Informatyka w logistyce przedsiębiorstw

Informatyka w logistyce
przedsiębiorstw
wykład 3-4
1. Zarządzanie łańcuchem dostaw (SCM) – definicja
2. Globalny system identyfikacji GS1
3. Standardy oznaczeń GS1
4. Przedmioty identyfikacji GS1
5. Etykieta logistyczna GS1
5.1. Cechy etykiety logistycznej
5.2. Seryjny Numer Jednostki Wysyłkowej – SSCC
5.3. Globalny Numer Jednostki Handlowej – GTIN
5.4. Identyfikatory zastosowań (IZ)
5.5. Prefiksy systemu GS1
6. Jednostka handlowa i jednostka logistyczna
7. Identyfikacja jednostek logistycznych
7.1. Zasady identyfikacji jednostek logistycznych
7.2. Przykłady prawidłowego oraz nieprawidłowego łączenia IZ
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
1. Zarządzanie łańcuchem dostaw (SCM) – wprowadzenie
Zarządzanie łańcuchem dostaw (Supply Chain Management – SCM) – stosowanie
zespołu rozwiązań informatycznych, służących przedsiębiorstwu do zarządzania
sieciowym łańcuchem dostaw. Dzięki nim możliwa jest synchronizacja przepływu
materiałów między poszczególnymi kooperantami co wyraźnie ułatwia firmie
dostosowanie się do określonego popytu rynkowego. SCM zajmuje się przepływem
informacji, produktów i usług. Wewnętrzne SCM obejmuje zagadnienia związane z
zaopatrzeniem, produkcją i dystrybucją. Zewnętrzne SCM integruje przedsiębiorstwo
z jego dostawcami i klientami.
Jednym z najistotniejszych aspektów wykorzystania informatyki w logistyce jest
śledzenie przepływu materiałów w łańcuchu dostaw rozumiane jako rejestrowanie
aktualnego pobytu danej jednostki logistycznej w tymże łańcuchu. Rejestrowanie
przepływu może odbywać się bądź na podstawie informacji przenoszonych do systemu
informatycznego poprzez ich przepisywanie z dokumentów związanych z wymianą
towarów, bądź poprzez automatyczne odczytywanie informacji zawartych wprost
na opakowaniach jednostek logistycznych.
Wymiana towarów pomiędzy dostawcami i odbiorcami realizowana powinna być w
sposób jednoznacznie interpretowany, co stanowi podstawę do implementacji
procesów logistycznych w systemach typu SCM. Umożliwiają to właściwe
rozwiązania informatyczne, w tym odpowiedni wspólny „język” w postaci
np. systemu GS1.
2. Globalny system identyfikacji GS1
GS1 (Global System One) – globalna organizacja o charakterze non-profit zajmująca
się standaryzacją w obszarze zarządzania łańcuchem dostaw oraz zarządzania
popytem. W przenośni, to także międzybranżowy, międzynarodowy system
jednoznacznej i automatycznej identyfikacji oraz elektronicznej wymiany danych
wykorzystywany głównie w przemyśle, handlu, usługach i administracji.
Podstawowym obszarem działań GS1 jest sektor FMCG oraz branże: ochrony zdrowia
oraz transportu i logistyki.
System GS1 firmowany jest przez międzynarodowe stowarzyszenie producentów i
handlowców, którzy będąc członkami systemu posługują się w kontaktach handlowych
jednoznacznymi oznaczeniami wszelkich opakowań tak, aby łańcuch logistyczny był
sprawnie obsługiwany. W tym celu przyjęto, że systemy informatyczne i aplikacje
automatycznej identyfikacji będą używały zarezerwowanej dla GS1
symboliki kodów kreskowych.
–2–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
GS1 – kalendarium:
• GS1 pod obecną nazwą funkcjonuje od 2005 roku, jednak jej początki sięgają
lat 70. XX wieku.
• rok 1970 – w USA powstaje Komitet ds. Jednolitego Kodu (ang. Universal
Code Council – UCC).
• rok 1977 – w Europie Zachodniej rozpoczyna działalność Europejskie
Stowarzyszenie Kodowania Towarów (ang. European Article Numbering
Association – EANA).
• rok 1989 – następuje przyjęcie przez organizację wspólnej symboliki
UCC/EAN-128 (obecnie
GS1-128) oraz wspólnych Identyfikatorów Zastosowań (IZ).
• rok 1990 – następuje przystąpienie Polski jako 47. kraju do stowarzyszenia
IANA. Następuje powołanie organizacji narodowej: EAN Poland: Centrum
Kodów Kreskowych (CKK).
• rok 1998 – scalenie systemów UPC oraz EAN w system EAN/UCC.
• rok 2005 – Globalne Forum GS1, połączenie wielu organizacji w jedną oraz
zmiana nazwy na GS1.
• luty 2005 – Zmiana nazwy z CKK – Centrum Kodów Kreskowych na GS1
Polska.
• 12-16 luty 2007 roku – organizacja GS1 obchodzi 30-lecie istnienia na
Globalnym Forum GS1 w Brukseli. Organizacja zrzesza 104 organizacje
krajowe.
3. Standardy oznaczeń GS1
Całość standardów wypracowywanych przez organizację nosi wspólną nazwę „System
GS1”. W skład tego systemu wchodzi kilka głównych projektów:
o GS1 BarCodes – związany z zagadnieniami dotyczącymi kodów
kreskowych (automatycznej identyfikacji),
o GS1 eCom – związany z zagadnieniami dotyczącymi elektronicznej
wymiany danych,
o GS1 GDSN – związany z zagadnieniami dotyczącymi synchronizacji
danych,
o GS1 EPCglobal – związany z zagadnieniami dotyczącymi technologii
RFID.
GS1 definiuje jednoznaczne w skali świata identyfikatory dóbr, jednostek
logistycznych, firm, instytucji, lokalizacji fizycznych, zasobów, itp. Oznacza to, iż w
standardzie globalnym takie dane jak: przedmiot (towar oraz opakowanie) oraz
podmiot (skąd, dokąd – kody lokalizacyjne) wymiany są określone przez firmę
kodującą. Oznaczenia te są jednoznaczne w skali świata – posiada je firma kodująca,
o których niepowtarzalność dbają krajowe oraz międzynarodowa organizacja GS1.
–3–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
4. Przedmiot oznaczeń
Przedmioty identyfikacji w systemie GS1:
• Jednostki handlowe – dowolne jednostki od surowca po produkt konsumencki
łącznie z usługą, które mogą być wyceniane, zamawiane, fakturowane w
dowolnym punkcie łańcucha dostaw.
• Relacje usługowe – dane, związane z usługą lub usługami świadczonymi na
rzecz konkretnego usługobiorcy (np. nazwa i adres usługobiorcy, rodzaj usługi).
• Zastosowania specjalne – kupony rabatowe, bony wartościowe, kwity zwrotne,
rachunki płatnicze i inne.
• Jednostki logistyczne – dowolne kombinacje jednostek handlowych, utworzone
dla potrzeb przechowywania i transportu, które muszą być identyfikowane i
monitorowane w całym łańcuchu dostaw.
• Lokalizacje – siedziby firm lub organizacji, ich oddziałów i działów oraz
fizyczne lokalizacje np. punkty przyjęć towarów, półki w magazynie, itp.
• Zasoby – środki trwałe, opakowania wielokrotnego użytku o określonej
wartości (np. butle gazowe, palety, skrzynki) lub urządzenia transportowe,
magazynowe i inne).
5. Etykieta logistyczna (transportowa) GS1
5.1. Cechy etykiety logistycznej GS1
Etykiety logistyczne GS1 podzielone są na trzy części, przy czym informacje na
standardowych etykietach logistycznych przedstawiane są w dwóch podstawowych
formach: informacji w postaci czytelnej wzrokowo przeznaczone dla ludzi, składające
się z tekstu oraz ewentualnej grafiki oraz informacje czytelne maszynowo,
przeznaczone do automatycznego wprowadzania danych do systemu informatycznego.
Część górna etykiety GS1 zawiera informacje w formacie dowolnym. W części
środkowej mieszczą się informacje tekstowe i interpretacja kodów kreskowych w
postaci znaków czytelnych wzrokowo. Najniższa część zawiera kody kreskowe.
Wielkość poszczególnych części nie jest określona standardem. Pozostaje ona w gestii
strony nanoszącej etykietę i zależy od ilości informacji, które mają być umieszczone w
każdej części. Zaleca się oddzielić każdą część etykiety ciągłą poziomą linią. Jeżeli
jednak jest to uzasadnione oszczędnością miejsca na etykiecie, dopuszcza się również
inny układ, pod warunkiem zachowania na niej przejrzystości danych. Dla większości
zastosowań powinien wystarczyć standardowy wymiar A6 (105 mm x 148 mm).
Odchylenia od tej wielkości zazwyczaj wynikają z ilości przedstawionych danych lub
rozmiarów samej jednostki logistycznej. Pomocna dla użytkowników może być
wskazówka, aby szerokość etykiety była stała i wynosiła 105 mm, natomiast wysokość
uzależniona jest od ilości danych.
–4–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
Rys. 1. Przykładowa etykieta logistyczna
Podstawowe cechy etykiety logistycznej GS1:
• Celem etykiety jest zapewnienie jednoznacznych, bezbłędnie przekazywanych
informacji, opisujących jednostkę logistyczną.
• Etykieta umożliwia identyfikację każdej jednostki wysyłkowej w całym
łańcuchu dostaw, w różnych punktach jej tworzenia oraz w różnym czasie
niezależnie od ogniwa łańcucha dostaw.
• Etykieta stosowana jest do wszystkich rodzajów jednostek wysyłkowych, w
aplikacjach logistycznych i transportowych, gdzie konieczna jest kontrola
przed, w trakcie i po transporcie.
• Standard etykiety został opracowany przez GS1 na bazie praktycznych
doświadczeń różnych przewoźników, producentów, itd.
5.2. Seryjny Numer Jednostki Wysyłkowej – SSCC
Seryjny Numer Jednostki Wysyłkowej (Serial Shipping Container Code – SSCC) –
numer identyfikacyjny nadawany w momencie formowania danej jednostki
logistycznej (przesyłki), identyfikujący ją przez cały czas jej trwania.
Seryjny Numer Jednostki Wysyłkowej – SSCC jest jedynym obowiązującym polem na
etykietach logistycznych. Jest to numer identyfikacyjny nadawany tylko raz, w
momencie formowania danej jednostki logistycznej. Od tej chwili może być
wykorzystywany przez wszystkie podmioty uczestniczące w łańcuchu dostaw.
–5–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
(00)
00
P 590 JJJJ
SSSSSSSSS K
P 590 JJJJJJJ
SSSSSS K
IZ
Cyfra uzupełniająca
Prefiks dla GS1
Numer firmy
Numer jednostki wysyłkowej
Cyfra kontrolna
gdzie:
IZ – „Identyfikator Zastosowania” dla SSCC zawsze wynosi (00) i definiuje
strukturę danych,
P – cyfra uzupełniająca, może przyjmować wartość dowolną od 0 do 9,
590 – prefiks, dla Polski wynosi zawsze 590,
J … J – numer jednostki kodującej o zmiennej długości od 4 do 7 cyfr,
S …S – numer seryjny nadawany przez jednostkę kodującą o długości od 6 do 9
cyfr, w zależności od długości numeru jednostki kodującej,
K – cyfra kontrolna danych.
Rys. 2. Struktura numeru SSCC
Źródło: www.gs1pl.org
SSCC jest w zasadzie wystarczający dla wszystkich aplikacji logistycznych tam,
gdzie do przekazywania szczegółowych informacji na temat jednostek logistycznych
wykorzystywana jest Elektroniczna Wymiana Danych (EDI).
Dostawca, po otrzymaniu zamówienia od swojego odbiorcy kompletuje zamówiony
towar, tworząc jednostkę logistyczną i oznacza ją etykietą zawierającą SSCC. Zanim
nastąpi fizyczna dostawa towaru, dostawca wysyła do odbiorcy komunikat EDI
„Awizo wysyłki”. Zawiera on, oprócz SSCC również informacje o zawartości
przesyłki, czyli numery identyfikacyjne EAN, ilość towaru w każdej jednostce
logistycznej, ostateczne miejsce dostawy towaru, itp.
Awizo jest u odbiorcy porównywane ze złożonym zamówieniem i przekazywane do
bazy danych. Dzięki temu, że komunikat EDI znacznie wyprzedza nadejście dostawy,
odbiorca może odpowiednio zareagować, jeżeli występują rozbieżności pomiędzy
towarem zamawianym a otrzymanym. Może również rozpocząć jego wcześniejszą
sprzedaż. Kiedy dostawa nadejdzie, odczytywane są numery SSCC, oprogramowanie
uruchamia procedurę płatności i uaktualnia stany magazynowe.
–6–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
Rys. 3. Schemat wykorzystania numeru SSCC przez różne ogniwa procesu logistycznego
Źródło: www.gs1pl.org
5.3. Globalny Numer Jednostki Handlowej – GTIN
Globalny Numer Jednostki Handlowej (Global Trade Item Number – GTIN) –
numer systemu GS1, służący do jednoznacznej, unikalnej identyfikacji jednostek
handlowych i/lub opakowań zbiorczych (przedmiotu handlu).
Zastosowanie GTIN obejmuje głównie identyfikację jednostek przeznaczonych do
skanowania w punkcie sprzedaży detalicznej, nazywanych również jednostkami
konsumenckimi (głównie w segmencie FMCG). Do ich identyfikacji służy numer
GTIN-13, a jeśli są bardzo małe, numer GTIN-8 (lub GTIN-12 ze skróconymi zerami).
Jednostki nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej są identyfikowane numerem
GTIN-14. Numer GTIN umieszczany jest na etykiecie logistycznej z identyfikatorem
zastosowania IZ(01) lub IZ(02) w zależności od rodzaju palety.
Format numeru to n2+n14 (lub n8, n12, n13) znaków w układzie (na przykładzie
GTIN-13):
(01) 590 JJJJ TTTTT K
(02) 590 JJJJJJJ TT K
IZ
Prefiks dla GS1
Numer jednostki kodującej
Oznaczenie jednostki handlowej
(produktu)
Cyfra kontrolna
gdzie:
IZ – Identyfikator Zastosowania – dla GTIN IZ(01) lub IZ(02),
590 – prefiks kraju (dla Polski zawsze 590),
J … J – numer jednostki kodującej („numer firmy”) o zmiennej długości (od 4 do 7
cyfr),
T …T – numer jednostki produktu (o długości od 5 do 2 cyfr, w zależności od
długości numeru jednostki kodującej),
K – cyfra kontrolna.
–7–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
5.4. Identyfikatory Zastosowań systemu GS1
Tab. Wybrane Identyfikatory IZ
IZ
00
01
02
10
11
13
15
17
21
310
37
Zawartość
Seryjny Numer Jednostki Wysyłkowej
Globalny Numer Jednostki Handlowej
GTIN jednostek handlowych zawartych w jednostce logistycznej
Numer serii produkcyjnej
Data produkcji
Data pakowania
Data sprzedać do (jakość)
Data zużyć do (bezpieczeństwo)
Numer seryjny
Waga netto (kilogramy)
Liczba jednostek zawartych w jednostce logistycznej
Format
n2+ n18
n2+ n14
n2+ n14
n2+ an..20
n2+ n6
n2+ n6
n2+ n6
n2+ n6
n2+ an..20
n4+ n6
n2+ n..8
Na etykiecie logistycznej można umieścić tyle dodatkowych informacji ile jest
konieczne. Obejmują one następujące elementy danych: wariant produktu, data
pakowania, produkcji, maksymalna data trwałości, minimalna data trwałości,
numer serii produkcyjnej, numer seryjny i miary logistyczne. Dodatkowe
informacje producenta są zazwyczaj połączone z numerem towaru przy pomocy
IZ (01) lub IZ (02), ale mogą być połączone bezpośrednio z SSCC IZ (00).
5.5. Prefiksy systemu GS1
Tab. Wybrane prefiksy GS1
Kraj
Polska
Niemcy
Estonia
Łotwa
Litwa
Białoruś
Ukraina
Wielka Brytania
Grecja
Irlandia
Portugalia
Islandia
Prefiks
590
400-440
474
475
477
481
482
500-509
520
539
560
569
–8–
Kraj
Dania
Prefiks
570-579
Rumunia
Węgry
Finlandia
Norwegia
Szwecja
Słowacja
Czechy
Serbia
Turcja
Holandia
Austria
594
599
640-649
700-709
730-739
858
859
860
869
870-879
900-919
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
6. Jednostka handlowa i jednostka logistyczna
Jednostka handlowa – dowolna jednostka (produkt lub usługa), co do której istnieje
potrzeba dostępu do z góry określonych informacji i która może być zamawiana,
wyceniana lub fakturowana w celach handlowych pomiędzy uczestnikami w
dowolnym punkcie łańcucha dostaw.
Jednostka logistyczna – jednostka o dowolnym składzie, utworzona dla celów
transportu i/lub składowania, która wymaga zarządzania w całym łańcuchu dostaw. W
Europie wyróżnić można cztery podstawowe typy jednostek logistycznych.
Jednostki logistyczne mogą być jednorodne (homogeniczne) oraz niejednorodne
(heterogeniczne) rodzajowo. Jednostka jednorodna zawiera jeden typ jednostki
handlowej. Wszystkie jednostki na najwyższym poziomie pakowania są takie same i są
identyfikowane za pomocą takiego samego numeru. Jednostka niejednorodna zawiera
różne rodzaje jednostek handlowych na najwyższym poziomie pakowania, które są
identyfikowane za pomocą różnych numerów.
Standardowa jednostka logistyczna zawiera stałą liczbę jednostek określoną przez
dostawcę i może pełnić dwie funkcje:
• może być wykorzystywana w celach transportowych (funkcje logistyczne). W
tym przypadku jednostka taka jest identyfikowana wyłącznie przy pomocy
SSCC. Dodatkowo można zamieścić informację o zawartości przy pomocy IZ
(02) oraz (37).
• może być także jednostką handlową, która jest wyceniana, zamawiana i
fakturowana (stanowi część regularnej oferty dostawcy). W takiej sytuacji
paleta taka będzie dodatkowo identyfikowana przy pomocy swojego własnego
numeru za pomocą IZ (01). Jednostka ta może mieć stałą lub zmienną ilość i
dotyczyć także towarów sprzedawanych luzem.
Niestandardowa jednostka logistyczna jest jednostką utworzoną specjalnie na potrzeby
specyficznego zamówienia (nie stanowi części stałej oferty dostawcy).
Tab. Typy jednostek logistycznych
Wyszczególnienie
Standardowa
jednostka logistyczna
Niestandardowa
jednostka logistyczna
Dostarczana regularnie
Dostarczana nieregularnie
Jednorodna zawartość
Jednorodna zawartość
Dostarczana regularnie
Dostarczana nieregularnie
Niejednorodna zawartość
Niejednorodna zawartość
Zawartość jednorodna
Zawartość
niejednorodna
–9–
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
7. Identyfikacja jednostek logistycznych
Tab. Standardowe i niestandardowe jednostki logistyczne
Typ jednostki logistycznej
Dane obowiązkowe
Standardowa jednorodna
SSCC
Niestandardowa
jednorodna
SSCC
Standardowa
niejednorodna
SSCC
Niestandardowa
niejednorodna
SSCC
Dane zalecane
Jeżeli jednostka jest jednostką
handlową – GTIN (jednostki
logistycznej), zdefiniowany za
pomocą IZ (01)
Jeżeli jednostka nie jest jednostką
handlową – GTIN (zawartości) i
liczba, zdefiniowane za pomocą
IZ (02) i IZ (37)
GTIN (zawartości) i liczba,
zdefiniowane za pomocą
IZ (02) oraz IZ (37)
GTIN (jednostki logistycznej),
zdefiniowany za pomocą IZ (01)
wyłącznie wtedy, gdy jednostka
jest jednostką handlową
–
7.1. Zasady identyfikacji jednostek logistycznych
• Kiedy identyfikuje się jednostki handlowe zawarte w jednostce logistycznej
przy pomocy IZ (02), liczba tych jednostek handlowych zawartych w jednostce
logistycznej musi być przedstawiana przy pomocy IZ (37).
• Miary handlowe (netto) są stosowane w celu uzupełnienia identyfikacji
jednostki handlowej zmiennej ilości. Obejmują informacje takie jak: waga,
objętość lub długość jednostki handlowej o zmiennej ilości i dlatego zawsze
muszą być stosowane razem z numerem GTIN zaczynającym się od cyfry „9”.
Zaleca się stosowanie jednej z następujących miar metrycznych, w zależności
od rodzaju produktu:
o waga netto w kilogramach – IZ (310n*),
o długość w metrach – IZ (311n*),
o powierzchnia w metrach kwadratowych – IZ (314n*),
o objętość netto w litrach – IZ (315n*).
* „n” wskazuje położenie przecinka dziesiętnego.
• W przypadku, gdy jednostka logistyczna zawiera pewna liczbę jednostek
handlowych zmiennej ilości, należy stosować odpowiednią miarę handlową
(np. IZ (310n) dla wagi netto) w celu uzupełnienia identyfikacji. Ponadto
możliwe jest przedstawienie zmiennej liczby sztuk zawartych w jednostce
handlowej przy pomocy IZ (30).
– 10 –
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
• Cyfra wskaźnikowa GTIN – cyfra, określająca wariant pakowania danego
GTIN. Najczęściej jest to cyfra z zakresu od 0-8. W sytuacji towaru o zmiennej
ilości jest to cyfra 9, otrzymuje ona specjalne znaczenie i oznacza, że dany
GTIN przeznaczony jest do znakowania towarów o zmiennej ilości i
reprezentuje „wirtualną” ilość jednostkową towaru (np. jeden kilogram).
• W przypadku wielu towarów istnieją wymagania prawne, zgodnie z którymi
informacja o dacie musi być przekazana końcowemu konsumentowi. W
Europie wiele z tych wymogów wynika z dyrektyw Komisji Europejskiej i
zależy od specyfiki produktów. W stosownych przypadkach na etykiecie należy
umieścić jedną z poniższych dat, w zależności od rodzaju towaru (produkty
spożywcze i niespożywcze):
o data produkcji: IZ (11),
o data pakowania: IZ (13),
o najlepsze do: IZ (15),
o data ważności: IZ (17).
• Wybór odpowiedniego rodzaju daty do wykorzystania na etykiecie logistycznej
GS1 jest konsekwencją typu daty podanej w formacie czytelnym wzrokowo na
samym produkcie (zwykle z powodów prawnych). Umożliwia to spójne
śledzenie ruchu i pochodzenia produktów w przypadku konieczności wycofania
danego produktu z rynku („traceability”).
7.2. Przykłady prawidłowego oraz nieprawidłowego łączenia IZ
Tab. Przykłady prawidłowego (obowiązkowego) łączenia IZ
IZ
Opis
01 lub
Identyfikator
02 z jednostki handlowej o
N1 = 9
zmiennej ilości
Identyfikator
02
zawartości jednostki
logistycznej
Identyfikator
02
zawartości jednostki
logistycznej
IZ
30, 3nnn
lub 3nnn
lub 8001
Pożądane uzupełnienia
Obowiązkowe połączenie z informacją
o zmiennej ilości
00
Obowiązkowe połączenie z SSCC
37
Obowiązkowa liczba zawartych jednostek
handlowych
10
Numer serii
produkcyjnej
01 lub 02
11,
13,
15, 17
Daty
01 lub 02
21
Numer seryjny
01
Obowiązkowe połączenie z GTIN lub z
identyfikatorem zawartości jednostki
logistycznej
Obowiązkowe połączenie z GTIN lub z
identyfikatorem zawartości jednostki
logistycznej
Obowiązkowe połączenie z GTIN
pojedynczej jednostki handlowej (numer
– 11 –
Informatyka w logistyce przedsiębiorstw – wykład 3-4
seryjny nie może odnosić się do zgrupowania
jednostek handlowych)
30
Zmienna liczba
01 lub 02
Obowiązkowe połączenie z GTIN o zmiennej
ilości
3nnn
Miary logistyczne
00 lub 01
Obowiązkowe połączenie z SSCC lub GTIN
o zmiennej ilości
37
Liczba zawartych
jednostek
02
Obowiązkowe połączenie z identyfikatorem
zawartości jednostki logistycznej
Tab. Przykłady nieprawidłowego łączenia IZ
IZ
01
Opis
Identyfikacja
jednostki
handlowej
01
Identyfikacja
jednostki
handlowej
01
Identyfikacja
jednostki
handlowej
22
22
22
422
423
Dodatkowe dane
dla przemysłu
medycznego
Dodatkowe dane
dla przemysłu
medycznego
Dodatkowe dane
dla przemysłu
medycznego
Kraj pochodzenia
jednostki
handlowej
IZ
01
02
Opis
Identyfikacja
jednostki
handlowej
Identyfikacja
zawartości
jednostki
logistycznej
Możliwe niezgodności
Podwójne numery GTIN o różnych
wartościach.
IZ (02) nie może być stosowany do
identyfikacji jednostek handlowych
zawartych w jednostce handlowej.
Liczba jednostek handlowych
zawartych w jednostce logistycznej
zdubluje dane podstawowe GTIN
IZ (37) może być łączony z IZ (02)
Podwójne numery partii / serii
produkcyjnej o różnych
wartościach.
37
Ilość jednostek
handlowych
10
Numer partii/serii
produkcyjnej
17
Data przydatności
Podwójne daty przydatności o
różnych wartościach.
21
Numer seryjny
Podwójne numery seryjne o
różnych wartościach.
426
Kraj pełnego
przetworzenia
Kraj początkowego
424
przetworzenia
Kraj przetworzenia
– 12 –
Powielenie Kraju pochodzenia
jednostki handlowej (obejmuje go
Kraj pełnego przetworzenia)
Powielenie Kraju początkowego
przetworzenia (obejmuje go Kraj
przetworzenia)