pobierz

Szkolny Program Profilaktyki
Zespół Szkół Elektronicznych i Licealnych
w Warszawie
na lata 2015 – 2018
ZDROWE ŻYCIE W ZESPOLE
WARSZAWA
CZERWIEC
2015r.
Spis treści
str.
I.
PODSTAWY PRAWNE …………………………………………………….…… 3
II.
WSTĘP ………………………………………………………………………..…… 4
III.
STRUKTURA PROGRAMU ……………………………………………….……. 7
IV.
CELE OGÓLNE I OPERACYJNE PROFILAKTYKI SZKOLNEJ …….…… 8
1. Cele ogólne ……………………………………………………………….…….. 8
2. Cele operacyjne ………………………………………………………….…….. 8
3. Kierunek działań profilaktycznych ……………………………………..……. 9
4. Strategie profilaktyczne ……………………………………………………… 10
5. Zasady oddziaływania wychowawczego …………………………………….. 10
V.
VI.
PLAN REALIZACJI DZIAŁAŃ SZKOLNEJ PROFILAKTYKI ………… 11
EWALUACJA PROGRAMU
2
I. PODSTAWY PRAWNE
Szkolny Program Profilaktyki powstał w oparciu o:
 Konstytucję Rzeczpospolitej Polskiej,
 Konwencję Praw Dziecka,
 Ustawę o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 roku,
 Rozporządzenie MEN z dnia 27 sierpnia 2012 roku w sprawie podstawy programowej
wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół,
 Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2013 roku w sprawie zasad udzielania
i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach,
szkołach i placówkach,
 Rozporządzenie MENiS z dnia 31 stycznia 2003 roku w sprawie szczegółowych form
działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych
uzależnieniem,
 Krajowy Program Zapobiegania Narkomanii,
 Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na
lata 2011-2015.
Dokumenty wewnętrzne:
 Statut szkoły,
 Program Wychowawczy Szkoły
3
II. WSTĘP
W roku szkolnym 2006/2007 powołano Zespół do spraw Profilaktyki,
który wraz
z dyrekcją Zespołu Szkół Elektronicznych i Licealnych w Warszawie po dokonaniu diagnozy
sytuacji w szkole (ankieta przeprowadzona wśród uczniów, rodziców i nauczycieli) przygotował
Szkolny Program Profilaktyki „Zdrowe Życie w Zespole” na lata 2007- 2010.
Szkolny Program Profilaktyki jest modyfikowany i uzupełniany w trzyletnim cyklu
w oparciu o własne obserwacje, ocenę stanu bezpieczeństwa szkoły, badania diagnozujące oraz
ewaluację działań wychowawczych podejmowanych przez Szkołę prowadzoną przez zespół
psychologiczno – pedagogiczny. Odwołuje się on do tradycji wychowawczych naszego Zespołu,
ujmuje w sposób holistyczny działania, metody i formy pracy nauczycieli w zakresie wspierania
uczniów w radzeniu sobie z trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu
stylowi życia, eliminowania i osłabiania czynników ryzyka oraz wzmacniania i wprowadzania
czynników chroniących.
Program szkolnej profilaktyki zawiera ogół działań chroniących młodzież przed
zakłóceniami w rozwoju jak i działań interwencyjnych w sytuacji pojawiających się zagrożeń.
Obejmuje przedsięwzięcia podejmowane w czasie realizacji programów nauczania i programu
wychowawczego, mieszczące się w ramach zadań ogólnych szkoły, a także działań specyficznych
dla profilaktyki.
Realizację Szkolnego Programu Profilaktyki przyjęto jako stały, niekończący się proces
wspomagania ucznia w radzeniu sobie z problemami i zagrożeniami, jednocześnie ograniczając
i likwidując czynniki, które zaburzają jego rozwój. W tym znaczeniu profilaktyka, tworzy warunki
do realizacji programu wychowawczego, zabezpieczając młodzież przed pojawieniem się
dysfunkcji.
W opracowanym programie szczególną uwagę zwrócono na zachowania ryzykowne.
Zachowania
ryzykowne
to
działania
zwiększające
prawdopodobieństwo
pojawienia
się
niekorzystnych psychologicznych, społecznych i zdrowotnych konsekwencji, zaburzających
prawidłowy rozwój. Mają znaczenie rozwojowe1, mogą przynosić podobne korzyści i służyć
realizacji podobnych celów. Są sposobami na załatwienie bardzo ważnych spraw życiowych,
których zwłaszcza młodzi ludzie nie mogą lub nie potrafią załatwić inaczej, są więc
nieprawidłowymi sposobami przystosowania się.
Różne zachowania problemowe2 umożliwiają:
1
2
Teoria zachowań problemowych, Richarda i Schirley Jessorów, ………
Kazdin 1996; Gaś 1997
4
 zaspokojenie najważniejszych potrzeb psychologicznych (miłości, akceptacji, uznania,
bezpieczeństwa, przynależności),
 realizację ważnych celów rozwojowych (np. określenie własnej tożsamości, uzyskanie
niezależności od dorosłych),
 radzenie sobie z przeżywanymi trudnościami życiowymi (redukcja lęku i frustracji).
Zachowanie jednostki jest wypadkową oddziaływań kilku grup czynników tkwiących
w samej jednostce oraz jej otoczeniu społecznym. Niektóre cechy jednostki i jej środowiska
sprzyjają powstawaniu zachowań ryzykownych, inne natomiast je hamują.
Czynniki ryzyka (cechy, sytuacje, warunki sprzyjające powstawaniu zachowań
ryzykownych): buntowniczość, więzi z dysfunkcjonalnymi rówieśnikami, akceptacja i wczesna
inicjacja zachowań problemowych, negatywne relacje z dorosłymi, konflikty rodzinne, skłonność
do podejmowania zachowań ryzykownych, impulsywność, niska samoocena i brak wiary we
własne siły, nieadekwatne umiejętności życiowe, odrzucanie religii i powszechnie obowiązujących
wartości, niepowodzenia szkolne, niskie zaangażowanie w życie szkoły, niska sprawność
dydaktyczna i brak umiejętności wychowawczych nauczycieli, wysoki poziom lęku i agresji
w szkole, dostępność środków odurzających, niekorzystne wpływy medialne i sprzyjające normy,
prawo oraz postawy społeczne akceptujące zachowania dysfunkcyjne.
Z obserwacji i przeprowadzonej diagnozy środowiska szkolnego wynika, że najczęściej
występującymi
zachowaniami
ryzykownymi
wymagającymi
priorytetowych
działań
profilaktycznych są:

palenie tytoniu i marihuany,

wagary,

nadużywanie komputera/Internetu,

używanie alkoholu,

brak kultury osobistej (wulgaryzmy, agresja),

niszczenie mienia.
Uwzględniając czynniki ryzyka, jak również wyniki obserwacji i diagnozy środowiska
szkolnego, przyjęto w opracowanym Szkolnym Programie Profilaktyki następujące działania
chroniące:
 angażowanie młodzieży do działań społecznych na rzecz szkoły i społeczności lokalnej,
5
 propagowanie zdrowych i jasnych standardów etycznych,
 kształcenie patriotyczne oparte o pozytywne wzorce osobowe,
 tworzenie pozytywnego klimatu szkoły, dążenie do budowy społeczności szkolnej opartej na
pozytywnych relacjach z dorosłymi – zacieśnianie więzi uczniów, nauczycieli i rodziców,
 angażowanie rodziców do czynnego udziału w życiu szkoły,
 pobudzanie do wysokich aspiracji edukacyjnych i kompetencji społecznych,
 budowanie pozytywnej relacji rówieśniczej - wspieranie pozytywnych wzorców osobowych,
negowanie zachowań dyskryminacyjnych,
 promowanie i powiększanie osiągnięć szkolnych, wspieranie uczniów zdolnych,
 kreowanie jasnych standardów zachowań obowiązujących na terenie szkoły i poza nią,
kultury osobistej – brak akceptacji dla łamania prawa i powszechnie obowiązujących norm
społecznych,

propagowanie zdrowego stylu życia, zdrowego odżywiania, przeciwdziałanie stosowaniu
środków odurzających, substancji psychoaktywnych, w tym tzw. dopalaczy,
 uświadamianie zagrożeń wynikających z oddziaływań medialnych, uzależnienia od
komputera/ Internetu, gier komputerowych.
Szkolny Program Profilaktyki kierowany jest do szeroko pojętej społeczności szkolnej
i uwzględnia czynniki ryzyka i czynniki chroniące na poziomie profilaktyki uniwersalnej.
6
III. STRUKTURA PROGRAMU
Odbiorcami Szkolnego Programu Profilaktyki są uczniowie, ich rodzice oraz wszyscy
nauczyciele, którzy realizują go zgodnie ze szczegółowym planem profilaktyki opracowywanym na
każdy rok szkolny.
W dokument wpisane zostały trzy poziomy działań profilaktycznych:
1) Profilaktyka uniwersalna to działanie skierowane do wszystkich uczniów mające na celu
z jednej strony – promocję zdrowia i przedłużanie życia człowieka, z drugiej – zapobieganie
pojawianiu się problemów związanych z dysfunkcjonalnym stylem życia. Szczególnie ważne jest
budowanie i rozwijanie różnorodnych umiejętności radzenia sobie z wymogami życia, a także
dostarczanie rzetelnych informacji dostosowanych do specyfiki odbiorców. Inspiracją do
podejmowania działań profilaktycznych na tym poziomie jest świadomość istnienia w lokalnej
społeczności czynników zagrażających prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu.
2) Profilaktyka selektywna, która ma na celu ujawnienie osób przejawiających pierwsze objawy
zaburzeń oraz pomaganie im w zrozumieniu istoty problemów i wycofaniu się z dysfunkcji.
Inspiracją do tego działania jest świadomość istnienia osób z grup wysokiego ryzyka, które mają
objawy dysfunkcyjności.
3) Profilaktyka wskazująca, której celem jest przeciwdziałanie pogłębianiu się procesu
chorobowego oraz umożliwienie osobie leczącej się powrotu do społeczeństwa (skierowana jest do
osób z grup najwyższego ryzyka).
Wobec wszystkich grup młodzieży w szkole realizowana będzie przede wszystkim
profilaktyka uniwersalna wchodząca w zakres działań wychowawczych szkoły. W Program
Profilaktyki Szkoły zostały wpisane dodatkowo działania dotyczące profilaktyki problemowej:
toksykomania (papierosy, marihuana, nowe narkotyki tzw. dopalacze ), uzależnienia od komputera,
wagary, używanie wulgaryzmów, niszczenie mienia, zachowania agresywne/ przemocowe.
7
IV. CELE OGÓLNE I OPERACYJNE PROFILAKTYKI SZKOLNEJ:
1. Cele ogólne:
Korekta i kompensacja niedostatków wychowania poprzez:

wspieranie ucznia w radzeniu sobie z sytuacjami trudnymi wyzwalającymi zachowania
dysfunkcyjne;

eliminowanie i ograniczanie czynników szkodliwych, ryzyka;

wprowadzanie i wzmacnianie czynników, które chronią przed dysfunkcją i wspierają
zdrowy rozwój.
2. Cele operacyjne:
Edukacja profilaktyczna w szkole będzie:

zapewniać bezpieczny, ciepły klimat w szkole, budując życzliwe relacje międzyludzkie,

wzmacniać poczucie godności własnej ucznia i pozostałych członków społeczności
szkolnej,

wskazywać pożądane wzorce zachowań i właściwych wyborów moralnych,

uczyć umiejętności prospołecznych (komunikowania się z innymi, asertywności, radzenia
sobie z napięciami pojawiającymi się w trudnych sytuacjach, itd.),

służyć rozwojowi intelektualnemu i emocjonalnemu, proponując ofertę zajęć o charakterze
alternatywnym (sposobów spędzania wolnego czasu),

wspomagać rozwój ucznia w poczuciu więzi z rodziną i środowiskiem,

dostarczać informacji o szkodliwości substancji psychoaktywnych oraz zagrożeniach
towarzyszących ich zażywaniu,

wskazywać zdrowy styl życia i sposoby osiągania satysfakcji osobistej, sukcesu życiowego
(bez zażywania substancji psychoaktywnych),

wspierać rodziców w kształtowaniu ważnych umiejętności wychowawczych oraz
informować rodziców o sposobach zapobiegania uzależnieniom,

integrować uczniów i rodziców w celu budowania wzajemnego zaufania

dbać o rozwój osobowy i profesjonalny nauczycieli,

angażować w profilaktykę toksykomanii (nikotynizm i nowe narkotyki tzw. dopalacze),
niszczenia mienia, używania wulgaryzmów wszystkich pracowników szkoły,
8

aktywnie angażować lokalną społeczność (np. poprzez Ośrodek Pomocy Społecznej),

stale współpracować z instytucjami zajmującymi się profilaktyką selektywną i wskazującą.
Aby osiągnąć te cele, konieczne jest uruchomienie czynników chroniących (sytuacje, warunki
zwiększające odporność na działanie czynników ryzyka) młodzież przed zachowaniami
ryzykownymi, czyli: budzenie zainteresowań, budowanie pozytywnego stosunku do szkoły, uczenie
radzenia sobie z emocjami, silna więź z rodzicami, zainteresowanie nauką szkolną, konstruktywna
grupa rówieśnicza, zaangażowanie religijne, zakorzenienie w normach i tradycjach, wsparcie
w trudnych sytuacjach.
3. Kierunek działań profilaktycznych:
Często zachowania ryzykowne ze sobą współwystępują, a u ich podłoża leży wspólny
zestaw czynników ryzyka i czynników chroniących. Dlatego podstawowymi kierunkami działań
profilaktycznych są:
1. oddziaływanie zarówno na czynniki ryzyka, jak i na czynniki chroniące;
2. skoordynowanie działań we wszystkich obszarach funkcjonowania (zarówno w samej
jednostce, jak i w jej otoczeniu społecznym);
3. współpraca z instytucjami wspierającymi działalność wychowawczo – profilaktyczną
szkoły, np. Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna, Poradnia Uzależnień i inne poradnie
specjalistyczne, Ośrodek Pomocy Społecznej, Straż Miejska, Policja, Stowarzyszenie
Niebieska Linia.
4. Strategie profilaktyczne 3
Aby działania profilaktyczne były skuteczne, należy stosować metody oparte na wiodących
strategiach działania:
‫ ٭‬przekształcanie przekonań normatywnych,
‫ ٭‬konstruktywne osobiste postanowienia,
‫ ٭‬aktywizowanie systemu wartości przeciw zachowaniom dysfunkcyjnym,
‫ ٭‬dostarczanie wiedzy o konsekwencjach zachowań dysfunkcyjnych,
3
W. Hansen ……
9
‫ ٭‬alternatywne sposoby przeżywania codziennego życia (nowe, pozytywne doświadczenia),
‫ ٭‬nauka odmawiania.
5. Zasady oddziaływania wychowawczego
Wychowawca, nauczyciel oddziałuje na swoich uczniów, wychowanków na kilku
poziomach:

poziom osobistego wpływu i modelowania (zdrowy styl życia i oddalanie się od własnych
zachowań dysfunkcyjnych jest najpotężniejszą bronią wychowawcy profilaktyka),

poziom kształtowania środowiska szkolnego (wpływ na reguły i przebieg życia szkolnego),

poziom podejmowania treści profilaktycznych na zwykłych lekcjach (rola ścieżek
przedmiotowych):
− realizowanie prostych ćwiczeń profilaktycznych,
− realizowanie dłuższych, profesjonalnych programów,
− realizowanie programów autorskich,

poziom budowania szerszego systemu – pozaszkolnego (budowanie koalicji z rodzicami czy
samorządem, projekty lokalne).
Realizację Szkolnego Programu Profilaktyki wspomaga prowadzenie specjalnych zajęć
psychoedukacyjnych mających na celu osiągnięcie ważnych zmian w postawach i zachowaniach
uczestników dotyczących jakiegoś obszaru problemowego. Systematycznie są ewaluowane przez
realizatorów i jak z niej wynika mają wysoką skuteczność. Są to programy: dla klas pierwszych
„Archipelag skarbów”/ ,,Noe”, dla klas trzecich „Korekta” ponadto programy prowadzone przez
Policję/Straż Miejską na temat zachowań ryzykownych i odpowiedzialności prawnej.
W 2014 roku w wyniku ewaluacji wewnętrznej, działania wychowawcze szkoły poprzez
realizowane programy profilaktyczne zostały wysoko ocenione przez wszystkie grupy badanych:
uczniów, rodziców i nauczycieli.
Jednak programy profilaktyczne nie są narzędziem, instrumentem dla zasadniczego
działania; są drugorzędne w stosunku do fundamentów profilaktyki w postaci układu czynników
ryzyka i czynników chroniących.
10
V. PLAN REALIZACJI DZIAŁAŃ SZKOLNEJ PROFILAKTYKI
Osłabianie czynników ryzyka i wzmacnianie czynników chroniących.
Zadania
do realizacji
Formy i metody realizacji
1. Okazywanie szacunku rodzicom
jako pierwszym wychowawcom.
Przewidywane efekty podjętych
działań
Osoby
odpowiedzialne
za realizację
Autorytet rodziców jest wzmocniony
2. Wstrzymywanie się z wszelkimi
uwagami na temat rodziców wobec Uczeń ma większe poczucie godności
ich dzieci, a zwłaszcza klasy
i szacunku
dziecka.
3. Organizowanie na terenie szkoły
grup warsztatów wychowawczych
dla rodziców.
Wzmacnianie więzi
między rodzicami
i dziećmi.
Rodzice umieją mądrzej i skuteczniej
wychowywać i wspierać swoje dzieci pedagodzy/psycholog
szkolny
4. Możliwość indywidualnego
Rodzice wiedzą co dzieje się z ich
skorzystania z pomocy
dziećmi w szkole. Ustalają wspólny
psychologiczno – pedagogicznej na front wychowawczy z wychowawcą
terenie szkoły.
5. Efektywne wykorzystanie
wywiadówek w celu wzmacniania
więzi rodziców i dzieci.
Rodzice angażują się w życie szkoły,
poznają potrzeby szkoły, dbają ,aby
ich dzieci także włączały się.
6. Realna współpraca z rodzicami na
terenie szkoły; udział rodziców w
imprezach i uroczystościach
szkolnych.
Wzbogacane są możliwości
informacyjne, dydaktyczne i
wychowawcze szkoły
wszyscy
wychowawcy
i nauczyciele
7. Wykorzystanie różnorodnych
umiejętności rodziców, spotkania z
rodzicami z racji wykonywanego
zawodu.
1. Przyjęcie klas I – integracja i
adaptacja klas prowadzone przez
wychowawców i zespół
psychologiczno – pedagogiczny.
2. Dbanie o życzliwość, wzajemny
szacunek w relacjach uczniów w
zespołach klasowych.
Uczniowie klas I czują się w szkole
bezpiecznie od pierwszych dni.
Wszyscy uczniowie w szkole traktują
się z życzliwością i szacunkiem
Nauczyciele dzielą się trudnościami
związanymi z pracą. Wzajemnie
wspierają się w trudnych sytuacjach.
4. Udzielanie nauczycielom wsparcia Mogą liczyć na pomoc pedagoga
wychowawcy,
w trudnych sytuacjach.
i dyrekcji.
pedagodzy/psycholog,
3. Budowanie zaufania w zespole
nauczycielskim.
Dbałość
o społeczny klimat
w szkole.
5. Przestrzeganie norm grupowych.
W szkole jest bezpiecznie, panuje
porządek.
6. Nastawienie na współpracę,
wzajemną wymianę doświadczeń,
wspólne podejmowanie decyzji.
dyrekcja szkoły,
Działania wychowawcze nauczycieli
wszyscy nauczyciele
są spójne.
7. Dobra organizacja pracy szkoły
(sprawne zarządzanie, jasne
procedury postępowania,
przejrzysty plan pracy szkoły,
racjonalnie opracowany plan zajęć
dla młodzieży i nauczycieli, stała
opieka nauczycieli podczas zajęć,
dyżury nauczycieli na korytarzach
podczas przerw.
Uczniowie czują się ważni. Dba się
o ich rozwój i bezpieczeństwo,
szanuje czas. Nauczyciele mają
możliwość pełnego wykorzystania
swojej wiedzy i umiejętności.
12
8. Udział członków społeczności
uczniowskiej w podejmowaniu
decyzji dotyczących uczniów,
zachęcanie do większej aktywności
i samodzielności.
Uczniowie wiedzą, że ma się do nich
zaufanie i wzrasta ich
współodpowiedzialność za to,
co dzieje się w szkole.
Relacje międzyludzkie w szkole
9. Promowanie szacunku
oparte są na wzajemnym szacunku.
i podmiotowości każdego członka
społeczności szkolnej.
1. Popieranie i rozwój samorządności Uczniowie są partnerami
uczniów.
w działaniach szkoły.
Budowanie
pozytywnej więzi
uczniów ze szkołą.
2. Udział młodzieży w projektowaniu Uczniowie chętnie przychodzą na
i urządzaniu wystroju wnętrz klas zajęcia w klasach, gdzie czują się
szkolnych.
gospodarzami. Szanują mienie
szkoły.
3. Poszerzanie oferty kół
zainteresowań i zajęć sportowych. Uczniowie chętnie i pożytecznie
spędzają czas w szkole po lekcjach.
4. Rozwój indywidualnych
zainteresowań młodzieży
Uczniowie są zachęcani do nauki
(interesujące przekazywanie
i doceniani za swoje osiągnięcia.
wiedzy, aktywizujące metody
Umieją dbać o swój rozwój fizyczny
nauczania, ciekawie prowadzone
i zdrowie.
lekcje).
5. Motywujący system oceniania.
Chętniej uczestniczą w lekcjach.
6. Wyrażanie uznania za rzeczywiste
osiągnięcia i umiejętności.
Uczniowie lubią szkołę i swoich
nauczycieli
7. Odnoszenie się do uczniów
Spada ilość zachowań agresywnych
w relacjach z nauczycielami i
13
dyrekcja szkoły,
opiekunowie SU,
pedagog szkolny,
wszyscy
wychowawcy
i nauczyciele
w tym wf
z szacunkiem.
kolegami, przypadków wandalizmu,
wagarów.
8. Stawianie wymagań stosownie
do możliwości uczniów.
9. Życzliwa atmosfera na lekcji.
1. Rozwijanie poczucia własnej
wartości.
2.
Dbałość o rozwój
osobowości uczniów i
ich wzrost moralny.
3.
4.
5.
6.
Rozwijanie
umiejętności radzenia
sobie
w trudnych
sytuacjach.
Uczniowie znają swoją wartość i nie
szukają łatwej akceptacji przez
zachowania destrukcyjne
Uczniowie posiadają wysoką ale
Zwiększanie szacunku do samego realną samoocenę. Szanują swoje
zdrowie, umieją podejmować
siebie.
właściwe decyzje. Zmniejsza się ilość
przypadków toksykomanii, w tym
Wzmacnianie samooceny.
wychowawcy klas,
palenia papierosów.
nauczyciele,
pedagog
Kształcenie podejmowania
szkolny
Uczniowie są wrażliwi na potrzeby
przemyślanych decyzji.
innych ludzi. Zmniejsza się ilość
Pobudzanie wrażliwości na sprawy przypadków przemocy w szkole.
innych ludzi np. wolontariat.
W szkole funkcjonuje większa grupa
młodzieży będącej wzorem moralnym
Pomoc w budowaniu właściwej
dla rówieśników może ona pełnić rolę
hierarchii wartości.
rówieśniczych doradców.
1. Rozwijanie umiejętności
interpersonalnych.
Uczniowie umieją nawiązywać trwałe
relacje, rozwiązywać konstruktywnie
konflikty, komunikować się
z rówieśnikami i dorosłymi.
2. Podejmowanie właściwych decyzji. Umieją podjąć trudne,
14
wychowawcy,
pedagog szkolny,
odpowiedzialne decyzje
3. Kształtowanie umiejętności
radzenia sobie ze stresem, złością.
Potrafią poradzić sobie ze stresem i
złością, potrafią powiedzieć „nie”.
4. Rozwijanie umiejętności zachowań Uczniowie posiadają kluczowe
asertywnych.
umiejętności chroniące przed
zagrożeniami.
5. Uczenie podejmowania
właściwych wyborów w sytuacjach Uczniowie posiadają wrażliwość
dylematów moralnych.
etyczną i moralną.
1. Przekazywanie wartości
Uczniowie znają i szanują wartości
chrześcijańskich, humanitarnych. chrześcijańskie. Wiedzą, jak
wprowadzać je w życie.
2. Budowanie poczucia wartości
wynikającej z godności życia
Mają wzmocnione poczucie wartości
ludzkiego.
i godności.
3. Rozwijanie umiejętności
odróżniania dobra od zła.
Zaangażowanie
religijne, etyczne
Umieją odróżnić dobro od zła.
4. Atrakcyjnie i niekonwencjonalnie
przygotowane pod względem
metodycznym i merytorycznym
lekcje katechezy, etyki.
Uczniowie zainteresowani są
lekcjami religii/etyki.
5. Właściwe przygotowanie do
sakramentów, zachęcanie do
udziału w praktykach religijnych,
budzenie odpowiedzialności za
swoje życie religijne.
Świadomie i odpowiedzialnie
prowadzą życie religijne i pracują nad
samowychowaniem.
6.
Wprowadzanie, a nie zmuszanie
w praktyki religijne (w modlitwę,
nauczyciele religii
Ze zrozumieniem wchodzą
15
nauczyciel etyki
Kształtowanie
zachowań związanych
z grupą rówieśniczą.
rozumienie liturgii, uroczystości
roku liturgicznego).
1. Poinformowanie o zagrożeniach
psychomanipulacją, pojawiających
się ze strony różnych grup
młodzieżowych.
w praktyki religijne.
2. Pomoc w tworzeniu związków
z pozytywnie funkcjonującymi
grupami np. z Samorządem
Szkolnym czy Szkolnym
Wolontariatem.
Uczniowie uczestniczą w działaniach
pozytywnych grup na terenie szkoły
3. Proponowanie spędzania czasu
w bezpieczny sposób.
4. Dbałość o zgodne
funkcjonowanie oraz o integrację
zespołów klasowych.
5. Kształtowanie umiejętności
porozumiewania się i współpracy
w grupie.
Uczniowie znają zagrożenia ze strony
różnych grup destrukcyjnych. Są
odporni na negatywny wpływ
środowisk patologicznych
Uczniowie spędzają bezpiecznie czas
także poza szkołą.
Klasy są pozytywnie zintegrowane.
Słabsi uczniowie mogą liczyć na
pomoc kolegów. Spada liczba
uczniów niepromowanych.
Uczniowie umieją porozumiewać się
i współpracować w grupie.
Idea wolontariatu i działań
6. Pozyskiwanie uczniów do działań profilaktycznych staje się bliska
woluntarystycznych
młodzieży.
i profilaktycznych.
16
wychowawcy klas,
nauczyciele, pedagog
szkolny
Rozwój kompetencji
wychowawczych
i profilaktycznych
nauczycieli.
1. Rozwój umiejętności
interpersonalnych:
Nauczyciele umieją dostrzegać
i rozumieć ucznia i jego problemy.
2. Poszerzanie wiedzy na temat
trudności w komunikacji
uczniów o specjalnych
potrzebach edukacyjnych
Potrafią pomagać i wpływać
na zachowania uczniów.
3. Rozwój umiejętności
dydaktycznych:
Potrafią rozwiązywać problemy
i konflikty uczniów wykorzystując
osobiste doświadczenia.
Nauczyciele stosują nowoczesne
metody nauczania.
dyrekcja szkoły,
wszyscy
nauczyciele
Umiejętnie wykorzystują możliwość
pracy metodą projektu.
Budowanie normy,
„zdrowego życia
w zespole” (bez
używek)
4. Rozwój umiejętności
profilaktycznych w zakresie
rozpoznawania i reagowania na
czynniki chroniące i czynniki
ryzyka.
1. Informowanie o szkodliwości
środków psychoaktywnych
(nikotyna, alkohol, narkotyki ,
w tym dopalacze), zagrożeń
w cyberprzestrzeni, uzależnienia
od komputera
2. Reagowanie na każdy przypadek
łamania regulaminu,
3. Pozytywne wzorce zachowań,
własny przykład
Nauczyciele umieją wzmacniać
czynniki chroniące i osłabiać
czynniki ryzyka w każdym kontakcie
z uczniem.
Uczniowie mają świadomość
szkodliwości środków
psychoaktywnych, zagrożeń
w cyberprzestrzeni, uzależnienia
od komputera/ Internetu Zmniejsza
Wszyscy pracownicy
się liczba przypadków łamania
szkoły
regulaminu odnośnie ich używania.
17
VII.
EWALUACJA PROGRAMU
Ewaluacji dokonuje się semestralnie na podstawie sprawozdań wychowawców z działań wychowawczych w klasach oraz corocznie w wyniku ewaluacji
wewnętrznej w obszarze opieki i wychowania. W cyklu czteroletnim zespół psychologiczno- pedagogiczny dokonuje diagnozy sytuacji w szkole pod
względem oceny bezpieczeństwa i podejmowanych przez szkołę działań wychowawczych i profilaktycznych przeprowadzając ankietę wśród uczniów,
rodziców i nauczycieli. Wyniki i wnioski oraz rekomendacje przedstawiane są Radzie Pedagogicznej, a następnie wdrażane.
…………………….
18