Roberto Trainini PL

ROBERTO TRAININI
Roberto Trainini urodził się w muzycznej rodzinie w głęboko
południowym włoskim miasteczku.
Grę na wiolonczeli rozpoczął przez przypadek w wieku 10 lat,
kiedy wujek ojca, Saverio Lojacono (który był przez 30 lat
dyrektorem i koncertmistrzem wiolonczel w Buenos Aires
w Teatro Colon, Montevideo i Lima) wrócił z Ameryki
Południowej i zapytał, czy Roberto chciałby spróbować grać:
od tego czasu, Roberto nigdy nie opuścił już wiolonczeli.
Młody Roberto uczył się pod okiem Vincenzo Caminitiego
oraz Pietro Bruno w Bari, wygrywając wszystkie pierwsze nagrody
w dwóch głównych konkursach krajowych, w kategorii wiolonczeli
we Włoszech, ale dopiero w wieku 19 lat, wielki Radu Aldulescu
usłyszał jego grę i wziął go do swojej klasy w Szwajcarii, do
Międzynarodowej Akademii Muzycznej Menuhin’a, zapewniając
pełne stypendium.
Miał możliwość studiowania muzyki kameralnej, pod kierukiem
lorda Yehudi Menuhin’a i Walter’a Levin’a.
Roberto studiował wiolonczelę oraz muzykę kameralną
z Michelem Strauss’em, Steven’em Isserlis’em i Niklas’em
Schmidt’em, ale największy wpływ na jego rozwój, miał jego
nauczyciel i mentor w Hamburgu, Wolfgang Mehlhorn (Asystent
Antonio Janigro).
Pomimo wszystkich tych osiągnięć oraz licznych nagród na
najważniejszych międzynarodowych konkursach wiolonczelowych
(Markneukirchen, Belgrad, Rzym, Hamburg) Roberto pozostał
nieznanym wiolonczelistą w niemieckiej operze, a później w SSO
Singapurze na krótki okres czasu aż do 2008 roku, kiedy jego
kariera solowa wystartowała po swoim debiucie w Iasi w Rumunii
z Koncertem Dvorak’a pod batutą Maestro Santorsola.
Jest on obecnie regularnie zapraszanym solistą w Polsce,
Niemczech, Austrii, Turcji, RPA, Rumunii, Cyprze, we Włoszech,
Argentynie, Chinach, Japonii i Meksyku.
Współzałożyciel Hamburger Streichsextett, Roberto był stałym
członkiem Salzburger Solisten, grupy muzyki kameralnej,
występującej na całym świecie.
Jego wielką pasją, jest ponowne odkrywanie (wraz z M. Santorsola)
włoskiego repertuaru XX wieku, m.in.: Respighi, Casella, Ghedini,
Malipiero. Częścią tego projektu jest również Koncert
wiolonczelowy Castelnuovo-Tedesco.
Roberto studiował także i wykonywał dzieła Sofii Gubaiduliny
“Canticle of the Sun”, koncert wiolonczelowy na wiolonczelę solo,
chór kameralny, i perkusję - z samą Panią kompozytor w
Niemczech.
Pomimo wszystkich swoich osiągnięć, utrzymuje on opinię (cytat),
że: "... konkursy nie mają nic wspólnego z muzyką i ekspresją,
a wręcz przeciwnie - w dzisiejszych czasach mają tendencję
zabijania wszystkich formy różnorodności w szaleńczym
poszukiwaniu sukcesu. Sukcesu, który jest nietrwały i pozostawia
niewielki ślad w sercach publiczności".
"...... Każdy utwór ma intymną historię do powiedzenia,
jakakolwiek ona by nie była; Naszym celem jest, aby ją
opowiedzieć, jak współczesnych bardów, przystało: historie
składają się nie ze słów, przestrzeni i czasu, ale z dźwięków
i dlatego emocji i subtelnych wspomnień, z tzw
niedopowiedzianych opowieści, w języku, który tak naprawdę
nie ma granic. Jeśli będziemy myśleć, że musimy pokazać widzom,
jak dobrzy czy szybcy jesteśmy, to zbłądzimy z właściwej ścieżki".
Steven Isserlis powiedział mu kiedyś: "..... nigdy nie robisz tego, co
mówię, ty używasz tylko swojej głowy..!”
Nagrodzony w 2012 roku Premio Cartagine per la Musica w
Rzymie, Roberto jest obecnie profesorem wiolonczeli w
"Monteverdi" Konserwatorium w Bolzano we Włoszech,
oraz w Academia de Arte de Florencia w Mexico City.
Jest profesorem gościnnym w Radomiu, a także regularnie
przeprowadza kursy mistrzowskie w Polsce, Meksyku, Włoszech,
Hiszpanii, na Ukrainie i w Argentynie.
Od 2014 roku artysta dokonuje nagrań dla Brilliant Classics:
jego wysoko oceniane nagranie sonaty i utworów na wiolonczelę i
fortepian Giuseppe Martucci’ego z Massimiliano Ferrati było
pierwszym wydaniem z tej serii.
W 2016 roku zostanie wydany m.in. album ze słynną sonatą
skrzypcową Cesar’a Franck’a A-dur oraz Sonata Kreutzerowska
L.van Beethovena, która zarejestrowana zostanie w duecie z
pianistą Cristiano Burato.
Obecnie nagrywa on komplet Suit Wiolonczelowych J. S. Bacha
oraz własną transkrypcję Chaconny na wiolonczelę solo dla Aevea /
OnClassical.
Roberto gra na dwóch włoskich instrumentach wykonanych przez
Alessandro Ciciliati’ego w 2009 i 2014 roku, a od czasu do czasu
na "Ex-Watykan" Stradivarius udostępnionego mu przez Academia
de Arte de Florencia.