D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygn. akt VIII RC 343/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 sierpnia 2015 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie Wydział VIII Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Elżbieta Minkowska
Protokolant: stażysta Mikołaj Skwierz
po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 r. w Szczecinie
sprawy z powództwa małoletniej I. S.
przeciwko M. S.
o alimenty
I. zasądza od pozwanego M. S. na rzecz małoletniej I. S. alimenty w kwocie po 1000 (tysiąc) złotych miesięcznie
poczynając od dnia 23 lipca 2015 roku, płatne z góry do 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie
opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;
II. w pozostałej części powództwo oddala;
III. nakazuje ściągnąć od pozwanego M. S. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy
Szczecin-Centrum w Szczecinie) tytułem kosztów postępowania;
IV. zasądza od pozwanego M. S. na rzecz małoletniej powódki I. S. zwrot kosztów zastępstwa prawnego w kwocie
1600 (tysiąc sześćset) złotych;
V. odstępuje od obciążenia powódki zwrotem kosztów zastępstwa prawnego pozwanemu;
VI. wyrokowi w punkcie I-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
VIII RC 343/15
UZASADNIENIE
W dniu 23 lipca 2015 r. małoletnia I. S., reprezentowana przez matkę D. P., wniosła o zasądzenie od ojca M. S.,
alimentów w kwocie po 1500 zł miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca. W uzasadnieniu podano, że
małoletnia I. S., urodzona (...), jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku D. P. i M. S.. Strona powodowa
wskazała, że pomimo początkowych poprawnych relacji między rodzicami małoletniej I. S., M. S. zaczął źle traktować
partnerkę D. P., gdy ta utraciła zatrudnienie, wobec czego D. P. wyprowadziła się od niego, zabierając ze sobą
małoletnią I. S.. Koszty utrzymania małoletniej I. S. strona powodowa oceniła na kwotę 1800 zł miesięcznie. Z uwagi
na to, że pozwany zaprzestał dobrowolnego łożenia na utrzymanie córki, strona powodowa wniosła o zasądzenie na
rzecz I. S. alimentów.
W odpowiedzi na pozew M. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zarzucił, że podany w pozwie koszt
utrzymania małoletniej I. S. jest znacznie zawyżony. Ponadto stwierdził, że na bieżąco przekazuje matce małoletniej
I. S. środki na utrzymanie córki.
Na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015 r. pełnomocnik pozwanego M. S. oświadczył, że M. S. uznaje powództwo na
kwotę 700 zł miesięcznie, poczynając od 1 sierpnia 2015 r.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
I. S. urodziła się (...) Jest córką M. S. i D. P..
Dowód: odpis zupełny aktu urodzenia k. 6
wydruki PESEL k. 21-26
zeznania D. P. k. 28
Na skutek pogorszenia się wzajemnych relacji D. P. w dniu 24 lipca 2015 r. wyprowadziła się z mieszkania
zajmowanego wspólnie z M. S.. Obecnie wynajmuje dwupokojowe mieszkanie (powierzchnia 48 m2), w którym
mieszka razem z córką I. S.. D. P. zobowiązana jest uiszczać miesięczny czynsz w kwocie 1300 zł, a także pokrywać
koszty użytkowania wynajmowanego lokalu. Wyprowadzając się od M. S., D. P. zabrała ze sobą wyposażenie i
przedmioty służące ich wspólnemu dziecku. Część tego wyposażenia została wcześniej przez nią zakupiona
.
Dowód: umowa najmu k. 7-8
zeznania D. P. k. 28
W dniu 3 sierpnia 2015 r. M. S. wpłacił na rachunek D. P. kwotę 600 zł tytułem świadczenia alimentacyjnego na I. S..
Wcześniej, kiedy jeszcze wspólnie zamieszkiwał z D. P., wpłacał jej miesięcznie kwotę 1600 zł „na życie”.
Dowód: historia rachunku k. 31-33
D. P., lat 31, posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne. Jest zatrudniona na stanowisku sekretarki, za
wynagrodzeniem 2000 zł brutto, na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do 4 kwietnia 2020 r.
Dowód: zaświadczenie pracodawcy k. 9
zeznania D. P. k. 28
M. S., lat 43, posiada wykształcenie wyższe pedagogiczne. Uzyskuje emeryturę uzyskaną za pracę w Straży Granicznej
w kwocie 4124,70 zł netto. Odchodząc w marcu 2015 r. na emeryturę otrzymał odprawę w wysokości 40 000
zł. Mieszka sam i nie posiada na utrzymaniu innych dzieci, poza małoletnią I. S.. Na swoje utrzymanie wydaje
miesięcznie: 460 zł – czynsz, 75 zł – prąd, 60 zł – opłata za telewizję, 600 zł – pożywienie, 150 zł – środki czystości,
10 zł – leki. Ponadto spłaca kredyt z tytułu zakupu telewizora za 3000 zł.
Dowód: wydruk z rachunku bankowego k. 36
zeznania M. S. k. 28-29
M. S. oraz D. P. zaciągnęli wspólnie kredyt na zakup we współwłasności działki rolnej w B.. Obecna kwota pozostała
do spłaty wynosi ok. 40 000 zł, przy miesięcznej racie spłaty kredytu 450 zł. Spłatą kredytu zajmuje się M. S..
Dowód: zeznania M. S. k. 28-29
historia rachunku k. 31-33
M. S. zależy na córce i dwa razy w tygodniu, za zgodą matki, zabiera ją do siebie.
Dowód: zeznania M. S. k. 28-29
zeznania D. P. k. 28
D. P. na utrzymanie córki ponosi ,jak podała , koszty miesięczne: 250 zł za przedszkole + 65 zł za zajęcia dodatkowe,
400 zł – jedzenie, 150 zł – ubrania, 100 zł – środki czystości. Ponadto ponosi koszty związane z zakupem zabawek
i leków.
Dowód: zeznania D. P. k. 28
Sąd przyjął ,że usprawiedliwione potrzeby , 4-letniej powódki wynoszą około 1500 zł. miesięcznie. a nie 1800 zł
miesięcznie jak podała matka powódki .Składa się na to bowiem połowa opłaty za wynajem mieszkania 650 zł.,,315 zł
za przedszkole ,jedzenie 400 zł i pozostałe opłaty.Udział pozwanego w utrzymaniu dziecka powinien wynosić 1000 zł.
miesięcznie. a matki 500 zł. albowiem osobiście opiekuje się ona córka i ją wychowuje ( art. 135 §2 krio ).
Między stronami toczyło się już postępowanie o zasądzenie od M. S. alimentów na rzecz I. S.. Reprezentująca I. S., D.
P. zdecydowała się wówczas cofnąć pozew, z uwagi na pogodzenie się z M. S.. Na skutek skutecznego cofnięcia pozwu,
postępowanie prawomocnie umorzono.
Dowód: postanowienie w sprawie VIII RC 259/12 k. 20
Sąd zważył co następuje:
Powództwo małoletniej I. S. o zasądzenie alimentów od jej ojca M. S. okazało się częściowo zasadne.
Legitymacja D. P. do reprezentowania małoletniej córki wynikała z art. 66 kpc i art. 98 § 1 krio.
Podstawę prawną roszczenia powódki stanowił art. 133 § 1 krio zgodnie, z którym rodzice obowiązani są do świadczeń
alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z
majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych
zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego
(art. 135 § 1 krio), przy czym wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie
utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych
staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych
zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art.
135 § 2 krio).
Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza art. 96 § 1 krio, stosownie do którego
rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla
dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Konkretyzując, rodzice są obowiązani zapewnić dziecku środki
zarówno do zaspokojenia jego potrzeb fizycznych, takich jak wyżywienia, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej,
leczenie, jak i środki wychowania i wykształcenia, czy zapewnienia rozrywki i wypoczynku.
Powszechnie przyjmuje się, że usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny uwzględniać takie kryteria jak wiek,
miejsce pobytu dziecka, czy jego środowiska, w powiązaniu z możliwościami zarobkowymi i sytuacją majątkową
zobowiązanych rodziców. Tym samym skoro poziom i jakość realizacji potrzeb dziecka zależą od możliwości
zarobkowych i majątkowych rodziców, to zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być ustalony w
ten sposób, aby stopa życiowa dziecka była na takim samym poziomie jak stopa życiowa rodziców (wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 10 października 1969 r. III CRN 350/69; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1985 r. III CRN
341/84). Podkreślenia wymaga także, że zgodnie z treścią art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych odnosi się
nie tyle do aktualnych zarobków zobowiązanego, co jego możliwości zarobkowych. Dlatego też, przy ustalaniu zakresu
obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę sytuację, gdyby zobowiązany w sposób właściwy wykorzystywał
swoje siły i umiejętności w celu uzyskania zarobku.
W rozpatrywanej sprawie powódka od 24 lipca 2015 r. mieszka wraz z matką w wynajmowanym mieszkaniu, przy czym
przez 2 dni w tygodniu przebywa u ojca. Pozwany jako ojciec, nie kwestionował swojego obowiązku alimentacyjnego
względem córki, a jedynie podnosił, że żądana kwota alimentów jest zbyt wysoka. Z zebranego materiału dowodowego
wynika, że pozwany osiąga miesięczny dochód na względnie wysokim poziomie (4124,70 zł netto), przy czym jego
zobowiązania z tytułu spłaty kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości oraz na zakup telewizora odpowiadają
zaledwie ok. 10% osiąganego dochodu. Co także jest istotne, pozwany mieszka sam i nie ma nikogo na utrzymaniu,
a nadto zadeklarował, że gdy ureguluje wszystkie sprawy, to spróbuje znaleźć nową pracę. Z powyższego wynika,
że pozwany posiada środki i możliwości, które pozwalają mu żyć na stosunkowo wysokim poziomie, co oznacza, że
swojemu jedynemu dziecku powinien zapewnić standard życia na takim samym poziomie. Mimo to sąd doszedł do
wniosku, że żądana w pozwie kwota jest zbyt wysoka w stosunku do uzasadnionych potrzeb uprawnionej I. S.. Po
pierwsze trzeba zauważyć, że także pozwany bierze udział w wychowaniu córki, co przejawia się przede wszystkim w
tym, że na 2 dni w tygodniu zabiera ją do siebie i w tym czasie ponosi koszty związane z bieżące potrzebami córki.
Ponadto przedstawione przez matkę uprawnionej wyliczenie ponoszonych wydatków zdaniem sądu jest częściowo
niezasadne. Matka może wydać na 4 letnie dziecko tyle środków na ile ją i ojca stać..
Mając na uwadze powyższe rozważania, sąd doszedł do wniosku, że zakres obowiązków alimentacyjnych pozwanego,
z uwzględnieniem uzasadnionych potrzeb uprawnionej z jednej strony, oraz możliwości zarobkowych i sytuacji
majątkowej pozwanego, a także jego udziału w wychowaniu dziecka z drugiej strony, odpowiadać powinien kwocie
1000 zł miesięcznie. Kwota ta powinna pokryć koszty wychowania dziecka, z uwzględnieniem tego, że niezależnie od
zasądzonej kwoty, pozwany bierze udział w wychowaniu dziecka i ponosi w tym zakresie koszty.
Alimenty w wyżej wskazanej kwocie sąd zasądził ustalając, że są one płatne począwszy od dnia 23 lipca 2015 r. (data
wniesienia pozwu), co miesiąc, płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia
płatności którejkolwiek z rat .W pozostałej części sąd powództwo oddalił.
Stosownie do art. 333 § 1 pkt 1 kpc sąd z urzędu nadał rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi co do
zasądzonych alimentów, z uwagi na to, że alimenty te obejmowały raty płatne po dniu wniesienia powództwa.
Przyjmując wartość zasądzonych alimentów do wartości dochodzonych alimentów stwierdzić należało, że strona
powodowa wygrała proces w stosunku 2/3. W takiej proporcji sąd na podstawie art. 100 kpc zasądził od pozwanego
na rzecz powódki kwotę 1600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (koszty zastępstwa zostały ustalone
na kwotę 2400 zł stosownie do § 6 pkt 5 w zw. z § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat
za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu (Dz. U., Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Jednocześnie na podstawie art. 102 kpc sąd uznając, że zachodzi w sprawie
szczególnie uzasadniony przypadek odstąpił od obciążenia powódki zwrotem kosztów zastępstwa procesowego
pozwanego. Powódka jest córka pozwanego i zasądzenie od niej kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez
pozwanego byłoby sprzeczne z wydanym orzeczeniem, które uwzględniło w większej części dochodzone roszczenie
alimentacyjne, a tym samym zasądzenie kosztów utrudniałoby osiągnięcie celu zapadłego orzeczenia, co byłoby
sprzeczne z dobrem dziecka.
Z uwagi na to, że powódka nie miała obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu, a wydatek ten tymczasowo poniósł Skarb
Państwa (art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), sąd nakazał pobrać od pozwanego
kwotę 180 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu. Wartość opłaty od pozwu została ustalona na podstawie art. 22
kpc. albowiem pozwany uznał powództwo na kwotę 700 zł ( 300 x 12 x 5 % ).
ZARZĄDZENIE
1.odnotować,
2.odpis pełnomocnik powódki
3.za 21 dni lub z apelacją