ŚWIĘTYCH NEREUSZA, ACHILLESA, DOMICYLLI I PANKRACEGO

12 maja 2016r.- Środa
ŚWIĘTYCH NEREUSZA,
ACHILLESA, DOMICYLLI I PANKRACEGO
( Męczenników )
Ss. Nerei, Achillei et Domitillae Virginis atque Pancratii Martyrum - III classis
Tempora: Feria V infra Hebdomadam post Ascensionem
12 kwietnia 2016r. [ kolor szat czerwone ] Czwartek – Świętych Nereusza, Achillesa i
Domicylli, Dziewicy, oraz Pankracego, Męczenników. ( 3. kl.) Msza wł., Gloria, bez Credo, prefacja
o Wniebowstąpieniu Pańskim, bez Communicantes wł. Mszalik Tyniecki str.: 569, 678, 884-886
Święci Nereusz i Achilles, oficerowie rzymscy, zostali ścięci za Domicjana.
Św. Domicylla prawdopodobnie była wnuczką sławnej Flawii Domicylli, której imieniem nazwano
część katakumb. Za swoją wiarę została wygnana na wyspę Poncję i tam zmarła z początkiem I
wieku.
Św. Pankracy, 14-letni chłopiec, został uwięziony wkrótce po przyjęciu Chrztu i ścięty w Rzymie 12
maja 304 roku. W bazylice wzniesionej ku jego czci przez papieża Symmacha gromadzili się nowo
ochrzczeni w Białą Niedzielę.
3klasy
Szaty czerwone
Ps32,18-20
Ecce, óculi Dómini super timéntes
eum, sperántes in misericórdia eius,
allelúia: ut erípiat a morte ánimas
eórum: quóniam adiútor et protéctor
noster est, allelúia, allelúia.
Ps 32,1
Ps. Sprawiedliwi, weselcie się w Panu: Exsultáte, iusti, in Dómino: rectos
prawym przystoi Go chwalić. V. Chwała decet collaudátio. V. Glória Patri.
Ojcu.
ORATIO:
Prosimy Cię, Panie, niech radosne święto Semper nos, Dómine, Mártyrum
Twoich Męczenników Nereusza, Achillesa, tuórum Nérei, Achillei, Domitíllæ
Domicylli i Pankracego zawsze pobudza atque Pancrátii fóveat, quaesumus,
naszą gorliwość i uczyni nas godnymi beáta sollémnitas: et tuo dignos
Twojej służby. Przez Pana.
reddat obséquio. Per Dominum.
INTROITUS:
Oto oczy Pana nad tymi, co się Go boją: nad
tymi, co się łaski spodziewają od Niego,
alleluja, po to, by wyrwać ich dusze od
śmierci; bo On sam jest pomocą naszą,
naszą tarczą, alleluja, alleluja.
LECTIO:
Sprawiedliwi staną z wielką stanowczością
naprzeciw tych, którzy ich uciskali i
niweczyli ich trudy. Na ten widok zatrwożą
się lękiem przeraźliwym i zadziwią z
powodu prędkiego a niespodziewanego
wybawienia, mówiąc do siebie z żalem i
jęcząc w ucisku ducha: «Oto ci, których
niegdyś wystawialiśmy na pośmiewisko i
jakby na wzgardę. My nierozumni za
szaleństwo poczytaliśmy ich życie, a koniec
ich za czci pozbawiony; a oto, jak zostali oni
policzeni między synów Bożych, a udział
ich ze Świętymi».
Mdr5,1-5
Stabunt iusti in magna constántia
advérsus eos, qui se angustiavérunt et
qui
abstulérunt
labóres
eórum.
Vidéntes
turbabúntur
timore
horríbili, et mirabúntur in subitatióne
insperátæ salútis, dicéntes intra se,
poeniténtiam agéntes, et præ angústia
spíritus geméntes: Hi sunt, quos
habúimus aliquándo in derísum et in
similitúdinem
impropérii.
Nos
insensáti vitam illórum æstimabámus
insániam, et finem illórum sine
honóre: ecce, quómodo computáti sunt
inter fílios Dei, et inter Sanctos sors
illórum est.
GRADUALE:
Alleluja, alleluja. V. Oto prawdziwe Allelúia, allelúia. V. Hæc est vera
braterstwo, co zwyciężyło występki świata: fratérnitas, quæ vicit mundi crímina:
Christum secúta est, ínclita tenens
poszło śladem Chrystusa, otrzymując regna coeléstia. Allelúia.
candidátus
zaszczytne Królestwo Niebieskie. Alleluja. Martyrum
V. Ciebie, Panie, wychwala świetlany exércitus, Dómine. Allelúia.
zastęp Męczenników. Alleluja.
V. Te
laudat
J 4,46-53
In illo témpore: Erat quidam régulus,
cuius
fílius
infirmabátur
Caphárnaum. Hic cum audísset, quia
Iesus adveníret a Iudaea in Galilaeam,
ábiit ad eum et rogábat eum, ut
descénderet et sanáret fílium eius:
incipiébat enim mori. Dixit ergo Iesus
ad eum: Nisi signa et prodígia
vidéritis, non créditis. Dicit ad eum
régulus: Dómine, descende priúsquam
moriátur fílius meus. Dicit ei Iesus:
Vade, fílius tuus vivit. Crédidit homo
sermóni, quem dixit ei Iesus, et ibat.
Iam autem eo descendénte, servi
occurrérunt
ei
et
nuntiavérunt,
dicéntes, quia fílius eius víveret.
Interrogábat ergo horam ab eis, in qua
mélius habuerit. Et dixérunt ei: Quia
heri hora séptima reliquit eum febris.
Cognóvit ergo pater, quia illa hora
erat, in qua dixit ei Iesus: Fílius tuus
vivit: et crédidit ipse et domus eius
tota.
Ps 88,6
cuda Twoje, Panie, a Confitebúntur coeli mirabília tua,
zgromadzenie świętych, Dómine: et veritátem tuam in ecclésia
sanctórum, allelúia, allelúia.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Był dworzanin pewien,
którego syn chorował w Kafarnaum. Ten,
gdy usłyszał, że Jezus przybył z Judei do
Galilei, poszedł do Niego i prosił Go, aby
przyszedł i uleczył syna jego, bo już
dogorywał. I rzekł do niego Jezus: «Jeśli
nie widzicie znaków i cudów, nie
wierzycie». Rzecze do Niego dworzanin:
«Panie, przyjdź pierwej, zanim umrze syn
mój». Rzecze do niego Jezus: «Idź, syn twój
żyje». I uwierzył ów człowiek słowu, które
mu powiedział Jezus, i poszedł. A gdy był w
drodze, wyszli na jego spotkanie słudzy i
oznajmili mówiąc: «Syn twój żyje». Zapytał
ich tedy o godzinę, w której mu się
polepszyło. I rzekli mu: «Wczoraj o godzinie
siódmej opuściła go gorączka». Poznał tedy
ojciec, że była to godzina, w której
powiedział do niego Jezus: Syn twój żyje. I
uwierzył sam i cały dom jego.
OFFERTORIUM:
Niebiosa wielbią
wierność Twoją
alleluja, alleluja.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, niech będzie miłe dla
Ciebie wyznanie wiary złożone przez
świętych Męczenników Twoich Nereusza,
Achillesa, Domicyllę i Pankracego; niech
ono zaleci Tobie nasze dary i zawsze nam
wyjedna Twoje przebaczenie. Przez Pana.
PRAEFATIO DE ASCENSIONE DOMINI:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne
i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie
Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze
święty, wszechmogący, wieczny Boże: przez
Chrystusa,
Pana
naszego.
On to swoim zmartwychwstaniu jawnie się
ukazał wszystkim swoim uczniom i w ich
oczach wzniósł się do nieba, aby dać nam
udział
w
swoim
Bóstwie.
Przeto z Aniołami i Archaniołami, z
Sanctórum
Martyrum
tuórum,
quaesumus. Dómine, Nérei, Achíllei,
Domitíllæ atque Pancrátii sit tibi
grata conféssio: quæ et múnera nostra
comméndet,
et
tuam
nobis
indulgéntiam semper implóret. Per
Dominum.
Vere dignum et iustum est, æquum et
salutáre, nos tibi semper et ubíque
grátias ágere: Dómine sancte, Pater
omnípotens,
ætérne
Deus:
per
Christum, Dóminum nostrum. Qui
post resurrectiónem suam ómnibus
discípulis suis maniféstus appáruit et,
ipsis cernéntibus, est elevátus in
coelum, ut nos divinitátis suæ
tribúeret esse partícipes. Et ídeo cum
Tronami i Państwami oraz ze wszystkimi Angelis et Archángelis, cum Thronis et
hufcami wojska niebieskiego śpiewamy Dominatiónibus cumque omni milítia
hymn ku Twej chwale, wołając bez końca:
coeléstis exércitus hymnum glóriæ
tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
COMMUNIO:.
Sprawiedliwi, weselcie się w Panu, alleluja:
prawym przystoi Go chwalić, alleluja
POSTCOMMUNIO:
Prosimy Cię, Panie, by przyjęty przez nas
Najświętszy Sakrament przez modlitwy
świętych Męczenników Twoich Ne- reusza,
Achillesa, Domicylli i Pankracego wyjednał
nam pomnożenie Twojego zmiłowania.
Przez Pana.
Ps 32,1
Gaudéte, iusti, in Dómino, allelúia:
rectos decet collaudátio, allelúia.
Quaesumus, Dómine: ut beatórum
Mártyrum tuórum Nérei, Achíllei,
Domitíllæ
atque
Pancrátii
deprecatiónibus, sacraménta sancta,
quæ súmpsimus, ad tuæ nobis
profíciant placatiónis augméntum.
Per Dominum.
BIBLIA PAULISTÓW:
LECTIO:
Mdr5,1-5
Za to człowiek uczciwy stanie bez lęku wobec tych, którzy go dręczyli i chcieli
podważyć sens jego trudu. Gdy go ujrzą, zatrzęsą się z trwogi, oniemieją wobec
nieoczekiwanego zbawienia. Wtedy zmienią zdanie i pomyślą z żalem, ze ściśniętym
sercem i pośród westchnień: „Przecież to ten, z którego się naśmiewaliśmy. Jakże
byliśmy głupi, gdy drwiliśmy z niego. Wydawało się nam, że żył w obłędzie i umarł w
pogardzie.
Jak to się stało, że znalazł się wśród synów Bożych i ma udział w
dziedzictwie świętych?
EVANGELIUM:
J 4,46-53
Onego czasu: Jezus natomiast przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie
przedtem przemienił wodę w wino. W Kafarnaum chorował syn pewnego urzędnika
królewskiego. Skoro dotarła do niego wiadomość, że Jezus wrócił z Judei do Galilei, udał
się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uleczył umierającego już chłopca. Jezus rzekł do
niego: „Doprawdy, nie uwierzycie, jeśli nie zobaczycie znaków i cudów”. Urzędnik odparł:
„Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko”. Wtedy Jezus oznajmił mu: „Idź, syn twój
żyje”. Człowiek ten uwierzył słowom Jezusa i odszedł do swego domu. A gdy jeszcze był w
drodze, wybiegli mu naprzeciw słudzy z wiadomością, że chłopiec żyje. Zaczął ich wtedy
wypytywać o czas, kiedy mu się poprawiło. Odrzekli: „Wczoraj o siódmej spadła
gorączka”. Ojciec uświadomił sobie, że właśnie o tej godzinie Jezus mu powiedział: „Syn
twój żyje”. I uwierzył on sam, jak i wszyscy jego domownicy.