Numer 54 - Październik 2010

Numer 54  Październik 2010
O KURSIE ODPOWIEDZIALNYCH ZA FORMACJĘ W ZAK
Wśród kursów zaplanowanych na lato 2010 w Centrum „Wieczernik” (Cenacolo) w Rzymie
przy Via Giuseppe Ferrari 1, znalazło się też pierwsze spotkanie odpowiedzialnych za pallotyńską
formację wstępną i permanentną członków ZAK, jakie odbyło się w dniach 15-22 lipca.
Spotkanie zostało zaplanowane zgodnie z artykułem 11 Statutu Generalnego Zjednoczenia
Apostolstwa Katolickiego, który postanawia, że: „Asystent kościelny [ZAK], w ramach
kompetencji terytorialnej każdej Krajowej Rady Koordynacyjnej, mianuje, zgodnie z jej
propozycją i za zgodą Generalnej Rady Koordynacyjnej, osobę odpowiedzialną, która w ścisłej
współpracy ze wspomnianymi Radami i asystentem, troszczy się o pallotyńską formację wstępną
i permanentną członków Zjednoczenia”. Rola i zadania odpowiedzialnych za formację zostały
określone w 2009 roku, w komentarzu do Statutu Generalnego, ale uznano, że pożyteczne będzie
zorganizowanie spotkania tych osób.
W spotkaniu uczestniczyła grupa 11 osób odpowiedzialnych za formację, reprezentujących
Krajowe Rady Koordynacyjne w Argentynie, Australii, Brazylii, Kanadzie, Indiach, Irlandii,
Włoszech, Polsce, Rwandzie-Kongu, Stanach Zjednoczonych i Urugwaju. Nie mogli przybyć
przedstawiciele z Belize, Niemiec i Szwajcarii. W spotkaniu uczestniczyli też: Asystent Kościelny
ks. Friedrich Kretz SAC, Przewodniczący ZAK ks. Derry Murphy SAC, Wikaria Generalna
Zgromadzenia Sióstr Apostolstwa Katolickiego s. Ignes Burin CSAC, Radna Generalna
Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego s. Stella Holisz SAC, Konsultant
Prawny Generalnej Rady Koordynacyjnej ks. Hubert Socha SAC oraz członkowie Sekretariatu
Generalnego ZAK. Na spotkaniu reprezentowane były wszystkie powołania i stany życia obecne
w ZAK, gdyż wśród odpowiedzialnych za formację są kapłani, siostry oraz świeccy obojga płci.
Spotkanie zostało zwołane przez ówczesnego Asystenta Kościelnego ZAK ks. Friedricha
Kretza, razem z Przewodniczącym ZAK ks. Derrym Murphy i Generalną Radą Koordynacyjną,
w celu doprecyzowania natury tej funkcji, zweryfikowania istniejących programów formacyjnych
na terytorium każdej Krajowej Rady Koordynacyjnej, oraz zaplanowania dalszych kroków
na polu formacji. Funkcja ta jest pojmowana jako posługa Zjednoczeniu, jako uczestniczenie,
na mocy delegacji, w wypełnianiu zadania Asystenta Kościelnego, polegającego na zapewnieniu
pallotyńskiej formacji wstępnej i permanentnej członkom ZAK. Artykuły 41-45 Statutu
Generalnego omawiają kwestię „Formacji w Zjednoczeniu” i określają, że odpowiedzialność
za formację spoczywa w pierwszym rzędzie na każdej poszczególnej osobie, a następnie na każdej
wspólnocie Zjednoczenia odnośnie swoich członków. Formacja dokonuje się zasadniczo poprzez
Lokalne Rady Koordynacyjne. Na Krajowej Radzie Koordynacyjnej spoczywa odpowiedzialność
za wypracowanie metodologii oraz programów formacyjnych i pomoc w organizowaniu spotkań
oraz dostarczaniu narzędzi służących temu celowi. Generalna Rada Koordynacyjna określa
natomiast podstawowe zasady jedności formacji dla całego Zjednoczenia.
Wszystkie wymienione powyżej cele spotkania zostały zrealizowane w klimacie otwartości
i pallotyńskiego braterstwa. Uczestnicy przybliżyli w żywy i dynamiczny sposób formę, w jakiej
zapewnia się formację w ich krajach, zaprezentowali istniejące programy formacyjne, wskazując
również na wyzwania, jakie wiążą się z tym apostolstwem i posługą. Różne osoby podjęły
w swoich konferencjach i wystąpieniach następujące tematy: ks. Hubert Socha „Rola asystenta
kościelnego i poszukiwanie roli odpowiedzialnego za formację w poszczególnych krajach”; ks. Stanisław
Stawicki „Formacja duchowa w ZAK”; ks. Hubert Socha i siostra Bernadetta Turecka „Formacja
do współpracy w ZAK”; Claudia Donnini i Donatella Acerbi „Formacja apostolska i pastoralna w ZAK”.
Szczególne i poruszające było spotkanie z włoskimi członkami świeckimi ZAK, w czasie którego
dzielili się oni swymi oczekiwaniami odnośnie formacji. Dodało ono uczestnikom potężnej
energii, aby dzielić się ze wszystkimi bogactwem życia pallotyńskiego.
Program spotkania dał uczestnikom możliwość chodzenia śladami Pallottiego, odprawienia
Mszy św. w kaplicy irlandzkiej, poświęconej św. Kolumbanowi, w bazylice św. Piotra oraz
uczestniczenia we Mszy św. w kościele San Salvatore in Onda, dnia 17 lipca o godz. 18.30,
z udziałem chóru z Sardenii, przybyłym na comiesięczną Mszę św. ku czci Sługi Bożej Elżbiety
Sanny.
Podczas spotkania postanowiono znaleźć właściwą nazwę, na określenie wypełniających
tę funkcję. Rozważano różne opcje i na koniec wybrano nazwę „promotor formacji”. Na korzyść
tego wyboru przeważył fakt, że św. Wincenty Pallotti używał często terminu „promotor”, kiedy
mówił o promowaniu wiary, miłości, miłosierdzia, itp. Określenia te mają dla św. Wincentego
głębsze znaczenie: zachęcać, stwarzać ludziom różne możliwości, wspierać w zdobywaniu
doświadczeń, animować, itp.
Funkcja ta ma być wypełniana „w ścisłej współpracy” z Asystentem Kościelnym oraz
z Krajową Radą Koordynacyjną (por. art. 11 Statutu Generalnego). Uczestniczący w spotkaniu
byli zdania, że promotor formacji powinien być zapraszany do udziału w spotkaniach Krajowej
Rady Koordynacyjnej ZAK, na których omawia się tematy związane z formacją.
Sugerowano ponadto, że promotor formacji winien być zapraszany do udziału
w spotkaniach wspólnot ZAK, poświęconych zwłaszcza zagadnieniom formacji własnych
członków. Statut Generalny nie określa długości sprawowania tego urzędu, ale zgodzono się,
że dla zapewnienia ciągłości formacji w ZAK powinno się mianować na tę funkcję na okres
czterech/pięciu lat. Gdyby jednak z jakiegokolwiek powodu promotor opuścił urząd lub
nie mógł wypełniać swojej funkcji, wtedy Krajowa Rada Koordynacyjna winna zaproponować
innych kandydatów, zgodnie z art. 11, ust. 3 Statutu Generalnego.
Postanowiono również, że okresowo promotor będzie przygotowywał sprawozdanie
dla Asystenta Kościelnego i dla Generalnej Rady Koordynacyjnej.
ks. Derry Murphy SAC
Rzym