Historia Koła - Koła łowieckie

Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
Koło Łowieckie „Żubr”, którego pierwotna nazwa brzmiała „Wilk”, było jednym z czterech
pierwszych kół łowieckich powstałych na Warmii i Mazurach w powojennej Polsce. Utworzone
zostało i oficjalnie zarejestrowane w sierpniu 1946 roku, a więc niewiele ponad rok, od
zakończenia wojny.
Wg dostępnych źródeł, pierwotna nazwa „Wilk” miała obowiązywać dość krótko. Nieco później
pojawia się nazwa „Łania” lub też „Koło Łowieckie Nr 7”. Wreszcie, od początku lat
pięćdziesiątych do dziś - Koło Łowieckie „Żubr”.
W skład Koła w momencie jego oficjalnej rejestracji wchodziło 13 osób, a krótko później
przybyło dalsze 8 osób. Pierwszym prezesem Zarządu Koła został Rajmund Podkowiński, który
był faktycznym inicjatorem jego założenia. Sekretarzem wybrano Edwarda Maliszewskiego,
łowczym Jana Najdera, skarbnikiem Antoniego Czelakowskiego i członkami Zarządu: Józefa
Kowalskiego oraz Jerzego Stromiasa. Spośród grupy członków-pionierów, przez wiele lat
pozostawali w Kole tacy myśliwi jak: Jan Najder, Bolesław Włodarczyk, Józef Kowalski,
Eugeniusz Morus, Józef Przybyła, którzy pełnili różne funkcje w jego Zarządzie.
Pierwsze umowy dzierżawne Koło podpisało w 1946 roku z wójtami gmin: Gietrzwałd
i Ramsowo, a nieco później Biesal i Klebark Wielki. W 1948 roku wydzierżawiono dodatkowo
tereny w gminach Czerwonka i Dobre w powiecie pasłęckim, jednak w połowie lat
pięćdziesiątych z ich dzierżawy zrezygnowano. Umowy zezwalały na polowania tylko na
terenach polnych. Polowano na zające, kuropatwy, dzikie kaczki i lisy, oraz w miarę możliwości
także na dziki, jednak tylko na te, które wychodziły na uprawy rolne.
Pierwsze polowanie zbiorowe na zające, jeszcze w Kole „Wilk”, zorganizowano pod koniec
1946 roku pod Gietrzwałdem. Drogę na polowanie i z powrotem myśliwi odbyli pieszo, z braku
środków lokomocji. Wyniki pierwszych polowań były bardzo słabe, ograniczały się do kilku,
najwyżej kilkunastu zajęcy. Z kuropatwami, na które można było polować indywidualnie, było
jeszcze gorzej. Nieco lepiej przedstawiała się sytuacja z dzikimi kaczkami, którym sprzyjała
duża ilość jezior i śródpolnych bagienek.
W latach 1952-1953 koła łowieckie zaczęły otrzymywać z Administracji Lasów Państwowych
pierwsze indywidualne zezwolenia na odstrzał zwierzyny grubej. W tym czasie Koło „Żubr”
dostało zgodę na odstrzał: 2 jeleni-byków, 13 łań, 7 kozłów, 5 saren i 7 dzików. Pozyskano
1/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
faktycznie 2 kozły i 5 dzików.
W latach powojennych gospodarka łowiecka w dzisiejszym rozumieniu praktycznie nie
istniała. Organizowano pierwsze polowania, ale nie dokarmiano zwierzyny, nie prowadzono
skutecznej jej ochrony, nie mówiąc o jakiejkolwiek selekcji. Nie było przepisów, wytycznych,
doświadczeń, a przede wszystkim warunków materialnych. Szacowano, że około 70 procent
ziemi w województwie olsztyńskim nie było zagospodarowane, brak było sprzętu, transportu,
funduszy. Stany zwierzyny były katastrofalnie niskie. Pod koniec lat pięćdziesiątych, gdy koła
łowieckie w porozumieniu z Administracją Lasów Państwowych miały już możliwość
prowadzenia samodzielnej gospodarki łowieckiej, w planach pozyskania zwierzyny Koła „Żubr”
umieszczono jedynie 3 jelenie-byki, 7 łań, 2 cielaki, 6 kozłów, 30 saren-kóz, 5 koźląt, 45 dzików
i 220 zajęcy, a planów tych i tak nie udawało się wykonać.
Stopniowo Koło powiększało swoje szeregi. Po roku działalności liczba członków się
podwoiła. Myśliwi „Żubra” uporawszy się z problemami organizacyjnymi, dość szybko zaczęli
działać na rzecz wyższych stanów zwierzyny. Droga do tego celu wiodła jedynie przez dobrze
zorganizowaną i systematycznie prowadzoną gospodarkę łowiecką.
Po ustanowieniu obwodów łowieckich w sierpniu i wrześniu 1954 roku Zarząd Koła zawarł
nowe umowy dzierżawne na 5 obwodów. Były one częścią dzierżawionych do tego czasu
obszarów gmin Ramsowo i Klebark Wielki. Obejmowały jednocześnie znaczne obszary leśne
nadleśnictw Purda (obecnie Nowe Ramuki) i Wipsowo. Ogólny areał wydzierżawionych
obwodów wynosił 31 821 ha. Na takiej powierzchni, z niewielkimi zmianami, Koło gospodaruje
do dziś.
Już w pierwszych latach działalności Mazurskiej Wojewódzkiej Rady Łowieckiej zaznaczyła
się aktywna obecność w jej strukturach członków Koła Łowieckiego „Żubr”. W 1947 roku
powołano sekcję strzelectwa myśliwskiego, której przewodniczącym został prezes Koła
Rajmund Podkowiński. W niespełna rok później wszedł on także w skład Mazurskiej
Wojewódzkiej Rady Łowieckiej, a dwa lata później został sekretarzem tej Rady. Pełnił
jednocześnie funkcję łowczego powiatowego na obszarze powiatu olsztyńskiego.
W 1953 roku członek Koła Józef Chrypo wszedł w skład Wojewódzkiego Sądu Łowieckiego.
Trzy lata później Jan Najder został członkiem Mazurskiej Wojewódzkiej Rady Łowieckiej, a
Henryk Koziarski znalazł się w składzie komisji upowszechniania psa myśliwskiego MWRŁ.
2/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
W życiu Koła Łowieckiego „Żubr”, które pod koniec lat pięćdziesiątych liczyło już 38 członków,
zachodziły duże zmiany organizacyjne i kadrowe. Po Rajmundzie Podkowińskim funkcję
prezesa Koła objął w 1949 r. Józef Kowalski, po nim, od 1962 r. Jan Najder, następnie, pod
koniec lat sześćdziesiątych Zygmunt Czarnota i ponownie Jan Najder. Funkcję łowczego w
1952 roku objął Józef Przybyła, który pełnił ją nieprzerwanie przez 25 lat. W tym samym czasie
funkcję sekretarza w Zarządzie Koła po Edwardzie Maliszewskim pełnili kolejno: Henryk
Koziarski, Bogdan Ziembiński, Tadeusz Olszewski i Jacek Martowicz, a skarbnika po Antonim
Czelakowskim przez 20 lat Bolesław Włodarczyk.
W połowie lat sześćdziesiątych Koło „Żubr” zaczęło na większą skalę prowadzić
zorganizowaną gospodarkę łowiecką. Przyjęło zasadę produkcji karmy przede wszystkim
z dzierżawionych przez Koło pól uprawnych. Zaczęto też zakładać poletka zgryzowe po to, by
ograniczyć szkody w uprawach leśnych i rolnych. Zwłaszcza te ostatnie zaczęły stawać się
coraz poważniejszym problemem.
Członkowie „Żubra” nadal wykazywali wysoką aktywność w różnych organach Związku.
W latach sześćdziesiątych podłowczym powiatowym w Olsztynie został Zygmunt Czarnota, a
po upływie kilku lat został łowczym powiatowym, którą to funkcję pełnił do roku 1972. Członkiem
Powiatowej Rady Łowieckiej został w tym samym okresie Bolesław Włodarczyk.
W 1978 roku funkcję łowczego Koła przejął na okres dwóch kolejnych kadencji Zygmunt
Czarnota, który sprawował ją do 1982 roku. W zbliżonym czasie sekretarzem Zarządu Koła był
przez okres trzech kadencji Antoni Fijołek, natomiast skarbnikiem Tadeusz Pietroniuk, a po nim
Eugeniusz Morus. W tym okresie kolejni członkowie „Żubra” pełnili różne funkcje w organach
PZŁ wyższych szczebli. Edward Szczupakowski przez jedną kadencję był członkiem Naczelnej
Rady Łowieckiej i przez dwie kadencje członkiem Mazurskiej Wojewódzkiej Rady Łowieckiej.
W tym samym czasie w skład MWRŁ wchodził też Jan Najder. W 1979 r. Tadeusz Pietroniuk
został zastępcą Wojewódzkiego Rzecznika Dyscyplinarnego PZŁ, a w kilka lat później
Wojewódzkim Rzecznikiem Dyscyplinarnym. Jednocześnie Zygmunt Czarnota został sędzią
Wojewódzkiego Sadu Łowieckiego.
Na początku lat osiemdziesiątych nastąpiły kolejne zmiany w Zarządzie Koła. Prezesem
wybrany został Władysław Caruk, a w dwa lata późnej łowczym wybrano Tadeusza Pietroniuka,
który funkcję tę pełnił przez kolejne 17 lat. Sekretarzem Zarządu Koła pozostał Jacek
Martowicz, a skarbnikiem Eugeniusz Morus, którego po dwóch latach zastąpił Jan Adamowicz.
3/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
Wzrastająca liczba i aktywność myśliwych, a także coraz większa skala podejmowanych prac
gospodarczych w łowisku skłoniła Zarząd do starań o zorganizowanie kwater myśliwskich.
Na początku wydzierżawiono od Lasów Państwowych i gmin trzy obiekty: w Nerwiku, Graszku
oraz w Bartołtach Wielkich, nieco później wydzierżawiono od miasta i gminy Barczewo czwarty
budynek (położony na granicy trzech obwodów) w Kluczniku, po byłej szkole, który myśliwi Koła
własnym sumptem wyremontowali i wyposażyli w niezbędny sprzęt. Urządzono salkę myśliwską
z kominkiem ozdobioną trofeami łowieckimi, a także pokoje sypialniane. Zbudowano ogrodzenie
i urządzono przyległy teren. Był to czyn członków „Żubra” na 40-lecie istnienia Koła.
Stopniowo zakupiono niezbędny sprzęt do uprawy pól i do rozwożenia karmy w okresie
zimowo-wiosennym. Już wcześniej podzielono myśliwych na grupy robocze, przypisane do
poszczególnych obwodów i wyznaczono ich gospodarzy. Większy nacisk położono na
dyscyplinę i zaangażowanie wszystkich myśliwych w pracę w łowisku.
Kolejni członkowie Koła pełnili ważne funkcje w organach Związku wyższego szczebla.
Prezes Koła Władysław Caruk był przez sześć lat sekretarzem Mazurskiej Wojewódzkiej Rady
Łowieckiej. W tym samym czasie Stanisław Sambor pełnił funkcję wiceprzewodniczącego
Zarządu Wojewódzkiego PZŁ, natomiast Tadeusz Osmęda został zastępcą Wojewódzkiego
Rzecznika Dyscyplinarnego. W zbliżonym czasie Tadeusz Pietroniuk przewodniczył
Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej.
W 1986 r. Koło zakupiło 20 sztuk danieli, które zostały wypuszczone na wolność w obwodzie
nr 89 (obecny 209). Po kilku latach zakupiono kolejną ich partię.
Intensywne zabiegi hodowlane zaczęły dawać widoczne rezultaty we wzroście pogłowia
zwierzyny. Już w latach siedemdziesiątych wprowadzono do planu odstrzału łosie, które czyniły
coraz większe szkody w uprawach leśnych. Wzrastała znacznie liczba jeleni. Od początku lat
osiemdziesiątych trzeba było ograniczać ich liczbę, dostosowując ją do pojemności łowiska.
Podobnie wzrastała liczba dzików, a w ślad za nią rosły odszkodowania wypłacane rolnikom z
kasy Koła. Pod koniec lat osiemdziesiątych do planu pozyskania wprowadzano średnio około
100-150 jeleni, 200-300 saren i 250-300 dzików.
Aktywność Koła stawała się coraz bardziej widoczna także na innym polu. Członkowie „Żubra”
rokrocznie uczestniczyli w akcjach sadzenia lasu. Współpracowali w tym z trzema
4/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
Nadleśnictwami (Nowe Ramuki, Kudypy i Wipsowo), na obszarze których położone były
obwody łowieckie, dzierżawione przez Koło. Wspólnie też podejmowano różne działania
służące nie tylko poprawie gospodarki łowieckiej, ale także ochronie przyrody.
W 1986 r. przygotowano uroczystości związane z 40-leciem istnienia Koła. Ich kulminacją był
uroczysty Bal Myśliwski w Ośrodku Wypoczynkowym w Mierkach. W trakcie uroczystości
wręczono wszystkim myśliwym i zaproszonym gościom medale okolicznościowe, wybite dla
upamiętnienia Jubileuszu. Najbardziej aktywni myśliwi otrzymali pamiątkowe puchary.
W okresie 40-letniej działalności Koła Naczelna Rada Łowiecka przyznała jego członkom
wysokie odznaczenia za zasługi dla polskiego łowiectwa. Najwyższe odznaczenie łowieckie
„Złom” przyznano pierwszemu łowczemu Koła Janowi Najderowi. Ponadto czterem członkom
„Żubra” wręczono złote Medale Zasługi Łowieckiej. Srebrne otrzymało 9 członków Koła, a 28 brązowe. W jubileuszowym roku Koło liczyło już 81 myśliwych.
Pod koniec lat osiemdziesiątych nastąpiły kolejne, ważne dla Koła zmiany kadrowe w jego
Zarządzie. Nowym prezesem wybrany został Adam Powązka, który pełnił tę funkcję przez
kolejne 22 lata. W skład Zarządu ponownie wybrano Tadeusza Pietroniuka na funkcję
łowczego, Jacka Martowicza na funkcję sekretarza i Jana Adamowicza na funkcję skarbnika.
Podłowczym został Jerzy Jasiński, a zastępcą skarbnika Tadeusz Osmęda.
Lata dziewięćdziesiąte to dalsza stabilizacja Koła zarówno pod względem organizacyjnym, jak
i ekonomicznym. Koło nadal dzierżawiło te same pięć obwodów łowieckich, na których myśliwi
zbudowali i utrzymywali w należytym stanie ponad 100 paśników dla zwierzyny i 150 ambon.
Uprawiano 30 hektarów ziemi ornej, głównie w celu produkcji atrakcyjnej dla zwierzyny karmy. Z
części areału tworzono poletka żerowe i zgryzowe. Wykaszano około 18 hektarów łąk,
a pozyskane siano przeznaczano na zimowe dokarmianie zwierzyny. Ponadto urządzano 17
tzw. pasów zaporowych, w które wsiewano kukurydzę, ziarna zbóż oraz sadzono ziemniaki
i topinambur. Prace te wykonywali myśliwi we własnym zakresie, w ramach przypisanych im
„dniówek”. Koło dysponowało już w tym czasie własnym ciągnikiem, trzema przyczepami,
pługiem wieloskibowym, kultywatorem, siewnikiem, bronami i innym drobnym sprzętem
rolniczym, służącym do zagospodarowywania poletek i łąk.
W roku gospodarczym 1990/1991 podjęto decyzję o znacznej redukcji nadmiernych stanów
zwierzyny. Trzeba było dostosować ich ilości do pojemności łowiska. W tym okresie
zaplanowano do odstrzału 7 łosi i plan ten wykonano, 247 jeleni (wykonano 172), 466 saren
5/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
(wykonano 346) oraz 320 dzików (wykonano 309). W wyniku tych zabiegów stany zwierzyny
zaczęły stabilizować się na właściwym dla wielkości i charakteru obwodów poziomie.
Jednocześnie pozytywne wyniki zaczęła dawać prawidłowa selekcja, o czym świadczyła coraz
wyższa jakość poroży samców zwierzyny płowej.
W 1991 r. członek „Żubra” Stanisław Sambor został wybrany Prezesem Mazurskiej
Wojewódzkiej (później Okręgowej) Rady Łowieckiej. Pełnił on funkcję nieprzerwanie przez trzy
kolejne kadencje, tj. do roku 2005. W tym samym 1991 r. dwaj inni członkowie Koła „Żubr” objęli
inne, ważne stanowiska w wojewódzkich organach Związku: Tadeusz Pietroniuk został
Wojewódzkim Rzecznikiem Dyscyplinarnym, a Zygmunt Czarnota sędzią Wojewódzkiego Sądu
Łowieckiego.
W 1994 r. nowym sekretarzem w Zarządzie Koła został Jan Adamowicz – dotychczasowy
skarbnik, a na uwolnione przez niego miejsce skarbnikiem Kola został Ryszard Dulski, który
funkcję tę pełnił przez kolejne 16 lat.
W 1996 r. uroczyście obchodzono Jubileusz 50-lecia Koła. Obchody rocznicy
zainaugurowano „Hubertowinami”, czyli polowaniem zbiorowym, połączonym z przyjęciem
ślubowania od nowo wstępujących członków PZŁ oraz biesiadą myśliwską. W Ośrodku
Wypoczynkowym w Waplewie odbyło się okolicznościowe spotkanie, w trakcie którego
wręczono odznaczenia wyróżniającym się w pracy na rzecz łowiectwa myśliwym, przygotowano
także bal, na który zaproszono myśliwych z żonami oraz gości. Z okazji rocznicy wybito
pamiątkowy medal, który został wręczony wszystkim myśliwym i osobom zaproszonym. Innym
jubileuszowym akcentem były zawody strzeleckie przeprowadzone na strzelnicy w Gutkowie, a
po ich zakończeniu piknik z udziałem zaproszonych gości i rodzin myśliwych.
Koło, które systematycznie rozbudowywało swoje szeregi, w jubileuszowym roku liczyło już 93
członków (w tym 60 selekcjonerów), a jego Zarząd tworzyli: Adam Powązka - prezes, Tadeusz
Pietroniuk – łowczy, Tadeusz Osmęda – podłowczy, Jan Adamowicz – sekretarz, Ryszard
Dulski – skarbnik i Janusz Malinowski – zastępca skarbnika.
W celu stworzenia odpowiednich warunków odbywania różnych ceremonii myśliwskich
podjęto decyzję o zbudowaniu w pobliżu Leśnictwa w Nerwiku (obwód nr 209) obszernej wiaty
myśliwskiej. Członkowie Koła wykonali ją we własnym zakresie. Wiata stała się odtąd
tradycyjnym miejscem celebrowania takich uroczystości, jak rozpoczęcia i zakończenia polowań
hubertowskich, wigilijnych, czy też rozpoczynających i kończących sezon polowań zbiorowych.
6/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych Koło Łowieckie „Żubr”, za wkład pracy w rozwój
gospodarki łowieckiej zostało wyróżnione zarówno przez centralne, jak i regionalne organy PZŁ.
W dniu 3 listopada 1998 r. Koło otrzymało nadany przez Kapitułę Odznaczeń Łowieckich
„Medal Świętego Huberta”, a Mazurska Wojewódzka Rada Łowiecka nadała „Żubrowi” odznakę
Zasłużonego dla Łowiectwa Warmii i Mazur.
Lata dziewięćdziesiąte i pierwsza dekada nowego wieku, to okres zmagania się Koła z coraz
większym problemem odszkodowań łowieckich wypłacanych z budżetu Koła rolnikom.
Na przestrzeni dziesięciu lat ich wartość wzrosła o 400 procent. Odszkodowania zaczęły
pochłaniać 1/3 rocznego budżetu Koła, to jest więcej, niż można było wydać na całą
gospodarkę łowiecką. Jednocześnie spadać zaczęły ceny dziczyzny w skupie. Podjęto
różnorodne działania zapobiegawcze. Organizowano całonocne dyżury na zagrożonych
polach, pomagano rolnikom w ich grodzeniu, wprowadzono chemiczne i pirotechniczne środki
odstraszające. Zwiększono uprawy poletek zaporowych, zatrzymujących zwierzynę na skraju
lasu. Poszukiwano równocześnie innych metod zwiększenia wpływów do budżetu Koła m.in.
poprzez większą liczbę polowań komercyjnych, a także poprzez podnoszenie składek
członkowskich. Ich wysokość wzrosła z 60 złotych rocznie (w 1995 roku), do 300 złotych (w
2005 roku) i 400 złotych (w 2008 roku).
Na przełomie wieków nastąpiły kolejne, ważne dla Koła zmiany kadrowe w jego Zarządzie. W
1999 r. łowczym Koła został Jacek Korczak, który funkcje tę pełnił przez kolejne 10 lat. W rok
później sekretarzem został Piotr Jasiński, a po jego rezygnacji, w 2002 r. Mieczysław Zając,
który funkcję te pełnił do 2010 roku.
W pierwszym pięcioleciu nowej dekady prezes Koła Adam Powązka był sekretarzem redakcji
„Myśliwca Warmińskio-Mazurskiego” i w tym samym czasie wiceprzewodniczącym Komisji
Popularyzacji Łowiectwa MORŁ, a przez 10 kolejnych lat członkiem Komisji Szkoleniowej ZO
PZŁ.
W 2001 r. z inicjatywy ks. Krzysztofa Wojciechowskiego, proboszcza parafii
rzymskokatolickiej w Purdzie i jednocześnie członka KŁ „Żubr”, myśliwi podjęli się urządzenia
w jednej z bocznych naw kościoła ołtarza myśliwskiego. Ołtarz, jeden z nielicznych tego typu
w Polsce, został uroczyście, w obecności myśliwych członków Koła i miejscowych parafian,
poświęcony przez ks. bp. Juliana Wojtkowskiego 18 listopada 2001 r.
7/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
W tym samym roku Koło obchodziło Jubileusz 55-lecia swojego istnienia. Z tej okazji odbyło
się spotkanie okolicznościowe myśliwych „Żubra” w Ośrodku Wypoczynkowym w Kikitach k.
Jezioran.
Z okazji Jubileuszu 80-lecia Polskiego Związku Łowieckiego, który przypadał w 2003 r. wielu
myśliwych „Żubra” zostało uhonorowanych odznaczeniami łowieckimi. Najwyższe odznaczenie
łowieckie „Złom” otrzymali Stanisław Sambor i Tadeusz Pietroniuk. Członkom Koła wręczono
także Medale Zasługi Łowieckiej: 1 złoty, 2 srebrne i 10 brązowych, a ponadto 4 medale
„Zasłużony dla Łowiectwa Warmii i Mazur”.
W połowie dekady lat dziewięćdziesiątych Koło zainicjowało współpracę ze szkołami
podstawowymi znajdującymi się na terenie dzierżawionych obwodów. Z perspektywy czasu
najwyżej ocenić należy współpracę ze szkołami w Łęgajnach i Purdzie. Wybrani myśliwi „Żubra”
systematycznie docierają do tych placówek, spotykają się z młodzieżą, prowadzą pogadanki na
tematy przyrodniczo-ekologiczne, pomagają w wielu akcjach i programach, w których
uczestniczą wymienione szkoły. Młodzież ze swej strony uczestniczy w akcjach zbierania
kasztanów i żołędzi na dokarmianie zwierzyny, pracuje przy zakładaniu śródpolnych remiz,
podejmuje inne zadania służące ochronie przyrody. Wielokrotnie wyróżniana i stawiana za wzór
współpraca myśliwych ze szkołami możliwa była dzięki wyjątkowemu zaangażowaniu członka
Koła Tadeusza Osmędy w jej organizowanie i koordynację.
W 2005 r. kilku kolejnych członków „Żubra” zostało powołanych do władz centralnych
i okręgowych PZŁ. Prezes Koła Adam Powązka został członkiem MORŁ i jednocześnie wszedł
w skład Naczelnej Rady Łowieckiej. Łowczego Koła Jacka Korczaka powołano w skład Komisji
Wyceny Samców Zwierzyny Płowej MORŁ, a Zenona Polewaczyka do składu Okręgowego
Sądu Łowieckiego. Jednocześnie Jerzy Mach został zastępcą Okręgowego Rzecznika
Dyscyplinarnego PZŁ w Olsztynie.
W 2006 r. Koło obchodziło uroczyście swój kolejny Jubileusz 60-lecia istnienia. Z tej okazji
odbyło się wiele okolicznościowych imprez rozłożonych na cały rok. Kulminacyjnym punktem
było uroczyste spotkanie myśliwych i zaproszonych gości w Ośrodku „Leśne Wrota”
w Klewkach, zakończone tradycyjnym balem myśliwskim. Najważniejszym akcentem części
oficjalnej było wręczenie „Żubrowi” sztandaru i jego poświęcenie przez ks. Krzysztofa
Wojciechowskiego, proboszcza parafii rzymskokatolickiej w Purdzie, a jednocześnie członka
Koła Łowieckiego „Żubr”.
8/9
Historia Koła
Wpisany przez Andrzej Barzyk
Ostatnie pięciolecie pierwszej dekady nowego wieku, to dalsze zmaganie się Koła i jego
Zarządu z problemami wynikającymi ze wzrastającego poziomu szkód łowieckich i
jednocześnie praca nad usprawnianiem gospodarki łowieckiej we wszystkich pięciu
dzierżawionych obwodach.
W jubileuszowym roku 85-lecia PZŁ Kapituła Odznaczeń Łowieckich uchwałą z dnia
5 listopada 2008 r. nadała Kołu Łowieckiemu „Żubr” najwyższe odznaczenie łowieckie „Złom”.
Tym samym odznaczeniem w dniu 31.07.2010 r. został uhonorowany - podczas
Wojewódzkiego Zjazdu Delegatów PZŁ w Olsztynie - jako czwarta osoba w historii Kola, jego
prezes Adam Powązka, za całokształt pracy w różnych organach Związku, w tym za wieloletnie
prowadzenie jednego z wyróżniających się kół łowieckich na Warmii i Mazurach.
Członkowie „Żubra”: Tadeusz Pietroniuk, Adam Powązka i Stanisław Sambor – jako pierwsi
uhonorowani zostali nowo ustanowionym medalem „Zasłużony Myśliwy Warmii i Mazur”.
W dniu 8 maja 2010 r. na Walnym Zgromadzeniu Sprawozdawczo-Wyborczym wybrano nowy
Zarząd Koła w składzie: Mieczysław Zając – prezes, Józef Szlachetka – łowczy, Sławomir
Olewiński – sekretarz, Tadeusz Osmęda – skarbnik, Józef Szarecki – podłowczy, Andrzej
Jaźwiński – zastępca skarbnika.
Powołano także nową Komisję rewizyjną w składzie: Ryszard Dulski (przewodniczący) oraz
członkowie- Jacek Korczak, Marek Kubiak.
9/9