8/15 kwietnia

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
8/15 kwietnia 2007 nr 222-223 (652-653)
Słowo Dla Życia
A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od
grobu. Pobiegła, więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia,
którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy,
gdzie Go położono”. Wyszedł, więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu.
Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył
pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie
wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł
on do wnętrz grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do
grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd, bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które
mówi], że On ma powstać z martwych.
J 20, 1-9
Zmartwychwstał Pan!
Była to już niedziela. Skończył się
szabat i Maria Magdalena mogła się
udać do grobu, w którym pochowano
Ciało Pana Jezusa. Wielki kamień, który
zakrywał wejście do grobu był odsunięty. Wiedziała, do czego byli zdolni wrogowie Chrystusa, dlatego pomyślała, że
Jego Ciało zostało przez nich wykradzione. Powiedziała o tym Piotrowi i Janowi.
Gdy przybyli do grobu zrozumieli, że
stało się coś całkiem innego. Oto dokonało się to, co zapowiadał Pan Jezus, że
trzeciego dnia zmartwychwstanie. Płótna i chusta, w które owinięte było Ciało
Chrystusa, leżały pięknie ułożone. One
to pośrednio świadczyły o tym, że nie
wykradziono Ciała, ale, że w sposób cudowny dokonało się zmartwychwstanie
Pana Jezusa. Niebawem, bo wieczorem
tego dnia Chrystus ukazał się uczniom
zgromadzonym w Wieczerniku, mimo
drzwi zamkniętych, rozmawiał z nimi,
a nawet jadł. Polecił im też oczekiwać
na zesłanie Ducha Świętego, który ich
2
umocni i uzdolni do głoszenia całemu
światu, tej najważniejszej dla świata
prawdy, że Chrystus zmartwychwstał
i otworzył nam drogę do wiecznego
szczęścia. Głęboko wierzymy, że dzięki Niemu otrzymujemy przebaczenie
naszych grzechów i możliwość życia
wiecznego. Z całego serca podziękujmy Mu za to. Wielokrotnie słyszy się:
„Jedyną sprawiedliwością na ziemi jest
to, że nikt przed śmiercią nie ucieknie”.
Po zmartwychwstaniu Chrystusa nikt
nie musi przed nią uciekać; po tym kluczowym fakcie w dziejach wszechświata
wierzący w Chrystusa patrzą na śmierć
już pokonaną, która jedynie i aż jest
przejściem do życia bez końca. Uwielbiajmy Pana Boga za cud zmartwychwstania Pana Jezusa i prośmy aby każdy
człowiek na świecie ujrzał pusty grób,
zrozumiał i uwierzył. Nie ma innej drogi do prawdziwego szczęścia.
Ks. Robert Wróblewski SDB
15 kwietnia – Niedziela Miłosierdzia Bożego
Słowo Dla Życia
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął
pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce
i bok. Uradowali się, zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł
do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych
słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym
odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi,
kiedy przyszedł Jezus. Inni, więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy
Pana!” Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku
Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu
wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych,
stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego
boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!” Tomasz Mu odpowiedział:
„Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś, dlatego, ponieważ
Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. I wiele innych
znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów.
Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym,
i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.
J 20, 19-31
Boże miłosierdzie
Niedowiarek Tomasz nie chciał uwierzyć słowom przyjaciół, że widzieli Pana
Jezusa zmartwychwstałego. W następną
niedzielę Chrystus przyszedł ponownie;
zlitował się nad Tomaszem, ale i zganił
za brak wiary. Pan Jezus zostawił wtedy
swoje błogosławieństwo dla tych, „którzy nie widzieli, a uwierzyli”. Obecna
niedziela kończy uroczyste świętowanie Zmartwychwstania, które trwa całe
osiem dni. Chrystus dał swym uczniom
władzę odpuszczania grzechów. Uczynił
to z potrzeby swego miłosierdzia i po to
by odkupieni przez Niego ludzie mogli
żyć wolni od grzechów i w prawdziwym
pokoju. Uwielbiajmy Pana Boga za niezmierzone Jego miłosierdzie. Czyńmy
to zwłaszcza wtedy, gdy korzystamy
z sakramentu spowiedzi św.
Ks. Robert Wróblewski SDB
3
…Zmysł wiary Ludu Bożego
trafnie rozpoznaje prawdę
o Jego świętości…
Homilia kardynała Stanisława Dziwisza,
Metropolity krakowskiego wygłoszona 2 kwietnia 2007r.
przy grobie Jana Pawła II.
Bracia i Siostry!
1.
Wczorajsza Niedziela Palmowa
wprowadziła nas w niepowtarzalną atmosferę Wielkiego Tygodnia.
Nazywamy ten Tydzień Wielkim, bo
przeżywamy w nim wielkie tajemnice
naszej wiary. Przeżywamy w nim tajemnicę zbawczej misji Syna Bożego Jezusa
Chrystusa, Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Tylko w światłach tej
tajemnicy możemy zrozumieć samych
siebie - nasze życie, nasze trudy i cierpienia, nasze umieranie, nasze ostateczne przeznaczenie.
Prorok Izajasz przybliża nam dzisiaj postać Syna Bożego, Zbawiciela
świata. Jest On wybrańcem Bożym,
światłością narodów, otwierającym oczy
niewidomym. To On przynosi człowiekowi prawdziwą wolność - “wypuszcza z zamknięcia jeńców, a z więzienia
tych, co mieszkają w ciemnościach” (Iz
42, 7). Te słowa odnoszą się do każdego
z nas. Jezus Chrystus przywraca nam
właściwe spojrzenie i wolność, uwalniając nas z niewoli zła i grzechu. Czyni to
we właściwy sobie sposób, “nie łamiąc
trzciny nadłamanej, nie gasząc knotka
o nikłym płomyku” (por. Iz 42, 3). Ileż
nadziei rodzi się z tych słów dla nas, słabych ludzi!
4
2.
Ewangelia odsłania przed nami
różne postawy, jakie można zająć
wobec Jezusa. Może to być postawa uczniów i przyjaciół, przyjmujących Pana
w swoim domu. Do nich należał Łazarz,
któremu Jezus przywrócił życie, a także
usługująca do stołu Marta oraz Maria,
która zdobyła się na niezwykły i wzruszający gest: “wzięła funt szlachetnego
i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła” (J 12, 3).
Ten gest bezinteresownej miłości
spotyka się z reakcją Judasza - chciwego, zgorszonego i pozornie gotowego
przeznaczyć dla ubogich sumę pochodząca ze sprzedaży olejku. Ale wiemy,
że myślał o sobie. Nie myślał o ubogich.
Chciał się wzbogacić u boku Jezusa.
Pozostałymi uczestnikami ewangelicznej sceny są tłumy ludzi, którzy chcą
dotrzeć do Jezusa oraz zobaczyć wskrzeszonego Łazarza, a także Arcykapłani,
pragnący zgładzić i Jezusa, i Łazarza, bo
z powodu niego wielu “uwierzyło w Jezusa” (J 12, 11).
Czyż ta różnorodność postaw wobec
Jezusa nie występuje również w naszych
czasach, w naszym świecie?
3.
Drodzy bracia i siostry, w tych naszych czasach i w naszym świecie
niezwykłym świadkiem Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego był Jan Paweł II. Należał on
do grona uczniów i przyjaciół Pana. Poszedł za Nim. Utożsamił się z Jezusem
i ze sprawą, dla której Syn Boży przyszedł na ziemię. Tej sprawie na imię
człowiek. Z Jezusem związał całe swoje
życie, od młodości. Jemu zaufał. W Nim
złożył swoją nadzieję. Jezus był w centrum jego egzystencji. Jezus był dla niego wszystkim. Taką postawę człowieka
nazywamy świętością.
Napawa nas radością i nadzieją fakt,
że właśnie świętość staje się najbardziej
charakterystycznym, najbardziej rozpoznawalnym rysem postawy i służby Ojca Świętego Jana Pawła II. Zmysł
wiary Ludu Bożego trafnie rozpoznaje
prawdę o jego świętości. Jan Paweł II
należał do grona przyjaciół Jezusa, czyli do grona świętych. Ta przynależność
nadawała sens i kierunek jego życiu,
temu wszystkiemu, co zamierzał i co robił. Zostawił Kościołowi wspaniałe encykliki i adhortacje, katechezy, homilie
i przemówienia. Zostawił wspomnienie
niestrudzonego głosiciela Ewangelii.
Ale przede wszystkim zostawił nam dar
swojej świętości. Jego świętość ubogaca
duchowo cały Kościół, jest wyzwaniem
dla każdego z nas, byśmy kroczyli tą
samą drogą - drogą świętości, miłości
i służby Bogu i człowiekowi.
4.
W miarę upływu czasu coraz bardziej odsłania się przed nami wielkość pontyfikatu Ojca Świętego Jana
Pawła II. Ta wielkość polega między in-
nymi i na tym, że przesłanie, jakie nam
zostawił, jest cały czas aktualne. Jan
Paweł II angażował się w najważniejsze problemy i wyzwania naszej epoki.
W jego nauczaniu i w jego postawie możemy szukać odpowiedzi na nurtujące
nas pytania.
Dziś w Polsce odżyły spory wokół
najważniejszej wartości - wokół życia.
Jan Paweł II był Papieżem życia. To jedno z trafnych określeń jego duchowej
i pasterskiej sylwetki. Nikt tak jak on
nie walczył tak wytrwale i zdecydowanie w obronie życia od samego początku do naturalnej śmierci. Nikt tak jak
on nie występował w obronie godności
człowieka, również godności kobiety
i matki. W wizji Jana Pawła II nie było
konfliktu między dobrem i godnością
kobiety a dobrem i godnością rodzącego
się życia. To przecież przede wszystkim
kobieta jest strażniczką życia. To ona
nosi poczęte życie w sobie. To poczęte życie nie zagraża jej, nie narusza jej
wolności, ale nadaje jej egzystencji i jej
powołaniu najgłębszy sens.
5.
Prośmy w tej Eucharystii, byśmy
w imię świetlanej pamięci Sługi
Bożego Jana Pawła II zdali egzamin dojrzałości wiary. Prośmy, by wiara kształtowała nasze postawy, nasze wybory
i decyzje - we wszystkich dziedzinach
naszego życia osobistego, rodzinnego
i społecznego. Prośmy, byśmy o przynależności do grona uczniów i przyjaciół Jezusa Chrystusa świadczyli całym
naszym życiem.
Amen!
5
NADZIEJA ZMARTWYCHWSTANIA
– W STARYM TESTAMENCIE
Zmartwychwstanie i życie wieczne z Bogiem są przedmiotem ludzkiej
nadziei. Człowiek żyjący tu na ziemi
niejednokrotnie doświadcza cierpienia
i niesprawiedliwości. Jego natura natomiast, ukierunkowana na dobro, domaga się sprawiedliwości i szczęścia.
Dlatego człowiek wciąż oczekuje czegoś
lepszego (tęskni do lepszego życia). Ponieważ, jednak wokół siebie dostrzega
wiele zła, a nie zawsze widzi możliwość
zwalczenia go, kieruje swe oczekiwania
ku wieczności. Przyszłość, czyli to, czego będziemy doświadczać w wieczności,
owiana jest wielką tajemnicą. Na progu
trzeciego tysiąclecia, kiedy rozwój cywilizacji i techniki jest tak wielki, kiedy
człowiek zdobył wiele odpowiedzi na
nurtujące go pytania, ta niepewność
przyszłego losu sprawia, iż zamyka się
on w teraźniejszości. Wszystko, co czyni, co przeżywa, odnosi tylko do chwili
obecnej. Właśnie to zagubienie człowieka, jego brak nadziei i wynikający z tego
marazm, zwróciły moją uwagę na konieczność podjęcia tematu zmartwychwstania i życia wiecznego. Pragnę tym
wszystkim ludziom, wątpiącym nawet
w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa ukazać, że owa nadzieja szczęśliwej
przyszłości nie zrodziła się dopiero
w czasach chrystusowych, lecz istniała
już wcześniej. Kościół głosi, że Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy. My
zaś, przez chrzest święty zanurzeni już
w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, zostaniemy wskrzeszeni do życia w ozna-
6
czonym czasie. Ta wiara ma swoje źródło
w czasach, kiedy czekano wciąż jeszcze
na wcielenie Syna Bożego. Rodzi się
zatem pytanie: od jak dawna istniała w
Narodzie Wybranym idea życia wiecznego z Bogiem i powołania człowieka
do niego oraz jak ona się kształtowała?
Otóż wydaje się tu istotne ukazanie postrzegania przez Naród Wybrany zasady Bożej sprawiedliwości i wskazanie na
zachodzące zmiany w pojmowaniu owej
sprawiedliwości. Na początku była to
odpowiedzialność jednostki w obrębie
swej wspólnoty, którą ponosi w czasie
życia ziemskiego. Później zaobserwować można odejście w kierunku poszczególnych ludzi. Dopiero na końcu zauważymy najistotniejszą zmianę
i przeniesienie odpowiedzialności człowieka z doczesności do wieczności. Konieczne jest zwrócenie uwagi na możliwość życia po śmierci i na wszechmoc
Bożą Pana życia i śmierci.
Sprawiedliwość Boża
i rodząca się idea
życia po śmierci
1.
Zasada sprawiedliwości
Bożej zbiorowej w wymiarze
doczesnym.
W księgach świętych Starego Testamentu są takie wypowiedzi, z których
można wnosić, że wśród Izraelitów od
najdawniejszych czasów panowało głę-
bokie przekonanie, że Bóg Jahwe jest
Sędzią sprawiedliwym. Swą sprawiedliwość Bóg okazuje przez to, że jest wzorem doskonałości w kierowaniu całym
ludem i poszczególnymi jednostkami
oraz w tym, że nie jest obojętny wobec
dobra i zła. Na każdej niemal stronie
Biblii występuje, choć w różnej formie
przekazywane, przekonanie o nagrodzie za dobre czyny i karze za czyny
złe.
Zasada sprawiedliwości z początku była pojmowana z punktu widzenia społecznego i tylko w kategoriach
ziemskich. Życie ludzkie tak było włączone we wspólnotę, że ta pozostawała
jakby siedliskiem tożsamości i istnienia każdego człowieka. Naród bowiem
izraelski tworzył jeden organizm, stąd
jego członkowie byli odpowiedzialni
za siebie nawzajem. Jednostka uczestniczyła w odpowiedzialności całego
narodu, a cały naród odpowiadał za postępowanie jednostki. Oczekiwano wyrównania rachunku jedynie w obrębie
życia ziemskiego, śmierć była bowiem
kresem wszystkiego. Skutkiem sprawiedliwości i mądrości Izraelity, czyli
zachowania Prawa Bożego w codziennym życiu, było życie szczęśliwe, pełne
pokoju, a nade wszystko: obietnica długowieczności (por. Prz 3, 1 n). Nagrodę
widziano także w licznym potomstwie,
w możliwości przekazania im imienia
i swych dóbr, w przebywaniu w kraju
obiecanym „płynącym mlekiem i miodem” oraz w szczęśliwej śmierci i god-
nym pogrzebie. Odpowiednio do tego
Izraelici za karę uważali przedwczesną
śmierć, cierpienie, niedostatek, a także
bezdzietność oraz brak godnego pogrzebu.
Dopiero rozwój i przekształcanie się
całej społeczności Izraela w organizację
bardziej złożoną sprawiły, że zaistniały warunki ku temu, by jednostka była
bardziej niezależna, samodzielna i by
odpowiadała sama za swe postępowanie.
2.
Zasada sprawiedliwości
indywidualnej w wymiarze
doczesnym.
Hebrajczyk rozumiał, że historia
Izraela z racji zawarte-go przymierza
jest kierowana przez Boga. To Bóg interweniuje w dzieje narodu, nagradzając
go lub karząc według te-go, na co zasłużył.
Prorocy przyjęli tę koncepcję historii, lecz ich zainteresowanie przesuwa
się z grupy na jednostkę. Bóg „według
czynów każdemu odpłaca, oddaje każdemu to, na co zasłużył” (Hi 34, 11). Jest
to niewątpliwie wpływ nauki Ezechiela o odpowiedzialności indywidualnej
wobec Boga, „Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca ani ojciec
za winę swego syna. Sprawiedliwość
sprawiedliwego jemu zostanie przypisana, występek zaś występnego na
niego spadnie” (Ez 18, 20). Są to więc
7
NADZIEJA ZMARTWYCHWSTANIA – W STARYM TESTAMENCIE
narodziny nowej zasady etycznej, która
wyklucza ponoszenie kary za winy ojców. Dzięki sprawiedliwości człowiek
zdobywa zbawienie. Jednak zbawienie nie jest tu rozumiane jako daleka
przyszłość, lecz coś bardzo bliskiego,
co jest konsekwencją zachowania prawa. Ezechiel już w niewoli pouczał żydowskich wygnańców, że muszą zacząć
myśleć o odpłaceniu własnych win. Bóg
jest sprawiedliwy i dlatego natychmiast
wymierza karę jednostce, nie jej potomkom.
3.
Narodziny myśli
o sprawiedliwości w wymiarze
wiecznym.
Łatwo domyśleć się, że unowocześniona przez proroków zasada odpowiedzialności indywidualnej w wymiarze
doczesnym nie zdała egzaminu w różnych, często trudnych i pełnych cierpienia, sytuacjach życia codziennego.
Już autor księgi Hioba przez usta
bohatera wyraża przekonanie, że ta
doktryna jest niesłuszna, nie ma jednak ważnych argumentów wskutek
nie wyrobionego jeszcze pojęcia życia
po śmierci. Kohelet jednak stawia już
pytanie: dlaczego niektórzy źli żyją
pomyślnie i długo, skoro długie życie
i pomyślność są nagrodą za przestrzeganie Prawa? Odrzuca więc Kohelet jakikolwiek związek sprawiedliwości ze
szczęściem. Przestrzeganie lub łamanie
Prawa nie ma związku z życzliwością
lub jej brakiem ze strony Boga.
8
Szczęście lub nieszczęście nie może
być odczytywane jako nagroda lub kara
za dobre życie. Bóg nie odpłaca automatycznie za popełniony czyn, co jednak
nie oznacza, że jest obojętny na ludzkie
postępowanie. Człowiek w czasie pogoni za szczęściem ma pamiętać o wymaganiach, jakie stawia Bóg, bo przyjdzie
czas, kiedy będzie odpowiadał za swe
postępowanie (por. Koh 11, 9).
Refleksja nad życiem etycznym człowieka wskazała więc na niewystarczalność odpłaty czysto doczesnej, a stworzyła perspektywę dalszej zadumy nad
możliwością wyrównania rachunku
sprawiedliwości po śmierci człowieka.
Bo skoro ludzie nie doświadczają Bożej
sprawiedliwości jako konkretnej reakcji
za czyny już teraz, to czyż może owa
sprawiedliwość nie dojść do głosu w życiu przyszłym?
Lidia Krzyżostaniak
Gazeta Parafialna
nr NR 45(108),
Konin, 6 listopada 2005
ŚWIĘTYCH ZIEMSKIE OBCOWANIE
Nauka w ich przypadku jest bezradna. Próbuje zmierzyć się ze zjawiskiem,
które pozostaje w żywej sprzeczności
ze wszystkimi prawami natury. Próbuje rozgryźć fenomen zwyczajnie niedostępny dla ludzkiego rozumu. I dlatego musi przyznać, że to cud. A chodzi
o ciała ponad stu świętych i błogosławionych, które nie poddają się procesom rozkładu pośmiertnego.
Mechanizm
rozkładu
ludzkich
zwłok jest dobrze opisany w medycynie. Widomym znakiem śmierci są
sine plamy na ciele, powstające wskutek ustania czynności serca i odpływu
krwi do dolnych części ciała. Procesy
gnilne rozpoczynają się w lecie już 24
godziny po śmierci, w zimie zaś po tygodniu. W okolicach prawego podżebrza pojawia się wówczas mała zielona
plamka, która powoli rośnie i obejmuje
stopniowo całe zwłoki. Za rozkład odpowiedzialne są początkowo bakterie
i enzymy trawienne, w późniejszym
etapie grzyby i owady żyjące w glebie:
chrząszcze, muchówki i wije. Po upływie trzech do sześciu lat od śmierci
z ciała pozostaje tylko szkielet, który
podlega zmurszeniu najwcześniej po 20
latach. Dzięki analizie uzębienia zmarłego, stopnia zarastania szwów czaszki
i zmian zachodzących w kościach można określić wiek osoby w chwili śmierci. Z kolei dla ustalenia czasu zalegania
zwłok w miejscu ich znalezienia pomocne są metody immunologiczne, fizyko-
chemiczne i radioizotopowe. Przydatna
jest również ocena wieku rosnących na
zwłokach drzew.
Św. Andrzej Bobola
Jeden z najlepiej znanych i udokumentowanych przypadków „nieśmiertelności” dotyczy św. Andrzeja
Boboli (1590-1657). Był polskim jezuitą, sprawującym posługę misyjną na
prawosławnym Polesiu. Jego żarliwa
działalność apostolska budziła gniew
miejscowej ludności i przyniosła mu
obraźliwy przydomek „duszochwata”.
W 1657 r. w czasie „potopu szwedzkiego” święty został pojmany przez Kozaków. Okrutnie okaleczony (odcięto
mu uszy, nos i palce, następnie odarto
żywcem ze skóry), zmarł ze słowami
na ustach: Jestem katolickim kapłanem.
W tej wierze się urodziłem i w niej też chcę
umrzeć. Wiara moja jest prawdziwa i do
9
ŚWIĘTYCH ZIEMSKIE OBCOWANIE
zbawienia prowadzi. Zwłoki świętego
pochowano w ziemnej mogile pośród
szczątków ponad 40 innych jezuitów zamordowanych przez Kozaków. Gdy kilkadziesiąt lat później miejscowy ksiądz
– ponoć za wstawiennictwem ducha św.
Andrzeja – odkopał jego zmasakrowane
zwłoki, oczom zgromadzonych ukazało
się dobrze zakonserwowane ciało. Było
w stanie nienaruszonym, co poczytano
za Boży cud i natychmiast zaczęto szerzyć kult niezłomnego jezuity (było to
istotne dla ducha narodowego w trwającej wojnie Polski z protestancką Szwecją
i Kozakami). W 1745 r. ekipa papieskich
lekarzy badała szczątki świętego. Ku
ogólnemu zdumieniu stwierdzili, że
ciało - choć niebalsamowane – zachowało normalny kolor, elastyczność i miękkość tkanek. Niezrozumiałe było też to,
że inne zwłoki ze wspólnej mogiły dawno rozsypały się w proch, a te
jedne oparły się prawom
przyrody. Okoliczność
ta pozostała zagadką dla
ekspertów, którzy w XIX
i XX wielokrotnie badali
szczątki Andrzeja Boboli.
Nie rozgryźli jej również
bolszewicy, którym bardzo zależało na zdemaskowaniu „religijnego
oszukaństwa”. W Moskwie, dokąd przewieziono ciało z Pińska, badania prowadzili sowieccy
uczeni i partyjni ideolodzy. Jedną z metod było
10
ciskanie zwłok o ziemię. Nikt nie potrafił wytłumaczyć tajemnicy, dlaczego nie
rozsypują się. W końcu umieszczono
je w magazynie ludowego komisariatu
zdrowia. W 1923 r. relikwie sprowadzono do Rzymu dzięki obietnicy Piusa XI
dostaw zboża dla głodujących Rosjan.
Po kanonizacji w 1938 r. trafiły do Warszawy. Przechowywane są w szklanym
grobowcu w kościele jezuitów i do dziś
stanowią piękne świadectwo umiłowania Chrystusa aż po męczeńską śmierć.
W 2002 r. św. Andrzej Bobola został
uznany patronem Polski.
Kolejnym niezwykłym przykładem jest prawa ręka pierwszego króla
Węgier św. Stefana (legenda podaje, że
koronacja w 1001 r. była możliwa, gdyż
Stefan wykradł koronę królewską przeznaczoną dla Bolesława Chrobrego). Za-
Relikwia św. Stefana
gadką jest, że ręka świętego przetrwała
tak długo w tak dobrym stanie. Ostatnie
badania, przeprowadzone dziewięć lat
temu, nie wykazały żadnych procesów
gnilnych. Wszystkie kości są prawidłowo ułożone i świetnie zachowane,
podobnie jak paznokcie i duże połacie
skóry. Nie stwierdzono prób mumifikowania relikwii. Można ją oglądać w bazylice św. Stefana w Budapeszcie.
Św. Franciszek Ksawery
W 1933 r. poddano ekshumacji zwłoki św. Katarzyny Laboure. Mimo iż
zmarła 56 lat wcześniej, znajdowały się
w doskonałym stanie. Skóra była nie-
tknięta i wyglądała jak pergamin. Oczy
były na swoim miejscu, a gałka, chociaż zapadnięta, była cała i zachowała
nawet kolor niebieskawo-szary. Ręce
i nogi były miękkie. W dobrym stanie
znajdowały się też mięśnie. A największe zaciekawienie wzbudziło serce: choć
skurczone zachowało charakterystyczny kształt, a ponadto dało się wyróżnić
drobne włókna i pozostałości zastawek.
Odporne na działanie natury są
także szczątki doczesne m.in. papieża Jana XXIII (zmarł w 1963 r.), jezuity
i misjonarza św. Franciszka Ksawerego
(zmarł w 1552 r.), św. Klary z Montefalco (zmarła w 1308 r.), św. Teresy z Avila
(zmarła w 1582 r.) i św. Łucji Filippini
(zmarła w 1732 r.). Ciało św. Teresy pozostaje wciąż giętkie, a z ran okresowo
sączy się krew. A zęby św. Łucji są tak
mocno usadowione, że próba wyrwania
zakończyła się niepowodzeniem.
Już na tych kilku wymownych przykładach widać, że są jeszcze na świecie
zjawiska z którymi nauka nie może sobie poradzić. I bardzo dobrze, że w dobie lotów kosmicznych i przeszczepów
serca mają miejsce zdarzenia, w które
należy po prostu uwierzyć. Bo dzięki
nim nie zapomnimy o naszej duchowości i odszukamy w sobie nieskończone
pokłady wiary. A któż mocniej o tym
zaświadczy niż właśnie ci święci, którzy
fizycznie stale są z nami?
Michał Kuc
11
MODLITWA WIECZORNA
Z JANEM PAWŁEM II
2 kwietnia, godz. 21:37 będzie zawsze wzbudzała w nas
wzruszenie. Tej daty, kiedy dwa lata temu cały świat zatrzymał
się w swym biegu, nigdy nie zapomnimy. Wyrazem naszej pamięci, wdzięczności Bogu za dar umiłowanego Ojca Świętego
była modlitwa i Msza święta, w godzinie śmierci. Zgromadzili
się na niej w naszym kościele parafialnym wszyscy, którym
bliski był Jan Paweł II.
Po Mszy świętej, s. Małgorzata wraz ze scholką zaprosiła
nas na chwilę wspomnień, przeżywania daru Ojca Świętego
i modlitwy o Jego rychłą kanonizację. Dziękujemy za te piękne momenty.
JK
12
13
MODLITWA WIECZORNA Z JANEM PAWŁEM II
14
15
Alleluja ! Jezus żyje!
Zmartwychwstanie Chrystusa jest wielką prawdą wiary,
wobec której trzeba uklęknąć i uwierzyć.
Chrystus, który pokonał śmierć,
pozwala nam czerpać z tych najświętszych
Wydarzeń Paschalnych moc, byśmy nieśli innym prawdę,
miłość i radość Wielkanocnego Poranka.
Niech pełnia darów Zmartwychwstałego Pana sprawi,
by każdy nasz dzień stawał się wielkim hymnem
uwielbienia Boga.
Niech Łaska Zmartwychwstałego Pana Jezusa
mocniej zapuka do naszych serc i uzdolni je
do głoszenia i dawania świadectwa wiary i nadziei,
która jest potrzebna naszej parafii, rodzinie
i każdemu z nas.
Pełnych Bożego pokoju Świąt Wielkiej Nocy
życzy Redakcja
16
WSZYSTKIM KAPŁANOM,
PARAFIANOM, DARCZYŃCOM
SERDECZNE ŻYCZENIA WIELKANOCNE
ABY W TE RADOSNE ŚWIĘTA
ZMARTWYCHWSTAŁY CHRYSTUS
BŁOGOSŁAWIŁ WAS I NAPEŁNIŁ
ZDROWIEM, SZCZĘŚCIEM, RADOŚCIĄ I POKOJEM
SKŁADA ZESPÓŁ CHARYTATYWNY
Wielkanoc 2007
Wdzięczni Bogu za dar dobrego duszpasterza,
dziękujemy
księdzu Proboszczowi Robertowi Wróblewskiemu
za każde słowo skierowane do naszych serc,
za trud prowadzenia parafii,
za opiekę nad naszą skromną redakcją
oraz modlitwę i okazywane serce.
Z okazji zbliżających się imienin
życzymy dużo zdrowia i sił,
prowadzenia przez Ducha Świętego
na drogach posługi kapłańskiej,
oraz nieustającej opieki Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.
Redakcja
17
SERDECZNIE ZAPRASZAMY NA
UROCZYSTY
KONCERT WIELKANOCNY
KTÓRY ODBĘDZIE SIĘ
W DN. 9 KWIETNIA 2007 R. OK. GODZ. 18:45
(BEZPOŚREDNIO PO MSZY ŚW. O GODZ. 18:00)
W KOŚCIELE ŚW. STANISŁAWA KOSTKI
NA DĘBNIKACH
W trakcie koncertu usłyszymy dwa znakomite zespoły,
wielokrotnie nagradzane na konkursach i festiwalach,
czyli
Chór „Psalmodia” Papieskiej Akademii Teologicznej
pod dyrekcja Włodzimierza Siedlika
i Męski Zespół Wokalny „Concentus” z Tarnowa
pod kierunkiem Piotra Kuczka,
a także akademicki zespół instrumentalny
z Wielkiej Brytanii „Keele University Concert Band”
pod dyrekcją Johna Watsona.
W programie koncertu usłyszymy muzykę dostosowaną
do radosnego nastroju Świąt Wielkiej Nocy.
Męski Zespół Wokalny „Concentus” z Tarnowa zapewni
również oprawę muzyczną w trakcie poprzedzającej
koncert Mszy św. o godz. 18:00.
SERDECZNIE ZAPRASZAMY!!!
18
Kącik dla dzieci
PORANEK WIELKANOCNY
„Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała. Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. Żywego już Pana widziałam grób pusty i świadków anielskich i odzież i chusty...” – brzmiał śpiew
scholi przy akompaniamencie organów. Julka bardzo lubiła tę
wielkanocną sekwencję. Jej słowa pomagały wczuć się w radość
i zdumienie przybiegających do grobu, który był pusty. Śpiewając zerknęła w stronę ołtarza. Po jednej stronie stał krzyż
przyozdobiony czerwoną stułą, po drugiej figura Jezusa zmartwychwstałego. Po chwili wesoło drgające promienie wiosennego
światła odbitego od kolorowych witraży w oknach kościoła ułożyły barwną mozaikę na białym obrusie. Za chwilę, w Liturgii
Eucharystycznej przyjdzie na ten ołtarz zmartwychwstały Jezus,
by w Komunii Świętej zagościć w sercach ludzi. Po uroczystej
Eucharystii wyszła z koleżankami przed kościół. Świeciło słońce
i ludzie także byli tacy świąteczni. Wielu z nich witało się pozdrowieniem: „Chrystus zmartwychwstał” na co odpowiadano:
„Prawdziwie zmartwychwstał”. Nigdy nie słyszała takiego powitania. Pobiegła do domu, gdyż czekano na nią ze świątecznym
śniadaniem. Tomek ma służenie na Mszy świętej o dwunastej,
wtedy też pójdą rodzice. Lubiła te wielkanocne śniadania, zapach
święconki, baranki z chorągiewką na stole. Pragnęła też złożyć
życzenia, życzenia szczęścia, które będzie trwać wiecznie.
s. Małgorzata
19
Kącik dla dzieci
Poniżej macie alfabet, należy odpowiednią literę podłożyć pod odpowiedni
znaczek i odczytać rozwiązanie. Powodzenia!
⌃⌥⇪
⌃⇪⌃
20
Jak mają na imię ich matki? Wpisz właściwe odpowiedzi do krzyżówki.
"
Izaak
Jakub
Jan
Mojesz
Tymoteusz
Beniamin
Samuel
Salomon
Jezus
Set
Efraim
Juda
Batszeba
Elbieta
Eunice
Maria
Anna
Ewa
Sara
Rebeka
Jochebed
Rachela
Lea
Asenat
21
DZIĘKUJĘ
PROSZĘ
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę
to wystarczy tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii
i pozostawić tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla
kogo pozostawić w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy o:
•
•
•
•
•
•
wirówkę do bielizny,
śpiwory,
koce,
męskie buty rozmiar 42-45,
2 wózki głębokie,
wózki spacerowe,
Oferujemy:
• sukienki komunijne,
• alby, ubranka komunijne dla
chłopców,
• buty komunijne dla dziewczynek
i chłopców,
• odzież dziecięcą i młodzieżową,,
• szafki kuchenne,
•
•
•
•
2 jednoosobowe tapczany,
solidne meble pokojowe,
szafy trzydrzwiowe,
odzież dla dorosłych,
Pomożemy:
• naprawić sprzęt gospodarstwa
domowego,
• porozmawiać,
• wspólnie pomodlić się,
Dziękujemy za:
• 50 zł. od stałej ofiarodawczyni,
• 200 zł. od braci z Żywego Różańca,
• wszystkie przekazane rzeczy,
Poszukujemy, pilnie, dla mamy z 2 dzieci, małego mieszkania do wynajęcia, w przystępnej cenie, najlepiej na terenie Parafii. Kontakt telefoniczny lub osobisty z ks. proboszczem.
Rodzice z dziesięciorgiem dzieci z naszej parafii proszą o bezinteresowną
pomoc w przyprowadzaniu 2 dzieci z przedszkola i drobnych pracach domowych [Np. prasowanie]. Tel. 012/ 266-28-02
22
Pokryjemy koszt paliwa dla osoby, która przewiezie bagażowym, ewentualnie osobowym samochodem rzeczy z całkowitej likwidacji mieszkania
starszego małżeństwa w Podgórzu (ul. Dąbrowskiego, w pobliżu mostu
Powstańców Śląskich) do punktu odzieżowego naszej parafii. Kontakt tel.
z Panią Halinką.
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez panią Halinkę pod telefonem stacjonarnym 012-266-71-89, komórkowym 0-601 18 20 38, lub panią Basię pod telefonem 0-510 50 05 19. Przyjmowanie rzeczy odbywa się
w poniedziałki od 17.00 do 18.00, a wydawanie w czwartki od 17.00 do
18.00. Prosimy o przestrzeganie godzin przyjmowania i wydawania. Prosimy
o przynoszenie rzeczy czystych i sprawnych.
Parafia św. Stanisława Kostki
ul. Konfederacka 6
30-306 Kraków
OFIARA NA REMONT DACHU KOŚCIOŁA
Imię i nazwisko ..............................................................................................
ul. ..................................................................................................................
Kwota: ...........................................................................................................
Można również złożyć ofiarę wpłacając na konto Parafii.
Za złożone ofiary serdecznie dziękujemy.
Bank PeKaO S.A. II Oddział w Krakowie, ul Kapelanka 1
Nr konta: 55 1240 1444 1111 0000 0937 1431
TYDZIEŃ W MODLITWIE
8 IV 2007
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego,
Czyt.: Dz 10, 34a. 37-43; Ps 118;
Kol 3, 1-4; J 20, 1-9;
600 · w intencji Parafian,
· w int. śp. Stefanii i Jana Mroczków
w 21 rocz. śm.,
· w int. śp. Władysława, Heleny, Józefa i Marii,
· w intencji policjantów oraz strażników miejskich, którzy zabezpieczali
Parafialną Drogę Krzyżową oraz ich
najbliższych,
830 · w int. śp. Wincentego, Mikołaja,
Jana i Michała,
1000 · w int. śp. Jana Polewki, Joanny
i Michała Machunze,
· w int. śp. Stanisława Sadomskiego w 1 rocz. śm.,
1130 · w int. śp. Wiesława Poręby w 5
rocz. śm.,
1300 · w int. śp. Jana Piwowara,
1800 · w int. śp. Marii, Wasyla, Marii i Anny,
9 IV 2007
Poniedziałek w oktawie Wielkanocy,
Czyt.: Dz 2, 14. 22-32; Ps 16;
Mt 28, 8-15;
700 · w int. śp. Mariana w 9 rocz. śm.,
830 · za dusze w czyśćcu cierpiące,
1000 · w int. śp. Władysława i Marii Bobków oraz zmarłych z rodziny,
· w int. śp. Bronisława Kamińskiego
w 4 rocz. śm.,
1130 · w int. śp. Mariana Filipczyka w 29
rocz. śm.,
1300 · dziękczynno · błagalna z prośbą
o Boże błogosławieństwo, opiekę
matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla Kingi w 18 rocz. urodzin,
1800 · w int. śp. Leopolda Bołogórskiego
w 67 rocz. śm. w Katyniu,
24
10 IV 2007
Wtorek w oktawie Wielkanocy,
Czyt.: Dz 2, 36-41; Ps 33; J 20, 11-18;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
· w int. śp. Marianny Kogut,
800 · w int. śp. zmarłych polecanych
w wypominkach,
1730 · różaniec wypominkowy,
1800 · w int. śp. Władysława i Marii,
· w int. śp. Piotra Kurnika w 30 rocz.
śm.,
11 IV 2007
Środa w oktawie Wielkanocy,
Czyt.: Dz 3, 1-10; Ps 105; Łk 24, 13-35;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 · dziękczynna z prośbą o dalsze
łaski dla Marii i Andrzeja Śliwów
z okazji 41 rocz. ślubu,
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· o miłosierdzie Boże i spokój duszy
dla zmarłej Barbary Włodarczyk od
sąsiadów,
12 IV 2007
Czwartek w oktawie Wielkanocy,
Czyt.: Dz 3, 11-26; Ps 8; Łk 24,35-48;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 · dziękczynna z prośbą o dalsze
łaski i opiekę matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla trojaczków:
Martusi, Michałka i Maciusia,
1800 · w int. śp. Wiesława Sali,
· w int. śp. Jadwigi Maciejasz i Stefanii Domańskiej,
· w int. śp. Eleonory Zając w 1 rocz.
śm.,
13 IV 2007
Piątek w oktawie Wielkanocy,
Czyt.: Dz 4, 1-12; Ps 118; J 21, 1-14;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 ·
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Wiktorii Klain w rocz.
śm.,
· w int. śp. Marii Dunin w 38 rocz.
śm., Adama Bisping w 21 rocz. śm.
i Marii Elżbiety Bisping w 16 rocz.
śm.,
15 IV 2007 – 2 Niedziela Wielkanocna,
Niedziela Miłosierdzia Bożego,
Czyt.: Dz 5, 12-16; Ps 118;
Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19;
J 20, 19-31;
700 · w intencji Parafian,
830 · w intencji Kanonizacji Ojca Świętego Jana Pawła II oraz w intencji
Bogu wiadomej,
1000 · w int. śp. Bolesława Oliwy w 10
rocz. śm.,
1130 · o zdrowie, błogosławieństwo
Boże, dary Ducha Świętego oraz
prowadzenie Matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla księdza proboszcza od Zespołu Charytatywnego,
· o zdrowie, wszelkie potrzebne
łaski i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla księdza proboszcza Roberta Wróblewskiego
od sióstr z I róży kobiet,
· o pełnię darów Ducha Świętego,
wszelkich Bożych łask oraz o opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla księdza proboszcza Roberta Wróblewskiego od Żywego
Różańca,
1300 · w int. śp. Stefana Dawidowskiego
o spokój wieczny i zbawienie duszy,
1700 · Nabożeństwo
1800 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
14 IV 2007
Sobota w oktawie Wielkanocy,
Czyt.: Dz 4, 13-21; Ps 118; Mk 16, 9-15;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 ·
1800 · w int. śp. Marii i Jana,
· w int. śp. Anny, Róży i Franciszka
Wojciechowskiego,
25
TYDZIEŃ W MODLITWIE
16 IV 2007
Czyt.: Dz 4, 23-31; J, 3, 1-8;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 · w int. śp. Danuty Sieprawskiej w 3
rocz. śm.,
1800 · w int. śp. Jana i ks. Józefa Skrzypczyka,
19 IV 2007
Czyt.: Dz 5, 27-33; Ps 34; J 3, 31-36;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 ·
1800 · w int. śp. Janusza Maniaka w 10
rocz. śm.,
· w int. śp. Ludwika Sęka w 8 rocz.
śm.,
17 IV 2007
Czyt.: Dz 4, 32-37; Ps 93; J 3, 7-15;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 · w intencji Anny i jej rodziny,
1800 · o zdrowie i błogosławieństwo
Boże dla ks. Proboszcza Roberta
Wróblewskiego,
20 IV 2007
Czyt.: Dz 5, 34-42; Ps 27; J 6, 1-15;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 ·
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · o pomyślny przebieg egzaminów
dla Doroty,
· w int. śp. Mirosława Biedy w 26
rocz. śm. i syna Marka,
18 IV 2007
Czyt.: Dz 5, 17-26; Ps 34; J 3, 16-21;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 · w int. śp. Marii Piszczek i Jana
Cieślika w 31 rocz. śm.,
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w int. śp. Ireny Wywiałkowskiej
w 6 rocz. śm.,
· o zdrowie, Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego oraz
opiekę Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych dla ks. Proboszcza Roberta Wróblewskiego od Anny
· w int. śp. Józefy Kamińskiej w rocz.
śm. od Grona Pedagogicznego SP
OSW ul. Tyniecka 7,
21 IV 2007
Czyt.: Dz 6 1-7; Ps 33; J 6, 16-21;
700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
800 · w int. śp. Marii i Stanisława Zuziów,
1800 · w intencji Alicji i Jerzego Bielańskich w 25 rocznicę ślubu,
· o zdrowie, błogosławieństwo Boże
i opiekę matki Bożej Wspomożenia
Wiernych dla Wojtusia i jego rodziców,
- w int. śp. Barbary Włodarczyk od
pracowników fabryki mebli „Ryś”
26
22 IV 2007 – 3 Niedziela Wielkanocna,
Czyt.: Dz 5, 27b-32. 40b-41; Ps 30;
Ap 5, 11-14; J 21, 1-19;
700 · w intencji Parafian,
830 · w int. śp. Andrzeja w 14 rocz.
śm.,
· w int. śp. Anastazji w 5 rocz. śm,
i Wawrzyńca Wojasów,
· w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska),
1000 · w intencji Renaty i Bartłomieja
z okazji 12 rocznicy ślubu z prośbą
o Boże błogosławieństwo na dalsze lata życia małżeńskiego,
· dziękczynna w 40 rocz. ślubu
Stanisławy i Władysława z prośbą
o dalsze błogosławieństwo i potrzebne łaski,
1130 · o miłosierdzie Boże dla śp. Wiktorii,. Janiny i Grażyny w rocz. śm.,
1300 · o Boże miłosierdzie dla śp. Wiktorii i Janiny w rocz. śm, oraz za śp.
Grażyną, Stefana i Antoniego,
1700 · Nieszpory
1800 · o szczęśliwe zdanie matury z podziękowaniem za wszystkie łaski w 19 rocz. urodzin Wojciecha
z prośbą o dalsze błogosławieństwo,
27
OGŁOSZENIAPARAFIALNE
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
8
1. Zmartwychwstał Pan! Alleluja! Po
cierpieniu krzyża i ciszy grobu
czas na zwycięstwo nad śmiercią.
Chrystus powstał z martwych abyśmy życie mieli w pełni. Wszystkim
drogim Parafianom i Gościom życzymy, aby przeżywając niezgłębioną tajemnicę miłości Boga do
człowieka w dziele Jego odkupienia, doświadczali pełnego udziału
w łaskach Tajemnicy Paschalnej,
aby Zwycięzca śmierci i szatana
utwierdzał w łasce dziecięctwa
Bożego, obdarzał pokojem, zdrowiem, błogosławieństwem w pracy
i życiu oraz zachował w miłości na
drodze do domu Ojca Niebieskiego, pod troskliwą opieką Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, za
wzorem i wstawiennictwem Sługi
Bożego Jana Pawła II.
2. Dziękujemy kapłanom, salezjanom, ministrantom i lektorom,
siostrom zakonnym, grupom parafialnym, wszystkim, którzy pomagali przy wystroju naszej świątyni,
Ciemnicy i Grobu Pańskiego, i każdemu z osobna za zangażowanie
i pomoc w jak najlepszym przygotowaniu i przeżyciu Triduum Świętego. Niech Zmartwychwstały Pan
obdarzy obfitością swoich łask.
KWIETNIA
2007
3. Jutro Poniedziałek Wielkanocny.
Msze św. wg. rozkładu niedzielnego. Składka zebrana w tym dniu
przeznaczona jest na Katolicki Uniwersytet Lubelski i Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie.
4. W przyszłą niedzielę przeżywać
będziemy 2 Niedzielę Wielkanocną
czyli Miłosierdzia Bożego. Uczcimy
obraz Jezusa Miłosiernego i zawierzymy świat Bożemu Miłosierdziu.
5. 17 kwietnia na Mszy św. o 18.00
Ks. Biskup Jan Szkodoń udzieli sakramentu bierzmowania kandydatom, którzy przez 3 lata gimnazjum
przygotowywali się do tego sakramentu. P. Annie Pilarskiej, p. Marcie
Łopatowskiej oraz ks. Tadeuszowi
Nowakowi bardzo dziękujemy za
włożony trud w przygotowanie ich
i towarzyszenie kandydatom.
6. 19 kwietnia przypada druga rocznica wyboru Ojca Świętego Benedykta XVI.
7. 23 kwietnia przypada uroczystość
św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski;
oraz wspomnienie św. Jerzego,
męczennika. 25 kwietnia przypada
święto św. Marka Ewangelisty.
Ks. Robert Wróblewski
Proboszcz
Redakcja:
Ks. Robert Wróblewski, s. Małgorzata Gromada, Teresa Flanek, Czesław Nowarski,
Magdalena Dudek, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/
28
koszt.wydania 0,75 zł