Meszki należą do owadów małych, osiągających 1,5-10 (zwykle 3

Meszki należą do owadów małych, osiągających 1,5-10 (zwykle 3

Meszki (Simulidae)
Meszki należą do owadów małych,
osiągających 1,5-10 (zwykle 3-6) mm długości,
zwykle ciemno ubarwionych (stąd angielska
nazwa black fly). Mają krępe ciało z garbem,
krótkie i szerokie, opalizujące skrzydła
daszkowato ułożone w pozycji spoczynkowej,
masywne, 11-członowe czułki i krótkie, grube
odnóża.
Dorosłe owady zasiedlają tereny o dużym
nasyceniu wilgocią, w pobliżu zbiorników
wodnych. Często występują masowo.
Wczesne stadia rozwojowe związane są z
wodą bieżącą od małych cieków wodnych po
duże rzeki.
Simulium yahense
Stadia preimaginalne (larwy i poczwarki)
żywią się detrytusem, dorosłe samice są
hematofagami, a samce zjadają nektar
kwiatów. Aparat gębowy meszek jest
przystosowany do rozcinania skóry i
rozrywania tkanki. Z tak powstałej ranki
samice wysysają sączącą się krew. Ślina tych
hematofagów zawiera apyrazy i czynniki antytrombinowe. U Simulium vittatum wykryto
simulidynę. Białka śliny tego gatunku meszki
blokują jednocześnie dwa ważne czynniki w
uczynnianiu trombiny.[2]
Samica składa w czystych, płytkich wodach
200-500 jaj. Wylęgające się po 2-3 tygodniach
larwy żyją i przepoczwarczają się w szybko
płynących wodach. Przepoczwarczenie
następuje po kolejnych 6-8 tygodniach.
Dorosłe owady wypływają na powierzchnię w
pęcherzyku powietrza i odlatują.
Znaczenie w przyrodzie i dla człowieka
Meszkowate pełnią ważną rolę w ekosystemie
jako filtratorzy przywracający detrytus do
łaocucha troficznego. Są również
bioindykatorami - larwy i poczwarki
meszkowatych wykazują dużą wrażliwośd na
zmiany składu chemicznego wody.
Samice - same będąc pasożytami - przenoszą
pasożyty krwi i skóry pomiędzy zwierzętami
ciepłokrwistymi. Przyczyniają się do
poważnych strat wśród zwierząt dziko
żyjących i hodowlanych.*3+ Niektóre gatunki
meszek przenoszą organizmy
chorobotwórcze, np. nicienie z rodzaju Filaria
powodującece filariozy, czy z rodzaju
Onchocerca wywołujące w Afryce
onchoerkozę (tzw. ślepotę rzeczną). Żyjący w
pobliżu Missisipi Cnephia pecuarum
pasożytuje na stadach zwierząt domowych;
powoduje zgony koni i mułów, zarówno przez
wysysanie dużej ilości krwi, jak i uduszenie
wskutek zblokowania przewodów
nosowych.W okresach masowego wylęgu
stają się utrapieniem mieszkaoców pobliskich
terenów. W wielu regionach podejmowane są
zorganizowane akcje opryskiwania terenów
występowania meszek w celu zmniejszenia
ich dokuczliwości. W naszej strefie
klimatycznej nie stwierdzono przenoszenia
chorób przez meszkowate.
Przedstawiciel meszkowatych
Przedstawiciel meszkowatych
Ochrona przed meszkami
-unikanie przebywania na otwartych
przestrzeniach w miejscach wylęgu
- okrycie ciała
- środki chemiczne odstraszające owady
- przemywanie miejsc ukąszeo - meszki
pozostawiają otwarte ranki, co umożliwia
wnikanie zarazków do krwiobiegu
Systematyka
Systematyka rodziny Simuliidae jest
niestabilna. Wśród opisanych ok. 1750
gatunków wiele błędnie sklasyfikowano, a w
wielu regionach świata pozostały dotychczas
słabo rozpoznane. Pomiędzy meszkowatymi
występują znaczne różnice morfologiczne i
żywieniowe w obrębie spokrewnionych
populacji, co dodatkowo utrudnia ich
poprawne sklasyfikowanie. Obecnie wielu
systematyków opiera się na klasyfikacji, którą
zaproponowali Crosskey & Howard (2004), ale
proponowane są dalsze zmiany.
W Europie wykazano 249 gatunków (wg
danych Wick 1978). Później wykazano
kolejne, jednak całkowita liczba nie
przekracza 300. W Polsce występuje 48
gatunków meszek (Zwolski w 1974 wymienił
54 gatunki, ale od tego czasu kilka gatunków
zsynonimizowa).
Dorosłe owady przebywają w pobliżu wód
płynących.
Samice wyposażone w kłujkę atakująludzi i
zwierzęta często podczas dnia, w pełnym
słoocu. Ukłucia meszek są bardziej bolesne od
ukłud komarów i pozostawiają wyraźny
krwawiący ślad. Mogą też powodowad
obrzęki i gorączkę. U zwierząt, np. bydła na
pastwiskach, narażone na ujkłucia są
zwłaszcza okolice oczu, pyska, nbozdrzy,
odbytu i narządów płciowych. Toteż w porze
aktywności meszek przy dużej ich
agresywności niewskazane jest
wyprowadzanie zwierząt z pomieszczeo.
Krowy pokłute przez te owady dają mbniej
mleka, a drób gorzej się niesie. Przy znacznej
agresywności owadów zaatakowane
zwierzęta giną wskutek ubytku krwi, działania
jadu powodującego zmiany skórne i
zaburzenia oddechowe (obrzęki płuc). Zespół
tych objawów nazywamy hararą.
meszka
Mustyki, czyli meszki, jak są często nazywane
w Polsce, to niewielkie owady należące,
podobnie jak komary, do rodziny muchówek.
Na świecie jest ich około 600 gatunków.
Osiągają długośd od 1 do 6 mm. Występują w
pobliżu płytkich wód płynących, zaopatrzone
są w ssawki uzbrojone w sztylecikowate kłujki.
Samice meszek, żywiące się krwią ssaków,
kłują niemal przez całą dobę, także w dzieo,
gdy świeci słooce. Ich ślina jest toksyczna,
więc ukąszenia wywołują silne swędzenie,
niekiedy zapalenie naczyo limfatycznych.
Często występuje wyraźny obrzęk, przeważnie
o odczynie alergicznym i gorączka, nie tylko u
osób nadwrażliwych. Jako, że niektóre są
przenosicielami drobnoustrojów, meszek
należy się wystrzegad bardziej niż komarów.