc, wstępują w umysł.
Zrozumiawszy to, zwrócił się do swego ojca Waruny, prosząc: „Czcigodny Panie,
Ten mu odrzekł: „Poznaj Brahmana
dzięki tapasowi. Tapas jest Brahmanem.”
Praktykował więc ascezę, tapas.
„Bhrigu wrócił do lasu i szukał prawdy o
Brahmanie. Postawił sobie pytanie, czy
człowiek byłby szczęśliwy, dysponując
jedynie pokarmem i Ŝyciem? Czy wolno
nam sądzić, iŜ narodziliśmy się po to,
Ŝeby jeść i spać? Doszedł do wniosku, Ŝe
dla zrozumienia Ŝycia, umysł jest najwaŜniejszy. Bez umysłu nie pojmiemy ludzkiej
natury. Bez umysłu nie pojmiemy związków międzyludzkich. Umysł odpowiada za
zniewolenie i wyzwolenie ludzkiej istoty. Bhrigu udał się do ojca i przedstawił mu
swoje przemyślenia. Ojciec jeszcze raz polecił Bhrigu wrócić do lasu i szukać odpowiedzi.”
23
Rozdział 5
1.
Uznał, Ŝe Brahman jest inteligencją. Rzeczywiście, wszystkie istoty rodzą się dzięki
inteligencji. JuŜ narodzone, Ŝyją dzięki inteligencji, a odchodząc, wstępują w inteligencję.
Zrozumiawszy to, ponownie zwrócił się do swego ojca Waruny: „Czcigodny Panie,
Ten mu odpowiedział: „Staraj się poznać Brahmana poprzez tapas. Tapas jest Brahmanem.”
Praktykował więc tapas.
„Później dowiedział się, Ŝe wyrzeczenie jest Brahmanem, bo dzięki wyrzeczeniu poznajemy, czym jest rzeczywistość Brahmana. Dzięki wyrzeczeniu odkrył, Ŝe inteligencja - widźńana, jest Brahmanem, bo w niej rodzą się wszystkie stworzenia i dzięki niej Ŝyją.”
(Upaniszad Wahini)
„Bhrigu wykonał polecenie. Myślał o tym, Ŝe kiedy człowiek nie potrafi rozróŜniać
pomiędzy dobrem i złem, jego Ŝycie jest bezsensowne, nawet, jeśli ma poŜywienie,
bogactwo i sprawny umysł. Musi odróŜniać wieczne od przemijającego. My czasem
takŜe akceptujemy ten punkt widzenia, mówiąc po prostu, Ŝe człowiek nieinteligentny jest bezuŜyteczny. Biorąc to pod uwagę, Bhrigu wywnioskował, Ŝe inteligencja
jest Brahmanem – widźńana Brahman.
Część 6
1.
Poznał, Ŝe Brahman jest anandą (błogością). Bo rzeczywiście, istoty rodzą się z
anandy, po narodzeniu - Ŝyją dzięki anandzie i odchodząc, wstępują w anandę.
Mądrość Bhrigu i Waruny znajduje się w najwaŜniejszym miejscu wewnątrz serca.
Kto ją odkrył, zdobył mocną podstawę i stał się posiadaczem i konsumentem poŜywienia. Cieszy się wieloma potomkami, mnóstwem bydła, splendorem mądrości Brahmana i dobrą sławą.
„Bhrigu udał się do ojca i przedstawił mu swoje wnioski. Nie zadowolił go jednak.
Ojciec namówił go, aby szukał dalej. Bhrigu wrócił do lasu. Prawdziwego dŜidŜńasu1
pali pragnienie znalezienia odpowiedzi na pytania. Bez pełnego skupienia nie osiągniemy prawdziwej satysfakcji. Obecnie koncentrujemy się na rzeczach przemijających i nietrwałych. Dawni wielcy mędrcy i ich uczniowie całkowicie skupiali się na
wybranym zagadnieniu. To jest prawdziwy cel człowieka. To tajemnica człowieka i
1
dŜidŜńasu – poszukiwacz prawdy
24
jego ostateczne przeznaczenie. Zyskawszy te ludzkie ciało, musi on robić wszystko,
by pojąć boskość. Bhrigu kontynuował poszukiwania i doszedł do wniosku, Ŝe bez
względu na wykształcenie, Ŝycie nie ma sensu, jeśli nie odczuwamy błogości i szczęścia. Celem Ŝycia jest ananda, bo Ŝycie rodzi się z anandy. Jak bańka wodna powstaje z wody, rozwija się w wodzie i w niej się rozpływa, tak człowiek rodzi się w anandzie, ananda go podtrzymuje i ostatecznie, rozpływa się w anandzie? Bhrigu doszedł
do wniosku, Ŝe ananda jest Brahmanem. Wypełniało go coraz większe szczęście. Nie
wrócił do ojca. Po kilku dniach ojciec udał się do niego. Bhrigu był pogrąŜony w
wielkiej błogości. Dla takiego człowieka nie istnieje ojciec, matka ani krewni. Ojciec
zrozumiał w jakim jest stanie i pobłogosławił syna.”
Część 7
1.
„Będę mówił o jedzeniu z szacunkiem.” Taki ślub powinni złoŜyć mędrcy. Zaiste,
energie Ŝycia są pokarmem. Ciało jest zjadaczem pokarmu. Ciało funkcjonuje w
oparciu o energie Ŝycia obecne w ciele. Ciało opiera się o Ŝyciu. Ten, kto rozumie, Ŝe
jeden pokarm jest powiązany z drugim, zdobywa trwałą podstawę. Staje się posiadaczem pokarmu. Staje się wielki. Staje się bogaty w potomstwo, bogaty w bydło, bogaty w chwałę mądrości Brahmana, bogaty w sławę.
„PoŜywienie, annam nie powinno być lekcewaŜone. Taki ślub powinni złoŜyć mędrcy. Energie Ŝycia są w całości annam. Ciało fizyczne jest darem annam. Ciało jest
pojazdem prany, czyli energii Ŝycia.”
(Upaniszad Wahini)
Część 8
1.
Nie wolno lekcewaŜyć poŜywienia. Tak powinien ślubować poszukiwacz prawdy.
Doprawdy, woda jest pokarmem, a ogień spoŜywa pokarm. Ogień jest związany z
wodą. Woda jest związana z ogniem.
Zatem pokarm jest utwierdzony w pokarmie. Kto poznał, Ŝe pokarm jest utwierdzony
w pokarmie, otrzymuje trwałą podstawę. Staje się posiadaczem pokarmu i zjadaczem
pokarmu. Staje się bogaty w potomstwo, bogaty w bydło, bogaty w chwałę mądrości
Brahmana, bogaty w sławę.
„Zatem nie będę lekcewaŜyć pokarmu. Tak naleŜy postanowić. Wody połączone z
ogniem, stają się w Ŝołądku pokarmem. W wodzie spływającej w postaci deszczu
obecny jest „ogień” błyskawicy. KaŜdy, kto zna apodŜjoti, wspaniałość wody, uświadamia sobie wspaniałość annam i rozumie, Ŝe naleŜy go czcić. Annam jest guru, po-
25
niewaŜ odsłania przed wami wiedzę o Brahmanie. Nie wolno go traktować bez szacunku. Takie przyrzeczenie powinien podjąć aspirant duchowy.”
(Upaniszad Wahini)
Część 9
1.
Postanowiono wytwarzać duŜo pokarmu. Doprawdy, ziemia jest pokarmem. Przestrzeń pochłania pokarm. Przestrzeń jest osadzona w ziemi. Ziemia jest osadzona w
przestrzeni. Tym sposobem pokarm jest osadzony w pokarmie. Ten, kto wie, Ŝe pokarm jest osadzony w pokarmie, otrzymuje trwałą podstawę. Jest bogaty w potomstwo, bogaty w bydło, bogaty w chwałę mądrości Brahmana, bogaty w sławę.
„Ciało ludzkie jest zbudowane z komórek, które czerpią siłę i Ŝycie z pokarmu. Pokarm czerpie moc z gleby. Gleba, pokarm, człowiek – taki jest cykl. Wypełnia się,
kiedy człowiek powraca do ziemi.”
Część 10
1.
Nie odtrącaj nikogo, kto szuka schronienia. Tak powinno się ślubować. Dlatego
człowiek powinien gromadzić duŜo pokarmu. Ludzie mówią, Ŝe pokarm czeka na
człowieka.
Doprawdy, pokarm przygotowany na początku, jest ofiarowywany dającemu go na
początku. Pokarm przygotowany później, przekazuje się późniejszemu ofiarodawcy.
Pokarm przygotowany na końcu przekazuje się końcowemu ofiarodawcy.
„Temu, kto wykonuje bezinteresowną słuŜbę (sewę), potrzebna jest odrobina przyjemności (bhogi). Tego rodzaju przyjemność stanowi część działania duchowego (jadŜni). Aby maszyna ciała mogła funkcjonować, musi korzystać z paliwa annam. Annam nie jest jadźnią, lecz sprawia, Ŝe jadźnia jest moŜliwa. Dlatego pokarm nie moŜe
być wyśmiewany jako zaspakajanie chciwości, jak w przypadku Udaraposzany. Powinien być przedmiotem czci.”
(Prema Wahini)
2.
Kto wie, medytuje o Brahmanie jako o powodzeniu w mowie, we wdechu i wydechu, w czynach rąk, w ruchu nóg, w wypróŜnianiu. W ten sposób odnajduje się Brahmana w ludzkim działaniu.
Następnie kontempluj Brahmana w zwierciadle Jego boskich mocy spełniających się
w deszczu i w mocy pioruna.
26
„W studni, w zbiorniku, w rzece, w oceanie woda jest wodą. Podobnie, skoro
wszystko jest Brahmanem, wszystko jest zbudowane z tej samej substancji, ukrytej
pod nieprzebraną wielością imion i formą. Przestrzeń (akasza) jest obecna zarówno w
dzbanie jak i wokół dzbana. Jest to ta sama akasza, chociaŜ wydaje się posiadać dwie
formy – wewnętrznej przestrzeni i zewnętrznej przestrzeni! Brahman równieŜ przejawia się w róŜnych ciałach z ich indywidualnymi cechami, chociaŜ jest jeden i tylko
jeden.”
(Prashanthi Wahini)
3.
Jako chwałę obecną w bydle, jako światło gwiazd, jako prokreację, jako nieśmiertelność, jako rozkosz w organach płciowych i jako wszystko w przestrzeni. Kiedy wielbi Brahmana jako obrońcę, ma zapewnioną dobrą opiekę. Kiedy wielbi ogrom (Brahmana), staje się wielki. Kiedy wielbi (Brahmana) jako umysł, staje się myślicielem.
„Wszystko, co niezmienne i wiecznie prawdziwe, wszystko, co jest wiedzą i co jest
bezkresem, to wszystko jest Brahmanem.”
4.
Niech medytuje o Brahmanie w formie adoracji, a wszystkie pragnienia będą się
spełniać.
Pozwól mu wielbić To jako Brahmana, a stanie się Brahmanem.
Niech wielbi Brahmana jako czynnik
destrukcji, a zawistni wrogowie i
nielubiani rywale zostaną zniszczeni.
Ten, który jest w osobie i Ten, który
przebywa tam, w Słońcu, są jednym.
„Kiedy wchodzimy w stan medytacji,
cieszymy się błogością, rozpoznając
wszędzie Brahmana. Jeśli umysł jest
zrównowaŜony i nieporuszony, cieszymy
się nieustanną błogością i widzimy
aspekt Brahmana.”
5.
Kto o tym wie w chwili opuszczania świata, osiąga jaźń uczynioną z pokarmu, osiąga
jaźń uczynioną z sił Ŝycia, osiąga jaźń uczynioną z umysłu, osiąga jaźń uczynioną z
inteligencji i osiąga jaźń uczynioną z błogości. Przekracza te światy jedząc upragniony pokarm i siedząc, śpiewa piosenkę: „O, cudownie! Jak cudownie! Jak cudownie!
27
Jestem pokarmem! Jestem pokarmem! Jestem zjadaczem pokarmu! Stałem się sławny! Zdobyłem sławę! Narodziłem się z prawdy jako pierwszy, wcześniej niŜ bogowie, w samym pępku nieśmiertelności. Ten, kto mnie rozdaje, jest ocalony. Ja, który
jestem pokarmem, zjadam pokarm! Podbiłem cały świat!”
Ten, kto to wie, jaśnieje jak słońce. Taki jest sekret nauki.
„Pięć powłok okrywa Atmę i zasłania jej blask, nie pozwalając mu zajaśnieć. Spraw,
by wszystko stało się czyste i jasne. Oczyść annamaja koszę dobrym, czystym pokarmem, oczyść pranamaja koszę spokojnym, równym oddechem i zrównowaŜonym
usposobieniem, oczyść manomaja koszę świętymi myślami i emocjami, nietkniętymi
przez przywiązania zmysłowe, nieporuszonymi przez radość i smutek, oczyść
widźńamaja koszę kontemplacją rzeczywistości, a anandamaja koszę zanurzeniem się
w ekstazie urzeczywistnienia Boga.”
(Sathya Sai Speaks, t. 2)
“Oto, co ogłoszono w Upaniszadzie Taittirija: „Paramatma (Brahman) jest źródłem
zadowolenia, poniewaŜ ucieleśnia najczystsze emocje. Dusza (dźiwi), zanurzając się
w Nim, odczuwa najwyŜszą radość. Gdyby Paramatma nie jaśniał na firmamencie
serca, to kto by smakował, kto by Ŝył? On spoŜywa wszystko, z anandą.”
(Dharma Wahini, s. 83)
Na tym się kończy Taittirija.
AITAREJA
Rozdział 1. Wezwanie do spokoju
Om! Niechaj moja mowa znajdzie oparcie w umyśle. Niechaj mój umysł znajdzie
oparcie w mowie. O, Przejawiony! Zamanifestuj się we mnie. PomóŜ mi zapamiętać
Wedy. Niechaj nie zmyli mnie to, co usłyszę. Niechaj mojej nauce słuŜą dnie i noce.
Niechaj moje myśli trzymają się prawdy. Będę mówił prawdę. Niechaj prawda mnie
ochroni. Niechaj prawda ochroni nauczyciela. Ochroń mnie. Chroń nauczyciela,
chroń nauczyciela!
Om! Pokój, pokój, pokój
„Ta Upaniszada została dołączona do Rigwedy. Jaśnieje klejnotami sześciu części
opisujących absolutna zasadę atmy. Dlatego jest znana jako Atmaśakta lub szósta dusza. UmoŜliwia poszukiwaczowi prawdy dostąpienie wizji Atmy, niszczącej złudzenie i niewiedzę.”
(Upaniszad Wahini)
1.
28
Na początku, Atma była sama. Nic innego nigdzie nie było. Pomyślała: „Teraz stworzę światy.”
„Świat zewnętrzny jest postrzegany dzięki percepcji. Zatem wszystko, co moŜna
wskazać jako to lub tamto, wszystko, co moŜna zidentyfikować przy pomocy imienia
lub formy, mieści się w kategorii „stworzone”, śriszti. Stwarzanie oznacza czyn, rezultat. A co było przed tym aktem? ‘Idam agre, atma ewa asith’- ‘Przedtem Atma
była sama.’”
(Upaniszad Wahini)
2.
Stworzył światy, niebiańską wodę, promienie światła, śmierć i niŜsze wody. Niebiańska woda wznosi się ponad niebem. Niebo ją podtrzymuje. Promienie światła są atmosferą, śmierć jest ziemią - światem istot śmiertelnych, poniŜej są dolne wody.
„Dźagat, świat, trwał najpierw w utajeniu. Później stał się widoczny. Będąc utajonym, przebywał w Atmie. Kiedy pojawił się impuls do przejawienia się, rozkwitła
nieprzeliczona ilość imion i cała ta róŜnorodność stał się widoczna. Sprawdzianem tej
manifestacji było to, Ŝe stała się dostrzegalna dla zmysłów.”
(Upaniszad Wahini)
„…upadliście do Martja Loki (do królestwa śmiertelników), do świata rzeczy przemijających, świata ulotnych pragnień, chwiejnych umysłów i wątpiących mózgów.”
(Sathya Sai Speaks, t.1)
3.
Pomyślał: “To rzeczywiście są światy. Teraz stworzę Lokapale, straŜników tych
światów. Wydobył Puruszę1 z wody i nadał mu kształt.”
„Stworzony w ten sposób świat pozbawiony był świadomości, dlatego musiał być
pod opieką, jak jantra2. Czy maszyna właśnie zbudowana, a nawet zainstalowana,
moŜe pracować bez udziału mechanika lub maszynisty? Więc z pięciu Ŝywiołów wykreował Wiratpuruszę3. WyposaŜył go równieŜ w głowę i w członki. Wiratpurusza
został stworzony z Ŝywiołów, jak posąg ulepiony z wykopanej przez garncarza gliny.
Z członków tego Puruszy powstali Lokapale.”
(Upaniszad Wahini)
4.
Rozmyślał o nim i nagle z tego zamyślenia wylęgły się usta, niczym jajko. Z ust wydobyła się mowa, a z mowy ogień. Następnie wylęgły się nozdrza, z nozdrzy zrodziła
się moc oddychania, a z oddechu wiatr. Potem pojawiły się oczy, wzrok, a ze wzroku
1
Purusza –tu: NajwyŜsza Kosmiczna Osoba
jantra – aparat, urządzenie, maszyna
3
Wiratpurusza – NajwyŜsza Kosmiczna Osoba
2
29
słońce. Gdy wylęgły się uszy, z uszu zrodził się słuch, a ze słuchu polecenia. Zrodziła
się skóra, ze skóry włosy, zioła i drzewa. Wylęgło się serce, z serca umysł, z umysłu
księŜyc, wyskoczył pępek, a z niego oddech Ŝycia - apana1, a z apany śmierć. Narodził się teŜ organ rozrodczy, sperma, a ze spermy woda.
„Potem zmysły zostały oddzielone i przydzielono im odpowiednie bóstwa. Na przedzie twarz i usta oraz Agni jako bóstwo mowy, wak, gdyŜ mowa jest funkcją ust. Dalej nos, oczy. W ten sposób zmysły i ich czcigodne bóstwa zostały stworzone i odpowiednio przydzielone.”
(Upaniszad Wahini)
Część 2
Stworzone bóstwa wpadły do wielkiego oceanu. On wyposaŜył je w głód i pragnienie. Poprosiły Go: „Znajdź dla nas siedzibę, w której przebywając, będziemy mogli
jeść.”
„Ciało i istniejące w nim Ŝycie zostały stworzone z pokarmu. Pokarm, annam, podtrzymuje je. Zatem pokarm decyduje o poziomie osiągnięć, czy są niskie czy wysokie.”
(Gita Wahini)
2.
Przyprowadził im krowę. Powiedzieli: „To wcale nam nie wystarcza.” Przyprowadził
im konia. Stwierdzili: „Nie, to za mało.”
„Krowa i koń zostały wykreowane z wody i ofiarowane bogom. Ale bogowie wciąŜ
byli niezadowoleni. Dlatego, odpowiadając na ich modlitwy, został stworzony Purusza, na podobieństwo Wiratpuruszy.
(Upaniszad Wahini)
3.
Przyprowadził im człowieka. Rzekli: „Och! Ten jest dobrze stworzony.” Zatem
człowiek jest dobrze stworzony. Polecił im: „Zajmijcie swoje miejsca.”
„Bogowie byli zachwyceni, poniewaŜ ten Purusza (człowiek) posiadał zdolność rozróŜniania, wiweki. Wszystkie ciała, poza ludzkim ciałem, są zaledwie instrumentami
słuŜącymi do doświadczania skutków działania. Ludzkie ciało jest jedynym instrumentem wyzwolenia.”
(Upaniszad Wahini)
4.
1
apana – wiatr wydostający się przez odbytnicę
30
Ogień, przemieniony w mowę, wszedł do ust. Powietrze, przemienione w oddech,
weszło do nozdrzy. Słońce, przemienione we wzrok, weszło do oczu. Cztery kierunki
świata, przemienione w słuch, weszły do uszu. Zioła i drzewa, przemienione we włosy, wstąpiły w skórę. KsięŜyc, przemieniony w umysł, wkroczył do serca. Śmierć,
przemieniona w wydech, wkroczyła do pępka. Woda, przemieniona w spermę, zajęła
miejsce w organie rozrodczym.
”Bóstwa pobłogosławiły zmysły i upewniły się, Ŝe dobrze funkcjonują. Zewnętrzny
wygląd oka, nosa i ucha moŜe być prawidłowy, jednak bez pomocy kierujących nimi
bóstw, wcale nie działają.”
(Upaniszad Wahini)
5.
Głód i pragnienie poprosiły Go: „Zaopatrz nas równieŜ.” Odpowiedział im: ‘Przydzielę was do tych bóstw i będziecie z nimi współdziałać.” Dlatego, kiedy składamy
ofiarę jakiemuś bóstwu, głód i pragnienie równieŜ z niej korzystają.
Część 3
1.
Pomyślał sobie: „Oto są światy i straŜnicy świata. Teraz stworzę dla nich pokarm.”
„Bóg pojawia się w ludzkiej formie. Wspiera pastwiska dla bydła i rolnictwo, po to,
by pokarm wspomagał głowę, uczynił ją inteligentną i tak czystą, by była w stanie
urzeczywistnić Boga. Ciało naleŜy
odŜywiać ze względu na głowę, Ŝeby
osiągnąć dźnianę i wyzwolenie.
Pokarm – głowa – Bóg: oto łańcuch
przyczynowo-skutkowy.”
2. Rozmyślał nad wodami i z tych wód
wypłynął kształt.
Doprawdy, cokolwiek powstało w tej
formie, było w istocie pokarmem.
„śeby maszyna ciała mogła funkcjonować, trzeba dostarczyć jej paliwo pokarmu,
annam.
Annam nie jest jadŜnią, ofiarą, ale umoŜliwia ofiarę. Dlatego spoŜywanie pokarmu
nie moŜe być wyśmiewane jako zaspokajanie chciwości, jak to się stało w przypadku
Udarapaszany. Stanowi ono element oddawania czci.”
(Prema Wahini)
31
3.
Tak stworzone annam chciało uciec. On (ucieleśniona osoba) próbował je schwytać
przy pomocy mowy, ale go nie schwytał. Doprawdy, gdyby schwytał annam przy
pomocy mowy, zaspokoiłby głód po prostu mówiąc o jedzeniu.
4.
Próbował schwytać annam przy pomocy oddechu, ale go nie schwytał. Doprawdy,
gdyby złapał annam przy pomocy oddechu, zaspokoiłby głód po prostu wąchając jedzenie.
5.
Próbował schwytać annam oczami, ale go nie schwytał. Doprawdy, gdyby złapał annam oczami, zaspokoiłby głód po prostu patrząc na jedzenie.
6.
Próbował schwytać annam uszami, ale go nie schwytał. Doprawdy, gdyby złapał annam uszami, zaspokoiłby głód po prostu słuchając o jedzeniu.
7.
Próbował schwytać annam skórą, ale go nie schwytał. Doprawdy, gdyby schwytał
annam skórą, zaspokoiłby głód po prostu dotykając jedzenia.
8.
Próbował schwytać annam umysłem, ale go nie schwytał. Doprawdy, gdyby schwytał
annam umysłem, zaspokoiłby głód po prostu myśląc o jedzeniu.
9.
Próbował schwytać annam przy pomocy organu płciowego, ale go nie schwytał. Doprawdy, zaspokoiłby głód, gdyby schwytał annam posługując się organem płciowym,
nawet podczas ejakulacji.
10.
Próbował schwytać annam przy pomocy energii oddychania dolnego (apany).
Schwytał je. Tym chwytakiem jedzenia jest waju, wiatr. Doprawdy, wiatr Ŝywi się
jedzeniem.
„Pytanie: Z jakich form składa się następny Ŝywioł, waju?
Odpowiedź: Z samany, wjany, udany, prany i apany.
Pytanie: A jak się je nazywa, gdy są w ciele?
Odpowiedź: Pańczapranami, pięcioma energiami Ŝycia.”
(Gita Wahini)
11.
32
Atma pomyślała: „Jak annam moŜe istnieć beze mnie?” I jeszcze: „W jaki sposób
mogę w niego wstąpić?” Zastanowiła się: „Skoro mówienie istnieje dzięki mowie,
oddychanie dzięki oddechowi, widzenie dzięki oczom, dotykanie dzięki skórze, myślenie dzięki umysłowi, trawienie dzięki apanie, a ejakulacja dzięki organowi płciowemu, to w takim razie, kim jestem?”
„Wszystkie rzeczy, z których istnienia zdajemy sobie sprawę, są manifestacjami Istoty, której nie jesteśmy świadomi. Czerpią siłę z Niewidzialnego i przez Niego są podtrzymywane. Ta niewidzialna podstawa, której nie jesteście świadomi to Ja, Atma.
Wszystko wspiera się na mnie.
(Gita Wahini)
12.
Atma rozsunęła szew czaszki i wniknęła przez tak utworzoną szparę. To wejście nazywamy obszarem błogości. Atma przebywa w trzech miejscach, w trzech stanach
snu. Tu, tu i tu.
„Na jawie cieszy się wszystkimi doznaniami. Podczas snu zmysły percepcji i ruchu
zawieszają swoją działalność. Ale ona tworzy własne formy i imiona stworzone z
doświadczeń i wraŜeń zebranych w otaczającym ją świecie. We śnie głębokim jest
obecna wszędzie i odgrywa swoją podstawową rolę czystej błogości, nieświadoma
niczego na zewnątrz i wewnątrz. Sens świata wyraŜa się w doświadczeniach tych
trzech stanów. Ze względu na pozorne ograniczenie czasu, przestrzeni i formy, równieŜ Atma wydaje się być uwarunkowana i ograniczona, ale to nie jest jej prawdziwa
natura. Atma jest nieskończona, niezmienna, nie ma początku. Wie wszystko, moŜe
osiągnąć kaŜdy cel. Nie posiada atrybutów. Jest wieczna, nieskazitelna, świadoma,
wolna, jedna bez drugiej. Stanowi niepowtarzalną, niepodzielną całość.”
(Upaniszad Wahini)
„Pan, wstąpiwszy w ciało, staje się władcą połączenia zmysłów i umysłu z otoczeniem. Jak aktor, wchodzi w kontakt ze światem zewnętrznym i doświadcza wszystkich lekcji z poprzednich wcieleń. W obecności Pana roztańczony intelekt stawia
kroki odpowiednio do wraŜeń zmysłowych, przenosząc się od jednego obiektu do
drugiego.”
(Upaniszad Wahini)
13.
On, po narodzinach, postrzega istoty. CóŜ innego mógłby tutaj powiedzieć? Doprawdy, ujrzał tę osobę jako wszechobecnego Brahmana. Powiedział: „Zobaczyłem To.”
„A zatem, Pan iluminuje wszystko przyjmując formę duszy - dźiwi. Paramatma1,
ograniczony do dźiwatmy2 spoczywa w trzech miejscach: oku, gardle i w sercu. Gdy
1
2
Paramatma – NajwyŜsza Jaźń, Uniwersalna Dusza
Dźiwatma; dźiwi – dusza indywidualna
33
osiągamy Brahmana lub, gdy staramy się do Niego dotrzeć nasze oczy jaśnieją
szczególnym blaskiem. To niepodwaŜalny fakt. Kiedy dźiwi posiądzie wiedzę o sobie, moŜe nie być w stanie opisać, jak niewaŜne jest wszystko poza atmą. Ale zdobędzie wiedzę, Ŝe we wszystkim przejawia się Brahman. Kto dogłębnie pozna związek
duszy z Brahmanem, ten z pewnością odkryje cel Ŝycia. Nie ma co do tego najmniejszej wątpliwości.”
(Upaniszad Wahini)
14.
Dlatego nosi imię Idandry1. Zaprawdę, Idandra to jego imię. Idandra nazywany jest
teŜ Indrą. Bogowie niewątpliwie lubią tajemnicze imiona.
Rozdział 2
Część 1.
1.
Zaprawdę, on pierwszy osobiście stał się embrionem. To, co nazywamy płynem nasiennym jest esencją mocy wszystkich członków ciała. W istocie, zawiera w sobie
jaźń. Kiedy wpływa ono do wnętrza kobiety, staje się przyczyną narodzin. To jego
pierwsze narodziny.
2.
Jednocząc się z kobietą, staje się jej częścią. Dlatego jej nie rani. Ona chroni jego
jaźń, w ten sposób do niej przybyłą.
3.
Będąc karmicielką, musi otrzymywać poŜywienie. Kobieta odŜywia płód. On, ojciec,
odŜywia dziecko od chwili jego narodzin. Tak oto karmi sam siebie dla uwiecznienia
tych światów, gdyŜ te światy muszą być uwiecznione. To jego drugie narodziny.
„…płód jest bezpieczny, z zaciśniętymi palcami i ciałem leŜącym wewnątrz matki”
(Sathya Sai Wahini)
4.
Doprawdy, syn, będący w istocie jaźnią ojca, jest jego następcą dla chwalebnych
czynów. Potem ojciec, odrębna jaźń, wypełniwszy swoje obowiązki i osiągnąwszy
odpowiedni wiek, odchodzi. Po odejściu rodzi się na nowo. To jego trzecie narodziny. Powiedział o tym jasnowidz (Wamadewa):
„KaŜda ludzka istota posiada dwa ciała: własne i potomka. Obowiązki studiowania
nauki o dŜapam (powtarzania boskich imion) oraz określone zadania przekazywane
są synowi w momencie śmierci ojca. Syn wykonuje je w imieniu ojca, jako jego re1
Idandra – ten, który widzi
34
prezentant. Potem ojciec opuszcza swoje dotychczasowe ciało i nakłada nowe, odpowiednie dla ustalonych dla tego Ŝycia czynów i skłonności, które będzie udoskonalał. To są trzecie narodziny ojca. Dwie pierwsze mantry mówią o narodzinach fizycznych i duchowych. Teraz dodane są trzecie: kontynuacja poprzez syna.”
(Upaniszad Wahini)
5.
„Doprawdy, nawet przebywając w łonie, wiedziałem o wszystkich narodzinach bogów. Choćby próbowało mnie zatrzymać sto Ŝelaznych fortec, wydostanę się i wylecę stąd szybko jak jastrząb.” Oto, co mówił Wamadewa leŜąc w łonie matki.
6. On, po urzeczywistnieniu, wzbił się w górę po rozpadzie ciała. W niebiańskim
świecie spełnił wszystkie swoje pragnienia i stał się nieśmiertelny, tak, stał się nieśmiertelny.
„To Ŝadna przyjemność rodzić się wciąŜ na nowo. To Ŝadna przyjemność rodzić się
tylko po to, by umrzeć, a umierając, rodzić się ponownie. Po co mamy się rodzić, Ŝeby ulegać powtarzającemu się cyklowi narodzin i śmierci? Powinniśmy się rodzić w
taki sposób, by zyskać nieśmiertelność i nigdy nie rodzić się ponownie.”
Rozdział 3
Część 1
„Kim jest Ten, którego wielbimy jako
Atmę? Który z nich dwóch jest Atmą?
Czy Ten, dzięki któremu widzimy,
słyszymy, czujemy zapachy, mówimy i
odróŜniamy słodki smak od kwaśnego?”
„Ten termin (Atma) jest uŜywany na dwa
sposoby: jako wjawahara i wisiszta.
UŜyty w znaczeniu wjawahary wskazuje
na osobę, dźiwi. Atma w kaŜdym
człowieku wyraŜa się w świecie zewnętrznym poprzez zmysły percepcji lub inaczej
dźńanendrije. Źródłem tego słowa jest ath… wskazujące m.in. na ‘ekspansję, konsumpcję, ruch’. Zatem słowo „Atma” oznacza wszechobecność, powszechną harmonię i wieczny ruch. Innymi słowy, wskazuje na samego Brahmana.”
(Upaniszad Wahini)
2.
35
To, co określa się jako serce, umysł, co jest świadomością, percepcją, zrozumieniem,
wiedzą, mądrością, widzeniem, wytrwałością, myśleniem, umiejętnością zastanawiania się, nieustraszonością, pamięcią, celem, przemianą, Ŝyciem, pragnieniem, siłą woli – to wszystko to nazwy pradźńay (najwyŜszej, pełnej mądrości i świadomości).
„Rozwijaj pradźńanę, czystą, nieskazitelną wizję mędrców. Potem będziesz mógł
ujrzeć Jednię, która przejawia się jako róŜnorodność. Weda mówi: ‘Pradźńanam
Brahma’. Doskonała, najwyŜsza wiedza jest Brahmanem. Dzięki niej inteligencja
moŜe współpracować ze zmysłami i wyciągać właściwe wnioski. Ciało fizyczne i
pradźńana komunikują się poprzez zmysły i inteligencję. Prąd pradźńany wytwarza
się wtedy, kiedy człowiek i Bóg współpracują ze sobą na wzór plusa i minusa.
Pradźńanam instaluje w tobie przekonanie, Ŝe jesteś Brahmanem: ‘Aham Brahmasmi’. Nie chodzi o to, Ŝe występują tu dwie istoty, Aham i Brahman, lecz o to, Ŝe tak
jak cukier w sorbecie rozpuszcza się w wodzie, tak Aham zanurza się w Brahmanie.
A wtedy istnieje juŜ tylko jedna istota – Brahman.”
(Sathya Sai Speaks, t. VII)
3.
On jest Brahmanem, On jest Indrą, On jest Pradźapatim, On jest wszystkimi bogami
oraz pięcioma wielkimi Ŝywiołami, to znaczy, ziemią, powietrzem, przestrzenią, wodą, ogniem. A takŜe mniejszymi i mieszanymi. Ziarnami róŜnego rodzaju, istotami
zrodzonymi z jajka, istotami zrodzonymi z łona, istotami zrodzonymi z potu, istotami
zrodzonymi z kiełka; końmi, krowami, ludźmi i słoniami, wszystkim, co oddycha,
porusza się, lata, lub pozostaje w bezruchu. NajwyŜsza Świadomość kieruje wszystkim, NajwyŜsza Świadomość podtrzymuje wszystko. NajwyŜsza Świadomość jest
podstawą. Brahman jest NajwyŜszą Świadomością (pradźńaną).
„Boga nie moŜna odczuć i zrozumieć, jeśli się Go szuka jedynie w świecie zewnętrznym. ChociaŜ Bóg jest wszechobecny, przejawia się w ludziach postaci pradźńany,
czyli wiedzy.”
4.
Mędrzec Wamadewa zrozumiał Atmę i spełnił wszystkie swoje pragnienia. Opuściwszy ten świat, wzniósł się do niebios i stał się nieśmiertelny, tak, stał się nieśmiertelny.
„Riszi Wamadewa zrozumiał Atma Swarupę w tej postaci i wyzwolił się od nieustannych zmian przejawionego świata.”
(Upaniszad Wahini)
Na tym kończy się Upaniszada Aitareja.
36
Kena
„Upaniszada Kena związana jest z Sama Wedą i jej gałęzią zwaną Talawakarą1. Dlatego mówi się o niej jako o Talawakaropaniszadzie. Nazwa Kena wzięła się od
pierwszego słowa w pierwszej strofie tej Upaniszady.
(Sathya Sai Baba – „Upaniszad Wahini”)
Część 1
Niechaj moje członki, mowa, energia Ŝyciowa, oczy, uszy i wszystkie zmysły będą
mocne! Wszystko, doprawdy, jest Brahmanem opisanym w Upaniszadach! Niechaj
nigdy nie wyprę się Brahmana! Niechaj Brahman nigdy nie zapomni o mnie! Niechaj
Brahman niczego nam nie odmawia! Niechaj ja, upojony atmą, posiądę wszystkie
cnoty wspomniane w Upaniszadach! Niechaj we mnie spoczywają!
Om, pokój, pokój, pokój
1.
Czyja wola sprawia, Ŝe umysł podąŜa za jakimś przedmiotem? Czyja wola pobudza
ognie siły Ŝyciowej? Z czyjej woli człowiek posługuje się mową? Czym naprawdę
jest boska potęga, co kieruje oczami i uszami?
Ucho, skóra, oko, język, nos – te pięć organów zmysłowych poprawnie rozpoznaje
dźwięki, dotyk, kształty, smaki i zapachy. Przedmioty poznania są rozpoznawalne
jedynie dzięki tym pięciu zmysłom. One pośredniczą pomiędzy poznającym, a tym
co poznawane i dzięki nim doświadczamy świata. Wewnętrzna zdolność rozumienia
rzeczy nosi nazwę umysłu, czyli manasu. Manas działa poprzez wewnętrzne zmysły,
dźńanendrije2. Przylegając do przedmiotów - natychmiast przyjmuje ich kształt. Nazywamy to writti, czyli funkcjonowaniem. Umysł jest bezwładny (aćethana)3, dlatego zachodzące w nim przemiany i manipulacje, czyli wikary, są takŜe aćethana - nieinteligentne, nieoŜywione. Drewniana lalka posiada tylko cechy drewna, lalka cukrowa – cukru. Umysł - aćethana nie moŜe posiąść wiedzy ćethany, czyli NajwyŜszej
Inteligencji przenikającej wszechświat.
Podobnie jak woźnica kieruje nieinteligentnym rydwanem, tak istnieje Woźnica kierujący nieinteligentnym manasem. Zasiada w nim i traktuje go jak pojazd. Bóg
jest siłą sprawczą aktywizującą wewnętrzne instrumenty, zmysły działania, zmysły
poznania i pięć pran. PowyŜsze pytania sugerują, Ŝe Jego moc róŜni się od mocy
zmysłów. Naturalnie. Poruszyciel całej tej grupy zmysłów musi równieŜ róŜnić się od
manasu, nieprawdaŜ? Ci, którzy pragną poznać Wiekuistego i wierzą, Ŝe wszystkie
czyny i czynności są przemijające, nie będą martwić się o Niego.
1
Talawakara – mędrzec z czasów Indii wedyjskich, załoŜyciel szkoły DŜaiminija i przypuszczalny autor tekstów z tą
szkołą związanych. Kena Upaniszad jest często nazywana jego imieniem.
2
dŜńanejdrije – wewnętrzne zmysły postrzegania
3
aćethana – nieświadomy, nieoŜywiony, bezwładny, pozbawiony inteligencji
37
Ta Wieczna Istota jest wolna od niepokoju i nie dotyczy Jej Ŝadna z trzech pobudek. Nie nakazuje zmysłom, aby dąŜyły do takiego lub innego celu. W związku z
tym rodzi się pytanie: Czy umysł (manas), energia witalna (prana), mowa (wak,
umysł), oko, ucho itd. wykonują swoje waŜne zadania pobudzane prawem przyczyny
i skutku? Czy moŜe czynią to pobudzane przez pragnienie swej świadomej mocy?
Oto wątpliwość.
Ucho ma zdolność rozróŜniania dźwięków, oko ma umiejętność poznawania i
odróŜniania kształtów. Pozostałe zmysły zostały równieŜ odpowiednio wyposaŜone.
Kiedy umysł kieruje się poprzez zmysły poznawcze w stronę przedmiotów i przylega
do nich, zdobywacie o nich wiedzę. Zatem pięć zmysłów i umysł (manas) są instrumentami poznania. W jaki sposób wykonują swoje inteligentne funkcje, skoro same
są pozbawione inteligencji?
(Upaniszad Wahini)
2.
On jest uchem ucha, umysłem umysłu, mową mowy, Ŝyciem Ŝycia, okiem oka. Mędrzec, wyrzekłszy się świata, porzuca ten świat zmysłów i staje się nieśmiertelny.
Odpowiedź na powyŜsze pytanie jest następująca - dzięki obecności atmy, wskutek
odbicia jej światła w antahkaranie (instrumenty poznania: umysł, intelekt, pamięć i
ego). Słońce oświetla świat i oŜywia go na tysiące sposobów. Podobnie atma aktywizuje i iluminuje świat swoim blaskiem (tedŜas) oraz pobudza instrumenty poznania.
Prąd elektryczny oŜywia maszyny i wykonuje liczne prace, np. drukuje, choć pozostaje niewidoczny i bezkształtny. Prąd elektryczny jest sprawcą ruchu, maszyną maszyn. Podobnie atmiczny tedŜas jest uchem uszu, okiem oczu - aktywizującym prądem.
(Upaniszad Wahini)
3-4
Nigdy tam nie dociera oko, ani mowa, ani umysł. Nie wiemy zatem, skąd bierze się
Jego doskonała wiedza. On jest poza tym co znane i nieznane. Wiemy to od dawnych mędrców, którzy nas o Nim nauczali.
Zdumiewające jest to, Ŝe atma jest nieaktywna i nieuwarunkowana. Pamiętajcie, atma
nie ma nic wspólnego z umysłem czy ze zmysłami. One jednak działają dzięki obecności atmy! Promienie słoneczne nie są świadome tego, co same inicjują. Atma nie
odpowiada za pracę zmysłów… Brahman jest dźńanam, ostateczną wiedzą, dlatego
nigdy nie będzie „poznany” przez „poznającego”. Proces poznania umoŜliwia zrozumienie innych rzeczy, ale nie samej Wiedzy.
(Upaniszad Wahini)
5.
38
Wiedz, Ŝe Ten, którego nie opiszą słowa, lecz który manifestuje się poprzez mowę,
jest Brahmanem. Nie jest nim ten, którego czczą ludzie.
Mowa (wak) jedynie opisuje lub pokazuje własności, takie jak nazwa, kształt, guna
(cecha), krija (proces, czyn), etc. Czy moŜe opisać lub zdefiniować coś, co nie posiada cech, nazwy ani formy – np. Paramatmę? Słowa nie wyraŜą słodkości ani innych
smaków. Atma nie jest przedmiotem opisu.
(Upaniszad Wahini)
6.
Ten, o którym umysł nie pomyśli, lecz, jak powiadają, dzięki któremu umysł moŜe
myśleć, wiedz, Ŝe Ten jest Brahmanem. A nie ten, którego czczą ludzie.
Nieinteligentny umysł nie moŜe doświadczyć inteligencji. Nie ma takiego
znawcy, który mógłby poznać Wiedzącego, wznoszącego się ponad wszelkie poznanie. Gdyby został poznany, przestałby być wiedzącym albo wiedzą.
(Upaniszad Wahini)
7.
Ten, którego nie dostrzeŜe oko, ale,
dzięki któremu oko widzi, Ten,
doprawdy, jest Brahmanem, a nie ten,
którego wielbią ludzie.
Oko rozświetlone blaskiem atmy moŜe
uchwycić tylko kształt, bo takie są jego
moŜliwości. Oko nie moŜe rozświetlić
atmy, poniewaŜ atma promieniuje
własnym blaskiem. Lampa oświetla
przedmioty, ale przedmioty nie mogą
oświetlić lampy.
(Upaniszad Wahini)
8.
Ten, którego nie usłyszy ucho, lecz, dzięki któremu ucho moŜe słyszeć, doprawdy,
Ten jest Brahmanem, a nie ten, którego czczą ludzie.
Mówi się, Ŝe Brahman posiada róŜne postacie - poznawalne i policzalne. Taki ograniczony obraz Brahmana powstaje w umysłach istot uwarunkowanych przez imię i
kształt. Absolut nie wydaje dźwięku ani zapachu, nie ma smaku ani kształtu, nie
moŜna go dotknąć. Jest wieczny. Jeśli odczuwacie Jego obecność podczas jakiejś
czynności, ta czynność będzie miała swój kres.
(Upaniszad Wahini)
39
9.
Ten, który sam nie oddycha, lecz dzięki któremu istnieje oddychanie, Ten jest Brahmanem, a nie ten, którego czczą ludzie.
Atmę moŜna poznać studiując śastry i podąŜając za podanymi w nich wskazówkami.
Ten, którego nie moŜna ogarnąć słowami, mową i zmysłami, który zalewa swym blaskiem świat, mowę i wszystkie zmysły – jest Brahmanem lub atmą. Pierwszy rozdział tej Upaniszady wyjaśnia, Ŝe dla istot ograniczonych Brahman pozostaje niepoznawalny, niepotrzebny i niedostrzegalny.
(Upaniszad Wahini)
Część 2
1.
Nauczyciel: Jeśli myślisz, Ŝe poznałeś Brahmana, to wiesz bardzo mało. Forma Brahmana, jaką dostrzegasz w istotach Ŝyjących i bóstwach - to błahostka. Powinieneś
szukać Go głębiej.
Uczeń: Sądzę, ze znam Brahmana.
Zatem dla tych, co twierdzą, iŜ widzieli Brahmana, jest On przedmiotem nieustannych badań i pytań. Nie osiągnęli jeszcze wyŜszego poziomu. Ich mądrość nie
jest prawdziwa, jest tylko iluzją. Atma poznającego jest Brahmanem. CzyŜ nie tak
mówi Wedanta? Ogień nie moŜe spalić samego siebie. JakŜe więc atma miałaby poznać atmę albo poznający poznać siebie? Zatem zdanie: „Znam Brahmana” jest znakiem ułudy, a nie prawdziwej wiedzy.
(Upaniszad Wahini)
2.
Nie sądzę, Ŝe dobrze wiem, ani Ŝe nie wiem. Doprawdy, ten spośród nas, kto rozumie
- ten wie. Lecz takŜe wie, Ŝe nic nie wie.
„Wielcy mędrcy, którzy doskonale poznali Wedy i mantry, zrozumieli, Ŝe nie moŜna
wyjaśnić i opisać Brahmana za pomocą słów, więc opisywali go swym milczeniem.
Mówili, Ŝe jedyną drogą postrzegania Brahmana jest doświadczenie i nie naleŜy tego
doświadczenia komentować.”
3.
Ten, kto myśli, Ŝe Go nie zna, zna Go. Natomiast ten, kto myśli, Ŝe Go zna, nie zna
Go. Jest On nieznany mędrcowi, a znany ignorantowi.
„Energia Ŝycia przejawiająca się we wszystkich istotach jest Brahmanem. Brahman
jest wieczny, nieopisywalny, nieskończony. Brahman odnosi się jednakowo do
40
wszystkich rzeczy. To, Ŝe jest wieczny, moŜna wyjaśnić stwierdzeniem, Ŝe nie ma On
początku ani końca. Cokolwiek się rodzi, musi umrzeć, lecz to, co się nigdy nie zrodziło, nie zna śmierci. To pierwsza charakterystyczna cecha Brahmana. Druga cecha
odnosi się do faktu, Ŝe nie moŜna Go opisać. śaden człowiek nie potrafi Go określić i
opisać. Trzecia cecha dotyczy nieskończoności. W Brahmanie obecne są wszelkie
moce w nieskończonym stopniu. Natura ludzka niezdolna do wyjaśnienia nawet jednego rodzaju mocy, tym bardziej nie objaśni niezliczonych rodzajów mocy.”
4.
Doprawdy, ten, kto potrafi postrzegać Go na wszystkich poziomach poznania, dzięki
tej wiedzy osiągnie nieśmiertelność. Dzięki atmie uzyska prawdziwą moc, a dzięki
wiedzy zyska nieśmiertelność.
Jedynie doświadczenie umoŜliwia zbliŜenie, dostarcza dowodów i przynosi rezultaty. NajwyŜszy stan brahmadźńany (wiedzy o Absolucie) jest kresem poszukiwań
i wszelkich badań. Jego owocem jest prawdziwa samorealizacja, sakśathkara. Ten
ostateczny stan osiągamy w samadhi, gdy na wszystkich poziomach świadomości
zamierają bodźce, choć oczywiście przygotowawcze stopnie śrawany (słuchania),
mańany (rozwaŜania) i niddidhjasany (medytowania) związane są z buddhi, czyli rozumem. Stajemy się ucieleśnieniem prawdy (sathya swarupą), skoro tylko zrozumiemy naturę atmy. Jeśli jej nie rozumiemy, ponosimy, bez wątpienia, wielką stratę.
Mędrzec rozpoznaje w kaŜdej istocie i w kaŜdej rzeczy wszechobecną zasadę atmiczną, a opuszczając świat, uwalnia się od narodzin i śmierci.
(Upaniszad Wahini)
5.
Jeśli ktoś urzeczywistni Go tutaj, na tym świecie, osiągnie prawdę. Jeśli nie - poniósł
wielką stratę. Człowiek mądry, dostrzegając atmę w kaŜdej istocie, wznosi się ponad
świat zmysłowy i osiąga nieśmiertelność.
Brahmadźńana, wiedza o Absolucie, jest dziedzictwem człowieka. Ma on do niej
prawo. Jeśli zdał sobie z tego sprawę i dzięki pracy osiągnął wiedzę o Brahmanie,
stosując powyŜsze metody, to jego pobyt na świecie był wartościowy. W przeciwnym
razie był daremny.
(Upaniszad Wahini)
Część 3
1.
Bogowie odnieśli zwycięstwo dzięki łasce Brahmana i zyskali sławę. Upojeni zwycięstwem zapomnieli o łasce Pana, który im pomógł. Myśleli: „Doprawdy, zwycięstwo jest naszą tylko zasługą. Tylko nam naleŜy się chwała.”
41
2.
Znając bardzo dobrze ich próŜność, Pan stworzył dziwne zjawisko i ukazał je im. Nie
wiedzieli, czym ono jest.
3.
Poprosili Agni, boga ognia, Ŝeby dowiedział się, czym jest ów fenomen. Wszechwiedzący Agni zgodził się.
4.
Pospieszył w stronę dziwnego zjawiska. Pan zapytał go, kim jest. Agni odpowiedział:
„Jestem Agni, Wszechwiedzący!”
5.
Pan zapytał Agni: „Jaka jest natura twojej mocy?” Agni odpowiedział: „Mogę spalić
wszystko na ziemi.”
6.
Pan połoŜył przed nim źdźbło trawy i rzekł: „Spal je.” Agni skierował na delikatną
blaszkę trawy całą swoją siłę, lecz nie potrafił jej spalić. Natychmiast się wycofał i
powiedział bogom, Ŝe nie wie, czym jest ten wielki fenomen.
7.
Wtedy bogowie zwrócili się do Waju, boga wiatrów: „O wietrze! Dowiedz się, czym
jest to dziwne zjawisko”- i zyskali jego zgodę.
8.
Waju pospieszył do Niego. Pan spytał go: „Kim jesteś?” i Waju odpowiedział: „Jestem bogiem wiatrów. PodróŜuję przez przestrzeń.”
9.
Pan spytał go: „Jaką dysponujesz mocą? Bóg wiatrów odpowiedział: „Doprawdy,
mogę zwiać wszystko, co jest na ziemi.”
10.
Pan połoŜył przed nim źdźbło trawy, mówiąc: „Zwiej to!” Waju rzucił się ku trawie z
całym impetem, lecz ona nawet nie drgnęła. Natychmiast się wycofał i oświadczył
bogom, Ŝe nie odkrył, czym jest to dziwne zjawisko.
11
Wtedy bogowie poprosili Indrę. „O, najwyŜszy z bogów! O, ty, który dysponujesz
największą mocą! Dowiedz się, czym jest to przedziwne zjawisko!” Indra się zgodził.
Pospieszył w Jego stronę, lecz On zniknął sprzed jego oczu.
12
W tym samym miejscu ujrzał Indra przepiękną kobietę, Umę, córkę Himalajów. Zapytał ją: „Czym było to dziwne zjawisko?”
„Pewnego razu bogowie tak bardzo upoili się zwycięstwem i tak byli z niego dumni,
Ŝe zapomnieli o łasce boskiej, która pomogła im pokonać wrogów. śeby je uczcić,
urządzili wielki bankiet. Gdy się bawili, Pan postanowił przebić bańkę ich próŜności.
Stworzył więc osobliwy fenomen, który pojawił się przed nimi i przyciągnął ich
uwagę. Podeszli blisko, mimo lęku i zdziwienia. Zagadnął ich i kiedy mu oświadczyli, Ŝe są grupą bogów celebrujących zwycięstwo, wyzwał ich, aby udowodnili swoją
42
odwagę, kierując posiadane przez siebie moce przeciwko leŜącej na ziemi blaszce
trawy. Agni, bóg ognia, próbował ją spalić, ale poniósł klęskę. Waju, bóg wiatru, robił wszystko, Ŝeby ją zdmuchnąć, lecz bez skutku. KaŜdy bóg próbował udowodnić
swoją wartość, wykorzystując posiadane umiejętności i kierując je przeciwko delikatnej blaszce trawy. Tak oto udowodnili, Ŝe bez wspierającej łaski Pana kaŜdy z
osobna i wszyscy razem przegraliby bitwę, zamiast w niej zwycięŜyć. W ten sposób
wszechmiłosierny Pan nauczył pokory nieposiadających się z radości bogów.”
(Sathya Sai Speaks, t. IV)
“Bogowie wyobrazili sobie kiedyś, Ŝe dzięki męstwu odniosą zwycięstwo nad asurami1. Kiedy celebrowali zwycięstwo, pojawiło się przed nimi bóstwo i rzuciło na ziemię źdźbło trawy. Poprosiło Agni, Ŝeby je spalił, ale Agni nie potrafił tego zrobić.
Wezwało Waju, Ŝeby je uniósł, ale Waju nie mógł tego uczynić. Sprowokowało Warunę, Ŝeby je zmoczył, ale mimo wszystkich jego wysiłków źdźbło trawy pozostało
suche. Wtedy z bogów opadła duma, a bóstwo opowiedziało im o brahmawidji, o
wiedzy odkrywającej Brahmana, wewnętrzne źródło wszelkich mocy. To nie jest
zwykłe opowiadanie. Agni jest bóstwem kierującym wak, czyli mową, a zatem pokazuje, Ŝe mowa powinna wyraŜać pokorę, poniewaŜ czerpie swoją siłę z Powszechnej
Zasady, stanowiącej bazę wszystkiego, co istnieje. Waju to prana, oddech Ŝycia. Indra to buddhi, intelekt.”
Część 4
1.
“To Brahman!” – powiedziała. “Tak, to
dzięki Brahmanowi odnieśliście zwycięstwo.”
Ale jedynie Indra zrozumiał z jej słów, Ŝe
mieli do czynienia z Brahmanem.
„Śruti głoszą: ‘Brahman jest jednym bez
drugiego. Innymi słowy, nie ma niczego
poza Brahmanem. We wszystkich
okolicznościach, przez wszystkie czasy,
wszędzie jest tylko
Brahman.”
(Upaniszad Wahini)
2.
Zaiste, ci bogowie, Agni, Waju i Indra, przewyŜszali innych bogów, poniewaŜ podeszli najbliŜej. Pierwsi takŜe rozpoznali w Tym Brahmana.
1
Asurowie – półbogowie, synowie Ziemi i mędrca Kaśjapy. Mieszkają w niebiańskich pałacach i symbolizują byty
materialne
43
„Nie szukaj Brahmana w jakimś oddalonym, dowolnym miejscu, ale w swoim codziennym Ŝyciu, we wszystkich rzeczach - od najmniejszych, jakie mijasz i ich nie
zauwaŜasz, aŜ po rzeczy największe. Jeśli z jakiegoś powodu będziemy głęboko dociekać, istnieje szansa, Ŝe znajdziemy Brahmana w swoim sercu i w sobie.
3.
Doprawdy, Indra przewyŜsza innych bogów, poniewaŜ podszedł najbliŜej i jako
pierwszy zrozumiał, Ŝe To jest Brahmanem.
4.
Oto nauka o Brahmanie przeznaczona dla bogów. Jaśnieje jak błyskawica! Jest niczym mrugnięcie powieką!
Brahman jest Brihaspathim, który pobudza buddhi (intelekt). To umysł umysłów,
ucho uszu, oko oczu. To światłość wszystkiego, samojaśniejąca Jednia. Jego wspaniałość wyraŜa się w świetle, z którego emanuje wszystko pozostałe. Jest podstawową podporą i pokarmem tego, co istnieje.
(Upaniszad Wahini)
5.
Następna nauka o Brahmanie odnosi się do przebywającej w ciele atmy. Umysł szybko biegnie do Brahmana. Równie szybko wola chwyta myśl pojawiającą się w umyśle i ją zapamiętuje.
Atma, gdy dostrzeŜe ją świadomość, rozbłyskuje jak błyskawica. W ułamku sekundy
odsłania swój blask i splendor. Jej majestatu nie da się ogarnąć. Umysł jest okryciem
atmy. Warunkuje atmę lub raczej zdaje się ją warunkować. Sprawia wraŜenie, Ŝe jest
bardzo blisko atmy i skłania was do uwierzenia, Ŝe ją osiągnął. Nie jest jednak do
tego zdolny. PoniewaŜ umysł jest jej najbliŜej, sadhaka wyobraŜa sobie, Ŝe jego
umysł urzeczywistnił atmę i nieustannie pragnie jej doświadczać. Co, oczywiście jest
dobre, poniewaŜ sprzyja poszukiwaniom dróg do zjednoczenia z Brahmanem.
(Upaniszad Wahini)
6.
Brahman jest znany jako Tadwana, Najukochańszy. Powinno się wielbić Go jako
Tadwanę. KaŜdy, kto w ten sposób czci Brahmana, jest kochany przez wszystkie istoty.
„Brahman jest czystą miłością. Brahman jest wypełniony boską miłością. Kiedy miłość łączy się z miłością, przemienia się w dyscyplinę duchową. Jeśli ktoś jest pełen
miłości, ma prawo, by stać się kimś wyjątkowym.
44
7.
Uczeń: „Panie, naucz mnie, czym są Upaniszady”
Nauczyciel: „Upaniszady zostały ci przekazane. Zaprawdę, nauczyłeś się Upaniszad
Brahmana.”
8.
Surowość, samokontrola i wedyjskie rytuały są dla Niego podstawą. Wedy są Jego
członkami. Prawda jest Jego domem.
Dla brahmadźnianiego (mędrca, który poznał Brahmana), sprzeczności pomiędzy dharmą i adharmą, pomiędzy zaletą a wadą, nie istnieją. Dharmiczne Ŝycie wynosi nas po śmierci na wyŜsze poziomy istnienia, a Ŝycie niezgodne z dharmą – na
niŜsze poziomy. Zarówno jedno jak i drugie Ŝycie stwarza przeszkody dla sadhaki
dąŜącego do pokonania ignorancji i urzeczywistnienia prawdy oraz pragnącego przerwać więzi jego serca ze światem doczesnym. Stara się on odpowiedzieć na pytanie,
od którego rozpoczyna się ta Upaniszada: Co powoduje, Ŝe umysł wiąŜe się z rzeczami... By posiąść wiedzę o Brahmanie praktykuje wyrzeczenie i samokontrolę,
odprawia wedyjskie obrzędy i wielbi postać Pana – wszystko to jest pomocne. Domem dźniany jest satja (prawda).
(Upaniszad Wahini)
9.
Doprawdy, ten, kto poznał tę Upaniszadę i pokonał grzech, jest mocno zakorzeniony
w wiecznym, napełniony błogością, najwyŜszym Brahmanie. Tak, mocno się zakorzenił.
„Ta Upaniszada przekazuje wszystkim poszukiwaczom prawdy duchową naukę
(upadeszę) o mądrości Brahmana (brahmadźńanie), na którą składa się prawda, mądrość i nieskończoność (Satjam, Dźńanam, Anantam).
(Upaniszad Wahini)
„Zobaczcie trójcę: Satjam, Dźnianam, Anantam (Prawda, Mądrość, Nieskończoność)
jako integralną i nieodrębną rzeczywistość. Istota duchowej mądrości polega na zrozumieniu i doświadczeniu jedności Satjam- Dźnianam- Anantam. Mistyczne doświadczenie przyjdzie dzięki rozwijaniu samjamy (spokoju umysłu). Samjama jest
synonimem kontroli organów zmysłowych.
Na tym się kończy Upaniszada Kena.
45
PRAŚNA
Pierwsze pytanie
Om! O święci! Czy moŜemy wysłuchać tego, co chwalebne? O wielbieni! Czy moŜemy ujrzeć to, co zbawienne? Czy moŜemy, modląc się do was i mając zdrowe ciała, cieszyć się wyznaczonym przez Boga czasem Ŝycia?
OM! Pokój, pokój, pokój!
1.
Sukesza - syn BharadwadŜy, Satjakama - syn Sibi, Gargja - wnuk Surji, Kausalja syn Aswali, Bhargawa z Widarbhy oraz Kabandhi, syn Katji - wszyscy oni, oddani
Brahmanowi i skupieni na Brahmanie, szukali wiecznego Parabrahmana. Trzymając
w dłoniach rytualny opał, zbliŜyli się do czcigodnego nauczyciela Pippalady, wierząc, Ŝe wszystko im wytłumaczy.
„Upaniszada Praśna jest dodatkiem do Atharwana Wedy. Została tak nazwana,
poniewaŜ składa się z pytań (praśna) i odpowiedzi. Oznacza to, Ŝe bardziej szczegółowo rozwaŜa niektóre tematy omówione pokrótce w Upaniszadzie Mundaka. Została
więc uznana za komentarz do Upaniszady Mundaka.”
„Na przykład, Mundaka powiada, Ŝe są dwa rodzaje widji: para1 i apara2 oraz
Ŝe aparawidja ma dwie formy: karma i upasana3. Zagadnień związanych z upasaną
dotyczy drugie i trzecie pytanie tej Upaniszady. Nie poświęcono tu jednak uwagi
karmie, poniewaŜ omówiono ją dogłębnie w Karma Kandzie4. Kiedy praktykuje się
zarówno karmę jak i upasanę, bez zwaŜania na ich owoce, sprzyja to wyrzeczeniu i
pozbyciu się przywiązań. Taki wniosek wynika z pierwszej praśny. A zatem, jeśli
studiujemy Prasnę po Mundace, temat studiów będzie dla nas bardziej przejrzysty.
Z dwóch bytów - Parabrahmy (Boga, NajwyŜszej Uniwersalnej Duszy) i aparabrahmy (niŜszego ja, niemającego nic wspólnego z najwyŜszą duszą) - aparabrahma nie potrafi wyznaczyć puruszart (celów Ŝycia), mających trwałą wartość. Wiedząc o tym, aspiranci pragnący zjednoczyć się z wiecznym Parabrahmanem, udali się
do kompetentnego nauczyciela, do Pippalady. Słowo „anweśamana” (poszukiwanie)
określające postawę ucznia, wskazuje, Ŝe ci, którzy są przywiązani do aparabrahmy,
nie mogą rozpoznać, Ŝe ich najwaŜniejsza prawda to atman. Dlatego wciąŜ „szukają”
na zewnątrz siebie tej prawdy o sobie. Aby poznać wiecznego, jedynego Parabrahmana musimy trzymać sie zaleceń śastr, będąc pod osobistym kierownictwem guru
lub nauczyciela.
1
parawidja – wiedza o Absolucie
aparawidja – wiedza o świecie
3
upasana – rytualne wielbienie Boga
4
Karma Kanda – część Wed poświęcona karmie
2
46
(Upaniszad Wahini)
2.
Mędrzec rzekł do nich: „PrzeŜyjcie w surowych warunkach, w czystości i z wiarą
jeszcze jeden rok. Potem będziecie mogli zadawać mi pytania, jakie pragniecie. Jeśli
będę wiedział, doprawdy, odpowiem na kaŜde z nich.
„Poszukujący muszą zwracać się do guru jako „samithpani”, co znaczy nie tylko
„niosący rytualne paliwo, ogień ofiarny”, lecz takŜe, składający wartościowe ofiary.
Gdy spotkali Pippaladę, rzekł do nich: „Nie moŜna przekazywać brahmawidji- niezwykłej i cennej wiedzy o fundamentalnych tajemnicach wszechświata i jaźni - bez
inicjacji. Uczniowie muszą najpierw poddać się przez rok obserwacjom i próbom.”
(Upaniszad Wahini)
3
Kiedy minął rok, Katjajana zadał Pippaladzie pytanie: „Z czyjej inicjatywy rodzą się
stworzenia?”
4.
Pippalada odpowiedział mu: „Stwórca, Hiranjagarbha, pragnął mieć potomstwo. Medytując, stworzył parę - materię i energię. Pomyślał:„Tych dwoje wyda dla mnie na
świat wszelkiego rodzaju stworzenia.”
„To pradźakamas 1 marzą o potomstwie. Źródłem potomstwa jest pragnienie bycia
nieśmiertelnym. Hiranjagarbha2 jako zjednoczony z Parabrahmanem jest Pradźapatim3. Hiranjagarbha, jako Pradźapathi, tęskni za potomstwem. Nosi w sobie ślady
apara widii, wiedzy o świecie materialnym, pochodzącej z poprzednich narodzin. To
one wzbudzają to Ŝyczenie. Taka była odpowiedź guru.”
(Upaniszad Wahini)
5.
Doprawdy, słońce jest energią, a księŜyc materią. Wszystko, co posiada formę, wraz
z tym, co bezkształtne, jest niewątpliwie materią.
6.
Słońce wstaje na wschodzie i zalewa promieniami wszystkie znajdujące się po tej
stronie istoty. Potem rozświetla pozostałe obszary – południe, zachód i północ, zenit
oraz pozostałe przestrzenie. W ten sposób kąpie ono całe stworzenie w swym blasku.
1
pradźakamas – ci, co pragną mieć potomstwo [pradŜa – ludzie, kama – pragnienie]
Hiranjagarbha - Złote Łono, źródło stworzenia
3
Pathi – mąŜ, pan lub Bóg
2
47
„Surja, Słońce, zalewa blaskiem stworzenia w dziesięciu regionach świata. Surja to
prawdziwa jaźń Pradźapatiego i dlatego istoty rozświetlone przez niego w tych regionach stają się „jaźnią” Pradźapatiego.
(Upaniszad Wahini)
7.
On, który jest Waiśwanarą (wszystkimi Ŝywymi istotami) i Wiśwarupą (wszystkimi
formami) wznosi się jako prana i ogień. To o nim wspomina kolejna mantra.
„Słowo prana odnosi się do samego Aditji, gdyŜ Aditja (słońce), obdarza praną
(esencją Ŝycia). PoniewaŜ stworzenia Ŝyją takŜe dzięki spoŜywaniu pokarmu, Słońce
jest równieŜ znane jako Wiśwanara. Cały wszechświat ma jego naturę.”
(Upaniszad Wahini)
8.
Mędrcy znają Go jako złotą istotę wszystko przenikającą, przewodnie światło, ostateczny cel, o tysiącach promieni, egzystującą na setki sposobów, dającą ciepło i pranę dla wszystkich stworzeń, wschodzącą jako słońce.
„Tak, dla całego świata słońce jest
widzialną
manifestację
Pana…
Pomyślcie, jak wielką słuŜbę czyni ono
dla wszystkich! KaŜdy codziennie jest
tego świadkiem.
Słońce jest na tej
planecie źródłem Ŝycia dla roślin i
zwierząt. Bez jego promieni ziemia
byłaby samotną pustynią. Słońce wznosi
do nieba wody mórz i jezior, a z
utworzonych w ten sposób chmur spuszcza
deszcz
na
zasiewy.
Jest
Dharmadewatą, oświetlającym wszystko
swoimi promieniami i nieczyniącym Ŝadnych róŜnic.”
(Gita Wahini)
9.
Rok jest naprawdę panem stworzenia i istnieją dwie drogi, południowa i północna.
Ci, którzy idą jedynie drogą „dobry uczynków”, poświęcając się i przynosząc innym
dobro, osiągają strefę księŜyca (Czandra Lokę). Potem muszą ponownie powrócić do
królestwa ziemi. Mędrcy, marzący o potomstwie wybierają drogę południową, nazywaną drogą przodków, i jest ona w istocie materialna.
„Władza nad kosmosem naleŜy tylko do Boga. Bóg jest wolny od wszelkich pragnień. Człowiek ma tylko jeden obowiązek – kochać Pana i wielbić Go poprzez miłość. To daje człowiekowi najwyŜszą pozycję wśród istot Ŝywych. Ci, którzy są tego
nieświadomi lub niezdolni do wypełnienia ludzkich powinności, naleŜą do innej ka48
tegorii. Oni równieŜ składają ofiary i wielbią, oni równieŜ angaŜują się w dobroczynną działalność, ale poŜądają owoców swych czynów, działają motywowani pragnieniem osiągnięcia korzyści. ‘Pomogliśmy potrzebującym, tak więc nasza droga powinna być gładka i bezpieczna. Podnieśliśmy upadłych, nie powinniśmy więc mieć
problemów na naszej drodze. Śpiewamy chóralnie o boskiej chwale, więc oczekuje
nas niebo.’ Tak kalkulują ci ludzie tej kategorii, którzy poświęcili się "dobroczynności". Gdy tacy ludzie porzucają swe ciała, czyli umierają, ich słowa łączą się z umysłem, umysł łączy się z praną, która następnie łączy się z dŜiwi. DŜiwatma wędruje
wtedy do krainy księŜycowej - Ćandraloki, czyli krainy, gdzie przewodnim bóstwem
jest umysł. Wiedząc, Ŝe będzie musiała powrócić do królestwa umysłu z całym jego
zgiełkiem i niepokojami związanymi z pragnieniami i oczekiwaniami. Podczas pobytu w Ćandraloce dusze te będą doświadczać zadowolenia i radości, dopóki nie wyczerpią się skutki ich dobrych czynów. Oto dlaczego napisano w pismach: kśine punje, martjalokam wisanthi - gdy przeminą zasługi, czas wracać do świata śmiertelników. DŜiwatma okrywa się wtedy ciałem wyposaŜonym w organy zmysłów itd,
otrzymanym jako rezultat czynów poprzedniego ciała i rozpoczyna nową Ŝyciową
karierę. Pobyt duszy w Ćandraloce Hindus nazywa czasem spędzonym w niebie jako
dewa. Albo jako anioł - zgodnie z naukami chrześcijaństwa lub islamu.”
(Sathya Sai Wahini)
10.
Ci, którzy szukają Pana poprzez wyrzeczenie, czystość, wiarę i wiedzę o atmie, podąŜają drogą północną i osiągają słońce. Doprawdy, słońce podtrzymuje wszelkie
Ŝycie. Jest ono ostatecznym etapem, z którego juŜ nie ma powrotu, nieśmiertelnością
i wolnością od lęku.
Oto opisujące je wersy:
Kontemplowanie i wielbienie Pradźapatiego w jego uniwersalnym aspekcie
jest określane jako dźńana. Ten, kto posiadł dźńanę, kto panuje nad zmysłami i ufa
Wedom, ten z łatwością zyska przekonanie, Ŝe jest samym atmanem. PodąŜając uttaramargą, czyli północną ścieŜką, osiąga poziom duchowy znany jako surjaloka. Ta
loka (planeta) jest schronieniem wszystkich istot Ŝywych. Wiodące do niej drzwi
przekraczają jedynie ci, którzy całym sercem angaŜują się w codzienne obowiązki,
nie pragnąc ich owoców.
(Upaniszad Wahini)
11.
Dla niektórych jest On pięcionogim ojcem mającym dwanaście postaci, przebywa na
niebie i wywołuje deszcze. Inni mówią, Ŝe jest wszechwiedzący i nieustannie wędruje, poruszając się na siedmiu kołach o sześciu szprychach.
„Pory roku, takie jak wasanta lub wiosna, są stopami Słońca, symbolu czasu. Dwanaście miesięcy przedstawia jego cechy osobowe. Słońce jest przyczyną światów. Te
49
prawdy wyraŜa mantra czwarta i szósta. Słońce wywołuje teŜ deszcze. Dlatego panuje równieŜ nad trzecim światem, nad Djuloką.”
(Upaniszad Wahini)
12
Doprawdy, miesiąc jest panem wszelkich stworzeń. Ciemna połowa jest materią. Jasna połowa jest Ŝyciem. Dlatego prorocy składali ofiary w jasnej połowie, a inni w
ciemnej.
13
Doprawdy, dzień i noc władają całym stworzeniem. Dzień jest Ŝyciem, a noc jest materią. Dlatego ci, którzy jednoczą się w miłości za dnia, marnują Ŝycie. Za to ci, którzy jednoczą się w miłości nocą, zachowują niewinność.
14
Doprawdy, pokarm (anna) jest panem wszystkich istot Ŝywych. Płyn nasienny, z którego rodzą się wszelkie stworzenia, powstaje z pokarmu.
„Aby maszyna ciała mogła funkcjonować, potrzebuje paliwa w postaci poŜywienia
(anna). Anna nie jest jadźnią (ofiarą), ale ją umoŜliwia. Zatem spoŜywanie pokarmu
nie powinno być wyśmiewane, jak zaspokajanie chciwości. Jest równieŜ aspektem
ofiary.
(Prema Wahini)
15
Ci, którzy wypełniają ślubowanie Panu wszelkiego stworzenia, łączą się w pary. Zaprawdę, Brahma Loka naleŜy do tych, którzy przestrzegają surowości, czystości i
prawdomówności, jak obowiązującego prawa.
16.
Czysty świat Brahmana jest dla tych, którzy zaniechali nieuczciwości, kłamstw i
oszustwa.
„Nie umiemy myśleć bez słów. Słowa są materialną esencją myśli. Kiedy dusza indywidualna porzuca ciało, słowa wkraczają do umysłu. Umysł wnika w pranę, czyli
w moc Ŝycia, a prana zanurza się w atmie. Atma (wyodrębniona w ciele), odzyskawszy wolność, spieszy do Surja Loki - krainy zasady solarnej, Surji. Następnie wyrusza
do krainy Brahmy, Brahma Loki. Dotarłszy tam, indywidualna atma, dźiwatma, traci
zainteresowanie materią, prakruthi. Pozostanie tutaj do końca czasów. Doświadczy
bezgranicznej błogości. Posiądzie wszystkie moce, za wyjątkiem mocy tworzenia.”
(Sathya Sai Wahini)
Na tym się kończy pierwsze pytanie.
******
50
Drugie pytanie
1
Wtedy zadał mu pytanie Bhargawa z Widarbhy: „Zechciej nam powiedzieć, ilu bogów podtrzymuje świat? I który jest największy?”
2.
Pippalada odpowiedział: „Akasza (eter) jest owym bóstwem, lecz takŜe Waju (wiatr),
Agni (ogień), DŜala (woda), Bhumi (ziemia), mowa, umysł, oko i ucho. Przejawiając
swą chwałę, głoszą: „To my podtrzymujemy to ciało.”
„Akasza, Waju, Agni, DŜala, Bhumi, Ŝywioły komponujące ciało, mają swoich bogów przewodnich. Zmysły aktywne, takie jak mowa, oraz zmysły ‘poznania’, takie
jak oko, równieŜ posiadają swe bóstwa, które w nich mieszkają i inspirują je do działania. Odnosi się to takŜe do umysłu i intelektu. Bóstwa są filarami podtrzymującymi
stworzenie, niedopuszczającymi do rozpadu struktury ciała.”
(Upaniszad Wahini)
3.
Wtedy Prana, jako najwaŜniejszy, rzekł do nich: „Nie dajcie się zwieść złudzeniu.
Tylko ja, podzieliwszy się pięciokroć, podtrzymuję i odŜywiam to ciało.” Nie uwierzyli mu.
4.
Prana poczuł się dotknięty i opuścił ciało. Wtedy pozostali teŜ je opuścili. Gdy wrócił
do ciała, oni teŜ wrócili. Mowa, umysł, oko, ucho i reszta podąŜali za Praną na podobieństwo pszczół podąŜających za swoją królową.
„Podstawy świata przejawionego, to znaczy prana (siła Ŝycia) i akasza (przestrzeń
lub eter) są wieczne. Działają i współdziałają bezustannie przejawiając się w niezliczonych i róŜnorodnych formach.
(Sathya Sai Wahini)
5.
Prana płonie jak ogień. On jest słońcem. On jest deszczem. On jest Indrą. On jest
wiatrem. On jest ziemią. On jest pokarmem. On jest promiennym bóstwem. On jest
tym, który jest i nie jest. On jest nieśmiertelnością.
6.
Strofy Rigwedy, JadŜurwedy i Samawedy, formuły ofiarne, kszatry i brahmany są
osadzone w piaście Prany jak szprychy koła.
„Ciało jest kompleksem zbudowanym z pięciu Ŝywiołów. Efektem tej kombinacji są
dźńanendrije (zmysły poznania). Zatem ciało jest kłębkiem przyczyn i skutków. Są
one wszystkie osadzone w piaście prany, na podobieństwo szprych w kole. Dlatego
takŜe święte słowa, mantry JadŜurwedy i Samawedy, formuły ofiarne, kszatry chroniące ludzi przed niebezpieczeństwem, moce brahmiczne uświęcające jadŜnie (cere51
monie ofiarne) – one wszystkie mają naturę prany.”
(Upaniszad Wahini)
7.
O Prano, jako Pan wszelkich stworzeń, poruszasz się w łonie i rodzisz ponownie. Inne istoty składają hołd Tobie, który mieszkasz w ciele jako strumienie Ŝycia.
8.
Ty jesteś najlepszym przewoźnikiem bogów. Tobie pierwszemu składamy ofiary
przeznaczone dla przodków. Ty jesteś szczerym wysiłkiem mędrców, potomków
Atharwanów1 i Angirasa2.
9.
O Prano! W swoim splendorze jesteś
Indrą, jako opiekun jesteś Rudrą.
Przemierzasz niebo pod postacią
słońca. Jesteś panem światła.
„Indry
nie
postrzega
się
jako
indywidualnej osoby, rezydującej w
niebiosach. On jest panem zmysłów
człowieka.
Jest
bogiem
odpowiedzialnym za umysł, kierującym
zmysłami. Kontrolujący aspekt Indry nazwano Rudrą.”
10
Kiedy sprowadzasz deszcz, twoje stworzenia radują się, wiedząc, Ŝe pokarmu będzie
pod dostatkiem.
„Kiedy Pradźapati staje się chmurą i pada ulewny deszcz, cieszą się wszystkie stworzenia, bo wiedzą, Ŝe zachowają Ŝycie.”
(Upaniszad Wahini)
11
Ty jesteś zawsze czysty, o Prano! Ty jesteś jedynym świadkiem, spoŜywającym i
powszechnym panem istnienia. My dostarczamy ci poŜywienia. Ty jesteś naszym
ojcem, o Oddechu.
12
1
2
Atharwan – rodzina braminów, autorów hymnów Atharawawedy
Angiras – jeden z siedmiu wielkich mędrców, autor części hymnów Rigwedy i Atharwawedy
52
Niechaj Twoja forma zamieszkująca mowę, ucho i oko, a takŜe przenikająca umysł,
będzie dla nas łaskawa. Niech nas nie opuszcza!
13.
Wszystko jest pod kontrolą Prany, nawet to, co w niebie. Miłuj nas tak, jak matka
miłuje synów. Obdarz nas bogactwem i mądrością.
„’Wszystko, co daje szczęście, jest związane z Tobą. Więc kochaj nas jak matka. Ty
jesteś dawcą dóbr materialnych i duchowych, Ty jesteś dawcą pomyślności. Obdarz
nas bogactwami, obdarz nas mądrością.’ Skarbem braminów są mantry Rigwedy, JadŜurwedy i Samawedy. Bogactwem wojowników jest zamoŜność. W ten oto sposób
Upaniszada Praśna przedstawia Pranę jak Pradźapatiego, wraz z Jego funkcjami i
atrybutami.”
(Upaniszad Wahini)
Na tym się kończy drugie pytanie
Trzecie pytanie
1.
Wówczas Kausalja Aśwalajana zapytał: „O świętobliwy nauczycielu, skąd bierze się
prana? W jaki sposób przedostaje się do ciała? Jak egzystuje, będąc podzielną? Jak
odchodzi? W jaki sposób ochrania to, co zewnętrzne, a w jaki sposób to, co wewnętrzne?”
2.
Nauczyciel odpowiedział: „Skoro zadajesz tak trudne pytania, musisz rozumieć Brahmana. Dlatego ci odpowiem.”
„Mówi się tak: Brahmawid Brahmaiwa Bhawati. To znaczy: „Ten, kto zrozumie
Brahmana sam staje się Brahmanem.”
3.
Prana powstaje w atmie i rozprzestrzenia się w niej, tak jak cień rzucany przez człowieka. Wpływa do ciała za sprawą umysłu.
Wtedy Pippalada powiedział: „Mój drogi chłopcze, tak jak cień powodowany przez
człowieka, prana tworzona jest przez Atmę. Prana oddaje się Atmie poprzez sankalpę (postanowienia) manasu (umysłu).”
(Upaniszad Wahini)
4.
Jak król, który rozkazuje swoim urzędnikom, aby zamieszkali w tych lub w tamtych
wioskach i zarządzali nimi, tak Prana wyznacza poszczególnym pranom zakres ich
działania.
53
5
Prana przekazał apanie organy wydalania i rozrodu. On sam kieruje ustami i nosem,
a takŜe okiem i uchem. W środku ciała jest samana, która rozprowadza równomiernie
dostarczony pokarm po całym ciele. Z niej powstaje siedem płomieni.
„Prana przejawia się w postaci oddechu i aktywizuje głowę. Wjana pobudza prawą
stronę, udana lewą, samana środek, a apana dolne części ciała. Prana wyrusza z serca, płynie nerwami twarzy, nosa… aŜ dotrze do szczytu głowy. Stąd pobudza nerwy i
wędruje przez organizm, przyjmując róŜnorodne imiona i wykonując przypisane im
funkcje. Na przykład oddech operujący wokół pępka jest nazywany samaną.
(Upaniszad Wahini)
6.
Atma rezyduje w sercu, które obsługuje 101 Ŝył. KaŜda Ŝyła ma 100 kanałów, a kaŜdy kanał 72 000 naczyń włoskowatych. Płynie przez nie wjana.
„Bóg jest wszechobecny. Odnajdźcie go w sercach wszystkich Ŝywych istot.”
7
Jeśli postępowaliśmy szlachetnie, udana wynosi nas w górę do świata dobra, lub, jeśli postępowaliśmy niegodnie, porywa nas w dół do świata zła. Z obu krain wiedzie
droga do świata ludzi.
„Karma wiąŜe, poniewaŜ wynikające z niej działania i uczynki skutkują konsekwencjami, a te owocują cierpieniem lub radością. Ale czyny słuŜebne omijają tę pułapkę.
Nieustannie pamiętajcie o Bogu. Chodzi tylko o to, Ŝeby odwrócić uwagę umysłu od
spraw zmysłowych i od działań zewnętrznych.”
(Bhagawatha Wahini)
8.
Doprawdy Aditja, Słońce, wschodzi jako prana zewnętrzna i sprzyja pranie w oku.
Bóstwo wznoszące się nad Ziemią podtrzymuje w człowieku apanę. Akasza (eter)
wypełniająca przestrzeń kosmiczną jest samaną. Waju (powietrze) to wjana.
9.
Doprawdy, ogień jest udaną. Kiedy wygasa, człowiek zmierza ku ponownym narodzinom wraz ze zmysłami, które zostają zaabsorbowane przez umysł.
10.
Z takim stanem umysłu, w jakim znajduje się w chwili śmierci, człowiek wstępuje w
pranę. Prana wraz z udaną łączą się z atmą. Atma wprowadza człowieka do świata,
który ukształtował on własnymi myślami.
54
„Umysł na wiele sposobów wprowadza nas w błąd. NajwaŜniejszy z błędów polega
na rozwijaniu ego oraz na skrywaniu inspiratora i siły wewnętrznej. Pewnie słyszeliście, Ŝe na dworze króla śmierci zatrudniony jest księgowy Ćitragupta. Prowadzi on
spis dobrych i złych czynów Ŝywych istot. Gdy ktoś opuszcza ciało, księgowy zanosi
księgę do pałacu i oblicza bilans, podliczając debety i kredyty. Potem król Jama wymierza karę, której celem jest nauka oraz pokuta. Ten Ćitragupta załoŜył biuro w
umyśle człowieka i nieustannie czuwa. Jego imię znaczy „ukryty obraz”. „Obrazuje”
on wszystkie ukryte intencje owocujące czynem. Zapisuje sygnały ostrzegawcze oraz
sytuacje, gdy ignorujemy te sygnały lub lekcewaŜymy je bez powodu. Wiedzcie, Ŝe
kiedy Bóg ostrzega człowieka, nawet jeśli ten ma zwierzęce skłonności, to człowiek
musi uwaŜać.”
11
Linia potomnych mędrca, który w ten sposób poznał pranę, nie zostanie przerwania,
a on sam osiągnie nieśmiertelność. Opisują to poniŜsze wersy.
12.
Poznawszy źródło, bramę, siedzibę, pięcioraką władzę oraz wewnętrzny stan prany,
mędrzec osiąga nieśmiertelność. Tak, osiąga nieśmiertelność.
„Istoty emanują z wiecznego Paramatmy jak iskry z płonących płomieni. Potem w
tym samym ogniu przepadają.
(Upaniszad Wahini)
Na tym się kończy trzecie pytanie.
******
Czwarte pytanie
1
Następne pytanie zadał mu Gargja, wnuk Surji: „Co śpi w człowieku? Co podtrzymuje go w stanie jawy? Czym jest ta moc, która ogląda sny? Kogo ogarnia błogość?
Doprawdy, z czego to wszystko się bierze?”
2
Mędrzec mu odpowiedział: „O, Gargjo! O zachodzie wszystkie promienie zanurzają
się w płonącej kuli słońca, a o wschodzie, kiedy ponownie wznosi się ono do góry, na
nowo z niej wypływają. Podobnie wszystko staje się jednią w najwyŜszym bóstwie
umysłu. Doprawdy, wówczas człowiek nie słyszy, nie widzi, nie wącha, nie smakuje,
nie czuje, nie mówi, nie cieszy się, nie przemieszcza i nie porusza. Mówią o nim, Ŝe
śpi.
55
„Wtedy Pippalada tak odpowiedział Gardze: „O zachodzie promienie powracają do
słońca. Następnego dnia, o wschodzie, ponownie z niego emanują, stopniowo się rozlewając. Tak samo w czasie snu świat zmysłowy zanurza się w świadomości, odzwierciedlając umysł, a kiedy się budzimy, wraŜenia zmysłowe jaśnieją jak dawniej,
przyjmując swoje naturalne kształty. To dlatego jaźń lub inaczej Purusza nie słyszy,
nie widzi, nie dotyka i cieszy się. Nie chodzi ani nie mówi.”
(Upaniszad Wahini)
3
W uśpionym mieście ciała jedynie prana pozostaje rozbudzona. Doprawdy, apana
jest płomieniem ogniska domowego, a wjana płomieniem przenikającym. Prana jest
płomieniem rytualnym, bijącym z ogniska domowego.
„W czasie snu głębokiego człowiek nie uświadamia sobie, ani tego, Ŝe oddycha, ani
tego, Ŝe ‘tchnienia Ŝycia’ pozostają w gotowości.”
(Sanathana Sarathi, lipiec 1980)
4
Nazywany jest samaną, oddechem wyrównującym, poniewaŜ równo rozprowadza
obydwie ofiary - wdech i wydech. Jedynym ofiarnikiem jest umysł. Nagrodą za jego
poświęcenie jest udana, kaŜdego dnia zanosząca ofiarę Brahmanowi.
„W stanie snu głębokiego, wolnego od
marzeń, istnieje tylko jaźń, której
towarzyszą złudzenia (maja) i niewiedza
(adźńana) Nie uświadamiacie sobie, Ŝe
jesteście Brahmanem. Na tym polega
róŜnica pomiędzy mędrcem a stanem snu
głębokiego (suśupti). Mędrzec wie, Ŝe jest
jednością z Brahmanem. Człowiek
pogrąŜony w pozbawionym marzeń śnie
głębokim, nie zdaje sobie z tego sprawy.
(Sathya Sai Speaks, t. VI)
5
We śnie, bóstwo (umysł) raduje się czystym blaskiem. Znów widzi wszystko, co
moŜna
zobaczyć, słyszy wszystko, co moŜna usłyszeć, od nowa doświadcza wszystkiego, co
moŜna
doświadczyć, w róŜnych miejscach i w róŜnych stronach. Tego, co widzialne i niewidzialne
słyszalne i niesłyszalne, przeŜyte i nie przeŜyte. Będąc wszystkim, widzi wszystko.
56
„Atma, która w czasie snu jest czystym blaskiem, widzi, słyszy i doświadcza w formie wasan1 wszystkiego, co widziała, słyszała i czego doświadczała na jawie.
(Upaniszad Wahini)
6
Umysł zatopiony w świetle przestaje śnić. Wówczas w ciele rodzi się błogość.
„Na poziomie snu głębokiego przestają pracować zmysły, umysł redukuje się do zera
i zanika poczucie wielości. Człowiek zatapia się w świadomości „Ja” - innymi słowy, w samadhi, w błogości. Jednak ani przez chwilę nie zdaje sobie z tego sprawy.
To wpływ ignorancji. Na jawie dysponujemy wiedzą, ale nie anandą. Dlatego jest
powiedziane, Ŝe wyzwolenie przychodzi w momencie, gdy jesteśmy w stanie skoncentrować się na jednym punkcie i doświadczamy zarówno dŜagratu jak i suśupti
(jawy i snu głębokiego).”
7
Mój młody przyjacielu! Jak ptaki siadają na drzewie, chcąc zaznać odpoczynku, tak
wszystko spoczywa w najwyŜszej atmie.
„Kiedy mówimy, Ŝe ‘atma jest bazą wszystkiego’, powstaje wraŜenie, Ŝe wszystko
róŜni się od atmy. Ale róŜnica pomiędzy „bazą wszystkiego”, a „dziwami” (duszami),
które w niej spoczywają, jest złudzeniem, wywołanym okolicznościami. Ma znaczenie mentalne, nie fundamentalne.”
(Upaniszad Wahini)
8
Ziemia i składniki ziemi, woda i składniki wody, ogień i składniki ognia, powietrze i
składniki powietrza, ucho i rzeczy słyszane, zapach i obiekty emanujące zapach,
smak i to, co moŜna smakować, dotyk i to, czego moŜna dotykać, organ mowy i to,
co moŜe zostać powiedziane, ręce i to, co mogą uchwycić, narządy płciowe i to, co
daje im radość, organy wydalania i to, co z siebie wyrzucają, stopy i to, po czym stąpają, umysł i myśl, intelekt i zrozumienie, ego i egoizm, pamięć i to, co zostaje zapamiętane, światło i to, co jest oświetlone, prana i to, co prana podtrzymuje.
„Ten świat jest ciałem człowieka. Nie moŜe on z niego wyskoczyć. Podtrzymuje go
prana. Oddech, czyli prana, znajduje się w sercu, w hridaji. Prana nie moŜe wydostać się i ulecieć z serca.”
(Dharma Wahini)
9.
1
wasany – przeŜyte wraŜenia
57
Doprawdy, to on jest osobą, który widzi, dotyka, słyszy, smakuje, uprzytomnia sobie,
wie, działa i rozróŜnia. Jest osadzony w niezmiennej, niezniszczalnej atmie.
„Przedstawię wam kwintesencję Wedanty w jednym zdaniu. „Atma, obecna we
wszystkich Ŝywych istotach jest jedna i tylko jedna i nie róŜni się od ciebie.”
10
Tak, mój młody przyjacielu, ten, kto poznał to, co nie ma ciemności, koloru i ciała,
co jest czyste i wieczne, ten stanie się wszechwiedzący i wszechobecny. Bez wątpienia osiągnie najwyŜszą, niezniszczalną atmę. Oto opisujące to wiersze:
11.
Mój drogi, kto poznał niezniszczalną atmę, w której spoczywa inteligencja, zmysły i
prany, ten doprawdy stanie się wszechwiedzący i będzie we wszystkim.
„Niektórzy pytają: „WciąŜ powtarzasz ‘Atma, Atma’, lecz co powiesz o jej kształcie?” Lecz skąd atma miałaby wziąć kształt? Jest wieczna, niezmienna, nieśmiertelna.
Nie moŜe jej ograniczać określone imię czy wygląd. MoŜna zrozumieć to dzięki dŜnianie (mądrości), która powstaje w ciele (karmadeha) i dzięki ciału nabytemu w
wyniku działania.”
(Dharma Wahini)
Na tym się kończy czwarte pytanie
******
Piąte pytanie
1
Następnie zapytał go Satjakama, syn Sibi: „Czcigodny Nauczycielu, do jakiego świata dotrze ten, kto do końca Ŝycia medytuje nad OM?
2
Odrzekł: „O Satjakamo, owo słowo OM jest kształtem wyŜszego i niŜszego Brahmana. Intonując je, mędrzec dociera do obu.
„Om jest sumą wedyjskich nauk o NajwyŜszym Bogu i wszelkich systemów Jego
wielbienia. Om iti ekakszakam Brahman - Om, ta sylaba, jest Brahmanem!”
3
58
Jeśli ktoś medytuje nad pranawą jako jedną literą, wówczas oświecony przez nią,
szybko powróci na ziemię. Hymny Rigwedy przeniosą go do świata ludzi. Tu osiągnie wielkość praktykując wyrzeczenie, czystość i wiarę.
4.
Następnie, jeśli medytuje w umyśle nad pranawą, uwaŜając ją za dwie litery (AU),
będzie uniesiony przez hymny JadŜurwedy do wewnętrznej przestrzeni świata księŜycowego. Nacieszywszy się róŜnorodnymi jego potęgami, powróci ponownie.
„W Ćandra Loce (w księŜycowym świecie) dusza staje się bóstwem. Odczuwa zadowolenie i satysfakcję. Dlatego nie próbuje realizować się w działaniu ani nie dąŜy do
sukcesu. Pobyt w Ćandra Loce jest zapłatą za szlachetne uczynki z przeszłości. MoŜe
teŜ stanowić nagrodę za uczynione dobro. Kiedy dusza doświadczy całej emanującej
z tych uczynków błogości, szale zakumulowanych konsekwencji czynów przechylą
się w drugą stronę i pojawi się cierpienie. Dusza wróci wtedy na ziemię pod postacią
człowieka.”
(Sathya Sai Wahini)
5
Ale jeśli ktoś medytował nad NajwyŜszym Puruszą, intonując trzyliterową pranawę
OM (A,U,M), ten połączy się z jaśniejącym słońcem. Pozbędzie się grzechów, jak
wąŜ starej skóry. Hymny Samawedy uniosą go do świata Brahmy. Stąd będzie oglądał NajwyŜszego Puruszę, który mieszka w ciele.
„DŜagat – świat, dŜiwa – świadomość i NajwyŜszy Purusza nie są trzema oddzielnymi istotami, lecz jedną i tą samą formą - z ostatecznego punktu widzenia.”
(Summer Showers, 1972)
„Tak jak zmieniają się władcy na Ziemi, królowie niebios nie mogą uciec od wzlotów
i upadków. Mieszkańcy nieba podlegają prawu zmian. Jedynie Brahma Loka, świat
Brahmy, jest wolny od narodzin i śmierci, od wzlotów i upadków. To podstawowa
idea myśli hinduskiej, nieśmiertelny nektar ofiarowany ludzkości.”
(Sathya Sai Wahini)
6
Te trzy litery ‘a’, ‘u’ i ‘m’, uŜyte oddzielnie, związane są z przemijaniem. Lecz kiedy
zostaną połączone, nie mogą przynieść złych skutków. Gdy są uŜywane w dobrych
działaniach – zewnętrznych, wewnętrznych i pośrednich, mędrzec zapomina o lęku.
„Dźwięk OM ujawnia nam swoją toŜsamość z Brahmanem. Pranawa OM reprezentuje istotę Brahmana. Jest kombinacją trzech sylab: ‘ah’, ‘u’ i ‘ma’. Samo ‘ah’ nie tworzy OM, podobnie jak wyodrębnione ‘u’ i ‘ma’. ‘Ah’ związane jest ze świadomością.
Kiedy ‘ah łączy się z ‘u’ i kiedy ‘u’ łączy się z ‘ma’ wtedy powstaje pełny dźwięk
‘OM’… a my otrzymujemy szansę wejrzenia w boską duszę.”
59
7
Dzięki Rigwedzie osiąga się Ziemię, poprzez JadŜurwedę - przestrzeń pośrednią.
Dzięki Samawedzie osiągnąć moŜna to, co znają prorocy. Dzięki OM, mędrzec dociera do tego, co jest spokojem, bezczasowością, nieśmiertelnością, brakiem lęku i
tym, co najwyŜsze.
„PoniewaŜ brzmienie pranawy lub Aum ma wymiar uniwersalny i Ŝyje we wszystkich Wedach, przyjmujemy, Ŝe moŜna ją intonować o kaŜdym czasie. Bez tego czystego dźwięku Wedy byłyby pozbawione Ŝycia. KaŜdy, kto aŜ do swojego ostatniego
oddechu powtarza święte Aum, zjednoczy się z Bogiem.”
„Dźwiękiem wzbudzonym przez ruch pierwotny, którego skutkiem było spowicie
Brahmana przez zrodzoną z Niego maję (iluzję), jest Pranawa sabda, czyli OM.”
Na tym się kończy pytanie piąte.
******
Szóste pytanie
1
Następnie Sukesza, syn BharadwadŜy, zwrócił do Pippalady takimi oto słowami:
„Czcigodny Nauczycielu! Pewnego razu odwiedził mnie Hiranjanaba, ksiąŜę Kosali,
i zapytał: ‘O BharadwadŜo! Czy znasz Puruszę, zbudowanego z szesnastu części?’
Odpowiedziałem księciu: ‘Nie, nie znam Go. Gdybym Go znał, opowiedziałbym ci o
Nim. Nie odwaŜyłbym się posłuŜyć nieprawdą, poniewaŜ ten, kto kłamie ginie.’ Hiranjanaba wsiadł do rydwanu i w milczeniu odjechał. Zatem cię pytam, gdzie znajduje się taki Purusza?”
2
Odrzekł mu: „Tu, w tym ciele istnieje Purusza, który podzielił się na szesnaście części.”
„Sukesza, syn BharadwadŜy, indagował w tej sprawie mistrza i otrzymał taką odpowiedź: „Purusza, o którego pytasz, przebywa w ciele. Jest mieszkańcem wewnętrznego nieba - serca. To dzięki Jego obecności jaśniejesz pełnym blaskiem swych osiągnięć i osobowości.”
(Upaniszad Wahini)
3
Purusza zastanawiał się: „Przez czyje odejście ja odejdę? Przez czyje pozostanie ja
teŜ pozostanę?”
60
4
Purusza stworzył pranę, a z prany wiarę, eter, powietrze, ogień, wodę, ziemię, organy
zmysłów, umysł i pokarm. Z pokarmu wykreował siłę, prostotę, hymny, czyny, światy, jak równieŜ nazwy w tych światach.
„Nie istnieje miejsce, gdzie byłbym nieobecny. Nie ma formy, która nie byłaby Moja.
Jestem pięcioma Ŝywiołami: ziemią, wodą, ogniem, powietrzem, eterem. Gdzie znajdziecie miejsce pozbawione choćby jednego z nich? śeby doświadczyć Mojej obecności i chwały, nie musicie szukać jakiegoś szczególnego miejsca, gdyŜ zawsze jestem we wszystkim i wszędzie. To ja jestem płomienną naturą ognia. To Ja jestem
Ŝyciem istniejących stworzeń. To ja jestem mocą mocy, wolną od chciwości i poŜądania.”
(Gita Wahini)
5
Kiedy rzeki wpadają do morza, tracą nazwy i kształty. Pozostaje samo morze. Podobnie widz obserwuje zniknięcie szesnastu części dąŜących ku Puruszy. Znikają ich
imiona, rozpadają się ich formy i pozostaje sam Purusza, niepodzielny i nieśmiertelny.
Mówi o tym poniŜszy wers:
„Wszystkie rzeki łączą się z morzem,
tracąc nazwy i kształty. Nazywamy je
teraz ‘morzem’. To samo dotyczy
Puruszy – pozostaje tylko On. Nie
posiada przywiązań i nie zmienia się ani
na jotę. Jest wieczny i nieskończony.”
(Upaniszad Wahini)
„KaŜda rzeka płynie i łączy się z
morzem. Podobnie ludzkie Ŝycie podąŜa
w kierunku ostatecznego celu – ku
Oceanowi Boskości.”
6
Poznaj Go, znanego pod imieniem Puruszy, a nie dotknie cię nawet śmierć. W Nim
osadzone są mocno wszystkie części, na podobieństwo szprych w piaście koła.
„PrzecieŜ umiera ciało, a nie mieszkaniec ciała, Purusza. Wiara, Ŝe nosisz w sobie
Puruszę, pomoŜe ci oczyścić umysł ze zła, a zmysły z nieodpowiednich skłonności.”
(Sathya Sai Speaks, t. III)
61
7
Potem zwrócił się do nich: ‘To wszystko, co wiem o NajwyŜszym Brahmanie. Nie
ma nic wyŜszego niŜ On.’
„’To wszystko, co wiem na temat Brahmana i tylko tyle moŜna o Nim wiedzieć’,
powiedział Pippalada do Kadandhi i do pozostałych uczniów.”
(Upaniszad Wahini)
8
Uczcili go, mówiąc: „Doprawdy, jesteś naszym ojcem, gdyŜ przewiozłeś nas na drugi
brzeg, poza granice niewiedzy.”
Upaniszadę kończą pełne szacunku słowa ucznia, będące hołdem dla mistrza.
Ojciec daje tylko ciało. Pippalada ofiarował im Brahma-śarirę, nauczając ich o atmatatwie. Sześciu uczniów – Kadandhi, Wajdarbhi, Kosalja, Sourjajani, Sathjakama i
Śukeśa – zadało w sumie sześć pytań. Te pytania i odpowiedzi odsłaniają ukryte znaczenie Mundaki i są dobrym komentarzem do jej zwięzłego tekstu. Oto one:
1. Czym dokładnie jest para i apara?
2. Kto ochrania i strzeŜe stworzone istoty?
3. W jaki sposób Hiranjagarbha wyłonił się z Paramatmy?
4. Jak z Paramatmy powstał wszechświat?
5. W jaki sposób ćaitanja – pełna świadomość w formie prany dostaje się do ciała i jak wnika w pięć kanałów?
6. Które ze zmysłów są zdolne działać w trzech stanach – w stanie jawy, marzeń
sennych i snu głębokiego?
Na te pytania odpowiada Upaniszada Praśna.
(Upaniszad Wahini)
Na tym się kończy pytanie szóste.
Na tym się kończy Upaniszada Praśna.
MUNDAKA
Rozdział 1
Część 1
„Upaniszadę rozpoczyna inwokacja, w której prosi się, aby oko dostrzegało rzeczy
dobre, Ŝeby ucho słuchało pomyślnych słów, Ŝeby Ŝycie mijało na kontemplacji Bo62
ga. Przekazywana tu nauka określana jest mianem brahmawidji, poniewaŜ głosi przesłanie Hiranjagarbhy, Brahmana przyczynowego, a takŜe dlatego, Ŝe owo przesłanie
opisuje chwałę Brahmana. Przedstawia brahmawidję jako tajemnicę odkrytą jedynie
przed ludźmi z ogolonymi głowami, których czaszki poddano rytuałowi ognia. Dlatego nazwana jest „mundaką”, ogoloną głową. Ponadto jest czczona jako najwaŜniejsza ze wszystkich Upaniszad, poniewaŜ objaśnia istotę brahmadŜńiany. Dołączono ją
do czwartej Wedy, do Atharvany.”
(Upaniszad Wahini)
Inwokacja
Om! O Panie, niechaj nasze uszy skupiają się na dobrych dźwiękach! O Panie, niechaj nasze oczy widzą rzeczy przynoszące dobro! Niechaj nasze ciała będą silne i
kontemplują Pana przez całe Ŝycie!
Om! Pokój! Pokój! Pokój!
1
Pomiędzy bogami pierwszym był Brahma, stwórca wszechświata i jego opiekun. Podzielił się brahmawidją, stanowiącą podstawę wszelkiej wiedzy, ze swym najstarszym synem Atharwą.
„…Brahmawidja, nauka o świadomości Rzeczywistości, o prawdzie, którą odkrywa
dźńana.”
(Sathya Sai Speaks, t. VIII)
2
Brahma przekazał brahmawidję Atharwie, a ten, w dawnych czasach, udzielił jej Angirze. Angira podzielił się nią z Satyawahą z rodu Aharadwadźa. Ową wiedzę, przekazywaną drogą sukcesji niŜszym przez wyŜszych, Sathyawaha ofiarował Angirasowi.
„Brahmawidja ukazuje przewagę duchowej kontemplacji”
(Upaniszad Wahini)
3
Saunaka, znakomity pan domu, w odpowiedniej chwili zbliŜył się z pokorą do Angirasa i zapytał: „O Bhagawanie, czym jest to, co raz poznane odsłania wszelką inną
wiedzę?”
„Kiedy poznamy Brahmana, wtedy wiedzący, poznanie i wiedza staną się jednym”
(Dźńana Wahini)
4
63
Angiras rzekł do niego: „Ci, którzy poznali Brahmana mówią nam o dwóch rodzajach
wiedzy, którą powinniśmy sobie przyswoić - o wiedzy wyŜszej i niŜszej.”
„Angiras twierdzi, Ŝe wszystko, czego się uczymy, zawarte jest w dwóch rodzajach
wiedzy. Pierwszą jest wiedza niŜsza, apara widja, drugą jest wiedza wyŜsza, para
widja.”
„Owa wiedza była przekazywana słownie przez nauczyciela do ucznia oraz wzbogacana i umacniana przez doświadczenie. Kiedy odnosi się do Bytu wolnego od atrybutów, nazywamy ją parawidją, wiedzą o Innym (wiedzą o Aspekcie Transcendentnym). Gdy odnosi się do Saguny, Bytu zmaterializowanego i obdarzonego własnościami, wtedy określamy ją mianem aparawidji, wiedzy o aspekcie immanentnym,
nie transcendentnym. Te dwa rodzaje wiedzy odnajdujemy w Upaniszadzie Mundaka. Otrzymał ją Saunaka od Angirasa.”
(Upaniszad Wahini)
5.
Z tych dwóch rodzajów wiedzy, wiedza niŜsza znajduje się w Rigwedzie, JadŜurwedzie, Samawedzie i Atharwawedzie. Przejawia się w fonetyce, rytuałach, gramatyce,
etymologii, prozodii i astrologii. Jednak wiecznego Brahmana poznajemy za pośrednictwem wiedzy wyŜszej.
„Wedy i nauki wedyjskie dotyczą aparawidji. O parawidii traktują Upaniszady. Interesującym jest to, Ŝe aparawidja prowadzi nas do parawidii, wiedzy o Brahmanie,
która jest naszym celem.”
(Upaniszad Wahini)
„Gdy chodzi o Rigwedę, Atharwawedę, Samawedę, JadŜurwedę czy Upaniszady,
wszystkie one nauczane są jako aparawidja. Co więcej, Angiras nauczał gramatyki,
prozodii, astrologii, etc. jako elementów aparawidji. Z drugiej strony, słuchając, rozumiejąc i rozwaŜając tę wiedzę w umyśle, obcujemy z abstraktem. Wszystko, co
odnosi się do boskości czy do wiecznego Brahmana, jest przedstawiane jako element
parawidii. Dzięki temu otrzymujemy wskazówkę, Ŝe jeśli nastawimy umysł na zrozumienie niezniszczalnego Brahmana, wówczas to, co przedstawiało się nam jako
funkcje ciała, traci formę aparawidji i przemienia się w parawidję.”
6
To, co niewidoczne, nieuchwytne, bez początku i rodzaju, bez oczu i uszu, bez dłoni i
stóp, wieczne, wszechobecne i nieopisanie subtelne jest uwaŜane przez mędrców za
Brahmana - Źródło wszelkiego istnienia.
64
„Energia Ŝycia, widoczna we wszystkich istotach, jest Brahmanem. Brahman jest
niezmienny, nieopisywalny, nieskończony. Brahman odnosi się jednakowo do
wszystkiego wokół nas. O niezmienności Brahmana świadczy to, Ŝe nie ma On początku i końca. Wszystko, co rodzi się, musi umrzeć, ale to co się nigdy nie narodziło, nie umrze. To pierwsza cecha Brahmana. Druga cecha odnosi się do faktu, Ŝe
Brahmana nie moŜna określić. Człowiek nie potrafi zdefiniować, kim jest Brahman
ani Go opisać. Trzecia cecha dotyczy nieskończoności Brahmana. W Brahmanie
wszelkie moce istnieją w stopniu nieskończonym.”
7
Wszechświat wydostaje się z Wiecznego Brahmana na podobieństwo pajęczyny wysnuwanej przez pająka, a potem przez niego wciąganej, rośliny kiełkującej z ziemi,
włosów wyrastających na głowie i na ciele człowieka.
„Pająk wysnuwa z siebie wspaniałą pajęczynę. Podobnie dźagat - ruchomy, zmienny
świat - wypływa z przyczynowego Brahmana…Wszystkie istoty są Brahmanem, nikim innym. Wszystkie emanują z Brahmana. Istoty wyłaniają się z Niego na podobieństwo iskier wyskakujących z ognia lub włosów rosnących na skórze – mimo
wszelkich róŜnic.”
(Upaniszad Wahini)
8
Dzięki ascezie Brahman wzmacnia się i
powstając z niego produkuje pokarm. Z
pokarmu rodzi się energia Ŝycia, a z
energii Ŝycia - umysł. Z umysłu powstają
Ŝywioły, a z nich światy. Ze światów
pochodzi praca, która powoduje wieczne
skutki.
9
Z Brahmana powstaje Wszechwiedzący,
który widzi wszystko, którego istota
polega na wiedzy, z
którego rodzi się
stwórca, imię, forma i materia.
„Jak juŜ mówiłem, pająk wysnuwa z siebie pajęczynę, nie posiłkując się przy tym
czynnikami zewnętrznymi. Utkaną pajęczynę moŜe w siebie wciągnąć. Podobnie
stworzenie świata wynikło bez niczyjej pomocy. Wyłonił się wszechświat. Natura
albo Prakriti to tylko przemiana Brahmana, stanowiącego jej podstawę – tak jak
dzbanek powstaje z gliny, jak materiał z bawełny, jak klejnoty ze złota. Dlatego Brahman jest nazywany Źródłem Natury, Upadaną. A takŜe Nimittakaraną lub Nimittą –
Przyczyną Sprawczą. GdyŜ ten wszechświat moŜe być wyłącznie efektem działania
NajwyŜszej, Wszechobejmującej Inteligencji - Sarwadźny.”
65
(Upaniszad Wahini)
Koniec pierwszej części rozdziału pierwszego
******
Rozdział 1
Część 2
1
Prawda jest taka, Ŝe ceremonie ofiarne, o których mędrcy dowiedzieli się z wedyjskich hymnów, były wykonywane w tretajudze. Wykonujcie je z oddaniem prawdzie. Na tym polega ścieŜka, w której korzysta się z owoców działania na tym świecie.
„Mitologia Indii opisuje cztery epoki: krita jugę, treta jugę, dwapara jugę i kali jugę.
Teraz panuje kali juga.”
(Sathya Sai Speaks, t. VIII)
„Aby ułatwić istocie ludzkiej doskonalenie i transformację, Bóg rodzi się co pewien
czas jako człowiek. KaŜda epoka miała własny sposób doskonalenia. W krita judze
była to medytacja (dhjana), w treta judze – ceremonie ofiarne (jagna), w dwa para
judze – rytualne wielbienie Boga (arćana), w kalijudze najwaŜniejsze jest powtarzanie imienia Pana (namasmarana). Takie są królewskie szlaki przemiany, dostępne
człowiekowi.”
2
Gdy na ołtarzu wystrzelą płomienie, napełnij się wiarą i umieść ofiarę pomiędzy
dwoma strumieniami roztopionego masła.
3
Niszczy swoich siedem światów ten, kto odprawia agnihotrę1 niezgodnie z zasadami,
kto nie poprzedza jej ofiarami w nowiu i pełni księŜyca, ani ofiarami czwartego miesiąca oraz plonów, kto nie zaprasza na nią gości i nie czci wszystkich bogów, lub nie
odprawa jej wcale.
„NajwyŜszym poziomem, dostępnym dzięki karmie, jest niebo. Z tych karm, lub rytów, najwaŜniejsza jest ofiara ognia, nazwana agnihotrą. Wykonywanie owego obrzędu prowadzi do oczyszczenia umysłu. Oczyszczenie umysłu jest koniecznym warunkiem parawidii.”
(Upaniszad Wahini)
4
1
agnihotra – ofiara ognia
66
Czarny, straszliwy, błyskawiczny jak myśl, czerwony, purpurowy, iskrzący się i jaśniejący – oto siedem migotliwych języków ognia.
5
Ten, kto składa dary jaśniejącym płomieniom ognia we właściwym czasie, zostaje
przez nie uniesiony, jak na promieniach słońca, do rezydencji władcy bogów.
„Ofiarodawca odnosi wraŜenie, Ŝe płomienie na ołtarzu namawiają go, aby osiągnął
rzeczywistość Brahmana. Kto wykonuje ten obrzęd przechowując w pamięci pełne
znaczenie mantr, ten osiągnie słoneczny blask. Zostanie przeniesiony do królestwa
Indry, władcy bogów.”
(Upaniszad Wahini)
6
‘Chodź! Chodź!’ Tak wołają do ofiarodawcy lśniące objaty unosząc go na promieniach słońca i wychwalając słowami: ‘Oto przepiękne niebo, które zdobyłeś swoimi
szlachetnymi uczynkami.’
7
Lecz w rzeczywistości łodzie rytuałów są kruche, gdyŜ kieruje nimi osiemnastu
stronników niŜszych ceremoniałów. Głupcy, którzy odnajdują w nich taką samą radość jak w obrzędach wyŜszych, szybko starzeją się i umierają.
„Oczywiście, rytuały i pudŜe są niezbędne na wczesnych etapach rozwoju duchowego. Są one przedszkolem edukacji duchowej. Człowiek musi wyruszyć z tego dzieciństwa w dorosłą podróŜ ku Atmie. Musi przekroczyć oraz przemienić te jadŜnie i
regulaminy rytuałów w czyny, słowa i myśli krzewiące uniwersalną cześć, bezinteresowność i spokój umysłu.”
8
Głupcy błądzą w mgle ignorancji, lecz wyobraŜają sobie, Ŝe są mądrzy i wykształceni. Kręcą się w kółko, naznaczeni nieszczęściem i przygnębieniem, jak ślepcy prowadzeni przez ślepca.
„Upaniszada Mundaka przyrównuje uczonych, którzy przewodzą innym, choć nie
zrozumieli istoty śastr i tkwią w ignorancji, do ślepców wiodących ślepców. W rezultacie wszyscy wpadają do studni –przewodnicy i ich naśladowcy!”
(Dharma Wahini)
9
Zdziecinniali, ogarnięci ignorancją, myślą sobie: ‘Dotarliśmy do celu!’ Ci rytualiści
nie osiągają wiedzy, lecz motywowani emocjami i przywiązaniem upadają, gdy wyczerpią się owoce ich dobrych czynów.
67
10
Ignoranci nie znają innej drogi do błogości, jak składanie ofiar i dobroczynność. Kiedy juŜ się nacieszą dobrym miejscem w niebie, które otrzymali w nagrodę za dobre
uczynki, powracają do tego lub do pośledniejszego świata.
„Wedy rekomendują dwa rodzaje koniecznej karmy: iśta i purtha. Rytuał Agnihotry,
trzymanie się prawdy, tapas, czyli ascetyzm, studiowanie Wed (wedadhjajanam),
słuŜenie gościom w domu – to iśta. Budowanie świątyń, zajazdów, domów wypoczynku i zbiorników wodnych, sadzenie drzew przy drodze – takie czyny określamy
słowem purtha. Te przynoszą konsekwencje, tamte korzyści. Jednak wszystkie te
więzy przyczynowo-skutkowe są przemijające. Są fundamentalnie ułomne.”
(Upaniszad Wahini)
11
Drogą słońca, ku Nieśmiertelnemu NajwyŜszemu Puruszy wędrują ludzie pełni wiary, zanurzeni w spokoju i mądrości i zamieszkali w lesie, gdzie prowadzą Ŝebraczą,
surową i wolną od uniesień egzystencję.
„Purusza oznacza Tego, który przebywa w Pura lub inaczej w ufortyfikowanym mieście ciała. Purusza przebywa w kaŜdym ciele. Puruszottama, Pan wszelkiego istnienia, wypełnia sobą cały wszechświat. A zatem umiera ciało, a nie mieszkaniec ciała,
Purusza. Wiara jaką pokładasz w wypełniającym cię Puruszy, oczyszcza umysł z
wszelkiego zła i uwalnia zmysły od negatywnych skłonności.”
(Sathya Sai Speaks, t. III)
“Purusza, o którego pytasz, przebywa w twoim ciele, jako mieszkaniec wewnętrznego nieba - serca.”
(Upaniszad Wahini)
12
Rozmyślając o światach osiągniętych dzięki uczynkom, poszukiwacz Brahmana staje
na progu nieprzywiązania i rozmyśla: „Z tego, co przemijające nie powstanie nic
wiecznego.” Aby zdobyć wiedzę o tym, co wieczne, niechaj z opałem ofiarnym w
ręku zbliŜy się do guru, bo jedynie guru zna pisma święte i jest umocowany w Brahmanie.
„DŜagad lub samsara1 jest produktem kompleksu Stwórca-stworzenie. Tak długo jak
nie zdajemy sobie sprawy z NajwyŜszej Rzeczywistości, jest to bardzo uŜyteczna,
oparta na faktach prawda. NajwyŜszym poziomem jaki moŜna osiągnąć poprzez działanie, to znaczy, dzięki szlachetnym lub świętym czynom, jest niebo (swarga), trwające długo, a jednak teŜ przemijające. Dlatego poszukiwacz Prawdy nie interesuje się
1
dŜagad lub samsara – świat przejawiony
68
niebem, lecz zbliŜa się do starego, pełnego współczucia nauczyciela. Ten naucza go
duchowej dyscypliny prowadzącej do osiągnięcia Brahmana.”
(Upaniszad Wahini)
13
Niechaj doskonały nauczyciel przekaŜe wiedzę poszukiwaczowi mądrości Brahmana,
która odsłoni przed nim prawdziwie nieśmiertelną Osobę, gdyŜ ów poszukiwacz zbliŜa się do niego z pokorą, mając spokojny umysł i ujarzmione zmysły.
„Śruti doradzają ludziom, aby pobierali nauki u tych nauczycieli duchowych, którzy
są ‘śrotrijas’ i ‘brahma-niśtas’. Ostrzegają przed innymi guru. Kim jest śrotrija? To
osoba, która pozostaje lojalna wobec Śruti i Wed oraz przestrzega zalecanych przez
nie zasad i ograniczeń, bez najmniejszych odstępstw. Brahma-niszta to człowiek
umocowany w świadomości Brahmy.”
(Sanathana Sarathi, styczeń 1979)
Koniec części drugiej rozdziału pierwszego
******
Rozdział 2
Część 1
1
Oto prawda. Jak z płonącego ognia
tysiącami wystrzeliwują iskry mające tę
samą naturę, tak, o szlachetni
młodzieńcy, róŜnorodne istoty emanują z
Nieśmiertelnego, a potem do Niego powracają.
„Koza nie narodzi się z tygrysicy. To, co
emanuje z Boga, z konieczności musi
być boskie…
Iskry wyskakujące z płomieni mają taki sam palny charakter jak ogień. Ciało jest
świątynią Boga i powstało dla Boga, skoro postanowił się w nim urządzić. Kiedy
człowiek zrealizuje swego wewnętrznego Boga i odkryje, Ŝe to On jest ową ‘tajemnicą’, która umykała przed nim, kiedy wędrował przez ostępy świata, popychany pragnieniem, aby ją odnaleźć, będzie musiał zająć się pilnie podtrzymaniem ciała. MoŜe
osiągnąć tę świadomość, gdy opanuje samowolny umysł i skieruje go do wnętrza.”
(Sathya Sai Speaks, t. XIII)
2
69
On jest samo-jaśniejącym Puruszą – pozbawionym kształtu, nienarodzonym, wolnym
od energii Ŝycia, wolnym od umysłu, niepokalanym, wyŜszym niŜ Doskonały i Niezniszczalny, egzystującym wewnątrz i na zewnątrz, czystym.
„Purusza jest wiecznym Świadkiem, nieaktywnym i niepodlegającym zmianom.”
(Dźńana Wahini)
3
Z Niego się rodzą energie Ŝycia, umysł, wszystkie organy zmysłów, eter, powietrze,
ogień, woda i ziemia. On jest podporą wszystkiego.
„Bez Boga cały wszechświat byłby niczym. Świat jest obrazem Brahmana, lecz sam
Brahman jest Nirakarą, bezforemnym.”
4
Ogień jest Jego głową, słońce i księŜyc są Jego oczami, cztery strony świata są Jego
uszami, objawione Wedy są Jego mową, wiatr jest Jego oddechem, a wszechświat
sercem. Ziemia powstała z Jego stóp. On jest Antar-Atmą (wewnętrzną rzeczywistością) wszystkich istot Ŝywych.
„Upaniszady deklarują: Bóg zapragnął: ‘Ekoham Bahusjam’ – ‘Jestem jeden, chcę
stać się wieloma”. I stał się tym wszystkim, spełniając swoje boskie pragnienie, ulegając swemu pierwotnemu impulsowi. Stał się tym wszystkim. Dlatego jest AntarAtmą (wewnętrzną rzeczywistością) oraz Antar-jamim (wewnętrznym poruszycielem).”
5
Z Boga wydobył się ogień - paliwem dla ognia jest słońce. Z księŜyca nadpłynęły
chmury, a na ziemi wyrosły zioła. Z nich narodziło się nasienie, którym męŜczyzna
zapładnia kobietę. W ten sposób wyłoniło się z Puruszy mnóstwo Ŝywych istot.
„Purusza, czyli dusza, jest po prostu przejawieniem Boga. Natomiast przejawieniem
materii, rzeczy materialnych, jest świat. Prakrithi lub ten świat jest wypełniony pięcioma Ŝywiołami. Wszystko tu podlega zniszczeniu. Nic nie jest trwałe. Lecz to, co
jasne, to, co czyste, to, co niezmienne i jaśniejące wewnętrznym blaskiem jest tylko
jedno. To dusza albo Purusza.”
6
Z Niego wzięły się hymny wedyjskie, święte pieśni, obrzędy, inicjacje, poświęcenia,
ceremonie, ofiarne dary, lata, ofiarność, światy w blasku księŜyca i słońca.
„Zdolność rozwoju tego wszystkiego, co związane jest ze słowem Brahman przewyŜsza zdolność rozwoju wszystkiego, co jesteśmy w stanie zrozumieć. Ten niewidocz70
ny, nieskończony, leŜący poza granicami naszego zrozumienia aspekt został nazwany
słowem Brahman. Ustalono, Ŝe rozwój i pełen rozwój to synonimy. Brahman reprezentujący pełen rozwój, pod kaŜdym względem, został przedstawiony jako osobliwość albo Purusza.”
„Ale, czyŜ śruti nie mówią, Ŝe wszechświat jest Brahmanem, bez początku, bez końca i bez skazy, zawsze czystym? Czy nie głoszą, Ŝe ornamenty są przemijające, a jedynie złoto jest wieczne, rzeczywiste i prawdziwe? Dlatego przyjmijcie, Ŝe wszystko
jest Brahmanem i tylko Brahmanem. Przekonajcie się, Ŝe wszystkie przejawienia są
tylko dziełem maji, złudzenia. Nieustannie praktykujcie tego rodzaju rozróŜnianie,
wzbudźcie w sobie mocne dąŜenie do poznania rzeczywistości i z niesłabnącą uwagą
szukajcie prawdy, Ŝe wszystko jest Brahmanem.”
(Praśanti Wahini)
7
Z Niego narodzili się bogowie, istoty niebiańskie, ludzie, bydło, ptaki, ziarno i jęczmień, wyrzeczenie, wiara, prawda, wstrzemięźliwość i prawo.
„Jak stolarz modeluje drewno, jak kowal kuje Ŝelazo, jak złotnik cyzeluje złoto, tak
Pan, na swój własny sposób, zgodnie z tym, co podpowie Mu upodobanie, kształtuje
prakriti, czyli stworzony przez siebie, wielobarwny wszechświat, utkany z przestrzeni, z czasu i gun. Wiedz, Ŝe Pan jest podstawą wszystkiego i porzuć wszelkie obawy.”
8
Z Niego rodzi się siedem energii Ŝycia, siedem płomieni, siedem paliw i siedem światów wibrujących zmysłami. Siedem w kaŜdej Ŝywej istocie, skupionych w tajemnej
grocie serca.
9
Z Niego wzięły się oceany i góry, z Niego we wszystkich kierunkach wypływają rzeki. Z Niego są wszelkie zioła i soki, dzięki czemu pośród Ŝywiołów egzystuje Wewnętrzna Rzeczywistość.
„Ostatecznie, stworzona para wodna, chmury, deszcze i rzeki, płyną i wpadają do
swego początku – oceanu. Zdanie ‘Nadinam Sagaro Gatihi’ wskazuje, Ŝe w oceanie
kończą swój bieg wszystkie rzeki, jak równieŜ, Ŝe w ten sam sposób wszystkie stworzone rzeczy i wszystkie nurty Ŝycia dąŜą i łączą się ze źródłem, czyli Brahmanem.
śeby zrozumieć duchowe znaczenie przytoczonych stwierdzeń, musimy uznać, Ŝe
wszystkie aspekty naszego Ŝycia mają swoje źródło w Brahmanie. W tym miejscu
powinniśmy sobie uświadomić, Ŝe opoką wszelkiego istnienia jest tylko i wyłącznie
prawda.”
71
10
Tylko Purusza jest całym tym wszechświatem, tapasem i wyrzeczeniem. O szlachetni
młodzieńcy, ten, kto poznał Brahmana, NajwyŜszego i Nieśmiertelnego, przebywającego w jaskini serca, przetnie, nawet na tym świecie, węzły niewiedzy.
„Brahman jest jedyną istotą, która nie posiada określonej formy i cech. To On przebywa w głębi waszych serc. Skoro jest obecny w waszych sercach, nie wypada wam
wysuwać pretensji i ulegać fałszywym wyobraŜeniom. Ciało jest świątynią, a dŜiwa
jest odwiecznym, rezydującym w niej bóstwem. Zatem, w waszych sercach przebywa
wieczny aspekt Brahmana, symbolizujący prawdę. Jeśli w tej sytuacji ulegacie pragnieniom i przekręcacie fakty, to popełniacie niesprawiedliwość wobec wiecznego
aspektu, rezydującego w waszych sercach."
Koniec części pierwszej rozdziału drugiego
******
Rozdział 2
Część 2
1
Jaśniejący, będący bardzo blisko, w sercach stworzonych istot NajwyŜszy Brahman
jest oparciem dla wszystkich. W nim skupia się to, co się porusza, oddycha i patrzy.
Jest najwyŜszym celem, wyŜszym niŜ istnienie i nieistnienie, niedostępnym ludzkiemu zrozumieniu. Dla wszystkich istot jest obiektem najwyŜszej czci.
„Nie szukajmy Brahmana w jakimś oddalonym, określonym miejscu. Odnajdźmy Go
w codziennym Ŝyciu, we wszystkich rzeczach - od najmniejszych, na jakie się natykamy, po największe, jakie moŜna zobaczyć. Jeśli będziemy Go poszukiwać mądrze i
szczerze, mamy szansę odkryć Go we własnych sercach, w sobie. Zaspokoiwszy potrzeby, wejdźmy w stan medytacji i rozkoszujmy się błogością widzenia wszędzie
Brahmana. Jeśli mamy silny i nieporuszony umysł, moŜemy radować się nieustanną
błogością i odnaleźć Brahmana.”
2
Ów nieprzemijający, pełen blasku Brahman jest subtelniejszy od najsubtelniejszego.
W Nim spoczywają wszystkie światy i ich mieszkańcy. Rzeczywisty i nieśmiertelny,
jest oddechem, mową i umysłem. Stanowi tarczę, w którą trafia umysł. Osiągnij ten
cel, o szlachetny młodzieńcze!
72
„Trzeba wyostrzyć intelekt i pogłębić wyobraźnię, aby przedstawić sobie Brahmana,
który jest subtelniejszy od najsubtelniejszego i rozleglejszy od najrozleglejszego.
Brahman jest rzeczywistą potrzebą ponad wszelkimi aspiracjami i osiągnięciami, nawet ponad pragnieniem poznania Brahmana. On jest aktywnością kaŜdego atomu i
komórki, kaŜdej gwiazdy i galaktyki.”
(Sathya Sai Speaks, Speaks. XII)
3
Ujmij potęŜną broń Upaniszad jak łuk i wyposaŜ go strzałę wyostrzoną przez medytację. Naciągnij ją przy pomocy umysłu skoncentrowanego na Brahmanie i traf nią, o
szlachetny młodzieńcze, w sam cel - w Wiecznego Brahmana.
„Pranawa jest łukiem, Atma strzałą, Parabrahman tarczą. Dlatego sadhaka, podobnie
jak człowiek zgłębiający sztukę łucznictwa, musi zachować obojętność wobec rzeczy, które pobudzają umysł. Powinien całkowicie skupić się na jednym tylko celu.
Stanie się tym, o kim medytuje.”
(Gita Wahini)
4
Om jest łukiem, umysł strzałą, Brahman stanowi cel. Zostanie trafiony przez człowieka, którego umysł trwa w skupieniu,
bo tylko taki człowiek moŜe stać się
jednością z celem.
„Brahman jest tarczą, w który musi trafić
strzała umysłu. Skup na Nim umysł i posłuŜ się naukami Upaniszad jak łukiem.
Strzel prosto i mocno, Ŝeby trafić
Brahmana i mistrza. Innymi słowy, Pranawa Om jest strzałą, Brahman jest celem.”
(Upaniszad Wahini)
5
Wiedz o tym, iŜ Ten, który ogarnia ziemię, niebiosa i niebo oraz umysł i wszystkie
zmysły jest jednią, jest Atmą. Porzuć wszystkie inne koncepcje. Oto droga do nieśmiertelności.
„Medytując o Atmie pamiętaj, Ŝe dŜiwi nie ma na nią wpływu, chociaŜ Atma przebywa w dŜiwi i z dŜiwi oraz ją pobudza. Rozmyślaj o Atmie w sercu, z którego promieniują we wszystkie strony niezliczone nadi, subtelne nerwy. Jeśli poddasz się temu procesowi, zdobędziesz dźńanę, mądrość.”
(Upaniszad Wahini)
73
6
Atma przebywa w sercu, tam gdzie spotykają się arterie, na podobieństwo szprych
łączących się w piaście koła rydwanu. Atma manifestuje się na wiele sposobów.
Medytuj o Niej jako o Om. Bądź błogosławiony! Obyś przeszedł na drugi brzeg, poza
granice ciemności.
„Jak szprychy koła zebrane w piaście, biegnące ze wszystkich kierunków ku centrum,
tak z Niego promieniuje wszelkie stworzenie. śeby dotrzeć do piasty centralnej i dowiedzieć się, Ŝe emanują z niej wszystkie szprychy, posłuŜ się instrumentem umysłu.”
(Upaniszad Wahini)
7
Atma, posiadająca wszelką mądrość i wiedzę, jest chwałą świetlistego miasta Brahmana, zawieszonego w eterze (w sercu). Związana z umysłem, kieruje Ŝyciem i ciałem, zasiada w sercu i mieszka w ciele człowieka. Mędrzec, który posiadł doskonałą
wiedzę, urzeczywistnia Atmę jako przejawioną, nieśmiertelną błogość.
„W ludzkim ciele, które samo w sobie nie ma Ŝadnej wartości, przebywa w ukryciu
święty i bezcenny klejnot Atmy. Słowo wypowiedziane przez Sai jest prawdą.
„Ludzkie ciało składa się z pięciu materialnych Ŝywiołów i teraz lub później musi się
rozpaść. W przeciwieństwie do ciała, rezydująca w nim Atma jest wieczna i święta.
Ten święty aspekt Atmy nie rodzi się ani nie umiera i nie zna przywiązania. Jeśli
przemyślimy to głęboko i dobrze, zrozumiemy, Ŝe Bóg pod postacią Atmy przebywa
w kaŜdym ludzkim ciele.”
8
Kiedy dostrzegamy Atmę zarówno w tym, co wysokie jak i niskie, wtedy serce uwalnia się od więzów, znikają wątpliwości i wypala się wszelka karma.
„PrzywiąŜ się do Atmy w sobie. Spocznij i schroń się w niej, nieustannie o niej medytuj. Dzięki temu uwolnisz się od kajdan, poniewaŜ więź, jaką połączyłeś się z Panem lub z Atmą ma moc rozrywania wszelkich więzów.”
(Prashanthi Wahini)
9
Niepokalany Brahman skrywa się w najwyŜszej złotej powłoce, nieskazitelnej i niewidzialnej. Jest światłem świateł. Oto, co zrozumieli ci, którzy poznali Atmę.
„Celem jest brahma-sakśatkara, urzeczywistnienie Absolutu, Brahmana! Bez tego
Ŝaden człowiek nie osiągnie śanti, trwałego spokoju. Musi zdobyć błogość boskiej
łaski. Choćby się starał z całych sił czerpać szczęście z rzeczy materialnych, niewiele
go otrzyma. A jeśli chodzi o spokój, czyli śanti, przekona się, Ŝe świat nie moŜe mu
74
go zapewnić. Umysł wypełni się śanti jedynie wtedy, gdy zanurzy się w NajwyŜszej
Świadomości, w Pierwszej Przyczynie, w Wiecznym Bycie.”
(Dharma Wahini)
10
Nie świeci tam słońce, ani księŜyc ani gwiazdy, nie rozbłyskuje piorun, nie mówiąc o
ziemskim ogniu. Wszystko jaśnieje dzięki Niemu. Jego światło oświeca cały świat.
„Brahman jest Brihaspathim, który pobudza buddhi. To umysł umysłów, ucho uszu,
oko oczu, samo-jaśniejące światło wszystkiego. Jego blask to światło, z którego
wszystko pochodzi.”
11
Jedynie nieśmiertelny Brahman jest wszystkim tym co na górze i na dole, z przodu i z
tyłu, po lewej i po prawej stronie. Brahman jest wszędzie. Doprawdy, wszystko jest
NajwyŜszym Brahmanem.
„Atma przyjmuje postać Brahmana i przyjmując ludzkie ciało jako swój rydwan wędruje po świecie. Dlatego świat jest Brahmanem, rynek jest Brahmanem, ciało jest
Brahmanem, Brahman jest Brahmanem i wszystko jest Brahmanem.”
(Upaniszad Wahini)
Koniec części drugiej rozdziału drugiego
******
Rozdział 3
Część 1
Dwa wielkie ptaki, nierozdzielni przyjaciele, przysiadły na tej samej gałęzi. Jeden ze
smakiem spoŜywa owoce z drzewa. Drugi nie je, tylko się przygląda.
„Atma jest zawsze czysta, zawsze wolna od przywiązań, bo nie istnieje nic, z czym
mogłaby się związać. Upaniszada Mundaka mówi: ‘Dwa ptaki z ogromnymi skrzydłami, przebywające nieustannie razem, przysiadły na drzewie. (Drzewo jest ciałem,
a bliźniacze ptaki to dŜiwatma i Paramatma, dusza i Bóg). Jeden z ptaków zjada owoce. (Dusza doświadcza radości i smutków wypływających z czynów, w jakie się zaangaŜowała). Drugi po prostu patrzy. (Paramatma jest subtelniejszy od najsubtelniejszego. Pozostaje obserwatorem).”
(Upaniszad Wahini)
„Upaniszada mówi, Ŝe na drzewie tego ciała, tego świata, usiadły dwa ptaki, dŜiwatma i Paramatma. Jeden ptak zjada z drzewa owoce. Drugi jest obserwatorem, po pro75
stu się temu przygląda. Cud polega na tym, Ŝe chociaŜ sprawiają wraŜenie dwóch, to
w rzeczywistości są jednią. Nie moŜna ich rozdzielić, poniewaŜ pozostają aspektami
tej samej istoty. Para w powietrzu jest niewidzialna – nie ma kształtu czy formy, ale
jest tym samym, co twardy, cięŜki i zimny lód. Nirakara (bezpostaciowy) i Sakara
(posiadający formę) to dwa sposoby, w jaki przejawia się Jeden.
2
Na tym samym drzewie siedzi człowiek, zrozpaczony i oszołomiony, bo brakuje mu
sił. Uwalnia się od smutku, kiedy dostrzega wielbionego przez siebie Pana całym w
blasku Jego chwały.
„Wskazówką minutową zegara jest dŜiwatma, ptak zjadający owoce. Nieustannie porusza się w koło. Wskazówka godzinowa, reprezentująca Paramatmę, posuwa się cicho i powoli, z pewną godnością. Mija godzina za godziną, a dŜiwatma nie dostępuje
trwałego spełnienia. Traci cenną szansę i musi kręcić się dalej. Wyzwolenie nastąpi
wtedy, gdy wskazówki połączą się ze sobą i utworzą jednię.”
3
Mędrzec dostąpi mądrości, kiedy dostrzeŜe samo-jaśniejącego Stwórcę, Pana, Istotę
zrodzoną z Brahmana. Wtedy uwolni się od zalet i wad i osiągnie NajwyŜszą Jednię,
wolną od splamień.
„Całe stworzenie jest ograniczone przez imię i formę i dlatego jest nierzeczywiste.
MoŜna je opisać słowami, ograniczonymi przez intelekt i umysł. Jedynie Paramapurusza, NajwyŜsza Osoba, jest wieczna, rzeczywista i czysta. Skłania do aktywności i
uwalnia od konsekwencji. Lecz pozostaje poza zasięgiem wzroku i poza zasięgiem
intelektu.”
(Upaniszad Wahini)
4
Znając Go jako Ŝycie, jaśniejące w kaŜdym stworzeniu, mędrzec unika niepotrzebnych rozmów. Wykonuje swoje obowiązki upojony Atmą, w niej znajdując spełnienie. Dlatego zajmuje najwyŜsze miejsce wśród tych, którzy poznali Brahmana.
„Nie powinieneś nieustannie mówić, ani wzbudzać swoją mową niepokoju. Twoje
słowa powinny być napełnione miłością i dobrocią oraz przynosić innym korzyść.
Unikaj krasomówstwa, porywczości i szorstkości. Mów łagodnie, mów uprzejme,
mów z miłością.”
(Spirituality)
5
76
Promienną i czystą Atmę, obecną w ciele, poznajemy dzięki prawdzie, wyrzeczeniu,
powściągliwości i pełnej wiedzy. Realizują ją asceci, kiedy pozbywają się swoich
wad.
„Rozwój duchowy, duchowa szczęśliwość, zaleŜy od zdyscyplinowanego, skupionego wysiłku. Przychodzi jedynie dzięki cięŜkiej i Ŝmudnej pracy. Nie zjawia się na
ścieŜce przyjemności. śycie staje się wartościowe jedynie wtedy, gdy trzymamy w
ryzach swoje przyzwyczajenia i mamy skoncentrowany umysł, gdy wyrzekamy się
przyjemności zmysłowych i ufamy Atmie (jaźni).”
6
ZwycięŜa tylko prawda. Prawda wytycza drogę, boską drogę, po której prorocy,
uwolniwszy się od pragnień, wędrują do najwyŜszego królestwa Prawdy.
„Czcijcie prawdę (satjam) i trzymajcie się jej. Jest najwyŜszym celem, jaki moŜna
osiągnąć dzięki sadhanie. Podobnie rzecz się ma ze spokojem umysłu (santham).
Prawda, Zasada Prawdy, jest immanentna w kaŜdym stworzeniu. Wiedząc to, poszukiwacz lub uczeń odnosi się z miłością i przyjaźnią do kaŜdej Ŝywej istoty. Takie jest
przesłanie pism świętych we wszystkich krajach.
7
Ów bezkresny Brahman jaśnieje
własnym światłem. Jego forma jest
nieodgadniona. Jest subtelniejszy od
najsubtelniejszego,
dalszy
od
najdalszego, a mimo to przebywa tutaj,
wewnątrz ciała. Doprawdy, mędrzec
dostrzega Go w najskrytszej komnacie
swego serca nawet w obecnym Ŝyciu.
„Mniejszy
od
najmniejszego,
rozleglejszy od najrozleglejszego – oto
jak
Wedanta
opisuje
Absolut,
Brahmana… Śankara twierdzi, Ŝe Bóg nie ma postaci ani atrybutów i Ŝe najlepiej
określają Go słowa: NajwyŜszy Blask lub DŜjoti, Światło.”
8
Nie ogarną Go słowa, oczy ani pozostałe zmysły, nie wyraŜą Go wedyjskie obrzędy
ani wyrzeczenie. Tego, który jest niepodzielny, moŜe urzeczywistnić w medytacji
jedynie człowiek, który dzięki spokojowi umysłu oczyścił swój intelekt.
77
„Wszechświat jest instrumentem odsłaniającym majestat Boga. Jego chwałę objawia
równieŜ wewnętrzny firmament ludzkiego serca. Pan jest naszym oddechem. PoniewaŜ nie posiada określonego kształtu, nie potrafimy Go opisać słowami. Jego tajemnicy nie przenikną zmysły. Znajduje się poza zasięgiem ascezy, poza granicami wedyjskich rytuałów. Pozna Go jedynie intelekt oczyszczony z wszelkich śladów przywiązania, nienawiści, samolubstwa i poczucia posiadania.”
(Upaniszad Wahini)
9
Subtelną Atmę, przebywającą w ciele poruszanym przez pięć energii Ŝycia, moŜna
poznać poprzez myśl. Atma wypełnia ludzkie myśli i zmysły - rozbłyśnie, gdy myśli
staną się czyste.
„Brahman aktywizuje ciało za pośrednictwem pięciu energii Ŝycia, pran. Łaskawie
przejawia się w ciele, gdy wewnętrzna świadomość osiągnie odpowiednią czystość.
GdyŜ Atma przenika zmysły wewnętrzne i zewnętrzne, niczym ciepło ukryte w paliwie lub masło w mleku. Świadomość przypomina wilgotny opał, przesiąknięty zgnilizną zmysłowych pragnień i rozczarowań. Kiedy staw serca uwolni się od nadmiernej ilości szlamu, Atma rozbłyśnie pierwotnym blaskiem.”
(Upaniszad Wahini)
10
Jeśli człowiek o czystej naturze skoncentruje się na jakimś świecie, zdobędzie i
otrzyma kaŜdą rzecz, której z tego świata zapragnie. Dlatego kaŜdy dąŜący do pomyślności powinien otoczyć czcią mędrca, który zdobył wiedzę o Atmie.
„Ten, kto posiadł wiedzę o Atmie godny jest szacunku, poniewaŜ został wyzwolony.
Stał się Brahmanem, którego tak gorąco pragnął poznać i którym jest.”
(Upaniszad Wahini)
Koniec części pierwszej rozdziału trzeciego
******
Rozdział 3
Część 2
1
Człowiek zrealizowany zna najwyŜszą siedzibę Brahmana, która jaśnieje promieniście i jest podstawą wszechświata. Mędrzec bez pragnień, który czci takiego człowieka, odrzuca ziarno ponownych narodzin.
„Tkanina nie powstanie bez włókna, a garnek bez gliny. Tak samo wszechświat nie
przejawi się bez odwiecznej substancji Brahmana. Brahman jest bazą, pierwszą przyczyną oraz Tym, który „korzysta” ze wszechświata.”
78
2
Ten, kto pielęgnuje pragnienia, rozmyślając o nich, rodzi się z ich powodu tutaj lub
tam. Jednak człowiek zadowolony, dąŜący do najwyŜszego celu, pozbywa się pragnień juŜ podczas pobytu na Ziemi.
„Pragnienia odbarwiają inteligencję. Wypaczają sądy. Zaostrzają apatyty zmysłów.
Instalują w świecie przejawionym fałszywe pułapki. Kiedy pragnienia znikają lub
koncentrują się na Bogu, inteligencja rozbłyskuje blaskiem pierwotnego splendoru,
odsłaniając Boga wewnętrznego i zewnętrznego.”
(Sathya Sai Speaks, t. IX)
3
Nie dotrzecie do Atmy dzięki przeczytanym lekturom, zapamiętanym pismom świętym, ani wielkiej erudycji. Osiągnie Ją tylko ten, kogo Atma sama wybierze i przed
kim odsłoni swoją postać.
„Szkoda czasu na rozmowy o filozofii, której się nie rozumie lub o pismach świętych,
których nauk się nie praktykuje. Współczesny świat jest nimi zarzucony. Prawdziwa
przemiana powinna się przejawić w codziennym postępowaniu i zachowaniu, poniewaŜ jest dostępna kaŜdemu. Łatwo ją pojąć i wprowadzić w Ŝycie. Kiedy to nastąpi,
człowiek głębiej zrozumie swoją wewnętrzną Atmę – jej tajemnicę i istotę. KaŜdy
najmniejszy uczynek, czyn i słowo powinny być poddane rozróŜnianiu, aby wybrać
to, co najlepsze. Tak postępuje prawdziwy sadhaka.”
„Ani śanti, ani przynoszące pokój bhakti nie biorą się same z siebie. KaŜde z osobna
musi zostać stworzone i rozkwitnąć. Ponadto niezbędna jest łaska. Jak mówią Upaniszady: Yam Eva vrunute tena labhyah - ‘Otrzyma ją ten, kogo wybrał Pan’.”
(Prashanthi Wahini)
4
Człowiek słaby i niespokojny, praktykujący niewłaściwy rodzaj ascezy, nie odkryje
Atmy. Lecz znawca Atmy, silny i spokojny, wiedzący czym jest prawdziwe wyrzeczenie, dotrze do siedziby Brahmana.
„Najam Atma balahinena labjah. ‘Atmy nie zdobędą słabi”. Tak twierdzą Wedy. Nie
będąc świadomym Atmy, źródła wszelkiej potęgi, człowiek pozbawia się siły i ulega
coraz większej niemocy.
5
79
Jasnowidzący mędrcy, którzy zrealizowali Atmę, znajdują satysfakcję w mądrości. Ci
wytrwali ludzie, osiągnąwszy wyznaczone cele, oddali się wszechobecnej Atmie i
dostąpili Wszystkiego.
„KaŜda istota posiada w sobie bezgraniczny potencjał duchowy. W człowieku wyraŜa
się on pod postacią dźńany, NajwyŜszej Mądrości.”
6
Nieśmiertelność zdobędą ci aspiranci, którzy dzięki wielu staraniom i wyrzeczeniu
oczyścili swoje charaktery i mocno zakorzenili się w Atmie, będącej jedynym celem
nauk Wedanty. W chwili śmierci osiągną wyzwolenie w królestwach Brahmana.
„Błogość to natura Atmy, twojej najgłębszej Rzeczywistości, która z kaŜdym oddechem przypomina ci o swoim istnieniu. ‘Soham, Soham, On-ja, On-ja’. Jaźń powtarza, Ŝe nie jest ograniczona ani nie jest więźniem ciała. Jest falą na bezkresnym oceanie, nazywanym ‘On’. Wdech to ‘On”, wydech to ‘ja’. Wdychaj bezkres, wydychaj
ograniczenia. Wtedy oddech przestanie powtarzać Soham, ale Om. Zanurz się w pranawie Om. Nieustannie o niej pamiętaj. Oto Wedanta – ukoronowanie, zakończenie
(anta) wiedzy (Wed).”
(Sathya Sai Speaks, t. VII)
7
Piętnaście ich części powróci do swych przyczyn, wszystkie ich zmysły do swych
indywidualnych źródeł, a ich czyny i wiedza staną się jednością z najwyŜszym, niezniszczalnym Brahmanem.
„Innymi słowy, ten, kto poznał Brahmana sam staje się Brahmanem, osiąga stan Brahmana. KaŜdy musi zrozumieć, Ŝe świat jest nierealny i Ŝe jedynie Brahman jest rzeczywisty. Wówczas znikną wszelkie bodźce, zginie niewiedza. To umysł skradł klejnot dźńany. Kiedy go schwytacie, odzyskacie klejnot. Ten klejnot natychmiast nada
wam status i dostojeństwo Brahmana.
(Dźńana Wahini)
8
Rzeki znikają w oceanie, tracąc swe nazwy i formy. Podobnie mędrzec uwalnia się
od imienia i postaci i łączy się z NajwyŜszym wśród NajwyŜszych, z Wiecznym Paramapuruszą.
„Od niepamiętnych czasów mędrcy tego kraju poświęcali swój czas myślom o Bogu.
Pytania takie jak: „Czy Bóg istnieje? Dzięki czemu moŜna Go ujrzeć? Czy moŜemy
dotrzeć do Boga?” nie są nowe. Stawialiśmy je sobie od początku stworzenia. Nieliczni, którzy częściowo znaleźli na nie odpowiedź, starali się przekazać ją innym.
Zwracali się do ludzi poprzez Wedy, twierdząc, Ŝe dzięki nim mogą mieć przebłysk
80
Wielkiego Paramapuruszy, będącego ponad ciemnością niewiedzy. Opisywali Go
jako świetlistą istotę.
9
Doprawdy, ten kto zrealizuje NajwyŜszego Brahmana, sam stanie się Brahmanem.
Wśród jego potomstwa nie będzie ignorantów. Wolny od rozterek serca, omija ból i
grzech i zyskuje nieśmiertelność.
„Niewłaściwe jest opisywanie Boga jako takiego czy takiego lub mówienie o Nim tak
czy tak. Powiedziano: Brahmawid Brahmaiwa Bhawati – ten, kto zrozumie Brahmana, stanie się Brahmanem.”
10
Kolejny wers głosi: „Wiedza o Brahmanie powinna być przekazywana jedynie tym,
którzy odprawiają rytuały i poznali Wedy, którzy są oddani Brahmanowi oraz osobiście, z wiarą składają ofiary w ogniu, a takŜe tym, którzy wypełnili ślub trzymania
ognia na głowie.
„Wielkie dusze, które posiadły mądrość duchową, zasługują na szacunek. Są święte,
gdyŜ dzięki surowemu wyrzeczeniu osiągnęły Brahmana – kaŜdy na świecie ma do
tego prawo. Oto królestwo, którego szukali, oto honor, do jakiego aspirowali. Na tym
polega wielka tajemnica odkryta przez Wedy, Upaniszady i Śastry. Poznanie tej tajemnicy nadaje Ŝyciu wartość, gdyŜ jest ona kluczem do wyzwolenia.”
(Dźńana Wahini)
11
To wszystko prawda. W dawnych czasach tę wiedzę przekazywał mądry Angiras.
Nikt, kto nie wypełnił ślubu (wrata), nie moŜe jej studiować. Oddajmy cześć wielkim
prorokom! Oddajmy cześć wielkim prorokom!
„Ze wszystkich tych wrat lub zasad postępowania, najwyŜszą rolę pełni zasada prawdy.”
„Jedynie najwyŜsza mądrość, dźńana, zapewnia samorealizację. Medytacja uczy nas
skupienia. Dzięki skupieniu moŜemy zdobyć dźńanę (mądrość) będąc jeszcze w ciele.”
(Upaniszad Wahini)
„Ostatnia mantra tej Upaniszady głosi, Ŝe jej celem jest umoŜliwienie człowiekowi
zdobycia najwyŜszej mądrości. Munda to głowa. MoŜemy powiedzieć, Ŝe Mundaka
81
jest głową wszystkich Upaniszad. Nawet Brahmasutra przeznacza dwa rozdziały na
rozwaŜania o ukrytym znaczeniu mantr tej Upaniszady.”
(Upaniszad Wahini)
Koniec części drugiej rozdziału trzeciego
Na tym się kończy Upaniszada Mundaka
Tłum. Jolanta Carko i Bogusław Posmyk
2007/2009 r.
Adoracja wielkiej ofiary złoŜonej Rudrze w intencji pokoju, odprawianej w Puttaparthi w sierpniu 2006 r. w obecności Pana Sai Śiwy.
Hymny wedyjskie śpiewane podczas wielkiej ceremonii Athi Rudra1 Maha Yagna2
Kto bezustannie, przez wszystkie swoje dni recytuje namakam i ćamakam wraz z Purusza suktam3, ten zostanie uhonorowany w Brahmaloce1.
1
Pan Rudra – Napominający, Wzbudzający Lęk. Reprezentuje moc ognia. W Wedach jest personifikacją 11 Ŝyciodajnych tchnień,
uwaŜanych za towarzyszy Pana Śiwy. Rudra jest za najświetniejszym łucznikiem, władcą zwierząt (Paszupati), czarodziejskim lekarzem, a takŜe za panem śmierci i odnowienia. Nazywany jest takŜe Rodzącym Lęk. 11 Ŝyciodajnych tchnień jest zarazem źródłem
cierpienia. Rudra przenika cały świat, w tym ludzkie umysły, wystawiając je na wszelkie wypływy. Pandici twierdzą, Ŝe rytuały
łagodzą przeraŜający charakter Rudry i odsłaniają obecnego w Nim współczującego i błogosławiącego świat Śiwę.
2
Maha Yagna – Wielka Ofiara
Porusza Suktam- „Pieśń człowieka”, słynny hymn z Rigwedy (X 90), relacjonujący narodziny wszechświata powstałego z członków człowieka złoŜonego na ofiarę przez bogów
3
82
Śri rudram – Namakam (Jadźur Weda, rozdz. 16)
Część 1
OM namo bhagavate tudraya
Namaste rudramanyavautota ishhave namah
Namaste astu dhanvane bahubhyamuta te namah
O, boski Rudro! Skłaniam czoło przed twoim gniewem i przed twoimi strzałami,
przed twoim łukiem i przed twoimi dłońmi.
Yata ishhuh shivatma shivam babhuva te dhanuh
Shiva sharavya ya tava taya no rudra mriday
O, Rudro! Prosimy, niechaj przychylność twoich strzał, łuku i kołczanu ześle na nas
szczęśliwość, bo choć wypełnia je gniew, to przynoszą nam one pomyślność.
Aa te Rudra Shiva tanu raghoraapapakashini
Taya nastanuva shantamaya girishantabhichakashihi
Panie Rudro, który przebywasz na górze Kailasie i rozsiewasz szczęście, przyjmij
formę, która nas nie przerazi i nie zrani, lecz obdarzy pomyślnością. DostrzeŜ nas i
oświeć.
Yamishhum girishanta haste bibharshhyastave
Shivam giritra tam kuru ma hisih purushham jagach
Panie mój, który przebywasz na górze Kailasie i obdarzasz wszystkich radością! Ty,
który wypełniasz swoje przyrzeczenie ochraniania tych, którzy Ci słuŜą i w Tobie
szukają schronienia! Powstrzymaj strzały gotowe do lotu, ucisz je i spraw, by przyniosły nam pomyślność.
Shivena vachasa tva girishachchha vadamasi
Yatha nah sarvamijjagadayaxmasumana asach
Panie Wed z góry Kaliasy! Modlimy się, aby te wypełnione pomyślnością słowa pomogły nam dotrzeć do Ciebie. Prosimy Cię przez wszystkie nasze dni: uwolnij świat
od chorób i waśni, abyśmy mogli Ŝyć w przyjaźni i w zgodzie.
Adhyavochadadhi vakta prathamo daivyo bhishhakh
Ahishcha sarvajnjambhayantsarvashcha yatudhanyah
1
Brahmaloka – najwyŜsze niebo
83
Zgódź się, Ŝeby wytłumaczył moje postępowanie i przemówił na moją korzyść równieŜ Rudra, ten najwaŜniejszy, jakŜe szanowany przez bogów lekarz. Pozwól mu
zgładzić moich nieprzyjaciół: skorpiony, węŜe i tygrysy, a takŜe niewidzialnych wrogów: rakszasy1, duchy i demony.
Asa yastamro aruna uta babhruh sumangalah
Ye chemarudra abhito dixu Shritah sahasrashoavaishhaheda imane
To Słońce, które wschodząc przybiera miedziano-czerwoną barwę, a potem złotoŜółtą, przynosząc nam najwyŜsze dobro i pomyślność, doprawdy, to Słońce jest Rudrą. Głosząc chwałę innych Rudr, rozmieszczonych we wszystkich zakątkach Ziemi,
pragnę uciszyć ich gniew.
Asau yoavasarpati nilagrivo vilohitah
Utainam gopa adrishannadrishannudaharyah
Utainam vishva bhutani sa drishhti mridayati nah
Rudra o czarnym gardle przybrał postać Słońca, które wstając, jarzy się czerwienią.
To na Niego spoglądają pasterze, kobiety niosące wodę w dzbanach i wszystkie stworzenia. Pozwól by Rudra, widziany przez wszystkich, zesłał nam szczęście.
Namo astu nilagrivaya sahasraxaya midhushhe
Atho ye asya satvanoaham tebhyoakarannamah
Niechaj moje pozdrowienia popłyną ku Panu o błękitnym gardle i o tysiącach oczu.
Składam takŜe pokłon jego wyznawcom.
Pramuncha dhanvanastva mubhayo rartniyo rjyamh
Yashcha te hasta ishhavah para ta bhagavo vapa
Bhagawanie Rudro, zdejmij cięciwę przymocowaną do końców łuku. Zapomnij o
spoczywających w twoich dłoniach strzałach.
Avatatya dhanustva sahasraxa shateshhudhe
Nishirya shalyanam mukha shivo nah sumana bhava
Masz tysiące oczu i sto kołczanów. Kiedy odłoŜysz łuk, stępij łaskawie ostrze swojej
włóczni. Przyjmij łagodną i obdarzającą szczęściem postać Śiwy. Pobłogosław nas.
Vijyam dhanuh kapardino vishalyo banava uta
Aneshannasyeshhava abhurasya nishhangathih
1
rakszasy – demony, diabły
84
Niech z łuku Kapardina, Rudry o włosach nasyconych olejkiem i popiołem, zostanie
zdjęta cięciwa. Niech w Jego kołczanie nie będzie strzał, niech stracą umiejętność
raŜenia i przeszywania. Niechaj pochwa Jego miecza pozostanie pusta.
Ya te heti rmidhushhtama hasze babhuva te dhanuh
Tayaasmanvishvatastva mayaxmaya paribbhuja
O Ty, który zsyłasz deszcze łask, osłaniaj nas swoją potęgą i trzymanym w dłoniach
łukiem.
Namaste astvayudhayanatataya dhrishhnave
Ubhabhyamuta te namo bahbubhyam tava dhanvane
Przyjmij pokłon, jaki składam twoim potęŜnym i skutecznym broniom oraz twoim
dłoniom i łukowi.
Pari te dhanvano heti rasmanvrunaktu vishvatah
Atho ya ishhudhistavare asmannidhehi tamh
Niechaj strzały z twojego łuku zawsze nas omijają. Prosimy, pozostaw pełen strzał
kołczan z dala od nas.
Namaste astu bhagavanh vishveshvaraya mahadevaya tryambakaya tripurantakaya
trikagni kalaya kalagnirudraya nilakanthaya mrutyunjayaya sarveshvaraya sadashivaya srimanmahadevaya namh
Niechaj moje pozdrowienia popłyną do wielkiego Boga, Pana wszechświata. Do
wielkiego, trójokiego Boga, który zniszczył Tripurę1 - siedzibę demonów. Do wielkiego Boga, który jest czasem dandhji – rozpalania trzech świętych ognisk. Do Boga,
który jest pochłaniającym wszechświat płomieniem Rudry, błękitno-gardłym Zwycięzcą Śmierci. Jest On władcą istnienia i nieustannie obdarza je szczęściem. Składam pokłony temu wspaniałemu i wielkiemu Bogowi.
Część 2
Namo hiranyabahave senanye dishan che pataye namo
Namo vrikshebhyo harikeshebhyah pashunam pataye namo
Oddaję cześć Panu Rudrze o złotych ramionach, Panu zastępów, Panu czterech stron
świata – to Jemu oddaję cześć. Oddaję cześć drzewom obsypanym zielonymi liśćmi.
Oddaję cześć Panu krów.
1
Tripura – takŜe: trzy stany świadomość (jawa, sen i sen głęboki) oraz trzy guny (bezwład, nadaktywność, zrównowaŜenie)
85
Namah saspijncharaya tvishhimate pathinam pataye namo
Namo babhlushaya vivyadhineannanam pataye namo
Namo harikeshayopavitine pushhtanam pataye namo
Namo bhavasya hetyai jagatam pataye namo
Namo rudrayatatavine kshetranam pataye namo
Namo sutayahantyaya vananam pataye namo namah
Oddaję cześć drzewom pokrytym zielonymi liśćmi. Oddaję cześć Panu krów. Oddaję
cześć Temu, który jest złoto-czerwonym, wibrującym, świetlistym blaskiem, Panu
ścieŜek. To Jemu oddaję cześć. Oddaję cześć Temu, który podróŜuje na byku i posiada moc przenikania wszelkich rzeczy,
Panu pokarmów. To Jemu oddaję cześć.
Oddaję cześć Panu o czarnych włosach,
przystrojonemu świętymi sznurkami.
Pozdrawiam Tego jasnego Pana. Oddaję
cześć niszczycielowi niewiedzy, władcy
kosmosu. To Jemu oddaję cześć. Oddaję
cześć Temu, który ochrania świat mocą
wielkiego, napiętego łuku, pozdrawiam
Rudrę, pogromcę wszelkiej niedoli.
Oddaję cześć Panu pól i świętych miejsc.
Pozdrawiam niezwycięŜonego Woźnicę,
którego nie moŜna zgładzić. Oddaję cześć Panu lasów.
Namo rohitaya sthapataye vrikshanam pataye namo
Namo mantrine vaanijaya kakshanam pataye namo
Namo bhuvantaye varivaskritayaushhadhinam pataye namo
Namo uchchairghoshhayakrandayate pattinam pataye namo
NamaŜ kritsnavitaya dhavate satvanam pataye namah
Pozdrawiam czerwonego Pana, Pana drzew. To Jego pozdrawiam. Pozdrawiam doradcę zgromadzeń, przywódcę kupców, władcę gęstych i nieprzebytych ostępów leśnych oraz kęp zarośli, to Jego pozdrawiam. Pozdrawiam Tego, który stworzył szeroki świat, szafarza bogactw i Ukochanego Pana swoich wielbicieli, władcę wszelkiej
roślinności. To Jego pozdrawiam. Pozdrawiam władcę przeraŜającego, wzbudzającego płacz wrogów okrzyku wojennego, przywódcę piechoty. To Jego pozdrawiam.
Pozdrawiam Tego, który atakuje swoich przeciwników i odcina im odwrót, szybko
doganiając umykających maruderów, opiekuna ludzi dobrych, dla których jest
ucieczką.
Część 3
Namah sahamanaya nivyadhina avyadhininam pataye namo
Namah kakubhaya nishhangine stenanam pataye namo
86
Namo nishhangina ishhudhimate taskaraanaam pataye namo
Namo vajnchate parivajnchate stayunam pataye namo
Namo nicherave paricharayaranyanam pataye namo
Namah srikavibhyo jighasadbhyo mushhnatam pataye namo
Nama ushhnishhine giricharaya kulujnchnam pataye namo namah
Oddaję cześć Temu, który przeciwstawia się potędze swych wrogów, pokonuje ich i
bez wysiłku przenika, Panu tych, którzy mogą walczyć po kaŜdej stronie. To Jego
pozdrawiam. Oddaję cześć Temu, który, dzierŜąc miecz, jaśnieje z daleka, księciu
złodziei. To jego pozdrawiam. Składam pozdrowienia Temu, który trzyma w ręku
strzałę i nakłada ją na cięciwę, a na plecach nosi kołczan, Panu tych, którzy otwarcie
kradną. To Jego pozdrawiam. Ślę pozdrowienia Temu, który podstępem zdobywa
zaufanie innych i co jakiś czas pozbawia ich złudzeń, bez przerwy ich okpiwając. Pozdrawiam Tego, który udając znajomego, odbiera nam to, co do Niego naleŜy. Oddaję cześć Temu, który porusza się jak straŜnik, choć ma zamiar postępować jak złodziej, Temu, który miesza się z tłumem i przebywa w ulubionych miejscach kieszonkowców, władcy leśnych wilków. To Jego pozdrawiam. Oddaję cześć naśladowcy
rycerzy przepełnionych Ŝądzą zabijania, Pana tych, którzy pragną zawładnąć zboŜem
i bogactwem. To Jego pozdrawiam. Oddaję cześć Temu, który przyjmuje postać wojownika i włóczy się nocą bez celu, Pana tych, którzy mordują i piętnują innych. To
Jego pozdrawiam. Oddaję cześć Temu, który nosi turban i chodzi po górach, przywódcę ludzi majętnych. To Jego pozdrawiam.
Namo ishhumadhbhyo dhanvavibhyashcha vo namo
Nama atanvanebhyah pratidadhanebhyashcha vo namo
Nama ayachchhadhbhyo visrijadbhyashcha vo namo
Namo asyadbhyo vidhdhyadbhyashcha vo namo
Nama asinebhyah shayanebhyashcha vo namo
Namah svapadbhyo jagradbhyashcha vo namo
Nam stishthadhbhyo dhavadbhyashcha vo namo
Namah sabhabhyah sabhapatibhyashcha vo namo
Namo ashvebhyoashvapatibhyashcha vo Namah
Pozdrawiam Ciebie, który nosisz strzały i trzymasz łuk. Pozdrowienia. Pozdrawiam
Ciebie, który nakładasz cięciwy na łuki i przykładasz do nich strzały. Chylę przed
nimi czoło. Pozdrawiam Ciebie, który wypuszczasz groty strzał. Pozdrowienia. Pozdrawiam Ciebie, który puszczasz cięciwę i przeszywasz tego, którego pragnąłeś dosięgnąć. Pozdrowienia. Pozdrawiam Rudry siedzące i leŜące, pozdrawiam je. Pozdrawiam Rudry przyjmujące postać śpiących i przebudzonych, pozdrowienia. Pozdrawiam Rudry przyjmujące postać stojących i biegnących, pozdrowienia. Pozdrawiam Rudry, przyjmujące postacie zasiadających na zgromadzeniu i tych, którzy im
przewodniczą, pozdrowienia. Pozdrawiam Rudry, które przyjęły formę koni oraz
jeźdźców, pozdrowienia.
87
Nama avyadhinibhyo vividhyantibhyashcha vo namo
Nama uganabhyastrihatibhyashcha vo namo
Namo gritsebhyo grutsapatibhyashcha vo namo
Namo vratebhyo vratapatibhyashcha vo namo
Namo ganebhyo ganapatibhyashcha vo namo
Namo virupebhyo vishvarupebhyashcha vo namo
Namo mahadbhyah kshullakebhyashcha vo namo
Namo rathibhyoarathebhyashcha vo namo
Pozdrawiam uderzających i wnikających z kaŜdej strony oraz tych, którzy przenikają
na wiele sposobów. Pozdrawiam przybierających postaci najwyŜszych bogiń - srogich, mściwych i potęŜnych. Pozdrawiam zawistnych i chciwych, przywódców podobnych sobie ludzi. Pozdrawiam niestałe tłumy i rasy oraz ich władców. Pozdrawiam gany1 i tych, którzy nimi kierują. Pozdrawiam zamkniętych w groteskowych,
monstrualnych formach i niezwykłych kształtach. Pozdrawiam wielkich i małych.
Pozdrawiam jeźdźców rydwanów i piechurów odrzucających wszelkie udogodnienia.
Namo rathebhyah rathapatibhyashcha vo namo
Namah senabhyah senanibhyashcha vo namo
Namah kshattribhyah sangrahitribhyashcha vo namo
Nama stakshabhyo rathakarebhyashcha vo namo
Namah kulalebhyah karmarebhyashcha vo namo
Namah pujnjishhtebhyo nishhadebhyashcha vo namo
Nama ishhukridbhyo dhanvakridhbhyashcha vo namo
Namo mrugayubhyah shvanibhyashcha vo namo
NamaŜ shvabhyah shvapatibhyashcha vo namah
Pozdrawiam tych, którzy przybrali formę rydwanu i tych, którzy są ich właścicielami.
Pozdrawiam tych, którzy przybrali formę armii i jej przywódców. Pozdrawiam tych,
którzy przybrali postać nauczających jazdy na rydwanie i tych, którzy nimi jeŜdŜą.
Pozdrawiam tych, którzy przyjęli postać stolarzy i twórców rydwanów. Ślę pozdrowienia tym, którzy ugniatają glinę i tworzą z niej naczynia, a takŜe artystom pracującym w metalu. Pozdrawiam tych, którzy przyjęli postacie ptaszników chwytających
stada ptaków oraz rybaków zastawiających sieci na głębinach. Pozdrawiam tych, którzy przyjęli postać wytwórców strzał i łuków. Pozdrawiam tych, którzy przyjęli postać myśliwych oraz opiekunów psich stad.
Część 5
Namo bhavaya cha rudraya cha
Namah sharvaya cha pashupataye cha
Namo nilagrivaya cha shitikanthaya cha
1
Gany – oddziały półbogów towarzyszące Śiwie. Boskie istoty, w subtelnej postaci ucieleśniają 10 zmysłów. Panem
zmysłów jest umysł, a bóstwem Indra.
88
Namah kapardine cha vyuptakeshaya cha
Namah sahasrakshaya cha shatadhanvane cha
Namo girishaya cha shipivishhtaya cha
Namo midhushhtamaya cheshhumate cha
Namo hrasvaya ch vamanaya cha
Namo brihate cha varshhiyase cha
Namo vriddhaya cha samvridhdhvane cha
Pozdrawiam Tego, który jest źródłem wszechrzeczy i Tego, który oddala wszelkie
choroby. Pozdrawiam niszczyciela i opiekuna istot zniewolonych. Pozdrawiam Pana
o czarnym gardle, które jest wszakŜe białe. Pozdrawiam Pana o włosach pokrytych
olejkiem i popiołem oraz Pana gładko ogolonego. Pozdrawiam Tysiącokiego posiadającego 100 łuków. Pozdrowienia dla rezydującego na górze i dla Tego, który przybrał postać Wisznu. Pozdrowienia dla Tego, który hojnie obdarza błogosławieństwami i Tego, który nosi strzały. Pozdrowienia dla przyjmującego drobną postać i dla
Tego, który przyjmuje kształty karła. Pozdrowienia dla potęŜnego i majestatycznego,
napełnionego doskonałością. Pozdrowienia dla Najstarszego, wysławianego w pismach świętych.
Namo agriyaya cha prathamaya cha
Nama ashave chajiraya cha
Namh shighriyaya cha shibhyaya cha
Nam urmyayacha vasvanyaya cha
Namah strotasyaya cha dvipyaya cha
Pokłony dla Tego, który był przed wszystkim i jest pierwszy. Pokłony dla Tego, który przenika wszystko i przemieszcza się najszybciej. Pozdrowienia dla Tego, który
przebywa w pędzących obiektach i w spadających w dół wodospadach. Pokłony dla
przebywającego w wielkich falach i w cichych wodach. Pozdrowienia dla Tego, który jest obecny na wyspach i w zalewających lądy powodziach.
Część 6
Namo jyeshhthaya cha kanishhthaya cha
Namah purvajaya chaparajaya cha
Namo madhyamaya chapagalbhaya cha
Namo jaghanyaya cha budhniyaya cha
Namah sobhyaya cha pratisaryaya cha
Namo yamyaya cha kshemyaya cha
Nama urvaryaya cha khalyaya cha
Namah shlokyaya chavasanyaya cha
Namo vanyaya cha kakshyaya cha
Namah sravaya cha pratishravaya cha
89
Pozdrowienia dla Tego, który jest stary i młody. Pozdrowienia dla Tego, który narodził się przed wszystkimi i objawi się po wszystkich. Pozdrowienia dla Tego, który
stulony, manifestuje się wewnątrz. Pozdrowienia dla Tego, który narodził się z biodra
i spod biodra. Pozdrowienia dla tego,
który narodził się w skomplikowanym
świecie dobrego i złego i przebywa w
formach pozostających w ruchu.
Pozdrowienia dla Tego, który przebywa
w królestwie Jamy i w światach
bezpiecznych. Pozdrowienia dla Tego,
który przyjmuje postać Ŝyznych pól oraz
klepisk. Pozdrowienia dla Tego, którego
wysławiają wedyjskie mantry i święte
Upaniszady. Pozdrowienia dla Tego, który w lesie przyjmuje postać drzew, a w
miejscach zacienionych przemienia się w
lianę. Pozdrowienia dla Tego, który jest dźwiękiem i echem dźwięku.
Nama ashushhenayacha shurathaya cha
Namah shuraya chavabhindate cha
Namo varmine cha varuthine cha
Namo bilmine cha kavachine cha
Namah shrutaya cha shrutasenaya cha
Pokłony dla Tego, którego armie przemieszczają się najprędzej i który ma najszybszy
rydwan. Pokłony dla wojownika przeszywającego wrogów. Pokłony dla Tego, który
sam przywdziewa pancerz i zapewnia bezpieczeństwo swojemu woźnicy. Pokłony
dla Tego, który nosi hełm i napierśnik. Pozdrowienia dla Tego, który wraz ze swą
armią jest wysławiany przez Wedy.
Część 7
Namo dundubhyaya cha hananyaya cha
Namo dhrishhnave cha pramrishaaya cha
Namo dutaya cha prahitaya cha
Namo nishhangine cheshhudhimate cha
Namastikshneshhave chayudhine cha
Namah svayudhaya cha sudhanvane cha
Namah srutyaya cha pathyaya cha
Namah katyaya cha nipyaya cha
Namah sudyaya cha sarasyaya cha
Namo nadyaya cha vaishantaya cha
90
Pokłony dla Tego, który jest kotłem, a takŜe pałeczką do bicia w bęben. Pokłony dla
Tego, który podczas walki nigdy nie odwraca się plecami, zachowując nieustanną
czujność. Pokłony dla Tego, który przyjmuje postać posłańca i przedstawia sprawy
nadzwyczajne.
Pokłony dla posiadającego miecz i kołczan. Pokłony dla Tego, który posiada ostre
strzały i wszelkie środki samoobrony. Pokłony dla nosiciela pięknych i potęŜnych
broni oraz łuku. Pokłony dla wędrującego wąskimi ścieŜkami i szerokimi alejami.
Pokłony dla Tego, który jest obecny w strumykach i w spływających kaskadami wodospadach. Pokłony dla przebywającego w bagnach, w błotach i w jeziorach. Pokłony dla Tego, który kryje się w wartkich wodach rzek i w nieruchomych górskich stawach.
Namah kupyaya cha vatyaya cha
Namo varshhyaya cha varshhyaya cha
Namo meghyaya cha vidyutytya cha
Nama ighriyaya cha tapyaya cha
Namo vatyaya cha reshhmiyaya cha
Namo vastavyaya cha vastupaya cha
Pokłony dla Tego, który jest obecny w studniach i w zagłębieniach w ziemi. Pozdrowienia dla Tego, który rodzi się w rzekach jako woda, lecz nakłada na siebie takŜe
kształty suszy. Pokłony dla Tego, który przebywa w jaśniejących bielą, opadających
deszczem jesiennych chmurach i który łączy się z promieniami słońca. Pokłony dla
Tego, który manifestuje się w gnanych wiatrem ulewach i w deszczach przemieszanych z gradem. Pokłony dla Tego, który jest rodzinnym skarbem i opiekuńczym bóstwem domu.
Część 8
Namah somaya cha rudraya cha
Namastamraya cha arunaya cha
Namah shangaya cha pashupataye cha
Nama ugraya cha bhimaya cha
Namo agrevadhaya cha durevadhaya cha
Namo hantre cha haniyase cha
Namo vrikshebhyo harikeshebhyo
Namastaraya namah shambhave cha mayobhave cha
Namah shankaraya cha mayaskaraya cha
Namah shivaya cha shivataraya cha
Pozdrowienia dla przebywającego ze swą małŜonką Umą. Pozdrowienia dla Tego,
który jest czerwony i róŜowo-czerwony. Pozdrowienia dla przynoszącego szczęście
91
Pana wszelkich stworzeń. Pozdrowienia dla Pana przyjmującego srogi wygląd i
wzbudzającego panikę wrogów. Pozdrowienia dla Pana raŜącego z przodu i z daleka.
Pozdrowienia dla Tego, który jest obecny w ciele kaŜdego odbierającego Ŝycie i który zgładza wszystkich, kiedy nadchodzi czas pralaji1. Pozdrowienia dla majestatycznych drzew pokrytych zielonymi pączkami liści. Pozdrowienia dla Tego, który jest
pranawą2 OM. Pozdrowienia dla tego, który jest źródłem radości, teraz i zawsze. Pozdrowienia dla Tego, który przenika naturę, bezpośrednio obdarzając szczęściem ten
i przyszły świat. Pozdrowienia dla Tego, który przynosi pomyślność, który przynosi
więcej pomyślności niŜ inni.
Namastirthyaya cha kulyaya cha
Namah paryaya chavaryaya cha
Namah prataranaya chottaranaya cha
Nama ataryaya chaladyaya cha
Namah shashhpyaya cha phenyaya cha
Namah sikatyaya cha pravahyaya cha
Pokłony Temu, który jest obecny w świętych miejscach i nad rzekami. Pokłony Temu, który stoi na tamtym i na tym brzegu. Pokłony Temu, który prowadzi ludzi przez
grzechy i zło świata iluzji i który dzięki podarowanej im wiedzy, przenosi ich ponad
samsarą3. Pozdrowienia dla Tego, który nieustannie się rodzi w świecie przejawionym, by pod postacią indywidualnej duszy smakować owoce karmy. Pozdrowienia
dla Tego, który przyjmuje kształt kruchej trawy i piany, piasku i płynącej wody.
Część 9
Nama irinyaya cha prapathyaya cha
Namah kishilaya cha kshayanaya cha
Namah kapardine cha pulastaye cha
Namo goshhthyaya cha grihyaya cha
Namastalpyaya cha gehyaya cha
Namah katyaya cha gahvareshhthaya cha
Namo hirdayyaya cha niveshhpyaya cha
Namah pasavyaya cha rajasyaya cha
NamaŜ shushhkyaya cha harityaya cha
Namo lopyaya cholapyaya cha
Pozdrowienia dla Tego, który rezyduje w salinach4 i w wydeptanych ścieŜkach. Pozdrowienia dla Tego, który przebywa wśród skalistych, niedostępnych urwisk oraz w
miejscach przyjaznych dla ludzi. Pozdrowienia dla Tego, który związuje zmatowione
loki i nosi je majestatycznie jak koronę, a takŜe dla Tego, który stoi zawsze przed
1
Pralaja- dezintegracja, wielkie rozpuszczenie w kosmicznym ogniu
pranawa – pierwotny dźwięk, za pomocą którego Bóg podtrzymuje kosmos
3
samsara – świat materialny, świat iluzji
4
saliny – miejsca gdzie z morskiej wody uzyskuje się sól
2
92
wyznawcami. Pozdrowienia dla Tego, który jest obecny w oborach i w zabudowaniach gospodarskich. Pozdrowienia dla Tego, który jest obecny w ciernistych, nieprzebytych lasach i w dających schronienie górskich grotach. Pozdrowienia dla Tego,
który przebywa w głębokich wodach i w kroplach rosy. Pozdrowienia dla Tego, który
wypełnia Sobą widoczny i niewidoczny pył. Pozdrowienia dla Tego, który jest obecny w roślinach suchych i w roślinach zielonych. Pozdrowienia dla Tego, który egzystuje w surowych okolicach, gdzie nie rośnie nawet trawa, oraz w miejscach pokrytych roślinnością.
Nama urvyaya cha surmyaya cha
Namah parnyaya cha parnashadyaya cha
Namoapaguramanaya cha ghighnate cha
Nama akhkhidate cha prakhkhidate cha
Namo vah kirikebhyo devana hridayebhyo
Namo vikshinakebhyo namo vichinvatkebhyo
Nama anirhatebhyo nama amivatkebhyah
Pozdrowienia Temu, który jest obecny w glebie i w rozigranych falach. Pozdrowienia
Temu, który przebywa w liściach zielonych i w liściach zwiędłych. Pozdrowienia dla
wojowników Rudry1, nieustannie trzymających broń w pogotowiu i atakujących od
czoła. Pozdrowienia dla wojowników Rudry, którzy uderzają lekko, lecz dotkliwie.
Pozdrawiam Ciebie, który zsyłasz dobrobyt i rezydujesz w sercach bogów. Pozdrawiam Ciebie, który nie podlegasz zanikowi (i rezydujesz w sercach bogów). Pozdrawiam Ciebie, który śledzisz oraz badasz dobre i złe uczynki kaŜdego z nas (i rezydujesz w sercach bogów). Pozdrowienia dla tych, którzy wyrywają grzech z korzeniami
(i rezydują w sercach bogów). Pozdrowienia dla tych, którzy nałoŜyli na siebie grubą
formę, wstąpili w materię wszechświata (i rezydują w sercach bogów).
Część 10
Drape andhasaspate daridrannilalohita
eshham purushhanameshham pashunam ma bhermaro mo eshham kinchanamamat
Ty, który sprawiasz, Ŝe grzesznicy Ŝyją w sposób niegodny, Panie i dawco Ŝywności!
Ty, który postanowiłeś pozostać biedny wśród swoich bogactw. Panie o ciemnej szyi,
choć resztę ciała masz zabarwioną na kolor czerwony. Nie strasz ludzi nam bliskich i
kochanych, nie strasz naszego bydła. Nie pozwól im zginąć ani zachorować.
Ya te rudra Shiva tanu Shiva vishvaha bheshhaji
Śiva rudrasya bheshhaji taya no mrida jivase
1
wojownicy Rudry - Rudragany
93
O, Panie Rudro! Niechaj Twojej wypełniona spokojem i łaskawością postać - łaskawsza przez to, Ŝe od najdawniejszych czasów jest złotym środkiem na wszystkie
ludzkie choroby, łaskawsza przez to, Ŝe obdarowuje nas wiedzą i oświeca, łaskawsza
przez to, Ŝe całkowicie wykorzenia iluzję i cierpienie świata przejawionego - niechaj
ta pełna łaskawości postać poprowadzi nas ku pełnemu i szczęśliwemu Ŝyciu.
Imarudraya tavase kapardine kshayadviraya prabharamahe matim
Yatha nah shamasadhdvipade chatushhpade vishvam pushhtam grame aasminnanaturamh
Starajmy się podsycać i pielęgnować takie myśli o Rudrze. On jest mocny. Jego włosy pokrywa olejek i popiół. Pokonuje Ŝołnierzy swych wrogów i przesądza ich los.
Niechaj nasze dobre myśli sprawią, Ŝe
jaśniejący i zadowolony Rudra ustanowi
przyjaźń pomiędzy ludźmi i obdarzy nas
wieloma krowami.
Mrida no rudrotano mayaskridhi
kshayadviraya namasa vidhema te
Yachchham cha yoshcha manurayaje
pita tadashyama tava rudrapranitau
Panie Rudro! Obdarz nas szczęściem na
tym i na tamtym świecie. Ty, który
niszczysz grzechy! Będziemy Ci słuŜyć i wielbić Cię. My teŜ chcielibyśmy posmakować uwolnienia od smutków, jakiego szukał nasz przodek Manu i tego szczęścia,
które zdobył – jeśli będziesz tak łaskawy i zechcesz nam je ofiarować.
Ma no mahantamuta ma no arbhakam ma na ukshanta muta ma na ukshitamh
Ma no vadhih pitaram mota mataram priya ma nastanuvo rudra ririshhah.
Panie Rudro! Nie zsyłaj nieszczęść na starców, na dzieci, na maleństwa w łonach kobiet, na płodną młodzieŜ, na ojców i na matki, ani na nasze ciała, tak nam drogie.
Manastoke tanaye ma na ayushhi ma no goshhu ma no ashveshhu ririshhah Viranma no rudra bhamitoavadhi rhavishhmanto namasa vidhema te.
Panie Rudro! Twój gniew, podsycany ludzkimi grzechami, rani nie tylko nasze dzieci, zwłaszcza synów, lecz takŜe bydło, konie i wojowników. Składając ofiarę do
świętego ognia i powtarzając Twoje imię słuŜymy Ci i przynosimy pokój.
Aratte goghna utta purushhaghne kshayadviraya sumnamasme te astu
Raksha ch no adhi cha deva bruhyatha cha nah sharma yachchha dvibarhah
94
O, BoŜe! Niechaj Twoja straszliwa forma nie pojawia się tutaj – ta, która razi cierpieniem nasze bydło, synów i wnuków, która przerzedza szeregi nieprzyjaciół. ZbliŜ
się do nas w swej pomyślnej postaci, zsyłającej szczęście. Ochraniaj nas. Polecaj nas
innym bogom i mów o nas dobrze. Ciebie, który mnoŜysz błogość w obu światach,
prosimy: nas równieŜ obdaruj błogością.
Stuhi shrutam gartasadam yuvanam mriganna Bhima mupahatnumugramh Mruda jaritre rudra stavano anyante asmannivapantu senah
Ciebie wysławiamy, który jesteś znany kaŜdemu. Mieszkasz we wszystkich sercach,
zachowując wieczną młodość. Gdy z ogniem oddajesz się dziełu destrukcji, jesteś
straszny jak lew. Panie Rudro, głosimy Twoją chwałę, więc niechaj Twoja armia uderzy w kogoś innego.
Parino rudrasya hetirvrinaktu pari tveshhasya durmatiraghayoh
Ava sthira maghavadbhyastanushhva midhhvastokaya tanayaya mrudaya
Niechaj broń Rudry zdobędzie dla nas przestrzeń. Niechaj ominie nas Jego nieustanne niezadowolenie, wybuchające płomieniami gniewu, gotowymi karać. Podsycają je
nasze grzechy. Pobłogosław nas! Twój cel i twoje strzały są zawsze nieomylne. Pozwól nam o tym zapomnieć, bo zbliŜamy się do Ciebie z ofiarą i z modlitwami. Obdarz szczęściem naszych synów i wnuków.
Midhushhtama shivatama shivo nah sumana bhava
Parame vruksha ayudham nidhaya krittim pasana achara pinakam vibhradagahi
Dawco najwspanialszych błogosławieństw, Panie przynoszący najwyŜszą pomyślność! Obdarz nas obfitością i Ŝycz nam dobrze. Zawieś swoją groźną, raniącą broń na
wysokim, oddalonym drzewie. ZbliŜ się do nas ubrany w słoniową skórę, niosąc łuk
pinaka.
Vikirida vilohita Namaste astu bhagavah
Yaste sahasrahetayoanyamasmannivapantu tah
Szczodry dawco bogactw! Biały Panie! Panie BoŜe! Składamy Ci pokłony. Nie dopuść, aby zgładziła nas twoja broń, raczej zniszcz naszych wrogów.
Sahasrani sahasradha bahuvostava hetayah
Tasamishano bhagavah parachina mucha kridhi
W twoich ramionach spoczywa tysiące rodzajów broni, kaŜda z nich jest pomnoŜona
przez tysiąc. Lecz Bhagawanie, Ty jesteś ich Panem i Mistrzem. Odwróć od nas ich
raŜącą moc.
95
Część 11
Sahasrani sahasrasho ye rudra adhi bhumyamh
Teshha sahasrayojane avadhanvani tanmasi
Nakłońmy Rudry Ŝyjące na powierzchni ziemi w tysiącach rodzajów form, aby zdjęły
cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas.
Asminh mahatyarnaveantarikshe bhava adhi
Nakłońmy Rudry mieszkające w majestatycznych oceanach, a takŜe w przestrzeni
pomiędzy niebem i ziemią, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas.
Nilagrivah shitikanthah sharva adhah kshamacharah
Nakłońmy druŜyny Rudr o gardłach zabarwionych na niebiesko trucizną Kalkuty, a
takŜe Rudry o gardłach białych, obecne w innych substancjach, aby wraz Rudrami z
dolnych regionów świata zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas.
Nilagrivah shitikantha divarudra upashritah
Nakłońmy błękitno-szyje Rudry obecne w truciznach i biało-szyje Rudry mieszkające
w niebiosach, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas.
Ye vriksheshhu saspinjara nilagriva vilohitah
Ye bhutanamadhipatayo vishikhasah kapardinah
Nakłońmy czarno-gardłe Rudry w kolorze młodej trawy oraz Rudry czerwone,
mieszkające w drzewach, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie
stosy, złoŜyły daleko od nas.
Ye anneshhu vividhyanti patreshhu pibato jananah
Nakłońmy Rudry, które przebywając w pokarmach i w napojach wnikają w posilające się istoty, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas.
96
Ye patham pathirakshaya ailabrida yavyudhah
Nakłońmy Rudy opiekujące się drogami, dostarczające pokarm i zwalczające naszych przeciwników, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas.
Ye tirhani pracharanti srikavanto nishhanginah
Nakłońmy Rudry odwiedzające święte miejsca, noszące krótkie sztylety i długie miecze, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki, zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko
od nas.
Ya etavantashcha bhuyaasashcha disho rudra vitasthire
teshhasahasra yojane Avadhanvani tanmasi
Nakłońmy Rudry, o których tu mówiliśmy, oraz Rudry nad nimi i pod nimi - te, które
wchodzą do domów by w nich zamieszkać, aby zdjęły cięciwy z łuków, a same łuki,
zebrane w wielkie stosy, złoŜyły daleko od nas. Oddaję hołd Rudrom przebywającym
na Ziemi, których bronią jest pokarm. Składam dłonie i kłaniam się Rudrom, zwracając ciało na wschód, na południe, na zachód, na północ i do góry. Czczę je w myślach. Niechaj uczynią mnie szczęśliwym. O, Rudry, którym oddajemy pokłony!
Wsuwam w wasze ziejące usta tego, którego nienawidzimy i który nas nienawidzi.
Namo rudrebhyo ye prithivyam ye antarikshe ye divi yeshhamannam
vato varshhamishhava stebhyo dasha praachirdasha dakshina dasha
pratichirdashodiichirdashordhvaastebhyo namaste no mridayantu te yam dvishhmo yashcha
no dveshhti tam vo jambhe dadhami
Pozdrawiam Rudry zajmujące strefę środkową pomiędzy niebem a ziemią, którym za
pocisk słuŜy wiatr. Składam i chylę przed nimi czoło, zwracając ciało na wschód, na
południe, na zachód, na północ i do góry. Pozdrowienia. Niechaj uczynią mnie szczęśliwym. Wsuwam w wasze ziejące usta tych, których nienawidzimy i którzy nas nienawidzą. Pozdrawiam Rudry przebywające w niebiosach, które jako swych strzał
uŜywają deszczu. Składam ręce i kłaniam się im, zwracając ciało na wschód, na południe, na zachód, na północ i do góry. Pozdrawiam je. Niechaj uczynią mnie szczęśliwym. Wsuwam w wasze ziejące usta tego, którego nienawidzimy i który nas nienawidzi.
Tryambakam yajamahe sugandhim pushhtivardhanam
Urvarukamiva bandhananmrity ruikshiya maamritath
97
Tego, z którego emanuje boski aromat, który czyni człowieka potęŜnym i obficie go
obdarza, Tego trójokiego Rudrę wielbimy nawet my. Uwolnij mnie od śmierci, tak
jak się zrywa z gałęzi dojrzałą jagodę i nie dopuść, abym zrezygnował z nieśmiertelności i oświecenia.
Yo rudro agnau yo apsu ya oshhadhishhu
Yo rudro vishva bhuvanaaavivesh tasmai
rudraya namo astu
Temu Rudrze, który wstąpił nawet w
ogień i wypełnił go sobą, który wniknął w
wody, w rośliny i we wszystkie światy,
temu Rudrze składam pokłony.
Tamushhtuhi yah svishhuh sudhanva yo
vishvasya kshayati bheshhajasya Yakshvamahe
saumanasya
rudram
nabhobhi
rdevamasuram duvasya
Ayam me hasto bhagavanayam me bhagavattarah
Ayam me vishva bheshhajoaya shivabhimarshanah
Tego, który trzyma piękną i potęŜną dzidę oraz mocny łuk, Tego, który jest źródłem i
skarbnicą wszelkich leków, tylko Tego wychwalam. Głośmy Jego chwałę, oddawajmy Mu cześć i adorujmy Go składając pokłony, a zyskamy łaskę i Ŝyczliwość Boga
Rudry, NajwyŜszego i promienistego. Moja prawa ręka jest szczęśliwa, gdyŜ dotknęła wyobraŜenia lingi. Doprawdy, ta ręka leczy wszelkie ludzkie choroby.
Ye te sahasramayutam pasha mrityo martyaya hantave
Tanh yagyasya mayaya sarvanava yajamahe.
Mrityave swaha mrityave svaha.
O, Śmierci pod postacią Rudry! Modląc się, pragniemy rozluźnić niezliczone pętle,
którymi dławisz oddech Ŝywych. Oddaję ten święty pokarm na ofiarę dla Rudry
Niszczyciela.
Om namo bhagavate rudraya, vishhnave mrityurme pahi
Prananam granthirasi rudro ma vishantakah
Tenannenapyayasva Sadashiboham
Om shanti shanti shanti
Om. Pozdrowienia dla Wszechobecnego NajwyŜszego Boga Rudry. Panie, chroń
mnie od śmierci. Kamadhenu, boska krowa, odkryła hymny do bogów. Manu1 był
1
Manu – dawca praw
98
ofiarnikiem. Brihaspathi1 powtarzał radosne mantry sasthr. Niechaj wysławiani w
hymnach bogowie kosmosu i matka Ziemia uchronią mnie przed cierpieniem. Panie,
pomóŜ mi tworzyć łagodne myśli. Spraw, by moje czyny wypełniało dobro owocujące słodyczą. PomóŜ mi z pogodą ducha wypełniać miłe sercu ofiary. Niechaj moje
słowa i modlitwy napełnią się czułością i brzmią rozkosznie w uszach bogów. Niech
sprawiają radość ludziom, którzy zechcą ich słuchać. Oświeć mnie Panie. Niechaj
moja mowa będzie łagodna. Pragnę zadowolić przodków i zyskać ich aprobatę. Pozwól mi zawsze przebywać w towarzystwie Pana Śiwy.
Niech zapanuje pokój.
Om Agnaavishhnuu sajoshhasemaa vardhantu vaam girah Dyumnairvaajebhiraagatamh
Vaajashcha me prasavashcha me prayatishcha me
prasitishcha me dhiitishcha me kratushcha me
svarashcha me shlokashcha me shraavashcha me
shrutishcha me jyotishcha me suvashcha me
praanashcha me apaanashcha me vyaanashcha me
asushcha me chittam cha ma aadhiitam cha me
vaakcha me manashcha me chakshushcha me
shrotram cha me dakshashcha me balam cha ma ojashcha me
sahashcha me aayushcha me jaraa cha ma aatmaa cha me
tanuushcha me sharma cha me varma cha me
angaani cha me asthaani cha me paruushhi cha me shariiraani cha me
Oby Pan zapewnił mi pokarm, oby nadał mu czystość, oby pozwolił mi go jeść, oby
wzbudził we mnie palące pragnienie kosztowania i trawienia. Oby sprawił, Ŝe będę
śpiewnie recytować wedyjskie mantry. Oby ich wysłuchał, nadając moim słowom
właściwą intonację, głosowi czarujące brzmienie, a umysłowi chęci. Oby mnie pobłogosławił, pozwalając dotrzeć do siedziby bogów. Panie proszę Cię o sprawne
funkcjonowanie trzech powietrznych pran2, apany3 i wjany4, o właściwą cyrkulację
mukhya prany oraz pran dodatkowych: udany5 i samany6. Proszę Cię takŜe o wiedzę
umysłową, o pełną mocy mowę, o doskonały i zrównowaŜony umysł, o przenikliwy
wzrok i słuch, o zdrowe, aktywne organy czucia, o wyŜszą inteligencję (ojas7) oraz o
siłę, męskość i energię, które pomogą mi zmiaŜdŜyć wrogów. Proszę Cię o długie
Ŝycie i o czcigodną starość, o właściwą dozę egoizmu oraz o dobrze zbudowane, wy1
Brihaspathi – wszechwiedzący Brahman, nauczyciel bogów
prana – oddech Ŝycia; ma energię pozytywną; zasada ruchu wszelkich mocy; przebywa w materii, lecz nią nie jest –
ma formę subtelną. Człowiek, prócz ciała fizycznego, ma jeszcze dwa inne: ciało astralne i przyczynowe. Ciała te łączy
prana. Płynie ona takŜe poprzez układ nerwowy. DąŜy w górę.
3
aspana – ma energię negatywną; dąŜy w dół
4
wjana – przenika całe ciało i umoŜliwia doświadczenie dotyku
5
udana – zlokalizowana jest w gardle; włącza i odłącza umysł w procesie przechodzenia ze stanu jawy i snu głębokiego
[i odwrotnie]
6
samana- zlokalizowana w pępku, trawi i rozprowadza przyjęty pokarm w całym ciele
7
ojas – energia duchowa, jasność
2
99
pełnione radością ciało, o sprawne członki oraz o mocne, ładnie ukształtowane kości
i stawy. Pozwól mi w przyszłości zawsze przyjmować wzbudzające szacunek, piękne
formy.
Te 36 strof anuvaki1 są modlitwą za ciało stanowiące bazę dharmy.
Jyaishhthyam cha ma aadhipathyam cha me mauyshcha me
bhaamashcha me mash cha me ambhash cha me
jemaa cha me mahimaa cha me varimaa cha me
prathimaa cha me varshhmaa cha me draaghuyaa cha me
vriddham cha me vriddhishcha me satyam cha me
shraddhaa cha me jagachcha me dhanam cha me
vashashcha me tvishhishcha me kriidaa cha me
modashcha me jaatam cha me janishhyamaanam cha me
suuktam cha me sukritam cha me vittam cha me
vedyam cha me bhuutam cha me bhavishhyachcha me
sugam cha me supatham cha ma riddham cha ma riddhishcha me
kliptam cha me kliptishcha me matishcha me sumatishcha me
Proszę Cię o wiele łask. O to, aby widziano we mnie godnego miłości, wspaniałego,
przewyŜszającego innych mędrca. Proszę Cię o umiejętność pokonywania uraz, kontrolowania gniewu i okazywania go na zewnątrz, o głębię umysłu i dobry charakter, o
słodką wodą, o władzę i zwycięstwo nad wrogami. O bogactwo i sławę, które będą
owocami sukcesów, tak cenionych i poŜądanych. Rozszerz moje zdobycze, osiągnięcia, wyniki i trwałe plony na potomność i przydaj im znak wyŜszości, gdyŜ wezmą
się z wiedzy i z charakteru, z wytrwałego trzymania się prawdy i z dyscypliny, z niewzruszonej wiary w Wedy i w pisma święte. Proszę Cię o powiększenie mojego majątku ruchomego i nieruchomego oraz o obfitość złota i srebra. O niezwykłą urodę i
czar osobisty, o dumę z posiadanego ciała, o zamiłowanie do sportu i do zabawy oraz
o płynącą z tych rozrywek przyjemność. O wszystko, co mogę odziedziczyć i posiąść
w przyszłości dzięki wedyjskim mantrom oraz zasługom płynącym z uczestnictwa w
świętych obrzędach i rytuałach. O dobrobyt miniony i o pręŜnie wzrastające bogactwo w czasach nadchodzących. O pełne uroku i harmonii miejsca, które skłonią mnie
do odpoczynku, gier sportowych i zabawy. O bezpieczne, dobrze strzeŜone drogi, po
których będę wędrował. O nieustanny wzrost duchowy i o nagrody na Ziemi i w niebie. O wszelkie stosowne i świetne warunki, które umilą i ułatwią mi podróŜ przez
Ŝycie oraz o siłę woli i umiejętność wykorzystywania tych bogactw we właściwy
sposób. O doskonały intelekt i mądrość oraz o zdolność rozwiązywania z prawdziwym sukcesem trudnych sytuacji.
W tej części wymieniono 36 wymaganych rzeczy.
1
anuvaka - część
100
Shancha me mayashcha me priyam cha me nukaamashcha me
kaamashcha me saumanasashcha me bhadram cha me
shreyashcha me vasyashcha me yashashcha me
bhagashcha me dravinam cha me yantaa cha me
dhartaa cha me kshemashcha me dhritishcha me
vishvam cha me mahashcha me samvichcha me
gyaatram cha me suushcha me prasuushcha me
siiram cha me layashcha ma ritam cha me
amritam cha meayakshmam cha me anaamayachcha me
jiivaatushcha me diirghaayutvam cha me anamitram cha me
abhayam cha me sugam ch me shayanam cha me
suushhaa cha me sudinam cha me
Niechaj Pan Śiwa zapewni nam szczęście w obu światach (na Ziemi i w Niebie).
Niechaj obdarzy nas wszystkimi cennymi i powabnymi dobrami, które warto mieć w
niebie oraz serdecznymi związkami z ludźmi. Materialnym i duchowym szczęściem.
Dobrobytem, przyjemnościami i wygodami. Dobrym imieniem, sławą, pomyślnym
losem i niezmierzonym bogactwem. Stosowną opieką mędrców i ludzi Ŝyczliwych.
Pałacami, czułą troską rodziców i wszystkich otaczających nas osób. Zdolnością
dbania o dobra nabyte i odziedziczone. Niezachwianą odwagą, rycerskością, walecznością, o wytrwałe stawanie w obronie honoru oraz spraw drogich sercu. Niechaj pozwoli nam stać się ucieleśnieniami wedyjskiej wiedzy i obdarzy nas głębią umysłu,
potrzebną, by tę wiedzę przekazywać innym. Umiejętnością rozkazywania i słuŜenia
potomstwu. Doskonałą wiedzą o pracach na roli. Płomiennym pragnieniem odprawiania rytuałów duchowych i owocami tych świętych aktów. Wolnością od dolegliwości cielesnych, gwarancją długiego Ŝycia, umiejętnością unikania przedwczesnej
śmierci, nieobecnością wrogów i nieporozumień, głębokim snem oraz wypełnionymi
sukcesami cudownymi porankami i dniami.
O te 36 pragnień modlimy się w trzeciej części.
Uurkcha me suunritaa cha me payashcha me
rasashcha me ghritam cha me madhu cha me
sagdhishcha me sapiitishcha me krishhishcha me
vrishhtishcha me jaitram cha me audbhidyam cha me
rayishcha me raayashcha me pushhtam cha me
pushhtishcha me vibhu cha me prahbu cha me
bahu cha me bhuuuyashcha me puurnam cha me
puurnataram cha me akshitishcha me kuuyavaashcha me
annam cha me akshuch cha me vriihiyashcha me
yavaashcha me maashhaashcha me tilaash cha me
mudgaashcha me khalvaashcha me godhuumaash cha me
masuraash cha me priyamgavash cha me anavashcha me
shyaamaakaash cha me nivaaraash cha me
101
Zapewnij mi pokarm, dobre przyjęcie, opiekę, mleko, smaczne i słodkie soki
owocowe, topione masło i miód. Pobłogosław mnie zdolnością spoŜywania pokarmu
i picia oraz towarzystwem ludzi. Obfitością plonów, ulewnymi deszczami, dziewiczymi, uprawnymi, Ŝyznymi polami, niebem niosącym deszczowe chmury, wysokimi
drzewami
pokrytymi
zielonym
listowiem, dywanami kwiatów, złotem
oraz cennymi kamieniami navartana 1.
Pobłogosław mnie prawnukami, a takŜe
miłym uczuciem posiadania, jedności i
doskonałego bezpieczeństwa. Dobrze
zbudowanym, odŜywionymi i sprawnym
ciałem.
RóŜnorodnymi
zboŜami,
korzeniami, grochem – nieustannie
dojrzewającymi i pozostającymi w
zasięgu ręki. Uwolnij mnie od głodu.
Spraw, bym jadł z rozkoszą, gdy poczuję
potrzebę jedzenia. Pozwól mi poŜywiać się dojrzałym ryŜem, ciemnym jęczmieniem,
ziarnami sezamu, soczystym zielonym bobem, pszenicą i białym bengalskim prosem
dojrzewającym w grubych kłosach, najdoskonalszym i najsmaczniejszym ryŜem,
wspaniałymi korzeniami i wszelkim ziarnem zrodzonym w dŜungli.
W tej części modlimy się o spełnienie 38 pargnień.
Ashmaa cha me mrittikaa cha me girayashcha me
parvataashcha me sikataashcha me vanaspatayashcha me
hiranyam cha me ayashcha me siisam cha me
trapushcha me shyaamam cha me loham cha me
agnishcha ma aapashcha me viirudhashcha me oshhhadhayashcha me
krishhtapachyam cha me
akrishhtapachyam cha me graamayaashcha me pashava aaranyaashcha yagyena
kalpantaam
vittam cha me vittishcha me bhuutam cha me bhuutishcha me
Vasu cha me vasatishcha me karma cha me
Shaktishcha me arthashcha me emashcha ma itishcha me gatishcha me
Niechaj Pan podaruje mi kamień, ziemię pokrytą górskimi pasmami, płynące rzeki,
wzgórza, piaski, lecznicze zioła, wysokie drzewa owocowe, złoto, srebro, ołów, cynę,
stal, brąz i miedź. Niechaj pobłogosławi mnie ogniem, wodą, pnączami, dorodnym
listowiem wiecznej zieleni, uprawnymi owocami, dzikim prosem i zwierzętami ofiarnymi – wolnymi i udomowionymi. Bogactwem odziedziczonym po przodkach i zdobytym własną pracą, potomstwem i majątkiem, wszelkimi ziemskimi dobrami i wy1
kamienie nawartana – dziewięć świętych kamieni, przynoszących pomyślność
102
pływającymi z nich korzyściami, zdobytymi w trudzie dochodami i cennym dobytkiem – małym i duŜym. Przytulnym i wygodnym domem oraz siedzibami potomstwa.
Umiejętnością bezbłędnego, doskonałego i radosnego odprawiania świętych rytuałów
i obrzędów, takich jak ofiary, a takŜe ich owocami – harmonią, szczęśliwością i pomyślnością, osiąganiem upragnionych celów i na koniec, dostąpieniem samorealizacji.
W piątej części modlimy się o spełnienie 31 niezwykłych pragnień.
Agnishcha ma indrashcha me somashcha ma indrashcha me
savitaa cha ma indrashcha me saarasvatii cha ma indrashcha me
puushhaa cha ma indrashcha me brihaspatishcha ma indrashcha me
mitrashcha me indrashcha me varunashcha ma indrashcha me
tvashhtaa cha ma indrashcha me dhaataa cha ma indrashcha me
vishhnyshcha ma indrashcha me ashvinau cha me devaa indrashcha me
marutshcha me indrashcha me vishve cha me devaa indrashcha me
prithivii cha ma indrshcha me antiriiksham cha ma indrashcha me
dyaushcha ma indrashcha me dishashcha ma inrashcha me
muurdhaa cha ma indrashcha me prajaapatishcha ma indrashcha me
Ta część nosi tytuł „Arthendram”, poniewaŜ wszyscy bogowie są towarzyszami
Indry. Indra jest Bogiem bogów i jak inni bogowie ma swój udział we wszystkich
świętych ofiarach. Największa część ofiar przypada Indrze, Antaryami1. Wzywamy
dwudziestu pięciu bogów wraz z Indrą, aby obdarzyli nas swoją Ŝyczliwością. Agni2 i
Indrę3, Some4 i Indrę; Śiwatę i Indrę; Saraswati5 i Indrę; Puśę i Indrę; Brihaspati6 i
Indrę; Mitrę7 i Indrę; Warunę8 i Indrę; Twastę i Indrę; Wisznu i Indrę; dwóch
Aswinów9 i Indrę; Marutę10 i Indrę; bogów stworzenia i Indrę; Ziemię i Indrę;
przestrzeń leŜąca ponad ziemskim niebem i Indrę; cztery strony świata i przestrzeń
ponad Indrą oraz PradŜapatiego11 i Indrę.
Ashushcha me rashmishcha me adaabhyashcha me
adhipatishcha ma upaashushcha me
antaryaamashcha ma aindravaayashcha me
maitraavarunashcha ma aashvinashcha me
1
Antaryami – wewnętrzna świadomość, moc motywacyjna
Agni – bóg ognia
3
Indra – Władca nieba i niebiańskich bogów
4
Soma – Jedno z imion księŜyca, małŜonki Surji (Słońca); Napój uŜywany przy ceremoniach i ofiarach, identyfikowany z amritą. Była wytwarzana z soku roślinnego.
5
Saraswati – bogini mowy
6
Brihaspati – wszechwiedzący nauczyciel Indry i innych bogów; Brahman, Pan Wszechświata
7
Mitra – „P rzyjaciel”; wedyjskie bóstwo słoneczne; ojciec szczęścia i przyjemności
8
Waruna – bóg opiekujący się deszczem
9
Aświnowie – „Jeźdźcy” ; boscy bliźniacy Saranju i Wiśwawant, uosabiają gwiazdy: poranną i wieczorną.
10
Maruta – bóg wiatru
11
Pradźapati – Pan Stworzenia. Twórca pranawy OM
2
103
pratipashaanashcha me shukrashcha me
manthii cha ma aagrayanashcha me
vaishvadevashcha me dhruvashcha me
vaishvaanarashcha ma ritugraahaashcha me
atigraahyaashcha ma aindraagnashcha me
vaishvadevaashcha me marutvaiiyaashcha me
maahendrashcha ma aadityashcha me
saavitrashcha me sarasvatashcha me
paushhnashcha me paatniivatashcha me haariyojanashcha me
Podaruj nam naczynia do ofiary somy: amsu, rasmi, adhabha, adhipati (na twaróg),
upamsu (na sok somy) dla Antaryami, naczynia dla Mitry, Waruny, dla bliźniaczych
Aświnów, dla Pratiprastany1, Sukry, Manthi, Agramany, Wajswadewy, Dhruwy2,
Wajswanary3, Rtugrahów, Atigrahasów, Indry i Agni; dla Wiśwedów, dla Marutów,
dla najwyŜszego Indry, dla Aditi4, dla Sawitry, dla Saraswati5, dla Pusy, dla Patnivaty
i dla Harijodźan.
Idhmashcha me barhishcha me vedishcha me
dhishhniyaashcha me sruchashcha me chamasaashcha me
graavaanashcha me svaravashcha ma uparavaashcha me
Adhishhavane cha me dronakalashashcha me vaayavyaani
puutabhrichcha me
aadhavaniiyashcha ma aagniidhram cha me
havirdhaanam cha me gruhaashcha me
sadashcha me purodaashaashcha me
pachataashcha me avabhrithashcha me svagaakaarashcha me
cha
me
Niechaj Bóg pobłogosławi mnie wszystkimi świętymi rzeczami potrzebnymi do złoŜenia ofiary: świętymi kadzidłami, wyschniętą trawą znad brzegów rzek, niezbędną
do ceremonii płaską wedyjską formą homa kunda6, pieniędzmi i wysokim siedzeniem
dla kapłana recytującego modlitwy, naczyniem na homę, drewnianym dzbankiem na
sok somy7 i przyrządami potrzebnymi do przyrządzania soku, drewnianym noŜem i
czterema dołkami do ofiary z homy, figowym drewnem, dzbankiem z drzewa banjanowego na wyciśnięty sok, glinianymi naczyniami, miejscem do rozpalenia ognia,
podwyŜszeniem na święty pokarm, podwyŜszeniem dla Ŝon kapłanów, na tron dla
kapłana recytującego mantry, opiekującego się ryŜem i gotującego ofiarę na świętym
ogniu homy, na odbywaną na zakończenie rytuału przynoszącą pomyślność ablucję.
1
Pratiprastana – kierująca do źródła
Dhurwa – wyznawca Wiszny, symbolizuje siłę woli. Stał się gwiazdą polarną
3
Wajswanara – bóg trawiący pokarm i obdarzający ciało siłą
4
Aditja – „Syn Aditi”. Było ich sześciu, potem dwunastu. Identyfikowani z 12 miesiącami roku oraz z drogą słońca w
cyklu rocznym.
2
6
homa – staroŜytna wedyjska ofiara ognia świętego, przy której uŜywano somy
104
W tym miejscu wypowiadamy święte formuły przyzywające bogów do świętego
ognia.
Agnisishcha me dharmashcha me arkachcha me
suuryashcha me praanashcha me ashvamedhashcha me
prithivii cha meditishcha me ditishcha me
dyaushcha me shakkvariirangulayo dishashcha me
yagyena kalpantaam rikcha me saama cha me stomashcha me
yajushcha me diikshaa cha me tapashcha ma ritushcha me
vratam cha me ahoraatrayorvrishhtyaa brihadrathantare cha me
yagyena kalpetaamh
Niechaj Pan zapewni mi obecność świętego ognia, bym mógł składać ofiary. Niechaj
Pan zapewni mi obecność Arki1, Surji2 i praana homy, świętego konia ofiarnego oraz
ziemskich bóstw Aditi i Dhiti; bóstw nieba; wskazującego palca świętych ofiar,
wszystkie rekwizytów potrzebnych dla złoŜenia świętych ofiar oraz potęŜnych mantr
z Rig Wedy, Sama Wedy, mantr Stoma z Adharwana Wedy i z Jadźur Wedy,
duchowej potrzeby odprawienia rytuałów i czasu na przyrządzenie homy, vrta,
pasterskiej fujarki, zaufanych uczniów oraz ulewnych deszczów, padających co drugi
dzień oraz dwa hymny: Bruhat i Ritantara, aby ofiara była skuteczna.
Garbhaashcha me vatsaashcha me travishcha me
travii cha me dityavaath cha me dityauhii cha me
pajnchaavishcha me pajnchaavii cha me trivatsashcha me
trivatsaa cha me turyavaath cha me turyauhii cha me
pashhthavaath cha me pashhthauhii cha ma ukshaa cha me
vashaa cha ma rishhabhashcha me vehashcha me anadvaajncha me
dhenushcha ma aayuryagyena kalpataam praano yagyena kalpataamapaano
yagyena
kalpataam mano yagyena kalpataam vaagyagyena kalpataam aatmaa yagyena
kalpataam
yagyo yagyena kalpataamh
Opiekuj się cielakami w łonach młodych krów, półrocznym cielakiem i cieliczką,
dwuletnim byczkiem i jałówką, dwu i pół rocznym byczkiem i jałówką, trzyletnim
bykiem i jałówką, czteroletnim bykiem i jałówką, pięcioletnim bykiem i jałówką,
majestatycznymi bykami rozpłodowymi, krowami nietkniętymi i niezapłodnionymi,
nowonarodzonymi wołami pociągowymi. Niechaj pomagają mi w róŜnorodnych
pracach i długo Ŝyją, składając w najodpowiedniejszym czasie doskonałą ofiarę z
prany, apaany, wjany, z oka i z ucha, z mowy i z ego.
1
2
Arka –„Błyszcząca”, ziele Asclepias gigantica ,poświęcone bóstwu słonecznemu Rawi.
Surja - słońce
105
Na dziesiątą część składa się 31 specyficznych, ostatecznych pragnień
Ekaa cha me tisrashcha me pajncha cha me sapta cha me nava cha ma ekadasha
cha me
trayodasha cha me pamchadasha cha me saptadasha cha me
navadasha cha me eka vishatishcha me
trayovishatishcha me
pamchavishatishcha
me
saptavishatishcha me navavishatishcha
ma
ekatrishachcha me trayastrishachcha me
chatasrashcha me
ashhtau che me dvaadasha cha me
shhodasha cha me
vishatishcha me chaturvishatishcha
meashhtaavishatishcha me
vaatrishachcha me shhattrishachcha me chatvarishachcha me
chatushchatvaarishachcha meashhtaachatvaarishachcha me
vaajashcha prasavashchaapijashcha kratushcha suvashcha muurdhaa cha
vyashniyashcha antyaayanashcha antyashcha bhauvabashcha
bhuvanashchaadhipatishcha
Podaruj mi nieparzyste liczby: 1,3, 5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19, 21, 23, 25, 27, 29, 31 i
33, a takŜe liczby: 4, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 44, 48, aby zapewniły mi
pokarm, moŜliwość uzyskiwania pokarmu, jego nieprzerwaną obecność oraz
umiejętność cieszenia się z tego. Niechaj zapewnią mi one istnienie źródeł pokarmu:
słońca, bezgranicznego nieba, stojącego na ich czele bezkresnego, przenikającego
wszystko jak powietrze czasu,
obecnego podczas ostatecznego spełnienia,
egzystującego na Ziemi w formie uniwersalnej jako nieśmiertelny Antarjami,
wewnętrzny władca wszystkich rzeczy, wszechobecny i wszechmocny.
Chamakam shanti patha
Idaa devahuurmanuryagyaniirbrihaspatirukthaamadaani shasishhadvishvedevaah
suuktavaachah prithiviimaatarmaa maa hisiirmadhu manishhye madhu janishhye
madhu
vakshyaami madhu vadishhyaami madhumatiim devebhyo vaachamudyaasa
106
shushruushhenyaam manushhyebhyastam maa devaa avantu shobhaayai pitaroanumadantu
Boscy bogowie przybyli dzięki mantrom [krowy] Kamadhenu. Ofiarę złoŜył Manu,
Bruhaspati recytował czarujące wersety. Niechaj te słowa głoszące chwałę Wiśwadewów i matki Ziemi ochronią mnie przed cierpieniem. Niechaj moje pogodne myśli
zaowocują ujmującymi czynami i przyniosą radosne owoce. Niechaj moją ofiarę
umocnią mądre i warte wysłuchania słowa, które sprawią przyjemność bogom i ucieszą ludzkie uszy. Niechaj bogowie oświecą mnie i napełnią moją mowę mocą, niechaj uradują one moich przodków i przyniosą mi ich wieczne błogosławieństwo.
Om shaantih shaantih shaantih
107

Upaniszady T-2

Transkrypt

Podobne dokumenty