Biuletyn Parafialny -XXXIV zwykla 2016

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 20.11.2016r.
XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA
1. W liturgii kościoła: w poniedziałek - wspomnienie ofiarowania
Najświętszej Maryi Panny, we wtorek - wspomnienie św. Cecylii, dziewicy
i męczennicy, w czwartek - wspomnienie świętych Andrzeja Dung-Lac,
prezbitera, i Towarzyszy, męczenników.
2. Dziś, w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, obchodzimy uroczystość
Chrystusa Króla Wszechświata. Ustanowił ją papież Pius XI w 1925 r., a
następnie, po Soborze Watykańskim II, ustalono jej obchód na zakończenie
roku liturgicznego.
3. We wtorek - św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, patronki muzyki kościelnej.
W tym dniu naszym modlitwom polecamy Pana Michała naszego organistę i
wszystkich, którzy muzyką i śpiewem chwalą Boga
4. W każdą środę listopada modlimy się w wypominkach, które zostały złożone
w naszym kościele.
5. W przyszłą niedzielę rozpoczniemy Adwent, czas radosnego przygotowania
na spotkanie z Panem. W naszej tradycji utrwalił się zwyczaj ustawiania w
kościele wieńca adwentowego z czterema świecami, symbolizującymi cztery
niedziele Adwentu. Postarajmy się o taką dekorację w naszych mieszkaniach i
domach.Roraty codziennie od pn do sob. o godz.6.30.Zapraszam dzieci z
lampionami. Na każdej Mszy św. poświęcenie opłatków na stół wigilijny.
Poświęcone opłatki będzie można odebrać w zakrystii po Mszy św.
6. Roczne ofiary za miejsca w ławkach można składać przy każdej okazji po
20 zł. Bóg zapłać za każdą ofiarę. Roczne wypominki w zakrystii.
7. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli.
8. Przy wyjściu z kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Anny w Chałupach
Redakcja:
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
Chałupy,
20.11.2016r.
XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
Rok VII, Numer 379
UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA
(47)
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30,
84-120 Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
„Jezus mu odpowiedział:
Zaprawdę, powiadam ci:
Dziś ze Mną będziesz w raju".
Greckie paradeisos pochodzi od starego
perskiego słowa pairi-daera, używanego na
określenie parku lub sadu. Choć w języku
hebrajskim istnieje słowo pardes (park), w Biblii
paradeisos jest odpowiednikiem hebrajskiego
gan (ogród). Słowo to zna łacina (paradisus), a
także wiele języków nowożytnych, na przykład
angielski
(paradise),
włoski
(paradisó),
niemiecki (Paradies), francuski (paradis) czy
hiszpański (paraiso).
Nasze rozumienie paradeisos wiąże się ściśle z Biblią, w której wyraża ono ideę życia
szczęśliwego, pełnego, obfitującego we wszelkie dobra. W Księdze Rodzaju odnosi się do
ogrodu Boga, który „zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, umieścił tam człowieka,
którego ulepił" (Rdz 2, 8). Eden wyraża miejsce najpiękniejsze i raczej nie jest nazwą
jakiejś określonej okolicy, choć jego opis zawiera wiele elementów wziętych z geografii
tamtych czasów; autor natchniony mówi na przykład o rzece nawadniającej ogród, która
rozdzielała się na cztery inne (dosłownie: „na cztery głowy"), co stało się zresztą powodem
do poszukiwania różnych jego lokalizacji, choćby w Mezopotamii czy w Armenii. Opis raju
nie ma też nic wspólnego z rajem rozkoszy, jak przetłumaczył tekst hebrajski na łacinę św.
Hieronim (paradisus voluptatis). Ogród w Eden jest stanem szczęśliwości, której źródłem
jest Bóg.
W pismach o charakterze apokaliptycznym, a także w Nowym Testamencie, raj jest
odkryciem tej pierwotnej szczęśliwości. Wyraża on ludzkie życie po śmierci, nagrodę, która
jest powrotem do Boga, szczęście ponownie odnalezione, a utracone kiedyś przez grzech.
Św. Jan w swojej Apokalipsie wspomina o nagrodzie, jaką otrzymają zbawieni, mianowicie
o spożywaniu owocu z drzewa życia w raju Boga (Ap 2, 7). Pan Jezus ukrzyżowanemu
wraz z Nim skruszonemu człowiekowi mówi o raju, dając mu pewność nadziei na
zmartwychwstanie.
Ofiarowanie Najświętszej
Maryi Panny
W dawnych czasach istniał wśród Żydów
zwyczaj religijny, polegający na tym, że dzieci
- nawet jeszcze nie narodzone - ofiarowywano
służbie Bożej. Dziecko, zanim ukończyło piąty
rok życia, zabierano do świątyni w Jerozolimie
i oddawano kapłanowi, który ofiarowywał je
Panu. Zdarzało się czasem, że dziecko pozostawało dłużej w świątyni, wychowywało
się, uczyło służby dla sanktuarium, pomagało wykonywać szaty liturgiczne i
asystowało podczas nabożeństw.
Święta Anna, matka Maryi, przez wiele lat była bezdzietna. Mimo to nie utraciła wiary i
ciągle prosiła Boga o dziecko. Złożyła obietnicę, że jeśli urodzi dziecko, odda je na
służbę Bogu. Tak zrobiła, choć po tylu latach oczekiwania na upragnione potomstwo
musiało to być wielkie poświęcenie z jej strony. Ewangelie nie mówią dokładnie, kiedy
miało miejsce ofiarowanie Maryi, ale na pewno na początku Jej życia, prawdopodobnie,
gdy Maryja miała trzy lata. Wtedy to Jej rodzice, św. Joachim i św. Anna, przedstawili
Bogu przyszłą Królową Świata. Oddali Ją wówczas kapłanowi Zachariaszowi, który
kilkanaście lat później stał się ojcem św. Jana Chrzciciela. Według niektórych autorów
Maryja pozostała w świątyni około 12 lat. Zdarzenie to wspominamy właśnie w dniu
dzisiejszym. Informacje o nim pochodzą z pism apokryficznych, nie przyjętych do
kanonu Pisma świętego.
W Protoewangelii Jakuba, napisanej ok. 140 r. po narodzeniu Jezusa, czytamy, że
rodzicami Maryi był św. Joachim i św. Anna i że stali się jej rodzicami w bardzo
późnym wieku. Dlatego przed swoją śmiercią oddali Maryję na wychowanie i naukę do
świątyni, gdy Maryja miała zaledwie trzy lata. Opis ten powtarza apokryf z VI w. Księga Narodzin Błogosławionej Maryi i Dziecięctwa Zbawiciela, a także pochodzący
z tego samego czasu inny apokryf, Ewangelia Narodzenia Maryi.
W Kościołach wschodnich panuje zgodne przekonanie, że Maryja faktycznie była
ofiarowana w świątyni. Potwierdzają to bardzo liczne wypowiedzi wschodnich pisarzy
kościelnych. Oprócz powagi apokryfów, na których się oparli, o ustanowieniu święta
Ofiarowania Maryi w świątyni zadecydował zapewne w niemałej mierze również
paralelizm świąt Maryi i Jezusa. Skoro obchodzimy uroczyście Poczęcie Jezusa (25 III)
i Poczęcie Maryi (8 XII), Narodzenie Jezusa (25 XII) i Narodzenie Maryi (8 IX),
Wniebowstąpienie Jezusa i Wniebowzięcie Maryi (15 VIII), to naturalne wydaje się
obchodzenie obok święta ofiarowania Chrystusa (2 II) także święta ofiarowania Jego
Matki.
W Kościele katolickim dzisiejsze wspomnienie jest świętem patronalnym Sióstr
Prezentek, założonych w 1626 r. w Krakowie przez Zofię z Maciejowskich Czeską dla
nauczania i wychowania dziewcząt. Jest też dniem szczególnej pamięci o mniszkach
klauzurowych.
INTENCJE MSZALNE 20.11 – 27.11.2016r.
XXXIV
Niedziela
zwykła
20.11.2016
9:00
+ za syna Jarosława
11:00
SUMA
+ za rodziców: Jadwigę i Jana i brata Szczepana
17:00
+ za ojca Henryka i teścia Rudolfa
08:00
+ za Teresę i Alojzego Jeka
17:00
17:00
17;00
17:00
+ za Rozalię Barlasz – 14 rocznica
+ za Stanisława
+ za Irenę Grzebieluch– 27 rocznica
+ za wypomnianych
8:00
+ za teściów: Marię i Leona, za szwagra Zbigniewa i
żonę Bożenę
Piątek
25.11.2016
17:00
+ za Jana , Matyldę , Józefa i Marię
Sobota
26.11.2016
17:00
+ za dziadka Józefa w rocznicę śmierci
9:00
O łaskę szczerego nawrócenia dla męża
11:00
SUMA
+ za Kazimierza i Jana w dniu urodzin
Poniedziałek
21.11.2016
Wtorek
22.11.2016
Środa
23.11.2016
Czwartek
24.11.2016
Pierwsza
niedziela
adwentu
27.11.2016
Święci męczennicy wietnamscy
Andrzej
Dung-Lac,
prezbiter,
i Towarzysze
Pierwsi misjonarze, którzy przynieśli wiarę
chrześcijańską do Wietnamu, przybyli tam w 1533 r.
Ich działalność nie spotkała się z przychylnością
władz, które wydalały obcokrajowców ze swojego
terytorium. Przez kolejne trzy stulecia chrześcijanie
byli prześladowani za swoją wiarę. Wielu z nich poniosło śmierć męczeńską,
Andrzej Dung-Lac, który reprezentuje wietnamskich męczenników.. W wieku 12 lat wraz
z rodzicami, którzy poszukiwali pracy, przeniósł się do Hanoi. Tam spotkał katechetę, który
zapewnił mu jedzenie i schronienie. Przez trzy lata uczył się od niego chrześcijańskiej
wiary. Wkrótce przyjął chrzest i imię Andrzej. Nauczywszy się chińskiego i łaciny, sam
został katechetą. Został wysłany na studia teologiczne. 15 marca 1823 r. przyjął święcenia
kapłańskie. Jako kapłan w parafii Ke-Dam nieustannie głosił słowo Boże. Często pościł,
wiele czasu poświęcał na modlitwę. Dzięki jego przykładowi wielu tamtejszych
mieszkańców przyjęło chrzest. W 1835 r. Andrzej Dung został aresztowany po raz
pierwszy. Dzięki pieniądzom zebranym przez jego parafian został uwolniony. Żeby uniknąć
prześladowań, zmienił swoje imię na Andrzej Lac i przeniósł się do innej prefektury, by tam
kontynuować swą pracę misyjną. 10 listopada 1839 r. ponownie go aresztowano, tym razem
wspólne z innym kapłanem, Piotrem Thi, którego odwiedził, by się u niego wyspowiadać.
Obaj zostali zwolnieni z aresztu po wpłaceniu odpowiedniej kwoty. Okres wolności nie
potrwał jednak długo. Po raz trzeci aresztowano ich po zaledwie kilkunastu dniach; trafili
do Hanoi. Tam przeszli niezwykłe tortury. Obaj zostali ścięci mieczem 21 grudnia 1839 r.
Andrzej był w pierwszej grupie męczenników wietnamskich beatyfikowanych w 1900 r.
Tomasz Tran Van-Thieu był seminarzystą wietnamskim. Po aresztowaniu proponowano
mu uwolnienie, gdyby poślubił córkę mandaryna, co oczywiście wymagałoby zmiany
wiary. Zniósł mężnie okrutne przymuszanie do odstępstwa od wiary i straszne tortury.
Zginął uduszony 21 września 1838 roku.
Emanuel le Van-Phung był mężnym katechetą wietnamskim, który odważył się dać
schronienie katolickiemu kapłanowi ks. Piotrowi Doan Cong Qui. Odkryto to i obu
zgładzono w Chan-doc 31 lipca 1859 r.
Agnieszka (Agnes) Le Thi Thanh, znana również jako Agnieszka Ðê (wiet. Anê Lê Thi
Thành) jest jedyną kobietą z grona 117 kanonizowanych w 1988 r. męczenników
wietnamskich. W okresie prześladowania chrześcijan udzielała pomocy misjonarzom.
Została aresztowana w marcu 1841 r. razem z księdzem, którego ukrywała w swoim domu.
Żołnierze splądrowali dom i rozkradli dobytek rodziny. Była torturowana, ale nie wyrzekła
się wiary. Oprawcy nie zdążyli wykonać na niej wyroku, ponieważ w więzieniu zaraziła się
czerwonką i zmarła 12 lipca 1841 r.
Biskup Ignacy Delgado OP (właściwie Clemente Ignacio Delgado y Cebrián) w 19. roku
życia wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego w Catalayud w prowincji Saragossa, gdzie
rozpoczął studia teologiczne. Pod koniec nauki został wysłany na misje do Manili (stolicy
Filipin), gdzie przyjął święcenia kapłańskie w 1787 r. Od 1790 r. przebywał na misjach w
Wietnamie. Szybko nauczył się języka i rozpoczął pracę w seminarium duchownym. W
wieku zaledwie 33 lat został mianowany biskupem koadiutorem Wschodniego Tonkinu
(konsekracja biskupia miała miejsce prawie dwa lata po decyzji papieża Piusa VI, dnia 20
listopada 1795 r.). Wielką troską otaczał seminarium i kapłanów pracujących w rozległej
diecezji. Podczas kolejnej fali prześladowań, w maju 1833 r. został aresztowany i przez 3
miesiące przetrzymywany był w małej klatce. Został ścięty 12 lipca 1833 r.
Ojciec Wincenty Pham Hiêu Liêm OP naukę w seminarium rozpoczął w 12. roku życia.
Dominikanie pomogli mu wyjechać na Filipiny, gdzie od 1738 r. działała legalna uczelnia
teologiczna. W 1753 roku Wincenty wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego, a w 1758 r.
przyjął święcenia kapłańskie. Po święceniach wrócił do Wietnamu, gdzie najpierw wykładał
w seminarium, a potem poświęcił się ewangelizacji mieszkańców. Działalność ta uznawana
była przez władze za nielegalną. 3 października 1773 r. został aresztowany ze swoimi
dwoma świeckimi pomocnikami. Strasznie bity, był na noc zamykany w klatce. Potem
przenoszono go do kolejnych więzień. Został ścięty 7 listopada 1773 r. razem ze spotkanym
w jednym z więzień o. Casteñedą.
Ojciec Hiacynt Casteñeda Puchasons OP wstąpił do dominikanów w Hiszpanii i został
wysłany na misje. Początkowo był w Chinach, gdzie został uwięziony i skazany na
wydalenie. Powrócił do Makau (europejska kolonia na terenie Chin), skąd został wysłany
do Wietnamu w 1770 r. Na terenie nowej misji od początku musiał ewangelizować w
ukryciu. W końcu, 12 lipca 1773 r. został aresztowany i uwięziony w nieludzkich
warunkach. W jednym z więzień spotkał współbrata o. Liêm, z którym został ścięty 7
listopada 1773 r.
Dominik Pham Trong Kham w okresie prześladowań udzielał schronienia misjonarzom
(m.in. biskupowi Sampedro). W ramach represji jego dom zniszczono, a jego samego
aresztowano. Został ścięty 13 stycznia 1859 r. razem z jednym ze swoich synów, Łukaszem
Pham Trong Thìn.
Biskup Józef Melchór García-Sampedro Suárez OP, 8 lipca 1858 r. został aresztowany i
w klatce przewieziono go do stolicy. Został stracony w Hanoi 28 lipca 1858 r.
Biskup Walenty Berrio-Ochoa OP od dzieciństwa bywał u dominikanów, ponieważ jego
ojciec, który był stolarzem, robił meble dla klasztoru. Walenty był ministrantem i już jako
12-latek deklarował, że chce wstąpić do Zakonu Kaznodziejskiego i jechać na misje do
Wietnamu. W marcu 1858 r. przybył do Wietnamu i z powodu prześladowań od początku
musiał się ukrywać. Po trzech latach pracy misyjnej biskup Walenty został aresztowany 25
października 1861 r., a tydzień później, 1 listopada, stracony jednocześnie z biskupem
Hieronimem Hermosillą OP i o. Piotrem Almato OP.
Święta Cecylia, dziewica i męczennica
Cecylia jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła
Rzymskiego.
Imię św. Cecylii wymieniane jest w Kanonie Rzymskim. Jest
patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów
wokalno-muzycznych. Legenda bowiem głosi, że grała na organach.
Organy wodne były znane wówczas w Rzymie, ale były bardzo
wielką rzadkością (otrzymał je np. cesarz Neron w darze ze
Wschodu). Nie wiadomo, czy Cecylia mogła grać na organach prawdopodobne jest jednak, że grała na innym instrumencie.
Ówczesne panie rzymskie kształciły się często w grze na harfie.