SPECYFIKACJE TECHNICZNE SPECYFIKACJE TECHNICZNE

Transkrypt

SPECYFIKACJE TECHNICZNE
WYKONANIA I ODBIORU
ROBÓT BUDOWLANYCH
Dział: 45000000-7 Roboty budowlane
Grupa: 45100000-8 Przygotowanie terenu pod budowę
45200000-9 Roboty budowlane w zakresie wznoszenia części obiektów
budowlanych
45300000-0 Roboty w zakresie instalacji budowlanych
45400000-1 Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych
Nazwa inwestycji
Adres inwestycji
Inwestor
Opracował:
PRZEBUDOWA BUDYNKU SĄDU W ZGORZELCU
59-900 Zgorzelec, ul.Armii Krajowej 104
dz. nr 4 , Obr.VI , AM 2
Sąd Rejonowy w Zgorzelcu
59-900 Zgorzelec, ul. Armii Krajowej 104
mgr inŜ. Mirosław Soczyński
DOS/BO/0164/01
nr upr.: 2631/94, 19/96 UW JG
sporządzono w grudniu 2005r.
modyfikacja kwiecień 2011r.
1
Kody wg Wspólnego Słownika Zamówień ( CPV)
L.p.
1.
2.
3.
Kategorie CPV
45000000-0
45111000-8
45111220-6
4.
45262500-6
5.
6.
45324000-4
45262650-2
7.
45442100-8
8.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
45431000-7
45432111-5
45421100-5
45421100-5
45320000-6
45331210-1
45321000-3
45262100-2
45261300-7
45453100-8
Nr ST
ZgSR-00.00.
ZgSR-01.01.
ZgSR-01.02.
ZgSR-02.01.
ZgSR-02.02.
ZgSR-03.01.
ZgSR-03.03.
ZgSR-04.01.
ZgSR-04.02.
ZgSR-05.01.
ZgSR-05.04.
ZgSR-06.01.
ZgSR-06.02.
ZgSR-07.02.
ZgSR-09.01.
ZgSR-10.01.
ZgSR-11.01.
ZgSR-12.01.
ZgSR-14.01.
Opis robót
Roboty budowlane - wymagania ogólne
Rozbiórki, wykucia i przebicia
Usunięcie materiałów z rozbiórki z terenu budowy
Roboty murarskie
Wykonanie przesklepień
Tynki
Licowanie ścian płytkami ceramicznymi
Malowanie farbami akrylowymi i lateksowymi
Malowanie farbą olejną, ftalową lub chlorokauczukową
Posadzki z kamieni sztucznych
Podkłady i warstwy wyrównawcze
Stolarka okienna i drzwiowa
Elementy wykończenia montaŜu stolarki okiennej
Izolacje przeciwwilgociowe
Przewody wentylacyjne
Docieplenie ścian metodą lekką-mokrą
Rusztowanie elewacyjne
Obróbki blacharskie
Renowacja budynku
Str.
3-12
13-15
16-18
19-26
27-29
30-33
34-37
38-41
42-45
46-50
51-56
57-61
62-64
65-69
70-72
73-79
80-81
82-86
87-89
2
ZgSR 00.00. ROBOTY BUDOWLANE - WYMAGANIA OGÓLNE
NAJWAśNIEJSZE OZNACZENIA I SKRÓTY
ST
-specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót
bhp.
-bezpieczeństwo i higiena pracy
PB
-projekt budowlany
PR
-program rozbiórki
Ilekroć w ST mowa jest o Zamawiającym naleŜy mieć na myśli jedną, dwie lub kilka osób albo wszystkie z
poniŜszej listy:
1.upowaŜnieni pracownicy Zamawiającego,
2.inspektor nadzoru inwestorskiego,
3.inŜynier kontraktu lub projektu.
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót
remontowych i budowlano-montaŜowych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
1.2. Określenia podstawowe
UŜyte w ST wymienione poniŜej określenia naleŜy rozumieć w kaŜdym przypadku następująco:
1.2.1. Roboty budowlane – budowa, a takŜe prace polegające na przebudowie, montaŜu, remoncie lub rozbiórce
obiektu budowlanego.
1.2.2.Remont - wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na
odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieŜącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie
wyrobów budowlanych innych niŜ uŜyto w stanie pierwotnym.
1.2.3.Wymiana - wykonanie wszelkich czynności związanych bezpośrednio z przywróceniem remontowanemu
elementowi właściwego stanu, tak pod względem uŜytkowym jak i technicznym. Polega ona na rozebraniu,
wykuciu lub zdemontowaniu uszkodzonego oraz wykonaniu, wbudowaniu, wmontowaniu, ułoŜeniu itp. nowego
elementu.
1.2.4.Naprawa - wykonanie wszelkich czynności związanych bezpośrednio z remontem istniejącego elementu i
przywróceniem mu stanu właściwego tak pod względem uŜytkowym jak i technicznym. Polega ona na
częściowej rozbiórce lub demontaŜu elementu oraz uzupełnieniu ubytków z zastosowaniem nowych materiałów.
1.2.5.Uzupełnienie - wykonanie elementów w miejsce brakujących lub po uprzednio dokonanej rozbiórce lub
demontaŜu z wykonaniem drobnych wykuć i rozbiórek związanych z wpasowaniem nowych elementów do juŜ
istniejących.
1.2.6. Dziennik budowy - dziennik, wydany zgodnie z obowiązującymi przepisami, stanowiący urzędowy
dokument przebiegu robót budowlanych oraz zdarzeń i okoliczności zachodzących w toku wykonywania robót.
1.2.7. Kierownik budowy - osoba wyznaczona przez Wykonawcę, upowaŜniona do kierowania robotami i do
występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu.
1.2.8. Rejestr obmiarów (in. ksiąŜka obmiarów) - akceptowany przez Zamawiającego zeszyt z ponumerowanymi
stronami, słuŜący do wpisywania przez Wykonawcę obmiaru dokonywanych robót w formie wyliczeń, szkiców i
ew. dodatkowych załączników. Wpisy w rejestrze obmiarów podlegają potwierdzeniu przez Zamawiającego.
1.2.9. Materiały - wszelkie tworzywa niezbędne do wykonania robót, zgodne z dokumentacją projektową i
specyfikacjami technicznymi, zaakceptowane przez Zamawiającego.
1.2.10. Odpowiednia (bliska) zgodność - zgodność wykonywanych robót z dopuszczonymi tolerancjami, a jeśli
przedział tolerancji nie został określony - z przeciętnymi tolerancjami, przyjmowanymi zwyczajowo dla danego
rodzaju robót budowlanych.
1.2.11. Polecenie Zamawiającego - wszelkie polecenia przekazane Wykonawcy przez Zamawiającego, w formie
pisemnej, dotyczące sposobu realizacji robót lub innych spraw związanych z prowadzeniem budowy.
1.2.12. Projektant - uprawniona osoba prawna lub fizyczna będąca autorem dokumentacji projektowej.
1.2.13. Przedmiar - wykaz robót z podaniem ich ilości kolejności technologicznej ich wykonania.
1.2.14. Zadanie budowlane - część przedsięwzięcia budowlanego, stanowiąca odrębną całość konstrukcyjną lub
technologiczną, zdolną do samodzielnego spełnienia przewidywanych funkcji techniczno-uŜytkowych. Zadanie
moŜe polegać na wykonywaniu robót związanych z budową, modernizacją, utrzymaniem oraz ochroną budowli
lub jej elementu.
1.2.15. Dokumentacja budowy - pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym, dziennik
budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy słuŜące realizacji
obiektu, operaty geodezyjne i ksiąŜkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów metodą montaŜu - takŜe
dziennik montaŜu.
1.2.16. Dokumentacja powykonawcza - dokumentacja budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku
wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi.
3
1.2.17. Pozwolenie na budowę - decyzja administracyjna zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub
wykonywanie robót budowlanych innych niŜ budowa obiektu budowlanego.
1.2.18. Teren budowy - przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną
przez urządzenia zaplecza budowy.
1.2.19. Wyrób budowlany - wyrób, w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych,
rzecz ruchomą, bez względu na stopień jej przetworzenia, przeznaczoną do obrotu, wytworzoną w celu
zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzaną do obrotu jako wyrób pojedynczy lub
jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym integralną całość uŜytkową i
mającą wpływ na spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).
1.2.20. Aprobata techniczna - pozytywna ocena techniczna przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego
stosowania, uzaleŜnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób
budowlany jest stosowany.
1.2.21. Europejska aprobata techniczna - pozytywna ocena techniczna przydatności wyrobu budowlanego do
zamierzonego stosowania, uzaleŜnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w
których wyrób jest stosowany, wydaną zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej.
1.2.22. Krajowa deklaracja zgodności - oświadczenie producenta stwierdzające, na jego wyłączną
odpowiedzialność, Ŝe wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną.
1.2.23. Znak budowlany - zastrzeŜony znak wskazujący zapewnienie odpowiedniego stopnia zaufania, to znaczy,
Ŝe dany wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną.
1.2.24. Producent – wytwórca lub upowaŜniony przez niego przedstawiciel.
1.2.25. Sprzedawca - podmiot przekazujący innemu podmiotowi wyrób budowlany wprowadzony do obrotu, w
celu jego dalszego przekazania bądź zastosowania w obiekcie budowlanym.
1.3. Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z dokumentacją
projektową, ST i poleceniami Zamawiającego.
Roboty rozbiórkowe i wyburzeniowe są nierozłącznie związane z remontem, modernizacją, przebudową lub
wyburzeniem róŜnych budynków. Przed przystąpieniem do tych robót naleŜy przeprowadzić dokładne
rozeznanie budynku i otaczającego terenu.
Gruz nie moŜe być gromadzony na stropach, balkonach, schodach itp.. Znajdujące się w pobliŜu rozbieranego
budynku urządzenia uŜyteczności publicznej, latarnie, słupy z przewodami, drzewa itp. naleŜy zabezpieczyć
przed uszkodzeniami. Wszystkie przejścia i przejazdy znajdujące się w zasięgu robót rozbiórkowych zostaną
zabezpieczone lub zostaną wytyczone nowe drogi, a obejścia i objazdy zostaną wyraźnie oznakowane. W razie
przewracania ścian naleŜy odpowiednio zabezpieczyć teren, przy czym podcinanie i podkopywanie ścian dla ich
przewrócenia jest zabronione. W przypadku konieczności opracować projekty ruchu zastępczego.
1.3.1. Przekazanie terenu budowy
Przekazanie terenu budowy powinno odbyć się protokolarnie na zasadach określonych w umowie pomiędzy
Zamawiającym i Wykonawcą.
1.3.2. Dokumentacja projektowa
Dokumentacja projektowa zostanie przekazana protokolarnie na zasadach określonych w umowie pomiędzy
Zamawiającym i Wykonawcą.
1.3.3. Zgodność robót z dokumentacją projektową i ST
Dokumentacja projektowa, ST oraz dodatkowe dokumenty przekazane przez Zamawiającego Wykonawcy
stanowią część umowy, a wymagania wyszczególnione w choćby jednym z nich są obowiązujące dla
Wykonawcy tak jakby zawarte były w całej dokumentacji.
W przypadku rozbieŜności w ustaleniach poszczególnych dokumentów obowiązuje kolejność ich waŜności
wymieniona w umowie. Wykonawca nie moŜe wykorzystywać błędów lub opuszczeń w dokumentach
umownych, a o ich wykryciu winien natychmiast powiadomić Zamawiającego, który dokona odpowiednich
zmian i poprawek. W przypadku rozbieŜności opis wymiarów waŜniejszy jest od odczytu ze skali rysunków.
Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały będą zgodne z dokumentacją projektową i ST.
Dane określone w dokumentacji projektowej i w ST będą uwaŜane za wartości docelowe, od których
dopuszczalne są odchylenia w ramach określonego przedziału tolerancji. Cechy materiałów i elementów budowli
muszą być jednorodne i wykazywać zgodność z określonymi wymaganiami, a rozrzuty tych cech nie mogą
przekraczać dopuszczalnego przedziału tolerancji. W przypadku, gdy materiały lub roboty nie będą w pełni
zgodne z dokumentacją projektową lub ST i wpłynie to na niezadowalającą jakość elementu budowli, to takie
materiały zostaną zastąpione innymi, a roboty rozebrane i wykonane ponownie na koszt Wykonawcy.
1.3.4. Zabezpieczenie terenu budowy
Za zabezpieczenie terenu budowy odpowiada Wykonawca robót. Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie
podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, Ŝe jest włączony w cenę umowną.
1.3.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót
Wykonawca pozna i będzie stosował w czasie prowadzenia robót wszelkie przepisy dotyczące ochrony
środowiska naturalnego.
1.3.6. Ochrona przeciwpoŜarowa
Wykonawca będzie przestrzegać przepisy ochrony przeciwpoŜarowej.
4
Materiały łatwopalne będą składowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami i zabezpieczone przed
dostępem osób trzecich. Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszelkie straty spowodowane poŜarem
wywołanym jako rezultat realizacji robót albo przez personel Wykonawcy.
1.3.7. Materiały szkodliwe dla otoczenia
Materiały, które w sposób trwały są szkodliwe dla otoczenia, nie będą dopuszczone do uŜycia.
Nie dopuszcza się uŜycia materiałów wywołujących szkodliwe promieniowanie o stęŜeniu większym od
dopuszczalnego, określonego odpowiednimi przepisami. Wszelkie materiały odpadowe uŜyte do robót będą
miały aprobatę techniczną wydaną przez uprawnioną jednostkę, jednoznacznie określającą brak szkodliwego
oddziaływania tych materiałów na środowisko. Materiały, które są szkodliwe dla otoczenia tylko w czasie robót,
a po zakończeniu robót ich szkodliwość zanika (np. materiały pylaste) mogą być uŜyte pod warunkiem
przestrzegania wymagań technologicznych wbudowania. JeŜeli wymagają tego odpowiednie przepisy
Zamawiający powinien otrzymać zgodę na uŜycie tych materiałów od właściwych organów administracji
państwowej.
JeŜeli Wykonawca uŜył materiałów szkodliwych dla otoczenia zgodnie ze specyfikacjami, a ich uŜycie
spowodowało jakiekolwiek zagroŜenie środowiska, to konsekwencje tego poniesie Wykonawca.
1.3.8. Ochrona własności publicznej i prywatnej
Wykonawca odpowiada za ochronę instalacji na powierzchni ziemi i za urządzenia podziemne, takie jak
rurociągi, kable itp. oraz uzyska od odpowiednich władz będących właścicielami tych urządzeń potwierdzenie
informacji dostarczonych mu przez Zamawiającego w ramach planu ich lokalizacji. Wykonawca zapewni
właściwe oznaczenie i zabezpieczenie przed uszkodzeniem tych instalacji i urządzeń w czasie trwania budowy.
Wykonawca zobowiązany jest umieścić w swoim harmonogramie rezerwę czasową dla wszelkiego rodzaju
robót, które mają być wykonane w zakresie przełoŜenia instalacji i urządzeń podziemnych na terenie budowy i
powiadomić Zamawiającego i władze lokalne o zamiarze rozpoczęcia robót. O fakcie przypadkowego
uszkodzenia tych instalacji Wykonawca bezzwłocznie powiadomi Zamawiającego, właściciela instalacji i
zainteresowane władze oraz będzie z nimi współpracował dostarczając wszelkiej pomocy potrzebnej przy
dokonywaniu napraw. Wykonawca będzie odpowiadać za wszelkie spowodowane przez jego działania
uszkodzenia instalacji na powierzchni ziemi i urządzeń podziemnych wykazanych w dokumentach
dostarczonych mu przez Zamawiającego.
1.3.9. Ograniczenie obciąŜeń osi pojazdów
Wykonawca stosować się będzie do ustawowych ograniczeń obciąŜenia na oś przy transporcie materiałów i
wyposaŜenia na i z terenu robót. Uzyska on wszelkie niezbędne zezwolenia od władz co do przewozu
nietypowych wagowo ładunków i w sposób ciągły będzie o kaŜdym takim przewozie powiadamiał
Zamawiającego.
1.3.10. Bezpieczeństwo i higiena pracy
Podczas realizacji robót Wykonawca będzie przestrzegać przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy. W szczególności Wykonawca będzie dbał, aby personel nie wykonywał pracy w warunkach
niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych.
Wykonawca zapewni i będzie utrzymywał wszelkie urządzenia zabezpieczające, socjalne oraz sprzęt i
odpowiednią odzieŜ dla ochrony Ŝycia i zdrowia osób zatrudnionych na budowie oraz dla zapewnienia
bezpieczeństwa publicznego. Uznaje się, Ŝe wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych
powyŜej nie podlegają odrębnej zapłacie i są uwzględnione w cenie umownej.
Pracownicy zatrudnieni do robót remontowych i rozbiórkowych będą dokładnie zaznajomieni z zakresem prac.
Przy pracach remontowych, rozbiórkowych i wyburzeniowych mają zastosowanie ogólnie obowiązujące
przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w robotach budowlanych. Pracownicy zatrudnieni przy robotach
remontowych i rozbiórkowych będą zaopatrzeni w odzieŜ roboczą, hełmy, okulary i rękawice, a wszystkie
narzędzia uŜywane przy remoncie i rozbiórce będą stale utrzymywane w dobrym stanie. Przy robotach
remontowych i rozbiórkowych naleŜy uwzględniać wpływ warunków atmosferycznych na bezpieczeństwo
pracy. Podczas deszczu, śniegu i silnego wiatru nie będą prowadzone roboty na ścianach i innych wysokich
konstrukcjach.
Wszyscy robotnicy pracujący na wysokości powyŜej 4 m będą zabezpieczeni pasami ochronnymi na linach
umocowanych do trwałych elementów budynku.
1.3.11. Ochrona i utrzymanie robót
Wykonawca będzie odpowiedzialny za ochronę robót i za wszelkie materiały (bez względu na to do kogo
naleŜą) i urządzenia uŜywane do robót od daty rozpoczęcia do daty zakończenia robót (do wydania
potwierdzenia zakończenia przez Zamawiającego).
Wykonawca będzie utrzymywać roboty do czasu odbioru końcowego. Utrzymanie powinno być prowadzone w
taki sposób, aby budowla drogowa lub jej elementy były w zadowalającym stanie przez cały czas, do momentu
odbioru końcowego. Jeśli Wykonawca w jakimkolwiek czasie zaniedba utrzymanie, to na polecenie
Zamawiającego powinien rozpocząć roboty utrzymaniowe nie później niŜ w 24 godziny po otrzymaniu tego
polecenia.
1.3.12. Stosowanie się do prawa i innych przepisów
Wykonawca zobowiązany jest znać wszystkie przepisy wydane przez władze centralne i miejscowe oraz inne
przepisy i wytyczne, które są w jakikolwiek sposób związane z robotami i będzie w pełni odpowiedzialny za
przestrzeganie tych praw, przepisów i wytycznych podczas prowadzenia robót.
5
Wykonawca będzie przestrzegać praw patentowych i będzie w pełni odpowiedzialny za wypełnienie wszelkich
wymagań prawnych odnośnie wykorzystania opatentowanych urządzeń lub metod i w sposób ciągły będzie
informować Zamawiającego o swoich działaniach, przedstawiając kopie zezwoleń i inne odnośne dokumenty.
2. MATERIAŁY
2.1. Źródła uzyskania materiałów
Materiały uŜyte do robót remontowych powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w PB.
W przypadku braku takich wymagań, materiały powinny technicznie odpowiadać juŜ wbudowanym w miejscu
prowadzenia prac remontowych, po uprzednim uzgodnieniu z Zamawiającym.
Co najmniej tydzień przed zaplanowanym wykorzystaniem jakichkolwiek materiałów przeznaczonych do robót
Wykonawca przedstawi szczegółowe informacje dotyczące proponowanego źródła wytwarzania, zamawiania
lub wydobywania tych materiałów oraz odpowiednie próbki do zatwierdzenia przez Zamawiającego na jego
pisemne Ŝądanie. Zatwierdzenie partii materiałów z danego źródła nie oznacza automatycznie, Ŝe wszelkie
materiały z danego źródła uzyskają zatwierdzenie.
Wykonawca zobowiązany jest do udokumentowania, Ŝe materiały uzyskane z dopuszczonego źródła w sposób
ciągły spełniają wymagania ST w czasie postępu robót.
2.2. Materiały nie odpowiadające wymaganiom
Materiały nie odpowiadające wymaganiom zostaną przez Wykonawcę wywiezione z terenu budowy.
Jeśli Zamawiający zezwoli Wykonawcy na uŜycie tych materiałów do innych robót, niŜ te dla których zostały
zakupione, to koszt tych materiałów zostanie przewartościowany przez Zamawiającego.
KaŜdy rodzaj robót, w którym znajdują się nie zbadane i nie zaakceptowane materiały, Wykonawca wykonuje na
własne ryzyko, licząc się z jego nie przyjęciem i niezapłaceniem.
2.3. Przechowywanie i składowanie materiałów
Wykonawca zapewni, aby tymczasowo składowane materiały, do czasu gdy będą one potrzebne do robót, były
zabezpieczone przed zanieczyszczeniem, zachowały swoją jakość i właściwość do robót i były dostępne do
kontroli przez Zamawiającego. Miejsca czasowego składowania materiałów będą zlokalizowane w obrębie
terenu budowy w miejscach uzgodnionych z Zamawiającym lub poza terenem budowy w miejscach
zorganizowanych przez Wykonawcę.
2.6. Wariantowe stosowanie materiałów
Jeśli dokumentacja projektowa lub ST przewidują moŜliwość wariantowego zastosowania rodzaju materiału w
wykonywanych robotach, Wykonawca powiadomi Zamawiającego o swoim zamiarze co najmniej tydzień przed
uŜyciem materiału, albo w okresie dłuŜszym, jeśli będzie to wymagane dla badań prowadzonych przez
Zamawiającego. Wybrany i zaakceptowany rodzaj materiału nie moŜe być później zmieniany bez zgody
Zamawiającego.
3. SPRZĘT
Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje niekorzystnego
wpływu na jakość wykonywanych robót.
Liczba i wydajność sprzętu będzie gwarantować przeprowadzenie robót, zgodnie z zasadami określonymi w
dokumentacji projektowej, ST i wskazaniach Zamawiającego w terminie przewidzianym umową. Sprzęt będący
własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma być utrzymywany w dobrym stanie i gotowości do
pracy. Będzie on zgodny z normami ochrony środowiska i przepisami dotyczącymi jego uŜytkowania.
Wykonawca dostarczy Zamawiającemu kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie sprzętu do
uŜytkowania, tam gdzie jest to wymagane przepisami.
4. TRANSPORT
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną niekorzystnie
na jakość wykonywanych robót i właściwości przewoŜonych materiałów.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1.Przed przystąpieniem do robót zostaną wykonane wszystkie niezbędne zabezpieczenia w tym oznakowanie i
ogrodzenie terenu robót oraz wykonanie-zamontowanie urządzenia usuwające materiał z rozbiórki.
Wykonawca ponosi odpowiedzialność za dokładne wytyczenie w planie i wyznaczenie wysokości wszystkich
elementów robót zgodnie z wymiarami i rzędnymi określonymi w dokumentacji projektowej lub przekazanymi
na piśmie przez Zamawiającego. Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w
wytyczeniu i wyznaczaniu robót, jeśli wymagać tego będzie Zamawiający, zostaną poprawione przez
Wykonawcę na własny koszt. Sprawdzenie wytyczenia robót lub wyznaczenia wysokości przez Zamawiającego
nie zwalnia Wykonawcy od odpowiedzialności za ich dokładność. Decyzje Zamawiającego dotyczące akceptacji
lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach
umowy, dokumentacji projektowej i w ST, a takŜe w normach i wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji
Zamawiający uwzględni wyniki badań materiałów i robót, rozrzuty normalnie występujące przy produkcji i przy
6
badaniach materiałów, doświadczenia z przeszłości, wyniki badań naukowych oraz inne czynniki wpływające na
rozwaŜaną kwestię. Polecenia Zamawiającego będą wykonywane nie później niŜ w czasie przez niego
wyznaczonym, po ich otrzymaniu przez Wykonawcę, pod groźbą zatrzymania robót. Skutki finansowe z tego
tytułu ponosi Wykonawca.
5.2.Zaplanowanie prac rozbiórkowych
Zakres rozbiórki i kolejność wykonywania prac będą podane w PB i PR.
ZaleŜnie od warunków rozbiórka zostanie wykonana, ręcznie (uŜywając młotów i kilofów) albo mechanicznie uŜywając młotów elektrycznych i pneumatycznych oraz pił tarczowych.
Prace rozbiórkowe będą planowane tak, aby w maksymalnym stopniu odzyskać materiały nadające się do
ponownego uŜycia. Te, które będą wykorzystane, zostaną posegregowane i zabezpieczone przed zniszczeniem.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1. Program zapewnienia jakości (PZJ)
Do obowiązków Wykonawcy naleŜy opracowanie i przedstawienie do aprobaty Zamawiającego programu
zapewnienia jakości, w którym przedstawi on zamierzony sposób wykonywania robót, moŜliwości techniczne,
kadrowe i organizacyjne gwarantujące wykonanie robót zgodnie z dokumentacją projektową, ST oraz
poleceniami i ustaleniami przekazanymi przez Zamawiającego.
Program zapewnienia jakości będzie zawierać:
część ogólną opisującą:
organizację wykonania robót, w tym terminy i sposób prowadzenia robót,
organizację ruchu na budowie wraz z oznakowaniem robót,
bhp.,
wykaz zespołów roboczych, ich kwalifikacje i przygotowanie praktyczne,
wykaz osób odpowiedzialnych za jakość i terminowość wykonania poszczególnych elementów robót,
system (sposób i procedurę) proponowanej kontroli i sterowania jakością wykonywanych robót,
wyposaŜenie w sprzęt i urządzenia do pomiarów i kontroli,
sposób oraz formę gromadzenia wyników badań laboratoryjnych, zapis pomiarów, nastaw mechanizmów
sterujących, a takŜe wyciąganych wniosków i zastosowanych korekt w procesie technologicznym,
proponowany sposób i formę przekazywania tych informacji Zamawiającemu,
część szczegółową opisującą dla kaŜdego asortymentu robót:
wykaz maszyn i urządzeń stosowanych na budowie z ich parametrami technicznymi oraz wyposaŜeniem w
mechanizmy do sterowania i urządzenia pomiarowo-kontrolne,
rodzaje i ilość środków transportu oraz urządzeń do magazynowania i załadunku materiałów, spoiw,
lepiszczy, kruszyw itp.,
sposób zabezpieczenia i ochrony ładunków przed utratą ich właściwości w czasie transportu,
sposób i procedurę pomiarów i badań prowadzonych podczas dostaw materiałów, wytwarzania mieszanek i
wykonywania poszczególnych elementów robót,
sposób postępowania z materiałami i robotami nie odpowiadającymi wymaganiom.
6.2. Zasady kontroli jakości robót
Celem kontroli robót będzie takie sterowanie ich przygotowaniem i wykonaniem, aby osiągnąć załoŜoną jakość
robót. Wykonawca jest odpowiedzialny za pełną kontrolę robót i jakości materiałów. Wykonawca zapewni
odpowiedni system kontroli, włączając personel, sprzęt, zaopatrzenie i wszystkie urządzenia niezbędne do
pobierania próbek i badań materiałów oraz robót. Przed zatwierdzeniem systemu kontroli Zamawiający moŜe
zaŜądać od Wykonawcy przeprowadzenia badań w celu zademonstrowania, Ŝe poziom ich wykonywania jest
zadowalający. Wykonawca będzie przeprowadzać pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością
zapewniającą stwierdzenie, Ŝe roboty wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi w dokumentacji
projektowej i ST. Minimalne wymagania co do zakresu badań i ich częstotliwość są określone w ST, normach i
wytycznych. W przypadku, gdy nie zostały one tam określone, Zamawiający ustali jaki zakres kontroli jest
konieczny, aby zapewnić wykonanie robót zgodnie z umową. Wykonawca dostarczy Zamawiającemu
świadectwa, Ŝe wszystkie stosowane urządzenia i sprzęt badawczy posiadają waŜną legalizację, zostały
prawidłowo wykalibrowane i odpowiadają wymaganiom norm określających procedury badań.
Wszystkie koszty związane z organizowaniem i prowadzeniem badań materiałów ponosi Wykonawca.
6.3. Pobieranie próbek
Próbki będą pobierane losowo. Zaleca się stosowanie statystycznych metod pobierania próbek, opartych na
zasadzie, Ŝe wszystkie jednostkowe elementy produkcji mogą być z jednakowym prawdopodobieństwem
wytypowane do badań. Zamawiający będzie mieć zapewnioną moŜliwość udziału w pobieraniu próbek.
Na zlecenie Zamawiającego Wykonawca będzie przeprowadzać dodatkowe badania tych materiałów, które
budzą wątpliwości co do jakości, o ile kwestionowane materiały nie zostaną przez Wykonawcę usunięte lub
ulepszone z własnej woli. Koszty tych dodatkowych badań pokrywa Wykonawca tylko w przypadku
stwierdzenia usterek; w przeciwnym przypadku koszty te pokrywa Zamawiający. Pojemniki do pobierania
próbek będą dostarczone przez Wykonawcę i zatwierdzone przez Zamawiającego. Próbki dostarczone przez
Wykonawcę do badań wykonywanych przez Zamawiającego będą odpowiednio opisane i oznakowane, w
sposób zaakceptowany przez Zamawiającego.
6.4. Badania i pomiary
7
Wszystkie badania i pomiary będą przeprowadzone zgodnie z wymaganiami norm. W przypadku, gdy normy nie
obejmują jakiegokolwiek badania wymaganego w ST, stosować moŜna wytyczne krajowe, albo inne procedury,
zaakceptowane przez Zamawiającego. Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań, Wykonawca powiadomi
Zamawiającego o rodzaju, miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania,
Wykonawca przedstawi na piśmie ich wyniki do akceptacji Zamawiającego.
6.5. Raporty z badań
Wykonawca będzie przekazywać Zamawiającemu kopie raportów z wynikami badań jak najszybciej, nie później
jednak niŜ w terminie określonym w programie zapewnienia jakości. Wyniki badań (kopie) będą przekazywane
Zamawiającemu na formularzach według dostarczonego przez niego wzoru lub innych, przez niego
zaaprobowanych.
6.6. Badania prowadzone przez Zamawiającego
Dla celów kontroli jakości i zatwierdzenia, Zamawiający uprawniony jest do dokonywania kontroli, pobierania
próbek i badania materiałów u źródła ich wytwarzania i zapewniona mu będzie wszelka potrzebna do tego
pomoc ze strony Wykonawcy i producenta materiałów. Zamawiający, po uprzedniej weryfikacji systemu
kontroli robót prowadzonego przez Wykonawcę, będzie oceniać zgodność materiałów i robót z wymaganiami
ST na podstawie wyników badań dostarczonych przez Wykonawcę. Zamawiający moŜe pobierać próbki
materiałów i prowadzić badania niezaleŜnie od Wykonawcy, na swój koszt. JeŜeli wyniki tych badań wykaŜą, Ŝe
raporty Wykonawcy są niewiarygodne, to Zamawiający poleci Wykonawcy lub zleci niezaleŜnemu laboratorium
przeprowadzenie powtórnych lub dodatkowych badań, albo oprze się wyłącznie na własnych badaniach przy
ocenie zgodności materiałów i robót z dokumentacją projektową i ST. W takim przypadku całkowite koszty
powtórnych lub dodatkowych badań i pobierania próbek poniesione zostaną przez Wykonawcę.
6.7. Certyfikaty i deklaracje
Wyrób budowlany nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, jeŜeli jest:
1) oznakowany CE, co oznacza, Ŝe dokonano oceny jego zgodności z normą zharmonizowaną albo europejską
aprobatą techniczną bądź krajową specyfikacją techniczną państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uznaną przez Komisję Europejską za zgodną z wymaganiami
podstawowymi, albo
2) umieszczony w określonym przez Komisję Europejską wykazie wyrobów mających niewielkie znaczenie dla
zdrowia i bezpieczeństwa, dla których producent wydał deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki
budowlanej, albo
3) oznakowany, z zastrzeŜeniem ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych, znakiem
budowlanym, którego wzór określa załącznik nr 1 do ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach
budowlanych.
Oznakowanie CE wyrobu budowlanego, który nie stwarza szczególnego zagroŜenia dla zdrowia lub
bezpieczeństwa oraz nie odpowiada lub odpowiada częściowo specyfikacjom technicznym, o których mowa w
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych, jest takŜe dopuszczalne, wyłącznie po
dokonaniu stosownej oceny zgodności.
Wzór oznakowania CE określa załącznik nr 2 do ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych.
Oznakowanie CE wyrobu budowlanego wprowadzonego do obrotu na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia
2004 r. o wyrobach budowlanych, do którego mają zastosowanie przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130,
poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631), przewidujące takie
oznakowanie, wskazuje, Ŝe wyrób budowlany spełnia wymagania zasadnicze, określone w tych przepisach.
6.8. Dokumenty budowy
Dziennik budowy
Dziennik budowy jest wymaganym dokumentem prawnym obowiązującym Zamawiającego i Wykonawcę w
okresie od przekazania Wykonawcy terenu budowy do końca okresu gwarancyjnego. Odpowiedzialność za
prowadzenie dziennika budowy zgodnie z obowiązującymi przepisami spoczywa na Wykonawcy. Zapisy w
dzienniku budowy będą dokonywane na bieŜąco i będą dotyczyć przebiegu robót, stanu bezpieczeństwa ludzi i
mienia oraz technicznej i gospodarczej strony budowy. KaŜdy zapis w dzienniku budowy będzie opatrzony datą
jego dokonania, podpisem osoby, która dokonała zapisu, z podaniem jej imienia i nazwiska oraz stanowiska
słuŜbowego. Zapisy będą czytelne, dokonane trwałą techniką, w porządku chronologicznym, bezpośrednio jeden
pod drugim, bez przerw. Załączone do dziennika budowy protokoły i inne dokumenty będą oznaczone kolejnym
numerem załącznika i opatrzone datą i podpisem Wykonawcy i Zamawiającego.
Do dziennika budowy naleŜy wpisywać w szczególności:
datę przekazania Wykonawcy terenu budowy,
datę przekazania przez Zamawiającego dokumentacji projektowej,
uzgodnienie przez Zamawiającego programu zapewnienia jakości i harmonogramów robót,
terminy rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych elementów robót,
przebieg robót, trudności i przeszkody w ich prowadzeniu, okresy i przyczyny przerw w robotach,
uwagi i polecenia Zamawiającego,
daty zarządzenia wstrzymania robót, z podaniem powodu,
zgłoszenia i daty odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu, częściowych i ostatecznych
odbiorów robót,
wyjaśnienia, uwagi i propozycje Wykonawcy,
8
-
stan pogody i temperaturę powietrza w okresie wykonywania robót podlegających ograniczeniom lub
wymaganiom szczególnym w związku z warunkami klimatycznymi,
zgodność rzeczywistych warunków geotechnicznych z ich opisem w dokumentacji projektowej,
dane dotyczące czynności geodezyjnych (pomiarowych) dokonywanych przed i w trakcie wykonywania
robót,
dane dotyczące sposobu wykonywania zabezpieczenia robót,
dane dotyczące jakości materiałów, pobierania próbek oraz wyniki przeprowadzonych badań z podaniem,
kto je przeprowadzał,
wyniki prób poszczególnych elementów budowli z podaniem, kto je przeprowadzał,
inne istotne informacje o przebiegu robót.
Propozycje, uwagi i wyjaśnienia Wykonawcy, wpisane do dziennika budowy będą przedłoŜone Zamawiającemu
do ustosunkowania się. Decyzje Zamawiającego wpisane do dziennika budowy Wykonawca podpisuje z
zaznaczeniem ich przyjęcia lub zajęciem stanowiska. Wpis projektanta do dziennika budowy obliguje
Zamawiającego do ustosunkowania się. Projektant nie jest jednak stroną umowy i nie ma uprawnień do
wydawania poleceń Wykonawcy robót.
Rejestr obmiarów (ksiąŜka obmiarów)
Rejestr obmiarów (ksiąŜka obmiarów) stanowi dokument pozwalający na rozliczenie faktycznego postępu
kaŜdego z elementów robót. Obmiary wykonanych robót przeprowadza się w sposób ciągły w jednostkach
przyjętych w kosztorysie ofertowym i wpisuje do rejestru obmiarów.
Dokumenty laboratoryjne
Dzienniki laboratoryjne, deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności materiałów, orzeczenia o jakości
materiałów, recepty robocze i kontrolne wyniki badań Wykonawcy będą gromadzone w formie uzgodnionej w
programie zapewnienia jakości. Dokumenty te stanowią załączniki do odbioru robót. Winny być udostępnione
na kaŜde Ŝyczenie Zamawiającego.
Pozostałe dokumenty budowy
Do dokumentów budowy zalicza się, oprócz wymienionych powyŜej następujące dokumenty:
pozwolenie na budowę,
protokoły przekazania terenu budowy,
umowy cywilno-prawne z osobami trzecimi i inne umowy cywilno-prawne,
protokoły odbioru robót,
protokoły z narad i ustaleń,
korespondencję na budowie.
Przechowywanie dokumentów budowy
Dokumenty budowy będą przechowywane na terenie budowy w miejscu odpowiednio zabezpieczonym.
W przypadku braku zaplecza budowy, dokumenty budowy będą przechowywane w siedzibie Zamawiającego.
Zaginięcie któregokolwiek z dokumentów budowy spowoduje jego natychmiastowe odtworzenie w formie
przewidzianej prawem.
Wszelkie dokumenty budowy będą zawsze dostępne dla Wykonawcy i Zamawiającego.
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót
Obmiar robót będzie określać faktyczny zakres wykonywanych robót zgodnie z dokumentacją projektową i ST,
w jednostkach ustalonych w kosztorysie ofertowym. Obmiaru robót dokonuje Wykonawca po zakończeniu
kaŜdego dnia roboczego. Wyniki obmiaru będą wpisane do rejestru obmiarów (ksiąŜki obmiarów). Jakikolwiek
błąd lub przeoczenie (opuszczenie) w ilościach podanych w przedmiarze robót załączonym do SIWZ lub gdzie
indziej w ST nie zwalnia Wykonawcy od obowiązku ukończenia wszystkich robót. Błędne dane zostaną
poprawione wg instrukcji Zamawiającego na piśmie. Zamawiający mają prawo w kaŜdej chwili do kontroli
rejestru obmiarów (ksiąŜki obmiarów).
7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów
Długości i odległości pomiędzy wyszczególnionymi punktami skrajnymi będą obmierzone poziomo wzdłuŜ linii
osiowej. Jeśli ST właściwe dla danych robót nie wymagają tego inaczej, objętości będą wyliczone w m3 jako
długość pomnoŜona przez średni przekrój. Ilości, które mają być obmierzone wagowo, będą waŜone w tonach
lub kilogramach zgodnie z wymaganiami ST.
7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy
Wszystkie urządzenia i sprzęt pomiarowy, stosowany w czasie obmiaru robót będą zaakceptowane przez
Zamawiającego. Urządzenia i sprzęt pomiarowy zostaną dostarczone przez Wykonawcę. JeŜeli urządzenia te lub
sprzęt wymagają badań atestujących to Wykonawca będzie posiadać waŜne świadectwa legalizacji. Wszystkie
urządzenia pomiarowe będą przez Wykonawcę utrzymywane w dobrym stanie, w całym okresie trwania robót.
7.4. Wagi i zasady waŜenia
Materiały przywoŜone będą waŜone u producenta mającego wagę z legalizacją, materiały wywoŜone będą
waŜone na miejskim wysypisku. Waga pozostałych materiałów, których waŜenie będzie utrudnione, zostanie
przeliczona wg średnich mas właściwych dla danego materiału.
7.5. Czas przeprowadzenia obmiaru
9
Obmiary będą przeprowadzone przed częściowym lub końcowym odbiorem odcinków robót, a takŜe w
przypadku występowania dłuŜszej przerwy w robotach. Obmiar robót zanikających przeprowadza się w czasie
ich wykonywania. Obmiar robót podlegających zakryciu przeprowadza się przed ich zakryciem.
Roboty pomiarowe do obmiaru oraz nieodzowne obliczenia będą wykonane w sposób zrozumiały i
jednoznaczny.
Wymiary skomplikowanych powierzchni lub objętości będą uzupełnione odpowiednimi szkicami
umieszczonymi na karcie rejestru obmiarów. W razie braku miejsca szkice mogą być dołączone w formie
oddzielnego załącznika do rejestru obmiarów, którego wzór zostanie uzgodniony z Zamawiającym.
Zamawiający moŜe dokonać obmiarów w kaŜdym momencie budowy i po jej zakończeniu.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Rodzaje odbiorów robót
W zaleŜności od ustaleń odpowiednich ST, roboty podlegają następującym etapom odbioru:
odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu,
odbiorowi częściowemu,
odbiorowi końcowemu,
odbiorowi pogwarancyjnemu.
8.2. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu polega na finalnej ocenie ilości i jakości wykonywanych
robót, które w dalszym procesie realizacji ulegną zakryciu. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu
będzie dokonany w czasie umoŜliwiającym wykonanie ewentualnych korekt i poprawek bez hamowania
ogólnego postępu robót. Odbioru robót dokonuje Zamawiający. Gotowość danej części robót do odbioru zgłasza
Wykonawca wpisem do dziennika budowy i jednoczesnym powiadomieniem Zamawiającego. Odbiór będzie
przeprowadzony niezwłocznie, nie później jednak niŜ w ciągu 24 godzin od momentu zgłoszenia wpisem do
dziennika budowy i powiadomienia o tym fakcie Zamawiającego. Jakość i ilość robót ulegających zakryciu
ocenia Zamawiający na podstawie dokumentów zawierających komplet wyników badań laboratoryjnych i w
oparciu o przeprowadzone pomiary, w konfrontacji z dokumentacją projektową, ST i uprzednimi ustaleniami.
8.3. Odbiór częściowy
Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanych części robót. Odbioru częściowego robót
dokonuje się wg zasad jak przy odbiorze końcowym robót. Odbioru robót dokonuje Zamawiający.
8.4. Odbiór końcowy robót
8.4.1. Zasady odbioru końcowego robót
Odbiór końcowy polega na finalnej ocenie rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do ich ilości, jakości i
wartości. Całkowite zakończenie robót oraz gotowość do odbioru końcowego będzie stwierdzona przez
Wykonawcę wpisem do dziennika budowy z bezzwłocznym powiadomieniem na piśmie o tym fakcie
Zamawiającego.
Odbiór końcowy robót nastąpi w terminie ustalonym w dokumentach umowy, licząc od dnia potwierdzenia
przez Zamawiającego zakończenia robót i przyjęcia dokumentów, o których mowa w punkcie 8.4.2. Odbioru
końcowego robót dokona komisja wyznaczona przez Zamawiającego w obecności Wykonawcy. Komisja
odbierająca roboty dokona ich oceny jakościowej na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań i
pomiarów, ocenie wizualnej oraz zgodności wykonania robót z dokumentacją projektową, ofertą przetargową i
ST. W toku odbioru końcowego robót komisja zapozna się z realizacją ustaleń przyjętych w trakcie odbiorów
robót zanikających i ulegających zakryciu, zwłaszcza w zakresie wykonania robót uzupełniających i robót
poprawkowych. W przypadkach niewykonania wyznaczonych robót poprawkowych lub robót uzupełniających
w warstwie ścieralnej lub robotach wykończeniowych, komisja przerwie swoje czynności i ustali nowy termin
odbioru końcowego.
W przypadku stwierdzenia przez komisję, Ŝe jakość wykonywanych robót w poszczególnych asortymentach
nieznacznie odbiega od wymaganej dokumentacją projektową i ST z uwzględnieniem tolerancji i nie ma
większego wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu i bezpieczeństwo ruchu, komisja dokona potrąceń,
oceniając pomniejszoną wartość wykonywanych robót w stosunku do wymagań przyjętych w dokumentach
umowy.
8.4.2. Dokumenty do odbioru końcowego
Podstawowym dokumentem do dokonania odbioru końcowego robót jest protokół odbioru końcowego robót
sporządzony wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego.
Do odbioru końcowego Wykonawca jest zobowiązany przygotować następujące dokumenty:
dokumentację projektową podstawową z naniesionymi zmianami oraz dodatkową, jeśli została sporządzona
w trakcie realizacji umowy,
specyfikacje techniczne (podstawowe SIWZ i ew. dodatkowe lub zamienne),
recepty i ustalenia technologiczne,
dzienniki budowy i rejestry obmiarów (oryginały),
wyniki pomiarów kontrolnych oraz badań i oznaczeń laboratoryjnych, zgodne z ST, i ew. PZJ,
deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności wbudowanych materiałów zgodnie z ST i ew. PZJ,
opinię technologiczną sporządzoną na podstawie wszystkich wyników badań i pomiarów załączonych do
dokumentów odbioru, wykonanych zgodnie z ST i PZJ,
10
-
rysunki (dokumentacje) na wykonanie robót towarzyszących (np. na przełoŜenie linii telefonicznej,
energetycznej, gazowej, oświetlenia itp.) oraz protokoły odbioru i przekazania tych robót właścicielom
urządzeń,
geodezyjną inwentaryzację powykonawczą robót i sieci uzbrojenia terenu,
- kopię mapy zasadniczej powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej.
W przypadku, gdy wg komisji, roboty pod względem przygotowania dokumentacyjnego nie będą gotowe do
odbioru końcowego, komisja w porozumieniu z Wykonawcą wyznaczy ponowny termin odbioru końcowego
robót.
Wszystkie zarządzone przez komisję roboty poprawkowe lub uzupełniające będą zestawione wg wzoru
ustalonego przez Zamawiającego. Termin wykonania robót poprawkowych i robót uzupełniających wyznaczy
komisja.
8.5. Odbiór pogwarancyjny
Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych z usunięciem wad stwierdzonych przy
odbiorze końcowym i zaistniałych w okresie gwarancyjnym. Odbiór pogwarancyjny będzie dokonany na
podstawie oceny wizualnej obiektu z uwzględnieniem zasad opisanych w punkcie 8.4 „Odbiór końcowy robót”.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1. Ustalenia ogólne
Dla pozycji kosztorysowych wycenionych ryczałtowo podstawą płatności jest wartość (kwota) podana przez
Wykonawcę w danej pozycji kosztorysu. Kwota ryczałtowa pozycji kosztorysowej będzie uwzględniać
wszystkie czynności, wymagania i badania składające się na jej wykonanie, określone dla tej roboty w ST i w
dokumentacji projektowej. Kwoty ryczałtowe robót będą obejmować:
robociznę bezpośrednią wraz z towarzyszącymi kosztami,
wartość zuŜytych materiałów wraz z kosztami zakupu, magazynowania, ewentualnych ubytków i transportu
na teren budowy,
wartość pracy sprzętu wraz z towarzyszącymi kosztami,
koszty pośrednie, zysk kalkulacyjny i ryzyko,
podatki obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami.
9.2. Warunki umowy i wymagania ogólne
Koszt dostosowania się do wymagań warunków umowy i wymagań ogólnych obejmuje wszystkie warunki
określone w ww. dokumentach, a nie wyszczególnione w kosztorysie.
9.3. Objazdy, przejazdy i organizacja ruchu
Koszt wybudowania objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
opracowanie oraz uzgodnienie z Zamawiającym i odpowiednimi instytucjami projektu organizacji ruchu na
czas trwania budowy, wraz z dostarczeniem kopii projektu Zamawiającemu i wprowadzaniem dalszych
zmian i uzgodnień wynikających z postępu robót,
ustawienie tymczasowego oznakowania i oświetlenia zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa ruchu,
opłaty/dzierŜawy terenu,
przygotowanie terenu,
konstrukcję tymczasowej nawierzchni, ramp, chodników, krawęŜników, barier, oznakowań i drenaŜu,
tymczasową przebudowę urządzeń obcych.
Koszt utrzymania objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
oczyszczanie, przestawienie, przykrycie i usunięcie tymczasowych oznakowań pionowych, poziomych,
barier i świateł,
utrzymanie płynności ruchu publicznego.
Koszt likwidacji objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
usunięcie wbudowanych materiałów i oznakowania,
doprowadzenie terenu do stanu pierwotnego.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE
10.1. Przepisy
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Tekst jednolity: Dz.U. z 2003 nr 207 poz. 2016. Zmiany:
Dz.U. z 2004 nr 6 poz. 41, nr 92 poz. 881, nr 93 poz. 888, nr 96 poz. 959).
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 czerwca 2002 roku w sprawie dziennika budowy, montaŜu i
rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony
zdrowia. (Dz.U. nr 108 poz. 953. Zmiany: Dz.U. z 2004 nr 198 poz. 2042)).
3. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych (MGPiB i ITB – Arkady, Warszawa
1989).
4. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881), która weszła w Ŝycie
1maja 2004 r..
5. Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
(Dz. U. Nr 75, poz. 690).
6. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 grudnia 2002 r. w sprawie systemów oceny zgodności
wyrobów budowlanych oraz sposobu ich oznaczania znakowaniem CE.
11
7. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 1998 r.w sprawie systemów
oceny zgodności, wzoru deklaracji zgodności oraz sposobu znakowania wyrobów budowlanych dopuszczanych
do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie.
8. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 listopada 2001 r. w sprawie rodzajów obiektów budowlanych,
przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru inwestorskiego (Dz.U.2001 Nr 138 poz.
1554).
9. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie
samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U.1995 Nr 8 poz. 38, zmiany: Dz.U.01-5-42 (art.59 pkt
2), 02-134-1130, 03-175-1704).
10. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy
projektu budowlanego (Dz.U.2003 Nr 120 poz. 1133).
11. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków i trybu postępowania
dotyczącego rozbiórek oraz zmiany sposobu uŜytkowania obiektu budowlanego (Dz.U.2003 Nr 120 poz. 1131).
12. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie
rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w
budownictwie (Dz.U.1995 Nr 25 poz. 133).
Nie wymienienie tytułu jakiejkolwiek dziedziny, grupy, podgrupy czy normy nie zwalnia Wykonawcy od
obowiązku stosowania wymogów określonych prawem polskim.
Wykonawca będzie przestrzegał praw autorskich i patentowych. Jest zobowiązany do odpowiedzialności za
spełnienie wszystkich wymagań prawnych w odniesieniu do uŜywanych opatentowanych urządzeń lub metod
10.2. Dokumenty odniesienia
1. SIWZ dla zadania.
2. Umowa zawarta pomiędzy Wykonawcą a Zamawiającym wraz z harmonogramem robót, zatwierdzona przez
Zamawiającego dokumentacja budowlana i wykonawcza zadania,
3. Normy
4. Aprobaty techniczne
5. Inne dokumenty i ustalenia techniczne prowadzone w trakcie trwania inwestycji
12
ZgSR-01.01. ROZBIÓRKI, WYKUCIA I PRZEBICIA
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
rozbiórkowych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
Określenia podstawowe zawiera ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
1.3.Zakres stosowania ST
Specyfikacja techniczna (ST) stanowi dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót
budowlanych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
1.3.1. Rozbiórki ścian i ścianek działowych
1.3.2. Rozebranie posadzek w
1.3.3. Wykucie z muru elementów stolarki w
1.3.4. Przebicia w
1.3.5. Przygotowanie powierzchni ściennych w
2. MATERIAŁY
W robotach rozbiórkowych materiały do montaŜu nie występują. Materiały pozyskane w robotach
rozbiórkowych naleŜy zabezpieczyć, posegregować i przekazać Zamawiającemu.
3. SPRZĘT
wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt uŜywany do robót powinien być zgodny z ZgSR-00.00. Roboty
budowlane – wymagania ogólne.
4. TRANSPORT
na jakość wykonywanych robót i właściwości przewoŜonych materiałów. Wykonawca jest zobowiązany
przestrzegać zasad zawartych w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
5. WYKONANIE ROBÓT
Program rozbiórki naleŜy dostosować do istniejących warunków.
Usytuowanie budynku pozwala jedynie na rozbiórkę ręczną, wykonuje się ją za pomocą kilofów lub ręcznymi
urządzeniami mechanicznymi.
W czasie rozbiórki:
- teren robót musi być wydzielony i ogrodzony,
- zabronione jest przebywanie ludzi na niŜszych kondygnacjach podczas prac,
- otwory w stropach muszą być szczelnie zakryte deskami lub ogrodzone,
- nie wolno zrzucać jakichkolwiek materiałów,
- nie wolno gromadzić gruzu na stropach, balkonach, schodach,
- nie wolno usuwać ścian lub innych części budynku przez podkopywanie lub podcinanie.
5.1. Rozbiórki ścian i ścianek działowych
Do usuwania gruzu z terenu rozbiórki połoŜonego ponad terenem przyległym, zostaną zastosowane zsypy
(rynny). W przeciwnym przypadku gruz zostanie usunięty ręcznie z uwzględnieniem minimalnego
niekorzystnego wpływu na otoczenie.
Gruz będzie usuwany z budynku, aby nie obciąŜał stropów.
5.2. Rozebranie posadzek
W ramach rozbiórek posadzek naleŜy usunąć:
- posadzki cementowe,
- posadzki z kamieni sztucznych,
- posadzki z deszczółek,
- posadzki z wykładzin.
5.3. Wykucie z muru elementów stolarki polega na:
- zdjęciu skrzydeł okiennych i drzwiowych,
- wykuciu ościeŜnic,
- wykucie podokienników.
13
5.5. Przebicia
- przebicie otworów w stropach dla przeprowadzenia dodatkowych kanałów wentylacyjnych,
- wykucie strzępi,
- wykucie otworów w ścianach dla osadzenia elementów wykończeniowych.
5.6. Przygotowanie powierzchni ściennych
- zeskrobanie i zmycie starej farby emulsyjnej,
- istniejącą lamperię olejną naleŜy ostrym młotkiem lub przecinakiem nakłuć, by było widać tynk.
następnie przeszlifować grubym papierem np 40, odkurzyć i dwukrotnie zagruntować emulsją
gruntującą,
- uszkodzone i odparzone tynki odkuć.
5.8. Rozbiórka barierek
Rozbiórki dokonać zgodnie z PB. Materiał z rozbiórki posegregować i wywieźć do składnicy złomu.
Zasady kontroli jakości robót zawarte są w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót remontowych zawiera ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
7.1.Zasady obmiaru rozbiórek.
7.1.1. Ilości poszczególnych elementów robót ustala się według rzeczywistych wymiarów pomierzonych w
naturze przed rozpoczęciem robót rozbiórkowych.
7.1.2. Objętość lub powierzchnię elementów o zmiennych wymiarach (szerokość, wysokość, grubość) oblicza
się według wymiarów średnich.
7.1.3. Objętość gzymsów oblicza się mnoŜąc największą wysokość przez największy wyskok i najdłuŜszą
krawędź.
7.1.4. Długość ścianek mierzy się w świetle murów a wysokość w świetle stropów.
7.1.5. Powierzchnię otworów mierzy się w świetle ościeŜy zaś części łukowe otworów mierzy się przyjmując do
obliczeń wymiary wpisanego trójkąta.
7.1.6. Objętość słupów, kolumn, filarów oblicza się, mnoŜąc powierzchnię przekroju przez wysokość. Za
wysokość słupa, kolumny, filara przyjmuje się odległość od poziomu wierzchu płyty stropowej dolnej
kondygnacji do poziomu wierzchu płyty stropowej górnej kondygnacji.
7.1.7. W przypadkach rozbierania elementów nie ograniczonych murami (ścianami) lub stropami na przykład
elementy wolnostojące, objętość lub powierzchnię oblicza się według rzeczywistych wymiarów.
7.1.8. Z objętości murów o grubości ponad 15 cm nie naleŜy potrącać:
-otworów o powierzchni do 0,5 m2,
-wnęk o powierzchni do 1 m2 i głębokości do 15 cm,
-przewodów wentylacyjnych i dymowych oraz bruzd na instalacje,
-wnęk na liczniki i gazomierze,
-oporów stropów, sklepień i stopni schodowych oraz gniazd na belki stropowe i podciągi,
-objętości wieńców.
7.1.9. Z powierzchni ścianek o grubości do 15 cm nie naleŜy potrącać otworów o powierzchni do 1 m2.
7.1.10. W przypadkach rozbierania murów i ścian obłoŜonych płytkami ceramicznymi, których stopień
zniszczenia nie uzasadnia osobnego ich odjęcia (skucia) do dalszego uŜytku, grubość murów i ścian na
powierzchni obłoŜonej płytkami mierzy się wraz z płytkami.
7.1.11. Ścianki otynkowane o grubości ponad 15 cm mierzy się wraz z tynkiem.
7.1.12. Wykuwane ościeŜnice w szt., zdjęcie skrzydeł w szt..
7.1.13. Rozbierane barierekw metrach bieŜących.
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbiór robót będzie przeprowadzony na zasadach ujętych w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania
ogólne.
Podstawę płatności stanowią zasady ujęte w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne i poniŜsze
czynności obejmujące roboty podstawowe, jak równieŜ czynności pomocnicze:
- przygotowanie stanowiska roboczego,
- wewnętrzny transport poziomy i pionowy na potrzebne odległości w poziomie i na potrzebną wysokość
(kondygnację), narzędzi, lin zabezpieczających i wszelkiego drobnego sprzętu pomocniczego,
- segregowanie, sortowanie i układanie materiałów i urządzeń uzyskanych z rozbiórki elementów budynku
(budowli) oraz materiałów rusztowaniowych, pomostów, stemplowań itp. w obrębie strefy obiektu rozbieranego,
- obsługiwanie sprzętu nie posiadającego etatowej obsługi,
14
- utrzymywanie w stanie przejezdnym dróg dojazdowych dla pojazdów samochodowych w celu wywiezienia ze
strefy przyobiektowej gruzu i materiałów uzyskanych z rozbiórki, rusztowań, stemplowań itp.,
- utrzymanie w porządku stanowiska roboczego,
- wykonanie czynności związanych z likwidacją stanowiska roboczego,
- wykonanie niezbędnych zabezpieczeń bhp na stanowisku roboczym oraz wokół bezpośredniej strefy
przyobiektowej,
- uprzątnięcie placu (strefy) budowy (rozbiórki).
10.1. Normy
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U.Nr 89, poz. 414).
2. Zarządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie dziennika
budowy oraz tablicy informacyjnej (M.P.Nr 2 z 1995 r., poz. 29).
1989).
3. Normy
5. Inne dokumenty i ustalenia techniczne prowadzone w trakcie trwania inwestycji.
15
ZgSR-01.02. USUNIĘCIE MATERIAŁÓW Z ROZBIÓRKI Z TERENU BUDOWY
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące usunięcia materiałów z rozbiórki
z terenu budowy związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
1.3.1. Usunięcie materiałów z rozbiórki z terenu budowy:
Materiały z rozbiórki naleŜą w całości do Zamawiającego.
Zgodnie z zasadami Ustawy o odpadach wszelkie materiały z rozbiórki naleŜą do działu 17 według poniŜszej
klasyfikacji:
17
Odpady z budowy, remontów i demontaŜu obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej
(włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych).
Gwiazdką oznaczono odpady niebezpieczne.
17 01
Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (np. beton, cegły,
płyty, ceramika)
17 01 01
17 01 02
17 01 03
17 01 06*
17 01 07
17 01 80
17 01 81
17 01 82
17 02
17 02 01
17 02 02
17 02 03
17 02 04*
17 03
17 03 01*
17 03 02
17 03 03*
17 03 80
17 04
17 04 01
17 04 02
17 04 03
17 04 04
17 04 05
17 04 06
17 04 07
17 04 09*
17 04 10*
17 04 11
17 05
Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów
Gruz ceglany
Odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposaŜenia
Zmieszane lub wysegregowane odpady z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów
ceramicznych i elementów wyposaŜenia zawierające substancje niebezpieczne
Zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów ceramicznych i elementów
wyposaŜenia inne niŜ wymienione w 17 01 06
Usunięte tynki, tapety, okleiny itp.
Odpady z remontów i przebudowy dróg
Inne nie wymienione odpady
Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych
Drewno
Szkło
Tworzywa sztuczne
Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych zawierające lub zanieczyszczone substancjami
niebezpiecznymi (podkłady kolejowe)
Odpady asfaltów, smół i produktów smołowych
Asfalt zawierający smołę
Asfalt inny niŜ wymieniony w 17 03 01
Smoła i produkty smołowe
Odpadowa papa
Odpady i złomy metaliczne oraz stopów metali
Miedź, brąz, mosiądz
Aluminium
Ołów
Cynk
śelazo i stal
Cyna
Mieszaniny metali
Odpady metali zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi
Kable zawierające ropę naftową, smołę i inne substancje niebezpieczne
Kable inne niŜ wymienione w 17 04 10
Gleba i ziemia (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych oraz urobek z pogłębiania)
16
17 05 03*
17 05 04
17 05 05*
17 05 06
17 05 07*
17 05 08
17 06
17 06 01*
17 06 03*
17 06 04
17 06 05*
17 08
17 08 01*
17 08 02
17 09
17 09 01*
17 09 02*
17 09 03*
17 09 04
Gleba i ziemia, w tym kamienie, zawierające substancje niebezpieczne (np. PCB)
Gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niŜ wymienione w 17 05 03
Urobek z pogłębiania zawierający lub zanieczyszczony substancjami niebezpiecznymi
Urobek z pogłębiania inny niŜ wymieniony w 17 05 05
Tłuczeń torowy (kruszywo) zawierający substancje niebezpieczne
Tłuczeń torowy (kruszywo) inny niŜ wymieniony w 17 05 07
Materiały izolacyjne oraz materiały konstrukcyjne zawierające azbest
Materiały izolacyjne zawierające azbest
Inne materiały izolacyjne zawierające substancje niebezpieczne
Materiały izolacyjne inne niŜ wymienione w 17 06 01 i 17 06 03
Materiały konstrukcyjne zawierające azbest
Materiały konstrukcyjne zawierające gips
Materiały konstrukcyjne zawierające gips zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi
Materiały konstrukcyjne zawierające gips inne niŜ wymienione w 17 08 01
Inne odpady z budowy, remontów i demontaŜu
Odpady z budowy, remontów i demontaŜu zawierające rtęć
Odpady z budowy, remontów i demontaŜu zawierające PCB (np. substancje i przedmioty
zawierające PCB: szczeliwa, wykładziny podłogowe zawierające Ŝywice, szczelne zespoły
okienne, kondensatory)
Inne odpady z budowy, remontów i demontaŜu (w tym odpady zmieszane) zawierające substancje
niebezpieczne
Zmieszane odpady z budowy, remontów i demontaŜu inne niŜ wymienione w 17 09 01, 17 09 02
i 17 09 03
2. MATERIAŁY
2.1. Źródła uzyskania materiałów
Materiały uzyskane z rozbiórki nazywamy odpadami.
3. SPRZĘT
wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt uŜywany do robót powinien być zgodny z ZgSR-00.00. Roboty
4. TRANSPORT
na jakość wykonywanych robót i właściwości przewoŜonych materiałów. Wykonawca jest zobowiązany
przestrzegać zasad zawartych w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1.Materiały z rozbiórki wymienione w p-kcie 1.3. stanowią odpady, które naleŜy składować na wysypiskach
uprawnionych, posiadających odpowiednie uprawnienia do przyjmowania, składania i utylizacji odpadów, w
tym niebezpiecznych.
5.2.Materiały niebezpieczne naleŜy demontować, ładować i transportować w sposób odpowiedni dla danego
materiału.
5.3.NajbliŜsze wysypisko śmieci dla miasta Zgorzelec jest oddalone od terenu budowy o 5 km.
5.4.Złom stalowy w następujących klasach:
W1(kawałkowy o grubości powyŜej 6 mm, max. wym. 1000 x 500 x 500 mm),
W2(kawałkowy o grubości od 4 - 6 mm, max. wym. jak wyŜej),
P1 (poprodukcyjny o grubości powyŜej 6 mm, max. wym. jak wyŜej),
P2 (poprodukcyjny o grubości od 4 mm do 6 mm, max. wym. jak wyŜej),
złom konstrukcyjny,
złom poamortyzacyjny (blachy),
złom Ŝeliwny kawałkowy,
złom metali kolorowych aluminium, miedzi, mosiądzu, brązu, cynku, niklu, cyny, ołowiu,
złom kabli elektrycznych,
naleŜy po wywózce rozliczyć z Zamawiającym.
17
5.5.Zakłada się określone rodzaje gruzu do wywiezienia.
MoŜna je określić w grupach:
bryły betonowe i Ŝelbetowe,
gruz ceglany,
asfalt,
mieszanina betonu, muru, asfaltu,
mieszanina betonu, muru, asfaltu z urobkiem ziemnym.
5.6.PoniŜsze materiały z rozbiórki naleŜy unieszkodliwić zgodnie z ustawą oodpadach:
świetlówki liniowe,
wyładowcze lampy sodowe i rtęciowe.
Zasady kontroli jakości robót zawarte są w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót zawiera ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbiór robót będzie przeprowadzony na zasadach ujętych w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania
ogólne.
Podstawę płatności zawierają zasady ujęte ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
10.1. Normy
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U.Nr 89, poz. 414).
2. Zarządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie dziennika
budowy oraz tablicy informacyjnej (M.P.Nr 2 z 1995 r., poz. 29).
1989).
4. ustawa o odpadach.
3. Normy
18
ZgSR-02.01. ROBOTY MURARSKIE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
związanych z wykonaniem konstrukcji murowych ścian z cegieł, ścianek działowych z bloczków z betonu
komórkowego M500 związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
budowlanych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu
1.3.1. Ściany z cegieł, uzupełnienia i zamurowania :
1.3.2. Ścianki działowe z pustaków szklanych:
1.3.3. Ścianki działowe z bloczków z betonu
2. MATERIAŁY
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST ZgSR-00.00. Roboty
2.2. Ściany z cegieł, uzupełnienia i zamurowania
2.2.1. Spoiwa
Spoiwa stosowane powszechnie do zapraw murarskich, jak cement i wapno, powinny odpowiadać wymaganiom
podanym w aktualnych normach państwowych.
2.2.2. Woda
Do przygotowania zapraw moŜna stosować kaŜdą wodę zdatną do picia oraz wody z rzek, jezior i innych miejsc,
jeśli woda odpowiada.
Wymaganiom podanym w normie państwowej dotyczącej wody do celów budowlanych.
Niedozwolone jest uŜycie wód morskich, ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających
tłuszcze organiczne, oleje, glony i muł. Niedozwolone jest równieŜ uŜycie wód mineralnych nie
odpowiadających warunkom wymienionych powyŜej.
2.3. Ścianki działowe z bloczków z betonu komórkowego
2.3.1. Odmiany, klasy i zakres stosowania bloczków
Bloczki i płytki z nieautoklawizowanego betonu komórkowego, wytwarzanego na bazie popiołów lotnych,
powinny odpowiadać wymaganiom aktualnej normy państwowej.
2. RozróŜnia się 2 typy bloczków:
a) typ 49/24 o wymiarach 49X24X24 cm,
W zaleŜności od wytrzymałości na ściskanie i mrozoodporności bloczki dzieli się na klasy: B4,0, B5,0, B6,0 i
B7,0.
Bloczki w zaleŜności od dopuszczalnych odchyłek wymiarowych, wad powierzchni i kształtu dzielone być
powinny na dwa gatunki, tj. gat. l i gat. 2.
Bloczki betonu komórkowego mogą być stosowane:
a) bloczki klasy B4,0 — do celów izolacyjnych lub wypełnienia konstrukcji,
b) bloczki klasy B5,0, B6,0 lub B7,0 — do celów konstrukcyjnych.
Bloczki powinny być przed wbudowaniem sezonowane przez co najmniej 3 miesiące, a ich wilgotność w chwili
wbudowania nie większa niŜ 25% masy w stanie suchym.
19
2.5. Zaprawy murarskie
2.5.1. Wymagania ogólne
Marka i skład zaprawy powinny być zgodne z wymaganiami podanymi w projekcie.
Przygotowanie zapraw do robót murowych z zasady powinno być wykonane mechanicznie.
Zaprawę naleŜy przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana moŜliwie wcześnie po jej
przygotowaniu; zaprawa cementowo-wapienna powinna być zuŜyta w ciągu — 3 godziny,
Do zapraw przeznaczonych do wykonywania robót murowych naleŜy stosować piasek rzeczny lub kopalniany.
Stosowanie kruszywa pochodzącego z wód słonych, z gruzu ceglanego lub betonowego, ŜuŜli itp. dopuszcza się,
jeŜeli jego przydatność będzie potwierdzona wynikami badań laboratoryjnych. Wymagania techniczne dla
piasku powinny być zgodne z obowiązującą normą państwową.
2.5.2. Zaprawy budowlane cementowo-wapienne
Do zapraw cementowo-wapiennych naleŜy stosować cement portlandzki z dodatkiem ŜuŜla lub popiołów
lotnych 25 i 35 oraz cement hutniczy 25 pod warunkiem, Ŝe w przypadku uŜycia cementu hutniczego
temperatura otoczenia w ciągu 7 dni od chwili zuŜycia zaprawy nie będzie niŜsza niŜ +5°C. W przypadku
konieczności uzyskania zaprawy białej lub o wymaganym zabarwieniu moŜna stosować cement portlandzki
biały lub dodawać barwniki mineralne.
Dopuszcza się stosowanie do zapraw cementowo-wapiennych dodatków uplastyczniających, odpowiadających
wymaganiom obowiązujących norm i instrukcji.
Skład objętościowy zapraw naleŜy dobierać doświadczalnie, w zaleŜności od wymaganej marki zaprawy oraz od
rodzaju cementu i wapna. Orientacyjne składy objętościowe zapraw o konsystencji 10 cm wg stoŜka
pomiarowego moŜna przyjmować wg tablicy.
Orientacyjny skład objętościowy zapraw cementowo--wapiennych
Marka zaprawy
Orientacyjny skład objętościowy zaprawy
cement : ciasto wapienne : piasek
cement : wapno hydratyzowane : piasek
0,8
1:2:12
1:2:12
1,5
1:1:9
1:1,5:8
1:2:10
1:1:6
1:1:7
1:1,7:5
1:1:9
1:1,5:8
1:2:10
1:1:6
1:1:7
1:1:7:5
1:0,3:4
1:0,5:4,5
3
5
1:0,3:4
1:0,5:4,5
Dozowanie dodatków uplastyczniających powinno być zgodne z wymaganiami normy państwowej lub
instrukcji.
Przy mieszaniu (mechanicznym lub ręcznym) naleŜy najpierw mieszać składniki sypkie (cement, wapno
suchogaszone i piasek), aŜ do uzyskania jednorodnej mieszaniny, a następnie dodać wodę i w dalszym
ciągu mieszać, aŜ do uzyskania jednorodnej zaprawy. W przypadku stosowania dodatków sypkich naleŜy
je zmieszać na sucho z cementem przed zmieszaniem go z pozostałymi składnikami sypkimi.
W przypadku stosowania do zapraw dodatków ciekłych (np. ciasta wapiennego) naleŜy je rozprowadzić w
wodzie przed dodaniem do składników sypkich.
2.5.3. Gotowe zaprawy
Postępować zgodnie z zaleceniami producenta. Stosować odpowiednie do uŜytego materiału konstrukcyjnego.
2.6. Kontrola jakości wyrobów ściennych i zapraw
Dostarczane na plac budowy materiały i zaprawy naleŜy kontrolować pod względem ich jakości. Zasady
dokonywania takiej kontroli powinien ustalić kierownik budowy w porozumieniu z inspektorem nadzoru
inwestorskiego.
Kontrola jakości polega na sprawdzeniu, czy dostarczone materiały i wyroby mają zaświadczenie o jakości
wystawione przez producenta oraz na sprawdzeniu właściwości technicznych dostarczonego wyrobu na
podstawie tzw. badań doraźnych.
W przypadku gdy zaprawa wytwarzana jest na placu budowy, naleŜy kontrolować jej markę i konsystencję w
sposób podany w obowiązującej normie.
Wyniki odbioru materiałów i wyrobów powinny być kaŜdorazowo wpisywane do dziennika budowy.
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
20
4. TRANSPORT
5. WYKONANIE ROBÓT - WYKONYWANIE ŚCIAN I ŚCIANEK DZIAŁOWYCH
5.1. Ogólne zasady wykonywania murów
Mury naleŜy wykonywać warstwami, z zachowaniem prawidłowego wiązania i o grubości spoin, do pionu i sznura, z
zachowaniem zgodności z rysunkiem co do odsadzek, wyskoków, otworów itp.
Pustaki lub inne elementy układane na zaprawie powinny być czyste i wolne od kurzu.
Stosowanie pustaków kilku rodzajów i klas jest dozwolone, jednak pod warunkiem przestrzegania zasady, Ŝe
kaŜda ściana powinna być wykonana z cegły, bloków lub pustaków jednego wymiaru i jednej klasy.
Roboty mogą być wykonywane tylko przy temperaturze powyŜej 0°C.
5.2. Spoiny w ściankach
Jeśli nie ma szczególnych wymagań (np. producenta), naleŜy przyjmować grubość spoiny:
a) 12 mm w spoinach wspornych (poziomych), przy czym grubość maksymalna nie powinna przekraczać 17 mm, a
minimalna 10 mm,
b) 10 mm w spoinach pionowych podłuŜnych i poprzecznych, przy czym grubość maksymalna nie powinna
przekraczać 15 mm, a minimalna — 5 mm.
Spoiny powinny być dokładnie wypełnione zaprawą. W ścianach przewidzianych do tynkowania nie naleŜy
wypełniać zaprawą spoin przy zewnętrznych licach na głębokość 5—10 mm (murowanie na tzw. puste spoiny).
5.3. Stosowanie w murach cegieł uzyskanych z budowli rozebranych
Cegły całkowite i ułamkowe powinny być oczyszczone z zaprawy, lecz powierzchnie ich mogą wykazywać
ślady zaprawy, cementu lub wapna. Cegły zanieczyszczone sadzą mogą być uŜyte tylko do murów
nietynkowanych i takich, gdzie wygląd powierzchni nie odgrywa roli, a więc do murów fundamentowych,
piwnicznych, poddasza nieuŜytkowego itp.
Mury z cegieł odzyskowych, całkowitych i ułamkowych powinny być wykonywane na zaprawie co najmniej
cementowo-wapiennej marki nie niŜszej niŜ 3.
JeŜeli na budowie jest kilka gatunków cegły (np. cegła nowa i rozbiórkowa), naleŜy przestrzegać zasady, Ŝe
kaŜda ściana powinna być wykonana z cegły jednego wymiaru.
Połączenie murów stykających się pod kątem prostym i wykonanych z cegieł o grubości róŜniącej się więcej niŜ
o 5 mm naleŜy wykonywać na strzępią zazębione boczne. Dopuszcza się stosowanie połączenia za pomocą
płaskowników wpuszczonych w spoiny obu murów.
5.4. Ścianki działowe z pustaków szklanych
Do montaŜu pustaków szklanych nadaje się wyłącznie zaprawa klejowa. MontaŜ konstrukcji naleŜy rozpocząć
od wykonania cokołu, który wraz z górnym i pasami bocznymi tworzą ramę obwodową.
Cokół powinien być przezbrojony:
2 prętami ø 8 mm dla długości prętów większych niŜ 1,5 m,
2 prętami ø 6 mm dla długości mniejszej niŜ 1,5 m,
ułoŜonych na 2 warstwach niepiaskowanej papy bitumicznej tworzących
tzw. szczelinę poślizgową.
Na świeŜo wykonanym cokole układamy pierwszą warstwę
pustaków szklanych np.: CLAROGLASS wykorzystując krzyŜyki dystansowe.
Po wypoziomowaniu pierwszej warstwy wszystkie spoiny wypełniamy zaprawą.
Zaprawa powinna mieć konsystencje półplastyczną, uniemoŜliwiającą wyciekanie zaprawy
ze spoin. W spoiny poziomie układamy podwójne pręty lub gotowe drabinki zbrojeniowe tak, aby końce
zbrojenia łączyły się ze zbrojeniem bocznej ramy obwodowej.
Pionowe spoiny wystarczy przezbroić pojedynczymi prętami na przemian od zewnątrz
i wewnętrznej strony ścianki, tak jak to pokazuje rysunek, wiąŜąc go drutem wiązadłowym
ze zbrojeniem poziomym. Zbrojenie pionowe powinno wychodzić z cokoła, a kończyć się
w ramie górnej. Rama boczna i górna powinny być przezbrojone prętami lub drabinką, posiadać dylatacje i
spoiny ślizgowe. Spoiny dylatacyjne o grubości 20 mm wypełnia się styropianem lub wełną. Spoinę ślizgową
moŜna wykonać z jednej warstwy bezpiaskowej papy bitumicznej. W trakcie budowy ścianki naleŜy pamiętać,
aby powierzchnie zabrudzone zaprawą czyścić na bieŜąco, poniewaŜ po zaschnięciu
będzie to utrudnione. Chcąc uzyskać lepsze efekty estetyczne moŜna spoiny wykonać
w róŜnych kolorach stosując kolorowe fugi. Wówczas w trakcie montaŜu naleŜy
na głębokość ok. 1 cm oczyścić spoiny z zaprawy i wypełnić je fugą.
W celu zabezpieczenia konstrukcji przed wnikaniem wilgoci, wszystkie przyłączenia
ramy obwodowej do muru zaleca się uszczelnić elastycznym materiałem np. silikonem.
Maksymalne wymiary ścianek nie powinny przekraczać:
3,0 x 3,0 m dla ścianek zewnętrznych,
3,0 x 4,0 m dla ścianek wewnętrznych, (gdzie 4,0 m jest wymiarem poziomym)
Przy większych powierzchniach naleŜy wprowadzić Ŝebra rozdzielcze z dylatacją.
21
5.5. Ścianki działowe z bloczków z betonu komórkowego
Dla przyspieszenia wysychania świeŜych murów nie zaleca się, zwłaszcza w porze letniej, stosowania rapowania
lub tynkowania ścian w trakcie murowania ich z bloczków z betonu komórkowego. Ściany zewnętrzne powinny
być po przeschnięciu otynkowane od zewnątrz (przed nadejściem zimy), przy czym
okres wysychania powinien być nie krótszy niŜ 3 miesiące. W przypadku gdy nie moŜna wyko
nać tynków przed zimą, naleŜy ściany wyrapować.
Najkrótszy okres od rozpoczęcia murowania dolnej kondygnacji do rozpoczęcia na tym samym odcinku
murowania następnej kondygnacji, przy normalnym wznoszeniu murów, jest zaleŜny od rodzaju i marki zaprawy
uŜytej do murowania i od grubości muru dolnej kondygnacji. Okres ten powinien odpowiadać wymaganiom
podanym w tabl. PoniŜej.
Szybkość normalnego wznoszenia murów z bloczków z betonu komórkowego
Rodzaj zaprawy
Marka zaprawy
Najkrótszy okres, w dobach, od rozpoczęcia muru dolnej kondygnacji do rozpoczęcia na tym samym odcinku muru następnej kondygnacji przy wysokości h, w metrach, muru dolnej kondygnacji między górnymi powierzchniami stropów
grubość muru — 1 blok i grubość muru — 1,5 bloku
mniej
h < 3,10 3,1 < h < 4,0 h =< 3,10 3,1 < h < 4,04 h =< 6,0
Wapienna i lekka
(ciepłochronna)
Cementowo-wapienna
0,4 i 1,5
nie naleŜy stosować
8
9
10
1,5
3
8
4
7
5
8
6
9
7
10
5
W tym samym murze konstrukcyjnym naleŜy stosować bloczki z betonu komórkowego jednakowej odmiany i
klasy,
W tym samym murze nie naleŜy stosować częściowo bloczków z betonu komórkowego i częściowo z elementów z
innego materiału (np. cegły, bloczków lub pustaków ŜuŜlobetonowych itp..
W murach nośnych z bloczków z betonu komórkowego nie wolno wykuwać pionowych i poziomych bruzd lub
wnęk. Wyjątek stanowią bruzdy do igielitowych przewodów instalacji elektrycznej, wycinane za pomocą specjalnych skrobaczek lub frezowania.
5.6. Zalecenia dodatkowe
Ścianki działowe o grubości 1/4 cegły naleŜy murować na zaprawie cementowej marki nie niŜszej niŜ 3, przy
czym przy rozpiętości powyŜej 5,0 m lub przy wysokości powyŜej 2,5 m naleŜy stosować zbrojenie z bednarki
lub z prętów okrągłych w co czwartej spoinie. Zbrojenie naleŜy zakotwić w spoinach ścian nośnych, a w
przypadku wykonania w ścianie otworu drzwiowego — równieŜ i w powierzchni ościeŜnicy przylegającej do
ściany.
Ścianki działowe naleŜy powiązać w sposób trwały z istniejącymi ścianami za pomocą strzępi lub kotew.
5..7. Osadzanie ościeŜnic drewnianych i metalowych
Zewnętrzne płaszczyzny ościeŜnicy metalowej powinny być oddalone od zewnętrznej płaszczyzny ścianek
surowych o 2,5 cm, a połączenie ościeŜnicy z samą ścianką powinno być tak wykonane, aby profil ościeŜnicy był
całkowicie wypełniony ścianką i zaprawą. Odległość między czołem ścianki działowej a blachą profilu powinna
wynosić co najmniej 1,5 cm, a wolna przestrzeń wypełniona zaprawą o marce nie niŜszej niŜ 3.
Zamocowanie ościeŜnic w czasie wznoszenia ścian powinno być wykonane za pomocą wąsów omurowanych
cegłą na zaprawie cementowej marki co najmniej 3,0.
Przy Osadzaniu ościeŜnic metalowych w ściankach uprzednio wykonanych naleŜy wykuć gniazda na wąsy
kotwiące, a następnie po ustawieniu i wyspionowaniu stojaków zaklinować ościeŜnicę silnie w murze.
Zalewanie zaprawą cementową tak usztywnionej ościeŜnicy powinno się odbywać od góry przez płaskie lejki.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
6.2. Kontrola jakości robót
Mury z pustaków ceramicznych powinny być wykonane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, wymaganiami
aktualnych norm i instrukcji oraz niniejszych warunków technicznych wykonania robót.
Największe dopuszczalne odchyłki wymiarów powinny odpowiadać wymaganiom określonym w tablicy.
22
Dopuszczalne odchyłki wymiarów dla murów z pustaków ceramicznych
Dopuszczalne odchyłki dla murów
Lp.
Rodzaje odchyłek
mm
1
2
3
4
5
6
Zwichrowania i skrzywienia powierzchni murów:
na długości 1 m
na całej powierzchni ściany pomieszczenia
Odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi:
na wysokości 1 m
na wysokości 1 kondygnacji
na całej wysokości ściany
Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni kaŜdej
warstwy muru:
na długości 1 m
na całej długości budynku
Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni ostatniej
warstwy muru pod stropem:
na długości 1 m
na całej długości budynku
Odchylenia przecinających się powierzchni muru od kąta
przewidzianego w projekcie (najczęściej prostego):
na długości 1 m
na całej długości ściany
Odchylenie wymiarów otworów w świetle ościeŜy dla otworów o
wymiarach:
szerokość
wysokość
do 100 cm
powyŜej 100 cm
szerokość
wysokość
mury spoinowane
mury niespoinowane
3
10
6
20
3
6
20
6
10
30
1
15
2
30
1
10
2
20
3
-
6
-
+ 6, -3
+ 15, -10
+ 6, -3
+ 15, -10
+ 10, -5
+ 15, -10
+ 10, -5
+ 15, -10
Dopuszczalne wady i uszkodzenia pustaków ceramicznych pionowo drąŜonych
Wady i uszkodzenia
Jednostka
Największa dopuszczalna
wielkość i liczba wad dla klasy
15, 10, 7,5
5
Odchylenia od płaszczyzny cięcia
mm
Odchylenia od płaszczyzny bocznej
mm
Głębokość szczerb, uszkodzeń krawędzi i naroŜy o długości większej niŜ mm
6 mm, ale nie przekraczającej 1/4 wymiaru krawędzi
5
4
5
6
5
7
Liczba w jednym pustaku szczerb, uszkodzeń krawędzi j naroŜy jw.
szt.
3
5
Liczba w jednym pustaku pionowych pęknięć ścianek zewnętrznych szt.
o długości nie większej niŜ 1/3 wysokości pustaka oraz pęknięć ścianek
wewnętrznych o długości mniejszej od wysokości pustaka
Liczba w jednym pustaku pionowych pęknięć o długości równej
szt.
wysokości pustaka
3
5
0
1
6.3. Ocena wyników badań po odbiorze
W razie uznania całości lub części robót murowych za niezgodne z niniejszą ST naleŜy ustalić, czy w danym
przypadku stwierdzone odstępstwa od postanowień zagraŜają bezpieczeństwu budowli i ile obniŜają jakość
wykonanych elementów i konstrukcji murowych. Mury zagraŜające bezpieczeństwu powinny być odpowiednio
zabezpieczone, rozebrane i wykonane w sposób prawidłowy oraz ponownie przedstawione do odbioru.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
Ponadto:
z obliczonych ilości ścian nie potrąca się:
- otworów i wnęk o objętości do 0,05 m3,
- przewodów kominowych i bruzd o przekroju do 1200 cm2
23
- bruzd poziomych dla belek, obmurowania elementów o objętości do 0,01 m3.
Powierzchnie potrąconych otworów i wnęk oblicza się:
- otwory bez ościeŜnic i węgarków w świetle murów,
- otwory bez ościeŜnic lecz z węgarkami w świetle węgarków,
- otwory, w których ościeŜnice są obmurowywane równocześnie ze wznoszeniem murów w świetle ościeŜnic,
- część cyrklasta otworów wg wpisanego trójkąta.
7.2. Jednostka obmiarowa
Jednostką obmiarową jest:
m3 (metr sześcienny) – objętość ścian,
m2 (metr kwadratowy) – powierzchnie ścian,
m (metr) – długość nadproŜy,
szt. (sztuka) – ilość otworów.
7.3. Zasady wymiarowania
7.3.1. Ścianki działowe oblicza się w metrach kwadratowych ich powierzchni.
7.3.2. Wysokość ścianki działowej naleŜy przyjmować jako wysokość od wierzchu fundamentu lub stropu, na
którym ustawiona jest ścianka, do spodu następnego stropu.
7.3.3. Wysokość innych ścian (np. ściany podparapetowe pomiędzy elementami niemurowanymi, ściany
kolankowe, poddasze, attyki) naleŜy przyjmować według stanu rzeczywistego.
7.3.4. Otwory oblicza się w sztukach wg grup odpowiadających przeznaczeniu. Otwory wypełnione szeregiem
okien lub drzwi przylegających do siebie bezpośrednio lub przy uŜyciu słupków łącznikowych naleŜy liczyć
jako pojedynczy otwór.
7.3.5. Od powierzchni ścian naleŜy odejmować:
- powierzchnie otworów okiennych, drzwiowych i innych większych od 0.5 m2,
- powierzchnie elementów konstrukcji betonowych i Ŝelbetowych (z wyjątkiem prefabrykowanych nadproŜy
Ŝelbetowych), jeśli wypełniają one więcej niŜ połowę grubości ściany,
- powierzchnie ścian utworzonych z kanałów dymowych lub wentylacyjnych murowanych z pustaków i
ewentualnie obmurowanych cegłami lub płytkami.
7.3.6. Powierzchnie otworów oblicza się wg wymiarów w świetle muru bez uwzględnienia węgarków,
powierzchnie części cyrklastej otworów oblicza się wg wymiarów wpisanego w nią trójkąta równoramiennego.
7.3.7. Od powierzchni ścianek działowych naleŜy odejmować powierzchnie otworów, liczone według wymiarów
w świetle muru (ościeŜy).
7.3.8. Ilość okładzin (szpałdowania) konstrukcji naleŜy obliczać w metrach kwadratowych okładanej
powierzchni.
7.3.9. Podokienniki, półki z kamieni sztucznych, metalowe stopnie oraz okna Ŝelbetowe prefabrykowane o
powierzchni do 1.0 m2 oblicza się w sztukach, zaś okna o powierzchni. Ponad 1 m2 w metrach kwadratowych
powierzchni liczonych po zewnętrznym obrysie ramy.
7.3.10. Grubość ścian ustala się wg wymiarów znormalizowanych.
Przy cegle o wymiarach 6,5 x 12 x 25 cm naleŜy przyjmować wymiary :
Grubość ścian w cegłach
1/4
1/2
1
1 1/2
2
Grubość ścian w cm
6,5
12
25
38
51
2 1/2
3
3 1/2
4
64
77
90
103
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne. Roboty uznaje
się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Zamawiającego, jeŜeli wszystkie
pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
8.1. Podstawa odbioru robót murowych
Podstawę dla odbioru robót murowych powinny stanowić następujące dokumenty:
a) projekt budowlany,
b) dziennik budowy,
c) zaświadczenia o jakości materiałów i wyrobów dostarczonych na budowę przez producentów,
d)
protokóły odbioru poszczególnych etapów robót szczególnie zanikających, jeŜeli odbiory te nie były
odnotowywane w dzienniku robót,
e) protokóły odbioru materiałów i wyrobów,
f) wyniki badań laboratoryjnych materiałów i wyrobów, jeśli takie były zlecane przez budowę (np. w
odniesieniu co do radioaktywności lub zdrowotności niektórych wyrobów),
g) ekspertyzy techniczne w przypadku, gdy były wykonywane przed odbiorem budynku.
Odbiór robót murowych powinien się odbywać przed wykonaniem tynków i innych robót wykończeniowych, ale
po osadzeniu stolarki (ościeŜnic).
8.2. Warunki odbioru gotowych ścian
8.2.1. Kryteria odbioru.
Prawidłowość wykonania ścian stwierdza się na podstawie następujących badań:
- sprawdzenie zgodności z dokumentacją,
24
- odchyleń geometrycznych,
- wyglądu zewnętrznego,
- spoin międzypłytowych i styków przyościeŜnicowych.
W przypadkach gdy ocena jakości wykonania nie moŜe być jednoznacznie określona na podstawie podanych
wyŜej badań naleŜy dodatkowo przeprowadzić sprawdzenie wytrzymałości ściany na uderzenie.
8.2.2. Sprawdzenie zgodności z dokumentacją.
Sprawdzenie zgodności z dokumentacją obejmuje:
- stwierdzenie zgodności z dokumentacją rodzaju i grubości płyt z jakich została wykonana ściana,
- sprawdzenie usytuowania ściany i otworów w ścianie.
8.2.3. Sprawdzenie odchyleń geometrycznych.
Sprawdzenie zwichrowania powierzchni ściany wykonuje się przez przyłoŜenie w dowolnym miejscu w dwóch
prostopadłych do siebie kierunkach łaty kontrolnej o długości 2 m i zmierzeniu wielkości prześwitu między łatą
a powierzchnią ściany.
Prześwit ten nie moŜe być większy niŜ 2 mm.
Sprawdzenie prostolinijności krawędzi dwóch przecinających się ścian wykonuje się przez przyłoŜenie w
dowolnym miejscu krawędzi łaty kontrolnej o długości 2 m i zmierzeniu prześwitu między łatą
a krawędzią przecięcia ścian, Prześwit ten nie moŜe być większy niŜ3 mm.
Sprawdzenie odchylenia ściany od pionu i pionu krawędzi dwóch przecinających się ścian naleŜy przeprowadzać
dtugątatą i poziomicą oraz przymiarem milimetrowym względnie odpowiednim szablonem z urządzeniem
pionującym, Odchylenie ściany od pionu nie powinno być większe niŜ 3 mm mierzone na całej wysokości
ściany. Do pomiarów naleŜy uŜywać przymiaru milimetrowego.
8.2.4. Sprawdzenie spoin międzypłytowych i styków przyościeŜnicowych.
Sprawdzenie prawidłowego wypełnienia spoin wykonuje się przez odkrycie spoiny w dowolnie wybranych
miejscach ściany.
Odkrywkę wykonuje się przez przewiercenie w spoinie otworu <|> 15 mm na głębokość około 5 cm (w ścianach
o grubości 8 cm) i na głębokość 7 cm (w ścianach o grubości 10 cm). W kaŜdej ścianie naleŜy wykonać 3
otwory i sprawdzić czy w spoinie nie ma szczeliny powietrznej.
Sprawdzenie prawidłowego styku ściany z ościeŜnicą polega na wykonaniu otworu jak wyŜej ale ukośnie (w
płaszczyźnie poziomej i stwierdzenie czy styk ściany z ościeŜnicą jest całkowicie wypełniony zaprawą gipsową.
Sprawdzeniu poddaje się jedną na cztery ościeŜnice. Nie dopuszcza się istnienia szczeliny powietrznej.
8.2.5. Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego ściany
Sprawdzenie polega na wzrokowej ocenie powierzchni ściany. Powierzchnia ta powinna być równa i gładka.
Wykończone spoiny międzypłytowe oraz zaszpachlowane ubytki i bruzdy powinny być prawie niewidoczne a
przy dotyku niewyczuwalne. Nie dopuszcza się na powierzchni ściany jakichkolwiek wykwitów, plam i
zabrudzeń. W czasie odbioru ścian mogą występować na nich lokalne zanikające ślady wilgoci. Nie dopuszcza
się zawilgocenia powstałego wskutek kapilarnego podciągania wody z wykonywanych na mokro podkładów
podłogowych.
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania
ogólne.
9.2. Cena jednostki obmiarowej
- prace pomiarowe i przygotowawcze,
- zakup, transport i składowanie materiałów,
- przygotowanie i montaŜ niezbędnych pomostów roboczych, rusztowań i sprzętu,
- oczyszczenie podłoŜa, przygotowanie zapraw i klejów, wykonanie ścian i ścianek,
- rozebranie rusztowań roboczych i pomostów i usunięcie ich poza teren robót,
- oczyszczenie terenu robót.
Cena uwzględnia równieŜ odpady i ubytki materiałowe.
10.1.Normy (PN i BN) dotyczące wykonywania i odbioru robót murowych.
1. PN-87/B-03002. Konstrukcje murowe z cegły. Obliczenia statyczne i projektowanie.
2. PN-67/B-03005. Konstrukcje murowe z cegły i innych elementów drobnowymiarowych ze zbrojeniem i
stalowym. Obliczenia statyczne i projektowanie.
3. PN-68/B-10020. Roboty murowe z cegły. Wymagania i badania przy odbiorze.
4. PN-82/B-02020. Ochrona cieplna budynków. Wymagania i obliczenia.
5. PN-75/B-12001. Cegła pełna wypalana z gliny — zwykła.
6. PN-74/B-12002. Cegła drąŜona wypalana z gliny — dziurawka.
7. PN-88/B-30000. Cement portlandzki.
8. PN-88/B-30001. Cement portlandzki z dodatkami.
25
9. PN-81/B-30003. Cement murarski 15.
10. PN-88/B-30005. Cement hutniczy 25.
11. PN-81/B-30010. Cement portlandzki biały.
12. PN-86/B-30020. Wapno.
13. PN-79/B-06711. Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych.
14. PN-65/B-14502. Zaprawy budowlane wapienne.
15. PN-65/B-14503. Zaprawy budowlane cementowo-wapienne
16. PN-65/B-14504. Zaprawy budowlane cementowe.
17. PN-75/B-14505. Zaprawy budowlane gipsowe i gipsowo-wapienne.
18. PN-86/B-23006. Kruszywa do betonu lekkiego.
19. BN-81/6732-12. Ciasto wapienne.
20. BN-75/6733-02. Wapno hydrauliczne.
21. BN-80/6733-06. Spoiwo gipsowe. Pobieranie próbek.
22. BN-78/6733-08. Wapno pokarbidowe.
23. BN-80/6733-09. Spoiwa gipsowe specjalne.
24. BN-87/6732-04. Gips ceramiczny.
25. BN-88/6722-01. Kruszywo mineralne. Kruszywa sztuczne. Łupkoporyt ze zwałów.
3. Normy
26
ZgSR-02.02. WYKONANIE PRZESKLEPIEŃ
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania przesklepień
otworów związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
Określenia podstawowe zawiera ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne, ponadto uŜyte w
niniejszej ST wymienione poniŜej określenia naleŜy rozumieć w kaŜdym przypadku następująco:
1.3.1. Wykonanie przesklepień otworów
2. MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST ZgSR-00.00.00
„Wymagania ogólne” pkt 2.
2.2. Kontrola jakości
Kontrola jakości polega na sprawdzeniu, czy dostarczone materiały i wyroby mają zaświadczenie o jakości
wystawione przez producenta oraz na sprawdzeniu właściwości technicznych dostarczonego wyrobu na
podstawie tzw. badań doraźnych.
W przypadku braku zaświadczenia o jakości lub gdy zachodzi obawa, Ŝe dostarczane wyroby nie odpowiadają
wymaganym normom lub świadectwom ITB, naleŜy przeprowadzić we własnym zakresie badania
makroskopowe, a w razie potrzeby i laboratoryjne w laboratorium przedsiębiorstwa (albo innym uprawnionym),
zgodnie z obowiązującymi dla tych materiałów i wyrobów normami.
Wyniki odbioru materiałów i wyrobów powinny być kaŜdorazowo wpisywane do dziennika budowy.
2.3. W ścianach w których wykonuje się przebicia naleŜy wykonać przesklepienia z belek stalowych
dwuteowych w ilości kształtowników i długościach podanych w PB na rys.: NadproŜa, szczegóły oparcia belek
stalowych. Wszystkie nadproŜa wykonane zostaną z dwuteowników walcowanych ze stali 18G2.
3. SPRZĘT
Roboty naleŜy wykonywać przy uŜyciu sprawnego technicznie sprzętu, przeznaczonego do realizacji danego
asortymentu robót oraz sprzęt wymagany w przepisach BHP i przeciwpoŜarowych.
4. TRANSPORT
5. WYKONANIE ROBÓT - WYKONYWANIE PRZESKLEPIEŃ
5.1. Kolejność prac winna być następująca :
- nawiercić otwory oznaczające naroŜniki i kształt przyszłego nadproŜa
- oznaczyć lokalizacje poprzez wykonanie bruzd na tynku przy pomocy tarczy szlifierskiej z wkładką
utwardzoną zarówno z jednej jak i z drugiej strony ściany
- wykuć gniazda i przygotować wg PB poduszki pod nadproŜa
- rozpocząć wykuwanie bruzdy na kształtowniki z jednej strony w ścianie z góry do dołu przy stosowaniu
młota pneumatycznego. Wykuwanie naleŜy wykonywać prowadząc młot pod minimalnym katem do
płaszczyzny ściany. Otwór wykonywać w miarę o regularnym kształcie,
- wykonać gniazda w ścianach ceglanych wg projektu,
- osadzić belkę stalową (belki stalowe) w tak przygotowanej bruździe, i wykonać tymczasowe zabezpieczenie
belek,
- dopiero po wykonaniu tych czynności przystąpić do wykuwania bruzdy z drugiej strony otworu, a następnie
osadzić pozostałą belkę (pozostałe belki),
- pomiędzy osadzaniem poszczególnych belek naleŜy wykonać wypełnienie przestrzeni pomiędzy belkami
betonem B25 lub płytą ceramiczną Kleina, tak aby szczelnie wypełniały otwory.
- po wykonaniu tych czynności, w nadproŜu naleŜy wg rysunku nawiercić otwory maksymalnie co 100cm, a
następnie umieścić w nich śruby M16-5.8
- skręcić belki wg rysunku i wypełnić wszystkie wolne przestrzenie betonem B25,
- po wykonaniu nadproŜa moŜna przystąpić do wykuwania otworu znajdującego się pod nim.
27
5.2. Ogólne zasady wykonywania przesklepień
Elementy konstrukcyjne nie mogą mieć uszkodzeń powodujących ich osłabienie i uzytkowanie.
Elementy zakrywane powinny byc zaizolowane przed ich zakryciem.
5.3. Opieranie i omurowywanie belek
Stalowe belki stropowe lub nadproŜowe naleŜy opierać na murach z cegły pełnej klasy co najmniej 7,5 lub przy
większym nacisku na poduszkach betonowych. Przy opieraniu belek na murze ceglanym ostatnie trzy warstwy
cegieł powinny być ułoŜone na zaprawie cementowej lub cementowo-wapiennej marki co najmniej 3.
Na murach z. cegły dziurawki lub pustaków belki stalowe moŜna opierać tylko za pomocą wieńców lub poduszek
betonowych.
Końce belek stalowych powinny być omurowane cegłą ułoŜoną na zaprawie cementowej. Belki stropów
prefabrykowanych powinny być zakotwione w wieńcach Ŝelbetowych wykonanych na ścianach kaŜdej
kondygnacji.
7. OBMIAR ROBÓT
m2 (metr kwadratowy) – dla osiatkowania nadproŜy,
m (metr) – dla osadzenia nadproŜy,
szt. (sztuka) – dla ilości obmurowanych końcówek belek stalowych.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Zamawiającego, jeŜeli
wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
8.1. Podstawa odbioru robót
Podstawę dla odbioru robót murowych powinny stanowić następujące dokumenty:
a) projekt budowlany,
b) dziennik budowy,
c) zaświadczenia o jakości materiałów i wyrobów dostarczonych na budowę przez producentów,
d) protokóły odbioru poszczególnych etapów robót szczególnie zanikających, jeŜeli odbiory te nie były
odnotowywane w dzienniku robót,
e) protokóły odbioru materiałów i wyrobów,
f) wyniki badań laboratoryjnych materiałów i wyrobów, jeśli takie były zlecane przez budowę (np. w
odniesieniu co do radioaktywności lub zdrowotności niektórych wyrobów),
g) ekspertyzy techniczne w przypadku, gdy były wykonywane przed odbiorem budynku.
Odbiór robót po wykonaniu otworów w ścianach odbywa się razem z odbiorem robót murarskich i powinien się
odbywać przed wykonaniem tynków i innych robót wykończeniowych, ale po osadzeniu stolarki (ościeŜnic).
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST ZgSR-00.00 „Wymagania ogólne” pkt 9.
Cena za jednostkę osadzenia elementu obejmuje :
prace pomiarowe i przygotowawcze,
zakup, transport i składowanie materiałów,
przygotowanie i montaŜ niezbędnych pomostów roboczych, rusztowań i sprzętu,
oczyszczenie podłoŜa i wykonanie osadzenia wraz z obróbką osadzenia,
umycie lub oczyszczenie,
rozebranie rusztowań roboczych i pomostów i usunięcie ich poza teren robót,
oczyszczenie terenu robót.
28
10.1. Normy (PN i BN) dotyczące wykonywania i odbioru robót
1. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom I, Budownictwo ogólne.
ITB 1990.
2. PN-B-06200 Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania.
3. Klasa konstrukcji 1. Zakres badań dla ZA = 1. Dopuszczalna 3 klasa wadliwości złącza w elementach.
4. PN-86/B-01806 Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie. Ogólne zasady uŜytkowania, konserwacji i
napraw
3. Normy
29
ZgSR-03.01. TYNKI
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
tynkarskich związanych z przebudową budynu sądu w Zgorzelcu.
Określenia podstawowe zawiera ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
1.3.1. Tynki zwykłe cementowo-wapienne wewnętrzne
1.4.1. Uwarunkowania ogólne przystąpienia do wykonywania robót tynkowych
Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkowych powinny być zakończone wszystkie roboty stanu
surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeŜnice drzwiowe
i okienne oraz wbudowane meble, o ile są wstawiane w nieotynkowane wnęki. W uzasadnionych
przypadkach dopuszcza się osadzanie mebli wbudowanych po wykonaniu tynków.
Tynki naleŜy wykonywać w temperaturze nie niŜszej niŜ +5°C i pod warunkiem, Ŝe w ciągu doby nie
nastąpi spadek poniŜej 0°C. W niŜszych temperaturach moŜna wykonywać tynki jedynie przy zastosowaniu
odpowiednich środków zabezpieczających, zgodnie z „Wytycznymi wykonywania robót budowlanomontaŜowych w okresie obniŜonych temperatur". ITB, Warszawa 1988.
W okresie wysokich temperatur świeŜo wykonane tynki cementowe, cementowo-wapienne i wapienne
powinny być w czasie wiązania i twardnienia, tj. w ciągu l tygodnia, zwilŜane wodą.
1.4.2. Przygotowanie podłoŜy
W murze ceglanym spoiny powinny być nie zapełnione zaprawą na głębokość 10—15 mm od lica muru.
JeŜeli mur jest wykonany na spoiny pełne, naleŜy je wyskrobać na głębokość jak wyŜej lub zastosować
specjalne środki zapewniające naleŜytą przyczepność tynku do podłoŜa.
Dolne półki belek stalowych powinny być osiatkowane.
Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoŜe naleŜy oczyścić z kurzu szczotkami oraz usunąć plamy z rdzy i
substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych moŜna usunąć przez zmycie 10-procentowym roztworem
szarego mydła lub przez wypalenie lampą benzynową. Nadmiernie suchą powierzchnię muru naleŜy
zwilŜyć wodą.
W przypadku zastosowania w murze cegieł z rozbiórki naleŜy:
- wykuć cegły przesiąknięte sadzą z przewodów dymowych i uzupełnić mur cegłami nowymi,
- oczyszczone podłoŜe bezpośrednio przed tynkowaniem obficie zmyć wodą.
2. MATERIAŁY
2.2. Materiały do wykonywania tynków zwykłych cementowo-wapiennych
2.2.1. Spoiwa
Cement i wapno powinny spełniać wymagania podane w PN.
2.2.2. Piasek i woda
Piasek powinien spełniać wymagania obowiązującej normy przedmiotowej, a w szczególności:
— nie zawierać domieszek organicznych,
— mieć frakcje róŜnych wymiarów, a mianowicie: piasek drobnoziarnisty 0,25—0,5 mm, piasek średnioziarnisty
0,5—1,0 mm, piasek gruboziarnisty 1,0—2,0 mm,
— przy zastosowaniu cementu białego lub kolorowego zawartość pyłów mineralnych o średnicy poniŜej 0,05 mm
nie powinna być większa niŜ 1% masy cementu.
Do spodnich warstw tynku naleŜy stosować piasek gruboziarnisty, do warstw wierzchnich— średnioziarnisty.
Do gładzi piasek powinien być drobnoziarnisty i przechodzić całkowicie przez sito o prześwicie 0,5 mm.
Woda zarobowa powinna spełniać wymagania podane w normie państwowej na wodę do celów budowlanych.
2.3. Materiały do wykonywania tynków dekoracyjnych.
Tynk dekoracyjny na bazie wodnej dyspersji Ŝywicy akrylowej, kolorowych grysów marmurowych, mrozo- i
wodoodporny, stosowany łącznie z klejem gruntującym płynnym lub w formie pasty.
Polska Norma PN-B-10106.
30
CięŜar objętościowy: 1,65 kg/m2
Przyczepność: >0,1 N/mm2
Współczynnik oporu dyfuzyjnego m: 60
Tynk podkładowy musi być stabilny, nośny, suchy, jednorodny i wolny od zanieczyszczeń. Powierzchnia musi
być równa i gładka. Zaleca się stosować na podłoŜach: tynki cementowe o niskiej chłonności wody.
2.4. Materiały do wykonania tynków zewnętrznych cienkowarstwowych
Tynk akrylowy grubości 2mm o fakturze baranka np. Weber 115D.
Masa tynkarska powinna mieć postać jednorodnej, plastycznej mieszaniny, bez grudek nieroztartych
składników i zanieczyszczeń. Niedopuszczalne jest rozdzielanie się i osiadanie składników.
Jeśli Zamawiający przewiduje moŜliwość wariantowego zastosowania rodzaju materiału w wykonywanych
robotach, Wykonawca powiadomi Zamawiającego o swoim zamiarze co najmniej tydzień przed uŜyciem
materiału, albo w okresie dłuŜszym, jeśli będzie to wymagane dla badań prowadzonych przez Zamawiającego.
Wybrany i zaakceptowany rodzaj materiału nie moŜe być później zmieniany bez zgody Zamawiającego.
3. SPRZĘT
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu
3.2. Narzędzia
Pędzel i wałek malarski
Paca ze stali nierdzewnej
4. TRANSPORT
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
4.2. Transport sprzętu i materiałów
Sprzęt i materiały do wykonania tynków moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Ogólne zasady wykonania robót
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
5.2. Wykonanie tynków zwykłych
Tynki dwuwarstwowe z zaprawy cementowo-wapiennej mogą być stosowane na przeciętnie wykończonych
elewacjach, na innych zaprawach w przeciętnie wykończonych wnętrzach budynków; tynki cementowe naleŜy
stosować w przypadku wymaganej szczelności i znacznej odporności na czynniki agresywne.
Tynk dwuwarstwowy powinien być wykonywany z obrzutki i narzutu. Rodzaj obrzutki naleŜy
uzaleŜnić od rodzaju podłoŜa. Narzut powinien być wyrównany i zatarty jednolicie na ostro (kat. II) lub na
gładko (kat. III).
Marka zaprawy na narzut powinna być niŜsza niŜ na obrzutkę.
Obrzutkę na podłoŜach ceramicznych, kamiennych, z betonów kruszywowych lub z betonów komórkowych
naleŜy wykonywać z zaprawy cementowej l : l o konsystencji odpowiadającej 10—12 cm zagłębienia stoŜka
pomiarowego. Grubość obrzutki powinna wynosić 3—4 mm. Grubość obrzutki wraz z podkładem powinna
wynosić ok. 15 mm. Na podłoŜu z gęstej siatki naciągniętej na drutach, obrzutkę naleŜy, wyciskać na drugą
stronę siatki.
Narzut wierzchni powinien być nanoszony po związaniu zaprawy obrzutki, lecz przed jej stwardnieniem.
Podczas wyrównywania naleŜy warstwę narzutu dociskać pacą przesuwaną stale w jednym kierunku.
Na narzut powinny być stosowane zaprawy cementowo-wapienne, do tynków nie naraŜonych na zawilgocenie
l : 2 :10, do tynków naraŜonych na zawilgocenie l : 0,3 : 4,
Zaprawa powinna mieć konsystencję odpowiadającą 7—10 cm. Narzut moŜna wykonywać bez pasów lub
listew, ściągając go pacą, a następnie zacierając packą drewnianą. Grubość narzutu powinna wynosić 11-12
mm.
6.2. Kontrola jakości robót tynkarskich
6.2.1. Odbiór tynków
6.2.1.1. Odbiór podłoŜa
Odbiór podłoŜa naleŜy przeprowadzać bezpośrednio przed przystąpieniem do robót tynkowych.
JeŜeli odbiór podłoŜa odbywa się po dłuŜszym czasie od jego wykonania, naleŜy podłoŜe przed odbiorem
oczyścić i zmyć wodą.
31
6.2.1.2. Odbiór tynków
Ukształtowanie powierzchni, krawędzie przecięcia powierzchni oraz kąty dwuścienne powinny być zgodne z
dokumentacją techniczną.
Dopuszczalne odchylenie powierzchni i krawędzi, oraz przecinających się płaszczyzn tynków zwykłych
wewnętrznych podano w tabl. poniŜej.
Dopuszczalne odchylenia dla tynków
Kategoria
tynku
III
Odchylenie powierzchni
tynku od płaszczyzny i
odchylenie krawędzi od
linii prostej
nie większe niŜ 3 mm i w
liczbie nie większej niŜ 3
na całej długości łaty kontrolnej 2 m
Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku
poziomego
pionowego
nie większe niŜ 2 mm na
1 m i ogółem nie więcej
niŜ 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m wysokości
oraz nie więcej niŜ 6 mm
w pomieszczeniach powyŜej
3,5 m wysokości
Odchylenie przecinających
się płaszczyzn od kąta
przewidzianego w
dokumentacji
nie większe niŜ 3 mm na 1 m i nie większe niŜ 3 mm na
ogółem nie więcej niŜ 6 mm na na 1 m
całej powierzchni między
przegrodami pionowymi (ściany,
belki tip.)
Odchylenie promieni krzywizny powierzchni faset, wnęk itp. od projektowanego promienia nie powinny być
większe niŜ:
— dla tynków kategorii III — 7 mm,
Dopuszczalne odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi zewnętrznych tynków kategorii II—IV nie powinny
być większe niŜ:
— na całej wysokości kondygnacji — 10 mm,
— na całej wysokości budynku
— 30 mm.
Widoczne miejscowe-nierówności tynków:
— pospolitych — dopuszczalne o szerokości i głębokości l mm i długości do 50 mm w liczbie 3 nierówności na 10
m2 tynku.
Tynki nie przewidziane do malowania powinny mieć na całej powierzchni barwę o jednakowym natęŜeniu, bez
smug i plam. Wymagania te nie dotyczą tynków surowych
— rapowanych, wyrównanych kielnią, ciąganych pacą i pędzlowanych.
Wypryski i spęcznienia na powierzchni tynku wskutek obecności w zaprawie nie zgaszonych cząstek wapna
(często gliny) są:
— dla tynków surowych i jednowarstwowych zacieranych na ostro — dopuszczalne w liczbie 5 sztuk na 10 m2
tynku.
Pęknięcia na powierzchni tynków:
— dla tynków surowych i jednowarstwowych zacieranych na ostro — dopuszczalne włoskowate rysy skurczowe.
Dla wszystkich odmian tynków są niedopuszczalne następujące wady:
— wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynków roztworów soli przenikających z
podłoŜa, pleśni itp.,
— trwałe ślady zacieków na powierzchni,
— odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej przyczepności tynku do podłoŜa.
Minimalna przyczepność tynku do podłoŜa z cegły, pustaków lub bloków betonowych powinna wynosić:
— dla tynków cementowo-wapiennych —0,025
MPa,
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową robót tynkarskich jest m2.
8. ODBIÓR ROBÓT
Celem odbioru jest protokolarne dokonanie finalnej oceny rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do ich
ilości, jakości i wartości.
Gotowość do odbioru zgłasza Wykonawca wpisem do dziennika budowy.
Odbiór jest potwierdzeniem wykonania robót zgodnie z postanowieniami Umowy oraz obowiązującymi
Normami Technicznymi (PN, EN-PN).
Do odbioru całości zakończonych robót tynkowych Wykonawca obowiązany jest przedstawić projekt techniczny
dla oceny zgodności wykonania tynków z dokumentacją oraz dodatkowo:
32
-
Protokoły badań kontrolnych lub zaświadczenia (atesty) materiałów
Protokoły odbiorów częściowych (międzyoperacyjnych) i zapisy w dzienniku budowy dotyczące
wykonanych robót
Tynki powinny być badane wstępnie najwcześniej po 7 dniach od daty wykończenia.
JeŜeli wszystkie badania dadzą wynik dodatni, wykonane roboty naleŜy uznać za zgodne z wymaganiami norm.
W przypadku, gdy chociaŜ jedno badanie da wynik ujemny, roboty lub ich część naleŜy uznać za niezgodne z
normami.
W tym przypadku Wykonawca obowiązany jest doprowadzić roboty do stanu odpowiadającemu wymaganiom
norm i przedstawić je do ponownego odbioru.
ogólne.
Cena wykonania robót obejmuje:
oczyszczenie podłoŜa, zagruntowanie i wykonanie,
10.1. Normy
1. PN-B-10107:1998 Tynki i zaprawy budowlane
2. PN-85/B-04500
Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych
3. PN-65/B-10101
Roboty tynkowe. Tynki szlachetne. Wymagania i badania przy odbiorze
4. PN-70/B-10100
Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze
5. PN-75/C-04630
Woda do celów budowlanych. Wymagania i badania
6. PN-92/P-85010
Tkaniny szklane.
7. BN-72/8841-18
Roboty tynkowe. Tynki pocienione z zapraw plastycznych. Wymagania w zakresie
wykonania i badania przy odbiorze
8. WTWiOR - Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót – ITB
9. Instrukcje uŜycia i karty techniczne stosowanych wyrobów
10. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych (MGPiB i ITB – Arkady,
Warszawa 1989).
3. Normy
33
ZgSR-03.03. LICOWANIE ŚCIAN PŁYTKAMI CERAMICZNYMI
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
oblicowania ścian wewnętrznych okładzinami z elementów ceramicznych związanych z przebudową budynku
sądu w Zgorzelcu
1.3. Zakres robót objętych ST
1.3.1. Licowanie ścian okładzinami z elementów ceramicznych.
1.4.Ogólne wymagania dotyczące robót
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
1.4.1. Wymagania dotyczące podłoŜa
1.4.1.1. Nośność podłoŜa
W przypadku podłoŜa mineralnego (np. tynk cementowo-wapienny) nośność podłoŜa moŜna sprawdzić m.in.
poprzez jego zarysowanie ostrym narzędziem (śrubokrętem, gwoździem itp.). Gdy fragmenty podłoŜa łatwo się
kruszą i odspajają, podłoŜe uznać moŜna za słabe. Jeśli zaś podłoŜe rysuje się trudno - za mocne. Inną metodą
jest opukanie podłoŜa (np. młotkiem lub trzonkiem packi). W miejscach, gdzie tynk uległ odspojeniu od
powierzchni ściany, podczas opukiwania słychać głuchy odgłos. Wszystkie te czynności mają za zadanie
wykazać, czy na powierzchni ściany lub podkładu nie ma fragmentów luźnych i osypliwych.
1.4.1.2. Stabilność podłoŜa
W przypadku nowych podłoŜy cementowych i betonowych naleŜy zwrócić uwagę na moŜliwość występowania
napręŜeń skurczowych, będących efektem procesu wiązania cementu. Problem ten dotyczy tynków oraz
jastrychów betonowych. Przyjmuje się, Ŝe ich czas schnięcia musi wynosić co najmniej jeden tydzień na kaŜdy
centymetr grubości warstwy, Po tym czasie moŜna juŜ wykonywać prace okładzinowe. W nowych budynkach,
ze względu na skurcz betonu, a takŜe osiadanie konstrukcji budynku, zaleca się odczekać co najmniej trzy do
sześciu miesięcy przed połoŜeniem okładzin. W przeciwnym razie powstające napręŜenia podłoŜa mogą
spowodować pękanie zbyt szybko przyklejonych płytek.
1.4.1.3. Czystość podłoŜa
PodłoŜe naleŜy starannie oczyścić z resztek olejów, wosku, smarów lub Ŝywic. Nawet bardzo stare plamy tych
substancji na powierzchni podłoŜa osłabiają znacznie przyczepność warstw wyrównujących czy zapraw
klejowych. PodłoŜa pokryte farbami olejnymi lub olejno-Ŝywicznymi naleŜy dokładnie oczyścić przy uŜyciu
elektrycznej opalarki lub specjalnych środków chemicznych, a resztki farby zeskrobać przy pomocy szpachelki.
1.4.1.4. Chłonność podłoŜa
Większość stosowanych klejów do glazury i zapraw wyrównujących produkowana jest na bazie spoiwa
cementowego. W ich procesie wiązania woda jest więc niezbędna. Dlatego naleŜy redukować chłonność
podłoŜa. Ma to szczególne znaczenie, gdy prace okładzinowe są prowadzone w wysokich temperaturach
(pomieszczenia intensywnie nasłonecznione lub ogrzewane). Najprostsza metoda oceny chłonności podłoŜa
polega na rozlaniu na nim wody i sprawdzeniu, jak szybko ona wsiąka. Gdy proces ten przebiega szybko (np. na
podłoŜach takich jak gazobeton, tynki gipsowe), naleŜy ograniczyć chłonność podłoŜa poprzez jego
zagruntowanie emulsją gruntującą. Dzięki duŜej zdolności penetracji, emulsja wnika silnie w głąb nawet bardzo
starych i suchych podłoŜy, wzmacniając i zabezpieczając je przed wilgocią oraz zwiększając przyczepność do
ich powierzchni.
2. MATERIAŁY
2.1. Wymagania dla materiałów okładzinowych ceramicznych
Płytki klinkierowe ścienne powinny mieć ścisły, w znacznej mierze spieczony czerep, nieszkliwiony lub z
polewą solną. Powinny być mrozo-, chemo-, i ognioodporne, o nasiąkliwości nie większej niŜ 6%.
Płytki i kształtki kamionkowe ścienne powinny mieć powierzchnię licową gładką, szkliwioną, a powierzchnia
montaŜowa powinna być rowkowana lub Ŝłobkowana. Nasiąkliwość płytek i kształtek kamionkowych zwykłych
nie powinna być większa niŜ 10%, mrozoodpornych – niŜ 8%.
Płytki i kształtki szkliwione powinny mieć czerep drobnoporowaty, gładką i lśniącą powierzchnię licową
(pokrytą szkliwem), a stronę montaŜową – nieszkliwioną, Ŝeberkowaną. Nasiąkliwość płytek nie powinna być
większa niŜ 14%.
2.2. Wymagania dla materiałów pomocniczych
Kleje i zaprawy klejące do płytek ceramicznych muszą posiadać świadectwo dopuszczenia do stosowania w
budownictwie.
34
Do mocowania okładzin ceramicznych do podłoŜa moŜna stosować, w zaleŜności od rodzaju podłoŜa, miejsca
zamocowania, warunków eksploatacyjnych oraz od rodzaju elementów okładzinowych, zaprawy cementowe,
cementowo-wapienne, gipsowe i gipsowo-wapienne oraz zaprawy polimero-cementowe (na dyspersji wodnej
nieplastyfikowanego polioctanu winylu). Na dokładnie wyrównanym podłoŜu moŜna stosować takŜe kleje (np.
klej lateksowy, osakrylowy).
Wytrzymałość zaprawy stosowanej do mocowania okładzin powinna wynosić dla:
-zapraw cementowych 8 lub 5 MPa,
-cementowo-wapiennych 5 lub 3 MPa,
-gipsowych i gipsowo-wapiennych 3 MPa.
Do wypełnienia szczelin dylatacyjnych pod okładzinami naleŜy stosować kity trwale plastyczne.
Przygotowując klej, naleŜy pamiętać o tzw. czasie otwartym pracy zaprawy, czyli jej przydatności do uŜycia po
rozprowadzeniu na podłoŜu. Im wyŜsza temperatura i mniejsza wilgotność powietrza, tym czas ten ulega
skróceniu. W takich warunkach zaprawę naleŜy nakładać na małej powierzchni i jak najszybciej przyklejać
płytki. Jeśli na powierzchni kleju rozprowadzonego juŜ na ścianie pojawi się biały nalot, oznacza to, Ŝe skończył
się czas otwarty pracy, a zaprawa nie będzie juŜ miała odpowiedniej przyczepności do płytek. Wówczas naleŜy
ją usunąć z powierzchni ściany i wyrzucić.
2.2.1. Listwy wykończeniowe
Listwy stosowane są do wykańczania naroŜników wewnętrznych i zewnętrznych, otworów drzwiowych i
okiennych, półek, obwodów wanien, pryszniców itp. przy wszystkich typach glazury i terakoty. Przyspieszają i
ułatwiają układanie glazury, chronią krawędzie płytek przed wyszczerbieniem oraz maskują krawędzie juŜ
przycięte.
Listwy z PCV
Produkowane są one w dwóch rodzajach, pozwalających na wykończenie kaŜdego rodzaju krawędzi
zewnętrznej i wewnętrznej. UŜywa się ich równieŜ do połączenia płytek układanych na ścianie z płytkami
przyklejanymi do posadzki. Produkowane są z PO/ odpornego na działanie temperatur ujemnych i promieni
słonecznych, wobec czego moŜna je stosować równieŜ na zewnątrz budynku.
Profile oferowane są w dwóch długościach 2,05 i 2,50 m. DłuŜsza wersja listwy moŜe być szczególnie pomocna
przy wykończeniu otworu na drzwi lub okna, gdzie ze względów estetycznych dobrze jest zastosować jedną
dłuŜszą listwę, unikając łączenia na długości krawędzi. Listwy produkowane są w trzech wysokościach - 6 mm,
8 mm i 9 mm - tak aby moŜna było je stosować przy układaniu płytek o róŜnej grubości. Produkowana jest
takŜe uniwersalna flizówka 6/9, którą stosować moŜna zarówno do płytek o grubości 6 mm, jak i 9 mm. Ze
względu na zwiększoną elastyczność nadaje się ona równieŜ na naroŜa o źle wyprofilowanym kącie 90°.
Listwy aluminiowe
W celu ochrony krawędzi naraŜonych na mechaniczne uszkodzenia (np. progi, schody) produkowane są takŜe
aluminiowe listwy glazurnicze o długości 2 m i 3 m oraz flizówki aluminiowe anodowane o długości 2,05 m,
2,50 m i 3 m. Oba rodzaje listew dostępne są w dwóch wysokościach 8 i 10 mm. MoŜna je układać wewnątrz i
na zewnątrz budynku.
Stosując listwy wykończeniowe, naleŜy dobrać właściwą wysokość profilu do rodzaju płytek ceramicznych.
Dokładnie wcisnąć ramię montaŜowe w zaprawę klejową oraz wyrównać połoŜenie profilu. Następnie
zaszpachlować zaprawą klejową ramię montaŜowe i ułoŜyć płytki tak, aby ich wysokość nie wystawała ponad
wysokość profilu. W przypadku odstępu płytki od listwy (ok. 1-2 mm), naleŜy zastosować wypełnienie fugowe.
Po całkowitym zakończeniu prac okładzinowych trzeba usunąć folie ochronne z listew wykończeniowych.
2.2.2. Silikon
Silikon jest odporny na pleśń i grzyby, dlatego znajduje zastosowanie w pomieszczeniach sanitarnych - np.
łazienkach, prysznicach, kuchniach, pralniach - oraz innych pomieszczeniach o duŜej wilgotności. Jest
znakomity do uszczelniania wokół wanien, brodzików, umywalek, mebli kuchennych, kanałów powietrznych i
rur grzewczych z gorącą parą wodną oraz fugowania płytek ceramicznych. Posiada bardzo dobrą przyczepność
do prawie wszystkich materiałów stosowanych w budownictwie, takich jak: ceramika, powierzchnie
emaliowane, szkło, glazura, róŜne metale i powierzchnie pomalowane. Nie naleŜy stosować go do sklejania
akwariów oraz tam, gdzie mógłby mieć on kontakt z Ŝywnością. PodłoŜe powinno być suche i czyste. Zakres
temperatury roboczej: od -50°C do +150°C. Zakres temperatury uŜytkowej: od +5°C do +40°C. Czas tworzenia
naskórka: ok. 5 min. Czas utwardzania: 2 mm / 1-szy dzień. Dostępny w kartuszach plastikowych 310 ml, w
kolorze białym i przeźroczystym. Produkt posiada Atest Higieniczny Państwowego Zakładu Higieny
HK/B/1821/01/97. Wyrób posiada Aprobatę Techniczną Instytutu Techniki Budowlanej nr AT-15-4037/2000.
3. SPRZĘT
asortymentu robót.
Do wykonania robót będących przedmiotem niniejszej specyfikacji stosować następujący, sprawny technicznie
sprzęt:
- Urządzenie do przycinania płytek
- Narzędzia ręczne (wiadro z mieszadłem, paca, szpachla, poziomnica, itd.)
wpływu na jakość i środowisko wykonywanych robót.
35
Na Ŝądanie, wykonawca dostarczy Inspektorowi nadzoru kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie
sprzętu do uŜytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem.
4. TRANSPORT
Materiały przewidziane do wykonania robót mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu, nie
powodującymi zmiany ich wartości uŜytkowych.
5. WYKONYWANIE ROBÓT
5.1. Zasady wykonywania okładzin ceramicznych
Za pomocą kleju (mieszanina cementu portlandzkiego, piasku kwarcowego, metylocelulozy i Ŝywic
proszkowych) moŜna mocować cienkie płytki, np. płytki szkliwione lub płytki kamionkowe ścienne na
dokładnie wyrównanym podkładzie, na równej i gładkiej powierzchni betonowych ścian monolitycznych lub z
prefabrykatów wielkowymiarowych oraz na nieskorodowanej powierzchni istniejącego tynku o dostatecznej
wytrzymałości. Powierzchie te pod względem ich równości i gładkości powinny co najmniej spełniać
wymagania dla tynku dwuwarstwowego III kategorii. JeŜeli tynk był uprzednio malowany, naleŜy usunąć
powłokę farby oraz dokładnie zmyć powierzchnię ściany. Przy częściowym zniszczeniu powierzchni tynku
naleŜy warstwę tynku odbić i mocować elementy okładzinowe do podkładu po uprzednim wykonaniu
dwuwarstwowego podkładu jak wyŜej. Klej naleŜy nakładać na podłoŜe za pomocą ząbkowanej metalowej
szpachli warstwą o grubości 2 mm, wykonanie fragmenu okładziny na nałoŜonej kaŜdorazowo warstwie kleju
powinno nastąpić w ciągu 15 minut. Przykładając płytkę do podłoŜa, naleŜy ją przesunąć o 10-15 mm po
powierzchni powleczonej klejem do pozycji, jaką ma zająć płytka w układanej warstwie, przesunięcie to nie
powinno powodować zgarnięcia keju na podłoŜu. Szerokość spoin powinna być nie większa niŜ 0,5 mm. W
odstępach nie większych niŜ 3 m naleŜy stosować spoiny dylatacyjne o szerokości 2-3 mm. Wszelkie
zabrudzenia i resztki kleju naleŜy natychmiast usunąć szmatką zwilŜoną w czystej wodzie.
Temperatura powietrza w czasie układania płytek powinna wynosić co najmniej +5oC.
NaleŜy sprawdzić atesty fabryczne lub świadectwa jakości wydane przez producentów stosowanych materiałów
oraz zgodność wykonywania robót z zaleceniami producentów. Sprawdzenie warunków przystąpienia do
wykonania oblicowań ścian obejmuje : sprawdzenie temperatury i wilgotności powietrza w pomieszczeniach, w
których będą odbywać się roboty okładzinowe, dla okładzin z płytek ceramicznych nie niŜsza niŜ +50 C.
NaleŜy sprawdzić równieŜ podłoŜe i odpowiednio do jego stanu zareagować, tj. ściany brudne oczyścić, ściany
malowane farbą olejną opalić z farby i zagruntować itp.
Dopuszczalne odchylenia krawędzi płytek od kierunku poziomego lub pionowego nie powinno być większe niŜ
2 mm/m, odchylenie powierzchni okładziny od płaszczyzny nie większe niŜ 2 mm na długości łaty
dwumetrowej.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiaru jest 1m2 powierzchni wykonanego oblicowania ścian z płytek ceramicznych. Od powierzchni
oblicowań nie potrąca się otworów mniejszych niŜ 0,5 m2.
Jednostką obmiaru dla listew i cokołów jest 1 mb.
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbiór robót przeprowadza się według zasad określonych w ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania
ogólne.
Badanie podłoŜa, zaleŜnie od jego rodzaju (mur ceglany, ściany z elementów prefabrykowanych, tynk), naleŜy
przeprowadzić zgodnie z warunkami technicznymi odbioru dla tych robót budowlanych.
Badanie powinno polegać na:
a) sprawdzeniu protokółów odbioru robót poprzedzających,
b) sprawdzeniu przygotowania podłoŜa,
W przypadku klejenia płytek naleŜy zbadać grubość warstwy kleju. Prawidłowość wykonania podkładu powinna
być sprawdzana przy odbiorze częściowym przez oględziny zewnętrzne i pomiar.
Badanie materiałów okładzinowych i ewentualnie klejów naleŜy przeprowadzać pośrednio na podstawie
zaświadczeń o jakości i zapisów w dzienniku budowy. Bezpośrednio naleŜy sprawdzać dobór kolorystyczny
płytek, brak rys lub odprysków itp.
Badanie gotowej okładziny powinno polegać na sprawdzeniu:
a) naleŜytego przylegania do podkładu przez lekkie opukiwanie okładziny w kilku dowolnie wybranych
miejscach: głuchy dźwięk wskazuje na nieprzyleganie okładziny do podkładu,
36
b) prawidłowości przebigu spoin przez naciągnięcie cienkiego sznura wzdłuŜ dowolnie wybranych spoin
poziomych i pionowych i pomiar odchyleń z dokładnością do 1 mm (sprawdzenie za pomocą poziomicy i
pionu murarskiego),
c) prawidłowości ukształtowania powierzchni okładziny przez przyłoŜenie w prostopadłych do siebie
kierunkach łaty kontrolnej o długości 2 m w dowolnych miejscach powierzchni okładziny i pomiar
wielkości prześwitu za pomocą szczelinomierza z dokładnością do 1mm,
d) wizualnym szerokości styków i prawidłowości ich wypełnienia, a w przypadkach budzących wątpliwości –
przez pomiar z dokładnością do 0,5 mm,
e) jednolitości barwy płytek.
Cena za 1m2 okładziny ścian i słupów obejmuje :
oczyszczenie podłoŜa i wykonanie okładzin wraz ze spoinowaniem,
umycie lub oczyszczenie okładzin,
10.1.
1. PN-90/B-12031
Płytki ceramiczne ścienne szkliwione.
2. PN-75/B-10121
Okładziny z płytek ceramicznych szkliwionych. Wymagania i
i. badania przy odbiorze.
3. PN-78/M-47900/1
Rusztowania stojące metalowe robocze. Rusztowania stojakowe z rur
i. stalowych. Ogólne wymagania i badania oraz eksploatacja.
4. BN-70/9082-01
Rusztowania drewniane budowlane. Wytyczne ogólne projektowania
i. i wykonywania .
5. BN-86/6743-02
Płyty gipsowo-kartonowe.
ITB 1990.
3. Normy
37
ZgSR-04.01. MALOWANIE FARBAMI AKRYLOWYMI I LATEKSOWYMI
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
malarskich i towarzyszących malowaniu związanych z budynku sądu w Zgorzelcu.
1.3.1. Malowanie farbami akrylowymi powierzchni wewnętrznych ścian i sufitów.
1.3.2. Malowanie powierzchni wewnętrznych ścian farbami lateksowymi
2. MATERIAŁY
2.1. Wymagania podstawowe
Wszelkie materiały powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach państwowych lub
świadectwach ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w budownictwie.
Materiały dostarczone na budowę bez dokumentów producenta stwierdzających ich jakość nie mogą być
dopuszczone do stosowania.
2.2. Kryteria oceny jakości i odbioru materiałów izolacyjnych
Wymagana jakość materiałów powinna być potwierdzona przez producenta zaświadczeniem o jakości lub
znakiem kontroli jakości zamieszczonym na opakowaniu lub innym równorzędnym dokumentem.
Odbiór materiałów powinien obejmować sprawdzenie zgodności dostarczonych materiałów z dokumentacją
projektową oraz sprawdzenie właściwości technicznych tych materiałów z wystawionymi atestami wytwórcy. W przypadku zastrzeŜeń co do zgodności materiału z zaświadczeniem o jakości wystawionym przez
producenta — powinien być on zbadany zgodnie z postanowieniami normy państwowej lub świadectwa
ITB.
Nie dopuszcza się stosowania materiałów, których właściwości techniczne nie odpowiadają wymaganiom
przedmiotowych norm lub świadectw ITB. Nie naleŜy stosować równieŜ materiałów przeterminowanych (po
okresie gwarancyjnym).
2.3. Materiały uŜyte
2.3.1. Emulsje gruntujące
- dostosowane do uŜytej farby.
2.3.2. Farby emulsyjne akrylowe.
2.3.3. Farby lateksowe.
3. SPRZĘT
4. TRANSPORT
Do transportu materiałów, sprzętu budowlanego i urządzeń stosować sprawne technicznie środki transportu.
Środki transportu powinny zabezpieczać załadowane wyroby przed wpływami atmosferycznymi.
Farby nie mogą być transportowane i przechowywane w temp. poniŜej + 5 C.
na jakość robót i właściwości przewoŜonych towarów. Przy ruchu po drogach publicznych pojazdy muszą
spełniać wymagania przepisów ruchu drogowego tak pod względem formalnym jak i rzeczowym.
Wykonawca będzie usuwać na bieŜąco, na własny koszt, wszelkie zanieczyszczenia spowodowane jego
pojazdami na drogach publicznych oraz dojazdach do terenu budowy.
5.1. Wymagania ogólne dotyczące wykonywania robót malarskich
38
Podczas wykonywania robót malarskich obowiązują wymagania dotyczące robót tynkowych i niŜej podanych –
malarskich.
Prace malarskie na wysokości powinny być wykonywane z prawidłowo wykonanych rusztowań lub drabin.
Przy robotach przygotowawczych wymagających uŜycia materiałów o właściwościach alkalicznych (wapno,
soda kaustyczna, pasty do ługowania powłok itp.) naleŜy stosować środki ochrony osobistej, tj.:
- zabezpieczyć oczy okularami ochronnymi przed zaprószeniem lub poparzeniem,
- zabezpieczyć skórę twarzy i rąk przez posmarowanie ich tłustym kremem ochronnym oraz wykonywać
prace w rękawicach,
- uŜywać specjalnej odzieŜy ochronnej (buty gumowe, fartuchy).
5.2. Przygotowanie powierzchni do malowania
Powierzchnie podłoŜy przewidzianych pod malowanie powinny być:
a) gładkie i równe, tzn. nie wykazujące nadrostów betonowych, zacieków zaprawy lub mleczka cementowego,
kawern, w zakresie równości tynki powinny spełniać wymagania dla tynków IV kategorii, z wyjątkiem
malowania doborowego,
b) dostatecznie mocne, tzn. powierzchniowo nie pylące przy pocieraniu dłonią, nie wykruszające się, bez
widocznych rys, spękań i rozwarstwień,
c) czyste, tzn. bez plam, zaoliwień, pleśni i innych zanieczyszczeń (jak kurzu, brudu oraz rdzy), w razie
potrzeby naleŜy je usunąć,
d) w dostatecznym stopniu dojrzałe pod wymalowania emulsyjne (odpowiednio od 2-6 tygodni), dopuszcza się
zabarwienie jasnoróŜowe pod działaniem roztworu alkoholowego fenoloftaleiny 1%,
e) dostatecznie suche – wilgotność podłoŜa powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w tablicy 1, a jej
sprawdzanie moŜna wykonywać przy uŜyciu:
- aparatu wskaźnikowego, elektrycznego lub karbidowego,
- metodą suszarkowo-wagową,
- papierkami wskaźnikowymi.
Wilgotność powierzchni tynkowych przewidzianych pod malowanie powinna być nie większa niŜ to podano w
tabeli 1. Malowanie tynków o wyŜszej wilgotności niŜ podana w tabeli nr 1 moŜe powodować powstawanie
plam, a nawet niszczenie powłoki malarskiej (zwłaszcza klejowej i kazeinowej). Drewno, sklejka, płyty
pilśniowe twarde powinny mieć wilgotność nie większą niŜ 12%, a płyty cemntowe – najwyŜej 4%.
Tabela 1
Największa dopuszczalna wilgotność tynku przeznaczonego do malowania
Rodzaj powłoki z farby
Farba akrylowe, lateksowe
Największa wilgotność podłoŜa, % masy
4
5.2.2. Przygotowanie róŜnych powierzchni do malowania wewnętrznego
PodłoŜa tynkowe powinny pod względem dokładności i równości wykonania odpowiadać wymaganiom dla
tynków zwykłych lub pocienionych ze szpachlówek polimero-mineralnych lub innych dopuszczonych do
powszechnego stosowania w budownictwie. Powierzchnie tynków przed malowaniem powinny być
przygotowane w następujący sposób:
a) wszelkie ubytki i uszkodzenia tynku powinny być naparawione przy uŜyciu tej samej zaprawy, z której tynk
był wykonany i zatarte w taki sam sposób, aby naprawione miejsce równało się z powierzchnią tynku,
b) przy malowaniu tynków gipsowych i gipsowo-wapiennych farbami emulsyjnymi podłoŜa powinny być
zaimpregnowane gruntem,
c) powierzchnie tynków nowych, świeŜych, które posiadają jeszcze odczyn alkaliczny, naleŜy go
zneutralizować przez fluatowanie powierzchni.
6.1. Wymagania ogólne
oraz zgodność wykonywania robót z zaleceniami producentów.
6.1. Kryteria oceny jakości powierzchni przygotowanej do malowania
Terminy badań podłoŜy pod malowanie powinny być następujące:
- badanie powierzchni tynków naleŜy wykonywać po otrzymaniu protokołu z ich przyjęcia,
- badanie powierzchni betonów naleŜy przeprowadzać nie wcześniej niŜ po 4 tygodniach od daty ich
wykonania.
- badanie wszystkich podłoŜy naleŜy przeprowadzać dopiero po zamocowaniu i wbudowaniu elementów
przeznaczonych do malowania, bezpośrednio przed przystąpieniem do robót malarskich,
39
-
badanie stopnia skarbonizowania podłoŜa naleŜy wykonywać bezpośrednio przed przystapieniem do robót
malarskich,
- badanie materiałów naleŜy przeprowadzać bezpośrednio przed ich uŜyciem,
- badanie podkładów naleŜy przeprowadzać nie wcześniej niŜ po 2 dniach od daty ich ukończenia.
Badania techniczne naleŜy przeprowadzać przy temperaturze powietrza nie niŜszej niŜ + 5o C i przy wilgotności
względnej powietrza poniŜej 65%.
Badanie podłoŜy powinno obejmować:
- sprawdzenie stopnia skarbonizowania tynku wapiennego, cementowo-wapiennego lub cementowego naleŜy
przeprowadzać przez zeskrobanie warstwy tynku o grubości około 4 mm i zwilŜenie zeskrobanego miejsca
roztworem akloholowym fenoloftaleiny 1%. Tynk jest dostatecznie skarbonizowany, gdy zwilŜone miejsce
pozostaną bezbarwne lub zabarwia się na bladoróŜowo, natomiast intensywne zabarwienie róŜowe świadczy
o niedostatecznym skarbonizowaniu tynku,
- sprawdzenie odtłuszczenia powierzchni naleŜy wykonać przez polanie badanej powierzchni wodą, próba
daje wynik dodatni, jesli woda spływająca nie tworzy smug i nie pozostawia kropli.
Badanie materiałów:
- sprawdzenie materiałów naleŜy przeprowadzać na podstawie zapisów w dzienniku budowy i zaświadczeń o
jakości materiałów wystawianych przez producentów oraz wyników kontroli, stwierdzających zgodność
przeznaczonych do uŜycia materiałów z wymaganiami PB oraz z odpowiednimi normami państwowymi lub
ze świadectwem dopuszczenia do stosowania w budownictwie,
- materiały, których jakość nie jest potwierdzona odpowiednimi dokumentami, powinny być zbadane przed
uŜyciem.
Badanie warstw gruntujących obejmuje:
- sprawdzenie utrwalenia zagruntowanych powierzchni tynków – przez kilkakrotne potarcie dłonią podkładu i
sprawdzenie, czy z powierzchni nie osypują się ziarenka piasku,
- sprawdzenie nasiąkliwości przez spryskanie powierzchni podkładu kilkoma kroplami wody, gdy wymagana
jest mała nasiąkliwość, cimeniejsza plama na zwilŜonym miejscu powinna wystąpić nie wcześniej niŜ po
trzech sekundach,
- sprawdzenie wsiąkliwości przez jednokrotne pomalowanie powierzchni o wielkości około 0,10 m2 farbą
podkładową, podkład jest dostatecznie szczelny, jeśli przy nałoŜeniu następnej warstwy powłokowej
wystąpią róŜnice w połysku względnie w odcieniu powłoki,
- przy sprawdzeniu wyschnięcia naleŜy mocno przycisnąć tampon z waty o grubości około 1 cm cięŜarkiem o
masie 5 kg na przeciąg kilkunastu sekund, powierzchnię naleŜy uznać za wyschniętą, jeŜeli po odjęciu
tamponu włókienka waty nie przylgnęły do powierzchni podkładu.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiaru jest 1m2 powierzchni wykonanego malowania. Od powierzchni oblicowań nie potrąca się
otworów mniejszych niŜ 0,5 m2.
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbiór robót malarskich wewnętrznych obejmuje nastepujące badania:
a) sprawdzenie wygladu zewnętrznego powłok malarskich polega na stwierdzeniu równomiernego rozłoŜenia
farby, jednolitego natęŜenia barwy i zgodności ze wzorcem producenta, braku prześwitu i dostrzegalnych
skupisk lub grudek nieroztartego pigmentu lub wypełniaczy, brak plam, smug, zacieków, pęcherzy,
odstajacych płatków powłoki, widocznych okiem nie uzbrojonym śladów pędzla itp., w stopniu
kwalifikującym odbierana powierzchnię malowaną do powłok o dobrej jakości wykonania,
b) sprawdzenie zgodności barwy powłoki ze wzorcem polega na porównaniu, w świetle rozproszonym, barwy
wyschnietej powłoki malarskiej z barwą wzorca, który w przypadku nakładania powłok bez podkładu
wyrównawczego na tynki i betony, powinien byc wykonany na takim samym podłoŜu, o powierzchni
moŜliwie zbliŜonej do faktury podłoŜa,
c) sprawdzenie połysku naleŜy wykonać przez oględziny powłoki w świetle rozproszonym. Rodzaj połysku
powinien byc określony:
- przy powłokach matowych – połysk matowy, tj. nie dający połysku w świetle odbitym,
- przy powłokach półmatowych – połysk półmatowy tj. odpowiadający połyskowi skorupki kurzego jaja,
- przy powłokach syntetycznych z połyskiem – wyraźny tłusty połysk,
- przy powłokach z emalii lub z lakieru olejnego i sytetycznego – połysk lakierowy odpowiadający połyskowi
glazurowanej płytki ceramicznej.
JeŜeli badania przewidziane dadzą wynik dodatni, to roboty malarskie naleŜy uznać za prawidłowo wykonane.
Gdy którekolwiek z badań dało wynik ujemny, naleŜy albo całość odbieranych robót malarskich lub tylko
zakwestionowaną ich część uznać za nie odpowiadające wymaganiom.W tym przypadku komisja
przeprowadzająca odbiór powinna ustalić, czy naleŜy:
- całkowicie lub częściowo odrzucić zakwestionowane roboty malarskie oraz nakazać usunięcie powłok i
powtórne prawidłowe ich wykonanie,
40
-
poprawić wykonane niewłaściwie roboty dla doprowadzenia ich do zgodności z wymaganiami i po
poprawieniu ich przedstawić do ponownych badań.
W przypadku występowania typowych usterek malowania zaleca się ich usunięcie w sposób nastepujący:
- prześwity spodnich warstw – naleŜy ponownie wykonać wierzchnią powłokę malarską,
- ślady pędzla na powierzchni powłoki – naleŜy dokładnie wygładzić powierzchnię drobnym materiałem
ściernym i powtórnie starannie nanieść wierzchnią powłokę malarską,
- plamy na powierzchni powłoki powstałe w wyniku niewłaściwego natrysku mechanicznego naleŜy
zlikwidować przez powtórne wykonanie wymalowań, dokładnie utrzymując końcówkę agregatu w tej samej
odległości od malowanej powierzchni i pod tym samym kątem wykonać natrysk farby,
- matowe plamy na powierzchni powłoki naleŜy zlikwidować przez powtórne naniesienie powłoki malarskiej,
- odspojenie się, łuszczenie, spękanie, zmiana barwy powłoki lub sfałdowanie powłoki – naleŜy oczyścić
powierzchnię z nałoŜonej farby, ponownie starannie przygotować powierzchnię pod malowanie i dokładnie
nanieść cienką warstwę powłoki.
Badanie powłok przy ich odbiorach naleŜy przeprowdzać po zakończeniu ich wykonania w następujących
terminach:
- powłoki z farb klejowych, kazeinowych, emulsyjnych – nie wcześniej niŜ po 7 dniach,
- powłoki z farb wapiennych, krzemianowych, syntetycznych – nie wcześniej niz po 14 dniach.
Cena za 1m2 malowania obejmuje :
10.1. Normy
PN-78/M-47900/1
stalowych. Ogólne wymagania i badania oraz eksploatacja.
PN-69/B-10280
Roboty malarskie budowlane farbami wodnymi i wodorozcieńczalnymi farbami
emulsyjnymi.
BN-73/6113-14
Farby poliwinylowe do gruntowania ogólnego stosowania.
BN-84/6117-05
Farby emulsyjne do wymalowań wewnętrznych.
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom I, Budownictwo ogólne. ITB
1990.
3. Normy
41
ZgSR-04.02. MALOWANIE FARBĄ OLEJNĄ, FTALOWĄ LUB
CHLOROKAUCZUKOWĄ
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
malarskich i towarzyszących malowaniu związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
budowlanych związanych z przebudową budynku sądu
1.3.1 Malowanie elementów stalowych
2. MATERIAŁY
ITB.
2.2.Rodzaje farb
Niniejsza ST dotyczy robót malarskich i towarzyszących malowaniu obejmujących następujące malowania:
- uproszczone,
- zwykłe i doborowe (wysoko-jakościowe),
wykonywane w warunkach normalnych i specjalnych, ręcznie lub mechanicznie przy zastosowaniu
następujących farb nie dających sie rozcieńczyć wodą:
a) farby olejne na spoiwie bezwodnym z olejów schnących (pokostowy i polipokostowy) oraz modyfikowane
Ŝywicami syntetycznymi,
b) lakiery i emalie olejne na spoiwie olejnym i olejno-Ŝywicznym,
c) lakiery i emalie nitrocelulozowe,
d) lakiery i emalie poliwinylowe, chlorokauczukowe, chemoutwardzalne, poliuretanowe.
3. SPRZĘT
4. TRANSPORT
42
5.1. Wymagania ogólne dotyczące wykonywania robót malarskich
Podczas wykonywania robót malarskich obowiązują wymagania dotyczące robót tynkowych i niŜej podanych –
malarskich.
Prace malarskie na wysokości powinny być wykonywane z prawidłowo wykonanych rusztowań lub drabin.
W przypadku malowania konstrukcji w warunkach, gdy nie ma moŜliwości zainstalowania rusztowań, a prace
malarskie wykonuje się z pomostów opieranych na konstrukcji (tzw. kładki), malarz powinien być
zabezpieczony przed upadkiem pasem bezpieczeństwa przymocowanym do konstrukcji.
Przy robotach przygotowawczych wymagających uŜycia materiałów o właściwościach alkalicznych (wapno,
soda kaustyczna, pasty do ługowania powłok itp.) naleŜy stosować środki ochrony osobistej, tj.:
- zabezpieczyć oczy okularami ochronnymi przedzprószeniem lub poparzeniem,
- zabezpieczyć skórę twarzy i rąk przez posmarowanie ich tłustym kremem ochronnym oraz wykonywać
prace w rękawicach,
- uŜywać specjalnej odzieŜy ochronnej (buty gumowe, fartuchy).
Przy stosowaniu materiałów zawierających krzemionkę (np. piasek przy piaskowaniu) lub natrysku farb
zawierających krzemionkę naleŜy stosować maski pyłochronne względnie hełmy ochronne z dopływem czystego
powietrza, a skórę twarzy i rąk smarować tłustym kremem ochronnym.
Materiałów zawierających związki ołowiu i chromu (np. farby przeciwrdzewne miniowe, Ŝółcień chromową)
jako szkodliwych dla zdrowia nie naleŜy nanosić metodą natrysku, a powłok z tych materiałów – szlifować na
sucho.
Przy wykonywaniu wymalowań materiałami zawierającymi lotne rozpyszczalniki lub rozcieńczalniki organiczne
(np. w farbach olejnych, olejno-Ŝywicznych, wyrobach lakierowych ftalowych, lakierach) naleŜy:
- stosować odzieŜ ochronną,
- wykonywać wewnętrzne roboty malarskie przy otwartych oknach lub czynnej wentylacji mechanicznej,
zapewniającej sukcesywną wymianę powietrza,
- przestrzegać bezwzględnego zakazu palenia papierosów, uŜywania otwartych palenisk (pieca, grzejnika
elektrycznego, itp.), narzędzi i silników powodujących iskrzenie i mogących być źródłem poŜaru,
- umieścić w widocznych miejscach wyraźne napisy ostrzegawcze w przypadku wykonywania robót
malarskich z zastosowaniem łatwopalnych materiałów, podręczny sprzęt przeciwpoŜarowy powinien być
łatwo dostępny, aby mógł być natychmiast uŜyty w wypadku poŜaru.
5.2. Przygotowanie powierzchni do malowania
Powierzchnia konstrukcji stalowych powinna być zabezpieczona antykorozyjne, oczyszczona ze zgorzeliny,
masy formierskiej, rdzy (do czystej lśniącej powierzchni). Elementy metalowe powinny być równieŜ
oczyszczone z pozostałości zaprawy, kurzu i plam tłuszczu, w takim samym stopniu jak powierzchnia stalowa.
Metalowe pokrywki pudełek instalacji elektrycznej powinny być – niezaleŜnie od przewidywanego rodzaju
malowania – pokryte bezminiową farbą rdzoochronną (np. na pyle cynkowym).
Roboty malarskie powinny być wykonywane w temperaturze nie niŜszej niŜ +5o C (z zastrzeŜeniem, aby w ciągu
doby nie następował spadek temperatury poniŜej 0o C) i nie wyŜszej niŜ +22o C. Wyjątek stanowi farba
rozpuszczalnikowa silikonowa, którą moŜna malować przy temperaturze –5o C. Zaleca się, aby temperatura w
chwili wykonywania robót malarskich wynosiła:
- przy szpachlowaniu i malowaniu farbami olejnymi od +12 do 18o C,
- przy lakierowaniu i powlekaniu emalią + 20o C (w pomieszczeniu przy zamknietych oknach), jak równieŜ
przy malowaniu wyrobami chemoutwardzanymi i pliuretanowymi.
Przy wykonywaniu robót malarskich farbami olejnymi, olejno-Ŝywicznymi lub syntetycznymi naleŜy:
- farby te przechowywać w pomieszczeniach o temperaturze powyŜej + 5o C,
- doprowadzić temperaturę farby do +15o C w chwili nakładania jej na podłoŜe (np. przez wstawienie do
gorącej wody),
- utrzymywać w pomieszczeniu temperaturę niezbędną do prawidłowego schnięcia powłok olejnych lub
syntetycznych, tj. powyŜej +10o C.
Roboty malarskie farbami olejnymi i syntetycznymi powinny być wykonane w pomieszczeniach zamkniętych
przy temperaturze zewnętrznej nie niŜszej niŜ +5o C. Przy temperaturze niŜszej niŜ +5o C pomieszczenia naleŜy
ogrzewać do temperatury 18-20o C. RóŜnica temperatur na powierzchni ścian i powietrza w pomieszczeniu nie
powinna być większa niŜ +5o C, aby nie występowało skraplanie sie pary wodnej w scianach. Malowanie
farbami olejnymi lub Ŝywicznymi (syntetycznymi) drewna lub materiałów drewnopochodnych moŜe być
wykonane równieŜ przy temperaturach ujemnych nie przekraczających jednak –3o C, z tym Ŝe:
- farby w chwili nakładania na podłoŜe będą mieć temperaturę około 15o C,
- powierzchnia podłoŜa nie będzie oblodzona,
- malowanie będzie wykonywane tylko na suchej powierzchni i podczas suchej i ustalonej pogody.
43
6.1. Kryteria oceny jakości powierzchni przygotowanej do malowania
Terminy badań podłoŜy pod malowanie powinny być następujące:
- badanie materiałów naleŜy przeprowadzać bezpośrednio przed ich uŜyciem,
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiaru jest 1m2 powierzchni wykonanego malowania. Od powierzchni oblicowań nie potrąca się
otworów mniejszych niŜ 0,5 m2.
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbiór robót malarskich wewnętrznych obejmuje nastepujące badania:
d) sprawdzenie wygladu zewnętrznego powłok malarskich polega na stwierdzeniu równomiernego rozłoŜenia
farby, jednolitego natęŜenia barwy i zgodności ze wzorcem producenta, braku prześwitu i dostrzegalnych
skupisk lub grudek nieroztartego pigmentu lub wypełniaczy, brak plam, smug, zacieków, pęcherzy,
odstajacych płatków powłoki, widocznych okiem nie uzbrojonym śladów pędzla itp., w stopniu
kwalifikującym odbierana powierzchnię malowaną do powłok o dobrej jakości wykonania,
e) sprawdzenie połysku naleŜy wykonać przez oględziny powłoki w świetle rozproszonym. Rodzaj połysku
powinien byc określony:
- przy powłokach matowych – połysk matowy, tj. nie dający połysku w świetle odbitym,
- przy powłokach półmatowych – połysk półmatowy tj. odpowiadający połyskowi skorupki kurzego jaja,
- przy powłokach syntetycznych z połyskiem – wyraźny tłusty połysk,
- przy powłokach z emalii lub z lakieru olejnego i sytetycznego – połysk lakierowy odpowiadający połyskowi
glazurowanej płytki ceramicznej.
JeŜeli badania przewidziane dadzą wynik dodatni, to roboty malarskie naleŜy uznać za prawidłowo wykonane.
Gdy którekolwiek z badań dało wynik ujemny, naleŜy albo całość odbieranych robót malarskich lub tylko
zakwestionowaną ich część uznać za nie odpowiadające wymaganiom.W tym przypadku komisja
przeprowadzająca odbiór powinna ustalić, czy naleŜy:
- całkowicie lub częściowo odrzucić zakwestionowane roboty malarskie oraz nakazać usunięcie powłok i
powtórne prawidłowe ich wykonanie,
- poprawić wykonane niewłaściwie roboty dla doprowadzenia ich do zgodności z wymaganiami i po
poprawieniu ich przedstawić do ponownych badań.
W przypadku występowania typowych usterek malowania zaleca się ich usunięcie w sposób nastepujący:
- prześwity spodnich warstw – naleŜy ponownie wykonać wierzchnią powłokę malarską,
- ślady pędzla na powierzchni powłoki – naleŜy dokładnie wygładzić powierzchnię drobnym materiałem
ściernym i powtórnie starannie nanieść wierzchnią powłokę malarską,
- plamy na powierzchni powłoki powstałe w wyniku niewłaściwego natrysku mechanicznego naleŜy
zlikwidować przez powtórne wykonanie wymalowań, dokładnie utrzymując końcówkę agregatu w tej samej
odległości od malowanej powierzchni i pod tym samym kątem wykonać natrysk farby,
- matowe plamy na powierzchni powłoki naleŜy zlikwidować przez powtórne naniesienie powłoki malarskiej,
- odspojenie się, łuszczenie, spękanie, zmiana barwy powłoki lub sfałdowanie powłoki – naleŜy oczyścić
powierzchnię z nałoŜonej farby, ponownie starannie przygotować powierzchnię pod malowanie i dokładnie
nanieść cienką warstwę powłoki.
Badanie powłok przy ich odbiorach naleŜy przeprowdzać po zakończeniu ich wykonania w następujących
terminach:
- powłoki z farb olejnych, syntetycznych oraz lakierów i emalii olejnych i syntetycznych, i lakierów
poliuretanowych – nie wcześniej niz po 14 dniach.
Cena za 1m2 malowania obejmuje :
44
10.1. Normy
1. PN-78/M-47900/1
i. stalowych. Ogólne wymagania i badania oraz eksploatacja.
2. BN-70/9082-01
Rusztowania drewniane budowlane. Wytyczne ogólne projektowania
i. i wykonywania .
3. BN-86/6743-02
Płyty gipsowo-kartonowe.
4. PN-69/B-10285
Roboty malarskie budowlane farbami, lakierami i emaliami na spoiwach
bezwodnych.
5. PN-66/C-81510
Wyroby lakierowe. Warunki aklimatyzacji powłok do badań.
ITB 1990.
3. Normy
45
ZgSR-05.01. POSADZKI Z KAMIENI SZTUCZNYCH
1. WSTĘP
Przedmiot ST
związanych z wykonaniem podłóg i posadzek z kamieni sztucznych związanych z przebudową budynku sądu w
Zgorzelcu.
1.2.1. Podłoga – warstwa stanowiąca wykończenie przegrody poziomej budynku, nadającej jej wymagane
właściwości techniczno-uŜytkowe i estetyczne. Konstrukcję podłogi podano na rys.1.
Rysunek 1
Układ warstw podłogi ich funkcje
1-posadzka, 2 — klej, 3 — warstwa wygładzająca, 4-podkład, 5 — warstwa ochronna, 6 — izolacja
cieplna lub przeciwdźwiękowa, 7 — izolacja przeciwwilgociowa, 8 — podłoŜe
1.2.2. Posadzka - wierzchnia, uŜytkowa warstwa podłogi ułoŜona na konstrukcji podłogi lub trwale z nią
połączoną za pomocą kleju lub zamocowania mechanicznego.
1.2.3. PodłoŜe – warstwa podłogi stanowiąca oparcie dla konstrukcji podłogi moŜe być: warstwa betonu ułoŜona
na gruncie, strop lub odpowiednio przygotowana płyta betonowa ułoŜona na warstwie izolacji (ciepłochronnej,
dźwiękochłonnej, przeciwwodnej itp.).
budowlanych związanych z przebudową i przystosowaniem dla potrzeb osób niepełnosprawnych Szkoły
Podstawowej nr 2 w Bolesławcu.
1.3.1. Posadzki z kamieni sztucznych:
1.4.1. Posadzki z płytek kamionkowych
Posadzki z płytek kamionkowych naleŜy wykonywać zgodnie z projektem, który powinien określać
konstrukcję podłogi, wytrzymałość podkładu, rodzaj, typ i gatunek płytek. Projekt powinien teŜ określać
wielkość spadków posadzki, rozmieszczenie wpustów podłogowych oraz szczelin dylatacyjnych.
Posadzki z płytek kamionkowych mogą być wykonane jako zwykłe lub specjalnego przeznaczenia.
Posadzki zwykłe powinny być stosowane w pomieszczeniach
naraŜonych
na
zawilgocenie w
budynkach mieszkalnych lub innych o podobnym sposobie uŜytkowania. Posadzki specjalnego
przeznaczenia (chemoodporne, trudno ścieralne) powinny być stosowane w budownictwie uŜyteczności
publicznej i przemysłowym, w pomieszczeniach naraŜonych intensywny ruch, częste zmywanie środkami
dezynfekcyjnymi, działanie kwasów, zasad, gnijących substancji organicznych itp..
Posadzki z płytek kamionkowych naleŜy układać na podkładach określonych w projekcie, z tym Ŝe:
a) posadzki zwykłe — na podkładach cementowych o wytrzymałości na ściskanie co najmniej 12 MPa, a na
zginanie co najmniej 3 MPa,
46
2. MATERIAŁY
2.1. Płytki gress
Własności techniczne
Norma
Wartości wg normy
Nasiąkliwość
EN 99
< 0,5%
Wytrzymałość na zginanie
EN 100
> 27 N/mm2
Twardość (wg skali Mohs'a)
EN 101
>6
Ścieralność
EN 102
< 205 mm3
Odporność chemiczna (kwasy, zasady)
EN 106
Bez zmian
Wymiary:
1)
2)
3)
4)
prostość
5) płaszczyzna
długość
szerokość
EN 98
grubość
krawędzi
1) +- 0,6%
2) +- 0,6%
3) +- 5,0%
4) +- 0,5%
5) +- 0,5% max
max
max
max
max
Mrozoodporność
EN 202
50 cykli +20oC - 15oC
Odporność na szok termiczny
EN 104
Bez zmian
Do wykonywania posadzek z płytek kamionkowych powinny być dobierane materiały (płyt-, kity chemoodporne,
gruntowniki itp.) jak najbardziej odpowiadające celowi zastosowania i odpowiadające normom państwowym
lub określonym w świadectwach ITB.
Materiały uŜywane do wykonania posadzki powinny znajdować się w pomieszczeniach o wymaganej
temperaturze co najmniej 24 godz. przed rozpoczęciem robót.
Płytki gres gat. I, w tym specjalne na stopnie z pasem przeciwpoślizgowym układane na kleju. Cokoliki z
kształtki systemowej w kolorze płytek. Klasa antypoślizgowości R10.
3. SPRZĘT
Do wykonania robót będących przedmiotem niniejszej specyfikacji stosować następujący, sprawny technicznie
sprzęt:
- Urządzenie do przycinania płytek
- Narzędzia ręczne (wiadro z mieszadłem, paca, szpachla, poziomnica, itd.)
Na Ŝądanie, Wykonawca dostarczy Inspektorowi nadzoru kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie
4. TRANSPORT
5. WYKONANIE ROBÓT
Temperatura powietrza w czasie układania płytek powinna wynosić co najmniej +5 °C. Temperaturę tę naleŜy
zapewnić na co najmniej kilka dni przed rozpoczęciem robót oraz w czasie wiązania i twardnienia zaprawy
Materiały uŜyte do wykonywania posadzki powinny znajdować się w pomieszczeniach o wymaganej
temperaturze co najmniej 24 godziny przed rozpoczęciem robót
Przed przystąpieniem do okładzinowania powierzchni podłóg w pomieszczeniach mokrych naleŜy sprawdzić
spadki do elementów odwadniających, min. 1.5%.
Dla pomieszczeń bez odwodnienia podłogi układać w poziomie wykończeniowym.
Warstwa kleju pod płytki nie moŜe zawierać pustych miejsc.
Dla pomieszczeń nie zdefiniowanych projektem płytki naleŜy rozmierzać tak, aby docinki płytek przy
krawędziach (końcach ścian) miały wymiar większy niŜ połowa płytki.
47
5.1.1. Zakres robót
Dla posadzek z płyt ceramicznych i gresowych układanych na wcześniej przygotowanym i wyrównanym
podkładzie :
- oczyszczenie i zagruntowanie podłoŜa,
- wymierzenie i ustawienie punktów wysokościowych,
- sortowanie i przygotowanie płytek,
- przycięcie, dopasowanie i ułoŜenie płytek na zaprawie klejowej,
- obrobienie wnęk, przejść, pilastrów, słupów, itp.,
- przygotowanie podłoŜa ścian dla ułoŜenia cokolików przyściennych,
- przycięcie, dopasowanie i ułoŜenie płytek cokołowych na zaprawie klejowej, łącznie z wyrobieniem
załamań,
- spoinowanie płyt posadzkowych o cokołów z zastosowaniem wypełniacza elastycznego w miejscach
szczelin dylatowanych,
- ułoŜenie listw łączących róŜne rodzaje posadzek,
- oczyszczenie i umycie posadzek.
5.1.2. Przygotowanie podłoŜa
- Z powierzchni betonowej naleŜy usunąć wszystkie luźne części, zatłuszczenia, jak równieŜ zabrudzenia
pochodzenia kwasowego i zasadowego, utrudniające przyczepność warstwy malarskie, piaszczące i tłuszczące
się warstwy zapraw.
- PodłoŜe powinno być nośne a wytrzymałość na odrywanie powinna być zgodnie z PN/B – 10107 nie
mniejsza niŜ 0.5MPa.
- PodłoŜe musi być równe, suche, twarde, czyste, odpowiednio porowate, bez pęknięć i szczelin.
Wilgotność nie moŜe przekraczać 2% dla betonu i 0.5 % dla anhydrytu.
5.2. Posadzki z płytek kamionkowych
Do wykonania posadzek z płytek kamionkowych moŜna przystąpić dopiero po zakończeniu robót budowlanych
stanu surowego i robót tynkarskich oraz robót instalacyjnych wraz próbami ciśnieniowymi instalacji.
W pomieszczeniach, w których wykonuje się posadzki z płytek kamionkowych nie powinna być niŜsza niŜ 5°C.
Temperaturę naleŜy zapewnić na co najmniej kilka dni przed rozpoczęciem robót oraz w czasie wykonywania,
W pomieszczeniu posadzka powinna być wykonana z płytek tego samego rodzaju, barwy, typu i gatunku,
jeŜeli projekt nie przewiduje inaczej.
W miejscach przebiegu dylatacji konstrukcji budynku powinna być wykonana w posadzce szczelina
dylatacyjna. W posadzce ze spadkiem szczelina dylatacyjna powinna być wykonana na linii wodorozdziału.
Posadzkę z płytek kamionkowych naleŜy wykończyć przy ścianach lub innych elementach budynku
cokolikiem z płytek kamionkowych zwykłych, jeŜeli projekt nie przewiduje uŜycia specjalnych kształtek
cokołowych. Posadzka powinna być czysta. Ewentualne zabrudzenia kitem lub zaprawą naleŜy usuwać
niezwłocznie w czasie układania płytek. Powierzchnia posadzki powinna być równa i stanowić płaszczyznę
poziomą albo o określonym pochyleniu (spadku). Nierówności powierzchni mierzone jako prześwity
między dwumetrową łatą a posadzką nie powinny wykosić więcej niŜ 5 mm na całej długości łaty.
Dopuszczalne odchylenia posadzki od płaszczyzny poziomej lub od ustalonego spadku nie powinno być
większe niŜ ±5 mm na całej długości lub szerokości posadzki.
5.3. Fugowanie i konserwacja posadzki
Niektóre płytki, zwłaszcza te nieglazurowane o szorstkiej powierzchni, mogą odbarwiać się pod wpływem
pigmentów zawartych w fudze. Aby tego uniknąć, zaleca się w takich przypadkach wykonanie próby,
polegającej na nałoŜeniu zaprawy do fugowania na powierzchnię płytki i zmyciu jej po kilku godzinach. Jeśli
powierzchnia płytki zabarwiła się, to naleŜy nakładać fugę bardzo starannie, tylko w spoiny albo wybrać inny
kolor spoiny.
Zaprawę do spoinowania naleŜy dobierać stosownie do przewidywanych warunków eksploatacji, rodzaju kleju
uŜytego do mocowania płytek oraz szerokości spoiny. Gdy stosuje się kleje trwale elastyczne, to spoina powinna
takŜe charakteryzować się podobnymi własnościami Stosując w takich miejscach sztywne fugi, naraŜamy się na
ich spękanie. Szerokość spoiny dobiera się ze względów estetycznych w zaleŜności od wielkości płytek (im
większe, tym szersza spoina) oraz od temperatury i wilgotności w pomieszczeniu (im większe wahania tych
parametrów tym szersze spoiny). Szeroka spoina ukrywa pewne niedoskonałości wykonania okładziny,
poprawia wygląd pomieszczenia oraz przenosi napręŜenia, powstające przy odkształceniach okładzin
ceramicznej.
Podczas przygotowania zaprawy do fugowania naleŜy unikać nadmiaru wody, gdyŜ po woduje ona kruchość
fugi, pękanie i zmniejszenie jej twardości. Dlatego bardzo waŜne jest stosowanie właściwej ilości wody, podanej
na opakowaniu. Podobnie zachowuje się fuga pomiędzy płytkami o duŜej nasiąkliwości lub przy renowacji
spoin, po usunięciu starych. Jeśli nie nasyci się spoiny duŜą ilością wody przed fugowaniem, to zostanie ona
odebrana przez płytki i podłoŜe, Brak wilgoci uniemoŜliwia właściwe związanie fugi i zawartego w niej
cementu, czego następstwem jest kruchość, miękkość i pylenie spoiny. Zaradzić temu moŜna, nasycając obficie
spoin, wodą przy pomocy pędzelka, co najmniej pół godziny przed rozpoczęciem fugowania.
Często popełnianym błędem jest zbyt wczesne przystąpienie do fugowania okładziny, Proces ten moŜna
rozpocząć po usunięciu krzyŜyków dystansowych po stwardnieniu zaprawy, na której ułoŜono płytki. Zbyt
wczesne zamknięcie spoin utrudnia oddanie nadmiaru wody z kleju. Zaprawa klejowa nie ma jeszcze
48
odpowiedniej wytrzymałości i płytki mogą się przesuwać, co w efekcie jest przyczyną spękań spoiny. Problem
ten dotyczy głównie posadzek, które naraŜone są na obciąŜenia mechaniczne.
6.3. Kontrola jakości materiałów
6.3.1. Płytki gress
Spoiny pomiędzy płytkami powinny być równe, prostoliniowe i jednakowej szerokości. Szerokość spoin
powinna wynosić 2mm.
Wykonane posadzki powinny posiadać odchylenie powierzchni od powierzchni poziomu lub załoŜonego spadku
na całej długości i szerokości posadzki nie przekraczające ±5 mm.
7. OBMIAR ROBÓT
Nakłady powinny obejmować roboty podstawowe i czynności pomocnicze.
W nakładach naleŜy uwzględnić nadanie posadzkom ewentualnych projektowanych spadków, obrobienie
pilastrów, słupów, wnęk, rur itp. oraz przygotowanie mieszanki lastrykowej, klejów i składników posadzek.
Nakłady powinny uwzględniać równieŜ reperację podłóg posadzek uszkodzonych w trakcie robót,
pielęgnowanie i zabezpieczenie wykonanych robót, oczyszczenie miejsca pracy i odniesienie pozostałych
materiałów i odpadów na miejsce składowania.
Nakłady muszą uwzględniać wewnętrzny transport poziomy na przeciętne odległości oraz transport pionowy na
wysokość do 18 m.
Nakłady powinny uwzględniać uŜycie gotowych zapraw i mieszanek betonowych.
Cokoliki posadzkowe i cokoliki wzdłuŜ biegów schodowych oraz cokoły oblicza się w metrach wzdłuŜ górnej
krawędzi ich styku ze ścianą. Listwę okapową oblicza się w metrach wzdłuŜ najdłuŜszej jej krawędzi.
7.3. Warunki specjalne
Przy posadzkach o skomplikowanym układzie płytek, w których długość linii podziałowych przekracza 3 m na 1
m2 posadzki, lub przy krzywych liniach podziału - nakłady na ich wykonanie ustalono na podstawie kalkulacji
indywidualnej.
JeŜeli podłoŜe pod płytki nie wymaga przygotowania polegającego na wyrównaniu powierzchni zaprawą
klejącą, nie zastosowano nakładów na przygotowanie podłoŜa.
Nakłady dotyczą grubości warstwy klejącej 5 mm. Przy stosowaniu grubości większych, zuŜycie masy klejącej
naleŜy rozliczać stosując następujące normy zuŜycia na kaŜdy 1 mm grubości warstwy:
- bez smarowania płytek (metoda zwykła) - 0,95 kg/m2
- ze smarowaniem płytek (metoda złoŜona) - 1,04 kg/m2
Określenia: - metoda zwykła - klejenie ze smarowaniem tylko podłoŜa, lub płytek.
- metoda złoŜona - klejenie ze smarowaniem podłoŜa i płytek.
7.4. Obmiar posadzek dokonuje się w m2 z dokładnością do 0,01 m2, obmiar listew i cokołów w 1mb.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Ogólne zasady odbioru robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
8.2. Odbiór materiałów
Odbiór materiałów powinien być dokonany bezpośrednio po ich dostarczeniu na budowę
Odbiór materiałów powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych zgodnie z wymaganiami
odpowiednich norm przedmiotowych lub świadectw dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
Sprawdzenie materiałów naleŜy przy odbiorze robót zakończonych przeprowadzić średnio na podstawie
zapisów w dzienniku budowy i zaświadczeń (atestów) z kontroli producenta, stwierdzających zgodność
uŜytych materiałów z PB oraz właściwymi normami.
Materiały, w których jakość nie jest stwierdzona odpowiednim zaświadczeniem, a budzące wątpliwości,
powinny być przed uŜyciem do robót poddane badaniom jakości przez uprawnione laboratoria.
8.3. Sprawdzenie warunków przystąpienia do robót posadzkowych
Przed przystąpieniem do wykonywania posadzki naleŜy sprawdzić:.
a) temperaturę pomieszczeń,
Badanie temperatury powietrza naleŜy wykonać ,za pomocą termometru lub termografu umieszczonego w
odległości 10 cm od podkładu, w miejscu najdalej oddalonym od źródła ciepła.
Wyniki badań powinny być wpisane do dziennika budowy.
49
8.4. Odbiór końcowy robót podłogowych
Sprawdzenia zgodności z dokumentacją projektowo-kosztorysową powinny być przeprowadzone przez
porównanie wykonanej podłogi z projektem technicznym i opisem kosztorysowym oraz stwierdzenie
wzajemnej zgodności na podstawie oględzin oraz pomiaru posadzki, a w odniesieniu do konstrukcji podłogi
— na podstawie protokółów odbiorów częściowych i zapisów w dzienniku budowy.
Sprawdzenie jakości uŜytych materiałów powinno być dokonane wg p. 8.2..
Sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót (cieplnych, wilgotnościowych) naleŜy
przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy.
Sprawdzenie prawidłowości wykonania podkładu i warstw izolacyjnych naleŜy przeprowadzić na podstawie
protokółów odbiorów międzyfazowych lub zapisów w dzienniku budowy.
Sprawdzenie prawidłowości wykonania posadzki powinno być dokonane po uzyskaniu przez posadzkę
pełnych właściwości techniczno-uŜytkowych.
Odbiór posadzki powinien obejmować:
a) sprawdzenie wyglądu zewnętrznego - badanie naleŜy wykonać przez ocenę wzrokową,
b) sprawdzenie prawidłowości ukształtowania powierzchni posadzki,
c) sprawdzenie połączenia posadzki z podkładem - badanie naleŜy przeprowadzić — zaleŜnie od rodzaju
posadzki — przez oględziny, naciskanie lub opukiwanie,
d)
sprawdzenie grubości posadzki monolitycznej (z betonu, lastryka itp.) naleŜy przeprowadzić na
podstawie wyników pomiarów dokonanych w czasie wykonywania posadzki,
e) sprawdzenie wytrzymałości posadzki monolitycznej na ściskanie - badanie naleŜy przeprowadzić na
próbkach kontrolnych,
f) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w posadzce kratek ściekowych, wkładek dylatacyjnych itp. badania naleŜy wykonywać przez oględziny.
Sprawdzenie prawidłowości wykonania styków materiałów posadzkowych - badania liniowości naleŜy
wykonać za pomocą naciągniętego prostego drutu i pomiaru odchyleń z dokładnością l mm, a szerokości
spoin - za pomocą szczelinomierza lub suwmiarki.
Sprawdzenie wykończenia posadzki i prawidłowości zamocowania listew podłogowych lub cokołów badania naleŜy wykonać przez oględziny.
ogólne.
- zakup, transport i składowanie materiałów niezbędnych do wykonania robót,
- przygotowanie podłoŜa, oczyszczenie i zagruntowanie,
- ułoŜenie utwardzonych posadzek betonowych , z zatarciem na gładko, wykonaniem szczelin dylatacyjnych i
obróbek oraz pielęgnacją betonu,
- wykonanie kompletnych posadzek z płyt ceramicznych i granitogresowych wraz z cokolikami i szczelinami
dylatacyjnymi z wypełnieniem spoin zaprawą,
- obróbki i zaknięcie szczelin dylatacyjnych konstrukcyjnych taśmą systemową,
- wykonanie połączeń róŜnych rodzajów posadzek listwami maskujacymi ,
- oczyszczenie i umycie posadzek,
- wykonanie niezbędnych badań laboratoryjnych i pomiarów.
10.1. Normy
1. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych (Arkady, Warszawa 1989).
2. PN/B- 10107
Badanie wytrzymałości na odrywanie
3. PN-63/B-10145
Posadzki z płytek kamionkowych (terakotowych), klinkierowych i lastrykowych
3. Normy
50
ZgSR-05.02. PODKŁADY I WARSTWY WYRÓWNAWCZE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
związanych z wykonaniem podkładów i warstw wyrównawczych będących częścią konstrukcji podłóg
związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
1.3.1. Podkłady betonowe
1.3.2. Warstwy wyrównawcze z wylewek samopoziomujących
2. MATERIAŁY
2.1. Podkłady cementowe i betonowe
W zaleŜności od wymaganej wytrzymałości na ściskanie i zginanie podkład cementowy moŜe być wykonany z
zaprawy cementowej lub betonu zwykłego z cementem portlandzkim marki 35 albo 25, albo innego cementu
wskazanego w projekcie.
Jako kruszywo do zapraw cementowych naleŜy stosować piasek do zapraw budowlanych dowolnej klasy,
odmiany l lub piasek uszlachetniony, odpowiadające normie PN-B/79-06711.
Jako kruszywo do mieszanek betonowych naleŜy stosować kruszywo mineralne stosowane do betonu zwykłego.
Największy wymiar ziarna kruszywa w podkładach o grubości do 40 mm nie powinien być większy niŜ 8 mm, a
w podkładach o grubości powyŜej 40 mm — 16 mm.
Do zapraw cementowych i mieszanek betonowych mogą być stosowane w razie potrzeby domieszki
uplastyczniające, poprawiające urabialność lub modyfikujące właściwości techniczne zapraw i betonów. Rodzaj
domieszki i jej ilość powinna być określona przez laboratorium.
2.2. Warstwy wyrównawcze
Masa samopoziomująca w postaci suchej zaprawy proszkowej, po wymieszaniu z wodą gotowa do uŜycia.
Stosowana do wewnątrz.
Cement, piasek kwarcowy, dolomit, dodatki modyfikujące.
CięŜar objętościowy suchej mieszanki 1200 kg/m3
Czas mieszania 2-3 minuty
Proporcje mieszania 6,25 litra wody na 25 kg
(proszek : woda) 4:1 0,25 litra wody na 1 kg
Czas otwarty do 30 min
Czas zuŜycia do 30 min
Minimalna grubość warstwy od 3 mm
Max. grubość jednokrotnie wylewanej warstwy do 15 mm
Czas wiązania
początek od 40 minut
koniec do 8 godzin
Wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach: od 8 N/mm2
Wytrzymałośc na zginanie po 28 dniach: od 20 N/mm2
Przyczepność do podkładu zagruntowanego płynem gruntującym od 0,75 N/mm2.
3. SPRZĘT
3.2. Narzędzia
Mieszadło elektryczne
Paca ze stali nierdzewnej
Wałek z kolcami, miotełka ostra.
4. TRANSPORT
51
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Wykonywanie podkładów
5.2.1. Podkłady cementowe i betonowe
5.2.1.1. Wymagania podstawowe
Podkład cementowy powinien być wykonany zgodnie z projektem, który powinien określić wymaganą
wytrzymałość i grubość podkładu oraz rozstaw szczelin dylatacyjnych.
Podkład cementowy powinien być wykonany jako samodzielna płyta leŜąca na warstwie izolacji cieplnej,
przeciwdźwiękowej, przeciwwilgociowej lub jako podkład związany z podłoŜem.
Grubość podkładu cementowego powinna być uzaleŜniona od rodzaju konstrukcji podłogi oraz stopnia
ściśliwości warstwy izolacji cieplnej lub przeciwdźwiękowej. Grubość podkładu cementowego nie powinna być
mniejsza niŜ:
a) podkładu związanego z podłoŜem — 25 mm,
b) podkładu na izolacji przeciwwilgociowej — 35 mm,
c) podkładu pływającego na warstwie izolacji przeciwdźwiękowej lub cieplnej z materiału o duŜej ściśliwości
(np. z wełny mineralnej) – 40 mm,
d) podkładu pływającego na warstwie izolacji przeciwdźwiękowej lub cieplnej z materiału o małej ściśliwości
(np. z płyt pilśniowych porowatych, styropianu sztywnego) – 35 mm.
Wytrzymałość podkładu cementowego badana wg PN-85/B-04500 nie powinna być mniejsza niŜ: na ściskanie 12 MPa,
na zginanie 3 MPa.
Podkład betonowy zbrojony powinien być wykonany z zastosowaniem zbrojenia z siatki lub prętów ułoŜonych
krzyŜowo w środku grubości podkładu. Rodzaj i rozstaw zbrojenia powinien być określony w projekcie.
JeŜeli materiał izolacji cieplnej lub przeciwdźwiękowej jest nasiąkliwy i nieodporny na zawilgocenia powinien
być osłonięty warstwą ochronną, przed wykonaniem podkładu.
PodłoŜe, na którym wykonuje się podkład związany (np. w postaci warstwy wyrównawczej lub dociąŜającej),
powinno być wolne od kurzu i zanieczyszczeń oraz nasycone wodą.
Podkład cementowy powinien być oddzielony od pionowych stałych elementów budynku paskiem papy albo
paskiem izolacyjnym.
W podkładzie cementowym powinny być wykonane szczeliny dylatacyjne:
a) w miejscu przebiegu dylatacji konstrukcji budynku,
b) oddzielające fragmenty powierzchni o róŜniących się wymiarach.
5.2.1.2. Wykonanie podkładów
Temperatura powietrza przy wykonaniu podkładów cementowych oraz w ciągu co najmniej 3 dni po
wykonaniu nie powinna być niŜsza niŜ 5°C.
Zaprawę cementową lub mieszankę betonową naleŜy przygotowywać przez mechaniczne zmieszanie
składników według receptury określonej przez laboratorium zakładowe. Zaprawa powinna mieć konsystencję
gęstą (5—7 cm zanurzenia stoŜka pomiarowego), a mieszanka betonowa powinna mieć konsystencję wilgotną lub
gęstoplastyczną.
Ilość spoiwa w podkładach cementowych powinna być ograniczona do ilości niezbędnej; ilość cementu w
podkładach cementowych nie powinna być większa niŜ 400 kg/m3.
Zaprawę cementową lub mieszankę betonową naleŜy układać niezwłocznie po przygotowaniu między listwami
kierunkowymi o wysokości równej grubości podkładu z zastosowaniem ręcznego lub mechanicznego
zagęszczania z równoczesnym wyrównaniem i zatarciem powierzchni.
Przy zacieraniu powierzchni nie dopuszcza się nawilŜania podkładu lub nakładania drobnoziarnistej zaprawy.
Podkład powinien mieć powierzchnię równą, stanowiącą płaszczyznę poziomą lub pochyloną, zgodnie z
ustalonym spadkiem. Powierzchnia podkładu sprawdzana dwumetrową łatą, przykładaną w dowolnym miejscu,
nie powinna wykazywać prześwitów większych niŜ 5 mm. Odchylenie powierzchni podkładu od płaszczyzny
(poziomej lub pochylonej) nie powinny przekraczać 2 mm/m i 5 mm na całej długości lub szerokości
pomieszczenia.
Podkłady zbrojone naleŜy wykonywać w dwóch warstwach, tj. najpierw warstwę o grubości równej połowie
grubości podkładu, a po ułoŜeniu zbrojenia — uzupełnienie mieszanką betonową do pełnej grubości podkładu.
Grubość poszczególnych warstw powinna być wyznaczana za pomocą listew kierunkowych o odpowiedniej
wysokości.
W świeŜym podkładzie cementowym powinny być wykonane szczeliny przeciwskurczowe przez nacięcie na
głębokość 1/3—1/2 grubości podkładu. Rozstaw szczelin skurczowych nie powinien przekraczać 6 m, a w
korytarzach 2—2,5 krotnej ich szerokości, jeŜeli w projekcie nie ustalono inaczej.
W ciągu pierwszych 7 dni podkład powinien być utrzymany w stanie wilgotnym, np. przez pokrycie folią
polietylenową lub wilgotnymi trocinami albo przez spryskiwanie powierzchni wodą.
5.3. Warstwy wyrównawcze
5.3.1. Podstawowe zasady wykonawcze
W trakcie prowadzenia prac temperatura otoczenia i podłoŜa nie moŜe być niŜsza niŜ +5 °C ani wyŜsza niŜ +25
°C. NaleŜy unikać bezpośredniego nasłonecznienia, chronić przed bezpośrednim wpływem opadów
atmosferycznych. Przez 24 godziny po naniesieniu materiał nie moŜe być poddany działaniom mrozu, deszczu
52
ani silnemu nasłonecznieniu. Narzędzia i naczynia naleŜy niezwłocznie po zakończeniu prac umyć wodą.
Wszelkie zabrudzenia elementów budowlanych, ubrania roboczego, skóry naleŜy natychmiast oczyścić
uŜywając większej ilości czystej wody.
5.3.2. Kolejność wykonania
- PodłoŜe przemalować płynem gruntującym na ok. 2 - 4 godz. przed wylewaniem masy. W momencie
wylewania masy podłoŜe powinno być w stanie "półwilgotnym".
- Suchą zaprawę mieszać z czystą wodą w proporcji ok. 0,25 l wody na 1 kg suchego proszku. Mieszać
wiertarką wolnoobrotową z mieszadłem do zapraw do uzyskania gładkiej, jednorodnej masy. Po 2-3 min.
przemieszać ponownie. Większe ilości moŜna wymieszać w mieszarce do betonu.
- Wymieszaną masę wylewać po ok. 20 minutach. Pęcherzyki powietrza uwięzione w masie w trakcie
mieszania likwidujemy specjalnym kolczastym wałkiem lub ostrą miotełką.
- Masę samopoziomującą wylewać na podłoŜe i rozprowadzać pacą ze stali nierdzewnej. Grubość
jednokrotnie wylewanej warstwy nie moŜe przekraczać 15 mm, ewentualne kolejne warstwy moŜna
wylewać po stwardnieniu poprzedniej, w zaleŜności od warunków pogodowych 4 - 12 godzin.
5.4. PodłoŜe oczyścić i zagruntować dwukrotnie.
Badania jakości robót w czasie ich realizacji naleŜy wykonywać zgodnie z wytycznymi właściwych WTWOR
oraz instrukcjami zawartymi w Normach i Aprobatach Technicznych dla materiałów i systemów
technologicznych.
7. OBMIAR ROBÓT
7.2. Jednostki obmiarowe
Podkłady betonowe i cementowe oblicza się w metrach sześciennych. Kubaturę podkładu oblicza się jako
iloczyn jego powierzchni i grubości. Wymiary powierzchni przyjmuje się w świetle surowych ścian, doliczając
wnęki i przejścia. Z obliczonej powierzchni potrąca się powierzchnie poszczególnych słupów, pilastrów,
fundamentów pieców itp. większe od 0.25 m2.
Warstwy wyrównawcze, wyrównujące i wygładzające oblicza się w metrach kwadratowych. Wielkość
powierzchni oblicza się zgodnie z zasadami podanymi powyŜej.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.3. Odbiór podkładu
Odbiór powinien być przeprowadzony w następujących fazach robót:
— po wykonaniu warstwy ochronnej na materiale izolacyjnym,
— podczas układania podkładu,
— po całkowitym stwardnieniu podkładu i wykonaniu badania wytrzymałości na ściskanie na próbkach
kontrolnych.
Odbiór powinien obejmować:
a) sprawdzenie materiałów,
b) sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia warstwy ochronnej na materiale izolacyjnym, je-_ Ŝeli jest ona
wymagana,
c) sprawdzenie w czasie wykonywania podkładu jego grubości w dowolnych 3 miejscach w
pomieszczeniu: badania naleŜy przeprowadzić metodą przekłuwania z dokładnością do l mm,
d) sprawdzenie wytrzymałości podkładu na ściskanie i zginanie przez ocenę laboratoryjnie
przeprowadzonych badań próbek kontrolnych pozostawionych w czasie wykonania podkładów; badania
powinny być przeprowadzone dla podkładów cementowych i anhydrytowych.
Badania powinny być wykonywane nie rzadziej niŜ l raz na 1000 m2 podkładu,
53
e) sprawdzenie równości podkładu przez przykładanie w dowolnych miejscach i kierunkach dwumetrowej
łaty kontrolnej odchylenia stanowiące prześwity między łatą i podkładem naleŜy mierzyć z dokładnością do
l mm,
f) sprawdzenie odchyleń od płaszczyzny poziomej lub określonej wyznaczonym spadkiem za pomocą
dwumetrowej łaty kontrolnej i poziomnicy; odchylenia naleŜy mierzyć z dokładnością do l mm,
g) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w podkładzie elementów dodatkowych (wpustów podłogowych,
płaskowników lub kątowników wzmacniających połączenia posadzek,, dzielących je na pola itp.); badanie
naleŜy wykonać przez oględziny,
h) sprawdzenie prawidłowości wykonania szczelin dylatacyjnych, izolacyjnych i przeciwskurczowych.
ogólne.
- nadanie podkładom ewentualnych projektowanych spadków, obrobienie pilastrów, słupów, wnęk, rur itp.
oraz przygotowanie mieszanki, klejów,
- reperację podkładów uszkodzonych w trakcie robót,
- wyrównanie powierzchni terenu,
- wykonanie podkładów i warstw wyrównawczych,
- pielęgnowanie i zabezpieczenie wykonanych robót,
- transport poziomy na przeciętne odległości oraz transport pionowy na wysokość do 18 m,
- oczyszczenie miejsca pracy i odniesienie pozostałych materiałów i odpadów na miejsce składowania,
10.1. Normy
1.Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych (Arkady, Warszawa 1989).
2.PN-83/B-06256 Beton odporny na ścieranie.
3.PN-79/B-06711 Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych.
4.PN-92/M-47335 Betoniarki.
5.PN-80/M-47340-02 Betonowanie. Ogólne badania i wymagania.
6.BN-88/6731-08 Cement. Transport i przechowywanie.
7.PN-81/M-47501 Zacieraczki do betonu. Ogólne wymagania i badania.
8.PN-62/B-10144 Posadzki z betonu i zaprawy cementowej. Wymagania i badania przy odbiorze.
9.PN-90/B-06244 Domieszki do betonu. Domieszki kompleksowe.
10.PN-90/B-06243 Domieszki do betonu. Domieszki uplastyczniające i upłynniające.
11.PN-90/B-06242 Domieszki do betonu. Domieszki uszczelniające.
12.PN-78/B-04301 Cement. Metody badań. Analiza chemiczna.
13.PN-78/B-04300 Cement. Metody badań.Oznaczenie cech fizycznych.
14.PN-88/B-32250 Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw.
15.PN-79/B-06711 Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych.
16.BN-76/-6715-16 Wapno suchogaszone.
17.BN-76/-6715-01 Wapno niegaszone.
18.PN-80/B-30001 Cement portlandzki z dodatkami.
19.PN-88/B-30000 Cement portlandzki .
20.PN-88/B.-06250 Beton zwykły.
21.PN-90/B-14504 Zaprawy budowlane cementowe.
22.PN-90/B.-14501 Zaprawy budowlane zwykłe.
23.PN-91/B.-06263 Beton lekki kruszywowy.
3. Normy
54
7. OBMIAR ROBÓT
Nakłady powinny uwzględniać równieŜ reperację podłóg posadzek uszkodzonych w trakcie robót,
pielęgnowanie i zabezpieczenie wykonanych robót, oczyszczenie miejsca pracy i odniesienie pozostałych
materiałów i odpadów na miejsce składowania.
Nakłady muszą uwzględniać wewnętrzny transport poziomy na przeciętne odległości oraz transport pionowy na
wysokość do 18 m.
7.2. Obmiar posadzek dokonuje się w m2 z dokładnością do 0,01 m2, obmiar listew i cokołów w 1mb.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.3. Sprawdzenie warunków przystąpienia do robót posadzkowych
Przed przystąpieniem do wykonywania posadzki naleŜy sprawdzić:.
a) temperaturę pomieszczeń,
Badanie temperatury powietrza naleŜy wykonać ,za pomocą termometru lub termografu umieszczonego w
odległości 10 cm od podkładu, w miejscu najdalej oddalonym od źródła ciepła.
Wyniki badań powinny być wpisane do dziennika budowy.
8.4. Odbiór końcowy robót podłogowych
Sprawdzenia zgodności z dokumentacją projektowo-kosztorysową powinny być przeprowadzone przez
porównanie wykonanej podłogi z projektem technicznym i opisem kosztorysowym oraz stwierdzenie
wzajemnej zgodności na podstawie oględzin oraz pomiaru posadzki, a w odniesieniu do konstrukcji podłogi
— na podstawie protokółów odbiorów częściowych i zapisów w dzienniku budowy.
Sprawdzenie jakości uŜytych materiałów powinno być dokonane wg p. 8.2..
Sprawdzenie dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót (cieplnych, wilgotnościowych) naleŜy
przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy.
Sprawdzenie prawidłowości wykonania podkładu i warstw izolacyjnych naleŜy przeprowadzić na podstawie
protokółów odbiorów międzyfazowych lub zapisów w dzienniku budowy.
Sprawdzenie prawidłowości wykonania posadzki powinno być dokonane po uzyskaniu przez posadzkę pełnych
właściwości techniczno-uŜytkowych.
Odbiór posadzki powinien obejmować:
a) sprawdzenie wyglądu zewnętrznego - badanie naleŜy wykonać przez ocenę wzrokową,
b) sprawdzenie prawidłowości ukształtowania powierzchni posadzki,
c) sprawdzenie połączenia posadzki z podkładem - badanie naleŜy przeprowadzić — zaleŜnie od rodzaju posadzki
— przez oględziny, naciskanie lub opukiwanie,
d) sprawdzenie grubości posadzki monolitycznej (z betonu, lastryka itp.) naleŜy przeprowadzić na podstawie
wyników pomiarów dokonanych w czasie wykonywania posadzki,
e)
sprawdzenie wytrzymałości posadzki monolitycznej na ściskanie - badanie naleŜy przeprowadzić na
próbkach kontrolnych,
f) sprawdzenie prawidłowości osadzenia w posadzce kratek ściekowych, wkładek dylatacyjnych itp. - badania
naleŜy wykonywać przez oględziny.
Sprawdzenie prawidłowości wykonania styków materiałów posadzkowych - badania liniowości naleŜy wykonać za
pomocą naciągniętego prostego drutu i pomiaru odchyleń z dokładnością l mm, a szerokości spoin - za pomocą
szczelinomierza lub suwmiarki.
Sprawdzenie wykończenia posadzki i prawidłowości zamocowania listew podłogowych lub cokołów - badania
naleŜy wykonać przez oględziny.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST BOL-00.00. Roboty budowlane – wymagania
ogólne.
55
- przygotowanie podłoŜa, oczyszczenie i zagruntowanie,
- ułoŜenie utwardzonych posadzek betonowych , z zatarciem na gładko, wykonaniem szczelin dylatacyjnych i
obróbek oraz pielęgnacją betonu,
- wykonanie kompletnych posadzek z paneli podłogowych wraz z cokolikami i szczelinami dylatacyjnymi z
wypełnieniem spoin zaprawą,
- obróbki i zaknięcie szczelin dylatacyjnych konstrukcyjnych taśmą systemową,
- wykonanie połączeń róŜnych rodzajów posadzek listwami maskujacymi ,
- oczyszczenie i umycie posadzek,
- wykonanie niezbędnych badań laboratoryjnych i pomiarów.
10.1. Normy
1.Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych (MGPiB i ITB – Arkady, Warszawa
1989).
2. EN 438 Badanie ścieralności.
3. EN 13329
3. Normy
56
ZgSR-06.01. STOLARKA OKIENNA I DRZWIOWA
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wbudowania i odbioru stolarki
okiennej i drzwiowej związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
1.2.1. Float (termoizolacyjna szyba zespolona)- składa się z dwóch, trzech warstw szkła połączonych na
krawędziach spoiwem. Przestrzeń między taflami wypełniana jest gazami lub suchym powietrzem (warstwa
izolacyjna.
1.2.2. OścieŜnica - rama z drewna, plastiku, aluminium zamocowana na stałe w otworze okiennym.
1.2.3. Rw - współczynnik przenikalnosci akustycznej - zalecane: okna przy głównej ulicy- od 35 dB wzwyŜ,
przy ulicy o duŜym natęŜeniu ruchu- 30-35 dB, przy ulicy o małym natęŜeniu ruchu 25-30 dB.
1.2.4. Szpros (szczeblina) - poziome i pionowe elementy dzielące taflę szyby na mniejsze elementy. Są naklejane
na szyby lub mocowane w ich wnętrzu, znacznie podraŜają cenę okna.
1.2.5. U lub K- współczynnik przenikalności cieplnej - im mniejszy tym lepszy. W zaleŜności od materiału, z
którego wykonane są okna zaleca się: dla drewna 1,4-1,6, dla PCV 1,5-1,8, dla profili aluminiowych
nieizolowanych 6,3, a dla izolowanych 2,8.
1.3.1. Stolarka okienna
1.3.2. Stolarka drzwiowa
1.3.2.1. Stolarka drzwiowa wewnętrzna
1.3.2.2. Stolarka drzwiowa zewnętrzna
2. MATERIAŁY
ITB.
2.3. Wymagania szczegółowe
2.3.1. Stolarka okienna
Wymiary, kolorystykę, rozwiązania materiałowe i inne cech szczególne definiują tabele zestawienia stolarki PB .
2.3.2. Stolarka drzwiowa
Wymiary, kolorystykę, rozwiązania materiałowe i inne cech szczególne definiują tabele zestawienia stolarki PB
2.4. Rusztowania drewniane lub metalowe spełniające wymogi normy BN-70/9082-01 lub PN-78/M-47900/01.
2.5. Dodatkowe elementy
- nawietrzaki,
- okucia umoŜliwiające otwieranie okien z poziomu posadzki.
3. SPRZĘT
57
4. TRANSPORT
5.1. MontaŜ
5.1.1. Ustawienie ramy
Zamocować ramę uŜywając klinów z zachowaniem pionu i poziomu Najpierw ustawić poziom dolnej części
ramy Zachować przy tym wysokość zamontowania okna Ustalić dokładne połoŜenie za pomocą klocków
drewnianych, lub klinów Następnie ustawić pionowe części ramy Poziomicę przyłoŜyć do powierzchni ramy od
strony pokoju (patrz rysunek)
Rysunek
Ustawienie ramy
5.1.2. MontaŜ ramy
Ponownie sprawdzić czy rama jest prawidłowo ustawiona w pionie i poziomie Otwory pod kołki montaŜowe
naleŜy wywiercić przed przystąpieniem do montaŜu - śr. 10,2mm W krytycznych obszarach moŜna umieścić
dodatkowe kołki Wywiercić otwory w murze prowadząc wiertło poprzez otwory w ramie. Wiertarka udarowa,
wiertło do betonu śr. 10mm UŜywać normalnych kołków montaŜowych (135-160mm), metalowych, 3częściowych np. BTI lub Hilti
Rysunek
MontaŜ ramy (ościeŜnicy)
5.1.3. Ogólne warunki montaŜu
Przed przystąpieniem do wbudowania okien naleŜy sprawdzić, czy elementy są wykonane odpowiednio do
otworów i zapewniają luz obwodowy w granicach 10-20 mm na kaŜdą stronę okna. Przy luzach obwodowych
mniejszych od 10 mm moŜe występować wybaczanie ram okien zakleszczających się w ciasnym otworze
okiennym. Luz za duŜy - przekraczający 30 mm - moŜe z kolei być przyczyną niedostatecznie trwałego
utwierdzenia okna w murze.
Okna do ościeŜa montuje się dwoma metodami:
- za pomocą kotew montaŜowych - metoda zalecana
- za pomocą śrub rozporowych (dybli) przewiercanych przez ramę okna
Wiercenia otworów pod dyble lub mocowania kotew montaŜowych do ościeŜnicy naleŜy dokonać przed
włoŜeniem okna w ościeŜe, po uprzednim zdjęciu skrzydeł z ościeŜnicy. Miejsca mocowania oraz ich wzajemny
rozstaw pokazane są na rysunku. NaleŜy zwrócić uwagę aby punkty mocowania umoŜliwiły montaŜ do litych
fragmentów ościeŜy. Przy montaŜu zestawu okien (np. okno łączone z drzwiami balkonowymi) naleŜy
bezwzględnie pamiętać o ich wzajemnym zespoleniu w min. 3 miejscach. Styk połączenia naleŜy uszczelnić za
pomocą silikonu lub specjalnej elastycznej gąbki, a kanały w środku (aby uniknąć powstania mostka
termicznego) wypełnić specjalnie dociętymi listwami drewnianymi lub materiałem izolcyjnym (np. styropian,
wełna mineralna).
Po wykonaniu otworów czy teŜ zamocowaniu kotew montaŜowych wstawia się ościeŜnicę bez skrzydeł w otwór
58
i unieruchamia za pomocą drewnianych klinów. Klinowania dokonujemy wyłącznie na wysokości węzłów
czopowych (naroŜy ościeŜy). Po ustawieniu ościeŜnicy w otworze sprawdzamy jej pion i poziom, mierzymy
długość przekątnych oraz sprawdzamy głębokość usytuowania ościeŜnicy w stosunku do lica ściany, pamiętając,
Ŝe maksymalne odchyłki mogą wynosić:
- od pionu i poziomu - 1 mm na 1 m długości elementu, jednak nie więcej niŜ 3 mm na całej długości
- w długości przekątnych - 3 mm
- na głębokości - 5 mm
JeŜeli wszystkie powyŜsze warunki są spełnione mocujemy ościeŜnicę w otworze. Otwory w murze naleŜy
wiercić przez wcześniej przygotowane otwory w ościeŜnicy lub przez otwory w kotwach montaŜowych. NaleŜy
pamiętać, aby przed ostatecznym dokręceniem śrub rozporowych, w przerwę pomiędzy ościeŜem a ościeŜnicą
włoŜyć klocki dystansowe o grubości przerwy, które zapobiegną wygięciu ościeŜnicy. Następną czynnością jaką
wykonujemy jest załoŜenie skrzydeł i sprawdzenie poprawności ich działania. W wymagających tego sytuacjach
naleŜy dokonać regulacji okuć. Po stwierdzeniu prawidłowego funkcjonowania wszystkich mechanizmów okna
moŜna przystąpić do jego uszczelnienia. Uszczelnienie wykonujemy przy pomocy piany montaŜowej stosując
się dokładnie do zaleceń jej producenta. Polecamy stosowanie pistoletów do nakładania piany, dzięki którym
moŜliwe jest jej połoŜenie równomierne i bez zbędnych wycieków.
Przed przystąpieniem do uszczelnienia naleŜy:
- zdjąć skrzydła okienne
- usunąć kliny z boków i góry, a dolne wymienić na odpowiednio dobrane podkładki
- zabezpieczyć ościeŜnicę przed zabrudzeniem poprzez naklejenie na nią taśmy malarskiej
- przy duŜych gabarytach okien a w szczególności przy drzwiach balkonowych załoŜyć rozpory poziome i
pionowe, aby nie nastąpiło wygięcie elementów ościeŜnicy
- w celu zapewnienia właściwej przyczepności piany uszczelniającej, ościeŜe i ościeŜnicę zwilŜyć wodą
Po wyschnięciu piany jej nadmiar obciąć noŜem. Miejsca po obcięciu posmarować płynnym silikonem w celu
zaklejenia otwartych porów. Następnie moŜna przystąpić do obróbki glifów, pamiętając o wcześniejszym
zabezpieczeniu okien przed zabrudzeniem.
Okna i drzwi jednoskrzydlowe
Okna i drzwi dwuskrzydlowe
59
Okna i drzwi wieloskrzydlowe
Wymiar A = 150÷200 mm
Wymiar B = max 800 mm
5.4. Regulacja i konserwacja okuć okiennych
Łatwość obsługi i funkcjonowania okucia okiennego, jak równieŜ jego Ŝywotność zaleŜą w istotny sposób od
przeprowadzanych zabiegów pielęgnacyjno-konserwacyjnych. Okna i drzwi balkonowe w momencie sprzedaŜy
posiadają wykonaną fabrycznie regulację okuć. Jednak po zakończonym montaŜu moŜe zaistnieć konieczność
indywidualnego ustawienia okuć.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ZgSR-00.00.00 Roboty budowlano-montaŜowe – wymagania
ogólne.
6.1.1. Kontrola wstępna
Dostarczone elementy przyporządkować odpowiednio do otworów okiennych.
Sprawdzić wymiary okna, drzwi i otworu w ścianie.
Sprawdzić rodzaj okucia i kierunek otwierania elementu.
6.1.2. Wypełnianie szczelin
Z wolnej przestrzeni pomiędzy przylegającą częścią ościeŜnicy a ścianą usunąć elementy pomocnicze montaŜu
(klocki drewniane).
Wolną przestrzeń pomiędzy przylegającą częścią ościeŜnicy a ścianą wypełnić zalecanym środkiem
uszczelniającym, np. pianką poliuretanową.
Skrzydło nałoŜyć na ościeŜnicę.
Skontrolować równomierne doleganie uszczelki.
Po zaschnięciu pianki usunąć jej naddatek.
Dokonać obróbki murarskiej.
Po wyschnięciu tynku na zewnątrz po obwodzie ościeŜnicy uszczelnić krawędzie silikonem.
6.2. Wymiary stolarki a wymiary ościeŜa.
Prawidłowe zamontowanie stolarki będzie moŜliwe tylko wtedy, gdy będą one odpowiednio mniejsze od
ościeŜy:
2-3 cm węŜsze;
4,5-5,5 cm niŜsze.
Odstęp pomiędzy stolarką a ościeŜem nazywany jest luzem. UmoŜliwia on poprawne ustawienie okna w ościeŜu,
uszczelnienie połączenia i zamontowanie podokienników: zewnętrznego oraz wewnętrznego. Jego wielkość
zaleŜy od rodzaju okna (drewniane, aluminiowe, tworzywowe) i rodzaju ościeŜa - z węgarkiem lub bez.
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Stolarkę naleŜy liczyć w metrach kwadratowych w świetle ościeŜnic, a w przypadku braku ościeŜnic w
świetle otworów.
7.2. Wymiary dodatkowych elementów oblicza się:
w metrach kwadratowych z dokładnością do 0,01 m 2,
- parapety w metrach z dokładnością do 0,01 m,
- dodatkowe okucia, nawietrzaki i ościeŜnice w sztukach z dokładnością do 1 szt.
60
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Odbiór zamontowanej stolarki
Przy odbiorze stolarki wbudowanej w otwór powinno być sprawdzane:
-prawidłowość osadzenia w konstrukcji,
-dokładność uszczelnienia oscieŜnic z ościeŜą,
-prawidłowość działania elementów ruchomych,
-zgodność wbudowanej stolarki z projektem,
-inne, które komisja odbiorowa uzna za waŜne dla jakości uŜytkowania wbudowanej stolarki.
Cena za 1m2 osadzenia stolarki obejmuje :
oczyszczenie podłoŜa i wykonanie,
10.1. Normy
1. PN-88/B-10085 + zmiana A1 i A2Stolarka budowlana. Okna i drzwi. Wymagania i badania.
2. PN-72/B-10180
Roboty szklarskie. Warunki i badania techniczne przy odbiorze.
3. BN-79/7150-01
Stolarka budowlana. Pakowanie, przechowywanie i transport.
4. PN-B-05000:1996 Okna i drzwi-Pakowanie, przechowywanie i transport
ITB 1990.
3. Normy
61
ZgSR-06.02. ELEMENTY WYKOŃCZENIA MONTAśU STOLARKI OKIENNEJ
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wbudowania i odbioru
elementów wykończenia montaŜu stolarki okiennej związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
Określenia podstawowe zawiera ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne,
Ponadto uŜyte w niniejszej ST wymienione poniŜej określenia naleŜy rozumieć w kaŜdym przypadku
następująco:
1.2.1. Podokiennik – parapet, poziome pokrycie muru podokiennego; parapet wewnętrzny uszczelnia otwór
okienny od wewnątrz i osłania wnękę podokienną; parapet zewnętrzny zapobiega ściekaniu wody opadowej po
ścianie. Poziome wykończenie ściany pod oknem umieszczone po stronie zewnętrznej – dla ułatwienia
odprowadzenia wód deszczowych oraz wewnętrznej – wykończenie powierzchni w pomieszczeniu. Parapety
zewnętrzne wykonywane są z blach stalowych ocynkowanych lub powlekanych tworzywem, blach
aluminiowych albo wyklejane ceramiką. Parapety wewnętrzne mogą być wykonane z drewna, kamienia,
tworzywa sztucznego.
1.3.1. Podokienniki
2. MATERIAŁY
2.1. Podokienniki
2.1.1. Podział podokienników ze względu na występowanie
- podokienniki wewnętrzne,
- podokienniki zewnętrzne.
2.2. Podokienniki laminowane
- podokienniki metalowe
właściwości materiału:
stal ocynkowana ogniowo
powierzchnia zabezpieczona lakierem syntetycznym PVDF
niewielka rozszerzalność termiczna.
Wszystkie podokienniki zabezpieczone są folią montaŜową, miejsca styków z ościeŜą na końcach zabezpieczone
elementem Z twardego PCV (rynienka).
2.3. Podokienniki drewniane wewnętrzne
3. SPRZĘT
asortymentu robót.
62
4. TRANSPORT
5.1. Podokienniki naleŜy montować zgodnie z zaleceniami producenta. JeŜeli takowych brak naleŜy kierować się
poniŜszym rysunkiem.
Prawidłowy montaŜ okna i parapetów
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w BOL-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiaru jest 1szt, podokiennika.
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbioru robót dokonyje się po zamontowaniu podokienników sprawdzając:
- zgodność osadzenia z zaleceniami producenta, jeŜeli takie są,
- uŜycie materiałów zgodnych z PB,
- dokładność osadzenia,
- trwałość osadzenia,
- brak uszkodzeń mechanicznych.
Cena za 1mb obejmuje :
oczyszczenie podłoŜa i wykonanie,
63
10.1. Normy
1. PN-88/B-10085 + zmiana A1 i A2Stolarka budowlana. Okna i drzwi. Wymagania i badania.
2. PN-72/B-10180
Roboty szklarskie. Warunki i badania techniczne przy odbiorze.
3. BN-79/7150-01
Stolarka budowlana. Pakowanie, przechowywanie i transport.
4. PN-B-05000:1996 Okna i drzwi-Pakowanie, przechowywanie i transport
ITB 1990.
3. Normy
64
ZgSR-07.02. IZOLACJE PRZECIWWILGOCIOWE
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania izolacji
przeciwwilgociowych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
Określenia podstawowe zawiera ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne, ponadto uŜyte w
1.2.1. Izolacje przeciwwilgociowe — izolacje przeznaczone do ochrony obiektów budowlanych lub ich
części przed działaniem wody nie wywierającej ciśnienia hydrostatycznego.
1.3.1. Izolacja pozioma.
1.3.1.1. Iniekcja ciśnieniowa.
1.3.1.2. Izolacja folią PE
1.3.1.3. Izolacje płynną folią pomieszczeń „mokrych”
2. MATERIAŁY
Wszelkie materiały do wykonywania izolacji powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach
państwowych lub świadectwach ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w
budownictwie.
Stosowanie w układzie izolacyjnym materiałów działających na siebie szkodliwie, np. materiałów
asfaltowych ze smołowymi lub materiałów bitumicznych z foliami PVC (z wyjątkiem folii bitumo- i
olejoodpornych), jest niedopuszczalne.
Materiały izolacyjne dostarczone na budowę bez dokumentów producenta stwierdzających ich jakość nie mogą
być dopuszczone do stosowania.
Wymagana jakość materiałów izolacyjnych powinna być potwierdzona przez producenta zaświadczeniem o
jakości lub znakiem kontroli jakości zamieszczonym na opakowaniu lub innym równorzędnym
dokumentem.
Odbiór materiałów izolacyjnych powinien obejmować sprawdzenie zgodności dostarczonych materiałów z
dokumentacją projektową oraz sprawdzenie właściwości technicznych tych materiałów z wystawionymi
atestami wytwórcy. W przypadku zastrzeŜeń co do zgodności materiału z zaświadczeniem o jakości
wystawionym przez producenta — powinien być on zbadany zgodnie z postanowieniami normy państwowej
lub świadectwa ITB.
Nie dopuszcza się stosowania do robót izolacyjnych materiałów, których właściwości techniczne nie
odpowiadają wymaganiom przedmiotowych norm lub świadectw ITB. Nie naleŜy stosować równieŜ
materiałów przeterminowanych (po okresie gwarancyjnym).
2.3. Materiał do izolacji poziomej.
2.3.1. materiał izolacyjny do iniekcji ciśnieniowej
Baza
Ŝywica silikonowa
Barwa
przezroczysta (klarowna)
Proporcja mieszania z wodą
1:10 do 1:14 w zaleŜności od wilgotności ściany
Konsystencja
ciekła
Gęstość
ok. 0,95 kg/dm 3
Sposób stosowania
iniekcja przy uŜyciu niskiego ciśnienia
2.3.2. folia polietylenowa PE
2.3.3. płynna folia
65
2.4. Materiał do izolacji pionowej.
2.4.1. wysokoelastyczna, dwuskładnikowa masa uszczelniając, niezawierająca rozpuszczalników
Skład
tworzywa sztuczne, bitum, wypełniacze
Rozpuszczalniki
brak
Konsystencja po wymieszaniu
pasta
Kolor
czarny
Gęstość gotowej mieszanki
ok. 0,7 kg/dm3
Czas moŜliwej obróbki w temp.
+20°C
1 do 2 godzin
Temperatura powietrza i
obiektu w trakcie stosowania
+1°C do +35°C
Temperatura materiału w
trakcie stosowania
+3°C do + 30°C
ZuŜycie
3,5-4,5 l/m2 w zaleŜności od obciąŜenia wodą
Sposób nakładania
gładka kielnia
Czas schnięcia przy +20°C i
70% wilgotności względnej
powietrza
ok. 3 dni
Sucha pozostałość
ok. 90% objętości
Grubość nakładanej warstwy
1,1 mm świeŜej warstwy odpowiada 1 mm przeschniętej powłoki
Temperatura mięknienia
ok. +130°C
w stanie świeŜym woda
Środek czyszczący
po przeschnięciu rozcieńczalnik
Przechowywanie w
pomieszczeniach chłodnych i
suchych w temperaturach
dodatnich
co najmniej 6 m-cy
2.4.2. niezawierająca rozpuszczalnika, 60% emulsja bitumiczna przeznaczona do gruntowania
Baza
emulsja bitumiczna
Rozpuszczalnik
nie występuje
Barwa
czarna, brunatna
Konsystencja
ciekła
Gęstość
ok. 1,0 kg/dm3
Sposób nanoszenia
pędzlem murarskim, miotłą lub szczotką dekarską, wałkiem,
natrysk
66
ZuŜycie
w zaleŜności od sposobu zastosowania
Sucha pozostałość
ok. 60%
Czas schnięcia
zaleŜnie od temperatury i zastosowania
Zakres temperatur podczas
stosowania
od +4°C
Współczynnik oporu
dyfuzyjnego pary wodnej
µH2O=ok. 800
Środek czyszczący
rozcieńczalnik T
Rozpuszczalnik i środek
czyszczący w stanie świeŜym
woda
3. SPRZĘT
4. TRANSPORT
Materiały izolacyjne i uszczelniające powinny być pakowane, przechowywane i transportowane w sposób
wskazany w normach państwowych lub świadectwach ITB oraz instrukcją producenta.
Przechowywać w szczelnie zamkniętych bębnach metalowych, magazynować w pozycji stojącej, z dala od
źródeł ognia i elementów grzejnych, w warunkach zabezpieczających je przed nasłonecznieniem i wpływami
atmosferycznymi.
5.1. Wymagania ogólne dotyczące wykonywania robót izolacyjnych
Izolacje powinny stanowić ciągły i szczelny układ jedno- lub wielowarstwowy oddzielający budowlę lub jej
części od wody lub pary wodnej.
Izolacje powinny ściśle przylegać do izolowanego podkładu. Nie powinny pękać, a ich powierzchnia
powinna być gładka bez lokalnych wgłębień lub wybrzuszeń.
Nie dopuszcza się łączenia izolacji poziomych i pionowych, odrębnego rodzaju pod względem
materiałowym oraz róŜnej klasy odporności, np. zaprawy wodoszczelnej i materiałów rolowych, jako
równorzędnych zabezpieczeń.
Miejsca przechodzenia przez warstwy izolacyjne wszelkich przewodów instalacyjnych i elementów
konstrukcyjnych (np. słupów) powinny być uszczelniane w sposób wykluczający przeciekanie wody
między tymi przewodami lub elementami i izolacją.
Podczas robót izolacyjnych naleŜy chronić układane warstwy izolacji przed uszkodzeniami mechanicznymi
oraz moŜliwością zawilgocenia i zalania wodą.
5.2. Wymagania dotyczące izolacji poziomych
5.2.1. Iniekcja ciśnieniowa:
- wiercenie otworów pod iniekcję ciśnieniową,
naleŜy nawiercić w osuszanym murze otwory iniekcyjne, najkorzystniej średnicy 20 mm i długości równej
grubości muru pomniejszonej o 5-10 cm. Otwory wierci się w jednej linii równolegle do poziomu podłogi, w
odstępach co 10-15 cm, najkorzystniej z jednej strony muru (jeśli pozwala na to odpowiednia długość wierteł)
oraz pod kątem 15 do 30 stopni do poziomu. W przypadku większej grubości muru niŜ 55cm, naleŜy nawiercić
otwory z obydwu stron na poziomie posadzki.
- wbijanie pakerów iniekcyjnych,
- wtłaczanie pod ciśnieniem materiału w celu wykonania chemicznej izolacji poziomej,
- zamknięcie otworów zaprawą
5.2.2. Izolacja z folii PE
- oczyścić podkład pod izolacje, podkład pod izolacje powinien być trwały, nieodkształcalny i przenosić
wszystkie działające nań obciąŜenia, powierzchnia podkładu powinna być gładka.
67
NaroŜa powierzchni izolowanych powinny być zaokrąglone promieniem nie mniejszym niŜ 3 cm lub
sfazowane pod kątem 45° na szerokości i wysokości co najmniej 5 cm od krawędzi.
5.2.3. Izolacje z folii płynnej
- Podkład pod izolacje powinien być trwały, nieodkształcalny i przenosić wszystkie działające nań
obciąŜenia.
- Powierzchnia podkładu pod izolacje powłokowe z materiałów bitumicznych powinna być równa, bez
wgłębień wypukłości oraz pęknięć, czysta, odtłuszczona i odpylona.
- NaroŜa powierzchni izolowanych powinny być zaokrąglone promieniem nie mniejszym niŜ 3 cm lub
zfazowane pod kątem 45 na szerokości i wysokości co najmniej 5 cm od krawędzi.
- Przy gruntowaniu podkład powinien być suchy a jego wilgotność nie powinna przekraczać 5%.
- Powłoki gruntujące powinny być naniesione w dwóch warstwach z tym, Ŝe druga warstwa moŜe być
naniesiona dopiero po całkowitym wyschnięciu pierwszej.
- Temperatura otoczenia w czasie gruntowania podkładu powinna być nie niŜsza niŜ 5 C.
5.3. Wymagania dotyczace izolacji pionowych
5.3.1. wysokoelestyczna, niezawierająca rozpuszczalników, dwuskładnikowa masa uszczelniająca na bazie
tworzyw sztucznych i mas bitumicznych
- oczyścić ściany fundamentowe z gruntu, wszelkich wykwitów i resztek ewentualnej starej izolacji,
- zagruntować izolowaną ścianę środkiem gruntującym dostosowanym do materiału izolacji, przy gruntowaniu
podkład powinien być suchy, a jego wilgotność nie powinna przekraczać 5%. Temperatura otoczenia w czasie
gruntowania podkładu powinna być nie niŜsza niŜ 5°C. W przypadkach technicznie uzasadnionych (np. gdy nie
ma naporu wody) dopuszcza się gruntowanie podłoŜa roztworami przy temperaturze poniŜej 5°C, jednak nie
niŜszej niŜ 0°C, jeŜeli temperatura w ciągu doby nie była niŜsza niŜ 0°C, chyba, Ŝe producent wymaga inaczej.
- wykonać nową izolację zewnętrzną ściany fundamentowej w postaci wysokoelestycznej, niezawierającej
rozpuszczalników, dwuskładnikowej masy uszczelniającej na bazie tworzyw sztucznych i mas bitumicznych,
- zatopienie w drugiej warstwie izolacji tkaniny z włókna szklanego.
7. OBMIAR ROBÓT
Ponadto obowiązują następujące zasady:
- wykonanie poziomej izolacji metodą iniekcji ciśnieniowej oraz wykonanie wyobleń (faset) obmiar dokonuje
się w mb w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku – przedmiar zgodnie z PB 90,93 mb,
wykonanie izolacji poziomej z folii PE obmiar dokonuje sie w m2 w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku
– przedmiar zgodnie z PB 96,10 m2,
- przygotowanie powierzchni pod izolację pionową obmiar dokonuje sie w m2 w zaokrągleniu do dwóch miejsc
po przecinku – przedmiar zgodnie z PB 72,74 m2,
- wykonanie izolacji pionowych obmiar dokonuje sie w m2 w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku –
przedmiar zgodnie z PB 72,74 m2,
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Odbiór częściowy
Odbiór powinien być przeprowadzony w następujących fazach robót:
— po dostarczeniu na budowę materiałów izolacyjnych,
— po przygotowaniu podkładu pod izolację,
— po wykonaniu kaŜdej warstwy izolacyjnej w izolacjach wielowarstwowych,
— podczas uszczelniania i obrabiania miejsc wraŜliwych na przecieki.
Odbiór materiałów, powinien być przeprowadzony zgodnie z p. 2.2.
Odbiór przy przygotowaniu podkładu pod izolację powinien obejmować:
— sprawdzenie wytrzymałości, równości, czystości i dopuszczalnej wilgotności podkładu,
— rejestrację usterek (nierówności, pęknięć i ubytków w podkładzie, braku zaokrągleń lub sfazowań w
naroŜach, braku prawidłowego osadzania wpustów itp.),
— sprawdzenie poprawności spadków podłoŜa oraz prawidłowości rozmieszczenia i spadków kanalików
ściekowych,
— sprawdzenie poprawności zagruntowania podkładu w przypadku gruntowania.
Odbiór po wykonaniu kaŜdej warstwy izolacji wielowarstwowej powinien obejmować:
— sprawdzenie ciągłości warstwy izolacyjnej,
— sprawdzenie poprawności i dokładności obrobienia: naroŜy, miejsc przenikania przewodów i innych
elementów przez izolację oraz wszelkich innych miejsc wraŜliwych na przecieki,
68
— rejestrację wszelkich usterek (uszkodzeń mechanicznych izolacji, pęcherzy, sfałdowań, odspojeń,
niedoklejenia zakładów itp.).
8.2. Odbiór końcowy
Odbiór końcowy powinien polegać na sprawdzeniu:
— ciągłości izolacji i jej zgodności z projektem oraz niniejszymi warunkami,
— występowania ewentualnych uszkodzeń,
Do odbioru końcowego izolacji wodochronnych powinna być przedłoŜona następująca dokumentacja
techniczna:
— projekt wykonania izolacji z naniesionymi ewentualnie zmianami dokonanymi w trakcie robót
izolacyjnych przeciwwodnych,
— dokumenty potwierdzające jakość uŜytych do izolacji materiałów w postaci zaświadczeń o jakości
wystawionych przez producenta albo wynikach badań laboratoryjnych przeprowadzonych na polecenie
kierownika robót,
— protokóły z odbiorów częściowych,
— dziennik budowy (dziennik wykonywania robót izolacyjnych wodochronnych).
Z odbioru końcowego wykonanej izolacji naleŜy sporządzić protokół, w którym powinna być zawarta
ocena jakościowa zabezpieczenia przeciwwodnego. JeŜeli w trakcie odbioru robót stwierdzono usterki lub
wadliwość wykonania robót, powinno to być zaznaczone w protokóle wraz z określeniem trybu
postępowania przy dokonywaniu napraw. Odbiór końcowy moŜe w takim przypadku być dokonany dopiero
po usunięciu usterek lub naprawieniu zakwestionowanej izolacji lub jej fragmentu
Cena za 1m2 obejmuje :
- oczyszczenie podłoŜa, zagruntowanie i wykonanie izolacji,
10.1. Normy, świadectwa itp.
1. PN-69/B-10260
Izolacje bitumiczne. Wymagania i badania przy odbiorze
2. PN-74/B-24622
Roztwór asfaltowy do gruntowania
3. PN-74/B-24620
Lepik asfaltowy stosowany na zimno
4. PN-77/B-27604
Materiały izolacji przeciwwilgociowej
3. Normy
69
ZgSR-09.01. PRZEWODY WENTYLACYJNE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru przewodów
wentylacyjnych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu.
1.3.1. Przewody wentylacji grawitacyjnej
1.4. Stosowanie przewodów
Przewody wentylacji grawitacyjnej mogą być wykonywane w budynkach o wysokości do 11 kondygnacji.
Zalecany i dopuszczalny zakres stosowania przewodów indywidualnych i zbiorczych w budynkach o róŜnej
wysokości podano w tabl. PoniŜej.
Zalecany i dopuszczalny zakres stosowania przewodów w budynkach o róŜnej wysokości
Rodzaj przewodów
Zalecany
Dopuszczalny
Wentylacyjne indywidualne
od 1 do 4 kondygnacji
5 i więcej kondygnacji
Wentylacyjne zbiorcze
5 i więcej kondygnacji
Przewody zbiorcze wentylacyjne mogą być stosowane tylko do odprowadzania powietrza z pomieszczeń o tym
samym charakterze, posiadających okno zewnętrzne, znajdujących się w budynkach mieszkalnych i
zamieszkania zbiorowego o wysokości ponad 5 kondygnacji. We wszystkich innych przypadkach naleŜy
wykonywać przewody indywidualne wyprowadzone ponad dach budynku.
2. MATERIAŁY
2.2. Piony wentylacyjne dla instalacji nawiewno- wywiewnej, wykonane z rur Spiro Ø160 ocieplone wełną
mineralną i obudowane dwoma warstwami płyty GKB lub GKBi (pomieszczenia „mokre”). Piony te naleŜy
wyprowadzić ponad dach, obudować płytą OSB, obłoŜyć styropianem PS E-FS 15 grubości 3cm i pokryć
tynkiem akrylowym o fakturze baranka 115D gr. 2,0mm systemu Weber.
3. SPRZĘT
4. TRANSPORT
wskazany w normach państwowych lub świadectwach ITB oraz instrukcją producenta.
Przechowywać w szczelnie zamkniętych bębnach metalowych, magazynować w pozycji stojącej, z dala od
źródeł ognia i elementów grzejnych, w warunkach zabezpieczających je przed nasłonecznieniem i wpływami
atmosferycznymi.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Wykonanie przewodów wentylacyjnych
5.1.1. Piony wentylacyjne dla instalacji nawiewno- wywiewnej, wykonane z rur Spiro Ø160 ocieplone wełną
mineralną i obudowane dwoma warstwami płyty GKB lub GKBi (pomieszczenia „mokre”). Piony te naleŜy
wyprowadzić ponad dach, obudować płytą OSB, obłoŜyć styropianem PS E-FS 15 grubości 3cm i pokryć
tynkiem akrylowym o fakturze baranka 115D gr. 2,0mm systemu Weber sala gimnastyczna, natomiast budynek
nr 8 i 10 pokryć białym tynkiem akrylowym i pomalować farbą firmy Keim w kolorze elewacji.
70
5.1.2. Do istniejących pionów naleŜy podłączyć się z wentylacją bezpośrednio lub za pomocą poziomych rur
Spiro Ø160.
5.1.3. Pomieszczenia, które nie mogą być podłączone do pionowych kanałów wentylacyjnych, wentylowane
będą za pomocą otworów w ścianach zewnętrznych, zabezpieczonych obustronnie kratką i siatką chroniącą
przed wlotem owadów.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST ZgSR-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 6.
6.2. Wloty do przewodów
6.2.1. Otwory wlotowe do przewodów wentylacyjnych
Wloty do przewodów wentylacyjnych powinny być zaopatrzone w kratki wentylacyjne o powierzchni netto
większej o 50% od przekroju przewodu.
Otwory wentylacyjne łączone z przewodami wywiewnymi powinny być usytuowane tak, aby odległość górnej
krawędzi otworu od sufitu nie przekraczała 150 mm. Otwory te powinny być wyposaŜone w urządzenie
umoŜliwiające redukcję wolnego przekroju do 1/3, obsługiwane, z poziomu podłogi. Obudowa otworu powinna
umoŜliwiać zabudowę stałej przesłony (kryzy) dla dławienia nadmiaru ciśnienia. Dopuszcza się regulację
przepływu powietrza w ten sposób, aby 1/3 kratki była zawsze otwarta.
6.3. Wyloty przewodów
Wyloty przewodów wentylacyjnych powinny być wyprowadzone ponad dach na wysokość zabezpieczającą
wylot przed zadmuchiwaniem przez wiatr.
Wyloty przewodów z komina powinny znajdować się ponad płaszczyzną wyprowadzoną pod kątem 12° w dół
od poziomu najwyŜszej przeszkody (zasłony) znajdującej się w odległości do 10 m, przy czym dach o
nachyleniu połaci dachowych ponad 12° naleŜy uwaŜać za przeszkodę.
6.4. Prawidłowość prowadzenia i podłączania pomieszczeń do przewodów wentylacyjnych
Do jednego przewodu wentylacyjnego moŜna włączać tylko jedno pomieszczenie.
Przewody wentylacyjne zaleca się łączyć w grupy, aby wzajemnie się ogrzewały w celu zwiększenia ciągu
komina.
Opuszczanie przewodów wentylacyjnych do piwnicy nie jest zalecane.
Zabrania się wyprowadzania wylotów przewodów wentylacyjnych na poddasze.
Przewody zbiorcze powinny być na poddaszu ocieplone.
Wymiary przekrojów zbiorczych na poddaszu oraz doprowadzających do nich przewodów wentylacyjnych
powinny być ustalone w dokumentacji na podstawie obliczeń.
W przewodach indywidualnych najmniejszy wymiar boku otworu kwadratowego lub prostokątnego powinien
wynosić 14 cm, a w przypadku otworów okrągłych — co najmniej 15 cm.
Przewody wentylacyjne naleŜy w miarę moŜliwości projektować w ścianach wewnętrznych.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST ZgSR-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 7.
m2 (metr kwadratowy) – wykonanie obudowy w pełnej technologii,
m (metr) – dostawa i montaŜ przewodów Spiro,
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Wymagania i badania przy odbiorze
8.1.1. Wymagania i badania dotyczące trzonów z przewodami
Odbiory częściowe trzonów powinny obejmować:
— odbiór dostarczonych na budowę materiałów, przeznaczonych do wykonania trzonów z przewodami,
komisyjny odbiór trzonów z przewodami po wykonaniu stanu surowego budynku.
8.1.2. Odbiór końcowy
Komisyjny odbiór przewodów po winien być dokonany po podłączeniu do nich urządzeń wentylacyjnych i
obejmować kontrole materiałów, odbiór po wykonaniu stanu surowego budynku oraz odbiór komisyjny
wykończonego budynku.
Odbiór materiałów przeznaczonych do wykonania przewodów powinien obejmować sprawdzenie zgodności
dostarczonych materiałów z wymaganiami:.
— dokumentacji technicznej,
— norm lub świadectw dopuszczenia.do stosowania w budownictwie,
— zaświadczeń o jakości wyrobu.
Komisyjny odbiór przewodów po wykonaniu stanu surowego budynku powinien obejmować sprawdzenie:
— prawidłowości uŜytych materiałów,
71
— zgodności wykonania robót z dokumentacją techniczną,
— droŜności i szczelności przewodów,
— prawidłowości przebiegu przewodów,
— grubości przegród w przewodach.
Komisyjny odbiór końcowy przewodów po podłączeniu do nich urządzeń wentylacyjnych, gazowych i
węglowych powinien obejmować sprawdzenie:
— otworów wlotowych,
— wylotów przewodów,
— prawidłowości ciągu i szczelności,
— prawidłowości podłączenia urządzeń wentylacyjnych,
— innych elementów, których sprawdzenie zostanie uznane przez komisję za potrzebne.
8.2. Warunki przystąpienia do badań i sposób ich wykonania
Sprawdzenie prawidłowości ciągu naleŜy przeprowadzać, gdy temperatura powietrza w pomieszczeniach jest co
najmniej o 10°C wyŜsza nią, temperatura powietrza na zewnątrz budynku.
Dokumenty warunkujące przystąpienie do badań technicznych przy odbiorze powinny odpowiadać
wymaganiom podanym w powyŜej.
Odbiory przewodów kominowych powinny być dokonywane dwukrotnie, tj.
l raz — po zakończeniu stanu surowego zamkniętego,
2 raz — przed odbiorem końcowym budynku.
Odbiory powinien przeprowadzać mistrz kominiarski w obecności kierownika budowy i inspektora nadzoru
inwestorskiego.
Sposób przeprowadzenia badań powinien być zgodny z wymaganiami podanymi w normie państwowej.
8.3. Ocena odbieranych przewodów
Z kaŜdego odbioru przewodów powinien być sporządzony protokół oddzielnie dla kaŜdej grupy przewodów, tj.
osobny protokół dla przewodów dymowych, drugi dla przewodów spalinowych i trzeci dla przewodów
wentylacyjnych. KaŜdy z tych protokołów powinien być sporządzony w 3 jednobrzmiących egzemplarzach, z
których jeden otrzymuje inspektor nadzoru inwestorskiego, drugi — kierownik robót celem włączenia do akt
budowy i przedstawienia go przy ostatecznym odbiorze budynku, oraz trzeci — mistrz kominiarski.
Protokoły powinny być sporządzane według
wzoru ustanowionego przez rejonowy zakład kominiarski.
W przypadku uznania przez komisję wszystkich lub części przewodów za niezgodne z niniejszymi warunkami i
obowiązującymi przepisami, przewody te powinny być poprawione i zgłoszone ponownie do odbioru.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST ZgSR-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 9.
9.2. Cena jednostki obmiarowej obejmuje
- oczyszczenie podłoŜa, zagruntowanie i wykonanie rusztu,
- wykonanie przewodów Spiro,
10.1. Normy
1. Rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 13 lipca 1980
r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki (Dz.U. nr 17/1980).
2. Wytyczne wykonywania robót budowlano-montaŜowych w okresie obniŜonych temperatur.
3. Zasady projektowania przewodów wentylacji grawitacyjnej, spalinowych i dymowych, wykonywanych z
elementów prefabrykowanych. COBR „Instal", Warszawa 1983.
4. Zbiór przepisów prawnych dotyczących wykonania, odbioru, kontroli i eksploatacji urządzeń grzewczokominowych oraz ochrony przeciwpoŜarowej, bezpieczeństwa, organizacji i higieny pracy, mających
zastosowanie w działalności rejonowych zakładów Krajowej Spółdzielni Pracy Usług Kominiarskich.
Wrocław 1979.
3. Normy
72
ZgSR-10.01. DOCIEPLANIE ŚCIAN METODĄ LEKKĄ-MOKRĄ
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania docieplenia ścian
zewnętrznych metodą lekką związanych z przebudową budynku sądu..
1.2.1. Izolacje cieplne — izolacje przeznaczone do ochrony obiektów budowlanych lub ich części przed
działaniem niskich temperatur oraz instalacji transportujących ciecze lub gazy o temperaturze innej niŜ
temperatura otoczenia przed wymianą ciepła z otoczeniem.
1.3.1. Docieplenie metodą lekką-mokrą
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
Budynki, w których przegrody zewnętrzne nie odpowiadają wymaganiom termoizolacyjnym obowiązującej
normy, naleŜy dodatkowo ocieplać.
Ocieplanie budynków naleŜy wykonywać zgodnie z dokumentacją techniczną oraz szczegółowymi wytycznymi
w zakresie stosowania metody ociepleń. Prace te powinny być wykonywane przez przygotowane do tego
rodzaju robót przedsiębiorstwa, a brygady robocze powinny być przeszkolone przez nadzór techniczny.
W metodzie lekkiej ocieplenie naleŜy wykonywać w postaci ciągłej warstwy termoizolacyjnej z płyt
styropianowych przyklejanych do powierzchni zewnętrznej i pokrytych cienką wyprawą tynkarską, wzmocnioną
siatką z włókna szklanego. Układ poszczególnych warstw materiałów przy stosowaniu metody lekkiej jest
pokazany na rys. poniŜej.
Układ warstw materiałów w ścianie ocieplonej styropianem metodą lekką
l — ściana istniejąca, 2 — masa klejąca, 3 — styropian, 4 — siatka z włókna szklanego, 5 — wyprawa
tynkarska 6 — warstwa fakturowa, 7 — kątownik z blachy aluminiowej
Warstwa fakturowa ściany, na której ma być przyklejony styropian, powinna być trwale związana z podłoŜem.
Odspojone od powierzchni ściany warstwy fakturowe lub uszkodzone tynki powinny być usunięte i ponownie
wyrównane zaprawą. Przyczepność tynku naleŜy sprawdzać np. przez opukiwanie — dźwięk przytłumiony
świadczy, iŜ tynk odstaje od podłoŜa. W tym wypadku trzeba tynk odbić i wykonać wyrównawczą warstwę z
zaprawy cementowej. Tynk uszkodzony powierzchniowo powinien być , usunięty i wyrównany zaprawą.
Powierzchnię ściany, na której ma być przyklejony styropian, naleŜy dokładnie oczyścić z pyłu i innych
zanieczyszczeń.
Siła potrzebna do oderwania styropianu powinien na wynosić nie mniej niŜ 8 N/cm2. JeŜeli warunek ten nie jest
spełniony, naleŜy oczyścić powierzchnie podłoŜa z tych powłok.
JeŜeli na powierzchni ściany występują nierówności większe niŜ ±10 mm (np. na stykach prefabrykatów), to
naleŜy je wyrównać zaprawą cementową.
Nie dopuszcza się przyklejania styropianu do powierzchni ścian, na których kruszy się lub odspaja warstwa
fakturowa albo tynk bądź łuszczą się farby lub wyprawy powłokowe.
Roboty ocieplające naleŜy wykonywać tylko przy bezdeszczowej pogodzie, gdy temperatura powietrza jest nie
niŜsza niŜ 5°C.
73
2. MATERIAŁY
Wszelkie materiały do wykonywania izolacji: powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach
państwowych lub świadectwach ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w
budownictwie.
Dostarczanie, przyjmowanie, składowanie i odbiór materiałów termoizolacyjnych powinny być zgodne z
ogólnymi zasadami przyjmowania, składowania i konserwacji materiałów i elementów budowlanych. Materiały powinny być dostarczane na budowę wraz z zaświadczeniem o jakości wystawionym przez producenta na
podstawie wykonanych badań laboratoryjnych.
Materiały termoizolacyjne powinny być składowane starannie na suchym podkładzie, w pomieszczeniach
krytych i zamkniętych. Na stanowisku roboczym odkrytym materiały te naleŜy układać na podkładach z desek
lub płyt betonowych i przykrywać szczelnie brezentem lub folią.
Do ocieplania ścian metodą lekką powinien być stosowany styropian samogasnący, sezonowany przez okres
około 2 miesięcy od chwili jego wyprodukowania, a jego właściwości techniczne powinny być następujące: ;
— gęstość objętościowa 16—20 kg/ni3,
— struktura zwarta, czyli granulki polistyrenowe, powinny być trwale połączone w jednorodną masę, bez
pustych miejsc,
— płyty powinny mieć szorstkie powierzchnie; jeŜeli powierzchnie są gładkie, to trzeba je zdrapać szczotką
drucianą,
— wymiary płyt: 1000X500 mm z odchyłkami nie większymi niŜ ±2 mm, grubość 50, 40 i 20 mm zaleŜnie od
potrzeb,
— odchyłki grubości nie powinny być większe , niŜ ±1,5 mm,
— płyty powinny mieć proste krawędzie, z o-strymi kantami, bez uszkodzeń,
.— wytrzymałość na rozrywanie siłą prostopadłą do powierzchni nie mniej niŜ 8 N/cm2.
Siatka z włókna szklanego powinna odpowiadać normie BN-81/6859-03; NaleŜy stosować siatkę o symbolu ST51, ST-2124/110/I oraz ST-2124/110/II o wymiarach oczek 4X4 mm lub 3X4 mm. Siatka powinna być
impregnowana i odpowiednią dyspersją tworzywa sztucznego. Siła zrywająca pasek siatki o szerokości 5 cm
wzdłuŜ wątku i osnowy powinna wynosić nie mniej niŜ 125 N.
Cement, hutniczy powinien odpowiadać wymaganiom normy państwowej. Nie dopuszcza się stosowania
cementu zbrylonego nawet po przesianiu go przez sito.
Piasek kopalny lub rzeczny, frakcji nie większej niŜ 1,0 mm powinien odpowiadać wymaganiom normy
państwowej. Piasek nie powinien mieć nadziarna powyŜej 1,0 mm ani zanieczyszczeń organicznych.
Klej Lateksowy Ekstra powinien odpowiadać wymaganiom normy państwowej.
Klej Faryt (lub inny, na który nie ma normy państwowej) powinien odpowiadać wymaganiom określonym przez
Instytut Techniki Budowlanej w świadectwie dopuszczającym go do powszechnego stosowania w
budownictwie.
Elewacyjne masy tynkarskie powinny odpowiadać następującym wymaganiom:
— dwuskładnikowa masa tynkarska — wymaganiom świadectwa ITB,
Kątowniki aluminiowe z blachy perforowanej o grubości 0,5 mm i wymiarach 25 X X25 mm powinny być
stosowane do wzmacniania naroŜy pionowych (zwłaszcza na najniŜszej kondygnacji) oraz naroŜy przy
ościeŜach drzwi balkonowych i wejściowych do budynku.
2.2. Płyty styropianowe
Na powierzchni płyt styropianowych przeznaczonych do ocieplania nie powinno być kawern głębszych niŜ
5 mm. Krawędzie powinny być proste i nie uszkodzone. Struktura płyt winna być jednorodna na całej
powierzchni. Granulki powinny być dokładnie ze sobą połączone tak, aby nie moŜna było oddzielić ich od
siebie.
Styropian powinien wykazywać odporność na działanie temperatury do 80°C.
Wykonać termomodernizację poprzez przyklejenie 10cm styropianu PS_E FS15.
2.3. Materiały pomocnicze
Do materiałów pomocniczych w robotach termoizolacyjnych zalicza się materiały uŜywane przy
przygotowywaniu powierzchni izolowanych, łączeniu warstw izolacyjnych między sobą, przyklejaniu
izolacji do podłoŜa oraz przy nakładaniu powłok i warstw ochronnych.
Jako materiały pomocnicze, zaleŜnie od potrzeb, mogą być stosowane: roztwory, emulsje i lepiki
asfaltowe, papy asfaltowe, pasty emulsyjne, kleje z Ŝywic syntetycznych, folie z polichlorku winylu,
polietylenowe i poliizobutylenowe, zaprawy cementowe i gipsowo-wapienne, wyroby metalowe (bednarka,
drut, siatki z drutu) itp.
Materiały pomocnicze powinny odpowiadać wymaganiom odpowiednich przepisów, a ich stosowanie
powinno być zgodne z ogólnymi warunkami wykonywania robót ogólnobudowlanych oraz
termoizolacyjnych.
Wymagana jakość materiałów izolacyjnych powinna być potwierdzona przez producenta zaświadczeniem o
jakości lub znakiem kontroli jakości zamieszczonym na opakowaniu lub innym równorzędnym
dokumentem.
74
Materiały izolacyjne dostarczone na budowę bez dokumentów producenta stwierdzających ich jakość nie
mogą być dopuszczone do stosowania.
Odbiór materiałów izolacyjnych powinien obejmować sprawdzenie zgodności dostarczonych materiałów z
dokumentacją projektową oraz sprawdzenie właściwości technicznych tych materiałów z wystawionymi
atestami wytwórcy. W przypadku zastrzeŜeń co do zgodności materiału z zaświadczeniem o jakości
wystawionym przez producenta — powinien być on zbadany zgodnie z postanowieniami normy państwowej
lub świadectwa ITB.
Nie dopuszcza się stosowania do robót izolacyjnych materiałów, których właściwości techniczne nie
odpowiadają wymaganiom przedmiotowych norm lub świadectw ITB. Nie naleŜy stosować równieŜ
materiałów przeterminowanych (po okresie gwarancyjnym).
3. SPRZĘT
asortymentu robót.
Sprzęt zmechanizowany i pomocniczy, stosowany przy wykonywaniu robót termoizolacyjnych, powinien
odpowiadać ogólnym wymaganiom technicznym dotyczącym jakości i wytrzymałości.
W zaleŜności od rodzaju robót oraz materiałów termoizolacyjnych moŜe być Stosowany następujący sprzęt
mechaniczny:
— betoniarki wolnospadowe stałe lub przenośne do przygotowywania lekkich betonów i zapraw,
— mieszarki korytkowe, miskowe i bębnowe do przygotowywania mas izolacyjnych,
— piły tarczowe z tarczami o drobnym zębie do cięcia płyt izolacyjnych,
— kotły stałe lub przewoźne do grzania lepiku asfaltowego,
— aparaty specjalne do spieniania tworzyw sztucznych,
— aparaty i pistolety o napędzie pneumatycznym- lub mechanicznym do nakładania powłok oraz kitów trwale
plastycznych.
W zestaw narzędzi potrzebnych przy układaniu typowych warstw termoizolacyjnych wchodzą:
— piła płatnica do przecinania płyt i mat,
— nóŜ prosty do cięcia płyt z tworzyw sztucznych (np. styropianu), kielnie wydłuŜone do mas izolacyjnych,
szpachle stalowe i drewniane, packi do wygładzania powierzchni, zacieraczki drewniane, szczotki druciane do
czyszczenia powierzchni,
— walec do dociskania warstw izolacji,
— liniał, kątownik, poziomnica i grubościomierz do sprawdzania ułoŜenia oraz wymiarów warstw termoizolacji.
Izolację termiczną ścian naleŜy wykonywać z rusztowań stojących lub wiszących, które powinny być
zmontowane zgodnie z normami i odpowiadać przepisom.
Urządzenia do transportu pionowego oraz rusztowania stojakowe lub wiszące powinny odpowiadać
wymaganiom podanym w ST BOL-.00.00 Roboty budowlane – Wymagania ogólne.
4. TRANSPORT
wskazany w normach państwowych lub świadectwach ITB.
5.1. Wymagania ogólne dotyczące wykonywania robót izolacyjnych
Roboty naleŜy wykonywać w następującej kolejności:
— prace przygotowawcze, t j. kompletowanie materiałów i sprzętu, montaŜ rusztowań i urządzeń, zdjęcie
obróbek blacharskich,
— sprawdzenie i przygotowanie powierzchni ścian,
— przygotowanie masy klejącej,
— pocięcie płyt styropianowych na potrzebne wymiary,
— przyklejenie płyt styropianowych,
— naklejanie siatki z włókna szklanego,
— wykonanie zewnętrznej wyprawy elewacyjnej,
— wykonanie nowych obróbek blacharskich,
— demontaŜ rusztowań i uporządkowanie terenu wokół budynku.
MontaŜ rusztowań powinien być wykonany zgodnie z wymaganiami podanymi w ST ZgSR-11.01
Rusztowania.
Powierzchnię ściany naleŜy oczyścić z kurzu, a takŜe z powłok i wypraw (jeŜeli ulegały one w sposób
widoczny łuszczeniu) i przykleić w róŜnych miejscach 8—10 próbek styropianu o wymiarach 10X10 cm.
Do przyklejenia naleŜy stosować masę klejącą przygotowaną na bazie kleju lateksowego ekstra lub
masę klejącą dopuszczoną do stosowania w budownictwie. Masę klejącą naleŜy nałoŜyć na całą po75
wierzchnię próbek styropianowych warstwą o grubości około 10 mm, a następnie przyłoŜyć i docisnąć
do właściwych miejsc na powierzchni ścian. Po 4 dniach naleŜy wykonać próbę ręcznego odrywania
przyklejonego styropianu. Wytrzymałość podłoŜa i przyczepność kleju jest wystarczająca, jeŜeli ulegnie
rozerwaniu styropian.
Przygotowanie powierzchni ścian betonowych i murowanych otynkowanych naleŜy sprawdzić i stwierdzić
przyczepność tynku przez opukanie. Tynk odstający od podłoŜa lub uszkodzony powierzchniowo naleŜy
usunąć i wyrównać zaprawą. Cała powierzchnia ścian wraz z ościeŜnicami okiennymi i drzwiowymi
powinna być spłukana wodą pod ciśnieniem. Przyklejanie płyt styropianowych moŜna rozpocząć po
wyschnięciu powierzchni.
Powierzchnie ścian betonowych lub tynkowanych, pokrytych powłokami fakturowymi, które w sposób
widoczny łuszczą się, naleŜy usunąć za pomocą szczotek drucianych, piaskowania, strumieniem wody pod
ciśnieniem lub innymi sposobami. Po usunięciu powłoki naleŜy całą powierzchnię ścian spłukać wodą. JeŜeli
powłoki nie wykazują Ŝadnych objawów łuszczenia lub innych uszkodzeń, naleŜy sprawdzić ich
przyczepność do podłoŜa przez wykonanie próby przyklejania kawałków styropianu. Do przyklejania
styropianu mogą być stosowane następujące masy klejące:
— masa klejącą,
— inne dopuszczone do stosowania.
Masa powinna być zuŜyta w przeciągu około l godz. Przy niskich temperaturach czas ten moŜe być trochę
dłuŜszy.
Masę klejącą naleŜy nakładać na płytę styropianową nie ciągłą warstwą, lecz pasami i plackami o grubości
1,5 do 2 cm, w sposób pokazany na rys. poniŜej.
Przyklejanie płyt styropianowych do powierzchni ściany
l — istniejąca ściana, 2 — przyklejone płyty styropianowe, 3 — płyta styropianowa z nałoŜoną masą klejącą
Pasma powinny mieć szerokość 3—4 cm i naleŜy je nakładać na obwodzie w odległości około 3 cm od
krawędzi, aby po przyłoŜeniu do ściany masa nie wycisnęła się poza obrys płyty. Na środkowej części
płyty o wymiarach 500X Xl000 mm powinno być nałoŜonych 8—10 placków o średnicy 6—8 cm, a na płytach
mniejszych odpowiednio mniej.
Po nałoŜeniu masy klejącej na płytę naleŜy ją bezzwłocznie przyłoŜyć do ściany w przewidzianym dla niej
miejscu i dokładnie docisnąć przez uderzenie packą drewnianą aŜ do uzyskania równej płaszczyzny z sąsiednimi płytami, co trzeba sprawdzić przez przyłoŜenie łaty drewnianej. JeŜeli masa klejąca zostanie wyciśnięta
poza obrys płyty, wyciśniętą masę naleŜy usunąć.
Płyt świeŜo przyklejonych nie moŜna dociskać po raz drugi ani uderzać lub w jakikolwiek sposób poruszać,
gdyŜ powoduje to zmniejszenie przyczepności. JeŜeli płyta nie zostanie dobrze przyklejona, naleŜy ją oderwać,
zebrać masę klejąca ze ściany, po czym nałoŜyć ponownie masę na styropian i docisnąć dokładnie płytę do
powierzchni ściany.
Płyty naleŜy przyklejać w układzie poziomym dłuŜszych krawędzi, z zachowaniem mijankowego układu spoin.
Płyty powinny być układane na styk, szczeliny większe, niŜ 2 mm są niedopuszczalne. Jeśli utworzy się szczelina
większa, naleŜy zapełnić ją paskami styropianu. Zapełnianie szczelin masą klejąca lub wyrównywanie tą masą
nierówności na powierzchni styropianu większych niŜ 3 mm jest niedopuszczalne. Nierówności większe niŜ 3
mm trzeba ściąć lub zeszlifować.
Jeśli powierzchnia ściany nie nadaje się do przyklejania płyt styropianowych, naleŜy zastosować mocowanie
mechaniczne za pomocą „grzybków" z tworzyw sztucznych lub pierścieniami plastykowymi.
Przyklejanie siatki z włókna szklanego.
Przyklejanie siatki z włókna szklanego na styropianie moŜna rozpocząć nie wcześniej niŜ po 3 dniach od chwili
przyklejenia styropianu. Do przyklejania naleŜy stosować masę klejąca przygotowaną z kleju lateksowego,
cementu hutniczego i piasku według tej samej receptury, jak podano wyŜej.
76
Masę klejąca naleŜy nanosić na powierzchnię przyklejanych płyt styropianowych ciągłą warstwą o grubości
około 2 mm, rozpoczynając od góry ściany, pasami pionowymi szerokości siatki.
Po nałoŜeniu masy klejącej naleŜy natychmiast przyklejać siatkę przez wciskanie jej w tę masę za pomocą
packi stalowej lub drewnianej. Siatka powinna być odwijana z rolki stopniowo w miarę przyklejania i całkowicie
wciśnięta w masę klejąca.
Następnie naleŜy na powierzchnię przyklejanej siatki nanieść drugą warstwę masy klejącej grubości około l mm
w celu całkowitego przykrycia siatki klejem, tak aby była ona niewidoczna. Przy nakładaniu tej drugiej
warstwy masy całą powierzchnię dokładnie wyrównać przez zatarcie. Grubość warstwy klejącej przy
pojedynczej siatce powinna wynosić nie mniej niŜ 3 mm i nie więcej niŜ 6 mm.
Naklejona siatka nie moŜe wykazywać sfałdowań i powinna być równomiernie napięta. Sąsiednie pasy siatki
powinny być przyklejane na zakład nie mniejszy niŜ 50 mm w pionie i w poziomie. Szerokość siatki powinna
być tak dobrana, aby było moŜliwe wyklejenie ościeŜy okiennych i drzwiowych na całej ich głębokości.
NaroŜniki otworów okiennych i drzwiowych powinny być wzmocnione przez naklejenie bezpośrednio na
styropianie kawałków siatki o wymiarach 20X35 cm.
Siatka przyklejana na jednej ścianie nie moŜe i być ucięta na krawędzi naroŜnika, lecz naleŜy ją zagiąć i nałoŜyć
na ścianę sąsiednią, pasem o szerokości około 15 cm.
W celu zwiększenia odporności warstwy ocieplającej na uszkodzenia mechaniczne, na] wszystkich naroŜnikach
pionowych na parterze oraz na naroŜnikach ościeŜy drzwi wejściowych i drzwi balkonowych na wszystkich
kondygnacjach naleŜy przed przyklejeniem siatki przykleić perforowane kątowniki aluminiowe.
W części parterowej ścian ł w ocieplonej części cokołowej naleŜy zastosować 2 warstwy siatki z włókna
szklanego. JeŜeli ściany budynku są naraŜone na uderzenia, to podwój-| na siatka powinna być zastosowana na
całej} wysokości ścian parterowych, natomiast jeŜeli dostęp do budynku jest utrudniony, to J wystarczy
zastosować dwie warstwy siatki do wysokości około 2 m od poziomu terenu, j Pierwszą warstwę siatki przykleja
się w sposób podany wyŜej, a po stwardnieniu i przeschnięciu masy klejącej naleŜy przykleić w| podobny
sposób drugą warstwę.
Dwie warstwy siatki naleŜy stosować takŜe na naroŜnikach ościeŜy drzwi wejściowych i balkonowych, jeŜeli
brak kątowników aluminiowych. Paski siatki o szerokości około 30 cm powinny być przyklejone na
naroŜnikach do styropianu, a następnie naleŜy przykleić siatkę właściwą.
Wyprawy elewacyjne z mas tynkarskich akrylowych powinny być wykonywane przy zachowaniu następujących
zasad:
a) Wyprawy elewacyjne moŜna wykonywać nie wcześniej niŜ po 3 dniach od naklejenia siatki z włókna
szklanego na styropianie,
b) wyprawy naleŜy wykonywać w temperaturach nie niŜszych niŜ 5°C i nie wyŜszych niŜ 25°C,
c) niedopuszczalne jest wykonywanie wypraw elewacyjnych w czasie opadów atmosferycznych, silnego wiatru
oraz podczas dni upalnych,
d) do wykonywania wypraw elewacyjnych naleŜy stosować masy tynkarskie zgodnie z instrukcją ITB,
Ocieplanie ścian w miejscach szczególnych, jak naroŜniki, ościeŜa okienne i drzwiowe, ścianki attykowe, cokoły
budynków, styki z płytami loggii i balkonów, szczeliny dylatacyjne, naleŜy wykonywać zgodnie ze świadectwem
ITB.
Nowe obróbki blacharskie:
— naleŜy dostosować do grubości ocieplanych ścian; obróbki te powinny wystawać poza lico ściany co najmniej
40 mm i być wykonane w taki sposób, aby zabezpieczały elewację przed zalewaniem wodą deszczową,
— powinny być mocowane do kołków drewnianych osadzonych w trakcie przyklejania styropianu, w dokładnie
dopasowanych wycięciach styropianu.
Miejscami najczęstszego powstawania mostków termicznych są:
— styki ścian wewnętrznych z poprzecznymi ścianami nośnymi oraz naroŜniki budynków na styku ścian
osłonowych i nośnych,
— wieńce i nadproŜa,
— stropy wystające poza obrys dolnej kondygnacji,
— Ŝebra betonowe na obrzeŜach warstwowych elementów prefabrykowanych oraz złącza tych elementów,
— połączenia lekkich elementów warstwowych ze słupami metalowymi oraz styki ze ścianami
konstrukcyjnymi lub stropami,
— przerwy dylatacyjne.
Mostki termiczne powinny być starannie ocieplone materiałem termoizolacyjnym zgodnie z dokumentacją
projektową i rysunkami szczegółowymi. Zaleca się, aby opór cieplny warstwy ocieplającej był w przybliŜeniu taki
sam, jak właściwej części przegrody.
Do ocieplania mostków termicznych naleŜy stosować beton komórkowy (odmiany poniŜej 600), styropian lub
inne równie efektywne materiały termoizolacyjne, zaleŜnie od miejsca występowania mostka.
Mostki termiczne powinno się ocieplać od strony zewnętrznej. Ocieplanie od strony wewnętrznej dopuszcza się
tylko wtedy, gdy jest to rozwiązanie jedynie moŜliwe. Styki ościeŜnic stolarki budowlanej ze ścianą naleŜy
dokładnie uszczelniać materiałem elastycznym lub trwale plastycznym, a następnie osłaniać ćwierćwałkami
drewnianymi.
77
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ZgSR-00.00.00 Roboty budowlano-montaŜowe – wymagania
ogólne.
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Powierzchnię docieplenia ścian budynków oblicza się w metrach kwadratowych, jako iloczyn długości ścian
w rozwinięciu przez wysokość mierzoną od wierzchu cokołu do górnej krawędzi warstwy docieplanej.
7.2. Powierzchnię ścian parteru z tytułu dodatkowego wzmocnienia warstwy ocieplającej siatką z włókna
szklanego oblicza się w metrach kwadratowych, jako iloczyn długości ścian w rozwinięciu przez wysokość
mierzoną od wierzchu cokołu do górnej krawędzi stropu nad parterem.
7.3. Z obliczonych powierzchni potrąca się powierzchnie niedocieplone i zajęte przez otwory, większe niŜ 1 m2.
7.4. W przypadku ścian z loggiami, przy docieplaniu płytami z wełny mineralnej lub styropianu w ruszcie
drewnianym lub z płaskowników metalowych, od powierzchni obliczonej jak w pkt 7.1. odlicza się
powierzchnie zajmowane przez loggie, przyjmując wymiary w świetle krawędzi loggii w licu docieplanej ściany.
7.5. Docieplenie ścian loggii oblicza się odrębnie, licząc ich powierzchnie w rozwinięciu z potrąceniem
powierzchni otworów mierzonych w świetle krawędzi ościeŜy.
7.6. Powierzchnię docieplenia (okładania) ościeŜy zewnętrznych oblicza się w metrach kwadratowych, jako
iloczyn długości ościeŜy mierzonych w świetle krawędzi ościeŜy i ich szerokości.
7.7. Ochrony naroŜników wypukłych kątownikami lub kształtownikami profilowymi z aluminium lub z PCW
oblicza się w metrach.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Ocena wykonania i warunki odbioru robót
Odbiór robót termoizolacyjnych powinien być zgodny z ogólnymi zasadami przeprowadzania odbiorów robót
budowlanych podanymi w ST ZgSR-00.00.00 Wymagania ogólne.
Odbiór częściowy naleŜy przeprowadzać w następujących fazach wykonywania robót:
— po dostarczeniu materiałów na budowę,
— po przygotowaniu podłoŜa,
— po przyklejeniu bądź ułoŜeniu warstwy ocieplającej, ale przed rozpoczęciem tynkowania, układania gładzi
cementowej lub pokrywania papą.
Przy odbiorze materiałów na budowie naleŜy stwierdzić, czy zostały one dostarczone wraz z zaświadczeniem o
jakości wystawionym przez producenta na podstawie badań kontrolnych. Sprawdzenie materiałów powinno być
dokonane zgodnie z normami lub świadectwem dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
Przed rozpoczęciem robót naleŜy sprawdzić, czy materiały dostarczone na budowę odpowiadają ustalonym
normom i wymaganiom technicznym.
Kontrolą jakości wykonywanych robót naleŜy objąć poszczególne ich etapy, a mianowicie:
— montaŜ rusztowań (warunki montaŜu i odbioru rusztowań określają odrębne przepisy),
— przygotowanie ścian do ocieplania,
— przyklejanie płyt styropianowych,
— wykonanie wyprawy tynkarskiej na styropianie,
— wykonanie nowych obróbek blacharskich.
Przy wykonywaniu robót ocieplających metodą lekką naleŜy uwagę zwrócić na nadzór techniczny, t j.:
— ze względu na szczególny charakter robót
przy ocieplaniu ścian powinny być one wykonywane przez wykwalifikowanych pracowników,
— konieczny jest systematyczny nadzór techniczny prowadzony przez wykonawcę, a takŜe nadzór inwestorski i
autorski,
— w czasie wykonywania robót związanych z ocieplaniem ścian powinien być prowadzony dziennik budowy
zgodnie z obowiązującymi przepisami, w którym powinny być wpisane wszystkie spostrzeŜenia dotyczące
jakości podłoŜa, warstwy ocieplającej i wyprawy zewnętrznej.
Odbiór techniczny robót
a) w czasie wykonywania robót naleŜy przeprowadzać ich odbiór częściowy, który powinien objąć następujące
etapy:
— przygotowanie powierzchni ścian,
— przyklejenie płyt styropianowych,
— wykonanie wyprawy ochronnej na styropianie,
— wykonanie nowych obróbek blacharskich,
— wykonanie faktury elewacyjnej,
b) wszystkie roboty powinny być odbierane na poszczególnych ścianach budynku,
78
c) odbioru powinien dokonać inspektor nadzoru inwestorskiego i autor projektu przy udziale przedstawiciela
wykonawcy robót,
d) po zakończeniu wszystkich robót powinien być dokonany odbiór ostateczny, polegający na sprawdzeniu
zgodności wykonywanego ocieplenia z projektem technicznym oraz z podanymi w wytycznych wymaganiami.
Cena za 1m2 docieplenia obejmuje :
- oczyszczenie podłoŜa i wykonanie docieplenia wraz z wyprawą elewacyjną z tynku akrylowego,
10.1. Normy
- BN-87/6755-06
Welon z włókien szklanych
- BN-82/6759-05
Taśma budowlana uszczelniająca „Izofolia"
- BN-70/9082-01
Rusztowania drewniane budowlane. Wytyczne ogólne projektowania iwykonywania.
- BN-84/6755-08
Materiały do izolacji termicznej i akustycznej. Wyroby z wełny mineralnej. Filce i płyty.
- BN-72/6363-02
Tworzywa sztuczne porowate. Płyty styropianowe palne i samogasnące
- Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom I, Budownictwo ogólne.
ITB 1990.
3. Normy
79
ZgSR-11.01. RUSZTOWANIA ELEWACYJNE
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące montaŜu i demontaŜu rusztowań
elewacyjnych związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu
1.2.1. Rusztowanie elewacyjne – rusztowanie systemowe montowane w celu wykonania robót
elewacyjnych i dekarskich ustawione wzdłuŜ ścian zewnętrznych na stałym podłoŜu o odpowiedniej
nośności i zamocowane w ścianie za pomocą kotew.
1.3.1. MontaŜ, demontaŜ i czas pracy rusztowania elewacyjnego przy wykonywaniu robót elewacyjnych .
1.4.Zakres robót objętych ST
Roboty obejmują montaŜ i demontaŜ:
- rusztowań ramowych elewacyjnych (tzw. fasadowych),
- zabezpieczeń ochronnych (siatek, plandek),
- zsypów do gruzu.
2. MATERIAŁY
Do wykonania rusztowania naleŜy uŜywać elementów systemowych matalowych z aktualnym atestem
bezpieczeństwa oraz pomosty i drabiny atestowane.
3. SPRZĘT
Urządzenia do transportu pionowego oraz rusztowania powinny odpowiadać wymaganiom podanym w ST
ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
4. TRANSPORT
5.1. Wymagania ogólne dotyczące montaŜu i demontaŜu
Ustawiane i rozbieranie rusztowań jest zabronione:
- podczas burzy i wiatru o szybkości większej niŜ 10m/s,
- o zmroku, jeŜeli nie zapewniono oświetlenia sztucznego, kyóre daje dobrą widoczność,
- w czasie gęstej mgły, opadów deszczu i sniegu oraz gołoledzi.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiaru jest 1m2 powierzchni zarusztowanej ściany.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Ocena wykonania i warunki odbioru robót
Odbiór robót termoizolacyjnych powinien być zgodny z ogólnymi zasadami przeprowadzania odbiorów robót
budowlanych podanymi w ST ZgSR-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
80
Cena za 1m2 montaŜu, demontaŜu i pracy rusztowania obejmuje :
- zakup, transport i składowanie rusztowania,
10.1. Normy
1. BN-70/9082-01 Rusztowania drewniane budowlane. Wytyczne ogólne projektowania iwykonywania.
ITB 1990.
3. Normy
81
ZgSR-12.01. OBRÓBKI BLACHARSKIE
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot ST
związanych z wykonaniem i montaŜem obróbek blacharskich związanych z przebudową budynku sądu w
Zgorzelcu.
1.2.1. Blacha - wyrób hutniczy ze stali lub metali nieŜelaznych, otrzymywany przez walcowanie na gorąco
(blachy grube) lub zimno.
1.2.2. Blacha ocynkowana - cienka blacha ze stali niestopowej, konstrukcyjnej, powstała przez obustronne
polewanie (kąpiel) ciekłym cynkiem. Jest odporna na działanie czynników atmosferycznych, stosowana na
pokrycia dachów, gzymsów, parapetów i do produkcji rynien dachowych.
1.2.3. Blacharstwo - dział technologii przemysłowej i rzemiosło obejmujące wytwarzanie i obróbkę
przedmiotów z cienkich blach. W budowie dachów blacharstwo obejmuje układanie pokryć z blachy (stalowej,
aluminiowej, miedzianej i cynkowej), blacharze wykonują teŜ obróbki blacharskie i rynny metalowe.
1.2.4. Falcowanie - potocznie felcowanie, spajanie dwóch arkuszy blachy przez zawinięcie brzegu jednego
arkusza w drugi.
1.2.5. Kapinos - zakończenie blacharskiej obróbki deski okapowej.
1.2.6. Kosz - załamanie (wklęsłe) w dachu utworzone przez dwie przyległe połacie dachowe.
1.2.7. Obróbki blacharskie - odpowiednio wyprofilowane pasy blachy mocowane w zewnętrznych częściach
budynku (m.in. w dachu), w celu osłonięcia i uszczelnienia połączeń róŜnych elementów i materiałów. Chronią
wnętrze domu przed wilgocią atmosferyczną. W dachu obróbki blacharskie wykonuje się wszędzie tam, gdzie
pokrycie graniczy z innymi elementami: w koszach, przy okapach, wokół kominów, okien połaciowych, lukarn,
na styku ze ścianą (na zdjęciu) itp.
1.3.1. MontaŜ obróbek blacharskich
2. MATERIAŁY
2.2. Blacha tytan-cynk
Blacha ma połysk i barwę srebrzystą. Pod wpływem czynników atmosferycznych blacha ta utlenia się i na całej
swej powierzchni pokrywa się tlenkiem cynku, który zabezpiecza ją przed działaniem powietrza i wody - nie
zabezpiecza jej jednak przed działaniem kwasów i gazów kwaśnych, i z tego powodu nie moŜna uŜywać jej do
krycia budynków w miastach.
Blacha ta jest krucha i łamliwa w niskich temperaturach. Wymaga więc łagodnych zagięć w połączeniach i
szczególnej ostroŜności przy wykonywaniu robót zimą.
2.2. Kontrola jakości wyrobów
Dostarczane na plac budowy materiały i zaprawy naleŜy kontrolować pod względem ich jakości. Zasady
dokonywania takiej kontroli powinien ustalić kierownik budowy w porozumieniu z inspektorem nadzoru
inwestorskiego.
2.2.1. Blacha tytan-cynk
Powierzchnia blach powinna być równa i gładka. Nie dopuszcza się zawalcowań, wtrąceń niemetalowych,
pęknięć, wŜerów, miejsc porowatych, łusek, rozwarstwień, głębokich rys oraz pęcherzy o średnicy powyŜej 2
mm. Dopuszcza się falistość i rowkowatość na powierzchni nie przekraczającej 10% powierzchni arkusza,
skupiska drobnych pęcherzy poniŜej 2 mm na powierzchni nie przekraczającej 5% lub 5 pojedynczych pęcherzy
o średnicy 2÷4 mm, rysy nie przekraczające dopuszczalnych odchyłek grubości i ślady smarów na powierzchni
nie przekraczającej 10% powierzchni arkusza. Ogólna powierzchnia wad nie moŜe przekraczać 15%
powierzchni arkusza.
82
Dopuszczalne odchyłki wymiarów i cięŜaru blach cynkowanych (wg PN-57/H-92900)
Grubość w mm
nominalna
odchyłki
Szerokość w mm
nominalna
odchyłki
Długość w mm
nominalna
odchyłki
0,40
0,45
-0,08
0,50
0,55
-0,09
650
±5
odchyłki
2,87
-0,54
3,23
-0,57
1500
± 10
3,59
-0,61
2000
± 10
3,95
-0,61
4,31
-0,65
0,60
800
2250
± 10
0,65
1000
2500
± 10
0,70
CięŜar kG/m²
teoretyczny
4,67
-0,65
5,03
-0,65
5,38
-0,72
0,75
-0,10
0,80
-0,11
5,74
-0,75
0,90
-0,12
6,46
-0,86
7,18
-0,86
1,00
2.3. Sortowanie blach
Sortowanie arkuszy blachy polega na ułoŜeniu ich wg wymiarów i kształtów.
Oddzielnie układa się arkusze, których jeden kąt jest ukośny i oddzielnie te, które mają ukośne boki.
Arkusze proste i arkusze z ukosem mniejszym niŜ 3 mm przeznacza się do krycia połaci dachów.
Arkusze o jednym boku ukośnym przeznacza się do pokrycia skrajnych części dachu, np. kalenicy, okapu,
naroŜy itp.
Natomiast arkusze o obu bokach ukośnych przeznacza się na obróbki kominów, balustrad, murów ogniowych
itp., tzn. tam, gdzie odchylenia wymiarów w niczym nie przeszkadzają, gdyŜ arkusz i tak tnie się na drobne
elementy.
2.4. Oczyszczanie blachy
Czyszczenie ma na celu usunięcie z powierzchni blachy brudu i ewentualnie rdzy. Powierzchnie pokryte brudem
i zatłuszczone oczyszcza się przy uŜyciu suchych pakuł a następnie suchych szmat. Powierzchnie pokryte rdzą
czyści się ręcznie zwykłymi stalowymi szczotkami lub mechanicznie szlifierkami.
2.5. Gruntowanie blachy
Gruntowanie polega na obustronnym pokryciu blachy pokostem lub farbą antykorozyjną. Ma to na celu
zabezpieczenie blachy przed rdzewieniem. Gruntować naleŜy obustronnie. Do gruntowania uŜywa się pokostu z
dodatkiem 10% minii ołowianej lub Ŝelazowej. Przy niewielkich ilościach gruntowanie przeprowadza się
ręcznie, a w przypadku duŜych ilości naleŜy wykorzystywać do tego celu urządzenia mechaniczne.
2.6. Prostowanie blachy
Prostowanie arkuszy blachy przeprowadza się ręcznie lub mechanicznie. Do prostowania ręcznego uŜywa się
drewnianych lub gumowych młotków, uderzając nimi blachę połoŜoną na płaskim, gładkim i sztywnym
podłoŜu.
Prostowanie mechaniczne wykonuje się w prasie przez prasowanie albo w prostownicy - przez kilkakrotne
przepuszczenie arkusza przez zestaw kilkunastu poziomo ułoŜonych walców.
2.7. Cięcie blachy
Cięcie blachy moŜna wykonywać ręcznie lub maszynowo. RozróŜnia się kilka sposobów ręcznego cięcia blachy:
Kroikiem,
Przecinakiem,
NoŜycami.
Praktyczne i wygodne w uŜyciu są noŜyce ręczne elektryczne. Cięcie blach moŜna wykonywać równieŜ na
odpowiednio przygotowanej Ŝłobiarce, w której krąŜki zastępuje się noŜycami krąŜkowymi.
2.8. Gięcie blachy
Gięcie blach moŜe odbywać się ręcznie lub maszynowo. Gięcie ręczne wykonuje się następująco:
na krawędzi okutej deski,
na zaginadle dachowym,
przyrządem szczelinowym,
szczypcami blacharskimi.
Przy krzywoliniowych zagięciach stosuje się wzorniki złoŜone z dwóch płytek, między które wkłada się blachę
tak, aby jej brzeg wystawał na szerokość zagięcia. Całość umieszcza się w imadle i uderzeniami młotka
stopniowo zagina obrzeŜe.
Gięcie maszynowe odbywa się na krawędziarkach róŜnych typów i wielkości o napędzie ręcznym lub
elektrycznym. Na krawędziarce arkusz blachy zaciska się pomiędzy dwie belki - górną i dolną - natomiast
trzecia belka wykonuje określone przez nas gięcie.
Dzięki wymianie profilowanych listew w belkach moŜna wykonywać na krawędziarce róŜnorodne zagięcia,
niekiedy o bardzo skomplikowanych kształtach.
83
2.9. Zwijanie blachy
Zwijanie blachy równieŜ moŜna wykonywać sposobem ręcznym i maszynowym.
Zwijanie ręczne wykonuje się na okrąglaku drewnianym, rurze, pręcie stalowym lub dwurogu blacharskim.
Zwijanie ręczne stosuje się obecnie bardzo rzadko i praktycznie zastępuje się je zwijaniem mechanicznym na
zwijarkach.
2.10. Łączenie blachy
Istnieją trzy sposoby łączenia blachy:
- na zakłady (rąbki, zwoje i listwy)
- na nity
- za pomocą lutowania i spawania
2.11. Usztywnianie obrzeŜy blachy drutem
JeŜeli przewiduje się usztywnienie obrzeŜy drutem naleŜy w przygotowanym elemencie zostawić pewien
nadmiar blachy. Powinien on wynosić około 2,5 średnicy wpuszczonego drutu. Średnicę drutu dobiera się w
zaleŜności od wielkości przedmiotu i jego przeznaczenia. Waha się ona od 1÷5 mm. Potrzebną szerokość
odgięcia zaznacza się, a po zaznaczonych liniach wykonuje się dwa zagięcia ręcznie lub maszynowo na
krawędziarce lub Ŝłobiarce.
Zakładając drut ręcznie wykonuje się najpierw w odległości 1/3 szerokości zagięcie, po czym wywija się
dwukrotnie krawędź blachy. Do utworzonego w ten sposób rowka zakłada się drut i zaklepuje na krawędzi stołu
lub kowadełku.
Usztywnienie moŜna równieŜ wykonać na Ŝłobiarce, zakładając kolejno odpowiednio wyprofilowane krąŜki.
2.12.6. Materiał pomocniczy
Do montaŜu obróbek stosujemy:
- specjalne gwoździe malowane, z podkładką lub bez podkładki,
- blachowkręty o róŜnych kształtach łebka i kolorach,
- Ŝabki stałe i ruchome, pozwalają na zamocowanie obróbki bez dziurawienia. UmoŜliwiają takŜe wydłuŜenie
i kurczenie się obróbki bez zmiany miejsca zamocowań.
Zarówno elementy mocujące jak i obróbki, muszą być wykonane z tego samego materiału, między innymi po to,
Ŝeby „starzały” się w tym samym tempie.
3. SPRZĘT
3.1. Narzędzia i maszyny do cięcia blachy - Przecinak blacharskim, NoŜyce blacharskie, NoŜyce stołowe,
NoŜyce ręczne elektryczne, Przebijaki do przebijania małych otworów
Szczypce do przebijania i wycinania małych otworów w miękkich blachach, Kroiki blacharskie do cięcia blach
miękkich, NoŜyce zawiasowe, NoŜyce obrotowe, NoŜyce gilotynowe, NoŜyce skokowe
3.2. Do kształtowania ręcznego blach - Młotki blacharskie, Klepadła blacharskie, Kowadełka blacharskie,
Zaginadła blacharskie, Dwuróg blacharski, Wyoblaki, Kleszcze dachowe zagięte, Listwy, deski okute, Szczypce
do fałdowania blach, Zawijarka stołowa, Krawędziarka stołowa, śłobiarka stołowa, Przygniatarka elektryczna,
Stół blacharski zaopatrzony w płytę, której płaszczyzna jest równa i bardzo dokładnie obrobiona, Przyrząd do
zwijania blachy
3.3. Narzędzia do nitowania ręcznego – dociągacz, wspornik, zakownik
3.4. Narzędzia do lutowania – Lutownice, Kleszcze lutownicze, Skrobak
3.5. Narzędzia do szlifowania - Szlifierki
3.6. Narzędzia którymi posługuje się blacharz przy trasowaniu – rysiki, liniał zwykły, cyrkiel, punktak, liniał
traserski, kątownik, pryzma, cyrkiel drąŜkowy, kątomierz nastawny, przymiar z ołówkiem, miara składana
4. TRANSPORT
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Obróbki zabezpieczeń występów elewacji
Pokrycia gzymsów, podokienników itp. elementów elewacji wykonuje się z blachy cynkowej, ocynkowanej lub
miedzianej. Układa się je na tych elementach po uprzednim wyprofilowaniu na nich spadków, stosując do tego
beton lub zaprawę. W celu zabezpieczenia cynku przed niszczeniem pod wpływem niezwiązanego jeszcze
wapna lub cementu, blachę izoluje się warstwą papy lub asfaltu. Wszystkie zagięcia naleŜy wykonywać ze
zwróceniem szczególnej uwagi, aby nie wystąpiło pęknięcie blachy lub odpryśnięcie tynku. Poszczególne
odcinki blach łączy się na rąbki pojedyncze leŜące, na rąbki podwójne stojące lub na zakład szerokości ok. 2 cm
lutowany na całej długości. Zabezpieczenie elewacyjne o szerokości większej niŜ 30 cm wzmacnia się pasem
usztywniającym.
84
Obróbka gzymsów i attyk
a) gzyms, b) attyka
1 – odbój, 2 – kapinos, 3 – gwóźdź, 4 – grzybek, 5 - pas wzmacniający
Rysunek 15
Obróbka podokiennika z odbojem
1 – odbój, 2 - gwóźdź zalutowany
5.2. Rury spustowe
Rury spustowe załoŜyć po wykonaniu elewacji – rury z demontaŜu.
Do krycia blachą moŜna przystąpić po spełnieniu następujących warunków:
-
po sprawdzeniu zgodności wykonania podkładu z dokumentacją techniczną
po stwierdzeniu, Ŝe roboty budowlane zewnętrzne (z wyjątkiem robót, które ze względów technologicznych
powinny być wykonane po ułoŜeniu pokrycia) zostały zakończone i odebrane przez nadzór budowlany
- po oczyszczeniu połaci dachowych ze wszelkich zanieczyszczeń.
Wszystkie zagięcia blach przy wykonywaniu połączeń powinny być tak wykonane, aby nie nastąpiło pęknięcie
materiału lub odpryśnięcie warstwy ochronnej (np. cynku).
Blachy nie naleŜy układać bezpośrednio na betonie, tynku cementowym, cementowo-wapiennym ani na
materiałach zawierających siarkę. JeŜeli istnieje konieczność ułoŜenia blachy na wyŜej wymienionych
podkładach to naleŜy blachę izolować warstwą papy lub innym materiałem izolacyjnym nie powodującym
korozji blachy.
7. OBMIAR ROBÓT
m2 (metr kwadratowy) – dla obróbek blacharskich,
m (metr) – dla rur spustowych,
8. ODBIÓR ROBÓT
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Zamawiającego, jeŜeli
wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
8.1. Podstawa odbioru robót
W czasie odbioru robót sprawdza się:
85
- zgodność robót z dokumentacją techniczną
- zapisy w dzienniku budowy dotyczące odbiorów częściowych i temperatury (dotyczy blach cynkowych)
- stan pokrycia - drogą oględzin
- umocowanie rozstawienia Ŝabek, łapek i języków oraz łączenie i umocowania arkuszy, a takŜe wykonanie i
umocowanie pasów usztywniających.
8.2. Wykonywanie robót blacharskich w zimie
Wszelkie roboty blacharskie moŜna w zasadzie wykonywać w dowolnej temperaturze. Natomiast cięcie blachy,
przygotowywanie elementów do krycia dachu oraz obróbek blacharskich naleŜy dokonywać w pomieszczeniu o
temperaturze powyŜej +5°C.
Powierzchnie, które mają być pokryte lub obrobione blachą powinny być dokładnie oczyszczone ze śniegu i z
lodu.
Zwiększoną uwagę naleŜy zwrócić na lutowanie, podgrzewając bezpośrednio przed tym miejsce lutowania
lampą lutowniczą. Wymagania powyŜsze dotyczą równieŜ wykonywania rynien i rur spustowych z blachy.
NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na ostroŜne obchodzenie się z elementami wykonanymi z blachy cynkowej,
gdyŜ po d wpływem mrozu cynk staje się kruchy. Chodzenie po pokryciu dachowym wykonanym z blachy
cynkowej powinno być ograniczone do minimum i powinno odbywać się w butach o miękkich podeszwach.
Roboty blacharskie wykonane w okresie obniŜonych temperatur naleŜy przejrzeć na wiosnę i naprawić powstałe
braki lub uszkodzenia.
ogólne.
- zakup, transport i składowanie materiału,
- wykonanie i montaŜ obróbek blacharskich,
- montaŜ rur spustowych z demontaŜu,
10.1. Normy (PN i BN) dotyczące wykonywania i odbioru robót pokrywczych.
3. Normy
86
ZgSR-14.01. RENOWACJA BUDYNKU
1. WSTĘP
1.2. Przedmiot ST
związanych z wykonaniem programu renowacji związanych z przebudową budynku sądu w Zgorzelcu
1.3.1. Renowacja elewacji
1.3.2. Renowacja schodów
1.3.3. Renowacja tynków piwnicznych
2. MATERIAŁY
2.1. Renowacja elewacji
Zalecany zgodny z PB.
2.2. Renowacja schodów
2.3. Renowacja tynków piwnicznych
UWAGA! W przypadku wyboru innego systemu renowacji od zalecanego, wszystkie szczegóły dotyczące uŜycia
materiałów uzgadniać z Zamawiającym.
3. SPRZĘT
4. TRANSPORT
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Renowacja elewacji
5.2.1Przygotowanie podłoŜa
W pierwszej kolejności naleŜy usunąć słabe i odspajające lub rozwarstwiające się tynki. Wszystkie ściany umyć
i oczyścić z kurzu i pyłów. Ubytki tynku naleŜy uzupełnić tynkiem nawierzchniowym z wapna trasowego
przeznaczonego do wszystkich podłoŜy mineralnych np. KEIM Deckputz historisch.
Całą strefę cokołową naleŜy pokryć preparatem hydrofobizującym np. KEIM Silangrund.
Uwaga: 4 godz. po naniesieniu powierzchnia powinna być pokryta powłoką malarską
5.2.2.Wykończenia powierzchni tynkowanych.
Pokrycie wszystkich powierzchni jednoskładnikową, solowo-krzemianową farbą podkładową fakturującą
powierzchnie z włóknem szklanym, przeznaczoną do gruntowania trudnych podłoŜy mineralnych – zamyka rysy
włosowate, wyrównuje strukturę podłoŜa np. KElM Soldalit Grob ( z dodatkiem ok. 15 % materiału Keim
Soldalitfixaiv)
Wykonanie warstwy wierzchniej – malowanie tynków farbą na bazie solowo-krzemianowej, farba elewacyjna o
bardzo wysokiej paroprzepuszczalności, zabezpieczająca podłoŜa mineralne przed czynnikami atmosferycznymi.
np. KElM Soldalit nr 9171 ściany, nr 9206 cokół.
Cała elewacja tylna będzie ocieplona w technologii lekkiej-mokrej przy zastosowaniu styropianu gr.10cm i
tynku akrylowego baranek gr.1.5mm np. Terranowa nr R620 ściany, 465D cokół zgodnie z ZgSR- 10.01.
87
5.2.3. Wykończenia powierzchni ceglanych.
Usunięcie uszczelniających nawarstwień korozyjnych z wątków ceglanych umoŜliwiające później prawidłowe
przeprowadzenie impregnacji i hydrofobizacji.
Cegły rozwarstwione o nieodwracalnie zdezintegrowanej strukturze, powinny zostać zastąpione materiałem
historycznym zbliŜonym o dobrych własnościach technicznych.
Po oczyszczeniu elewacji naleŜy dokonać oceny stanu zachowania spoin. Usunięcie nieprawidłowych napraw i
uporządkowanie spoin. Ubytki w spoinie uzupełnić za pomocą suchej konserwatorskiej zaprawy mineralnej ze
spoiwem hydraulicznym np. KEIM Restauro Fuge w kolorze oryginalnym.
Do ochrony całej elewacji ceglanej, przed wnikaniem wód opadowych i wilgoci z powietrza, proponuje się
wykonanie hydrofobizacji przy uŜyciu preparatu np. KEIM Lotexan N
5.5.3. Renowacja tynków piwnicznych
Całość tynków na ścianach zewnętrznych poddać renowacji.
Tynki na tych powierzchniach skuć i odtworzyć w tynkach renowacyjnych np. Keim Porosan zgodnie z
wymaganiami WTA. Technologia będzie uzaleŜniona od stopnia zasolenia.
Usunąć zasolony tynk do ok. 80 cm ponad granicę widocznych uszkodzeń (bardzo waŜne!) aŜ do muru nośnego.
Gruz natychmiast usunąć z placu budowy. Skruszałe fugi usunąć do głębokości co najmniej 2 cm, skruszałe
kamienie wymienić na nowe. Mur dokładnie oczyścić na sucho (np. szczotką stalową), pył usunąć.
W przypadku słabo chłonącego podłoŜa nanieść w formie siatki np. KEIM-Porosan Trass Zementputz (obrzutka
przekrywająca 50 % podłoŜa, tynk trasowo – cementowy stosowany jako natryskowy poprawiający
przyczepność i ochronny w przyziemnej części budynków. ZuŜycie teoretyczne – ok. 5 kg / m2. Mur powinien
być jednak widoczny.
Zagłębienia, dziury oraz silne nierówności wypełnić bądź wyrównać materiałem np. KEIM-Porosan
Ausgleichsputz- wyrównujący tynk trasowy o duŜej wytrzymałości z wapnem trasowym i piaskiem
dolomitowym przeznaczony do wilgotnych, zasolonych murów. Posiada certyfikat WTA.
Następnie nanieść np. KEIM-Porosan Trass-Sanierputz (tynk renowacyjny) w dwu warstwach kaŜda po
minimum 10 mm grubości, przy czym całkowita grubość powinna wynieść nie więcej niŜ 40 mm. Tynk
hydrauliczny szerokoporowy z wapnem trasowym o duŜej wytrzymałości, przeznaczony do wilgotnych
zasolonych murów, stosowany wewnątrz i na zewnątrz budynku. Posiada certyfikat WTA.
ZuŜycie – ok. 27,0 kg / m2 przy grubości warstwy 2 cm.
Działanie tynku renowacyjnego jest następujące:
Woda wraz z rozpuszczonymi solami przeniesiona jest ku powierzchni muru, tu napotyka na swej drodze
porowaty tynk, w którego strukturze następuje krystalizacja soli, nie powodując jednak uszkodzeń. Dzięki
dobrej przepuszczalności pary wodnej migruje dalej, nie pozostawiając na tynku wilgotnych plam. Niskie
przewodnictwo kapilarne oznacza z kolei duŜą wodoszczelność tu zabezpieczenie przed wodą opadową.
Tynki szerokoporowe naleŜy pokrywać farbami o bardzo wysokiej paroprzepuszczalności. Jest to warunek
konieczny dla prawidłowego działania tynku renowacyjnego
Pokrycie wszystkich powierzchni jednoskładnikową, silikatową farbą podkładową fakturującą powierzchnie z
włóknem szklanym, przeznaczoną do gruntowania trudnych podłoŜy mineralnych – zamyka rysy włosowate,
wyrównuje strukturę podłoŜa np. KElM Granital Grob , zuŜycie ok. 0,25kg m2.
5.5.4. Wykonanie warstwy wierzchniej – malowanie tynków farbą na bazie silikatowej w ustalonej kolorystyce.
Farba elewacyjna o bardzo wysokiej paroprzepuszczalności, zabezpieczająca podłoŜa mineralne przed
czynnikami atmosferycznymi. np. KElM Granitol (zuŜycie ok.0,18kg/m2) w kolorystyce wg PB- elewacje.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST BOL-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
Badania jakości robót w czasie ich realizacji naleŜy wykonywać zgodnie z wytycznymi właściwych WTWOR
oraz instrukcjami zawartymi w Normach i Aprobatach Technicznych dla materiałów i systemów
technologicznych.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST BOL-00.00. Roboty budowlane – wymagania ogólne.
7.2. Jednostki obmiarowe
m2 powierzchni renowacyjnej
8. ODBIÓR ROBÓT
88
ogólne.
- reperację podkładów uszkodzonych w trakcie robót,
- wykonanie renowacji,
- pielęgnowanie i zabezpieczenie wykonanych robót,
- transport poziomy na przeciętne odległości oraz transport pionowy na wysokość do 18 m,
- oczyszczenie miejsca pracy i odniesienie pozostałych materiałów i odpadów na miejsce składowania,
10.1. Normy
1.Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych (MGPiB i ITB – Arkady, Warszawa
1989).
3. Normy
89
SPECYFIKACJE TECHNICZNE WYKONANIA
I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH
SZG .IE.01 INSTALACJE ELEKTRYCZNE
kod CPV:
DZIAŁ
GRUPA
45000000-0
45300000-0
KLASA
45310000-0
ROBOTY BUDOWLANE
ROBOTY W ZAKRESIE
INSTALACJI BUDOWLANYCH
ROBOTY W ZAKRESIE INSTALACJI
ELEKTRYCZNYCH
KATEGORIA 45311000-0 ROBOTY W ZAKRESIE PRZEWODÓW
KATEGORIA 45312000-7
KATEGORIA 45314000-1
INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH ORAZ
OPRAW OŚWIETLENIOWYCH
INSTALOWANIE SYSTEMÓW
ALARMOWYCH I ANTEN
INSTALOWANIESY SPRZĘTU
TELEKOMUNIKACYJNEGO
Nazwa inwestycji : Rement budynku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu
Adres inwestycji : Zgorzelec , ul. Armii Krajowej 104.
Inwestor :
Sąd Rejonowy w Zgorzelcu
Projektant :
mgr inŜ. Adam Szewczyk
Nr upr.: 82/DOŚ/04
ws z el k i e
pr a wa
zas t r ze Ŝ on e
1
SPIS TREŚCI
1
1.1
2.
3.
4.
5.
5.1
5.2
5.3
5.4
6.
7
8
8.1
8.2
9
Wstęp
Przedmiot specyfikacji
Wymagania dotyczące właściwości wyrobów i materiałów
Wymagania dotyczące sprzętu i maszyn
Wymagania dotyczące środków transportu
Wymagania dotyczące wykonania robót elektrycznych
Zakres robót elektrycznych
Sieć strukturalna
Roboty przygotowawcze
Zasady wykonywania robót instalacyjno-montaŜowych
Kontrola , badania oraz odbiór wyrobów i robót elektrycznych
Wymagania dotyczące obmiaru wykonanych robót
Wymagania dotyczące odbioru wykonanych robót
Odbiór robót elektrycznych
Odbiór i pomiary sieci strukturalnych
Dokumenty odniesienia
3
3
3
8
8
9
9
11
12
12
13
14
15
15
16
17
2
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot i zakres specyfikacji
Niniejszy tom specyfikacji obejmuje wymagania wykonania i odbioru robót elektrycznych dla
zadania: Rement budynku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu
Zakres robót elektrycznych:
−
−
−
−
−
−
−
−
Wymiana rozdzielnicy głównej
Połączenia wyrównawcze
Instalacje silnoprądowe
Sieć strukturalna
Instalacja sygnalizacji włamania
Instalacja sygnalizacji poŜaru
Instalacja telewizyjna
instalacja oddymiania
telewizja dozorowa
−
2. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI WYROBÓW I MATERIAŁÓW
Materiałami stosowanymi do wykonania robót będących tematem niniejszej specyfikacji są:
- POŁĄCZENIA WYRÓWNAWCZE
Lp.
Nazwa
Jm
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
bednarka ocynkowana 40x5mm
blacha ołowiana
uchwyty
śruby stalowe z nakrętkami i podkładkami
osłony przewodów
złącza kontrolne
Przewód miedziany LY Ŝo 6 mm2, 750 V
Przewód miedziany LYŜo 16 mm2, 750 V
Kołki rozporowe z tworzywa sztucznego
materiały pomocnicze
m
kg
szt
kg
szt
szt
m
m
szt
-
Ilość
INSTALACJE SILNOPRĄDOWE
Lp.
Nazwa
Jm
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
wazelina techniczna
klej szybkoschnący
taśma dwustronnie klejąca
piasek do betonów
cement portlandzki CEM 1
ciasto wapienne (wapno gaszone)
zaprawa
R0ZDZIELNICA RK WG PROJEKTU
R0ZDZIELNICE R1 DO R6 WG PROJEKTU
wentylatory wyciągowe kanałowe z wyłącznikiem czasowym
E4- Oprawa do świetlówek wnętrzowa 2x36W z rastrem prostym , - statecznik
elektroniczny (RUBIN PLUS 2x36W SLA EVG)
E9- Oprawa do świetlówek wnętrzowa 2x58W z rastrem parabolicznym , -
kg
kg
m
m3
t
m3
m3
szt
szt
szt
szt
12.
Ilość
szt
3
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
41.
42.
43.
44.
45.
46.
47.
48.
49.
50.
51.
52.
53.
54.
55.
56.
57.
58.
59.
60.
61.
62.
statecznik elektroniczny (RUBIN PLUS 2x58W PPAR EVG)
E10- Oprawa do świetlówek wnętrzowa 2x36W z rastrem parabolicznym , statecznik elektroniczny (RUBIN PLUS 2x36W PPAR EVG)
E11- Oprawa do świetlówek wnętrzowa 2x36W z rastrem prostym , - statecznik
elektroniczny , moduł awaryjny3h (RUBIN PLUS 2x36W SLA EVG AWA3h)
E12- Oprawa do świetlówek rastrowa 4x18W z rastrem parabolicznym , - ,
(RUBIN PLUS 4x18W PPAR EVG)
E8-Oprawy oświetlenia awaryjnego, oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa
ASH-8 -czas świecenia 2h <MAWEL>
E5- Oprawa świetłówkowa zamknięta 2x36W (METEOR Z KLOSZEM
MLECZNYM 2x36W)
E6- Oprawa świetłówkowa IP65 2x36W (NEPTUN IP65 kompensowany)
E7- Oprawa świetłówkowa zamknięta 2x36W z modułem awaryjnym 3h
(METEOR Z KLOSZEM MLECZNYM 2x36W AWA)
E1 - OPRAWA ZEWNĘTRZNA ŚCIENNA WANDALOODPORNA (PUAMA
75W E27 BIAŁA Z ŚWIETL. KOMAKTOWĄ 95 )
E2 plafonira ścienna i sufitowa z świtełówką kompaktową (AMETYST 1x21
OPAL Z ŚWIETL. TC-2DEL )
E3 plafonira ścienna i sufitowa z świtełówką kompaktową (AMETYST 1x28
OPAL Z ŚWIETL. TC-2DEL )
E14 plafoniera ścienna i sufitowa z świtełówką kompaktową (AMETYST 2x25
OPAL E14 Z ŚWIETL. KOMPAKT )
klosze
zapłonniki
Lampa fluorescencyjna TLD 36W/830 SUPER 80 NEW GENERATION
Przycisk podtynkowy "ŚWIATŁO", - WPt-6H
Łącznik klawiszowy podtynkowy 10 A, 250 V,1 biegunowy WPt-1H
Łącznik klawiszowy podtynkowy 10 A, 250 V,1 biegunowy IP44 (LIP1000H)
Łącznik klawiszowy podtynkowy 10 A,250 V,świecznikowy WPt-2H
Łącznik klawiszowy podtynkowy 10 A,250 V,świecznikowy IP44 (LIP-5000H)
Łącznik klawiszowy podtynkowy 10 A, 250 V,schodowy ,WPt-5H
Gniazdo wtyczkowe podtynkowe 2x2P+Z,10/16A,250V,(GPW-220PH)
Gniazdo wtyczkowe podtynkowe 2P+Z,10/16A,250V,PT IP44 (GPW-132PH)
Gniazdo wtyczkowe 16A,wodoodporne stałe 3P+N+PE nf
Puszka podtynkowa okrągła uniwersalna PO-80 z pokrywą
Puszka z tworzywa podtynkowa okrągła końcowa, PK-60
puszki 85x105 puste
odgałęźniki bryzgoszczelne
Płytki odgałęźne 4-torowe 4 mm2
Rura elektroinstalacyjna PVC gładka,sztywna typu RL37
Rura inst.karbowana typu RVKLn 23mm
Rura elektroinstalacyjna PVC gładka,bardzo lekka typu RB47
Rura instalacyjna gładka RB 20 mm
złączki
Kanały instalacyjne z PVC - duŜe KIO 13060.1
Listwa elektroinstalacyjna z PVC,naścien. LN 32.15
opaski kablowe typu Oki
Przewód kabelkowy miedziany YDY 4x1,5; 750 V
Kabel elektroenergetyczny aluminiowy YAKXS 5x50; 0,6/1kV
Kabel elektroenergetyczny miedziany YKY 5x16; 0,6/1 kV
łącznik
Kołki rozporowe z tworzywa sztucznego
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
m
m
m
m
m
szt
m
m
szt
m
m
m
m
m
m
m
m
szt
szt
4
Lp.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
-
SIEĆ STRUKTURALNA
Nazwa
Gniazdo 2x RJ45 KAT 5+ kompletne
Ikona opisowa
PRZEŁĄCZNIK 24 PORTY
UPS LAN PRO 20-33 (DO PRACY RÓWNOLEGŁEJ)
Patch Panel 24RJ45
PANEL Z WIESZYKAMI
WIESZAKI BOCZNE
wazelina techniczna
piasek do betonów
Kabel stanowiskowy STP RJ45
KLIMATYZATOR - MOC CHŁODNICZA 3 kW
R0ZDZIELNICE R1 DO R6 WG PROJEKTU
obuduwa wnękowa
Gniazdo Mosaic 45 3x2P+Z typ 741 85
Ramka potrójna
złączki
listwa elektroinstalacyjna
opaski kablowe typu Oki
Przewód STP 4x2x0,5 cat. 5+
Kabel elektroenergetyczny miedziany YKY 3x16; 0,6/1 kV
łącznik
kołki rozporowe plastykowe
Listwa zasilająca do montaŜu w szafie 19''5X230V
Zaślepka dna szafy z perforacją
Półka na osprzęt gł. 450
Szafa 36U
Dach szafy z WENTYLATOREM
PATCH PANEL TELEFONICZNY 50RJ45
Jm
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
kg
m3
t
m3
szt
szt
szt
szt
szt
szt
m
szt
m
szt
m
m
m
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
zł
Ilość
INSTALACJA SYGNALIZACJI WŁAMANIA
Lp.
Nazwa
Jm
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
MODUŁ ROZSZERZEŃ ISTNIEJĄCY
CENTRALA ISTNIEJĄCA
Karta rozszeŜeń 8 linii
OBUDOWA DO EKPANDORÓW
SYGNALIZATOR WEWNĘTRZNY KPE 6693W
PRZEWÓD YTDY 8x0,5 mm
PRZEWÓD YTDY 8x0,8 mm
piasek do betonów
AKUMULATOR śELOWY
KLAWIATURA LCD
Rura instalacyjna gładka RB 20 mm
złączki
szt
szt
szt
szt
szt
m
m
m3
t
m3
szt
szt
m
szt
5
15.
16.
17.
18.
-
kołki rozporowe plastykowe
Czujka podczerwieni pasywnej - ISTNIEJĄCA
Czujka podczerwieni pasywnej ST 301D
szt
szt
szt
INSTALACJA SYGNALIZACJI POśARU
Lp.
Nazwa
Jm
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
kołek rozporowy fi 6
POLON 4200 Centrala sygnalizacji poŜarowej (4*64 adresów)
akumulator 7Ah 12V (Europower)
G-40 Gniazdo do czujek szeregu 4040
DUR-4043 Optyczna czujka dymu z izolatorem zwarć (Polon-Alfa)
WZ-31 Wskaźnik zadziałania
ROP-4001 Ręczny ostrzegacz poŜaru - adresowalny, z izolatorem
zwarć (Polon-Alfa)
Czujka wielosensorowa i nadmiarowo róŜniczkowo (TUP)
kołek rozporowy fi 10/180
SAL 4001 Wewnętrzny sygnalizator akustyczny
PIP-1A Puszka instalacyjna do montaŜu sygnalizatorów SA-K
przewód YnTKSYekw 2x2x0,8
przewód YnTKSYekw 2x2x0,8
złączki do rur RB28
Rura instalacyjna gładka RB 28 mm (Polam-Suwałki)
listwa elektroinstalacyjna Legrand 20x12,5 (Fael-Legrand)
łączniki (róŜne) 20x12,5 (Fael-Legrand)
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
Lp.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
szt
szt
szt
szt
m
m
szt
m
m
szt
TELEWIZJA DOZOROWA
Nazwa
Uchwyt US-1
wtyk F
gniazdo BNC
złączka przelotowa 2F
rura termokurczkiwa
wtyk jack zasilania kamery
kamera LTC z obiektywem z automatyczną przysłoną, w obudowie
Zasilacz AC/DC 230/12V 3A
płyta montaŜowa metalowa Legrand
złaczka bezpiecznikowa ZUB1-2,5 (Simet)
zwieracze ZW21/T11 (Simet)
złączka ochronna ZUO1-4 (Simet)
płytka krańcowa typ 910 (Simet)
przekładka typ 911 (Simet)
bezpiecznik aparatowy zwłoczny 5x20 I=0,63A
kabel zasilający napięcia rezerwowanego
Kabel koncentryczny RG-59 (Technokabel)
Listwa montaŜowa TH-35(l=1000mm)
złaczka połączeniowa ZUG1-2,5 (Simet)
Rura elektroinstalacyjna PVC gładka,bardzo lekka typu RB20
złączki
Jm
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
szt
m
szt
szt
szt
m
szt
Ilość
6
25.
26.
27.
28.
Przewód miedziany oponowy OMY 2x0,50; 500 V (Technokabel)
spoiwo cynowo-ołowiowe LC-60 z topnikiem TLR 157
Kołek kotwiący fi 10mm, długości 150mm
m
kg
szt
zł
Materiały powinny być, takie, jak określono w specyfikacji, bądź podobne, o ile zatwierdzone
zostaną przez Inspektora nadzoru.
Składowanie materiałów
Materiały, aparaty, urządzenia elektryczne i maszyny elektryczne naleŜy przechowywać w
pomieszczeniach zamkniętych przystosowanych do tego celu, suchych, przewietrzanych i
oświetlonych.
Rury instalacyjne sztywne z tworzyw sztucznych naleŜy przechowywać w pomieszczeniach
zamkniętych w temperaturze nie niŜszej niŜ –15 ºC i nie wyŜszej niŜ 25 ºC – w wiązkach
odpowiednio gęsto wiązanych z dala od urządzeń grzewczych. Rury instalacyjne karbowane z
tworzyw sztucznych naleŜy przechowywać w sposób jak wyŜej, lecz w kręgach zwijanych
związanych sznurkiem, co najmniej w trzech miejscach. Taśmy izolacyjne naleŜy przechowywać w
pomieszczeniach suchych i chłodnych.
Składowanie kabli powinno być zgodne z warunkami:
kable w czasie składowania powinny się znajdować na bębnach, dopuszcza się składowanie
krótkich odcinków w kręgach w sposób uniemoŜliwiający uszkodzenie izolacji,
bębny z kablami powinny być ustawione na utwardzonym terenie na krawędziach tarcz, a kręgi
ułoŜone poziomo,
końce kabli powinny być zabezpieczone przed wilgocią.
3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU I MASZYN
Ogólne wymagania dotyczące stosowania sprzętu podano w ST BOL-00.00.. - Wymagania ogólne.
Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje
niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt uŜywany do robót powinien być
zgodny z ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać pod względem typów i ilości wskazaniom
zawartym w ST lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym przez Inwestora; w przypadku
braku ustaleń w takich dokumentach sprzęt powinien być uzgodniony i zaakceptowany przez
Inwestora.
JeŜeli dokumentacja projektowa lub ST przewidują moŜliwość wariantowego uŜycia sprzętu przy
wykonywanych robotach, Wykonawca powiadomi Inwestora o swoim zamiarze wyboru i uzyska jego
akceptację przed uŜyciem sprzętu. Wybrany sprzęt, po akceptacji Inwestora, nie moŜe być później
zmieniany bez jego zgody.
Liczba i wydajność sprzętu będzie gwarantować przeprowadzenie robót, zgodnie z zasadami
określonymi w dokumentacji projektowej, ST i wskazaniach Inwestora w terminie przewidzianym
umową.
Sprzęt będący własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma być utrzymywany w
dobrym stanie i gotowości do pracy. Będzie on zgodny z normami ochrony środowiska i przepisami
dotyczącymi jego uŜytkowania.
Wykonawca dostarczy Inspektorowi Nadzoru kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie
sprzętu do uŜytkowania, tam gdzie jest to wymagane przepisami.
Jakikolwiek sprzęt, maszyny, urządzenia i narzędzia nie gwarantujące zachowania warunków
umowy, zostaną przez Inwestora zdyskwalifikowane i nie dopuszczone do robót.
4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU
Środki i urządzenia transportowe powinny być odpowiednio przystosowane do transportu
materiałów, elementów, konstrukcji, urządzeń itp. niezbędnych do wykonywania danego rodzaju
7
robót elektrycznych. W czasie transportu naleŜy zabezpieczyć przedmioty w sposób zapobiegający
ich przemieszczaniu i uszkodzeniu.
Załadowanie i wyładowanie konstrukcji, urządzeń, maszyn itp. o duŜej masie lub znacznym
gabarycie naleŜy przeprowadzać za pomocą dźwigów lub posługując się pomostem -pochylnią.
Przemieszczanie w magazynie lub na miejscu montaŜu cięŜkich urządzeń, które nie mają kół
jezdnych, naleŜy wykonać za pomocą wózków lub rolek.
Przy przewozie i transporcie materiałów, elementów, konstrukcji, urządzeń, maszyn itp. za pomocą
dźwigów oraz na pochylniach naleŜy przestrzegać aktualnych przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy, a przy załadunku, transporcie i wyładunku ręcznym — aktualnych przepisów dotyczących
ręcznego przenoszenia cięŜarów.
W czasie transportu, załadunku i wyładunku oraz składowania aparatury elektrycznej i urządzeń
rozdzielczych naleŜy przestrzegać zaleceń wytwórców, a w szczególności:
transportowane urządzenia zabezpieczyć przed nadmiernymi drganiami i wstrząsami oraz
przesuwaniem się wewnątrz ładowni; na czas transportu naleŜy z przewoŜonych urządzeń
zdemontować, odpowiednio zabezpieczyć i przewozić oddzielnie czułe przyrządy pomiarowe,
aparaturę rejestrującą, przekaźniki do elektroenergetycznej automatyki zabezpieczeniowej, komory
gasikowe oraz inną aparaturę mniej odporną na wstrząsy i drgania,
aparaturę i urządzenia ostroŜnie załadowywać i zdejmować, nie naraŜając ich na uderzenia, ubytki
lub uszkodzenia powłok lakierniczych, osłon blaszanych, zamków itp.,
przy transporcie wyłączników i transformatorów naleŜ stosować się do zaleceń producenta, co do
sposobu mocowania lin; transport (załadunek, wyładunek) członów celek (elementów urządzeń
rozdzielczych) powinien odbywać się, za pomocą lin mocowanych w węzłach spawanej konstrukcji
szkieletowej; chwytanie linami za elementy oszynowania, aparaty lub poprzeczki konstrukcji poza
punktami węzłowymi jest niedopuszczalne.
Zaleca się dostarczanie urządzeń i ich konstrukcji oraz aparatów na stanowiska montaŜu
bezpośrednio przed montaŜem, w celu uniknięcia dodatkowego transportu wewnętrznego z
magazynu budowy. Dotyczy to szczególnie duŜych i cięŜkich elementów.
Transport kabli naleŜy dokonać z zachowaniem warunków:
kable naleŜy przewozić na bębnach, dopuszcza się przewoŜenie kabli w kręgach jeŜeli masa kręgu
nie przekroczy 80 kg, a temperatura otoczenia jest wyŜsza niŜ +5ºC, przy czym wewnętrzna
średnica kręgu nie powinna być mniejsza niŜ 40-krotna średnica kabla,
zaleca się przewoŜenie bębnów z kablami na specjalnej przyczepie, dopuszcza się przewoŜenie
bębnów z kablami na skrzyniach samochodów cięŜarowych lub przyczep,
bębny z kablami przewoŜone na skrzyniach samochodu powinny być ustawione na krawędzi tarcz,
a tarcze bębnów powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem po dnie skrzyni samochodu,
kładzenie bębnów z kablami w skrzyni samochodu płasko jest zabronione, kręgi kabla naleŜy
układać poziomo,
zabronione jest przebywanie osób w skrzyni samochodu w czasie przewoŜenia bębna z kablami,
umieszczenie i zdejmowanie bębnów z kablami ze skrzyni samochodu zaleca się wykonać przy
pomocy dźwigu,
swobodne staczanie bębnów z kablami ze skrzyni samochodu oraz zrzucanie kręgów kabli jest
zabronione.
Przy ruchu po drogach publicznych pojazdy muszą spełniać wymagania przepisów ruchu
drogowego tak pod względem formalnym jak i rzeczowym.
Wykonawca będzie usuwać na bieŜąco, na własny koszt, wszelkie zanieczyszczenia spowodowane
jego pojazdami na drogach publicznych oraz dojazdach do terenu budowy.
5. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYKONANIA ROBÓT ELEKTRYCZNYCH
5.1. Zakres robót elektrycznych
Rozdzielnice główne
Rozdzielnice główna RG wykonać wg projektu .. Z rozdzielnic wyprowadzone będą wszystkie wlz
dla zasilania rozdzielnic piętrowych , oraz zasilanie układy wentylacji poŜarowej z przed
wyłączników poŜarowych.
PoŜarowy wyłącznik prądu, oświetlenie awaryjne
8
W projektowanych budynkach będą zamontowany przycisk p-poŜ. – przy drzwiach wejściowych.
Oświetlenie awaryjne realizowane będzie przy pomocy lamp z modułem zasilania awaryjnego.
Dodatkowo zamontowane będą oprawy awaryjne z piktogramem określającym kierunek ewakuacji.
Ochrona przed przepięciami
W rozdzielnicy głównej RG i rozdzielnicach piętrowych zaprojektowano ochronniki
przeciwprzepięciowe o poziomie ochrony 1 kV, 40kA.
Prowadzenie przewodów
Rozprowadzenie energii po budynkac odbywa się wewnętrznymi liniami zasilającymi (wlz-tami)
wychodzącymi z rozdzielnicy głównej RG.. Rozdział energii elektrycznej w budynku odbywa się za
pośrednictwem rozdzielnic piętrowych.
Główne ciągi przewodów w korytarzu na poziomie parteru układać nad stropem podwieszonym w
korytkach kablowych. Pionowe odcinki przewodów wykonać w pionach rurowych elektrycznych.
Instalacja światła i gniazd wtyczkowych
W pomieszczeniach projektowanego budynku przewidziano oświetlenie fluoresscencyjne. Typy
opraw dobrano odpowiednio do charakteru pomieszczeń i podano na rzutach poszczególnych
poziomów budynku
. Zastosowane oprawy winny posiadać wymagane prawem niezbędne dopuszczenia i certyfikaty.
Instalacja oświetlenia ewakuacyjnego
Oświetlenie ewakuacyjne zaprojektowano na drogach komunikacyjnych, na korytarzach i klatkach
schodowych. Oprawy oświetlenia ewakuacyjnego będą wyposaŜone we własne źródła napięcia o
czasie pracy 2 h z oznaczeniem kierunku wyjścia
Instalacja gniazd wtykowych
Instalację gniazd wtyczkowych 230 V naleŜy wykonać przewodami kabelkowymi typu YDYpŜo 3 x
2,5 mm2 pod tynkiem.
Stosować osprzęt wtynkowy w pomieszczeniach suchych, a w pomieszczeniach sanitarnych oraz
gospodarczych szczelny.
Układ sieci – ochrona od poraŜeń prądem elektrycznym
Zasilanie budynku ze stacji transformatorowej w układzie TNC. Wszystkie obwody w budynku
wykonane będą w układzie TN-S, punktem rozdziału będzie zacisk PEN w złączach kablowych
głównej RG.
Dodatkową ochronę przed poraŜeniem stanowić będzie samoczynne wyłączenie za pomocą
wyłączników szybkich i róŜnicowoprądowych o prądzie wyzwolenia 30 mA.
Instalacja połączeń wyrównawczych
W pomieszczeniu rozdzielni głównej naleŜy wykonać główną szynę wyrównawczą GSU, szynę
połączyć z uziomem instalacji odgromowej oraz z zaciskiem ochronnym rozdzielnicy RG.
Do szyn wyrównawczych przyłączyć:
Rurę wodociągową zasilającą budynek.
Dostępne przewodzące elementy konstrukcyjne budynku.
Inne przewodzące elementy budynku.
Piony instalacji c.o. ciepłej wody itp.
Przewodzące elementy kanałów wentylacyjnych.
Przy wykonaniu instalacji wodnych w sanitariatach z materiałów przewodzących, naleŜy wykonać
miejscowe połączenia wyrównawcze.
Instalacja sygnalizacji alarmowej poŜaru
9
Na korytarzach projektowanego budynku zaprojektowano ręczne ostrzegacze poŜaru (ROP)
oraz sygnalizatory dźwiękowe. Instalację SAP zaprojektowano na bazie centrali POLON 4200.
Zastosowano sygnalizatory SAL4001 z gniazdami typu G-40
- optyczne czujki dymu, - ręczne ostrzegacze poŜaru , Ręczne ostrzegacze poŜaru montować na
wysokości ok. 1,4 m. od poziomu podłogi. Czujki montować na suficie.
Sposób wykonania instalacji SAP
Instalację SAP wykonać kablami typu YnTKSYekw 1 x 2 x 0,8 mm2 w powłoce czerwonej z
poliwinitu oponowego samogasnącego.
W miejscach, gdzie będą zainstalowane ostrzegacze poŜaru naleŜy pozostawić wolne końce
przewodów na długości ok. 0,3 m.
Przy wprowadzeniu do centrali pozostawić wolne końce przewodów długości 1 m.
Przewody prowadzić w rurkach RVS 22 pod tynkiem.
Przy pionowych przejściach między piętrami naleŜy wykonać przepusty rurowe. Nie dopuszczalne
jest prowadzenie przewodów SAP z przewodami innych instalacji we wspólnych rurach, listwach i
przepustach.
Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na zachowanie dopuszczalnych odległości, zgodnie z
obowiązującymi przepisami, pomiędzy przewodami instalacji poŜarowej a przewodami innych
instalacji, zwłaszcza instalacji elektroenergetycznej i odgromowej.
Okablowanie sytemu wentylacji oddymiającej
Okablowanie wykonać kablami typu YnTKSYekw 2 x 2 x 0.8 mm2 w powłoce czerwonej z poliwinitu
oponowego samogasnącego.
W miejscach, gdzie będą zainstalowane przyciski alarmowe i czujka dymu naleŜy pozostawić wolne
końce przewodów na długości ok. 0,3 m.
Przy wprowadzeniu do centrali pozostawić wolne końce przewodów długości 1 m.
Przewody prowadzić w rurkach RVS 22 pod tynkiem.
Przy pionowych przejściach między piętrami naleŜy wykonać przepusty rurowe. Nie dopuszczalne
jest prowadzenie przewodów
z przewodami innych instalacji we wspólnych rurach, listwach i przepustach.
Wymagania szczegółowe wg dokumetacji montowanego systemu oddymiania uzgodnić z dostawcŜ
systemu
System sygnalizacji włamaniowej
W projekcie przewidziano wykonanie systemu sygnalizacji włamania .
Koncepcję systemu przedstawiono w projekcie . Szczegóły wykonawcze dostosować do faktycznie
montowanego systemu .
Instalacja telewizyjna.
W skład instalacji wejdą:
Zespół wzmacniająco rozdzielczy AZART .
gniazda abonenckie przelotowe i zakończeniowe
okablowanie w rurach instalacyjnych.
System telewizji dozorowej
W skład systemu wejdą:
10
-
kamery CCD kolor wraz obietywami wspornikami i obudowami .
system komputerowy z kartami wizyjnymi i rejesracją cyrową
okablowanie.
zasilanie awaryjne
5.2 Sieć strukturalna
Instalację okablowania strukturalnego obsługuje Główny Punkt Dystrybucyjny
Główny Punkt Dystrybucyjny zlokalizowany na pierwszym piętrze budynku w pomieszczeniu
serwerowni. Fizycznie stanowi szafa 36 U 19” 600x800, ustawiona na cokole o wysokości 100mm
•
Okablowanie poziome w części zaprojektowanej na systemie modularnym ma być prowadzone
ekranowanym kablem typu STP
•
Wszystkie elementy pasywne składające się na okablowanie strukturalne muszą być oznaczone
nazwą lub znakiem firmowym tego samego producenta okablowania i pochodzić z jednolitej
oferty reprezentującej kompletny system w takim zakresie, aby zostały spełnione warunki
niezbędne do uzyskania certyfikatu gwarancyjnego w/w producenta.
Infrastrukturę kablową naleŜy wykonać w oparciu o kompletny system jednego producenta. Ze
względu na bezpieczeństwo transmisji oraz w celu zminimalizowania oddziaływania zakłóceń
szczególnie w miejscach duŜego natęŜenia kabli transmisyjnych i nakładania się róŜnych instalacji
prądowych, projekt przewiduje budowę okablowania poziomego w wersji ekranowanej. Spełnienie
postulatów kompatybilności elektromagnetycznej, a więc zwiększenie odporności systemu
informatycznego na zakłócenia elektromagnetyczne oraz ograniczenie emisji zakłóceń do
środowiska zewnętrznego znacząco zwiększa bezpieczeństwo transmisji danych.
System powinien zostać wykonany zgodnie z obowiązującymi normami ISO/IEC 11801 drugie
wydanie (wrzesień 2002) lub najnowszą Polską Normą tj. PN-EN 50173-1: 2004
Minimalne wymagania elementów okablowania strukturalnego to Kategoria 5+ (komponenty)/ Klasa
E (wydajność całego systemu) oraz gniazdo RJ45 jako interfejs końcowy dla połączeń na
ekranowanej skrętce miedzianej 4 parowej.
Aby zagwarantować uŜytkownikowi rzeczywiste i powtarzalne parametry wymagane jest na etapie
oferty przedstawienie odpowiednich certyfikatów wydanych przez niezaleŜne laboratoria
uwzględniające najnowszą metodę kwalifikacji komponentów sieciowych.
Siec telefoniczna
Z centrali telefonicznej do szafy dystrybucujnej naleŜy doprowadzić łącza kablami nieekranowanymi
(UTP) 100-parowymi kategorii 3 .. Kabel rozszyć na panelach telefonicznych.
Dźwigowa łączność intercomowa
Dla potrzeb łączności intercomowej kabin dźwigowych z monitoringiem ułoŜyć kable
strukturalne do maszynowni dźwigów. Urządzenia będą dostarczone przez dostawcę dźwigów
Instalacja zasilająca sprzęt komputerowy (instalacja dedykowana)
Zasilanie szaf
wszystkich gniazd dedykowanych „DATA” wykonać z rozdzielnicy RGK
(serwerownia ) i wydzielonych tablic piętrowych oznaczonych „RK0 ....RK5” .
punkt przyłączeniowy komputera składa się z gniazd 230 V/Z (kodowane typu DATA legrand )
Instalacja będzie prowadzona w rurach i korytkach kablowych, w pomieszczeniach instalacja
powinna być prowadzona p/t.
W pomieszczeniach instalacje prowadzić na wysokości 10-25 cm. Instalację gniazd dedykowanych
naleŜy wykonać przy pomocy przewodów YDYpŜo 3 x 2,5 mm2
Zasilanie awaryjne z zasilaczy UPS zlokalizowanych w pomieszczeniu serwerowni.
11
5.3 Roboty przygotowawcze
Wykonawca robót elektromontaŜowych moŜe przystąpić do montaŜu aparatury i urządzeń dopiero
po otrzymaniu od Inwestora potwierdzenia, Ŝe roboty budowlane zostały zakończone i odebrane
zgodnie z obowiązującymi ST cz. budowlanej. Przed przystąpieniem do montaŜu rozdzielnic naleŜy
sprawdzić zgodność robót budowlanych z rozwiązaniem elektrycznym. W szczególności naleŜy
zwrócić uwagę na właściwe wykonanie kanałów, szachtów i przepustów.
5.4 Zasady wykonania robót instalacyjno-montaŜowych
MontaŜ urządzeń naleŜy wykonać zgodnie z instrukcją montaŜu dostarczoną wraz z urządzeniem
oraz wymaganiami podanymi w niniejszym rozdziale. Przed przystąpieniem do montaŜu urządzeń
przykręcanych na konstrukcjach wsporczych (nośnych) dostarczanych oddzielnie, naleŜy
konstrukcje te mocować do podłoŜa w sposób podany w dokumentacji lub wynikający z technologii
montaŜu danego urządzenia.
W przypadku mocowania konstrukcji za pomocą kotew osadzonych w betonie montaŜ urządzeń na
takich konstrukcjach moŜna wykonać po stwardnieniu betonu. Niezbędne przepusty i kotwy (śruby)
do mocowania osłon przewodów, dochodzących do urządzeń, zaleca się mocować przed montaŜem
tych urządzeń. Nie dotyczy to rur mocowanych w osłonach urządzeń.
Przy prowadzeniu przez przepusty obwodów prądu przemiennego wykonanych przewodami
jednoŜyłowymi naleŜy:
w przepustach z materiałów ferromagnetycznych prowadzić wszystkie przewody jednego obwodu
(fazowe i neutralny) w jednym przepuście (rurze);
w przypadku prowadzenia kaŜdego przewodu w oddzielnym przepuście stosować rury z materiału
niemagnetycznego lub elementy dzielone izolowane magnetycznie od siebie.
Szafy i tablice rozdzielcze naleŜy ustawiać na kształtownikach związanych z podłoŜem w toku prac
budowlanych. Po ustawieniu ramę dolną urządzenia przykręcić do tych kształtowników.
W przypadku ustawienia urządzeń bezpośrednio na podłoŜu, w którym zostały wykonane
zagłębienia pod kotwy, naleŜy umieścić śruby kotwiące w przewidzianych do tego celu otworach w
konstrukcji urządzenia, załoŜyć podkładki i nakrętki, a następnie zalać śruby betonem; po
stwardnieniu betonu nakrętki na śrubach kotwiących naleŜy dokręcić do oporu.
W przypadku ustawiania lekkich urządzeń bezpośrednio na podłoŜu, przewidywanych do
mocowania za pomocą kołków rozporowych, naleŜy po ustawieniu urządzenia w miejscu
przeznaczenia oznaczyć punkty osadzenia kołków. Po usunięciu urządzenia wywiercić otwory,
załoŜyć kołki i umocować urządzenie po ponownym ustawieniu na właściwym miejscu.
W przypadku, gdy urządzenie jest dostarczone w zestawach transportowych, naleŜy wszystkie
zestawy ustawić na miejscu i połączyć śrubami ich konstrukcje. NaleŜy stosować po dwie podkładki
okrągłe (pod łeb śruby i nakrętkę). JeŜeli otwory do śrub łączących są owalne, przed skręceniem
konstrukcji naleŜy poluzować połączenia śrubowe mocujące szyny zbiorcze na izolatorach.
Urządzenia przyścienne, naścienne oraz wnękowe naleŜy przykręcić do konstrukcji lub kotew
zamocowanych w podłoŜu w sposób jak wyŜej.
Urządzenia dostarczane na miejsce montaŜu wraz z przykręconą do nich konstrukcją nośną, naleŜy
wstawić w przygotowane otwory w podłoŜu i zalać betonem. Przed zalaniem otworów betonem
urządzenie naleŜy unieruchomić w sposób pewny
i bezpieczny.
Po ustawieniu urządzenia naleŜy:
w urządzeniach złoŜonych z zestawów transportowych, połączyć szyny zbiorcze,
12
zainstalować aparaty i przyrządy zdjęte na czas transportu i dostarczone w oddzielnych
opakowaniach,
załoŜyć wkładki topikowe zgodnie z projektem,
dokręcić w sposób pewny wszystkie śruby i wkręty w połączeniach elektrycznych i mechanicznych,
załoŜyć osłony zdjęte w czasie montaŜu.
Zakończenie przewodów naleŜy wykonać z końcówką kablową lub zaprasowaną tulejką.
Na przewodach nie stosować końcówek zaciskanych śrubami.
KaŜdy przewód naleŜy zaopatrzyć na obu końcach w oznaczniki z podaniem symboli projektowych
określających numer obwodu i symbol tablicy. Urządzenia dostarczone na miejsce montaŜu
powinny posiadać wewnętrzne połączenia ochronne. Pozostałe połączenia ochronne naleŜy
wykonać w czasie montaŜu.
Przewody ochronne powinny być oznaczone kombinacją barw Ŝółtej i zielonej.
6 KONTROLA, BADANIA ORAZ ODBIÓR WYROBÓW I ROBÓT ELEKTRYCZNYCH.
Ogólne zasady dotyczące kontroli jakości robót podano w ST 0.0. „Wymagania ogólne".
Wykonawca musi przewidzieć, Ŝe poszczególne etapy wykonanych przez niego prac będą na jego
koszt kontrolowane przez odpowiednie słuŜby Inwestora.
Z kaŜdej kontroli sporządzony będzie protokół. Ewentualne niezgodności wykonanych robót będą
usuwane na koszt Wykonawcy w terminie wyznaczonym przez Inwestora.
Kontroli podlegać będą następujące urządzenia (grupy urządzeń) i układy:
rozdzielnice prefabrykowane niskiego napięcia,
wewnętrzne linie zasilające,
wyłączniki i rozłączniki niskiego napięcia,
układy zasilania obwodów pomocniczych,
układy sygnalizacji i sterowania,
dodatkowa ochrona przeciwporaŜeniowa.
Po zakończeniu prac montaŜowych naleŜy wykonać:
pomiary rezystancji izolacji (oddzielnie dla kaŜdego obwodu - od strony zasilania)
Pomiary naleŜy wykonać induktorem 1000 V . Rezystancja izolacji mierzona między badaną fazą i
pozostałymi fazami połączonymi z przewodem neutralnym nie moŜe być mniejsza od 0,25 MΏ dla
instalacji 230 V i 0,5 MΏ dla instalacji 400 V;
pomiar rezystancji izolacji odbiorników. Rezystancja izolacji silników, grzejników itp. nie moŜe być
mniejsza od 1 MΏ.
Pomiar kabli zasilających,
Pomiar obwodów dodatkowej ochrony przeciwporaŜeniowej.
Po pozytywnym zakończeniu wszystkich badań i pomiarów objętych próbami montaŜowymi naleŜy
załączyć instalacje pod napięcie i sprawdzić, czy:
punkty świetlne załączają się zgodnie z załoŜonym programem;
w gniazdach wtyczkowych przewody są dołączone do właściwych zacisków;
silniki obracają się we właściwym kierunku.
Z wykonanych pomiarów i prób winny być sporządzone protokoły.
W momencie, gdy Wykonawca uzna, Ŝe prace montaŜowe zostały zakończone i Ŝe wyregulowanie
uruchomionej instalacji jest zakończone, to zawiadamia on wówczas Inwestora, aby ten w
odpowiednim czasie wyznaczył swoich przedstawicieli, którzy będą obecni przy czynnościach
odbiorczych instalacji.
Przedstawiciele Inwestora w obecności wykonawcy przeprowadzają kontrole, sprawdzenia i próby
instalacji i ewentualnie zobowiązują Wykonawcę do usunięcia stwierdzonych usterek.
13
Wówczas, gdy w.w. sprawdzian, powtórzony w razie potrzeby, jest zadowalający, Wykonawca
zawiadamia pisemnie Inwestora podając proponowany termin gotowości instalacji do odbioru
końcowego.
Wykonawca musi w tym samym czasie przekazać Inwestorowi:
instrukcje pracy i obsługi urządzeń,
dokumentację powykonawczą (w formie uzgodnionej z Inwestorem),
Szczegółowy raport zawierający co najmniej wykaz i charakterystykę zainstalowanych urządzeń
oraz wyniki przeprowadzonych badań i pomiarów,
atesty i aprobaty techniczne zainstalowanych aparatów, urządzeń, przewodów i kabli.
Wykonawca dostarczy wszystkie urządzenia potrzebne do przeprowadzenia prób i przeprowadzi
wszystkie regulacje i zmiany, które okazałyby się konieczne dla prawidłowego funkcjonowania
obiektu.
7 WYMAGANIA DOTYCZĄCE OBMIARU ROBÓT
Ogólne zasady i wymagania dotyczące obmiaru robót podano w ST B.00.00.00. “Wymagania
ogólne".
Obmiar robót określa ilość wykonanych robót zgodnie z postanowieniami umowy.
Obmiar robót będzie określać faktyczny zakres wykonywanych robót zgodnie z dokumentacją
projektową i ST, w jednostkach ustalonych w kosztorysie.
Obmiaru robót dokonuje Wykonawca po pisemnym powiadomieniu Inwestora o zakresie
obmierzanych robót i terminie obmiaru, co najmniej na 3 dni przed tym terminem.
Wyniki obmiaru będą wpisane do rejestru obmiarów.
Jakikolwiek błąd lub przeoczenie (opuszczenie) w ilościach podanych w przedmiarze lub gdzie
indziej w ST nie zwalnia Wykonawcy od obowiązku ukończenia wszystkich robót. Błędne dane
zostaną poprawione wg instrukcji Inwestora na piśmie.
Wszystkie urządzenia i sprzęt pomiarowy, stosowany w czasie obmiaru robót będą zaakceptowane
przez Inwestora. Urządzenia i sprzęt pomiarowy zostaną dostarczone przez Wykonawcę. JeŜeli
urządzenia te lub sprzęt wymagają badań atestujących to Wykonawca będzie posiadać waŜne
świadectwa legalizacji.
Wszystkie urządzenia pomiarowe będą przez Wykonawcę utrzymywane w dobrym stanie, w całym
okresie trwania robót.
Obmiary będą przeprowadzone przed częściowym lub ostatecznym odbiorem odcinków robót, a
takŜe w przypadku występowania dłuŜszej przerwy w robotach.
Obmiar robót zanikających przeprowadza się w czasie ich wykonywania.
Obmiar robót podlegających zakryciu przeprowadza się przed ich zakryciem.
Roboty pomiarowe do obmiaru oraz nieodzowne obliczenia będą wykonane w sposób zrozumiały i
jednoznaczny.
Wymiary skomplikowanych powierzchni lub objętości będą uzupełnione odpowiednimi szkicami
umieszczonymi na karcie rejestru obmiarów. W razie braku miejsca szkice mogą być dołączone w
formie oddzielnego załącznika do rejestru obmiarów, którego wzór zostanie uzgodniony z
Inspektorem nadzoru.
Jednostkami obmiarowymi dla instalacji elektrycznej budynku są:
kpl. - dla rozdzielnic,
szt. - dla urządzeń ,
m - dla kabli i przewodów.
8 WYMAGANIA DOTYCZĄCE ODBIORU WYKONANYCH ROBÓT
14
8.1 Odbiór robót elektrycznych
Ogólne zasady odbioru robót i ich przejęcia podano w ST BOL.00.00. „Wymagania ogólne".
Odbiór jest potwierdzeniem wykonania robót zgodnie z postanowieniami Umowy oraz
obowiązującymi Normami Technicznymi (PN, EN-PN).
Celem odbioru jest protokolarne dokonanie finalnej oceny rzeczywistego wykonania robót w
odniesieniu do ich ilości, jakości i wartości.
Gotowość do odbioru zgłasza Wykonawca wpisem do dziennika budowy przedkładając Inspektorowi
nadzoru do oceny i zatwierdzenia dokumentację powykonawczą robót.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z Dokumentacją Projektową, ST i wymaganiami Inwestora,
jeŜeli wszystkie badania kontrolne dały wyniki pozytywne.
Końcowego odbioru dokonuje uŜytkownik, który ustala komisję odbioru z udziałem Inwestora,
Wykonawcy, odpowiednich słuŜb technicznych, ppoŜ i bhp.
Komisja odbioru powinna:
zbadać kompletność, aktualność i stan dokumentacji powykonawczej i zaakceptować ją,
dokonać bezpośrednich oględzin wszystkich elementów instalacji w celu sprawdzenia jakości robót i
zgodności z otrzymaną dokumentacją i przepisami,
sprawdzić funkcjonowanie urządzeń oraz przeprowadzić wyrywkowe pomiary zgodności danych z
przedstawionymi dokumentami,
ustalić warunki i moŜliwości przekazania instalacji do eksploatacji ,
sporządzić protokół z odbioru z podaniem dokładnych stwierdzeń, ustaleń i wniosków.
Komisja wnioskuje w czasie odbioru o przyjęcie instalacji do eksploatacji.
Z chwilą przejęcia instalacji przez uŜytkownika i w dniach z nim uzgodnionych, Wykonawca
wydeleguje swoich wykwalifikowanych przedstawicieli, aby przeszkolić personel do obsługi
zainstalowanych urządzeń. Przedstawiciel Wykonawcy przeszkoli personel w zakresie budowy
urządzeń, ich pracy, ustawienia wszystkich elementów sterowania, bezpieczeństwa i kontroli.
Przedstawiciel Wykonawcy przekaŜe takŜe wszelkie potrzebne informacje niezbędne dla
zapewnienia bezawaryjnej pracy i obsługi codziennej instalacji.
8.2 ODBIÓR I POMIARY SIECI STRUKTURALNYCH
W celu odbioru instalacji okablowania strukturalnego muszą być spełnione następujące warunki:
Wykonać komplet pomiarów
1.1. Pomiary naleŜy wykonać miernikiem dynamicznym (analizatorem), który posiada wgrane
oprogramowanie umoŜliwiające pomiar parametrów według aktualnie obowiązujących standardów.
Analizator pomiarów musi posiadać aktualny certyfikat potwierdzający dokładność jego wskazań.
1.2. Analizator okablowania wykorzystany do pomiarów sieci musi charakteryzować się minimum III
poziomem dokładności (proponowane urządzenia to np. MICROTEST Omniscanner, FLUKE DTX1800)
1.2.1. Do pomiarów naleŜy bezwzględnie uŜyć uniwersalnych adapterów pomiarowych.
Wykorzystanie do pomiarów adapterów pomiarowych specjalizowanych pod konkretne rozwiązanie
konkretnego producenta jest niedopuszczalne, gdyŜ nie gwarantuje pełnej zgodności ze wszystkimi
wymaganiami normy (w szczególności z wymaganiem dotyczącym zgodności komponentów z
metodą pomiarową De-Embedded).
1.2.2. Pomiary naleŜy wykonać w konfiguracji pomiarowej „Łącza stałego” (ang. „Permanent Link”) –
przy wykorzystaniu uniwersalnych adapterów pomiarowych do pomiaru łącza stałego Kategorii
6/Klasy E (nie specjalizowanych pod Ŝadnego konkretnego producenta ani Ŝadne konkretne
rozwiązanie). Taka konfiguracja pomiarowa daje w wyniku analizę całego łącza, które znajduje się
15
„w ścianie”, łącznie z gniazdami końcowymi zarówno w panelu krosowym, jak i gnieździe
uŜytkownika.
1.2.3. Adaptery pomiarowe „Łącza stałego” muszą być wyposaŜone w końcówki pomiarowe,
oznaczone symbolem PM06 (pasują do wyŜej podanych typów analizatorów okablowania).
1.2.4. Pomiar kaŜdego toru transmisyjnego poziomego (miedzianego) powinien zawierać:
- mapę połączeń
- długość połączeń
- współczynnik i opóźnienie propagacji
- tłumienie
- NEXT
- PSNEXT
- ELFEXT
- PSELFEXT
- ACR
- PSACR
- RL
1.4. Na raportach pomiarów powinna znaleźć się informacja opisująca wysokość marginesu pracy
(inaczej zapasu lub marginesu bezpieczeństwa, tj. róŜnicy pomiędzy wymaganiem normy a
pomiarem, zazwyczaj wyraŜana w jednostkach odpowiednich dla kaŜdej wielkości mierzonej)
podanych przy najgorszych przypadkach. Parametry transmisyjne muszą być poddane analizie w
całej wymaganej dziedzinie częstotliwości. Zapasy (margines bezpieczeństwa) musi być podany na
raporcie pomiarowym dla kaŜdego oddzielnego toru transmisyjnego miedzianego.
9 DOKUMENTY ODNIESIENIA
Dokumentacją odniesienia jest:
SIWZ dla zadania: „Przebudowa i przystosowanie dla potrzeb osób niepełnosprawnych Szkoły Podstawowej
nr 2 w Bolesławcu.”
umowa zawarta pomiędzy Wykonawcą a Zamawiającym wraz z harmonogramem robót
zatwierdzona przez Zamawiającego
dokumentacja budowlana i wykonawcza ww zadania
normy
aprobaty techniczne
inne dokumenty i ustalenia techniczne prowadzone w trakcie trwania inwestycji.
Normy
Numer
normy
polskiej
i
Tytuł normy
odpowiadającej
jej
normy
europejskiej i międzynarodowej
PN- 84/E- 02033
PN-EN 1838:2002(U)
PN- 86/E- 05125
PN- 89/E- 05029
PN-IEC- 60050-826: 2000
PN-IEC- 60364-1 : 2000
Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznym
Oświetlenie awaryjne
Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i
budowa.
Barwy wskaźników świetlnych i przycisków.
Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Zakres, przedmiot
i wymagania podstawowe
16
PN-IEC- 60364-3 : 2000
PN-IEC- 60364-4-41 : 2000
PN-IEC- 60364-4-42 : 1999
PN-IEC- 60364-4-43 : 1999
PN-IEC- 60364-4-45 : 1999
PN-IEC- 60364-4-46 : 1999
PN-IEC- 60364-4-47 : 2001
PN-IEC- 60364-4-442 : 1999
PN-IEC- 60364-4-443 : 1999
PN-IEC- 60364-4-444 : 2001
PN-IEC- 60364-4-473 : 1999
PN-IEC- 364-4-481 : 1994
PN-IEC- 60364-4-482 : 1999
PN-IEC- 60364-5-51 : 2000
PN-IEC- 60364-5-52 : 2002
PN-IEC- 60364-5-53 : 2000
PN-IEC- 60364-5-54 : 1999
PN-IEC- 60364-5-56 : 1999
PN-IEC- 60364-5-523 : 2001
PN-IEC- 60364-5-534 : 2003
PN-IEC- 60364-5-537 : 1999
Instalacje elektryczne w
ogólnych charakterystyk.
obiektach
budowlanych.
Ustalanie
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla
zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporaŜeniowa.
zapewnienia
bezpieczeństwa.
Ochrona
przed
skutkami
oddziaływania cieplnego.
zapewnienia
bezpieczeństwa.
Ochrona
przed
prądem
przetęŜeniowym.
zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed obniŜeniem napięcia.
zapewnienia bezpieczeństwa. Odłączanie izolacyjne i łączenie.
zapewnienia bezpieczeństwa. Zastosowanie środków ochrony
zapewniających bezpieczeństwo. Postanowienia ogólne. Środki
ochrony przed poraŜeniem prądem elektrycznym.
zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona
instalacji niskiego napięcia przed przejściowymi
przepięciami i uszkodzeniami przy doziemieniach w sieciach
wysokiego napięcia.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona przed
przepięciami. Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi lub
łączeniowymi.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona przed
przepięciami. Ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi
(EMI) w instalacjach obiektów budowlanych.
zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony
zapewniających bezpieczeństwo. Środki ochrony przed prądem
przeteŜeniowym.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona
zapewniająca
bezpieczeństwo. Dobór środków ochrony w
zaleŜności od wpływów zewnętrznych. Wybór środków ochrony
przeciwporaŜeniowej w zaleŜności od wpływów zewnętrznych.
zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w
zaleŜności od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpoŜarowa.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaŜ
wyposaŜenia elektrycznego. Postanowienia ogólne.
wyposaŜenia elektrycznego. Oprzewodowanie.
wyposaŜenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i sterownicza
wyposaŜenia elektrycznego. Uziemienia i przewody ochronne.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i rnontaŜ
wyposaŜenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwa.
wyposaŜenia elektrycznego. ObciąŜalność prądowa długotrwała
przewodów.
wyposaŜenia elektrycznego. Urządzenia do ochrony przed
przepięciami.
17
PN-IEC- 60364-5-548 : 2001
PN-IEC- 60364-6-61 : 2000
PN-IEC- 60364-7-701 : 1999
PN-IEC- 60364-7-704 : 1999
PN-IEC- 60364-7-706 : 2000
PN-IEC- 60364-7-707 : 1999
PN-91/E-05010
PN-E-05033: 1994
PN-IEC- 61024-1 : 2001
PN-IEC- 61024-1-1 : 2001
PN-IEC- 61024-1-2 : 2002
PN-IEC- 61312-1 : 2001
wyposaŜenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i sterownicza.
Urządzenia do odłączania izolacyjnego i łączenia
wyposaŜenia elektrycznego. Układy uziemiające i połączenia
wyrównawcze instalacji informatycznych.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Sprawdzanie
odbiorcze.
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania
dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Pomieszczenia
wyposaŜone w wannę lub/i basen natryskowy.
dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje na
terenie budowy i rozbiórki.
dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Przestrzenie
ograniczone powierzchniami przewodzącymi.
dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Wymagania
dotyczące uziemień instalacji przetwarzania danych
Zakresy napięciowe instalacji elektrycznych w obiektach
budowlanych.
Wytyczne do instalacji elektrycznych. Dobór i montaŜ wyposaŜenia
elektrycznego. Oprzewodowanie.
Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne
Wybór poziomów ochrony dla urządzeń piorunochronnych
Przewodnik Badanie, Projektowanie ,montaŜ, konserwacja i
sprawdzania urządzeń piorunochronnych.
Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym.
Zasady ogólne.
Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólne.
Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona obostrzona.
Ochrona odgromowa obiektów budowlanych .Ochrona specjalna.
Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.
PN-86/E-05003.01
PN-86/E-05003.03
PN-86/E-05003.04
PN-92/N-01256.02
Inne :
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych -Tom V-Instalacje
elektryczne
Przepisy Budowy Urządzeń Elektroenergetycznych
Przepisy Eksploatacji Urządzeń Elektroenergetycznych
Prawo Budowlane z dnia 07.07.1994r. (tj. Dz.U. Nr 207, Poz. 2016 z 2003r. z późn. zm.)
Rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, Poz. 690 z 2002r. z późn. zm.)
Nie wymienienie tytułu jakiejkolwiek dziedziny, grupy, podgrupy czy normy nie zwalnia Wykonawcy
od obowiązku stosowania wymogów określonych prawem polskim.
Wykonawca będzie przestrzegał praw autorskich i patentowych. Jest zobowiązany do
odpowiedzialności za spełnienie wszystkich wymagań prawnych w odniesieniu do uŜywanych
opatentowanych urządzeń lub metod.
18

SPECYFIKACJE TECHNICZNE SPECYFIKACJE TECHNICZNE

Transkrypt

Podobne dokumenty

Informacja nr 2 o wyniku postępowania wraz z wykazem