Maleniec 2014. Katalog_poplenerowy

m a l e n i e c
p
l
e
n
e
r
2
0
1
4
Paulina Chojnacka
Joanna Bonar
Eliza Głowacka
iza fatalska
Katarzyna Listwon
marian guzikowski
m a l e n i e c
Paweł
Liszewski
Monika Michalczewska
p
Daria Maroń-Ptak
Artur Ptak
Aleksandra
Potocka-kuc
Mateusz Stradomski
uczestnicy
pleneru
maleniec
2014
l
e
n
e
r
2
0
1
4
10-lecie Zabytkowego Zakładu
Hutniczego w Maleńcu
W roku bieżącym mija równo dziesięć lat, kiedy to zabytkowy zakład przemysłowy w Maleńcu został nabyty przez Powiat Konecki aktem notarialnym z dnia 30
listopada 2004 roku. Dzięki tej niezwykle odważnej
decyzji, powziętej przez ówczesne władze powiatowe,
możliwym stało się zachowanie dla potomności unikalnego w skali europejskiej zabytku techniki. Decyzja
ta otworzyła również drogę do utworzenia samorządowej instytucji kultury o nazwie „Zabytkowy Zakład
Hutniczy w Maleńcu”.
Wśród zadań, jakie postawiono przed nowoutworzoną
placówką były: promowanie przemysłowego i technologicznego dziedzictwa regionu, a także udostępnianie jej zbiorów dla celów edukacyjnych i turystycznych.
Pierwszym opiekunem i dyrektorem Zabytkowego
Zakładu Hutniczego w Maleńcu został Pan Krzysztof
Dulewicz, który nie tylko stworzył ramy organizacyjne nowopowstałej placówki, ale wyznaczył kierunki
jej działalności, aktywnie popularyzując przemysłowe tradycje regionu. Jego działania kontynuował Pan
Szymon Biały, kierujący Zabytkowym Zakładem Hutniczym w Maleńcu w latach 2007-2011. W tym okresie znacznie rozbudowano infrastrukturę turystyczną
obiektu, którą wzbogacono o malowniczy staw oraz
pawilon biurowo-turystyczny, wyposażony w salę kon-
ferencyjną, pokoje noclegowe i zaplecze kuchenne.
W ten sposób zostały stworzone niezbędne warunki
do rozwijania działalności kulturalno-edukacyjnej i turystycznej. Duże zasługi w tym zakresie położył Pan
Emilian Niemiec, kierujący zakładem w latach 20112014. Nie sposób również nie wspomnieć o Pani Marii Budzińskiej, pracującej w Zabytkowym Zakładzie
Hutniczym w Maleńcu od chwili jego powstania. Jednak jego trwanie i rozwój byłby niemożliwy bez grona
oddanych przyjaciół i miłośników malenieckiej fabryki
żelaza. Od ponad 40 lat są wśród nich studenci i pracownicy Wydziału Inżynierii Materiałowej i Metalurgii
Politechniki Śląskiej w Katowicach, wspierani przez
miejscowych przedsiębiorców oraz wszystkich tych,
którym bliskie są przemysłowe tradycje Ziemi Koneckiej. Podejmowane przez nich wspólne działania pozwalają wierzyć, że malenieckie zabytki dawnej techniki przetrwają próbę czasu, świadcząc przez kolejne
dziesięciolecia o pracowitości i genialności naszych
przodków.
Starosta konecki
Bogdan Soboń
PRZEMYSŁOWA
HISTORIA MALEŃCA
W ZARYSIE
Przemysłowe tradycje Maleńca sięgają 1782 roku
i związane są z osobą kasztelana łukowskiego Jacka
Jezierskiego (1722-1805). Był on gorącym zwolennikiem rozwoju przemysłu w Polsce, propagującym
nowe technologie i osiągnięcia techniczne, również
w zakresie górnictwa i hutnictwa żelaza. Jego aktywność nie ograniczała się jednak wyłącznie do działalności popularyzatorskiej. W początkach lat 80-tych
XVIII wieku Jezierski za kwotę ponad pół miliona ówczesnych złotych nabył szereg dóbr i nieruchomości
leżących na terenie województwa sandomierskiego.
W 1782 roku Jezierski stał się właścicielem Maleńca,
zaś trzy lata później pobliskiej Miedzierzy, w której na
nowo uruchomił wielki piec i dwie fryszerki, wyposażone w miechy i młoty.
Dzięki spiętrzeniu rzeki Czarnej Koneckiej w 1784
roku podobne urządzenia zasilane wodą zainstalowano w Maleńcu, w którym wzniesiono tartak, drutarnię i 8 fryszerek. Ich pracę nadzorowali sprowadzeni
z Saksonii i Westfalii zachodni specjaliści w zakresie
produkcji stali, w tym Piotr Henryk Solbach. Maleniecka fabryka żelaza była końcowym ogniwem wielkiego
kombinatu metalurgicznego, rozciągającego się na
długości 21 km wzdłuż rzeki Czarnej Koneckiej, a obej-
Praca przy produkcji gwoździ.
Maleniec, lata 60-te XX wieku.
mującego również kopalnie rudy w Miedzierzy, wielkie
piece w Cieklińsku i Kawęczynie oraz wytwórnię kos
w Świnkowie.
W 1787 roku Maleniec odwiedził król Stanisław August Poniatowski, który nadał Jezierskiemu za zasługi
w organizacji przemysłu tytuł kasztelana. W tym czasie w malenieckiej hucie wytwarzano druty, topory,
siekiery, drągi stalowe i sztaby oraz inne narzędzia żelazne. W 1800 roku właścicielem malenieckiej fabryki
żelaza zostaje książę Karol Hessen-Darmstadt, który
przez kolejne ćwierćwiecze nadmiernie eksploatuje
zakład, wstrzymując się z jego modernizacją.
Zaniedbaną fabrykę w 1835 roku przejmuje były oficer
napoleoński Tadeusz Bocheński. Znacznie rozbudowuje on zakład, wyposażając go w nowoczesne maszyny i urządzenia, w tym walcownię do blachy o dwóch
parach walców. W 1844 roku Bocheński oczynszowuje chłopów w swych dobrach, opierając tym samym
produkcję w malenieckiej fabryce żelaza na płatnej
sile roboczej. W kolejnych latach zakład modernizują
synowie Tadeusza, Józef i Franciszek, likwidując archaiczne fryszerki, na których miejsce instalują gwoździarki do produkcji gwoździ ciętych z blachy. Obok
nich w Maleńcu produkowano w tym czasie również
topory, łańcuchy, lemiesze i odkładnice do pługów,
które na końskich wozach wywożono do stacji kolejowej w Piotrkowie Trybunalskim. Ogółem w połowie
XIX wieku, w malenieckiej fabryce wytwarzano rocznie
około 320 ton wyrobów żelaznych. Przy ich produkcji w 1879 roku zatrudnionych było 42 robotników,
w tym 6 majstrów obsługujących 2 walce, 2 piece żarzyste oraz 14 kowali. W większości byli to mieszkańcy
niewielkiego osiedla fabrycznego, które z czasem powstało przy malenieckim zakładzie. W końcu XIX wieku kolejnym właścicielem malenieckiej fabryki zostaje
Felicjan Wielogłowski, który uruchamia w niej linię do
produkcji łopat i szpadli, w oparciu o surówkę sprowadzaną z Piotrkowa i Warszawy. Na początku XX wieku
Maleniec staje się własnością Felicjana Jankowskiego,
a od 1913 roku jego córki Wandy Frölich, która oddaje
maleniecką fabrykę w dzierżawę miejscowemu Żydowi Henochowi Uszer Kozłowskiemu. W okresie międzywojennym podstawowym surowcem wykorzystywanym do produkcji łopat, gwoździ i szpadli stają się
zużyte obręcze kół kolejowych, przy których rozbijaniu
zatrudniano miejscowych ubogich Żydów. Ich maleniecka społeczność przed wybuchem II wojny światowej miała do swej dyspozycji synagogę oraz mykwę.
W pobliżu malenieckiej fabryki żelaza działały również
liczne warsztaty i zakłady rzemieślnicze prowadzoOdpoczynek podczas pracy.
Maleniec, lata 60-te XX wieku.
ne przez Żydów, w tym stolarnia Harsiela Gielniowskiego, fabryka okuć okiennych Duweta oraz sklepiki
„z mydłem i powidłem” należące do Machełka i Piejaka. II wojna światowa przyniosła zagładę społeczności
malenieckich Żydów. W 1945 roku wycofujące się niemieckie oddziały zniszczyły system hydroenergetyczny malenieckiego zakładu. W krótkim czasie został
on jednak odtworzony wysiłkiem miejscowej ludności. Umożliwiło to podjęcie produkcji tak potrzebnych
w zrujnowanym kraju szpadli i łopat. W styczniu 1946
roku zakład zostaje znacjonalizowany. Przez kolejne
21 lat w Maleńcu produkowane są gwoździe, a także
łopaty, szpadle, kielnie, patelnie i metalowe ochraniacze do obuwia. W 1954 roku, w malenieckiej Fabryce
Łopat „Stalma” zatrudnionych było łącznie 92 osób.
Plan produkcji na ten rok przewidywał wytworzenie
m.in. 400 tysięcy szpadli, 350 tysięcy łopat, 100 tysięcy haczyków do okien, 10 tysięcy patelni, 10 tysięcy motyk trójzębowych, 6 tysięcy radlic do sprężyn
i 500 sztychówek do torfu. Brak możliwości modernizacji zakładu przyśpieszył decyzję o jego zamknięciu.
Dnia 21 czerwca 1967 roku zakład w Maleńcu uznany został za zabytek techniki i wpisany do Rejestru
Zabytków województwa kieleckiego pod poz. 340.
Opuszczona i zdewastowana fabryka została na nowo
odkryta w 1968 roku przez grupę studentów i pracowników Politechniki Śląskiej. Dzięki ich zaangażowaniu
zabytek nie tylko przetrwał, ale funkcjonuje do dziś.
Było to możliwe dzięki nabyciu przez Powiat Konecki zakładu przemysłowego w Maleńcu, co nastąpiło
30 listopada 2004 roku.
OFERTA
TURYSTYCZNA
ZABYTKOWEGO
ZAKŁADU HUTNICZEGO
W MALEŃCU
Zabytkowy Zakład Hutniczy w Maleńcu corocznie odwiedza kilkanaście tysięcy osób, w tym wiele grup
zorganizowanych oraz indywidualnych podróżnych
poszukujących miejsc niezwykłych i niepowtarzalnych.
Przygotowano dla nich zróżnicowaną ofertę edukacyjno-turystyczną obejmującą: aktywne zwiedzanie muzeum z przewodnikiem i z użyciem mapy questowej;
gry i zabawy, w tym rzut podkową, zabawy z fajerką;
a także naukę wędkowania, marsze terenowe i wycieczki krajoznawcze.
Odwiedzający Muzeum Techniki w Maleńcu mogą
również wziąć udział w lekcjach, pokazach i warsztatach muzealnych, realizowanych w dwóch odrębnych
blokach tematycznych:
Blok historyczny:
• Broń i główne ośrodki jej produkcji w okresie
staropolskim
• Praca w dawnym zakładzie przemysłowym
• Stanisław Staszic i jego wkład w rozwój nowocze snego przemysłu
• Tajemnice dawnej metalurgii
• Żelazne korzenie polskiego hutnictwa
Blok techniczny:
• Zanim odkryto elektryczność... Jak działa koło wodne?
• Jak to jest zrobione? Historia gwoździa i łopaty
• Dawne technologie obróbki metali
• Od koła wodnego po turbinę wodną, czyli zaginione
kafle Ludwika Bayera
Niepowtarzalny charakter XVIII-XIX-wiecznej przemysłowej zabudowy malenieckiej fabryki żelaza pozwala
na zorganizowanie różnorodnych imprez firmowych
takich jak m.in. konferencje, eventy, spotkania biznesowe, szkolenia, ogniska firmowe i biesiady. Malownicze plenery Maleńca stanowią także wspaniałą
scenerię dla organizacji ważnych imprez rodzinnych
i okolicznościowych, w tym przyjęć weselnych, chrztów
i komunii oraz rodzinnych spotkań. Dla odwiedzających
Zabytkowy Zakład Hutniczy w Maleńcu przygotowano
2-osobowe pokoje noclegowe z zapleczem kuchen-
nym wyposażonym m.in. w lodówki, kuchnię gazową,
kuchenkę mikrofalową i niezbędną zastawę stołową.
Zaplecze noclegowe muzeum dysponuje podjazdem
dla wózków dziecięcych oraz toaletami i łazienkami
dostosowanymi do potrzeb osób starszych i niepełnosprawnych. Na terenie zakładu znajdują się także parking, pole namiotowe, malowniczy staw i zadaszony
pawilon ogrodniczy (Austeria Kasztelańska). Zakład
dysponuje również 80-osobową salą szkoleniową,
wyposażoną w sprzęt nagłaśniający i multimedialny.
Zabytkowy Zakład Hutniczy w Maleńcu
Maleniec 54
26-242 Ruda Maleniecka
tel.(41) 373-11-42
e-mail: [email protected]
www.maleniec.pl
Współczesna panorama Zabytkowego Zakładu Hutniczego w Maleńcu.
m a l e n i e c
2 0 1 4
W tegorocznej edycji pleneru organizowanego przez
ZPAP Okręg Kielecki wzięło udział 12 artystów, zarówno profesjonalnych (m.in. członkowie związku i doktoranci ISP UJK w Kielcach), jak i amatorów.
Możliwość przebywania na terenie Zabytkowego
Zakładu Hutniczego i zaprezentowania go jako tematu prac, przy różnych porach dnia i zmieniającej
się aurze jest niepowtarzalnym przeżyciem, którego
ślady odnajdziemy w powstałych pracach plastycznych. Przebywając we wnętrzach Zakładu w Maleńcu
wyczuwa się pewien rodzaj tajemnicy, która przyciąga jak magnes i wyzwala zarówna zmysł obserwacji,
jak i wyobraźnię.
Uwagę zwraca niezwykła gościnność, z jaką artyści pleneru są przyjmowani w Maleńcu, a która znacznie przekłada się na komfort pracy twórczej.
Efekt naszych tegorocznych zmagań zostanie zaprezentowany podczas planowanych na jesień 2014
dwóch wystaw poplenerowych: w galerii „U Starosty”
w Maleńcu oraz galerii Tycjan w Kielcach.
To co można powiedzieć o tegorocznych pracach,
to pewna ich różnorodność stylistyczna i tematyczna.
p l e n e r
Na płótnach znalazły się zarówno łatwo rozpoznawalne motywy, jak i kompozycje symboliczne.
Część uczestniczących w plenerze artystów zachwyciła się krajobrazami i roślinnością, która na tym
podmokłym terenie wyrasta dzika i nieskrępowana.
Niektórzy być może próżno szukali na palecie niezwykłych odcieni czerni spowijającej drewniane ściany,
czy rdzy pokrywającej stare sprzęty. Inni nie rozstawali się z aparatem fotograficznym czy szkicownikiem.
Ta różnorodność postaw artystycznych z jakimi
bezpośrednio mieliśmy do czynienia jest czynnikiem
wzbogacającym nasz dotychczasowy warsztat artystyczny czy sposób myślenia.
joanna
bonar
Urodziła się i mieszka w Kielcach. Od
ponad 16 lat uprawia twórczość plastyczną, początkowo w zakresie rysunku, ilustracji i projektowania graficznego, a od 2007 także w zakresie
malarstwa. W 2002 r. ukończyła studia na kierunku pedagogika z plastyką. Uczennica pracowni Muza Wena
w Warszawie (2006-2007), pracowni
malarstwa i rysunku Leona Michny
(2007-2008), a także pracowni Tomasza Myjaka (2010). Ulubionym
motywem w twórczości autorki jest
postać ludzka i portret (a także pogranicze portretu). Współpracuje
jako wykładowca z Instytutem
Sztuk pięknych UJK w Kielcach. Pracuje także jako grafik i ilustrator dla
kilku firm w kraju i zagranicą.
Joanna Bonar
Walcownia 1 I 2014 I Olej na płótnie I 38x55 cm
paulina
chojancka
Maleniec. Kontemplacja 1 I 2014 I Olej na płótnie I 100x70 cm
Brzozy I 2014 I Akryl na kartonie I tryptyk 90x100 cm
iza fatalska
Paulina Chojnacka, ur. w 1978 w Kielcach. Absolwentka Akademii Świętokrzyskiej wydziału Neofilologii w Kielcach. Zawodowo pracuje jako lektor,
tłumacz i szkoleniowiec. Na co dzień wychowuje wspaniałego syna, prowadzi dom oraz własną firmę, a wolne chwile poświeca działaniom twórczym.
Absolwentka Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
w Lublinie oraz Uniwersytetu Jana Kochanowskiego
w Kielcach. Od 2009 roku współpracuje z osobami
niepełnosprawnymi, jest opiekunem Warsztatu Terapii Zajęciowej w projekcie Pokonać Bezradność.
W pracy twórczej wykorzystuje tradycyjne malarstwo
oraz nowe techniki multimedialne.
marian guzikowski
Urodzony 6 grudnia 1951 roku w Opatowie. Studia Artystyczne podjął w 2007
roku na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie,
które z wyróżnieniem ukończył w 2012
roku. Promotorem dyplomu artystycznego „Łuk triumfalny Marii Curie-Skłodowskiej” był Profesor nadzwyczajny Jan
Gryka. Aktualnie jest studentem studiów
doktoranckich Instytutu Sztuk Pięknych
na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego
w Kielcach.
Bez tytułu I 2014 I Olej na płótnie I 50x50 cm
ELIZA
GŁOWACKA
Absolwentka Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Dyplom z malarstwa sztalugowego w Pracowni prof. Ewy Pełki oraz aneks ze struktur
wizualnych - książka artystyczna pt. „Poszukiwania Drogi” w pracowni prof. Wiesława Łuczaja. W roku akademickim 2008/2009 stażystka ASP w Warszawie w pracowni
Technik i Technologii Malarstwa Sztalugowego prof. Marzanny Wróblewskiej. Obecnie
współpracownik Instytutu Sztuk Pięknych UJK w Kielcach oraz nauczyciel w Młodzieżowym Domu Kultury w Kielcach. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, ściennym, projektowaniem graficznym. Inspiruje się przestrzenią miejską.
Kwiaty I 2014 I Technika własna I 50x70 cm
katarzyna
listwon
Urodziła się w 1973 roku w Warszawie.
W 1999 roku ukończyła Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracę dyplomową w zakresie malarstwa wykonała pod kierunkiem prof.
Z. Gostomskiego i prof. S. Baja. Jest malarzem, ilustratorem, grafikiem. Jest autorką kilkunastu projektów okładek publikacji książkowych oraz wielu ilustracji. Jej
prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. W zakresie malarstwa sztalugowego wykonała szereg
prac o tematyce religijnej, między innymi
„Młochowska Biblia Pauperum” do kościoła ojców Michaelitów w Młochowie, Droga Krzyżowa do Kaplicy ojców Redemptorystów w Rowach. Brała udział w wielu
wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Pejzaż odwrócony I 2014 I Akryl na płótnie I 120x60 cm
paweł Liszewski
Kapliczka w Maleńcu I 2014 I Technika mieszana I 41x55 cm
Urodzony w 1981. Studia: Instytut Sztuk Pięknych Uniwersytet
Jana Kochanowskiego w Kielcach. Dyplom z wyróżnieniem z malarstwa w pracowni prof. Małgorzaty Bieleckiej otrzymał w 2008 roku.
W 2012 rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Sztuk Pięknych
na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Członek Związku
Polskich Artystów Plastyków Okręg Kielecki. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych. Zajmuje się malarstwem, fotografią, grafiką
komputerową, projektowaniem wnętrz. Od 2011 roku pracuje nad cyklem
obrazów o tematyce homoerotycznej wykorzystując malarstwo jako medium w walce przeciw homofobii i nietolerancji.
monika
michalczewska
Urodzona 8 października 1972 roku
w Kielcach. W 1992 roku ukończyła
Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
w Kielcach, specjalizacja: tkactwo artystyczne. Studiowała malarstwo u prof.
Czapli, Gierowskiego, Wachowiaka i Takowskiego, rzeźbę u Gustawa Zemły.
W 1999 otrzymała dyplom z malarstwa
z wyróżnieniem w warszawskiej Akademii
Sztuk Pięknych. W 2000 roku otrzymała
III nagrodę w konkursie ,,Holandia oczami Polaków” w efekcie której dostała stypendium w Królewskiej Akademii Sztuk
Pięknych w Hadze. Jest pomysłodawczynią i współautorką ,,Miroławki” - pierwszego pomnika poświęconego Mironowi
Białoszewskiemu, powstałego z pnia topoli, która rosła przy pl. Dąbrowskiego
w Warszawie, a którą pisarz widział
z okien swojego mieszkania i wielokotnie
opisywał w ,,Szumach, zlepach, ciągach”.
Jezioro łabędzie dla murarza I 2014 I tempera jajowa na desce I
22x29 cm
Szuwary 1 I 2014 I Olej na płótnie I 60x30 cm
Aleksandra Potocka-KUc
Urodzona w 1969 roku w Kielcach. W 1991 roku rozpoczęła studia artystyczne na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. J. Riepina w Sankt–Petersburgu.
Od 2008 roku pracuje w Świętokrzyskim Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kielcach na stanowisku nauczyciela konsultanta przedmiotów: plastyka, wiedza
o kulturze.
Refleksja fotograficzna z Maleńca I 2014 I fotografia (slajd) fragment I 47x215 cm
z cyklu Woda-natura-struktura I 2014 I fotografia cyfrowa I 70x46cm
daria
maroń-Ptak
Urodzona w 1984 roku w Kielcach. W 2009 roku
ukończyła studia na kierunku Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuk Plastycznych. W 2012 roku
rozpoczęła studia doktoranckie na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach na kierunku
Sztuki Piękne. Zawodowo, od 2009 roku, związana z muzealnictwem. Zajmuje się organizacją wystaw artystycznych i projektowaniem graficznym.
W swych pracach posługuje się medium malarstwa, fotografii i filmu. Dotyka tematów wypływających z jej bezpośrednich doświadczeń i środowiska, w którym przebywa.
Artur Ptak
Urodził się w 1980 r. w Nowym Sączu. W 2000 roku
uzyskał tytuł zawodowy technika w zakresie specjalności formy użytkowe ze specjalizacją kamieniarstwo
artystyczne. W 2005 roku otrzymał dyplom magistra
sztuki, na kierunku Edukacja Artystyczna w Zakresie
Sztuk plastycznych, specjalność: grafika warsztatowa
na Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach. W 2011 roku ukończył studia podyplomowe w zakresie wzornictwa przemysłowego na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lubelskiej. Tworzy
w dziedzinie grafiki, malarstwa, formy przestrzennej
i fotografii.
Dane kontaktowe:
Muzeum Techniki w Maleńcu
p.o. Dyrektora:
Maciej Chłopek
Maleniec 54
26-242 Ruda Maleniecka
tel.: 41-373-11-42
Związek Polskich Artystów Plastyków
Okręg Kielecki
Kielce, ul. Sienkiewicza 29
adres: 25-007 Kielce
ul. Sienkiewicza 29
NUMER KONTA: nr 61 1050 1416 1000 0005 0000 2571
Galeria Tycjan Związku Polskich Artystów
Plastyków Okręg Kielecki
adres: 25-007 Kielce
ul. Sienkiewicza 29
Czynna: pn.-pt. 10–18, sob. 10–14
Bez tytułu I 2014 I grafika komputerowa I 50x40 cm
Kurator pleneru:
Daria Maroń-Ptak
Paweł Liszewski
Fotografie:
Paweł Liszewski
Opracowanie graficzne katalogu:
Mateusz Stradomski
Wydawca katalogu:
Związek Polskich Artystów Plastyków, Okręg Kielecki
Mateusz Stradomski
Grafik projektant. Autor plakatów, katalogów,
identyfikacji wizualnych, a także ilustrator.