Załącznik 2 Nr 1 do Decyzji o u.Śr-Glinnik

Załącznik 2 Nr 1 do Decyzji o u.Śr-Glinnik

Załącznik Nr 1 do Decyzji Znak: OŚ.6220.1.12.2013 z dnia 31.07.2013 r.
Charakterystyka przedsięwzięcia .
1.Rodzaj , skala , usytuowanie przedsięwzięcia .
Złoże ropy naftowej Glinnik położone jest administracyjnie na terenie gminy
Kamionka, w powiecie lubartowskim oraz gminy Garbów w powiecie lubelskim i obejmuje
miejscowości Amelin oraz Meszno.
Powierzchnia projektowanego obszaru górniczego wynosi 0,78 km2 i obejmuje swoim
zasięgiem na powierzchni terenu przestrzeń wewnątrz górotworu, w granicach której
przedsiębiorca jest uprawniony do wydobywania kopaliny. Przestrzeń ta ograniczona jest
konturem złoża, który został udokumentowany w dokumentacji geologicznej.
Teren górniczy pokrywa się z granicami obszaru górniczego. Projektowany obszar
górniczy „Glinnik-1” znajduje się na terenie gmin: Kamionka i Garbów. W podziale na
poszczególne gminy, powierzchnia ta wynosi odpowiednio: gmina Kamionka – 0,68 m2,
gmina Garbów – 0,10 km2.
Tabela 1 Lokalizacja odwiertu eksploatacyjnego oraz obiektów infrastruktury;
L.p.
Nazwa obiektu:
Miejscowość:
Nr. Działki:
Powierzchnia [ha]
1.
Ośrodek Technologiczny Glinnik-
Amelin
259/1
0,1628
Amelin
254/1
0,2144
Amelin
256/1
0,1188
3
2.
Odwiert Glinnik-3, budynek kontenerowy poczekalni, budynek
kontenerowy – magazyn;
Charakterystyka złoża Glinnik.
Złoże ropy naftowej Glinnik odkryto w 1990 r. w ramach realizacji „Projektu badań
geologicznych w rejonie Glinnik-Nasutów pod kątem poszukiwań ropy naftowej i gazu
ziemnego”. Przypływ ropy naftowej nasyconej gazem o znaczeniu przemysłowym uzyskano
w wykonanym w tym czasie odwiercie Glinnik-3 w głębokości 2294-2298 m. W rezultacie realizacji programu prac geologiczno-wiertniczych odwiercono jeszcze siedem otworów,
z których tylko dwa (Glinnik-1 i Glinnik-4) dały pozytywny rezultat. W otworach Glinnik-2, -5,
-6, i -7 oraz Nasutów-2 nie stwierdzono akumulacji węglowodorów o charakterze
przemysłowym, otwory te przyczyniły się jednak do rozpoznania budowy geologicznej rejonu
złoża i określenia jego granic.
-1Odwiert Glinnik-1 w ramach próbnej eksploatacji na przełomie lat 1998/99 wydobył
16,6 ton ropy naftowej, a sumaryczne wydobycie z odwiertu Glinnik-4 (eksploatowany od
1997-1999 r.) wyniosło 35,9 ton ropy naftowej. Odwierty te zostały zlikwidowane w 2000 r.
Aktualnie złoże udostępnione jest tylko jednym odwiertem Glinnik-3, którego eksploatacja
trwa od 17.01.1991 r. do chwili obecnej, a sumaryczne wydobycie z tego odwiertu do dnia
31.12.2012 roku wyniosło: 9,44 tyś. Ton ropy naftowej i 0,78 mln m3 gazu ziemnego
towarzyszącego.
Budowa złoża Glinnik.
Omawiany obszar Złoża Ropy Naftowej Glinnik znajduje się w południowo zachodnim obrzeżeniu wschodnioeuropejskiej platformy, na obszarze której z końcem epoki
waryscyjskiej uformowany został rów lubelski. Wypełniony jest dużej miąższości osadami
młodszego paleozoiku, w związku, z czym znikome jest rozpoznanie wierceniami
wcześniejszych utworów. Przemysłowe nagromadzenie ropy naftowej odkryte zostało
w
obrębie
zerodowanej
stropowej
części
utworów
dewonu
górnego
(famenu)
wykształconych w postaci drobnoziarnistych piaskowców, które stanowią skałę zbiornikową
złoża Glinnik. Seria złożowa zalega bezpośrednio pod powierzchnią niezgodności erozyjnej
dewon - karbon.
Akumulacja ropy naftowej występuje w stropie utworów dewonu górnego,
w przedziale głębokościowym 2294-2298 m. Skałą zbiornikową są drobnoziarniste
piaskowce kwarcowe z wkładkami piaskowców mułowcowych. Miąższość serii złożowej
mieści się w granicach od 4 do 8,5 m, a średnia wartość porowatości wynosi 5,6%.
Rejon ten charakteryzuje się blokową budową tektoniczną. Pułapkę złożową stanowi
przydyslokacyjny spłaszczony element antyklinalny zalegający na obniżonym bloku
tektonicznym. Od stropu uszczelnienie złoża stanowią ilasto-mułowcowe osady karbonu
dolnego - wizenu, a od spągu zasięg jego wyznacza kontur wód podścielających, jak również
zmiana cech zbiornikowych kompleksu skał piaskowcowych występujących w formie
przewarstwień wśród osadów iłowcowo-mułowcowych.
Skałę zbiornikową złoża tworzą zbite drobnoziarniste piaskowce kwarcowe o spoiwie
krzemionkowo - wapnistym z wkładkami piaskowców mułowcowych. W materiale
rdzeniowym
stwierdzono
liczne
wielokierunkowe
obserwowano wysięki brunatno - żółtej ropy.
spękania
skały,
wzdłuż
których
Własności fizyczne skały zbiornikowej określono na podstawie badań laboratoryjnych
próbek rdzeni oraz na podstawie pomiarów geofizyki wiertniczej. W odwiercie Glinnik-3 seria
złożowa nie była rdzeniowana, a wartości porowatości i przepuszczalności określono na
podstawie pomiarów geofizycznych i prób złożowych. Porowatość piaskowców dewońskich
w odwiercie Glinnik-3 oceniono na podstawie wyników pomiarów geofizyki wiertniczej
w wielkości 9,2%. Średnia wartość porowatości dla złoża wyniosła 5,6 %. Przepuszczalność
serii złożowej, którą obliczono na podstawie interpretacji krzywej odbudowy ciśnienia
dennego odwiertu Glinnik-3 (w układzie Hornera) wynosi 1,059 mD.
Na niską przepuszczalność formacji złożowej nakłada się jej szczelinowatość. W eksploatacyjnym
odwiercie
Glinnik-3
nie
pobierano
rdzenia.
Średni
współczynnik
nasycenia przestrzeni porowej ropą w obrębie serii złożowej, określony na podstawie badań
geofizyki wiertniczej, wynosi 0,55.
Charakterystyka warunków geologiczno - górniczch złoża Glinnik .
Pierwotne opróbowanie
horyzontu złożowego (dwukrotnie próbnikiem
złoża)
przeprowadzono w październiku 1990 r. w odwiercie Glinnik-3, uzyskując z interwału 2294 –
2298 m przypływ 3 m3 zgazowanej ropy. Po uzbrojeniu odwiertu, przeprowadzono jego próbną eksploatację, w trakcie której okresowo mierzono ciśnienie denne statyczne.
Opróbowanie to obejmowało również badanie zachowania się odwiertu w czasie eksploatacji
na poszczególnych zwężkach. Po analizie zmian ciśnienia stwierdzono, że eksploatacja
powinna odbywać się w warunkach powyżej ciśnienia nasycenia, którego wielkość określono
na 12,67 MPa. Takie warunki zapewniały zwężki o średnicy poniżej 4 mm. Przeprowadzone
pomiary określiły najważniejsze parametry złożowe:
•
ciśnienie złożowe w głębokości 2250 m: 21,95 MPa (określone z krzywej
Hornera);
•
temperatura złożowa w głęb. 2250 m: 342 °K;
•
ciśnienie nasycenia: 12,67 MPa;
•
współczynnik objętościowy ropy: 1,342;
•
ciężar właściwy ropy w warunkach złożowych: 0,713 g/cm3;
•
ciężar właściwy ropy odgazowanej: 0,823 g/cm3;
•
wykładnik gazowy: 109,75 m3/m3;
Odwiert włączono do eksploatacji w dniu 17.01.1991 r., jako odwiert samoczynny,
ograniczony zwężką Ø 3 mm, pracujący 24 h/dobę. W początkowym okresie wydobycie
wynosiło ok. 4 – 6 t/dobę. W październiku tego samego roku, w związku ze spadkiem
ciśnienia, zmieniono reżim eksploatacji na okresowy odbiór płynów (na zwężce Ø 12 mm).
W lutym 1995 r. z uwagi na coraz dłuższy czas odbudowy ciśnienia na głowicy, zmieniono
sposób eksploatacji odwiertu na pompowany.
W całym okresie eksploatacji odwiertu Glinnik-3 wykładnik gazowy zmieniał się
w dość szerokim zakresie: od około 19 do maksymalnie 181 nm3/t (09.2009 r.). Średnio
w czasie dotychczasowej eksploatacji wykładnik ten osiągnął wartość 85 nm3/t. Aktualnie
utrzymuje się na poziomie ok. 136 nm3/t.
Od września 1997 r. wraz z ropą naftową wynoszona jest w niewielkich ilościach
woda złożowa. Wykładnik wodny mieści się w przedziale od 0 do 0,5 t/t, średnio ok. 0,12 t/t.
Aktualnie w granicach 0,18 t/t.
Początkowo podstawowym czynnikiem energetycznym złoża Glinnik była ekspansja
gazu rozpuszczonego w ropie naftowej. Obecnie wydobycie prowadzone jest przez
pompowanie płynu z jedynego eksploatowanego odwiertu Glinnik-3. Warunki energetyczne
można określić jako mieszane: z dominującym udziałem ekspansji gazu rozpuszczonego
w ropie, jak również sprężystości cieczy i skał złożowych oraz naporu wód podścielających,
objawiającym się w ostatnim czasie dopływem wód do odwiertu. Udział składnika
grawitacyjnego energii, z uwagi na geometrię złoża jak też niską przepuszczalność kolektora
wydaje się być niewielki.
2. Powierzchnia zajmowanej nieruchomości, a także obiektu budowlanego oraz
dotychczasowy sposób wykorzystania i pokrycia nieruchomości szatą
roślinną.
a) Charakterystyka obiektów budowlanych zakładu górniczego .
Wydobycie płynów złożowych (ropy naftowej wraz z gazem ziemnym) ze złoża
„Glinnik” oraz punkt zbioru i separacji znajduje się na terenie Ośrodka Zbioru Ropy Glinnik
zlokalizowanego przy odwiercie Glinnik-3.
Odwiert eksploatacyjny Glinnik-3 oraz cała infrastruktura kopalniana zlokalizowane są
w obrębie obszaru i terenu górniczego złoża. Odwiert Glinnik-3, budynek kontenerowy
poczekalni oraz budynek kontenerowy – magazyn zlokalizowane są na działkach nr 259/1,
254/1 oraz 256/1 w miejscowości Amelin gm. Kamionka. Dla działek, których zlokalizowane
są odwierty, odwierty gmina Kamionka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego.
Na terenie Ośrodka Zbioru Ropy Glinnik znajdują się następujące urządzenia i instalacje technologiczne:
Punkt poboru wody złożowej,
separator
oddzielania
gazu
(kolumna
grawitacyjna
z
wypełnieniem,
umożliwiająca przedmuchiwanie ropy gazem i oddzielenie od niej H2S),
tace betonowe
licznik oddzielonego/spalonego gazu,
punkt spalania gazu H=5,0 m,
zbiorniki magazynowe ropy V-50 m3- 2 szt.
Łapaczki ropy,
Zbiorniki wody złożowej, V-10 m3,
Punkt poboru ropy,
Stacja transformatorowa,
Maszt radiowy,
Rozdzielnia elektryczna,
Magazyn podręczny,
Dyżurka pracownicza,
W.c.
Konik pompowy,
Zbiornik cieczy wyrzutowej,
Obiekty budowlane zlokalizowane na terenie Ośrodka Glinnik
Nr obiektu
na mapie
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Wykaz obiektów→ mapa sytuacyjna
punkt poboru wody złożowej
Separator oddzielania gazu
Tace betonowe
Licznik gazu
Punkt spalania gazu
Zbiornik ropy
Łapaczki ropy
Zbiornik wody złożowej
Punkt poboru ropy
Stacja transformatorowa
Maszt radiowy
Rozdzielnia elektryczne
Magazyn podręczny
Dyżurka pracownicza
w.c.
Zbiornik cieczy wyrzutowej
b) Pokrycie szatą roślinną .
Złoże ropy naftowej Glinnik leży częściowo w terenie użytkowanym rolniczo,
częściowo w terenach leśnych – zalesienie w około 50% od strony południowej. Rolniczo
użytkowane łąki powstały samorzutnie po zaniechaniu uprawy płużnej. Zbiorowiska roślinne
na łąkach i obrzeżach lasu są ustabilizowane, gatunkami dominującymi są: turzyce, jaskier
rozłogowy, skrzyp bagienny. Szczególną rolę odgrywają zbiorowiska łąkowe i szuwarowe
w dolinach rzek oraz przy rozdzielających stawy groblach. Zadrzewienia śródpolne,
przydrożne i przywodne szczególnie o charakterze pasowym, spełniają na obszarach
użytkowanych rolniczo funkcję zabezpieczającą przed procesami erozyjnymi, ale także
funkcji krajobrazowo-estetyczną i ekologiczną, korzystnie wpływając na mikroklimat oraz
walory użytkowe środowiska rolniczego. Krajobraz urozmaicony jest zadrzewieniami
i zakrzewieniami. Występują one przy drogach, rowach, kanałach w formie: alei, szpalerów,
rzędów oraz różnej wielkości kęp. Pokrywę roślinną cieków wodnych i rowów melioracyjnych
stanowią rośliny zielono błotne
z rzędu bagiennych. W kompleksach leśnych (lasy
mieszane) dominującym gatunkiem drzew jest sosna, 79% udziału, następnie dąb 11%
udziału; pozostałe gatunki to, olcha, topola, osika, modrzew, świerk oraz brzoza
z ciepłolubnymi zbiorowiskami zaroślowymi na obrzeżach – głóg, tarnina, dzika róża.
Przeważającym typem siedliskowym jest bór świeży (Bśw) i bór mieszany świeży (BMśw),
stan zdrowotny lasów ogólnie można uznać za zadawalający
c)Oddziaływanie na rośliny i zwierzęta.
Określając wpływ przedmiotowego przedsięwzięcia na ww. elementy przyrodnicze
kierowano się zarówno informacjami uzyskanymi od Przedsiębiorcy, jak i dostępnymi
materiałami.
Obszar i teren górniczy Glinnik, a tym samym teren Ośrodka Zbioru Ropy Glinnik
zlokalizowane są na Obszarze Chronionego Krajobrazu „Kozi Bór”. Jednakże, uwzględniając
zastosowane środki ostrożności i postępując zgodnie z zasadami bhp w trakcie eksploatacji,
nie zostaną zniszczone i nie będą narażone na negatywny wpływ, stanowiska występujących
w rejonie gatunków roślin i zwierząt.
Na podstawie danych Centralnego Rejestru Form Ochrony Przyrody na terenie
miejscowości Amelin oraz Meszno, na którym położony jest obszar złoża ropy naftowej
Glinnik nie odnotowano form ochrony przyrody takich jak: pomniki przyrody, stanowiska
dokumentacyjne czy użytki ekologiczne, poza formami wymienionymi w rozdziale 3.5.
W związku z faktem, iż przedsięwzięcie będące przedmiotem oceny jest
eksploatowane od wielu lat, nie przewiduje się zmian w sposobie wykorzystania przestrzeni
a tym samym zmian w zakresie oddziaływania na lokalne populacje zwierząt. Realizacja
Ośrodka Zbioru Ropy Naftowej, jako elementów sztucznych w środowisku związana była
z zajęciem określonej powierzchni terenu użytkowanej uprzednio rolniczo. Bezpośrednim następstwem takiego stanu było zmniejszenie obszaru wykorzystywanego przez gatunki zwierząt bytujące w krajobrazie rolniczym, jako tereny bytowania i żerowania. Z uwagi na skalę
przedsięwzięcia, negatywny wpływ wynikający ze zmiany sposobu użytkowania terenu został
ograniczony jedynie do powierzchni zajętej przez Ośrodek Zbioru Ropy Naftowej.
Tereny te mogą być słabiej wykorzystywane jako miejsca żerowania i odpoczynku niż tereny
bardziej oddalone.
Pomimo iż funkcjonowanie Ośrodka Zbioru Ropy Glinnik wiąże się z wyłączeniem
fragmentu terenu z użytkowania rolniczego, niewielka skala przedsięwzięcia sprawia,
iż w omawianym przypadku nie można mówić o takim negatywnym zjawisku jak
fragmentacja ekosystemu.
Tym samym, omawiane przedsięwzięcia nie będą miały znaczącego negatywnego
wpływu na lokalne populacje zwierząt jak również na cele, przedmiotu ochrony oraz
integralność obszarów podlegających ochronie .
d) Opis istniejących w sąsiedztwie lub w bezpośrednim zasięgu oddziaływania
planowanego przedsięwzięcia zabytków chronionych na podstawie przepisów
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami .
Na terenie Gminy Kamionka i Gminy Garbów zlokalizowane są liczne zabytki chronione
na odstawie przepisów Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca
2003 r. (Dz. U. z dnia 17 września 2003 r.).
Do rejestru zabytków Gminy Kamionka wpisano:
•
zespół pałacowo-parkowy w Kozłówce - jest najcenniejszym zabytkiem
gminy, obejmujący 14 budynków pochodzących z XVIII w. i pocz. XX w.
oraz
19- hektarowy park, w którym mieści się Muzeum
Zamoyskich. W centralnej
części zespołu znajduje się pałac, położony
między dziedzińcem a ogrodem. Wokół dziedzińca usytuowane są: kaplica, teatralnia, dwie oficyny, dwie
kordegardy. W parku po
rekonstrukcji barokowego założenia ogrodowego z XVIII w.w części
centralnej znajduje się ogród francuski otoczony rzędem lip;
•
zespół kościelny w Kamionce;
•
zespół pałacowo-parkowy w Samoklęskach.
Natomiast wykaz zabytków Gminy Garbów przedstawia poniższa tabela.
Zabytki na terenie Gminy Garbów
Nr
Nazwa
Miejscowość
A/1018 z 28.11.1990
Zespół wagi:
- budynek wagi
- rampa kolejki
- budynek gospodarczy
Bogucin
A-3/1-4 z 17.01.2000
Zespół kościoła par. rzym.-kat. p.w.
Przemienienia Pańskiego
Garbów
A/1453 z 20.12.2010
Kaplica grobowa rodziny Moskalewskich, na cmentarzu par. ”starym”
(1875)
Garbów
A/1009 z 4.07.1990
Cmentarz wojenny z I wojny światowej
(1915)
Garbów
A/462 z 24.03.1970 i z
11.08.1977
Zespół pałacowy:
- pałac
- park
- spichlerz
Garbów
A/698 z 28.10.1975
Figura św. Anny (XVIII)
Gutanów
A/906 z 1.04.1985
Dwór
A/681 z 24.09.1973
Zespół pałacowy (XIX/XX):
- pałac
- park
- obora
Piotrowice Wielkie
A/354 z 11.06.1968
Wiatrak holender
Piotrowice Wielkie
A/728 z 10.08.1977 i z
23.06.1997
Zespół pałacowy (pocz. XX):
- pałac
- brama wyjazdowa
- ogrodzenie
- park
A/842 z 26.05.1982 i z
23.06.1997
Leśce
Przybysławice
Zespół willowy (1922):
- willa
- budynek gospodarczy
- ogród
- ogrodzenie z bramami
Zagrody
W sąsiedztwie przedsięwzięcia jak również w promieniu 3 km od granic złoża
„Glinnik” nie występują zabytki wymienione wyżej, chronione na podstawie przepisów
o ochronie zabytków i opiece nad nimi.
3. RODZAJ TECHNOLOGII .
a) Prognoza wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego.
Przedmiotem eksploatacji jest lekka ropa naftowa, niskosiarkowa, co kwalifikuje ją do
rop dobrej jakości. Główne parametry fizyczne ropy naftowej przedstawiają się następująco:
ciężar właściwy mieści się w granicach 0,812 – 0,845 g/cm3, lepkość w temperaturze 20˚C
wynosi od 1,32 do 1,81˚E, natomiast zawartość siarki wynosi od 0,05 do 0,36 % wagi.
Kopaliną towarzyszącą ropie naftowej jest gaz ziemny gazolinowy bez zawartości
siarkowodoru. Wykonane analizy gazu z odwiertu Glinnik-3 wykazały wysoką wartość
opałową w granicach 45-55 MJ/nm3, zawartość metanu od 63,2 do 77,3 % obj. oraz
węglowodorów ciężkich C3+ od 220 do 479 g/nm3. Obliczona gęstość gazu względem
powietrza mieści się w granicach 0,736-0,898.
Prognoza wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego towarzyszącego ze złoża Glinik
została opracowana na okres 20 lat, tj.od 2013 r. do 2032 r.
Prognozowane wydobycie w tym czasie wniesie 6,01 tyś ton ropy naftowej i 602,00
tyś.nm3 gazu ziemnego towarzyszącego.
Roczne wydobycie kopaliny według prognozy wynosić będzie od ok. 365 ton ropy naftowej (ok. 1,0 t/dobę) i 33 tyś.nm3 gazu towarzyszącego (90 nm3/dobę) w początkowym okresie (2013 r.), do ok. 252 ton ropy naftowej (ok, 0,7 t/dobę) i 28 tyś. nm3 gazu
towarzyszącego (ok. 77 nm3/dobę) w końcowym jej etapie (2032 r.).
b) Główne cechy charakterystyczne procesów technologicznych .
Ropa naftowa i gaz ziemny towarzyszący, ze złoża Glinnik wydobywany jest metodą
otworową, tzn. przy pomocy odpowiednio wykonanego i wyposażonego technicznie otworu
wiertniczego. Wyposażenie techniczne otworu (zarówno wgłębne jak i napowierzchniowe)
zapewnia ich całkowitą szczelność i zapobiega migracji płynów między horyzontami, jak również wydostawaniu się ich na powierzchnie.
Wydobycie Ropy Naftowej ze złoża Glinnik prowadzane jest poprzez eksploatację odwiertu
Glinnik-3.
Odwiert
indywidualnego żurawia
napowierzchniowa
wyposażony
pompowego.
służąca
jest
Przy
w
pompę
wgłębną
odwiercie zlokalizowana
do wydobywania,
separowania,
podłączoną
jest
do
instalacja
opomiarowania
oraz
magazynowania wydobytego płynu. W Ośrodku Zbioru Ropy zlokalizowanym przy odwiercie
znajduję się oddzielacz, w którym wstępnie następuje oddzielenie wydobytej ropy naftowej
od gazu ziemnego. Dalej ropa naftowa kierowana jest do zbiornika magazynowego, gdzie
następuje oddzielenie od niej wody złożowej.
Oczyszczona ropa wywożona jest autocysterną do rafinerii. Przygotowanie ropy
do transportu polega na oddzieleniu wody złożowej. Oddzielenie wody polega na
odpuszczeniu jej ze zbiornika magazynowego ropy do zbiornika wody złożowej. Zbiorniki te
usytuowane są przy odwiercie Glinnik 3. Ze zbiornika magazynowego woda złożowa
wywożona jest autocysterną i zatłaczana do przystosowanych do tego celu odwiertów :
Świdnik - 13 i Świdnik - 15.
Gaz ziemny po odseparowaniu od ropy naftowej spalany jest w punkcie spalania
gazu zlokalizowanym przy odwiercie Glinnik-3. Punkt ten stanowi pochodnię wykonaną z rur
stalowych o średnicy 2 3/8’’, usytuowaną w pozycji pionowej o wysokości 5 m, zakotwiczoną
odciągami
i zakończona
palnikiem
inżektorowym.
Odległość
pomiędzy
pochodnią
a odwiertem to ponad 50 m. Na gazociągu doprowadzającym gaz do pochodni zamontowany
jest bezpiecznik ogniowy i zawór odcinający.
4.Przewidywane ilości wykorzystywanej wody, surowców, materiałów, paliw oraz
energii.
a) Zaopatrzenie w energię elektryczną .
Aparatura została dobrana pod względem parametrów prądowych i napięciowych tak,
by w warunkach pracy normalnej i zwarciowej nie uległa uszkodzeniu. Zasilanie wykonane
jest linią napowietrzną SN 15 kV, z sieci napowietrznej 15 kV PGE Dystrybucja S.A. Oddział
w Lublinie. Prąd doprowadzany jest linią napowietrzną 3 x AFI 35 mm2 zasila napowietrzną
stację transformatorową STB-2 20/160, napięcie 15/04 kV.
W poprzednim roku 2012, zużycie energii elektrycznej na Ośrodku Zbioru Ropy
Glinnik wyniosło 18 000 kWh. Można przypuszczać iż w roku bieżącym zużycie energii
elektrycznej będzie kształtować się podobnie.
W strefie zagrożenia wybuchem zainstalowane są urządzenia w wykonaniu
przeciwwybuchowym. Instalacja elektryczna spełnia warunki ochrony przeciwporażeniowej
przed dotykiem pośrednim, poprzez samoczynne wyłączenie zasilania.
b) Zaopatrzenie w wodę .
Ze uwagi na brak stałej obsługi ośrodka, nie ma potrzeby zaopatrywania Ośrodka
Zbioru Ropy Glinnik w woda na cele socjalno-bytowe. Z tego tytułu nie powstają też ścieki
socjalno-bytowe.
5.Rozwiązania chroniące środowisko.
a) Działania
na
etapie
realizacji
przedsięwzięcia
zapobiegające
i
ograniczające negatywnie oddziaływanie na środowisko .
Analizowane
przedsięwzięcie,
dla
którego
opracowano
niniejszy
raport
o oddziaływaniu na środowisko jest inwestycją zrealizowaną. Niniejszy raport, będzie
załącznikiem do wniosku o wydanie decyzji środowiskowej niezbędnej do uzyskania koncesji
wydobywczej.
Z uwagi na fakt, iż omawiane przedsięwzięcie jest przedsięwzięciem zrealizowanym
i obecnie eksploatowanym, w niniejszym raporcie nie przeanalizowano jego oddziaływania
na etapie realizacji inwestycji. Analizie poddane zostały jedynie etapy: eksploatacji
oraz ewentualnej likwidacji instalacji.
b) Działania na etapie eksploatacji przedsięwzięcia zapobiegające i ograniczające negatywne oddziaływanie na środowisko .
Na etapie eksploatacji instalacji przewidziano następujące działania mające na celu
zapobieganie i ograniczanie negatywnych oddziaływań na środowisko przedsięwzięcia:
•
prowadzenie odpowiedniej, zgodnej z przepisami prawa, gospodarki odpadowej,
•
oddzielanie i zatłaczanie wód złożowych do złoża, w przeznaczonym do tego
odwiercie,
•
posadowienie zbiorników ropy naftowej w obwałowaniu;
•
w celu wyeliminowania zrzutu do atmosfery metanu wyposażenie instalacji zrzutu
gazu w pochodnię do spalania gazu (punkt spalania gazu z przerywaczem płomienia
i pochodnią);
•
odwiert
wraz
z
początkowym
uzbrojeniem
rurociągu
będzie
ogrodzony
i zabezpieczony przed dostępem osób trzecich;
•
posadowienie w obwałowaniu zbiorników na odpady płynne przeznaczone do
zatłaczania – woda złożowa (Świdnik 13);
•
zastosowanie
stalowych
zbiorników
dwupłaszczowych
na
odpady
płynne
przeznaczone do zatłaczania (Świdnik 15);
•
przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy – szkolenia załogi: szkolenia
wstępne, instruktarz ogólny, instruktarz stanowiskowy,
•
zastosowane działania oraz środki zapobiegawcze pozwalają ograniczyć do minimum
możliwość wystąpienia sytuacji awaryjnych,
W czasie normalnego procesu technologicznego i przy sprawności wszystkich
urządzeń oraz szczelności zbiorników nie ma zagrożenia dla środowiska, zagrożenie takie
może wystąpić jedynie w sytuacjach awaryjnych, tj. w przypadku niekontrolowanych
wycieków ropy naftowej, wody złożowej lub odpadów płynnych. W takich przypadkach,
w celu minimalizowania rozmiarów i szybkiego usunięcia awarii kopalnia działa zgodnie
z „Planem operacyjnym usuwania skutków awaryjnego zanieczyszczenia wód, gleb i powietrza atmosferycznego” zatwierdzonym przez Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego. Sposób
postepowania
z
z
odpadami
określa
„Instrukcja
postepowania
odpadami” zatwierdzona przez Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego. Odpady
zmagazynowane
na
terenie
Ośrodka
przewożone
są
do
Magazynu
Odpadów
w Sanoku, skąd odbierają je specjalistyczne firmy. Przewóz odpadów odbywa się
uprawnionymi środkami transportu.
Zorganizowany
w
zakładzie
system
zbierania,
magazynowania i unieszkodliwiania odpadów jest zgodny z wymogami ustawy o odpadach.
Prowadzona jest ewidencja odpadów. Ponadto PGNiG SA w Warszawie Oddział w Sanoku
posiada koncesję na podziemne składowanie odpadów w złoży ropy naftowej „Świdnik”.
Wszystkie urządzenia i materiały posiadają budowę lub konstrukcję odporną na
działanie otoczenia, a wszystkie obwody iskrobezpieczne zostaną rozwiązane przy użyciu
odpowiednio dobranych urządzeń, które będą posiadać będą odpowiednie certyfikaty
gwarantujące ich zabezpieczenie antywybuchowe.
Ponadto eksploatacja złoża prowadzona jest w oparciu o projekt zagospodarowania
złoża, zatwierdzony przez Ministra Środowiska decyzją znak: DGe/MS/489-5583/2003 z dnia
11.08.2003 r. oraz objęta jest Planem Ruchu Kopalni Lublin zatwierdzonym decyzją
Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w Lublinie. Gwarantuje to w dużym stopniu
ochronę zasobów środowiska przyrodniczego, gdyż jednym z istotnych elementów tych
dokumentów jest określenie wpływu prowadzonej działalności na środowisko naturalne oraz
przyjęcie
rozwiązań
techniczno-organizacyjnych
mających
na
celu
minimalizację
negatywnych oddziaływań na to środowisko.
a) Działania na etapie likwidacji zapobiegające i ograniczające negatywne
oddziaływanie na środowisko .
Poniżej scharakteryzowano działania związane z likwidacją otworu wiertniczego,
oraz proponowane działania mające na celu zapobieganie lub minimalizację negatywnych
oddziaływań w przypadku jego likwidacji.
Zgodnie z obowiązującymi wymaganiami ustawy prawo geologiczne i górnicze, prawo
ochrony środowiska, ustawy o odpadach, ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych wraz
z ich późniejszymi zmianami, teren po działalności górniczej zostanie zrekultywowany
w kierunku rolnym a następnie protokolarnie przekazany właścicielowi.
Zakończenie eksploatacji złoża nie wiąże się z negatywnym oddziaływaniem na środowisko. Prowadzone w oparciu o projekt techniczny działania związane z likwidacją odwiertów wydobywczych sprowadzają się do odłączenia urządzeń i instalacji, wywiezienia ich z terenu złoża oraz likwidacji odwiertu z zachowaniem szczelności.
Kwalifikację do likwidacji odwiertów przeprowadza się na podstawie dokładnej analizy
stanu technicznego odwiertu, przebiegu eksploatacji (np. zaniku przypływu płynu
złożowego), zawodnienia oraz efektów ewentualnej rekonstrukcji.
Likwidacja odwiertu polega na:
•
wykonaniu korka cementowego w obrębie otwartego interwału,
•
wykonanie korka cementowego w interwale od 30 do 0m lub 50
do 0 m,
•
wypełnienie przestrzeni między korkami cementowymi gęstą
płuczką,
•
zdemontowaniu głowicy eksploatacyjnej,
•
wyciągnięciu rurek syfonowych,
•
zabezpieczeniu ostatniej kolumny rur szczelnym blokiem betonowym z symbolem odwiertu.
W środowisku pozostaje jedynie trwale oznaczone miejsce po zlikwidowanym
otworze. Dla trwałego oznakowania miejsca po zlikwidowanym odwiercie zamontowana
zostanie na więźbie rurowej przeciwkryza z rurą 2”, długości 0,6 m, zakończona tabliczką
z blachy o wymiarze B5, na której w sposób trwały zostanie umieszczona nazwę i nr
odwiertu. Instalacje technologiczne zdemontowane i wywiezione poza teren złoża.
W przypadku konieczności wycięcia więźby rurowej, zostanie ona wycięta z istniejącymi
kolumnami rur okładzinowych w jednej płaszczyźnie nie mniej niż 1,5 m od poziomu terenu.
Obiekty kubaturowe stanowiące zaplecze administracyjno-socjalne i socjalno-sanitarne,
które wykonane są w zabudowie kontenerowej, zostaną także zlikwidowane i wywiezione.
Końcowym etapem będzie decyzja właściwego ministra o likwidacji obszaru i terenu
górniczego wyeksploatowanego złoża. Prace związane z likwidacją prowadzone będą
zgodnie z przepisami prawa geologicznego i górniczego w oparciu o odpowiednie zapisy planu ruchu zakładu górniczego, w oparciu o projekt techniczny likwidacji odwiertu,
zatwierdzony przez KRZG.
W ramach działań, możliwych do zastosowania na etapie likwidacji przedsięwzięcia,
przewiduje się zastosowanie:
•
w ramach oddziaływania na powietrze atmosferyczne:
- ograniczenie do minimum czasu pracy silników spalinowych maszyn
i pojazdów pracujących w rejonie likwidowanego odwiertu.
-
wykorzystywanie sprzętu sprawnego technicznie, o niskim poziomie emisji
zanieczyszczeń.
•
w ramach oddziaływania na klimat akustyczny:
-
roboty demontażowe będą ograniczone do pory dnia (w godzinach 6 – 22),
-
zastosowanie sprzętu o niskiej uciążliwości akustycznej,
-
usytuowanie zaplecza technicznego i miejsc postoju maszyn jak najdalej od
terenów zabudowy chronionej akustycznie.
•
w ramach oddziaływania na środowisko gruntowo-wodne:
-
prowadzenie odpowiedniej zgodnej z przepisami prawa gospodarki
odpadowej,
-
wykorzystywane w pracach demontażowych sprawnego technicznie, w celu
uniknięcia
środowiska
zanieczyszczenia
gruntowo-wodnego
przed
ewentualnym wyciekiem olejów smarów itp.,
-
w razie rozlania substancji niebezpiecznych, natychmiastowe usunięcie
zagrożenia, w tym również usunięcie skażonej partii gruntu i przekazanie jej
do unieszkodliwienia,
•
w ramach oddziaływania na florę i faunę:
-
po zakończeniu robót demontażowych – przeprowadzenie rekultywacji –
doprowadzenie do stanu jak najbardziej zbliżonego do stanu sprzed realizacji
inwestycji.
•
przestrzeganie zasad bezpieczeństwa w zakresie zdrowia ludzi oraz higieny pracy
W
zakresie
gospodarki
odpadami
na
etapie
likwidacji,
instalacja
zostanie
zdemontowana, a głównymi elementami zaliczonymi do odpadów będzie gruz budowlany
oraz metalowe fragmenty instalacji. Na etapie likwidacji, działaniami zmierzającymi do
ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowisko w zakresie wytwarzanych
odpadów, będzie zachowanie zasad ich racjonalnego gospodarowania - właściwego
i selektywnego składowania.
6. Obszary podlegające ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody znajdujące się w zasięgu znaczącego oddziaływania
przedsięwzięcia.
Najbliżej zlokalizowane formy ochrony przyrody
Obszar Chronionego Krajobrazu
OCHK Kozi Bór - Obszar i teren górniczy „Glinnik” w całości zlokalizowany jest
w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu „Kozi Bór”. Obszar ten, utworzony został na
mocy Rozporządzenia Nr 41 Wojewody Lubelskiego z dnia 17 lutego 2006 roku. Obszar Chronionego Krajobrazu "Kozi Bór", obejmuje tereny chronione ze względu na
wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na
możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem, a także pełnioną
funkcją korytarzy ekologicznych. Obszar obejmuje powierzchnię 12.681 ha i położony jest
w powiecie puławskim, na terenie gmin: Puławy, Kurów, Markuszów, w powiecie
lubartowskim, na terenie gmin: Abramów i Kamionka oraz w powiecie lubelskim, na terenie
gminy Garbów. Nadzór nad Obszarem sprawuje Dyrektor Zarządu Zespołu Lubelskich
Parków Krajobrazowych w Lublinie.
Wymienione Rozporządzeniem ustala dla OCHK „Kozi Bór” następujące zasady
dotyczące czynnej ochrony ekosystemów:
1) zachowanie oraz poprawa stosunków wodnych poprzez ograniczanie nadmiernego
odpływu wód, gospodarowanie zasobami wodnymi w sposób uwzględniający
potrzeby
ekosystemów wodnych
i
wodno-błotnych,
zachowanie
naturalnego
charakteru rzek, cieków wodnych, zbiorników wodnych i starorzeczy, ochronę funkcji
obszarów
źródliskowych o dużych zdolnościach retencyjnych, zachowanie lub
przywracanie dobrego stanu ekologicznego wód;
2) zachowanie lub odtwarzanie różnorodności biologicznej właściwej dla danego typu
ekosystemu, głównie poprzez zachowanie lub przywracanie właściwego stanu
siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin, zwierząt lub grzybów;
3) uwzględnianie
potrzeb
ochrony
przyrody
w gospodarce człowieka,
w tym
w gospodarce rolnej, leśnej, wodnej, rybackiej i turystyce;
4) ochrona i kształtowanie zadrzewień, ze szczególnym uwzględnieniem zadrzewień
nadwodnych i śródpolnych;
5) ochrona specyficznych cech krajobrazu Równiny Lubartowskiej, w tym naturalnych
form rzeźby terenu (wydmy, pagórki morenowe);
6) tworzenie i ochrona korytarzy ekologicznych, umożliwiających migrację gatunków;
7) kształtowanie
zagospodarowania
przestrzennego
w
sposób
umożliwiający
zachowanie walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz wartości kulturowych,
w szczególności przez: ochronę otwartej przestrzeni przed nadmierną zabudową, zachowanie ciągłości korytarzy ekologicznych, kształtowanie zalesień w sposób
optymalny dla ochrony różnorodności biologicznej i walorów krajobrazowych, ochronę
punktów, osi i przedpoli widokowych, usuwanie lub przesłanianie antropogenicznych
elementów dysharmonijnych w krajobrazie;
8) dążenie do odtworzenia starych odmian drzew owocowych i ras zwierząt
hodowlanych;
9) dążenie do rewitalizacji zespołów zabudowy, w tym układów zabytkowych,
propagowanie tradycyjnych cech architektury;
10) eliminowanie lub ograniczanie źródeł zagrożeń, w szczególności zanieczyszczenia
powietrza, wód i gleb, poprzez usuwanie zanieczyszczeń antropogenicznych,
kształtowanie prawidłowej gospodarki wodnościekowej, promowanie sposobów
gospodarowania gruntami, ograniczających erozję gleb ,
Na Obszarze Chronionego Krajobrazu „Kozi Bór” ustanowiono następujące zakazy:
1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor i legowisk, innych
schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego
połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarka rolną,
leśną, rybacką i łowiecką;
2) realizacji
przedsięwzięć
mogących
znacząco
oddziaływać
środowisko
na
w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r.- Prawo ochrony środowiska
( Dz. U. Nr 62, poz.627, z późn.zm. ) ,
3) likwidowania i niszczenia zadrzewień
śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych,
jeżeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia
bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania,
remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym
kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem
prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub
przeciw osuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem
urządzeń wodnych;
6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli służą innym celom niż ochrona
przyrody lub
zrównoważone wykorzystanie użytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka
wodna lub rybacka;
7) likwidowania
naturalnych
zbiorników
wodnych,
starorzeczy
i
obszarów
wodno-błotnych;
8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek,
jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.
Zgodnie z zapisami art. 24, ust 2, pkt 3 Ustawy o ochronie przyrody, wymienione
zakazy nie dotyczą realizacji inwestycji celu publicznego. Niniejsze przedsięwzięcie, dla
której przygotowano raport o oddziaływaniu na środowisko, jest inwestycją celu publicznego
w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami – Dz. U.
z 2010 nr 102 poz. 651 ze zm. Mówi o tym artykuł 6, pkt 8 ww. ustawy).
Ponadto innymi Obszarami Chronionego Krajobrazu, zlokalizowanymi najbliżej
obszaru i terenu górniczego Glinnik są:
Dolina Ciemięgi - Obszar Chronionego Krajobrazu Dolina Ciemięgi o powierzchni 2627 ha
utworzono w 1990 r. Jest to obszar o dużej atrakcyjności krajobrazowej. Jego głównym
walorem jest głęboko wcięta dolina rzeki Ciemięgi z przylegającymi do niej stokami lessowymi, na których rozwinęła się gęsta sieć wąwozów i suchych dolin z ciekawą
ro-
ślinnością kserotermiczną. OCK Dolina Ciemięgi swoim zasięgiem obejmuje dolinę rzeki
w jej środkowym i dolnym biegu. Jest to obszar znajdujący się na północ od Lublina.
Parki Krajobrazowe:
Kozłowiecki Park Krajobrazowy - Kozłowiecki Park Krajobrazowy utworzono
w 1990 roku uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej jako jedno z ogniw Ekologicznego
Systemu Obszarów Chronionych województwa lubelskiego. Park położony jest na Równinie
Lubartowskiej w odległości kilku kilometrów od północnej krawędzi Wyżyny Lubelskiej. Obejmuje on największy w pobliżu Lublina (ok.20 km) kompleks leśny oraz towarzyszące mu
śródleśne łąki, bagna i stawy, a także enklawy rolniczo – osadnicze, położony jest on
w odległości ok. 4,5 km w kierunku wschodnim od złoża ropy naftowej „Glinnik”.
Kazimierski Park Krajobrazowy - park krajobrazowy utworzony 27 kwietnia1979 r.
(na podstawie projektu Zakładu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie). Obejmuje północno-zachodnią część Wyżyny Lubelskiej, część przełomowej Doliny Środkowej Wisły (Małopolski Przełom Wisły) i przyległy do niej fragment Równiny Radomskiej. Park o powierzchni
136,7 km² obejmuje bardzo cenne obszary geologiczne. Oprócz walorów abiotycznych ma
też
walory kulturowe i krajobrazowe. położony jest on w odległości ok. 19 km na po-
łudniowy
zachód od złoża ropy naftowej „Glinnik”.
Obszary Natura 2000:
Obszar specjalnej ochrony siedlisk Natura 2000 „Dolny Wieprz” PLH060051–
zlokalizowany jest w odległości ok.18 km od obszaru i terenu górniczego złoża ropy naftowej.
Rozległa, płaska dolina rzeczna z bogatym mikroreliefem (piaszczyste wzniesienie i muliste
obniżenia). Koryto rzeki zachowało naturalny, silnie meandrujący charakter. Towarzyszą mu
liczne starorzecza i zastoiska. W południowo-zachodniej części ostoi znajduje się kompleks
leśny (bory świeże, olsy) z zespołem wydm i położonym między nimi, wybitnie cennym
przyrodniczo, zbiornikiem wodnym - Jezioro Piskory. Dolina pełniąca funkcję korytarza
ekologicznego o randze krajowej. Jest ważną ostoją siedlisk podmokłych i okresowo
zalewanych łąk z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Stwierdzono występowanie
8 rodzajów siedlisk przyrodniczych z tego załącznika, zajmujących łącznie 37% obszaru.
Ponadto występuje tu 6 gatunków zwierząt z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej. Jest to
też ważna ostoja ptaków wodno - błotnych. Rozległy, otwarty teren ma bardzo duże walory
krajobrazowe.
W promieniu 20 km od granic terenu i obszaru górniczego Glinnik nie wstępują inne
formy ochrony przyroda wymienione w art. 6 ust.1 ustawą o ochronie przyrody z dnia
16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 92 poz.880) .