sierpień - Parafia w Bierzgłowie

Głos
Parafii
NR 8 (12 8)  ROK XI  SI ERPI EŃ 2 013 BIERZGŁOWO
P A RA F I A P W . W N I E BO W Z I Ę CI A N A JŚ W I Ę TS Z E J M A RY I P A N N Y
Dokąd idziecie, pielgrzymi?
Panie mój! Gdybyś mi na dzień dał skrzydła anioła,
to bym wzbił się wysoko, żeby zobaczyć całą Polskę.
W tych dniach, ze wszystkich stron idą polskimi drogami pielgrzymi.
Dokąd idziecie pielgrzymi?
- Na Jasną Górę.
Po co tam idziecie pieszo?
- Bo tam jest skrawek Polski, która zawsze była wolna.
Do kogo idziecie?
- Do Królowej!
Z czym idziecie?
- Z tobołkami.
Czego się tam spodziewacie?
- Spojrzeć w oczy Matki.
Czego jeszcze?
- Przekroczyć Bramę Nadziei.
- Zobaczyć stamtąd Polskę i świat.
Widać stamtąd daleko?
- Bardzo daleko!
Co widać?
- Widać wiosnę Kościoła. - Widać lato urodzajne.
- Ludzi radosnych. - Słychać chwałę Bożą!
Pielgrzymi, zatrzymajcie się chwilę. Oddam skrzydła aniołom.
Pójdę z wami boso. Na ranne Godzinki chcę zdążyć.
Na Górce Przeprośnej was ucałować. Chlebem pielgrzymim się podzielić.
Mój tobołek wziąć na plecy. Zostawić go przed wałami. Wrócić wolny!
Pielgrzymi, przynieście i nam na doliny trochę nadziei z Jasnej Góry.
/Ks. Tymoteusz/
– SIERPNIOWE KALENDARIUM –
1 sierpnia
2 sierpnia
3 sierpnia
4 sierpnia
5 sierpnia
6 sierpnia
7 sierpnia
9 sierpnia
10 sierpnia
11 sierpnia
13 sierpnia
14 sierpnia
15 sierpnia
16 sierpnia
18 sierpnia
22 sierpnia
24 sierpnia
25 sierpnia
26 sierpnia
27 sierpnia
28 sierpnia
29 sierpnia
31 sierpnia
69. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego – Druga wycieczka
wakacyjna dla dzieci do Solca Kujawskiego do Aquaparku i parku
dizonaurów
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Anielskiej – Pierwszy
piątek miesiąca – Ks. proboszcz odwiedza chorych w naszej parafii
Poświęcenie placu pod budowę nowego kościoła (godz. 17.00) –
Parafia przyjmuje w szkole w Łubiance pielgrzymów Pieszej
Pielgrzymki na Jasną Górę diecezji pelplińskiej
XVIII Niedziela Zwykła – Wspomnienie św. Jana Maria Vianney’a,
kapłana, patrona proboszczów
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Śnieżnej
Święto Przemienienia Pańskiego – Trzecia wycieczka wakacyjna
dla dzieci do Karbówka
Wspomnienie bł. Edmunda Bojanowskiego
Wspomnienie św. Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein),
dziewicy i męczennicy, patronki Europy
Wspomnienie św. Wawrzyńca, diakona i męczennika, patrona GOPR
XIX Niedziela Zwykła
Najświętszej Maryi Panny Kalwaryjskiej
Wspomnienie św. Maksymiliana Marii Kolbego, męczennika, patrona
trudnych czasów
Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – Odpust
parafialny – Święto Wojska Polskiego
Wspomnienie św. Rocha, patrona ogrodników i rolników, opiekuna
zwierząt domowych
XX Niedziela Zwykła
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej
Wspomnienie św. Bartłomieja Apostoła
XXI Niedziela Zwykła
Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej
Wspomnienie św. Moniki, matki św. Augustyna, patronki matek,
wdów, kobiet zamężnych przeżywających kłopoty małżeńskie
Wspomnienie św. Augustyna z Hippony, biskupa i doktora Kościoła
Wspomnienie męczeństwa św. Jana Chrzciciela
Ostatni dzień wakacji – Dzień Solidarności i Wolności – Wspomnienie
św. Rajmunda z Nonnat, kardynała – Imieniny proboszcza
Elżbieta Giersz
-2–
– Z ŻYCIA PARAFII –
STAŁY LEKTOR W PARAFII
30 czerwca br. w toruńskiej katedrze ks. bp Józef Szamocki udzielił posługi
stałego lektora 31 mężczyznom. To pierwsze i niecodzienne wydarzenie w naszej
diecezji. Cieszy nas ono szczególnie, gdyż w tym gronie znalazł się nasz parafianin
p. Hieronim Iwicki.
Stały lektor ustanowiony jest przede wszystkim do wykonywania czytań
z Pisma Świętego, z wyjątkiem Ewangelii. Może także podawać intencje modlitwy
powszechnej, a gdy nie ma psałterzysty – wykonywać psalm między czytaniami.
Jeśli istnieje taka potrzeba upoważniony jest także do przygotowywania i podawania
wyjaśnienia lub komentarzy do poszczególnych momentów w liturgii. Oprócz
tego może także pomagać w przygotowaniu wiernych do przyjęcia sakramentów.
JEST DECYZJA – TELEWIZJA TRWAM NA MULTIPLEKSIE
Na początku lipca br. Krajowa Rada Radiofonii Telewizji ogłosiła, że koncesja
na miejsce na cyfrowym multipleksie dla Telewizji Trwam została przyznana. Niemal
dwuletnia batalia o Telewizję Trwam uświadomiła Polakom, że tak jak w PRL
katolicy w rozproszeniu niezorganizowani, nie wiele znaczą. Że tak jak w PRL
z ich opiniami państwo nie liczy się. Że należne prawa należy każdego dnia
zdobywać wręcz heroiczną postawą. Gdyż państwo reaguje tylko na konsekwentne
i zdecydowane działania obywateli, świadomych i dramatycznie domagających się
swoich praw. Tak jak w PRL – żądania te muszą być zbiorowe, spektakularne,
niepozostawiające wątpliwości. Tak jak w PRL – muszą mieć charakter stały
i immanentny. Każdemu działaniu towarzyszyć musi przygotowanie merytoryczne,
połączone ze stałym przekazem medialnym o skali działań i środków towarzyszących
walce. I tak w praktyce było. Okazało się, że batalia o multipleks dla Telewizji Trwam
przekształciła się w szkołę obywatelskiego działania, szkołę zdobywania wiedzy
i świadomości swoich praw.
Co najważniejsze, zaangażowane zostały w działania całe grupy i społeczności
lokalne, które dotychczas nie zabierały publicznie głosu i milczały. Nie dawały wręcz
znaku życia i obecności. Dziś zrozumiały, że ich stanowisko i wola mają znaczenie,
są istotne. Że nie muszą się godzić – tak jak w PRL – na uznawanie ich przez władzę
za obywateli drugiej kategorii. To wielkie zwycięstwo obywatelskiego społeczeństwa
polskich parafii, wsi, gmin, miasteczek i miast.
Już od ponad dwóch dekad obserwujemy polskie przemiany ustrojowe.
Miały one upodmiotowić społeczeństwo polskie i przywrócić mu odebrane
-3–
przez komunistów państwo. Tak przynajmniej myślał każdy, choć trochę świadomy
i zaangażowany w życie swojej ojczyzny. Okazało się jednak, że to nie o to chodziło.
Dziś coraz bardziej to widać. Wskazuje na to szalenie niepokojąca recydywa
objawów blokowania wolności wypowiedzi i wprowadzanie na salony postaci,
które budowały PRL, stan wojenny, komunistyczne służby i nadzorowały system
komunistycznej cenzury.
Polacy – w ponad 90 proc. katolicy – muszą wciąż walczyć o równe
traktowanie wobec prawa, w manifestacjach, które przetaczały się przez całą Polskę
w obronie pluralizmu mediów i Telewizji Trwam, nie chodziło przecież o żadne
przywileje. Polacy instynktownie czuli, że odbiera się im ich podstawowe
prawa gwarantowane w konstytucji RP. Ich prawo do życia w prawdzie, wolności
i poszanowaniu godności ludzkiej. Prawo do informacji, wolności sumienia
i wyznania. Ta batalia przybiera nowe oblicze i nie kończy...
/artykuł ten ukazał się w miesięczniku „Moja Rodzina” nr 8 (2013)/
POŚWIĘCENIE PLACU
W sobotę 3 sierpnia o godz. 1700 serdecznie zapraszam na poświęcenie
przez JE Ks. bpa Andrzeja Suskiego, placu pod przyszły kościół w Łubiance.
Na placu zostanie postawiony krzyż misyjny o wysokości 5 metrów 70 centymetrów.
Postawiony zostanie w miejscu przyszłego prezbiterium kościoła. Bóg zapłać
stolarzowi za przygotowanie krzyża.
Poświęcenie poprzedzi Nabożeństwo Słowa oraz wspólne wyznanie
wiary, które odśpiewamy, tak jak to czynimy w czasie niedzielnych i świątecznych
Mszy św. w Roku Wiary. Plan uroczystości poświęcenia placu przedstawia się
następująco:
- Wprowadzenie do uroczystości.
- Przyjazd ks. Biskupa Andrzeja Suskiego. Pieśń: Weź w swą opiekę, Matko, Kościół
święty.
- Znak krzyża, pozdrowienie.
- Czytanie.
- Psalm.
- Słowo proboszcza i prośba o poświęcenie.
- Wyznanie wiary (śpiewane).
- Słowo i poświęcenie placu przez ks. Biskupa Andrzeja.
- Ojcze nasz (śpiewane).
- Słowo ks. dziekana Adama Ceynowy.
- Wręczenie przez Biskupa medalu Zasłużony dla Diecezji Toruńskiej fundatorowi
ziemi pod świątynię.
-4–
- Pieśń na zakończenie: Budujemy Kościół Boży (3 x).
- Zaproszenie oficjalnych gości na kawę.
MSZA ŚW. POLOWA NA PLACU
Od 11 sierpnia, w niedziele o godz. 1215, jeżeli będzie sprzyjająca pogoda,
będzie na poświęconym placu odprawiana Msza św. polowa. Modlitwą będziemy
obejmowali Parafię, rodziny, intencję budowania wspólnoty wiary wokół wielkiego
zadania, jakie czeka na nas – budowy nowego kościoła.
OBIAD DLA PIELGRZYMÓW
W sobotę 3 sierpnia br. gościć będziemy pielgrzymów z Pieszej Pielgrzymki
Diecezji Pelplińskiej. Podejmiemy ich gorącym posiłkiem w Łubiance na terenie
szkoły. Spodziewamy się ok. 450 osób. Proszę Panie i Panów o zaangażowanie
i pomoc w przyjęciu gości od 7.00 rano na dziedzińcu szkoły w Łubiance.
PODZIĘKOWANIE ZA POSŁUGĘ GOSPODYNI
Dziękuję za posługę gospodyni na plebani Marii
Wodziczko z Łubianki. Ze względu na stan zdrowia nie może
już jej kontynuować. Przez ponad pięć lat troszczyła się
o dom parafialny. Trudny i wymagający wielkiej cierpliwości
był szczególnie czas, gdy zachorowała i umierała w wieku 91 lat
poprzednia gospodyni Krystyna Szatkowska. Dzięki jej pomocy
nie musieliśmy oddawać p. Krystyny do domu opieki,
ale mogła dożyć ostatnich dni wśród swoich na plebani. Praca
gospodyni to nie tylko przygotowanie posiłków, ale również troska
o czystość domu, o ogród i obejście, często nawet i o kościół. Bóg zapłać.
Ks. Rajmund Ponczek
Proboszcz
--------------------------------------------------------------------------------------------------------Jak co roku o tej porze – latem, skutki upałów bywają bardzo
dokuczliwe nie tylko dla nas – ludzi, ale również dla naszych zwierząt. Pamiętajmy,
że są one zależne od nas i tylko my możemy uchronić je przed cierpieniem.
Dopilnujmy, aby oprócz pożywienia, zawsze miały dostęp do świeżej, schłodzonej
wody i schronienie przed słońcem.
-5–
ODPUST PARAFIALNY
W BIERZGŁOWIE
ŚWIĘTO WNIEBOWZIĘCIA
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
15 SIERPNIA
2013 ROKU
SERDECZNIE ZAPRASZAMY WSZYSTKICH
PARAFIAN I GOŚCI DO WSPÓLNEGO
ŚWIĘTOWANIA.
SUMA ODPUSTOWA TRADYCYJNIE
ODBĘDZIE SIĘ O GODZ. 12.00
PRZED KOŚCIOŁEM.
PRZEWODNICZYĆ JEJ BĘDZIE I HOMILIĘ
WYGŁOSI KS. DR MARCIN STANISZEWSKI,
WICEREKTOR WYŻSZEGO
SEMINARIUM DUCHOWNEGO
W TORUNIU.
– Z CYKLU: HISTORIE NAWRÓCEŃ –
Nawrócenie duchowego przywódcy światowego ateizmu
W 2004 roku upubliczniona została szokująca informacja, że najbardziej
znany na świecie ateista, filozof prof. Antony Flew, który w latach 50. XX wieku
był symbolem i duchowym przywódcą światowego ateizmu – uwierzył w Boga.
Publicznie wyznał swoją wiarę w Boga, podkreślając, że jest to pewność wynikająca
z najnowszych odkryć w dziedzinie biologii, chemii i fizyki. Przyznał, że odkrycie
prawdy o istnieniu Boga Stwórcy jest uwieńczeniem jego długiej intelektualnej drogi,
podczas której opierał się na faktach naukowych oraz na swoim rozumie.
Jednym z najbardziej przekonujących faktów
naukowych, które wskazują na istnienie Boga
Stwórcy, było dla A. Flewa odkrycie ludzkiego DNA.
Uzasadniał, że DNA zawiera ogromną ilość informacji, które są zapisane w informatycznym kodzie.
Informacje te można określić jako niezwykle
skomplikowane oprogramowanie lub zapis myśli.
Twierdził, że nasuwa się zatem logiczny wniosek,
iż musi istnieć jakaś Inteligencja, która ten informatyczny kod (w którym zawarte są najdrobniejsze
szczegóły ludzkiego ciała, takie jak: płeć, kolor oczu,
Antony Flew
włosów itd.) stworzyła i sprawiła, iż powstaje
konkretny, niezwykle złożony biologiczny organizm. Poznając prawdę o ludzkim
DNA, prof. Flew zrozumiał, że ateizm nie ma żadnych logicznych podstaw
i jest niczym innym jak tylko irracjonalną ślepą wiarą w przypadkowe powstanie życia
i całego wszechświata, który jest harmonijną całością i funkcjonuje zgodnie z
zasadami logiki.
Na drodze do wiary w Boga wielką inspiracją dla A. Flewa był Albert
Einstein. Cytował Einsteina mówiącego o pewności istnienia najwyższej
Inteligencji, która powołała wszechświat do istnienia i kieruje jego rozwojem:
„Jesteśmy w sytuacji dziecka, które weszło do nieogarnionej biblioteki pełnej książek
w wielu językach. Dziecko wie, że ktoś musiał je napisać. Lecz nie wie jak i nie zna
języków, w których zostały one napisane. Dziecko niejasno podejrzewa, że istnieje
tajemniczy porządek w dyspozycji tych ksiąg, ale nie wie, jaki on jest. Wydaje mi się,
że obrazuje [to] sytuację człowieka, chociażby najbardziej inteligentnego, w jakiej
on się znajduje przed Bogiem. Widzimy wszechświat cudownie zarządzany i kierowany
-7–
przez pewne prawa, ale my bardzo słabo je rozumiemy. Nasz ograniczony umysł
jest jedynie zdolny do intuicji, że istnieje tajemnicza moc, która porusza
konstelacje (…) Prawa natury objawiają istnienie Ducha nieskończenie większego
od człowieka, i przed którym my, z naszymi skromnymi zdolnościami, powinniśmy
być pokorni (…) Moja religijność polega na pokornym podziwie Ducha nieskończenie
nas przewyższającego (…) Fundamentem mojej wiary w Boga jest głębokie
i wzruszające przekonanie o obecności najwyższej racjonalnej Mocy, która objawia się
we wszechświecie”.
Bł. Jan Paweł II w encyklice „Fides et ratio” (Wiara i rozum) oraz w swoich
katechezach demaskował kłamliwą propagandę, która nieustająco próbuje narzucić
społeczeństwu przekonanie, że chrześcijańskiej wiary w Boga nie da się pogodzić
z badaniami naukowymi i rozumem, że ateizm jest znakiem postępu, natomiast ludzie
wierzący w Boga są ostoją fanatyzmu, ciemnogrodu i zabobonu. Na początku swojej
encykliki napisał: „Wiara i zrozum (fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch
ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”. Wiara powinna zawsze opierać się
na rozumie, a rozum na wierze. Kościół katolicki naucza, że błędem jest opieranie się
tylko na samym rozumie (potępia racjonalizm) i tak samo błędem jest całkowite
odrzucenie rozumu, i opieranie się wyłącznie na wierze (potępia fideizm).
Przytłaczająca większość najwybitniejszych naukowców to są ludzie głęboko
wierzący. Dla przykładu przypomnijmy wybitnych ludzi nauki, którzy byli głęboko
wierzącymi katolikami, jak ks. Mikołaj Kopernik (astronomia), zakonnik Gregor
Mendel (genetyka), Antoine Lavoisier (chemia), Enrico Fermi i Erwin Schrodinger
(fizyka), Blaise Pascal (matematyka) czy John von Neumann (informatyka).
Jan Paweł II cytował również wypowiedź słynnego włoskiego naukowca
prof. Enrica Mediego: „Mówię do młodego człowieka: spójrz, oto nowa
gwiazda, galaktyka, gwiazda neutronowa, oddalona o 100 milionów lat świetlnych.
A przecież tamte protony, elektrony, neutrony, mezony są identyczne z tymi,
z których składa się ten mikrofon. Identyczność wyklucza prawdopodobieństwo. To,
co jest identyczne, nie może być prawdopodobne. A więc istnieje przyczyna,
poza przestrzenią, która owemu bytowi nadała właściwy mu kształt. Tą przyczyną
jest Bóg. Mówię językiem nauki, że istnieje byt, który jest sprawcą identyczności
rzeczy oddalonych. A ilość identycznych cząstek we wszechświecie wynosi
10 podniesione do 85 potęgi (…)”
U ludzi czystego serca, którzy szczerze dążą do poznania prawdy, rozum
i wiara wzajemnie się uzupełniają i tworzą harmonijną jedność.
c.d.n.
Elżbieta Giersz
-8–
– „ŚWIERSZCZ POLNY” –
Pewien mądry Hindus miał przyjaciela, który mieszkał w Mediolanie.
Poznali się w Indiach, dokąd Włoch udał się z rodziną na wycieczkę. Hindus
był przewodnikiem włoskich turystów i pokazał im najbardziej charakterystyczne
zakątki swej ojczyzny.
Zaprzyjaźniony Mediolańczyk wdzięczny za to, zaprosił Hindusa do swojego
miasta. Hindus długo nie mógł zdecydować się na wyjazd, ale w końcu uległ
namowom przyjaciela i pewnego pięknego dnia wysiadł na lotnisku Malpensa
pod Mediolanem.
Następnego dnia mieszkaniec Mediolanu i Hindus spacerowali w centrum
miasta. Hindus o czekoladowej twarzy, z czarną brodą i w żółtym turbanie
przyciągał spojrzenia przechodniów. Mediolańczyk był ogromnie dumny ze swojego
egzotycznego przyjaciela. W pewnym momencie na Placu San Babila, Hindus
zatrzymał się i spytał:
– Czy słyszysz również i ty to, co ja słyszę?
Mieszkaniec Mediolanu, trochę zaskoczony, natężył słuch, ale przyznał,
że słyszy jedynie wielki hałas wywołany ruchem miejskim.
– Tu w pobliżu znajduje się śpiewający świerszcz – stwierdził Hindus.
– Mylisz się – powiedział mieszkaniec Mediolanu. – Ja słyszę jedynie zgiełk miejski.
A zresztą tutaj nie ma świerszczy.
– Nie mylę się. Słyszę śpiew świerszcza – upierał się Hindus.
Zaczął poszukiwania wśród liści kilku nędznych drzewek. Po chwili pokazał
przyjacielowi, który sceptycznie obserwował go, małego owada. Wspaniały świerszcz
niezadowolony, starał się ukryć przed osobami zakłócającymi jego koncert.
– Widzisz świerszcza? – spytał Hindus.
– Rzeczywiście – przyznał Mediolańczyk. – Wy Hindusi macie słuch bardziej
wyostrzony od białych...
– Tym razem ty się mylisz – uśmiechnął się mądry Hindus. – Zobacz tylko...
Hindus wyciągnął z kieszeni małą monetę i rzucił ją na chodnik. Natychmiast
cztery czy pięć osób odwróciło się i spojrzało.
– Widziałeś? – spytał Hindus. – Ten pieniążek zadźwięczał o wiele słabiej od śpiewu
świerszcza. A jednak tylu białych usłyszało go.
/opowiadanie Bruna Ferrero/
-9–
– KTO PYTA, NIE BŁĄDZI –
Silentium sacrum
Wielu pewnie zastanawia się dlaczego organiści, kantorzy czy muzycy
kościelni (powołani przecież do akompaniamentu muzycznego, prowadzenia śpiewu),
czasami milkną podczas liturgii. I bynajmniej nie jest to usterka instrumentu
czy sprzętu nagłaśniającego.
W każdej liturgii, czy to Eucharystii, czy innych nabożeństwach
paraliturgicznych, jest miejsce zarówno na modlitwę wspólną, także
poprzez śpiew, jak i na modlitewne skupienie w ciszy. Silentium
sacrum jest jak najbardziej pożądaną rzeczą w trakcie sprawowania
liturgii, np. chwila ciszy po każdym czytaniu, czy całej
liturgii słowa, po homilii. To czas naszej cichej modlitwy,
refleksji nad usłyszanym Słowem Bożym. Próba wysiłku,
aby spełniająca się rzeczywistość, żywe Słowo, padło
jak paraboliczne ziarna na żyzną glebę naszego serca,
a uniknęło cierni i twardych skał. Próba wysiłku,
aby nie poddać się pokusie i skwitowania tej ciszy:
„Co tak przedłużają!?”
Ważnym momentem silentii sacri jest czas po Komunii św. Osobiście
szczególnie staram się podkreślać czas modlitewnej ciszy w trakcie Wielkiego Postu.
To właśnie organista, kierując śpiewem podczas Mszy św., powinien dać wybrzmieć
owej ciszy. Wydawać się to może trochę paradoksalne, aby muzyk wprowadzał ciszę,
ale taka jest rola muzyków kościelnych, aby operowali zarówno muzyką jak i ciszą.
Często też zamiast pełnego świętego milczenia organiści wykonują jakąś delikatną
organową improwizację lub, gdy jest ku temu stosowna okazja, śmielsze wykonania,
np. Święta Zmartwychwstania Pańskiego czy Bożego Narodzenia. Zarówno cisza,
jak i muzyka mają nas kierować w stronę nieba.
Niech nie zaskakuje nas cisza po Komunii św. Wierzcie, organistom
nie kończą się nuty i pieśni . Silentium sacrum to nader potrzebny element każdej
liturgii.
Michał Guziewicz
- 10 –
– „POCZUCIE HUMORU JEST PASEM
BEZPIECZEŃSTWA NA AUTOSTRADZIE ŻYCIA”
–
– CARLO ALBERTO SALUSTRI –
Jasio bawi się w pokoju i nagle krzyczy do ojca:
– Tato, barometr spadł!
– Tak? A o ile? – pyta zaciekawiony.
– O jakieś 120 cm.
Dziewczynka widzi w parku trojaczki. Po chwili biegnie do mamy wołając:
– Mamo, mamo zgadnij, co widziałam?
– No nie wiem – odpowiada lekko zaskoczona.
– Bliźniaki i zapasówkę!
Pewnego dnia mały chłopiec prosi mamę:
– Daj mi 5 złotych dla biednego staruszka, który stoi na rogu naszej ulicy.
Przecież ostatnio ksiądz w kościele na kazaniu mówił, że powinniśmy spełniać
dobre uczynki.
– Chętnie ci dam. Proszę, masz tu pieniądze. Cieszę się, że masz dobre serce,
ale czy ten starszy pan nie mógłby pracować?
– On pracuje.
– Jak to, a co robi?
– Sprzedaje lody.
Synek wraca z ogrodu i pyta ojca:
– Tato, czy maliny są w czarne kropki i chodzą?
– Nie synku, z całą pewnością nie, a czemu pytasz?
– Jejku, znowu zjadłem biedronkę.
- 11 –
– MAŁE CO NIECO DLA DZIECI –
Rozwiąż krzyżówkę i pokoloruj obrazek.
GA Z ET KĘ P A RA FIA LNĄ R E D A G U J Ą A K C J A K A T O L I C K A I Z U Z A P O D K I E R U N K I E M K S . P R O B O S Z C Z A
PARAFI A PW . WNI EB OWZI ĘCI A NAJŚWI ĘT SZEJ MAR YI PANN Y W BI ER ZG ŁOWI E
U L . K S . Z Y G F R Y D A Z I Ę T A R S K I E G O 2 0, 8 7 - 152 Ł U B I A N K A , T E L . (5 6 ) 67 8 8 6 7 0
WWW.PARAFI AWBI ERZ GL OWI E .P L, KONTAK T@PA RAFI AWBI ERZG L OWI E .PL
N R K O N T A : BS T OR UŃ O/Ł UBI A NKA 67 - 9 511- 0000- 2 003- 0021- 2 2 69 - 0001