Załącznik do instrukcji przygotowywania pracy licencjackiej

Instytut Archeologii UKSW
ZASADY ZAPISU BIBLIOGRAFICZNEGO W WYKAZIE CYTOWANEJ
LITERATURY ORAZ SPORZĄDZANIA PRZYPISÓW
(dotyczy prac dyplomowych oraz publikacji naukowych Instytutu)
Odwołania do literatury i źródeł w pracach dyplomowych (licencjackich i
magisterskich) oraz w publikacjach naukowych wydawanych przez Instytut
Archeologii będą miały postać przypisów dolnych i wykazu cytowanej
literatury.
I. Przypisy w tekście pracy sporządzamy według następujących zasad:
- opatrujemy je kolejnymi liczbami arabskimi i umieszczamy u dołu strony. Numeracja
przypisów powinna być ciągła (od 1 do n) w całej pracy;
- jeśli w tekście odnośnik do danego przypisu (czyli numer przypisu) towarzyszy
znakowi interpunkcyjnemu, to wstawiamy go przed tym znakiem (wyjątki:
cudzysłów, pytajnik i wykrzyknik – odnośnik pojawia się po nich);
- w przypisach dolnych stosujemy następującą formę zapisu bibliograficznego:
1
1
Kostrzewski 1959: 321. [powołanie się na tekst]
Hensel 1989:123 ryc. 1. [powołanie się na ilustrację]
- pozycje napisane przez różnych autorów rozdzielamy średnikiem, natomiast prace
tego samego autora – przecinkiem:
1
1
Kostrzewski 1959: 27; Hensel 1974: 33.
Hensel 1950: 23, 1973: 12.
- przy powoływaniu się na kilka pozycji bibliograficznych kolejność ich winna być
chronologiczna;
- przypisy dolne wykorzystujemy również do podania dodatkowych informacji, np.:
1
1
Szerzej na ten temat piszą: Szmyt 1996: rozdz. IV oraz Dąbrowski 1997: 97-105.
Używanie przez J. Nowackiego terminu „taurobolium” w odniesieniu do kultu zmarłych w
okresie wczesnego cesarstwa jest nieporozumieniem. Takie użycie tego terminu pojawia się
dopiero w IV w., por. Brown 2001: 70.
1
II. Wykaz cytowanej literatury zamieszczamy na końcu pracy. Forma zapisu
poszczególnych pozycji bibliograficznych zależna jest od tego, czy mamy do
czynienia z książką (drukiem zwartym), artykułem (rozdziałem) w pracy zbiorowej,
artykułem w periodyku, źródłem elektronicznym, czy też źródłem niepublikowanym.
druk zwarty (książka):
- jeden autor:
Buko, A. 2004. Wczesnośredniowieczna ceramika sandomierska. Wrocław:
Ossolineum.
1
Buko 2004: 31.
Geertz, C. 2005. Interpretacja kultur. Wybrane eseje, przeł. M.M. Piechaczek. Kraków:
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1
Geertz 2005: 38-42.
Liebeschuetz, J.H.W.G. 2003. Decline and fall of the Roman city. Oxford: Oxford
University Press.
1
Liebeschuetz 2003: 46 ryc. 1.
Schuldt, E. 1956. Die slawische Keramik in Mecklemburg. Deutsche kademie der
Wissenschaften zu erlin, Schriften der Sektion f r Vor- und Fr hgeschichte 5.
Berlin: Akademie Verlag.
1
Schuldt 1956: 28-29.
- dwóch lub trzech autorów:
Bogdanowski, J., M. Łuczyńska-Bruzda i Z. Novak 1973. Architektura krajobrazu.
Warszawa: PWN.
1
ogdanowski, Łuczyńska-Bruzda i Novak 1973.
Frey, B.S. i W.W. Pommerehne 1989. Muses and markets: explorations in the
economics of the arts. Oxford: Blackwell.
1
Frey i Pommerehne 1989: i-iii.
Lorentz, S. i A. Rottermund 1984. Klasycyzm w Polsce. Dzieje sztuki w Polsce 6.
Warszawa: Arkady.
1
Lorentz i Rottermund 1984: 26 ryc. 3.
Pawłowska, K. i M. Swaryczewska 2002. Ochrona dziedzictwa kulturowego.
Zarządzanie i partycypacja społeczna. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
1
Pawłowska i Swaryczewska 2002: 38-39.
Petricarari, L. i A.M. Giuntani 1986. I segreti di un tombarolo. Milano: Rusconi.
1
Petricarari i Giuntani 1986.
2
- więcej niż trzech autorów:
Jaskanis, P., A. Rottermund, A. Kwiatkowska i A. Ekielska-Mardal 2006. Grand
Tour. Narodziny kolekcji Stanisława Kostki Potockiego. Warszawa: Muzeum
Pałac w Wilanowie
1 Jaskanis et al. 2006: 38.
praca zbiorowa (w przypadku powoływania się na całą książkę):
- jeden redaktor:
Jasiewicz, Z. (red.) 2004. Wschód w polskich badaniach etnologicznych i
antropologicznych. Problematyka, badacze, znaczenie. Prace Komitetu Nauk
Etnologicznych Polskiej Akademii Nauk 12. Poznań: iblioteka Telgte.
1 Jasiewicz (red.) 2004.
- dwóch i więcej redaktorów:
Biehl, J., B. Good i A. Kleinman (red.) 2007. Subjectivity: ethnographic investigation.
Berkeley: University of California Press.
1 Biehl, Good i Kleinman (red.) 2007.
Stone, P.G. i J.F. Bajjaly (red.) 2008. The destruction of cultural heritage in Iraq.
Woodbridge: Boydell Press.
1 Stone i Bajjaly (red.) 2008: v-ix.
autorski rozdział w pracy zbiorowej:
- jeden autor:
Hensel, W. 1955. Ceramika z grodów piastowskich w Gnieźnie, [w:] J. Kostrzewski
(red.), Gniezno w zaraniu dziejów (od VIII do XIII wieku) w świetle wykopalisk,
146-165. iblioteka Prehistoryczna 4. Poznań: Polskie Towarzystwo
Prehistoryczne.
1 Hensel 1955:155.
Hughes, C. 1993. From field notes to dissertation. Analyzing the stepfamily, [w:] A.
Bryman i R. G. Burgess (red.), Analyzing qualitative data, s. 35-46. London:
Routledge.
1 Hughes 1993:43-44.
Kurowski, K. 2003. Apokalipsa ludowa, [w:] Ł. Smyrski i M. Zowczak (red.), Podole i
Wołyń. Szkice etnograficzne, 215-219. Studia Ethnologica. Warszawa: Instytut
Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego.
1 Kurowski 2003: 217.
- dwóch lub trzech autorów:
Jagielska, A. i W. Szafrański 2007. Rekompensata czy zwrot? Wokół problematyki
zabytków ruchomych przejętych w trakcie realizacji reformy rolnej z 1944 r., [w:]
Wokół problematyki prawnej zabytków i dzieł sztuki, W. Szafrański (red.), 143164. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
1 Jagielska i Szafrański 2007: 153-154.
3
Johnson, P. i B. Thomas 1991. Museums: an economic perspective, [w:] Museums
economics and the community, S. Pearce (red.), 5-40. New Research in Museum
Studies: an International Series 2. London: Athlone Press.
1 Johnson i Thomas 1991: 39.
- więcej niż trzech autorów:
Barakat, S., C. Wilson, V.S. Simčić i M. Kojaković 2001. Challenges and dilemmas
facing the reconstruction of war-damaged cultural heritage: the case of Počitelj,
Bosnia-Herzegovina, [w:] Destruction and conservation of cultural property, R.
Layton, P. Stone i J.S. Thomas (red.), 168-181. One World Archaeology 41.
London: Routledge.
1 Barakat et al. 2001: 169.
artykuł w periodyku:
- jeden autor:
Frederiksen, P. 1977. Die Komposition der Vita Constantini des Eusebius. Classical
Folia 31 (2): 163-169.
1 Frederiksen 1977: 165.
Gardawski, A. 1959. Plemiona kultury trzcinieckiej w Polsce. Materiały Starożytne 5:
7-189.
1 Gardawski 1959: 23 ryc. 3.
Wasilewska-Klamka, B. 2006. O małej ojczyźnie Łemków. Lud 90: 69-88.
1 Wasilewska-Klamka 2006.
- dwóch lub trzech autorów:
Fletcher-Tomenius, P., P.J. O’Keefe i M. Williams 2000. Salvor in possession: friend
or foe to marine archaeology? International Journal of Cultural Property 9: 263314.
1 Fletcher-Tomenius, O’Keefe i Williams 2000: 263.
- więcej niż trzech autorów:
Chippindale, C., D. Gill, E. Salter i C. Hamilton 2001. Collecting the classical world:
first steps in a quantitative history. International Journal of Cultural Property 10:
1-31.
1
Chippindale et al. 2001: 28.
Moser S., D. Glazier, J.E. Philips, L. Nasr el Namr, M.S. Mouier, R.N. Aiesh, S.
Richardson, A. Conner i M. Seymour 2002. Transforming archaeology through
practice: strategies for collaborative archaeology and the community archaeology
project at Quesir, Egypt. World Archaeology 34 (2): 220-248.
1
Moser et al. 2002: 221.
Field J., J. Barker, R. Barker, E. Coffey, L. Coffey, E. Crawford, L. Darcy, T. Fields,
G. Lord, B. Steadman i S. Colley 2000. „Coming back”: borigines and
archaeologists at Cuddie Springs. Public Archaeology 1 (1): 35-48.
1
Field et al. 2000: 37.
4
Mowaljarlai, D., P. Vinnicombe, G.K. Ward i C. Chippindale 1988. Repainting of
images on rock in Australia and the maintenance of Aboriginal culture. Antiquity
62: 690-696.
1
Mowaljarlai et al. 1988.
Zapis pozycji bibliograficznych pisanych alfabetem rosyjskim bądź ukraińskim
powinien być sporządzony zgodnie z zasadami transliteracji (zob. strona internetowa
PWN).
W przypadku kilku pozycji bibliograficznych tego samego autora z tego samego roku,
powinny być one oznaczone kolejnymi literami alfabetu, np.:
Kobyliński, Z. 2001a. Teoretyczne podstawy konserwacji dziedzictwa
archeologicznego, Warszawa: Res Publica Multiethnica.
- 2001b. Archaeological sources and archaeological heritage: new vision of the subject
matter of archaeology, [w:] Quo vadis archaeologia? Whither European
archaeology in the 21st century?, Z. Kobyliński (ed.), 76-82. Warsaw: Institute of
Archaeology and Ethnology, Polish Academy of Sciences.
strona internetowa (cała):
Muzeum Archeologiczne w Biskupinie. Internet: http://www.biskupin.pl/ (wgląd
8.02.2003)
Thesaurus Linguae Grecae (TLG). Internet: http://www.tlg.uci.edu/ (wgląd 3.03.2009)
Stowarzyszenie badań kręgów kamiennych. Internet: http://kamienne.org.pl/ (wgląd
22.05.2008)
autorski tekst ze strony internetowej:
Braasch, O. b.d. Z innego punktu widzenia - prospekcja lotnicza w archeologii.
Internet: http://www.iaepan.edu.pl/~zbikob/lotnicza/index.html (wgląd 3.03.2010)
Materiały pochodzące z sieci Internetu, jeśli są to teksty autorskie, należy
umieszczać w ramach ogólnej bibliografii, alfabetycznie, podając oprócz nazwiska i
imienia (bądź inicjału imienia) autora oraz tytułu, datę (jeśli podana), a jeżeli to
artykuł w czasopiśmie – także jego tytuł i nr (wg zasad wyżej opisanych) oraz adres
internetowy i w nawiasie datę ostatniego korzystania (forma zapisu – wgląd:
20.02.2009). Natomiast w przypadku powoływania się na strony internetowe, a nie na
autorskie opracowania, podajemy ich adresy oddzielnie pod spisem literatury,
opatrując nagłówkiem: Źródła internetowe. Przy każdym adresie zapisujemy w
nawiasie datę ostatniego korzystania (w formie podanej powyżej).
5
Odwołania do iblii:
Cytaty z iblii podawane być winny za: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Biblia
Tysiąclecia, wyd. 5 popr., Poznań 1999 lub późn., w następującej formie:
1
Księga Powtórzonego Prawa 6: 2-3.
Dzieje Apostolskie 12: 1-4.
1
Drugi List do Koryntian 10: 12.
1
O Rabbath mmon jako o mieście mmonitów wspominają Pierwsza Księga Kronik 3: 12-14
oraz Księga Amosa 2: 31.
1
Jezioro wspomniane w Ewangelii według św. Marka 2: 13 to Jezioro Genazaret zwane także
Galilejskim lub Tyberiadzkim.
1
Odwołania do źródeł pisanych
Przykłady odwoływania się do źródeł historycznych:
Denzinger, H. 2010. Kompendium der Glaubensbekenntnisse und kirchlichen
Lehrentscheidungen. Enchiridion symbolorum definitionum et declarationum de
rebus fidei et morum, P. H nermann (red.), wyd. 43. Freiburg im Breisgau:
Herder.
1
Tekst Decretum Gelasianum cytuję za H. Denzinger 2010: 78-85.
Iwaszkiewicz, P. (red.) 2010. Do Ziemi Świętej : najstarsze opisy pielgrzymek do
Ziemi Świętej IV-VIII w. Kraków: Wydawnictwo W M.
1
Topografię azyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie opisuje pątniczka Egeria (Iwaszkiewicz
red. 2010: 135-229).
Swetoniusz Trankwillus, G. 1972. Żywoty cezarów, tłum. J. Niemirska-Pliszczyńska.
Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
1
Swetoniusz wprost stwierdza, iż głód we Frygii był karą za zbrodnie Nerona, por. Swetoniusz
Trankwillus 1972: 72.
Flawiusz, J. 1962. Dawne dzieje Izraela, tłum. Z. Kubiak i J. Radożycki. Poznań:
Księgarnia Św. Wojciecha.
1
Fakt ten opisuje Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela 19: 1-6 (Flawiusz 1962: 237).
Starowiejski, M. (red.) 1988. Pierwsi świadkowie : wybór najstarszych pism
chrześcijańskich, tłum. . Świderkówna. Kraków: „Znak”.
1
Klemens Rzymski, List do Kościoła w Koryncie V: 1-7 (Starowiejski red. 1988: 76).
Tertulian 2005. O widowiskach; O bałwochwalstwie, tłum. S. Naskręt i . Strzelecka.
Poznań: Uniwersytet um. dama Mickiewicza.
1
O prześladowaniach w fryce rzymskiej pisze Tertulian, O widowiskach (De spectaculis) IV: 5
(Tertulian 2005: 71).
Warszawa, 24 lutego 2012 r.
Dyrektor Instytutu Archeologii
WNHiS UKSW
prof. dr hab. Zbigniew Kobyliński
6