D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

Sygn. akt I C 644/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 czerwca 2016 roku
Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący SSR Natalia Dąbrowska
Protokolant stażysta Dominika Ritter
po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2016 roku w Chełmnie
na rozprawie
sprawy z powództwa H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego
Zamkniętego z siedzibą w K.
przeciwko M. K.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu
Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 12.083,54 zł (dwanaście tysięcy osiemdziesiąt trzy złote
pięćdziesiąt cztery grosze) wraz z wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu
lombardowego NBP w stosunku rocznym od kwoty 8179,53 zł od dnia 09 marca 2015 roku do dnia zapłaty z tym
zastrzeżeniem, że od dnia 01 stycznia 2016 roku wysokość odsetek umownych nie może przekroczyć w stosunku
rocznym wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie,
II. zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu
Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 3023,90 zł (trzy tysiące dwadzieścia trzy złote dziewięćdziesiąt
groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sędzia Sądu Rejonowego
N. D.
Sygn. akt I C 644/15
UZASADNIENIE
Pozwem (k. 1-2) z dnia 11 marca 2015 roku powód H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny
Zamknięty z siedzibą w K., działający przez pełnomocnika, domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej M.
K. kwoty 12.083,54 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty
8179,53 zł od dnia 09 marca 2015 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Uzasadniając żądanie, strona
powodowa powołała się na nabycie na podstawie umowy z dnia 07 czerwca 2014 roku od (...) Bank Spółka Akcyjna z
siedzibą we W. wierzytelności wobec pozwanej z tytułu umowy nr NP\ (...) z dnia 09 marca 2009 roku.
Postanowieniem z dnia 26 marca 2015 roku wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, VI Nc-e
(...), Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Chełmnie. W uzasadnieniu
postanowienia Sąd wskazał, iż stwierdzony został brak podstaw do wydania nakazu zapłaty z uwagi na zachodzące
wątpliwości co do daty wymagalności roszczenia w kontekście daty zawarcia umowy przelewu wierzytelności i
wysokości odsetek dochodzonych pozwem.
Wskazane postanowienie zostało zaskarżone przez powoda w całości skargą. Postanowieniem z dnia z dnia 30 czerwca
2015 roku wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w
Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Chełmnie. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż podziela
wątpliwości referendarza sądowego co do braku podstaw do wydania nakazu zapłaty.
W piśmie z dnia 02 października 2015 roku (k. 12) stanowiącym uzupełnienie uzasadnienia pozwu powód podniósł
ponadto, iż pierwotny wierzyciel wystawił wobec pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, który postanowieniem Sądu
Rejonowego w Chełmnie z dnia 01 lutego 2013 roku, wydanym w sprawie I Co (...) został zaopatrzony w klauzulę
wykonalności i na podstawie tego tytułu wykonawczego prowadzone było na wniosek pierwotnego wierzyciela
postępowanie egzekucyjne przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy D. W., które w związku
z zawartą w dniu 06 czerwca 2013 roku umową sprzedaży wierzytelności zostało na wniosek pierwotnego wierzyciela
umorzone.
Na rozprawie dnia 15 stycznia 2016 roku (k.55) powódka nie zakwestionował wzięcia pożyczki, natomiast
zakwestionowała wskazaną przez powoda wysokość kapitału i odsetek. Podniosła, że do 2011 roku regularnie spłacała
pożyczkę.
Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2016 roku Sąd zobowiązał powódkę do przedłożenia w terminie 14 dni dowodów
uiszczenia poszczególnych rat pożyczki wynikającej z umowy (...) z dnia 09 marca 2009 roku. W wyznaczonym
terminie pozwana nie wykonała zobowiązania.
Postanowieniem z dnia 07 kwietnia 2016 roku (k. 56) sąd zobowiązał stronę powodową do złożenia pisma
przygotowawczego zawierającego odniesienie się do zarzutów zgłoszonych przez pozwaną na rozprawie w dniu 15
stycznia 2016 roku dotyczących należności wynikającej z umowy (...) z dnia 09 marca 2009 roku zawartej przez
pozwaną z (...) Bankiem Spółka Akcyjna z siedzibą we W., w szczególności poprzez przedstawienie zestawienia
dokonanych przez pozwaną wpłat z tytułu umowy.
W piśmie z dnia 20 kwietnia 2016 roku (k. 62-63), nadesłanym w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu strona powodowa
wskazała podstawę naliczenia odsetek umownych, karnych, i opłat jak również ilość i wysokość wpłat dokonywanych
przez pozwaną w trakcie trwania umowy oraz zasady ich księgowania.
Sprawa została rozpoznana w postępowaniu zwyczajnym.
Sąd ustalił, co następuje:
W dniu 09 marca 2009 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. jako pożyczkodawca zawarł z M. K. jako
pożyczkobiorcą umowę pożyczki nr NP\ (...) w kwocie 17.672,35 zł, która miała zostać spłacona w 60 ratach (59 rat po
431,92 zł i 60 rata 431,71 zł) do dnia 20 marca 2014 roku. Pozwanej został wypłacona kwota 13.980,98 zł. Wysokość
odsetek umownych, zgodnie z § 1 pkt. 4 umowy wynosiła 16 % w stosunku rocznym i była stała. W myśl § 2 pkt. 9
umowy oprocentowanie od zadłużenia przeterminowanego było równe czterokrotność obowiązującej stopy kredytu
lombardowego NBP i na dzień zawarcia umowy wynosiło 22 % w stosunku rocznym (odsetki karne).
Dowód:
Umowa pożyczki numer NP\ (...) z dnia 09 marca 2009 roku – k. 21-25.
Harmonogram spłat – k. 71-72
W okresie od 09 marca 2009 roku do 20 marca 2012 roku pozwana wywiązywała się terminowo z obowiązku spłaty
kredytu. W dniu 20 kwietnia 2012 roku uiściła ratę w wysokości 164,48 zł, w dniu 07 sierpnia 2012 roku w wysokości
435,92 oraz w dniu 29 października 2012 roku w wysokości 571,36 zł. Po dniu 29 października 2012 roku pozwana
zaprzestała spłacania kredytu. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wypowiedział umowę ze skutkiem na dzień
25 października 2012 roku.
Dowód:
Raport z dnia 20 kwietnia 2016 roku - zestawienie należności i spłat kredytu w PLN od 2009.03.09 do 2013.06.07
- k. 64-68,
Bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 24 stycznia 2013 roku numer (...) - k.2 akt I Co (...)
W dniu 24 stycznia 2013 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystawił przeciwko M. K. bankowy tytuł
egzekucyjny numer (...) na kwotę 9122,37 zł (kapitał - 8179,53 zł, odsetki umowne za okres od 20.06.2012 r. do
25.10.2012 r. – 304,13 zł, odsetki karne – za okres od 20.06.2012 r. do 23.01.2013 r. – 568,71 oraz koszty windykacji
– 70,00 zł) i wystąpił o nadanie mu klauzuli wykonalności. Postanowieniem z dnia 01 lutego 2013 roku referendarza
sądowego w Sądzie Rejonowym w Chełmnie opisanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu została nada klauzula
wykonalności.
Dowód:
Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 24 stycznia 2013 roku - k. 1 akt I Co (...)
Bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 24 stycznia 2013 roku numer (...) - k. 2 akt I Co (...)
Postanowienie referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Chełmnie z dnia 01 lutego 2013 roku - k.16-17
W dniu 07 marca 2013 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. złożył do Komornika Sądowego przy
Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy D. W. wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko M. K. na
podstawie opisanego powyżej tytułu wykonawczego - bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 24 stycznia 2013
roku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela, postanowieniem
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy D. W. z dnia 24 września 2013 roku, zostało umorzone z
mocy prawa na podstawie art. 825 § 1 k.p.c. W toku postępowania egzekucyjnego nie została wyegzekwowana żadna
kwota.
Dowód:
Wniosek o wszczęcie egzekucji z dnia 27 lutego 2013 roku - k. 1 akt Km (...)
Postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy D. W. z dnia 24 września 2013 roku - k.
25 akt Km (...)
W dniu 07 czerwca 2013 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawarł z H. I Niestandaryzowanym
Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. umowę cesji wierzytelności Banku
wynikającej z opisanej umowy pożyczki (pozycja 64170 załącznika do umowy przelewu). W dniu 07 czerwca 2013 roku
na wierzytelność składały się: należność główna w kwocie 8179,53 zł, odsetki w kwocie 1462,44 zł, koszty egzekucji
w kwocie 281,73 zł.
Dowody:
Umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 07 czerwca 2013 roku - k. 27
Aneks z dnia 24 czerwca 2013 roku do umowy przelewu – k. 28-30
Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr 3/10/2015 – k. 16
Wyciągu z ksiąg bankowych nr (...) – k. 17
Raport z dnia 20 kwietnia 2016 roku - zestawienie należności i spłat kredytu w PLN od 2009.03.09 do 2013.06.07
- k. 64-68,
Raport z dnia 20 kwietnia 2016 roku - zestawienie należności i zaległości kapitałowe z kalkulacją odsetek za zwłokę
od 2009.03.09 do 2013.06.07 - k. 64-68
Harmonogram spłat – k. 71-72
Tabela Opłat i Prowizji pożyczki/ kredytu – k.73
Potwierdzenie pobrania opłaty tytułem sprawy Km (...) – k. 75
(...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. pismem z dnia 05 lipca 2013 roku zawiadomił pozwaną o umowie cesji.
Powód pismem z dnia 05 lipca 2013 roku wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia w łącznej kwocie 10.026,34 zł.
Dowody:
Zawiadomienia dłużnika o dokonanej cesji z dnia 05 lipca 2013 roku – k. 32
Przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 05 lipca 2013 roku – k. 31
Na dzień wytoczenia powództwa zadłużenie pozwanej wynosiło 12.083,54 zł i obejmowało: kapitał – 8179,53 zł,
odsetki umowne za okres 20.06.2012 r. do 25.10.2012 r. – 304,13 zł, odsetki karne za okres od 20.06.2012 r. do
08.03.2015 r. –3318,15 zł i koszty windykacji 281,73 zł.
Dowód:
Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr 3/10/2015 – k. 16
Wyciągu z ksiąg bankowych nr (...) – k. 17
Raport z dnia 20 kwietnia 2016 roku - zestawienie należności i spłat kredytu w PLN od 2009.03.09 do 2013.06.07
roku- k. 64-68,
Raport z dnia 20 kwietnia 2016 roku - zestawienie należności i zaległości kapitałowe z kalkulacją odsetek za zwłokę
od 2009.03.09 do 2013.06.07 roku- k. 69
Raport z dnia 20 kwietnia 2016 roku - zestawienie należności i zaległości kapitałowe z kalkulacją odsetek za zwłokę
od 2013.06.08 do 28.02.215 roku- k. 70
Harmonogram spłat – k. 71-72
Tabela Opłat i Prowizji pożyczki/ kredytu – k.73
Potwierdzenie pobrania opłaty tytułem sprawy Km (...) – k. 75
Sąd zważył, co następuje:
Stan faktyczny ustalony został na podstawie przedłożonych dokumentów, których autentyczności nie kwestionowano
i w przypadku, których również Sąd nie znalazł podstaw do innej ich oceny.
Poza sporem pozostawało istnienie między pozwaną a (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. umowy pożyczki
nr NP\ (...) z dnia 09 marca 2009 roku oraz zawarcie umowy przelewu wierzytelności wobec pozwanej między (...)
Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. jako cedentem i H. I Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem
Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. jako cesjonariuszem. Spór dotyczył natomiast wysokości zadłużenia
pozwanej wobec powoda.
Roszczenie dochodzone pozwem strona powodowa wywodzi z wierzytelności
z tytułu pożyczki nabytej w drodze cesji. Za podstawę prawną wierzytelności uznać należy art. 720-724 k.c. Przez
umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną liczbę pieniędzy albo
rzeczy oznaczonych tylko odnośnie do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą liczbę pieniędzy albo tę samą
liczbę rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje
się odpowiednio przepisy Prawa bankowego (ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe - tekst jednolity:
Dz. U. z 2015 roku, poz. 128 ze zm.), dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu. Natomiast podstawę
prawną cesji stanowią art. 509 i nast. k.c. oraz art. 326 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
(Dz.U. Nr 146, poz. 1546 ze zm.). Zgodnie z art. 509 k.c. w wyniku przelewu wierzytelności cesjonariusz nabywa
wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim istniała w chwili zawarcia umowy o jej przeniesienie. Jak podkreśla
się w orzecznictwie, w wyniku przelewu wierzytelności, przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących
dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem.
Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po
stronie wierzyciela (por. m.in. wyrok SN z dnia 5 września 2001 r., I CKN 379/00, Lex nr 52661). Żądanie pozwu
w zakresie odsetek za opóźnienie znajdowało oparcie w art. 481 k.c., a wysokość żądanych odsetek nie przekraczała
maksymalnej wysokość odsetek za opóźnienie (art. 481 § 21 k.c.).
W pierwszej kolejności należało odnieść się do jedynego zarzutu podniesionego przez stronę pozwaną, a mianowicie
zarzutu niewykazania wysokości żądanego roszczenia w zakresie kapitału i odsetek.
Sąd miał na względzie, że obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar
udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie,
która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Wszystkie okoliczności faktyczne doniosłe dla rozstrzygnięcia
sprawy i składające się na podstawę faktyczną rozstrzygnięcia muszą mieć oparcie w dowodach przeprowadzonych
w toku postępowania, o ile nie są objęte zakresem faktów przyznanych przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie
budzi wątpliwości (art. 229 k.p.c.) oraz co do faktów niezaprzeczonych (art. 230 k.p.c.), (tak: wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 4 lipca 2014 r., II CSK 621/13, LEX nr 1491132). Pozwana składając wstępne wyjaśnienia w sprawie stwierdziła,
iż w jej ocenie wskazane przez powoda kwoty z tytułu należności głównej i odsetek są zawyżone. Pomimo zobowiązania
jej przez Sąd, nie wskazała żadnego dowodu, który uzasadniałby jej zarzut.
Nie ulega wątpliwości, że dłużnik przelanej wierzytelności może kwestionować wysokość wierzytelności objętej
przelewem (art. 513 § 1 k.c.). Zgodnie z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu
wywodzi skutki prawne. Ze względu na zakwestionowanie przez pozwaną wysokości wierzytelności strona powodowa
musiała wykazać wystąpienie zdarzeń skutkujących powstaniem dochodzonych pozwem roszczeń. Ciężarowi temu
strona powodowa podołała, przedstawiając umowę z dnia 09 marca 2009 roku, zestawienie należności i spłat kredytu
za okres od 09 marca 2009 roku do dnia 07 czerwca 2013 roku, zestawienie należności i zaległości kapitałowych z
kalkulacją odsetek za zwłokę za okres od 09 marca 2009 roku do 07 czerwca 2013 roku, zestawienie należności i
zaległości kapitałowych z kalkulacją odsetek za zwłokę za okres od 07 czerwca 2013 roku do 28 lutego 2015 roku,
harmonogram spłat, bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 24 stycznia 2013 roku zaopatrzony w klauzulę wykonalności
z dnia 01 lutego 2013 roku, na podstawie którego prowadzone było postępowanie egzekucyjne. Należy zauważyć, iż
przedstawione przez stronę powodową dokumenty korelują ze złożonymi w sprawie przez pozwaną wyjaśnieniami.
Pozwana wyjaśniła bowiem, że regularnie dokonywała spłaty kredytu do 2011 roku, a z ustalonego, na podstawie
przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, stanu faktycznego wynika, że pozwana do dnia 20 marca 2012
roku spłacała pożyczkę zgodnie z harmonogramem spłat. Na dzień 20 marca 2012 roku do spłaty z tytułu należności
kapitałowej pozostała kwota 8821,17 zł, później pozwana zapłaciła tylko 3 raty: 20 kwietnia, 20 lipca i 29 października
2012 roku. Ponadto ze wszystkich dokumentach przedłożonych przez stronę powodową wskazana jest taka sama
wysokość należności głównej. W celu wykazania istniejącego zadłużenia strona powodowa przedłożyła cały wachlarz
dokumentów potwierdzających sporne zadłużenia, czego z kolei pozwana nie zdołała skutecznie zakwestionować,
nie podważając ani wiarygodności, ani rzetelności tych dokumentów. Pozwana podnosiła, że spłaciła część pożyczki,
nie wykazała jednak w jakiej wysokości dokonała jej spłaty, zarówno w odniesieniu do kapitału, jak i do odsetek,
względnie że ustalone przez powoda zadłużenie jest niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. Pozwana nie podjęła
w tym zakresie w istocie żadnej inicjatywy dowodowej poza własnymi twierdzeniami negującymi obowiązek spłaty
rzeczonego zadłużenia, co wobec treści przedłożonych przez powoda dokumentów, nie mogło odnieść zamierzonego
przez pozwaną skutku. Należy również zauważyć, iż Sąd zobowiązał pozwaną do wypowiedzenia się co do faktów
wskazanych przez stronę powodową w piśmie z dnia 20 kwietnia 2016 roku, pozwana tego nie uczyniła, pomimo
osobistego odebrania zobowiązania. W tym stanie rzeczy Sąd ocenił te fakty jako przyznane przez powódkę (art. 230
k.p.c.).
Należy dodać, że dowodem istnienia roszczenia nie może być wyciąg z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego. Przepis art.
194 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 157 ze zm.)
stanowi wprawdzie, że księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby
upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią
towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia
zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają
moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i
rejestrach publicznych.
Po pierwsze jednak, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r., P 1/10 (OTK-A 2011, nr 6, poz.
53), przepis ten, w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom
z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta,
został uznany za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Po drugie, zgodnie z art. 194 ust. 2 ustawy, moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie
obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Pozbawienie
art. 194 ust. 1 ustawy domniemania konstytucyjności i pozbawienie wyciągów z ksiąg funduszu mocy dokumentów
urzędowych w postępowaniu cywilnym skutkuje niedopuszczalnością traktowania takiego wyciągu za dowód istnienia
wierzytelności nabytej przez taki fundusz o mocy dokumentu urzędowego i nakłada na fundusz ciężar wykazania
istnienia tej wierzytelności przy użyciu innych adekwatnych środków dowodowych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z
dnia 13 czerwca 2013 r. wydanym w sprawie V CSK 329/12 stwierdził , że dane ujmowane w księgach rachunkowych
funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana
w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np.
cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią
one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności.
Okoliczności te, w razie ich kwestionowania przez stronę przeciwną, powinien wykazać fundusz odpowiednimi
dowodowymi, zgodnie z ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c. ( LEX nr 1375500) .
Należy również podnieść, że wyciąg z ksiąg bankowych (k. 17), ma obecnie walor wyłącznie dokumentu prywatnego.
Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 r., w sprawie P 7/09 (OTK-A 2011/2/12), przepis art. 95
ust. 1 został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom
rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności
bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, co znalazło następnie wyraz w nowelizacji
tego przepisu poprzez dodanie do art. 95 ust. 1a o treści: "moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust.
1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym" ustawą
z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 613), która weszła w życie w dniu 20 lipca 2013 r.
Niemniej abstrahując od oceny możliwości potraktowania wskazanych dokumentów jako dokumentów urzędowych,
nie ulega wątpliwości, że powołane dokumenty spełniają wymogi co najmniej dokumentów prywatnych. Zawierają
bowiem pieczęć wystawcy i treść określonego oświadczenia wiedzy, wynikającej z ksiąg, podpisaną przez wyraźnie
określoną osobę fizyczną - pełnomocnika wystawcy.
Mając na uwadze przywołane wyżej okoliczności, zarzut pozwanej dotyczący zawyżenia wysokości zobowiązania nie
mógł zostać uwzględniony. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 720 k.c. oraz art. 481 k.p.c. orzeczono jak w punkcie
I sentencji wyroku.
O kosztach procesu orzeczono w punkcie II sentencji wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu,
na podstawie art. 98 § 1 i 3 zw. z art. 99 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana
jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty
procesu). W myśl zaś art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej
przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach
i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Zgodnie z treścią art. 109 § 1 k.p.c., o kosztach należnych stronie zastępowanej przez adwokata lub radcę prawnego,
Sąd orzeka wówczas, gdy strona zgłosi roszczenie o zwrot kosztów – w postaci spisu kosztów lub wniosku o przyznanie
kosztów według norm przepisanych. Nie można żądać zasądzenia kosztów częściowo według norm przepisanych
a częściowo według spisu kosztów. Strona, która żąda zwrotu kosztów według spisu kosztów, powinna złożyć
oddzielne pismo obejmujące wyliczenie poszczególnych pozycji, które wchodzą w skład ogólnej sumy kosztów (zob.
postanowienie SN z dnia 15.11.2002 roku, II CK 134/02. M. Prawn. 2003/10/472). Złożenie spisu w nieprawidłowej
formie skutkuje przyznaniem kosztów według norm przepisanych.
Orzekając o wysokości przyznanych stronie kosztów procesu, sąd bierze pod uwagę celowość poniesionych kosztów
oraz niezbędność ich poniesienia z uwagi na charakter sprawy. Przy ustaleniu wysokości kosztów poniesionych przez
stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym,
sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie, a także
charakter sprawy i wkład pełnomocnika stronę reprezentowaną przez pełnomocnika (art. 190 § 2 k.p.c.).
W niniejszej sprawie pełnomocnik powoda, będący radcą prawnym, złożył wniosek o zasądzenie „kosztów
postępowania według norm postępowania, w tym w szczególności: wpisu sądowego, opłaty skarbowej od
pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i opłaty notarialnej za wydanie wyciągu w kwocie 25,09 zł i opłaty ecard – 1,90 zł”.
Zawarte w pozwie żądanie należało zatem potraktować jako wniosek o przyznanie kosztów według norm przepisanych,
czyli według norm zawartych w obowiązujących przepisach.
Rozstrzygając o wysokości kosztów przyznanych powodowi Sąd kierował się zasadą odpowiedzialności za wynik
procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić swojemu przeciwnikowi poniesione przez
niego koszty procesu oraz zasadą kosztów niezbędnych i celowych, zobowiązującą stronę przegrywającą do zwrotu
przeciwnikowi procesowemu tylko tych poniesionych faktycznie kosztów procesu, jaki były niezbędne do celowego
dochodzenia praw i celowej obrony. Na zasądzone koszty procesu złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika
procesowego będącego radcą prawnym w stawce minimalnej (2400 zł; § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, tekst
jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 461ze zm.), opłata sądowa od pozwu w kwocie 605,00 zł, opłata skarbowa od
złożenia pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 zł i prowizja od przelewu opłaty sądowej od pozwu w kwocie
1,90 zł. Pozwana jako przegrywająca proces powinna zwrócić wymienione koszty stronie powodowej. Brak jest
natomiast podstaw do przyznania zwrotu wydatku w postaci opłaty notarialnej za wydanie wyciągu w kwocie 25,09
zł. Pełnomocnik powoda domagał się zwrotu kosztów według norm przepisanych, a w zakresie pojęcia tych kosztów
nie mieści się opłata notarialna za wydanie wyciągu. Ponadto należy podkreślić, iż nawet gdyby pełnomocnik powoda
złożył spis kosztów, brak byłoby podstaw do przyznania zwrotu tej opłaty przez pozwaną, ponieważ nie sposób
uznać jej za koszt niezbędny do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie powód działał
przez pełnomocnika, będącego radcą prawnym, a więc wystarczające dla wykazania przejścia wierzytelności na rzecz
następcy prawnego było zgodnie z art. 129 § 2 i 3 k.p.c. przedłożenie odpisu dokumentu poświadczonego za zgodność z
oryginałem przez występującego w sprawie radcę prawnego. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z
oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego radcą prawnym ma charakter dokumentu
urzędowego.
Sędzia Sądu Rejonowego
N. D.