serwis marcowy MKF 2011

25 – 31 MARCA 2011
SEKRET KSIĘGI Z KELLS
DZIAŁ EDUKACJI FILMOWEJ
The Secret of Kells
Francja, Belgia, Irlandia 2009, 75 min.
reżyseria: Tomm Moore, Nora Twomey
scenariusz: Fabrice Ziolkowski, Tomm Moore
film w polskiej wersji językowej
Kells to opactwo położone w
hrabstwie
Meath
w Irlandii.
Z niego
pochodzi główny bohater filmu, wesoły
i uczynny dwunastolatek Brendan. Pomaga
on opatowi w budowie muru, który ma
ochronić wioskę przed Wikingami. Brendan
nie zna świata poza murem, aż do
momentu, gdy do Kells przybywa Brat Aidan
z Iony.
Rozpoznaje
on
w poczciwym
dwunastolatku talent i angażuje go do
pomocy w pracy nad niezwykłą księgą
przygotowywaną przez celtyckich mnichów.
Pierwszym zadaniem Brendana jest
zdobycie specjalnych jagód pozwalających
na uzyskanie zielonego atramentu. Brendan
wychodzi więc poza mur, gdzie spotyka
młodziutką, białowłosą Aisling. Pomiędzy dwojgiem dzieci nawiązuje się
przyjaźń, ale w lesie mieszka nie tylko urocza dziewczynka. W jego głębiach
czai się potwór, po drogach biegają wilki, a na obrzeżach czyhają już groźni
Wikingowie. W obliczu tylu niebezpieczeństw Brendan będzie musiał wykazać
się niezwykłą odwagą, aby ukończyć wspaniałą księgę, która swym blaskiem
podobno może oślepić złych ludzi i rozjaśnić najciemniejszy nawet mrok...
Przepiękny graficznie „Sekret księgi z Kells” to emocjonująca i pełna
przygód opowieść o przyjaźni, odpowiedzialności a także sile pisma
i ilustracji. Film nominowany był w 2010 roku do Oscara za najlepszy film
animowany. Otrzymał także nagrody publiczności na festiwalach
w Edynburgu, Annecy, Dublinie.
SZKOŁY PODSTAWOWE
MARZEC 2011
MODZIEŻOWY KLUB FILMOWY
program edukacyjny dla uczniów
szkół podstawowych,
gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych
MŁODZIEŻOWE CENTRUM KULTURY
Słupsk,
al. 3 Maja 22, tel. 0-59 843 54 34, 8431 130
[email protected]
www.kinorejs.emcek.pl
25 LUTEGO – 10 MARCA 2011
2 – 6 MARCA 2011
CZARNY CZWARTEK
JAK ZOSTAĆ KRÓLEM
Polska 2010, 100 min.
The King's Speech
Australia, Wielka Brytania 2010, 111 min.
reżyseria: Antoni Krauze
scenariusz: Mirosław Piepka, Michał Pruski,
zdjęcia: Jacek Petrycki
muzyka: Michał Lorenc
obsada: Marta Honzatko, Michał Kowalski, Marta Kalmus,
Krystyna Janda, Wojciech Pszoniak, Piotr Fronczewski
reżyseria: Tom Hooper
scenariusz: David Seidler
zdjęcia: Danny Cohen
muzyka: Alexandre Desplat
obsada: Colin Firth, Geoffrey Rush, Guy Pearce, Helena
Bonham Carter, Claire Bloom, Michael Gambon
Rekonstrukcja
dramatycznych
wydarzeń w Gdyni, zakończonych brutalną
pacyfikacją manifestantów przez oddziały
wojska i milicji w 1970 roku. Film przedstawia
tragedię w Gdyni poprzez losy kaszubskiej
rodziny portowca Brunona Drywy, który został
zastrzelony na przystanku SKM Gdynia
Stocznia.
Jedna z największych i najbardziej
oczekiwanych polskich produkcji od czasu
filmu „Popiełuszko. Wolność jest w nas”. W
przejmującym obrazie, porównywanym do
nagrodzonej Złotym Niedźwiedziem „Krwawej
niedzieli” Paula Greengrassa, Antoni Krauze
przypomina jedną z najmroczniejszych kart z
historii PRL-u.
Widowiskową rekonstrukcję dramatycznych wydarzeń w Gdyni,
zakończonych brutalną pacyfikacją manifestantów przez oddziały wojska i
milicji w 1970 roku, wyróżniają nie tylko rozmach inscenizacyjny i trzymająca
w napięciu akcja. Warto zwrócić uwagę na wybitne kreacje Piotra
Fronczewskiego jako Zenona Kliszki oraz Wojciecha Pszoniaka jako
Władysława Gomułki, a także wzruszające role debiutującej na ekranie Marty
Honzatko i znanego z „U Pana Boga za miedzą” Michała Kowalskiego.
Po śmierci króla Jerzego V i szokującej
abdykacji Edwarda VIII, książę Albert musi,
pomimo wielkich oporów, objąć tron Anglii jako
Jerzy VI. Ogromną przeszkodą w wypełnianiu
monarszych obowiązków jest prześladujące go od
najmłodszych lat jąkanie. Jedyną osobą, która
może pomóc przyszłemu królowi, okazuje się
australijski specjalista o wielce nieortodoksyjnych
metodach pracy - Lionel Logue. Wkrótce rodzi się
przyjaźń, która odmieni życie dwóch niezwykłych
ludzi i zadecyduje o losach największej z wojen.
Film "Jak zostać królem", oparty na
fascynujących wydarzeniach z życia Króla Jerzego
VI, ukazuje jego imponującą przemianę i w dowcipny sposób dowodzi, jak
ważne dla każdego z nas jest odnalezienie własnego głosu.
Obraz przenosi nas w pełne elegancji i niepokoju lata 30. Epokę
przed telewizją, kiedy następca tronu mógł bezkarnie i beztrosko spacerować
po parku. Przypomina również o niezwykłym, absolutnie magicznym
wynalazku, jakim było radio, dzięki któremu sam król mógł pojawić się w
każdym domu.
Hooper mówi o rzeczach ważnych, pokazuje mozolną, obciążoną
licznymi przeciwnościami, wewnętrzną walkę bohatera, równocześnie
pozwala sobie na dużą frywolność, zmieniając potencjalny dramat w wesołą,
acz niebanalną opowieść. Wreszcie jest to po prostu ciepły, wzruszający i
podnoszący na duchu film.
SZKOŁY PONADGIMNAZJALNE
SZKOŁY PONADGIMNAZJALNE
9 – 15 MARCA 2011
15 - 24 MARCA 2011
LUDZIE BOGA
OPOWIEŚCI Z NARNII:
Des Hommes et des dieux
Francja 2010, 120 min.
reżyseria: Xavier Beauvois
scenariusz: Etienne Comar, Xavier Beauvois
zdjęcia: Caroline Champetier
muzyka: Eric Bonnard, Damien Bouvier
obsada: Lambert Wilson, Michael Lonsdale, Olivier Rabourdin,
Loic Pichon, Jean-Marie Frin
„Ludzie Boga” - zdobywca Grand Prix i
nagrody Jury Ekumenicznego tegorocznego
Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w
Cannes - to oparta na faktach historia mnichów,
mieszkających w klasztorze u podnóża gór Atlas
w algierskim Tibhirine. Przez lata żyli oni w
całkowitej symbiozie z muzułmańską ludnością,
służąc jej i pomagając bez śladu nawracania.
Kiedy w Algierii doszło do wybuchu konfliktu z
islamskimi ekstremistami i eskalacji przemocy,
miejscowe władze zaczęły nalegać, by cystersi
opuścili Tibhirine. Decyzję podjąć musieli jednak
sami mnisi...
Film „Ludzie Boga” stanowi świadectwo
oddania mnichów i siły ich pokojowego przesłania, którym chcieli podzielić się
ze światem pozostając wśród swych muzułmańskich braci: ich wiary w
braterskie i duchowe porozumienie między chrześcijaństwem i islamem.
Mnisi nazywali armię rządową „braćmi z równin” a terrorystów
„braćmi z gór”. W pełni zdawali sobie sprawę, że stąpają po cienkiej granicy,
znalazłszy się pomiędzy dwoma antagonistami o niejasnych zamiarach.
Film Xaviera Beauvoisa ukazuje tę sytuację z punktu widzenia
mnichów i rytmu życia w cysterskim klasztorze.
SZKOŁY PONADGIMNAZJALNE
PODRÓŻ WĘDROWCA DO ŚWITU
The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader
USA, Wielka Brytania 2010, 115 min.
reżyseria: Michael Apted
scenariusz (na podstawie powieści C.S. Lewisa
"Opowieści z Narnii: Podróż Wędrowca do Świtu"):
Christopher Markus, Stephen McFeely, Michael Petroni
muzyka: David Arnold
zdjęcia: Dante Spinotti
obsada: Ben Barnes, Skandar Keynes, Georgie Henley
w polskiej wersji językowej: Marcin Hycnar, Maciej Więckowski
Trzecia część sagi według prozy C.S. Lewisa
skupia się na dwójce młodszego rodzeństwa Pevensie.
Tym razem Łucję i Edmunda wspiera ich kuzyn, nieznośny
Eustachy. Tym razem rodzeństwo wraz z Kaspianem i
jego armią przemierzają ocean, aby odgadnąć tajemnicę
zielonej mgły. Podążają na kraniec świata, w stronę
krainy skąd pochodził Aslan.
Jak można się spodziewać po obejrzeniu
poprzednich dwóch ekranizacji, scenografia jest niezwykle
malownicza. Ujęcia zachodów słońca nad bezkresnym
morzem, skalistych zatok i wysp wręcz zapierają dech w
piersi, a ruiny czy wnętrze tajemniczego pałacu mają
odpowiednio nastrojowy wygląd. Doskonale wypadają postaci animowane
cyfrowo, szczególnie Ryczypisk, oraz efekty specjalne, takie jak snujące się
tu i tam „macki” zielonej mgły.
„Podróż Wędrowca do Świtu” broni się jako samodzielny produkt, tak
samo jak część całości. Mamy tu do czynienia z porządnym fantasy,
skierowanym do nieco młodszej widowni niż np. trylogia "Władcy pierścieni".
Sama opowieść to niezbyt skomplikowana historia oparta na wielu znanych
mitach. Mamy tu i "wiecznych tułaczy po morzach i oceanach", a także
"siedem magicznych mieczy", które trzeba zebrać, aby zniszczyć zło. Po raz
kolejny książka Lewisa zmienia się w filmowy produkt - ładny, szlachetnie
staroświecki, niepozbawiony wdzięku. Jeśli znać gdzieś duch pisarza, to
głównie w finale - w końcu i Narnia, i postać nieobecnego zwykle Aslana to
tylko kostium, przez który Lewis toczy swoją własną, nieortodoksyjną
dyskusję z chrześcijaństwem.
SZKOŁY PODSTAWOWE, GIMNAZJA