Antoni Prusinkiewicz - prusinkiewicz

Antoni Prusinkiewicz [ kupiec, w³aœciciel hotelu i omnibusu dowo¿¹cego goœci w Trzemesznie] (ur. 18... zm. 1.01.1902 r. w
Trzemesznie) o¿eniony; Tekla Prusinkiewicz z d. Lipczyñska (ur. 18.. zm. 13.10.1902) –dzieci: Sylwester, W³adys³aw, Micha³,
Franciszek, Zofia, Pelagia
Sylwester Prusinkiewicz [kupiec - sklep z Trafik¹ w Ostrowie](ur. 30.10.1867 w Trzemesznie, zm. 13.05.1927 w
Ostrowie) o¿eniony 10.02.1894 w Inowroc³awiu:Anastazja Prusinkiewicz z d. Szatkowska [ze wsi Izby k/Trzemeszna, córka
Jana i Marii Sztkowskich z d. Morawskiej](ur. 27.01.1867 w Izbach, zm. 1.06.1925 w Ostrowie) - dzeci: Witold, Maryla,
Zosia, Jadwiga, Ula
„ Sylwester Prusinkiewicz by³ z wykszta³cenia kupcem. Wybudowa³ w Ostrowie Wlkp. wielk¹ w³asn¹ kamienicê –
kiedyœ najpiêkniejszy dom w Ostrowie, tzw. „Pod filarami” gdzie by³o wiele mieszkañ na wynajem. Sam zajmowa³ dwa
mieszkania na najwy¿szym piêtrze. Budowa by³a bardzo nowoczesna i solidna np. rury wodoci¹gowe wykonane by³y z
o³owiu- nigdy siê nie psu³y. By³ cz³owiekiem zamo¿nym. Prowadzi³ w kamienicy sklep z tzw. trafik¹ (z papierosami,
cygarami – ró¿nych, zagranicznych, najs³ynniejszych firm- bardzo luksusowy, elegancki). Jakiœ czas – mo¿e równoczeœnie- pracowa³ w Ostrowie w Banku, mo¿e
Sylwester Prusinkiewicz by³ nawet dyrektorem?, by³o to za czasów
zaborów. O¿eni³ siê z Anastazj¹ Szatkowsk¹
pochodz¹c¹ ze zubo¿a³ego maj¹tku ko³o Trzemeszna. Anastazja mia³a dwie
siostry. Najstarsza wysz³a za m¹¿ i wyjecha³a do Ameryki, starsza Józia
wysz³a za m¹¿ i pozosta³a na ojcowiŸnie. Rodzice jej bardzo wczeœnie umarli,
dlatego Anastazja wychowywa³a siê w Berlinie u pañstwa Lisieckich”(EE)
Witold Celestyn Prusinkiewicz [ fabrykant - Ostrzeszów, powstaniec Wielkopolski] (ur. 15.07.1896 w Ostrowie, zm. 15.04.1974) o¿eniony; Zofia Prusinkiewicz z d. Kleinert [z Tokarzewa, córka Ludwika (1867-1922) i Anny z Borczyñskich(1874-1943)](1897 do 1976)- dzieci: Ksenia, Janusz
„Witold ukoñczy³ prywatn¹ szko³ê powszechn¹ w Ostrowie, nastêpnie uczêszcza³ do gimnazjum œw. Macieja we Wroc³awiu, gdzie uzyska³ ma-
Sklep z Trafik¹ w Ostrowie Wlkp. (ok. 1900 r.)
1
turê. W 1914 r. rozpocz¹³ studia rolnicze na uniwersytecie (tam¿e), lecz po trzech semestrach naukê przerwa³,
ze wzglêdu na rozwi¹zanie roku - wiêkszoœæ kolegów P. zg³osi³a siê do wojska. Powo³any do s³u¿by w 7 pp
gwardii w Berlinie, pozosta³ w tym oddziale do l VIII 1917 r., od 3 XII 1915 do l IX 1916 r. by³ na kursie
oficerskim w Zossen. Skierowany na front zachodni, walczy³ m.in. pod Reims, w Szampanii pod Verdun, póŸniej by³ na froncie rosyjskim, nad Styrem; w lipcu 1916 r. pod £uckiem by³ ranny. Po wyleczeniu zajmowa³ siê
szkoleniem rekrutów i prac¹ kancelaryjn¹ w batalionie zapasowym pu³ku. W lipcu 1917 r. wyreklamowany z
wojska, w stopniu kaprala, podj¹³ pracê w maj¹tku Oœwiêcimskich, w Plugawicach k. Ostrzeszowa. Po wybuchu rewolucji w Niemczech ochotniczo wst¹pi³ do pu³ku piechoty polskiej formowanego w Ostrowie. By³
równie¿ cz³onkiem Rady Robotniczo-•o³nierskiej w Ostrzeszowie. W batalionie ostrzeszowskim P. obj¹³ funkcjê adiutanta (szefa sztabu). Uczestniczy³ w akcjach oddzia³u
m.in. pod Kobyl¹ Gór¹ (15 I 1919 r.). 12 II br. mianowany sier¿antem. 18 II 1919 r. dowodzi³ za³og¹ Korzenia; nastêpnego dnia
miejscowoœæ ta zosta³a zajêta przez Niemców, zaœ P. ranny dosta³ siê do niewoli. Przewieziono go najpierw do Kêpna, póŸniej
do obozu jenieckiego w Neuhammer, a nastêpnie do Wroc³awia.
Sylwester i Anastazja Prusinkiewicz
(z d. Szatkowska)
Tam zosta³ os¹dzony i skazany na œmieræ, jednak w lipcu 1919 r.
uda³o siê przekupiæ stra¿nika i umo¿liwiæ P. ucieczkê. Przedo-
sta³ siê na teren Polski. Po wypoczynku i powrocie do zdrowia, w Ostrowie Wlkp. zg³osi³ siê do wojska. Od
10 IX do 20 IX 1919 r. by³ w kompanii rekonwalescentów batalionu zapasowego 12 p. strz. wlkp., nastêpnie do l XII b.r. s³u¿y³ w 3 kompanii tego¿ baonu. Od 2 XII 1919 r. do l X 1920 r. by³ przydzielony do
kompanii sztabowej Dowództwa Frontu Wielkopolskiego, póŸniej - kompanii sztabowej Dowództwa Okrêgu Generalnego Poznañ. Po zwolnieniu na w³asn¹ proœbê z wojska, zamieszka³ w Ostrzeszowie i za³o¿y³
fabryczkê p³atków ziemniaczanych, produkuj¹c¹ na eksport do Szwajcarii. By³ aktywny spo³ecznie, m.in.
w Towarzystwie Powstañców i Wojaków i w miejscowym Kó³ku Rolniczym (zajmowa³ siê sadownictwem),
czynnie anga¿owa³ siê w dzia³alnoœæ Stronnictwa Narodowego, by³ aktywnym antypi³sudczykiem. Zmobilizowany w marcu 1939 r., odby³ kurs dozorowania, nastêpnie s³u¿y³ w kêpiñskim batalionie Obrony Narodowej, jako komendant punktu kontrolnego. We wrzeœniu 1939 r. uczestniczy³ w walkach m.in. w okoli-
Anastazja Prusinkiewicz (z d.
Szatkowska) i Anna Kleinert
2
cach £ukowa, ¯abikowa i Radzynia, jako dowódca kompanii. Po 14 IX 1939 r. do³¹czy³ do grupy p³k. M. Ocetkiewicza,
w której obj¹³ dowództwo I batalionu - przypuszczalnie po majorze J. Gabrielu. Dzia³a³ na LubelszczyŸnie, m.in. w rejonie
Podlodowa i Wólki Rudeckiej, gdzie po rozbiciu ca³ego zgrupowania 23 IX P. zosta³ wziêty do niewoli. A¿ do wyzwolenia
przebywa³ w obozie oficerskim VII A w Murnau (nr 15810). Po powrocie z niewoli, a¿ do emerytury pracowa³ jako g³ówny
ksiêgowy w ostrowskiej firmie „Jednoœæ”. Zmar³ w Ostrzeszowie 1974 r., spoczywa na miejscowym cmentarzu parafialnym. Pozostawi³ interesuj¹ce (czêœciowo publikowane na ³amach „Gazety Ostrzeszowskiej”, po czêœci zachowane dot¹d
w rêkopisie) wspomnienia z okresu powstania. By³ odznaczony m.in.: Krzy¿em Kawalerskim OOP (1966 r.), Medalem
Niepodleg³oœci, Medalem za Wojnê 1918 - 1921, Wielkopolskim Krzy¿em Powstañczym. Medalem Zwyciêstwa i Wolnoœci,
Odznak¹ Za Walecznoœæ KNRL oraz Krzy¿em ¯elaznym I kl. (wg Powstañcy wielkopolscy z ziemi ostrzeszowskiej)
Witold Prusinkiewicz
Zofia Prusinkiewicz (z d. Kleinert)
Zosia i Witold w dniu œlubu (1924)
Witold z Januszem i Kseni¹ (1932)
3
Ksenia Prusinkiewicz (panna)[lekarz weterynarii w Krotoszynie, Kaliszu i Ostrzeszowie] (ur. 21.03.1926, zm.
1992)
Janusz Prusinkiewicz [in¿ynier, specjalista sanitarny- Ostrzeszów](ur. 24.09.1930 w Ostrowie) o¿eniony; El¿bieta Prusinkiewicz z d. Bauer [rodzina kresowa z Wroc³awia](ur.1937) – dzieci: Aleksandra, Piotr
Ksenia Prusinkiewicz
Janusz Prusinkiewicz
El¿bieta Prusinkiewicz (z d.
Bauer)
Rodzina Janusza - lato 1967
4
Aleksandra Prusinkiewicz [ bibliotekarz, biznessman, Wroc³aw] (ur. 7.07.1962) zamê¿na; Zdzis³aw Wiœniewski
[ dzia³acz „Solidarnoœci”, mgr archeolog, biznessman] (ur. 11.06.1961) – dzieci: Bartek (ur. 02.81)(syn Zdzis³awa), Majka (ur. 31.05.2001)
Aleksandra PrusinkiewiczWiœniewska
Zdzis³aw Wiœniewski
Majka
5
Piotr Prusinkiewicz [ in¿. elektryk, nauczyciel- Ostrzeszów] (ur. 7.08.1965) o¿eniony; Beata Prusinkiewicz z d.
Stawinoga [nauczyciel-bibliotekarz] (ur.23.03.1968) – dzieci: Witold (ur. 17.09.1991), Artur (ur.17.08.1993),
Tomasz (ur. 24.03.1995) - w wieku szkolnym
Piotr Prusinkiewicz
Wituœ
Arturek
Tomaszek
Beata Prusinkiewicz
(z d. Stawinoga)
Rodzina Prusinkiewiczów z Ostrzeszowa
- Wielkanoc 2002
6
Maryla Halina Prusinkiewicz (Breitkopf) [1 spikerka polskiego radia] (ur. 8.12.1897 do 19..) zamê¿na; W³adys³aw
Breitkopf [wykszta³. rolnicze, syn Józefa i Marii z Piotrowskich, z rodziny kupieckiej z Warszawy] (18.. do 19..) – dzieci:
Jerzy
„W³adys³aw Bretkopf mia³ wykszta³cenie rolnicze, choæ pochodzi³ z rodziny kupieckiej. Jego rodzice mieli chyba
w Warszawie s³ynne wydawnictwo nutowe, potem handlowali stal¹. Najpierw administrowa³ maj¹tki potem kupi³
w³asny maj¹tek „Polany” na WileñszczyŸnie. Z informacji Stefanii Prusinkiewicz(Lisenbarth) wynika³o, ¿e wraz z
synem Adamem, a tak¿e jej siostr¹ Zofi¹ i jej mê¿em Czes³awem Waligór¹ oraz ich synem Maciejem, w 1939 r.,
uciekaj¹c przed niemcami, usi³owali siê tam schroniæ - nie dotarli tam jednak. Tak¿e siostra maryli, Ulka czyli
Halina Fikus, zamierza³a z pocz¹tkiem wojny schroniæ siê z trojgiem dzieci w Polanach. Dotar³a tam, jednak wkrótce Sowieci wyrzucili ich z dworu, aresztuj¹c przy tym W³adys³awa Breitkopfa. Podobno dwór spalono. Wojnê przetrwa³a w jakiejœ suterenie w Wilnie, pracuj¹c ciê¿ko fizycznie. Maryla tak¿e przebywa³a w Wilnie, razem z mê¿em
W³adys³awem po jego szczêœliwym zwolnieniu z wiêzienia. W³adek by³ œwietnym dziedzicem, dobrym i nieustannie
weso³ym cz³owiekiem. Razem z Maryl¹ byli bardzo kochaj¹cym siê ma³¿eñstwem. Œmieræ Maryli spowodowa³ jej
upadek ze schodów ruchomych, kiedy usi³owa³a zapobiec upadkowi swojego mê¿a”
Maryla Prusinkiewicz (Breitkopf)
W³adys³aw Breitkopf
7
Jerzy Maria Józef Breitkopf [prawnik, polityk, w PRL szef Kancelarii Rady Pañstwa, z-ca szefa Kancelarii Prezydenta, doradca Prezesa NIK](ur.13.09.1930 w Wilnie) o¿eniony; pierwszy raz z Halin¹ Sibera [z wykszta³cenia polonistka, t³umaczka literatury m.in. w Czytelniku z j.angielskiego R. Graves „Herkules z mojej za³ogi”,
póŸniej stewardesa- zginê³a w wypadku samolotowym nad Okêciem w 1962 r.( ur. 11.11.1933 - 1962), dzieci:
syn Miko³aj, po raz drugi o¿eniony z El¿biet¹ ? [] (... ), dzieci: córka Natalia
Jerzy i Halina w dniu œlubu
(grudzieñ 1954)
Halina Breitkopf (z d. Sibera)
8
Miko³aj Breitkopf [dr nauk ekonomicznych, adiunkt na SGH i w Instytucie Finansów, od 1990 wspó³w³aœciciel
firmy konsultingowej dla agend rz¹dowych oraz firm](ur.10.10.1956 w Warszawie) o¿eniony: Agnieszka z d.
Wachnik [mgr pedagogiki i resocjalizacji, obecnie nie pracuje](ur. 25.03.1964 w Warszawie), dzieci: Micha³ (ur.
29.03.1988), Piotr (ur. 13.03.1995) – w wieku szkolnym
Natalia Breitkopf (Ebe) [] (..),zamê¿na ? Eb [Szwed](...), dzieci: ? – mieszkaj¹ w Warszawie
Miko³aj Breitkopf
Micha³ Breitkopf
Piotr Breitkopf
Agnieszka Breitkopf (z d. Wachnik)
9
Zosia Stefania Prusinkiewicz (Erzepki) (18.07.1899 do 1986) zamê¿na; Zdzis³aw Erzepki [major WP, syn znanego
filologa prof. Boles³awa Erzepkiego „wêgierskiego pochodzenia” i Rozali Tekli z Wêclewskich z Poznania](1891 zm.
21.10.1944 w Inerleihen- Scotland, pochowany w Edynburgu) – dzieci:Anita, El¿bieta, Krzysztof
„ dr Zdzis³aw Boles³aw Józef Erzepki, syn znanego filologa prof. Boles³awa Erzepkiego „wêgierskiego
pochodzenia” i Rozalii Tekli z d. Wêclewskiej z Poznania, ukoñczy³ studia w zakresie
jêzykoznawstwa s³owiañskiego na uniwersytecie w Monachium uzyskuj¹c doktorat w 1917
r. Do koñca I wojny œwiatowej w armii niemieckiej, po wojnie w randze rotmistrza uczestniczy³
w organizowaniu polskiej armii w Lesznie, Poznaniu i Warszawie. Na sta³e przeniesiony w
1936 r. jako major do Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Uczestnik wojny
obronnej w 1939 r. Po wycofaniu resztek armii do Rumunii, przedosta³ siê do Wojska Polskiego na Zachodzie ” (EE)
Anita Rozalia Erzepki (So³drowska)[z zawodu laborantka, ¿o³nierz Armii Krajowej
(sanitariuszka), ranna w PowstaniuWarszawskim](ur.15.04.1926 w Poznaniu) zamê¿na;Andrzej
Zofia Erzepki
So³drowski [in¿. budownictwa w Chorzowie, w latach 1950-55 wiêziony za dzia³alnoœæ w
Sodalicji Mariañskiej w Gliwicach; autor wspomnieñ z tego okresu „Spisani na straty” oraz „By³em in¿ynierem w PRL’u” i
„Etyka dla in¿ynierów”](1927 do 29.06.2002)- dzieci: Jerzy, Pawe³
Zdzis³aw Erzepki
10
Jerzy So³drowski [in¿. elektryk](ur. 26.10.56) o¿eniony Jolanta z d. Glenszczyk [polonistka pracuj¹ca jako przedszkolanka](ur.17.11.1956)- dzieci: Agata (ur.
11.05.1985), Krzysztof (ur. 30.04.1987)
Pawe³ So³drowski [ekonomista, pracuje jako handlowiec zajmuj¹cy siê eksportem polskich wyrobów do ponad 40 krajów ca³ego œwiata](ur. 2.04.1958)
o¿eniony El¿bieta z d. Chojnacka [pochodzi z Torunia, mgr. administracji, prowadzi w³asn¹ firmê us³ugow¹ (ksiêgowoœæ)](ur. 14.06.1957)- dzieci: Dorota
(ur.16.07.1984), Beata (ur.17.05.1986), Zofia (ur.11.05.1990), Tomasz (ur.2.05.1991)
Pawe³ So³drowski z rodzin¹
11
El¿bieta MariaAnastazja Erzepki [archeolog, grafik –Gdañsk] (ur. 14.04.1929 w Poznaniu) syn: Jacek, ojciec: dr Kazimierz Rosadziñski
[ ekonomista, politolog, wyk³adowca na Politechnice Gdañskiej] (ur.21.01.1923 w Poznaniu)
Jacek Erzepki [kupiec – prowadzi kilka w³asnych sklepów, Olsztyn] (ur. 12.07.1965), o¿eniony; Monika Lisowska (ur. 19.12.1966
w Gdañsku) –dzieci: Kinga (ur. 3.11.1994 w Olsztynie)
Krzysztof Boles³aw Józef Erzepki [elektronik- Gdañsk](ur. 6.02.1933 w Poznaniu) o¿eniony: Barbara Stepaniuk
[telekomunikacja](ur.16.12.1950) rozwiedziony –dzieci: Magdalena
Magdalena Anna Erzepki (Banasiak)[zootechnik](ur. 21.12.1972) zamê¿na Piotr Banasiak [informatyk – Gdañsk]
(ur. 2.06.1970) – dzieci: Witold (ur. 5.01.2001)
El¿bieta Erzepki
Krzysztof
Magdalena Erzepki- Banasiak
Piotr Banasiak
Magdalena i Piotr (dzieñ œlubu)
12
Wituœ Banasiak
Rodzinka Banasiaków
w komplecie
13
Jadwiga Stanis³awa (Isia) Prusinkiewicz (Jasiñska) [](ur. 27.09.1902 do 19..) zamê¿na; Marian Karol Sroka-Jasiñski
[oficer zawodowy (p³k. WP), syn Zygmunta Sroki i Antoniny z d. Jasiñskiej z Jaros³awia (Ma³opolska)](19.. do 19..)dzieci: Ewa, Witold
„M¹¿ Isi czasie II wojny œwiatowej wydosta³ siê z polski, walczy³ z aliantami, od 1943 w kampanii w³oskiej,
w polskim korpusie, m. in. pod Monte Cassino. Isia po 17 wrzeœnia 1939 r. zosta³a wywieziona wraz z dzieæmi do
Kazachstanu, sk¹d uciek³a do W³och gdzie spotka³a mê¿a. Ze wzglêdu na niebezpieczeñstwo aresztowania mê¿a po
wojnie w Polsce (mo¿e nawet rozstrzelanie) zamieszkali przez 5 lat w Ziemi Œwiêtej a potem osiedlili siê w Anglii.
Dzieci na skutek wyj¹tkowo trudnych warunków w Kazachstanie nabawi³y siê chorób, których konsekwencje
nosz¹ przez ca³e ¿ycie”(EE i EH)
Jadwiga (Isia) Prusinkiewicz
Marian
Sroka -Jasiñski
Isia i Zosia z dzieæmi: Kseni¹, Ew¹, Januszem i Witkiem (1936)
14
Ewa Jasiñska (Howard) [dzia³acz scautowy, polonijny, wolontariusz](ur.
29.10.1931) zamê¿na Andrew Howard [Londyn, Anglia](ur. 21.01.1938), œlub
3.03.1962 – dzieci:Anita, Filip
Anita Howard [mieszka z mê¿em w Australii](ur. 30.12.1962 w Londynie),
zamê¿na; Paul Brech [ mecenas](ur. 8.01.1963 w Londynie), dzieci: Daniel Thomas (ur. 30.10.1995 Sydney, Australia), Maggie Elizabeth (ur. 27.11.1988 Sydney,Australia)
Philip Howard [specjalista komputerowy - Londyn ](ur.22.02.1966 ) o¿eniony;
El¿bieta Maryniak (ur. 26.04.1963), - dzieci: Natalia (ur. 21.09.1992 w Londynie),
Lidia (ur. 8.10.1994 w Londynie), -rozwiedziony (obecnie przyjació³ka) Carol
Whitehouse [rozwódka](ur. 18.07.1968 w Eggborough, N.Yorks),dzieci: bliŸniaki
Dylan i Lucynda (ur. 17.10. 1994) –dzieci ¿ony, oraz Mercedes (ur. 30.08.1998),
Ethan (ur. 9.01.2001)
Klan Howard-ów - od góry lewej: Andrew, Ewa, Filip, poni¿ej: Anita
i jej syn Daniel, mama Andrew, Natalia -córka Filipa, Ela ¿ona
Filipa i Lidia -ich druga córka
Œlub Anity - od lewej: Andre i Christine Janson, ich dzieci:
Saskia i Christian, Anita i Stefan Janson
U rodziny Paula Brech”a w Sydney
15
Witold Jasiñski (teraz Jason) [biznessman- Londyn](ur.26.05.1930 Ostrów) o¿eniony; Alma Bale [sekretarka]
(ur. 29.07.1934 w Londynie), œlub 17.12.1955 – dzieci: Andre, Stefan
Stefan Jason [pracownik Magistratu](ur. 28.11.56 w Londynie), zarêczony: Claire WooD (ur.10.01.1963) –
dzieci: Laura (ur.18 05. 2002 w Isleworth, Middx)
Andre Jason [biznessman](ur. 8.05.60 w Londynie) o¿eniony; Christine Swire [pielêgniarka](ur.16.10.1962),
œlub 17.04.1985 – dzieci: Saskia (ur. 10.06.1989 Kingston, Surrey), Christian (ur. 20.03.1992 Kingston, Surrey)
Witold i Alma Janson
Laura - córeczka Stefana i Clarie
Saskia - córka Andre
Christian - syn Andre
Stefan, Clarie i jej syn Tomas
16
Halina Urszula (Ula) Prusinkiewicz (Fikus) (ur. 27.04.1908 do 12.11.2000) zamê¿na; Feliks Fikus [dziennikarz,
germanista, cz³onek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, redaktor “Kuriera Polskiego”, “Orêdownika”, “Mówionego
Dziennika Obozowego” w Oflagu w Lubece i Dossel, “Dziennika Gospodarczego”, sekretarz redakcji pisma “Gromada
Rolnik Polski”,syn Mateusza i Jadwigi z d. Nowak z Ostrowa] (ur. 7.01.1905, zm. 31.12. 1980) – dzieci: bliŸniêta
Darek i Jola, Majka, Ewa
„Halina -Urodzona w Ostrowie Wlkp., w zamo¿nej rodzinie kupieckiej, jako najm³odsza z piêciorga rodzeñstwa. Ju¿ w szkole, maj¹c 15 lat poznaje Feliksa Fikusa, to równie m³ody ch³opak, który próbuje swych si³ na
deskach szkolnego teatru. Niestety, mija wiele czasu, nim bêd¹ mogli za³o¿yæ rodzinê – rodzice i rodzeñstwo
Urszuli nie zgadzaj¹ siê na zwi¹zek z mê¿czyzn¹ z „ni¿szych sfer”.
W 1932 roku przychodz¹ na œwiat bliŸniêta – Dariusz i Jola, póŸniej Majka. By³y to dobre czasy dla ca³ej
rodziny, jednak sielanka nie trwa zbyt d³ugo. Feliks wyrusza na wojnê zostawiaj¹c ¿onê z trójk¹ dzieci. Dla
Urszuli to te¿ czas walki – walki o przetrwanie, walki o pracê, walki o byt. Rozwozi³a wiêc wêgiel, pi³owa³a
drewno, pracowa³a w piekarni. Bra³a na siebie ka¿de zajêcie. W miêdzyczasie pisa³a do mê¿a ciep³e, pe³ne wsparHalina Ula Prusinkiewicz (Fikus) cia i radosnych wieœci listy. Wraz z dzieæmi zosta³a
wywieziona na Wschód, sk¹d tu¿ po skoñczeniu
wojny w nadziei na powrót do Polski trafi³a do Majdanka. Próbowano zwerbowaæ j¹ do UB, jednak bezskutecznie. Sama za oszczêdnoœci kupi³a wagon, w którym ukrywa³a siê z rodzin¹ i to pomog³o jej wróciæ do Ostrowa.
Gdy znaleŸli siê na Dolnym Œl¹sku, pos³a³a swoje dzieci
do wymarzonej polskiej szko³y. W tym czasie przekonuje
w listach mê¿a, by wraca³ do nich czym prêdzej. Spotykaj¹ siê w 1947 roku, w Sycowie. Wkrótce na œwiat przyjdzie jeszcze Ewa.
Na krótko zamieszkuj¹ w Bytomiu, gdzie Feliks zaFeliks Fikus k³ada gazetê. Jako dziennikarz trafia jednak do „¯ycia
Œlub Feliksa i Uli w Ostrowie
Warszawy” i to wówczas podejmuj¹ decyzjê na kolejn¹
17
przeprowadzkê – tym razem do stolicy. Dziennikarska pasja poch³ania troje dzieci Fikusów, a póŸniej i wnuki.
Pogoda ducha, goœcinnoœæ, serdecznoœæ, wyrozumia³oœæ i niezwyk³a si³a to cechy Uli. W niezwyk³y sposób dba³a o wszystkich wokó³, doskonale
pamiêta³a o wszystkich œwiêtach rodzinnych. Mia³a w sobie ogromne pok³ady mi³oœci do bliskich. I ponad wszystko – ponad czas i ró¿ne okolicznoœci –
w cichoœci modli³a siê za wszystkich, których tylko umia³a zapamiêtaæ”. (Po¿egnanie - P.Pacewicz)
„Gdy umiera ktoœ blisko zwi¹zany z jakimœ okresem naszej przesz³oœci, wydaje” siê jakby ten okres gas³, szarza³ Œp. redaktora Feliksa Fikusa
z „Kuriera Poznañskiego” i ,,0rêdownika” pozna³em w jednym z obozów jenieckich oficerskich w najczarniejszym okresie klêsk, w roku 1940. Uprawia³
wtedy z poœwiêceniem walkê z doktorem Goebelsem, interpretuj¹c w ekwilibrystyczny sposób dzienniki hitlerowskie, jedyne dla nas dostêpne, wyszukuj¹c
w nich pokrzepiaj¹cych pozorów. Te przegl¹dy prasy wyg³aszane regularnie w ko³ach, g³odnych wieœci (i nie tylko wieœci) oficerów m³odszych i starszych
zjednywa³o popularnemu dziennikarzowi wiele wdziêcznoœci.
Potem
spotkaliœmy
siê
ponownie
w
jednym
z
nastêpnych
obozów,
po
których
przymusowo
wêdrowaliœmy,
w Doessel w Westfalii. Tam by³em zadomowiony, redagowa³em tajny tygodnik mówiony pt. „Komentarze” Feliksa zaprosi³em do i wspó³pracy w swojej
specjalnoœci to znaczy do robienia przegl¹du prasy. W tym okresie by³a to ju¿ robota wdziêczniejsza. Wiadomoœci bywa³y lepsze. Fikus zamieszka³ w naszej
izbie. ZaprzyjaŸniliœmy siê szczerze. By³ cz³owiekiem ¿ywym, weso³ym i ³atwym. To bardzo cenne cechy w warunkach ¿ycia zbiorowego.
Po pewnym Czasie zacz¹³ tajemniczo znikaæ na noce. By³o to ryzykowne, bo Niemcy czasem sprawdzali. Nie pyta³em gdzie przebywa. Domyœla³em siê,
¿e uprawia nas³uch radiowy na przemyconym przez tajn¹ organizacjê aparacie. Jego przegl¹dy prasy nabra³y dziwnych rumieñców. Na pró¿no by szukaæ
w czasopismach Goebelsa wielu informacji i opinii. Red. Fikus dostarcza³ oczywiœcie wiadomoœci przede wszystkim obozowemu dziennikarzowi mówionemu. Ryzykowa³ g³ow¹ w znacznie wiêkszym stopniu ani¿eli organizatorzy ucieczek, ale nigdy siê tym, nie chwali³. Po wojnie zosta³ oficerem opieki przy
brytyjskich w³adzach okupacyjnych. W tym charakterze odnalaz³ w obozie w Hoexter Konstantego Ildefonsa Ga³czyñskiego, który w kraju uchodzi³ za
zmar³ego. Zetkn¹³ nas ze sob¹. Drukowa³em w swoim tygodniku .pierwszy po wojnie wiersz Ga³czyñskiego pt. „Pochodnia”. Z serdeczn¹ dedykacj¹, dla
Feliksa Fikusa.
Potem drogi nasze rozesz³y siê, bo on wróci³ do kraju, do rodziny. Ja zosta³em. Ale przyjaŸñ z tym dynamicznym, optymistycznym i pogodnym dziennikarzem spo³ecznikiem przetrwa³a do koñca.” (z nekrologu - WITOLD OLSZEWSKI)
18
Darek Fikus [polonista, dziennikarz –„Sztandar M³odych”, „Polityka”, od prze³omu 1980 r.
d³ugoletni sekretarz generalny Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, tak¿e w okresie
zdelegalizowania SDP przez w³adze stanu wojennego. W stanie wojennym pracowa³ w
„Niewidomym Spó³dzielcy”, od 1989 redaktor naczelny „Rzeczypospolitej”, prezes spó³ki
“Presspublika”, twórca i prezes Zwi¹zku Kontroli Dystrybucji Prasy. Pomys³odawca powo³ania
instytucji normuj¹cej rynek prasowy w polsce](ur. 11.12.1932, zm. 2.03.1996) o¿eniony;
Magdalena Fikus z d. ¯emajtis [biofizyk, mikrobiolog](ur. 13.05.1936) – dzieci: £ukasz, Marta
“By³ dziennikarzem w drugim pokoleniu. Karierê zawodow¹ rozpocz¹³ w "Sztandarze
M³odych" i "Ekspressie Wieczornym", nastêpnie przez 25 lat wspó³tworzy³ tygodnik
"Polityka", jako publicysta gospodarczy, kierownik dzia³u ekonomicznego i wieloletni
sekretarz redakcji.
Dariusz i Jola Fikus- Tokarzew 1933
Od 1980 roku Rada G³ówna Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich powo³a³a go na
stanowisko sekretarza generalnego. Piastowa³ tê funkcjê tak¿e w stanie wojennym, gdy
zdelegalizowano Stowarzyszenie. Wspó³pracowa³ z pismami drugiego obiegu. Uczestniczy³ w obradach "okr¹g³ego
sto³u", po stronie "Solidarnoœci". W 1989 roku zosta³ redaktorem naczelnym "Rzeczpospolitej", a w 1991 roku
prezesem spó³ki "Presspublica", wydawcy gazety. Obie te funkcje pe³ni³ a¿ do œmierci w marcu 1996r. By³ tak¿e
za³o¿ycielem i pierwszym prezesem Zwi¹zku Kontroli Dystrybucji Prasy i wiceprezesem Klubu Europejskiego.
Autor ksi¹¿ek: "Pseudonim £upaszka", "Foksal 80", "Mowa
gazetowa".(Rzeczpospolita)
£ukasz Fikus [ studia politechniczne] (ur. 6.10.1965) o¿eniony;
Joanna Fikus z d. Frykowska [] (ur. 11.1969) – dzieci: Franciszek
(ur. 1995), Gabriela (ur. 1996)
Marta Fikus [biolog](ur.1971), narzeczony; Rafa³ Kryñski
[elektronik], dzieci: Eryk (ur. 1.12.2002)
Dariusz Fikus
Eryk Kryñski
19
Jola Pacewicz (Fikus) [dziennikarz] (ur. 11.12.1932) zamê¿na; Wojciech Pacewicz [in¿. mechanik –Warszawa] (ur. 27.10.1928),
dzieci: Piotr
Piotr Pacewicz [ dr. psychologii, dziennikarz](ur. 1.01.1953) o¿eniony; Majk¹ z d. Czy¿ewska [psycholog, zamieszka³a
w USA],syn – Jan [student,mieszka w Ameryce] (ur. 11.04.1980), druga ¿ona Alicja Pacewicz z d. ¯urek [ekonomista,
psycholog,nauczyciel, autorka podrêczników](ur. 3.02.1958) – dzieci: Krzysztof (ur. 3.07.1989), Mateusz (ur. 21.06.1992)
Jola Pacewicz (Fikus)
Wojciech Pacewicz
Piotr Pacewicz z synem Krzysztofem
Alicja Pacewicz z synem Mateuszem
20
Majka Znaniecka (Fikus) [dziennikarz, zootechnik]( ur. 28.12.1936) zamê¿na; rozwiedziona Maciej Znaniecki [zootechnik,
dziennikarz](1936-1992) – dzieci: Katarzyna
Katarzyna Joanna Znaniecka- Vogt [anglistka – Uniwersytet Warszawski](ur. 13.03.1961) zamê¿na; Steven Christopher
Vogt [Anglik, anglista, MBA] (ur. 20.11.1962 w Wielkiej Brytanii), – dzieci: ViktoriaAnn (ur. 14.07 1986), NataliaAlexandra
(ur. 17.12.1989), Aleksandra Elizabeth (ur. 01.05.1996)
Ewa Fikus [ studentka SGGW]( ur. 19.05.1948, zm. 19.12.1967)
Majka Znaniecka
Ewa Fikus
Steven Vogt
z córk¹ Ol¹
21
W³adys³aw Prusinkiewicz [ przemys³owiec-fabrykant- Starogard Gdañski] (ur. 28.02.1870 w Trzemesznie, zm. 5.11.1947 w Starogardzie Gdañskim) o¿eniony;
Kazimiera Prusinkiewicz z d. Rakowska [pochodzi³a z maj¹tku w Wielkopolsce] (ur. 6.02.1877, zm. 12.11.1959) – dzieci: Zygmunt, Zofia, Stefania
W³adys³aw Prusinkiewicz – W koñcu XIX wieku osiedli³ siê w Starogardzie. Przemys³owiec, fabrykant – fabryka tytoniu i papierosów. W latach 30tych Wytwórnia wód gazowanych. W³aœciciel du¿ej kamienicy (rok budowy 1901) po³o¿onej na ul. Sambora 7 przy rynku w Starogardzie (do dnia
dzisiejszego kamienica znajduje siê w rêkach spadkobierców). Wraz z ¿on¹ Kazimier¹ byli zaanga¿owani w budowanie polskoœci na terenach zaboru
pruskiego (m.in. udzielanie lekcji jêzyka polskiego, lekcje polskich tañcy narodowych, prowadzenie prywatnej biblioteki). W okresie miêdzywojennym
Kazimiera Prusinkiewicz dzia³a³a aktywnie w Polskim Czerwonym Krzy¿u oraz w Katolickiej Akcji Charytatywnej za co w roku 193? otrzyma³a od
Biskupa Pelpliñskiego odrêczny list z podziêkowaniem. W latach II wojny œwiatowej, za odmowê podpisania „volkslisty” zostali wywiezieni do obozu
w Potulicach.”(AL)
„W³adys³aw by³ równie¿ kupcem, handlowa³ chyba równie¿ papierosami i cygarami jak Sylwester. Zamieszka³ w Starogardzie Gd., gdzie razem
z ¿on¹ zbudowali wielk¹, eleganck¹ kamienicê, która teraz po œmierci ostatniej córki od razu popad³a w „ruinê” a mieszkania (przepiêkne do ostatnich
lat) sprzedaæ nie mo¿na. Byli majêtni. W czasie wojny razem z ¿on¹ Kazimier¹ zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Potulicach. W³adys³aw
by³ akurat ciê¿ko chory. Siostra Kazimiery, która by³a przeorysz¹ w Che³mnie, przez swoj¹ zakonnicê Niemkê, wydoby³a ich z obozu i do koñca wojny
przechowa³a w klasztorze. Po wojnie wrócili do Starogardu.”(EE)
Zygmunt Prusinkiewicz [dzia³acz sportowy i harcerski, handlowiec ] (ur. 14.12.1905 w Starogardzie, zm. 11.08.1983 w Starogardzie) o¿eniony; Ewa Prusinkiewicz
(z d. Podolska) (1908 do 1991) – dzieci: córka Ewy- Danusia
„mgr Zygmunt Prusinkiewicz latach 1918-1920 jako uczeñ gimnazjum nale¿a³ do ko³a TTZ. Dzia³acz harcerski i sportowy. Za³o¿yciel i pierwszy
prezes Starogardzkiego Klubu Sportowego w roku 1924. Pierwszy dru¿ynowy harcerskiej dru¿yny gimnazjalnej, a nastêpnie pierwszy hufcowy
Starogardzkiego Hufca ZHP. Absolwent Wy¿szej Szko³y Handlowej w Poznaniu. Uczestnik wojny obronnej w 1939 r. Wieloletni dyrektor Zak³adów Miêsnych
we Wroc³awiu i w Elbl¹gu. Oficer rezerwy 2.Pu³ku Szwole¿erów Rokitniañskich, Kawaler Orderu Polonia Restituta”(AL)
Danusia ? (Naimska) [mieszka w Warszawie] (ur...) o¿eniona; Krzysztof Naimski [naukowiec] (ur..,zm...) – dzieci: Piotr, Urszula, ponownie o¿eniona; Ksi¹¿e
Je³owicki
Piotr Naimski [polityk, dziennikarz?] (ur.)
Urszula Naimska (?) [plastyk- skoñczy³a ASP, mieszka w Ameryce z mê¿em] (ur.)
22
Zofia Prusinkiewicz (Waligóra)(ur. 13.01.1902 w Starogardzie, zm. 11.06.1982 w Starogardzie) zamê¿na; Czes³aw Waligóra [jedynak, maj¹tek ziemski
Œmigiel Wlkp.](ur. 6.07.1894 r. w Pêtkowie (ko³o Œrody Wlkp.), zgni¹³ w 1939 /1940 r. w b. Zwi¹zku Radzieckim(Katyñ?)) – dzieci: Maciej
„Czes³aw Waligóra, Powstaniec Wielkopolski, porucznik rezerwy WP, zamieszka³ pocz¹tkowo wraz z ¿on¹ Zofi¹ w rodzinnym maj¹tku
ziemskim¯egrowo(niedaleko Œmigla). PóŸniej kupi³ niewielki maj¹tek Górki pod Tczewem i przenius³ siê tam. A¿ do wojny Górki i ¿egrowo by³y jego
w³asnoœci¹. Obecnie Górki s¹ dzelnic¹ Tczewa. W koñcu osiad³ w du¿ym, dier¿awionym (domena) maj¹tku Ma³¿ewko, le¿¹cym 11 km na zachód od
Tczewa. Organizowa³ spó³dzielczoœæ mleczarsk¹ na Pomorzu. By³ œwietnym Gospodarzem. Dwór w Ma³¿ewku otacza³ du¿e, wzorowo utrzymany park, ze
znajduj¹cymi siê w nim stawami i kortem tenisowym.
W 1939 roku Czes³aw nie zosta³ zmobilizowany. Z ¿on¹ Zofi¹ i synem Maciejem wyjecha³ w³asnym samochodem z zamiarem dotarcia na Wileñszczyznê
do Polan, usi³uj¹c schroniæ siê tam przed Niemcami. Dotarli jednak tylko do maj¹tku pp. Krupskich w Zesulu pod Sto³pcami (kilka kilometrów od
dawnej wschodniej granicy), gdzie ogarniêci zostali 17 wrzeœnia przez wojska sowieckie. Zabrano stamt¹d wszystkich mê¿czyzn (g³ównie ziemian),
w tym Czes³awa, którego prawdopodobnie zamordowano w Katyniu (Na liœcie ofiar katyñskich znajduje siê jego nazwisko, brak jednak innych
danych, pozwalaj¹cych na niew¹tpliw¹ identyfikacjê).
Zofia Waligórzyna i jej syn Maciej wraz z siostr¹ Stefani¹ Linsenbarth i jej synem Adamem uciekli z zajêtych przez Sowietów terenów przez „zielon¹
granicê” (ko³o Brzeœcia) do warszawy, nastêpnie przebywali w ¯yrardowie, a pod koniec wojny w Grójcu. Po wojnie, po krótkim pobycie w Poznaniu,
gdzie Zofia by³a kierowniczk¹ znanej kawiarni Kruka, powróci³a do domu rodzinnego w Starogardzie” (MW)
„Zosia zamieszka³a z Czes³awem w jego rodzinnym maj¹tku. Po œmierci jego rodziców przenosili siê do ró¿nych maj¹tków (m.in. Górki ko³o
Tczewa), wreszcie kupili maj¹tek Ma³¿ewko te¿ ko³o Tczewa. W zawierusze wojennej rozstali siê gdy¿ m¹¿ ucieka³ na Wschód w³asnym autem a Zosiê
z szwagierk¹ wys³a³ do Polan, do cioci Maryli Breitkopf. Niestety nigdy tam nie dotar³y i w strasznych tarapatach przez zielon¹ granicê do Gen.
Gubernii wróci³y do Warszawy i tam osiad³y. M¹¿ natomiast zagin¹³ – prawdopodobnie zgin¹³ w Katyniu. Podczas wojny Zosia spotka³a siê z Zygmuntem
i Stef¹, osiedli w ¯yrardowie. Tam pod okiem wujka Zygmunta syn Zosi Maciej pracowa³ w zak³adach zbo¿owych, ciotki pracowa³y dla A.K. Przez
wojnê Maciej nie zdoby³ ¿adnego wykszta³cenia, ale dobrze sobie radzi. Mieszka z ¿on¹ i jej córkami w Elbl¹gu. Jego ¿ona prowadzi bardzo zadbany
dom oraz nagradzan¹, naj³adniejsz¹ w Elbl¹gu, dzia³kê. Jedna z córek jest pielêgniark¹ i pracuje w hospicjum- podobno cudowny, œwiêty cz³owiek. Co
robi druga?- nie wiem”(EE)
„Czes³aw Waligóra –powstaniec Wielkopolski, ziemianin, w³aœciciel maj¹tku Górki pod Tczewem oraz dzier¿awca maj¹tku Ma³¿ewko pod Tczewem.
Organizator spó³dzielni mleczarskich na Pomorzu. W dniu 17 wrzeœnia 1939 zabrany przez Rosjan z maj¹tku pp.Krupskich w Zasulu pod Sto³pcami.
Pocz¹tkowo wiêziony w Sto³pcach a nastêpnie wywieziony i œlad po nim zagin¹³.”(AL)
23
Maciej Waligóra[mieszka w Elbl¹gu] (ur. 25.11.1923 r. w ¯egrowie) o¿eniony; Izabella [wdowa] (ur.) – dzieci (Izabelli): dwie córki?
„Maciej Waligóra w czasie wojny pracowa³ w Zak³adach Zbo¿owych w ¯yrardowie, po wojnie pocz¹tkowo uczêszcza³ do liceum spó³dzielczego
w Poznaniu, wkrótce jednak przeniós³ siê wraz z matk¹ do Starogardu, gdzie ukoñczy³ liceum ogólnokszta³c¹ce. Zamieszka³ w Elbl¹gu, gdzie
pracowa³ do emerytury w zak³adach Mechanicznych „ZaMech” .”
Stefania Prusinkiewicz (Linsenbarth) [Starogard] (ur. 29.12.1909 w Starogardzie, zm. 6.07.1998 w Starogardzie) zamê¿na; Witold Linsenbarth, [szwole¿er,
po wojnie nie wróci³ do Polski, o¿eni³ siê ponownie w Anglii z polk¹] (ur. 27.01.1901 w Szamrajówce pod Bia³¹ Cerkwi¹, zm. 13.03.1985 w Wadowicach) –
dzieci:Adam
„Ukochana córka W³adys³awa Prusinkiewicza, wdziêczna. Wysz³a m³odo za m¹¿ za szwole¿era Witolda Linsenbartha. Wielka mi³oœæ. Zamieszkali
w Starogardzie. Przed wojn¹ urodzi³ im siê syn Adam. W czasie wojny Witold wys³a³ Stefê z synem do Polan, sam zmuszony do stawienia siê w Warszawie
jako, ¿e by³ oficerem zawodowym (rotmistrz 2 Pu³ku Szwole¿erów Rokitniañskich w Starogardzie- przyp. AL). Ca³¹ okupacjê pomaga³ ¿onie z Anglii,
przesy³a³ paczki przez tzw. „most powietrzny” nad Polskê. Adam 12-13 letni w tajemnicy przed matk¹ nale¿a³ do Szarych Szeregów, mia³ braæ udzia³
w powstaniu warszawskim, ale coœ stanê³o na przeszkodzie aby dostaæ siê do Warszawy. O tym, ¿e syn by³ w A.K. matka dowiedzia³a siê d³ugo po
wojnie.”(EE)
„Witold by³ prawnukiem p³k.Aleksandra Lisenbartha (1790-1861), absolwenta szko³y wojskowej Korpusu In¿ynierów Ksiêstwa Warszawskiego,
uczestnika kampanii napoleoñskiej w roku 1813 oraz bitwy pod Olszówk¹ Grochowsk¹ w czasie Powstania Listopadowego.
By³ uczestnikiem wojny obronnej 1939 r. , do koñca wojny w Wojsku Polskim na Zachodzie.
Stefaniê i jej syna Adama wybuch wojny zasta³ w Warszawie, bowiem jej m¹¿ Witold zosta³ tam przeniesiony do Sztabu Generalnego. Razem,
transportem wojskowym, udali siê do Brzeœcia, gdzie po¿egnali witolda (widzia³a go wówczas poraz ostatni) i st¹d przez Nowogródek dotarli do
maj¹tku pañstwa Krupskich w zasulu pod Sto³pcami. Po zabraniu przez bolszewików wszystkich mê¿czyzn, w listopadzie 1939 r. uciek³a przez zielon¹
granicê do Warszawy, potem kilka miesiêcy przebywali w schronisku dla wysiedlonych w Przês³awicach pod Grójcem wreszcie od po³owy1940 r. ich
wojenna tu³aczka zakoñczy³a siê w ¯yrardowie. Po wojnie wrócili do domu rodzinnego w Starogardzie. ” (AL)
24
Adam Linsenbarth [ ¿o³nierz AK, geodeta, dyr. Instytutu Geologii Satelitarnej](ur. 30.11.1931 w Starogardzie) o¿eniony; Barbara z d. Molga (ur. 12.02.1933
w Radomiu) – dzieci:Anna, El¿bieta
„Adam jako 13-letni ch³opiec od maja 1944 r. cz³onek Oddzia³u M³odzie¿owego szrych szeregów AK w ¯yrardowie, bra³ udzia³ w akcjach t.zw.
ma³ego sabota¿u. W 1956 r. po studiach na Politechnice warszawskiej, mgr in¿ynier geodeta o specjalnoœci fotogrametrii. Od 1996 r. doktor habilitowany.
Jego naukowy dorobek piœmienniczy obejmuje ponad 200 pozycji, opublikowanych w kraju i za granic¹. Za³o¿yciel Polskiego Towarzystwa
Fotogrametycznego, cz³onek Stowarzyszenia Geodetów Polskich, Komitetu Badañ Kosmicznych i Satelitarnych PAN, cz³onek Pañstwowej Rady Geodezyjnej
i Kartograficznej. Kawaler Orderu Polonia Restituta. Profesor Instytutu Geodezji i Kartografii w Warszawie, od 1991 r jest dyrektorem tego
instytutu”(Ÿród³o: referat prof. B.Neya opublikowany w „Pracach IGiK”, t.XLVIII, z.104, 2001)
Anna Linsenbarth (Gajowniczek)[](ur. 7.10.1957 w Starogardzie) zamê¿na; Bogdan Gajowniczek [ ] (ur. 2.07.1954 w Warszawie) – dzieci: Pawe³
(ur. 11.02.1985), Piotr (ur. 22.02.1986), Marysia (ur. 15.08.1992), Magdalena (ur. 14.05.1995)
El¿bieta Linsenbarth [kosmetyczka, wyjecha³a za mê¿em do Australii, niedawno wrócili razem do Polski](ur. 25.01.1961 w Warszawie) zamê¿na; Micha³
Liczbiñski [ ] (ur. 22.02.1959) – dzieci: Agata [choæ uwa¿a siê za australijkê, jako pierwsza wróci³a do kraju, wysz³a za m¹¿, mieszka w Warszawie]
(ur. 5.03.1979 w Warszawie), Kasia (ur. 25.01.1985 w Sydney), Jessica (ur. 15.12.1989 w Sydney)
Agata Zawadzka (Liczbiñska) [ ] zamê¿na; Dariusz Zawadzki [ ] (ur. w Warszawie), dzieci: Kacper
25
Micha³ Prusinkiewicz [ Hotelarz- Koœcian] ( ur. 18..do 18..w Kostrzyn Wlkp.) o¿eniony; Maria Prusinkiewicz z d. Œliwiñska
[ ](ur. 18.. zmar³a w 194.. (w czasie wojny) w Koœcaianie) – dzieci: Irena, Izabela, Ludwik, Janina
„Micha³ urodzi³ siê byæ mo¿e w Trzemesznie (tam mieszkali jego rodzice). Potem wraz z ¿on¹ Mari¹ przwdopodobnie
mieszka³ w Ostrowie Wlkp. (tam urodzi³ siê ich syn, a mój ojciec Ludwik). Nastêpnie przeniós³ siê z rodzin¹ do Koœciana,
gdzie prowadzi³ hotel. Nie znam daty jego œmierci. Podobno pochowany zosta³ w Kostrzynie (WLKP), nie wiem dlaczego
tam?”(BP)
Micha³ Prusinkiewicz
Irena Prusinkiewicz [Koœcian, pierwsza kobieta-wójt, zna³a 5 jêzyków, wiêzieñ obozu koncentracyjnego Ravensbrueck]
(1891 do 13.02.1977 r., pochowana w Koœcianie ) – panna
Izabela Prusinkiewicz [urzêdnik,Koœcian, by³a chyba najm³adszym dzeckiem Micha³a i Marii] (18 .. do 19..) – panna?
Janina Prusinkiewicz (Idziñska) [ Koœcian] (ur. 1888 r. zmar³a 18.05.1977 r. , pochowana w Koœcianie ) zamê¿na; ? Idziñski
[z zawodu dentysta], dzieci:Alfred, Krystyna
Krystyna Idziñska [Koœcian]?
Alfred Idziñski [Koœcian] ?
Ludwik Prusinkiewicz [kupiec, muzyk -Poznañ] (ur. 23.08.1889 w Ostrowie do 29.09.1929
w Poznaniu) o¿eniony 15.07.1922 w Poznaniu; Irena Maria Prusinkiewicz z d. Dembiñska
[z Poznania] ( ur. 11.08.1887 do 31.07.1986) – dzieci: Zbigniew, Bohdan, Aleksandra
„Z dzeciêcego okresu mego Ojca zachowa³o siê zdjêcie œwiadcz¹ce, ¿e w 1900 r. by³
uczniem “Hohere Knabenschule” w Koœcianie. Z opowiadañ mojej Matki wiem, ¿e szko³y
tej nie pozwolono mu ukoñczyæ podobno za udzia³ w jakiejœ patriotycznej(?) dziecinadzie
(zabawach?) z broni¹.
Nie wiem gdzie i u kogo uczy³ siê muzyki. By³ utalentowanym skrzypkiem - wirtuozem
i kierownikiem chóru “LUTNIA”, z którym w czasach pruskich jeŸdzi³ jako dyrygent
i skrzypek-solista z polskimi koncertami. Zachowa³y siê programy tych koncertów
z Wroc³awia i Grudzi¹dza.
Jako m³ody ch³opiec (12-letni?) zachorowa³ na ostre zapalenie stawów, co sta³o siê
Maria z d. Œliwiñska
Irena Maria Prusinkiewicz
z d. Dembiñska
powodem wady serca, a w koñcu zbyt wczesnego odejœcia. S¹dzê, ¿e by³o to te¿ m.in.
powodem jego wycofania siê z kariery muzycznej.
26
Nie znam pocz¹tków jego dzia³alnoœci handlowej. Wiem natomiast, ¿e z pocz¹tkiem lat 29-tych prowadzi³ na terenie
Wielkopolski skup surowej we³ny sprzedawanej nastêpnie bielskim fabrykom sukna (zachowa³y siê odbicia piêcz¹tek
firmowych z tego okresu). PóŸniej zosta³ akcjonariuszem i przedstawicielem tych fabryk na obszar Wielkopolski
i przwdopodobnie Pomorza. Cz³onek Zwi¹zku Towarzystw Kupieckich, by³ jednym z organizatorów Powszechnej wystawy
Krajowej (PeWuKa) w Poznaniu w 1929 r. umiera³ w dniu jej zamkniêcia. Pochowany zosta³ w Poznaniu na cmentarzu
Œw. Marcina. W czasie wojny Niemcy zlikwidowali ten cmentarz, w³¹czaj¹c jego teren do obszaru dawnej PeWuKi. Obecnie
wiêc szcz¹tki Ludwika znajduj¹ siê pod terenami Targów Poznañskich”.(BP)
„Ludwik mieszka³ w Poznaniu. Bardzo inteligentny, by³ kupcem, mia³ przedstawicielstwo jakiejœ firmy b³awatnej,
chyba na Rosjê i kraje na Wschodzie. Chyba dobrze mu siê powodzi³o. By³ nieprzeciêtnie utalentowany muzycznie, wspania³y
skrzypek i dyrygent, znany i ceniony. Koncertowa³ w Poznaniu, we Wroc³awiu, w Grudzi¹dzu. Podobno pozosta³y
Ludwik Prusinkiewicz
w rodzinie plakaty i artyku³y z prasy z wysokimi ocenami O¿eni³ siê z Iren¹ Dêbiñsk¹ z Poznania. By³o to kochaj¹ce siê
ma³¿eñstwo, ale Ludwik od m³odoœci by³ bardzo chory na serce i bardzo m³odo umar³.”(EE)
Zbigniew Andrzej Prusinkiewicz [prof. zw.dr hab. in¿.,skoñczy³ Leœnictwo na UAM w Poznaniu, naukowiec, opuœci³ rodzinê i zamieszka³ w Toruniu, prof.
zwyczajny Uniwersytetu Miko³aja Kopernika, prowadzi³ tam katedrê gleboznawstwa, autor wielu publikacji z geologii i ochrony œrodowiska](ur. 18.11.1923
w Poznaniu, zm. 19.12.2004 w Toruniu, pochowany z matk¹ i siostr¹ w Poznaniu), o¿eniony 8.03.1951 w Poznaniu; Regina
Prusinkiewicz z d. Wendlandt [ekonomistka](ur. 24.03.1924 r.), dzieci: Przemys³aw, Hanna
„W latach wojny przymusowy robotnik. Po wojnie absolwent Wydzia³u Rolniczo-Leœnego Uniwersytetu Poznañskiego
w specjalizacji gleboznawstwa leœnego, pracê naukow¹ rozpocz¹³ w 1949 r. jeszcze przed ukoñczeniem studiów. W 1957
r. uzyska³ stopieñ kandydata nauk, 5 lat póŸniej po habilitacji, stopieñ docenta.. Oddany bez reszty nauce, w 1963 r.
w wyniku konkursu obj¹³ stanowisko kierownika bêd¹cego w stanie organizacji. Zak³adu Gleboznawstwa Uniwersytetu
Miko³aja Kopernika w Toruniu, opuœci³ rodzinê i przeniós³ siê tam. Pozosta³ na tym stanowisku przez ponad 30 lat, do
przejœcia na emeryturê. W1969 r. otrzyma³ tytu³ profesora nadzwyczajnego, 8 lat póŸniej - profesora zwyczajnego By³
promotorem i opiekunem prac doktorskich i habilitacyjnych, po których 5 osób uzyska³o tytu³y profesorskie. Jego osobisty dorobek naukowy to ponad 300 publikacji (równie¿ zagranic¹), w tym 21 wydañ ksi¹¿kowych, których by³ autorem
Zbigniew Prusinkiewicz karykatura
lub wspó³autorem.
Twórca toruñskiej szko³y gleboznawstwa ekologicznego, wieloletni cz³onek Zarz¹du G³ównego Polskiego Towarzystwa
27
Gleboznawczego i Komitetu Redakcyjnego Roczników Gleboznawczych, wspó³organizator i przewodnicz¹cy Oddzia³u
Bydgoskiego PTG, wieloletni przewodnicz¹cy Komitetu Fizyki Gleb, cz³onek Komisji Genezy, Klasyfikacji i Kartografii
Gleb, cz³onek honorowy Komitetu Nauk Leœnych Polskiej Akademii Nauk. kawaler Orderu Polonia Restituta”.
(oprac. na podstawie wspomnieñ w³esnych, pracy Z. Prusinkiewicza „Dzieje Zak³adu Gleboznawstwa od pocz¹tku istnienia do roku 1993 we wspomnieniach jego wieloletniego kierownika” wyd. Towarzystwo Naukowe w Toruniu - 2003 r., oraz nekrologów.)
Zbigniew Prusinkiewicz
Przemys³aw Prusinkiewicz [matematyk, fizyk, informatyk, obecnie specjalista od grafiki komputerowej, autor wielu publikacji,
jest profesorem na Univerity of Calgary w Kanadzie, utalentowany muzycznie] (ur. 25.01.1952 w Poznaniu), o¿eniony 4.07.1974
w Warszawie; El¿bieta z d. Górska, dzieci: Krzysztof (ur. 24.08.1976 w Warszawie)[lekarz- Kanada], Marcin (ur. 10.06.1990
w Saskatoon,Kanada)
Hanna Prusinkiewicz (Wyczyñska)[in¿. leœnik, pocz¹tkowo osiad³a wraz z mê¿em na leœniczówce w Bieszczadach w okolicach
Ustrzyk Dolnych, po kilku latach powrócili do Poznania](ur. 16.07.1956 w Poznaniu), zamê¿na (9.02.1979 w Poznaniu);
Jaros³aw Wyczyñski [równie¿ leœnik, kolega ze studiów](ur.), dzieci: Wojtek (ur. 4.12.1979 w Poznaniu, ukoñczy³ in¿ynieriê
(konstrukcje budowlane) w Poznaniu)
Przemys³aw Prusinkiewicz
El¿bieta Prusinkiewicz
28
Bohdan Józef Prusinkiewicz [ukoñczy³ Szko³ê Morsk¹ w Gdyni (nawigator), by³ wyk³adowc¹ w tej szkole, pracowa³ jako
marynarz, w Ratownictwie Morskim, w Izbie Morskiej, w S¹dzie Morskim, itd.](ur. 03.04.1925 w Poznaniu), o¿eniony
26.12.1952 w Krakowie z Zofi¹ Kajetanowicz [krakowiank¹](ur. 28.02.1931weLwowie),rozwiedziony, dzieci: Witos³awAntoni
„W latach wojny przymusowy robotnik. W 1945 r. ochotniczy uczestnik walk o Poznañ. Po maturze od 1946 r na stale
w Gdyni. Studia w Wy¿szej Szkole Handlu Morskiego (nieukoñczone), jednoczeœnie z prac¹ rybaka ³odziowego, póŸniej
kierownika organizacyjnego w Z.Gl. Zrzeszenia Rybaków Morskich (do 1957 r.). Szyper rybacki II kl. Równoleg³a praca
w ¿eglarstwie. Pañstwowy dyplom instruktora ¿eglarstwa morskiego. Jachtowy kapitan ¿eglugi wielkiej. Cz³onek honorowy Jacht Klubu Morskiego „Gryf , przez 10 lat jego komandor. Od pocz¹tku 1963 r. przez 30 lat (do emerytury) w Polskim
Ratownictwie Okrêtowym, st. inspektor ratownictwa, kierownictwo operacyjne ca³oœci¹ polskiej s³u¿by poszukiwania
i ratownictwa. Wspó³praca z Wy¿sz¹ Szko³a Morsk¹ w Gdyni. Na. forum miêdzynarodowym wspó³dzia³anie w dziedzinie
œwiatowej organizacji i rozwoju s³u¿b ratownicza morskiego. Od 1972 r. ³awnik w Izbie Morskiej w Gdyni, od 1984 r.
Bohdan Prusinkiewicz
z-ca Delegata Ministra ¯eglugi (obecnie Ministra Infrastruktury) przy Odwo³awczej Izbie Morskiej w Gdyni (nadal).
Odznaczony za zas³ugi dla miasta Gdyni, medalem „ Zas³u¿onym Ziemi Gdañskiej”, z³ot¹ odznak¹ „Zas³u¿ony Pracownik
Morza” , Kawaler Orderu Polonia Restituta”.
Witos³aw i Magdalena Prusinkiewicz (2000)
Witos³aw Antoni Prusinkiewicz [mgr in¿. in¿ynierii œrodowiska ( po ukoñczeniu Technikum
Energetycznego i studiach na Politechnice Krakowskiej),zamieszka³y tam¿e](ur. 02.09.1955 r.
w Krakowie), o¿eniony 11.10.1980 z kole¿ank¹ ze studiów mgr in¿. in¿ynierii œrodowiska
Magdalen¹ Zofi¹ z d. Migas (ur.
06.06.1955 r. w Krakowie), w³aœcicielk¹ sklepu kosmetycznego, dzieci: 2
córki - Agata Petronela i Dorota
Magdalena
Agata Petronela Prusinkiewicz
ur. 22.07.1984 w Krakowie, studentka slawistyki na UJ.
Dorota Magdalena Prusinkiewicz
ur. 21.07.1988 w Krakowie, uczennica
Agata Prusinkiewicz
liceum, dru¿ynowa dru¿yny ZHP).
Dorota Prusinkiewicz
29
Aleksandra Maria Prusinkiewicz (panna) [mgr ekonomii, pracowa³a w Banku, Poznañ] (ur. 20.09.1926, zm. 5.06.2002)
„W latach wojny jako kilkunastoletnia dziewczynka - przymusowy robotnik w niemieckiej fabryce broni i amunicji. Po
wyzwoleniu matura i studia na Akademii Handlowej M’ Poznaniu. Uzdolniona matematycznie. Szereg lat pracy w bankowoœci.
Nastêpnie dodatkowe studia (nieukoñczone) na Wydziale Architektury Szkoly In¿ynierskiej w Poznaniu i stanowisko
w Pracowni Planów Regionalnych Wojewódzkiej Rady Narodowej, od 1985 r starszy inspektor Wydzia³y Planowania
przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Urzêdzie Wojewódzkim w Poznaniu, a¿ do emerytury.
Wyró¿niona, jako zas³u¿ona dla miasta Poznania. Najaktywniejsza z rodzeñstwa w odnawianiu kontaktów rodzinnych.
Ca³kowicie poœwiêci³a siê opiece nad ciê¿ko schorowan¹ Matk¹, z któr¹ zosta³a pochowana we wspólnej mogile”.(BP)
Franciszek Prusinkiewicz [kawaler -stolarz, mieszka³ w Starogardzie Gdañskim] (18.. do 18..)
Zofia Prusinkiewicz (Brudzieñska), zamê¿na: Lucjan Brudzieñski [wyemigrowa³a do U.S.A.]
Pelagia Prusinkiewicz (Hernacka), zamê¿na: ? Hernacki [wyemigrowa³a do U.S.A.]
Aleksandra Prusinkiewicz
30