egzamin na 6 sho-kyu - polskie centrum karate-do shito-ryu

egzamin na 6 sho-kyu - polskie centrum karate-do shito-ryu

EGZAMIN NA 6 SHO-KYU
(ŻÓŁTY PAS Z TRZEMA BIAŁYMI BELKAMI)
CZĘŚĆ TEORETYCZNA:
1. TRZY LOSOWE PYTANIA Z POPRZEDNCH EGZAMINÓW.
Należy odpowiedzieć poprawnie na minimum dwa z trzech pytań.
2. Pierwszy i drugi punkt „Ślubowania Dojo-Kun”.
(po japońsku i po polsku)
 Hitotsu, rei-setsu o omon-zuru koto.
Okazujmy uprzejmość w zachowaniu.
 Hitotsu, tadashii kokoro o motte seiken to suru koto.
Nośmy w sercu poczucie sprawiedliwości.
3. KENWA MABUNI – twórca stylu Shito-Ryu.
Mabuni jest to najważniejsze nazwisko w szkołach Karate-Do Shito-Ryu na całym
świecie. Każdy karateka trenujący ten styl powinien znać podstawowe informacje
o Mistrzu Mabunim i rozumieć, jak powstał nasz styl shito-ryu.
Najważniejsze informacje w poniższym tekście,
egzaminu, są napisane pogrubioną czcionką.
potrzebne
do
zaliczenia
Kenwa Mabuni (1887-1952) urodził się w szanowanym klanie
Onigusuki. Aby wzmocnić zdrowie, już w wieku 13 lat ćwiczył budo (jap.
sztuki walki). Praktykę rozpoczął w mieście Shuri, u legendarnego
mistrza Anko Itosu, u którego przez 5 lat poznawał styl shorin-ryu.
Był ulubionym uczniem Mistrza Itosu. Z racji siły i skuteczności w kumite,
Mabuni zyskał przydomek "Bushi" (jap. Wojownik).
Od ok. 1908 r. w mieście Naha uczył się stylu shorei-ryu od innego
wielkiego mistrza – Kanryo Higashionna. Oprócz tego, uczył się też
różnych innych odmian walki, m.in. artystycznego, chińskiego stylu
Białego Żurawia oraz posługiwania się bronią kobudo.
W 1922 r. Mabuni ukształtował własny styl, który czerpał z
najlepszych wzorów shorin-ryu i shorei-ryu. W 1929 r. przeprowadził się
do Osaki, gdzie uczył stylu, wpierw nazwanego hanko-ryu („styl półtwardy”).
Nazwę tę zmienił w 1930 r. na SHITO-RYU, co stanowiło
uhonorowanie mistrzów Itosu i Higashionna. Nazwa "shito-ryu" oznacza
"styl ku czci mistrzów Itosu i Higashionna".
CZĘŚĆ PRAKTYCZNA:
1. SHIHO-ZUKI. Samodzielnie, w całości. Egzaminator nie liczy technik.
2. KIHON-KATA-ICHI.
(jap. „Forma Podstawowa - Jeden”)
WYKONANIE KATA: www.youtube.com/watch?v=5sviiRkOyKU
3. KIHON-KATA-NI.
(jap. „Forma Podstawowa – Dwa”)
WYKONANIE KATA: www.youtube.com/watch?v=iyboTSkFzHc
4. KIHON-KATA-SAN.
(jap. „Forma Podstawowa – Trzy”)
WYKONANIE KATA: www.youtube.com/watch?v=10AAO2X43yQ
5. KIHON-KATA-YON.
(jap. „Forma Podstawowa – Cztery”)
WYKONANIE KATA: www.youtube.com/watch?v=POmebmi2e-k
UWAGA! W Kihon-Kata 1-4, egzaminator może liczyć każdy ruch lub zażądać od
zdającego wykonania układu samodzielnie, w całości. Ogólna technika powinna
lepsza, niż na poprzednich egzaminach.
6. Pozycje TACHI-KATA:








heisoku-dachi (nogi i stopy złączone razem)
musubi-dachi (pozycja „na baczność”, jak do stojącego ukłonu)
heiko-dachi / yoi (stopy na szerokości barków, równolegle do siebie)
moto-dachi (pozycja „pół Zen-kutsu-dachi, wariant hidari oraz migi)
zenkutsu-dachi (pozycja Zen-kutsu-dachi, wariant hidari oraz migi)
shiko-dachi (pozycja „kwadratowa”)
naifanchin-dachi (pozycja „jeźdźca”)
neko-ashi-dachi (pozycja „kociej łapy”, wariant hidari oraz migi)
7. Uderzenia OI-ZUKI - GYAKU-ZUKI z krokiem do przodu.
Wykonując krok do przodu, należy wykonać dwa
najpierw Oi-Zuki, a następnie Gyaku-Zuki, drugą ręką.
uderzenia:
8. Blok AGE-UKE i SANBON-ZUKI-CHUDAN (trzy
w kroku do przodu, w pozycji ZEN-KUTSU-DACHI.
uderzenia),
9. Blok HARAI-UKE i SANBON-ZUKI-JODAN (trzy
w kroku do przodu, w pozycji ZEN-KUTSU-DACHI.
uderzenia),
10.
Kopnięcie MAE-GERI i SANBON-ZUKI-CHUDAN.
Kopnięcie w przód na strefę chudan, następnie trzy uderzenia
zuki-chudan, przy postawieniu nogi do pozycji Zen-Kutsu-Dachi.
11.
Blok SHUTO-UKE, w kroku do przodu,
w pozycji NEKO-ASHI-DACHI.
12.
KUMITE.
Kumite
ma
szczególne
znaczenie
na
egzaminie!
Prawidłowe wykonanie układu oznacza przestrzeganie wszystkich zasad
poprawności technik oraz bezpieczeństwa. Kumite wymaga pełnego skupienia
i zrozumienia wykonywanych ruchów, a także panowania nad ciałem (nie może być
żadnych niekontrolowanych ruchów lub pomyłki w technikach)
Zdający, wraz z wybranym
prezentuje układ kumite:
przez
egzaminatora
partnerem,
 Sanbon-kumite-jodan:
Atak: 3 razy oi-zuki-jodan, w trzech krokach.
Obrona: Age-uke, w krokach do
(gyaku-zuki-chudan, z okrzykiem ki-ai)
tyłu,
następnie
kontratak
 Sanbon-kumite-chudan:
Atak: 3 razy oi-zuki-chudan, w trzech krokach.
Obrona: Yoko-uchi-uke, Harai-uke, Yoko-uke, w krokach do tyłu, raz
jedną, raz drugą ręką.
Kontratak: gyaku-zuki, z okrzykiem ki-ai.
Segment kumite zaczyna się (i kończy) ukłonem do egzaminatora i partnera (rei).
Na początku wykonuje się ukłon do egzaminatora i do partnera. Następnie obie
osoby zajmują pozycję gotowości YOI, a atakujący przyjmuje pozycję wyjściową
Zen-kutsu-dachi. Egzaminator daje komendę do każdego ataku z osobna, licząc po
japońsku. Po atakach, obronie i kontrataku, partner zajmuje pozycję YOI, a zdający
przyjmuje Zen-kutsu-dachi i na komendę zaczyna swoje ataki, a partner się broni i
na koniec kontratakuje.
Zdający, wraz z partnerem, wykonują każdy układ po jednym razie.
Wpierw zdający jest osobą broniącą się, potem następuje zmiana ról i zdający
atakuje, a partner się broni.
Po wykonaniu wszystkich układów, zdający i partner zajmują pozycję YOI,
następnie kłaniają się sobie nawzajem oraz egzaminatorowi.