Jagech zur u ciotki Klary przedowo³

Wydawnictwo Kubajak – Jerzy Komor: Jorgusiowy szpas
Jagech zur
u ciotki Klary
przedowo³
,
ownymi casy zur na Œl¹sku (uwielbiany do dziœ) by³ cynsto warzony. Roz abo dwa razy w tydniu, a juz na pewno we sobota. Dlo sporz¹dzynio zuru trza by³o mieæ zakwas zurowy. Niy ko¿dy poradzio³ tyn zakwas sporz¹dziæ. By³o to sztukom – myœla – tajymnom, wtoro we stopniu
zupe³nym opanuwa³a moja ciotka Klara. By³a ³ona (nazwia jom dzisiej
znanymi mi s³owami) producyntkom i dystrybutorkom tego spania³ego
zakwasu zurowego. Jeji s³awa nios³a sie szyroko po okolicy Szarleja, Piekor, Bytonia i inkszych na zapociu miejscowoœciach. Jak wtoœ by³ amatorym dobrego zuru œl¹skigo, to zakwas kupuwo³ ino u moi ciotki.
Ciotka Klara miyszka³a we cha³upie po naszych pradziadkach i gospodarstwo polne prowadzio³a, wtore jakby dziœ sie da³o prziwrociæ zwa³o
by sie: agroturystycznym. By³y tam we ciotcynym agro-chlywiku wieprzki szlachtuwane na podzim, kozy co dnia (bez lato) pasone na ³¹kach
okolicznych i rantach drog, kroliki we szpecjalnych klotkach, kur i kacek
co³ki plac ale nojpiyrsze to by³y gêsi. Œnich piyrze i tuste by³y rarytasym
niy do przecyniynio. Jesce by³a walkownia i na podzim hekluwane na
srogich romach gardiny. Gospodarstwo – jak widzicie – ca³ym pyskym.
By³o to gospodarstwo i agro – zagroda wielorodzinno, skuli pomiyszkiwanio mit moich trzech przemi³ych ciotek. Klary coch juz zapodo³ ale jesce
ciotki Any i Trudy. Miana tu pomina, bo to moze sie dostaæ do IPN-u.
Gospodarzy³o sie ciotkom nad wyraz udanie ze po¿ytkami dlo sia ale
i dalszy familije i somsiadow. Jo swoje piyrsze wiadomoœci ³o ekosferze i
rolnictwie zdobywo³ na placu u ciotek we towarzistwie licznego kuzynostwa pci obojga. Wielgom dlo mie frajdom by³o dozwolyñstwo prowadzynio na lyñcuchu koz na pastwisko choæ i spotkania bliskego stop-
'%
nia ze koz³owymi rogami mie niy mino³y. Wszystke wolne kwile (niywolne tyz) rod ¿ech spêdzo³ na placu u ciotek. W tym teroz postrzegom
jakiœ atawizm wywodzynio sie moich przodkow ze stanu rolniczego. Atoli
zdarzy³o sie roz iz ciotki ponaglone spodziywanom zmianom pogody
musia³y we siyle co³kich swoich familii drabko pozagrabiaæ siano na polu.
Ciotka Klara, niy maj¹c na widoku ¿odnego mondrzejszego ³ody mie
powierzy³a mi (we swoi œwiynty naiwnoœci) piecze nad punktym sprzeda¿y zuru. Ruszyli wszyjscy na pole a jo... a jo ³osto³ panym na gospodarstwie. ¯ech na wroble ze szlojdra szczylo³ i kroliki futruwo³, toch wcale
niy stracio³ kontrole nad dziy¿kom ze zurym. Klijynty przichodziyli, bo
to jak roz by³ pi¹tek a jo jym do krauzow zur nalywo³. Sprawa sie ryp³a
jak przisz³o do p³acynio. Jo ze piondzami niy mio³ ¿odny wprawy, bez to
kozo³ech klijyntom zap³aciæ na drugi roz abo jak ciotka wrocom z pola.
Tak ¿ech sie to uproœcio³. Coz zech mio³ gowisia mêcyæ? Pod wiecor jak
ciotki wrocio³y z pola, ciotka Klara spyta³a sie mie wielach to przedo³
zuru. Pokwolo³ech sie, ¿e prawie co³ko dziy¿ka.
A kaj mos piondze Jorguœ? Na te pytanie ¿ech ciotce ³odpedzieæ niy
poradzio³. Moje tumacynie, ¿e zap³acom jutro abo na drugi roz niy przipad³o ciotce do przekonanio. Na tym sie skoñco³a moja kariera handlowo. Nigdy juz niy by³ech dopuscony do czynnoœci kupieckich. Smak ciotcynego zuru, jest do dziœ spominany we Piekarach. Smacnego!
'&