Przydatność badań termowizyjnych w diagnostyce, czyli Zobaczyć
Transkrypt
Przydatność badań termowizyjnych w diagnostyce, czyli Zobaczyć
Budownictwo Przemysłowe 2008 Technika i Technologia Przydatność badań termowizyjnych w diagnostyce, czyli Zobaczyć niewidoczne Każda konstrukcja budowlana, a w szczególności prezentowany dla przykładu komin przemysłowy, musi być poddawana okresowym przeglądom lub ocenie stanu technicznego. Ze względu na specyfikę konstrukcyjną, znaczne wysokości, znaczenie dla procesów produkcyjnych oraz narażenie na szereg czynników atmosferycznych, termicznych i chemicznych, obiekty te powinny być pod szczególnym nadzorem ze strony służb technicznych użytkownika. Każda awaria wymuszająca wyłączenie komina z eksploatacji, pociąga za sobą ogromne starty finansowe związane z przerwą w produkcji np. energii elektrycznej lub zatrzymanie procesów technologicznych. Bardzo ważnym jest zatem, aby po pierwsze, utrzymywać obiekt w należytym stanie technicznym (jak wymaga tego prawo budowlane), a po drugie, w prawidłowy i skuteczny sposób diagnozować aktualny stan techniczny. O ile w przypadku komina, stan trzonu żelbetowego można ocenić od zewnątrz nawet bez wyłączania go z ruchu, stan ceramiki przewodu spalin określić w ramach rewizji wewnętrznej, to już wiarygodna ocena izolacji termicznej zamkniętej pomiędzy nimi przestrzeni nastręcza wielu trudności i często nie jest jednoznaczna. Z powyższych względów niniejsze opracowanie traktuje o metodzie dającej większe możliwości i zwiększenie dokładności w ocenie stanu obiektów – przydatności badań termowizyjnych w diagnostyce (na przykładzie żelbetowych kominów energetycznych). Krótka charakterystyka budowy kominów Trzon nośny Większość kominów przemysłowych zbudowanych w okresie od końca lat 60. do 80., wykonywanych było jako konstrukcje żelbetowe o przekroju kołowym, zbieżne, wznoszone metodą deskowań przestawnych (nieliczne metodą „ślizgową”). Tak wykonywane konstrukcje nośne posiadały wiele wad, w szczególności wykonawczych, podyktowanych niską kulturą techniczną robót, niedostatkami w zaopatrzeniu w materiały odpowiedniej jakości oraz słabości technologii wznoszenia. Istotny wpływ na ograniczenie trwałości tego elementu budowli miały szczeliny i niedobetonowania w miejscach „szwów roboczych” oraz raki. Przez te miejsca, jak również różnego rodzaju rysy i pęknięcia tworzące nieciągłości trzonu, przenikają od zewnątrz czynniki korozyjne zawarte w spalinach. zwłaszcza po wielu latach oddziaływania spalin nieodsiarczonych. Oprócz tego wykładzina z wyrobów ceramicznych zwykłych nie jest gazoszczelna, co prowadzi do narażenia izolacji i trzonu na oddziaływanie kwaśnego kondensatu spalin. Izolacja termiczna Jako izolacje stosowano przeważnie wełnę żużlową – układaną w płytach lub luzem. Materiał ten był stosunkowo nietrwały, ulegający często ubiciu i rozpadowi pod wpływem przenikających przez nieszczelności w wykładzinie gazów spalinowych. Problemy zachowania izolacji termicznej Izolacja termiczna większości kominów żelbetowych z wykładziną przyścienną wykonywana była z wełny żużlowej (sporadycznie z wełny mineralnej lub szkła piankowego). Brak wykształcenia sięgaczy oraz stopniowa destrukcja materiału izolacyjnego bardzo często powoduje jego obsuwanie i w konsekwencji niejednorodność na całej powierzchni. Nad wspornikami podwykładzinowymi izolacja jest wyraźnie ubita, często zdegradowana od narażenia na kontakt z kondensatem spalin, zaś w górnej części poszczególnych bębnów mogą występować pustki powietrzne. Takie zjawiska wpływają na niejednorodne parametry izolacyjne komina w różnych jego partiach. Lokalne pogorszenie izolacyjności przegrody jest niepożądane dla trwałości komi- Przewód spalin Od wnętrza, co około 10–20 m, wykształcano wsporniki podwykładzinowe, na których murowano, z cegły kominówki (odmiana klinkieru) lub wręcz z cegły zwykłej, segmenty przewodu spalin. Poszczególne „bębny” wykładziny łączyły się na zakład, zaś w powstałe dylatacje wciskano sznur azbestowy. Stosowanie zamiast kwasoodpornych wyrobów glinokrzemianowych cegły zwykłej lub klinkierowej murowanej na zaprawie cementowo-wapiennej w pełni eliminuje możliwość pracy w warunkach wilgotnych i o obniżonej temperaturze. Mur wykonany z takich materiałów ulega przyspieszonej korozji, B U D O W N I C T W O P R Z E M Y S Ł O W E 2 0 0 8 79