Puszczykowe_wiesci_z_SP81_-_Nr_6_

„
„Puszczykowe
wieści”
Numer 6 kwiecień 2011
Szkoła Podstawowa nr 81
ul. Puszczyka 6
02-777 Warszawa
Pisanki skradły słońcu kilka złotych promieni.
Teraz ich jasny blask, Wasz dom rozpromieni.
Najpiękniejsze, świąteczne,
wielkanocne życzenia
składamy od serca.
Tęczowych pisanek,
na stole pyszności,
mokrego dyngusa
i wspaniałych gości.
Redakcja Gazetki
Opieka redakcyjna: p. Barbara Zielińska, p. Karolina Paczka
1
Redaktorzy działów:
Kalendarium wydarzeń szkolnych:
Weronika Sadowska kl. 4a
Kącik spraw bieżących:
Gabriela Jarosz, Aleksandra Czyżewska kl. 2c, Antonina Olczak, Zuzanna Wasilewska,
Ewa Domagała, Julia Baraniuk kl. 3b, Weronika Sadowska, Zuzanna Stasiak, Emilia
Antoniuk kl. 4a, Julia Michalak, Anna Pykosz kl. 6b, Bartosz Zawadka 4b, Mateusz
Chełstowski kl. 3a
Nasza twórczość:
Anna Pykosz kl. 6b
Strona dla najmłodszych:
Antonina Olczak kl. 2c
Dział sportowy:, Bartosz Zawadka kl.4b
2
KALENDARIUM WYDARZEŃ SZKOLNYCH
„Mam talent”.
7 marca na forum szkolnym odbył się świetlicowy
Imprezę
poprowadził Szymon Hołownia i Marcin Prokop. W rolę znanych prezenterów wcielili się
Szymon i Kuba z kl. III a.
Jury w składzie: p. Ania Kilińska, Ewa Nowakowska i Monika Federczyk przyznało 7
złotych kul dla następujących wykonawców:
• Adam Baraniuk, kl. I c
• Natalia Kuroń i Martyna Kowalczyk kl. IIc
• Mateusz Chełstowski, Tańczący kwartet: Ola Piętara, Małgosia Stepięń, Agata
Pwłowska, Sergiusz Warchoł i Zespół judoków: Mateusz Bątkowski i Krystian
Pyrek kl. IIIa
• Zespół Rock Boys, Kabaret Paranienormalni kl. IIIb
Wyróżnienia otrzymali:
Maja Brodowska, Antonina Olczak z zespołem, Jan Radziłowski z zespołem
Ponadto Nagrodę Publiczności otrzymał zespół Rock Boys, zaś Nagrodę Dziennikarzy
Antoni Rosiak.
3
21 marca - początek astronomicznej wiosny. Wiosna to początek nowego cyklu
życia, to pożegnanie długiej i trudnej zimy, to czas budzenia się do życia, czas zasiewów i
czekania na plony. Ludzie wierzyli, że pewne obrzędy magiczne przyśpieszając jej nadejście.
Jednym z tych obrzędów zachowanych do dzisiaj jest topienie marzanny. Również i u nas
uczniowie klas 0-3 żegnali zimę, witając jednocześnie wiosnę.
4
21,22 marca – wystawa w bibliotece szkolnej literatury szwedzkiej. Ogromną
popularność zdobyły napisane w języku szwedzkim dzieła Astrid Lindgren (1907-2002),
autorki m.in. Dzieci z Bullerbyn, czy też Pippi Pończoszanki.
Źródłem twórczej inspiracji Astrid Lindgren jest wyłącznie dzieciństwo. W nim
porusza się lekko i swobodnie, przeskakuje płoty, wchodzi na drzewa, podchwytuje fantazje,
nadaje kształt marzeniom. Przed tym, kto wkracza z nią w pejzaż dzieciństwa, drzwi stoją
szeroko otwarte, nie ma nic do ukrycia. Biografię Astrid Lindgren można by zakończyć w
momencie, gdy skończyło się jej dzieciństwo. Astrid Lindgren często deklarowała, że nigdy
nie interesowało ją pisanie dla dorosłych: "Chcę pisać dla takiego kręgu czytelników, którzy
potrafią wyobrazić sobie cuda. Tylko dzieci potrafią, czytając, zobaczyć przed oczami cud".
Uczniowie wraz z nauczycielami mogli przez 2 dni odwiedzać naszą czytelnię zwiedzając
wystawę książek autorstwa Astrid Lindgren, zapoznając się z jej twórczością. Na każdą
grupę czekał zestaw pytań do rozwiązania: „Czy znasz książki Astrid Lindgren?”.
W nawiązaniu do wystawy szkolnej został również ogłoszony konkurs literacki
Uśmiech dla Astrid Lindgren – „Moja Pippi”.
„Nad dachem Willi Śmiesznotki świeciły gwiazdy. W środku była Pippi. Będzie tam
zawsze. To cudowna świadomość. Lata będą mijały, ale Pippi, Tommy i Annika nigdy nie
dorosną.” - „Pippi na Południowym Pacyfiku”
Regulamin konkursu:
- Konkurs skierowany jest do uczniów klas III – V.
- Czekamy na krótkie prace, oparte na motywach historii napisanych przez Astrid
Lindgren. Prace te mogą być dokończeniem jakiejś książki autorki, kolażem jej opowieści
czy kontynuacją jakiegoś wątku, historii.
- Forma pracy jest dowolna, mogą to być opowiadania, bajki, eseje.
Praca powinna być opatrzona: tytułem, imieniem i nazwiskiem autora. Pracę należy
składać w bibliotece szkolnej do 30.04.2011r. Wszystkich serdecznie zapraszamy do wzięcia
udziału w konkursie☺
Opracowała: Weronika Sadowska, kl. 4a
5
Zwiastuny wiosny
KWIATY
Przebiśnieg
Śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny
amarylkowatych, typowy dla rodzaju Galanthus. W naturze znany z lasów południowej i
środkowej Europy, jednak szeroko rozpowszechniony poza zwartym zasięgiem jako roślina
ozdobna. Gatunek popularny w uprawie i rozpoznawalny jako symbol przedwiośnia. Także
roślina miododajna i lecznicza. W Polsce podlega ochronie gatunkowej.
Krokus
Roślina ozdobna: uprawianych jest około 30 gatunków. Nadają się do ogródków
skalnych, na rabaty i obrzeża rabat. Mogą być również uprawiane w kępach na trawniku i
pędzone w szklarni.
Pierwiosnek
Pierwiosnek, pierwiosnka, prymulka (Primula L.) – rodzaj roślin należący do rodziny
pierwiosnkowatych.. Gatunkiem typowym jest Primula veris L.
Forsycja
Forsycja ( orsytha Vahl) – rodzaj krzewów należący do rodziny oliwkowatych.
Obejmuje 8 gatunków. Pochodzą z Azji, jeden tylko gatunek pochodzi z Europy. Łacińska
nazwa rodzajowa upamiętnia szkockiego botanika Williama Forsytha. Gatunkiem typowym
jest Forsythia suspensa (Thunb.) Vahl.
6
Sasanka zwyczajna
Sasanka zwyczajna gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych. Niegdyś
występowała w Polsce w środowisku naturalnym, jednakże już prawdopodobnie wymarła na
naturalnych stanowiskach. Jest natomiast często uprawiana.
W Polsce występuje głównie na niżu na rozproszonych stanowiskach. Najczęściej
występuje nad dolną Odrą i Wisłą, na Pojezierzu Mazurskim oraz na Wyżynie Małopolskiej i
Lubelskiej. W Karpatach potwierdzono jego występowanie na jednym tylko stanowisku na
wzniesieniu Średni Grojec.
Leszczyna
W rzadkich lasach liściastych stanowi najwyższą część podszytu, występuje również w
zaroślach śródpolnych, zaroślach nadwodnych oraz na suchych stokach. Gatunek
tolerancyjny w stosunku do światła – lubi miejsca słoneczne lub półcieniste. Może rosnąć w
cieniu, jednak słabo wtedy owocuje.
Przylaszczka
Przylaszczka pospolita gatunek rośliny wieloletniej z rodziny jaskrowatych.
Występuje na terenie niemal całej Europy oraz na Dalekim Wschodzie. W Polsce tylko
lokalnie jest rzadsza lub całkiem jej brak, poza tym należy do dość rozpowszechnionych
gatunków w żyznych lasach liściastych. W wielu krajach jest uprawiana jako roślina
ozdobna, w przeszłości była także stosowana jako roślina lecznicza. By ustrzec dzikie
populacje przed zniszczeniem w związku ze zrywaniem kwiatów i wykopywaniem roślin,
przylaszczka została objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
7
PTAKI
Skowronek zwyczajny, skowronek polny, skowronek,– gatunek małego ptaka z
rodziny skowronków. Skowronek jest barwy ziemistoszarej, większy nieco od wróbla, o
ciemnobrązowym, kreskowanym wierzchu ciała i piersi. Brzegi ogona biała. Występuje w
całym kraju na polach i łąkach. Na wiosnę jest jednym z pierwszych ptaków
powracających z południa.
Jaskółka dymówka– niewielki ptak wędrowny z rodziny jaskółkowatych. Przylatują w
połowie kwietnia, odbywa u nas lęgi i odlatuje pod koniec września. Pożywienie jej stanowią
niemal wyłącznie, drobne, miękkie owady chwytne w locie.
Bocian biały– gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny bocianowatych.
Upierzenie ma białe, za wyjątkiem czarnych lotek i ogona. Nogi i dziób czerwone. Szyja w
locie wyciągnięta do przodu. Nie unika siedzib ludzkich i często gnieździ się nawet w środku
wsi. Swoje gniazdo bocian buduje na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w
ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych oraz na wysokich
drzewach w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich.
Opracowały: Weronika Sadowska kl. IV a, Zuzanna Wasilewska, Ewa Domagała, kl. 3b
Wiosna
Porządki wiosenne w ogródku
Wiosna, to znakomity czas, aby zacząć przygotowania do nowego sezonu. Prac jest tak
wiele, że warto je sobie ułatwić, posługując się odpowiednim sprzętem.
Sprzątanie wiosenne to nie tylko oczyszczenie otoczenia domu ze śmieci. Warto przy
okazji wykonać kilka zabiegów pielęgnacyjnych, dzięki którym rośliny będą lepiej rosły i
kwitły w ciągu roku. Nie zaszkodzi również poddać konserwacji inne elementy
wyposażenia ogrodu, takie jak nawierzchnie czy meble ogrodowe.
8
Zadbajmy o rośliny
Drzewa. Przytnijmy drzewa liściaste. Usuńmy gałęzie stare, uschnięte i chore oraz
uszkodzone przez wiatr. Wytnijmy również te, które się krzyżują i rosną zbyt gęsto.
Krzewy. Pod koniec marca stopniowo zdejmujmy zimowe osłony roślin.
Trawniki. Gdy stopnieje śnieg i minie groźba mrozu, starannie wygrabmy trawnik,
zeszłoroczne liście i suchą trawę. Takie wyczesanie pobudzi źdźbła trawy do wzrostu.
Rabaty. Pod koniec marca, gdy mróz ustąpi na dobre, można odsłonić rośliny. Torf i korę
warto po rozgarnięciu pozostawić na rabatach jako ściółkę. Natomiast liście, słomę i gałęzie
drzew iglastych przenieśmy na kompost. Oczyśćmy byliny z zaschniętych liści, wytnijmy
pozostawione na zimę przekwitłe kwiatostany. ..i resztę ogrodu
Oczko wodne. Dno stawu trzeba oczyścić z gnijących liści, patyków i resztek roślin.
Pozostawione przyspieszyłyby rozwój glonów, co znacznie pogarsza warunki życiowe
zarówno roślin, jak i zwierząt żyjących w wodzie.
Opracowała: Antonina Olczak, kl.3b
9
1 KWIETNIA PRIMA APRILIS
Dzień, w którym usprawiedliwione jest a nawet wypada robić sobie żarty i dowcipy z
bliskich i znajomych. Wskazane są też drobne kłamstewka 1 kwietnia to święto znane w
wielu krajach na świecie – anglojęzycznych nazywane jest "All Fools' Day" lub "April Fools'
Day", we Francji "Poisson d'avril", w Rosji "Dien Smiecha"
Geneza Prima Aprilis
Geneza Prima Aprilis nie jest dokładnie znana podejrzewa się, że pochodzi ono z Francji,
z czasów, kiedy to, w 1564 roku król Korol IX, zreformował kalendarz zmieniając pierwszy
dzień nowego roku z 1 kwietnia na 1 stycznia. Związane z tym zamieszanie powodowało
mnóstwo śmiesznych sytuacji i na pamiątkę tego wydarzenia przyjęło się
stroić w tym dniu żarty.
Francuska nazwa Prima Aprilis - "Poisson d'avril" (dosłownie: kwietniowa ryba)
sugeruje, że związane ono jest z wejściem słońca w zodiakalny znak ryb a więc związane ono
jest ze świętem przywitania wiosny.
Jak podaje polska Wikipedia kościół katolicki uważa, że dzień 1 kwietnia
to data urodzin Judasza - symbolu obłudy i kłamstwa.
Żarty na Prima Aprilis
1 kwietnia wszyscy prześcigają się w żartach i kłamstewkach, nie omija to także gazet i
innych mediów. Przykładowe żarciki prima aprilisowe:
• W 1957 roku BBC wyemitowało program pokazujący szwajcarskie drzewo, na którym
rosło spagetti. Po tym programie odebrano mnóstwo telefonów od telewidzów z prośbą o
wskazówki jak wyhodować takie drzewo.
• W 2000 roku Google poinformowało, że zbudowało wyszukiwarkę potrafiącą czytać
ludzkie myśli.
• W 2003 roku rozeszła się plotka, że w Hong Kong'u wybuchła epidemia SARS i będzie
on poddany kwarantannie. Wywołało to panikę wśród mieszkańców i szturmy na sklepy z
żywnością.
• W 2003 roku amerykańskie stacje radiowe podały informacje o darmowych koncertach
Eminema i Pearl Jam co spowodowało zakorkowanie miast.
Opracowała: Weronika Sadowska, kl. 4a
10
Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci
Święto obchodzone co roku 2 kwietnia, w dzień urodzin duńskiego baśniopisarza
Hansa Christiana Andersena. Dzień ten ma na celu rozpowszechnienie książek dla
dzieci oraz wspieranie czytania przez najmłodszych. Święto zostało ustanowione w 1967
roku.
W Czechach, które w 2007 roku były organizatorem „Dnia Książki dla Dzieci”,
narodziła się akcja nazwana „Nocą z Andersenem”. Dzieci spędzają tę noc w
bibliotekach czytając i słuchając bajki.
W Polsce od 2001 roku odbywa się akcja społeczna „Cała Polska czyta
dzieciom”. Ma na celu zachęcenie rodziców do czytania książek swoim dzieciom.
Opracowała: Julia Baraniuk, kl. 3b
11
Szósta rocznica śmierci Papieża Polaka
„Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co
ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”
Jan Paweł II (Karol Wojtyła)
Drugiego kwietnia 2005 roku o godzinie 21.37 umarł Jan Paweł II. Ludzie wyszli
na ulicę, zaczęli się wspólnie modlić. Sześć lat po tych wydarzeniach pamięć o Ojcu
Świętym nadal jest żywa.
Papież zostanie beatyfikowany 1 maja 2011r na Placu Świętego Piotra w
Rzymie. Uroczystość wyniesienia Jana Pawła II na ołtarze odbędzie się w Niedzielę
Miłosierdzia Bożego, święto ustanowione przez papieża Polaka. Beatyfikacja Jana Pawła
II - 1 maja w Rzymie - będzie ważnym wydarzeniem historycznym. Świadczy o tym
spuścizna, jaką po sobie pozostawił papież i powszechne przekonanie, że był on
człowiekiem świętym.
Opracowała: Weronika Sadowska, kl. 4a
12
KATYŃ – PRAWDZIWA HISTORIA
„Człowiek nie może pozwolić, żeby prawda została wydarta pod pozorem niczym
nieograniczonej wolności, nie można zagubić w sobie krzyku sumienia, jako głosu prawdy,
która go przerasta, ale która jednocześnie czyni go człowiekiem
i stanowi o jego człowieczeństwie.”
Jan Paweł II
W każdym Polaku słyszącym o Katyniu powinno coś drgnąć, coś się poruszyć, powinno
przyjść dziwne, nie często spotykane uczucie, nieprzyjemne uczucie. Ciarki, ogarniający
niepokój, wspomnienie przeszłości. Bo to właśnie w Katyniu, miejscowości w Rosji,
niedaleko Smoleńska, rozegrała się ogromna tragedia dla naszego kraju i dla naszych
rodaków. Dokonano tam masowego mordu na Polakach, dokładnie wiosną 1940 roku. W tym
czasie pod Smoleńskiem zginęło kilka tysięcy polskich oficerów. Zbrodnia Katyńska, która z
pewnością miała, ma i mieć będzie ogromny wpływ na dalszą historię naszego narodu, była
jednym z największych i najokrutniejszych ataków przemocy dokonanych przez ZSRR
wobec narodu polskiego.
10 kwietnia 2010 roku delegacja polska: prezydent RP Lech Kaczyński z małżonką,
ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, wicemarszałkowie Sejmu i
Senatu, grupa parlamentarzystów, dowódcy wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych RP,
pracownicy Kancelarii Prezydenta, duchowni, przedstawiciele ministerstw, instytucji
państwowych, organizacji kombatanckich i społecznych oraz osoby towarzyszące, wybrały
się na uroczystości związane z obchodami 70 rocznicy zbrodni katyńskiej. Niestety lot ten
zakończył się tragicznie. Była to druga pod względem liczby ofiar katastrofa w historii
lotnictwa polskiego i największa pod względem liczby ofiar katastrofa w dziejach Sił
Powietrznych RP. Katastrofy nie przeżyła żadna z osób obecnych na pokładzie.
Opracowała: Zuzanna Stasiak, kl. 4a
13
Wielkanoc (Pascha, Niedziela Wielkanocna)
— najstarsze i
najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Poprzedzający ją tydzień, stanowiący okres wspominania najważniejszych dla wiary
chrześcijańskiej wydarzeń, nazywany jest Wielkim Tygodniem. Ostatnie trzy doby tego
tygodnia: Wielki Czwartek (wieczór), Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela
Zmartwychwstania znane są jako Triduum Paschalne (Triduum Paschale).
W chrześcijaństwie wprawdzie każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania
Chrystusa, ale Niedziela Zmartwychwstania jest z nich najbardziej uroczysta.
Podczas soboru nicejskiego w 325 roku ustalono, że będzie się ją obchodzić w pierwszą
niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. Wielkanoc jest więc świętem ruchomym:
może wypaść najwcześniej 22 marca, zaś najpóźniej 25 kwietnia.
Z obchodami świąt wielkanocnych związanych jest wiele zwyczajów ludowych (z
których część wywodzi się ze starosłowiańskiego święta Jarego): śniadanie wielkanocne,
pisanki, święcone, śmigus-dyngus, dziady śmigustne, Rękawka, Emaus, walatka, z kurkiem
po dyngusie, Siuda Baba, wieszanie Judasza, pogrzeb żuru i śledzia, pucheroki, palma
wielkanocna, Jezusek Palmowy.
Święconka i jej symbole
Błogosławieństwo pokarmów, zwane powszechnie święconką lub święconym, szczyci się
znacznie dłuższym rodowodem. Początki tego chrześcijańskiego obrzędu sięgają VIII wieku,
w Polsce zaś pierwsze jego praktyki odnotowano w XIV stuleciu. Najpierw święcono tylko
pieczonego baranka, a więc chlebową figurkę o postaci baranka. Potem dodawano
kolejno ser, masło, ryby, olej, pokarmy mięsne, ciasto i wino. Na końcu święcony kosz został
uzupełniony jajkiem i pozostałymi pokarmami, które obecnie weszły do kanonu święconki.
Warto pamiętać, że dobór potraw w koszyku nigdy nie był przypadkowy. Od wieków
każdy Boży dar symbolizował co innego, uznanego przez ludową jak i chrześcijańską
tradycję. Zestaw tych darów się zmieniał, ograniczano ich ilość, aż pozostało tylko sześć, by
ostatecznie powiększyć do siedmiu. Ten zestaw, przyjęty w okresie wczesnego
romantyzmu, obowiązuje do dziś. Potraw w koszyku może być więcej, ale tych siedem
powinno się w nim znaleźć przede wszystkim. Symbolizują bowiem treść chrześcijaństwa.
Chleb - we wszystkich kulturach ludzkości był i jest pokarmem podstawowym,
niezbędnym do życia. Wśród chrześcijan zawsze był symbolem nad symbolami - przedstawia
bowiem Ciało Chrystusa.
Jajka wielkanocne - w czasie świąt Wielkiej Nocy jajka są malowane i ozdabiane
(pisanki). Zwyczaj ich dekorowania znany był już w starożytności. Najstarsze przykłady liczą
ponad 5.000 lat. Są to pisanki z Asyrii, nieco późniejsze pochodzą z Egiptu, Persji, Rzymu i
Chin. Kolorowo pomalowanymi jajkami Chińczycy obdarowywali się wraz z nadejściem
wiosny. W starożytnym Egipcie motywem zdobniczym jajek były skarabeusze z dwoma
postaciami ludzkimi. W Kairze na jajkach uwieczniano wizerunki sławnych mężów. W
Sudanie zamieszczane były cytaty z Koranu. Skorupki chińskich pisanek pokryte były
misternymi miniaturami przedstawiającymi kwiaty wiśni, chryzantem, ptaków. Australijscy
Aborygeni rzeźbili jaja strusie, traktując je jako świętość.
14
Wędlina - zapewnia zdrowie i płodność, a także dostatek, bo przecież nie każdy mógł
sobie pozwolić na ten szczególny pokarm. Kiedyś był to choćby plaster szyneczki, a od XIX
wieku słynna polska kiełbasa.
Chrzan - zawsze był starym ludowym znamieniem wszelkiej siły i fizycznej krzepy.
Współdziałając z innymi potrawami zapewniał ich skuteczność.
Sól - to minerał życiodajny, dawniej posiadający moc odstraszania wszelkiego zła. Bez
soli nie ma życia. To także oczyszczenie, samo sedno istnienia i prawdy.
Ser - jest symbolem zawartej przyjaźni między człowiekiem a siłami przyrody, ser jest
bowiem produktem mlecznym pochodzącym od krów, owiec i kóz.
Baranek Boży (łac. Agnus Dei) – najbardziej znamienny symbol świąt wielkanocnych
— wśród chrześcijan uosabia zwycięstwo Chrystusa, który jak ofiarny baranek oddał swoje
życie za ludzi, by następnie zmartwychwstać i odnieść zwycięstwo nad grzechem, złem i
śmiercią. Najczęściej baranek występuje z chorągiewką, podobnie jak sylwetka
Zmartwychwstałego Chrystusa ze sztandarem, symbolem zwycięstwa i tryumfu. W
wielkanocnej tradycji przodują baranki cukrowe, czasem z czekolady i marcepanu.
Dawniej na kształt baranka formowano bryłę masła przeznaczonego
na świąteczne śniadanie.
Ciasto - do koszyka ze święconką weszło ostatnie, jako symbol umiejętności
i doskonałości - zapewne głównie jako popis domowych gospodyń.
Koszyk - winien być z wikliny, słomy lub sosnowych łubów. Wyścielony serwetą,
ozdobiony bielą koronek i zielenią bukszpanu lub gałązek borówki, był wyrazem wielkiej
radości. Tą radością trzeba się podzielić podczas wielkanocnego śniadania.
Opracowały: Emilia Antoniuk, Weronika Sadowska, kl. 4a
15
Pochodzenie nazwy
Dyngus po słowiańsku nazywał się włóczebny. Wywodzi się go od wiosennego
zwyczaju składania wzajemnych wizyt u znajomych i rodziny połączonych ze
zwyczajowym poczęstunkiem, a także i podarunkiem, zaopatrzeniem w żywność na
drogę. Wizytom towarzyszyły śpiewy o charakterze ludowym i religijnym. Dyngus dla
uboższych, nie mających bogatych znajomych, stał się sposobem na wzbogacenie
jadłospisu i okazją pokosztowania niecodziennych dań (jeśli zawędrowali np. do dworu).
Włóczebnicy mieli przynosić szczęście, a jeśli nie zostali należycie za tę usługę
wynagrodzeni smakołykami i jajkami, robili gospodarzom różne nieprzyjemne psikusy
(co dla skąpych gospodarzy było pierwszym dowodem pecha.
Na czym polegał ?
Śmigus polegał na symbolicznym biciu witkami wierzby lub palmami po nogach i
wzajemnym oblewaniu się wodą, co symbolizowało wiosenne oczyszczenie z brudu i
chorób, a w późniejszym czasie także i z grzechu. Na śmigus nałożył się zwyczaj
dyngusowania (dyngowanie), dający możliwość wykupienia się pisakami od podwójnego
lania. Nie wiadomo, kiedy te dwa obyczaje się połączyły.
Opracował: Mateusz Chełstowski, kl.3a
16
Nasza twórczość
c.d.
Następnego dnia cała klasa z nieszczęśliwymi minami stała pod szkołą. Żadne z nich nie
mogło uwierzyć, że ich kochający rodzice skazali ich na tą potworną podróż.
- Jak oni mogli mi to zrobić!? – przez cały czas wrzeszczała Agnieszka.
Wszystkiemu z boku przyglądały się trzy osoby. Zawsze ciche, jakby problemy klasy
ich nie dotyczyły. Była to trójka przyjaciół, Daniel, Ala i Filip. Między sobą Dan, Al i Fil.
Tak się do siebie zwracali. Wszystko uważnie obserwowali i trzymali się raczej na boku.
Wszystko robili razem. Byli rozważni i spokojni. Ich życie toczyło się swoim rytmem,
przebiegając bez większych przeszkód. Już niedługo wszystko miało się zmienić.
- To co chłopaki, idziemy ich gasić – spytała Al bez większego entuzjazmu.
- Myślę, że sami dadzą sobie radę. – odpowiedział Dan. – Dlaczego tak się denerwują? –
zapytał.
- Dołączyłeś do nas w czwartej klasie, więc ominęła Cię „zabawa” na wycieczce w
trzeciej klasie. Pojechaliśmy wtedy do Wisły i wszyscy się pokłócili. To naprawdę nie było
fajne. Nawet my z Alką…
- Aha…
Sześć godzin później wszyscy w pośpiechu wysiadali z autokaru, a następne dwie
godziny później wszyscy siedzieli przy ognisku.
- Ala, przynieś trochę drewna do ogniska. – powiedziała Agnieszka
- A sama nie możesz, jeśli jest Ci zimno?
- Ja nie jestem od takich zajęć. Pobrudziłabym sobie kurteczkę.
- Alu, rzeczywiście jest trochę zimno. Mogłabyś jednak przynieść trochę drewien? – do
rozmowy włączyła się nauczycielka.
- Tak. – mruknęła Al, po czym poszła na zaplecze domku. Nagle na małym wzgórzu
zauważyła dziwny cień. Zaintrygowana szybko tam podbiegła.
Al długo już nie wracała i wszyscy oprócz Agnieszki zaczęli się martwić.
- Co się z nią stało? Nie ma jej od jakiś dziesięciu minut. Ile można. – denerwował się Fil.
- Chodźmy, poszukamy jej. Może się po prostu zamyśliła. – podpowiedział bez
przekonania Dan. Poszli więc za domek, ale tam nikogo nie zastali. Zobaczyli tylko ślady
butów biegnące w stronę pagórka. Szukali swojej koleżanki przez pół godziny, a potem
dołączyli do nich inni. Niestety, Ali nigdzie nie znaleziono. Postanowiono przełożyć
poszukiwania na następny dzień.
- Proszę się uspokoić, Szanowna Pani. Dziewczynka miała na sobie ciepłą kurtkę i
spodnie. Na pewno nic jej się nie stało. Jutro ją znajdziemy.
- No dobrze. Ale najpierw zadzwonię na policję. – zapowiedziała nauczycielka.
- Jak Pani sobie życzy.
Następnego dnia z samego rana wszyscy ubrali się ciepło i wyruszyli na poszukiwania.
Ponieważ tej nocy nie sypał śnieg, ślady Al nadal były widoczne. Dan i Fil postanowili pójść
tym śladem. Tak doszli na szczyt pagórka, gdzie ślad się urwał. Poszukiwania trwały do
późnego wieczora. Nauczycielka zapowiedziała, że wszyscy mają wrócić do budynku na
kolację. Koledzy jednak chcieli jeszcze trochę poszukać. Godzinę później, gdy obaj byli za
domkiem, na wzgórzu zobaczyli cienie dwóch postaci, jedna malutka, a druga gigantyczna.
Gdy obie znalazły się w zasięgu wzroku, chłopcy rozpoznali swoją przyjaciółkę, a obok niej
stała góra śniegu, posturą podobna do gigantycznej małpy. Po chwili zrozumieli, że to
historyczne…
- YETI!!!!!! – wykrzyknęli naraz i już chcieli uciekać, kiedy usłyszeli zrozpaczony głos
Ali.
17
- Nie! Nikt nie może się o nim dowiedzieć! Powiedziałam Wam o nim w tajemnicy! Nie
uciekajcie, nie jest groźny! – krzyczała. Chłopcy w momencie zatrzymali się w miejscu.
Powoli podeszli do przyjaciółki i jej towarzysza. Al opowiedziała im całą historię. Wszyscy
polubili człowieka śniegu i postanowili nadać mu imię.
- A co byście powiedzieli Aldanfil? – zaproponował Fil. – To idealny pomysł.
- Jestem za! – wykrzyknął Dan. – A Ty Al ?
- Dobry pomysł! Nazwijmy go tak. – Ustalili imię dla Yeti, po czym pożegnali się z nim i
odeszli do schroniska, a Aldanfil patrzył za nimi, aż w końcu odszedł ze zwieszoną głową.
-To wszystko zostaje między nami? – upewniła się Ala.
- Tak. A co powiemy pani?
- Że zdawało mi się, że widzę jakiegoś płaczącego człowieka, i się oddaliłam, a potem nie
wiedziałam jak wrócić. – odparła.
Wrócili do schroniska z tajemnicą, której nie zdradzili nikomu. Tak właśnie zakończyła
się ich przygoda z Yeti.
Anna Pykosz, kl. 6b
SPORTY WIOSENNE
Tenis
– dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca na
przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika, w sposób
utrudniający jej odbiór.
Biegi - pomysł i nazwa biegu maratońskiego ma swoje początki w odległej historii.
Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie
po swoim torze (przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru
przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym). O
kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika.
Kolarstwo - nazwa wywodzi się od słowa "koło" jak początkowo nazywano w
Polsce rower. Część z dyscyplin została zatwierdzona przez Międzynarodową Unię kolarską
(UCI).
Opracował: Bartosz Zawadka, kl.4b
18
Strona dla najmłodszych
Opracowała: Antonina Olczak, kl.3b
19
20
21
22