spartakus

„Spartakus” to wizytówka stylu Teatru Bolszoj,
jednego z najlepszych zespołów baletowych
świata. Przedstawienie miało premierę w 1968
roku i do tej pory cieszy się niesłabnącym
powodzeniem,
głównie
ze
względu
na
wirtuozowskie popisy męskiej części zespołu.
Treść baletu ormiańskiego kompozytora – który
zasłynął przede wszystkim Tańcem z szablami,
będącym częścią innego jego baletu, a mianowicie
Gajane – oparta jest na faktach: tracki jeniec,
Spartakus, doprowadził do powstania gladiatorów
w starożytnym Rzymie.
Myślą przewodnią baletu jest walka o wolność, a
dzieje buntu gladiatorów – jej wielką metaforą.
Spartakus
to
monumentalny
fresk
o
wieloplanowej
akcji,
wątkach
epicznych,
tragicznych i lirycznych, pełen ostrych spięć
dramatycznych, operujący tłumami na scenie.
Przeważają męskie tańce zespołowe. Muzyka
spełnia funkcję ilustracyjną dzięki zastosowaniu
tematów
przewodnich,
charakteryzujących
postaci, środowiska i sytuacje. Scenom zbiorowym
towarzyszą wielkie obrazy symfoniczne, w które
zaangażowany jest także zespół chóru. Patetyczna
muzyka nie zawiera jednak żadnych asocjacji
antycznych, za to przywołuje elementy folkloru
różnych narodów – zwłaszcza ormiańskiego,
gruzińskiego i tureckiego.
Wielkie widowiska na wielkim ekranie
SPARTAKUS
Teatr Bolszoj w Moskwie, 131 min.
muzyka: Aram Iljicz Chaczaturian
choregrafia: Jurij Grigorowicz
libretto (na podstawie powieści Raffaella
Giovagnolego i oryginalnego libretta Nikołaja
Wołkowa): Jurij Grigorowicz
dyrygent: Paweł Sorokin
obsada: Michaił Łobuchin (Spartakus,
przywódca gladiatorów), Władisław Łantratow
(Krassus, przywódca rzymskich legionistów),
Swietłana Zacharowa (Egina, kurtyzana), Anna
Nikulina (Frygia, ukochana Spartakusa),
a ponadto: pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i
zespół baletowy, chór i orkiestra Teatru Bolszoj
5 kwietnia 2014, godz. 17.00
Aram Iljicz Chaczaturian
"SPARTAKUS"
balet w trzech aktach
cennik: 35,00 zł (ulgowy), 40,00 zł (normalny)
kino REJS Młodzieżowe Centrum Kultury
aleja 3 Maja 22, Słupsk, 59 8435 434
www.kinorejs.emcek.pl
[email protected]
AKT PIERWSZY
AKT DRUGI
AKT TRZECI
Scena pierwsza - Inwazja
Starożytny Rzym. Wojskowa machina niszczy wszystko,
co napotka na swojej drodze, realizując tym samym
politykę okrutnych podbojów. Dowodzone przez
Krassusa zwycięskie legiony rzymskie powracają do
miasta, prowadząc jeńców. Wśród nich są Spartakus i
Frygia.
Monolog Spartakusa
Spartakus rozpacza. Urodził się jako człowiek wolny, a
teraz jest spętanym łańcuchami niewolnikiem.
Scena piąta - Via Appia
Na polach odpoczywają pasterze. Przybywają zbiegli z
koszar gladiatorzy. Spartakus ogłasza wybuch
powstania. Wieśniacy przyłączają się do rebeliantów.
Wszyscy obwołują Spartakusa swoim wodzem.
Monolog Spartakusa
Fakt, że jego ukochana Frygia jest teraz niewolnicą, nie
daje Spartakusowi spokoju. Wojownik pogrąża się we
wspomnieniach. Cały czas myśli o ukochanej.
Scena dziewiąta - Zemsta Krassusa
Krassus nie może znieść swojej hańby. Widząc jego
zranioną dumę, Egina namawia go do zemsty. Krassus
zwołuje swoje legiony, a Egina żegna go, gdy ten rusza
do walki.
Monolog Eginy
Spartakus jest wielkim wrogiem Eginy. Upadek Krassusa
będzie i jej upadkiem. Egina obmyśla perfidny plan: uda
się do obozu Spartakusa i zasieje niezgodę między
powstańcami.
Scena druga - Targ niewolników
Sprzedawcy rozdzielają więźniów i więźniarki, za chwilę
bowiem pojawią się bogaci Rzymianie, by dokonać
zakupów. Spartakus zostaje oddzielony od Frygii.
Monolog Frygii
Frygia pogrążona jest w żalu. Z przerażeniem myśli o
losie, który ją czeka.
Scena trzecia - Orgia w pałacu Krassusa
Mimowie i kurtyzany zabawiają gości, drwiąc z Frygii,
nowej niewolnicy Krassusa. Egina, kurtyzana Krassusa,
wciąga go w szalony pijacki taniec. Odurzony winem i
podniecony Krassus zarządza widowisko: dwóch
gladiatorów ma walczyć na śmierć i życie. Wojownicy
stają do boju w hełmach zasłaniających ich twarze. Po
walce zwycięzca zdejmuje hełm. Wygranym jest
Spartakus.
Monolog Spartakusa
Spartakus, wbrew własnej woli, został zmuszony
zamordować bliźniego. Jego rozpacz przeradza się w
gniew. Spartakus buntuje się: nie będzie już
niewolnikiem, zrobi wszystko, by odzyskać wolność. To
teraz jedyny cel w jego życiu.
Scena czwarta - Koszary gladiatorów
Spartakus podburza gladiatorów do buntu. Wszyscy
jednomyślnie składają mu przysięgę wierności i uciekają
z koszar ku wolności.
Scena szósta - Willa Krassusa
Poszukiwania Frygii zaprowadziły Spartakusa do willi
Krassusa. Wojownik odnajduje tam ukochaną. Ich
radość ze spotkania nie trwa jednak długo. Muszą się
ukryć, ponieważ Egina prowadzi do willi grupę
patrycjuszy.
Monolog Eginy
Egina od dawna marzy o zdobyciu władzy nad
Krassusem. Jej celem jest poślubienie go, by zyskać
przepustkę do świata szlachetnie urodzonych Rzymian.
Scena siódma - Uczta w willi Krassusa
Krassus świętuje swoje zwycięstwo. Patrycjusze głoszą
jego chwałę. Uroczystości przerywa jednak przerażająca
informacja: Spartakus wraz ze swoimi towarzyszami
otacza willę. Goście uciekają w panice. Spartakus
wdziera się do willi.
Monolog Spartakusa
Wojownik cieszy się ze zwycięstwa. Daje mu ono
nadzieję na to, że powstanie będzie udane.
Scena ósma - Zwycięstwo Spartakusa
Ludzie Spartakusa pojmali Krassusa i chcą go zabić.
Wojownik jednak nie jest żądny zemsty, woli stanąć do
pojedynku ze swoim przeciwnikiem, Krassus przyjmuje
wyzwanie. Mężczyźni zaczynają walczyć. Spartakus
wytrąca miecz z ręki przeciwnika – Krassus jest
pokonany. Rzymianin ostentacyjnie nadstawia pierś, by
zginąć, ale Spartakus pogardliwie każe mu odejść.
Scena dziesiąta - Obóz Spartakusa
Spartakus i Frygia cieszą się, że mogą być razem. Ich
radość przerywa nagłe pojawienie się jednego z
dowódców, który przynosi wiadomość, że do obozu
zbliża się ogromna armia dowodzona przez Krassusa.
Spartakus postanawia odeprzeć atak i ruszyć w bój.
Zdjęci tchórzostwem niektórzy z jego towarzyszy
opuszczają go.
Scena jedenasta - Niezgoda
Egina wnika w szeregi zdrajców, którzy, choć porzucili
Spartakusa, nadal mogą zostać nakłonieni przez niego
do powrotu. Wraz z innymi kurtyzanami uwodzi
wyuzdanym tańcem i upaja winem tchórzliwych
mężczyzn. Egina przekazuje Krassusowi zwabionych w
pułapkę.
Monolog Spartakusa
Spartakus zdaje sobie sprawę, że będzie musiał zapłacić
własnym życiem za upokorzenie przeciwnika.
Scena dwunasta - Ostatnia bitwa
Osłabione oddziały Spartakusa otoczone zostały przez
przeważające je liczebnie legiony rzymskie. Bohater
zostaje ranny, ale walczy nieustraszenie aż do samego
końca. Na próżno – rzymscy legioniści krzyżują go na
swoich włóczniach.
Requiem
Zrozpaczona Frygia zabiera ciało Spartakusa z pola
bitwy. Opłakuje swego ukochanego.