projekt zarządzania infrastrukturą kolejową

PROJEKT ZARZĄDZANIA INFRASTRUKTURĄ
KOLEJOWĄ
Zwiększenie wydajności metra oraz zadowolenia pasażerów dzięki zastosowaniu GIS-u i systemu
zarządzania zasobami w projekcie modernizacji metra w Londynie.
Londyńskie metro, obchodzące w styczniu 2013 swoje 150 urodziny jest najstarszą na świecie siecią
podziemnej kolei pasażerskiej. Jest także jedną z największych i najbardziej obleganych – przewożąc
ponad miliard pasażerów rocznie i stanowiąc ważny element londyńskiej sieci transportowej.
Jednak wraz z wiekiem pojawiają się także wyzwania. Starzejąca się i niedoinwestowana
infrastruktura w połączeniu z rosnącą liczbą pasażerów wymuszają zmiany w systemie. Jak można
przeczytać na stronie internetowej Metra „W celu przezwyciężenia wieloletniego niedoinwestowania
[Londyńskie Metro] rozpoczęło program wielkich inwestycji w celu zwiększenia zdolności
przewozowej i nadążania za rosnącym popytem na usługi.”
Celem sprostania wymaganiom należy podjąć decyzje w co zainwestować, zarówno pod względem
utrzymywania infrastruktury, jak i odnowienia zasobów. Rozwijanie kolei podziemnej jest znacząco
droższe, niż budowa kolei naziemnej, a zatem należy zapewnić jak najlepszą kondycję zasobów metra
i ich wykorzystanie, co przekłada się bezpośrednio na zwiększanie zdolności przewozowej sieci.
Spółka odpowiedzialna za metro (Tube Lines), wchodząca w skład londyńskiej sieci transportowej,
jest odpowiedzialna za program modernizacji wart 5.4 miliarda funtów, obejmujący trzy kluczowe
linie metra. Biorąc pod uwagę wielkość i złożoność systemu metra, konieczne było dokładne
poznanie jego wydajności w celu ustalenia priorytetów i działań inwestycyjnych. Technologia GIS,
dostarczona przez Intergraph została zastosowana w programie modernizacyjnym, którego celem
było usprawnienie usług transportowych w obszarach, które mają wpływ na liczbę pasażerów
korzystających z metra.
Ideą zastosowania GIS-u było umożliwienie inżynierom wizualizacji i analizy stanu zasobów i ich
wydajności na przestrzeni całej sieci. Dzięki temu możliwe stało się skierowanie działań
utrzymaniowych i głównych inwestycji na obszary, na których przyczynią się do osiągnięcia
największych usprawnień w zakresie stanu zasobów, wykluczeniu usterek, opóźnień, a także lepszej
wydajności i satysfakcji klientów.
Główne cele w zakresie funkcjonowania metra koncentrowały się wokół:


lepszej kondycji i niezawodności zasobów – co skutkuje mniejszą liczbą awarii i opóźnień. Są
to kluczowe czynniki, potencjalnie generujące większy przepływ ludzi w metrze i większe
zadowolenie z usług, a tym samym powoduje większą skłonność pasażerów do korzystania z
transportu publicznego.
wydajności – która ma na celu przewożenie większej ilości ludzi. Pociągi mogą jechać szybciej
i znajdować się w mniejszej odległości od siebie po bezpiecznych i dobrze utrzymywanych

torach. Kwestia bezpiecznego transportu jest także istotnym aspektem, który nie może
zostać pominięty podczas usprawniania wydajności.
atmosfery – która definiuje jakość przeżyć pasażerów podczas korzystania z usług metra – im
są lepsze, tym chętniej będą oni podróżować podziemną kolejką, co powoduje zwiększenie
wykorzystania transportu publicznego i daje szansę na przekonanie ludzi do zrezygnowania z
przemieszczania się samochodem na rzecz metra.
Podstawę projektu stanowi pełen rejestr zasobów posiadanych przez spółkę Tube Lines: każdy
element torów, podzespoły kolejek, a także sygnalizacja i architektura na trzech liniach (Jubilee Line,
Northern Line i Piccadilly Line) oraz pozostałe zasoby ze 100 utrzymywanych stacji. Do jego
opracowania wybrano rozwiązanie do zarządzania zasobami od IBM – Maximo, zaś rejestr zasobów
został połączony z GIS-owym programem Intergraph-u – GeoMediami w celu wsparcia rejestrowania,
wizualizowania i analizy rekordów. W wyniku tej integracji, menedżerowie Tube Lines uzyskali dostęp
do geograficznego katalogu zasobów metra, co daje im wgląd w aktualny stan prac w czasie
rzeczywistym. Umożliwia to zarządzanie awariami i doraźne reagowanie, a ponadto pozwala na
szybką identyfikację (liniowo i przestrzennie) obszarów i zasobów będących w złym stanie.
Co więcej, zależności pomiędzy działaniem i wydajnością zasobów są lepiej rozumiane. Prowadzi to
do efektywniejszego planowania prac inżynieryjnych za pomocą wizualizacji zasobów w danym
obszarze i adresuje kolejne zadania mające naprawić wszystkie zidentyfikowane tam problemy. Dane
środowiskowe pozwalają także na zarządzanie wpływem otoczenia i ograniczeniami naturalnymi.
Autor: Intergraph