gazetka marzecv2.pub

Str. 4
Rozważni i romantyczni Klub miłośników Jane Austin
Jane Austen powraca w wielu odsłonach, brytyjska pisarka stała się w ciągu
ostatnich dziesięciu lat
jedną z najpopularniejszych scenarzystek kina,
tak po jednej, jak drugiej
stronie oceanu. Tym
razem powieści autorki
"Dumy i uprzedzenia"
wykorzystano jako tło
zgrabnej komedii romantycznej. Akcja filmu rozgrywa się współcześnie w Kalifornii, wciąż jednak jak próbują wykazać jego twórcy - w materii związków uczuciowych świat niewiele się zmienił.
Dlatego właśnie, kiedy pięć kobiet i jeden młody
mężczyzna zakładają klub miłośników Austen to po
to, by przekonać się, że ich życiowe problemy zostały już wcześniej opisane. Impulsem do stworzenia klubu czytelniczego jest śmierć psa Jocelyn.
Bernadette chce czymś zając przyjaciółkę, by ta
szybko zapomniała o stracie pupila. Wkrótce okazuje się, że niemal wszyscy chcą tu o czymś zapomnieć. Prudie - nauczycielka francuskiego - całe
życie marzyła o wyjeździe do Paryża, a teraz jej
mąż odwołał ich romantyczną podróż pod pretekstem pracy. Czterdziestoparoletnią Sylvię natomiast jej małżonek porzucił dla młodszej. Z szoku
spowodowanego rozstaniem rodziców próbuje się
też otrząsnąć ich córka Allegra, która teraz jest już
pewna, że woli dziewczyny. Cykliczne spotkania w
babskim gronie mogą być lekiem na całe zło, ale
czy jeden uroczy młodzieniec nie doda im rumieńców? Podążając za tym tokiem rozumowania Jocelyn zaprasza do klubu przygodnie poznanego na
lotnisku chłopaka, uprzednio
indagując o jego stosunek do
"starszych kobiet". Dzięki
temu jest ich sześcioro, czyli dokładnie tyle, ile powieści Jane Austen. Przez pół
roku będą raz w miesiącu
spotykać się w swoich
domach, by omawiać
jedną z nich. A przez
resztę czasu niczym
marionetki w teatrze
życia, którego reżyserem jest Austen, przeżywać jej prozę na rozmaite sposoby.
Monika Jesionowska II g
www.lo2.wloclawek.q4.pl
„Bardzo tęskniłam za młodzieżą”
Pewien czas temu pojawiła się w naszej szkole bardzo sympatyczna Pani
Profesor, większości uczniom wcześniej nieznana, jednak bardzo związana z ,,Kopernikiem”.
Czy mogłaby Pani krótko przybliżyć swoją historię związaną ze
szkołą??
Sorka Teresa Belkner: Związane
jest
z nią prawie całe moje zawodow e
życie. Uczyłam tu od roku 1976, w 2003 r. oficjalnie przeszłam na emeryturę, jednak pracowałam nadal do 2004 r. na
pół etatu. Wicedyrektorem byłam od samego początku.
Dlaczego postanowiła Pani zrezygnować z zasłużonego wypoczynku na emeryturze i powrócić do sali chemicznej?
Bardzo tęskniłam za młodzieżą, a status emeryta niezbyt mi
odpowiada.
Czy podczas Pani nieobecności w naszym liceum wiele się
zmieniło?
Sporo się zmieniło, szczególnie jeśli chodzi o wystrój. Szkoła
bardzo wiele zyskała, przeprowadzono wiele remontów, jest
nowocześnie, czysto, ładnie. Ogólnie zostało ono zmodernizowane. Także patrząc na grono pedagogiczne widać liczne
zmiany, teraz pracuje tu znacznie więcej młodych nauczycieli, niż dawniej.
Co sprawia, że zawsze kiedy się z Panią spotykamy, na lekcji, na przerwie jest Pani uśmiechnięta i radosna?
Obecność młodzieży wyzwala we mnie entuzjazm i energię,
sama czuję się młodziej. Wiem, że jestem potrzebna, a jak
komuś pomagam to jestem bardzo szczęśliwa
Jak Pani odebrała przyjęcie Jej przez uczniów? Czy według
Pani są oni zadowoleni z tymczasowej zamiany nauczycieli?
Adaptacja przebiegła gładko, bez problemów. Nie zauważyłam żadnych negatywnych objawów.
Czy ma Pani własne oryginalne metody, pomagające zainteresować chemią osoby, które się do niej nie garną, przykuwające uwagę młodzieży do tego niełatwego przecież przedmiotu?
A może woli Pani twardo ,,egzekwować” materiał od
uczniów, bez litości?
Jestem zdania, że nauczyciel powinien służyć uczniowi, nie
odwrotnie. Ja skupiam całą swoją uwagę na uczniu , zawsze
chcę pomagać, jestem otwarta. To jest moja metoda.
Czy z tego co Pani zauważyła ocenia Pani jeszcze bardziej
surowo niż pani Wiśniewska, a może łagodniej?
Nie można tego porównywać. Tutaj jest jedna zasada i reguły gry są jedne i jasne. Te reguły obowiązują każdego ucznia
i nauczyciela.
Czy słynne Pogotowie Chemiczne powinno stać
się ,,godziną obowiązkową” dla uczniów nieradzących sobie? Czy te zajęcia cieszą się dużym zainteresowaniem?
To powinien być świadomy wybór ucznia. Bardzo się cieszę,
że szkoła dała możliwość skorzystania z tej formy zajęć, to
bardzo dobry pomysł. Absolutnie nie chcę nikogo zmuszać,
ale zachęcam wszystkich do uczestniczenia. Ta dodatkowa
godzina naprawdę może dać pozytywny efekt.
Mamy nadzieję, że lekcje z Panią miło zapiszą się w naszej
pamięci i że nigdy nie powie Pani, że to zastępstwo było czasem straconym.
Nigdy w życiu tak nie powiem.
Dziękuję bardzo za miły wywiad.
Krzysztof Grotek II g