Jim Jarmusch „Noc na Ziemi” Film Jarmuscha składa się z pięciu

Jim Jarmusch „Noc na Ziemi”
Film Jarmuscha składa się z pięciu nowel. Łączy je wspólny czas
(pewna zimowa noc) oraz miejsce wydarzeń – taksówki w różnych
metropoliach świata. Zwykły kurs taryfy staje się pretekstem do
zaprezentowania zarówno kierowców, jak i ich pasażerów. Obserwujemy
bardzo różne mentalności oraz ciekawe relacje między osobami jadącymi
samochodem.
W Los Angeles kierowcą taksówki jest młoda dziewczyna:
zachowuje się w sposób nieokrzesany, nieustannie nerwowo pali
papierosy. Na lotnisku zabiera ona dystyngowaną kobietę, która zajmuje
się obsadzaniem ról filmowych. Właśnie potrzebuje nowej aktorki o
„nerwach spadochroniarza”. Proponuje rolę dziewczynie, ale ta
zdecydowanie odmawia: ma poukładane życie i pragnie w przyszłości
zostać mechanikiem samochodowym. Jej wizja szczęścia odbiega od
marzeń wielu jej rówieśniczek – nie pragnie sławy ani wielkich pieniędzy.
Do Nowego Jorku z Niemiec Wschodnich
wyemigrował kolejny bohater filmu – Helmut. Został
taksówkarzem, ale nawet nie umie dobrze jeździć
samochodem. Trafia mu się kurs do czarnej dzielnicy. Pasażer
śmieje się z imienia europejskiego przybysza – kojarzy mu się
ono z hełmem na głowie, ale sam też ma śmieszne imię –
Yoyo. Nie mogąc patrzeć, że Helmut źle jeździ, zamienia się z
nim miejscami i siada za kierownicą. Po drodze siłą zabiera
swoją szwagierkę i cały czas się z nią kłóci, nie szczędząc różnego rodzaju wyzwisk. Helmut
przygląda się miastu i relacjom między swoimi pasażerami. Jest nimi zachwycony – przybył
przecież zza „żelaznej kurtyny” do „wielkiego świata”.
Paryska noc to okazja do refleksji na temat kalectwa w życiu
człowieka. Do taksówki przybysza z Wybrzeża Kości Słoniowej
wsiada niewidoma kobieta. Doskonale wie, gdzie się znajduje i
świetnie sobie radzi – zorientowała się, że jest wieziona inną trasą niż
sobie życzyła. Budzi ona ciekawość kierowcy, który pyta m. in. o
brak czarnych okularów zasłaniających oczy. Gdy kobieta wysiadła,
bohater tak był przejęty, że spowodował wypadek. Po raz kolejny już
usłyszał, że jeździ, jakby był ślepy.
Najbardziej zabawna jest noc w Rzymie. Włoski taksówkarz
jest bardzo nadpobudliwy – ciągle coś mówi do siebie i jeździ po
jednokierunkowych ulicach pod prąd. Jego pasażerem będzie bardzo
spokojny ksiądz. Taksówkarz, korzystając z okazji, postanawia się
wyspowiadać. Jednak jego opowieści mają tragiczny finał.
Mroźne Helsinki są dosyć
smutne. Mika zabiera trzech
pijanych pasażerów, z których jeden stracił pracę, samochód, a
nawet goniła go żona z nożem w rękach. Wydawać by się mogło,
że nic gorszego człowiekowi nie może się zdarzyć. Opowieść
Miki jest jednak bardziej przejmująca i robi ogromne wrażenie na
pasażerach.
Ulice ciemnych i wyludnionych miast dały możliwość stworzenia nastroju zadumy nad
ludzkimi losami. Opowieści umieszczone są w konkretnych realiach, ale w gruncie rzeczy mają
charakter uniwersalny i mogłyby wydarzyć się wszędzie. Możemy też z bliska przyjrzeć się wielu
stereotypom na temat rasizmu, szczęścia, wiary czy kalectwa i je zdemaskować, dostrzec ich
nieprawdziwość. Spotkania w taksówce pozwoliły nam i bohaterom inaczej spojrzeć na świat.