KOMUNIKAT PRASOWY ds. Wymiaru Sprawiedliwości i

PL
RADA
UNII EUROPEJSKIEJ
8364/07 (Presse 77)
(OR. en)
KOMUNIKAT PRASOWY
2794. posiedzenie Rady
ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Luksemburg, 19-20 kwietnia 2007 r.
Przewodniczący Wolfgang SCHÄUBLE
Niemiecki federalny minister spraw wewnętrznych
Ms Brigitte ZYPRIES
Niemiecka federalna minister sprawiedliwości
PRASA
Rue de la Loi 175
B – 1048 BRUKSELA
T el.: +32 (0)2 281 9548 / 6319
Fak s: +32 (0 )2 281 8026
[email protected] http://www.consilium.europa.eu/Newsroom
8364/07 (Presse 77)
1
PL
19.-20.IV.2007
Główne wyniki posiedzenia Rady
Rada uzgodniła podejście ogólne wobec decyzji ramowej w sprawie rasizmu i ksenofobii. Dokument
zostanie przyjęty, po tym jak wycofanych zostanie kilka zastrzeŜeń parlamentarnych oraz jak tekst
zostanie ostatecznie zredagowany przez prawników lingwistów.
Ponadto Rada omówiła niektóre waŜne kwestie dotyczące wniosku w sprawie jurysdykcji oraz
prawa właściwego w sprawach małŜeńskich („Rzym III”), a zwłaszcza: zasady dotyczące wyboru
sądu przez strony oraz wyboru prawa właściwego, zasady mające zastosowanie w przypadku
niewybrania prawa, kwestię poszanowania przepisów i tradycji w dziedzinie prawa rodzinnego
oraz kwestię mnogiego obywatelstwa.
W końcu zaś Rada przyjęła rezolucję w sprawie wymiany informacji dotyczących wydalenia
obywateli państw trzecich w związku z czynami związanymi z działalnością terrorystyczną lub
nawoływaniem do stosowania przemocy oraz do nienawiści rasowej.
8364/07 (Presse 77)
2
PL
19.-20.IV.2007
SPIS TREŚCI1
UCZESTNICY .............................................................................................................................. 5
OMAWIANE PUNKTY
JURYSDYKCJA ORAZ PRAWO WŁAŚCIWE W SPRAWACH MAŁśEŃSKICH
(„RZYM III”) ................................................................................................................................. 7
PRZEPISY DOTYCZĄCE SPRAW Z ZAKRESU ZOBOWIĄZAŃ ALIMENTACYJNYCH ..... 13
PRAWO WŁAŚCIWE DLA ZOBOWIAZAŃ UMOWNYCH („RZYM I”) ................................. 18
EUROPEJSKIE PRAWO ZOBOWIĄZAŃ................................................................................... 21
DECYZJA RAMOWA RADY W SPRAWIE WALKI Z RASIZMEM I KSENOFOBIĄ ............. 23
PRAWA PROCEDURALNE W POSTĘPOWANIU KARNYM W UNII EUROPEJSKIEJ ......... 26
KOMIET MIESZANY.................................................................................................................. 27
SYSTEM INFORMACYJNY SCHENGEN (SIS)......................................................................... 27
FRONTEX.................................................................................................................................... 27
–
Utworzenie zespołów szybkiej interwencji granicznej ......................................................................................27
–
Centralny rejestr wyposaŜenia technicznego („toolbox”), europejska sieć patroli, europejski system
nadzoru ...........................................................................................................................................................27
System informacji wizowej (VIS) ................................................................................................. 28
EUROPOL.................................................................................................................................... 29
1
W przypadku gdy deklaracje, konkluzje lub rezolucje zostały formalnie przyjęte przez Radę, jest to
zaznaczone w tytule punktu, o którym mowa, a tekst jest umieszczony w cudzysłowie.
Dokumenty, do których odniesienia zostały podane w tekście są dostępne na stronie internetowej Rady:
http://www.consilium.europa.eu.
Akty przyjęte z oświadczeniami do protokołu Rady, które mogą być upublicznione, są zaznaczone
gwiazdką; oświadczenia te są dostępne na wspomnianej wyŜej stronie internetowej Rady lub moŜna je
uzyskać w Biurze Prasowym.
8364/07 (Presse 77)
3
PL
19.-20.IV.2007
INNE ZATWIERDZONE PUNKTY
WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAWY WEWNĘTRZNE
–
UE i Rosja – ułatwienia wizowe i umowy o readmisji ......................................................................................31
–
Europejska sieć sądowa – konkluzje Rady ........................................................................................................31
–
Program szczegółowy UE „Prawa podstawowe i obywatelstwo” na okres 2007–2013 ......................................36
–
Program UE w zakresie profilaktyki narkotykowej i informacji o narkotykach na okres 2007–2013..................36
–
Program UE „Wymiar sprawiedliwości w sprawach cywilnych” na lata 2007–2013 .........................................37
–
Szóste posiedzenie Stałej Rady Partnerstwa UE – Rosja ...................................................................................38
–
Program prac agencji Frontex na 2007 r. ..........................................................................................................38
–
Orzeczenie w trybie prejudycjalnym w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości ..........................38
–
Doręczanie dokumentów sądowych i pozasądowych ........................................................................................39
–
Rozporządzenie „Rzym II” ..............................................................................................................................39
ZWALCZANIE TERRORYZMU
–
Wymiana informacji na temat wydalania obywateli państw trzecich .................................................................39
–
Zalecenia Rady dla państw członkowskich.......................................................................................................41
–
Europejski program ochrony infrastruktury krytycznej – konkluzje Rady ..........................................................42
STOSUNKI ZEWNĘTRZNE
–
Iran – wprowadzenie środków ograniczających................................................................................................46
–
Układ euro-śródziemnomorski między UE a Algierią – rozszerzenie ................................................................47
SPRAWY OGÓLNE
–
Sąd do spraw SłuŜby Publicznej Unii Europejskiej – regulamin........................................................................47
SPRAWY GOSPODARCZE I FINANSOWE
–
Europejski Fundusz Inwestycyjny – udział Wspólnoty w podwyŜszeniu kapitału..............................................47
TRADE POLICY
–
Cło antydumpingowe – Ukraina – azotan amonu..............................................................................................48
RYNEK WEWNĘTRZNY
–
Urządzenia pomiarowe zawierające rtęć...........................................................................................................48
8364/07 (Presse 77)
4
PL
19.-20.IV.2007
UCZESTNICY
Rządy państw członkowskich oraz Komisja Europejska były reprezentowane przez następujące
osoby:
Belgia:
Patrick DEWAEL
wicepremier i minister spraw wewnętrznych
Bułgaria:
Rumen PETKOW
Margarit GANEW
minister spraw wewnętrznych
wiceminister sprawiedliwości
Republika Czeska:
Jirzí POSPISZIL
Ivan LANGER
minister sprawiedliwości
minister spraw wewnętrznych
Dania:
Lene ESPERSEN
Rikke HVILSHØJ
minister sprawiedliwości
minister ds. uchodźców, imigrantów oraz integracji
Niemcy:
Brigitte ZYPRIES
Wolfgang SCHÄUBLE
Gerrit STEIN
federalna minister sprawiedliwości
federalny minister spraw wewnętrznych
podsekretarz stanu
Estonia:
Rein LANG
Jüri PIHL
minister sprawiedliwości
minister spraw wewnętrznych
Irlandia:
Bobby McDONAGH
stały przedstawiciel
Grecja:
Anastasis PAPALIGOURAS
minister sprawiedliwości
Hiszpania:
Mariano FERNÁNDEZ BERMEJO
Antonio CAMACHO VIZCAÍNO
minister sprawiedliwości
sekretarz stanu ds. bezpieczeństwa
Francja:
Pascal CLÉMENT
François BAROIN
straŜnik pieczęci, minister sprawiedliwości
minister spraw wewnętrznych i rozwoju regionalnego
Włochy:
Giuliano AMATO
Alberto MARITATI
minister spraw wewnętrznych
sekretarz stanu ds. wymiaru sprawiedliwości
Cypr:
Sofoklis SOFOKLEOUS
Lazaros SAVVIDES
minister sprawiedliwości i porządku publicznego
stały sekretarz w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych
Łotwa:
Gaidis BĒRZIĥŠ
Ivars GODMANIS
minister sprawiedliwości
minister spraw wewnętrznych
Litwa:
Petras BAGUŠKA
Raimondas SUKYS
minister sprawiedliwości
minister spraw wewnętrznych
Luksemburg:
Luc FRIEDEN
Nicolas SCHMIT
minister sprawiedliwości, minister skarbu i budŜetu
minister spraw zagranicznych i minister ds. imigracji
Węgry:
József PETRÉTEI
minister sprawiedliwości i porządku publicznego
Malta:
Tonio BORG
8364/07 (Presse 77)
wicepremier, minister sprawiedliwości i spraw
wewnętrznych
5
PL
19.-20.IV.2007
Niderlandy:
Ernst HIRSCH BALLIN
minister sprawiedliwości
Austria:
Maria BERGER
Günther PLATTER
federalna minister sprawiedliwości
federalny minister spraw wewnętrznych
Polska:
Andrzej Sebastian DUDA
podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości
Portugalia:
Alberto COSTA
António COSTA
minister sprawiedliwości
minister stanu, minister spraw wewnętrznych
Rumunia:
Tudor CHIUARIU
Cristian DAVID
minister sprawiedliwości
minister administracji i spraw wewnętrznych
Słowenia
Dragutin MATE
Robert MAROLT
minister spraw wewnętrznych
sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości
Słowacja:
Sztefan HARABIN
Robert KALINIÁK
wicepremier i minister sprawiedliwości
wicepremier i minister spraw wewnętrznych
Finlandia:
Eikka KOSONEN
stały przedstawiciel
Szwecja:
Tobias BILLSTRÖM
Magnus GRANER
minister ds. migracji i polityki azylowej
sekretarz stanu przy ministrze sprawiedliwości
Zjednoczone Królestwo:
Peter Henry GOLDSMITH
Catherine Margaret ASHTON of UPHOLLAND
Elish ANGIOLINI
prokurator generalny
parlamentarna podsekretarz stanu w Ministerstwie ds.
Konstytucyjnych
parlamentarna podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych
zastępca prokuratora generalnego, regionalny rząd Szkocji
Komisja:
Franco FRATTINI
wiceprzewodniczący
Joan RYAN
Inni uczestnicy:
Max-Peter RATZEL
Ilkka LAITINEN
8364/07 (Presse 77)
dyrektor Europolu
dyrektor wykonawczy w Europejskiej Agencji
Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych
Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej
(Frontex)
6
PL
19.-20.IV.2007
OMAWIANE PUNKTY
JURYSDYKCJA ORAZ PRAWO WŁAŚCIWE W SPRAWACH MAŁśEŃSKICH („RZYM
III”)
Rada omówiła niektóre waŜne kwestie dotyczące wyŜej wspomnianego wniosku, a zwłaszcza:
zasady dotyczące wyboru sądu przez strony oraz wyboru prawa właściwego, zasady mające
zastosowanie w przypadku niedokonania wyboru prawa, kwestię poszanowania przepisów i tradycji
w dziedzinie prawa rodzinnego oraz kwestię mnogiego obywatelstwa.
Zdecydowana większość delegacji zaaprobowała wytyczne zaproponowane przez prezydencję,
zgodnie z którymi rozporządzenie powinno zawierać zarówno przepis o ograniczonej moŜliwości
wyboru sądu przez małŜonków w przypadku rozwodu i separacji prawnej, jak i przepisy o normach
kolizyjnych. W związku z tym w rozporządzeniu powinny znaleźć się: po pierwsze – przepis
przyznający małŜonkom ograniczoną moŜliwość wyboru prawa w przypadku rozwodu i separacji
prawnej, a po drugie – przepis mający zastosowanie w przypadku niedokonania wyboru prawa.
Rada przyjęła do wiadomości stanowisko dwóch delegacji, które przypomniały, Ŝe jeŜeli strony nie
dokonały wyboru prawa, sąd, do którego wpłynął wniosek, powinien zastosować zasadę lex fori
(prawo miejsca postępowania). Delegacje te podkreśliły jednak, Ŝe są gotowe kontynuować
rozmowy w sprawie rozporządzenia.
Rada przyznała, Ŝe proponowane rozporządzenie nie powinno pociągać za sobą zmian
w materialnym prawie rodzinnym państw członkowskich w zakresie rozwodu lub separacji
prawnej. Jedna z delegacji podkreśliła tymczasem, Ŝe poszanowanie krajowego porządku prawnego
nie powinno zagraŜać spójnemu stosowaniu prawa wspólnotowego.
Rada zaleciła, by kontynuować prace nad projektem rozporządzenia i kierować się przy tym
następującymi wytycznymi:
„a) Wybór sądu przez strony (art. 3a)
Rozporządzenie nr 2201/2003 (rozporządzenie „Bruksela IIa”) przewiduje liczne
alternatywne podstawy jurysdykcji, ale nie daje małŜonkom moŜliwości zawarcia
porozumienia w sprawie wyboru sądu.
8364/07 (Presse 77)
7
PL
19.-20.IV.2007
Zgodnie z wnioskiem Komisji przy rozwodzie i separacji prawnej porozumienie o wyborze
sądu powinno być moŜliwe. Jednak małŜonkowie mogą wybrać tylko sąd w państwie
członkowskim, z którym mają bliskie powiązania.
Większość delegacji poparła co do zasady taką ograniczoną moŜliwość wyboru sądu przez
małŜonków. W związku z tym prezydencja proponuje, aby małŜonkowie mogli wybrać
jakikolwiek sąd, który jest właściwy na mocy przepisów ogólnych rozporządzenia
Bruksela IIa, oraz sądy w państwie członkowskim, którego jedno z nich jest obywatelem
lub w którym przez pewien okres przed rozpoczęciem postępowania znajdowało się
ostatnie zwykłe miejsce pobytu małŜonków. Kwestie takie jak moment, kiedy warunki te
muszą być spełnione, wymagają dalszego omówienia.
Prezydencja uwaŜa, Ŝe przepis o wyborze sądu przez strony musi uwzględniać takŜe
interesy słabszego z małŜonków. Sposób, w jaki moŜna to osiągnąć dzięki specjalnym
wymogom formalnym, wymaga dalszej dyskusji.
Prezydencja proponuje, by szerzej omówić te kwestie na forum Komitetu ds. Prawa
Cywilnego („Rzym III”) oraz by kontynuować negocjacje na podstawie niniejszych
wytycznych.
b)
Wybór prawa właściwego przez strony (art. 20a)
Rozporządzenie nr 2201/2003 („rozporządzenie Bruksela IIa”) nie przewiduje zasad
wyboru prawa właściwego przez małŜonków.
Zgodnie z wnioskiem Komisji małŜonkowie mogą w pewnym stopniu, zawierając w tym
celu porozumienie, wskazać przepisy prawa mające zastosowanie do rozwodu lub
separacji prawnej. Podczas rozmów większość delegacji była skłonna poprzeć co do
zasady pomysł zapewnienia małŜonkom ograniczonej moŜliwości wyboru prawa
właściwego w przypadku rozwodu lub separacji prawnej. MałŜonkowie mogą jednak
wybrać prawo jedynie tego państwa, z którym mają bliskie powiązania.
8364/07 (Presse 77)
8
PL
19.-20.IV.2007
W związku z tym prezydencja proponuje, aby małŜonkowie mieli moŜliwość wyboru
prawa tego państwa, w którym znajduje się ich zwykłe miejsce pobytu lub w którym
znajdowało się ich ostatnie zwykłe miejsce pobytu – o ile jedno z nich nadal tam przebywa
– lub prawo tego państwa, którego obywatelem jest jedno z małŜonków, lub prawo miejsca
siedziby sądu. Kwestia terminu, w jakim moŜna dokonać wyboru, wymaga dalszej
dyskusji.
Ewentualny przepis dotyczący wyboru prawa właściwego powinien uwzględniać interesy
obydwojga małŜonków i zapewniać ochronę słabszego z nich. Sposób, w jaki moŜna to
osiągnąć dzięki specjalnym wymogom formalnym, wymaga dalszej dyskusji.
Prezydencja proponuje, by szerzej omówić te kwestie na forum Komitetu ds. Prawa
Cywilnego („Rzym III”) oraz by kontynuować negocjacje na podstawie niniejszych
wytycznych.
c)
Przepisy mające zastosowanie w przypadku niedokonania wyboru prawa (art. 20b)
Rozporządzenie „Bruksela IIa” przewiduje kilka alternatywnych podstaw jurysdykcji w
odniesieniu do rozwodów i separacji prawnej, jednak nie zawiera przepisów dotyczących
prawa właściwego. W przypadku niedokonania wyboru prawa przez strony prawo
właściwe ustala się obecnie na podstawie krajowych norm kolizyjnych obowiązujących w
państwach członkowskich, które to normy róŜnią się między sobą. Część państw stosuje
własne prawo materialne (lex fori), inne stosują prawo wynikające z obywatelstwa lub
zwykłego miejsca pobytu małŜonków. Oznacza to, Ŝe zaleŜnie od państwa
członkowskiego, w którym wnioskodawca(-y) wniesie (wniosą) o rozwód, zastosowanie
mogą mieć róŜne przepisy prawa materialnego. PoniewaŜ krajowe przepisy dotyczące
rozwodów się róŜnią, decyzja o miejscu wniesienia pozwu moŜe mieć znaczące skutki.
Podczas rozmów wiele delegacji opowiedziało się za zharmonizowaniem norm
kolizyjnych, na wypadek gdy strony nie dokonają wyboru prawa. Jednak niektóre
delegacje wyraziły wątpliwości lub sprzeciw wobec tego pomysłu.
8364/07 (Presse 77)
9
PL
19.-20.IV.2007
Prezydencja uwaŜa, Ŝe aby osiągnąć proponowany cel przedstawiony w pkt 1, naleŜy
zapewnić normę kolizyjną mającą zastosowanie w przypadku niedokonania wyboru prawa
przez strony. Przedstawiono kilka wniosków dotyczących tej kwestii, jednak Ŝaden z nich
nie został zaaprobowany przez wszystkie delegacje. Prezydencja uwaŜa, Ŝe w tej sprawie
naleŜy znaleźć ogólne wywaŜone rozwiązanie.
W trakcie przyszłych prac zostanie zbadane, czy nie byłoby konieczne wyraźne
zaznaczenie, Ŝe jeŜeli obce prawo rozwodowe dyskryminowałoby jedno z małŜonków lub
jeŜeli obce prawo nie przewiduje rozwodów, zastosowanie ma lex fori. To samo dotyczy
art. 20a.
Prezydencja proponuje, by szerzej omówić te kwestie na forum Komitetu ds. Prawa
Cywilnego („Rzym III”) oraz by kontynuować negocjacje.
d)
Poszanowanie przepisów i tradycji państw członkowskich w dziedzinie prawa
rodzinnego
Przepisy z zakresu prawa rodzinnego róŜnią się w poszczególnych państwach
członkowskich z racji róŜnicy tradycji i kultur. Wszystkie państwa członkowskie zgadzają
się co do tego, Ŝe wniosek nie dotyczy kwestii materialnego prawa rodzinnego ani nie
powoduje Ŝadnych zmian w przepisach krajowego prawa materialnego.
A zatem wniosek nie ustanawia prawnej instytucji rozwodu w państwie członkowskim,
w którym taka instytucja nie istnieje, ani teŜ nie zobowiązuje państw członkowskich do
wprowadzenia rozwodu do swojego prawa krajowego. Ponadto Ŝaden z przepisów
wniosku nie zobowiązuje sądów w państwie członkowskim, którego prawo nie przewiduje
rozwodów, do orzekania o rozwodzie w wyniku zastosowania norm kolizyjnych zawartych
we wniosku.
8364/07 (Presse 77)
10
PL
19.-20.IV.2007
Prezydencja proponuje zatem, aby zaznaczyć to wyraźnie w tekście aktu.
Ponadto wniosek nie określa prawa mającego zastosowanie do małŜeństwa. Definicja
małŜeństwa i warunki jego waŜności są sprawami mieszczącymi się w zakresie prawa
materialnego, a zatem są regulowane prawem krajowym. W związku z tym sąd państwa
członkowskiego, który sprawuje jurysdykcję w zakresie rozwodu lub separacji prawnej,
moŜe ocenić fakt istnienia małŜeństwa zgodnie z własnym prawem.
Prezydencja proponuje, aby zaznaczyć to wyraźnie w tekście aktu.
Prezydencja jest świadoma, Ŝe państwa członkowskie stosują róŜne podejścia do
stosowania prawa obcego w sprawach rodzinnych – zaleŜnie od krajowego systemu
prawnego. MoŜe to wpływać na sposób oceniania przez nie, na jakich warunkach i do
jakiego stopnia sądy krajowe powinny w konkretnym przypadku stosować obce prawo.
Niektóre państwa członkowskie uwaŜają rozwód za prawo, które naleŜy zagwarantować
w ich porządku prawnym.
Prezydencja uwaŜa, Ŝe kwestie te naleŜy szerzej omówić na forum Komitetu ds. Prawa
Cywilnego („Rzym III”), po to by w rozporządzeniu umieścić odpowiednie i wywaŜone
rozwiązanie.
e)
Mnogie obywatelstwo
Jednym z kryteriów ustalenia prawa właściwego zastosowanych we wniosku jest
obywatelstwo małŜonków. Wniosek nie przewiduje jednak rozwiązania kwestii, kiedy
jedno z małŜonków posiada więcej niŜ jedno obywatelstwo.
Prezydencja uwaŜa, Ŝe naleŜy uwzględnić tę kwestię w rozporządzeniu i proponuje
kontynuowanie prac w celu opracowania odpowiedniego motywu dotyczącego
przypadków mnogiego obywatelstwa”.
8364/07 (Presse 77)
11
PL
19.-20.IV.2007
Celem omawianego wniosku jest wprowadzenie moŜliwości zawarcia przez małŜonków
porozumienia co do wyboru sądu w przypadku rozwodu i separacji prawnej oraz wprowadzenie
norm kolizyjnych dotyczących rozwodu i separacji prawnej. Wniosek nie odnosi się od jednak do
skutków, jakie rozwód lub separacja prawna niosą dla prawa własności, obowiązku
alimentacyjnego ani innych kwestii.
W trakcie nieoficjalnego posiedzenia w styczniu 2007 r. w Dreźnie ministrowie zwracali uwagę na
to, jak waŜne dla stworzenia prawdziwego obszaru sprawiedliwości są kwestie prawa rodzinnego,
poniewaŜ coraz więcej rodzin tworzą małŜonkowie pochodzący z róŜnych krajów.
8364/07 (Presse 77)
12
PL
19.-20.IV.2007
PRZEPISY DOTYCZĄCE SPRAW Z ZAKRESU ZOBOWIĄZAŃ ALIMENTACYJNYCH
Rada omówiła szereg elementów przedmiotowego wniosku i uzgodniła następujące wytyczne
dotyczące polityki, które mają posłuŜyć do dalszych prac:
„a) Wspólna wola polityczna
Obecny wniosek w sprawie zobowiązań alimentacyjnych jest odpowiedzią na polityczny
postulat zgłoszony po raz pierwszy podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere
w roku 1999 i powtórzony w programie haskim, który Rada Europejska przyjęła w dniu
5 listopada 2004 r. i w którym Komisja została wezwana do przedstawienia „projektu
rozporządzenia w sprawie uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawie alimentów,
z uwzględnieniem środków zapobiegawczych oraz tymczasowego wykonywania”.
Ostatnio o wspólnej woli poczynienia postępów w tej waŜnej dziedzinie, jaką stanowią
zobowiązania alimentacyjne, dyskutowano podczas nieformalnego spotkania ministrów
sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, które odbyło się w dniach 15–16 stycznia 2007 r.
w Dreźnie.
Rada potwierdziła istnienie wśród państw członkowskich wspólnej woli pomyślnego
zakończenia prac nad tym waŜnym aktem prawnym.
b)
Zniesienie exequatur
Komisja proponuje zniesienie procedury exequatur w przypadku wszystkich orzeczeń
dotyczących zobowiązań alimentacyjnych objętych omawianym rozporządzeniem dzięki
wprowadzeniu pewnych wspólnych zasad proceduralnych, czemu towarzyszyć będzie
harmonizacja norm kolizyjnych.
Debaty na forum Komitetu ds. Prawa Cywilnego (zobowiązania alimentacyjne) wykazały
istnienie ogólnego porozumienia co do samej zasady zniesienia omawianej procedury,
które spowoduje obniŜenie kosztów związanych z wykonywaniem orzeczeń w dziedzinie
zobowiązań alimentacyjnych i poprawę sytuacji wierzyciela dzięki przyspieszeniu
wykonywania orzeczeń i ułatwieniu ich cyrkulacji w obrębie Unii Europejskiej.
8364/07 (Presse 77)
13
PL
19.-20.IV.2007
NaleŜy jeszcze ustalić, których zobowiązań alimentacyjnych dotyczyć będzie zniesienie
omawianej procedury, oraz precyzyjnie określić niezbędne gwarancje dla osoby pozwanej.
Rada potwierdziła zasadę zniesienia exequatur w ramach proponowanego rozporządzenia.
c)
Współpraca między organami centralnymi
Komisja proponuje wprowadzenie systemu współpracy między organami centralnymi, aby
ułatwić stosowanie rozporządzenia. Zadaniem ogólnym takich organów byłoby w razie
potrzeby dostarczanie informacji na temat procedur i przepisów krajowych, zadaniem
szczegółowym zaś – udzielanie pomocy w określonych przypadkach, w których, aby
zagwarantować wykonanie orzeczenia w dziedzinie zobowiązań alimentacyjnych,
konieczne byłoby zebranie informacji na temat dłuŜnika.
Debaty na forum Komitetu ds. Prawa Cywilnego (zobowiązania alimentacyjne) wykazały
istnienie ogólnego porozumienia co do wprowadzenia takiego systemu, który juŜ w
przeszłości okazał się skuteczny w ramach innych aktów prawnych. Trzeba będzie jednak
jeszcze określić szczegółowe zasady działania takiego systemu.
W związku z tym prezydencja przypomina, Ŝe podobne zasady są obecnie opracowywane
na szczeblu międzynarodowym na forum Konferencji Haskiej i Ŝe naleŜy mieć na uwadze
negocjacje prowadzone w ramach tej organizacji. Niemniej jednak docelowo system, który
ma być wprowadzony na szczeblu wspólnotowym, powinien – tam, gdzie to niezbędne –
mieć szerszy zakres niŜ system, który rysuje się obecnie w ramach przyszłej konwencji
haskiej.
Rada wyraziła zgodę co do zasady wprowadzenia systemu, który umoŜliwi funkcjonalną
i skuteczną współpracę organów centralnych w zakresie zobowiązań alimentacyjnych;
szczegóły takiej współpracy muszą dopiero zostać wypracowane.
d)
Skutki transgraniczne
W uzasadnieniu Komisja wskazuje na transgraniczny charakter środków zawartych w jej
wniosku, podkreślając, Ŝe odpowiadają one środkom wymienionym w art. 65 Traktatu.
Komisja stwierdza równieŜ, Ŝe wniosek zawiera kilka środków słuŜących minimalnej
harmonizacji proceduralnej, która zdaniem Komisji ma charakter pomocniczy w stosunku
do pozostałych środków.
8364/07 (Presse 77)
14
PL
19.-20.IV.2007
Kilka delegacji uwaŜa, Ŝe proponowane rozporządzenie powinno wyraźnie, w osobnym
artykule, podawać definicję spraw transgranicznych, podobnie jak to czynią inne akty
prawne dotyczące współpracy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych. Niektóre
delegacje wyraziły równieŜ obawy dotyczące związku między zakresem zastosowania
proponowanego rozporządzenia a stosunkami z państwami trzecimi (zob. lit. e)).
Prezydencja pragnie zwrócić uwagę, Ŝe za podstawę prawną wniosku posłuŜyły Komisji
art. 61 lit. c) i art. 67 ust. 2 Traktatu. Art. 61 lit. c) zawiera odwołanie do art. 65, który
ogranicza kompetencje Wspólnoty do spraw cywilnych mających skutki transgraniczne.
Ponadto poniewaŜ wniosek odnosi się głównie do zasad dotyczących kolizyjności
jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz kolizji prawa, prezydencja uwaŜa, Ŝe
jasnym jest, iŜ proponowany akt prawny moŜe być stosowany wyłącznie do spraw
transgranicznych. W związku z tym prezydencja jest zdania, równieŜ z uwagi na inne, juŜ
przyjęte akty prawne w dziedzinie prawa cywilnego, Ŝe wyraźne określenie
transgranicznego charakteru omawianego aktu nie jest niezbędne.
Wobec powyŜszego prezydencja proponuje wyjaśnić w jednym z motywów, Ŝe
rozporządzenie ma zastosowanie wyłącznie w przypadkach mających skutki
transgraniczne, a tym samym – charakter międzynarodowy. W motywie tym moŜna by się
odnieść do wymogu ustalonego w art. 65 Traktatu i podać przykłady sytuacji, w których
zobowiązania alimentacyjne miałyby skutki transgraniczne.
W takim motywie, którego szczegółowe brzmienie naleŜy jeszcze omówić, mogłoby się
znaleźć stwierdzenie, Ŝe rozporządzenie ma zastosowanie np. w sytuacji, gdy wierzyciel
i dłuŜnik mają zwykłe miejsce pobytu w róŜnych państwach lub gdy orzeczenie wydane
w zakresie zobowiązań alimentacyjnych dotyczy dłuŜnika i wierzyciela, których zwykłe
miejsce pobytu znajduje się w tym samym państwie członkowskim, ale konieczne stało się
wykonanie tego orzeczenia w innym państwie członkowskim ze względu na
przeprowadzenie się tam dłuŜnika.
Rada wyraziła zgodę na takie podejście.
e)
Umowy z państwami trzecimi
We wniosku Komisji jest mowa jedynie o konwencjach i traktatach zawartych między
państwami członkowskimi (art. 49). Nie podjęto w nim kwestii konwencji i traktatów
zawartych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi.
8364/07 (Presse 77)
15
PL
19.-20.IV.2007
Ze względu na specyfikę dziedziny zobowiązań alimentacyjnych liczne państwa
członkowskie uwaŜają jednak za istotne, czy nawet konieczne, umoŜliwienie im w tej
konkretnej dziedzinie utrzymania czy zawierania – juŜ po przyjęciu proponowanego
rozporządzenia – dwustronnych umów z pewnymi państwami trzecimi. Oczywiste jest, Ŝe
takie dwustronne umowy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych nie powinny podwaŜać
zobowiązań państw członkowskich wynikających z prawa wspólnotowego – zgodnie
z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości. W świetle rozwiązania zaproponowanego
w lit. d) prezydencja proponuje zatem następujące rozwiązanie w odniesieniu do takich
umów:
W odniesieniu do obowiązujących umów dwustronnych prezydencja proponuje, aby
państwa członkowskie mogły utrzymać takie umowy zgodnie z systemem określonym
art. 307 Traktatu i ze względu na precedens, jaki stworzyło w tej dziedzinie rozporządzenie
(WE) nr 44/2001 („Bruksela I”). Jest zatem oczywiste, Ŝe umowy takie nie powinny
utrudniać stosowania systemu ustanowionego w proponowanym rozporządzeniu.
W odniesieniu do przyszłych umów dwustronnych i ewentualnej zmiany obowiązujących
dwustronnych umów z konkretnymi państwami trzecimi, prezydencja proponuje
ustanowienie procedury negocjacji i zawierania takich umów, inspirowanej istniejącymi
precedensami w prawie wspólnotowym, np. procedurą dla usług lotniczych. Taka
procedura powinna określać kryteria i warunki umoŜliwiające ocenę tego, czy zawarcie
danej umowy leŜy w interesie Wspólnoty. Jeśli nie, procedura powinna określać kryteria
i warunki dotyczące negocjacji i zawierania przez państwa członkowskie tego rodzaju
umów, w szczególności gdyby treść postanowień planowanej umowy róŜniła się od zasad
wspólnotowych; dzięki takiemu rozwiązaniu zyskano by pewność, Ŝe takie umowy nie
zagroŜą stosowaniu systemu ustanowionego przez proponowane rozporządzenie.
Rada zatwierdziła zasadę umoŜliwiania państwom członkowskim utrzymania lub
zawierania dwustronnych umów z państwami trzecimi w zakresie zobowiązań
alimentacyjnych bez uszczerbku dla wyłącznych zewnętrznych kompetencji Wspólnoty.
Odnośne kryteria i warunki powinny być przedmiotem dyskusji na późniejszym etapie”.
8364/07 (Presse 77)
16
PL
19.-20.IV.2007
Rada zwróciła się Komitetu ds. Prawa Cywilnego, by kontynuował dyskusje nad wnioskiem i w ten
sposób próbował wypracować rozwiązanie, które byłoby do przyjęcia dla wszystkich państw
członkowskich.
NaleŜy odnotować, Ŝe przepisy dotyczące jurysdykcji w sprawach z zakresu zobowiązań
alimentacyjnych istniały we Wspólnocie od czasu zawarcia w 1968 roku Konwencji brukselskiej
o jurysdykcji oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych.
Z konwencji brukselskiej zasady te zostały przeniesione do rozporządzenia wspólnotowego, w które
została ona przekształcona w 2000 roku: rozporządzenia (WE) 44/2001 (tzw. rozporządzenie
„Bruksela I”).
Wniosek będący przedmiotem obecnych dyskusji ma jednak zakres duŜo szerszy niŜ
rozporządzenie „Bruksela I”, poniewaŜ dotyczy on nie tylko jurysdykcji, lecz takŜe prawa
właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, a takŜe współpracy.
8364/07 (Presse 77)
17
PL
19.-20.IV.2007
PRAWO WŁAŚCIWE DLA ZOBOWIAZAŃ UMOWNYCH („RZYM I”)
Rada uzgodniła kilka kwestii związanych z przedmiotowym wnioskiem, wśród których na
wyróŜnienie zasługują:
„a) Zasada wyboru prawa przez strony umowy (art. 3)
Podobnie jak w konwencji rzymskiej podstawową zasadą stosowaną przy wyborze prawa
właściwego dla umowy jest wybór kraju, którego prawu strony chcą podlegać. Zasada ta
respektuje autonomię stron i jest szczególnie istotna w przypadku zobowiązań umownych
podejmowanych i regulowanych przez strony umowy (art. 3). JeŜeli jednak wszystkie inne
elementy stanu faktycznego są zlokalizowane w kraju innym niŜ kraj, którego prawo
zostało wybrane, wybór prawa nie pozwala stronom na unikanie stosowania tych
przepisów prawa tego pierwszego kraju, których nie moŜna wyłączyć w drodze umowy
(art. 3 ust. 4).
W odniesieniu do przepisów prawa wspólnotowego, których nie moŜna wyłączyć w drodze
umowy, Komisja zaproponowała, aby przepisom tym dać pierwszeństwo, w przypadku
gdy miałyby zastosowanie w danej sprawie. PoniewaŜ większość delegacji zajęła jednak
stanowisko, Ŝe przepisy prawa krajowego i prawa wspólnotowego, których nie moŜna
wyłączyć w drodze umowy, naleŜy traktować jednakowo – tak jak we wspólnym
stanowisku Rady w sprawie rozporządzenia „Rzym II” – Rada zgodziła się zastosować to
podejście.
b)
Prawo właściwe w przypadku niedokonania wyboru prawa (art. 4)
W przypadku niedokonania wyboru prawa przez strony art. 4 przewiduje zasadniczo dwa
kryteria wyboru prawa właściwego: zwykłe miejsce pobytu strony, na której spoczywa
obowiązek spełnienia świadczenia charakterystycznego, pod warunkiem Ŝe moŜna określić
to świadczenie (art. 4 ust. 1 i 2), lub w innym wypadku najściślejszy związek umowy
z danym krajem (art. 4 ust. 4).
8364/07 (Presse 77)
18
PL
19.-20.IV.2007
Delegacje uzgodniły, Ŝe ze względu na większą pewność prawną niektóre z najbardziej
typowych umów powinny być wyraźnie wymienione w art. 4 ust. 1. W przypadku gdy
umowa nie jest objęta art. 4 ust. 1, w szczególności gdy nie wchodzi w zakres jednej
z typowych umów wymienionych w tym ustępie, sąd musi zastosować art. 4 ust. 2.
Państwa członkowskie uznały równieŜ konieczność umieszczenia „klauzuli korekcyjnej”
pozwalającej na elastyczność, w przypadku gdy kryteria wymienione w art. 4 ust. 1 i 2
wyjątkowo nie dawałyby satysfakcjonującego wyniku, poniewaŜ z całokształtu
okoliczności sprawy wyraźnie wynikałoby, Ŝe umowa wykazuje w oczywisty sposób
ściślejszy związek z innym krajem (zob. art. 4 ust. 3).
Rada potwierdziła układ i treść art. 4 w wersji zawartej w addendum z wyjątkiem art. 4
ust. 1 lit. j1), który musi być jeszcze przedyskutowany przez Komitet ds. Prawa Cywilnego
(„Rzym I”).
c)
Indywidualne umowy o pracę (art. 6)
Delegacje uzgodniły, Ŝe podobnie jak w konwencji rzymskiej naleŜy wprowadzić
szczególny przepis zawierający odpowiednie kryteria wyboru prawa właściwego dotyczące
indywidualnych umów o pracę, stosowane w przypadku gdy wybór prawa nie zostanie
dokonany. W przypadku wyboru prawa przez strony pracownik nie powinien jednak tracić
ochrony, która przysługuje mu na podstawie przepisów prawa kraju, które byłyby
właściwe w przypadku niedokonania wyboru i których nie moŜna wyłączyć w drodze
umowy.
Rada osiągnęła porozumienie w sprawie przepisu dotyczącego indywidualnych umów
o pracę, który słuŜy zrównowaŜeniu interesów pracowników i pracodawców.
d)
Inne kwestie
Rada uzgodniła równieŜ brzmienie innych przepisów (art. 1 i 2, skreślenie art. 7, art. 9, 10,
14, 15, 16, 17, 19, 20 i 21)”.
8364/07 (Presse 77)
19
PL
19.-20.IV.2007
Projekt rozporządzenia „Rzym I” przekształca konwencję rzymską z 1980 roku we wspólnotowy
akt prawny. Celem jest zharmonizowanie we Wspólnocie norm kolizyjnych dotyczących
zobowiązań umownych. Dzięki tej harmonizacji nawet gdyby prawo materialne państw
członkowskich się róŜniło, wszystkie sądy państwa członkowskiego stosowałyby do danej umowy
to samo prawo materialne – swoje własne lub innego państwa. Na przykład jeŜeli zgodnie
z rozporządzeniem umowa podlega prawu francuskiemu, włoski sąd stosowałby w postępowaniu
dotyczącym tej umowy właśnie prawo francuskie; to samo robiłby sąd francuski lub sąd słoweński.
Daje to stronom większą pewność prawną.
Wniosek ten jest waŜnym krokiem ku pełnemu utworzeniu przestrzeni sprawiedliwości oraz
udoskonaleniu zasady wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych. NaleŜy go rozpatrywać
w kontekście rozporządzenia „Bruksela I” (jurysdykcja, uznawanie i wykonywanie decyzji
w sprawach cywilnych) oraz projektu rozporządzenia „Rzym II” (prawo właściwe dla zobowiązań
pozaumownych; obecnie projekt ten jest przedmiotem postępowania pojednawczego prowadzonego
z Parlamentem Europejskim).
8364/07 (Presse 77)
20
PL
19.-20.IV.2007
EUROPEJSKIE PRAWO ZOBOWIĄZAŃ
Rada uzgodniła, Ŝe określi swoje stanowisko wobec podstawowych aspektów przyszłych
wspólnych ram odniesienia dla europejskiego prawa zobowiązań.
Zaleciła Komitetowi ds. Prawa Cywilnego, by przeanalizował tę kwestię na podstawie dokumentu,
który zostanie przedłoŜony przez prezydencję.
NaleŜy przypomnieć, Ŝe wraz z wydaniem przez Komisję w lipcu 2001 roku komunikatu w sprawie
europejskiego prawa zobowiązań rozpoczął się proces konsultacji i dyskusji na temat tego, jak na
szczeblu europejskim rozwiązać problemy wynikające ze zróŜnicowania w UE krajowych
przepisów prawa zobowiązań. W planie działań podtrzymano konsultacyjny charakter tego procesu
i przedstawiono wnioski, do których doszła Komisja. Podsumowano równieŜ problemy, z którymi
zetknięto się podczas procesu konsultacji i które dotyczyły potrzeby jednolitego stosowania
wspólnotowego prawa zobowiązań i sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
W 2003 roku Rada przyjęła rezolucję w sprawie spójniejszego europejskiego prawa zobowiązań.
Uznała, Ŝe dla większej przejrzystości i spójności oraz dla uproszczenia prawa zobowiązań
szczególnie przydatne byłoby dalsze udoskonalenie, skonsolidowanie i skodyfikowanie
obowiązującego prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie zobowiązań, np. jeśli chodzi o prawo
konsumenckie oraz ramy prawne w zakresie usług finansowych.
Rada wyraziła takŜe pogląd, Ŝe uŜyteczne mogłoby być opracowanie ogólnych warunków
umownych dla całej UE. Takie ogólne warunki powinny jednak zostać opracowane przez same
strony umowy i powinny być dostosowane do wiąŜących przepisów prawa wspólnotowego
i krajowego, w tym przepisów dotyczących ochrony i informowania konsumentów.
WyraŜono takŜe opinię, Ŝe potrzeba dalszych przemyśleń nad koniecznością zastosowania
szczególnych środków pozasektorowych, np. dobrowolnego instrumentu w dziedzinie
europejskiego prawa zobowiązań. Komisja powinna to rozwaŜyć w ścisłej współpracy z państwami
członkowskimi i z naleŜytym uwzględnieniem zasady swobody umów.
8364/07 (Presse 77)
21
PL
19.-20.IV.2007
Program haski, przyjęty w listopadzie 2004 roku, mówi, Ŝe „w sprawach podlegających prawu
zobowiązań jakość istniejącego i przyszłego prawa Wspólnoty powinna zostać podniesiona za
pomocą konsolidacji, kodyfikacji i racjonalizacji obowiązujących instrumentów prawnych oraz
poprzez opracowanie wspólnych ram odniesienia. NaleŜy stworzyć forum w celu ustanowienia
i ułatwienia korzystania z warunków ogólnych prawa zobowiązań, które mogłyby być stosowane
przez spółki i stowarzyszenia branŜowe w Unii. NaleŜy podjąć działania w celu umoŜliwienia
Radzie prowadzenia bardziej systematycznego nadzoru nad jakością i spójnością wszelkich
wspólnotowych instrumentów prawa dotyczących współpracy w sprawach cywilnych”.
W 2006 roku Parlament Europejski wyraził swoją opinię w dwóch rezolucjach. Komisja
zapowiedziała, Ŝe przedłoŜy drugie sprawozdanie z postępów prac dotyczących europejskiego
prawa zobowiązań oraz weryfikacji dorobku prawnego.
8364/07 (Presse 77)
22
PL
19.-20.IV.2007
DECYZJA RAMOWA RADY W SPRAWIE WALKI Z RASIZMEM I KSENOFOBIĄ
W oczekiwaniu na wycofanie kilku zastrzeŜeń parlamentarnych Rada uzgodniła podejście ogólne
w sprawie wyŜej wymienionej decyzji ramowej.
Przewiduje ono, Ŝe we wszystkich państwach członkowskich UE karalne będą następujące umyślne
czyny:
–
publiczne nawoływanie do przemocy lub nienawiści – przez rozpowszechnianie
lub rozprowadzanie tekstów, obrazów lub innych materiałów – skierowanej przeciwko
grupie osób, którą definiuje się według rasy, koloru skóry, wyznawanej religii,
pochodzenia albo przynaleŜności narodowej lub etnicznej, lub przeciwko członkowi takiej
grupy;
–
publiczne aprobowanie, negowanie lub raŜące pomniejszanie
–
zbrodni ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości oraz zbrodni wojennych
w rozumieniu art. 6, 7 i 8 statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego
skierowanych przeciwko grupie osób, którą definiuje się według rasy, koloru skóry,
wyznawanej religii, pochodzenia albo przynaleŜności narodowej lub etnicznej, lub
przeciwko członkowi takiej grupy; oraz
–
zbrodni określonych przez trybunał norymberski (w art. 6 Karty Międzynarodowego
Trybunału Wojskowego załączonej do porozumienia londyńskiego z 1945 roku),
a skierowanych przeciwko grupie osób, którą definiuje się według rasy, koloru
skóry, wyznawanej religii, pochodzenia albo przynaleŜności narodowej lub etnicznej,
lub przeciwko członkowi takiej grupy.
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o karaniu jedynie takich czynów, które mogą
spowodować zakłócenie porządku publicznego lub które są kwalifikowane jako groźba, obraza czy
zniewaga.
Odniesienie do religii ma oznaczać co najmniej postępowanie stanowiące pretekst do kierowania
czynów przeciwko grupie osób, którą definiuje się według rasy, koloru skóry, pochodzenia albo
przynaleŜności narodowej lub etnicznej, lub przeciwko członkowi takiej grupy.
8364/07 (Presse 77)
23
PL
19.-20.IV.2007
Państwa członkowskie dopilnowują, aby sprawcy takich czynów podlegali karom o maksymalnym
wymiarze co najmniej od 1 roku do 3 lat pozbawienia wolności.
Decyzja ramowa nie wpływa na obowiązek przestrzegania praw podstawowych i ogólnych zasad
prawnych, w tym wolności wypowiedzi i wolności stowarzyszania się, zapisanych w art. 6 Traktatu
o Unii Europejskiej.
Państwa członkowskie nie będą zobowiązane do zmodyfikowania swoich przepisów
konstytucyjnych ani podstawowych zasad dotyczących wolności stowarzyszania się, wolności prasy
i wolności wypowiedzi.
Po przyjęciu decyzji ramowej państwa członkowskie będą miały dwa lata, aby dostosować się do
jej przepisów.
Oświadczenie, które zostanie włączone do
protokołu posiedzenia Rady w momencie przyjmowania decyzji ramowej
„W dniu (data) Rada Ministrów przyjęła decyzję ramową w sprawie zwalczania – na mocy
przepisów prawa karnego – pewnych form i przejawów rasizmu i ksenofobii. Celem tej decyzji
ramowej jest zbliŜenie przepisów prawa karnego i skuteczniejsze zwalczanie – dzięki wspieraniu
pełnej i efektywnej współpracy sądowej państw członkowskich – przestępstw będących przejawem
rasizmu i ksenofobii.
Decyzja ramowa dotyczy takich przestępstw jak nawoływanie do nienawiści i przemocy oraz
publiczne aprobowanie, negowanie lub raŜące pomniejszanie zbrodni ludobójstwa, zbrodni
przeciwko ludzkości oraz zbrodni wojennych. Jej stosowanie ograniczone jest do przestępstw
popełnionych ze względu na rasę, kolor skóry, wyznawaną religię, pochodzenie albo przynaleŜność
narodową lub etniczną. Nie obejmuje ona przestępstw popełnionych z innych powodów, np. przez
systemy totalitarne. Rada potępia jednak wszystkie te przestępstwa.
8364/07 (Presse 77)
24
PL
19.-20.IV.2007
Rada zwraca się do Komisji, by w ciągu dwóch lat od daty wejścia w Ŝycie decyzji ramowej
przeanalizowała i przedstawiła Radzie informacje na temat tego, czy potrzebny jest dodatkowy akt
prawny obejmujący publiczne aprobowanie, negowanie lub raŜące pomniejszanie zbrodni
ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości oraz zbrodni wojennych skierowanych przeciwko grupie
osób, którą definiuje się według kryteriów innych niŜ rasa, kolor skóry, wyznawana religia,
pochodzenie albo przynaleŜność narodowa lub etniczna – takich jak status społeczny lub
przekonania polityczne.
Jak stwierdzono w deklaracji berlińskiej, przyjętej 25 marca 2007 r., „integracja europejska
oznacza, Ŝe wyciągnęliśmy naukę z krwawych konfliktów i bolesnej historii”. W związku z tym
Komisja zorganizuje europejskie wysłuchanie publiczne na temat zbrodni ludobójstwa, zbrodni
przeciwko ludzkości oraz zbrodni wojennych popełnionych przez systemy totalitarne oraz na temat
osób, które publicznie aprobują, negują, raŜąco wypaczają lub pomniejszają te zbrodnie; podkreśla
przy tym, Ŝe naleŜy odpowiednio zadośćuczynić niesprawiedliwości i jeśli to stosowne, przedłoŜyć
projekt decyzji ramowej w sprawie tych przestępstw”.
8364/07 (Presse 77)
25
PL
19.-20.IV.2007
PRAWA PROCEDURALNE W POSTĘPOWANIU KARNYM W UNII EUROPEJSKIEJ
Rada postanowiła kontynuować prace nad przedmiotowym wnioskiem, tak by moŜliwe było
osiągnięcie porozumienia w czerwcu 2007 roku.
W dniach 1 i 2 czerwca 2006 r. Rada uzgodniła zasady dalszych prac nad wnioskiem.
Postanowiono ograniczyć zakres zastosowania proponowanej decyzji do prawa do informacji,
prawa do obrońcy, prawa do bezpłatnej obrony, prawa do korzystania z usługi tłumaczenia ustnego
oraz z usługi tłumaczenia pisemnego dokumentów proceduralnych. Rada poleciła takŜe swoim
organom przygotowawczym, by przeanalizowały środki praktyczne.
Podczas posiedzenia w dniach 15–16 czerwca 2006 r. Rada Europejska zaapelowała o zakończenie
rozmów na temat praw proceduralnych w postępowaniu karnym.
8364/07 (Presse 77)
26
PL
19.-20.IV.2007
KOMIET MIESZANY
SYSTEM INFORMACYJNY SCHENGEN (SIS)
Komitet mieszany odnotował stan prac w zakresie trzech projektów związanych z SIS, będących
obecnie w trakcie realizacji: SISone4all, sieć SIS i SIS II.
Portugalia poinformowała, Ŝe projekt SISone4all przebiega zgodnie z planem, a zatem zniesienie
kontroli granicznych przewidziane jest na koniec 2007 r. Sekretariat Rady prowadzi prace nad
procedurami przetargowymi związanymi z siecią SIS. Ze swej strony Komisja potwierdziła, Ŝe
projekt SIS II powinien być gotów do grudnia 2008 r.
FRONTEX
–
Utworzenie zespołów szybkiej interwencji granicznej
Komitet mieszany został poinformowany o sytuacji w zakresie tego wniosku. W szczególności
powiadomiono go o porozumieniu w sprawie projektu rozporządzenia, osiągniętym przez Radę
i Parlament Europejski. Po przegłosowaniu opinii przez Parlament Europejski rozporządzenie
zostanie niezwłocznie przyjęte, tak aby zespoły mogły rozpocząć działalność do lata 2007 r.
Po rozpoczęciu działalności zespoły szybkiej interwencji granicznej będą wysyłane do państw
członkowskich, aby przez określony czas dostarczać szybkiego wsparcia operacyjnego
występującemu o nie państwu członkowskiemu, które stanęło w obliczu wyjątkowej sytuacji
wymagającej pilnych działań, zwłaszcza gdy na pewne odcinki granic zewnętrznych masowo
napływają obywatele państw trzecich usiłujący nielegalnie przedostać się na terytorium tego
państwa członkowskiego. Rozporządzenie określi takŜe uprawnienia funkcjonariuszy straŜy
granicznej państw członkowskich, którzy uczestniczą we wspólnych akcjach i projektach
pilotaŜowych, a takŜe zadania, jakie mogą oni wykonywać.
–
Centralny rejestr wyposaŜenia technicznego („toolbox”), europejska sieć patroli,
europejski system nadzoru
Wiceprzewodniczący Komisji, Franco Frattini, i dyrektor wykonawczy FRONTEX-u, Ilkka
Laitanen, przekazali komitetowi mieszanemu aktualne informacje na temat postępów w tworzeniu
wspomnianego rejestru, a takŜe na temat rozwoju sytuacji w zakresie europejskiej sieci patroli
i europejskiego systemu nadzoru.
8364/07 (Presse 77)
27
PL
19.-20.IV.2007
System informacji wizowej (VIS)
Komitet mieszany przyjął do wiadomości najwaŜniejsze wyniki rozmów trójstronnych między
Radą, Parlamentem Europejskim a Komisją, które odbyły się w dniu 28 marca 2007 r. i dotyczyły
projektu rozporządzenia w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz wymiany przez
państwa członkowskie danych odnoszących się do wiz krótkoterminowych.
Wynik rozmów trójstronnych był obiecujący, a prezydencja Rady poinformowała, Ŝe osiągnięcie
porozumienia z Parlamentem w sprawie rozporządzenia dotyczącego VIS mogłoby nastąpić juŜ
w pierwszym czytaniu.
Prezydencja poinformowała Radę takŜe o aktualnej sytuacji w zakresie projektu decyzji Rady
w sprawie wglądu wyznaczonych organów państw członkowskich oraz wglądu Europolu do
wizowego systemu informacyjnego (VIS) w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym
i innym powaŜnym przestępstwom oraz w celu wykrywania i ścigania tych przestępstw.
Komitet mieszany uzgodnił pakiet kompromisowy, który ma być wykorzystany podczas dalszych
negocjacji z Parlamentem Europejskim z myślą o jak najszybszym osiągnięciu z tą instytucją
porozumienia w sprawie obu instrumentów.
*
*
*
Podczas obiadu komitet mieszany został poinformowany o aktualnej sytuacji w zakresie wniosku
dotyczącego decyzji ramowej Rady w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych
w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych. Prezydencja podkreśliła znaczenie
tego wniosku i potrzebę poczynienia szybkich postępów w pracach nad nim.
8364/07 (Presse 77)
28
PL
19.-20.IV.2007
EUROPOL
Rada odnotowała informacje o aktualnej sytuacji w zakresie poprawy zdolności operacyjnych
Europolu oraz w zakresie przyszłości Europolu.
Ostatnio w Ŝycie wszedł ostatni z trzech protokołów zmieniających zadania Europolu. Dzięki temu
znacznie poprawi się praca Europolu, gdyŜ na przykład protokół z dnia 28 listopada 2002 r. daje
funkcjonariuszom Europolu moŜliwość uczestniczenia w przyszłości we wspólnych zespołach
dochodzeniowych państw członkowskich. Uczestnictwo we wspólnych zespołach
dochodzeniowych umoŜliwi Europolowi skuteczniejsze niŜ dotąd wspieranie państw członkowskich
w dziedzinach takich, jak na przykład zwalczanie terroryzmu lub narkotyków.
Protokół ten pozwala Europolowi takŜe na składanie wniosków do państw członkowskich
o wszczynanie dochodzeń.
Oprócz wspomnianych protokołów takŜe opcje krótkoterminowe zatwierdzone przez Radę
w grudniu 2006 r. przyczynią się do znacznej poprawy działań operacyjnych Europolu.
Państwa członkowskie dąŜą takŜe do celu, jakim jest zdecydowana poprawa codziennej pracy
Europolu, poprzez zmianę konwencji o Europolu w decyzję Rady.
Oczekuje się, Ŝe po zastąpieniu konwencji o Europolu decyzją Rady w czerwcu 2007 r. Rada
podejmie decyzję w sprawie przyszłego finansowania Europolu oraz w sprawie regulaminu
pracowniczego.
*
*
*
Podczas obiadu ministrowie spraw wewnętrznych omówili przedstawione przez Komisję
sprawozdanie na temat sytuacji w zakresie komunikatów zapowiedzianych na maj 2007 r. i
dotyczących globalnego podejścia do migracji, a takŜe ustne sprawozdanie Komisji w sprawie
nielegalnego zatrudnienia i sytuacji uchodźców w Iraku i w sąsiednich krajach.
8364/07 (Presse 77)
29
PL
19.-20.IV.2007
–
Jeśli chodzi o globalne podejście do migracji, Rada Europejska w konkluzjach z 14 i 15
grudnia 2006 r. uzgodniła, Ŝe rozwaŜone zostaną sposoby uwzględnienia moŜliwości
legalnej migracji w politykach zewnętrznych UE celem wypracowania wywaŜonego
partnerstwa z państwami trzecimi. Rada Europejska zwróciła się do Komisji
o przedstawienie propozycji lepszego zorganizowania legalnych form przemieszczania się
pomiędzy UE a państwami trzecimi i lepszego informowania o takich formach migracji.
Komisja ma takŜe przyjąć komunikat w sprawie globalnego podejścia w sprawie migracji
do krajów wschodniej i południowo-wschodniej Europy.
–
Ministrowie wysłuchali ustnego sprawozdania wiceprzewodniczącego Komisji, Franca
Frattiniego, o „zwalczaniu siły napędzającej nielegalną imigrację: nielegalnego
zatrudnienia”.
Ministrowie stwierdzili, Ŝe nielegalne zatrudnienie, w tym zatrudnianie obywateli państw
trzecich, którzy nie są nieupowaŜnieni do podejmowania działalności zarobkowej, jest
główną przyczyną nielegalnej imigracji. Przyczyna ta powinna zostać usunięta poprzez
zastosowanie ogólnounijnych środków skierowanych przeciwko podmiotom
zatrudniającym nielegalnie przebywających na terytorium UE obywateli państw trzecich.
W oczekiwaniu na przyjęcie i transpozycję prawodawstwa UE państwa członkowskie
powinny obecnie nasilić egzekwowanie istniejących środków krajowych.
W konkluzjach z 14 i 15 grudnia 2006 r. Rada Europejska stwierdziła, Ŝe działania
wymierzone w nielegalne zatrudnienie zostaną nasilone na szczeblu państw członkowskich
i UE. Zwróciła się takŜe do Komisji o przedstawienie do kwietnia 2007 r. wniosków tej
sprawie. Rada z zainteresowaniem oczekuje na przedłoŜenie tych wniosków.
–
Jeśli chodzi o sytuację uchodźców w Iraku i krajach sąsiadujących, Wysoki Komisarz
ONZ do spraw Uchodźców szacuje, Ŝe w Iraku jest 1,9 mln osób wewnętrznie
przesiedlonych, a kolejne 2 mln osób schroniło się w pobliskich krajach, głównie w Syrii
(1,2 mln) i Jordanii (750 tys.). W lutym 2007 r. Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości
i Spraw Wewnętrznych po raz pierwszy poruszyła kwestię coraz większej ilości
składanych w Europie wniosków o azyl. Od tamtej pory kwestia ta, podobnie jak sytuacja
uchodźców w Syrii i Jordanii, omawiana była na forum róŜnych organów
przygotowawczych Rady. Oczekuje się, Ŝe Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych
obradująca w poniedziałek, 23 kwietnia 2007 r. przyjmie konkluzje w sprawie ogólnej
sytuacji w Iraku i w krajach sąsiadujących, w tym takŜe w sprawie potrzeb uchodźców
i przesiedleńców wewnętrznych w zakresie pomocy humanitarnej.
8364/07 (Presse 77)
30
PL
19.-20.IV.2007
OTHER ITEMS APPROVED
WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAWY WEWNĘTRZNE
UE i Rosja – ułatwienia wizowe i umowy o readmisji
Rada przyjęła decyzje zatwierdzające zawarcie: umowy między UE a Rosją o ułatwieniach
w wydawaniu wiz obywatelom UE i Rosji oraz umowy o readmisji (6971/07, 6972/07).
Obie umowy podpisano w Soczi (Rosja) w dniu 25 maja 2006 r.
Celem umowy dotyczącej wiz jest ułatwianie, na zasadzie wzajemności, wydawania obywatelom
UE i Rosji wiz na pobyt o planowanej długości nieprzekraczającej 90 dni w okresie 180 dni.
Umowa nie będzie miała zastosowania na terytorium Danii, Irlandii ani Zjednoczonego Królestwa.
Umowa o readmisji ustala, na zasadzie wzajemności, szybkie i skuteczne procedury
identyfikowania osób, które nie spełniają lub przestały spełniać warunki wjazdu, pobytu lub
zamieszkiwania na terytorium Rosji lub jednego z państw członkowskich UE, procedury powrotu
takich osób oraz procedury ułatwiające tranzyt takich osób w duchu współpracy. Umowa nie będzie
miała zastosowania na terytorium Danii.
Europejska sieć sądowa – konkluzje Rady
Rada przyjęła następujące konkluzje w sprawie wytycznych do dalszych prac w dziedzinie
europejskiej sieci sądowej:
8364/07 (Presse 77)
31
PL
19.-20.IV.2007
„a)
Zasoby i organizacja pracy punktów kontaktowych
Punkty kontaktowe są podstawowym elementem współpracy sądowniczej między państwami
członkowskimi, dlatego teŜ wszystkie państwa członkowskie powinny dopilnować, by działały one
w sposób wydajny i miały dostęp do zasobów niezbędnych do wykonywania powierzonych im
zadań. Poszczególne państwa członkowskie powinny jednak mieć moŜliwość wyboru najlepszego
sposobu organizacji swoich punktów kontaktowych.
b)
Powiązania pomiędzy punktami kontaktowymi a sędziami
Przekazywanie informacji pomiędzy punktami kontaktowymi a sędziami jest niezbędne dla
sprawnego przebiegu procedur o transgranicznym znaczeniu, państwa członkowskie powinny
jednak mieć moŜliwość przekazywania takich informacji w dowolnie wybrany sposób. Nie naleŜy
nakładać na państwa członkowskie obowiązku wyznaczenia sędziego jako punktu kontaktowego.
c)
Wymiana informacji pomiędzy punktami kontaktowymi a sądami
Istotne wydaje się zapewnienie kanałów komunikacyjnych pomiędzy punktami kontaktowymi
państwa członkowskiego a jego sądami lokalnymi, jednak sposób praktycznej organizacji takiej
komunikacji powinien zaleŜeć od wewnętrznej struktury kaŜdego państwa członkowskiego, dlatego
teŜ kwestia ta leŜy w gestii kaŜdego państwa członkowskiego.
d)
Krajowa organizacja sieci
Sieć powinna być zorganizowana w poszczególnych państwach członkowskich w taki sposób, by
mogła działać zgodnie z celami określonymi w art. 3 ust. 2 decyzji 2001/470/WE; decyzje
dotyczące szczegółów organizacyjnych powinny natomiast być podejmowane przez poszczególne
państwa członkowskie.
8364/07 (Presse 77)
32
PL
19.-20.IV.2007
e)
Zakończenie prac nad stroną internetową
Strona internetowa sieci jest bardzo uŜytecznym narzędziem, dlatego teŜ naleŜy podjąć wysiłki
w celu jak najszybszego zakończenia prac nad utworzeniem tej strony we wszystkich językach, tak
by była ona dostępna dla wszystkich obywateli UE na takich samych zasadach. Strona ta jest juŜ
szeroko wykorzystywana przez specjalistów, ale poszczególne państwa członkowskie mogłyby
dostarczać ogółowi społeczeństwa dodatkowych informacji na temat istnienia takiej strony
internetowej.
f)
Kampanie informacyjne w państwach członkowskich
W celu jak najsprawniejszego wykorzystywania sieci w praktyce, naleŜy prowadzić kampanie
informacyjne celem przekazywania sądom krajowym informacji na temat działań w ramach sieci.
Kampanie informacyjne dotyczące usług dostępnych publicznie mogłyby być takŜe kierowane do
prawników.
g)
Wsparcie dla prawodawstwa wspólnotowego
Sieć moŜe odgrywać istotną rolę w identyfikowaniu trudności związanych ze stosowaniem
przyjętych aktów; za jej pomocą Komisja moŜe zatem otrzymywać istotne informacje zwrotne
w chwili poddawania przyjętych aktów przeglądowi.
NaleŜy jednak dopilnować, by sieć nie wpływała na proces podejmowania decyzji ustanowiony
w Traktacie. Działania w ramach sieci nie powinny wykraczać poza działania słuŜące celom,
o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. b) decyzji 2001/470/WE. Opracowywane wskazówki praktyczne
powinny mieć charakter opisowy. Powinny zawierać przykłady konkretnych spraw, ale nie
powinny w Ŝadnym razie stanowić próby interpretacji.
h)
Grupy dyskusyjne on-line
Przyjmuje się do wiadomości fakt, Ŝe wydane przez Komisję zalecenie nr 8 w sprawie utworzenia
grup dyskusyjnych on-line ogranicza się do sugestii, by punkty kontaktowe, poza rzeczywistymi
spotkaniami, kontaktowały się ze sobą on-line.
8364/07 (Presse 77)
33
PL
19.-20.IV.2007
i)
Bezpośredni dostęp obywateli do punktów kontaktowych
Głównym zadaniem punktów kontaktowych wyznaczonych przez państwa członkowskie jest
zapewnienie sprawnej współpracy sądowej. Nie mają one za zadanie zapewniania obywatelom
porad prawnych. Zasoby punktów kontaktowych są ograniczone, a publiczny dostęp do sieci
spowodowałby zwiększenie liczby zapytań, z których realizacją punkty te miałyby trudności.
Ponadto zapytania od obywateli w większości dotyczyłyby przypadków o charakterze krajowym
i w związku z tym właściwe ograny państw członkowskich byłyby lepszym źródłem informacji
w tym zakresie.
Dlatego teŜ punkty kontaktowe nie powinny być bezpośrednio dostępne dla obywateli. NaleŜy
jednak dołoŜyć starań, by ogół społeczeństwa był świadom, jakie informacje moŜna znaleźć na
stronie internetowej (patrz lit. e)).
j)
Bezpośredni dostęp prawników do punktów kontaktowych
Z przyczyn wymienionych w pkt i) prawnicy takŜe nie powinni na tym etapie mieć bezpośredniego
dostępu do punktów kontaktowych. MoŜna by jednak rozwaŜyć moŜliwość udzielenia niektórym
prawnikom pewnego stopnia dostępu do sieci w przyszłości. Dostęp taki musiałby być jednak
określony przez Radę.
k)
Współpraca pomiędzy europejską siecią sądową a siecią europejskich ośrodków
konsumentów
Sieć powinna ściśle współpracować z siecią europejskich ośrodków konsumentów w celu jak
najlepszego wykorzystania dostępnych zasobów.
8364/07 (Presse 77)
34
PL
19.-20.IV.2007
l)
RozróŜnienie instytucjonalne pomiędzy punktami kontaktowymi a organami centralnymi
Państwa członkowskie powinny móc decydować o tym, czy konieczne jest rozróŜnienie
instytucjonalne pomiędzy punktami kontaktowymi a organami centralnymi. Dotychczasowe
doświadczenia w państwach członkowskich, w których zadania obydwu organów zostały
połączone, nie wykazały Ŝadnych problemów. Państwa członkowskie są świadome potrzeby
zapewnienia zasobów niezbędnych do sprawnego wykonywania zadań.
m)
Regularne spotkania przedstawicieli organów centralnych i punktów kontaktowych
NaleŜy zapewnić optymalny przepływ informacji pomiędzy organami centralnymi a punktami
kontaktowymi, w przypadku gdy ich działania nie są połączone. Posiedzenia powinny być
organizowane w sposób elastyczny, stosownie do konkretnych potrzeb.
n)
Stosunki pomiędzy siecią a innymi europejskimi sieciami skupiającymi instytucje sądowe
i sędziów
W ramach sieci naleŜy ustanowić ścisłe stosunki z innymi europejskimi sieciami skupiającymi
instytucje sądowe i sędziów, jeŜeli słuŜy to budowaniu wzajemnego zaufania i wykorzystaniu
synergii.
o)
Organizacja i sposoby prowadzenia posiedzeń sieci
W celu usprawnienia pracy sieci istotne jest, by o jej działaniach stale informować stosowne
organy, takie jak Komitet ds. Prawa Cywilnego. NaleŜy zapewnić regularniejsze kontakty
przedstawicieli sieci i Komitetu ds. Prawa Cywilnego, nie ma jednak potrzeby sformalizowanych
wspólnych posiedzeń”.
8364/07 (Presse 77)
35
PL
19.-20.IV.2007
Program szczegółowy UE „Prawa podstawowe i obywatelstwo” na okres 2007–2013
Rada przyjęła decyzję ustanawiającą na okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r. program
szczegółowy „Prawa podstawowe i obywatelstwo” jako część programu ogólnego „Prawa
podstawowe i sprawiedliwość”. (16505/06)
Główne cele programu to: wspieranie rozwoju społeczeństwa europejskiego, w którym szanuje się
prawa podstawowe; wzmacnianie społeczeństwa obywatelskiego oraz propagowanie otwartego,
przejrzystego i regularnego dialogu z nim na temat praw podstawowych; zwalczanie rasizmu,
ksenofobii i antysemityzmu oraz upowszechnianie postawy większego zrozumienia dla innych
kultur i wyznań i większej tolerancji w całej Unii Europejskiej.
Program będzie wprowadzany w Ŝycie w obszarze podlegającym stosowaniu prawa
wspólnotowego.
Ogólne cele programu przyczynią się do rozwoju i realizacji polityk Wspólnoty w pełnej zgodności
z prawami podstawowymi, uzupełniając jednocześnie cele realizowane przez Agencję Praw
Podstawowych Unii Europejskiej.
Program UE w zakresie profilaktyki narkotykowej i informacji o narkotykach na okres 2007–
2013
Rada osiągnęła porozumienie polityczne w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego decyzji
Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej na lata 2007–2013 program szczegółowy
„Profilaktyka narkotykowa i informacje o narkotykach” w ramach ogólnego programu UE
w zakresie praw podstawowych i sprawiedliwości; decyzja ma pomóc w zapewnieniu wysokiego
poziomu ochrony zdrowia ludzkiego oraz zmniejszeniu negatywnych skutków zdrowotnych
związanych z zaŜywaniem narkotyków.
Na jednym z nadchodzących posiedzeń Rada przyjmie wspólne stanowisko i przedłoŜy je
Parlamentowi Europejskiemu do drugiego czytania w ramach procedury współdecyzji.
8364/07 (Presse 77)
36
PL
19.-20.IV.2007
Wspomniany program ma słuŜyć realizacji celów określonych w strategii antynarkotykowej UE na
lata 2005–2012 i w planie działania UE w zakresie narkotyków na lata 2005–2008 i 2009–2012;
będzie wspierał projekty mających na celu profilaktykę narkotykową, w tym poprzez podjęcie
kwestii zmniejszania szkodliwych skutków zaŜywania narkotyków i kwestii metod leczenia
uwzględniających najnowsze odkrycia naukowe.
Koperta finansowa przeznaczona na realizację programu wynosi 21,35 mln EUR w okresie 2007–
2013.
Program UE „Wymiar sprawiedliwości w sprawach cywilnych” na lata 2007–2013
Rada osiągnęła porozumienie polityczne w sprawie projektu decyzji ustanawiającej na lata 2007–
2013 program szczegółowy „Wymiar sprawiedliwości w sprawach cywilnych” jako część programu
ogólnego „Prawa podstawowe i sprawiedliwość”. (8021/07)
Na jednym z nadchodzących posiedzeń Rada przyjmie wspólne stanowisko i przedłoŜy je
Parlamentowi Europejskiemu do drugiego czytania w ramach procedury współdecyzji.
Program „Wymiar sprawiedliwości w sprawach cywilnych” ma na celu poprawę wzajemnego
zrozumienia systemów prawnych i sądowych państw członkowskich oraz zmniejszenie przeszkód
we współpracy sądowej w sprawach cywilnych, co usprawni funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
Koperta finansowa przeznaczona na realizację programu wynosi 109,3 mln EUR w okresie 2007–
2013.
8364/07 (Presse 77)
37
PL
19.-20.IV.2007
Szóste posiedzenie Stałej Rady Partnerstwa UE – Rosja
Rada przyjęła opatrzony uwagami porządek obrad na szóste posiedzenie Stałej Rady Partnerstwa
UE – Rosja (wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne), które odbędzie się w Moskwie
w dniach 23–24 kwietnia 2007 r.
Program prac agencji Frontex na 2007 r.
Rada przyjęła do wiadomości program prac Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą
Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex) na
2007 r.
Agencja Frontex koordynuje współpracę operacyjną państw członkowskich w zakresie zarządzania
granicami zewnętrznymi UE, wspomaga państwa członkowskie w szkoleniu krajowych
funkcjonariuszy straŜy granicznej, w tym w ustanawianiu wspólnych norm szkoleniowych,
przeprowadza analizy ryzyka, śledzi rozwój badań mających znaczenie dla kontroli i ochrony
granic zewnętrznych, wspomaga państwa członkowskie w sytuacjach wymagających zwiększonej
pomocy technicznej i operacyjnej na granicach zewnętrznych oraz udziela państwom członkowskim
niezbędnego wsparcia w organizowaniu wspólnych operacji wydalania imigrantów.
Orzeczenie w trybie prejudycjalnym w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości
Rada zatwierdziła wysłanie do Trybunału Sprawiedliwości UE pisma zawierającego uwagi
w sprawie trybu rozpatrywania pytań prejudycjalnych dotyczących obszaru wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości (7646/07).
8364/07 (Presse 77)
38
PL
19.-20.IV.2007
Doręczanie dokumentów sądowych i pozasądowych
Rada potwierdziła osiągnięte podczas posiedzenia w dniach 1–2 czerwca 2006 r. porozumienie
w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie doręczania w państwach
członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych,
uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000.
Wspólne stanowisko zostanie przyjęte po sprawdzeniu tekstu przez prawników lingwistów.
Wniosek ma na celu dalszą poprawę i przyspieszenie przekazywania i doręczania tego rodzaju
dokumentów przesyłanych pomiędzy państwami członkowskimi, co ma nastąpić dzięki
uproszczeniu stosowania określonych przepisów rozporządzenia i zwiększeniu pewności prawnej
z punktu widzenia wnioskodawcy i odbiorcy.
Rozporządzenie „RZYM II”
W ramach procedury współdecyzji Rada postanowiła nie zatwierdzać wszystkich poprawek
Parlamentu Europejskiego przyjętych w drugim czytaniu1 projektu rozporządzenia dotyczącego
prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych („RZYM II”). Następnie, zgodnie z Traktatem
WE i w porozumieniu z Parlamentem Europejskim, Rada postanowiła zwołać komitet
pojednawczy.
ZWALCZANIE TERRORYZMU
Wymiana informacji na temat wydalania obywateli państw trzecich
Rada przyjęła następującą rezolucję:
1
5516/07
8364/07 (Presse 77)
39
PL
19.-20.IV.2007
„RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
UWZGLĘDNIAJĄC:
(1)
Plan działania Unii Europejskiej w sprawie walki z terroryzmem, zmieniony
i zatwierdzony przez Komitet Stałych Przedstawicieli w dniu 16 lutego 2006 r.,
a w szczególności punkt 3.1.13 tego planu wzywający Radę do wypracowania „wspólnego
podejścia do wymiany informacji dotyczących deportacji i wydaleń związanych
z terroryzmem”.
(2)
Plan działania Unii Europejskiej w walce z radykalizacją postaw i rekrutacją terrorystów,
w szczególności zadanie przewidziane w działaniu nr 42,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ REZOLUCJĘ:
1.
JeŜeli właściwe (administracyjne lub sądowe) organy państwa członkowskiego podjęły
decyzję o wydaleniu ze swojego terytorium obywatela państwa trzeciego z powodu
zachowań związanych z działalnością terrorystyczną lub będących wyraźnym i umyślnym
prowokowaniem do dyskryminacji, nienawiści lub przemocy przeciwko określonej osobie
lub grupie osób, organy te jak najszybciej poinformują o tym zgodnie z krajowym
prawodawstwem właściwe słuŜby pozostałych państw członkowskich. Wymiana
informacji będzie słuŜyć jako system ostrzegania. Do państw członkowskich naleŜy
decyzja co do sposobu wykorzystania dostarczonych informacji, zgodnie z właściwym
prawem krajowym i właściwymi procedurami.
2.
Właściwe słuŜby państw członkowskich będą w tym celu korzystały z kanału bezpiecznej
sieci biur łącznikowych.
8364/07 (Presse 77)
40
PL
19.-20.IV.2007
3.
Procedura ta będzie stosowana, gdy właściwy organ zdecyduje, Ŝe jakakolwiek osoba,
o której mowa w pkt 1, będąca obywatelem państwa trzeciego, ma być wydalona z danego
terytorium. Na mocy niniejszej rezolucji przesyłane będzie równieŜ sześciomiesięczne
podsumowanie.
4.
Rezolucja nie powoduje wymogu harmonizacji zasad, na których opiera się wydalenie
osób z terytorium państwa członkowskiego UE.
Nie koliduje ona z dyskrecjonalnymi uprawnieniami właściwego organu kaŜdego państwa
członkowskiego do wydania obywatelowi państwa obcego zgody na pobyt – czasowy bądź
inny – na swoim terytorium lub odmowy takiej zgody.
Przekazywanie informacji, o których mowa w pkt 1, pozostaje bez uszczerbku dla
stosowania postanowień art. 96 ust. 3 konwencji wykonawczej do Układu z Schengen
z dnia 14 czerwca 1985 r.
5.
Rezultaty wprowadzania w Ŝycie niniejszej rezolucji zostaną ocenione przez Radę jeden
rok po jej przyjęciu. Ocena będzie skupiała się wyłącznie na aspekcie ilościowym
wymiany informacji i nie będzie uwzględniała dostępu do indywidualnych informacji
imiennych, zgodnie z prawodawstwem dotyczącym ochrony danych”.
Zalecenia Rady dla państw członkowskich
Rada zatwierdziła streszczenie sprawozdania z realizacji zaleceń Rady UE dotyczących działań
państw członkowskich przeciwko terroryzmowi. (5356/2/07)
Sprawozdanie z realizacji zaleceń Rady dotyczących działań państw członkowskich przeciwko
terroryzmowi:
8364/07 (Presse 77)
41
PL
19.-20.IV.2007
–
opisuje przesłanki i tryb realizacji zaleceń
–
przedstawia główne spostrzeŜenia i wnioski wynikające z realizacji zaleceń,
–
zawiera propozycje działań pokontrolnych, niezaleŜnie od wskazówek co do drugiej rundy.
Europejski program ochrony infrastruktury krytycznej – konkluzje Rady
Rada przyjęła następujące konkluzje:
„RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
–
PRZYPOMINAJĄC, Ŝe w konkluzjach Rady Europejskiej, której posiedzenie odbyło się
w dniach 17–18 czerwca 2004 r., Komisja została poproszona o przygotowanie ogólnej
strategii zwiększenia ochrony infrastruktury krytycznej;
–
PRZYPOMINAJĄC, Ŝe w dniu 22 października 2004 r. Komisja przedstawiła komunikat
„Ochrona infrastruktury strategicznej w walce z terroryzmem”;
–
PRZYPOMINAJĄC, Ŝe w konkluzjach Rady Europejskiej, której posiedzenie odbyło się
w dniach 16–17 grudnia 2004 r., został zaakceptowany zamiar zaproponowania przez
Komisję europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej;
–
PRZYPOMINAJĄC, Ŝe w deklaracji z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie reakcji UE na ataki
bombowe w Londynie Rada ds. WSiSW potwierdziła zamiar uzgodnienia przed końcem
2005 roku treści europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej;
–
PRZYPOMINAJĄC zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 7 czerwca 2005 r.
w sprawie ochrony infrastruktury o kluczowym znaczeniu w ramach walki z terroryzmem;
8364/07 (Presse 77)
42
PL
19.-20.IV.2007
–
PRZYPOMINAJĄC zieloną księgę przedstawioną przez Komisję w dniu 17 listopada
2005 r. oraz późniejsze konsultacje w sprawie europejskiego programu ochrony
infrastruktury krytycznej;
–
PRZYPOMINAJĄC konkluzje Rady z 1–2 grudnia 2005 r. w sprawie zasad europejskiego
programu ochrony infrastruktury strategicznej;
–
PRZYPOMINAJĄC komunikat Komisji w sprawie europejskiego programu ochrony
infrastruktury krytycznej i wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Rady w sprawie
rozpoznania i wyznaczenia europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb
w zakresie zwiększenia jej ochrony;
1.
Podkreśla, Ŝe to państwa członkowskie ponoszą ostateczną odpowiedzialność
za koordynację przygotowań do ochrony infrastruktury krytycznej znajdującej się na ich
terytorium. Jednocześnie Rada podkreśla, Ŝe działanie na szczeblu Wspólnoty Europejskiej
(WE) – prowadzone z poszanowaniem zasady pomocniczości i odpowiednim
uwzględnieniem dostępnych środków budŜetowych określonych w ramach finansowych na
lata 2007–2013 – mogłoby przynieść korzyści dzięki wspieraniu i uzupełnianiu działań
państw członkowskich. Do obowiązków państw członkowskich naleŜą – przy właściwym
uwzględnieniu kompetencji Wspólnoty – analiza ryzyka i ocena zagroŜeń w odniesieniu do
europejskiej infrastruktury krytycznej znajdującej się na ich terytorium, a takŜe
utrzymywanie kontaktów z właścicielami i operatorami infrastruktur oraz wymiana
informacji z Komisją na podstawie sporządzanych zestawień.
2.
Z zadowoleniem przyjmuje starania Komisji na rzecz opracowania europejskiej procedury
rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb
w zakresie zwiększenia jej ochrony. Procedura ta powinna być oparta na odpowiednich
definicjach i uwzględniać zarówno kryteria przekrojowe, jak i sektorowe oraz słuŜyć
skoncentrowaniu działań na infrastrukturach, których uszkodzenie lub zniszczenie miałoby
powaŜne konsekwencje. Rada uwaŜa takŜe, Ŝe opracowanie takiej procedury –
z poszanowaniem kompetencji państw członkowskich i Wspólnoty – byłoby szczególnie
korzystne.
8364/07 (Presse 77)
43
PL
19.-20.IV.2007
3.
Właściciele i operatorzy europejskich infrastruktur krytycznych, w tym przedstawiciele
sektora prywatnego, powinni się aktywnie włączyć w te działania. Ich zadaniem jest
zastosowanie – przy wykorzystaniu róŜnych moŜliwości i ustaleń, a takŜe działań
dobrowolnych – odpowiednich środków słuŜących ochronie własnych infrastruktur.
Do środków tych moŜe naleŜeć opracowywanie planów bezpieczeństwa i wyznaczanie
urzędników łącznikowych ds. bezpieczeństwa. Koszty stosowania tych środków
ponoszone przez właścicieli i operatorów powinny być proporcjonalne i niewygórowane.
4.
Podkreśla, Ŝe w jak największym stopniu naleŜy wykorzystać zalecenia, dzielić się
informacjami i wymieniać sprawdzone rozwiązania na szczeblu WE, upowszechniając
w ten sposób dobrowolne stosowanie środków ochrony przez właścicieli i operatorów
europejskich infrastruktur krytycznych. Rada przeanalizuje korzyści wynikające
ze stosowania dalszych środków przyjętych w celu zapewnienia w obrębie całej Unii
Europejskiej norm bezpieczeństwa i porównywalnych warunków konkurencji. Rada
podkreśla, Ŝe wszelkie ramy powinny być jasne i spójne; naleŜy unikać powielania
środków, aktów prawnych lub przepisów oraz sprzeczności między nimi.
5.
Popiera pomysł opracowania planu działania na rzecz realizacji europejskiego programu
ochrony infrastruktury krytycznej. Państwa członkowskie będą w pełni zaangaŜowane
w przygotowanie tego planu. Współpraca Komisji Europejskiej i państw członkowskich
powinna opierać się na przejrzystych zasadach, zwłaszcza na etapie przygotowań.
6.
Stwierdza, Ŝe nawiązana na szczeblu WE współpraca między istniejącymi
w poszczególnych państwach członkowskich punktami kontaktowymi ds. ochrony
infrastruktury krytycznej – ustanowiona w konkluzjach Rady z 1–2 grudnia 2005 r. –
okazała się przydatna. Współpracę tę naleŜy wzmocnić przez utworzenie grupy
kontaktowej ds. ochrony infrastruktury krytycznej w celu ułatwienia koordynacji oraz
wymiany informacji i sprawdzonych rozwiązań przy naleŜytym uwzględnieniu
kompetencji instytucji WE wynikających z Traktatów.
8364/07 (Presse 77)
44
PL
19.-20.IV.2007
7.
Komisja wraz z grupą kontaktową ds. ochrony infrastruktury krytycznej moŜe tworzyć
grupy ekspertów na szczeblu UE w celu wykorzystania ich praktycznej i fachowej wiedzy.
Zakres działania takich grup i czas, na jaki zostały powołane, powinien zostać wyraźnie
określony. Grupy te będą pełniły funkcje doradcze, nie naruszając kompetencji
i uprawnień decyzyjnych państw członkowskich ani Rady Unii Europejskiej.
8.
Ilekroć do realizacji europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej niezbędna
okaŜe się w obrębie danej grupy lub organu wymiana informacji szczególnie chronionych
lub niejawnych, naleŜy ściśle przestrzegać przepisów wynikających z odpowiednich
procedur i regulacji dotyczących bezpieczeństwa.
9.
Zachęca państwa członkowskie do podejmowania wszelkich odpowiednich działań
słuŜących ochronie infrastruktury krytycznej. Rada dostrzega, Ŝe obecne działania państw
członkowskich przyjmują róŜne formy, i zwróci szczególną uwagę na to, w jaki sposób
przyszłe środki ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej umoŜliwią dalsze
stosowanie tego podejścia we wspólnych ramach. Państwa członkowskie mogą podjąć
decyzję o przyjęciu propozycji Komisji, która gotowa jest udzielać wsparcia w zakresie
ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej oraz przekazywać wyniki badań otrzymane
na szczeblu WE i od państw członkowskich.
10.
Uznaje zewnętrzny wymiar problematyki ochrony infrastruktury krytycznej. Przy
współpracy WE z państwami trzecimi nie naleŜy naruszać kompetencji Rady i Komisji
wynikających z Traktatów.
11.
Nadal prowadzić będzie dyskusję – zgodnie z załoŜeniami powyŜszych konkluzji – na
temat przedstawionego przez Komisję komunikatu, w tym planu działania, oraz wniosku
Komisji dotyczącego dyrektywy”.
8364/07 (Presse 77)
45
PL
19.-20.IV.2007
STOSUNKI ZEWNĘTRZNE
Iran – wprowadzenie środków ograniczających
Rada przyjęła rozporządzenie mające na celu wykonanie wspólnego stanowiska Rady
(2007/140/WPZiB)1 przyjętego w lutym tego roku zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa
Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1737 (2006), która to rezolucja ma skłonić Iran, by
niezwłocznie zawiesił niektóre działania jądrowe stwarzające zagroŜenie rozprzestrzeniania broni
(7642/1/07).
Wprowadzone środki ograniczające obejmowały:
–
zakaz dostarczania towarów, technologii lub pomocy technicznej lub finansowej, które
mogłyby przyczynić się do działań związanych ze wzbogacaniem i ponownym
przetwarzaniem uranu lub z cięŜką wodą lub do opracowania systemów przenoszenia broni
jądrowej;
–
zamroŜenie aktywów osób i podmiotów wymienionych w rezolucji Rady Bezpieczeństwa
ONZ nr 1737 (2006) i wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet
ds. Sankcji, a takŜe innych osób lub podmiotów bezpośrednio związanych z działalnością
Iranu stwarzającą zagroŜenie rozprzestrzeniania broni jądrowej lub wspierające taką
działalność lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;
Rozporządzenie ma słuŜyć wykonaniu tych środków ograniczających, wchodzących w zakres
Traktatu WE, szczególnie z myślą o zapewnieniu ich jednolitego stosowania we wszystkich
państwach członkowskich.
Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej w Sudanie
Rada przyjęła decyzję w sprawie mianowania pana Torbena Brylle'a (z Danii) Specjalnym
Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Sudanie od dnia 1 maja 2007 r. Mandat SPUE
w Sudanie określony jest we wspólnym działaniu 2007/108/WPZiB 2.
Patrz oświadczenie wysokiego przedstawiciela Javiera Solany S125/07 i komunikat prasowy
8623/07.
1
2
Dz.U. L 61 z 28.2.2007, str. 49.
Dz.U. L 46 z 16.2.2007, str. 63.
8364/07 (Presse 77)
46
PL
19.-20.IV.2007
Układ euro-śródziemnomorski między UE a Algierią – rozszerzenie
Rada przyjęła decyzję w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania protokołu do układu
euro-śródziemnomorskiego z Algierią w celu uwzględnienia przystąpienia do UE w maju 2004 r.
dziesięciu nowych państw członkowskich (7335/07, 7812/1/07).
SPRAWY OGÓLNE
Sąd do spraw SłuŜby Publicznej Unii Europejskiej – regulamin
Kwalifikowaną większością głosów Rada zatwierdziła regulamin Sądu do spraw SłuŜby Publicznej
Unii Europejskiej, utworzonego decyzją Rady 2004/752/WE, Euratom z dnia 2 listopada 2004 r.1
(7844/07)
SPRAWY GOSPODARCZE I FINANSOWE
Europejski Fundusz Inwestycyjny – udział Wspólnoty w podwyŜszeniu kapitału
Rada przyjęła decyzję przyznającą 100 mln EUR z budŜetu ogólnego UE na udział w podwyŜszeniu
kapitału Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego (7537/07).
W ramach wsparcia realizacji strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia,
Wspólnota obejmie nowe udziały w EFI o wartości 25 mln EUR rocznie w czteroletnim okresie
2007–2010.
Wśród członków załoŜycieli EFI, który utworzono w 1994 r., znajdują się: Wspólnota Europejska
(reprezentowana przez Komisję Europejską), Europejski Bank Inwestycyjny oraz szereg instytucji
finansowych.
1
Dz.U. L 333 z 9.11.2004, str.7.
8364/07 (Presse 77)
47
PL
19.-20.IV.2007
TRADE POLICY
Cło antydumpingowe – Ukraina – azotan amonu
Rada przyjęła rozporządzenie nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz azotanu
amonu pochodzącego z Ukrainy w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z rozporządzeniem
Rady (WE) nr 384/96 (7984/07).
RYNEK WEWNĘTRZNY
Urządzenia pomiarowe zawierające rtęć
Rada przyjęła wspólne stanowisko w sprawie projektu dyrektywy zmieniającej dyrektywę Rady
76/769/EWG w odniesieniu do ograniczeń w zakresie wprowadzania do obrotu niektórych urządzeń
pomiarowych zawierających rtęć (5665/07).
Celem tej dyrektywy jest wprowadzenie – przez zmianę dyrektywy 76/769/EWG – ograniczeń
w zakresie wprowadzania do obrotu urządzeń pomiarowych zawierających rtęć Zgodnie
z wnioskiem Komisji rtęć metaliczna nie będzie wprowadzana do obrotu ani w termometrach
lekarskich (przeznaczonych do zastosowań konsumenckich, profesjonalnych i innych), ani teŜ
w innych urządzeniach pomiarowych przeznaczonych do powszechnej sprzedaŜy (np. barometrach,
sfigmomanometrach i termometrach innych niŜ termometry lekarskie).
Wspólne stanowisko Rady wprowadza do pierwotnego wniosku Komisji dwie podstawowe zmiany.
Pierwszą z nich jest dwuletni okres przejściowy w odniesieniu do barometrów, zastępujący stałe
odstępstwo, które wybrał Parlament Europejski. Po drugie Rada uwaŜa, Ŝe wprowadzenie równieŜ
zakazu korzystania w słuŜbie zdrowia ze sfigmomanometrów moŜe być przedwczesne, poniewaŜ
w chwili obecnej brak jest informacji na temat bezpieczniejszych urządzeń, w których nie jest
stosowana rtęć. We wspólnym stanowisku stwierdza się zatem, Ŝe Komisja powinna przeprowadzić
przegląd dostępnych rozwiązań alternatywnych.
8364/07 (Presse 77)
48
PL