pobierz
Transkrypt
pobierz
Szkolny Program Profilaktyki Zespół Szkół Elektronicznych i Licealnych w Warszawie na lata 2015 – 2018 ZDROWE ŻYCIE W ZESPOLE WARSZAWA CZERWIEC 2015r. Spis treści str. I. PODSTAWY PRAWNE …………………………………………………….…… 3 II. WSTĘP ………………………………………………………………………..…… 4 III. STRUKTURA PROGRAMU ……………………………………………….……. 7 IV. CELE OGÓLNE I OPERACYJNE PROFILAKTYKI SZKOLNEJ …….…… 8 1. Cele ogólne ……………………………………………………………….…….. 8 2. Cele operacyjne ………………………………………………………….…….. 8 3. Kierunek działań profilaktycznych ……………………………………..……. 9 4. Strategie profilaktyczne ……………………………………………………… 10 5. Zasady oddziaływania wychowawczego …………………………………….. 10 V. VI. PLAN REALIZACJI DZIAŁAŃ SZKOLNEJ PROFILAKTYKI ………… 11 EWALUACJA PROGRAMU 2 I. PODSTAWY PRAWNE Szkolny Program Profilaktyki powstał w oparciu o: Konstytucję Rzeczpospolitej Polskiej, Konwencję Praw Dziecka, Ustawę o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 roku, Rozporządzenie MEN z dnia 27 sierpnia 2012 roku w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół, Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2013 roku w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, Rozporządzenie MENiS z dnia 31 stycznia 2003 roku w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem, Krajowy Program Zapobiegania Narkomanii, Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na lata 2011-2015. Dokumenty wewnętrzne: Statut szkoły, Program Wychowawczy Szkoły 3 II. WSTĘP W roku szkolnym 2006/2007 powołano Zespół do spraw Profilaktyki, który wraz z dyrekcją Zespołu Szkół Elektronicznych i Licealnych w Warszawie po dokonaniu diagnozy sytuacji w szkole (ankieta przeprowadzona wśród uczniów, rodziców i nauczycieli) przygotował Szkolny Program Profilaktyki „Zdrowe Życie w Zespole” na lata 2007- 2010. Szkolny Program Profilaktyki jest modyfikowany i uzupełniany w trzyletnim cyklu w oparciu o własne obserwacje, ocenę stanu bezpieczeństwa szkoły, badania diagnozujące oraz ewaluację działań wychowawczych podejmowanych przez Szkołę prowadzoną przez zespół psychologiczno – pedagogiczny. Odwołuje się on do tradycji wychowawczych naszego Zespołu, ujmuje w sposób holistyczny działania, metody i formy pracy nauczycieli w zakresie wspierania uczniów w radzeniu sobie z trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu stylowi życia, eliminowania i osłabiania czynników ryzyka oraz wzmacniania i wprowadzania czynników chroniących. Program szkolnej profilaktyki zawiera ogół działań chroniących młodzież przed zakłóceniami w rozwoju jak i działań interwencyjnych w sytuacji pojawiających się zagrożeń. Obejmuje przedsięwzięcia podejmowane w czasie realizacji programów nauczania i programu wychowawczego, mieszczące się w ramach zadań ogólnych szkoły, a także działań specyficznych dla profilaktyki. Realizację Szkolnego Programu Profilaktyki przyjęto jako stały, niekończący się proces wspomagania ucznia w radzeniu sobie z problemami i zagrożeniami, jednocześnie ograniczając i likwidując czynniki, które zaburzają jego rozwój. W tym znaczeniu profilaktyka, tworzy warunki do realizacji programu wychowawczego, zabezpieczając młodzież przed pojawieniem się dysfunkcji. W opracowanym programie szczególną uwagę zwrócono na zachowania ryzykowne. Zachowania ryzykowne to działania zwiększające prawdopodobieństwo pojawienia się niekorzystnych psychologicznych, społecznych i zdrowotnych konsekwencji, zaburzających prawidłowy rozwój. Mają znaczenie rozwojowe1, mogą przynosić podobne korzyści i służyć realizacji podobnych celów. Są sposobami na załatwienie bardzo ważnych spraw życiowych, których zwłaszcza młodzi ludzie nie mogą lub nie potrafią załatwić inaczej, są więc nieprawidłowymi sposobami przystosowania się. Różne zachowania problemowe2 umożliwiają: 1 2 Teoria zachowań problemowych, Richarda i Schirley Jessorów, ……… Kazdin 1996; Gaś 1997 4 zaspokojenie najważniejszych potrzeb psychologicznych (miłości, akceptacji, uznania, bezpieczeństwa, przynależności), realizację ważnych celów rozwojowych (np. określenie własnej tożsamości, uzyskanie niezależności od dorosłych), radzenie sobie z przeżywanymi trudnościami życiowymi (redukcja lęku i frustracji). Zachowanie jednostki jest wypadkową oddziaływań kilku grup czynników tkwiących w samej jednostce oraz jej otoczeniu społecznym. Niektóre cechy jednostki i jej środowiska sprzyjają powstawaniu zachowań ryzykownych, inne natomiast je hamują. Czynniki ryzyka (cechy, sytuacje, warunki sprzyjające powstawaniu zachowań ryzykownych): buntowniczość, więzi z dysfunkcjonalnymi rówieśnikami, akceptacja i wczesna inicjacja zachowań problemowych, negatywne relacje z dorosłymi, konflikty rodzinne, skłonność do podejmowania zachowań ryzykownych, impulsywność, niska samoocena i brak wiary we własne siły, nieadekwatne umiejętności życiowe, odrzucanie religii i powszechnie obowiązujących wartości, niepowodzenia szkolne, niskie zaangażowanie w życie szkoły, niska sprawność dydaktyczna i brak umiejętności wychowawczych nauczycieli, wysoki poziom lęku i agresji w szkole, dostępność środków odurzających, niekorzystne wpływy medialne i sprzyjające normy, prawo oraz postawy społeczne akceptujące zachowania dysfunkcyjne. Z obserwacji i przeprowadzonej diagnozy środowiska szkolnego wynika, że najczęściej występującymi zachowaniami ryzykownymi wymagającymi priorytetowych działań profilaktycznych są: palenie tytoniu i marihuany, wagary, nadużywanie komputera/Internetu, używanie alkoholu, brak kultury osobistej (wulgaryzmy, agresja), niszczenie mienia. Uwzględniając czynniki ryzyka, jak również wyniki obserwacji i diagnozy środowiska szkolnego, przyjęto w opracowanym Szkolnym Programie Profilaktyki następujące działania chroniące: angażowanie młodzieży do działań społecznych na rzecz szkoły i społeczności lokalnej, 5 propagowanie zdrowych i jasnych standardów etycznych, kształcenie patriotyczne oparte o pozytywne wzorce osobowe, tworzenie pozytywnego klimatu szkoły, dążenie do budowy społeczności szkolnej opartej na pozytywnych relacjach z dorosłymi – zacieśnianie więzi uczniów, nauczycieli i rodziców, angażowanie rodziców do czynnego udziału w życiu szkoły, pobudzanie do wysokich aspiracji edukacyjnych i kompetencji społecznych, budowanie pozytywnej relacji rówieśniczej - wspieranie pozytywnych wzorców osobowych, negowanie zachowań dyskryminacyjnych, promowanie i powiększanie osiągnięć szkolnych, wspieranie uczniów zdolnych, kreowanie jasnych standardów zachowań obowiązujących na terenie szkoły i poza nią, kultury osobistej – brak akceptacji dla łamania prawa i powszechnie obowiązujących norm społecznych, propagowanie zdrowego stylu życia, zdrowego odżywiania, przeciwdziałanie stosowaniu środków odurzających, substancji psychoaktywnych, w tym tzw. dopalaczy, uświadamianie zagrożeń wynikających z oddziaływań medialnych, uzależnienia od komputera/ Internetu, gier komputerowych. Szkolny Program Profilaktyki kierowany jest do szeroko pojętej społeczności szkolnej i uwzględnia czynniki ryzyka i czynniki chroniące na poziomie profilaktyki uniwersalnej. 6 III. STRUKTURA PROGRAMU Odbiorcami Szkolnego Programu Profilaktyki są uczniowie, ich rodzice oraz wszyscy nauczyciele, którzy realizują go zgodnie ze szczegółowym planem profilaktyki opracowywanym na każdy rok szkolny. W dokument wpisane zostały trzy poziomy działań profilaktycznych: 1) Profilaktyka uniwersalna to działanie skierowane do wszystkich uczniów mające na celu z jednej strony – promocję zdrowia i przedłużanie życia człowieka, z drugiej – zapobieganie pojawianiu się problemów związanych z dysfunkcjonalnym stylem życia. Szczególnie ważne jest budowanie i rozwijanie różnorodnych umiejętności radzenia sobie z wymogami życia, a także dostarczanie rzetelnych informacji dostosowanych do specyfiki odbiorców. Inspiracją do podejmowania działań profilaktycznych na tym poziomie jest świadomość istnienia w lokalnej społeczności czynników zagrażających prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu. 2) Profilaktyka selektywna, która ma na celu ujawnienie osób przejawiających pierwsze objawy zaburzeń oraz pomaganie im w zrozumieniu istoty problemów i wycofaniu się z dysfunkcji. Inspiracją do tego działania jest świadomość istnienia osób z grup wysokiego ryzyka, które mają objawy dysfunkcyjności. 3) Profilaktyka wskazująca, której celem jest przeciwdziałanie pogłębianiu się procesu chorobowego oraz umożliwienie osobie leczącej się powrotu do społeczeństwa (skierowana jest do osób z grup najwyższego ryzyka). Wobec wszystkich grup młodzieży w szkole realizowana będzie przede wszystkim profilaktyka uniwersalna wchodząca w zakres działań wychowawczych szkoły. W Program Profilaktyki Szkoły zostały wpisane dodatkowo działania dotyczące profilaktyki problemowej: toksykomania (papierosy, marihuana, nowe narkotyki tzw. dopalacze ), uzależnienia od komputera, wagary, używanie wulgaryzmów, niszczenie mienia, zachowania agresywne/ przemocowe. 7 IV. CELE OGÓLNE I OPERACYJNE PROFILAKTYKI SZKOLNEJ: 1. Cele ogólne: Korekta i kompensacja niedostatków wychowania poprzez: wspieranie ucznia w radzeniu sobie z sytuacjami trudnymi wyzwalającymi zachowania dysfunkcyjne; eliminowanie i ograniczanie czynników szkodliwych, ryzyka; wprowadzanie i wzmacnianie czynników, które chronią przed dysfunkcją i wspierają zdrowy rozwój. 2. Cele operacyjne: Edukacja profilaktyczna w szkole będzie: zapewniać bezpieczny, ciepły klimat w szkole, budując życzliwe relacje międzyludzkie, wzmacniać poczucie godności własnej ucznia i pozostałych członków społeczności szkolnej, wskazywać pożądane wzorce zachowań i właściwych wyborów moralnych, uczyć umiejętności prospołecznych (komunikowania się z innymi, asertywności, radzenia sobie z napięciami pojawiającymi się w trudnych sytuacjach, itd.), służyć rozwojowi intelektualnemu i emocjonalnemu, proponując ofertę zajęć o charakterze alternatywnym (sposobów spędzania wolnego czasu), wspomagać rozwój ucznia w poczuciu więzi z rodziną i środowiskiem, dostarczać informacji o szkodliwości substancji psychoaktywnych oraz zagrożeniach towarzyszących ich zażywaniu, wskazywać zdrowy styl życia i sposoby osiągania satysfakcji osobistej, sukcesu życiowego (bez zażywania substancji psychoaktywnych), wspierać rodziców w kształtowaniu ważnych umiejętności wychowawczych oraz informować rodziców o sposobach zapobiegania uzależnieniom, integrować uczniów i rodziców w celu budowania wzajemnego zaufania dbać o rozwój osobowy i profesjonalny nauczycieli, angażować w profilaktykę toksykomanii (nikotynizm i nowe narkotyki tzw. dopalacze), niszczenia mienia, używania wulgaryzmów wszystkich pracowników szkoły, 8 aktywnie angażować lokalną społeczność (np. poprzez Ośrodek Pomocy Społecznej), stale współpracować z instytucjami zajmującymi się profilaktyką selektywną i wskazującą. Aby osiągnąć te cele, konieczne jest uruchomienie czynników chroniących (sytuacje, warunki zwiększające odporność na działanie czynników ryzyka) młodzież przed zachowaniami ryzykownymi, czyli: budzenie zainteresowań, budowanie pozytywnego stosunku do szkoły, uczenie radzenia sobie z emocjami, silna więź z rodzicami, zainteresowanie nauką szkolną, konstruktywna grupa rówieśnicza, zaangażowanie religijne, zakorzenienie w normach i tradycjach, wsparcie w trudnych sytuacjach. 3. Kierunek działań profilaktycznych: Często zachowania ryzykowne ze sobą współwystępują, a u ich podłoża leży wspólny zestaw czynników ryzyka i czynników chroniących. Dlatego podstawowymi kierunkami działań profilaktycznych są: 1. oddziaływanie zarówno na czynniki ryzyka, jak i na czynniki chroniące; 2. skoordynowanie działań we wszystkich obszarach funkcjonowania (zarówno w samej jednostce, jak i w jej otoczeniu społecznym); 3. współpraca z instytucjami wspierającymi działalność wychowawczo – profilaktyczną szkoły, np. Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna, Poradnia Uzależnień i inne poradnie specjalistyczne, Ośrodek Pomocy Społecznej, Straż Miejska, Policja, Stowarzyszenie Niebieska Linia. 4. Strategie profilaktyczne 3 Aby działania profilaktyczne były skuteczne, należy stosować metody oparte na wiodących strategiach działania: ٭przekształcanie przekonań normatywnych, ٭konstruktywne osobiste postanowienia, ٭aktywizowanie systemu wartości przeciw zachowaniom dysfunkcyjnym, ٭dostarczanie wiedzy o konsekwencjach zachowań dysfunkcyjnych, 3 W. Hansen …… 9 ٭alternatywne sposoby przeżywania codziennego życia (nowe, pozytywne doświadczenia), ٭nauka odmawiania. 5. Zasady oddziaływania wychowawczego Wychowawca, nauczyciel oddziałuje na swoich uczniów, wychowanków na kilku poziomach: poziom osobistego wpływu i modelowania (zdrowy styl życia i oddalanie się od własnych zachowań dysfunkcyjnych jest najpotężniejszą bronią wychowawcy profilaktyka), poziom kształtowania środowiska szkolnego (wpływ na reguły i przebieg życia szkolnego), poziom podejmowania treści profilaktycznych na zwykłych lekcjach (rola ścieżek przedmiotowych): − realizowanie prostych ćwiczeń profilaktycznych, − realizowanie dłuższych, profesjonalnych programów, − realizowanie programów autorskich, poziom budowania szerszego systemu – pozaszkolnego (budowanie koalicji z rodzicami czy samorządem, projekty lokalne). Realizację Szkolnego Programu Profilaktyki wspomaga prowadzenie specjalnych zajęć psychoedukacyjnych mających na celu osiągnięcie ważnych zmian w postawach i zachowaniach uczestników dotyczących jakiegoś obszaru problemowego. Systematycznie są ewaluowane przez realizatorów i jak z niej wynika mają wysoką skuteczność. Są to programy: dla klas pierwszych „Archipelag skarbów”/ ,,Noe”, dla klas trzecich „Korekta” ponadto programy prowadzone przez Policję/Straż Miejską na temat zachowań ryzykownych i odpowiedzialności prawnej. W 2014 roku w wyniku ewaluacji wewnętrznej, działania wychowawcze szkoły poprzez realizowane programy profilaktyczne zostały wysoko ocenione przez wszystkie grupy badanych: uczniów, rodziców i nauczycieli. Jednak programy profilaktyczne nie są narzędziem, instrumentem dla zasadniczego działania; są drugorzędne w stosunku do fundamentów profilaktyki w postaci układu czynników ryzyka i czynników chroniących. 10 V. PLAN REALIZACJI DZIAŁAŃ SZKOLNEJ PROFILAKTYKI Osłabianie czynników ryzyka i wzmacnianie czynników chroniących. Zadania do realizacji Formy i metody realizacji 1. Okazywanie szacunku rodzicom jako pierwszym wychowawcom. Przewidywane efekty podjętych działań Osoby odpowiedzialne za realizację Autorytet rodziców jest wzmocniony 2. Wstrzymywanie się z wszelkimi uwagami na temat rodziców wobec Uczeń ma większe poczucie godności ich dzieci, a zwłaszcza klasy i szacunku dziecka. 3. Organizowanie na terenie szkoły grup warsztatów wychowawczych dla rodziców. Wzmacnianie więzi między rodzicami i dziećmi. Rodzice umieją mądrzej i skuteczniej wychowywać i wspierać swoje dzieci pedagodzy/psycholog szkolny 4. Możliwość indywidualnego Rodzice wiedzą co dzieje się z ich skorzystania z pomocy dziećmi w szkole. Ustalają wspólny psychologiczno – pedagogicznej na front wychowawczy z wychowawcą terenie szkoły. 5. Efektywne wykorzystanie wywiadówek w celu wzmacniania więzi rodziców i dzieci. Rodzice angażują się w życie szkoły, poznają potrzeby szkoły, dbają ,aby ich dzieci także włączały się. 6. Realna współpraca z rodzicami na terenie szkoły; udział rodziców w imprezach i uroczystościach szkolnych. Wzbogacane są możliwości informacyjne, dydaktyczne i wychowawcze szkoły wszyscy wychowawcy i nauczyciele 7. Wykorzystanie różnorodnych umiejętności rodziców, spotkania z rodzicami z racji wykonywanego zawodu. 1. Przyjęcie klas I – integracja i adaptacja klas prowadzone przez wychowawców i zespół psychologiczno – pedagogiczny. 2. Dbanie o życzliwość, wzajemny szacunek w relacjach uczniów w zespołach klasowych. Uczniowie klas I czują się w szkole bezpiecznie od pierwszych dni. Wszyscy uczniowie w szkole traktują się z życzliwością i szacunkiem Nauczyciele dzielą się trudnościami związanymi z pracą. Wzajemnie wspierają się w trudnych sytuacjach. 4. Udzielanie nauczycielom wsparcia Mogą liczyć na pomoc pedagoga wychowawcy, w trudnych sytuacjach. i dyrekcji. pedagodzy/psycholog, 3. Budowanie zaufania w zespole nauczycielskim. Dbałość o społeczny klimat w szkole. 5. Przestrzeganie norm grupowych. W szkole jest bezpiecznie, panuje porządek. 6. Nastawienie na współpracę, wzajemną wymianę doświadczeń, wspólne podejmowanie decyzji. dyrekcja szkoły, Działania wychowawcze nauczycieli wszyscy nauczyciele są spójne. 7. Dobra organizacja pracy szkoły (sprawne zarządzanie, jasne procedury postępowania, przejrzysty plan pracy szkoły, racjonalnie opracowany plan zajęć dla młodzieży i nauczycieli, stała opieka nauczycieli podczas zajęć, dyżury nauczycieli na korytarzach podczas przerw. Uczniowie czują się ważni. Dba się o ich rozwój i bezpieczeństwo, szanuje czas. Nauczyciele mają możliwość pełnego wykorzystania swojej wiedzy i umiejętności. 12 8. Udział członków społeczności uczniowskiej w podejmowaniu decyzji dotyczących uczniów, zachęcanie do większej aktywności i samodzielności. Uczniowie wiedzą, że ma się do nich zaufanie i wzrasta ich współodpowiedzialność za to, co dzieje się w szkole. Relacje międzyludzkie w szkole 9. Promowanie szacunku oparte są na wzajemnym szacunku. i podmiotowości każdego członka społeczności szkolnej. 1. Popieranie i rozwój samorządności Uczniowie są partnerami uczniów. w działaniach szkoły. Budowanie pozytywnej więzi uczniów ze szkołą. 2. Udział młodzieży w projektowaniu Uczniowie chętnie przychodzą na i urządzaniu wystroju wnętrz klas zajęcia w klasach, gdzie czują się szkolnych. gospodarzami. Szanują mienie szkoły. 3. Poszerzanie oferty kół zainteresowań i zajęć sportowych. Uczniowie chętnie i pożytecznie spędzają czas w szkole po lekcjach. 4. Rozwój indywidualnych zainteresowań młodzieży Uczniowie są zachęcani do nauki (interesujące przekazywanie i doceniani za swoje osiągnięcia. wiedzy, aktywizujące metody Umieją dbać o swój rozwój fizyczny nauczania, ciekawie prowadzone i zdrowie. lekcje). 5. Motywujący system oceniania. Chętniej uczestniczą w lekcjach. 6. Wyrażanie uznania za rzeczywiste osiągnięcia i umiejętności. Uczniowie lubią szkołę i swoich nauczycieli 7. Odnoszenie się do uczniów Spada ilość zachowań agresywnych w relacjach z nauczycielami i 13 dyrekcja szkoły, opiekunowie SU, pedagog szkolny, wszyscy wychowawcy i nauczyciele w tym wf z szacunkiem. kolegami, przypadków wandalizmu, wagarów. 8. Stawianie wymagań stosownie do możliwości uczniów. 9. Życzliwa atmosfera na lekcji. 1. Rozwijanie poczucia własnej wartości. 2. Dbałość o rozwój osobowości uczniów i ich wzrost moralny. 3. 4. 5. 6. Rozwijanie umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Uczniowie znają swoją wartość i nie szukają łatwej akceptacji przez zachowania destrukcyjne Uczniowie posiadają wysoką ale Zwiększanie szacunku do samego realną samoocenę. Szanują swoje zdrowie, umieją podejmować siebie. właściwe decyzje. Zmniejsza się ilość przypadków toksykomanii, w tym Wzmacnianie samooceny. wychowawcy klas, palenia papierosów. nauczyciele, pedagog Kształcenie podejmowania szkolny Uczniowie są wrażliwi na potrzeby przemyślanych decyzji. innych ludzi. Zmniejsza się ilość Pobudzanie wrażliwości na sprawy przypadków przemocy w szkole. innych ludzi np. wolontariat. W szkole funkcjonuje większa grupa młodzieży będącej wzorem moralnym Pomoc w budowaniu właściwej dla rówieśników może ona pełnić rolę hierarchii wartości. rówieśniczych doradców. 1. Rozwijanie umiejętności interpersonalnych. Uczniowie umieją nawiązywać trwałe relacje, rozwiązywać konstruktywnie konflikty, komunikować się z rówieśnikami i dorosłymi. 2. Podejmowanie właściwych decyzji. Umieją podjąć trudne, 14 wychowawcy, pedagog szkolny, odpowiedzialne decyzje 3. Kształtowanie umiejętności radzenia sobie ze stresem, złością. Potrafią poradzić sobie ze stresem i złością, potrafią powiedzieć „nie”. 4. Rozwijanie umiejętności zachowań Uczniowie posiadają kluczowe asertywnych. umiejętności chroniące przed zagrożeniami. 5. Uczenie podejmowania właściwych wyborów w sytuacjach Uczniowie posiadają wrażliwość dylematów moralnych. etyczną i moralną. 1. Przekazywanie wartości Uczniowie znają i szanują wartości chrześcijańskich, humanitarnych. chrześcijańskie. Wiedzą, jak wprowadzać je w życie. 2. Budowanie poczucia wartości wynikającej z godności życia Mają wzmocnione poczucie wartości ludzkiego. i godności. 3. Rozwijanie umiejętności odróżniania dobra od zła. Zaangażowanie religijne, etyczne Umieją odróżnić dobro od zła. 4. Atrakcyjnie i niekonwencjonalnie przygotowane pod względem metodycznym i merytorycznym lekcje katechezy, etyki. Uczniowie zainteresowani są lekcjami religii/etyki. 5. Właściwe przygotowanie do sakramentów, zachęcanie do udziału w praktykach religijnych, budzenie odpowiedzialności za swoje życie religijne. Świadomie i odpowiedzialnie prowadzą życie religijne i pracują nad samowychowaniem. 6. Wprowadzanie, a nie zmuszanie w praktyki religijne (w modlitwę, nauczyciele religii Ze zrozumieniem wchodzą 15 nauczyciel etyki Kształtowanie zachowań związanych z grupą rówieśniczą. rozumienie liturgii, uroczystości roku liturgicznego). 1. Poinformowanie o zagrożeniach psychomanipulacją, pojawiających się ze strony różnych grup młodzieżowych. w praktyki religijne. 2. Pomoc w tworzeniu związków z pozytywnie funkcjonującymi grupami np. z Samorządem Szkolnym czy Szkolnym Wolontariatem. Uczniowie uczestniczą w działaniach pozytywnych grup na terenie szkoły 3. Proponowanie spędzania czasu w bezpieczny sposób. 4. Dbałość o zgodne funkcjonowanie oraz o integrację zespołów klasowych. 5. Kształtowanie umiejętności porozumiewania się i współpracy w grupie. Uczniowie znają zagrożenia ze strony różnych grup destrukcyjnych. Są odporni na negatywny wpływ środowisk patologicznych Uczniowie spędzają bezpiecznie czas także poza szkołą. Klasy są pozytywnie zintegrowane. Słabsi uczniowie mogą liczyć na pomoc kolegów. Spada liczba uczniów niepromowanych. Uczniowie umieją porozumiewać się i współpracować w grupie. Idea wolontariatu i działań 6. Pozyskiwanie uczniów do działań profilaktycznych staje się bliska woluntarystycznych młodzieży. i profilaktycznych. 16 wychowawcy klas, nauczyciele, pedagog szkolny Rozwój kompetencji wychowawczych i profilaktycznych nauczycieli. 1. Rozwój umiejętności interpersonalnych: Nauczyciele umieją dostrzegać i rozumieć ucznia i jego problemy. 2. Poszerzanie wiedzy na temat trudności w komunikacji uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych Potrafią pomagać i wpływać na zachowania uczniów. 3. Rozwój umiejętności dydaktycznych: Potrafią rozwiązywać problemy i konflikty uczniów wykorzystując osobiste doświadczenia. Nauczyciele stosują nowoczesne metody nauczania. dyrekcja szkoły, wszyscy nauczyciele Umiejętnie wykorzystują możliwość pracy metodą projektu. Budowanie normy, „zdrowego życia w zespole” (bez używek) 4. Rozwój umiejętności profilaktycznych w zakresie rozpoznawania i reagowania na czynniki chroniące i czynniki ryzyka. 1. Informowanie o szkodliwości środków psychoaktywnych (nikotyna, alkohol, narkotyki , w tym dopalacze), zagrożeń w cyberprzestrzeni, uzależnienia od komputera 2. Reagowanie na każdy przypadek łamania regulaminu, 3. Pozytywne wzorce zachowań, własny przykład Nauczyciele umieją wzmacniać czynniki chroniące i osłabiać czynniki ryzyka w każdym kontakcie z uczniem. Uczniowie mają świadomość szkodliwości środków psychoaktywnych, zagrożeń w cyberprzestrzeni, uzależnienia od komputera/ Internetu Zmniejsza Wszyscy pracownicy się liczba przypadków łamania szkoły regulaminu odnośnie ich używania. 17 VII. EWALUACJA PROGRAMU Ewaluacji dokonuje się semestralnie na podstawie sprawozdań wychowawców z działań wychowawczych w klasach oraz corocznie w wyniku ewaluacji wewnętrznej w obszarze opieki i wychowania. W cyklu czteroletnim zespół psychologiczno- pedagogiczny dokonuje diagnozy sytuacji w szkole pod względem oceny bezpieczeństwa i podejmowanych przez szkołę działań wychowawczych i profilaktycznych przeprowadzając ankietę wśród uczniów, rodziców i nauczycieli. Wyniki i wnioski oraz rekomendacje przedstawiane są Radzie Pedagogicznej, a następnie wdrażane. ……………………. 18