Dysfunkcje anatomiczne w etiopatogenezie
Transkrypt
Dysfunkcje anatomiczne w etiopatogenezie
kardiolog.pl Dysfunkcje anatomiczne w etiopatogenezie niepłodności Niepłodność definiowana jest jako niemożność zajścia w ciążę po roku regularnego współżycia, bez stosowania metod antykoncepcyjnych. Odsetek par, które doświadczają problemów z płodnością w Polsce szacowany jest na 12-15% z ogólnej liczby ponad 9 milionów. Niepłodność definiowana jest jako niemożność zajścia w ciążę po roku regularnego współżycia, bez stosowania metod antykoncepcyjnych. Odsetek par, które doświadczają problemów z płodnością w Polsce szacowany jest na 12-15% z ogólnej liczby ponad 9 milionów. Podobne wartości stwierdzono w przypadku pacjentów w USA (15%, 2.7 miliona par). Przyczyny anatomiczne stanowią znaczny, szacowany na ponad 30%, odsetek przypadków niepłodności kobiecej. Do przyczyn anatomicznych niepłodności kobiecej zaliczamy wady wrodzone lub konsekwencje anatomiczne procesów patologicznych dotyczące dróg rodnych, a w szczególności jajowodów oraz jamy macicy. Patologie w obrębie jajowodów Do głównych czynników upośledzających drożność oraz ruchomość jajowodów należą procedury inwazyjne, infekcje i stany zapalne, których konsekwencją mogą być zrosty oraz obstrukcja światła jajowodu. W badaniach dowiedziono, iż laparoskopowe usunięcie niewielkiego i nieunaczynionego zrostu może podnieść szanse na zajście w ciążę aż do 70%, wiążąc się jednak z ponad 20% ryzykiem ciąży ekotopowej. Co ciekawe, odsetek pacjentek cierpiących na niepłodność wrasta wraz z ilością epizodów choroby zapalnej miednicy - PID (Pelvic Inflamatory Disease), od wartości zbliżonych do 12% dla jednego epizodu PID, aż po ponad 54% w przypadku pacjentek które przebyły trzy epizody PID. Do grupy stanów przyczyniających się do postępującej obstrukcji jajowodów zaliczamy między inymi: salpingitis, guzy o charakterze złośliwym, niezłośliwe polipy oraz endometriozę. Histerosalpingografia (HSC) powinna być wykonana między 6 a 11 dniem cyklu. W związku z ryzykiem infekcji (szacowanym na 1-3%), dotyczącym głównie zakażenia chlamydiami, dobrym rozwiązaniem wydaje się podanie w okresie okołozabiegowym doksycykliny. Ocena laparoskopowa umożliwia bezpośrednią wizualizację zmiany oraz daje możliwość natychmiastowej interwencji. Nie należy jednak zapominać iż jest to procedura operacyjna, wiążąca się z wszystkimi możliwymi powikłaniami zabiegowymi. Do metod wizualizacji struktury jajowodów zaliczamy także salpingografię i falloskopię. Ta ostatnia metoda powiązana jest jednak z dość znacznym (szacowanym na około 5%) ryzykiem perforacji jajowodu. Patologie w obrębie macicy i pochwy Do najczęstszych wad anatomicznych macicy zaliczamy przegrody wewnątrzmaciczne, macice dwurożne, macice podwójne. Znaczenie mają też procesy rozrostowe w obrębie jamy macicy. Utraty ciąży w pierwszym lub drugim trymestrze powinny nasuwać podejrzenie wady wrodzonej macicy. Choć znaczna część patologii wrodzonych nie poddaje się leczeniu chirurgicznemu, to jednak wykonanie niektórych zabiegów (np. septoplastyki) może w znaczny sposób poprawić rokowanie co do płodności. W pracy porównującej efekty chirurgicznego leczenia wad wrodzonych macicy i pochwy, zespół z Uniwersytetu w Portland przedstawił analizę skutecznej koncepcji u pacjentek poddanych zabiegom histeroskopowym lub transabdominalnym. W okresie przedoperacyjnym odsetek utraty ciąży wynosił 81%. Po wykonaniu zabiegów odsetek pacjentek, © 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone. str. 1/2 kardiolog.pl które urodziły lub były w czasie analizy follow-up w III trymestrze ciąży wynosił 82%. Potwierdzono także prawie 20% odsetek spontanicznych poronień w I trymestrze ciąży. Ekspozycja na dietylostilbestrol in utero w przypadku płodów płci żeńskiej związana była ze znacznym, przekraczającym 50%, ryzykiem malformacji macicy. W większości przypadków była to macica T-kształtna. < Mięśniaki zlokalizowane w macicy, deformujące jej kształt lub powodujące upośledzenie kurczliwości, są kolejnym czynnikiem etiologicznym niepłodności. W przypadku, w którym mięśniaki są jedyną przyczyną niepłodności, zabiegi wyłuszczenia mogą cechować się wysoką skutecznością terapeutyczną (dochodzącą do ponad 60% - mierzoną odsetkiem ciąż). Decyzję o wyłuszczeniu w każdym przypadku należy podjąć indywidualnie, do wskazań zaliczamy stany w których zmiana deformuje światło macicy lub przekracza 7 cm. Mniej danych dotyczy polipów endometrialnych. Niemniej jednak, u ponad 10% pacjentek z rozpoznaniem niepłodności stwierdza się asymptomatyczne polipy endometrium. Zespół Ashermana, związany typowo z komplikacjami okołooperacyjnymi, z dość dobrym skutkiem może być leczony chirurgicznie, z następową terapią estrogenową. O ile w krajach wysokorozwiniętych jego występowanie związane jest głownie z procedurami operacyjnymi, o tyle w krajach o niższym poziomie opieki medycznej jest on konsekwencją rozlanych procesów zapalnych jamy macicy. © 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone. str. 2/2