Wprowadzenie do programowania w języku Turbo Pascal

Wprowadzenie
do programowania
w języku Turbo Pascal
Język programowania

Sztucznie stworzony język, używany przez
programistów do wydawania rozkazów
(poleceń) komputerowi. Są w nim pisane
wszystkie programy komputerowe. Za
pomocą poleceń języka programowania
tworzymy tzw. kod źródłowy programu.
Rozróżniamy dwa podstawowe
rodzaje języków programowania:
Język programowania
niskiego poziomu,
 Język programowania
wysokiego poziomu

Język programowania niskiego
poziomu, nazywany także asemblerem język programowania, w którym stosuje
się elementarne instrukcje
mikroprocesora. Jedno polecenie języka
jest jednym rozkazem dla
mikroprocesora. Za pomocą języka tego
typu programujemy w kodzie
maszynowym.
Język programowania wysokiego
poziomu - język programowania, w
którym za pomocą jednego polecenia
możemy wykonać kilka, czy kilkadziesiąt
rozkazów procesora. Jednak w tym
przypadku polecenia języka są
niezrozumiałe dla procesora. Stąd też
program tworzony za jego pomocą musi
zostać przetworzony na kod maszynowy.
Do tego celu służą specjalne programy
nazwane translatorami. Mogą nimi być
kompilator lub interpreter.

Kompilator –
specjalny program
przetwarzający
polecenia języka
wysokiego poziomu
na kod maszynowy
zrozumiały przez
procesor. Tłumaczenie
kodu źródłowego na
kod maszynowy
następuje przed
uruchomieniem
programu.

Interpreter –
specjalny program
przetwarzający
polecenia języka
wysokiego poziomu
na kod maszynowy
zrozumiały przez
procesor. Tłumaczenie
kolejnych poleceń
odbywa się w miarę
jego wykonywania.
Budowa programu w języku
Turbo Pascal







PROGRAM (nazwa programu)
USES (lista używanych modułów)
VAR (lista deklarowanych zmiennych)
CONST (lista deklarowanych stałych)
BEGIN
(treść programu)
END.
Typy zmiennych:
 BYTE – elementami tego typu są liczby całkowite
należące do przedziału od 0 do 255.
 WORD – zawiera liczby całkowite od 0 do 65535.
 INTEGER – zawiera liczby całkowite z przedziału
od -32768 do 32767 (-max.int max.int)
 REAL – dowolna liczba rzeczywista z zakresu
zależnego od komputera.
 CHAR – elementami tego typu są znaki należące do
kodu ASCII.
 STRING – elementami są łańcuchy znakowe o
długości do 255 znaków.
 BOOLEAN – składa się on z dwóch wartości False
i True
Instrukcja wejścia
READ (nazwa wczytywanej zmiennej)
np.
READ (x);
READ (a,b,c);
READLN (a,b,c);
Instrukcja wyjścia
WRITE (nazwa wypisywanej zmiennej);
np.
WRITE (‘To ja Twój komputer’);
WRITE (a+b);
WRITE (‘Wynik dodawania ‘,a+b);
WRITELN (‘Wypisanie komunikatu i
przeniesienie kursora do nowej linii’);
Instrukcja przypisania
Stosując instrukcję przypisania używamy
specjalnego symbolu := np.
x:=5;
wynik:=y*4;
suma:=a+b+c;
napis:=‘Ja jestem Twój komputer, a Ty
jesteś ‘ + imie;
Program kwadrat;
uses crt;
var x, kwadrat:integer;
begin
writeln (‘Podaj liczbę’);
readln (x);
kwadrat:=x*x;
write (x, ‘ podniesione do kwadratu to ‘, kwadrat);
repeat until keypressed;
end.