Kazimierz Maurer - "Ło chorym dziadku i kaminnym gorcku"

Kazimierz Maurer - "Ło chorym dziadku i kaminnym gorcku"

Kazimierz
Maurer
Ło chorym dziadku i kaminnym gorcku
Wiela sie na świecie pozminiało. I robota inso, i zwycaje. A i jodło nie
takie, jak kiejś bywało. Niewiela juz dzisiej gospodyń na wsi rozpocyno
dziń kisunym borscym z zimniokamy w łobirkach. A u moi babki, a i u
matki tak bywało. Rano wstowała, poliła łogiń pod blachom, napłukała
sagan zimnioków, wstawiła. Na drugom dziurę wodę na borsc i sła krowy
doić. Chłopy w tyn cas łobrzundzali chudobe. Matka w tyn cas przysła,
zimnioki dogotowała, wode borscym zaloła, trochę mlikim i troche
łokrasom łomaściła. Wysypała zimnioki na stół, każdy sobie nabieroł i z
borscym łomiatoł, az sie usy trzynsły. A na łobiod cynsto gynsto bywały
prazuchy albo kluchy z tartych zimnioków z łokrasom. Kiejś, pamintom,
przyślimy z dziadkiem z pola narobione takie, ze ledwie nos nogi niesły.
A tu patrzymy kluchy na łobiod. Łod razu my poweselili. A juz najbarzy
dziadek, bo tyngo te kluchy lubioł. No bo tyz to było jodło, a jesce sagan
podcosu do tygo. Jak my sie przysiedli, a kluchy śtywne jak rzymiń,
ślizgie jak piskurze. Ino łape skrzywis, gymbe rozdziwis, i posła, i posła.
Najedlimy sie tak mozno powiedzić do rozpynku. A ze gorunc na
dworze był piekielny dziadek powiado, łodsapnimy ździebko w przypołnie.
Ano wyciunglim sie na sianie i chrapnylim se, kiej borsuki. Ale niedługo sie
budze a dziadek stynko, a krynci sie a wirci. Ale me rznie, powiado, ale
me rznie. Zawołołem matke, bo to babki juz nie było na świecie. Matka
powiado, ni ma insy rady i pyńdź po babke Ambrozke na przepusty. Una
z bolinim brzucha nojlepi se poradzi. No to jo w te pyndy. Ano
przylecielim z Ambrozkom a tu juz dziadka tak donoglo, ze siano z pod siebie
rwie. Kozała dziadka wysmarować śprytym. Ale gdzie ta, nie pumogo.
Dziadek już nie stynko, ale incy. Tedy kozała dziadka zaniś do izby i
powiado, nic ino trza postowić bańki. Ale znowy zmartwienie. Na cołki wsi
ni ma baniek. Co tu robić. A tu dziadek incy, ze słuchać ni mozno. Ale
stojoł na piecu taki gliniony gorcek łod kisynio borscu, tak moze litrowyUna niewiela myślący łabas tyn gorcek i przystawiła na brzuch.
Tero dopiro zrobiła sie sudoma i gumora. Jo patrze, a dziadkowi mało nie
cołki brzuch do tego gorcka wciungnyło. Tero dopiro dziadek wrzescy
wniebogłosy. Ambrozka z matkom w nogi. Jo tu nie wiem co robić a tyz
nie mogę strowić tego krzyku, bo dziadka tyngo kochołym. Ale patrzę —
połka łod tłucynio zimnioków. Niewiela myślący łabas te połke i jak polne
w tyn gorcek. Łozlecioł sie w kawołecki. No a dziadkowi przesło. Ino
borscu my na drugi dziń nie jedli.
»