Pomóż dziecku samodzielnie przekroczyć progi szkoły

Pomóż dziecku samodzielnie przekroczyć progi szkoły.
Poradnik dla Rodziców
Rok szkolny 2014/2015
Miłość do dziecka nie usprawiedliwia wyręczania go we wszystkim. Dziecko, które niedługo pójdzie do szkoły, powinno być
samodzielne, musi wykazać się niezbędnymi umiejętnościami, pewnością siebie i wytrwałością. Jak mądrze wychowywać pociechę, aby
była samodzielna?
Aby dziecko było samodzielne, należy przestrzegać kilku zasad :
• daj dziecku wybór, pozwól podejmować swoje decyzje, nawet jeśli są złe,
• zachęcaj do pomocy w domu, to da dziecku poczucie, że jest potrzebne, a domowe obowiązki mogą być dobrą wspólną zabawą,
• chwal, kiedy zrobi coś dobrze,
• jeśli nałożysz na dziecko jakiś obowiązek, zawsze go egzekwuj, a jeśli dziecko nie chce czegoś zrobić, daj mu wybór, np. albo pomoże
wycierać naczynia, albo musi wcześniej iść spać,
• nigdy nie rób czegoś za dziecko,
• pozwól dziecku wykonywać swoje obowiązki samemu, ale bądź w pobliżu, na wypadek, gdyby samo poprosiło o pomoc,
• wypełniane przez dziecko obowiązki nie muszą być wykonane perfekcyjnie, tylko samodzielnie,
• pomagaj przy bardziej skomplikowanych zadaniach, np. dzieląc je na pojedyncze czynności,
• pozostawiaj dziecko czasem samo, nawet na krótki czas, to nauczy je, że rodzic nie musi być w pobliżu, aby czuć się bezpiecznie.
•
•
•
•
wyjaśnij, że wszyscy popełniają błędy i to nie jest powód do wstydu,
wyjaśnij, że liczy się wysiłek włożony w wykonanie obowiązków,
nie dopuść do tego, aby dziecko pomyślało, że twoja miłość zależy od tego, czy wykonują coś dobrze,
jeśli mówisz dziecku, co zrobiło źle, zawsze mów też, co zrobiło dobrze.
Dziecko samodzielne pójdzie przez życie z uśmiechem jeśli:
• Pozwolicie dziecku na dokonywanie wyborów: „wolisz dżem czy miód?” , „założysz dziś bluzeczkę czerwoną czy niebieską?”
• Docenicie dziecięce starania i trud – nawet, jeśli wydaje Wam się, że zawiązanie sznurówek mogłoby mu pójść lepiej.
• Wspierajcie dziecko - pokazujcie możliwe rozwiązania.
• Kiedy dziecko się irytuje, że coś mu nie wychodzi, uświadamiajcie je, że to, co chce zrobić, jest naprawdę trudno i wymaga wiele
cierpliwości.
• Nie bagatelizujcie osiągnięć! Dziecko wykona „łatwą” wg Was czynność, ale ma poczucie, że dokonało czegoś niezwykłego.
•
•
•
•
•
•
Słuchajcie z zainteresowaniem – o zabawie na podwórku, o tym co powiedziała nauczycielka, co i jak szkrab dziś zrobił.
Pozwalajcie na samodzielne zrobienie kanapki, na umycie włosów, na opiekę nad rodzeństwem – bądźcie z boku i czuwajcie.
Dajcie sobie pomóc - pomaganie rodzicom w codziennych obowiązkach jest dla dziecka świetną zabawą i nauką
Wspólnie rozwiązujcie problemy, z jakimi zmaga się smyk – szukajcie rozwiązań, dyskutujcie, rozmawiajcie.
Zadawajcie pytania – „jak myślisz, dlaczego ta dziewczynka płacze?” - zaciekawiajcie, prowokujcie do samodzielnego myślenia.
Pozwalajcie na podejmowanie decyzji, negocjujcie (tam, gdzie to możliwe), dyskutujcie, przekonujcie się do swoich argumentów.
• Nie „gaście” zapału, nie niszczcie marzeń – „A dlaczego właściwie chciałbyś zostać lekarzem?”, zamiast „Czy wiesz jak długo trzeba
studiować medycynę? Ty i twój słomiany zapał...”
• Nie wyręczajcie – wykorzystajcie, że ubieranie się, mycie zębów, sprzątanie swoich rzeczy jest dla niego jeszcze egzotyczne.
• Nawet, jeśli dziecko się guzdrze, nigdy nie go nie krytykujcie, nie ponaglajcie, nie pouczajcie, a dyskretnie radźcie i wspierajcie.
• Nie wydawajcie mu bez przerwy poleceń, wychodząc na dwór poczekajcie, może sam wpadnie na pomysł, co najpierw powinno założyć, co
spakować...
• Dajcie swobodę – asekurujcie, bądźcie czujni, ale nie zabraniajcie w ciemno - pozwalajcie na samodzielne pierwsze kroki, nie wystrzegajcie
się placów zabaw w imię bezpieczeństwa dziecka.
• Chwalcie, nagradzajcie dokonania i inicjatywę - "Ale z ciebie duża dziewczyna", "Brawo! Zrobiłaś to sama".
• Bądźcie szczerzy - jeśli widzicie, że akcja zakładania butów nie jest powodem do dumy, bo maluchowi pomieszały się buty, powiedzcie mu
to i pomóżcie zapamiętać jak być powinno.
• Nie realizujcie swoich marzeń i wyobrażeń kosztem swojego dziecka, pamiętajcie, że ono jest inne niż Wy. Jeśli nie interesuje go karate,
dajcie mu prawo wyboru swojego hobby.
• Nie uzależniajcie dziecka od siebie, od swoich humorów i swojego zdania. Nie bądźcie apodyktyczni, dajcie mu szansę do wyrażenia i
poznania siebie. Niech ma swoje poglądy i zdanie.
Opracowała Krystyna Materna