IDENTITY.MOVE! SYMPOZJUM 27-30.03.2014, Centrum Kultury w

IDENTITY.MOVE! SYMPOZJUM 27-30.03.2014, Centrum Kultury w

IDENTITY.MOVE! SYMPOZJUM
27-30.03.2014, Centrum Kultury w Lublinie
Miejsce: Centrum Kultury w Lublinie
Peowiaków str. 12, 20-007 Lublin
http://ck.lublin.pl/pl/
PROGRAM (zastrzegamy możliwość zmian)
27.03.2014, czwartek
15.00-16.00
17.00-19.30
20:00
spacer performatywny: ERGONOMICA, Wycieczka Ergonomiczna
rejestracja, powitanie
przedstawienie: Anna Nowicka, the truth is just a plain picture. said bob.
http://vimeo.com/83945438
„I tak, powoli, jesteśmy zastępowani... poprzez nieprzerwany ciąg obrazów, jeden za
drugim obezwładniający się wzajemnie, każdy zajmujący miejsce poprzedniego.
W szeregu wydarzeń, nad którymi straciliśmy kontrolę.
Gdzie leży granica pomiędzy tym, co rzeczywiste a tym, co fikcyjne?
Co znajduje się pod warstwami iluzji? Nic?”
Solowy projekt Anny Nowickiej jest próbą przyjrzenia się fikcji, rzeczywistości i iluzji
jako głównymi elementami tworzącymi przestrzeń, w której żyjemy. Czym jest
rzeczywistość i dlaczego „prawdziwe” uważane jest za bardziej wiarygodne niż
„fikcyjne”? w jak dużej mierze nasza tożsamości jest wynikiem codziennych kreacji?
koncepcja, choreografia i wykonanie: Anna Nowicka
opieka artystyczna: Peter Pleyer
muzyka: Tian Rotteveel
realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski
oprawa graficzna: Filip Gruber Bojovic
strona wizualna: Carito Maldonado, Juliane Brösemann
produkcja: Art Stations Foundation – spektakl powstał w ramach programu
rezydencyjnego Solo project – programu rezydencji Art Stations Foundation
/starybrowarnowytaniec.pl
przy wspraciu Hochschulübergreifenden Zentrums Tanz Berlin (HZT)
Anna Nowicka – tancerka, choreografka, pedagożka, instruktorka jogi. Absolwentka
psychologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Salzburg Experimental Academy of
Dance (SEAD) w Austrii, dyplomowany instruktor tańca współczesnego. Brała udział
w spektaklach tanecznych i teatralnych w Polsce i zagranicą. Artystka przez wiele lat
uczyła się tańca w Warszawie u Anny Godowskiej, brała także udział w projektach
aktora Przemysława Wasilkowskiego. Ważnym doświadczeniem na polu tańca była dla
niej praca z Malą Kline i Draganą Alfirevic. W sezonie 2008/2009 uczestniczyła w
podyplomowym programie Tomiego Janezica dla performerów w Słowenii
i występowała gościnnie razem z grupą En-Knap. Nieprzerwanie pracuje nad własnymi
spektaklami.
21:00
film: Karol Radziszewski, America is not ready for this
www.karolradziszewski.com/index.php?/projects/projekt-1/
15.00-20.00
Wolna Przestrzeń Prób - Studio No 3
28.03.2014, piątek
09:30-10:00
10:00-12:00
12:00-12:30
12:30-14:30
14.30-15:30
powitanie / kawa
wykład / warsztat: Arachne Kattrin Deufert and Thomas Plischke
przerwa / kawa
wprowadzenie do projektu, przedstawienie artystów, kuratorów, partnerów
lunch
17:30-18:00
18:00-18:30
19:00
wykład: Karol Radziszewski
dyskusja
FLORIN FLUERAS (RO) / BRYNJAR BANDLIEN (NO)
hammer without a master [młot bez mistrza]
Romanian
Dance
History
VIII
[Rumuńska
rodancehistory.blogspot.com/
historia
tańca
VIII]
Po latach cenzury Stere Popescu, rumuński choreograf, zdecydował się przedstawić
swoje poglądy na życie oraz całokształt pracy artystycznej w jednej choreografii – the
hammer without a master [młot bez mistrza]. Czterdzieści pięć lat później Brynjar
Bandlien, Florin Flueras oraz Antonija Livingstone wrócili do tego utworu. W toku ich
pracy, bazującej na wywiadach z bohaterami, ich zainteresowanie przesunęło się
z rekonstrukcji „przedmiotu” przedstawienia na grę ze sposobem, w jaki funkcjonują
istniejące wspomnienia, oraz na performatywny potencjał wywiadów na styku
rzeczywistości i fikcji, teraźniejszości i przeszłości. W centrum tego podejścia pozostały
procesy, metody pracy i koncepcje leżące u podstaw oryginalnego utworu, które
umożliwiły jego realizację. hammer without a master to artystyczne spotkanie, to
próba jednoczesnej refleksji nad dawnymi intencjami i naszym współczesnym
rozumieniem sztuki, społeczeństwa i działań – refleksji tak dalekiej, jak pełne pasji
było podejście Stere Popescu, i z taką samą odwagą, która pozwala podjąć tematy tak
wielkie jak miłość, uczuciowość, sztuka, czas, społeczeństwo, transcendencja i śmierć.
Romanian Dance History VIII: Każdy chce mieć swoją własną historię. A większość
leksykonów historii sztuki, podręczników, esejów jest napisanych z zachodniego
punktu widzenia. Stąd też perspektywa rekonstrukcji lokalnego kontekstu i lokalnych
historii może wydawać się kusząca … Ale co miałoby zostać zrekonstruowane?
W oparciu o co i według jakich kryteriów? I w sumie dlaczego miałoby to mieć dla nas
znaczenie?
koncepcja i wykonanie: Brynjar Bandlien i Florin Flueras.
Specjalne podziękowania dla: Antonija Livingstone i Stere Popescu (Manuel Pelmus)
Produkcja: Bandlien/Pelmus co-produkcja: CNDB Bucharest
Przy wsparciu: Norwegian Arts Council oraz Fond for utovende kunstnere.
Florin Flueras studiował choreografię na UNATC w Bukareszcie i psychologię na
Uniwersytecie Targu Mures. Pracował jako psycholog, następnie skoncentrował się na
realizowaniu projektów artystycznych w Rumunii i zagranicą. Często zmienia
konteksty, w których działa – sztuki wizualne, taniec współczesny, aktywizm, teoria.
Jest zaangażowany w projekty takie jak Unsorcery, Postspectacle, Presidential
Candidacy, Bezna. Współpracuje z Aliną Popą. Jego dotychczasowe realizacje to m.in.
Dead Thinking and Second Body i End Pit w Stambule we współpracy z Popą w 2013
roku, w 2010 - Military Performance on discipline, hammer without a master jako
część The Romanian Dance History i przedstawienie telewizyjne: The Last Apocalypse
w 2009 roku. florinflueras.blogspot.ro
Brynjar Åbel Bandlien (1975) zdobył wykształcenie taneczne w swojej rodzinnej
Norwegii i w Niemczech. Od 1995 do 1998 roku był zawodowym tancerzem w zespole
the Netherlands Dance Theater 2 w Holandii, następnie rozwijał swoją karierę jako
tancerz tańca współczesnego na scenie europejskiej. Współpracował z takim
artystami jak Vera Mantero, Manuel Pelmus, Raimund Hoghe, Antonija Livingstone,
Philipp Gehmacher i Jennifer Lacey. W 2004 roku zamieszkał w Bukareszcie, gdzie
należał do grupy założycieli CNDB - The National Center of Dance. Zajmuje się tańcem,
nauczaniem jogi, udziela się politycznie i rysuje komiksy. Jako kurator przygotował
program Zilele Strimbe (Crooked Days) jako element programu CNDB w 2008 roku.
Jako choreograf wystawił O w 2005 oraz Still w 2008. Bandlien mieszka w Oslo,
Bukareszcie i Berlinie.
ca. 20.30
08.00-20.00
kolacja
Wolna Przestrzeń Prób - Studio No 3
29.03.2014, sobota
09:30-10:00
10:00-10:30
powitanie / kawa
wykład: „Nowy Blok Wschodni”, Iulia Popovici
Gdy artysta performatywny Manuel Pelmus wraz z zespołem rozpoczął pracę nad
spektaklem Rumuńska Historia Tańca (Romanian Dance History (RDH)), sam fakt
istnienia takiej historii nie ulegał żadnej kwestii. W założeniach spektakl miał
podważyć historię tańca napisaną przez wszechpotężnego zwycięzcę – zachodni
kanon. Jednak w miarę postępu Pelmus zaczął dostrzegać potrzebę redefinicji
koncepcji historii jako takiej – tak aby mogła być ona pisana przez jej bohaterów,
w zupełnym jednej i uniwersalnej wersji dziejów świata. Jakie są elementy „tworzenia
własnej historii” i w jaki sposób jest ona (na)pisana? W jaki sposób napięcie pomiędzy
założeniem odmienności, a pogonią za „historią innych” wpływa na tożsamość tańca
współczesnego? Czy, musząc sprostać wyzwaniu stworzenia od samego początku
całego systemu produkcji sztuki (i życia z niego), korzystamy z możliwości
wprowadzania nowych struktur, czy raczej szukamy sposobów na reprodukcję starego
systemu istniejącego już gdzie indziej? I do jakiego stopnia, koniec końców,
błogosławieństwem jest zaakceptowanie bycia wschodnioeuropejskim?
Iulia Popovici jest krytyczką teatralną, krytyczką tańca i kuratorem. Redaguje dział
sztuk performatywnych w tygodniku kulturalnym Observator cultural (Bukareszt),
pracuje jako konsultant ds. stosunków międzynarodowych oraz kurator w National
Dance Center w Bukareszcie. Publikuje na tematy alternatywnej sceny sztuk
performatywnych, kolektywów i artystów w Rumunii i Europie Wschodniej, pisze
również o tożsamości regionalnej i społecznych wyzwaniach dla sztuki współczesnej
(w takich magazynach jak IDEA, Scena.ro, Long April, Criticatac.ro – Romania, UBU –
France, Szinház – Hungary; Dialog and Teatr, Poland, HowlRound.com, Critical
Stages). W latach 2011-2012 była współkuratorką Independent Performing Arts
Platform prezentowanej w ramach festiwalu Temps d’Images festival w Klużu, w 2013
roku w Bukareszcie była kuratorką pilotażowej edycji pokazów niezależnych
i eksperymentalnych sztuk performatywnych.
10:30-11:30
13:30-15:00
15:00-15:30
dyskusja / mapowanie tożsamości /mapping identities
lunch
wykład „Nierozerwalnie związane: Estetyka, Performans i Polityka”, Rozita Dimova
Tematem wykładu będzie badanie relacji estetyki, performansu oraz polityki zarówno
z perspektywy teoretycznej, jak i empirycznej. Jak performans i estetyka wpływają na
rekonfigurację hierarchicznych zależności w obrębie grup (etnicznych), płci oraz
krajów w kontekście transnarodowym? W jaki sposób style estetyczne, takie jak barok
stają się wyrazem szerszych procesów społecznych i transformacji danego państwa?
Próbując odpowiedzieć na te pytani Rozuta Dimova przygląda się bliskim związkom
pomiędzy estetyką a polityką, i bada, w jaki sposób narodowo-etniczne konflikty są
odzwierciedlane w atrakcyjnej wizualnie ornamentyce lub praktykach
performatywnych w południowo-wschodniej Europie.
Rozita Dimova uzyskała tytuł doktora antropologii Uniwersytetu Standford w 2004
roku i wykłada na wydziale Slawistyki i Studiów Wschodnioeuropejskich na
uniwersytecie w Gandawie (Ghent, Belgia). Jest autorką książki „Etno-barok:
materialność, estetyka i konflikt we współczesnej Macedonii (Berghahn, 2013),oraz
redaktorem gościnnym jednego z wydań History and Anthropology (zima 2013, tom
24), zatytułowanego “Contested Nation-building within the International ‘Order of
Things’: Performance, Festivals and Legitimization in South-Eastern Europe.” Obecnie
kończy pisać książkę na temat granic i neoliberalizmu w Europie
Południowowschodniej.
15:30-16:00
wykład „Protest jako ciało – Ciało jako protest”, Srećko Horvat
W kontekście ostatnich ruchów wolnościowych w różnych zakątkach świata, od
„Arabskiej Wiosny” po ruch „Occupy Wall Street”, od Turcji po Bośnię widoczne stało
się, że to co łączy te – często bardzo różne – protesty to ciało. Z jednej strony ruchy
protestacyjne nie mogą być zrozumiane bez odniesienia się do koncepcji ciała,
z drugiej strony – nie możemy zrozumieć ciała pomijając aspekt protestu. W słynnej
wypowiedzi Marcel Proust stwierdził, że „to właśnie w momentach choroby jesteśmy
zmuszeni przyznać, że nie żyjemy sami, tylko jesteśmy nierozerwalnie związani z istotą
z zupełnie innego królestwa, od której dzielą nas całe światy, która nic o nas nie wie
i w żaden sposób nie może nas zrozumieć: z naszym ciałem”. Naszedł czas, aby
sparafrazować tę wypowiedź i powiedzieć, że „to właśnie w momentach protestu
jesteśmy zmuszeni przyznać, że nie żyjemy sami tylko jesteśmy nierozerwalnie
związani z istotą z zupełnie innego królestwa, od której dzielą nas całe światy, która
nic o nas nie wie i w żaden sposób nie może nas zrozumieć: z naszym ciałem.”
16:00-16:30
16:30-17:00
17:00-18:30
Srećko Horvat jest chorwackim filozofem. Opublikował 8 książek, w tym ostatnio:
What Does Europe Want? [Czego chce Europa?] (Istros Books, 2013) napisaną razem
ze Slavojem Žižekiem oraz Nach dem Ende der Geschichte [Po końcu historii] (Laika
Verlag, 2013). Brał udział w protestach i był korespondentem z Occupy Wall Street,
“Arabskiej Wiosny”, protestów w Grecji oraz Bośni. Regularnie publikuje w the
Guardian, Al Jazeera i the New York Times.
dyskusja
spacer performatywny: ERGONOMICA, Wycieczka Ergonomiczna
nieformalne spotkania, dyskusje, Q&A
19:00
przedstawienie: Damien Rebgetz, Something for the fans
http://www.damianrebgetz.net/Damian_Rebgetz/something_for_the_fans.html
Język to tożsamość. Otaczające nas dźwięki intuicyjnie przywołują wspomnienie
domu. Dom jest chmurą dźwięków. W końcu tęsknimy nawet za głośnym szumem
z matczynego łona – jakieś urządzenie, choćby suszarka, może go na chwilę zastąpić,
dając nam przelotne poczucie bezpieczeństwa. Podobnie jak kociątko zasypiające przy
dźwiękach bicia zegara, które przypominają mu bicie serca jego mamy. Codzienne
odgłosy są ścieżką dźwiękową naszego dzieciństwa. Migracja rzuca nas w inne
dźwiękowe krajobrazy, w których od nowa musimy odkryć, dokąd przynależymy.
Jeszcze zanim nauczymy się nowego języka, ego odnajduje
się w nowej
rzeczywistości, tworzy powiązania ze światem. Biografia muzyka i performera
Damiana Rebgetza jest reprezentatywna dla całego pokolenia, które dorastało
w rzeczywistości postępującej globalizacji i mobilności. Od dzieciństwa Rebgetz
kojarzył proces wyjazdów i przyjazdów ze zmieniającymi się językami, geografiami,
przedmiotami, historiami i praktykami kulturowymi.
W “Something for the fans” wentylatory wydają dźwięki, które – niczym akustyczna
wersja magdalenki Prousta – przenoszą Rebgetza z powrotem do jego australijskiego
dzieciństwa. Oddalony o kontynenty, klimaty i klika stref czasowych eksploruje skrajne
bieguny – wspomnienia i przedmioty codziennego użytku. Mediatorem jest ta
szczególna intymność, którą niesie dźwięk. Wentylatory nabierają nowych znaczeń,
stają się mitycznymi muzycznymi instrumentami. Jak opowiedzieć za ich pomocą
dźwiękową autobiografię? Czy można poczuć wspólnotę z orkiestrą wentylatorów?
“Something for the fans” to utwór o uczuciu bycia w domu i jednocześnie próba
negocjacji poczucia dyskomfortu, jaki niesie ze sobą to pojęcie, w kontekście
tożsamości, symboli i mitów. Jedno z najlepszych przedstawień ostatniej edycji
teatralnego biennale Impulse w Berlinie, “Something for the fans” jest fantastyczną
okazją do odświeżenia sposobu myślenia o związkach sztuk performatywnych
z muzyką.
Koncepcja I tekst: Damian Rebgetz
we współpracy z: Damian Rebgetz, Dominik Hallerbach, Timo Schmidt
Kostiumy: Emma Cattell, Kerstin Honeit
Dramaturgia: Jessica Páez
Produkcja: Marta Hewelt
Dyrketor technika: Torsten Schwarzbach
Asysten artystyczny: Dominik Hallerbach
Asystent techniczny: Timo Schmidt
Damian Rebgetz urodził się w Darwin w 1978 roku. Studiował śpiew klasyczny (w Qld
Conservatorium of Music) i teatr muzyczny (West Australian Academy of Performing
Arts). Od 2007 mieszka w Berlinie, gdzie w 2010 roku ukończył studia magisterskie
z zakresu dźwięku na Akademii Sztuk Pięnych. i otrzymał Stypendium im. Elsy
Neumann Landu Berlin. Współpracował przy spektaklach teatrów muzycznych
w Niemczech i Szwajcarii, w tym z reżyserami Ruedim Häusermannem (‘Gang zum
Patentamt’) oraz Anna-Sophie Mahler (‘Poor Tony Krause – Unendlicher Spaß’); przy
instalacjach teatralnych Dominica Hubera (‘Warten auf die Barbaren’ i ‘Hotel Savoy’);
i jako artysta gościnny w przedstawieniach kolektywu Gob Squad (‘Western Society’).
Jego przestawienia teatru muzycznego tworzone dla teatrów i przestrzeni publicznych
badają zjawiska dźwięku i praktyki słuchania i inspirowane są wątkami
autobiograficznymi, nauką oraz fikcją, m.in.: solo ‘Something for the Fans’ (Impulse
Festival / HAU Hebbel am Ufer 2013); dźwiękowy spacer performatywny
‘Heartbreakers Reunion Tour’ (klangstaetten-stadtklaenge Festival Braunschweig
2012/13) oraz ‘To cross the house’ (House of World Cultures Berlin 2009); oraz
wykład sound surround ‘Voice Box – That thing in your throat’ (Hundert Grad Berlin /
Ars Electronica Festival 2012). Stworzył również instalacje dźwiękowe w ramach
słowackiej odsłony X-Apartments (2013) i dla Neuköllner Oper, SingUhr Hörgalerie,
Club Transmediale, CrelleTon Galerie.
ca. 20.30
kolacja i impreza
30.03.2014, niedziela
wyjazd