Anurin: Średniowiecze - Zasady (rozmiar: 912 KB)

Transkrypt

Europa w Xlll wieku
Słów wstępu kilka
Rzec można na pewno, że w XIII wieku Europa rozkwita. Pewnie pomyślisz, panie, iż odważne słowa
rzucam tutaj, bowiem jak tu mówić o rozkwicie, kiedy na kontynencie toczą się wielkie wojny? Kwiat
europejskiego rycerstwa, czyli przede wszystkim silne i prężnie rozwijające się zakony takie jak Templariusze,
Joannici czy Krzyżacy został rzucony do obrony Królestwa Jerozolimskiego, a na wschodzie Tatarzy panoszą się i
roszczą sobie prawo do tamtejszych ziem. Tak, panie, wojna trawi kontynent, ale w cieniu krwawych bitew
rozwija się kultura. Kultura, o której się zapomina; kultura, która ginie w mroku wojen i twardej stali.
Kultura i wiara w Boga
Kultura owa wiąże się z naukami wybitnych myślicieli chrześcijaństwa – przytoczę tutaj przykłady
Świętego Tomasza z Akwinu oraz Świętego Franciszka z Asyżu. Ich dogmaty zyskują w XIII wieku wielu
zwolenników, zarówno wśród duchownych jak i zwykłych, próbujących ułożyć sobie życie w niełatwych czasach
ludzi. Teraz wszystko czyni się dla Boga, z imieniem Boga na ustach, a wszędzie rozpoznawalnym symbolem jest
krzyż. Nauki wyżej wymienionych świętych na pierwszym miejscu stawiają wiarę w Jedynego Boga, a zaraz potem
skromne i uczciwe życie, które ma być przepustką do Raju.
Tak też żyje większość ludzi w Europie, jedynie ci wyżej postawieni – jak duchowni oraz szlachta – cieszą
się dostatkiem i bogactwami. Wspólnym dla wszystkich dobrem stają się jednak piękne kościoły. Strzeliste,
wznoszące się jakby pociągnięte ręką boską ku niebu, pełne kolorowych witraży, rzeźb, obrazów, wysokich
sklepień i wielkich ołtarzy budowle powstają w większości Europejskich stolic. Szczególnie we Francji sztuka
budowania wspaniałych katedr jest dobrze znana. Teraz powiedz, panie, jak można negować trzynastowieczną
kulturę?
Herezja oraz Inkwizycja
Wiara jednak potrafi uczynić człowieka fanatykiem. Potrafi zaślepić, z czego potem wynikają niesłuszne
oskarżenia, a następnie oczyszczający ogień, jak zwykli mawiać sami fanatycy. Tak, panie, mówię tutaj o herezji,
tak bardzo tępionej w XIII wieku. Teraz wierzyć w Boga trzeba, nie ma innego wyjścia, a za poglądy przeciwne do
tych, które dyktuje Kościół umiera się w mękach.
Oto bowiem w roku 1231 Grzegorz IX powołuje Inkwizycję, która ma na celu wyszukiwanie heretyków i
nawracanie ich. Przed heretykiem stawia się wybór, jednak w rzeczywistości i tak zawsze wędruje on na stos. Taki
przynajmniej obraz Inkwizycji jest wśród mieszczan najpopularniejszy, choć niektórzy mawiają, że działalność
owej organizacji zwykło się wyolbrzymiać. Oczywiście nie w całej Europie heretyków tępi się dokładnie i
skrupulatnie – działanie te mają miejsce na zachodzie kontynentu, a najgorzej rzecz wygląda we Francji.
Wyprawy krzyżowe
“Wszystkim idącym tam, w wypadku ich zgonu na lądzie czy na morzu lub w boju z poganami, od tej
chwili odpuszczone będą grzechy. To przyrzeczenie idącym daję ja jako upoważniony przez Boga. Jaka byłaby
sromota, jeśliby tak nikczemny, zdeprawowany i służący demonom rodzaj ludzki jednakże pokonał
przesiąkniętych wiarą w Boga i opromieniony imieniem Chrystusa ród ludzki. Jaką hańbą okryje się sam Pan, jeśli
wy nie pomożecie tym, którzy są takimi wyznawcami Chrystusa jak my! Niech wystąpią przeciw niewiernym do
boju, który należy zacząć, do boju, który powinien przynieść obfitość łupów, ci, którzy od dawna przywykli
nadużywać praw prywatnej wojny przeciw swoim współwyznawcom.”
- Fragment przemowy papieża Urbana II na synodzie w Clermont w 1095 roku
Masz już, panie, pewien obraz zachodniej części naszego kontynentu. Zakony rycerskie, herezja, wiara w
Boga i krucjaty. O krucjatach zazwyczaj wiele się mówi, wiele się powtarza, ale ja powiedzieć muszę swoje,
wiedząc dobrze jak sprawa wygląda naprawdę. Turcy zaczęli pobierać opłaty za przejazd przez ich ziemie i niezbyt
przychylnie patrzyli w stronę chrześcijan, co zaowocowało obustronną niechęcią, żeby nie powiedzieć –
nienawiścią.
Już w 1095 roku papież stwierdził, że Ziemię Świętą, czyli Jerozolimę trzeba wyzwolić i rzucił hasło
“świętej wojny” z Turkami. Za udział w wyprawie krzyżowej obiecywał odkupienie i odpuszczenie grzechów.
Jednak pierwsza krucjata nie przyniosła zamierzonych efektów, ponieważ rycerstwo Europejskie nie było
przyzwyczajone do warunków, jakie w Ziemi Świętej panowały, a same wyprawa zorganizowana była nieudolnie.
Piaszczyste pustynie i słońce piekące niemiłosiernie wysysały z zakutych w stal rycerzy siły, których ci
potrzebowali do walki. W dodatku rycerstwo, które ruszyło na pierwszą krucjatę było biedne oraz walczyło ramię
w ramię ze zwyczajnym, kiepsko wyposażonym chłopstwem.
Druga wyprawa zakończyła się jednak sukcesem, ponieważ grupa krzyżowców, która dotarła do
Jerozolimy zdołała zdobyć miasto po długim oblężeniu. W roku 1204 krzyżowcy zdobyli z kolei Konstatynopol,
dzięki czemu stali się znaczącą siłą w Azji Mniejszej. Od tego czasu jednak Królestwo Jerozolimskie zaczyna
kurczyć się pod naporem Turków, dowodzonych przez znakomitego wodza Saladyna.
Wschód Europy
Teraz, panie, zamierzam powiedzieć kilka słów o wschodniej części Europy, która przez niektórych
nazywana jest jeszcze pogańską. Istotnie, rycerze ze wschodu niechętnie dołączają się do wypraw krzyżowych,
jednak z pewnością całość wschodniej części kontynentu nie jest pogańska. Poganie jednak dysponowali sporymi
siłami i mimo, że siły te były źle zorganizowane to od lat nękali część ziem polskich, czyli Mazowsze. Konrad
Mazowiecki był na tyle zdesperowany, że postanowił oddać część swoich terenów nowo powstałemu Zakonowi
Najświętszej Marii Panny. Niestety Krzyżacy nie okazali się uczciwymi sojusznikami, bowiem po zajęciu ziem
pruskich zaczęli zagrażać ziemiom polskim. Polacy tracą też ziemię lubuską na rzecz margrabiów magdeburskich –
wreszcie powstaje nowe państwo, Marchia Wschodnia.
Inne kraje wschodniej części kontynentu również zmagają się z problemami, z których największym są
Tatarzy. Tatarzy zdołali podbić Ruś i obecnie nią władają, zatrzymali również rozwój państwa węgierskiego,
ponieważ ich najazdy dotarły do Niziny Panońskiej.
Niemcy również nie próżnują. Nowe ziemie zagrabiają nie tylko siłą, bowiem ostatnimi czasy wysłali do
silnych Czech wielu osadników, przez co ludność czeska powoli przejmuje język niemiecki.
Teraz, panie, potrafisz wyobrazić sobie Europę w XIII wieku. Kontynent, który Ci opisałem jest nękany
ciągłymi wojnami, a po władzę poza szlachtą sięgają duchowni, którzy silną ręką uciskają swoich poddanych.
Zastanów się więc dobrze zanim zdecydujesz się przybyć do Europy, bowiem życie tutaj nie jest łatwe.
Zbrojni
Do kasty tej należą ludzie, dla których oręż służy za narzędzie i sposób na życie. Wojownicy biją się,
walczą i giną. Dla idei, złota, Boga lub towarzyszącemu walce dreszczowi emocji. Czasami, któryś z nich wsławi się
na tyle heroicznym czynem, aby zostać okrzyknięty herosem i na długie jeszcze lata po swojej śmierci być
opiewanym w balladach wędrownych grajków. I tak się to kręci. Od stepów Sarmatii po puszcze Albionu,
wojownicy wykonują swe krwawe rzemiosło.
Rycerz Zakonny
Brat Rycerz to wojownik i zakonnik zarazem. Składa śluby czystości. Wyrzekając się możliwości założenia
rodziny, oddaje się chwalebnej służbie obrony Krzyża i od chwili wstąpienia do zakonu awansuje w jego
strukturach. Brat rycerz to pierwszy z wojowników rwący się do walki z poganami. Cechuje go dyscyplina i
posłuszeństwo. Dzięki tym wyśmienitym wojownikom zakony Joannitów, Templariuszy i Najświętszej Marii
Panny doszły do potęgi pozwalającej im nawet zakładać własne państwa.
Umiejętności kasty:
Walka ciężką bronią - Możesz używać broni oburęcznej oraz jakiejkolwiek innej.
Walka w ciężkim rynsztunku - Możesz nosić dowolny rodzaj pancerza, w tym tarczę.
Joannita - szpitalnik
Zakon Rycerski Świętego Jana Chrzciciela Szpitala Jerozolimskiego
został oficjalnie uznany przez papieża Paschalisa II w 1113 roku. Już na
początku swojej działalności Joannici uzależnili od siebie ogromne połacie
Ziemi Świętej oraz wysp na Morzu Śródziemnym, budując na podbitych
terytoriach potężne twierdze-szpitale. Siedzibą zakonu jest ogromna
warownia Krak de Chevaliers na ziemiach Hrabstwa Trypolisu w Palestynie.
Joannita to zapewne Włoch, chociaż zakon ma podobnie jak Templariusze
charakter międzynarodowy. Z dumą nosi biały krzyż maltańskim wyszyty na
czarnej szacie. Ma on też zapewne sporą wiedzę medyczną, zdobytą podczas
nauki w zakonie, i z chęcią służy najbardziej potrzebującym niezbędną
posługą lekarską.
Umiejętności:
Znajomość ziół - Znasz podstawowe rodzaje ziół i ich zastosowanie.
„U nas wina nie brakuje” - Rozpoczynasz z podwójną ilością pieniędzy.
Znajomość łaciny oraz greki – Ile to już ksiąg przeczytanych w antycznym języku? Ileż modlitw po łacinie
odprawionych? Żaden z tych tajemnych języków nie jest dla ciebie sekretem.
Zatamowanie krwotoku - Potrafisz powstrzymać upływ krwi z ran.
Templariusz
Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona wywodzi się w prostej linii z bractwa
wojowników opiekującego się i służącego w obronie głównej świątyni w Jerozolimie. W roku 1128 na synodzie w
Troyes legaci papiescy przekazali bractwu regułę zakonną, co formalnie ukonstytuowało istnienie zakonu.
Jest to najbogatszy i najbardziej wpływowy zakon. Ma wielkie posiadłości zarówno we Francji jak i Aragonii, przez
co jest jedną z najbardziej liczących się sił w Europie. Z uwagi na swój kunszt i siłę
militarną Templariusze cieszą się ogromnymi względami pośród monarchów.
Zakonnicy walczą też z herezją wewnątrz Kościoła. Być może w tym fakcie należy
upatrywać przyczyn tego, iż krążą pogłoski jakoby wyższe kręgi zakonu paktowały
z mrocznymi mocami.
Templariusz jest zapewne Francuzem. Nosi białe szaty z czerwonym krzyżem na
piersi oraz tarczy. W pogardzie ma tchórzostwo. Jest pokorny i honorowy. Cechuje
go też spora wiedza i kultura wynikła z wielonarodowego charakteru zakonu.
Umiejętności:
Stalowe nerwy - Jesteś odporny na wszelkie czynniki psychologiczne jak tortury.
Znajomość łaciny oraz greki – Ileż to już ksiąg przeczytanych w antycznym
języku? Ileż modlitw po łacinie odprawionych? Żaden z tych tajemnych języków
nie jest dla ciebie sekretem.
Wiedza tajemna - Znasz podstawowe zasady okultyzmu i magii.
Krzyżak
Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w
Jerozolimie to najmłodszy z wielkich zakonów. Już od czasu swego założenia w
1190 roku w Ziemi Świętej przez mieszczan z Lubeki miał on charakter
narodowościowy, co jest uwzględnione w jego nazwie. Zakon ten ma ogromne
wpływy w Rzeszy, zwłaszcza od kiedy wielki mistrz Herman von Salza dzięki
zręcznej polityce wyjednał zakonowi wiele przywilejów i nadań ziemskich
zarówno od cesarza jak i papieża. W 1225 roku, książę mazowiecki – Konrad
odstąpił krzyżakom ziemię dobrzyńską. Zakon uczynił z niej przyczółek w
podboju i kolonizacji ziem pogańskich Prusów.
Krzyżak to człowiek nieustępliwy i bezwzględny. Wszystkie jego działania
cechuje „niemiecka” konsekwencja i solidność. Jest zahartowany w nieustającej
walce zarówno z poganami jak i dziką puszczą Prus. Twardy i zaprawiony w boju
rycerz Marii Panny nie okazuje litości i twardą ręką stanowi chrystusowe prawo.
Umiejętności:
Tortury - Nieobce ci są sztuki wydobywania siłą informacji z jeńców – zdolność pozwala na zadanie ofierze 3 pytań
na które ta musi odpowiedzieć zgodnie z prawdą TAK, NIE lub NIE WIEM; po torturach istnieje
prawdopodobieństwo, że ofiara zginie
Twardziel - Jesteś nad wyraz wytrzymały na ból – pomimo bycia rannym możesz nadal walczyć aż do stany
nieprzytomny/konający, jednakże wciąż się wykrwawiając.
Rycerz feudalny
„Tak powiedział Artois, zgoła hardo:
Że ustawili się tu, jestem rad;
My jesteśmy konno, a oni pieszo.
Stu konnych, a tysiąc pieszych
To wszystko jedno”
Voortzetting van de Spiegel historiael, IV, 25
Rycerz jest wojownikiem z legend. Szlachetnym, odważnym, odzianym w stal kawalerem nie wahającym
się bronić biednych przed złem. Jednak są to tylko pozory. Pomimo, iż nadal jeźdźcy herbowi stanowią trzon
większości armii chrześcijańskiej Europy, jednakże ideał mężnego i nie znającego strachu rycerza mocno się
zaciera. Wielu członków drugiego stanu knuje intrygi, których celem jest zwiększenie swych wpływów i
posiadłości. Wielu traktuje też wojnę jako środek zarobku, a nie możliwość zdobycia chwały.
Ale mimo to trudno wierzyć, iżby ideał człowieka poświęcającego wszystko dla honoru, był tylko mitem.
Niemożliwym jest aby postać szlachetnego paladyna była tylko wymysłem. Wszak wielu jest jeszcze pośród nich
wielkich wojowników opiewanych w legendach. Wciąż tłumy młodych błędnych rycerzy uczą się starych,
szlachetnych ideałów oraz próbują swego szczęścia na turniejach, oraz wojnach za słuszną sprawę i o swój własny
honor.
Umiejętności:
Szlachectwo - Reprezentujesz stan rycerski, przez co masz dostęp do wielu przywilejów. Posiadasz herb, nazwisko
rodowe, każdy – nawet byle zbój – prędzej weźmie cię do niewoli, niźli zabije. W boju jesteś traktowany z
szacunkiem.
Majątek (do wcześniejszego uzgodnienia z Mistrzem)
Raubritter
Pośród wielu szlachetnych mężów posiadających herb i uprawiających rycerskie rzemiosło nieraz zdarzają
się i czarne owce. Ludzie nie mający za krztyny honoru, którzy zdobywają przywileje, oraz niemałe majątki grabiąc
ziemie, pozbawione prawowitych właścicieli. Bywa, iż ci wojownicy nieraz opłacają ogromne bandy wszelkiego
rodzaju zbójów, zazwyczaj rabujących wędrowców na traktach, tworząc swoje własne silne armie. Nadzwyczaj
wielu tych parszywych upadłych rycerzy wywodzi się ze wschodnich marchii niemieckich, gdzie niekiedy
łupienie bywa jedyny sposobem na przeżycie w dzikiej i niecywilizowanej okolicy. Raubritter nie nosi ciężkiej
zbroi, gdyż znacznie bardziej od bezpośredniej konfrontacji w ciężkim rynsztunku, ceni sobie możliwość zabójstwa
i łatwej ucieczki. Jednakże gdy zmuszony do walki, nieraz gotów jest wykorzystać ciężką broń. W przeciwieństwie
do rycerzy herbowych nie gardzi on też bronią strzelecką.
Umiejętności:
Lekka zbroja - Możesz nosić zbroję skórzaną
Walka strzelecka – Możesz posługiwać się łukiem oraz kuszą.
Woj
Czy to najemnik, czy najsilniejszy chłop we wsi zwolniony z pańszczyzny na rzecz służby zbrojnej panu,
czy też zwykły rabuś grasujący na trakcie - wszystkich ich łączy jedno. Zamiłowanie do wojaczki. Nie są to
wojownicy nazbyt bogaci, czy też honorowi. Zazwyczaj kierują się jakąś moralnością, jednakże wraz z kolejnymi
potyczkami, jej granice powoli się rozmywają. Robią to co umieją najlepiej – walczą. Czy to z obowiązku, czy dla
pieniędzy - to nie ma znaczenia. Im starcza to, że mogą zbić kilka wrażych łbów i jeszcze z tego wyżyć.
Umiejętności:
Uczeni
Mnich
Od czasu św. Benedykta z Nursji mija już niemalże milenium, a zakonów zrzeszających mnichów także i
zdążyło się wiele namnożyć. Wciąż i wciąż coraz więcej ludzi odczuwa w sobie powołanie, aby żyć w ubóstwie
poświęcając się kontemplacji, pracy i służbie bliźnim. Mnisi tworzą elitę intelektualną Europy. Ustanawiają prawa,
przepisują starożytne księgi, wytwarzają rękodzieła oraz nauczają. O potędze i wartości mnisiego życia, świadczy
też to iż wielu z nich doradza i spowiada monarchów, w rzeczywistości nieraz kierując losami świata.
Benedyktyn
Korzenie Ordo Sancti Benedicti sięgają początków średniowiecza, a konkretniej roku 529 kiedy to
Benedykt z Nursji zainspirowany życiem pustelniczym mistyków w Afryce postanowił założyć klasztor na
wzgórzu Monte Casino we Włoszech. W ten sposób powstał największy i najpotężniejszy zakon w historii, którego
władztwa i wpływy w Europie sięgają niebotycznego poziomu. Mnisi kierują się mottem „Ora et Labora”, nie
posiadają żadnego własnego majątku, wszystko jest własnością zakonu, i są nadzwyczaj sumienni. W precyzyjnej i
czasochłonnej pracy nie mają sobie równych. Jest to zakon ludzi przepisujących księgi, wykonujących niezwykle
precyzyjne rękodzieła, opiekujących się skrupulatnie gromadzonymi starożytnymi manuskryptami, które skazane
by były na zagładę za bezpiecznymi murami klasztorów.
Umiejętności:
Leczenie - Jesteś w stanie przywracać ludzi do zdrowia – w chwili gdy postaci został zatrzymany krwotok, możesz
poświęcając jej 10 minut i pogarszając zwój stan o jeden poziom, przywrócić ją do stanu zmęczony.
Franciszkanin
Pierwszy zakon żebraczy został założony jako odpowiedź Kościoła na szerzące się w chrześcijańskiej
Europie herezje, które przyciągały tysiące ludzi swym protestem przeciwko majętności kleru. Franciszkanie to
ludzie przede wszystkim pokorni, jednakże zarazem otwarci zarówno na prostych ludzi jak i innowacyjne idee.
Ostatnimi czasy zakon zainteresowany jest twórczością w dużej mierze uznanego za heretyka niejakiego Rogera
Bacona.
Franciszkanin z wyglądu nie różni się zbytnio od przeciętnego żebraka. Za wszelką cenę dąży do zrozumienia i
bezpośredniego wspierania prostego ludu, z reguły ignorowanego bądź traktowanego z góry przez panów
feudalnych, Kościół, a nawet zakony takie jak Benedyktyni. Jest on też zapiekłym wrogiem wszelkiej herezji,
jednak w żadnym wypadku nie zwalcza on jej mieczem, czy ogniem, a zawsze stara się w prostych słowach
tłumaczyć prawdy wiary i nawracać tych którzy zbłądzili.
Umiejętności:
Zaklęcia i okultyzm (do wcześniejszej konsultacji z Mistrzem) - Twoja znajomość plugawej wiedzy tajemnej
umożliwia ci nie tylko rozpoznawanie, ale i samodzielne odprawianie wszelkich czarów.
Cyrulik - znachor
Zawsze, nie tylko pośród prostego ludu, pojawiały się postacie, które uchodziły za znawców wszelakich
chorób i dolegliwości. Cieszą się te persony ogromny poważaniem, jednakże też i nieukrywaną nieufnością. Wszak
często bywa, iż rytuał mający przywrócić konającemu zdrowie wymaga użycia takich specyfików jak zwierzęce
wnętrzności i odchody oraz sproszkowane ludzkie kości.
Ci samozwańczy uzdrowiciele z reguły mieszkają w odludnych miejscach, które słusznie mogą budzić
grozę pośród okolicznych mieszkańców. Jeżeli prosty lud udaje się już w tamte okolice, z reguły nie ogranicza się
tylko do prośby o uzdrowienie, ale także o odczynienie uroków, czy wywróżenie przyszłości.
Umiejętności:
Wiedźma
Złe to istoty. W pełni oddane mrocznym, piekielnym mocom. Poświęciwszy całe swoje życie na zgłębianie
zaklęć i szatańskich sztuczek ich dusza pełna jest plugawości. Jednak cieszyć się mogą nie lada szacunkiem oraz
powagą i to nie zawsze zdobytą strachem. Zawsze wszak, pomimo grozy, użyteczna wydaje się osoba, która może,
nawet wzywając moce piekielne przed śmiercią uchronić, albo klątwę rzucić na wrogów.
Nadeszły jednak czasy, w których Kościół przestał napychając swoją kiesę ignorować plugastwa w swym łonie.
Wszak już mówi się o pierwszych stosach rozpalanych przez inkwizycję. Jednak najważniejszy wydaje się fakt, iż
inicjatywa walki ze wszelaką herezją i czarami trafiła na podatny grunt pośród schorowanego i na poły głodującego
prostego ludu, który nieraz już, nie czekając na interwencję władz kościelnych, dopuścił się samosądów. Często na
niewinnych ludziach.
Umiejętności:
Mistrz zaklęć i okultyzmu (do wcześniejszej konsultacji z Mistrzem) - W pełni poświęciwszy się magii udało ci się
osiągnąć perfekcję w przywoływaniu piekielnych mocy.
Handlarze i łotrzy
Kupiec podróżuje po świecie za towarem i zyskiem. Złodziej go okrada, po czym sprzedaje towar innemu
kupcowi. Pieniądz napędza ten świat, a są ludzie, którzy poświęcają się dla zdobycia fortuny wprowadzają pieniądz
w ruch. Tylko dzięki tym dzielnym osobowością nie lękającym się wyruszyć z cennym towarem bądź kiesą pełną
złota traktem w strony, gdzie taniej można coś kupić, drożej coś innego sprzedać i tym, którzy podając się za
handlarzy zbijają fortuny, często w nieuczciwy sposób, feudalna Europa nie zamknęła się przed resztą świata, a
pieniądz ma konkretną wartość.
Kupiec
Czym byłby świat, pozbawiony ludzi przywożących z dalekich stron przyprawy, jedwab, pachnidła czy
bursztyn? Ryzykując własnym życiem handlarze dostarczają towary i przywożą wiedzę, zwłaszcza z okrytej
mgiełką tajemnicy Arabii, a nawet z Indii i Chin. Często, też pełnią funkcje dyplomatów, umożliwiając wymianę
informacji między władcami ziemskimi.
Kupiec to człowiek interesu. Stoi twardo na ziemi. Cechuje się też niepospolitą odwagą, przewyższając
nieraz w tym względzie wyćwiczonych w boju wojowników. Wszak trzeba mieć nie lada nerwy, by podróżować
średniowiecznym traktem, mając przy pasie wyłącznie swój miecz, a ciągnąc ze sobą towar wart setki florenów. On
nie lęka się ryzykując na każdym zakręcie napad bandy zbójów, którzy gotowi są bez żadnych wyjaśnień pozbawić
życia.
Umiejętności:
Walka bronią krótką – Możesz posługiwać się dowolną bronią, nie przekraczającą długością, łącznie z rękojeścią,
metra.
Lekka zbroja - Możesz nosić zbroję skórzaną
Złodziej
Rabuś. Ten typ poświęcił większość swojego życia doskonaleniu swoich umiejętności pozbawiania ludzi
dobytku. Złodziej nie zawsze kradnie z konieczności. Każdy oczywiście tak zaczyna, ale z czasem kradzież wchodzi
po prostu w krew. Rzezimieszek najlepiej czuje się w mieścinach, a jeszcze lepiej w miastach, gdzie nie miałby
kłopotu z ukryciem się i szybkim puszczeniem w obrót skradzionych dóbr. Ale nie raz bywa, iż zmuszony jest do
podróży. Zazwyczaj pcha go w świat wizja jeszcze większego łupu. Albo zwykła bieda, czy głód.
Złodziej jest nieodłącznym elementem skupisk ludzkich. Zazwyczaj upodabnia się do najzwyklejszego,
godnego pożałowania chłopa. Wszystko po to by nie zwracać na siebie zbędnej uwagi. Jednakże pod przebraniem
kryje się osoba nadzwyczaj sprytna, gotowa w każdej chwili wykręcić się od podejrzenia wymówką, czy
przekonująco brzmiącą historią. Wszystko po to, by nie zostać rozpoznanym. Za wcześnie...
Umiejętności:
Ukrycie – Potrafisz się kryć, i to nie jak byle kto, a niczym zwierzę do tego przywykłe.
Dopóki ręce trzymasz złożone na piersi, możesz „zniknąć”. Oczywiście wszystko w granicach zdrowego rozsądku,
trudno wszak byłoby stać się naraz niezauważalnym po środku pustego placu, jeżeliby ktoś się tobie zawczasu
uważnie przyglądał, czy też gdy ktoś znalazłby się bliżej niż 5 kroków.
Mechanizmy – Niezależnie od tego czy jest to skomplikowany system zapadni w podziemiach benedyktyńskiego
zamku, czy zamknięty na klucz kufer, jest to dla ciebie chleb powszedni.
Przebranie – Najważniejsze jest pozostanie nierozpozanym. Właśnie dlatego jesteś wyćwiczonym aktorem, oraz
mistrzem w zmienianiu tożsamości.
Na początku gry możesz stworzyć fałszywą kartę postaci. Postać ta tworzona jest na identycznych zasadach, jak
każda inna – może mieć dowolną klasę postaci, natomiast ty posiadasz wszystkie umiejętności stworzonego w ten
sposób bohatera, jednakże w związku z tym nie jesteś w stanie używać swoich „prawdziwych” zdolności.
Prawdziwą tożsamość zobowiązany jesteś ukazać wyłącznie przed Mistrzem Gry (przed nikim innym!). W
dowolnej chwili możesz pozbyć się przebrania, jednakże wymagana jest wtedy adekwatna zmiana stroju.
metra.
Walka strzelecka – Możesz posługiwać się dowolną bronią dystansową.
Grajek
Kto by nie chciał być grajkiem? Odwiedzać wciąż nowe miejsca, godziwie zarabiać na chleb, stawać się
bożyszczem prostego ludu, a przy tym nadmiernie się nie zapracowywać. Kto by nie chciał napisawszy jedną
balladę zbierać zasłużonych braw? Taki jest właśnie ten niecodzienny człek. To jego talent decyduje o reputacji,
czy życiu wiecznym w balladach wielkich władców i wojowników. To grajkowie właśnie, w większym nawet
stopniu niż duchowni, głosząc chwałę krucjat zapewniając ciągły napływ kolejnych rekrutów do Ziemi Świętej.
Jednak kto dzisiaj wyżyłby na samym strzępieniu sobie języka i pociąganiu za struny? Nikt oczywiście.
Tylko głupcy odziani w srebrne zbroje mogą sobie pozwolić na romantyzm i bojaźń. Tak więc grajek nieraz
zmuszony jest do kradzieży. Rzecz jasna, nikogo nie zabija. To byłoby nie po rycersku. Ale gdy nadarza się okazja,
by zaopiekować się samotnym mieszkiem pełnym złotych florenów, to czemuż by tego nie zrobić?
Umiejętności:
metra.
Opis umiejętności
Umiejętności przeciętne
metra.
Szlachectwo - Reprezentujesz stan rycerski, przez co masz dostęp do wielu przywilejów.
Umiejętności nieprzeciętne
Szlachectwo - Reprezentujesz stan rycerski, przez co masz dostęp do wielu przywilejów. Posiadasz herb, nazwisko
rodowe, każdy – nawet byle zbój – prędzej weźmie cię do niewoli, niźli zabije. W boju jesteś traktowany z
szacunkiem.
Mechanizmy (zwinność) – Niezależnie od tego czy jest to skomplikowany system zapadni w podziemiach
benedyktyńskiego zamku, czy zamknięty na klucz kufer, jest to dla ciebie chleb powszedni.
Zaklęcia i okultyzm (do wcześniejszej konsultacji z Mistrzem) - Twoja znajomość plugawej wiedzy tajemnej
umożliwia ci nie tylko rozpoznawanie, ale i samodzielne odprawianie wszelkich czarów.
Umiejętności specjalne
Przebranie – Najważniejsze jest pozostanie nierozpoznanym. Właśnie dlatego jesteś wyćwiczonym aktorem, oraz
mistrzem w zmienianiu tożsamości.
Na początku gry możesz stworzyć fałszywą kartę postaci. Postać ta tworzona jest na identycznych zasadach, jak
każda inna – może mieć dowolną klasę postaci, natomiast ty posiadasz wszystkie umiejętności stworzonego w ten
sposób bohatera, jednakże w związku z tym nie jesteś w stanie używać swoich „prawdziwych” zdolności.
Prawdziwą tożsamość zobowiązany jesteś ukazać wyłącznie przed Mistrzem Gry (przed nikim innym!). W
dowolnej chwili możesz pozbyć się przebrania, jednakże wymagana jest wtedy adekwatna zmiana stroju.
nieprzytomny/konający, jednakże wciąż się wykrwawiając. Żaden kolejny cios nie osłabia twojego stanu.
Mistrz zaklęć i okultyzmu (do wcześniejszej konsultacji z Mistrzem) - W pełni poświęciwszy się magii udało ci się
osiągnąć perfekcję w przywoływaniu piekielnych mocy.
Postać
Postać to nie byle co. To jesteś ty. W czasie gry zaczynasz myśleć jak postać, którą odgrywasz,
zachowywać się jak ona. Dlatego właśnie ważnym jest by do wymyślenia własnej postaci się przyłożyć. Liczy się
przede wszystkim jej wyjątkowość oraz twoja umiejętność wczucia się w nią przez całą kilkugodzinną grę. Dobrze
by miała pewne przewagi i przywary, które czynią ją nieprzeciętną i żeby opisane one były w jej historii. Ważne
jest, gdzie się urodziła, gdzie posiadła umiejętności. Co sobie ceni, a czym pogardza. Skąd się wywodzi. Jeżeli jest
Niemcem, zapewne nienawidzi pogan, jeśli Francuzem – Normanów i Maurów, jeśli Włochem – Arabów. Włoch
zapewne zostanie kupcem, bądź joannitą, Francuz będzie rycerzem feudalnym, a Niemiec raubritterem. Niemalże
każdy w tamtych czasach obarczony był jakimś ciężarem, który odciskał się na nim piętnem. Czy to zabójstwo za
młodu, czy śmierć rodziców podczas zarazy, czy ukryta choroba, z całą pewnością twój bohater nosi w sobie coś co
ukształtowało jego psychikę i wpływa na decyzje. Ważne jest wyczucie epoki i dobry pomysł. Wszystko po to by
postać nie była płaska.
Karta postaci
Karta postaci bezwzględnie musi zawierać:
•Imię postaci
•Jej narodowość (choćby w postaci miejsca urodzenia)
•Historię postaci
•Opis ekwipunku
•Przywary i przewagi (acz nie są one niezbędne)
•Umiejętności
Umiejętności
Punkty umiejętności
Każda postać bazowo otrzymuje cztery punkty umiejętności. Oprócz tego Mistrz Gry oceniając historię
postaci przygotowanie do gry może dodać kilka do puli, postać może także zwiększyć ich liczbę wybierając
przywary. Punkty umiejętności są też odpowiednikiem punktów doświadczenia, tak więc rozdając je Mistrz Gry
nagradza dobrą grę.
Wykup zdolności
Zgromadziwszy odpowiednią pulę punktów można wykupić za nie zdolności dla swojego bohatera. Jest to
czynność niezmiernie prosta – odpisawszy sobie odliczoną ilość punktów można dopisać zdolności o
równoważnym jej koszcie. I tak 1 punkt kosztuje umiejętność przecięta, 2 kosztuje umiejętność nieprzeciętna, 3 –
umiejętność specjalna. Wykup zdolności nienależących do umiejętności klasy postaci jest dwa razy droższy.
Ważne jest by symbolicznie zaznaczyć zdobycie umiejętności. Niemożliwe jest zdobycie zdolności ukrywanie w
chwili gdy większość czasu siedziało się w karczmie popijając trunki i nucąc ballady. Tak więc, gdy postać chce
nauczyć się znajomości łaciny i greki powinien się u niej pojawić, choćby i symbolicznie, tom pisma świętego, a
ona powinna przez rozsądnie długi czas poświęcać się lekturze. Wszak, gdy bohater większość czasu przemierzał
knieję, w jaki sposób miał się jej nauczyć? Tak samo też, gdy wykupiło się zdolność twardziel, warto było by
odegrać trening fechtunku i znoszenia ciosów.
Przewagi i Przywary
Nikt nie jest identyczny. Każdy to wie. A nasze różnice właśnie z niedostatków wynikają oraz przewag
wynoszących nas ponad tłum.
Niezmiernie ważne jest podczas rozgrywki odgrywanie zarówno przewag jak i przywar. Tak więc wybieraj je
rozważnie, bo kulawym zapewne już nigdy nie przestaniesz być. To samo odnosi się do niezachwianej wiary, która
zobowiązuje do jej ciągłego odgrywania.
Przewagi
Każda przewaga, czyni cię w jakiś sposób nieprzeciętnym. Każda też, w zależności od korzyści jakie za
sobą niesie, „kosztuje” odpowiednią ilość punktów umiejętności. Wszak coś za coś. Jednakże z pewnością warto
kilka przewag posiadać. Ot, by nie być szarym kmieciem.
W nawiasie podana jest ilość punktów umiejętności, których to bohater pozbywa się by daną przewagę posiąść.
Senior (2) – Nie jesteś byle kim. Co najmniej jeden człowiek, zapewne duchowny bądź rycerz, złożył ci ślubowania
i hołd. Od tego momentu osoba ta poprzysięgła wspierać cię, zawsze służyć ramieniem zbrojnym i być wiernym po
wsze czasy. Oczywiście, ty w zamian za to przyrzekłeś bronić swego wasala przed obcym agresorem, jednakże nie
trzeba chyba mówić, kto w tym układzie jest osobą dominującą.
Twoim wasalem jest osoba, posiadająca przywarę wasal. Ma ona obowiązek , przynajmniej formalnie, być ci
posłuszna. Przewaga dostępna tylko dla osób posiadających umiejętność szlachectwo.
Niezachwiana wiara (2) – W żadnym wypadku nie wątpisz w życie wieczne i odkupienie grzechów. Nic nie jest w
stanie zniszczyć przekonania, że Bóg wciąż na cię patrzy i ma w swojej opiece. Dlatego też nie lękasz się walczyć,
czy nawet ginąć oraz wszelkie plugastwo tępić nie zważając na strach.
Posiadasz umiejętność Stalowe nerwy.
Święta relikwia (2) – Czy to kawałek sukni świętego, czy palec świętej, czy nawet fragment skóry – jest cudowny.
Wiele razy już, gdy miałeś zginąć porzucony bez nadziei pośrodku nieznanego gąszczu wzywałeś mocy świętego
wyciągając ukrytą relikwię i ratunek się pojawiał. Jak się nad tym zastanawiasz, dochodzisz do wniosków, że to
właśnie ów fragment błogosławionego człowiek trzymał cię przy życiu.
Posiadanie relikwii pozwala ci zachować przytomność konając, oraz wydłuża okres wykrwawiania się do 15 minut.
Cudotwórca (3) – Niewiele mówiąc – jesteś święty. Może i nie potrafisz chodzić po wodzie, jednak z całą
pewnością twoja wola często jest w stanie naginać prawa natury. Zwykle ludzie by posądzali cię o czary, wszak kto
normalny potrafi odegnać trąd, zasklepić dotykiem ranę, czy rozmawiać ze zwierzętami, jednakże twa osobowość i
sam sposób bycia od razu rozpierzchają wszelkiego rodzaju wrogie myśli pośród potencjalnych nieprzyjaciół.
Przewaga jest szeroka i determinuje całą postać, tak więc zarówno wybranie jej, jak i próby korzystania z niej
zawsze muszą wiązać się z konsultacją z Mistrzem Gry.
Przywary
Przywary to coś, czego nikt by nie chciał, a każdy ma. To one powodują, że wciąż nie potrafimy dotrzeć do
obrazu nas samych, takiego jak chciał Stwórca i my sami. Każda wybrana przywara daje dodatkową ilość punktów
umiejętności do rozdysponowania, które można także wydać na przewagi (ich ilość podana jest w nawiasach).
Wasal (1) – Złożyłeś jakiemuś panu hołd lenny. Posłusznym teraz mu jesteś, wszak on jest silny, a ty słaby, a na
dodatek nad hołdem i Duch Święty pieczę trzyma. Jednak nie jesteś przecież głupcem. Nie zamierzasz wszakże
służyć przez całe swoje życie. Szlachectwo jednak w twej krwi nadal płynie.
Przywarę może wybrać tylko postać posiadająca umiejętność szlachectwo, albo będąca duchownym.
Kulawiec (3) – Albo taki już się urodziłeś, albo choroba czy rana do tego stanu cię doprowadziła. Dość, że biegać
nie potrafisz, a jak chodzisz to mamrocząc - po części z bólu, po części z przyzwyczajenia - i kulejąc.
Fanatyk (1) – Nic nie wzbudza u ciebie takiego gniewu jak innowierca, a tym bardziej heretyk. Mało kto z tobą
rozmawia. Wszyscy lękają się o to, czy aby jakiegoś przewinienia się u nich nie dopatrzysz. Bo gdy do tego dojdzie
to gotów jesteś palec urąbać, albo oko wyłupić.
Jednooki (3) – Od niepamiętnych już czasów nosisz przepaskę, by oczodół pusty ukryć. Wzrok masz słaby i szybko
się męczysz, gdyż jedno oko musi pracę za oba wykonywać, toteż z pewnością ani alchemikiem, co bezbłędnie
proporcje przedziwnych substancji musi odmierzać, ani tym bardziej strzelcem nigdy już w życiu nie zostaniesz.
Krzywousty (1) – Trudność sprawia ci mówienie. Jąkasz się, bądź masz wadę wymowy.
Niemowa (3) – Spadła na ciebie straszna klątwa. Nie potrafisz mówić, a co najwyżej nieokreślone dźwięki z twych
ust wychodzą, których z pewnością mową nazwać nie można.
Szaleniec (2) – Jak już mówisz, to albo za mało albo za dużo. I z reguły bez sensu. Podobnie też rzadko kiedy można
na ciebie liczyć. Dlaczego? Z pewnością nie urodziłeś się idiotą. Po prostu widziałeś w swoim życiu za dużo.
Uszedłeś cało z masakry? Szatan objawił ci się podczas snu? A może to ty właśnie bezlitośnie zabijałeś niewinnych?
Cokolwiek to nie był, wspomnienie tego wydarzenia cały czas zaprząta twój umysł.

Anurin: Średniowiecze - Zasady (rozmiar: 912 KB)

Transkrypt

Podobne dokumenty

Szukamy Kandydatów na stanowisko: DORADCA SPRZEDAŻY

TECHNOLOG Jeśli: - Jesteś inżynierem,

SOS 3 miejsce Piotr Abramik

Pobierz w formacie PDF - Tarnowska Liga Debatancka

Ankieta innowatora 21 wieku

Do pedagoga szkolnego może przyjść każdy uczeń, który ma jakiś

pobierz plakat

Potrafisz nakręcić film? Dobrze piszesz? A może masz zdolności

Pobierz - Zombicide