Sylabus przedmiotu

Sylabus przedmiotu
Przedmiot:
Filozofia jako lektura, lektura jako filozofia. O związkach filozofii z
literaturą
Kierunek: Filozofia, II stopień [4 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2012
Rok/Semestr: I/2
Liczba godzin: 30,0
Nauczyciel: Bytniewski, Paweł, dr hab.
Forma zajęć: konwersatorium
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie na ocenę
Punkty ECTS: 3,0
0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć
dydaktycznych
0 Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
0 Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
0 Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu
Godzinowe
ekwiwalenty punktów
ECTS (łączna liczba
godzin w semestrze):
Wstępne wymagania: brak
•
•
Metody dydaktyczne: •
•
•
dyskusja dydaktyczna
konsultacje
objaśnienie lub wyjaśnienie
wykład konwersatoryjny
wykład problemowy
Wykłady:
Zakres tematów:
1.
Hermeneutyczna teoria lektury - H-G. Gadamer.
2.
Teoria lektury symptomatologicznej – L. Althusser.
3.
Archeologiczna teoria lektury – M. Foucault.
4.
Strukturalistyczna teoria lektury – C. Lévi-Strauss, R. Barthes.
5.
Lektura egzystencjalistyczna – J. P. Sartre.
6.
Lektura postmodernistyczna – P. de Man.
7.
Lektura pragmatyczno-strukturalna – U. Eco.
Konwersatoria:
1.
Czym jest twórcze czytanie?
2.
Kim jest autor?
3.
Lektura jako interpretacja.
4.
Pisanie vs. czytanie.
5.
Lektura jako krytyka.
6.
Lektura jako przekład.
7.
Lektura jako doświadczenie obcego.
• esej
Forma oceniania: • obecność na zajęciach
• ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
Althusser L., Balibar, E.Czytanie „Kapitału”, PIW, Warszawa 1975.
Attridge D.,Jednostkowość literatury, Wyd. Universitas, Kraków 2007.
Barthes R.,Pisarze i piszący, [w:]Mit i znak. Eseje, PIW, Warszawa 1962.
Barthes R.,Śmierć autora, „Teksty Drugie” 1999, nr 1/2.
Barthes R.,Przyjemność tekstu, Wyd. KR, Warszawa 1997.
Burzyńska A. Markowski M. P,Teorie literatury XX wieku, Wyd. Znak, Kraków 2006.
Culler J.Konwencja i oswojenie[w:]Znak, styl konwencja[red. M. Głowiński], Czytelnik, Warszawa
1977.
De Man P.,Alegorie czytania, Wyd. Universitas, Kraków 2004.
Eco U.,Czytanie świata, Wyd. Znak, Kraków 1999.
Eco U.,Interpretacja i nadinterpretacja, Wyd. Znak, Kraków 1996.
Literatura:
Eco U.,Wyznania młodego pisarza, Świat Ksiażki, Warszawa 2011.
Foucault M.,Powiedziane, napisane. Szaleństwo i literatura , Wyd. Aletheia, Warszawa 1999.
Gadamer H-G.,Czy poeci umilkną?, Wyd. Homini, Bydgoszcz 1998.
Gadamer H-G.,Lektura jest przekładem[w:]Współczesne teorie przekładu. Antologia, [red. P.
Bukowski M. Heydel], Kraków 2009.
Gadamer H-G.,Poetica. Wybrane eseje, Wyd. IBL, Warszawa 2001.
Heidegger M.,I cóż po poecie?[w:]Drogi lasuWyd. Aletheia, Warszawa 1997.
Hirsch E. D.Rozumienie, interpretacja i krytyka[w:]Znak, styl konwencja[red. M. Głowiński],
Czytelnik, Warszawa 1977.
Janik M.,Karol Marks Louisa Althussera, „Nowa Krytyka” 6/ 2007.
Levi-Strauss C.,Strukturalizm a krytyka literacka[w:]Znak, styl konwencja[red. M. Głowiński],
Czytelnik Warszawa 1977.
Musil R.,O życiu pisarza teoretycznie, „Literatura na Świecie” nr 12/1985.
Sartre J. P.,Czym jest literatura?, PIW, Warszawa 1968.
Zajęcia mają dwie części: wykład i konwersatorium. Celem wykładu jest omówienie związków
literatury i filozofii z uwagi na łączące je pojęcie lektury. Teorie filozoficzne prezentują się
niekiedy (implicite lub explicite) jako teorie lektury: są odczytaniem pewnych tekstów w sposób,
który tworzy ich nową wartość, albo odkrywa w nich znaczenia wcześniej nieznane. Niektóre z
tych filozofii wprost formułują pewne koncepcje lektury, które takie odczytania umożliwiają. Tak
rozumianymi filozofiami lektury są: hermeneutyka (H-G. Gadamer), strukturalizm (R. Barthes)
Dodatkowe informacje: archeologia wiedzy (M. Foucault) czy filozofia lektury symptomatologicznej w koncepcji L.
Althussera. Z drugiej strony teoretyczne (teoria literatury) lub krytyczne (krytyka tekstu)
filozoficzne postaci zainteresowania literaturą po prostu angażują pewne postaci filozofii, nie są
filozoficznymi teoriami lektury, ale zastosowaniami filozofii do lektury. Tu dobrymi przykładami są
koncepcje J. P. Sartre’ a, P. de Mana i U. Eco. Wykład jest prezentacją tych koncepcji.
Konwersatoryjna część zajęć poświęcona będzie tematom bardziej szczegółowym związanym z
wykładami.