(26) I stopień. Psychologia kiniczna i społecznego niedostosowania
Transkrypt
(26) I stopień. Psychologia kiniczna i społecznego niedostosowania
OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS) 1. Nazwa przedmiotu / modułu w języku polskim 2. Psychologia kliniczna i społecznego niedostosowania Nazwa przedmiotu / modułu w języku angielskim 4. Clinical and social maladjustment psychology Jednostka prowadząca przedmiot Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Psychologii, Zakład Psychologii Klinicznej i Zdrowia Kod przedmiotu / modułu 5. Rodzaj przedmiotu / modułu (obowiązkowy lub fakultatywny) 6. obowiązkowy Kierunek studiów 7. Pedagogika / Resocjalizacja Poziom studiów (I lub II stopień) 8. I stopień Rok studiów 9. II rok Semestr (zimowy lub letni) 10. semestr zimowy Forma zajęć i liczba godzin 11. 15 godzin wykładów, 15 godzin ćwiczeń Imię, nazwisko, tytuł / stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia 3. 12. 13. C-1 C-2 C-3 C-4 C-5 14. dr Hanna Makowska Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu / modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Brak wymagań Cele przedmiotu: Dostarczenie wiedzy z zakresu psychologii klinicznej pomocnej w opisie i wyjaśnianiu nieprzystosowawczych form zachowań dzieci i młodzieży. Zapoznanie z wybranymi typologiami niedostosowania społecznego i narzędziami diagnozy. Zapoznanie z psychospołecznymi mechanizmami rozwoju wybranych zaburzeń i niedostosowania społecznego. Kształtowanie umiejętności integrowania danych pochodzących z różnych systemów teoretycznych. Uwrażliwienie na istotne zagadnienia etyczne związane z profilaktyką i pomocą psychologiczną w obszarze zaburzeń zachowania, zaburzeń emocjonalnych i niedostosowania społecznego. Zakładane efekty kształcenia: EK_W_01 Zna i definiuje pojęcie normy, patologii, zaburzeń, niedostosowania społecznego. EK_W_02 Omawia etiologię wybranych zaburzeń i niedostosowania społecznego. Zna czynniki Symbole kierunkowych efektów kształcenia: K_W02, K_W05, K_W13, K_W21, K_U02, K_U13 K_K05 wpływające na ich rozwój. EK_W_03 Zna psychospołeczne mechanizmy rozwoju wybranych zaburzeń i niedostosowania społecznego. EK_U_01 Integruje dane na temat niedostosowania społecznego i zaburzeń pochodzące z różnych źródeł. EK_K_01 Dostrzega istotne zagadnienia etyczne związane z profilaktyką i pomocą dla osób z zaburzeniami i niedostosowaniem społecznym. 15. Treści programowe: Wykład: Przedmiot i rozwój psychologii klinicznej. Paradygmat patogeniczny i salutogeniczny w kształtowaniu przedmiotu psychologii klinicznej. Norma, klasyfikacje zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Sposoby ujmowania niedostosowania społecznego. Niedostosowanie społeczne jako kategoria teoretyczna. Wybrane typologie niedostosowania społecznego. Przykładowe narzędzia stosowane w diagnozie niedostosowania społecznego. Zaburzenia w zachowaniu u dzieci i młodzieży. Rodzinne uwarunkowania zaburzeń zachowania Zaburzenia lękowe u dzieci i młodzieży. Uwarunkowania zaburzeń lękowych. Depresja u dzieci i młodzieży. Uwarunkowania i pomoc psychologiczna. 16. Konwersatorium: Rodzaje niedostosowania społecznego. Wykolejenie społeczne i zachowania przestępcze. Uwarunkowania używania narkotyków przez dzieci i młodzież. Analiza przypadku dziesięcioletniego chłopca z trudnościami w nauce i przejawami zachowań agresywnych. Uwarunkowania i funkcje przejawianych zachowań agresywnych. Trudności w nauce i problemy kontroli zachowania (impulsywność) jako predykatory przyszłych trudności adaptacyjnych. Zachowania neurotyczno – lękowe. Zaburzenia na tle lękowym. Zachowania psychopatyczne. Psychopaci w garniturach. Osobowość antyspołeczna – charakterystyka, kryteria diagnostyczne. Przyczyny niedostosowanie społecznego - społeczne uwarunkowania niedostosowania społecznego Uwarunkowania i psychologiczne mechanizmy przemocy w rodzinie. Psychospołeczne skutki przemocy wobec dzieci. Podsumowanie i kolokwium zaliczeniowe. Zalecana literatura (podręczniki) Wykład: Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. Psychologia zaburzeń. Gdańsk 2003. Czabała J. Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa1997. Cierpiałkowska L. Psychopatologia. Warszawa 2007. Goodman R., Scott S. Psychiatria dzieci i młodzieży. Wrocław 2000. Grzesiuk L. Psychoterapia. Warszawa 1994. Kendall P., C. Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk 2004. Kuberska – Gaca K., Gaca A. Profilaktyka niedostosowania społecznego w szkole. Warszawa 1986. Pytka L. Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa 2001. Rola J. Depresja u dzieci. Warszawa 2001. Sęk H. (red.). Społeczna psychologia kliniczna. Warszawa 1993. Sęk H. (red.). Psychologia kliniczna. Warszawa 2006, tom1 i 2. Sillamy N. Słownik Psychologiczny. Warszawa 1989. Urban B. Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży. Kraków 2000. Wysocka E. Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa 2008. Konwersatorium: Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. Psychologia zaburzeń. Gdańsk 2003. 17. 18. 19. Dimoff T., Carper S. Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki. Warszawa 1993. Elliot J., Place M. Dzieci i młodzież w kłopocie. Warszawa 2000. Hare R., D. Psychopaci są wśród nas. Kraków 2006. Meyer R. Psychopatologia. Studia przypadków. Jeden przypadek – wiele teorii. Gdańsk 2003. Pospiszyl I. Przemoc w rodzinie. Warszawa 1994. Pospiszyl K., Żabczyńska E. Psychologia dziecka niedostosowanego społecznie. Warszawa 1981. Seligman M. E. P., Walker E. F., Rosenhan D. L. Psychopatologia. Poznań 2003. Szostak M. (red.). Kliniczne studia przypadków. Warszawa 1981. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu / modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia: wykład: zaliczenie konwersatorium: kolokwium zaliczeniowe na ocenę Język wykładowy polski Obciążenie pracą studenta Forma aktywności studenta Godziny zajęć (według planu studiów) z nauczycielem: - wykład - konwersatorium Praca własna studenta: - przygotowanie do zajęć - czytanie wskazanej literatury - przygotowanie do kolokwium semestralnego Suma godzin Liczba punktów ECTS Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności 15 15 10 10 10 60 2