Adwent czas oczekiwania i pokuty - Parafia św. Andrzeja Boboli – w

Adwent czas oczekiwania i pokuty
Okresem Adwentu rozpoczynamy nowy rok kościelny, liturgiczny. Samo słowo
Adwent oznacza przyjście naszego Zbawiciela, którego powinniśmy oczekiwać i
przygotować się na to spotkanie. Nie można owocnie przeżyć Adwentu bez
wprowadzenia w nasze życie osobiste, rodzinne i wspólnoty parafialnej wezwania
proroka znad Jordanu, św. Jana Chrzciciela, do nawrócenia. Nasza wewnętrzna
przemiana, zerwanie z grzechem, odwrócenie się od zła , może dokonać się poprzez
udział w rekolekcjach, słuchanie, czytanie i rozważanie Słowa Bożego, poprzez
udział w nabożeństwie pokutnym, modlitwę i jałmużnę, a szczególnie w Sakramencie
Pojednania.
Rekolekcje adwentowe
Prawie we wszystkich wspólnotach parafialnych w Polsce odprawiane są
kilkudniowe rekolekcje adwentowe. Polegają one na głoszeniu specjalnych nauk i
konferencji stanowych przez zaproszonych misjonarzy lub wybitnych kaznodziejów.
W małych parafiach urządza się przynajmniej jeden dzień pokutny połączony z
nauką i okazją do spowiedzi dla wiernych. Rekolekcje adwentowe cieszą się dużą
frekwencją wiernych i dorównują rekolekcjom wielkopostnym.
Inną formą adwentowych rekolekcji mogą być wygłaszane, w oparciu o teksty
biblijne i liturgiczne katechezy, głoszone raz lub dwa razy w tygodniu przez
cały Adwent. Mogą one być połączone z modlitwami i śpiewami wiernych, które
doprowadzą do udziału w nabożeństwie pokutnym ze spowiedzią indywidualną, a
następnie do pełnego udziału w Eucharystii i radosnego przeżycia uroczystości
Bożego Narodzenia i Objawienia Pańskiego.
Nabożeństwo pokutne
Wydajcie owoce godne nawrócenia... (Łk. 3,8). Aby to Janowe wezwanie do
pokuty zostało zrealizowane wskazane jest, aby w czasie rekolekcji i w czasie
dnia pokutnego urządzić we wspólnocie nabożeństwo pokutne, połączone ze
spowiedzią indywidualną. Nabożeństwo od strony liturgicznej wcześniej
przygotowuje ksiądz proboszcz wraz z zespołem liturgicznym (czytania, śpiewy,
zestaw pieśni i modlitwy). Na dany dzień proboszcz zaprasza większą ilość
kapłanów, którzy przybywają z albami i fioletowymi stułami.
Pośrodku prezbiterium ustawia się krzyż, widoczny z każdego miejsca w
kościele, a obok wazon ze świeżymi kwiatami. Kapłani z celebransem zajmują
miejsca w półkolu. Są oni znakiem Głowy Kościoła, czyli Chrystusa. Po homilii i
rachunku sumienia, spowiedzi powszechnej, modlitwie litanijnej, i Ojcze nasz
kapłani udają się do konfesjonałów. W czasie indywidualnej spowiedzi wszyscy
śpiewają pieśni pokutne lub adwentowe.
Po zakończonej spowiedzi świętej kapłani powracają do prezbiterium, a główny
celebrans śpiewa dziękczynną anaforę. Na zakończenie celebrans udziela
uroczystego błogosławieństwa wszystkim zgromadzonym. Po nabożeństwie wskazane
jest urządzenie wspólnej agapy z uczestnictwem wiernych i kapłanów. Tego rodzaju
braterskie spotkanie jest konsekwencją pełnego pojednania z Bogiem i braćmi oraz
dalszym budowaniem wspólnoty parafialnej.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 22:17
Jeśli nie mamy możliwości przeżycia nabożeństwa pokutnego we wspólnocie
parafialnej, możemy starać się przeżyć je na łonie własnej rodziny. Ma ono mieć
charakter przygotowania do adwentowej spowiedzi.
Dzień pokutny
Okres Adwentu jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Pana. Pełną naszą
radość mąci nam zbytnie przywiązanie do ziemskich dóbr, uleganie zmysłowości,
zbytnia troska o jutro i pewien rodzaj zła, który można pokonać jedynie przez
post i modlitwę. Adwent nacechowany jest pokutą i do niej wzywa nas św. Jan
Chrzciciel.
Przez wiele wieków Adwent miał charakter całkowicie pokutny i był połączony
ze ścisłym postem i wstrzemięźliwością. Dzisiaj realizując wezwanie ewangeliczne
do pokuty i nawiązując do dawnych tradycji, zalecane jest przeżycie w
katolickich rodzinach chociaż jednego dnia pokutnego. Może to być każdy dzień
tygodni, oprócz niedzieli, która zawsze winna mieć charakter paschalny. Na
przeżycie tego dnia składają się głównie: post, modlitwa, jałmużna i skupienie.
Post adwentowy
Post połączony z modlitwą błagalną wyraża pokorę człowieka wobec Boga. W
Raporcie o stanie wiary kard. Joseph Ratzinger pisze: Pościć oznacza
akceptować istotny składnik życia chrześcijańskiego. Należy bowiem w pełni
doceniać także cielesny aspekt wiary: powstrzymywanie się od posiłku jest jego
przejawem. Sfera zachowań seksualnych i posilanie się są elementami centralnymi
strony fizycznej człowieka. W dobie dzisiejszej upada zrozumienie dla czystości
i postu, jest to skutek niezrozumienia przez wierzących właściwego
ukierunkowania eschatologicznego, czyli życia wiecznego. Być czystym,
dziewiczym, powstrzymywać się okresowo od posiłków, to znaczy zaświadczać, że
istnieje życie wieczne, że jest już wśród nas: (1 Kor 7,31). Bez czystości i bez postu Kościół nie jest już
Kościołem
w sensie nadprzyrodzonym, ale ogranicza się do wymiaru czysto ziemskiego.
Możemy zauważyć, że stosowanie praktyki postu i to bardzo ścisłego, wpłynęło
na wewnętrzne nawrócenie i odkrycie bogactwa życia duchowego wielu chrześcijan.
Post jest również ważnym elementem kształtowania silnej woli w procesie
formowania dojrzałości chrześcijańskiej.
Modlitwa
Obok postu modlitwa należy do bardzo istotnych praktyk życia
chrześcijańskiego. Nasze adwentowe oczekiwanie powinno wyrazić się w modlitewnym
czuwaniu aby, gdy Pan powróci, natychmiast wyjść Mu na spotkanie.
Najdoskonalszym wzorem modlitwy dla chrześcijan pozostanie zawsze Jezus.
Podobnie rodzice chrześcijańscy winni stać się dla swoich dzieci mistrzami
modlitwy. W okresie czasu adwentowego więcej czasu powinniśmy przeznaczyć na
modlitwę. Może to być Liturgia godzin, różaniec, czytanie i rozważanie Słowa
Bożego, adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy parafialnego kościoła, udział
w Eucharystii.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 22:17
Jałmużna
Jałmużna w znaczeniu biblijnym oznacza miłosierdzie Boga (Ps 24,5; Iż 59,16)
lub też miłosierdzie człowieka nad bliźnim (Rz 47,29). Miłosierdzie jest
autentyczne jedynie wówczas, gdy wyraża się w konkretnych czynach materialnej
pomocy tym, którzy znajdują się w potrzebie. Praktykowanie jałmużny jest
naśladowaniem czynów Boga względem ludzi. Chrześcijanin, rezygnując z dóbr
materialnych, gromadzi sobie skarb duchowy, gdyż błogosławiony ten, który myśli
o nędzarzu i biednym (Ps 4, 1-4).
Dzieci i rodzice mogą składać w czasie Adwentu pieniądze do skarbonek
zaoszczędzone przez rezygnację z godziwych rozrywek i przyjemności. Mogą również
zaoszczędzone w rodzinach pieniądze, w sposób dyskretny, przekazać przed Bożym
Narodzeniem rodzinom wielodzietnym i będącym w potrzebie. Czyniąc to miejmy
zawsze na uwadze słowa Jezusa: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci
moich najmniejszych, mnieście uczynili.
Wyciszenie
W czasach współczesnych bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy wyciszenia.
Otaczający nas świat jest coraz bardziej hałaśliwy: głośna muzyka, motoryzacja,
reklamy, ciągła gonitwa i pośpiech. Strefy ciszy potrzebują nie tylko nasze
świątynie, domy rekolekcyjne, rezerwaty przyrody, ale przede wszystkim
potrzebują jej nasze rodziny. Tylko w ciszy i skupieniu rodzą się i dojrzewają
wielkie sprawy Boże. W adwentowym okresie starajmy się wyciszyć wewnętrznie i
nie rozmawiać bez wyraźnej konieczności. jest czas milczenia i czas mówienia (Koh
3,7), a człowiek powstrzymując swój język, daje wyraz swojej wolności. W okresie
Adwentu ćwiczmy się w milczeniu.
W Adwencie świętujemy oczekiwanie na przybycie Chrystusa do nas, Jego
przyjście do naszych serc. To, że Jezus przybywa do nas oznacza, że on puka do
drzwi naszego serca.
Czy osiągnie sukces w swoim pukaniu, czy może zignoruję Jego nadejście?
Opracowała: KB
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 22:17