Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, część 1

Transkrypt

.
Opracował zespół:
Jan Kiński
Helena Malanowska
Urszula Olech
Wacław Ryżewski
Janina Snitko-Rzeszut
Teresa Żach
pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego
Redakcja:
Korekta:
Krystyna Kanecka
Antonina Wojnarowicz
Projekt graficzny:
Studio Oficyny Wydawniczej RYTM
© Copyright by Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
Warszawa 2000
ISBN 83-905590-7-2
Księgę przygotowała do druku
Oficyna Wydawnicza RYTM
Nakład 1500 egzemplarzy
w tym 200 egzemplarzy numerowanych
Druk i oprawa:
Drukarnia Wydawnictw Naukowych
w Łodzi
Spis treści
Ryszard Kaczorowski
Słowo wstępne
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
VII
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
XI
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
LIII
Janusz K. Zawodny
Zbrodnia katyńska
Andrzej Przewoźnik
Cmentarz w Katyniu
Marek Tarczyński
Założenie i metoda opracowania księgi cmentarnej
LXI
. . .
Wykaz skrótów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
LXXI
Lista jeńców obozu w Kozielsku
zamordowanych w Lesie Katyńskim w kwietniu i maju 1940 roku,
spoczywających na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
A (Antoni Abramowicz — Mieczysław Augustynowicz) . .
1–10
B (Władysław Stanisław Babczuk — Jerzy Bzowski) . . . .
11–66
C (Mieczysław Tytus Cabanowski — Kazimierz Marian Czyżewski) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
67–97
D (Florentyn Dabiński — Włodzimierz Dżugan) . . . . . . . 98–129
E (Tadeusz Eberhardt — Witold Eysymontt) . . . . . . . . . 130–132
F (Jan Antoni Fabianowski — Józef Mieczysław Fusek) . . 133–147
G (Jan Gabarski — Wiktor Gzowski) . . . . . . . . . . . . . 148–194
H (Władysław Habela — Wacław Hyżyk) . . . . . . . . . . 195–211
I (Jan Nepomucen Idaszewski — Kazimierz Iwicki) . . . . . 212–214
J (Feliks Jabłoński — Władysław Ryszard Juszkiewicz) . . . 215–241
K (Włodzimierz Emil Kabarowski — Edward Jan Kwitowski) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 242–334
L (Stanisław Henryk Laberschek — Jerzy Luxenburg) . . . 335–355
V
Ł (Jerzy Jan Łabuzek — Gotfryd Łyska) . . . . . . . . . . . 356–366
M (Zdzisław Mac — Hieronim Myśliwski) . . . . . . . . . 367–420
N (Józef Nadobnik — Kazimierz Nuszel) . . . . . . . . . . 421– 438
O (Karol Obfidowicz — Artur Ożóg) . . . . . . . . . . . . . 439–458
P (Jan Pachecka — Jan Pyziel) . . . . . . . . . . . . . . . . 459–513
Q (Ryszard Herman Quandt — Emanuel Franciszek Quirini)
514
R (Franciszek Augustyn Rachel — Stanisław Adam Rzymkiewicz) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 515–548
S (Józef Sackiewicz-Steckiewicz — Witold Stanisław Szyszkowski) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 549–633
Ś
(Kazimierz Stanisław Ściesiński — Aleksander Świtow) . 634–640
T (Adam Tabaczyński — Longin Tyszkiewicz) . . . . . . . 641–657
U (Otto Ulrichs — Kazimierz Uzdowski) . . . . . . . . . . . 658–661
V (Karol Wacław Veltze — Zygmunt Verständig) . . . . . .
662
W (Stanisław Wabia-Wapiński — Juliusz Jan Wyszyński) . . 663–716
Z (Eugeniusz Zabłocki — Adam Bronisław Zyśko) . . . . . 717–739
Ż (Józef Żabiński — Wilhelm Żyła) . . . . . . . . . . . . . 740–746
Glossarium . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
747
Słowo wstępne
W milenijnym roku 2000 przypada tragiczna rocznica wydarzeń,
które kładą się tragicznym cieniem na naszych dziejach. Przed sześćdziesięciu laty, kiedy po zdradzieckiej napaści na Polskę Związek
Sowiecki okupował nasze Ziemie Wschodnie, w lutym 1940 roku dokonano pierwszej masowej deportacji, a w trzy miesiące później
pierwszego masowego mordu, pozbawiając życia wiele tysięcy pol-
skich jeńców, głównie oficerów i policjantów.
Plan likwidacji państwa polskiego, unicestwienia inteligencji
i wyniszczenia biologicznej substancji narodu, realizowany w okresie
II wojny światowej przez naszych sąsiadów, był zbrodnią ludobójstwa,
potępioną przez zwycięskie mocarstwa, ale ograniczoną jedynie do
działań hitlerowców. Wojenne zbrodnie sowieckie pokryto zmową milczenia, zapominając także o tym, że systematyczną likwidację żywiołu
polskiego Stalin i jego poplecznicy zaplanowali już na trzy lata przed
wybuchem wojny. Sowieckiego terroru doświadczyli również Polacy
mieszkający na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej, które w wyniku
traktatu ryskiego pozostały w granicach państwa sowieckiego.
Walka o Polskę, o jej suwerenność — to także bezorężne zmagania emigracji niepodległościowej o ujawnienie prawdy o zbrodniach
Stalina na naszym narodzie. Upłynęły 24 lata od historycznego wydarzenia, gdy staraniem emigracji niepodległościowej i brytyjskich
przyjaciół na Cmentarzu Gunnersbury w Londynie stanął pierwszy
w świecie pomnik upamiętniający ofiary mordu dokonanego na oficerach polskich w Katyniu. Londyński monument zapoczątkował serię
podobnych działań.
Wielki syn Polski, ks. Władysław Kardynał Rubin, mówił: „Opasaliśmy świat pomnikami katyńskimi, by pamięć i sens ich ofiary nie
były zapomniane”.
Katyń to hasło, które w rzeszach Polaków wywoływało ból; hasło, za którym stały nieodkryte wówczas rozliczne groby innych naszych rodaków, równie bestialsko pomordowanych na nieludzkiej ziemi. Nie znaliśmy jeszcze wtedy Charkowa i Miednoje. Nie znaliśmy
też podpisanego przez Stalina i jego współpracowników dokumentu,
VII
który wydał wyrok śmierci na tysiące Polaków. Wyrok — skrupulatnie wykonywany nad otwartymi grobami i w kazamatach więzień so-
wieckich przez oficerów i żołnierzy NKWD.
Rzeka niewinnej krwi przelanej za wolność naszej Ojczyzny stanowi do dziś barierę nieufności między narodami, z których wywodzi-
ły się ofiary i ich oprawcy.
Trzeba było czekać pół wieku, aby w roku 1992 ujawnione zostały dokumenty wskazujące, że w sąsiednim państwie skazano na
śmierć, na podstawie decyzji władz państwowych, kilkadziesiąt tysięcy obywateli polskich, wziętych do niewoli lub aresztowanych na
okupowanych przez Sowietów Kresach Wschodnich naszego kraju.
Nie trzeba dodawać, że tę perfidną zbrodnię popełniono w połowie
XX wieku na oczach całego świata. Alianccy przywódcy podkreślali
ochronę wartości, dla których przystąpili do wojny, ale — związani
sojuszem z Sowietami — zachowywali milczenie, zajmując postawę
korzystniejszą dla przestępcy. Takie działanie zrodziło w przyszłości
wiele komplikacji. Ci, którzy ukrywali prawdę nie zdobyli się do dziś
dnia choćby na słowo przepraszam, postępując w myśl faryzejskiej
zasady określonej w roku 1944 przez sir Williamsa Malhina, głównego doradcę prawnego brytyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, że „okoliczności uzasadniały zawieszenie oceny z naszej strony”. Przez wiele lat przedstawiciele rządów alianckich przy każdej
okazji powtarzali frazes o braku wystarczających dowodów winy
Związku Sowieckiego, pomimo wielu opracowań na temat zbrodni
popełnionej przez Sowietów, podtrzymywali zmowę milczenia. W tak
ważnych sprawach nie można tolerować milczenia. Bez względu
bowiem na pobudki jest to działanie nikczemne. Wobec zbrodni ludobójstwa nie można pozostawać biernym. Kto milczy w obliczu
mordu — staje się wspólnikiem mordercy, kto nie potępia — ten
przyzwala. Już w 1943 roku profesor Tymon Terlecki wypowiedział
prorocze słowa: „Posiew zbrodni jest trujący, rodzi groźne przekonanie, że wolno bliźniego mordować bezkarnie”. Pół wieku ukrywania
zbrodni w Katyniu i wielu innych miejscach kaźni na terenach
Związku Sowieckiego, wydało plon: totalitarne reżimy mordują całe
narody o innych przekonaniach politycznych, narody różnej rasy lub
odmiennej religii.
Dziś, kiedy prawie wszystkie okoliczności wydarzeń sprzed
sześćdziesięciu laty są znane, niezrozumiałe staje się, że śledztwo,
wszczęte po uzyskaniu suwerenności Polski, nie zostało jeszcze zakończone. Szkoda, że polski Parlament nie zdobył się na uchwałę
w sprawie agresji sowieckiej, jednoznacznie określając prawdę histo-
ryczną.
VIII
Niepokojące są przypadki pewnej bagatelizacji tych spraw. Pogrobowcy stalinizmu nie dają za wygraną; podejmują publiczne próby
zamazania zbrodni i puszczenia jej w niepamięć. Żaden Trybunał
Międzynarodowy nie osądził tego ludobójstwa, jak osądził w Norymberdze zbrodniarzy hitlerowskich. Pomniki, przy których składamy
hołd niewinnym ofiarom, świadczyły przez lata o naszej pamięci
i oczekiwaniu na zadośćuczynienie — nie dla zemsty ale dla prawdy
historycznej i zwykłej ludzkiej uczciwości.
Mord katyński był jednym z wielu niezwykle brutalnych przejawów działania przywódców Związku Sowieckiego, zmierzających do
planowego wyniszczenia polskiej inteligencji i zamienienia naszej
Ojczyzny w niewolniczego satelitę komunizmu. Pasmo tych zbrodniczych działań zakończyło się dopiero z chwilą klęski totalitaryzmu
sowieckiego.
Dziś, kiedy prawda została odkryta i znani są sprawcy, oczekuje-
my aktu sprawiedliwości. Księga cmentarna… powstała z inicjatywy
Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, a przekazywana do rąk
Czytelników w czasie otwarcia pierwszego na ziemiach byłego
Związku Sowieckiego Polskiego Cmentarza Wojennego, jest ważnym
elementem działań zmierzających do tego, by prawda i sprawiedliwość odniosły dziejowy tryumf. Świadectwo grobów katyńskich obowiązuje żyjących.
Ryszard Kaczorowski
b. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
na Uchodźstwie
Londyn, 3 kwietnia 2000 r.
.
Zbrodnia katyńska
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu
to dzieło metrykalne, niemal urzędowe, zamykające pewien etap na
trudnej „drodze do prawdy” o zbrodni katyńskiej i do godnego upa-
miętnienia jej ofiar.
Przypomnijmy, że na tej drodze wyszły na jaw najbardziej odrażają-
ce postawy nie tylko samych katów, którzy mordowali polskich jeńców-oficerów z premedytacją i jasno sprecyzowanymi motywami, ale także
osób i instytucji, których obowiązkiem wobec ludzkości i własnego su-
mienia było ujawnienie wszystkich okoliczności mordu katyńskiego.
Jeszcze do niedawna zaangażowanie w sprawę katyńską łamało
kariery naukowcom, politykom, wojskowym. Nawet Najwyższy Międzynarodowy Trybunał milczał, gdy w czasie procesu norymberskiego padła nazwa Katyń. Milczeli lub kłamali o tej zbrodni przywódcy
alianckich mocarstw, dyplomaci, politycy. Prawda przebijała się z trudem. Musiało dojść do upadku komunizmu i totalitarnych władz
w Europie Środkowo-Wschodniej i w Rosji, aby dokumenty ukazujące anatomię zbrodni katyńskiej wydobyć z ukrycia. W końcu XX wieku udało się wreszcie na podstawie źródeł udowodnić i ogłosić prawdę, przy opisywaniu której posługiwaliśmy się dotąd domniemaniem i dowodami niższej rangi. Teraz pozostaje dążyć do wyjaśnienia
szczegółów oraz osądzenia i ukarania winnych zbrodni, a także za-
dośćuczynienia skrzywdzonym.
Agresja sowiecka na Polskę 17 września 1939 roku była logicznym
następstwem paktu Ribbentrop–Mołotow i rozpoczęła łańcuch zbrodni,
jakich doświadczył naród polski z rąk wschodniego sąsiada w okresie
II wojny światowej1. Realizowany przez rządy niemiecki i rosyjski plan
podziału Polski wzdłuż „linii Ribbentrop–Mołotow” zapewnił NiemObszerny zbiór materiałów archiwalnych dotyczących eksterminacji Polaków w Związku Sowieckim znajduje się w zbiorach Instytutu Hoovera w Stanford,
Hoover Institution Archiwes Holding on Poland, March 1978; J.T. Gross, Okupacja sowiecka i deportacje do Rosji…, „Zeszyty Historyczne” 1979, z. 48, s. 55;
J.T. Gross, I. Gross, W czterdziestym nas matko na Sybir zesłali. Polska a Rosja
1939–1942, Londyn 1983; J. Siedlecki, Losy Polaków w ZSRR w latach 1939–1986,
Londyn 1987.
1
XI
com około 190 tysiecy kilometrow kwadratowych, a Rosjanom ponad
200 tysięcy kilometrów kwadratowych terytorium Rzeczypospolitej.
Rada Najwyższa ZSRS włączyła niemal natychmiast te tereny do „Sowieckiej Ukrainy i Białorusi”, Niemcy zaś część swej zdobyczy do Rzeszy, a z części utworzyli Generalne Gubernatorstwo, którym krwawo
rządził Reichminister Hans Frank, wcielając w życie niemiecki pro-
gram eksterminacji.
Na terenach polskich okupowanych przez Sowietów skala ekster-
minacji nie była mniejsza, miały miejsce ciągłe masowe deportacje.
Całe rodziny ładowano przemocą do pociągów i wywożono na północ
i wschód ZSRS. Ogólna liczba deportowanych wyniosła w przybliże-
niu 1200 tysięcy2.
W ręce Armii Czerwonej trafiła wielka liczba jeńców polskich,
wśród nich około 10 000 oficerów Wojska Polskiego3. Wśród jeńców
znaleźli się żołnierze aresztowani w swoich domach już po zakończeniu działań wojennych, a także ci, którzy przeszli na Litwę i do Estonii, a po zajęciu tych terytoriów przez Związek Sowiecki dostali się
w ręce władz sowieckich.
W pierwszych latach wojny nie można było trafić na ślad około
15 tysięcy jeńców różnych polskich formacji. Ich zniknięcie stało się
źródłem międzynarodowych kontrowersji i domysłów.
W czerwcu 1941 roku, kiedy armia niemiecka zaatakowała
ZSRS, rząd sowiecki podjął akcję nawiązania na nowo stosunków
dyplomatycznych z polskim rządem na emigracji. Oficjalne porozumienie podpisali w Londynie 30 lipca 1941 roku generał Władysław
Sikorski z ramienia rządu polskiego i ambasador sowiecki w Wielkiej
Brytanii Iwan Majski. Stwierdzano w nim, że: „sowiecko-niemieckie
traktaty z roku 1939 odnośnie zmian terytorialnych w Polsce straciły
swą ważność”. Co więcej, porozumienie zawierało specjalny protokół
dotyczący polskich jeńców w Sowietach; dokument ten ustanawiał
amnestię dla wszystkich polskich obywateli, którzy z jakichkolwiek
powodów utracili wolność na terenie ZSRS, w tym także dla jeńców
wojennych4. Obydwa rządy przystąpiły natychmiast do przygotowa-
nia planów zorganizowania armii polskiej w ZSRS.
2
Szacunkowe liczby deportowanych są dość rozbieżne, por. J. Tucholski, Ka-
tyń — liczby i motywy, „Zeszyty Katyńskie” 1995, nr 5, s. 46.
3 S. Jaczyński, Jeńcy polscy w Związku Sowieckim, [w:] Obozy jenieckie
NKWD, IX 1939–VIII 1941, Warszawa 1995, s. 10; N. Lebiediewa, Katyń — zbrodnia przeciwko ludzkości, Warszawa 1997, s. 62; por. Zbrodnia Katyńska w świetle
dokumentów, Londyn 1982, s. 13.
4 Polish-Sowiet Relations, 1918–1943, Official Documents, Washington
1944, s. 108; A. Rothstein, Soviet foreign policy during the patriotic war, Docu-
ments and materials, t. 1, London 1946, s. 81.
XII
Akcję zbierania jeńców rozrzuconych po obozach i miejscach zesłania rozpoczęła na nowo utworzona ambasada polska w Związku
Sowieckim. Punkt zborny zlokalizowano w Buzułuku, dokąd szybko
zaczęli napływać uwolnieni Polacy. Wyszli oni z około 140 większych więzień i obozów katorżniczej pracy. Byli wycieńczeni, lecz
szczęśliwi. Dowództwo nad mającą powstać z tych ludzi armią po-
wierzono zwolnionemu z rosyjskiego więzienia generałowi Władysła-
wowi Andersowi5.
Do zorganizowania w armię napływającej do Buzułuku masy ludzi (często ponad tysiąc osób dziennie) potrzebni byli oficerowie, ci
jednak zgłaszali się bardzo rzadko. Z czternastu generałów wziętych
w 1939 roku do niewoli przez Armię Czerwoną wróciło tylko dwóch6.
Z trzystu wyższych oficerów sztabowych do Buzułuku trafiło zaledwie sześciu. Kiedy napływ ludzi do punktów zbornych ustał, obli-
czono, iż brakuje około 15 tysięcy osób, w tym 8300–8400 oficerów7.
Wzbudziło to niepokój, zwłaszcza, gdy niewielka grupa jeńców
z obozu w Griazowcu złożyła sprawozdanie, że zostali oni tam przeniesieni przez władze sowieckie z trzech wielkich obozów zlokalizowanych w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. Badania i krzyżowe sprawdzanie raportów złożonych przez ludzi z Griazowca pozwoliły ustalić, że ci brakujący to jeńcy, którzy przebywali w tych trzech
obozach do wiosny 1940 roku. Żaden z tych jeńców nie zameldował
się w formowanych polskich jednostkach. Nie można było nigdzie ich
znaleźć, a sowieckie władze twierdziły, że nie mają o nich żadnych
wiadomości.
Generał Anders zorganizował poszukiwania na własną rękę, tworząc w tym celu specjalne biuro. Najczynniejsi w zbieraniu informacji
byli rotmistrzowie Jan Kaczkowski i Józef Czapski. Biuro poszukiwań otrzymywało tysiące listów od rodzin zaginionych z pytaniami
o miejsce pobytu swoich bliskich. Z korespondencji wynikało, że jeń-
cy z owych trzech obozów przestali pisać do domów wczesną wiosną
1940 roku8.
Rotmistrz Czapski, były więzień obozu w Starobielsku, znał osobiście wielu z zaginionych oficerów. Wiedział także z własnego doświadczenia, że obóz starobielski został całkowicie ewakuowany na
W. Anders, Bez ostatniego rozdziału, Newton 1949, s. 65.
6 Por. Z. Siemiaszko, Generałowie polscy w rękach sowieckich, „Zeszyty Historyczne” 1988, z. 85, s. 224.
7 J.K. Zawodny, Katyń, Lublin 1989, s. 19.
8 Zeznanie Jana Kaczkowskiego, [w:] The Katyn Forest massacre. Hearings
before the Select Committee to conduct an inrestigation of the facts evidense and
circumstances of the Katyn Forest massacre, (dalej cyt. Hearings…), Washington
1951–1952, cz. 4, s. 629.
5
XIII
wiosnę 1940 roku. On sam został wysłany do Griazowca z małą grupą
ludzi, po czym dotarł do generała Andersa. Dokąd w tym czasie przewieziono kilka tysięcy ludzi ze Starobielska — nie wiedział żaden
z Polaków.
Czapski, który bardzo dobrze znał język rosyjski, z pomocą generała Andersa i przy jego poparciu przeczesywał Związek Sowiecki
w poszukiwaniu nawet najdrobniejszych poszlak9.
2 lutego 1942 roku odbył spotkanie z generałem Raichmanem
z NKWD w więzieniu na Łubiance w Moskwie. Przedstawił mu opracowane przez siebie memorandum i poprosił o informację na temat
zaginionych10. Raichman przeczytał memorandum i odpowiedział, że
o losach zaginionych nic nie wie.
Zebrane przez Polaków informacje wskazywały, że poszukiwani
oficerowie przebywali w obozach w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku do kwietnia 1940 roku. Opuszczali obozy w grupach od kilkudziesięciu do kilkuset osób, następnie pod silną strażą NKWD byli
dowożeni do najbliższej stacji kolejowej i ładowani do pociągów.
Pewne ślady transportów z Kozielska (napisy wydrapywane na ścianach wagonów) prowadziły w okolice Smoleńska, kończyły się jednak kilkanaście kilometrów od tego miasta11. Próbowano poszukiwań
na tym terenie, ale bezskutecznie.
Ambasador polski w Związku Sowieckim, Tadeusz Romer (który
zajął miejsce profesora Stanisława Kota), zapewniał, że do rządu sowieckiego skierowano ponad pięćdziesiąt oficjalnych not w sprawie
zaginionych ludzi, ale żadnej informacji na ten temat nie otrzymano.
15 października 1941 roku generał Sikorski w imieniu rządu polskiego wystosował w tej sprawie specjalną notę do sowieckiego ambasa-
dora w Londynie, Aleksandra Bogomołowa; stwierdził w niej, że los kilku tysięcy polskich oficerów, których nie znaleziono w sowieckich obozach wojskowych, ciągle pozostaje niepewny, a przecież są oni bardzo
potrzebni w polskiej armii. Miesiąc później Bogomołow odpowiedział,
że wszyscy polscy oficerowie, którzy przebywali na terytorium ZSRS,
zostali zwolnieni12. Jednak władze polskie nie dowierzały temu zapewnieniu i zdecydowały się wystąpić bezpośrednio do Stalina.
Miesiąc później (14 listopada) w czasie audiencji u Stalina ambasador polski powiedział: „Proszę pana, panie przewodniczący, żeby wyJ. Czapski, Na nieludzkiej ziemi, Paryż 1942, s. 102.
10 Hearings…, cz. 4, s. 944.
11 J. Czapski, op. cit., s. 133; Hearings…, cz. 5, s. 1230. W tym czasie rejon
Lasu Katyńskiego był już częściowo spenetrowany przez wywiad polskiego podziemia, por. J. Trznadel, Powrót rozstrzelanej armii, Warszawa 1994, s. 151.
12 Stosunki polsko-sowieckie od września 1939 do kwietnia 1943 roku (zbiór
dokumentów MSZ), Londyn 1944, s. 54, 59, 106, 307 i in.
9
XIV
dał pan polecenie zwolnienia oficerów, których potrzebujemy dla organizacji armii. Posiadamy dane, kiedy zostali wywiezieni z obozów”.
Stalin telefonując do NKWD zapytał, czy wszyscy Polacy zostali
zwolnieni z więzień, wysłuchał odpowiedzi, następnie dodał: „Mam
u siebie polskiego ambasadora, który mówi mi, że nie wszyscy”. Znowu wysłuchał odpowiedzi, następnie położył słuchawkę i powrócił do
stołu konferencyjnego. Na tym sprawa się skończyła13.
3 grudnia 1941 roku generał Sikorski przyleciał do Moskwy. Jednym z głównych tematów rozmów ze Stalinem na Kremlu była sprawa oficerów z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa. Na uporczywe
pytania, gdzie są ci ludzie — Stalin odpowiedział: „Uciekli”. Generał
Anders, który także był tam obecny, zapytał: „Dokąd mogli uciec?”
„Do Mandżurii” — odparł Stalin14.
27 maja 1942 roku admirał William H. Standley, ambasador Stanów Zjednoczonych w Związku Sowieckim, poinformował prokuratora generalnego ZSRS Andrieja Wyszyńskiego, że rząd sowiecki odkłada wykonanie pewnych punktów polsko-sowieckiego porozumienia, zwłaszcza dotyczących zwolnienia polskich jeńców wojennych 15.
Gdy miesiące mijały, a żadna odpowiedź nie nadchodziła, Standley
podczas rozmowy z Mołotowem znowu podniósł kwestię zaginionych
Polaków. Ten ostatni odparł ze złością, że zbyt wiele osób interesuje
się sprawami polskiej polityki16. Podobne starania ambasadora brytyj-
skiego również zakończyły się fiaskiem.
Poszukiwania trwały od lipca 1941 roku do kwietnia 1943 roku.
Nie szczędzono wysiłków, nie przeoczono żadnej okazji umożliwiającej zdobycie od władz sowieckich informacji o zaginionych. Wydawało się, że wszystko na próżno.
Jeńcy polscy w niewoli rosyjskiej
wrzesień 1939–maj 1940
Dokonując agresji na Polskę, Sowiety nie były dostatecznie przygo-
towane do wojny. To z tego głównie powodu Stalin, mimo wielokrotnych nacisków Hitlera, odkładał termin napaści. Najlepszy sprzęt, kadry
13
S. Kot, Rozmowy z Kremlem, Londyn 1959, s. 126.
14
Stenogram rozmowy Sikorski–Stalin, [w:]
Stosunki polsko-sowieckie
od września 1939…, s. 81.
15 W.H. Standley, A.A. Ageton, Murder or high strategy? The US Embassy,
the Kremlin and the Katyn forest massacre, „United States Naval Institute Pro-
ceedings” 1952, nr 10, s. 1056.
16 Ibidem, s. 1057.
XV
i zaopatrzenie ściągnięto nad granicę z Polską do dwóch Specjalnych
Okręgów Wojskowych — Białoruskiego i Kijowskiego, przekształconych na czas agresji we Front Białoruski (pod dowództwem Michaiła
Kowalowa) i Front Ukraiński (pod rozkazami Siemiona Timoszenki)17.
Ogromne siły skoncentrowane do ataku na Polskę były w pew-
nym zakresie wyposażone w najnowsze zdobycze techniki (wojska
pancerne), a jednocześnie miały ogromne niedostatki techniczne, co
najlepiej odzwierciedlały karabiny na sznurkach. Szczególnie szwan-
kowały służby zaopatrzenia i ewakuacji, w tym również zbieranie,
ewakuacja i przetrzymywanie jeńców wojennych18.
W pierwszych dniach agresji panowała tu całkowita improwizacja, co najdotkliwiej odczuwali jeńcy. Pierwsze wytyczne Sztabu Generalnego Armii Czerwonej dotyczące jeńców wojennych ukazały się
dopiero 15 września 1939 roku i polecały utworzenie obozów rozdzielczych w Putywlu i Kozielsku oraz powołanie punktów przekazywania jeńców w obu Specjalnych Okręgach Wojskowych19. Dwa dni
później Ławrientij Beria zwrócił się do Wieczesława Mołotowa z prośbą o zezwolenie na mobilizacyjne rozwinięcie wojsk konwojowych
NKWD „dla zapewnienia ochrony i eskortowania jeńców wojen-
nych”20. W tym samym czasie ludowy komisarz obrony Klimient Woroszyłow wydał rozkaz określający zasady ewakuacji jeńców przez
oddziały podległe Armii Czerwonej.
Jeńcy, którzy zostali wzięci do niewoli na polu walki, eskortowani
byli bocznymi drogami, przez konwoje wydzielane z wojsk liniowych,
do granicy w rejon punktów zbornych. Dla Frontu Białoruskiego były
to miejscowości Orzechowo, Radoszkowicze, Stołpce, Tymkowicze
i Żytkowicze. Front Ukraiński dostarczał jeńców do Olewska, Szepie-
tówki, Wołoczysk, Jarmoliniec i Kamieńca Podolskiego21.
W punktach zbornych jeńcy przechodzili pod zarząd NKWD
i zgodnie z zaleceniami byli przewożeni transportami kolejowymi do
obozów rozdzielczych w Putywlu i Kozielsku. Przekazywanie jeńców
władzom NKWD miało rozpocząć się 20 września 1939 roku 22.
17
Agresja sowiecka na Polskę w świetle dokumentów 17 września 1939 r. , t. 1:
Geneza i skutki agresji, t. 2: Działania wojsk Frontu Ukraińskiego, t. 3: Działania
wojsk Frontu Białoruskiego, wybór i oprac. C. Grzelak, S. Jaczyński, E. Kozłowski,
Warszawa 1994–1996; Biała księga, dokumenty, oprac. W. Sukiennicki, Paryż 1964;
R. Szawłowski, Wojna polsko-sowiecka 1939, Warszawa 1995.
18 Agresja sowiecka…, t. 1, s. 175, 190, 219 i in.
19 S. Jaczyński, op. cit., s. 11.
20
Katyń dokumenty zbrodni, t. 1: Jeńcy nie wypowiedzianej wojny sierpień
1939–marzec 1940, Warszawa 1995, s. 77 (dalej cyt. Katyń dokumenty…).
21 Agresja sowiecka…, t. 1, s. 184.
22 Katyń dokumenty…, t. 1, s. 78.
XVI
Na dzień przed upływem tego terminu szef NKWD Ławrentij
Beria rozpoczął pospieszne formowanie Zarządu NKWD ds. Jeńców
Wojennych oraz tworzenie ośmiu obozów do przetrzymywania jeńców, m.in. w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Szefem Zarządu
został Piotr Soprunienko, komisarzem Zarządu Siemion Niechoroszew, zastępcami szefa — lejtnant bezpieczeństwa Iwan Chochłow
i major Josif Połuchin. Komendantem obozu w Kozielsku mianowano
majora Wasilija Korolowa, a komisarzem starszego politruka Michaiła Aleksiejewa. Komendantem obozu w Starobielsku był kapitan bezpieczeństwa Aleksander Bierieżkow, a w Ostaszkowie major Paweł
Borisowiec23. Inwigilację i tworzenie agentur w obozach (obsługę
operacyjno-czekistowską) powierzono Wydziałowi Specjalnemu
NKWD, zaopatrzeniem materiałowym zajmował się Główny Zarząd
Obozów NKWD24. Funkcjonariuszem odpowiedzialnym za zaopatrzenie obozów dla polskich jeńców wojennych został zastępca Berii,
Wasilij Czernyszow, a za ochronę obozów i transport jeńców — Iwan
Maslennikow. Odpowiedzialnością za przygotowanie obozów na
przyjęcie jeńców obarczył Beria obwodowych szefów NKWD.
Warunki, w jakich polscy jeńcy mieli przebywać w obozach,
określał regulamin postępowania z jeńcami, którego projekt przedstawiony został 19 września 1939 roku. Dokument ten definiował pojecie „jeńca wojennego” w następujący sposób: „za jeńców wojennych
uważa się osoby przynależne do sił zbrojnych państw pozostających
w stanie wojny z ZSRR, wzięte do niewoli w toku działań wojennych,
a także obywateli innych państw, internowanych na terytorium ZSRR.
W myśl zarządzenia Naczelnego Dowództwa Wojskowego za jeńców
mogą być także uznane:
— osoby wzięte do niewoli w toku działań wojennych, wchodzące w skład uzbrojonych oddziałów nie należących do sił zbrojnych
nieprzyjaciela, jeżeli pozostawały one na terytorium nie zajętym przez
jednostki RKKA, [Roboczo-Kriestianskaja Krasnaja Armija], mają
cechy organizacyjne wojska, noszą jawnie broń i przestrzegają ustalonych przez prawo międzynarodowe zwyczajów i zasad wojny;
— wzięte do niewoli osoby cywilne towarzyszące wojsku i flocie nieprzyjaciela za właściwym zezwoleniem, takie jak dziennikarze,
dostawcy i inni”25. Była to, jak widać, definicja bardzo szeroka, pozwalająca w praktyce uznać każdego obywatela za jeńca wojennego.
Regulamin dość szczegółowo omawiał także zasady transportu
jeńców, warunki ich przetrzymywania i status prawny, zatrudnienie
23
24
25
Agresja sowiecka…, t. 1, s. 178.
Ibidem, s. 179.
Katyń dokumenty…, t. 1, s. 89.
XVII
i odpowiedzialność dyscyplinarną oraz organizację i zasady funkcjonowania instytucji, którym powierzono los jeńców. Obok wielu praw
dokument ten przewidywał dla jeńców „zaopatrzenie pieniężne zgod-
nie z normami ustalonymi przez Zarząd…”26.
Regulamin kategorycznie zabraniał stosowania wobec jeńców
okrucieństw, zniewag, pogróżek, odbierania im przedmiotów osobistych, pieniędzy, odznaczeń itp. Jeńcy mieli prawo noszenia mundu-
rów bez dystynkcji i odznaczeń. Przesyłki pocztowe dla jeńców były
bezpłatne. Regulamin przewidywał też, że jeńcy, którzy podejmą pra-
cę, zostaną skreśleni z bezpłatnego zaopatrzenia.
Szczególnego podkreślenia wymagają przepisy dotyczące odpowiedzialności karnej jeńców, które są przykładem sowieckiej przewrotności i bezprawia: „Za popełnione przestępstwa jeńcy wojenni
podlegają odpowiedzialności karnej na podstawie ustaw Związku
SRR i republik związkowych… O wyroku skazującym na najwyższy
wymiar kary bezzwłocznie po jego wydaniu zawiadamia się Komitet
Wykonawczy Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża i Czerwonego
Półksiężyca; wyrok może zostać wykonany nie wcześniej niż po
upływie miesiąca od powyższego powiadomienia”27.
Z każdym dniem trwania agresji sowieckiej liczba jeńców polskich lawinowo rosła. Zarówno polskie jednostki liniowe, jak i ośrodki zapasowe, składnice i szpitale, instytucje i szkoły wojskowe, zgodnie z dyrektywami Naczelnego Wodza, docierały do południowowschodniej rubieży obronnej, na tzw. przedmoście rumuńskie, by tam
zorganizować ostatnią pozycję obronną oraz ewakuować się na Węgry
i do Rumunii. Działające w kierunku zachodnim zgrupowania sowieckie przecinały drogi odwrotu oddziałom polskim, zagarniając je
często po stoczeniu ciężkich walk, mimo że rozkaz Naczelnego Wo-
dza brzmiał: „Z Sowietami nie walczyć”.
Grupując na południowym skrzydle Frontu Ukraińskiego formacje szybkie, Sowieci starali się odciąć Polakom drogę wycofywania
się na Węgry i do Rumunii28. 19 września Timoszenko wydał specjalną dyrektywę, w której czytamy: „W żadnym wypadku nie dopuścić
do wyjścia polskich żołnierzy i oficerów z Polski do Rumunii. Do-
wódcy Południowej Grupy komandarmowi tow. Tiuleniewowi przydzielić do dyspozycji tow. Osokina oddziały w składzie według Waszego przekonania zdolne zabezpieczyć granicę zajętego terytorium
27
Ibidem, s. 89.
Ibidem, s. 92.
28
C. Grzelak, Agresja Związku Sowieckiego na Polskę we wrześniu 1939 r.,
26
„Zeszyty Katyńskie” 1992, nr 2, s. 16.
XVIII
z Rumunią. Przydzielone oddziały odpowiednio wyposażyć, przydzielić paliwo i amunicję”29.
Największa liczba jeńców polskich, według danych rosyjskich,
została wzięta do niewoli przez oddziały Frontu Ukraińskiego, zwłaszcza 5 armię. Od 17 do 30 września 1939 roku miało trafić w jej ręce
10 generałów, 52 pułkowników, 72 podpułkowników, 5131 oficerów
niższych stopni, 4096 podoficerów i 181 233 szeregowców, łącznie
190 584 jeńców. Front Białoruski od 17 do 28 września wziął do niewoli 57 892 jeńców, w tym 2193 oficerów. Razem dawałoby to liczbę
około 250 tysięcy jeńców ewakuowanych z punktów zbornych30.
Niektóre opracowania rosyjskie mówią nawet o 452 536 wziętych do niewoli przez oba fronty31. Rozbieżność statystyk jest ogromna, co przy rygorach rejestracji jeńców wprowadzonych w myśl zarządzenia NKWD wydaje się dziwne, chociaż nie można wykluczyć,
że jeńcy, których zwalniano, a potem ponownie brano do niewoli, byli
liczeni po raz drugi. Odnosić się to może zwłaszcza do szeregowców,
z którymi nie bardzo wiedziano co zrobić. „W zachodnich rejonach
zgromadzona jest wielotysięczna masa żołnierzy uciekających z frontu, którzy zapełniają ulice … Jednostki RKKA nie biorą ich do niewoli … wobec czego polscy żołnierze mogą poruszać się swobodnie” —
pisał szef NKWD Białorusi Ławrientij Canawa32.
Dowództwo operacyjne Armii Czerwonej, aby nie komplikować
sprawy, usiłowało zwalniać do domów jeńców pochodzenia ukraiń-
skiego czy białoruskiego i prawdopodobnie wielu z nich zwolniło.
Ponieważ Stalin początkowo nie poparł tego stanowiska, zwalnianie
przerwano33. Powstała natomiast koncepcja wymiany jeńców-Niemców, którzy znaleźli się w niewoli polskiej i wraz z Polakami dostali
się do niewoli Armii Czerwonej.
Od początku października 1939 roku Sowieci zaczęli przygotowywać plany rozwiązania kwestii jeńców polskich. Ich podstawę stanowiły
wnioski tzw. Komisji Żdanowa, przyjęte w formie decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 2/3 października 1939 roku w sprawie postępoKatyń dokumenty…, t. 1, s. 87.
30 J. Łojek, Dzieje sprawy Katynia, Białystok 1989, s. 12; S. Jaczyński, op.
cit., s. 10; Agresja sowiecka…, t. 1, s. 309, t. 3, s. 346; N. Lebiediewa, op. cit., s. 62;
A. Głowacki, Jeńcy września w niewoli sowieckiej w 1939 r. Przed zagładą, „Zeszyty Katyńskie” 1999, nr 10, s. 28.
31 Grif sekrietnosti snjat. Potiery woorużennych sił SSSR w wojnach w bojowych dieistwijach i wojennych konfliktach, red. G.P. Kriwoszewiej, Moskwa 1993,
s. 86.
32 Katyń dokumenty…, t. 1, s. 19, por. Zachodnia Białoruś 17 IX–22 VI 1941,
wydarzenia i losy ludzkie, rok 1939, Warszawa 1998, s. 114.
33 Agresja sowiecka…, t. 1, s. 190; Katyń dokumenty…, t. 1, s. 20.
29
XIX
wania z jeńcami wojennymi. W myśl tej decyzji zaakceptowano zwolnienie do domów szeregowców Ukraińców, Białorusinów i „przedstawicieli innych narodowości, których Ojczyzną jest obszar Ukrainy Za-
chodniej i Białorusi Zachodniej”, wydzielenie 25 tysięcy jeńców do budowy drogi Nowogród Wołyński–Lwów, skoncentrowanie jeńców —
mieszkańców obszarów polskich zajętych przez Niemcy, w celu przekazania ich władzom niemieckim, a także utworzenie obozów specjalnych
dla oficerów od stopnia podpułkownika do stopnia generała w Starobielsku, funkcjonariuszy wywiadu, kontrwywiadu, żandarmów, policjantów
i strażników więziennych w Ostaszkowie, jeńców z obszarów polskich
pod okupacją niemiecką w Kozielsku i Putywlu34. Na podstawie wytycznych tej decyzji Beria kazał przeprowadzić selekcję jeńców i wysłać
ich do odpowiednich obozów. Jednocześnie polecił tworzyć w obozach
agenturę, która miała umożliwić ujawnienie pracowników wywiadu
i kontrwywiadu oraz wszelkiej działalności antysowieckiej. Do agentury
obok jeńców należało również wciągać okoliczną ludność, z którą jeńcy
mogli się kontaktować. Działalność i zadania agentury zostały szczegó-
łowo omówione w odpowiedniej dyrektywie35.
Komendanci obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku
otrzymali specjalne rozkazy Berii, dotyczące przeznaczenia podległych im jednostek i sposobu realizacji ciążących na nich zadań. Komendanci pozostałych obozów otrzymali rozkazy, aby do trzech
wspomnianych obozów kierować jeńców wyselekcjonowanych zgod-
nie z odpowiednimi wytycznymi.
Odsyłanie do domów jeńców z Kresów rozpoczęło się zaraz po
powzięciu decyzji z 3 października i prowadzone było z nasileniem
około 1500 jeńców dziennie (łącznie we wszystkich obozach). Do
19 października rozesłano do domów 27 257 jeńców z obozów,
i 13 472 jeńców z punktów zbiorczych36. Jednocześnie wytypowano
do odesłania na tereny polskie zajęte przez Niemców 41 819 jeńców,
których Soprunienko chciał przetransportować od 22 października do
3 listopada 1939 roku37. Na miejsce wywiezionych z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku zaczęli napływać ze wszystkich
innych obozów jeńcy wyselekcjonowani według kryteriów określo-
nych w rozkazie NKWD nr 001177. Byli to oficerowie, wywiadowcy,
kontrwywiadowcy, wyżsi urzędnicy państwowi i wojskowi, policjan34
Katyń dokumenty…, t. 1, s. 125–132.
35
N. Lebiediewa,
Operacyjno-czekistowska obsługa jeńców wojennych
(wrzesień 1939–maj 1940), „Zeszyty Katyńskie” 1996, nr 6, s. 109; por. Katyń dokumenty…, t. 1, s. 150.
37 Ibidem.
XX
ci, żandarmi, prowokatorzy, tajni agenci policji i defensywy, aktywni
działacze antyradzieckich partii politycznych i organizacji, obszarnicy i książęta38. Do grupy tej dołączeni zostali profesorowie, duchow-
ni, lekarze, artyści, prawnicy oraz inni specjaliści.
Zadaniem służb obozowych, a zwłaszcza agenturalnych, było
„czekistowskie” rozpracowanie poszczególnych grup jeńców. Do tego
celu służyła odpowiednia ewidencja sporządzana wielokrotnie na kilku formularzach. Przybywający do obozów przyjmowani byli według
tzw. spisów etapowych, następnie wpisywani do księgi rejestrowej,
potem wypełniano kwestionariusze osobowe, a po nich karty ewidencji ogólnej w dwóch egzemplarzach, z których jeden wysyłany był do
Zarządu ds. Jeńców Wojennych w Moskwie, a drugi pozostawał
w obozie39.
Starannego wypełnienia i systematycznego przesyłania tych kart
do Zarządu ds. Jeńców Wojennych domagał się bardzo energicznie So-
prunienko. Administracje obozowe nie mogły poradzić sobie z tym problemem, gdyż działały niesprawnie. Mniej więcej w połowie listopada
1939 roku zakończyły się wielkie przemieszczenia jeńców z obozu do
obozu. Osoby zakwalifikowane do zwolnienia i do wymiany z Niemcami w większości już odjechały, kontyngenty jeńców do pracy na budo-
wie dróg, w zagłębiach węglowych i ośrodkach metalurgicznych Krzywego Rogu, Donbasu, Dniepropietrowska, Zaporoża oraz na północy,
zostały skompletowane i odesłane do miejsc przeznaczenia40. Według
danych Zarządu ds. Jeńców Wojennych 19 listopada 1939 roku w Starobielsku i Kozielsku było 8500 jeńców, a w Ostaszkowie 6500. Do
wiosny 1940 roku skład tych obozów zmienił się nieznacznie 41.
Obóz kozielski
Obóz kozielski znajdował się w klasztorze znanym w Rosji pod
nazwą Pustelnia Optyńska (Optina Pustyń), dawnej fundacji książąt
Puzynów — kniaziów z Kozielska, położonym w pobliżu miasteczka
Kozielsk. Klasztor składał się z kilku cerkwi i kilkunastu innych budynków, w większości murowanych. Otoczony był wysokim, trzymetrowym murem obronnym i fosą. W pobliżu, w niewielkim lasku,
znajdował się tzw. skit, czyli miejsce zamieszkania eremitów i piel38
39
40
41
Ibidem, t. 1, s. 206.
Ibidem, s. 124, 234, 239, 249, 244 i in.
Ibidem, s. 215.
Ibidem, s. 268.
XXI
grzymów, złożone z drewnianych domów mieszkalnych różnej wielkości. Skit otoczony był dwuipółmetrowym drewnianym płotem42.
W związku z wprowadzeniem 17 listopada 1939 roku Tymczasowej instrukcji o wojskowej ochronie obozów dla jeńców wojennych…
przeprowadzono stosowną do jej wymogów modernizację urządzeń
ochronnych. Na wierzchu muru obronnego naciągnięty został zasiek
kolczasty, a przed murem i fosą ustawiono dwurzędowy płot, również
z drutu kolczastego. Z zewnętrznej i wewnętrznej strony ogrodzenia
wytyczono strefy ostrzegawcze z zakazem zbliżania się. Ustawiono
wieżyczki wartownicze i oświetlenie reflektorowe.
Kierownictwo obozu składało się z komendanta, jego zastępców
i komisarza. W skład komendy wchodziły: kancelaria, siedem oddzia-
łów (specjalny, polityczny, ewidencyjno-rozdzielczy, gospodarczy,
finansowy, sanitarny, ochrony wewnętrznej) i jednostka straży pożarnej. Personel obozu liczył ponad 130 osób. Ludzie ci to przede
wszystkim starsi wiekiem rezerwiści Armii Czerwonej, rezerwiści
NKWD z zarządu smoleńskiego oraz okoliczni mieszkańcy, zatrudnieni dorywczo. Ochronę zewnętrzną obozu zapewniał pododdział
136 batalionu wojsk konwojowych43.
Fachowa i moralna ocena personelu obozu w Kozielsku w dokumentach NKWD jest raczej negatywna. W meldunku z 24 października 1939 roku czytamy: „bez względu na prowadzoną pracę
uświadamiającą w zakresie kontaktów i postępowania z jeńcami wojennymi w obozie mimo wszystko ma miejsce wiele przypadków, kiedy personel obsługujący kupuje zegarki kieszonkowe, brzytwy i papierośnice”44. Na nagany zasłużyli strażnicy Rodin, Chromowiczew,
Wołkow oraz kierowniczka poczty Wołkojedowa za to, że kupili oni
trzynaście zegarków, dwie papierośnice, parę butów.
„Uchybienia organizacyjne — stwierdzał kontroler z Moskwy —
mają miejsce na skutek wyraźnie niewystarczającej kontroli i nadzoru
wykonania zadań przez kierownictwo obozu”45. Bardzo krytyczną
ocenę kierownictwa dał również major Zarubin46.
Natomiast jeńcy polscy, mimo wyjątkowo uciążliwych warunków bytu w Kozielsku, pozytywnie oceniali personel obozowy w odróżnieniu od wojsk konwojowych. „Pierwszą rzeczą — pisał Swianiewicz — która nas uderzyła, były brutalne twarze naszej eskorty, sta42 S. Jaczyński, op. cit., s. 44; S. Swianiewicz, W cieniu Katynia, Warszawa
1990, s. 97.
43 S. Jaczyński, op. cit., s. 29.
45 Ibidem, s. 274, por. s. 225.
46 Ibidem, s. 283.
XXII
nowiące kontrast z dobrodusznym na ogół sposobem bycia tych striełków, do których byliśmy przyzwyczajeni”47.
Obóz w Kozielsku, zwłaszcza na przełomie września i października, gdy funkcjonował jako obóz rozdzielczy, a następnie dla
jeńców zamieszkałych na obszarach Polski okupowanych przez Niemcy, miał złą opinią. Był on przepełniony do tego stopnia, że jeńcy,
z braku miejsc, spali na zmianę, źle funkcjonowały komory dezynfekcyjne i dezynsekcyjne, łaźnie, uszkodzony był system pobierania
wody i zasilania w elektryczność, brakowało sanitariatów48.
W ramach przygotowania obiektów obozowych na przyjęcie oficerów wykonano wiele remontów i napraw, ale nie poprawiło to stanu tego
obiektu. Przede wszystkim nie był on przystosowany do przyjęcia
ogromnej masy jeńców w krótkim czasie. W pierwszej kolejności przygotowano 1500 miejsc dla oficerów w „skicie”, gdy tymczasem tylko
3 i 4 listopada 1939 roku do obozu skierowano 2472 oficerów49. Od razu
zabrakło sienników i pościeli, słomy, mioteł. Okazało się też, że kuchnia
w „skicie” nie dysponuje wystarczającą liczbą kotłów. Aby poprawić zaopatrzenie w wodę, rozpoczęto kopanie nowej studni. Większość pomie-
szczeń ogrzewana była piecami kaflowymi, dwa bloki miały ogrzewanie
nawiewowe, a jeden centralne ogrzewanie. Władze obozowe zakupiły
na zimę 4000 metrów sześciennych torfu, który trzeba było wozić z torfowiska. Aby uczynić to w miarę sprawnie, rozpoczęto budowę kolejki
wąskotorowej. Z dziewięćdziesięciu wagonów drewna opałowego obóz
otrzymał tylko dwadzieścia sześć. Piece centralnego ogrzewania oraz
elektrownię, łaźnie i kuchnie przestawiono na opalanie torfem50.
Zaopatrzenie w produkty żywnościowe było słabe. Brakowało
przede wszystkim jarzyn, zwłaszcza kapusty, oraz cukru i kasz, oleju,
świeżego mięsa. Braki te miały charakter ciągły, ujawniały je kolejne
kontrole prowadzone w obozie51.
Ciężkie warunki bytowe obniżały odporność organizmów.
W pierwszych tygodniach pobytu jeńców liczba zachorowań była
ogromna, zwłaszcza na grypę, choroby skórne i układu pokarmowego.
Z czasem jeńcy sami zaczęli wpływać na poprawę warunków
życia. Szczególnie skuteczne okazało się włączenie polskich lekarzy
do obozowej służby zdrowia, natomiast mechanicy i elektrycy zajęli
się elektrownią52.
47
48
49
50
51
52
S. Swianiewicz, op. cit., s. 109.
Ibidem, s. 270.
Ibidem, s. 271.
N. Lebiediewa, Katyń…, s. 97.
XXIII
Plagą życia obozowego były ciągłe przesłuchania, mające związek z prowadzoną akcją ewidencjonowania jeńców i operacją wywiadowczą, tzw. czekistowską. Miały one doprowadzić do gruntownego
rozpoznania środowiska jeńców, zwłaszcza ich nastawienia do Związku Sowieckiego, możliwości skolaborowania oraz zbudowania siatki
wywiadowczej na potrzeby obozu i na przyszłość. Do realizacji tych
zadań w służbach obozowych wydzielono dwie komórki — oddział
specjalny i oddział ewidencyjno-rozdzielczy.
Utworzenie sieci agenturalno-informacyjnej zgodnie z odpowiednią dyrektywą, miało na celu „wykrycie wśród jeńców wojen-
nych ugrupowań kontrrewolucyjnych oraz naświetlania nastrojów jeńców wojennych”53. Aby osiągnąć ten cel usiłowano utworzyć w obozie dwie siatki. Zadaniem pierwszej było przenikanie do działających
wśród jeńców i poza obozem organizacji antysowieckich i niepodległościowych, drugiej zaś rozpoznawanie nastrojów wśród jeńców oraz
ustalanie ich powiązań rodzinnych i służbowych z okresu przedwo-
jennego. O wynikach tych działań naczelnik oddziału specjalnego
składał meldunki komendantowi obozu i naczelnikowi wydziału specjalnego NKWD. Szefem oddziału specjalnego w Kozielsku był porucznik bezpieczeństwa państwowego Hans Ejlman ze smoleńskiego
Zarządu NKWD54. W skład oddziału wchodzili oficerowie i pracow-
nicy bezpieczeństwa państwowego: Krul, Starykowicz, Tiutienkow,
Dubczenko, Kisielow, Pietrow, Kratow, Worobiow, Karasiow, Stawin.
31 października 1939 roku zostali wysłani do Kozielska: inspektor zarządu major bezpieczeństwa państwowego Zarubin oraz kapitan Aleksandrowicz. Nadzorowali oni prace oddziału specjalnego
oraz podejmowali na miejscu ważne decyzje dotyczące losu poszczególnych jeńców oraz pracy agentur. Działalność i sposób bycia pracowników Ejlmana cechowały nad wyraz prymitywne formy, a zachowanie podczas przesłuchań często miało grubiański charakter, natomiast Zarubin był zdecydowanie inny. Bardzo uprzejmy w kontaktach z jeńcami, zachowywał się z godnością i wrażliwością czło-
wieka, który dużo w życiu przeszedł. Był wykształcony, znał niemie-
cki, francuski i trochę angielski55.
Czasami, wydawałoby się przypadkowo, zapraszał jakiegoś jeńca
na pogawędkę. Obecny był przy niej zazwyczaj jakiś inny oficer
NKWD z obozowej służby wywiadowczej. Podawano herbatę i dobre
papierosy. W takim komforcie jeniec „tajał” fizycznie i psychicznie56.
53
54
55
56
Ibidem, s. 150.
Ibidem, s. 489.
Ibidem, s. 231.
J.K. Zawodny, op. cit., s. 116.
XXIV
Wywiązywała się żywa rozmowa, często przerywana dygresjami na
temat filozofii, teorii politycznych i stosunków zagranicznych. Opinie
te wygłaszał przeważnie jeniec. Zarubin przywiózł ze sobą bibliotekę
składającą się z około pięciuset tomów w języku francuskim, nie-
mieckim i angielskim; chętnie książki pożyczał, zezwalając oficerom
na samodzielne dokonywanie wyboru. Lektura książek miała dla jeń-
ców wielkie znaczenie. Najpopularniejszą pozycją był The World Crisis Winstona Churchilla, wydany w 1931 roku57. W biurze Zarubina
jeńcy zachowywali poczucie własnej godności58. Nie trzeba głębokiej
wiedzy z zakresu psychologii, by zrozumieć, że w takich okolicznościach wypowiadali się swobodnie, gdyż to pozwalało na rozładowanie napięcia59.
Efekty działalności pracowników oddziału specjalnego nie były
zbyt wielkie, niemniej jednak udało im się stworzyć sieć agenturalną
liczącą około dwudziestu osób, która informowała o działalności religijnej i patriotycznej, denuncjowała przywódców i aktywistów obozowych60.
Dążenie do załamania odporności psychicznej jeńców zależało —
w rozumieniu NKWD — od właściwej i pełnej ewidencji możliwie
wszystkich danych osobowych. Do wypełniania obszernych i złożo-
nych dokumentów ewidencyjno-wojskowych utworzono specjalny oddział. W Kozielsku na jego czele stał początkowo Michaił Mariachin 61.
Zarządzenie Soprunienki z 6 listopada zobowiązywało komendantów obozów do zakończenia wypełniania kart ewidencyjnych
i wtórników w terminie do 20 listopada. Już po kilku dniach okazało
się, że oddziały obozowe własnymi siłami nie wykonają tego zadania.
W związku z tym postanowiono wzmocnić je pracownikami z centrali. Do Kozielska zostali więc skierowani podporucznik bezpieczeństwa państwowego, starszy inspektor Dmitrij Kabanow i pomocnik
inspektora Anna Rodina62. Do oddziału ewidencyjno-rozdzielczego
skierowano też czternastu pracowników z innych oddziałów. Do fotoIbidem, s. 117.
58 S. Swianiewicz, op. cit., s. 106, 107.
59 J.K. Zawodny, op. cit., s. 136.
60 Toczy się obecnie dyskusja, czy należy ujawnić nazwiska jeńców współpracujących z agenturą. Por. J. Trznadel, Czy ujawnić agenturę NKWD, „Gazeta Polska”
z 27 października 1999 r., s. 18. Nim rozstrzygną się założenia badawcze, wymienić
można pseudonimy operacyjne jeńców z Kozielska, współpracowników agentury:
„Walter”, „Mały”, „Sportowy”, „Kiercz”, „Zuch”, „Pawłow”, „Tygrys”, „Strzała”,
„Pszczoła”, „Towarzysz”, „Zmiejewski”, „Jeniec”, „Wiktor”, „Poznański”, „Wolski”, „Józef”, „W. Kostrowicki”, „Liniejnyj”, „Jabłoński”, „Bronicki”, „Wileński”.
61 Katyń dokumenty…, t. 1, s. 187 i 494.
62 Ibidem, s. 491 i 496.
57
XXV
grafowania jeńców zaangażowano specjalistów ze spółdzielni fotograficznej w Kozielsku i ściągnięto fotografa z Zarządu NKWD
w Smoleńsku. Mimo wysiłków wyniki były raczej mierne. Okazało
się, że blisko trzydzieści procent stanu tzw. rejestratorów to osoby
niepiśmienne63. W rubrykach bazgrali oni nieprawdopodobne rzeczy.
Do „pracy rejestracyjnej” włączono więc osoby podległe Zarubinowi,
który chętnie kierował tą pracą i nadzorował ją. W związku z niezadowalającą pracą oddziału inspektor Kabanow wystąpił do władz
o zwolnienie Mariachina, którego zastąpił Demidowicz64. Aby jak
najszybciej wykonać zadanie, „rejestratorzy” prowadzili przesłuchania w dzień i w nocy, a mimo to do końca lutego nie zdołali wypełnić
wszystkich dokumentów żądanych przez centralę, która wciąż domagała się nowych szczegółów, na przykład czterech fotografi każdego
jeńca, „możliwie w pełnym umundurowaniu”. Jeńcy nigdy nie wiedzieli, kiedy zostaną wezwani na przesłuchanie, a przesłuchiwani
odnosili wrażenie, że wciąż mówią za mało — pytający nigdy nie
mieli dość informacji.
Przesłuchiwania „rejestracyjne” łączyły się z przesłuchaniami operacyjnymi, ponieważ często prowadzone były przez tych samych śledczych. Niekiedy były one bardzo krótkie, a czasami ciągnęły się nawet
przez 72 godziny, w czasie których zmieniali się przesłuchujący 65.
Nigdy nie można było przewidzieć zmian w nastroju i zachowaniu śledczych. Bywało, że oficer NKWD prowadził uprzejmą dyskusję polityczną z chłodnym dystansem, innym znów razem, w obecności tego samego jeńca, podniecony wykrzykiwał groźby i rzucał przekleństwa, po czym nagle zmieniał się w troskliwego, współczującego
przyjaciela. Za każdym razem zadawano te same pytania. Odpowiedzi
z zasady interpretowano w sposób pozwalający na udowodnienie, że
jeniec służył sprawie „burżuazji” i brał udział w kontrrewolucji skierowanej przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Był to zarzut stawiany
każdemu jeńcowi. Poglądy polityczne wypowiadane w czasie prze-
słuchań były starannie rejestrowane66.
Jeńcy z zasady mówili o sobie prawdę. Większość z nich była
dumna ze swego pochodzenia, osiągnięć i zdobytej pozycji. Zorientowali się jednak, że NKWD zbiera o nich informacje także z innych
źródeł. Jeden z oficerów oniemiał z osłupienia, gdy przesłuchujący go
dokładnie opisał umeblowanie jego domu na Polesiu67.
63
64
65
66
67
Ibidem, s. 289.
N. Lebiediewa, Katyń…, s. 90.
Hearings…, cz. 6, s. 1648.
XXVI
Jeńcy przeważnie mówili to, co myśleli. Uważali, że życie w Sowietach nie było lepsze niż w Polsce, ani też nie chcieli, żeby Polska
stała się częścią Związku Sowieckiego. Od czasu do czasu niektórym
jeńcom podsuwano propozycję przyjęcia roli agenta w okupowanej
przez Niemców Polsce68.
Po pewnym czasie kartoteka każdego jeńca zawierała między innymi zdjęcia, odciski palców, oficjalne raporty z przesłuchań, raporty
i oceny władz obozowych, zeznania innych jeńców, fragmenty prac
publikowanych przez jeńca, fragmenty biografii dotyczące jego przeszłości, kopie (lub oryginały zatrzymane przez cenzora) listów od
rodziny lub do rodziny i przyjaciół.
Jeśli nawet niektórzy z przesłuchujących nie wydawali się szczególnie wyrafinowani, to ogólna polityka obchodzenia się z jeńcami
zmierzała do wytworzenia stanu niepewności i poczucia nierealności, kiedy to wartości i ideały człowieka są podane w wątpliwość
i w końcu ulegają destrukcji. Przesłuchujący mieli nadzieję, że jeniec
straci poczucie swej tożsamości, a to ułatwi prowadzenie dalszych
procedur69.
Komórką, która odpowiadała w obozie za indoktrynację jeńców
i łamanie ich ducha, był oddział polityczny. Podlegał on bezpośrednio
starszemu politrukowi Aleksiejewowi70. Oceny postaw politycznych
oficerów polskich przetrzymywanych w obozie w Kozielsku dokonał
w końcu listopada komisarz Zarządu ds. Jeńców Wojennych Niechoroszew na podstawie okresowych meldunków Aleksiejewa. Przede
wszystkim stwierdził on, że „oficerowie okazują uczucia patriotyczne” i otwarcie wypowiadają się, że „jeszcze Polska będzie istnieć
w takim kształcie, w jakim była”, odnoszą się z szacunkiem do mundurów i stopni wojskowych, są religijni, nie kradną. Zauważył, że
skoncentrowanie dużej liczby oficerów uzmysłowiło im, że będą
przetrzymywani przez dłuższy czas, a w związku z tym domagają się
wypłaty należnego im żołdu jenieckiego, pasty do butów, środków do
utrzymania higieny itp. Do pogadanek politycznych oficerowie odnosili się z uwagą, ale zadawali podchwytliwe pytania, wielu z nich
ignorowało je i działało w celu ich przerwania. Ponieważ w obozie
skupowano drogocenne przedmioty, jeńcy mieli ruble, lecz nic nie
mogli za nie kupić w obozowym sklepiku. Taki brak zaopatrzenia
obniżał prestiż Związku Sowieckiego — zauważał Niechoroszew71.
68
69
Ibidem, s. 293.
70
71
XXVII
Indoktrynacja prowadzona była bardzo prymitywnymi środkami.
Podstawowe jej formy stanowiły pogadanki, lektura gazet, wyjaśnianie zagadnień politycznych, kółko śpiewacze, w którym jeńcy mieli
się uczyć pieśni o Związku Sowieckim, plakaty i hasła socjalistyczne.
Stosowane były także metody represyjne — zakazano obrzędów
religijnych, umieszczania krzyży w obiektach obozowych i inne.
W stosunku do osób nie przestrzegających zakazów, stosowano kary
dyscyplinarne, najczęściej areszt72.
Próba indoktrynacji jeńców polskich zupełnie się nie powiodła.
Oficerowie ze swą hierarchią wartości: silnym poczuciem obowiązku
wobec kraju, honorem oficerskim i esprit de corps — nie tylko nie
ulegali naciskom propagandy, ale zaatakowani, wzmocnili swą postawę moralną. Zaczęli nawet wydawać tajną prasę. Nie zaniechali obowiązków wynikających z posiadanej rangi, utrzymywali dyscyplinę
wojskową. Struktura społeczna i wojskowa nie tylko się nie załamała,
ale była świadomie i demonstracyjnie szanowana. Jeńcy w swej masie
odmówili jawnego przyjęcia doktryny komunistycznej, nie czynili tego też prywatnie, kiedy w rozmowie w cztery oczy ze swymi interlokutorami byli wolni od presji ze strony kolegów. Mówili o honorze,
niepodległej Polsce, o etosie Zachodu. Byli dumni z tego, że jako
pierwsi powiedzieli Hitlerowi: nie73.
Właśnie dlatego pracownicy oddziału politycznego przy każdej
okazji wmawiali jeńcom, że Polska nigdy się nie odrodzi. Pogardliwie
wyśmiewali polską kulturę, atakowali wartości, w które Polacy wierzyli, często brutalnie, ale czasami też w sposób wyrafinowany, wywołujący refleksje. Lecz ponad wszystko jeńców przekonywano
o jednym: byli przestępcami, bo nie byli komunistami. Pewnego razu
podpułkownik Andrzej Hałaciński zorganizował grupę dyskusyjną, co
było wyraźnie zabronione. Wobec tego oficer ten został aresztowany,
a władze ogłosiły następujący komunikat: „B y ł y pułkownik Chałaciński [sic!] z b y ł e j armii polskiej został skazany na dziesięć
dni aresztu za działalność patriotyczną na rzecz b y ł e j Polski”74.
Jeńców atakowano zarówno w grupie, jak i pojedynczo. Grupę
starano się rozbić na odrębne cząstki, a potem zniszczyć tożsamość jej
członków i ich symbole identyfikacyjne.
Listy jeńców z reguły cenzurowano, a te, które zawierały krytyczne informacje o Związku Sowieckim czy treści patriotyczne, cofano.
Jeńcy mieli zezwolenie na wysyłanie listów raz w miesiącu. Wychodzą72
73
74
Ibidem, s. 273
XXVIII
ca z obozu korespondencja służyła władzom do stworzenia pewnej mistyfikacji, którą potwierdzał stempel z napisem „Dom wypoczynkowy
im. Gorkiego”. Adres zwrotny brzmiał: „Kozielsk, obwód smoleński,
skrytka pocztowa 12”. Stworzenie pozoru, że jeńcy znajdują się właści-
wie na wczasach, podczas gdy ich rodziny borykają się z życiem w warunkach okupacyjnych — miało służyć nadrywaniu więzi rodzinnych 75.
Modlitwy były zabronione, jednakże oficerowie modlili się bez
względu na konsekwencje; masowe modlitwy, odmawiane głośno,
niezwykle podnosiły ludzi na duchu. W odwet władze usunęły z obo-
zu wszystkich aktywnych kapelanów bez względu na wyznanie 76.
Wkrótce po przyjeździe jeńców na terenie obozów rozwieszono
olbrzymie tablice ogłoszeń. Znajdował się na nich, wymalowany żywymi kolorami, tekst konstytucji sowieckiej w języku polskim. Jej
poszczególne artykuły gwarantowały przeróżne „wolności”, co sprzy-
jało wygłaszaniu przez jeńców różnych komentarzy politycznych 77.
W Kozielsku było również kino stałe, w którym wyświetlano filmy produkcji sowieckiej z propagandowymi podtekstami. Podczas
jednego z pokazów, gdy na ekranie pojawiła się brutalna i agresywna
scena antyreligijna, jeńcy na znak protestu opuścili salę78.
W styczniu rozpoczęto na większą skalę kolportaż sowieckich
gazet, wychodząc z założenia, że ich lektura może przynieść lepsze
rezultaty niż pogadanki. Dostarczano do obozu 10 egzemplarzy
„Prawdy”, 30 sztuk „Izwiesti”, 70 „Komsomolskoj Prawdy” i wiele
dziesiątków innych tytułów. Nie wpłynęło to jednak na zmianę postaw
jeńców. W oficjalnych meldunkach komisarz Aleksiejew przyznawał
się do niepowodzenia akcji indoktrynacyjnej. Pisał: „Pomimo prowadzonej wśród jeńców pracy uświadamiającej — pojawiły się przypadki niezdrowych nastrojów, które przerodziły się w zjawiska negatywne…”79. Dalej informował, że w obozie wydawano dwie tajne gazety:
„Merkuriusza” (ukazały się cztery numery) i „Monitor” (piętnaście
numerów), działała tajna biblioteka, składająca się z własnych książek
jeńców, w blokach jeden, pięć i innych prowadzone są codziennie żywe gazety, utrzymane w duchu antyradzieckim80. Później redakcje
obu gazet i starsi bloków jeden i pięć — kapitan Adam Skoczycki
i porucznik Stanisław Wodzianicki — zostali osadzeni w areszcie81.
75
76
77
78
79
80
81
S. Swianiewicz, op. cit., s. 100.
N. Lebiediewa, op. cit., s. 106.
Ibidem, s. 1651.
Katyń dokumenty…, t. 1, s. 397 i 399.
Ibidem, s. 401.
Ibidem, s. 400.
XXIX
Dla ochrony przed służbami obozowymi jeńcy wystawiali własne patrole i posterunki ostrzegawcze. W rozmowach z pracownikami oddziału politycznego i w czasie pogadanek zadawali prowokacyjne pytania dotyczące wojny w Finlandii oraz stosunków wewnętrznych
w Związku Sowieckim.
Funkcjonariusze polityczni NKWD nie byli w stanie podważyć za-
sad, na których jeńcy byli wychowani i w myśl których postępowali82.
Zagłada jeńców z Kozielska
Stan materiałów ewidencyjno-rejestrowych, śledczych i agenturalnych dotyczących polskich jeńców wojennych pozwolił władzom
NKWD już w początkach lutego na opracowanie dość szczegółowej
analizy charakteryzującej środowisko jenieckie pod względem politycznym, społecznym, kadrowym i innymi 83. Wnioski i uogólnienia
tych analiz przenoszone były na wszystkich oficerów polskich, którzy
zostali aresztowani na mocy decyzji KC WKP(b) z 3 grudnia 1939
roku, jak również na osadników wojskowych, którzy w myśl decyzji
z 4 grudnia podlegali deportacji, a majątek ich przechodził na włas-
ność władzy radzieckiej84.
20 lutego 1940 roku Soprunienko wysunął konkretną propozycję
częściowego rozwiązania problemu jeńców-oficerów polskich. Chorych i starszych wiekiem (powyżej 60 lat) proponował zwolnić do
domów; podobnie postąpić z mieszkańcami Kresów, którzy mają zawody przydatne w cywilu, a nie dotyczą ich jakieś materiały obciążające. Natomiast jeńców oficerów KOP, oficerów II Oddziału Sztabu
Głównego i kontrwywiadu, sądownictwa, prokuratury, działaczy
POW, „Sokoła” i obszarników skierować na Kolegium Specjalne
NKWD, czyli — mówiąc wprost — skazać na śmierć. Pozostałych
jeńców należało przetrzymywać nadal w obozach.
Propozycja ta zainteresowała Berię, toteż na następny dzień (21 lu-
tego) wyznaczył spotkanie Mierkułowowi i Soprunience, aby omówić
sprawę. Już 22 lutego odnajdujemy reperkusje tego spotkania. Ukazuje
się dyrektywa Mierkułowa polecająca, zgodnie z sugestią Soprunienki,
przeniesienie pracowników więziennictwa, agentów wywiadu, tzw.
polską „defę”, osadników, obszarników, kupców i innych z obozów
w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku do więzień podległych wła82
83
84
XXX
Katyń dokumenty…, t. 1, s. 445, 446, 447, 451, 457, 458.
Ibidem, s. 297.
ściwym obwodowym zarządom NKWD85. Dyrektywa Mierkułowa została następnie uszczegółowiona w piśmie Soprunienki nr 25/1869.
W wyniku tych działań z obozu w Kozielsku skierowano do Smoleńskiego Zarządu NKWD 60 oficerów i 55 osób cywilnych, które przybyły tam na początku marca 1940 roku86. Jednocześnie Zarząd ds. Jeńców
Wojennych domagał się szybkiego zakończenia prac nad dokumentacją
personalną jeńców, co w połączeniu z serią opracowań charakteryzujących ich skład społeczno-fachowy i liczebność — wskazywało
na to, że kierownictwo NKWD przygotowuje ostateczną koncepcję roz-
strzygnięcia losu polskich jeńców.
Przed 4 marca 1940 roku w Zarządzie ds. Jeńców Wojennych odbyła się jeszcze narada, na której omówiono techniczną stronę „rozładowania” obozów, z założeniem, że wszyscy jeńcy zostaną skazani na
3–8 lat łagrów na Kamczatce. Było to prawdopodobnie założenie aplikacyjne, umożliwiające — bez ujawniania prawdziwych zamiarów
co do losu jeńców — rozważenie takich problemów, jak między innymi przygotowanie tych ludzi do wysyłki, stworzenie pozorów, że wyjadą do domów lub do innych obozów, ustalenie techniki przekazywania osób przez służby obozowe służbom konwojowym, zachowanie
w konwojach itp.87
W czasie trwania wspomnianej narady w kierownictwie NKWD,
opracowywany był już dokument zawierający propozycje wymordowania jeńców polskich; przybrał on kształt notatki nr 794/B z 5 marca
1940 roku do CK WKP(b), do towarzysza Stalina; podpisał ją Beria,
ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR. W notatce tej znajduje
się przede wszystkim motywacja polityczna mordu: „Wszyscy oni [jeńcy] są zawziętymi wrogami władzy radzieckiej, pełnymi nienawiści do
ustroju radzieckiego. Jeńcy wojenni, oficerowie i policjanci przebywający w obozach próbowali kontynuować działalność kontrrewolu-
cyjną, prowadzą agitację antyradziecką. Każdy z nich oczekuje oswobodzenia, by uzyskać możliwość aktywnego włączenia się w walkę
przeciwko władzy radzieckiej. Organy NKWD w zachodnich obwodach Ukrainy i Białorusi wykryły szereg kontrrewolucyjnych organizacji powstańczych. We wszystkich tych organizacjach kontrrewolucyjnych aktywną rolę kierowniczą odgrywali byli oficerowie byłej armii,
byli policjanci i żandarmi…
…Biorąc pod uwagę, że wszyscy oni są zatwardziałymi, nie rokującymi poprawy wrogami władzy radzieckiej, NKWD ZSRR uważa
85
86
87
Ibidem, s. 424.
Ibidem, s. 462 i 467.
Ibidem, s. 468.
XXXI
za niezbędne:… rozpatrzyć w trybie specjalnym, z zastosowaniem
wobec nich najwyższego wymiaru kary — rozstrzelanie” 88.
Rozpatrywaniem spraw jeńców polskich i skazywaniem ich na
rozstrzelanie miała zajmować się w trybie specjalnym tzw. centralna
trójka. W jej składzie na pierwszym miejscu Beria wymienił swoje
nazwisko, Stalin jednak wykreślił go i wpisał Kobułowa. Do Kolegium Specjalnego po tej zmianie wchodzili: Wsiewołod Mierkułow
— zastępca Berii, Bachczo Kobułow — zastępca Berii i Leonid Basztakow — naczelnik Wydziału Specjalnego NKWD. Tego samego
dnia, 5 marca, notatka Berii z poprawką Stalina wniesiona została pod
obrady Biura Politycznego KC WKP(b). Głosy za przyjęciem propozycji wymordowania oficerów polskich potwierdzili własnymi podpisami Stalin, Woroszyłow, Mołotow i Mikojan, a Kalinin i Kaganowicz przesłali swoje poparcie do protokołu89. Fragment notatki, który
bezpośrednio dotyczył decyzji wymordowania jeńców, opracowany
został jako uchwała z 5 marca 1940 roku w postaci wyciągu z proto-
kołu z trzynastego posiedzenia Biura Politycznego KC WKP(b) 90.
Zaraz po opracowaniu tej uchwały Beria wydał dyrektywę o deportacji rodzin oficerskich w głąb Rosji. Wykonawcami tego dokumentu zostali komisarze spraw wewnętrznych — Białorusi Ławrientij
Canowa i Ukrainy Iwan Sierow, koordynatorem była centrala
NKWD, zwłaszcza w zakresie spisów rodzin, które sporządzane były
między innymi w obozach jenieckich na podstawie zeznań jeńców 91.
Na dzień 15 marca Soprunienko zwołał do Moskwy odprawę ko-
mendantów obozów i szefów obozowych oddziałów specjalnych.
„Gdy przyjechaliśmy tam, od razu skierowano nas do Kobułowa —
wspomina Tokariew. Gdy weszliśmy, było tam na pewno około 15–20
ludzi… Kobułow wyjaśnił, że jest dyrektywa wyższej instancji
w sprawie rozstrzelania…”92. Z Kozielska przybyli między innymi:
Korolew, Ejlman i prawdopodobnie Nikołaj Romanow, który od
7 marca działał w obozie kozielskim jako przedstawiciel Soprunienki.
W czasie tej odprawy omówiono sposób przeprowadzenia operacji,
uwzględniając niewątpliwie dorobek odprawy roboczej z początków
88
Dokumenty Katynia. Decyzja, red. J. Snopkiewicz, A. Zakrzewski, War-
szawa 1992, s. 21–27; Katyń, dokumenty ludobójstwa. Dokumenty i materiały ar-
chiwalne przekazane Polsce 14 października 1992 r., s. 35–41.
89
Dokumenty Katynia…, s. 20 i 26; Katyń, dokumenty ludobójstwa…, s. 34
90
Dokumenty Katynia…, s. 18 i 19; Katyń, dokumenty ludobójstwa…, s. 30
91
Katyń dokumenty zbrodni, t. 2, Zagłada marzec–czerwiec 1940 r., War-
i 40.
i 31.
szawa 1998, s. 43.
92 Zeznania Tokariewa, „Zeszyty Katyńskie” 1994, nr 3, s. 9.
XXXII
marca i doświadczenia z wysyłki jeńców do obwodowych więzień
NKWD, które po niej nastąpiły. Podstawowym zagadnieniem było
ukończenie opracowywania list adresowych rodzin, co pozwoliłoby
na zsynchronizowanie deportacji rodzin z wywózką jeńców do miejsc
zagłady oraz opracowanie kwestionariusza, na którym „centralna trój-
ka” miała wpisać treść wyroku.
Echa tej działalności docierały do obozów i wywoływały niepokój wśród jeńców, czego przykładem mogą być podjęte wówczas
ucieczki. W Kozielsku 16 marca taką próbę podjęli Waldemar Hej-
bert, Teodor Kozłowski, Wojciech Markowski, Kazimierz Błoński,
Feliks Kowszun-Cywiński. Ich akcja była dobrze przygotowana, ale
z powodu denuncjacji nie powiodła się, a uczestnicy poddani zostali
ciężkim represjom93. Zaostrzyła ona jednak czujność agentury sowieckiej oraz spowodowała rygorystyczne przestrzeganie tajemnicy
przez organy przygotowujące operację zagłady jeńców. W obawie
przed wprowadzeniem zamieszania, szczególnej weryfikacji zaczęto
poddawać akta osobowe, między innymi poprawność zapisu nazwisk
i danych personalnych, wyłączanie akt osób zakwalifikowanych jako przydatne dla ZSRS, zwłaszcza agentów; o nich troszczył się osobiście Mierkułow, co znajduje odzwierciedlenie w wielu przypomnie-
niach kierowanych do Korolowa94.
Akcja zagłady rozpoczęła się od zawieszenia 16 marca korespondencji jeńców, co oznaczało odcięcie ich od kontaktu ze światem.
21 marca rozpoczęła się wysyłka z obozu formularzy (opracowanych
według wzoru Kobułowa) pod adresem Zarządu ds. Jeńców Wojennych.
W rubryce „wyrok” wpisano tam stosowne określenie, być może jakiś
synonim słowa „rozstrzelać”. Następnie formularz wraz z teczką osobo-
wą przesyłano do I oddziału (specjalnego) NKWD, którego szefem był
członek „centralnej trójki” Basztakow. Tutaj na podstawie nadesłanych
dokumentów sporządzono listę nazwisk i przedstawiono ją „trójce”. Jeden egzemplarz listy, podpisany przez Soprunienkę, otrzymał komen-
dant obozu w Kozielsku Korolow z poleceniem wysłania figurujących
na niej jeńców do Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku. Natomiast drugi egzemplarz tej samej listy z podpisem Mierkułowa wysłano
do szefa Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku Jemiliana Kupr-
janowa z poleceniem rozstrzelania przywiezionych jeńców 95.
Dokumenty te rozwozili z Moskwy w zalakowanych, opieczętowanych kopertach specjalni łącznicy (kurierzy). Łącznikiem z Kozielska był politruk Sirotkin. Adresaci kwitowali ich odbiór i przystępo93
94
95
Ibidem, s. 125, 149, 178.
N. Lebiediewa, Katyń…, s. 165–167.
XXXIII
wali do wykonywania polecenia: „Bezzwłocznie po otrzymaniu niniejszego skierujcie do Smoleńska do dyspozycji szefa UNKWD obwodu smoleńskiego niżej wymienionych jeńców wojennych, prze-
trzymywanych w obozie kozielskim”96.
Kilka pierwszych list wysyłkowych przywiózł do Kozielska pułkownik Iwan Stiepanow, który z ramienia dowództwa wojsk konwojowych NKWD kierował akcją transportowania jeńców z Kozielska
do Smoleńska i Gniezdowa. Każda lista liczyła od kilkadziesięciu do
stukilkudziesięciu nazwisk, najczęściej sto97. Wielkość grup opuszczających obóz zależała od liczby przygotowanych do transportu wagonów oraz, co okaże się później, możliwości grupy „egzekutorów”
rozstrzeliwujących jeńców.
Rozkaz rozpoczęcia akcji zagłady, nazywanej także akcją „rozładowania obozu”, wydał Soprunienko komendantom Korolowi i Ejl-
manowi w rozmowie telefonicznej w nocy 1 kwietnia 1940 roku.
Jednakże psychologiczne przygotowanie akcji zaczęło się znacznie
wcześniej98.
W ostatnich tygodniach marca personel obozowy zaczął rozpowszechniać nową pogłoskę, że jeńcy wrócą do Polski. Plotka roznosiła się, rosło też podniecenie. Od czasu do czasu któryś z oficerów
NKWD rzucał w prywatnej rozmowie: „Jedziecie w kierunku domu,
na zachód”. Niektórzy jeńcy, dowiedziawszy się o decyzji opuszczenia obozu, byli niespokojni, owładnięci złymi przeczuciami. Ich nie-
pokój bywał zagłuszany entuzjazmem innych.
Wkrótce po rozejściu się tej plotki ogłoszono pierwsze listy wyjeżdżających. Wczesnym rankiem oficer NKWD przechodził przez
budynki zamieszkałe przez jeńców i wyczytywał nazwiska. Wyczytani zbierali się natychmiast i oddawali w administracji obozowej całe
wyposażenie, jakie dostali na czas pobytu w obozie. Następnie zostali
przeprowadzeni do innego budynku, gdzie poddano ich dokładnej rewizji. Od tej chwili nie wolno im było porozumiewać się z pozostałymi jeńcami. Potem przewieziono ich zamkniętymi ciężarówkami na
stację kolejową w Kozielsku. O jednym z transportów kozielskich
wiemy, że jeńców prowadzono pieszo pod ścisłą strażą konwojentów
z psami. Niektórzy oficerowie, widząc brutalność strażników, zaczęli
mieć wątpliwości co do celu tej podróży. Czy takie środki ostrożności
byłyby potrzebne, gdyby naprawdę jechali do domu? Było to zaskakujące, zwłaszcza po bardzo uroczystym pożegnaniu grupy, w której
96
Zestaw list wysyłkowych z Kozielska, zob. J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Lista ofiar, Warszawa 1991, s. 593–718.
97 Ibidem, od 65 do 125 nazwisk na listach z obozu kozielskiego.
98 Katyń dokumenty…, t. 2, s. 97; J. Łojek, op. cit., s. 20.
XXXIV
znajdowali się generałowie. Po specjalnym obiedzie z „kawiorem, winem i kotletami” — oficerowie ustawili się do pożegnania w dwuszereg „gwardii honorowej”. Generałowie przeszli między rzędami żegnających ich oficerów. Jak zeznał jeden z ocalałych, funkcjonariusze
NKWD również urządzili im prawdziwą owację. Na drogę dostali
chleb i po trzy śledzie, wszystko zawinięte w biały papier 99. W warunkach obozowych biały papier był luksusem. Wyjeżdżającym nie
żałowano niczego, dopóki znajdowali się na terenie obozu i dopóki
patrzyli na to pozostający w nim oficerowie.
Jeńcy opuszczali obóz w grupach liczących od kilkudziesięciu do
kilkuset osób. Ci, którzy zostali jeszcze w obozie, starali się rozszyfrować system podziału na grupy. Ale systemu takiego nie było. Poza tym,
że generałowie wyjechali w jednej z pierwszych grup — wszystko inne: wiek, stopnie wojskowe, zawody, powiązania pułkowe, było tak
pomieszane, że ostatecznego składu grupy nie można było przewi-
dzieć. Rzecz jasna, nazwiska wybierano na chybił trafił, zdaje się jednak, że oficerowie o zdolnościach przywódczych wyjeżdżali w pierwszych transportach. Ci, którzy nie znależli się wśród wyjeżdżających,
stawali się posępni i niespokojni. Czuli, że zostali pominięci i dzielili
się tym zmartwieniem z innymi, wyrażając swe rozczarowanie100.
Pewnego dnia z Kozielska, który opuściło już ponad 3500 jeńców, wyjeżdżała mała grupa, w której znajdował się młody podchorą-
ży. Podszedł do niego oficer NKWD i rzekł: „No cóż, miałeś szczęście”. Grupa ta nie pojechała do Katynia. Innego jeńca w ten sposób
pocieszał obozowy lekarz w Kozielsku, kobieta dość uprzejma
i współczująca: „Ma pan szczęście, że nie został pan wywieziony
z obozu”101. Tego rodzaju stwierdzenia potęgowały tylko dezorientację jeńców.
Przejazd w konwoju znamy dzięki relacji profesora Swianiewicza:
„Konwój składał się z pięciu (może sześciu) wagonów więziennych
(…). Obliczyliśmy, że było nas około trzystu. Umieszczono nas w osob-
nych przedziałach. W moim przedziale było czternaście osób (…).
Wyjechaliśmy z Kozielska późnym wieczorem (…). O wschodzie słońca byliśmy w Smoleńsku. Staliśmy tam tylko przez kilka
minut, potem pociąg ruszył w kierunku północno-zachodnim. Dzień
był jasny, słoneczny. Po cieniach słupów telefonicznych poznaliśmy,
że jedziemy na północny zachód. Wiadomość tę powitano z radością,
bo wielu zaczęło już wierzyć, że naprawdę wiozą nas do Polski. Po
100
Z. Peszkowski, Wspomnienia jeńca z Kozielska, Wrocław 1992, s. 20–21.
101
Relacja podchorążego Władysława Furteka, zob. Hearings…, cz. 4,
99
s. 509.
XXXV
przejechaniu kilku kilometrów pociąg zatrzymał się. Rozeszła się
wieść, że mają nas rozładować (…). Po około półgodzinnym oczekiwaniu wszedł do naszego wagonu pułkownik NKWD, wywołał głośno moje nazwisko, ogłosił, że mam być odłączony od konwoju i roz-
kazał mi zabrać moje rzeczy”102.
Podróż jeńców z Kozielska na stację Gniezdowo można też zrekonstruować na podstawie dzienników i notatek znalezionych w grobach. Oto fragmenty dziennika znalezionego przy zwłokach, których
nie zdołano zidentyfikować (koperta 424). Autor wyjechał z Kozielska w grupie dwustu siedemdziesięciu siedmiu oficerów 8 kwietnia
1940 roku.
„8 IV 1940 r. Na stacji załadowano nas do wagonów więziennych
pod ostrym konwojem (…). Jedziemy w kierunku Smoleńska (…).
9 IV 1940 r. wtorek. Dziś pogoda całkiem zimowa (…). Na polach śnieg (…). Nie można zorientować się, w którym jedziemy kie-
runku (…). Obejście się także (…) ordynarne. Na nic nie pozwalają
(…). Jest godzina 14.30, zajeżdżamy do Smoleńska (…). Jest pod
wieczór, dojechaliśmy do stacji Gniezdowo. Wygląda tak, jakbyśmy
mieli tu wysiadać (…) kręci się wielu wojskowych. Od wczorajszego
śniadania żyjemy porcją chleba i skromną dawką wody” 103.
Z dzienników można wywnioskować, że jeńcy ze wszystkich grup,
oprócz pierwszej, wiedzieli już od chwili znalezienia się w więziennych
wagonach na stacji w Kozielsku, że prawdopodobnie będą przejeżdżać
przez Smoleńsk i wysiadać na stacji Gniezdowo. Te informacje — nazwiska i nazwy mijanych stacji jeńcy z poprzednich transportów wyskrobali na ścianach wagonów (jeńców przewożono tymi samymi wagonami). W niektórych przypadkach jadący mogli rozszyfrować podpisy, a ci, którzy prowadzili dzienniki w pociągu (podróż trwała od jednego do trzech dni, w zależności od natężenia ruchu na kolei), sumiennie
przepisywali do swych notatników wszystko, co przeczytali na ścianach. Kiedy później tymi samymi wagonami przewożono tych, co mieli
ocaleć, oni też ujrzeli na ścianach i sufitach napisy w rodzaju: „Wysiadamy na stacji Gniezdowo”. We wszystkich dziennikach widnieje Smoleńsk, nazwa najważniejszej mijanej stacji, i Gniezdowo — nazwa stacji końcowej. W kalendarzu porucznika Jana Bartysa znajdujemy tę lakoniczną notatkę: „Właśnie przyjechaliśmy na stację Gniezdowo i widzę NKWD-zistów rozstawionych od stacji aż po linię lasu” 104.
To, co działo się po przybyciu jeńców na stację można odtworzyć
z dwóch źródeł: z dzienników wydobytych z grobów i zeznań Kriwo102
103
104
Relacja Stanisława Swianiewicza, zob. Hearings…, cz. 4, s. 111.
Ibidem.
XXXVI
ziercowa, w pewnym okresie jedynego na Zachodzie sowieckiego
świadka, który zeznawał dobrowolnie105.
Dziennik majora Solskiego, prowadzony do ostatnich chwil
przed egzekucją, wydaje się najdokładniejszy. Cytowany fragment
dotyczy jego przyjazdu do Gniezdowa i przewiezienia do lasu:
„9 IV od świtu dzień rozpoczął się szczególnie. Wyjazd karetką
więzienną w celkach (straszne). Przewieziono nas gdzieś do lasu, coś
w rodzaju letniska. Tu szczegółowa rewizja. Zabrano ruble, pas główny, scyzoryk”106.
Więcej informacji o transporcie jeńców ze stacji w Gniezdowie do
Lasu Katyńskiego uzyskano od świadka Kriwoziercowa. Twierdził on,
że znał strażników z Katynia, gdyż często spotykał ich na lokalnych
drogach. Zeznał, że strażnicy i kierowcy trzech lub czterech specjal-
nych wozów do transportu jeńców pochodzili ze smoleńskiego i mińskiego NKWD; co więcej, znał osobiście kierowcę jednego z tych
samochodów.
Polaków wysadzano na stacji w Gniezdowie w małych 20–30-osobowych grupach, ładowano — po jednej grupie — do jednego z czterech autobusów i zawożono na miejsce egzekucji107.
Z informacji Piotra Klimowa, pracownika smoleńskiego NKWD,
wiemy, że część jeńców z Kozielska, zwłaszcza z pierwszych transportów, była rozstrzeliwana w Smoleńsku, w więzieniu NKWD,
w podobny sposób, jak miało to miejsce w Twerze i Charkowie,
a zwłoki wywożone były samochodami do Lasu Katyńskiego i tam
składane w dole nr 1108.
„W maleńkim piwnicznym pomieszczeniu — relacjonuje Klimow — był właz kanalizacyjny. Ofiary wprowadzano do pomieszczenia i otwierano właz, głowę kładziono na jego brzegu i strzelano
w potylicę lub skroń. Strzelano prawie codziennie od wieczora i wywożono do Kozich Gór (Las Katyński), a wracano o 2 w nocy. Na
samochody ładowano zwłoki grabiami, zdarzało się, że po 30–40 na
jeden wóz. Potem trupy nakrywano brezentem i wieziono. Oprócz
kierowcy wyjeżdżały 2–3 osoby oraz komendant. Już w Kozich Górach była cała drużyna, pamiętam spośród nich Biełkina, Ustinowa,
J. Trznadel, Rosyjscy świadkowie Katynia (1943–1946–1991), „Zeszyty
Katyńskie” 1992, nr 2, s. 88 i nast.
106 Pamiętniki znalezione w Katyniu, przedm. J.K. Zawodny, Paryż 1989,
s. 105.
107 Relacje i opis sprawy Kriwoziercowa, zob. Hearings…, cz. 3, s. 369
i cz. 4, s. 764, 828. Por. J. Trznadel, Rosyjscy świadkowie…, s. 77.
108 Cytowane zeznanie Tokariewa oraz zeznanie Syromiatnikowa (Katyń dokumenty…, t. 2, s. 472) ukazują zaskakujące podobieństwo techniki mordowania
w Twerze i Charkowie, a zeznania Klimowa — w Smoleńsku.
105
XXXVII
oni zakopywali rozstrzelanych, kopali rowy. Mnie za zmywanie krwi
z samochodów płacono 5 rubli. Tym, którzy rozstrzeliwali, płacono
też według listy; płacono również tym, którzy wywozili. Rozstrzeli-
wali z tych, których pamiętam: Gribow, Stielmach, Gwozdowski,
Reinson, innych nie pamiętam. Trupy wozili kierowcy: Kuliszow, Ni-
kołaj Kostiuczenko, Titkow, Wiktor Grigoriew”109.
Te grupy jeńców, które ze stacji Gniezdowo przewożono do Lasu
Katyńskiego, były prawdopodobnie rozmieszczane gdzieś „na polanie”, skąd po rewizji i skrępowaniu rąk pojedynczych jeńców prowadzono na skraj „dołów śmierci”. Przypuszcza się, że zmuszano ich do
wejścia do dołów i położenia się na zabitych lub umierających kolegach i dopiero wtedy przykładano im do głowy rewolwer i oddawano
śmiertelny strzał110.
Istnieje również opinia, że jeńcy musieli uklęknąć na skraju grobu,
po czym zostali zastrzeleni w opisany wyżej sposób. W każdym razie
śmierć ponieśli z rąk „specjalistów”. U tysięcy jeńców strzały wymie-
rzono w to samo miejsce na kości potylicznej w tyle głowy 111. Nie ma
dowodów na to, kto wykopał groby. Niektóre źródła utrzymują, że na
długo przed rozpoczęciem mordu wykonali te prace obywatele sowieccy, więźniowie NKWD ze Smoleńska. Potwierdzenie tej tezy znajdujemy w dalszej części relacji Klimowa: „Wojskowych polskich rozstrzeliwano w 1940 roku w Kozich Górach. Rozstrzeliwała ich grupa Stielmacha Iwana Iwanowicza, on był komendantem smoleńskiego
NKWD. Ja sam byłem w Kozich Górach przypadkowo i widziałem —
rów był duży, ciągnął się aż do samych moczarów, a w tym rowie leżeli
warstwami przysypani ziemią Polacy, których rozstrzeliwano wprost
w rowie. Wiem to, ponieważ sam widziałem trupy (przysypane ziemią). O okolicznościach rozstrzeliwania mówił mi Ustinow: to był kie-
rowca, który woził Polaków na rozstrzelanie i widział, jak sam mówił
jak to było. Z samochodów ich wyładowywano wprost do rowu i strze-
lano, a niektórych dobijano bagnetem. Miejsce rozstrzeliwania było
ogrodzone podwójnie drutem kolczastym. Polaków w tym rowie (kiedy patrzyłem) było dużo, leżeli w szeregu, a rów miał jakieś 100 metrów długości, a głęboki był na 2–3 metry… Ustinow i Gribow mówili
mi, że polskich wojskowych rozstrzeliwali Stielmach, sam Gribow,
Gwozdowski, Reinson. Oni wodzili rej przy rozstrzeliwaniu, innych
109
110
111
Cyt. za N. Lebiediewą, Katyń…, s. 210.
Potwierdzenie tej precyzji znajdujemy w najnowszych badaniach antro-
pologicznych i medyczno-sądowych prowadzonych w ramach ekshumacji w latach
1991–1995, zob. E. Baran, R. Mądro, B. Młodziejowski, Badania sądowo-lekarskie
prowadzone w ramach ekshumacji w Charkowie i Miednoje, „Zeszyty Katyńskie”
1992, nr 2, s. 270.
XXXVIII
nie pamiętam. Polaków do rozstrzelania przywożono w wagonach
bocznicą kolejową na stację Gniezdowo. Miejsca rozstrzeliwania
strzegł pułk konwojowy NKWD. Pamiętam jeszcze, że oni po rozstrzelaniu myli ręce spirytusem… Część duchownych polskich została roz-
strzelana w piwnicy smoleńskiej NKWD”112.
Istnieje także domniemanie, że część jeńców mogła być rozstrze-
lana w piwnicy willi NKWD stojącej w Lesie Katyńskim nad brzegiem
Dniepru, a ciała ich przewieziono następnie do dołów śmierci113.
Doły zasypano, wyrównano teren i zasadzono drzewka; wydawało się, że ponurą tajemnicę pochłonęła ziemia.
W pierwszym tygodniu akcji „rozładowania” obozu do Smoleńska
i Gniezdowa skierowano 1643 jeńców, a 28 kwietnia liczba ta wynosiła
4235. Ostatni jeniec Kozielska wysłany został na śmierć 20 maja 1940
roku — był to plutonowy Ignacy Żurowski, którego początkowo umieszczono na liście ostaszkowskiej, dzięki czemu przetrwał w Kozielsku
do końca akcji rozstrzeliwania jeńców. Tragiczny los dopadł go w ostatniej chwili. Z grupy ośmiu czekających w opustoszałym obozie siedmiu
wyjechało do Juchnowa lub Moskwy, a on do Katynia114.
Bilans akcji prowadzonej w kwietniu i maju 1940 roku zamknął
się liczbą 4404 jeńców rozstrzelanych przez Obwodowy Zarząd
NKWD w Smoleńsku oraz 205 jeńców wysłanych do obozu w Juch-
nowie lub do innych więzień w Moskwie.
26 października 1940 roku Beria wydał rozkaz o nagradzaniu
pracowników NKWD; czytamy tam między innymi: „Za skuteczne
wypełnienie zadań specjalnych rozkazuję nagrodzić następujących
pracowników … UNKWD obwodu … smoleńskiego”115. Spośród
wymienionych w relacji Klimowa znaleźli się w tym rozkazie: porucznik bezpieczeństwa państwowego I.I. Gribow, I.I. Stielmach,
N. Gwozdowski, N. Kostiuczenko, Grigoriew, a listę otwierał zastępca szefa UNKWD w Smoleńsku, kapitan bezpieczeństwa państwo-
wego F.K. Iljin.
Oddzielne wyróżnienie otrzymali żołnierze 2 kompanii i 1 plutonu 1 kompanii 136 batalionu wojsk konwojowych NKWD, którzy
konwojowali jeńców z Kozielska do Gniezdowa (Tatarienko, Korablow, Biezmozgij, Koptiew, Pawlenko, Gawriłow, Dubrow, Prokofiew,
Panow, Zacharow, Szarin, Szukin)116.
112
Cyt. za N. Lebiediewą, Katyń…, s. 211.
113
S. Mikke, „Śpij, mężny” w Katyniu, Charkowie i Miednoje, Warszawa
1998, s. 133.
115 Ibidem, s. 404.
116 N. Lebiediewa, Katyń…, s. 162.
XXXIX
Historia jeńców odesłanych do obozów w Juchnowie i Pawliszczewie Borze, później w Griazowcu — tych jeńców, którzy mieli żyć,
jest na ogół dobrze znana. Warto może przy okazji wspomnieć o kryteriach, które przesądziły o tym, że nie podzielili oni losu kolegów
wysłanych do Smoleńska i Gniezdowa.
Pierwszą grupę stanowili jeńcy, których przed wysłaniem do miejsc
kaźni uchroniła decyzja 5 wydziału GUGB, czyli wywiadu. Z różnych
względów byli oni w kręgu zainteresowania tej instytucji, głównie zaś
z tego powodu, że sami posiadali ważne dla GUGB informacje lub mogli
być wykorzystani do ich zdobywania. We wszystkich trzech obozach
było ich 47. Druga grupa to jeńcy uratowani wskutek interwencji ambasady niemieckiej. Ich liczba wynosiła również 47. Na trzecią grupę skła-
dali się jeńcy uratowani wskutek interwencji misji litewskiej. Było ich
19. Do czwartej grupy wchodzili jeńcy, których przed zagładą uchroniło
przyznanie się do niemieckiego pochodzenia, tzw. Niemcy. Było ich 24.
Piąta grupa to jeńcy uratowani osobistą decyzją Mierkułowa. Liczba ich
wynosiła 91. Ostatnią, szóstą grupę stanowili jeńcy uratowani z innych
powodów. Było ich 167. W tej liczbie, jak twierdzą znawcy przedmiotu,
znajduje się tzw. agentura, czyli współpracownicy NKWD 117.
Ujawnienie mordu w Lesie Katyńskim
13 kwietnia 1943 roku o godzinie 9.15 czasu nowojorskiego radio niemieckie nadało audycję, w której obwieszczono światu, że polscy oficerowie zostali zamordowani w Katyniu przez Sowietów 118.
Rosyjska odpowiedź, udzielona po dwóch dniach, została ogłoszona
we wszystkich środkach masowego przekazu. Sowieckie Biuro Informacyjne wydało 15 kwietnia 1943 roku oświadczenie, że polscy jeńcy, którzy byli zatrudnieni w 1941 roku przy pracach na zachód od
Smoleńska i którzy wpadli w ręce niemiecko-faszystowskich katów,
zostali następnie straceni119.
W lipcu 1941 roku Las Katyński zajęło wojsko niemieckie,
a w czasie odkrycia grobów w lutym 1943 roku niemiecka jednostka
kwaterowała w dawnej willi NKWD, którą zbudowano w latach
1931–1934. Bezpośrednio po odkryciu grobów pieczę nad tym terenem objęła policja polowa, w której szeregach dyskretnie kryli się
specjaliści od propagandy.
117
118
119
XL
Katyń dokumenty…, t. 2, s. 352, por. N. Lebiediewa, Katyń…, s. 171.
J.K. Zawodny, op. cit., s. 25; por. J. Łojek, op. cit., s. 29.
Ibidem.
Mało kto z tych, którzy znaleźli się pod okupacją hitlerowską, był
skłonny uwierzyć w niemieckie „rewelacje”; nie wierzyli w nie także
sprzymierzeni.
Opinia publiczna kierowała oskarżenia w stronę Niemców. Fakt
ów skłonił rząd Trzeciej Rzeszy do zaproszenia specjalistów medycyny sądowej z wielu krajów w celu dokonania badań na miejscu. Gdyby winą za zbrodnię udało się jednoznacznie obciążyć Sowiety, Niem-
cy mogli liczyć na zerwanie stosunków polsko-sowieckich, a nawet
całkowite rozbicie obozu sprzymierzonych. Nic więc dziwnego, że
Himmler i Goebbels czynili starania, by sprawę Katynia wykorzystać
propagandowo120.
Komisja międzynarodowa składała się z wybitnych uczonych
i specjalistów medycyny sądowej — przedstawicieli dwunastu państw
(bez Niemiec). Nie ma dowodów, które wskazywałyby, iż ludzie ci objawiali sympatie prohitlerowskie lub uczestniczyli w komisji pod naciskiem. Członkami komisji byli: z Belgii — dr Speleers z Uniwersytetu
w Gandawie; z Bułgarii — dr Markow z Uniwersytetu w Sofii; z Danii
— dr Saxen z Uniwersytetu Helsińskiego; z Włoch — dr Palmierii
z Uniwersytetu w Neapolu; z Chorwacji — dr Miloslavić z Uniwersytetu w Agram; z Holandii — dr de Burlet z Uniwersytetu w Troningen;
z Protektoratu Czech i Moraw — dr Hajek z Uniwersytetu w Pradze;
ze Słowacji — dr Sublik z Uniwersytetu w Bratysławie; z Rumunii —
dr Birkle z Instytutu Kryminologii i Medycyny w Bukareszcie;
ze Szwajcarii — dr Naville z Uniwersytetu w Genewie, z Węgier — dr
Orsos z Uniwersytetu w Budapeszcie; z Francji — dr Costedoat, inspektor medycyny. Na przewodniczącego zespół wybrał doktora Orsosa 121.
Międzynarodowa komisja przybyła do Lasu Katyńskiego
28 kwietnia 1943 roku. Na miejscu Niemcy zapewnili jej niezbędne
warunki, m.in. ludzi potrzebnych do pracy. Członkowie komisji mieli
całkowitą swobodę poruszania się i mogli wybierać dowolne zwłoki
do przeprowadzenia sekcji. Przesłuchali sowieckich obywateli, mieszkających w sąsiedztwie Lasu Katyńskiego, przeprowadzili sekcję
dziewięciu zwłok uprzednio nienaruszanych, przebadali 982 ciała
uprzednio ekshumowane dla nich, w końcu podpisali sprawozdanie
lekarskie podsumowujące ich działania122.
120
Planowany cel został częściowo osiągnięty, 26 kwietnia 1943 roku rząd
sowiecki zerwał stosunki z Polską, wznowione na mocy umowy Sikorski–Majski.
Pretekst stanowiła decyzja rządu polskiego, popierająca wysłanie do Katynia Mię-
dzynarodowej Komisji Czerwonego Krzyża.
121
Hearings…, cz. 5, s. 1601, por. J. Tucholski, Mord…, s. 55; informacja
ambasadora O’Malleya.
122
Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, Berlin 1943, s. 114–135.
XLI
Mniej więcej w tym samym czasie i w tym samym miejscu dziesięcioosobowy (później zwiększony do dwunastu) zespół lekarski
Polskiego Czerwonego Krzyża, przybyły z okupowanej Polski, przeprowadził, za zezwoleniem Niemów, własne badania. W zespole tym
znajdowali się m.in. ludzie z wywiadu AK, którzy mieli zebrać dane
niezbędne do zidentyfikowania sprawców i przekazania materiału
drogą radiową polskiemu rządowi na emigracji123.
Członkowie obu komisji otrzymali opaski Czerwonego Krzyża
i mogli swobodnie poruszać się po całym terenie, dotykać wszystkiego, badać, sprawdzać, wypytywać. Polacy nie pozwalali wciągać
się w jakąkolwiek działalność, która mogłaby być wykorzystana przez
niemiecką propagandę. Władze niemieckie usiłowały na przykład
skłonić polskich delegatów do objazdu obozów jeńców wojennych
w Niemczech i wygłoszenia tam wykładów na temat Katynia.
Za wiedzą ruchu oporu co najmniej dwóch polskich dziennikarzy
i kilku działaczy wykorzystało niemieckie zezwolenia i środki trans-
portu, aby na własne oczy zobaczyć miejsce mordu i ciała ofiar.
Chcieli oni być pewni, że nie jest to propagandowa mistyfikacja124.
Obok komisji międzynarodowej i zespołu Polskiego Czerwonego
Krzyża działała również niemiecka specjalna komisja sądowo-lekar-
ska. Członkowie wszystkich trzech komisji pracowali osobno, niezależnie od siebie, opracowując trzy oddzielne raporty, zawierające poczynione spostrzeżenia i nasuwające się wnioski. Wszystkie trzy sprawozdania były zbieżne w najważniejszych szczegółach. W Lesie Katyńskim znaleziono osiem masowych grobów (o głębokości od 1,8 do
3 metrów) wypełnionych ciałami. W sposobie pochowania widać pewne reguły. Wszystkie zwłoki ułożone były z rękami wyciągniętymi
wzdłuż ciała lub związanymi z tyłu, nogi wyprostowane; ciała leżały
warstwami — od sześciu do dwunastu — jedne na drugich. Ogromną
większość ofiar zabito jednym strzałem w tył głowy, kilka dwoma
strzałami, a w jednym przypadku czaszkę przebiły trzy kule. Z reguły
wlot kuli znajdował się ponad karkiem, następnie kanał pocisku biegł
ku górze i wychodził na twarzy, pomiędzy nosem a linią włosów.
W osobnych pojedynczych grobach znaleziono ciała dwóch polskich generałów w pełnym umundurowaniu; obaj zastrzeleni zostali
w ten sam sposób. Mikroskopowa analiza wykonana przy pomocy
promieni podczerwonych wykazała, że zabito ich strzałami rewolwerowymi przez podniesiony kołnierz zimowego płaszcza lub bezpośrednio w tył głowy.
123
K. Skarżyński, Katyń. Raport Polskiego Czerwonego Krzyża, Warszawa
1989, s. 39.
124 Hearings…, cz. 3, s. 384 (zeznanie K. Skarżyńskiego), cz. 4, s. 712.
XLII
Wiele zwłok, zwłaszcza podchorążych i oficerów młodszych
wiekiem, miało związane ręce125. Technika wiązania węzłów była
identyczna we wszystkich przypadkach. Sznury najwidoczniej były
przygotowane wcześniej, gdyż wszystkie miały tę samą długość. Mi-
kroskopowa analiza sznurów, dokonana przez niemieckiego naukow-
ca na miejscu, wykazała, że były one wyrobem sowieckim.
Niektórzy jeńcy mieli usta napełnione trocinami lub kawałkami
wojłoku i sznurek wokół policzków. Oficerowie, związani, z kneblami w ustach, z oczyma przesłoniętymi płaszczami zarzuconymi na
głowy, stawiali niekiedy opór, który przełamywano pchnięciami
czworokątnych bagnetów. Na zwłokach numer 378, zidentyfikowanych jako ciało porucznika Stefana Mejsty, otwory po bagnetach były
wyraźnie widoczne na płaszczu, bluzie, dwóch koszulach, na ramio-
nach, udach i pośladkach.
Ofiary musiano najwidoczniej obezwładniać i trzymać, gdy kat
strzelał w potylicę, w przeciwnym bowiem razie rany wlotowe nie
byłyby u wszystkich ofiar tak identyczne126.
Ciała pomordowanych rozdzielano do ekshumacji żelaznymi hakami, szuflami, a nawet kilofami. Były one sprasowane pod wpływem
własnego ciężaru i zlepione kwasami powstającymi w trakcie procesu
rozkładu. Każde zwłoki podnoszono z grobu, dawano im oddzielny
numer i bardzo dokładnie przeszukiwano.
Przedmioty znalezione przy zwłokach były spisywane przez
obecnego przy ekshumacji maszynistę, następnie wkładane w kopertę
do przechowania.
Tożsamość zamordowanych można było w wielu przypadkach
ustalić, gdyż w kieszeniach ich umundurowania znajdowano dokumenty
i mnóstwo osobistych drobiazgów. Obecni przy ekshumacji stwierdzili
ponad wszelką wątpliwość, że dokumenty były autentyczne.
Wśród zidentyfikowanych ofiar było wielu prawników, setki nauczycieli szkół średnich i powszechnych, dwudziestu kilku profesorów uniwersytetu, ponad trzystu lekarzy, dziennikarzy i duchownych,
słowem — kwiat polskiej inteligencji. Prawie wszyscy pomordowani
byli jednocześnie oficerami rezerwy. Podczas ekshumacji zwłok znaleziono ciało kobiety: podporucznika lotnictwa Janiny Lewandow-
skiej, córki generała Józefa Dowbór-Muśnickiego.
125 Kaci słusznie przypuszczali, iż młodzi wiekiem i sprawni fizycznie będą
stawiali zdecydowany opór.
126 Warto w tej sprawie przytoczyć fragment zeznania Tokariewa („Zeszyty
Katyńskie” 1994, nr 3, s. 20): „…eksperci doszli do wniosku, że rozstrzeliwano tak:
dwóch trzymało za ręce, przechylało człowieka do przodu, trzeci zaś strzelał z pistoletu w potylicę. Tokariew: Nie sądzę, ażeby trzy osoby — dwóch trzymało za ręce,
a trzeci strzelał w potylicę. Wprowadzali do celi i strzelali w potylicę. To wszystko”.
XLIII
Bagnety, którymi dokonywano pchnięć, były bronią wykonaną
w Związku Sowieckim, ale pociski rewolwerowe produkowano
w Niemczech. Rozstrzeliwujący używali amunicji firmy Geco, kaliber 7,65 (w pewnych przypadkach 6,35). Produkowano ją w fabryce
należącej do Gustawa Genschowa w Durlach i przed 1939 rokiem
eksportowano z Niemiec do Polski, krajów bałtyckich i Związku Sowieckiego. Prócz amunicji Geco w Lesie Katyńskim znaleziono także
łuski pocisków produkcji sowieckiej127.
Najważniejszym zagadnieniem było ustalenie daty dokonania
mordu. Rząd sowiecki kontrolował obszar Katynia do połowy lipca
1941 roku. W tym czasie zajęła go armia niemiecka. Jeśli można byłoby ustalić, kiedy zastrzelono polskich oficerów, wówczas tożsamość
wykonawców stawała się oczywista.
Wnioski końcowe trzech komisji brzmiały zgodnie: znalezione
w Katyniu ofiary zabito i pogrzebano mniej więcej na trzy lata przed
ekshumacją, w przybliżeniu wiosną 1940 roku.
Według komisji niemieckiej w Katyniu ujawniono 4143 zwłok,
według komisji Polskiego Czerwonego Krzyża — 4243. Do tej liczby
powinno się dodać około 200 zwłok z częściowo opróżnionego grobu
numer 8. Otrzymalibyśmy wówczas przybliżoną liczbę ofiar — 4443.
Byli to w większości oficerowie, ale znaleziono także szeregowców
i 22 osoby w cywilnych ubraniach128.
Po zestawieniu danych stwierdzono, że wszyscy zamordowani
w Lesie Katyńskim oficerowie pochodzili z obozu jeńców w Kozielsku. To byli ci, o których Polacy tak uporczywie dopominali się
u władz sowieckich i bezskutecznie szukali ich w wielu miejscach
ZSRS.
Ekshumację zakończono 3 czerwca 1943 roku, a ostatnie ciała
pogrzebano cztery dni później, 7 czerwca. Komisja międzynarodowa
spędziła w Lesie Katyńskim trzy dni, komisja Polskiego Czerwonego
Krzyża — pięć tygodni. Jako oficjalne powody zaniechania dalszych
badań podano zbliżającą się sowiecką kontrofensywę, miliony much
i ciężki, duszący odór.
Spokój wokół nowo usypanych mogił nie miał jednak trwać długo. Zmotoryzowane kolumny sowieckie zbliżały się do miejsca
zbrodni.
Amtliches…, s. 75; Hearings…, cz. 5, s. 1577.
128 Konieczne są dalsze badania, które ujawnią źródła sprzeczności między
liczbami wynikającymi z list wywózkowych a liczbami ustalonymi przez komisje
ekshumacyjne.
127
XLIV
Kłamstwo uprawnione
Sowiecka komisja przybyła do Lasu Katyńskiego po wyzwoleniu
tego terenu spod okupacji niemieckiej. Poprzednie komisje usiłowały
badać okoliczności zbrodni, ale przede wszystkim stwierdzić, kto był
mordercą polskich jeńców. Sowiecka komisja, sądząc po nazwie, wiedziała od początku swej działalności, kto ich zamordował. Oficjalna jej
nazwa brzmiała bowiem: „Komisja specjalna do ustalenia i zbadania
okoliczności rozstrzelania przez niemieckich najeźdźców faszystow-
skich w Lesie Katyńskim jeńców wojennych — oficerów polskich” 129.
W skład komisji, oprócz specjalistów z zakresu medycyny, weszli ludzie o znanych w Sowietach nazwiskach. Zagraniczni eksperci
medyczni nie zostali jednak zaproszeni; nawet polskim komunistom
nie pozwolono wziąść udziału w pracach ekshumacyjnych130.
Komisja usiłowała zdyskredytować orzeczenia poprzednich trzech
zespołów, a także materiały przedstawione przez polskie władze.
Według komisji tuż przed wkroczeniem na te tereny jednostek
niemieckich, jeńcy polscy, oficerowie i cywile, zatrudnieni byli przy
budowie dróg w rejonie Smoleńska. Władze sowieckie usiłowały
ewakuować jeńców pociągiem, nie zdołały jednak tego zrobić, wobec
czego dostali się oni w ręce niemieckie. Masowe rozstrzeliwania jeń-
ców polskich rozpoczęły się jesienią 1941 roku.
Swoje twierdzenia komisja opierała przede wszystkim na zeznaniach świadków, także na dowodach dostarczonych przez ekspertów
medycznych. Komisja przesłuchiwała świadków od 26 września 1943
roku do 24 stycznia 1944 roku, ale lekarze specjaliści badali groby
tylko przez tydzień, od 16 do 23 stycznia 1944 roku131.
Eksperci sowieccy stwierdzali tożsamość zabitych, przyczynę
śmierci i czas ich pogrzebania; wnioski ogłaszali na podstawie ekshumacji 925 ciał. Jak podano, ofiarami byli Polacy, zabici strzałami
w tył głowy. W kwestii najważniejszej, związanej z ustaleniem daty
pochówku — sowieccy lekarze stwierdzili, że ciała zostały pochowane dwa lata poźniej, niż określały to poprzednie komisje, to jest po-
między wrześniem a grudniem 1941 roku.
129
Komunikat Komisji Specjalnej do ustalenia i zbadania okoliczności roz-
strzelania przez niemieckich najeźdźców faszystowskich w lesie katyńskim jeńców
wojennych — oficerów polskich, Moskwa 1944, s. 34.
130 Dopiero w końcu stycznia 1944 roku zezwolono żołnierzom 1 dywizji
polskiej, utworzonej przez Związek Patriotów Polskich, wziąć udział w symbolicz-
nym pogrzebie. Wszystkie szczątki były już wówczas zasypane.
131 Ekspertyza Komunikatu Komisji Specjalnej do ustalenia i zbadania okoliczności rozstrzelania przez niemieckich najeźdźców faszystowskich w lesie katyń-
skim jeńców wojennych — oficerów polskich, „Polityka” 1989, nr 33, s. 13.
XLV
W czasie gdy sowieccy eksperci zajęci byli pracami ekshumacyjnymi, do Lasu Katyńskiego przybyła w styczniu 1944 roku grupa zagranicznych dziennikarzy, wśród nich Kathleen Harriman, 25-letnia
Amerykanka, córka Avarella Harrimana, w owym czasie ambasadora
amerykańskiego w Związku Sowieckim. Oprócz panny Harriman
w grupie było około dwudziestu dziennikarzy, między innymi Werth
z londyńskiego BBC, Lawrence z „New Jork Times”, Duncan-Hooper
z agencji Reutera i profesor Davies z „Toronto Star”132.
Wprowadzono ich do lasu, następnie do jednego z czterech wielkich, szarozielonych namiotów; zaduch był potworny. Dr Prozorowski otworzył cięciem ciało opatrzone numerem 808, odciął plasterki
mózgu, jak plasterki zimnego mięsa, zagłębił nóż w klatce piersiowej
i wydobył zanikający organ. „Serce — powiedział, wyciągając rękę
w kierunku Kathy (Miss Harriman)”. Następnie przeciął mięsień nogi. „Proszę popatrzeć, jak dobrze zachowane jest ciało”. Panna Harri-
man pozostała niewzruszona133.
Na miejscu odbyła się również konferencja prasowa, podczas
której polski korespondent spał pochrapując. Wyjaśnił on wcześniej
urzędnikowi ambasady amerykańskiej, że obecne badania nie są interesujące dla Polaków w Rosji, ponieważ jest oczywiste, że Niemcy
popełnili tę zbrodnię. Miał rangę kapitana i był redaktorem gazety
wydawanej przez polskich komunistów w Związku Sowieckim pod
auspicjami Wandy Wasilewskiej. Po pewnym czasie korespondenci
zaczęli zadawać coraz bardziej dociekliwsze pytania, atmosfera stawała się napięta i krępująca. O północy ogłoszono nagle, że pociąg
dla korespondentów niebawem odjedzie. Członkowie komisji żegnali
się z korespondentami pospiesznie i oficjalnie; zniknął poprzedni,
nieomal serdeczny nastrój.
Po powrocie Kathleen Harriman napisała sprawozdanie z pobytu
w Katyniu i zadbała o to, aby szybko dotarło ono do Departamentu Stanu USA, który zwrócił na nie baczną uwagę. Także ambasador Harriman konferował z córką i sekretarzem ambasady Melbym. Wynikiem
tych rozmów był adresowany do sekretarza stanu telegram, w którym
czytamy: „Główne dowody są nieprzekonujące, ale Kathleen i członek
personelu ambasady przyjmują prawdopodobieństwo popełnienia mordu przez Niemców”134. Również panna Harriman w swoim sprawozdaniu zapewniła, że „Polacy zostali zamordowani przez Niemców”135.
132
133
134
135
XLVI
Day in the Forest, „Time”, XL III, nr 6 z 7 lutego 1944 roku, s. 27.
Ibidem; Hearings…, cz. 7, s. 2141; por. J. Łojek, op. cit., s. 46.
Ibidem.
Zespół lekarzy sowieckich utrzymywał, że ciała wykopane przez
komisję nie były wcześniej poddawane badaniom lekarskim, natomiast były już przeszukiwane, o czym świadczyły widoczne przecię-
cia kieszeni, a niekiedy ich wywrócenie.
Końcowe stwierdzenie sprawozdania sowieckiego jest jednoznaczne. Wnioski wyciągnięte na podstawie zeznań świadków i zawarte
w orzeczeniu specjalistów lekarsko-prawnych co do wymordowania
polskich jeńców przez Niemców na jesieni 1941 roku zostały całkowicie potwierdzone przez istotne dowody i dokumenty wydobyte
z grobów katyńskich.
Sprawozdanie komisji sowieckiej było około piętnastu razy krótsze od niemieckiego i dwadzieścia razy krótsze od polskiego. Zawierało jednak identyfikację niemieckich oficerów rzekomo odpowiedzialnych za morderstwo i oficjalną nazwę jednostki, która tego dokonała. Oficerami byli podpułkownik Ahrens i jego pomocnicy, porucznik Rekst i podporucznik Hott z 537 pułku łączności. Pod ich dowództwem przeprowadzane były — według ekspertów sowieckich —
egzekucje. Komisja z absolutną pewnością stwierdziła, że to oni mor-
dowali Polaków136.
Walka o dowody zbrodni
Dokumenty i przedmioty wydobyte w czasie ekshumacji
w kwietniu i maju 1943 roku wypełniły dziewięć drewnianych
skrzyń. Niemcy zezwolili polskim specjalistom medycyny sądowej
i kryminologii na zbadanie tych materiałów. Wobec tego skrzynie zostały przewiezione do Krakowa i złożone w Zakładzie Medycyny Sądowej. Tutaj polski zespół pod przewodnictwem doktora Zygmunta
Robla dokładnie przebadał i przeanalizował dokumenty. Wywiad Armii Krajowej również miał do nich dostęp i poddał je dokładnej ana-
lizie operacyjnej137.
Dokumenty były autentyczne i mogły stanowić istotny dowód
winy Rosjan. Z tego powodu sekretarz generalny PCK Kazimierz
Skarżyński, który współpracował z AK, polecił wykonać dziewięć ta-
kich samych skrzyń, w których złożono materiały dowodowe, z tym,
że „polskie” skrzynie zostały od wewnątrz obite blachą i miały być
hermetyczne. Polacy zamierzali ukradkiem przenieść materiały ze
136
137
U. Olech, Indeks osobowy do Archiwum Robla, „Zeszyty Katyńskie”
1995, nr 5, s. 147. Por. J. Łojek, op. cit., s. 47.
XLVII
skrzyń „niemieckich” do „polskich”, a następnie w największej
tajemnicy te ostatnie zatopić w jeziorze. Ciężkie pojemniki miały
pójść na dno i spocząć tam do końca wojny. Kiedy operacja się rozpo-
częła i część materiałów została przeniesiona, Niemcy odkryli spisek.
Sprawa Katynia znów zwróciła uwagę policji niemieckiej. W tym
czasie Armia Czerwona wchodziła na tereny wschodniej Polski; do
Krakowa nie było daleko. Szef niemieckiej policji wydał rozkaz doktorowi Wernerowi Beckowi, dyrektorowi Instytutu Medycyny Sądowej i Kryminologii, aby raczej zniszczył dokumenty, niż dopuścił do
przejęcia ich przez Rosjan. Doktor Beck, po kilku nieudanych próbach ukrycia materiałów w prywatnych domach w Krakowie, zdecydował się ewakuować je do Niemiec. Dokumenty zostały przepako-
wane do czternastu skrzyń (według jednego z niemieckich strażników
skrzyń było szesnaście), załadowane na dwie ciężarówki i pod nadzo-
rem Becka wysłane w stronę Niemiec.
Doktor złożył skrzynie na dworcu kolejowym w Radebeul, a zawiadowcy dał wyraźne polecenie, aby w razie zbliżania się jednostek
sowieckich skrzynie spalić. Następnie ruszył do Pragi, gdzie miał
nadzieję na skontaktowanie się z przedstawicielami Międzynarodowego Czerwonego Krzyża lub armii amerykańskiej, którzy przejęliby
jego depozyt.
W wyniku zabiegów Becka Rosjanie nie weszli w posiadanie dokumentów. Tuż przed ich wkroczeniem do miasta zawiadowca podpalił skrzynie. Przypuszczalnie spłonęły doszczętnie. Późniejsze dochodzenie dowiodło, że zawiadowca wraz z rodziną został aresztowany
przez policję sowiecką i ślad po nim zaginął. Gdy doktor Beck składał
zeznania (1952 rok), nadal nic o nim nie wiedziano138.
W czasie procesu norymberskiego prokurator sowiecki wniósł do
aktu oskarżenia sprawę masakry katyńskiej. Zarówno przedstawiciele
brytyjscy, jak i amerykańscy protestowali przeciwko temu; jednakże,
jak stwierdził główny oskarżyciel w imieniu Stanów Zjednoczonych
— jeśli oskarżyciele sowieccy uważają, iż zdołają dowieść zasadności
oskarżenia, mają prawo je postawić.
Akt oskarżenia przeciwko niemieckim zbrodniarzom wojennym
został publicznie odczytany w imieniu sprzymierzonych 18 października 1945 roku. Rozdział „C” aktu oskarżenia opatrzony był nagłówkiem „Mordy i znęcanie się nad jeńcami wojennymi i członkami
sił zbrojnych państw, z którymi Niemcy znajdowały się w stanie wojny oraz nad osobami na wodach eksterytorialnych”139. Wśród syste138
139
Ibidem, cz. 7, s. 1946.
XLVIII
matycznie zestawionych licznych zbrodni tego typu pojawiło się
oskarżenie: we wrześniu 1941 roku 11 tysięcy polskich oficerów-jeń-
ców zamordowano w Lesie Katyńskim koło Smoleńska.
Walka o prawdę Katynia rozgorzała 8 lutego 1946 roku. Stało się
to w momencie, gdy główny prokurator sowiecki, gen. Rudenko,
oskarżył Niemców o najazd na Polskę i politykę eksterminacji. Sądzeni zareagowali na to z drwiną i ironią. Goering i Hess zdjęli słuchawki. Goering, zapytany, dlaczego nie słucha, odpowiadał: „Nie sądziłem, że [Rosjanie] będą na tyle bezczelni, aby wspomnieć o Polsce.
Dr Gilbert z armii Stanów Zjednoczonych zapytał: Dlaczego nazywa
to pan bezczelnością? Ponieważ oni zaatakowali w tym samym czasie, co i my — padła odpowiedź. Baldur von Schirach zaśmiał się:
Kiedy powiedzieli o Polsce, myślałem że umrę!”140.
Oskarżenia te wydały się Niemcom po prostu śmieszne. Agresję
na Polskę przeprowadził również rząd ich oskarżyciela. Była ona
bezpośrednim wynikiem wojskowego i politycznego aliansu Niemiec
i Rosji Sowieckiej z 1939 roku. W każdym razie wiceprokurator sowiecki płk Pokrowski w sprawie Katynia przedstawił dowody przeciwko Niemcom. Były one zawarte w raporcie komisji sowieckiej.
Inne dowody, pod naciskiem Rosjan, zostały odrzucone. W decydującym momencie procesu zgłosił się dobrowolnie na świadka
płk Ahrens, wymieniony w sprawozdaniu sowieckim pod nazwiskiem Arnes; oficer, pod którego dowództwem jakoby popełniano
zbrodnie.
Płk Ahrens przez tydzień składał zeznania; sowieccy oskarżycie-
le zasypywali go pytaniami.
Mimo wysiłków sowieckich prokuratorów zeznania niemieckich
oficerów oczyściły ich z postawionych przez Rosjan zarzutów; proces
nie ujawnił sprawców zbrodni141.
Pięć lat później, we wrześniu 1951 roku, sprawa mordu w Katyniu powróciła na wokandę międzynarodowej opinii publicznej.
W Stanach Zjednoczonych powołana została komisja specjalna Izby
Reprezentantów Kongresu USA do zbadania zbrodni katyńskiej pod
przewodnictwem Raya S. Maddena. Zgromadziła ona poważny zbiór
dokumentów źródłowych, wyświetlających prawdę o Katyniu 142. Ten
materiał dowodowy został przedstawiony Zgromadzeniu Ogólnemu
Narodów Zjednoczonych w celu wszczęcia postępowania przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości. Również prezydent
140
141
International Militari Tribunal, Secretariat, t. XXII, Norymberga 1947,
s. 472.
142
Zob. Hearings…, Wstęp.
XLIX
USA zobowiązany został przez Kongres do podjęcia działań w tym
kierunku. Inicjatywy te spełzły jednak na niczym143.
Przez następne kilkadziesiąt lat sprawa katyńska była przedmiotem
kłamstw, matactw, nacisków politycznych i różnych machinacji prowa-
dzonych przez rząd sowiecki i uzależnione od niego władze PRL.
Dopiero w czasie demokratycznych przemian w Związku Sowieckim, podczas tzw. pieriestrojki rząd rosyjski z wielkimi oporami
zdecydował się ujawnić część prawdy o Katyniu. 13 kwietnia 1990
roku o godzinie 14.30 ogłoszone zostało oświadczenie TASS, w którym czytamy: „Ujawnione materiały archiwalne w całokształcie pozwalają na wniosek o bezpośredniej odpowiedzialności za zbrodnie
w Lesie Katyńskim Berii, Mierkułowa i ich pomocników.
Strona sowiecka, wyrażając głębokie ubolewanie w związku
z tragedią katyńską, oświadcza, że jest ona jedną z ciężkich zbrodni
stalinizmu”144.
Tego też dnia Michaił Gorbaczow przekazał generałowi Wojcie-
chowi Jaruzelskiemu komplet list wywózkowych z obozów w Kozielsku i Ostaszkowie oraz wykaz imienny jeńców obozu w Starobielsku,
których akta zostały zniszczone po akcji „rozładowania” obozu. Dalszy krok w wyświetlaniu okoliczności zbrodni katyńskiej stanowiło
wszczęcie śledztwa w tej sprawie przez Naczelną Prokuraturę Armii
Rosyjskiej oraz przygotowanie do prac sondażowych i ekshumacyjnych w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Jednocześnie — na podstawie polsko-rosyjskich porozumień — rozpoczęła poszukiwania w archiwach rosyjskich polska wojskowa komisja archiwalna i zespół archiwistów Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. Niewątpliwym osiągnięciem w poszukiwaniach źródeł katyńskich było ujaw-
nienie decyzji naczelnych władz Związku Sowieckiego w sprawie
wymordowania jeńców polskich.
14 października 1992 roku przybył do Warszawy kierownik służby archiwalnej Federacji Rosyjskiej, prof. Rudolf Pichoja. Działając
jako specjalny wysłannik Borysa Jelcyna, przekazał on prezydentowi
Lechowi Wałęsie kopie najważniejszych dokumentów dotyczących
zbrodni, wśród nich poszukiwaną od dawna decyzję z 5 marca 1940
roku o dokonaniu mordu. Przekazując te materiały, prof. Pichoja powiedział: „Nieprzypadkowo przez tak długi okres dokumenty te były
ukrywane. Było tak dlatego, że dotyczyły zabójstwa o charakterze
politycznym. O zbrodni tej dobrze wiedziało Biuro Polityczne KC
KPZR, wiedzieli o niej wszyscy sekretarze generalni i pierwsi sekretarze KC KPZR — począwszy od Stalina, a skończywszy na Gorba143
144
L
Ibidem.
Droga do Prawdy, „Zeszyty Katyńskie” 1992, nr 2, s. 5.
czowie. Przekazując materiały narodowi polskiemu i opinii światowej, rząd Rosji i prezydent Borys Jelcyn zamierzają wyłączyć kłamstwa ze stosunków między Rosją i Polską. Szczere stosunki między
naszymi narodami powinny być budowane na szczerej podstawie”145.
Badania nad wyświetleniem okoliczności zbrodni katyńskiej od
czasu złożenia dokumentów przez prof. Pichoję nie posunęły się zbytnio. Wstrzymano śledztwo w sprawie katyńskiej. Wciąż nie można
odnaleźć list jeńców wymordowanych przez poszczególne obwodowe
UNKWD. Nie ujawniono dotychczas teczek personalnych ofiar, co
uniemożliwia sporządzenie pełnego ich wykazu. Rana, mimo upływu
czasu, wciąż pozostaje niezagojona.
Prof. dr Janusz K. Zawodny
145
Dokumenty Katynia…, s. 8.
.
Cmentarz w Katyniu
Uroczysko „Kozie Góry”, jak nazywano naddnieprzańską część
Lasu Katyńskiego, położoną w pobliżu Smoleńska, złą sławę zyskało
już w czasach rewolucji bolszewickiej. Od 1917 roku rozstrzeliwano
tu, a następnie grzebano, przeciwników tworzącej się nowej rzeczywistości. W latach trzydziestych mordowano tu ofiary „wielkiej czystki”.
Wśród zapewne tysięcy osób rozstrzelanych w latach 1937–1938, jakże często prostych ludzi, mieszkańców Smoleńska i okolic, znalazło
się co najmniej kilkuset Polaków.
W 1940 roku, w odgrodzonym wysokim płotem lesie zamordowano ponad cztery tysiące oficerów Wojska Polskiego, jeńców obozu
w Kozielsku. Ciała zamordowanych złożono w ośmiu specjalnie
przygotowanych dołach śmierci, przysypano ziemią i posadzono
drzewa, by zatrzeć ślad zbrodniczych działań NKWD i ukryć przed
światem okoliczności, dokonanej z pełną świadomością, zbrodni ludo-
bójstwa na polskich jeńcach.
Las Katyński, w założeniu oprawców, miał być jedynie miejscem
ukrycia zwłok ofiar zbrodni, a nie cmentarzem. Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu powstawał wyjątkowo długo. Trzeba było niemal
60 lat, które minęły od tamtych wydarzeń, by doprowadzić do bu-
dowy w katyńskim lesie cmentarza zgodnego z normami międzynarodowego prawa, tradycją polską i oczekiwaniami rodzin ofiar
zbrodni.
Urządzanie tymczasowego cmentarza rozpoczęto jeszcze w czasie pierwszej ekshumacji szczątków w 1943 roku. Dokonała tego Komisja Techniczna Polskiego Czerwonego Krzyża. Ekshumowane
szczątki ofiar zbrodni złożono w sześciu bratnich mogiłach, na któ-
rych ustawione zostały drewniane krzyże. Na każdej z nich ułożono
ponadto duże krzyże z darni. Zidentyfikowane ciała generałów WP —
Bronisława Bohaterewicza i Mieczysława M. Smorawińskiego — pochowane zostały w grobach pojedynczych. Około 200 zwłok pozostawiono w stanie nienaruszonym w dole śmierci nr 8. Na podstawie
zdjęć lotniczych, wykonanych jesienią 1943 roku przez lotnictwo niemieckie, można przyjąć, że cmentarz w kształcie nadanym mu przez
LIII
Komisję Techniczną PCK przetrwał do czasu ponownego zajęcia tych
terenów przez wojska sowieckie.
We wrześniu 1943 roku oddziały armii sowieckiej odbiły z rąk
niemieckich Smoleńsk i jego okolice. Władze sowieckie powołały
wówczas Komisję Specjalną pod przewodnictwem akademika (profesora) Nikołaja Burdenki, której powierzono zbadanie, jak to określano, zbrodni hitlerowskich dokonanych na polskich oficerach. W rzeczywistości komisja zajęła się zacieraniem śladów zbrodni świadczących o dokonaniu jej przez NKWD i preparowaniem dowodów winy
Niemców. W ogłoszonym 24 stycznia 1944 roku komunikacie Komisja Burdenki podała, iż w czasie trwającej od 16 do 23 stycznia 1944
roku ekshumacji z dwóch mogił wydobyto 925 zwłok1. Prowadzone
przez polskich specjalistów w 1995 roku prace ekshumacyjne uwidoczniły „efekty” działań Komisji Burdenki, która rozkopała cały teren
urządzonego w 1943 roku cmentarza polowego, niszcząc jego pier-
wotny układ.
Po ukończeniu „badań” Komisji Burdenki, w 1944 roku cmentarz
w katyńskim lesie urządzony został na nowo. Utworzono dwie zbiorowe mogiły. Na jednej został ustawiony drewniany krzyż, umiesz-
czono napisy i wizerunek godła RP. Druga, o wymiarach 10
10 m
i wysokości około 0,5 m, przypuszczalnie bez krzyża, została zlokalizowana w pobliżu pierwszej. Obie mogiły usypano prawdopodobnie
na terenie dołów śmierci lub w miejscu zniszczonego wcześniej
cmentarza PCK.
30 stycznia 1944 roku, na polecenie władz sowieckich, dowództwo 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, którym dowodził
gen. Zygmunt Berling, zorganizowało w Lesie Katyńskim uroczystość na grobach zamordowanych oficerów. Wzięli w niej udział
żołnierze pododdziałów i delegacje poszczególnych jednostek 1 Korpusu. Z zachowanych fotografii wynika, iż zbudowano wówczas
ołtarz polowy, przy którym mszę świętą odprawił kapelan wojskowy,
ks. Franciszek Kubsz.
W okresie powojennym Las Katyński został szczelnie odizolowany od świata. Osobom postronnym, zwłaszcza Polakom, nie pozwalano
odwiedzać mogił. W tym właśnie czasie na teren ze zbiorowymi grobami polskich oficerów wjechał ciężki sprzęt, który zniszczył urządzone
wcześniej mogiły. Prawdopodobnie wówczas posadzono też nowy las.
Wygląd kolejnego, tzw. trzeciego cmentarza katyńskiego można
odtworzyć jedynie na podstawie relacji oraz dokumentacji fotografi1
Komunikat komisji specjalnej do ustalenia i zbadania okoliczności rozstrze-
lania przez niemieckich najeźdźców faszystowskich w Lesie Katyńskim jeńców wo-
jennych oficerów polskich, Moskwa 1944.
LIV
cznej, wykonanej w drugiej połowie 1957 roku przez Polaka, Stanisława Bujnowskiego. Był to wówczas niewielki, ogrodzony teren położony na zachodnim skraju leśnej drogi. Zlokalizowano na nim betonową płytę bez napisów inskrypcyjnych i liczący ok. 1,5 m wysokości, drewniany krzyż, zasłonięty przez drzewa. Losy tego cmentarza
jest bardzo trudno udokumentować.
Prawdopodobnie w latach sześćdziesiątych, w miejscu zbiorowych mogił, pojawił się niewielki pomnik-obelisk, okolony niskim
metalowym płotkiem z żeliwną ornamentyką. Zamieszczony napis
(w języku rosyjskim i polskim) zawierał wiele błędów w polskim tekście inskrypcji. Pomnik istniał przypuszczalnie do początku lat siedemdziesiątych i był odwiedzany jedynie przez dyplomatów z ambasady PRL w Moskwie, którzy składali tam wieńce na grobach pol-
skich oficerów.
Kolejny, piąty cmentarz, zbudowany przez władze sowieckie,
zwany potocznie „Memoriałem Żertwam”, powstał zapewne około
1974 roku. Stanowiły go dwie duże mogiły, tym razem bez krzyża,
położone w rejonie murków, z napisami inskrypcyjnymi informującymi o dokonaniu zbrodni przez Niemców. W 1988 roku cały teren
uporządkowano i ogrodzono, urządzono również kolejne dwie duże
mogiły, położone bliżej schodów prowadzących do głównej alei „Me-
moriału”2.
2 września 1988 roku na terenie „Memoriału” wzniesiono drewniany krzyż przywieziony z Polski. Był to dar Prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa, zapowiadający, iż w tym miejscu zostanie wzniesiony krzyż upamiętniający śmierć polskich oficerów.
Opublikowany 13 kwietnia 1990 roku przez Agencję TASS oficjalny komunikat władz sowieckich stwierdzający, iż mord na pol-
skich oficerach w Katyniu dokonany został przez NKWD, stanowił
nową cezurę w procesie upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej i dziejach cmentarzy katyńskich. Stanowił on również podstawę do podjęcia oficjalnych już starań i zabiegów o budowę w Lesie Katyńskim,
w miejscu spoczynku polskich oficerów, cmentarza zgodnego z konwencjami genewskimi, oczekiwaniami rodzin ofiar zbrodni i tradycja-
mi narodowymi.
2
Na temat kolejnych cmentarzy katyńskich pisali m.in. T. Pieńkowski, Doły
śmierci i cmentarze polskich oficerów w Lesie Katyńskim , „Wojskowy Przegląd Histo-
ryczny” („WPH”) 1989, nr 4 (130), s. 214–233; tenże: Katyń, przewodnik po miejscu
zbrodni i pamięci, Wrocław 1992; J. Smorawiński, W sprawie lokalizacji dołów śmier-
ci i cmentarzy polskich oficerów w Lesie Katyńskim, „WPH” 1990, nr 1–2 (131–132),
s. 356–363 (tu także ekspertyza dr. Kazimierza Trafasa); E. Janowski, Katyńska nekro-
polia, „WPH” 1990, nr 3–4 (133–134), s. 261–285; T.R. Rubasiński, Uwagi w sprawie
topografii Lasu Katyńskiego, „WPH” 1990, nr 3–4 (133–134), s. 286–289.
LV
W ramach wszczętego przez Naczelną Prokuraturę Wojskową
Związku Sowieckiego śledztwa, mającego wyjaśnić okoliczności
zbrodni katyńskiej, 20 i 21 listopada 1991 roku na terenie Lasu Katyńskiego wykonane zostały przez ekipę polską pierwsze badania,
w celu stwierdzenia obecności szczątków ludzkich.
W tym czasie w kraju ruch Rodzin Katyńskich zorganizowany
w Federację zbierał opinie na temat sposobu upamiętnienia ofiar
zbrodni. Federacja Rodzin Katyńskich podjęła uchwałę o budowie
w Katyniu Polskiego Cmentarza Wojennego. Tak sformułowany postulat stał się dla władz państwowych podstawą do zabiegów umożliwiających jego realizację.
W 1992 roku rozpoczęto negocjacje z rządem Federacji Rosyjskiej umowy O grobach i miejscach pamięci ofiar wojen i represji,
która miała stać się podstawą do podjęcia działań w celu budowy
cmentarza w Katyniu. Już w trakcie wyjątkowo trudnych polsko-rosyjskich rozmów okazało się, jak różne spojrzenie na sposób upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej mają obydwie strony. Rosjanie dążyli
do takich zapisów umowy, które umożliwiłyby wzniesienie w Katyniu jedynie pomnika upamiętniającego wszystkie ofiary „represji”,
w tym również Rosjan. Polscy negocjatorzy chcieli takich zapisów
umowy, które pozwoliłyby na budowę w Katyniu Polskiego Cmentarza Wojennego, a ponadto stworzyłyby możliwość upamiętniania innych miejsc martyrologii Polaków na terenie Związku Sowieckiego.
Podpisanie umowy przez ministrów spraw zagranicznych obu
państw nastąpiło 22 stycznia 1994 roku w Krakowie. Integralną jej
częścią było Wspólne oświadczenie obu ministrów, przesądzające
o rozpoczęciu przez stronę polską w maju 1994 roku w Katyniu
i Miednoje ekshumacji szczątków ofiar zbrodni. Rząd Federacji Rosyjskiej wyraził w nim także gotowość poniesienia związanych z tym
kosztów oraz udzielenia niezbędnej pomocy w urządzeniu obu cmentarzy. Oświadczenie to po raz pierwszy mówiło o budowie cmentarzy
w miejscach spoczynku ofiar zbrodni.
Należy podkreślić, że oba te dokumenty stworzyły również podstawy formalno-prawne do przeprowadzenia zaplanowanych wcześniej — i długo oczekiwanych przez rodziny pomordowanych — działań, poprzedzających budowę cmentarza, tj. prac pomiarowo-sonda-
żowych, badań geodezyjnych i kartograficznych oraz ekshumacji
szczątków. Zapisy umowy umożliwiają również rodzinom oraz
wszystkim zainteresowanym swobodny dostęp do cmentarza oraz precyzują zasady utrzymania i opieki nad nim.
We wrześniu 1994 roku w Katyniu przeprowadzone zostały prace
pomiarowe oraz sondażowo-ekshumacyjne. Zorganizowana przez Ra-
LVI
dę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa ekipa polskich specjalistów
pod kierownictwem prof. Mariana Głoska w ciągu trzech tygodni prac
pozyskała także wiele cennego materiału informacyjnego, który po-
służył do dalszych prac upamiętniających polskich oficerów.
Na podstawie wykonanych odwiertów i wykopów sondażowych,
podczas których odnalezione zostały przy szczątkach przedmioty osobistego użytku oraz fragmenty umundurowania i wyposażenia,
stwierdzono bezsprzecznie, iż w masowych grobach znajdują się
szczątki żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego. W oparciu o badania
archeologiczne uchwycono granice zbiorowych mogił i zarysowano
teren, na którym zostały one skoncentrowane. Przedmioty osobiste,
wyposażenie i umundurowanie zamordowanych, przekazane zostały
do Muzeum Katyńskiego w Warszawie. Wykonano ponadto precyzyjne pomiary geodezyjne terenu, stanowiące podstawę do opracowania
map wysokościowych fragmentu Lasu Katyńskiego z przyszłym
cmentarzem. Zbadano także głębokość zalegania szczątków w mogiłach oraz sporządzono dokumentację struktury geologicznej terenu,
na którym znajdowały się masowe groby. Zakres wykonanych
w 1994 roku prac pozwolił na przygotowanie działań ekshumacyjnych oraz dokumentacji stanowiącej podstawę do rozpisania konkursu na projekty zagospodarowania przestrzennego terenu cmentarza
w Katyniu.
Rok 1995 przyniósł wyraźny przełom w staraniach o budowę
cmentarza. Współpraca z ministrem Wiaczesławem I. Braginem,
przewodniczącym powołanego przez rząd Federacji Rosyjskiej Komitetu Koordynacyjnego Upamiętnienia Ofiar Totalitaryzmu w Katyniu
i Miednoje, doprowadziła do przyjęcia kalendarza działań, a co najważniejsze — podpisania 25 marca 1995 roku w Smoleńsku dokumentu o budowie Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. Istotnym elementem tegoż porozumienia była opracowana przez polskich
geodetów mapa fragmentu Lasu Katyńskiego z wyrysowanymi grani-
cami przyszłego cmentarza.
W 1995 roku przeprowadzono również, trwające aż cztery miesiące, prace sondażowo-ekshumacyjne. Odkryto wszystkie zbiorowe
mogiły i zdokumentowano stan zachowania szczątków. W ich trakcie
stwierdzono także „efekty” działań Komisji Burdenki, odnaleziono
dwie mogiły generałów, otwarto, zdokumentowano i wyeksplorowano zawartość dołów śmierci nr 1–7 oraz dołu śmierci nr 8, który nie
znalazł się w obrębie przyszłego cmentarza. 3
3
Zob. M. Głosek, Wstępne wyniki badań archeologicznych przepro-
wadzonych w Lesie Katyńskim w 1995 roku, [w:] Zbrodnia nie ukarana, Katyń–
Twer–Charków, Warszawa 1996, s. 20.
LVII
W czerwcu 1995 roku, w 55 rocznicę Zbrodni Katyńskiej, Prezydent RP Lech Wałęsa wmurował akt erekcyjny i poświęcony przez
Ojca Świętego Jana Pawła II kamień węgielny pod budowę w Katyniu
Polskiego Cmentarza Wojennego. Czynności tej nadano bardzo uroczysty charakter, zapowiadała ona rychłą realizację oczekiwań rodzin
ofiar zbrodni.
Również w czerwcu 1995 roku Rada OPWiM rozpisała otwarty
konkurs na projekty zagospodarowania przestrzennego terenów
cmentarzy w Katyniu, Miednoje i w Charkowie4.
Zakończona w grudniu 1995 roku pierwsza faza konkursu nie
przyniosła ostatecznego rozstrzygnięcia. Dopiero w październiku 1996
roku sąd konkursowy, pod przewodnictwem prof. Macieja Gintowta
z Politechniki Warszawskiej, wskazał do realizacji pracę zespołu artystów, kierowanego przez artystę rzeźbiarza Zdzisława Pidka z Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Andrzeja Sołygę
z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wybór pracy uzasadniono
tym, że przedstawiona koncepcja zagospodarowania przestrzennego terenów przyszłych cmentarzy wykazała daleko idący szacunek dla istniejących zbiorowych grobów i dołów śmierci, dla sposobu ich upa-
miętnienia, a także wyrosłych w tych miejscach drzew. Za istotną wartość pracy uznano ideę podziemnego dzwonu, wokół którego miały
koncentrować się dalsze prace nad wyłonioną koncepcją cmentarzy.
Ostateczny kształt cmentarzy zarysował, opracowany we współpracy ze środowiskami katyńskimi, dokument pn. Zalecenia pokonkursowe, który uwzględniony został w dalszych fazach projektowania. Punkt centralny każdego z trzech cmentarzy stanowi ściana wraz
z podziemnym dzwonem, uzupełniona o trwały, widoczny z daleka
krzyż. Ma ona spełniać rolę ołtarza ofiarnego, rodzaju otwartej kaplicy, niezbędnej do odprawiania modłów i nabożeństw. Charakter centralnego punktu cmentarza w dużej mierze — obok innych przyczyn
obiektywnych i praktycznych (m.in. potrzeba specjalnej, stałej opieki
i wyznaczenia gospodarza kaplicy oraz warunki utrzymania i ekumenizmu cmentarza) — zdecydowały w dużej mierze o zaniechaniu budowy kaplic cmentarnych. Niemal zgodnie przyjęto, że główny motyw, tj. ściana i stół ofiarny — rodzaj ołtarza — stanowią właściwy
i wystarczający element cmentarza, służący do odprawiania modłów
i uroczystości. Ostatecznie zdecydowano, że w obrębie cmentarza
znajdą się znaki symbolizujące różnorodność wyznań ofiar zbrodni,
podkreślając tym samym jego ekumeniczny charakter.
4
Dokumentacja konkursu wraz z opisem każdego z projektów została opub-
likowana na łamach czasopisma „Arche” 1997, nr 10.
LVIII
Osobnym zagadnieniem stała się kwestia grobów. Wobec niemożności urządzenia mogił indywidualnych, w granicach cmentarza
zaprojektowano zlokalizowanie — określonych badaniami — grobów
zbiorowych, na których zostaną umieszczone krzyże. Krzyże umieszczone zostaną również na grobach generałów Mieczysława M. Smorawińskiego i Bronisława Bohaterewicza (z indywidualnymi inskrypcjami). Wobec niemożności umieszczenia na grobach pojedynczych
nazwisk pomordowanych, przyjęto koncepcję budowy zbiorowego
epitafium inskrypcyjnego w postaci indywidualnej tabliczki z danymi
personalnymi każdej z ofiar. W przypadku Katynia oznaczone zostaną również — w innej formie niż groby zbiorowe — „doły śmierci”,
z których w 1943 roku szczątki pomordowanych ekshumowano
i przeniesiono do zbiorowych mogił. Sposób oznaczenia i urządzenia
zarówno grobów zbiorowych, jak i dołów śmierci uwzględnia specyfikę miejsca, trwałość rozwiązań, możliwość utrzymania i konserwa-
cji. Pod tym kątem został również dobrany surowiec, z którego wykonywane są poszczególne elementy cmentarza. W granicach ogrodzonego cmentarza wyeksponowane zostaną również symbole narodowe
i wyznaniowe, nawiązujące do tradycji II Rzeczypospolitej. Integralną częścią cmentarza będzie miejsce na podstawowe informacje
(w kilku wersjach językowych) na temat zbrodni, osób na nim pocho-
wanych oraz samego cmentarza.
Przygotowany projekt cmentarza jest niewątpliwie wyrazem myśli twórczej artystów młodego pokolenia, ale również wynikiem długoletnich przemyśleń, oczekiwań, czy wręcz wizji przedstawicieli
środowisk katyńskich, bez wątpienia najbardziej predestynowanych
do tego, by mieć decydujący wpływ na ostateczny kształt tego szczególnego miejsca. Projekty cmentarzy katyńskich są również wyrazem
kompromisu wypracowanego w wyniku licznych dyskusji środowisk
katyńskich, twórców i ekspertów. Niemal każda myśl, propozycja
rozwiązań, czy też krytyczne uwagi poddane zostały — niekiedy bardzo emocjonalnym — dyskusjom. Wykazały one jak silna jest wola
nadania cmentarzowi katyńskiemu kształtu godnego najlepszych tradycji narodowych i chrześcijańskich. Ma się w nim bowiem skupić
pamięć o ojcach, mężach i synach, zamordowanych w tak bestialski
sposób, przypomnienie ich ofiary, przestroga dla następnych pokoleń
i wreszcie ogromny ładunek emocji towarzyszący „sprawie katyńskiej”, niemal od samego początku jej istnienia. Prostota rozwiązań
zastosowanych przez twórców koncepcji cmentarzy „katyńskich” po-
zwoliła na szybką realizację projektów.
Lata 1997–1998 zostały wykorzystane na opracowanie obszernej
dokumentacji artystycznej i technicznej cmentarza, podpisanie sto-
LIX
sownych umów oraz uruchomienie procedur mających na celu wyłonienie wykonawców prac przewidzianych w projekcie. Był to też
okres intensywnych rozmów i zabiegów mających na celu uzgodnienie dokumentacji projektowej cmentarza z władzami rosyjskimi
w Moskwie i Smoleńsku, dostosowanie jej do wymogów prawa miejscowego oraz pozyskanie dokumentów zezwalających na realizację
inwestycji.
W listopadzie 1998 roku, w wyniku przetargu, wyłoniono generalnego wykonawcę prac budowlanych, a kilka miesięcy później również
wykonawcę odlewów elementów wystroju artystycznego cmentarza.
Ostateczne uzgodnienia dokumentacji zostały zamknięte w kwietniu 1999 roku. Rada OPWiM otrzymała od władz rosyjskich prawo dysponowania terenem pod budowę cmentarza oraz zgodę na jego budowę.
Prace budowlane rozpoczęto w maju 1999 roku. W ciągu zaledwie kil-
ku miesięcy cmentarz zyskał kształt przewidziany projektem.
W sześćdziesiątą rocznicę zbrodni popełnionej przez NKWD na
tysiącach polskich oficerów i policjantów, Polski Cmentarz Wojenny
w Katyniu zostanie uroczyście, w obecności najwyższych władz RP,
otwarty i poświęcony. Moment ten w symboliczny sposób wieńczy
długą i ciernistą drogę do cmentarza w Lesie Katyńskim. Miejsce to
przyciąga i będzie przyciągać uwagę i myśli Polaków z całego świata,
złączonych wspólnym bólem po stracie najbliższych5.
Andrzej Przewoźnik
5 O staraniach władz RP o upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej zob.
A. Przewoźnik, Cmentarze w Katyniu, Miednoje i Charkowie, stan i zaawansowanie prac. Perspektywy, [w:] Zbrodnia nie ukarana, Katyń–Twer–Charków, Warszawa 1996, s. 13; tenże, Polskie cmentarze wojenne w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Zamierzenia, projekty, perspektywy realizacyjne, [w:] Ku cmentarzom polskim w Katyniu, Miednoje, Charkowie, Warszawa 1997, s. 7; tenże, Katyń–Miednoje–Charków, miejsca pamięci, prawdy i przestrogi , [w:] Zbrodnia katyńska, upamiętnienie ofiar i zadośćuczynienie, Warszawa 1998, s. 9.
Założenie i metoda
opracowania
księgi cmentarnej
Myśl opracowania ksiąg cmentarnych dla polskich cmentarzy
wojennych w Katyniu, Miednoje i Charkowie zrodziła się prawie
równocześnie z myślą o budowie cmentarzy.
Od początku 1990 roku przy Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (ROPWiM) działał zespół ekspertów zajmujący się zbrodnią
katyńską, a zwłaszcza upamiętnieniem jej ofiar1. Zespół ten przygoto-
wał ekspertyzę, którą wykorzystał minister spraw zagranicznych RP,
Krzysztof Skubiszewski, w czasie rozmów z ministrem Eduardem
Szewardnadze; rozmowy te odbywały się w Moskwie 11 października
1990 roku i dotyczyły między innymi sprawy katyńskiej, w tym ekshumacji i budowy polskich cmentarzy wojennych w Katyniu, Miednoje i Charkowie2.
Od roku 1992 na kolejnych posiedzeniach organizowanych
w ROPWiM zespół ekspertów przedstawiał już bardzo konkretne
koncepcje inskrypcji nagrobnych i wstępne założenie księgi cmentarnej, jako cząstek przyszłych cmentarzy. W trakcie prac przygotowawczych przebadane zostały przepisy dotyczące wykonywania inskrypcji nagrobnych na cmentarzach żołnierskich z lat I i II wojny światowej, zgromadzono też wiele wzorów napisów na polskich cmentarzach wojennych w kraju i za granicą3.
14 grudnia 1994 roku Niezależny Komitet Historyczny Badania
Zbrodni Katyńskiej (NKHBZK), na podstawie dotychczasowych badań
zespołu ekspertów, przedstawił ROPWiM ostatecznie wypracowane założenia oraz harmonogram wykonania inskrypcji nagrobnych i ksiąg
cmentarnych4. Nad przedstawioną koncepcją odbyła się dyskusja
1 Zespołowi przewodził Stanisław Orsza-Broniewski, przewodniczący ROPWiM, w skład zespołu wchodzili między innymi Bożena Łojek, Andrzej
Przewoźnik, Marek Tarczyński, Jędrzej Tucholski.
2 Notatka informacyjna MSZ z 27 listopada 1990 roku w zbiorach NKHBZK;
„Zeszyty Katyńskie” 1992, nr 2, s. 169.
3 B. Łojek, Inskrypcje nagrobne i księgi cmentarne dla cmentarzy polskich
w Katyniu, Miednoje, Charkowie, „Zeszyty Katyńskie” 1997, nr 8, s. 22.
4 Koncepcja dotyczyła tylko księgi cmentarnej dla cmentarza w Katyniu.
LXI
z udziałem przedstawicieli Polskiego Czerwonego Krzyża i ówczesnego Ministerstwa Gospodarki Komunalnej. Projekt został zaakceptowany, a ROPWiM zwróciła się do NKHBZK, aby podjął się organizacji
prac badawczych i pisarskich nad realizacją przyjętej koncepcji.
21 grudnia 1994 roku podpisano umowę, na mocy której NKHBZK zobowiązał się zorganizować, według wcześniej przyjętych założeń, prace
nad inskrypcjami nagrobnymi dla wszystkich trzech cmentarzy i dodat-
kowo nad księgą cmentarną dla cmentarza w Katyniu.
Na początku 1995 roku NKHBZK powołał trzy zespoły badawcze
dla trzech cmentarzy. Zespół do opracowania inskrypcji i ksiąg cmentarnych dla cmentarza w Katyniu składał się w większości z pracowników Wojskowego Instytutu Historycznego. Należeli do niego: Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina
Snitko-Rzeszut i Teresa Żach z Centralnego Archiwum Wojskowego 5.
Osoby te dysponowały bazą źródłową i kartotekami działającego
od 1988 roku przy „Wojskowym Przeglądzie Historycznym” („WPH”)
zespołu pod nazwą Epitafia Katyńskie. Prawie wszyscy członkowie
zajmowali się wcześniej badaniem życiorysów ofiar zbrodni katyńskiej
i drukowali je w postaci epitafiów na łamach „WPH” 6.
Zapisy w księdze cmentarnej
Koncepcja opracowania księgi cmentarnej i inskrypcji nagrobnych uwzględniała przede wszystkim ideę godnego upamiętnienia
ofiar i ujawnienia tego, co chcieli ukryć sprawcy zbrodni. Chodziło
więc o identyfikację zarówno pojedynczych ofiar, a zwłaszcza ich
żołnierskich postaw i pozycji, jaką zajmowali w Polsce, jak również
wymordowanej w Katyniu całej kozielskiej zbiorowości jenieckiej.
Stanowili ją przede wszystkim oficerowie Wojska Polskiego, Polacy
i obywatele polscy, którzy nie chcieli uznać narzuconych przez Związek Sowiecki zasad ideologicznych i układu politycznego, to znaczy
likwidacji państwa polskiego. Zostali zamordowani, bo byli wierni
Polsce i wartościom, w których ich wychowano. Inskrypcje nagrobne
i księga cmentarna powinny dać świadectwo tej prawdzie i przypomi5
Był to praktycznie zespół Epitafia Katyńskie, który podjął się prac nad księ-
gą cmentarną, wykorzystując dotychczasowy dorobek. M. Tarczyński, J. Tucholski,
Z metodyki i organizacji badań nad wykazami imiennymi i życiorysami katyńczy-
ków, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1989, nr 2, s. 405. Koordynację badań z ra-
mienia NKHBZK objęła na zlecenie ROPWiM dr Bożena Łojek.
6
Wykaz epitafiów katyńskich zob. M. Harz, Bibliografia zbrodni katyńskiej.
Materiały z lat 1943–1993, Warszawa 1993, s. 122.
LXII
nać, że ponieśli oni śmierć w walce o wolność i godność, za idee,
którym poświęcili lata służby i pracy.
Te treści trzeba było pomieścić na tabliczkach grobowych w bardzo syntetycznej formie, obliczonej na 75–90 znaków drukarskich,
które obejmowały: imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia, stopień
wojskowy lub policyjny, zawód dla osób cywilnych, stanowisko
w wojsku dla żołnierzy zawodowych, przydział służbowy, rok śmierci.
Do ksiąg cmentarnych przewidziano zapis metrykalny poszerzony
i wzbogacony danymi dotyczącymi rodziców i rodziny, ważniejszych
stanowisk w karierze wojskowej i cywilnej, odznaczeń itp. Zapis ten
powinien liczyć nie więcej niż pięć wierszy druku z fotografią oraz
krótką informacją o najważniejszych źródłach, na podstawie których
został opracowany7. Ogólnie przyjęto założenie, że księga cmentarna
nie powinna być pisana według sztywnych reguł obowiązujących przy
opracowywaniu słowników biograficznych czy encyklopedii, lecz
mieć bardziej zróżnicowaną formę, na przykład w zapisach, do których
jest obszerny materiał źródłowy i duża ilość informacji, stosować
w większym stopniu skróty, natomiast w zapisach, do których brakuje
informacji, posługiwać się tekstem rozwiniętym. Nie ujednolicać nazw
instytucji, organizacji, jednostek wojskowych, lecz stosować te, które
obowiązywały współcześnie, jedynie daty urodzenia podane w starym
stylu, gdzie było to możliwe, przeliczać na nowy styl (często pozostawiano dwie daty). Zdjęcia ofiar, w miarę możliwości, dobierać tak, aby
pochodziły z ostatnich dziesięciu lat ich życia.
Podstawa źródłowa opracowania
Materiały źródłowe do badania życiorysów jeńców z Kozielska
wymordowanych w Katyniu mają bardzo zróżnicowany charakter.
Przez długi czas najważniejszy zbiór źródeł stanowiły materiały nadsyłane przez rodziny zamordowanych. Były to kopie różnego rodzaju
dokumentów metrykalnych, świadectw szkolnych, dokumentów wojskowych itp. Cenne były zwłaszcza listy z Kozielska pisane do rodzin,
a odzwierciedlające stan psychiczny jeńców. Materiały takie gromadziło kilka instytucji, między innymi zespół Epitafia Katyńskie, który
wykorzystywał je do swoich publikacji w „WPH”8. We współpracy
z władzami Federacji Rodzin Katyńskich, a także ze wszystkimi dzia7
B. Łojek, op. cit.
8
Zgromadzono wówczas około 1000 zdjęć i prawie 2,5 tysiąca rodzinnych kwe-
stionariuszy, które weszły do kartotek alfabetycznych zespołu Epitafia Katyńskie.
LXIII
łającymi w Polsce Stowarzyszeniami Rodzin Katyńskich, rozsyłane
były specjalnie przygotowane ankiety i kwestionariusze zawierające
pytania o szczegóły życiorysów, jak również prośby o przesłanie doku-
mentów, zdjęć, wspomnień, relacji itp.
Akcji ankietowych w latach 1988–1995 przeprowadzono kilka,
a zgromadzone dzięki nim materiały pozwoliły na założenie sześciu
kartotek alfabetycznych, liczących łącznie ponad 4,5 tysiąca nazwisk
jeńców wymordowanych w Katyniu. Ostatnia akcja, prowadzona
w latach 1996–1997, znacznie wzbogaciła dotychczasową kolekcję 9.
Odrębną grupę źródeł stanowiły akta personalne (AP) oficerów
przechowywane w Centralnym Archiwum Wojskowym. Jest to znakomity zbiór informacji, zawierający dane metrykalne, o służbie wojskowej, opinie i charakterystyki, często zdjęcia. Odnosi się to jednak tylko
do oficerów służby stałej. Zdecydowanie słabszy jest materiał dotyczą-
cy oficerów rezerwy i całkowicie fragmentaryczny — podchorążych10.
Dla odtworzenia ostatniego okresu życia jeńców z Kozielska ważne znaczenie miały źródła znalezione przy zwłokach w czasie ekshumacji w 1943 roku, szczególnie pamiętniki, kalendarzyki i różne zapiski,
które w większości zostały opublikowane. W oryginalnych odpisach
pozostają one dziś w tzw. Archiwum Robla w Krakowie 11.
Wiedzę o zamiarach i działaniach NKWD wobec jeńców polskich czerpaliśmy ze źródeł rosyjskich. Najwcześniej udostępniony
został zbiór dokumentów śledczych, zgromadzonych przez Naczelną
Prokuraturę Wojskową Federacji Rosyjskiej w postaci około 150 tomów rozmaitych akt śledczych, w tym urzędowych dokumentów archiwalnych, przesłuchań świadków, relacji itp. Dokumenty te przechowywane są w Ministerstwie Sprawiedliwości, a ich kopie w kilku
instytucjach, między innymi w zbiorach NKHBZK12.
Równie ważny dla badań katyńskich jest wielki zbiór dokumentów, pozyskany w archiwach rosyjskich przez Wojskową Komisję Archiwalną. Są to w głównej mierze kopie akt Zarządu ds. Jeńców Wojennych i centrali NKWD. Zbiór ten znajduje się w Centralnym Archiwum Wojskowym13. Podobny zbiór stanowią akta udostępnione w ar9 Ostatnia akcja podjęta została przez NKHBZK i dostarczyła około 2800 ankiet
i przeszło 1200 zdjęć. Materiał ten przechowywany jest w zbiorach NKHBZK.
10 CAW, zespół Akta Personalne (AP).
11 U. Olech, Indeks osobowy do Archiwum Robla, „Zeszyty Katyńskie” 1997,
nr 8, s. 62.
12 Do całości materiału zostały wykonane regestry, ułatwiające posługiwanie
się tym bardzo niejednolitym materiałem.
13 J. Ciesielski, Informacja o opracowaniu w Centralnym Archiwum Wojskowym zasobu akt skopiowanych w archiwach moskiewskich przez Wojskową Komisję
Archiwalną, „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej” 1993, nr 16, s. 60.
LXIV
chiwach rosyjskich zespołowi pracowników Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. To właśnie one są podstawą wielotomowej
publikacji źródeł pod nazwą Katyń dokumenty zbrodni14.
Źródłem szczególnie poszukiwanym były i są nadal fotografie
jeńców, zwłaszcza w mundurach wojskowych. Pozyskanie fotografii,
wbrew początkowym przypuszczeniom, okazało się przedsięwzięciem
niebywale trudnym. Po dziesięciu latach poszukiwań udało się zgromadzić zdjęcia niewiele ponad 50 procent jeńców. Wiemy, że wszyscy
oni zostali sfotografowani przez specjalnie sprowadzonych do obozu
fotografów. Po cztery zdjęcia włożono do teczek osobowych (każdy
jeniec miał swoją teczkę) i wysłano je do Moskwy. Gdzie są one dzisiaj — dotychczas nie ujawniono. Najobszerniejszy krajowy zbiór
fotografii jeńców z Kozielska znajduje się obecnie w Wojskowym In-
stytucie Historycznym i w Muzeum Katyńskim w Warszawie.
Listy imienne ofiar
Problemem podstawowym dla opracowania księgi cmentarnej
było ustalenie listy imiennej jeńców z Kozielska zamordowanych
w Katyniu.
Pierwsza imienna lista zaginionych jeńców z Kozielska, Ostaszkowa i Starobielska powstała jesienią 1941 roku. Podstawę do jej
opracowania stanowiły informacje jeńców z Griazowca, którzy
znaleźli się w punktach werbunkowych powstającej w ZSRS armii
generała Andersa. Na liście tej znajdowało się początkowo 3,9 tysiąca
nazwisk; wiosną 1942 roku liczba ta wzrosła do przeszło 4,5 tysiąca15.
Przełom w pracach nad zestawieniem nazwisk ofiar zbrodni nastąpił po rozpoczęciu ogłaszania w tzw. prasie gadzinowej imiennych
wykazów ofiar, ekshumowanych w Lesie Katyńskim w kwietniu, maju i czerwcu 1943 roku. Po opublikowaniu we wrześniu tego roku
Amtliches Material zum Massenmord von Katyn16, gdzie zamieszczono w całości wcześniej drukowane w gazetach wykazy, baza
źródłowa do ustalenia nazwisk jeńców wymordowanych w Lesie Ka-
tyńskim znacznie się poszerzyła.
Następna publikacja na ten temat ogłoszona została jesienią 1945
roku przez Dowództwo Wojsk Polskich na Środkowym Wschodzie
14
Katyń dokumenty zbrodni, t. 1: Jeńcy nie wypowiedzianej wojny sierpień
1939–marzec 1940, Warszawa 1995.
15
A.L. Szcześniak, Katyń, lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk,
Ostaszków, Starobielsk, Warszawa 1989, s. 9.
16 Berlin 1943, s. 167.
LXV
pod tytułem Lista zaginionych jeńców… Stanowiła ona punkt wyjścia
do dalszych badań, które podjął mjr Adam Moszyński. Pierwsza jego
publikacja, Lista katyńska, ogłoszona została w 1948 roku w „Orle
Białym”, a w rok później ukazała się w wydaniu książkowym, wielo-
krotnie wznawianym i stale uzupełnianym. Czwarte wydanie dzieła,
opublikowane w roku 1982 w Londynie, zostało w 1989 roku powie-
lone w Polsce w nakładzie 150 tysięcy egzemplarzy17. W tym też roku ukazała się w kraju lista opracowana przez Andrzeja Leszka
Szcześniaka (patrz przypis 15). Ukoronowaniem prac nad zestawieniami imiennymi ofiar zbrodni katyńskiej było monumentalne dzieło
Jędrzeja Tucholskiego18.
Cały wieloletni dorobek w tej dziedzinie nie dawał jednak podstaw do możliwie precyzyjnego określenia liczby jeńców zamordowa-
nych w Lesie Katyńskim. Poszczególni autorzy podawali różne dane,
a ich podstawę stanowiły w dużej mierze relacje i domniemania.
Zestawienie niemieckie, oparte na obliczeniach poczynionych
podczas ekshumacji zwłok w 1943 roku, podaje liczbę 4241 wydobytych ofiar, w tym około 2800 zidentyfikowanych i około 200 zwłok
nie wydobytych, czyli łącznie około 4440 jeńców zamordowanych
w Katyniu. W sprawozdaniu poufnym PCK widnieje liczba 4243,
z tego 4233 z siedmiu dołów, a tylko 10 z dołu nr 8, odkrytego
2 czerwca 1943 roku. Adam Moszyński doliczył się około 5300 za-
mordowanych w Katyniu, Jędrzej Tucholski 5700.
Na listach wywózkowych z obozu w Kozielsku do UNKWD
w Smoleńsku, przekazanych Polsce w 1990 roku, znajdowało się
4419 nazwisk. Listy te zostały przetłumaczone na język polski, ułożone alfabetycznie oraz wstępnie zweryfikowane. W takiej postaci
opublikowano je w „Wojskowym Przeglądzie Historycznym”, a nas-
tępnie zebrano uwagi i uzupełnienia czytelników19.
W roku 1995, kiedy zespół autorski przystąpił do pracy nad księgą cmentarną, te właśnie listy stanowiły materiał wyjściowy, jako
dokument najbardziej wiarygodny. W niedługim czasie okazało się
jednak, że popełniono w nich poważne błędy, takie jak podwójne wpisanie tych samych nazwisk, umieszczenie jeńców, którzy nie zostali
zamordowani w Katyniu, lecz znaleźli się w obozie w Griazowcu,
przeinaczenie nazwisk itp. Trzeba było przewertować materiał
źródłowy dotyczący obozu w Kozielsku i poznać ogólne zasady stoA. Moszyński, Lista katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji Sowieckiej, Warszawa 1989.
18 J. Tucholski, Mord w Katyniu, Warszawa 1991.
17
19
Listy wywózkowe z obozu w Kozielsku, „Wojskowy Przegląd Historyczny”
1990, nr 3–4, s. 313–387.
LXVI
sowane przy wysyłce jeńców, aby skorygować błędy uwidocznione
w listach wywózkowych20.
Liczba jeńców polskich
zamordowanych w Katyniu
Jeńców polskich z obozu w Kozielsku mordowano nie tylko
w Lesie Katyńskim, ale również w siedzibie NKWD w Smoleńsku,
a zwłoki przewożono samochodami do Lasu Katyńskiego21. Zwrot
„zamordowani w Katyniu” ma więc znaczenie symboliczne.
Również niezupełnie ścisłe jest stwierdzenie, że w Katyniu wymordowano jeńców z obozu w Kozielsku. Na krótko przed rozpoczęciem akcji mordowania przewieziono tu bowiem wielu jeńców z innych obozów, na przykład z Równego. Obóz kozielski był dla nich
jedynie punktem etapowym na drodze do Lasu Kozielskiego. Wyobrażenie o wielkości przemieszczeń jeńców polskich do Kozielska
daje analiza stanu liczbowego obozu. Otóż 1 grudnia 1939 roku stan
osobowy obozu, według raportów sowieckich, wynosił 4727 jeńców,
a po miesiącu, 29 grudnia, był mniejszy o 184 osoby i wynosił
4543 jeńców22.
Spośród ubyłych najliczniejszą grupę — 41 osób — stanowili
wywiezieni 24 grudnia 1939 roku, wśród nich wszyscy księża kapelani, w tym Edward Paszko, Czesław Wojtyniak, Józef Skorella, Edmund Nowak, z wyjątkiem ks. Jana Ziółkowskiego, który przetrzymywany był w areszcie. Wcześniej, 15 grudnia, 37 jeńców odesłano
do obozu w Ostaszkowie. Do końca grudnia zmarło w obozie 3 jeńców, jeden, chor. Bazyli Zacharski, 2 grudnia popełnił samobójstwo
i jeden — Henryk Makowski — 19 grudnia zmarł w szpitalu w Smo-
leńsku. 7 stycznia 1940 roku zmarł w obozie jeniec Czesław Hauza.
28 lutego 1940 roku liczba jeńców w obozie kozielskim wynosiła
4486 i od 29 grudnia ubiegłego roku zmniejszyła się o 57 osób23.
W liczbie ubyłych znajdowała się grupa pracowników sądownictwa.
27 stycznia 84 szeregowców zdecydowano wysłać do obozu w Równem. 22 lutego grupę cywilów, „agentów i agitatorów”, polecono
skierować do obwodowego zarządu NKWD w Smoleńsku, co prak20
Katyń dokumenty zbrodni, t. 2: Zagłada, Warszawa 1998, s. 330, 344, 354.
21
N. Lebiediewa, Katyń zbrodnia przeciwko ludzkości, Warszawa 1997,
s. 210.
22
23
Katyń dokumenty zbrodni, t. 1, s. 291 i 334.
Ibidem, s. 423.
LXVII
tycznie oznaczało wysłanie na śmierć; prawdopodobnie ich prochy
znajdują się w Lesie Katyńskim.
16 marca 1940 roku stan jeńców w obozie wynosił 4494, to znaczy, że przybyło o 8 osób więcej niż ubyło 24.
Wywózki objęły w tym czasie sporo powyżej 100 osób, między
innymi 3 marca 1940 roku do UNKWD w Smoleńsku wysłano 115
jeńców, w tym 60 oficerów i 55 osób cywilnych. Wszyscy oni prawdopodobnie zostali zamordowani i spoczywają w Katyniu. Natalia Lebiediewa pisze o transporcie 3 marca z Kozielska do Smoleńska liczącym
201 osób. Zdaje się jednak, że to dotyczy tej samej grupy. 7 marca do
Moskwy skierowano 12 jeńców, z których 3 znalazło się następnie na
listach wywózkowych do Katynia. Jeśli zatem, według dostępnych
danych, w okresie od 28 lutego do 16 marca wysłano z obozu 127
osób, a ogólny stan jeńców w obozie wzrósł o 8 osób, to znaczy, że
w tym samym okresie przywieziono do Kozielska 135 jeńców25.
1 kwietnia 1940 roku, według raportu, stan jeńców w obozie wynosił 4594, to znaczy, że w okresie od 16 marca wzrósł równo o 100
osób26. Z dokumentów wiadomo, że w tym czasie do Kozielska przybyli między innymi: Józef Limanowski, Aleksander Czerniewski, Jan
Kolago, Dawid Jarkowicz, wcześniej zesłani do Równego. Przybyło
także 2 księży z moskiewskiego więzienia Butyrki. W tym czasie
z obozu wysłano do Moskwy Pawła Charczuka, Adama Koźmica,
o których słuch zaginął, i Janusza Makarczyńskiego, którego długo
przetrzymywano w więzieniach moskiewskich.
W raporcie z 8 kwietnia podano, że liczba jeńców w obozie kozielskim wynosi 4599 osób. Wynika z tego, że między 1 a 8 kwietnia
wzrosła ona o 5. Tymczasem w zestawieniu operacyjnym stwierdzono,
że w dniach od 3 do 7 kwietnia wysłano do UNKWD w Smoleńsku
770 jeńców. Nie wydaje się prawdopodobne, aby w tym samym czasie
dostarczono do obozu przeszło 770 jeńców i nie znalazło to żadnego
odzwierciedlenia w materiałach źródłowych27. Dlatego też wszelkie
rozliczenia trzeba prowadzić na podstawie raportu z 1 kwietnia.
11 kwietnia przybyli do obozu z więzień w Moskwie ppłk Szymon Fedorońko — naczelny kapelan prawosławny WP, oraz mjr Mikołaj Ilków — naczelny kapelan greckokatolicki. 14 kwietnia powróciło do obozu 3 jeńców ze szpitala w Smoleńsku, 26 kwietnia zmarł
w Kozielsku (po operacji) Artur Munk, a Wincenty Kostkiewicz i Antoni Abramowicz przebywali w szpitalu w Smoleńsku. Po doliczeniu
24
25
26
27
Ibidem, t. 2, s. 69.
N. Lebiediewa, op. cit., s. 155–156.
Ibidem, s. 165.
Katyń dokumenty zbrodni, t. 2, s. 293.
LXVIII
5 przybyłych do obozu i dodaniu 2 znajdujących się w szpitalu
w Smoleńsku stan wyjściowy do „akcji rozładowania” wynosił przypuszczalnie 4601 jeńców. Jeśli przyjąć rozliczenie komendanta obozu
w Kozielsku Korolowa, że do Smoleńska w całej akcji wysłano 4404
jeńców, a do Juchnowa i Moskwy 205 (co razem daje 4609), to okaże
się, że wysłano o 8 osób więcej niż było w obozie. Wiemy natomiast,
że jeszcze 27 maja byli w Kozielsku jacyś jeńcy, prawdopodobnie
między innymi Janusz Makarczyński. Czy wysłano ich do UNKWD
w Smoleńsku?28
W księdze cmentarnej znalazło się 4406 nazwisk, w tym 2437 ze
zdjęciami. Nazwiska te pochodzą z list wywózkowych, po usunięciu
z nich powtórzeń oraz nazwisk tych, którzy ocaleli. Do ostatniej chwili przed oddaniem księgi do druku wprowadzaliśmy korekty, stąd na
stronach 373, 417, 484, 561, 624, 674 pojawiły się puste miejsca, gdyż
usunięto z nich nazwiska jeńców, którzy uniknęli śmierci w Katyniu.
Z całą pewnością wiemy, że nie są to wszyscy, których zamordowano
w Smoleńsku i w Lesie Katyńskim i których prochy tam spoczywają.
Tylko o losie nielicznych spośród 41 jeńców zabranych z obozu
w grudniu 1939 roku możemy powiedzieć kilka słów. W ogóle nie
wiemy, co stało się z osobami wywiezionymi z Kozielska w styczniu
1940 roku. Ze 115 wysłanych do UNKWD w Smoleńsku na początku marca 1940 roku nie znamy żadnego nazwiska, możemy tylko dedukować w konfrontacji z ustaleniami komisji ekshumacyjnej z 1943
roku. Nie mając danych co do miejsca ich stracenia, nie możemy
przyjąć za miarodajne oświadczeń rodzin, że zginęli w Katyniu, bo
byli jeńcami obozu w Kozielsku. Przykre jest, że bliskich wielu rodzin nie możemy zamieścić w księdze, bo brakuje dokumentów potwierdzających ich śmierć w Katyniu, choć wszyscy dobrze wiemy, że
zginęli oni z rąk funkcjonariuszy UNKWD. Jednakże reguła opracowania księgi stanowi, że podstawą wpisu do niej może być wyłącznie
dokument urzędowy.
W miarę ujawniania nowych materiałów, a być może odszukania
teczek osobowych jeńców i list, na których obwodowe zarządy
NKWD potwierdzały wymordowanie całych grup — uda się wypełnić
pozostawione białe rubryki księgi cmentarnej. Zostały one dołączone
do ostatniego jej działu i zatytułowane Glossarium.
Dr Marek Tarczyński
28
Ibidem, t. 2, s. 354.
.
Wykaz skrótów
A
AM — Amtliches Material zum
Massenmord von Katyn
AP — akta personalne
Arch. — archiwum
art. — artyleria, artyleryjski
art. plot. — artyleria
przeciwlotnicza
atam. — ataman
austr. — austriacki
austr.-węg. — austriacko-węgierski
AWF — Akademia Wychowania
Fizycznego
B
BA — brygada artylerii
baon — batalion
baon bal. — batalion balonowy
baon most. — batalion mostowy
baon most. kolej. — batalion
mostów kolejowych
baon ON — batalion Obrony
Narodowej
baon panc. — batalion pancerny
baon ppanc. — batalion
przeciwpancerny
baon san. — batalion sanitarny
baon telegraf. — batalion
telegraficzny
Baza Lot. — Baza Lotnicza
BBWR — Bezpartyjny Blok
Współpracy z Rządem
bdd — brak dalszych danych
BK — brygada kawalerii
BkRK — Białostocka Rodzina
Katyńska
BKZ — Brązowy Krzyż Zasługi
bomb. — bombowa, bombowy
BP — brygada piechoty
BPRŁącz. — batalion
podchorążych rezerwy
łączności
BPRPiech. — batalion
piechoty
BPRSap. — batalion podchorążych
rezerwy saperów
BRK — Bydgoska Rodzina
Katyńska
bryg. — brygada
C
CAW — Centralne Archiwum
Wojskowe
chem. — chemiczny
chir. — chirurgia, chirurgiczny
chor. — chorąży
CIWF — Centralny Instytut
Wychowania Fizycznego
ckm — ciężki karabin maszynowy
CSBr.Chem. — Centrum Szkolenia
Broni Chemicznej
CSJazdy — Centrum Szkolenia
Jazdy
CSKaw. — Centrum Szkolenia
Kawalerii
LXXI
CSkł.Amun. — Centralna
Składnica Amunicji
CSPiech. — Centrum Szkolenia
Piechoty
CSPodof. KOP — Centrum
Szkolenia Podoficerów
Korpusu Ochrony Pogranicza
CSSan. — Centrum Szkolenia
Sanitarnego
CSS — Centralna Szkoła Strzelań
(Strzelania)
CSŻand.Wojsk. — Centrum
Szkolenia Żandarmerii
Wojskowej
CWArt. — Centrum Wyszkolenia
Artylerii
CWArt.Plot. — Centrum
Wyszkolenia Artylerii
Przeciwlotniczej
CWBPanc. — Centrum
Wyszkolenia Broni Pancernej
CWCzołg. i Br. Panc. — Centrum
Wyszkolenia Czołgów i Broni
Pancernej
CWCzołg. i Samoch. Panc. —
Centrum Wyszkolenia
Czołgów i Samochodów
Pancernych
CWKaw. — Centrum Wyszkolenia
Kawalerii
CWŁącz. — Centrum Wyszkolenia
Łączności
CWPodof. Lot. — Centrum
Wyszkolenia Podoficerów
Lotnictwa
CWSan. — Centrum Wyszkolenia
Sanitarnego
CWSap. — Centrum Wyszkolenia
Saperów
CWŻand. — Centrum
Wyszkolenia Żandarmerii
D
dak — dywizjon artylerii konnej
dal — dywizjon artylerii lekkiej
LXXII
dap — dywizjon artylerii polowej
daplot. — dywizjon artylerii
przeciwlotniczej
dca — dowódca
DCW — dywizyjne centrum
wyszkolenia
dep. — departament
DK — dywizja kawalerii
doc. — docent
DOG, DOGen. — Dowództwo
Okręgu Generalnego
DOK — Dowództwo Okręgu
Korpusu
DOKP — Dyrekcja Okręgowa
Kolei Państwowych
DP — dywizja piechoty
DPGór. — dywizja piechoty
górskiej
dr — doktor
DRK — Dolnośląska Rodzina
Katyńska we Wrocławiu
ds. — do spraw
dtwo — dowództwo
duszp. — duszpasterstwo
dyon — dywizjon
dypl. — dyplomowany
Dz. Pers. — Dziennik Personalny
Dz. Pers. Rez. — Dziennik
Personalny Rezerwy
E
elektrotechn. — elektrotechniczny
epidem. — epidemiologiczny
esk. — eskadra
etap. — etapowy
F
folw. — folwark
franc. — francuski
fr. lit.-biał. — front
litewsko-białoruski
G
garniz. — garnizon, garnizonowy
GdRK — Gdańska Rodzina
Katyńska
gen. — generał
gen. bryg. — generał brygady
gen. dyw. — generał dywizji
geogr. — geograficzny
Gł. Skł. Uzbr. — Główna
Składnica Uzbrojenia
gm. — gmina
GO — grupa operacyjna
gosp. — gospodarczy
GRK — Gdyńska Rodzina Katyńska
gub. — gubernia
GUS — Główny Urząd
Statystyczny
I
im. — imienia
in. — inny
insp. — inspektor
inst. — instytut
int. — intendentura, intendencki
J
JHP — Junackie Hufce Pracy
K
k. — koło
kaem, km — karabin maszynowy
kaw. — kawaleria
KG — Komenda Główna
KK i MN — Komitet Krzyża
i Medalu Niepodległości
KKOOP — Krzyż Kawalerski
Orderu Odrodzenia Polski
kl. — klasa
kmda — komenda
kmdr — komandor
kmdt — komendant
KMW, Kier. Mar. Woj. —
Kierownictwo Marynarki
Wojennej
KN — Krzyż Niepodległości
KnRK — Konińska Rodzina
Katyńska
KN z M — Krzyż Niepodległości
z Mieczami
kol., kolej. — kolejowy
komp. — kompania
kontradm. — kontradmirał
KOOOP — Krzyż Oficerski
Orderu Odrodzenia Polski
KOP — Korpus Ochrony
Pogranicza
kpr. — kapral
kpt. — kapitan
KRK — Katowicka Rodzina
Katyńska
KrRK — Krakowska Rodzina
Katyńska
KRU — Komenda Rejonu
Uzupełnień
Krzyż Leg. — Krzyż Legionów
Krzyż POW — Krzyż Polskiej
Organizacji Wojskowej
KS — klub sportowy
ks. — ksiądz
KUL — Katolicki Uniwersytet
Lubelski
kurs podchor. rez. — kurs
KW — Krzyż Walecznych
KZ — Krzyż Zasługi
L
l. — lata
LA — Legia Akademicka
LbRK — Lubuska Rodzina
Katyńska
Leg. Pol. — Legiony Polskie
lek. — lekarz, lekarski
LXXIII
lit. — litewski
lit.-biał. — litewsko-białoruski
LOPP — Liga Obrony Powietrznej
i Przeciwgazowej
lot. — lotnictwo, lotniczy
LRK — Lubelska Rodzina Katyńska
L.W. — lista wywózkowa NKWD
Ł
Najw. Sąd Wojsk., NSW —
Najwyższy Sąd Wojskowy
naucz. — nauczyciel, nauczycielski
ND WP — Naczelne Dowództwo
Wojska Polskiego
niem. — niemiecki
NKWD — Naczelnyj Komitiet
Wnutriennych Dieł (Główny
Komitet Spraw Wewnętrznych)
łącz. — łączność, łącznościowy
M
m. — miejscowość
mar. — marynarz
mar. woj. — marynarka wojenna
mech. — mechanik, mechaniczny
med. — medyczny
Medal 10-lecia — Medal
Dziesięciolecia Odzyskanej
Niepodległości
Medal 1918–1921 — Medal
Pamiątkowy za Wojnę
1918–1921
mgr — magister
MiD WIH — Materiały
i Dokumenty Wojskowego
Instytutu Historycznego
m.in. — między innymi
mjr — major
mł. — młodszy
MN — Medal Niepodległości
mob. — mobilizacyjny
MSWojsk. — Ministerstwo Spraw
Wojskowych
Muz. Kat. — Muzeum Katyńskie
MWRiOP — Ministerstwo
Wyznań Religijnych
i Oświecenia Publicznego
N
O
obs. — obserwator
oddz. — oddział
oddz. sł. uzbr. — oddział służby
uzbrojenia
odrz. — odrzucony (wniosek
o odznaczenie)
ofic. — oficer, oficerski
OG, OGen. — Okręg Generalny
OH — odznaka honorowa
OK — Okręg Korpusu
ok. — około
okr. — okręgowy
ON — Obrona Narodowa
OOP — Order Odrodzenia Polski
OPL — obrona przeciwlotnicza
OPLG — obrona przeciwlotnicza
i przeciwgazowa
OPWI — Order Pamięci Więźniów
Ideowych
ORK — Olsztyńska Rodzina
Katyńska
ORP — okręt Rzeczypospolitej
Polskiej
OSArt. — Oficerska Szkoła
Artylerii
OSLot. — Oficerska Szkoła
Lotnicza
OSŁącz. — Oficerska Szkoła
Łączności
n. — nad
nacz. — naczelny
LXXIV
OSPiech. — Oficerska Szkoła
Piechoty
OSSan. — Oficerska Szkoła
Sanitarna
OSTopograf. — Oficerska Szkoła
Topografów
OSWŁącz. — Oficerska Szkoła
Wojsk Łączności
OW — obszar warowny
OZ — ośrodek zapasowy
OZG — okręgowy zakład
gospodarczy
P
pac — pułk artylerii ciężkiej
pag — pułk artylerii górskiej
pal — pułk artylerii lekkiej
pamot. — pułk artylerii motorowej
pan — pułk artylerii najcięższej
panc. — pancerny
pap — pułk artylerii polowej
paplot. — pułk artylerii
przeciwlotniczej
pchor. — podchorąży
PCK — Polski Czerwony Krzyż
p.cz. — pułk czołgów
pgaz. — przeciwgazowy
piech. — piechota
PKL — Polska Komisja
Likwidacyjna
PKO — Bank Polska Kasa Opieki
S.A.
PKOl — Polski Komitet Olimpijski
PKP — Polskie Koleje Państwowe
PKU — Powiatowa Komenda
Uzupełnień
pl. — pluton
plot. — przeciwlotniczy
p. lot. — pułk lotniczy
p. łącz. — pułk łączności
płk — pułkownik
podof. — podoficer
por. — porucznik
posp. rusz. — pospolite ruszenie
POW — Polska Organizacja
Wojskowa
pow. — powiat
pozn. — poznański
PP — Policja Państwowa
pp — pułk piechoty
ppanc. — przeciwpancerny
ppłk — podpułkownik
ppor. — podporucznik
p. rez. — pułk rezerwowy
PRK — Poznańska Rodzina
Katyńska
prof. — profesor
p. sap. — pułk saperów
psk — pułk strzelców konnych
psp — pułk strzelców
podhalańskich
p. strz. wlkp. — pułk strzelców
wielkopolskich
pseud. — pseudonim
PtRK — Piotrkowska Rodzina
Katyńska
publ. — publiczny
p. uł. — pułk ułanów
PW — Politechnika Warszawska
pw — przysposobienie wojskowe
PZLA — Polski Związek Lekkiej
Atletyki
PZO — Państwowe Zakłady
Optyczne
PZUW — Państwowy Zakład
Ubezpieczeń Wzajemnych
R
radiotelegraf. — radiotelegraficzny
rej. — rejonowy
rez. — rezerwa
RKU — Rejonowa Komenda
Uzupełnień
RO — Rocznik Oficerski
ROR — Rocznik Oficerów
Rezerwy
LXXV
RRK — Radomska Rodzina
Katyńska
rtm. — rotmistrz
RTS — Robotnicze Towarzystwo
Sportowe
S
s. — syn
samoch. — samochodowy
san. — sanitarny
sap. — saperski
SG, Str. Gr. — Straż Graniczna
SGGW — Szkoła Główna
Gospodarstwa Wiejskiego
SGH — Szkoła Główna Handlowa
SGO — samodzielna grupa
operacyjna
sierż. — sierżant
Skł. Mat. Int. — Składnica
Materiału Intendenckiego
SKZ — Srebrny Krzyż Zasługi
sł. st. — służba stała
SN — Stronnictwo Narodowe
sow. — sowiecki
SP, SPchor. — Szkoła
Podchorążych
SPInż. — Szkoła Podchorążych
Inżynierii
SPKaw. — Szkoła Podchorążych
Kawalerii
SPLot. — Szkoła Podchorążych
Lotnictwa
SPPiech. — Szkoła Podchorążych
Piechoty
SPR — Szkoła Podchorążych
Rezerwy
SPRArt. — Szkoła Podchorążych
Rezerwy Artylerii
SPRKaw. — Szkoła Podchorążych
Rezerwy Kawalerii
SPRLot. — Szkoła Podchorążych
Rezerwy Lotnictwa
LXXVI
SPRŁącz. — Szkoła Podchorążych
Rezerwy Łączności
SPRPiech. — Szkoła
Podchorążych Rezerwy
Piechoty
SPRSan. — Szkoła Podchorążych
Rezerwy Sanitarnej
SRK — Sieradzka Rodzina Katyńska
st. — starszy
starsz. — starszeństwo
st. sp. — stan spoczynku
strz. — strzelec
syber. — syberyjski
szp. okr. — szpital okręgowy
szp. pol. — szpital polowy
szp. rej. — szpital rejonowy
szp. wojsk. — szpital wojskowy
SzRK — Szczecińska Rodzina
Katyńska
Szt. Gen. — Sztab Generalny
Szt. Gł. — Sztab Główny
szw. — szwadron
szwol. — szwoleżer
T
tab. — tabory, taborowy
tech. — techniczny
telegraf. — telegraficzny
telegraf.-kabl. —
telegraficzno-kablowy
TGRK — Tarnogórska Rodzina
Katyńska
topograf. — topograficzny
TOW — Terenowa Organizacja
Wojskowa
tow. — towarzystwo
TRK — Toruńska Rodzina
Katyńska
U
ubezp. — ubezpieczalnia
UJ — Uniwersytet Jagielloński
UJK — Uniwersytet Jana
Kazimierza (Lwów)
ur. — urodzony
UNKWD — obwodowy zarząd
NKWD
USB — Uniwersytet Stefana
Batorego (Wilno)
UW — Uniwersytet Warszawski
uzbr. — uzbrojenie
V
VM — Order Virtuti Militari
W
wachm. — wachmistrz
wet. — weterynarz, weterynaryjny
wew. — wewnętrzny
wf — wychowanie fizyczne
WIG — Wojskowy Instytut
Geograficzny
WIPgaz. — Wojskowy Instytut
Przeciwgazowy
WKKW — Wszechstronny
Konkurs Konia Wierzchowego
Wlkp. — Wielkopolska,
wielkopolski
woj. — w zależności od kontekstu:
województwo lub wojenny
wojsk. — wojskowy
woł. — wołyński
WP — Wojsko Polskie
WRK — Warszawska Rodzina
Katyńska
WSGW — Wyższa Szkoła
Gospodarstwa Wiejskiego
WSInż. — Wyższa Szkoła Inżynierii
WSH — Wyższa Szkoła
Handlowa
WSO, Wojsk. Sąd Okr. —
Wojskowy Sąd Okręgowy
WSWoj. — Wyższa Szkoła
Wojenna
wydz. — wydział
WZG — Wojskowy Zakład
Gospodarczy
Z
zapas. — zapasowy
zaw. — zawodowy
z d. — z domu
ZG — Zarząd Główny
ZHP — Związek Harcerstwa
Polskiego
ZKZ — Złoty Krzyż Zasługi
zmob. — zmobilizowany
zmot. — zmotoryzowany
ZNP — Związek Nauczycielstwa
Polskiego
zob. — zobacz
ZUS — Zakład Ubezpieczeń
Społecznych
ZWC — Związek Walki Czynnej
zwiad. — zwiadowczy
Ż
żand. — żandarmeria
żywn. — żywnościowy
.
Lista jeńców obozu w Kozielsku
zamordowanych w Lesie Katyńskim
w kwietniu i maju 1940 roku,
spoczywających
na Polskim Cmentarzu Wojennym
w Katyniu
LXXIX
.
*
A
Ppor. rez. Antoni ABRAMOWICZ s. Antoniego i Rozalii z Połoniewiczów, ur. 26 VIII 1897 w Iwieńcu-Pokuciu, woj. nowogródzkie. Absolwent
filologii polskiej na USB, mgr. W l. 1916–1918 w armii ros. Od 1920 w WP.
Ppor. ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do Skł. Mat. Int. nr 9. Wicedyrektor
Banku Ziemskiego w Wilnie. Żonaty z Katarzyną z Piotrowskich, miał syna
Czesława.
CAW, AP 6; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Kpt. Józef Władysław ABRATOWSKI s. Jana i Bronisławy z Gonetów,
ur. 11 I 1891 w Korczynie, pow. krośnieński. Absolwent Wydziału Prawa
UJK, mgr. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 17 pp.
W 1939 kierownik referatu I PKU Rzeszów. Odznaczony medalami 1918–
1921 i 10-lecia. Żonaty z Heleną z Patków, miał córki Lidię i Teresę.
CAW, AP 82; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940.
Por. rez. Paweł ACHTELIK s. Józefa i Marii z Nawrotów, ur. 15 VI 1912
w Rachowicach k. Gliwic. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowskich Górach, SPRPiech. w Zambrowie (1934) i dywizyjnego kursu
w 44 pp. Uczył w szkole powszechnej w Ruptawie, pow. rybnicki, i tam
mieszkał. Por. mianowany w 1937, przydzielony do 4 psp. Żonaty z Jadwigą
z Wesenfeldów.
CAW, AP 107; MiD WIH, L.W. 036/1 z 17 IV 1940; AM 3752.
Por. rez. Władysław ADAM s. Józefa i Antoniny z Pleśniaków, ur. 2 IX 1897
w Błażowej, woj. lwowskie. Żołnierz I Brygady Leg., działacz niepodległościowy, uczestnik wojny 1918–1921 w 17 pp. Absolwent Wydziału Prawa
UJ, dr. Sędzia, adwokat i notariusz. Odznaczony KN, Krzyżem I Bryg. Leg.
i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Germaną z Waniów. Mieszkał w Rybniku.
Przydział: 75 pp.
CAW, AP 116, 2004; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 2750.
Ppor. rez. Justyn Michał ADAMALA s. Michała i Marii z Sobczaków,
ur. 18 II 1913 w Łodzi. Absolwent Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego
w Łodzi i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 18 pp w Skierniewicach, przydzielony do 37 pp. Pracował w Urzędzie Skarbowym w Łodzi i tam mieszkał, bdd.
Por. rez. Stanisław ADAMCZYK s. Jana i Karoliny, ur. 11 II 1899 w Iwoniczu. Mgr, absolwent Wydziału Filozofii UJ w zakresie fizyki i chemii.
Nauczyciel gimnazjalny w Lublińcu i w Gostyniu, woj. poznańskie. Uczestnik I wojny światowej, walczył m.in. pod Verdun. Od lutego 1918 w WP.
W 1920 na froncie litewsko-białoruskim. Przydział: 55 pp, bdd.
1
A
Por. rez. Stefan Inocenty ADAMCZYK s. Józefa i Genowefy z Trylewskich, ur. 28 VII 1897 w Warszawie. Legionista, walczył nad Styrem i Sto-
chodem w 5 p. uł., podczas wojny 1920 w 4 dak. W 1934 przeniesiony
z artylerii do 3 baonu czołgów i samochodów pancernych, jednocześnie do
rezerwy. Absolwent WSH im. Zielińskiego w Warszawie, tu zamieszkały,
bdd.
CAW, AP 198; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2202.
Ppor. rez. Józef ADAMEK s. Antoniego i Franciszki z Nadolskich,
ur. 24 III 1905 w Biskupicach, pow. miechowski. Absolwent gimnazjum
w Miechowie, kursów nauczycielskich w Krakowie (1927) i SPRPiech. nr 5
(1928). Ppor. ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 4 pp Leg., następnie do
78 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Miechowie i Nowej Wsi, pow.
katowicki. Od 1939 oficer kontraktowy w 74 pp, bdd.
CAW, AP 224; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; PCK 53.
Chor. Feliks ADAMSKI s. Jana i Zofii ze Stasiaków, ur. 20 V 1897 w Olszowej, pow. kępiński. Żołnierz Leg. Pol., uczestnik powstania wielkopolskiego
i wojny 1920. Ukończył wojenny kurs dla oddziałów szturmowych w Belgii
(1919) oraz kursy kreślarsko-budowlane. Chorąży zawodowy w baonie KOP
„Krasne”. Odznaczony VM 5 kl., KW i MN. Żonaty z Jadwigą z Wiśniewskich,
miał dzieci: Alfredę, Aleksandrę, Halinę,Tadeusza i Edwarda.
CAW, AP 320; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940.
Por. Franciszek ADAMSKI s. Feliksa i Justyny z Wiśniewskich, ur. 2 IV 1901
w Konarach, pow. grójecki. Uczestnik wojny 1920 w 4 p. strz. pomorskich,
walczył m.in. pod Dubienką. Absolwent Centr. Szk. Wojsk. Gimnast. i Sportów
w Poznaniu (1923). Instruktor wf w SPRPiech. w Ostrowi Maz. W 1937 II adiutant pułku KOP „Wilno”. Odznaczony KW i SKZ, bdd.
CAW, AP 98, KZ 13–1291; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940.
Mjr w st. sp. Ignacy Antoni ADAMSKI s. Ignacego i Heleny z Olszewskich, ur. 1 II 1886 w Radomiu. Dr med., absolwent UJ (1912), od 1914
pracownik Uniwersytetu Moskiewskiego. Od 1919 w szpitalach wojskowych w Zamościu, Dęblinie, Grudziądzu, w Wojsk. Inst. San., w 1 szp. okr.
jako st. ordynator. Żonaty, bdd.
CAW, AP 1945, 326, 327; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; AM 3424.
Ppor. rez. Józef ADAMSKI s. Stanisława i Marianny z Kamińskich, ur.
1 IX 1897 w Nowosiółkach, woj. białostockie. Żołnierz 29 pp w wojnie
1920. Kierownik szkoły powszechnej w Michałowie-Niezabudce, prezes
i komendant miejscowego Związku Strzeleckiego, działacz młodzieżowy.
Ppor. ze starsz. 1 IX 1929, przydzielony do 42 pp. Miał żonę Leokadię, córki
Annę i Barbarę.
CAW, AP 335; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2255.Wg danych GdRK ur. w Choroszczy.
2
A
Mjr Stanisław ADAMSKI s. Antoniego i Barbary z Dylikowskich, ur.
2 V 1897 w Warszawie. Żołnierz I Brygady Leg., działacz POW, uczestnik
wojny 1918–1921 w 22 i 34 pp. Absolwent OS Topograficznej (1921),
kierownik grupy kreślarskiej w WIG (1921–1939). Odznaczony KN, KW,
KZ. Żonaty z Wandą Srzednicką, miał córki Halinę i Marię oraz syna
Andrzeja.
CAW, AP 3787, 1689, 1917; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Por. rez. Anicet Tadeusz AFELT s. Jana i Józefy z Kaczmarskich, ur.
19 V 1899 w Ciechocinku. Wychowanek SPchor. POW, uczestnik wojny
1918–1921 w 26 i 28 pp. Inżynier, absolwent Wydziału Dróg i Mostów PW
i SPRPiech. nr 7, przydzielony do 28 pp. Pracował w Wydziale Dróg i Mostów Zarządu m. Łodzi. Żonaty z Alicją Wajs, miał syna Witolda i córkę
Janinę.
CAW, AP 433; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; Muz. Kat.; AM 3398.
Ppor. rez. Stefan Szczęsny AKSAMITOWSKI s. Mieczysława i Zofii
z Czajkowskich, ur. 9 I 1912 w Warszawie. Absolwent II Gimnazjum im.
Tytusa Chałubińskiego w Radomiu (1932), Instytutu Handlowego w Antwerpii (1937) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Ppor. mianowany
w 1938, przydzielony do 28 pal. Mieszkał w Radomiu. Był rzeczoznawcą ds.
handlu międzynarodowego. Kawaler.
Ppor. rez. Mikołaj AKSAN s. Arnolda i Marii z Rychlińskich, ur. 3/16 IV 1893
w Żytomierzu. Absolwent szkoły wojskowej w Petersburgu (1914). W l.
1917–1919 w wojsku ros. i w armii atam. Petlury. Uczestnik wojny 1920.
Od 1922 do 1939 urzędnik. Przydział: 7 dyon samoch. Żonaty z Elżbietą z Frejgandów, miał córkę Reginę oraz synów Mikołaja i Włodzimierza.
CAW, AP 1684, 203; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; AM 1526.
Ppor. rez. Tadeusz Andrzej ALAMA s. Andrzeja i Franciszki z Przybyszewskich, ur. 11 IX 1911 w Ząbkowicach, woj. katowickie. Absolwent Liceum Handlowego w Będzinie (1932) i SPRPiech. w 27 pp. Służył w 25
i 74 pp. Przydział: 74 pp. Ppor. mianowany 1 I 1937. Urzędnik, bdd.
Ppor. rez. Leon Juliusz ALBRECHT s. Ludwika i Marty z Eisertów,
ur. 21 I 1901 w Łodzi. Mgr praw, dyrektor handlowy Fabryki Wyrobów
Bawełnianych w Łodzi. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika
w Warszawie, Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (1923)
i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kartuskiej (1928). Ppor. ze starsz. 1 I 1931,
przydzielony do 25 pp, bdd.
3
A
Stefan ALEKSANDRIN-HERZOG s. Franciszka, ur. 1891, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 254.
Mjr Antoni ALEKSANDROWICZ s. Leopolda i Antoniny z Terejkowiczów, ur. 11 VII 1893 w Marcinkowiczach k. Nowogródka. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1916 w Petersburgu. W 1919 był katechetą w Mińsku.
Do 1920 kapelan do zleceń przy Duszpasterstwie Rzymskokatolickim 4 armii. W 1928 proboszcz parafii wojskowej Słonim, następnie Baranowicze.
Odznaczony SKZ, bdd.
CAW, AP 578; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; Muz. Kat. Wg danych WRK rok ur. 1894.
Ppor. rez. Paweł ALEKSANDROWICZ s. Piotra i Marii z Płaszczyńskich, ur. 1/14 I 1901 w Dziorgajach k. Mińska Lit. Inżynier, absolwent
Wydziału Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego i SPRPiech. nr 7 (1928).
Nadleśniczy w Miorach, pow. brasławski, ostatnio w Hoży k. Grodna. Uczestnik wojny 1920–1921. Ppor. ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 5 pp Leg.
Miał żonę Teresę, córkę Mirosławę i syna Olgierda.
Ppor. rez. Wacław Samuel ALEKSANDROWICZ s. Bronisława i Marii
z Zajączkowskich, ur. 27 VII 1905 w Charsznicy na Kielecczyźnie. Absolwent Gimnazjum im. Jędrzeja Śniadeckiego w Kielcach (1927) i SPRPiech.
nr 10 w Gródku Jagiell. (1929). Pracownik Konsulatu RP w Tuluzie. Ppor.
mianowany 1 I 1938. Przydział: 4 pp Leg. Żonaty z Zofią Łuczakówną.
Ppor. Antoni Jan ALLERY s. Jana i Ludwiki z Biskupskich, ur. 16 I 1915
w Połajewie. Wychowanek Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie
k. Ostrowi Maz. Służył w 24 pp w Łucku. Ppor. mianowany ze starsz. 1 X 1937.
Kawaler.
MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; Dane DRK; Muz. Kat.; AM 3328.
Ppor. rez. Roman Józef ALPIŃSKI vel SOŁOWICKI s. Franciszka i Stanisławy z Gieguleraków, ur. 21 II 1909 w Sandomierzu. Absolwent Państwowej Szkoły Ogrodniczej w Poznaniu (1931) i dywizyjnego kursu pchor.
rez. w 27 DP (1933). Jednostka macierzysta: 50 pp, bdd.
4
A
Mjr w st. sp. Leon AŁASZEJEW s. Maksymiliana, ur. 15 IX 1889 w Zasławiu na Wołyniu. Dr med., absolwent WAM w Petersburgu (1913). Uczestnik I wojny światowej w armii ros. i wojny 1918–1921. Po wojnie w szpitalach wojskowych w Baranowiczach i Tarnopolu, w Szefostwie San. OK X,
w 6 . jako naczelny lekarz. Od 1930 w st. sp. Przydział: 4 szp. okr., bdd.
Por. rez. Włodzimierz AMBROŻEWICZ s. Piotra i Kapitoliny z d. Jagodzin, ur. 26 VI 1895 w Odessie. W l. 1920–1929 naczelny lekarz w 26 i 15 p.
uł., potem w rez. Organizator i wieloletni kierownik Zakładu Przyrodoleczniczego Ubezpieczalni Społecznej w Poznaniu, następnie inspektor med.
w centrali ZUS w Warszawie. W 1936 w 36 pp LA. Odznaczony SKZ. Żonaty z Ireną z Cybulskich, miał syna Pawła.
CAW, AP 810; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2433.
Ppor. rez. Jan AMEREK s. Jana i Marianny z Dzików, ur. 11 XI 1908
w Samwodzie, woj. kieleckie. Absolwent gimnazjum w Kozienicach, Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL (1936) i SPRPiech.
nr 7 w Śremie. Mgr praw, pracował w Tow. Ubezpieczeń w Lublinie, następnie w Sądzie Apelacyjnym. Ppor. od 1934, przydzielony do 15 pp. Miał żonę
Marię i córkę Annę Marię.
Kpt. Jan ANASIEWICZ s. Walentego i Klary z Kobylińskich, ur. 15 VII 1908
w Machowie na Mazowszu. Absolwent gimnazjum w Płocku (1927),
SPRPiech. w Komorowie (1928) i SPArt. w Toruniu (1930). Ppor. mianowany
15 VIII 1930. W 1939 instruktor w SPRArt. we Włodzimierzu Woł., bdd.
Ppor. rez. Roman ANDROLETTI s. Zdzisława i Matyldy z d. Sereniaj,
ur. 5 VI 1906 w Rzeszowie. Inżynier, absolwent Wydziału Mechanicznego
Politechniki Lwowskiej, SPRArt. we Włodzimierzu Woł. i kursu zwiadowczego. Ppor. mianowany w 1933, przydzielony do 22 pal. Pracował w kopalni „Emma”-Radlin I, pow. rybnicki. Do marca 1940 przebywał w obozie
w Starobielsku, bdd.
Ppor. rez. Edward ANDRYSIAK s. Klemensa i Anny z Trochimiaków,
ur. 1 XII 1911 w Warszawie. Absolwent Średniej Technicznej Szkoły Kolejowej i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 79 pp. W 1939 przeniesiony do
baonu KOP „Sejny”, bdd.
CAW, AP 912; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
5
A
Ppor. rez. Bogdan Leszek ANDRZEJEWSKI s. Czesława i Olgi z Kotlińskich, ur. 25 II 1907 w Czerniejewie, woj. poznańskie. Ukończył gimnazjum
w Poznaniu, filozofię na Uniwersytecie Poznańskim (w 1935 zdał egzamin
magisterski) i SPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach (1928). Służył w 58 pp. Ppor.
mianowany 1 I 1932. Uczył w gimnazjach poznańskich. Żonaty, miał jedno
dziecko. Zmob. do OZ 14 DP, bdd.
Por. Czesław ANDRZEJEWSKI s. Ignacego i Florentyny, ur. 1911. Przydział: 31 pp, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu, Warszawa 1991; AM 1286.
Ppor. rez. Henryk Antoni ANDRZEJEWSKI s. Seweryna i Kazimiery
z Zielińskich, ur. 14 VI 1913 w Poznaniu. Ukończył Gimnazjum im. Jana
Kantego w Poznaniu, chemię na Uniwersytecie Poznańskim (egzamin magisterski zdał w 1938) i SPRPiech. w 57 pp (1935). Ppor. mianowany 1 I 1938,
CAW, AP 962; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 4110. Wg danych WRK ur. 24 VI 1913.
Ppor. rez. Stanisław ANDRZEJEWSKI s. Nepomucena i Heleny z Kubackich, ur. 3 V 1909 w Krobi, woj. poznańskie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Lesznie (1929) i CWKaw. w Grudziądzu. Uczył w szkole powszechnej w Dubówce, pow. dzisneński. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933, przydzielony do 4 ., następnie przeniesiony do szwadronu KOP
„Podświle”, bdd.
Ppor. rez. Borys ANDRZEJKOWICZ s. Aleksandra i Anieli, ur. 28 IX 1898
w Dorpacie, w Estonii. W l. 1909–1917 w armii ros. W WP od 1924, wcielony
do 9 pp Leg. W 1930 mianowany ppor. ze starsz. 1 VI 1919, w 1938 przeniesio-
ny do 29 pp. Pracował jako księgowy w Wytwórni Kłódek nr 3 w Łodzi.
CAW, AP 934; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 1868. Na L.W. rok ur. 1893.
Ppor. rez. Henryk Leopold ANDRZEJOWSKI s. Henryka i Pauliny z Popeluków, ur. 17 X 1900 w Białogórze, pow. Gródek Jagiell. Uczestnik wojny
1918–1921 w 5 pap, ranny. Od 1921 w rez., przydzielony do 24 pal. Absolwent gimnazjum we Lwowie i SPArt. w Poznaniu. Kierownik szkoły powszechnej w Białogórze, działacz Związku Strzeleckiego. Odznaczony OH
„Orlęta”. Żonaty.
CAW, AP 929; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; Muz. Kat.
6
A
Ppor. rez. Marcin ANDZIAK s. Kazimierza i Marii z Szymczaków,
ur. 11 XI 1897 w Radomiu. Podkomisarz PP w Łodzi. W 1918 w Dtwie Gł.
Wojsk. Straży Kol. i w Sztabie Gen. WP. W 1920 w 5 pp Leg. na froncie,
następnie w ochronie wschodnich granic RP. Absolwent CWŻand. Przy-
dział: 28 pp. Odznaczony Medalem 1918–1921. Żonaty z Bronisławą
z d. Simon, miał córki Krystynę, Blandynę i Bronisławę.
CAW, AP 1734, 1017; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 87.
Kpt. Bolesław Stanisław ANTON s. Stanisława i Józefy, ur. 18 II 1898
w Nowym Sączu. Legionista, uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–
1921, ranny pod Magierowem. Służył w 1 psp, 20 pp, KOP, od 1925 w 28 pp,
ostatnio był kmdtem miejskim pw Łódź IV. Odznaczony SKZ, medalami
1918–1921 i 10-lecia oraz OH „Orlęta”, bdd.
Rtm. Konstanty ANTON s. Jana, ur. 17 XI 1900. W l. 1923–1925 wykładowca w Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy. Ostatnio dca szwadronu
KOP „Krasne”, bdd.
CAW, AP 1876; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 9.
Por. rez. Józef ANTONIAK s. Wojciecha i Anastazji z Mociaków, ur.
28 XI 1894 w m. Szczerzec, woj. lwowskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Samborze. Od 1913 w armii austr. Uczestnik wojny 1918–1921
w armii gen. Hallera. Ppor. mianowany 20 VI 1919, por. 1 VI 1920. Przydział: 54 pp. Urzędnik w Tarnopolu. Odznaczony VM 5 kl. Żonaty z Janiną
Kowernańkówną.
Ppor. rez. Stanisław ANTONIAK s. Jana i Anny ze Skowrońskich,
ur. 22 VII 1906 w Ciechocinku. Absolwent Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Kowlu (1929) i kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1930). Ppor.
ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 50 pp. Student, bdd.
Rtm. Wacław ANTONIEWICZ s. Pawła, ur. 1 VIII 1895 w Petersburgu.
W l. 1915–1917 por. Od 1918 w I Korpusie Pol. w Rosji. Walczył w Armii
Ochot. W WP od 1921. Dca szwadronu w 24 . do 1935, następnie płatnik
w SPRArt. we Włodzimierzu Woł., 1938–1939 w 13 szw. KOP w Czortkowie, bdd.
CAW, Odrz. 25 IV 1933; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4089.
7
A
Por. rez. Stefan ANTONOWICZ s. Aleksandra i Józefy z Pacewiczów,
ur. 16 XII 1895 w m. Kichule, pow. władysławowski. Studiował fizykę i chemię
oraz medycynę w Genewie i Warszawie, dr med. W 1920 był zastępcą ordynatora szpitala polowego. W 1931 uczył fizyki i chemii w Gimnazjum Żeńskim
Zgromadzenia Kupców w Będzinie, następnie w gimnazjum w Łowiczu. Odznaczony MN. Żonaty z Kazimierą z Grezejewskich, miał syna Włodzimierza.
CAW, AP 1171, 2008; MiD WIH, L.W. 0420/2 z IV 1940.
Kpt. rez. Zbigniew ANTONOWICZ s. Michała i Zofii z Kucharskich,
ur. 14 XI 1894 w Kaliszu. Żołnierz Legionu Puławskiego, ranny pod Pakosławiem, uczestnik wojny 1918–1921. Do 1935 w sł. st. W l. 1935–1939 wicedyrektor Państ. Zakł. Inż. w Modlinie. Przydział: OK I. Odznaczony VM 5 kl.,
SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Bronisławą ze Starzyńskich, miał
troje dzieci: Witolda, Annę i Zbigniewa. Mieszkał w Nowym Dworze Maz.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; AM 2284.
Ppor. rez. Józef ANTOSZEK s. Szczepana i Józefy z Wróblów, ur. 20 I 1906
w Czarnocinie, woj. kieleckie. Absolwent Gimnazjum im. Jędrzeja Śniadeckiego w Kielcach (1930) i SPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1931). Służył
w 4 pp Leg., 5 pp i Skł. Mat. Int. nr 10. Ppor. mianowany 1 I 1933, przydzielony
do 5 pp. Żonaty z Heleną z Leszczyńskich, miał syna Mariana.
Ppor. rez. Lech Józef ANTOSZEWSKI s. Feliksa i Franciszki z Wentlów,
ur. 23 III 1911 w Berlinie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (1934) i SPRPiech. w 69 pp (1935). Urzędnik Zarządu Miejskiego w Poznaniu. Ppor. mianowany 11 XI 1938, przydzielony do 56 pp. Żonaty
z Jadwigą z Augustyniaków.
Ppor. rez. Jerzy ANUFRIEW s. Sergiusza i Lidii, ur. 5 XII 1903 w Warszawie. Absolwent Państwowej Szkoły Drogowej (1930) i SPRArt. w 8 dyonie szk. w Grudziądzu (1926). Technik drogowy, urzędnik samorządowy
w Olkuszu. Pięciokrotnie powoływany na ćwiczenia rez. w 8, 10 i 7 pal oraz
w Skł. Mat. Int. nr 2. Ppor. mianowany 1 I 1931, przydzielony do 7 pal, bdd.
Ppor. rez. Jan ARCICHOWSKI s. Tomasza i Franciszki z Zielińskich,
ur. 12 VI 1910 w Wólce Zamkowej k. Drohiczyna. Absolwent Seminarium
Nauczycielskiego im. Zygmunta Augusta w Białymstoku (1930)
i SPRPiech. nr 5 w Krakowie. Ppor. ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do
42 pp. Nauczyciel, mieszkał w Dąbrowie Wielkiej, pow. wysokomazowiecki, bdd.
CAW, AP 1296; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Wg danych WRK ur. 1 VI 1911.
8
A
Ppor. rez. Mieczysław ARCICHOWSKI s. Leopolda i Zofii z d. Załszapini,
ur. 20 IV 1896 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 jako lekarz baonu
w 13 pp. W 1921 przeniesiony do rezerwy. Prowadził prywatną praktykę.
Doktoryzował się na UW. Przydział: 8 szp. okr., bdd.
CAW, AP 1295; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.Wg danych WRK ur. 11 III 1905.
Ppor. rez. Zenon ARCIMOWICZ s. Michała i Salomei, ur. 7 XI 1913
w Wilnie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Tomasza Zana
w Wilnie (1933) i SPRPiech. w 76 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Zapolu. Ppor. mianowany 1 I 1938, przydzielony do 78 pp, bdd.
Ppor. rez. Antoni Jan ARENDARSKI s. Józefa i Elżbiety ze Święcickich,
ur. 13 VI 1901 w Kielcach. Uczestnik wojny 1920 w 26 i 2 pp. Absolwent
gimnazjum filologicznego w Radomsku (1922) i SPRPiech. w Grudziądzu
(1929). Powoływany na ćwiczenia rez. w 83, 77 i 85 pp. Ppor. mianowany
1 IX 1939, przydzielony do 77 pp, bdd.
Ppor. rez. Władysław ARMATA s. Józefa i Wiktorii z Bulszów, ur. 7 XII 1899
w Stobiernej, pow. rzeszowski. Dr praw, absolwent Wydziału Prawa UJ. Od
1936 prezes Sądu Grodzkiego w Nowym Sączu. Uczestnik I wojny światowej
na froncie włoskim, następnie w armii gen. Hallera we Francji. Żonaty z Cecylią
z Flondrów, miał córkę Lidię i syna Wojciecha.
MiD WIH, L.W. 1940; J. Giza, Nowosądecka lista katyńska, Kraków 1991; AM 2055.
Ppor. rez. Adolf ASTAPCZYK s. Józefa i Malwiny z Łojów, ur. 20 XII 1908
w Zapaliczach, pow. wołkowyski. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Świsłoczy (1931) i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1932). Służył w 77 i 86 pp.
Ppor. mianowany 1 I 1934, przydzielony do baonu KOP „Łużki”, bdd.
CAW, AP 1511; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3665. Na L.W. rok ur. 1909.
Ppor. Antoni AUC s. Aleksandra, ur. 8 III 1907. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, mgr, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 2711.
9
A
Ppor. rez. Karol AUGUSTOWSKI s. Józefa i Katarzyny, ur. 9 XI 1903
w Wolicy w Kieleckiem. Inżynier, absolwent Wydziału Mechanicznego Poli-
techniki Warszawskiej i SPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1931). Ćwiczenia odbywał w 5 i 6 baonie panc. Ppor. mianowany 1 I 1933, przydzielony do
31 dyonu panc. Suwalskiej BK. Żonaty z Haliną Dąbrowską, miał córkę
Halinę.
Ppor. rez. Tadeusz AUGUSTYNIAK s. Jana i Albiny, ur. 5 III 1915 w Radoszycach, woj. kieleckie. Absolwent Wydziału Drogowego Państwowej
Średniej Szkoły Techniczno-Kolejowej w Radomiu (1934) i SPRSap.
w Modlinie (1936). Ppor. mianowany w 1938, przydzielony do 2 baonu sap.,
bdd.
CAW, AP 1590; MiD WIH, L.W. 1940.
Ppor. rez. Kazimierz AUGUSTYNOWICZ s. Tomasza i Walentyny z Rutkowskich, ur. 30 XI 1908 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie (1929) i SPRPiech. nr 2 w Biedrusku
(1931). Ćwiczenia odbywał w 72 i 50 pp. Ppor. mianowany 1 I 1933, bdd.
CAW, AP 1602; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; Muz. Kat.
Mieczysław AUGUSTYNOWICZ s. Józefa, ur. 1888, bdd.
MiD WIH, L.W. 1940; AM 1905.
* W czasie „rozładowywania” obozu ppor. rez. Antoni Abramowicz przebywał w Szpitalu Psychiatrycznym
w Smoleńsku. Zob. Katyń. Dokumenty zbrodni, t. 2: Zagłada, marzec–czerwiec 1940, Warszawa 1998, s. 354.
10
B
Por. rez. Władysław Stanisław BABCZUK s. Piotra i Zuzanny, ur. 17 V 1909
w Tusłanowicach k. Drohobycza. Absolwent gimnazjum humanistycznego
w Borysławiu (1931) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1935, w 1939 przeniesiony z 6 psp do 6 baonu ppanc. Pracował
w państwowym gimnazjum w Drohobyczu jako sekretarz. Żonaty.
CAW, AP 2383; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.
Ppor. rez.
Rudolf BABICZ s. Bronisława i Józefy z Magiereckich,
ur. 23 V 1915 w Żurawnie, woj. stanisławowskie. Absolwent Gimnazjum
im. Ignacego Mościckiego w Stryju (1934) i SPRArt. w Toruniu. Po ukończeniu służby zasadniczej w SPRArt. we Włodzimierzu Woł. zwolniony do
rez. i przydzielony do 12 pal. Pracował w ekspedycji książek szkolnych
w Ossolineum we Lwowie, bdd.
Ppor. rez. Jan BABILEC s. Zygmunta i Marceli[ny] z Kondratów,
ur. 15 VIII 1897 w Lingeniszkach na Wileńszczyźnie. Lekarz, absolwent
Szkoły Felczerskiej im. św. Jakuba w Wilnie (1914) i Centrum Wyszkolenia
dla oficerów i lekarzy przy DOGen. Grodno (1920). Działacz POW w Wilnie; od 1919 w WP. Na froncie naczelny lekarz oddziału sztabu 1 DP Leg.
Przydział: 3 baon san. Żonaty z Genowefą z Mickiewiczów, bdd.
CAW, AP 2337; MiD WIH, L.W. 059/1 z IV 1940.
Kpt. Zbigniew Juliusz BABIŃSKI s. Stanisława i Heleny z Borkowskich,
ur. 13 V 1896 w Sosnowcu. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–
1921. W 1920 pilot 1 eskadry. Od 1921 w 1 p. lot., następnie w CWPodof.
Lot. Ostatnio oficer nadzoru tech. bazy lot. na Okęciu. W 1939 wykonywał
loty zwiadowcze na RWD-14 „Czapla”. Odznaczony SKZ, czeskim orderem
„Biały Lew” i „Gwiazdą Rumunii”. Miał żonę Henrykę i dwóch synów.
CAW, AP 2548, 11476, 13616; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; AM 1958.
Ppor. rez. Marian BABUCHOWSKI s. Edwarda i Anieli, ur. 28 IX 1901
w Krasnem, woj. tarnopolskie. Absolwent Gimnazjum im. Kornela Ujejskiego
w Kamionce Strumiłowej (1922) i kursu pchor. w 4 BK (1924). Ppor. mianowany w 1932, przydzielony do 12 . Od 1929 nauczyciel w szkole powszechnej
w Załużu na Wołyniu, następnie w Kruszewie, woj. poznańskie. Żonaty z Jadwigą z Markiewiczów, miał córkę Lutosławę i syna Mirosława, bdd.
Ppor. rez. Jerzy BABULA s. Józefa i Stanisławy, ur. 12 XII 1913 w m. Rohy
k. Humania. Absolwent Wydziału Chemiczno-Cukierniczego Średniej Państwowej Szkoły Przemysłowej w Bydgoszczy (1934), SPRPiech. w 15 DP
(1935) oraz kursu aplikacyjno-doskonalącego w 61 pp. Mieszkał w War-
szawie, bdd.
11
B
Kpt. Feliks BADECKI s. Józefa i Wandy z Gorzkiewiczów, ur. 7 IV 1903
w Krasławce na Łotwie. Absolwent SPRPiech. w Warszawie (1923)
i OSArt. w Toruniu (1924). Mł. oficer 4 i 6 baterii w 10 pal, instruktor
w szkole podoficerskiej 25 pal. Kpt. mianowany w 1933. Żonaty z Jadwigą
z Szabłowskich, miał córkę Jadwigę.
CAW, AP 2588, 2590; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; RO 1928 i 1932; AM 1875.
Ppor. rez. Marian Tomisław BADEŃSKI s. Tomasza i Eufemii z Morawskich, ur. 5 IX 1912 w Rychwale k. Konina. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu (1931) i dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 27 pp. Ppor. mianowany 1938, przydzielony do 27 pp. Mieszkał w Łodzi,
bdd.
CAW, AP 2599, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 036/1 z 17 IV 1940.
Kpt. Wiktor Tadeusz BADOWSKI s. Stanisława i Katarzyny z Czujów,
ur. 20 II 1902 w Borzęcinie k. Brzeska. Uczestnik wojny 1920 w 6 pac
i 9 dak. Następnie służył w 20 pal jako oficer baterii, łączności, intendentury
i administracji. Ostatnio był dowódcą dyonu art. lekkiej KOP w Czortkowie. Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia. Miał żonę Helenę i syna
Jacka.
CAW, AP 2584, 11677, 11757, 2635, 10989; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; Muz. Kat.; RO 1928 i 1932; AM 255.
Por. w st. sp. Witold Gustaw BADOWSKI s. Zygmunta i Idalii (Lidii)
z Oziębłowskich, ur. 10 VII 1903 w Warszawie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Ursynowie k. Warszawy (1925) i OSPiech. w Warszawie
(1928). Służył w 84 i 10 pp. Po przejściu w st. sp. (1935) uczył w warszawskich szkołach. Żonaty z Janiną Reutówną, miał jedno dziecko.
CAW, AP 2634; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; AM 451.
Por. w st. sp. Zbigniew Hubert BADOWSKI s. Konrada i Balbiny z Wosałków, ur. 20 I 1900 w Regowie k. Kozienic. Uczestnik wojny 1918–1921
w 24 pp, 18 pal i 18 BA jako oficer zwiadu. W 1923 awansowany do stopnia
por. Do 1928 dca baterii, następnie oficer żywnościowy pułku. W 1931
przeniesiony w st. sp. Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia, bdd.
Kpt. Eugeniusz BAGIEŃSKI s. Dominika i Antoniny ze Skarżyńskich,
ur. 13 III 1900 w majątku Zawady, pow. łomżyński. Absolwent kursu szkoły
morskiej w Bierdiańsku, SPPiech. w Poznaniu (1924), kursu w CWKaw.
w Grudziądzu i Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Służył m.in. w 6 pułku strzelców
konnych i 4 p. lot. W l. 1935–1939 był referentem w najwyższych organach
dowodzenia w lotnictwie i placówkach naukowo-badawczych wojska, bdd.
12
B
Ppor. Czesław BAGIŃSKI s. Leonarda, ur. 1914. Absolwent SPLot.
w Dęblinie (1939), przydzielony do 51 eskadry rozpoznawczej w 5 p. lot.,
bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie, Warszawa 1994.
Ppor. rez. Edward BAGIŃSKI s. Franciszka i Heleny ze Szkoców,
ur. 20 IX 1912 w Czeladzi k. Będzina. Absolwent Szkoły Techników Budowlanych w Katowicach (1934), zatrudniony w katowickiej firmie budowlanej. Ukończył dywizyjny kurs pchor. w 22 pp (1935). Ppor. ze starsz.
1 I 1938, przydzielony do 74 pp. W 1937 mieszkał w Dąbrówce, pow. świę-
tochłowicki. Żonaty, miał syna Włodzimierza.
CAW, AP 2247, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1394.
Por. rez. Władysław BAGIŃSKI s. Bogumiła i Anieli z Makowskich, ur. 9 IV 1894
w Łysomicach, pow. toruński. Szkołę średnią ukończył w Toruniu (1915), studiował w WSH w Poznaniu. W I wojnie światowej na froncie francuskim, potem
w armii gen. Hallera. Oficer gospodarczy w 16 DP. W 1922 przeniesiony do rez.,
przydzielony do 18 . Kupiec, mieszkał w Toruniu. Żonaty z Wandą z Zagrabskich, miał synów Zbigniewa, Stanisława i Adama oraz córkę Barbarę.
Ppor. rez. Jan Ignacy BAHDAJ s. Daniela i Marii, ur. 2 II 1912 w Zakopanem. Maturę zdał w 1933, w 1934 ukończył dywizyjny kurs pchor. w Cieszynie. Studiował prawo na UJ. Pracował w biurze notarialnym w Zakopanem. W 1939 oficer kontraktowy, przeniesiony z 12 pp do 5 dyonu tab., bdd.
CAW, AP 2219, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; Muz. Kat.
Ppor. rez. Tadeusz BAJAN s. Michała i Katarzyny z Czerniakowskich,
ur. 12 III 1898 w Zamościu. Działacz POW, uczestnik wojny 1918–1921.
Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie. Służył m.in.
w PKU Lubartów, w 3 DP, w Int. OK Grodno, w 41 i 5 pp. Od 1927 w rez.
Urzędnik. Przydział: 5 pp Leg. Żonaty z Leokadią ze Skorupskich, miał
córkę Halinę.
Por. rez. Jerzy BAJKOWSKI s. Henryka i Tekli, ur. 24 VIII 1900 w Dołżku, pow. Ostróg n. Horyniem. Członek POW w Kijowie, uczestnik wojny
1920 w 115 . wielkopolskich. Mieszkał w Sijanicach, pow. zdołbuno-
wski, osiedle wojskowe Zawizów. Przydział: 2 dyon tab., bdd.
13
B
Mjr rez. Jan BAJOŃSKI s. Józefa i Anieli z Zielewskich, ur. 11 XII 1888
w Raszkowie k. Ostrowa Wlkp. Ginekolog położnik, docent Uniwersytetu
Poznańskiego, ordynator kliniki. Członek stowarzyszeń lekarskich, autor ok.
50 prac nauk. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921, powstaniec
wielkopolski. Odznaczony m.in. VM 5 kl., KW. Żonaty z Józefą z Preibiszów, miał córki Zofię i Irenę.
CAW, AP 2677; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; Muz. Kat.; AM 1484.
Pchor. rez. Juliusz BAKOŃ s. Michała, ur. 1919 [1917?]. Prawdopodobnie
mieszkał w Sanoku. Przydział: 20 ., bdd.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; Muz. Kat.; AM 1895.
Ppor. rez. Stanisław BAKUŁA s. Franciszka i Rozalii z Falińskich,
ur. 2 I 1912 w Chrośli, woj. warszawskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Siedlcach (1923) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 79 pp
(1934). Ppor. ze starsz. 1 I 1936. W 1939 oficer kontraktowy, prowadził
Junackie Hufce Pracy w Grodnie, bdd.
CAW, AP 2392; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 1881.
Ppor. rez. Kazimierz BALCER s. Mieczysława i Marii, ur. 1913 w Narajowie, pow. brzeżański, woj. tarnopolskie. Nauczyciel w szkole powszechnej,
prawdopodobnie w Werbycznej, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Por. Witold BALDWIN-RAMULT s. Ludwika i Marii z Kuklińskich,
ur. 18 IX 1907 w Białorecku w Rosji. Absolwent gimnazjum w Radomsku
(1927), OSSan. w Warszawie (1930) i Wydziału Lekarskiego UW (1935).
Lekarz 50 pp, następnie 7 baonu panc.
CAW, AP 3424, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; AM 300a. Na L.W. tylko jedno
nazwisko Baldwin.
Mjr dypl. w st. sp. Antoni Witold BALINGER s. Benona i Marii z Ejgierdów, ur. 13 VI 1886 w majątku Szczorsy na Nowogródczyźnie. Działacz
niepodległościowy, żołnierz 1 pp Leg. W 1920 w Szefostwie Int. DOK III,
1921–1932 kierownik Rejonowej Int. w Wilnie i Grodnie, następnie szef Int.
DOK III. Od 1932 w st. sp. Odznaczony m.in. KN, KW trzykrotnie, ZKZ,
bdd.
CAW, KN 9 XI 1931; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 300.
14
B
Mjr w st. sp. Antoni BALKO s. Stanisława i Anny ze Szlapaków, ur.
4 VIII 1893 w Stanisławowie. Uczestnik I wojny światowej, 3 lata w niewoli
ros. W l. 1918–1921 dca kompanii 9 pp Leg. Od 1 I 1920 m.in. kierownik
Wydz. I Sztabu DOGen. Łódź, dca baonu w 22 pp i 3 psp. Po przejściu
w st. sp. pracował w bazie lot. nr 2. Działacz LOPP. Żonat y z Marią z Lipiń-
skich, miał syna Zbigniewa.
Ppor. rez. Tadeusz BALON s. Jana, ur. 29 XII 1907 w Rybnej, pow. krakowski. Nauczyciel w szkole powszechnej w Chorzowie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Grzegorza Piramowicza w Krakowie (1928)
i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1929). Ppor. ze starsz. 1 I 1932, przydzielony
do 12 pp. Mieszkał w Królewskiej Hucie, bdd.
Por. rez. Witold BAŁACHOWSKI s. Edmunda i Heleny z Pomierskich,
ur. 14 X 1892 w Ciborzu, pow. brodnicki. Nauczyciel w Gimnazjum im.
Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. Ukończył studia filologiczne w Berlinie
i Poznaniu. Uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego i wojny 1920. Organizator dywizji pomorskiej, dca baterii w 15 pac. Przydział:
7 pac. Żonaty z Barbarą z Tyblewskich, miał córkę Marlenę.
CAW, AP 3742, MN 24/27511; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4115.
Kpt. rez. Karol BAŁŁABAN s. Teodora, ur. 24 VIII 1891 w Grazu. Dr
med. W armii austr. lekarz baonu. W wojnie 1918–1921 uczestniczył jako
lekarz pułkowy. W l. 1922–1939 st. asystent kliniki okulistycznej, następnie
w szpitalu ss. elżbietanek w Warszawie. Przydział: 1 szp. okr., bdd.
CAW, Odrz. 2 III 1936; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 905.
Ppor. rez.
Czesław BANACH s. Ignacego i Heleny z Hoffmanów,
ur. 15 XII 1901 w Łomży. Wychowanek seminarium nauczycielskiego
w Łomży (1922), nauczyciel w szkole powszechnej w Zagości k. Buska-Zdroju. Absolwent kursu w BPRPiech. w Ostrowi-Komorowie (1925).
Uczestnik wojny 1920 w 33 pp. Ppor. mianowany 1 I 1929, przydzielony
do 4 pp Leg. Miał żonę Bogumiłę i syna Zbigniewa.
Ppor. rez. Tadeusz BANACH s. Władysława i Julianny z Palecznych,
ur. 26 I 1908 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. Władysława IV
w Warszawie (1925), Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa
(1929) i kursu w SPRPiech. w Zambrowie (1930). W 1939 przeniesiony
z 41 pp do kadry zapasowej piechoty we Włodzimierzu Woł., bdd.
15
B
Ppor. rez. Teodor BANASIEWICZ s. Jana i Michaliny z Miazgów, ur.
8 XI 1899 w Sulmierzycach k. Ostrowa Wlkp. Urzędnik PKP, wiceprezes
klubu sport. „Ostrovia”. Uczestnik wojny 1918–1921, powstaniec wlkp.
Absolwent średniej szkoły handlowej w Ostrowie i kursu w SPRPiech. nr 7
w Poznaniu, przydzielony do kadry OK VII. Mieszkał w Ostrowie Wlkp.
i tam pracował w fabryce „Wagon”. Żonaty, miał córki Zdzisławę i Marię.
CAW, AP 10071, 4516; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Por. rez. Stanisław BANASZAK s. Antoniego i Franciszki z Ludwiczaków,
ur. 6 XI 1894 w Brzostowie, pow. jarociński. Absolwent Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego (1924), mgr. Od 1918 w armii
gen. Hallera we Francji, następnie instruktor w Wlkp. SPPiech. Por. mianowany 14 VII 1939, przydzielony do OK VII. Mieszkał w Ostrowie Wlkp.,
bdd.
CAW, AP 10067, 9451, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1209.
Kpt. Jan BANASZEWSKI s. Feliksa i Katarzyny z Lipowskich, ur.
10 VII 1894 w Górach Niskich k. Radomska. Żołnierz I Brygady Leg., działacz POW, uczestnik wojny 1920. Por. mianowany 16 XI 1923. Służył
m.in. w 21 i 10 pp. W latach 30. był dcą pasa granicznego w KOP, w 1939
dcą baonu piechoty. Odznaczony KW czterokrotnie. Żonaty z Romualdą
Szłapkówną, miał córkę Wiktorię.
Ppor. rez. Wacław Tadeusz BANASZEWSKI s. Józefa i Michaliny z Piaseckich, ur. 21 II 1894 w Boguszyńcu k. Koła. Działacz niepodległościowy,
żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Podczas wojny 1918–1921 w 27 kolumnie
samoch. 1 DP Leg. i naczelnik VI rejonu pow. wileńskiego. Właściciel
przedsiębiorstwa samochodowego w Warszawie. Przydzielony do 3 baonu
panc. Odznaczony KN. Żonaty z Jadwigą z Murawskich, miał syna Wacława.
CAW, AP 508, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 518.
Por. rez. Telesfor BANASZKIEWICZ s. Walentego i Antoniny z Nowaków, ur. 27 XI 1908 w Poznaniu. Ekonomista. Absolwent liceum handlowego i kursu w BPRPiech. w Zambrowie. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej. Piłkarz i lekkoatleta „Pogoni” i klubu sportowego „Warta”. Por. ze
starsz. 1 I 1933, przydzielony do 74 pp. Mieszkał w Katowicach, bdd.
CAW, AP 4518, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Ppor. rez. Michał BANDUREK s. Jana i Zofii z Tomaszewskich, ur. 6 V 1902
w Wygnance, na Podolu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Czortkowie (1926) i SPRPiech. OK V w Bronowicach (1927). Nauczyciel w szkole
powszechnej w Sieleszy. Ćwiczenia odbywał w 52 i 48 pp. Ppor. mianowany
1 V 1935, bdd.
16
B
Ppor. rez. Henryk BANIEWICZ s. Józefa i Luizy z Kohlów, ur. 25 X 1909
w Petersburgu. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie
(1931) i kursu w BPRPiech. nr 5 w Krakowie (1932). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1934, przydzielony do 1 pp Leg. Pracował jako sekretarz w gimnazjum w Lidzie, studiował prawo. Należał do Federacji Polskich Związków
Obrońców Ojczyzny, bdd.
Ppor. rez. Bohdan BAŃKOWSKI s. Jarosława i Katarzyny z Burzyńskich,
ur. 1 XII 1910 w Wilnie. Absolwent Gimnazjum im. Joachima Lelewela
w Wilnie (1932) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1936, przydzielony do 3 pac, bdd.
Por. rez. Czesław BAŃKOWSKI s. Karola i Bronisławy z Majewskich,
ur. 13 VII 1905 w Warszawie. Inżynier, absolwent Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej. Kierownik działu oświetlenia w Gazowni Miejskiej
w Warszawie. Przeszkolenie wojskowe odbył w Szkole Podchorążych
w Cieszynie, w CWBPanc. w Modlinie i 3 baonie czołgów. Żonaty z Heleną
z Fabrycych, bdd.
Por. w st. sp. Roman Władysław BAŃKOWSKI s. Jana, ur. 10 I 1904.
Por. ze starsz. 1 VII 1927. Do 13 III 1937 służył w 7 pal. Po przeniesieniu
w st. sp. przydzielony do dyspozycji dowódcy OK IV, bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; RO 1932; AM 146.
Ppor. rez. Józef BARABASZ s. Wincentego i Antoniny z Adwentów,
ur. 16 III 1911 w Moszynach-Barbaszówce, w Sandomierskiem. Absolwent
seminarium nauczycielskiego w Rogoźnie Wlkp. (1931) i SPRPiech. w 2 DP
Leg. Nauczyciel w szkole podstawowej w Chodakach k. Krzemieńca. Trzykrotnie powoływany na ćwiczenia do 3 pp Leg. i 43 pp. Ppor. mianowany
1 I 1935, przydzielony do 43 pp, bdd.
CAW, AP 2043; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 544. Wg danych WRK ur. 10 III 1907.
Ppor. rez. Bronisław BARAN s. Jana i Józefy z Pytków, ur. 22 X 1910
w Łodzi. Absolwent Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi, Wydziału
Matematyczno-Przyrodniczego UW, SPRArt. we Włodzimierzu Woł. i kursu
art. plot. Ppor. ze starsz. 1 I 1933, przeniesiony w 1938 z 4 pac do 8 daplot.
Mgr matematyki, pracował w Zakładach Radiowych Philipsa w Warszawie.
Kawaler.
17
B
Pchor. Kazimierz BARAN s. Stanisława, ur. 1921. Przydział: 5 pp Leg.,
bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Por. rez. Kazimierz BARANIECKI s. Piotra i Franciszki z Burdajewiczów,
ur. 16 II 1900 w Opalenicy, pow. nowotomyski. Powstaniec wielkopolski,
żołnierz 7 p. strz. na froncie ukraińskim i lit.-biał. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Rogoźnie, kierownik szkoły powszechnej w Podrzewiu,
pow. szamotulski. Przydział: 57 pp. Odznaczony VM 5 kl. i in. Żonaty
z Marią z Busslerów, miał syna Macieja i córkę Katarzynę.
Płk w st. sp. Edward BARANOWICZ s. Fabiana i Anny z Pruszewskich,
ur. 28 V 1885 (5 V 1885, 15 V 1885) w majątku Dorohowo, woj. nowogródzkie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921. Żołnierz II Korpusu Pol. w Rosji, następnie 5 p. uł. Od 1929 rejonowy inspektor koni
w Rzeszowie, od 1933 w Gródku Jagiell. Mieszkał w Dorohowie. W 1939
ranny w Brześciu n. Bugiem. Odznaczony KN, KW trzykrotnie i SKZ, bdd.
CAW, AP 4346, KW-4/680, KN 16 III 1933; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 275.
Ppłk Adolf Gustaw BARANOWSKI s. Jana, ur. 25 VI 1883. Ppłk ze
starsz. 18 VIII 1924. Z kadry oficerskiej piechoty OK IX (80 pp) przeniesiony do OK III, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; RO 1928 i 1932; Muz. Kat.; AM 248.
Por. rez. Aleksander BARANOWSKI s. Franciszka i […]dofii z Pfeifferów, ur. 3 V 1910 w Skokach, woj. poznańskie. Absolwent Gimnazjum im.
Bergera w Poznaniu (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931). Ppor.
ze starsz. 1 XII 1932, przeniesiony w 1937 z 59 pp do 14 pal. Mieszkał
w Obornikach, bdd.
Ppor. rez. Bolesław Julian BARANOWSKI s. Piotra i Bronisławy z Zamojskich, ur. 30 XI 1911 we Lwowie. Absolwent Wydziału Matematyczno-Fizycznego UJK (1934), w l. 1935–1939 asystent na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej. Ukończył SPRPiech. w 19 pp (1932). Ppor. mianowany 1 I 1936, przydzielony do 6 pułku strzelców konnych, bdd.
18
B
Ppor. rez. Jarosław BARANOWSKI s. Ludwika i Jadwigi z Witkowskich,
ur. 27 I 1888 w Ostrówkach, woj. nowogródzkie. Absolwent Wydziału Ekonomicznego Politechniki w Piotrogrodzie (1915). W l. 1915–1917 w armii
ros. W 1918 nauczyciel w szkole handlowej w Równem, następnie dyrektor
prywatnego gimnazjum w Baranowiczach, ostatnio w szkole powszechnej.
Żonaty z Jadwigą z Szamrajów, miał córkę Janinę.
Por. rez. Józef BARANOWSKI s. Bronisława i Eweliny z Chomiczów,
ur. 7 X 1910 w zaścianku Wyszków, pow. stołpecki. Nauczyciel szkół powszechnych. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Nieświeżu (1930)
i kursu w BPRPiech. nr 5 w Krakowie. Przydział: 86 pp. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz BARANOWSKI s. Konstantego i Heleny z Siemieników, ur. 12/25 XII 1906 w Słonimiu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Słonimiu i SPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1931). Dca plutonu
w 80 i 76 pp. Przydział: 76 pp. Ppor. mianowany 1 I 1933. Ostatnio mieszkał
w Siwicy. Uczył w szkole powszechnej, bdd.
Kpt. Ludomir BARANOWSKI s. Jakuba i Heleny z Rumowskich,
ur. 13/26 II 1902 w Ludwikówce na Podolu. Działacz niepodległościowy,
absolwent szkoły wywiadowczej POW. Służył m.in. w II Oddziale ND WP,
w baonie sztabowym MSWojsk.; od 1935 był adiutantem komendanta
CWSan. Odznaczony KW, Krzyżem POW i in. Żonaty z Marią z Rzymow-
skich, miał córki Zuzannę i Katarzynę.
CAW, AP 6775, 6777; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940.
Por. rez. Ludwik Marian BARANOWSKI s. Antoniego i Olgi z Grampskich,
ur. 14 V 1905 w m. Bossończe na Bukowinie. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie (1921), SPchor. w Warszawie (1922)
i Szkoły Mł. Ofic. Art. w Toruniu (1927). Ppor. mianowany 16 VIII 1923, por.
1 VII 1925, przydzielony do 18 pal. Żonaty z Zinaidą z Żylińskich.
CAW, AP 6774; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; AM 1876. W aktach CAW występują trzy daty ur.: 1902, 1903, 1905.
Ppor. rez. Marian Stanisław BARANOWSKI s. Józefa i Marianny z Polowych, ur. 7 V 1912 w Naramicach, pow. wieluński. Nauczyciel. Harcmistrz. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Lesznie i dywizyjnego
kursu pchor. rez. w 27 pp. Mieszkał w Ożegowie, gm. Siemkowice, pow.
wieluński, bdd.
CAW, AP 3979; MiD WIH, L.W. 029/4 z 1940.
19
B
Por. Tadeusz BARANOWSKI s. Adama i Anny z Zajtlerów, ur. 9 XII 1895
w Kołomyi. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921. Podoficer ad-
ministracji sanitarnej w centralnych instytucjach wojska. W 1935 zdał maturę. Ppor. mianowany 1 XI 1928, por. 1 I 1933. W latach 30. pełnił funkcję
oficera broni i intendentury w CWSan., bdd.
CAW, AP 1356, 6799; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; AM 2049. Wg L.W. rok ur. 1894.
Ppor. rez. Tadeusz Jarosław BARANOWSKI s. Stanisława i Zofii z Filipowskich, ur. 17 XI 1901 w Szówsku k. Jarosławia. Uczestnik wojny 1920
w 215 . Absolwent gimnazjum w Bydgoszczy (1924). Urzędnik w majątku ojca. Ppor. mianowany 21 XI 1931. Przydział: OZ Wielkopolskiej BK,
bdd.
Ppor. rez. Tadeusz Bonifacy BARAŃSKI s. Stanisława i Pelagii z Nowakowskich, ur. 5 VI 1910 w Srebrnej Górze, woj. warszawskie. Absolwent
Państwowej Szkoły Budowlanej w Warszawie i kursu w BPRPiech. w 71 pp
w Zambrowie. Służbę zasadniczą odbył w 38 pp. Ppor. mianowany w 1936,
przeniesiony do 33 pp. Pracował w Urzędzie Morskim w Gdyni, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz Remigiusz BARAŃSKI s. Antoniego i Zofii ze Świątkowskich, ur. 1 X 1902 w Sosnowcu. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Sosnowcu (1921), SGH w Warszawie (1926), SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. (1927) i Szkoły Zbrojmistrzów (1934). Uczestnik wojny 1920 w 7 pal.
Pełnomocnik Sp. Akc. Książęce Kopalnie Pszczyńskie w Katowicach. Mieszkał w Sosnowcu. Żonaty z Zofią z Sankowskich, miał syna Michała.
Kpt. rez. Wacław BARAŃSKI s. Walentego, ur. 22 VI 1896 w Raciążu
na ziemi słuckiej. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 48 pp
2 DP, w 1920 ciężko ranny. Kpt. ze starsz. 1 I 1928. Przydział: 48 pp. Odznaczony MN, Medalem 1918–1921 i Croix de Guerre. Nauczyciel, mieszkał
w Stanisławowie, bdd.
CAW, AP 13007, MN 16 III 1937; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940.
Chor. Franciszek BARCZYK s. Władysława i Walentyny z Nowakowskich, ur. 1 X 1897 w Warszawie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji, więzień X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej. Uczestnik wojny 1918–1921
w 3 ., ciężko ranny pod wsią Kuty. Następnie w KOP. Od 1930 szef
3 szw. 20 . Odznaczony VM 5 kl., KW czterokrotnie i in., bdd.
CAW, AP 3935, VM 22–1564; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 105.
20
B
Kpt. Stanisław Edward BARDZIŃSKI s. Franciszka i Michaliny z Gutowskich, ur. 25 II 1901 w Markach pod Warszawą. Uczestnik wojny
1918–1921 w 36 pp. Ppor. mianowany 1 X 1920, por. 17 II 1923, kpt.
19 III 1938. Służył w 15 pp „Wilki”. W latach 30. komendant pw na pow.
włodawski. W 1939 w OZ 9 DP, bdd.
Kpt. Jan BARTCZAK s. Jana i Katarzyny z Aileńskich, ur. 14 V 1900.
Działacz POW, uczestnik wojny 1918–1921 w 9 p. strz. wlkp. i 2 psp.
W l. 1926–1934 w 3 pułku strzelców konnych i w baonie KOP „Kopyczyńce”.
Od 1937 w 28 pp. Ostatnio komendant pow. Łódź Miasto III. Budowniczy
pierwszego stadionu sportowego w Zegrzu i strzelnic szkolnych.
Odznaczony SKZ, bdd.
CAW, KZ 17-32. Odrz. 13 III 1939; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Kpt. Józef BARTCZAK s. Antoniego i Antoniny z Drozdowskich,
ur. 31 III 1894 w Karnkowie, pow. lipnowski. Działacz niepodległościowy,
uczestnik wojny 1918–1921, ciężko ranny pod Jabłonką. Od 1922 dca kompanii w 64 pp, referent w DOK VIII, dca plutonu kompanii szkolnej 8 szp.
okr. Odznaczony KN, KW czterokrotnie, Krzyżem Leg. Żonaty z Aleksandrą z Cymermanów, miał syna Andrzeja.
CAW, AP 4396, 4401, KN 29 XII 1933; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940.
Kpt. Władysław BARTELA s. Franciszka i Agnieszki z d. Czapek, ur.
2 VI 1896 w Kętach, woj. katowickie. Żołnierz I Brygady Leg. i Polskiego Korpusu Posiłkowego. W WP od 1918. W 1920 w 44 pp, następnie w 85 pp. Ostat-
nio kierownik referatu w RKU w Puławach. Ppor. mianowany 8 VIII 1920,
por. w 1922, kpt. w 1936. Odznaczony KW. Żonaty, miał córkę Weronikę.
CAW, AP 4421, KN z 4 X 1931; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2167.
Ppor. rez. Czesław BARTKOWIAK s. Kaspra i Wiktorii, ur. 5 VII 1908
w Głuszynie Wlkp. Nauczyciel w szkołach powszechnych w Kcyni i Bydgoszczy. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Kcyni (1928)
i SPRPiech. nr 7 w Jarocinie (1931). Ppor. mianowany 24 XII 1934, przy-
dzielony do 62 pp, bdd.
Ppor. rez. Zygmunt BARTNICKI s. Macieja i Heleny z Jasińskich,
ur. 24 III 1891 w Warszawie. Absolwent szkoły realnej w Moskwie i Aleksandryjskiej Szkoły Wojskowej. Służył w armii ros. W WP od VII 1919,
brał udział w wojnie 1920. Pracował w Urzędzie Ziemskim w Białymstoku.
Żonaty z Anną z Wentkowskich, miał synów Tadeusza i Andrzeja.
21
B
Ppor. rez. Stefan BARTNIK s. Ignacego i Józefy z Mękoszów, ur.
1 XII 1905 w Liskowie k. Kalisza. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Słupcy (1928) i SPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1929). Ppor. mianowany 1 I 1933, przydzielony do 27 pp. Członek Związku Strzeleckiego.
Nauczyciel w szkole powszechnej w Czastarach, pow. wieluński, ostatnio
kierownik szkoły w Ganie k. Praszki. Żonaty, miał syna Ignacego.
Por. w st. sp. Filip Stanisław BARTOSZEWSKI s. Konstantego i Marii
z Przyborowskich, ur. 23 VII 1880 w Puławach. Prawdopodobnie absolwent
Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego. Służył w szpitalu
wojskowym OW Wilno, w sanatorium wojskowym w Zakopanem, następnie był lekarzem III baonu 50 pp. Żonaty z Reginą z Boufałów, miał dwoje
dzieci.
CAW, AP 4455; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940. Wg danych LRK ur. 23 VIII 1880 w Magnuszewie.
Ppłk rez. Kazimierz BARTOSZYŃSKI s. Władysława i Bronisławy z Masłowskich, ur. 9 VII 1888 w Radomyślu Wlk. na Rzeszowszczyźnie. Absolwent Wydziału Farmacji UJ (1910). W l. 1914–1918 w armii austr. Od 1918
aptekarz w szp. garn. w Krakowie, ostatnio kierownik apteki w CWSan.
Żonaty z Zofią Bartik, miał córkę Marię oraz synów Bogusława i Andrzeja.
CAW, AP 4331, Odrz. 12 VI 1935; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; Muz. Kat.; AM 277.
Ppor. rez. Jan Kanty BARTYS s. Michała i Marii z Mikundów, ur. 5 X 1909
w Krakowie. Pracownik naukowy Muzeum Archeologicznego w Krakowie.
Absolwent Wydziału Filozoficznego UJ (1932) i SPRPiech. w Zambrowie
(1933). Ppor. mianowany 1 I 1936, przydzielony do 19 pp, bdd.
CAW, AP 4575; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940; PCK 5.
Mjr dypl. Kazimierz Józef BARUCH s. Pawła i Heleny z Szaranów,
ur. 18 III 1896 w Tarnowie. Działacz niepodległościowy, uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921 w 1 psp; następnie w centralnych instytucjach
intendentury. Ostatnio kierownik pracowni żywności w Instytucie Tech. Intendentury. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Zofią z Pacułów, miał córkę Jolantę i syna Wiesława.
Chor. Michał BARWIOŁEK s. Jakuba i Agaty z Niesiołów, ur. 15 IX 1895
w Tymowej k. Brzeska. Działacz niepodległościowy, uczestnik I wojny
światowej w 3 pp Leg. i wojny 1918–1921 w 4 pp Leg. Trzykrotnie ranny.
Służył w 28 pp i w 3 pp Leg. Odznaczony VM 5 kl. i KW dwukrotnie. Żonaty ze Stanisławą z Czajkowskich, miał córkę Krystynę i synów Edmunda
oraz Kazimierza.
CAW, VM 65-5740, KN 6 VI 1931, KZ 10–1372; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
22
B
Kpt. rez. Jan BASTRZYK s. Antoniego i Wiktorii z Pawełczyków,
ur. 26 XII 1887 w Wąchocku k. Starachowic. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921. Dca 1 baonu 157 pp rez., walczył m.in. pod Warszawą
i w operacji niemeńskiej. Ukończył Wydział Finansowo-Ekonomiczny
w Szkole Nauk Politycznych. Pracował w Banku Handlowym w Warszawie,
bdd.
Ppor. rez. Ryszard BASZKIEWICZ s. Franciszka i Leokadii z Chyllerów,
ur. 5 III 1913 w Warszawie. Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Techniczno-Kolejowej (1931) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1935). Ppor. mianowany 1 I 1937, przydzielony do 1 pan. Pracował w Dyrekcji Okręgowej
PKP w Warszawie, bdd.
CAW, AP 2801; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; Muz. Kat.
Edmund BASZKOWSKI s. Mariana i Cecylii z Jankowskich, ur. 25 VII 1903
w Kaliszu. Wiceprokurator Sądu Okręgowego w Warszawie. Miał żonę Zofię
z Czyżów i syna Jacka. Aresztowany przez NKWD w Dubnie, bdd.
MiD WIH, L.W. 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 2060.
Ppor. Jan Józef BATKO s. Piotra i Pauliny z Dzieżgwów, ur. 3 I 1911 w Michałowicach k. Krakowa. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Juliusza
Słowackiego w Lublinie, Konserwatorium Muzycznego w Warszawie (1937)
i SPRPiech. w Tomaszowie Lub. (1933). Do 1936 nauczyciel muzyki w szkołach Tomaszowa Lub., od 1938 kapelmistrz w 76 pp i adiutant dcy pułku, 1939
oficer łącznikowy. Żonaty z Barbarą z Morawskich, miał córkę Ewę.
Por. rez. Michał BATKO s. Józefa i Teresy z Wacławków, ur. 11 IX 1890
w Krakowie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921. Od 1918
oficer gospodarczy w jednostkach wojskowych w Krakowie, 1920 oficer
wywiadowczy w obozie internowanych w Dąbiu. Kierownik fabryki wapna
w Ludwinowie k. Krakowa. Miał żonę Weronikę, synów Juliana i Antoniego
oraz córkę Barbarę.
Ppor. rez. Kazimierz BATORSKI s. Jana i Heleny z d. Łady-Łobarzewska,
ur. 23 XI 1892 w Kamionce na Krymie. Inżynier, absolwent Wyższej Szkoły
Technicznej w Moskwie (1916) i III Szkoły Chor. w Petersburgu (1917).
W 1922 mł. konstruktor w fabryce wyrobów metalowych Fitznera i Gampnera
w Sosnowcu. Od 1923 w szkolnictwie zawodowym, m.in. w Dep. Szkół Zawodowych MWRiOP. Przydział: OK V. Żonaty, mieszkał w Aninie k. Warszawy.
23
B
Ppor. rez. Henryk Jerzy BAUER s. Adolfa, ur. 14 IV 1912 w Łuce Małej,
woj. tarnopolskie. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Tarno-
polu (1930), kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1932) i kursu dców kompanii (1938). Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej. Ppor. mianowany w 1934, przeniesiony z 38 do 54 pp. Urzędnik LOT-u, mieszkał
w Warszawie, bdd.
CAW, AP 9433, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940.
Mjr rez. Jan Aleksander BAUER s. Jakuba i Pauliny z Hanów, ur.
16 VIII 1884 w Wyczółkach k. Siedlec. Studiował medycynę na UJ, absolutorium i tytuł dra uzyskał na Uniwersytecie w Moskwie. W l. 1919–1922
ordynator Szp. Ujazdowskiego, dca kompanii san. w 1 brygadzie jazdy,
lekarz w 1 baonie 1 p. lot. Od 1922 w rez. Przydział: 1 szp. okr. Żonaty
z Marią z Ostyk-Narbuttów, miał córkę Janinę.
Ppor. rez. Ludwik Paweł BAUER s. Franciszka i Cecylii, ur. 11 X 1908
we Lwowie. Mgr, absolwent Wydziału Prawa UJK (1933) i SPRPiech. nr 6a
w Rawie Ruskiej (1934). Powoływany na ćwiczenia rez. do 45 pp. Ppor.
mianowany 1 I 1936, bdd.
Mjr rez. Gustaw Jan BAUERFEIND s. Gustawa i Zofii z Temlerów,
ur. 20 X 1886 w Gołkowie k. Warszawy. Inżynier, absolwent Politechniki
w Goethen w Austrii. Uczestnik I wojny światowej. W l. 1918–1923 na kierowniczych stanowiskach w Wojsk. Szkole Samoch. w Łodzi, m.in.
dca szkoły. W 1923 dca 4 dyonu samoch. Od 1924 w rez. Żonaty z Marią
z Rychterów, miał syna Jerzego i córkę Krystynę.
CAW, AP 4080; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Kpt. w st. sp. Gustaw BAUMFELD s. Jakuba i Tekli z Grynbergów,
ur. 16 VIII 1879 w Przemyślu. Działacz niepodległościowy, żołnierz
1 pp Leg. i 1 p. art. Leg. Absolwent Wydziału Prawno-Filozoficznego UJ
(1901), literat i publicysta, wykładowca języka polskiego i literatury polskiej
w OS dla Podofic. w Bydgoszczy, Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu, od
1927 w gimnazjach poznańskich. Odznaczony KN, bdd.
CAW, AP 4101, 2758; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3523.
Mjr dypl. Ignacy BAZARNIK s. Jana i Katarzyny z Łaganów, ur.
26 VII 1893 w Gwoźdźcu, pow. chrzanowski. Legionista, walczył w I wojnie światowej i wojnie 1918–1921. W 1921 szef int. w 20 DP, następnie
OK X i V; 1937 w Szefostwie Int. OK IV. Odznaczony KW, MN, ZKZ.
Żonaty z Wandą z Poźniaków, miał córkę Zofię i syna Zbigniewa.
CAW, AP 3325, 1406, MN z 24 X 1931; MiD WIH, L.W. 1940.
24
B
Ppor. rez. Zenobiusz BAZYLCZYK-PODLASKI s. Mikołaja i Emilii
z Wójcikowskich, ur. 20 IV 1898 w Mszczonowie, pow. błoński. Absolwent
gimnazjum filologicznego w Kijowie, Szkoły Pchor. w Warszawie, kursu
broni specjalnej w Lublinie i kursu instruktorów czołgów w Łodzi. Ppor.
mianowany 12 III 1937, przydzielony do OK II. Należał do RKU Łuck, bdd.
CAW, AP 3348; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; AM 3334. Na L.W. zapisany jako Podlaski-Bazylczyk.
Ppor. rez. Szymon Konrad BĄCZKOWICZ s. Aleksandra i Anny
z d. Plonka, ur. 16 II 1910 w Radzionkowie, woj. katowickie. Mgr, ukończył
filologię klasyczną na UJ i SPRPiech. w Zambrowie. Uczył w gimnazjach
w Rybniku i Chorzowie (1933). W 1937 przeniesiony z 11 do 75 pp. Żonaty
z Teresą z Krzyżów, miał córkę Annę.
Witold Stanisław BĄCZKOWSKI s. Michała, ur. 1916, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 2862.
Ppor. rez. Franciszek BĄCZYŃSKI s. Franciszka i Anieli z d. Sopel,
ur. 24 IX 1917 w Ropczycach, woj. rzeszowskie. Absolwent Szkoły Podcho-
rążych Broni Panc. w Modlinie. Mieszkał w Modlinie, bdd.
Por. rez. Tadeusz Marian BĄDZYŃSKI s. Stefana i Heleny z Jastrzębskich, ur. 7 X 1907 w Czeberakach na Podlasiu. Inżynier, absolwent Wydziału Chemii Politechniki Lwowskiej (1931) i SPRŁącz. w Zegrzu (1931).
Ppor. mianowany 1 I 1933, por. 1 I 1937. W 1939 dca plutonu radiotelegraf.
Żonaty z Janiną z Wegnerów.
Ppor. rez. Franciszek BĄK s. Walentego i Katarzyny, ur. 21 X 1914 w Dąbrówce Infułackiej, pow. tarnowski. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Tarnowie (1936) i SPRPiech. w 22 pp. Przydział: 16 pp. Mieszkał w Mościcach, pow. tarnowski, i prawdopodobnie
uczył w miejscowej szkole, bdd.
25
B
Rtm. posp. rusz. Marian BĄKIEWICZ s. Adama i Weroniki z Muskatów,
ur. 17 VIII 1886 w Żyrardowie. Uczestnik I wojny światowej w armii ros.
W 1920 dca szwadronu w 15 ., następnie w 7 pułku strzelców konnych. Urzędnik w
zakładach żyrardowskich, właściciel folw. Kunowo, pow. szamotulski. Zmob. do
OZ Wielkopolskiej BK. Żonaty z Wandą z Fabianów, miał synów Miłosza i
Zbigniewa oraz córkę Marię.
Por. rez. Jerzy Józef BĄKOWSKI-JAXA s. Józefa i Zofii z Krzyżanowskich, ur. 15 III 1897 w Szczepankowie k. Poznania. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 15 . i 2 pułku szwoleżerów, odznaczył się pod
Maciejowicami i Grosowem. Studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim. Por.
ze starsz. 15 VIII 1929, przydzielony do 15 . Odznaczony KW dwukrotnie i in.
Naczelnik Sądu Grodzkiego w Tczewie, bdd.
CAW, AP 8285, KW 13-2789; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940. Na L.W. tylko nazwisko Bąkowski.
Ppor. rez. Jan BĄTOREK s. Jana i Franciszki z Pasierbów, ur. 9 VII 1910
w Kidowie. Nauczyciel w szkole powszechnej w Dobieszowicach, pow. będziński. W 1937 przeniesiony z 75 do 74 pp, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 1940; AM 1904.
Ppor. rez. Brunon Maksymilian BECHTOLD s. Hermana i Amalii z Hardtów, ur. 4 VIII 1893 w Łodzi. W WP od 1919, w 1920 na froncie litewsko-białoruskim. Przemysłowiec, właściciel fabryki w Łodzi, od 1921 dyrektor
przedsiębiorstwa handlowego w Poznaniu. Przydział: 57 pp. Członek Chorągwi Wlkp. Związku Hallerczyków. Żonaty z Olgą z Müllerów.
Ppor. rez. Leonard BECK s. Stanisława i Anny, ur. 6 XI 1904 w Lublinie.
Obrońca Lwowa. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej. Inżynier konstruktor w Lubelskiej Wytwórni Samolotów. Pilot cywilny, członek Międzynarodowego Aeroklubu. Mieszkał w Lublinie. Był
żonaty z Marią z Krzyżtoporskich, miał córki Barbarę i Katarzynę.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie; AM 983.
Pchor. Piotr BEDNARCZUK s. Jana, ur. 1911, bdd.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
26
B
Ppor. rez. Leon BEDNAREK s. Józefa i Rozalii z d. Rudnik, ur. 4 XI 1912
w Chobaninie, pow. wieluński. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Ostrzeszowie (1932) i SPRPiech. w 27 pp (1935). Dwukrotnie powoływany na ćwiczenia rez. w 27 pp. Ppor. mianowany 1 I 1938. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Trauguttówce na Kresach, bdd.
Ppor. rez. Jan BEDNARZ s. Andrzeja i Anny, ur. 1914 w Rymaczach na
Wołyniu. Ukończył średnią szkołę geodezyjną i SPRArt. w 27 pal. Pracował
w PKP w Lublinie, następnie przy budowie fortyfikacji na granicy z Prusami
Wschodnimi. Aresztowany przez NKWD w Kowlu, bdd.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 1657.
Ppor. rez. Alojzy BEHRENDT s. Jana i Marty z Kierzenkowskich, ur.
3 IX 1911 w Dortmundzie. Absolwent gimnazjum klasycznego w Chełmnie
(1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 65 pp. Ppor. mianowany w 1936,
przydzielony do 66, w 1939 przeniesiony do 62 pp. Urzędnik, bdd.
CAW, AP 8485, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; Muz. Kat.
Ppor. rez. Jan BEJGIER s. Władysława i Bogumiły ze Specjalskich,
ur. 14 III 1913 w Brzeźnie, pow. lipnowski. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Waleriana Łukasińskiego w Wymyślinie i SPRPiech. w Brodnicy. Nauczyciel w szkole powszechnej w Pilichówku, pow. płocki. Ppor. ze
starsz. 1 I 1937, przydzielony do 67 pp, przeniesiony do 37 pp. Żonaty
z Ireną z Kinalskich.
Ppor. rez. Czesław BEJNAROWICZ s. Franciszka i Józefy z Makutanowiczów, ur. 20 VII 1909 w Werkach k. Wilna. Wychowanek Gimnazjum
św. Kazimierza w Nowej Wilejce, student Uniwersytetu Stefana Batorego,
absolwent SPRPiech. w Śremie. Ppor. mianowany w 1938, przydzielony
do 85 pp. Pracował w Ubezpieczalni Społecznej w Nowej Wilejce, bdd.
CAW, AP 405, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; Muz. Kat.; AM 2216. Wg danych WRK
ur. 12 VII 1909.
Ppor. rez. Władysław BEKSIŃSKI s. Jana i Apolonii z Tokarskich,
ur. 14 VIII 1902 w Koprzywnicy k. Tarnobrzega. Uczestnik wojny 1920
w 24 pal. Absolwent Państwowej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1926) i SPRPiech. nr 7 w Jarocinie (1932). Ppor. od 1 IX 1931,
przydzielony do 3 pp Leg. Agronom, inspektor powiatowy w Tarnobrzegu.
Żonaty z Kazimierą Płodowską, miał synów Bogumiła i Jerzego.
CAW, AP 442; MiD WIH, L.W. 015/1 1940.
27
B
Ppor. rez. Marian Antoni BELICZYŃSKI s. Wincentego i Magdaleny z Wyleżyńskich, ur. 23 VI 1902 w Michałówce, pow. grójecki. Uczestnik wojny 1920
w 6 . Absolwent Gimnazjum Tow. Szkół Średnich w Zawierciu (1921)
i SPRPiech. w Cieszynie. Student Politechniki Warszawskiej. Technik drogowo-budowlany w Magistracie w Zawierciu. Żonaty, miał synów Andrzeja i Tadeusza.
Chor. Stanisław BELOF s. Ignacego i Józefy z Nagawskich, ur. 18 IX 1899
w Częstochowie. Absolwent gimnazjum w Częstochowie (1918). Uczestnik
wojny 1918–1921. Chor. zaw. mianowany 1 IV 1922. Służył w 3 dyonie tab.,
w 3 pułku szwoleżerów, w szefostwie Int. DOK III w Grodnie jako kierownik
kancelarii; ostatnio był płatnikiem w Skł. Mat. Int. nr 3. Odznaczony BKZ i
medalami pamiątkowymi. Żonaty z Anną z Kreczków, miał córkę Marię i syna Jerzego.
CAW, AP 13331; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Kpt. rez. Roman Władysław BELOHLAVEK s. Karola i Joanny z d. Sas-Siemiginowska, ur. 26 VI 1892 w Stanisławowie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu w Grazu (1915), dr praw UJK (1930). Służył w armii austr.
Od 1918 w WP. Uczestnik wojny 1918–1921 jako kierownik wydz. int.
polowej ND WP. Kpt. mianowany w 1920. W 1922 przeniesiony do rez.,
przydzielony do OK VI, bdd.
Ppor. rez. Józef BEŁCZEWSKI s. Franciszka i Tekli, ur. 11 III 1904 w Łężycach, woj. kieleckie. Agronom dypl. Ukończył Akademię Rolniczą w Byd-
goszczy i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1928). Ppor. ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 5 psp, następnie do 27 pp. W 1937 był mechanikiem na s/s Kościuszko (linia do Ameryki) i wtedy przeniesiony do korpusu ofic. tech. mar.
woj. W 1937 mieszkał w Uniejowie, pow. turecki. W 1938 przeniesiony do
10 dyonu tab. PKU Pińczów, bdd.
CAW, AP 878, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Por. Michał Jan BENESCH s. Izydora i Heleny z Maślaków, ur. 28 VIII 1899
w Bochni. Mgr, absolwent Wydziału Prawa i Administracji UJ (1932). Uczestnik wojny 1918–1921 w Szefostwie Łącz. DOK V. W latach 30. dca plutonu
w 5 baonie telegraf. Ppor. mianowany w 1934. Odznaczony KW. Żonaty z Heleną z Nizińskich, miał syna Ryszarda oraz córki Marię i Irenę.
CAW, AP 1358; MiD WIH, L.W. 040/1 z 22 IV 1940; AM 2595. Wg danych KrRK ur. 29 VIII 1899 w Krakowie.
Nazwisko panieńskie matki Batkowska.
Por. rez. Julian Karol BENSCH s. Stefana i Julii z Freitagów, ur. 23 IX 1905
w Trzebawiu k. Leszna Wlkp. Nauczyciel gimnazjalny w Poznaniu, mgr.
Ukończył gimnazjum w Lesznie (1925), germanistykę na Uniwersytecie Poznańskim, kurs w SPLot. oraz kurs mech. lot. w Poznaniu (1927). Ppor.
mianowany w 1929. Przydział: 3 p. lot. Żonaty, miał córkę Danutę.
28
B
Por. rez. Jan BENTH s. Zygmunta i Michaliny z Malinowskich, ur.
13 V 1894 w Lublinie. Absolwent Gimnazjum W. Kozłowskiego w War-
szawie (1913). Żołnierz I Brygady Leg., instruktor POW, uczestnik wojny
1918–1921. Adiutant 2 dyonu 20 pal. Ppor. mianowany 17 X 1919. Zwolniony do rez. w 1924. W latach 30. aspirant Straży Granicznej w Rybniku, bdd.
CAW, AP 12419, 12486, 12585, KN 21 VI 1932; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 2871.
Mjr w st. sp. Jan Tomasz BERANEK s. Józefa i Marii z Machajskich,
ur. 14 XII 1880 w Pińczowie. Uczestnik wojny 1918–1921. Absolwent farmacji na uniwersytecie w Dorpacie, mgr, kierownik apteki w CWSan., następnie w Szpitalu Ujazdowskim. Przydział: CWSan. Właściciel apteki
w Białej Podl. Mieszkał w Komorowie k. Warszawy. Żonaty z Leokadią
z Kowalskich.
Ppor. rez. Kazimierz BERCZYŃSKI s. Stanisława i Stanisławy z Bojarskich, ur. 21 VII 1908 w Przasnyszu. Urzędnik w Nowogródku. Absolwent
gimnazjum w Przasnyszu (1929) i SPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1931). Ppor.
ze starsz. 1 XII 1932, przydzielony do 13 pp, w 1937 przeniesiony do 77 pp.
Żonaty z Haliną ze Skrobeckich, miał córki Marię i Elżbietę.
Ppor. rez. Leopold BERLINERBLAU s. Izaaka i Małki z Hirszencwejgów,
ur. 27 XII 1901 w Warszawie, zamieszkały w Wilnie. Uczestnik wojny
1918–1920. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego USB (1929)
i SPRSan. w Warszawie (1930). Ppor. ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do
3 szp. okr. Odznaczony Medalem 1918–1921, bdd.
Kpt. w st. sp. Czesław BERNATOWICZ s. Franciszka i Rozalii z Rutkowskich, ur. 31 VIII 1898 w Wiżajnach, na Suwalszczyźnie. Ukończył gimnazjum w Nowarach Ochockich (1915) i Szkołę Oficerów Piech. Od 1915
w armii ros. w 31 i 113 pp. Od 1918 w WP, oficer żywnościowy w 41 pp.
Ppor. mianowany w 1919, por. w 1924. W 1934 przeniesiony w st. sp. Odznaczony KN, KW, SKZ. Żonaty z Heleną z d. Chotin, miał córkę Irenę.
CAW, AP 1288, 13554; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; RO 1932; AM 174.
Feilwel (Fajwel, Fajwisch) BERNSTEIN (Berenstein, Berensztein) s. Jakuba, ur. 1892, bdd.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 2549.
29
B
Ppor. rez. Maksymilian Edward BERŻYŃSKI s. Henryka i Herminy
z d. Salus, ur. 19 VIII 1905 w Warszawie. Pracownik naukowy w Instytucie
Spraw Narodowościowych. Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (1926) i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kart. (1930). Ppor. mianowany
1 I 1933. Żonaty z Jarosławą Szmid.
CAW, AP 138, 1612; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3619. Wg L.W. imię ojca Fryderyk, w aktach CAW Henryk
i Fryderyk.
Józef BEUZA (Bełza) s. Pawła, ur. 5 VIII 1898, bdd.
Ppor. rez. Zygmunt August BEZUCHA s. Augusta i Amalii z Obmińskich,
ur. 22 IV 1912 w Sanoku. Absolwent gimnazjum w Sanoku (1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 5 psp w Przemyślu (1934). Student prawa.
W drugiej połowie lat 30. pracował w Straży Granicznej w stopniu aspiranta.
W 1937 przeniesiony z 2 pp Leg. do 48 pp, bdd.
CAW, AP 776, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; Muz. Kat.; AM 2210.
Kpt. rez. Roman BIAŁEK s. Tymoteusza i Marii z Bielewiczów, ur. 21 I 1891
w Żywcu. Absolwent UJ, dr. Lekarz internista w Buczkowicach k. Szczyrku.
Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu por. W latach 1918–
1922 lekarz 2 pułku strzelców konnych w Bochni, ordynator szpitala wojskowego w
Bielsku-Białej, komendant szpitala polowego nr 604 i 605. Od 1922 w rez. z
przydziałem do 5 szp. okr. Żonaty z Marią z Niklewiczów, miał córki Ewę i Aleksandrę.
CAW, AP 1005, 11942; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1337. Wg L.W. rok ur. 1889.
Por. rez. Leon BIAŁĘSKI s. Ludwika i Zuzanny z Mrówczyńskich,
ur. 26 III 1896 w Mierucinie na Kujawach. Kupiec. Absolwent gimnazjum
w Poznaniu (1912). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921
w 60 pp. Powstaniec wielkopolski. Odznaczony MN i Odznaką Wojsk Wielkopolskich. Przydział: OK VII. Żonaty z Apolonią Gryczyńską, miał synów
Zygmunta i Lechosława.
Por. w st. sp. Jan Kazimierz BIAŁOGRODZKI s. Jana i Marii z Krysieckich, ur. 13 X 1899 w Pruszkowie k. Warszawy. Absolwent Gimnazjum
K. Nawrockiego w Warszawie (1918) i SPPiech. w Bydgoszczy (1921).
Uczestnik wojny 1918–1921 w 19 pp. Do 1933 służył w 21, 63 i 34 pp (dca
kompanii). Ppor. mianowany w 1921, bdd.
30
B
Pchor. Bolesław BIAŁOKOS s. Adolfa, ur. 1913, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM. 766.
Ppor. rez. Maksymilian Edward BIAŁOWIEJSKI s. Stanisława i Michaliny z Tomasiewiczów, ur. 7 VI 1892 w Radzyniu Podl. Ziemianin. Absolwent Wydziału Leśnego SGGW w Warszawie (1923). Uczestnik wojny
1918–1921. Następnie w Zarządzie Budownictwa Wojskowego DOGen. I
w Warszawie. Przeniesiony do rez. w 1922. W 1939 w kadrze OK II. Żonaty
z Ireną ze Stockich, miał córkę Taidę i syna Bohdana, bdd.
CAW, AP 1520; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; AM 3113. Wg ankiety rodzinnej ur. w Radzyminie.
Ppor. rez. Tadeusz Edward BIAŁY s. Władysława i Anny z Ostrowskich,
ur. 25 XII 1907 w Nowym Sączu. Nauczyciel. Ukończył gimnazjum w Poznaniu (1929) i SPRPiech. w Jarocinie. Ppor. ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 86 pp, w 1937 przeniesiony do baonu KOP „Berezwecz”. W 1933
mieszkał w Nahawkach, pow. postawski. Żonaty.
Ppor. rez. Witold Edmund BIAŁY s. Michała i Bronisławy z Piotrowskich,
ur. 1 III 1909 w Zaniemyślu, woj. poznańskie. Ukończył dywizyjny kurs
pchor. rez. w 69 pp w Gnieźnie i średnią szkołę rolniczą w Bojanowie. Ppor.
mianowany w 1936, przydzielony do 70 pp, w 1937 przeniesiony do 65 pp.
Mieszkał w Bytyniu, pow. szamotulski, bdd.
CAW, AP 1563, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 1940; Muz. Kat.; AM 213.
Pchor. Władysław BIAŁY s. Jana i Anny, ur. 1917 w Petrykowie k. Tarnopola, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; Rozstrzelani w Katyniu, t. 1, Warszawa 1995; Muz. Kat.; AM 928.
Por. rez. Aleksander Józef BICZ s. Józefa i Franciszki z d. Izmaiłow,
ur. 27 II 1909 w Krakowie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im.
Grzegorza Piramowicza w Krakowie (1929) i SPRPiech. nr 5 w Cieszynie
(1931). Por. ze starsz. 1 XII 1932, przydzielony do 4 pp Leg. Kierownik
szkoły powszechnej w Ś ladkowie Dużym, pow. stopnicki, bdd.
31
B
Ppor. rez. Tadeusz August BIEGAŃSKI s. Stanisława i Emilii z d. Wansiedel, ur. 4 VIII 1903 w Żółkwi k. Lwowa. Absolwent Gimnazjum św. Marii
Magdaleny w Poznaniu (1921) i SPRŁącz. (1925). Ppor. ze starsz. 1 I 1930,
przydzielony do 7 baonu telegraf., w 1938 w kompanii łącz. Rejonu Warownego Wilno. Urzędnik PKO, zamieszkały w Warszawie, bdd.
CAW, AP 3080, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; AM 2135.
Ppor. rez. Franciszek BIEL s. Wincentego i Marii, ur. 1 XII 1887 w Łękawicy k. Żywca. Absolwent kursu ofic. w Akademii Handlowej w Krakowie
(1920). Od 1919 w WP jako oficer żywnościowy w szp. wojsk. w Bochni,
następnie w wojsk. zakł. gosp. w Krakowie. Ppor. mianowany w 1920, przeniesiony w st. sp. w 1921. Kierownik firmy „Arbol”, bdd.
CAW, AP 9299; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1218. Dane niepewne. Wg L.W. rok ur. 1897.
Ppor. rez. Wilhelm BIELACZYC s. Antoniego i Michaliny z Korotkiewiczów, ur. 28 V 1911 w Charkowie. Ukończył gimnazjum humanistyczne
w Chrzanowie (1931) i SPRPiech. w 54 pp (1934). Studiował mechanikę na
Politechnice Lwowskiej. Ćwiczenia rez. odbył w 52 i 12 pp. Ppor. mianowany 25 XI 1936, bdd.
CAW, AP 9293, 12449; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 1625.
Ppor. rez. Antoni BIELAN s. Marcina i Heleny z Lewandowskich,
ur. 17 XI 1907 w Możejkach na Litwie Kowieńskiej, zamieszkały w Landwarowie. Absolwent Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie. Studiował prawdopodobnie na Uniwersytecie Stefana Batorego. Ppor. ze starsz.
1 XII 1932, przeniesiony z 6 pp Leg. do 41 pp, bdd.
Por. rez. Konstanty BIELAWSKI s. Tomasza i Stanisławy z Anasiewiczów,
ur. 27 II 1903 w Lądku, woj. łódzkie. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza
Kościuszki w Kaliszu (1923) i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1930). Por. mianowany ze starsz. 19 III 1939, przydzielony do 68 pp. Mieszkał w Lądku.
Studiował, bdd.
Ppor. rez. Bronisław BIELEC s. Michała i Marii ze Słotów, ur. 9 IV 1910
w Skołoszewicach, woj. lwowskie. Absolwent Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego w Jarosławiu (1933) i SPInż. w Warszawie (1932). Urzędnik pocztowy w Warszawie, student SGGW. Przydział: 6 baon telegraf., bdd.
CAW, AP 3193; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940. Identyfikacja niepewna. Na L.W. brak roku urodzenia.
32
B
Ppor. w st. sp. Adam BIELECKI s. Antoniego i Felicji z Matusewiczów,
ur. 28 VIII 1882 w Mińsku. Absolwent Instytutu Technologicznego w Petersburgu, inżynier mechanik. W latach 1914–1917 w armii ros. w stopniu
chor. i ppor., od 1918 do 1919 urzędnik w Dyrekcji Wileńskiej PKP w Miń-
sku Lit. W 1919 przeniesiony do rez., bdd.
Ppor. rez. Jerzy BIELECKI s. Włodzimierza, ur. 9 VIII 1908 w Radzyniu.
Absolwent Gimnazjum im. ks. Ignacego Skorupki w Łodzi (1931)
i SPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1932). Ppor. mianowany 1 I 1934. Trzykrot-
nie powoływany na ćwiczenia rez. w 68 i 28 pp, bdd.
Kpt. w st. sp. Mieczysław Marcin BIELECKI s. Stanisława i Felicji z Żytkowskich, ur. 26 III 1896 w Krasnymstawie. Żołnierz I Brygady Leg., uczestnik wojny 1918–1921 jako dca plutonu. M.in. komendant pw Wołkowysk.
Kpt. ze starsz. 1 I 1927. Od 1934 w st. sp. z przydziałem do 76 pp. Odznaczony KN, OH „Orlęta” i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Genowefą z Du-
choniów.
Chor. Władysław BIELECKI s. Szczepana i Anny z Wiechlińskich,
ur. 25 IX 1900 w Warszawie. Uczestnik I wojny światowej w Legionach
i wojny 1918–1921. Absolwent Szkoły Podoficerskiej w Jaworowie, kierownik kancelarii Podlaskiej BK. Odznaczony KW, BKZ i medalami pamiątkowymi. W 1939 walczył pod Kockiem. Aresztowany przez NKWD w Białymstoku. Żonaty z Marią z Sienkiewiczów, miał córkę Halinę i syna Witolda.
Mjr dypl. Józef BIELEJEC s. Franciszka i Joanny ze Świderków, ur. 2 II 1897
w Starachowicach. Członek POW, uczestnik wojny 1918–1921, obrońca Lwowa. W latach 1921–1924 w SPSap. w Warszawie, 1924–1928 w 4 p. sap., 1929–
1934 wykładowca w Szkole Podchorążych w Warszawie, 1935–1938 staż pułkowy w Puławach i studia w WSWoj., wykładowca w WSInż., następnie w Sze-
fostwie Sap. MSWojsk. Odznaczony KW i MN. Żonaty, miał syna Jerzego.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; RO 1932; AM 77.
Ppor. Witold Antoni BIELEWICZ s. Antoniego i Bronisławy z Graczyńskich, ur. 7 V 1909 w Tarnobrzegu. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych
w Krakowie. Był słuchaczem SPRPiech. w Ostrowi Maz. W 1938 przenie-
siony z 2 pp Leg. do baonu KOP „Hoszcza”. Miał żonę Helenę, bdd.
CAW, AP 12614; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; Muz. Kat. Dzienna data ur. wg J. Tucholski, Mord w Katyniu.
33
B
Ppor. rez. Zygmunt BIELIŃSKI s. Marcelego i Heleny z Zalewskich,
ur. 8 XI 1913 w Krakowie. Dziennikarz. Absolwent Gimnazjum im. Henry-
ka Sienkiewicza w Krakowie (1932) i SPRPiech. w Zambrowie (1936). Student prawa na UJ. Ppor. mianowany 1 I 1938 i przydzielony do 44 pp,
w 1939 przeniesiony do kadry zapas. piechoty we Włodzimierzu Woł., bdd.
Kpt. Henryk BIELSKI s. Wincentego, ur. 1 IV 1896 w Wilnie. Ukończył
gimnazjum w Kownie (1914) i Szkołę Oficerską w Wilnie. Brał udział
w I wojnie światowej i wojnie 1918–1921 jako dca kompanii w 28 i 81 pp.
Był oficerem ewidencyjnym w kadrze zapas. 4 szp. okr., bdd.
CAW, AP 10036, Odrz. 30 X 1933; MiD WIH, L.W. 032/1 z 1940; AM 3204.
Por. rez. Stanisław BIELSKI s. Ignacego i Stefanii z Prytułłów, ur. 22 X 1903
w Morgach, woj. białostockie. Inżynier, absolwent Wydziału Leśnego SGGW,
komisarz ochrony lasów państwowych w Sieradzu. Por. ze starsz. 1 IX 1931,
przydzielony do 81 pp. Żonaty z Antoniną z Maciejewskich, miał syna Zbigniewa i córkę Danutę.
MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; AM 3020. Wg danych WRK ur. 8 V 1904.
Por. rez. Jan BIENIA s. Andrzeja i Apolonii z Nowaków, ur. 1 VIII 1901
w Krościenku Niżnym k. Krosna. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krośnie (1920) i SPRPiech. w Śremie (1928). Uczestnik wojny
1918–1921. Czterokrotnie powoływany na ćwiczenia rez. w 50 pp, bdd.
Por. rez. Stanisław BIEŃ s. Piotra i Łucji z Borowiczów, ur. 22 XII 1891
w Warszawie. Absolwent uniwersytetu w Kazaniu (1916). Lekarz pediatra.
Uczestnik I wojny światowej w armii ros., m.in. na stanowisku ordynatora
szp. pol. W WP od 1919 jako lekarz ambulansu 3 DP. Do rez. przeniesiony
w 1922, bdd.
Por. rez. Kazimierz Ignacy BIEŃKO s. Władysława i Aurelii z Machnowskich, ur. 17 VIII 1907 w Kuninie k. Różana, w Ostrołęckiem. Absolwent
Wydziału Weterynarii UW (1932) i SPRKaw. w Grudziądzu (1933). Powoływany na ćwiczenia rez. w 5 i 10 . Ppor. mianowany 1 I 1935, bdd.
34
B
Por. Kazimierz BIEŃKOWSKI s. Stanisława i Julii, ur. 30 I 1905 w Warszawie. Por. mianowany ze starsz. 15 VIII 1931, przydzielony do 45 pp, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; Muz. Kat.; RO 1932; AM 1367. Wg danych rodziny ur. 4 III 1905.
Ppor. rez. Leonard BIEŃKOWSKI s. Romualda i Józefy z Hawryluków,
ur. 19 II 1912 w Janowie Podlaskim. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Mieczysława Brzezińskiego w Leśnej Podl. i kursu pchor. rez.
w 22 pp. Ppor. mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 50 pp. Nauczyciel
w szkole powszechnej w Okopach, gm. Bielska Wola, pow. sarneński, bdd.
Ppor. rez. Stanisław BIEŃKOWSKI s. Stanisława i Władysławy z Ciszewskich, ur. 13 IV 1902 w Zawierciu. Uczestnik wojny 1920 w 201 p. ochot.
i 142 pp. Absolwent Gimnazjum Towarzystwa „Szkoła Średnia” w Zawierciu, tamże nauczyciel historii i jęz. polskiego w szkole powszechnej nr 2.
Działacz ZHP i Związku Rezerwistów. Przydział: 75 pp. Żonaty z Kazimierą
z d. Rajchel, miał córkę Halinę i syna Kazimierza.
CAW, AP 3142; MiD WIH, L.W. 1940; Muz. Kat.
Ppor. rez. Stanisław Zenon BIEŃKOWSKI s. Konstantego i Marii z Wrzalików, ur. 9 VII 1906 w Kruszynie, woj. łódzkie. Absolwent Gimnazjum
im. Romualda Traugutta w Częstochowie (1926), WSH w Warszawie
i SPRPiech. nr 7 w Ś remie. Przydział: 65 pp. Aspirant służby więziennej.
W 1938 mieszkał w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Mieczysław BIEŃKUŃSKI s. Bolesława i Apolonii, ur. 6/19 II 1911
w Kiernówce k. Niemenczyna. Absolwent Państwowej Szkoły Technicznej
im. Józefa Piłsudskiego w Wilnie i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 5 pp Leg.
Ppor. mianowany 11 XI 1938, przydzielony do 1 pp Leg. W latach 30. mieszkał
w Bydgoszczy, bdd.
Ppor. rez. Izaak BIERER s. Wolfa i Schemiolli z Leinkramów, ur. 23 I 1903
w Krakowie. Technik budowlany, absolwent Szkoły Przemysłowej w Krakowie (1922) i SPRSap. tamże (1925). Sześciokrotnie powoływany na ćwiczenia rez. w 5 p. sap. i 5 baonie sap. Ppor. mianowany 1 I 1928, przydzielony do 5 baonu sap., bdd.
35
B
Ppor. rez. Tadeusz BIERNACKI s. Feliksa i Zofii z Gadomskich, ur. 9 IX 1904
w Warszawie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Łomży (1925)
i SPRPiech. w Tomaszowie Maz. Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX 1931,
przydzielony do 24 pp, w 1937 przeniesiony do 18 pp. Nauczyciel w szkole
powszechnej w Pruszkowie k. Warszawy, bdd.
Kpt. w st. sp. Zygmunt BIERNACKI s. Wilhelma Kaliksta i Michaliny
z Porębskich, ur. 3 IV 1883 w Krasnosiółce na Podolu. Podczas I wojny
światowej w armii ros. W 1918 pracownik Dep. Oświaty ds. Polskich w Kijowie, działacz POW. Uczestnik wojny 1920. Do 1930 oficer sł. st., następnie
pracownik kontraktowy w WIPgaz. Odznaczony KZ. Żonaty z Janiną z Bocheńskich, miał córki Annę i Krystynę.
CAW, KZ 24-977; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Na L. W. syn Kaliksta.
Chor. Zygmunt Karol BIERNACKI s. Pawła i Marii z Milewskich, ur.
28 I 1895 w Skierniewicach. Działacz niepodległościowy, członek „Zarzewia”, skautingu, Strzelca i POW. Od 1918 w 2 pp Polskiej Siły Zbrojnej;
wcielony do WP, uczestniczył w wojnie 1918–1921. Odznaczony MN, KZ
i medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, AP 13318, MN 16 III 1933; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Por. rez. Stefan BIERZYŃSKI s. Stanisława i Marii z Czaplickich, ur.
28 VIII 1900 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w 19 pp. Inżynier,
absolwent szkoły Wawelberga i Rotwanda, wydział budowy maszyn,
i SPPiech. w Warszawie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1923, przydzielony
do 32 pp, w 1937 przeniesiony do OK I, bdd.
CAW, AP 4567, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940; PCK 756.
Kpt. rez. Konstanty BIESIADOWSKI s. Stanisława i Marii z Chowenów,
ur. 10 VI 1890 w Kijowie. Absolwent Szkoły Kadetów w Kijowie (1909)
i Mikołajewskiej Szkoły Art. w Petersburgu (1912). Pracował jako urzędnik.
Powoływany na ćwiczenia rez. w 8 pac. W 1927 był w kadrze OK VIII, bdd.
Ppor. rez. Mieczysław Antoni BIGOSZEWSKI s. Leona i Walerii z Popielskich, ur. 20 XI 1907 w Oporowie, pow. kutnowski. W 1932 student prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent SPRPiech. w Krakowie
(1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 XII 1932, przydzielony do 14 pp,
w 1937 przeniesiony do 37 pp, bdd.
36
B
Por. rez. Henryk Wiktor BILEWSKI s. Wiktora i Seweryny z Kostrzyckich, ur. 2 VI 1897 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921. W 1921
w baonie celnym, 1923–1926 w Policji Granicznej, 1928 w Biurze Pers.
MSWojsk., 1931 w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919, w 1937 przeniesiony z 41 pp do OK III. Żonaty
z Aliną z Rymaszewskich, miał syna Zbigniewa.
CAW, AP 1439, 12645, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940.
Kpt. Józef BILEWSKI (do 1938 Baran) s. Tomasza i Zofii z Gubernatów,
ur. 4 III 1899 w Racławówce, woj. rzeszowskie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 1 pp. Wykładowca, instruktor w CIWF. Działacz
PZLA, sędzia, trener, autor podręczników sportowych. Mistrz Polski
w pchnięciu kulą i w dysku. W 1928 startował na olimpiadzie w Amsterdamie, 1932 kierownik grupy LA na olimpiadę w Los Angeles. Odznaczony
m.in. SKZ i OH „Orlęta”. Żonaty z Haliną z Witosławskich.
CAW, AP 4495; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 1856.
Por. rez. Bogusław Wacław BILIŃSKI s. Karola i Katarzyny z Kułakowskich, ur. 25 IX 1895 w Strzemielczy, pow. radziechowski. Mgr praw, studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza; nauczyciel historii i jęz. niemieckiego w gimnazjum w Białej Podl. W 1939 bronił twierdzy Brześć. Wzięty do
niewoli przez Niemców, potem przekazany wojskom ros. Żonaty z Heleną
z Narębskich, miał córki Sławomirę i Bogusławę.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; AM 1208.
Mjr rez. Stanisław BILMIN s. Emiliana i Amelii z Zaniewskich, ur.
11 IX 1894 w Chodorówce k. Sokółki. Inżynier, absolwent Wydziału Rolnego SGGW w Warszawie (1925). Uczestnik I wojny światowej i wojny
1918–1921 w armii gen. Hallera. Do rez. przeniesiony w 1920. Przydział:
OK VIII. Właściciel folw. w Łosośnej Małej. Odznaczony VM 5 kl., KW.
Żonaty z Wiktorią Bilminówną, miał córkę Danutę i syna Jana.
Por. rez. Eugeniusz Henryk BINDER s. Ignacego i Stefanii z Szuchnowiczów, ur. 6 X 1904 w Zakrzówku k. Kraśnika. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowo-Wodnej Politechniki Warszawskiej (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1932). Dwukrotnie powoływany na ćwiczenia rez.
w 20 i 72 pp. Ppor. mianowany 1 I 1934, przydzielony do 27 pal. Żonaty
z Jadwigą z Bittnerów, bdd.
Ppor. rez. Stanisław Ludwik BINDER s. Gustawa i Marii z Haistów,
ur. 24 II 1900 w Krakowie. Absolwent Akademii Handlowej tamże (1921)
i wyższego kursu nauczycielskiego (1931). Uczestnik wojny 1918–1921
w 2 p. szwol. i 4 pp Leg. Zwolniony do rez. w 1921. Ppor. mianowany
29 VI 1926. Żonaty z Felicją z Frischów, miał córkę Barbarę.
CAW, AP 2991; MiD WIH, L.W. 1940; AM 2057.
37
B
Por. rez. Adam BIŃKOWSKI s. Adama i Marii z Wernerów, ur. 26 X 1894
w Mosinie, woj. poznańskie. Absolwent Szkoły Handlowej w Poznaniu (1912)
i Szkoły Obs. Lot. tamże. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921,
powstaniec wielkopolski. W 1921 przeniesiony do rez. Przydział: 6 p. lot. Odznaczony KW. Żonaty z Matyldą z Lipoltów, miał córkę Marię i syna Gerwazego.
CAW, AP 1489; MiD WIH, L.W. 029/3 z 14 IV 1940; AM 2751. Wg L.W. rok ur. 1891, wg akt CAW ur. 26 X 1894, wg
Tucholskiego (Mord w Katyniu) — 24 XII 1891.
Por. rez. Mieczysław BIRNBAUM s. Aleksego, ur. 10 VI 1889 w Częstochowie. Działacz ruchu rewolucyjnego, więziony i zesłany. Uczestniczył
w formowaniu WP na Wschodzie i Związku Wojskowych Polaków. Walczył
o Lwów. W WP szef wydz. politycznego II Oddz. MSWojsk. Uczestnik
delegacji na rozmowy pokojowe w Borysławiu, Mińsku i Rydze. Publicysta.
Odznaczony VM 5 kl., KW, ZKZ.
CAW, AP 2129, KW 5/916; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; S. Łoza (red.), Czy wiesz, kto to jest, Warszawa
1938; AM 2579.
Ppor. Ignacy BISIKIERSKI s. Konstantego, ur. 1889, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Płk w st. sp. August BISKUPSKI s. Wiktora i Marii ze Sławoszewskich,
ur. 28 VIII 1878 w Żytynku na Wołyniu. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej, I wojny światowej i wojny 1918–1921. Dr nauk med. Służył kolejno:
1919 w Szp. Ujazdowskim w Warszawie i szp. wojsk. w Grodnie, 1921
w szp. rej. w Bydgoszczy (kmdt), 1925 w szp. okr. nr 1 (zca kmdta). W 1930
przeszedł w st. sp. Ostatnio pracował w MSWojsk. jako lekarz JHP. Żonaty,
miał syna Augusta.
CAW, AP 4283; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 1833. Wg GRK ur. w Żytomierzu.
Ppor. rez. Karol Wiktor BITTNER s. Konstantego i Heleny z Beisertów,
ur. 6 X 1902 w Poznaniu. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny
w Poznaniu, Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego (1926, doktorat 1929) i SPRSan. w Warszawie (1930). W 1920 ochotnik w baonie
radiotelegraf. W 1930 ordynator w 7 szp. okr. Odznaczony KZ. Żonaty.
Ppor. rez. Wacław BIWAN s. Ludwika, ur. 17 I 1914. Ppor. mianowany
11 XI 1938 ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 61 pp, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 1940.
38
B
Ppor. rez. Wilhelm BLACHA s. Józefa i Ludwiny z d. Kroczek, ur. 30 IX 1910
w Karwinie-Raju, pow. frysztacki. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Bobrku lub w Cieszynie (1929). Nauczyciel szkół powszechnych w Szopienicach i na Zaolziu oraz Wydziałowej i Ludowej Szkoły w Boguminie. Ppor.
ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 73 pp. Żonaty, miał syna Andrzeja.
Ppor. rez. Marian Aleksander BLADYE s. Mieczysława i Heleny z Terleckich, ur. 15 IV 1909 w Samborze. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza
(1935) i SPSan. w Warszawie (1934). Uczestniczył w ćwiczeniach w 6 pac,
35 pp i 2 baonie czołgów i samoch. jako lekarz internista. W 1938 w kadrze
OSArt. w Toruniu. Żonaty, miał jedno dziecko.
Por. rez. Karol BLATKIEWICZ s. Antoniego i Józefy z Lachowiczów,
ur. 6 VIII 1883 w Rudzie na Podolu. Absolwent gimnazjum we Lwowie.
Działacz ruchu niepodległościowego. Uczestnik I wojny światowej w armii
austr. i wojny 1918–1921 w 39 pp, obrońca Lwowa. Przeniesiony w st. sp.
w 1920. Odznaczony KW. Żonaty z Władysławą z Hawlatów, miał syna
Ryszarda.
Pchor. Aleksander BLEICHER s. Józefa, ur. 1914, bdd.
Ppor. rez. Andrzej BLESZYŃSKI s. Franciszka i Bożeny z Krzymuskich,
ur. 24 IV/7 V 1905 w Rudnikach, pow. będziński. Absolwent Państwowej
Szkoły Mierniczej w Warszawie i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1930).
Ppor. ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 1 pan, w 1937 przeniesiony do
30 pal. W 1938 mieszkał w Krakowie, przygotowywał się do egzaminu inży-
nierskiego, bdd.
Por. rez. Wojciech BLICHARSKI s. Franciszka i Agnieszki z Rybickich,
ur. 18 IV 1889 w Petlikowcach Starych, pow. buczacki. Uczestnik I wojny
światowej — ranny na froncie włoskim, i wojny 1918–1921. W 1920 dca
kompanii 29 pp, 1921 referent oświatowy 10 DP. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Tarnopolu. Przydział: OK VI. Odznaczony KW i meda-
lami pamiątkowymi. Żonaty, bdd.
CAW, AP 9332, 13084, 12102; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; AM 187.
39
B
Ppor. rez. Jan BŁASIAK s. Jana i Franciszki z Sabatów, ur. 10 V 1908
w Ciszycy, pow. sandomierski. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Nisku (1931), Wydziału Prawa UJ i SPRPiech. w Zambrowie
(1932). Ppor. mianowany 24 XII 1935, wcielony do 2 pp Leg. Miejsce
stałego zamieszkania Ciszyca, bdd.
Por. rez. Władysław BŁASZCZAKIEWICZ s. Stefana i Julii z Koźlickich,
ur. 9 IV 1887 w Zabrodziu, pow. olkuski. Uczestnik I wojny światowej w armii
ros. Absolwent Uniwersytetu w Charkowie (1915), mgr farmacji. W 1920
w CSSan. w Warszawie, w Ekspozyturze CSSan. w Krakowie i kierownik komisji odbiorczej CSSan. w Warszawie. Właściciel apteki w Pińczowie. Żonat y
z Józefą Wilanowską, miał dzieci: Mariana, Annę, Barbarę i Janinę.
CAW, AP 570; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 2649. Wg WRK ur. 8 IV 1887, s. Szczepana i Julianny.
Płk Bolesław BŁAŻEJEWSKI s. Hipolita i Adeli z Redlińskich, ur.
21 I 1890 w Ilince na Ukrainie. Absolwent Wydziału Medycznego Uniwersytetu w Kijowie (1916). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921.
W armii ros. służył jako mł. ordynator w szp. pol. 44 DP. Kpt. mianowany
w 1920, mjr. w 1922. Szef sanitarny OK V, od 1936 ident. stanowisko
w OK II. Żonaty z Marią Potkańską, miał córki Annę i Krystynę.
CAW, AP 585, 586, 11571, 11826, 13129; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 484.
Ppor. rez. Roman Wincenty BŁAŻEJEWSKI s. Wincentego i Marianny
z Furmańskich, ur. 25 V 1907 w Ulasku k. Radzymina. Absolwent Wydziału
Weterynarii UW (1932) i SPKaw. w Grudziądzu (1932). Lekarz wet. Powołany na ćwiczenia rez. w 1934 w 3 pułku strzelców konnych. Ppor. mianowany 1 I
1935. Zamieszkały ostatnio w Lipułku strzelców konnychu, woj. radomskie. Żonaty
z Ireną Langer, miał córki Annę i Marię.
Por. Aleksy BŁAŻEWICZ s. Ignacego i Tatiany, ur. 20 V 1911 w Wilnie.
Służył w 78 pp, był dowódcą plutonu w 5 kompanii. Miał żonę Leonardę
i córkę Krystynę.
MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; Dane DRK; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Ppor. rez. Bolesław BŁĘCKI s. Izydora i Marii z Szandrachów, ur.
17 XII 1904 w Pelplinie, pow. tczewski. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (mgr 1927) i SPRPiech. nr 7 w Ś remie. Kierownik
Oddziału Zamiejscowego Sądu Okręgowego w Starogardzie Gdańskim.
Miał żonę Genowefę, bdd.
CAW, AP 7204; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 2972.
40
B
Kpt. Brunon BŁĘDZKI s. Jana i Marii z Szydzików, ur. 2 XI 1899 w Tereszewie, woj. pomorskie. Członek tajnego Towarzystwa Filaretów w Gdańsku, uczestnik I wojny światowej na froncie francuskim (ciężko ranny) i wojny 1918–1921, powstaniec wielkopolski. Dca dyonu panc. SGO „Narew”.
Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia. Żonaty ze Stefanią z Osiec-
kich, bdd.
CAW, AP 7176, 6904; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 853. Wg ankiety rodziny ur. 1 IX 1899 w Treszewie,
s. Antoniego.
Por. rez. Lucjan Stanisław BŁOCISZEWSKI s. Kazimierza i Zofii z Zielińskich, ur. 30 VI 1906 w Strzyżewie k. Łukowa. Właściciel majątku Strzyżew. Inżynier rolnik, absolwent SGGW w Cieszynie i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1930). Czterokrotnie powoływany na ćwiczenia rez. do 3 psp i 35 pp.
Ppor. mianowany 1 I 1934, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz Ferdynand BŁOŃSKI s. Bronisława i Anny z Bronisławskich, ur. 15 X 1910 w Łosiacach, woj. tarnopolskie. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej i SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. (1933). Dwukrotnie powoływany na ćwiczenia rez. w 27 pal. Ppor.
mianowany 1 I 1935, przydzielony do 27 pal, bdd.
Ppor. rez. Stanisław Bolesław BŁOŃSKI s. Bronisława i Aleksandry z Kłębosławskich, ur. 12 IV 1911 w Puchaczowie, woj. lubelskie. Nauczyciel.
Absolwent seminarium nauczycielskiego w Ursynowie k. Warszawy (1933)
i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 77 pp. Ppor. ze starsz. 1 I 1938, przydzie-
lony do 7 pp Leg., w 1939 przeniesiony do 45 pp, bdd.
Por. rez. Antoni BOBER s. Hermana i Gizeli, ur. 11 XI 1899 w Tarnowie.
Absolwent Wydziału Prawa i Wydziału Lekarskiego UJ (1928) oraz
SPPiech. w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w 1 baonie akademickim. Ppor. mianowany w 1921, por. w 1922, wcielony do 5 pp. W 1921
zwolniony do rez. Powoływany na ćwiczenia rez. w 23 pp i 24 . W 1939
w kadrze zapas. 2 szp. okr., bdd.
Kpt. Wojciech BOBER s. Dominika i Zofii z Gaborskich, ur. 19 I 1891
w Lutczy k. Rzeszowa. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921.
W 1921 kmdt gosp. obozu internowanych nr 6 w Zduńskiej Woli, 1935–
1939 w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. Od-
znaczony medalami 1918–1921, 10-lecia i OH „Orlęta”. Żonaty z Jadwigą
ze Zmysłowskich, miał córkę Wandę oraz synów Tadeusza i Zbyszka.
41
B
Ppor. rez. Leon BOBERSKI s. Stanisława i Anastazji z Pierskich, ur.
17 VI 1904 w Poznaniu. Absolwent gimnazjum humanistycznego w Poznaniu i Szkoły dla Podoficerów Zawodowych nr 8. Ppor. ze starsz. 1 I 1932,
przydzielony do 58 pp, w 1938 przeniesiony do 59 pp. Kupiec, zamieszkały
w Wągrowcu, woj. poznańskie, bdd.
CAW, AP 283, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940; AM 4076.
Ppor. rez. Stanisław BOBIATYŃSKI s. Ottona i Jadwigi z Jakowieckich,
ur. 15 I 1912 w Rosicach, woj. wileńskie. Absolwent Gimnazjum im. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie (1933) i SPRKaw. w Grudziądzu (1934).
Ppor. ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 23 . Pracował w rodzinnym
majątku Zacisze, pow. dzisneński, bdd.
Ppor. rez. Teodor BOBOWSKI s. Stanisława i Marii z d. Berchiet, ur. 22 X 1889
w Berlinie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 57 pp, powstaniec
wlkp. Tłumacz w misji angielskiej w czasie pobytu Ignacego Paderewskiego
w Poznaniu. Handlowiec, następnie urzędnik. Przydział: OK VII. Odznaczony
KN, KW, Odznaką Wojsk Wielkopolskich i Śląską Wstęgą Waleczności. Żonat y
z Zofią z Kraszewskich, miał pięcioro dzieci — cztery córki i syna.
CAW, AP 715, 12735, KW 339–10351; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1345.
Kpt. Mieczysław Roman BOCHENEK s. Józefa i Katarzyny z Sąsiadków,
ur. 11 XI 1909 w Rzeszowie. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Sowińskiego w Rzeszowie (1929) i Szkoły Oficerskiej w Toruniu (1932). Por. ze
starsz. 15 VIII 1932. W l. 1932–1935 w 6 pal, następnie wykładowca
w SPRArt. w Zambrowie. Instruktor narciarski. W 1939 uczestniczył
w ewakuacji szkoły do Włodzimierza Woł. Kawaler.
CAW, AP 16; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940. Wg KrRK nazwisko rodowe matki Wosiek.
Ppor. rez. Józef BOCHEŃSKI s. Aleksandra i Wandy z d. Fogel, ur.
7/19 III 1899 w Chełmie Lub. Żołnierz Legionów, w wojnie 1920 w 36 pp
Legii Akademickiej, ciężko ranny pod koniec wojny. Od 1923 komisarz
Straży Granicznej w Jaśle. W 1939 ciężko ranny pod Muszyną. Odznaczony
VM 5 kl., KW dwukrotnie, SKZ; umieszczony na Złotej Liście Chwały 36 pp
Legii Akademickiej. Żonaty z Haliną z Lewandowskich, miał syna Józefa.
CAW, AP 35; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.
Ppor. rez. Franciszek Ryszard BOCHNIAK s. Sylwestra i Marianny ze
Skaryszewskich, ur. 1 IV 1900 w Warszawie. Żołnierz 2 kompanii technicznej przy Komendzie Leg., uczestnik wojny 1918–1921 w 2 DP Leg. Absolwent gimnazjum dla wojskowych (1930) i SPRPiech. w Zambrowie (1932).
Ppor. ze starsz. 1 XI 1931, przydzielony do 45 pp. Pracownik Banku Polskiego w Warszawie, zamieszkały w Radości k. Warszawy, bdd.
42
B
Ppor. rez. Aleksander BODNAROWSKI s. Stefana i Klary z d. von Krencke, ur. 24 VI 1902 w Herbach Wielkich. Ż ołnierz Legionów. Urzędnik.
Ppor. ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do 12 pp. Żonaty z Marią z Pajewskich, miał córkę Aleksandrę, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; Muz. Kat.; ROR 1934; Rozstrzelani w Katyniu.
Ppor. rez. Hipolit Antoni BOENISCH s. Antoniego i Józefy z Wesołowskich, ur. 13 VIII 1906 w Żbikowie, woj. warszawskie. Absolwent Państwowej Szkoły Średniej Techniczno-Kolejowej (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1928). Ppor. ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 1 paplot. Żonaty,
miał syna. Mieszkał i pracował w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz BOGAJEWSKI s. Kazimierza i Heleny z Wleklińskich,
ur. 29 III 1911 w Poznaniu. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny
(1931), Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego,
mgr, i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 57 pp. Ppor. ze starsz. 11 XI 1938,
przydzielony do 58 pp. Właściciel przedsiębiorstwa w Poznaniu, bdd.
CAW, AP 643, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 1940; AM 1930.
Ppłk Eugeniusz BOGDZIEWICZ s. Piotra i Klaudyny z Trzeciaków,
ur. 26 VIII 1889 w Kole. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921
w sądownictwie polowym 7 i 18 DP. W l. 1921–1925 w MSWojsk., od 1931
referent Biura Orzecznictwa NSW. Odznaczony medalami pamiątkowymi
1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Eugenią z Chocińskich.
CAW, AP 3405, 3406, KZ 18–133; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1249.
Por. rez. Aleksander Romuald BOGOBOWICZ s. Władysława i Marii,
ur. 7 II 1899 w Strzemieszycach Wielkich, pow. będziński. Absolwent Wydziału Prawa UJ, mgr. Działacz POW, legionista, pracownik Dep. Wojsk.
NKN w Dąbrowie Górniczej. Uczestnik wojny 1918–1921 w 27 pp. Walczył
m.in. pod Radziwiłłowem i Brodami. Por. ze starsz. 2 I 1932. Żonaty, bdd.
Kpt. Kazimierz Ludwik BOGUCKI s. Piotra i Anny ze Spytkowskich,
ur. 14 VIII 1900 w Kalembinie, woj. lwowskie. Uczestnik wojny 1918–1921
w 2 pułku szwoleżerów. Por. ze starsz. 15 VII 1928, przydzielony do 7 dyonu
żand. Kpt. ze starsz. 1 I 1936. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi.
W 1939 walczył w armii „Karpaty”. Żonaty, miał syna Zdzisława.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; RO 1932.
43
B
Ppor. Czesław BOGUSŁAWSKI-PRUS s. Tadeusza i Leokadii z d. d’Erceville, ur. 10 I 1908 w Kowlu. Technik rolnik, inspektor PZU na pow. sarneń-
ski. Przydział: 2 dag, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 1456. Wg danych WRK ur. 10 I 1910. Na
L.W. tylko jedno nazwisko Bogusławski.
Mjr dypl. Walerian Tadeusz BOGUSŁAWSKI s. Tadeusza i Marii z Rzewuskich, ur. 15 XII 1895 w Warszawie. Inżynier, absolwent Wydziału Rolnego WSGW (1914), WSWoj. (1932) i CWKaw. w Grudziądzu. Uczestnik
I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 7 . Służył m.in. w 3 pułku szwoleżerów i
w Sztabie DOK X. Odznaczony KW trzykrotnie, MN, ZKZ. Żonaty z Wandą z
Kuleszów, miał dwóch synów.
CAW, AP 9869, 11195, 10182; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Marcin Leon BOGUSZ s. Józefa i Stanisławy z Mozaraków,
ur. 11 VII 1905 w Chmurenikach na Wołyniu. Absolwent Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1929) i SPRKaw. w Grudziądzu (1930). Ppor.
ze starsz. 1 I 1934, przeniesiony w 1939 z dyonu szkolnego kaw. KOP „Niewirków” do 21 . Żonaty, miał córkę Hannę.
Gen. bryg. w st. sp. Bronisław BOHATEREWICZ s. Kazimierza i Marii
z Kowalickich, ur. 27 II 1870 w Grodnie. Uczestnik I wojny światowej
w stopniu kpt. i wojny 1918–1921; w bitwie warszawskiej ranny. Dca
2 Dyw. Lit.-Biał. Następnie w Sztabie ND Wojsk Litwy Środkowej. Odznaczony VM 5 kl., KW czterokrotnie i in. Żonaty z Heleną z Pokubiatów, miał
synów Wiktora i Kazimierza.
CAW, AP 9671, VM 89-8451, 89-8384, KW 7/1340; MiD WIH, L.W. 015/2 1940; AM 2.
Ppor. rez. Antoni BOHDZIEL s. Józefa i Heleny z Łosiców, ur. 21 I 1913
w Hermancinie, woj. nowogródzkie. Absolwent Gimnazjum im. Karola
Chodkiewicza w Lidzie (1935) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 19 DP
(1936). Ppor. ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do baonu KOP „Łużki”.
Pracował w Sądzie Pokoju w Łużkach. W 1939 przyjęty na studia w SGGW
w Warszawie. Do niewoli sow. wzięty pod Kołkami k. Kowla, bdd.
CAW, AP 7082, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Por. rez. Szymon BOJANOWSKI s. Michała i Jadwigi z Rudowskich,
ur. 16 X 1902 w Klicach, pow. ciechanowski. Dyrektor koksowni w Orzegowie na Górnym Śląsku. Inżynier, absolwent Wydziału Chemii Politechniki
Warszawskiej (1929) i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1930). Ppor. mianowany
1 I 1933. Powoływany na ćwiczenia rez. w 22 i 75 pp. Żonaty z Krystyną
z Rudowskich, miał córkę Ewę i syna Michała.
CAW, AP 3599; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1455. Wg ankiety rodziny ur. 26 X 1902 w Ciechanowie.
44
B
Kpt. w st. sp. Eugeniusz Stefan BOJARSKI s. Ludwika i Władysławy ze
Skowrońskich, ur. 2 XII 1896 w Warszawie. Podczas wojny 1920 służył
w Szpitalu Mokotowskim. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego
UW (1927) i OSSan. (1928). Lekarz 72 pp i 18 pal; w l. 1934–1935 w 9 szp.
okr., 1936–1938 w Szefostwie San. OK I. Od 1938 w st. sp. Żonaty z Janiną
z Nowaczyńskich.
CAW, AP 6461; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; RO 1932; AM 862.
Ppor. rez. Dionizy Aleksander BOJARUNAS s. Dionizego i Władysławy
z Wodzińskich, ur. 10 III 1908 w Monachium. Inżynier, absolwent Wydziału
Mechanicznego Politechniki Warszawskiej (1931) i SPRPiech. w Zambrowie (1934). Ppor. ze starsz. 1 I 1936. Przydział mob.: 35 kompania telegraf.kabl. Mieszkał w Warszawie, bdd.
CAW, AP 6483, 10664, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3317.
Kpt. rez. Jan BOLECHOWSKI s. Jana i Wiktorii z Romanczukiewiczów,
ur. 13 VII 1891 w Dolinie k. Stryja. Absolwent prawa i filozofii na UJK.
Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921; walczył na Ś ląsku w 1 pag,
brał udział w odsieczy Lwowa. W 1921 w 20 pap, 1929–1930 w 3 pap.
Nauczyciel w łódzkich gimnazjach. Odznaczony KW i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Marią z Orłowskich, miał córki Barbarę i Ewę.
Kpt. Tymoteusz BOLESTA s. Teodora, ur. 22 VIII 1901. Por. ze starsz.
1 V 1924; przydzielony do 32 dyonu art. lekkiej, bdd.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; RO 1932.
Ppor. rez. Anatol BOŁBOT s. Mateusza i Wiery, ur. 7 II 1908 w Bielsku
Podl. Absolwent gimnazjum w Białymstoku (1927) i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1930). Ppor. ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 42 pp. Pracował
w Izbie Skarbowej w Białymstoku, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz BOŁDOK s. Jana i Julii, ur. 6 IX 1910. Mieszkał w Warszawie, bdd.
MiD WIH, L.W. 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 211.
45
B
Ppor. Abram Antoni BOMBEL s. Mojżesza (Mieczysława) i Róży,
ur. 21 VI 1892 w Skierniewicach. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekar-
skiego UW. Uczestnik wojny 1918–1921 w 36 pp LA, w Dep. San.
MSWojsk., pociągu san. im. Heleny Paderewskiej i Radzie San. w Szpitalu
Ujazdowskim. Ppor. mianowany w 1927, przydzielony do 1 baonu san. Żonaty, mieszkał w Warszawie.
Ppor. rez. Czesław BOMSKI s. Stanisława i Marianny z Kaźmierczaków,
ur. 29 VI 1903 w Golejewie, woj. poznańskie. Technik mechanik. Absolwent
Państwowej Szkoły Budowy Maszyn w Poznaniu, SPRPiech. w Śremie
i kursu obserwatorów lotniczych dla oficerów piech. Ppor. ze starsz. 1 I 1929,
przydzielony do 3 p. lot., bdd.
Ppor. rez. Bronisław BONA s. Franciszka i Katarzyny, ur. 24 XII 1914
w Iwcu, pow. tucholski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tucholi
(1936) i SPRPiech. w Zambrowie. Nauczyciel w Holszanach, pow. oszmiański, woj. wileńskie. Miał żonę Stefanię i córkę Danutę.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej, Warszawa
1995.
Ppor. rez. Zygmunt Kazimierz BOŃCZA-BOŃCZEWSKI s. Albina i Katarzyny z Ziemińskich, ur. 28 III 1905 w majątku Olbięcin, woj. lubelskie.
Absolwent Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie (1929) i kursu
w BPRPiech. nr 2 w Biedrusku (1930). Ppor. ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 7 pp Leg. W 1937 mieszkał w Bolęcinie, pow. płoński, bdd.
CAW, AP 9911, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940. Na L.W. zapisany jako Bończewski.
Ppor. rez. Walerian BORATYŃSKI s. Michała i Marii z Żuczyków, ur.
18 I 1910 w Daleszewie, woj. stanisławowskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Zaleszczykach (1932) i dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 19 pp we Lwowie. Ppor. mianowany 23 XII 1937, przydzielony do 50 pp.
Nauczyciel w Zaleszczykach, bdd.
CAW, AP 8916, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940. Wg L.W. Buratyński.
Kpt. Wiktor Edmund BORCZYŃSKI s. Stanisława i Marianny ze Świderskich, ur. 17 X 1906 we Wrześni. Absolwent wrzesińskiego Gimnazjum
im. Henryka Sienkiewicza (1925) i Szkoły Podchorążych w Grudziądzu.
W 1932 por. 16 pal w Grudziądzu. Ostatnio wykładowca w SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. Żonaty z Anną z Iwanickich, miał córkę Hannę.
MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; RO 1932.
46
B
Kpt. Leonard Józef BORDZIAK s. Jana i Honoraty z Targowskich,
ur. 6 XI 1895 w Rzeszowie. Uczestnik I wojny światowej w armii austr.
i wojny 1918–1921 w żandarmerii polowej. Następnie w wojskowych zakładach gospodarczych i intendentury, w Szefostwie Int. OK II, w 21 p. uł.
Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia. Miał żonę Marię, córki Janinę
i Lidię.
CAW, AP 1405; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; RO 1932; AM 4092.
Ppor. rez. Ludwik BOREK s. Tomasza i Katarzyny z Szymczyków, ur.
7 IX 1913 w Kawęczynie, woj. kieleckie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie (1934) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 4 pp Leg.
(1935). Żonaty z Władysławą z Mikulskich. Mieszkał w Skarżysku-Ka-
miennej.
CAW, AP 1016; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Por. rez. Alojzy Ignacy BORGOWIEC s. Jana i Walerii Walewskiej-Kuś,
ur. 21 X 1899 w Świętochłowicach. Uczestnik trzech powstań śląskich,
ranny. Pracował w Polskim Komitecie Plebiscytowym na pow. rybnicki.
W l. 1918–1939 w Legionie „Zaolzie” grupa Rybnik. Przydział: 3 psp. Uczył
w szkole powszechnej w Rybniku. Odznaczony Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności 1 kl., Gwiazdą Śląską, SKZ. Żonat y, miał syna Józefa.
Ppor. rez. Tadeusz BORKOWSKI s. Aleksandra i Bronisławy z Włoczków,
ur. 28 VI 1913 w folw. Jaski k. Radzynia Podl. Absolwent Wydziału Leśnego
Państwowej Szkoły Rolniczej w Białokrynicy i dywizyjnego kursu pchor.
rez. w 13 DP. Przydział: 44 pp. Pracował w Nadleśnictwie Krzemieniec,
później w Nadleśnictwie Suraż w Malinowie. Żonaty z Danutą z Głazowskich, miał córki Wandę i Halinę.
CAW, AP 5666; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 775. Wg WRK nazwisko panieńskie matki Włosik, wg LRK –
Włoszek.
Ppor. Wacław BORKOWSKI s. Stanisława i Michaliny ze Sznajderów,
ur. 18 VII 1913 w Inowłodzu, woj. łódzkie. Lekarz, absolwent Wydziału
Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1938) i SPRSan. (1934). Przy-
dział: 79 pp. Mieszkał w Warszawie, bdd.
CAW, AP 7294; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; AM 2283.
Kpt. dypl. rez. Piotr BORKOWSKI-DUNIN s. Kaliksta i Marii z Wołowskich, ur. 17 V 1898 w Klimaszówce, pow. płoskirowski. Działacz POW
Wschód, od 1917 w I Korpusie Pol. w Rosji. W l. 1918–1919 w załodze
pociągu panc. „Śmiały” i „Związek Broni”, 1924–1926 w WSWoj., 1931
w Oddz. I Sztabu Gł. Przydział: 19 pal. Odznaczony VM 5 kl., KW trzykrotnie, SKZ i in. Zamieszkały w majątku Bartasze, pow. szczuczyński. Żonaty
z Heleną z Niezabytowskich, miał synów Michała i Stanisława.
CAW, AP 5712, VM 41-3180, KW 9/13–1693; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Na L.W. tylko nazwisko Borkowski.
47
B
Por. rez. Ignacy BORODZICZ s. Józefa, ur. 1881. Ziemianin, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; Rozstrzelani w Katyniu; ROR 1934; AM 1531.
Ppor. rez. Wacław Michał BOROŃSKI s. Edwarda i Michaliny z Szarzyńskich, ur. 24 IX 1895 w Kolbuszowej. Żołnierz 3 pp Leg. od 1914, następnie
w armii austr. Uczestnik wojny 1920. Nauczyciel wf w seminarium nauczycielskim w Tarnopolu, naczelnik hufca szkolnego ZHP i „Sokoła”. Ppor. ze
starsz. 1 VII 1925. Przydział: 6 dyon tab., bdd.
Kpt. Wacław BOROWICZ s. Piotra i Marianny z Patyków, ur. 22 IX 1902
w Wieńcu, pow. włocławski. Absolwent Gimnazjum Ziemi Kujawskiej we
Włocławku (1924), Państwowego Instytutu Dentystycznego w Warszawie
(1928) i CWSan. (1927). W 1934 ordynator przychodni dentystycznej szpitala szkolnego CWSan., bdd.
CAW, AP 8664; MiD WIH, L.W. 014 z 14 IV 1940; RO 1932.
Ppor. rez. Lucjan BOROWIEC s. Józefa i Katarzyny z Kalinowskich,
ur. 20 IX 1904 w Pniewie, woj. warszawskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Pułtusku i SPRPiech. w Ostrowi-Komorowie (1927).
Przydział: 13 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej nr 3 w Pułtusku, bdd.
Por. rez. Zygmunt Wiktor BOROWIECKI s. Maksymiliana i Zofii z Wiśniewskich, ur. 10 III 1908 w Hucie Bankowej, pow. będziński. Absolwent
Gimnazjum im. Waleriana Łukasińskiego w Dąbrowie Górniczej, Wyższej
Szkoły Handlowej w Warszawie (1929) i kursu w BPRPiech. w Śremie.
Przydział: 77 pp. Mieszkał w Warszawie, bdd.
Ppor. Antoni BOROWSKI s. Władysława i Ewy z Rudzińskich, ur.
6/19 V 1906 w Wilnie. W WP od 1918. Absolwent Szkoły Pchor. dla Podoficerów w Bydgoszczy (1934), skierowany z 1 pp Leg. Przydział: żandarmeria
wojsk., bdd.
48
B
Ppor. rez. Czesław BOROWSKI s. Apolinarego i Julianny z Nowickich,
ur. 26 VII 1901 w Łodzi. Uczestnik wojny 1920 w 1 p. czołgów. Walczył pod
Kijowem, Koziatynem, Lwowem, Żmerynką. Absolwent Państwowej Szkoły
Mierniczej w Krakowie (1926) i kursu w BPRPiech. nr 2. Ppor. ze starsz.
1 IX 1932, przydzielony do 28 pp. Pracownik Państwowej Komisji Kwalifi-
kacyjnej przy Urzędzie Miejskim w Łodzi. Żonaty z Jadwigą z Jakubowskich.
CAW, AP 6912; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Wg ŁRK ur. 29 VII 1901.
Por. Piotr BOROWSKI s. Józefa i Anny z Łatosiów, ur. 5 VIII 1911 w Złotnikach, woj. kieleckie. Inżynier, absolwent Politechniki Warszawskiej
(1938), Szkoły Podchorążych Inżynierii, 7 baon sap. (1933) i SPPiech.
w Ostrowi Maz. (1930). W 1937 w Komendzie Miasta Warszawy. Żonaty
z Wandą Marią z Pawlikowskich.
Mjr Konstanty BOROZDIN s. Jana i Marii z d. Makarów, ur. 19/31 V 1897
we Wiaźnikach, gub. włodzimierska. Uczestnik wojny 1918–1921. Inżynier,
absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej. W 1932
w Dep. Wojsk. Ministerstwa Przemysłu i Handlu, następnie w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. Odznaczony KW i medalami pamiątkowymi.
Żonaty z Ireną z Welerów, miał dwóch synów.
CAW, AP 7604, 6638; MiD WIH, L.W. 015/2 1940; AM 3410.
Por. rez. Benedykt BORUSEWICZ (lub Borusiewicz) s. Juliana i Filomeny z Lachowiczów, ur. 14 IV 1905 w Wysokiem, woj. wileńskie. Absolwent
Seminarium Nauczycielskiego im. Tomasza Zana w Wilnie (1928) i kursu
w BPRPiech. w Łukowie. Por. ze starsz. 1 XII 1932, przeniesiony z 6 pp Leg.
do baonu KOP „Podświle”. Nauczyciel we wsi Zaborje (lub Zaborce), pow.
dzisneński, bdd.
CAW, AP 7813, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940.
Ppor. rez. Kazimierz BORWICZ s. Józefa i Elżbiety z Blamsteinów,
ur. 22 VII 1900 w Trembowli. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–
1921. Dr praw, absolwent Wydziału Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza. Pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Białymstoku.
Przydział: 10 dyon tab. Odznaczony KW, Medalem 1918–1921 i OH „Orlę-
ta”, bdd.
CAW, AP 8837, KW 9/1805; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940. Identyfikacja niepewna. Wg L.W. syn Karola.
Por. rez. Mikołaj Adam BORYSŁAWSKI s. Ignacego i Leokadii z Ciesielskich, ur. 1 XII 1901 w Ostrowitem, woj. poznańskie. Pracownik polsko-włoskiej spółki „Polana” w Pabianicach. Absolwent Szkoły Handlowej Kupiectwa Łódzkiego i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1927). Por. ze starsz.
19 III 1939, przydzielony do 4 pac. Żonaty z Ireną z Gendaszewskich, miał
syna Zdzisława.
CAW, AP 7169, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 1940; AM 1917.
49
B
Mjr Romuald BORYSOWICZ s. Karola, ur. 14 IX 1895. Służył w 30 pp
jako dowódca 3 baonu i w 13 pp. 17 III 1933 przeniesiony do KOP. Odzna-
czony KW, KZ, Krzyżem Wojsk Litwy Środkowej, bdd.
CAW, AP 11846; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; RO 1932.
Ppor. rez. Tadeusz BORZUCHOWSKI s. Albina i Anieli z Czarzastych,
ur. 25 III 1904 w Czernicach, pow. przasnyski. Absolwent Seminarium
Nauczycielskiego im. Juliusza Słowackiego w Lublinie i SPRPiech. nr 2
w Biedrusku. Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przeniesiony z 81 pp do 7 pp Leg.
Kierownik szkoły powszechnej w Szudziałowie, woj. białostockie. Żonaty
z Marią z Raczyckich, miał córkę Agnieszkę i syna Janusza.
CAW, AP 6230; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; ROR 1934; AM 1718.
Ppor. rez. Jan Stefan BORZYMOWSKI s. Jana i Jadwigi ze Świerczyńskich, ur. 13 XI 1902 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921, walczył
m.in. pod Baranowiczami. Wychowanek Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie
i nr 2 w Modlinie. Inżynier rolnik, absolwent SGGW (1926). Pracował w rodzinnym majątku Kobylin, pow. ciechanowski. W 1939 ranny. Przydział:
11 . Wdowiec, miał synów Jana i Andrzeja.
Ppor. rez. Władysław BORŻYM s. Bartłomieja i Sabiny z Wojtkowskich,
ur. 29 XI 1894 w Obniżu, pow. drohiczyński. Uczestnik wojny 1918–1921
w kowieńskim p. strz. Dyw. Lit.-Biał. Ukończył 2 lata prawa na UW
i SPRPiech. w Grudziądzu. Przydział: 77 pp. Uczył w szkole powszechnej
w Wołkowysku. Żonaty z Anną z Jaczewskich, miał troje dzieci.
CAW, AP 1929; MiD WIH, L.W. 015/1 1940; AM 3441. Wg danych WRK Zbigniew Borżym, ur. w Białymstoku.
Mjr w st. sp. Roman Tadeusz BOWBELSKI s. Justyna i Leontyny z d. Gubarewicz-Radobylska, ur. 3 V 1894 w Kiszyniowie. Absolwent Włodzimierskiej Szkoły Wojskowej. Żołnierz armii ros. Od 1918 w WP. W l. 1919–1921
dca kompanii w 7 pp, kmdt dworca kol. w Siedlcach, 1922–1929 referent
w DOK IV i w Oddz. V MSWojsk., dca baonu w 68 i 10 pp. Mieszkał w Białymstoku. Miał żonę Janinę, syna Romana i córkę Krystynę.
CAW, AP 6023; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940. Identyfikacja niepewna. Wg L.W. i danych WRK s. Konstantego,
a nazwisko panieńskie matki Kostkiewicz.
Ppor. rez. Jerzy BOWDZIEJ s. Adama i Wiery z Osmolskich, ur. 30 IV 1908
w Pińsku. Absolwent Szkoły Chemiczno-Garbarskiej w Radomiu i SPRArt.
we Włodzimierzu Woł. Przydział: 2 pal. Żonaty, bdd.
50
B
Ppor. rez. Daniel BOŻEK s. Józefa i Marii z Sojków, ur. 3 XI 1906 w Sosnowcu. Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Kolejowej w Sosnowcu
i SPRPiech. w Tomaszowie Lub. Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do
72 pp, bdd.
CAW, AP 8537; MiD WIH, L.W. 017/3 1940; ROR 1934; AM 3424.
Kpt. rez. Rudolf BRACHACZEK s. Józefa i Joanny z d. Szpandel, ur. 1 IV 1895
w Starym Mieście k. Cieszyna. Absolwent Akademii Handlowej w Krakowie
(1922). Urzędnik w Oddziale Banku Gospodarstwa Krajowego w Katowicach.
Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 jako dca kompanii w 10 pp.
W 1920 mianowany kpt., w 1921 przeniesiony do rez. i przydzielony do 73 pp.
Odznaczony MN, ZKZ, SKZ. Żonaty, miał córkę Halinę i syna Zdzisława.
Ppor. rez. Czesław BRANCEWICZ s. Wacława i Marii, ur. 25 III 1908
w Horodyszczu, woj. wileńskie. Inżynier, absolwent Wydziału Geodezji
Politechniki Warszawskiej. Pracownik Instytutu Lotniczego w Warszawie.
Ppor. ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 77 pp, przeniesiony następnie
z korpusu ofic. piech. do korpusu ofic. geogr. i do OK VIII, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1936 r.; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; PCK 1391.
Ppor. rez. Hieronim BRANDWAJN s. Zygmunta (Zukina) i Fejgi (Felicji)
z Frajmanów, ur. 9 X 1896 w Warszawie. Absolwent Wydziału Lekarskiego
UW (1922). Lekarz ginekolog. Służył w baonie telegraf., 31 pp i 16 DP. Od
1921 w rez. W latach 20. lekarz Szpitala Żydowskiego w Warszawie. Działacz żydowskiego ruchu młodzieżowego. W 1939 w kadrze zapas. 3 szp. okr.
Żonaty z Mirą z Flederbaumów, miał córki Janinę i Aleksandrę.
Ppor. rez. Zygmunt Wojciech BRAŃSKI s. Stanisława i Marii ze Zwolińskich, ur. 23 IV 1895 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921, na froncie
galicyjskim w załodze pociągu panc. „Boruta”. Lekarz 22 pp podczas walk
nad Wisłą, pod Modlinem, Nasielskiem, także na froncie litewskim. Ppor. ze
starsz. 1 VI 1923, przydzielony do 1 szp. okr. Odznaczony OH „Orlęta”.
Żonaty z Jadwigą z Drzewieckich, miał synów Andrzeja i Wojciecha.
Kpt. Franciszek BRDYŚ s. Walentego i Ludwiki z Burskich, ur. 29 XI 1899
w Zagórzycach, woj. łódzkie. Uczestnik wojny 1918–1921. Absolwent
II wojennego kursu oficerskiego w Poznaniu (1921), ostatnio kwatermistrz
4 szp. okr. w Łodzi. Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia. Kawaler.
CAW, AP 8002, 9521; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; RO 1932; AM 709.
51
B
Kpt. Karol BREJDYGANT s. Stanisława i Antoniny z Szafranów, ur.
2 XI 1893 w Opolu Lubelskim. Podczas I wojny światowej w armii ros.,
następnie w I Legii Rycerskiej. W l. 1918–1921 w 3 zapas. baonie telegraf.,
1929 w 16 baonie KOP, w latach 30. w Szefostwie Inż. OK II. Odznaczony
medalami pamiątkowymi. Żonaty z Felicją Pawłowną, miał córki Janinę
i Marię.
Ppor. rez. Wacław Edward BREJTE s. Edwarda Ottona i Marii Julii z Neumannów, ur. 24 V 1902 w Warszawie. Absolwent Wydziału Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego i SPSan. Właściciel apteki w Warszawie. Ppor. ze
starsz. 1 I 1933, przydzielony do 2, następnie 3 szp. okr., bdd.
CAW, AP 8550; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; ROR 1934.
Ppor. rez. Hieronim Edmund BRENDA s. Piotra i Magdaleny z Kobiereckich, ur. 10 X 1908 w Szulborach, pow. płocki. Absolwent Gimnazjum im.
Władysława Jagiełły w Płocku, Wydziału Chemii Politechniki Lwowskiej
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. W 1938 przeniesiony z 8 pal do Biura Pers.
MSWojsk. Inżynier, pracował w Cukrowni Witaszyce-Zduny, bdd.
Kpt. rez. Henryk Napoleon (Dawid Henryk) BRENDEL s. Aleksandra (Szulima) i Henriety (Dalii) z Weingartenów, ur. 8 VI 1885 we Lwowie. Dr nauk
med. Uczestnik wojny 1918–1921, przydzielony do Szpitala Ujazdowskiego,
następnie w szpitalach wojskowych w Bielsku, Baranowiczach, Suwałkach,
Lublinie i Osowcu. W 1922 zwolniony do rez. Przydział: 2 szp. okr. Kpt. ze
starsz. 1 VI 1919. Żonaty z Eugenią z Noconiów, miał syna Bolesława.
Por. rez. Teofil Florian BRODNIEWICZ s. Stanisława i Anny z Turskich,
ur. 16 IV 1892 w Drawsku, woj. poznańskie. Uczestnik I wojny światowej
(ranny we Francji) i wojny 1918–1921. W WP od 1919, w kompanii sztabowej 11 (69) p. strz. wlkp. na froncie wielkopolskim i litewsko-białoruskim.
Por. ze starsz. 1 I 1921, przydzielony do 3 pp. Przedstawiciel handlowy, bdd.
Por. w st. sp. Zbigniew BRODOWSKI s. Brunona i Emilii z Dąbrowskich,
ur. 8 IX 1902 w Pułtusku. Uczestnik wojny 1918–1921 w I Korpusie Pol.
w Rosji, obrońca Lwowa, ranny pod Kijowem i Radzyminem; 1921
w 13 . Przydział: OK I. Odznaczony Krzyżem za Waleczność I Brygady,
KZ Litwy Środkowej i OH „Orlęta”, bdd.
CAW, AP 7785; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; AM 2412. Na L.W. rok ur. 1903.
52
B
Por. rez. Mieczysław Józef BROJERSKI s. Józefa i Seweryny z Kocimskich, ur. 6 XII 1891 w Poznaniu. Uczestnik I wojny światowej i wojny
1918–1921 w stopniu ofic. Powstaniec wielkopolski w 2 baonie 1 pułku
garnizonu Poznań, delegowany do Dtwa Frontu Wlkp. W 1920 dca kompanii
na froncie północnym. W 1921 w baonie aeronautycznym w Poznaniu. Przy-
dział: 3 p. lot. Mieszkał w Poznaniu, bdd.
CAW, AP 6541; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie; AM 1949.
Ppor. rez. Wiktor Stanisław BROMOWICZ s. Wiktora i Franciszki z Babralów, ur. 15 XII 1911 w Krakowie. Absolwent Wydziału Chemii Politechniki Lwowskiej (1935) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. ze starsz.
1 I 1938, przydzielony do 6 pac. Pracownik Fabryki Związków Azotowych
w Mościcach. Żonaty z Janiną z Kijaków.
Ppor. rez. Marian BROSS s. Konstantego i Heleny z Knastów, ur. 2 X 1900
w Witkowie k. Gniezna. Uczestnik wojny 1918–1921, powstaniec wielkopolski, walczył m.in. pod Zdziechową i Szubinem. Mgr, absolwent Wydziału
Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (1922). Adwokat, notariusz, ostatnio wiceburmistrz Żnina. Przydział: OK VIII. Odznaczony m.in. Medalem 1918–
1921. Żonaty z Eleonorą z Sambergerów, miał córkę Teresę i syna Tadeusza.
CAW, AP 9770, 8963; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; ROR 1934.
Kpt. w st. sp. Antoni Maksymilian BROSZKIEWICZ s. Konstantego
i Aleksandry z Kozerskich, ur. 8 VI 1889 w Warszawie. Uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. W l. 1919–1920 m.in. w sądzie polowym GO Jazdy i dtwa 2 armii, 1924–1934 w okręgowych władzach
wymiaru sprawiedliwości. Od 1935 w st. sp. Przydział: OK IV. Odznaczony
medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał troje dzieci.
CAW, AP 9025; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; RO 1932; ROR 1934; AM 939.
Por. rez. Wacław BROSZKIEWICZ s. Piotra i Apolonii z Braunów,
ur. 27 IX 1895 w Warszawie. Inżynier, absolwent Wydziału Rolno-Leśnego
Uniwersytetu Poznańskiego, SPRPiech. w Warszawie i CWKaw. w Grudziądzu. Uczestnik wojny 1918–1921 w 1 p. art. Leg. i 1 pułku szwoleżerów armii gen.
Hallera. Por. ze starsz. 1 I 1923, przydzielony do 58 pp, bdd.
Ppor. rez. Jan BROŻEK s. Jana i Marianny z Suwadów, ur. 25 XII 1909
w Luszowicach, woj. krakowskie. Absolwent III Gimnazjum w Tarnowie
(1930), Wydziału Rolnego UJ i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. ze
starsz. 1 I 1933, przydzielony do 22 pal, w 1937 przeniesiony do 24 pal.
Inżynier rolnik, pracował w Małopolskim Towarzystwie Rolniczym w Tar-
nowie, bdd.
CAW, AP 6296, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 3333.
53
B
Pchor. rez. Bolesław BRÓZDA s. Wojciecha i Agaty z Zielińskich, ur. 1912
w Krakowie. Ukończył szkołę handlową w Krakowie, bdd.
Por. Adam Jan BRUDNICKI s. Edwarda i Lucyny z Jaworowskich,
ur. 12 VI 1906 w Warzynku, pow. sierpecki. Absolwent Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy. W 1934 dca 2 szwadronu w 16 wielkopolskich,
następnie instruktor w CWKaw., bdd.
Ppor. rez. Jan BRUKSZTUS s. Kazimierza i Antoniny z Kozłowskich,
ur. 29 VIII 1908 w Nowych Święcianach, woj. wileńskie. Mgr, absolwent
Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Święcianach, Wydziału Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i kursu w BPRPiech. nr 5 (1930). Przydział: 85 pp. Urzędnik w Izbie Skarbowej w Białymstoku, bdd.
Pchor. rez. Wilhelm BRULIŃSKI s. Jana, ur. 1915, bdd.
Por. rez. Paweł BRUS s. Adama i Zuzanny z Kurczyków, ur. 15 XII 1893
w Drogomyślu, pow. bielski. Uczestnik I wojny światowej w armii austr.
Absolwent seminarium nauczycielskiego w Bielsku i SO w Opawie. Por. ze
starsz. 1 VI 1919, przydzielony do 3 psp. Nauczyciel szkoły powszechnej
w Pruchnej, pow. bielski. Żonaty z Heleną z Kaletów, bdd.
CAW, AP 6909; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; ROR 1934; PCK 765.
Mjr Józef BRYK s. Józefa i Marii z Szeremetów, ur. 3 III 1897 w Stanisławówce, woj. lwowskie. Legionista, uczestnik I wojny światowej w 3 pp Leg.,
następnie w armii gen. Hallera, w białostockim p. strz., 1920 ranny (w niewoli sow.), 79 pp, dtwie 20 DP, 78 pp. Od 1934 w PKU Jasło. Mjr ze starsz.
1 I 1930. Przydział: 78 pp. Odznaczony KW czterokrotnie, SKZ. Miał żonę
Malwinę i syna.
CAW, AP 12681, 13441, KW 12/13-2345; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; RO 1932.
54
B
Kpt. w st. sp. Stanisław BRYK s. Jakuba i Marceli z Tomczaków, ur.
8 V 1888 w Kołodziejówce, pow. skałacki. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921. Od 1918 w wojskach kolejowych, dca dworców w Krakowie i Zebrzydowicach; 1924 oficer łączności w Gdańsku, następnie
w 1 p. sap. kol., 1929 w Głównej Składnicy Mostów Kol. w Jędrzejowie.
Miał żonę Leopoldynę i dwóch synów.
Kpt. Stefan Leon BRYKOWICZ s. Antoniego i Antoniny z Buczkowskich,
ur. 4 I 1899 w Tarnowie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921.
Od 1918 w 29 pp na froncie wołyńskim, ranny, w niewoli ukr. Walczył pod
Perespą i nad Stochodem. W 1920 adiutant sztabu pułku i oficer ewidencyj-
ny, bdd.
Por. Tadeusz BRYŁKA s. Wincentego i Joanny z Kołodziejczyków,
ur. 8 IX 1911 w Wieruszowie, pow. wieluński, woj. łódzkie. W 1939 służył
w 44 pp. We IX 1939 był w kadrze oficerskiej OZ 13 DP. Miał żonę Marię
i córkę Krystynę, bdd.
MiD WIH, L.W. 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; RO 1932; AM 2018.
Por. rez. Kazimierz BRYŁOWSKI s. Jana i Eleonory z Czechów, ur.
17 II 1886 w Szczebrzeszynie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–
1921. Ukończył seminarium nauczycielskie w Rosji i I Omską Szkołę
Chorążych. W 1921 oficer broni 144 p. strz. kresowych. Przydział: OK VIII,
bdd.
CAW, AP 6177, Odrz. 7 X 1935; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940.
Ppor. rez. Aleksander Leszek BRYŻEK s. Jana i Stefanii, ur. 19 II 1912.
Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, mgr. Pracował
w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej nr 1 Warszawa. Ppor. mianowany
11 III 1935, przydzielony do 44 pp, następnie przeniesiony do 21 pp, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1936 r.; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 3492.
Ppor. rez. Kazimierz BRZANA s. Józefa i Franciszki z Janasów, ur. 26 I 1910
w Borysławiu. Mgr, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza
i kursu w BPRPiech. nr 10. Ppor. mianowany 11 III 1935, przydzielony do 5 psp,
w 1937 przeniesiony do 2 psp. Pracował w Urzędzie Skarbowym w Krośnie,
bdd.
CAW, AP 5122, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; AM 2978.
55
B
Por. rez.
Mikołaj BRZEZICKI s. Józefa i Zofii z Rudnickich, ur.
7 XII 1896 w Młynowie, na Wołyniu. Uczestnik wojny 1918–1921 w sto-
pniu ofic. Żołnierz armii ros., potem I Korpusu Pol. w Rosji. W 1917 odkomenderowany jako instruktor do SOPiech. w Warszawie, następnie na kurs
techniczny w Modlinie. W 1921 przeniesiony do rez. i 2 baonu sap. Urzędnik. Żonaty z Franciszką z Bednarkiewiczów, bdd.
CAW, AP 6891; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 2149. Wg danychWRK s. Jana i Zofii z Zawadzkich, ur.16 XII 1896.
Ppor. rez. Adam Roman BRZEZIŃSKI s. Romana i Marii z Lipnickich,
ur. 19 XII 1912 we Lwowie. Absolwent Gimnazjum Matematycznego
im. Stefana Batorego w Warszawie (1931) i kursu w SPRPiech. w 77 pp
(1934), przydzielony do 30 pp. Studiował w SGGW, mieszkał w Warszawie,
bdd.
Por. rez. Stefan BRZEZIŃSKI s. Bolesława i Stefanii z Baranowskich,
ur. 31 XII 1890 w Wilnie. Sekretarz Urzędu Wojewódzkiego w Wilnie. Por.
ze starsz. 1 VI 1919, przydzielony do 3 dyonu samochodowego. Żonaty, miał
syna Stanisława, bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; ROR 1934; AM 115.
Ppor. rez. Zbigniew Ludwik BRZEZIŃSKI s. Hipolita i Zofii z Łopińskich, ur. 22 II 1911 w Kościanie. Absolwent Gimnazjum im. św. Stanisława
Kostki w Kościanie (1928), Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego
(1938) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 57 pp (1935). Ppor. mianowany
11 XI 1938, przydzielony do 55 pp. Sędzia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu. Harcmistrz, organizator obozów harcerskich, bdd.
CAW, AP 8601, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D;
AM 1467.
Ppor. rez. Zygmunt Leopold BRZEZIŃSKI s. Antoniego i Stanisławy
z Beszczyńskich, ur. 12 XI 1905 w Sosnowcu. Inżynier elektryk, absolwent
Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie (1926), Politechniki
Warszawskiej i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931). Ppor. ze starsz.
1 I 1935, przydzielony do 4 pac, w 1937 przeniesiony do 2 pac. W 1935
mieszkał w Częstochowie. Wdowiec, miał jedno dziecko.
Kpt. rez. Aleksander BRZOSTEK s. Jana i Tekli z Semczuków, ur. 5 III 1892
w Białej Podl. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic.
Dr med., studia ukończył na Uniwersytecie w Charkowie. W WP służył w jed-
nostkach służby zdrowia w Białej Podl., w Dubnie i Równem. Następnie był
naczelnym lekarzem 9 p. art. Od 1928 w rez. Mieszkał w Kielcach, pracował
w Kasie Chorych. Żonaty z Zofią z Rudzińskich, miał syna Tadeusza.
CAW, AP 5375, 13204; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 1829.
56
B
Mjr w st. sp. Antoni BRZOZOWSKI s. Michała i Walerii z Kwiatkowskich, ur. 1 XI 1888 w Słobódce k. Bobrujska. Obywatel ziemski, inżynier.
Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. W WP od
1918. W 1920 w 13 pap. Następnie od 1929 w 13 pap. Od 1935 w st. sp.
Pracował w WIPgaz. jako kierownik działu artylerii. Odznaczony KW dwu-
krotnie i ZKZ, bdd.
Por. rez. Tadeusz BRZOZOWSKI s. Władysława i Zofii, ur. 11 IV 1899
w Kłobucku, pow. częstochowski. Uczestnik wojny 1918–1921. Inżynier,
absolwent Wydziału Chemii PW (1928) i SPRPiech. w Śremie. Był zatrudniony w pracowni chemiczno-kartograficznej Dep. III Art. i Uzbr.
MSWojsk., następnie w Instytucie Technicznym Uzbrojenia. Do niewoli
sow. wzięty w Brześciu. Żonaty, miał syna.
Kpt. Teofil BRZOZOWSKI s. Wojciecha i Marianny z Mrożewiczów,
ur. 31 III 1896 w Koluszkach. Uczestnik wojny 1918–1921. Do 1933 służył
w pułku łączności w Zegrzu, następnie w sztabie DOK VIII w Toruniu
i w 3 baonie telegraf. w Grodnie. Do niewoli sow. wzięty w okolicach Stanisławowa. Odznaczony KW, KZ oraz medalami. Miał żonę Zofię z Wybranowskich, córki Danutę i Teresę.
MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 1961.
Por. rez. Władysław Bogdan BRZOZOWSKI s. Władysława i Aleksandry
z Chylewskich, ur. 1 I 1886 w Wilnie. Uczestnik I wojny światowej i wojny
1920, ranny, w niewoli sow. Absolwent Akademii Rolniczej i Leśnej w Dublanach. W 1922 pracował w Zarządzie Lasów Państwowych w Wilnie, 1929
w Powiatowym Urzędzie Ziemskim w Głębokiem. Przydział: OK III. Druga
żona Zofia, z pierwszego małżeństwa syn Jerzy.
CAW, AP 9177; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; ROR 1934; AM 1697.
Ppor. rez. Zbigniew Leon BRZOZOWSKI s. Gustawa i Ireny z Buchingerów, ur. 10 II 1912 w Mizuniu Starym, woj. stanisławowskie. Mgr, absolwent Wydziału Prawa UJ i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 48 pp (1934).
Ppor. mianowany 11 XI 1938, przydzielony do 73 pp. Pracował w Okręgo-
wej Dyrekcji PKP w Katowicach, bdd.
CAW, AP 5973, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Wg KrRK ur. 2 II 1912.
Por. rez. Witold BUBIK s. Józefa i Franciszki z Wicherków, ur. 12 VII 1908
w Zebrzydowicach Dolnych. Absolwent Gimnazjum im. Jana Matejki
(1928) i Szkoły Handlowej w Krakowie oraz kursu w BPRPiech. nr 2.
W 1937 przeniesiony z 73 do 31 pp. Urzędnik w kopalni w Karwinie. Miał
żonę Zuzannę, bdd.
57
B
Por. rez. Feliks BUCHALSKI s. Teodora i Stanisławy z Pieklińskich,
ur. 16 X 1897 w Łodzi. Uczestnik wojny 1918–1921, brał udział w obronie
Lwowa. Następnie dca pułkowej szkoły podoficerskiej i adiutant 10 BPiech.,
dca plutonu i instruktor w kolumnie samochodów panc. 5 baonu czołgów
i samochodów panc. Solista chóru „Harfa”, działacz kultury. Odznaczony
KN, KW dwukrotnie, OH „Orlęta”.
CAW, AP 7405, KN 120-36022, KW 8/1490; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 47.
Kpt. Julian Władysław BUCHCIK s. Franciszka i Karoliny z Zająców,
ur. 2 I 1896 w Zastawnej na Bukowinie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. (1920 w niewoli sow.). Do 1938 dca plutonu,
następnie kompanii w 42 pp. Od 1938 kierownik II referatu PKU Wierzbnik.
Działacz sportowy i OPL. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi.
Ppor. rez. Robert BUCHCIK s. Andrzeja i Marianny z Kreisów, ur.
17 VIII 1909 w Mazańcowicach. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego
im. Grzegorza Piramowicza w Białej (1929) i kursu w BPRPiech. nr 5
w Krakowie. W 1939 przeniesiony z 75 pp do 4 psp. Nauczyciel w szkole
powszechnej w Bystrej Śląskiej, pow. bielski, bdd.
Ppor. rez. Wieńczysław Mieczysław Lucjan BUCHOLC s. Karola i Florentyny z Wojciechowskich, ur. 30 XII 1902 w Jawczycach, woj. warszawskie. Uczestnik wojny 1920 w 8 pp Leg. Absolwent SPRPiech. w Zambrowie. Studiował farmację na UW, pracował w prywatnej aptece w Warszawie.
Był także przedstawicielem przemysłu szklarskiego w Polsce. Przydział:
5 szp. okr. Mieszkał we Włochach pod Warszawą, bdd.
CAW, AP 5930; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; Muz. Kat.; AM 3462.
Ppor. Wacław BUCHT s. Józefa i Antoniny z Pezdów, ur. 18 XI 1914 w Lublinie. Absolwent Gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Krasnymstawie
i SPRPiech. w Ostrowi Maz. Do 1939 służył w 80 pp. Pisał wiersze, napisał też
powieść „Mosty nad ludźmi”. W 1939 ranny pod Mławą. Kawaler.
MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Por. rez. Wacław BUCZKOWSKI s. Stanisława i Julii z Wesołowskich,
ur. 17 IX 1903 w Kiszkowie, pow. wągrowiecki, woj. poznańskie. Mgr chemii, absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Poznańskiego i kursu w BPRPiech. nr 8 w Grudziądzu (1930). Por. ze starsz.
1 I 1932, przydzielony do 59 pp. Mieszkał w Poznaniu, bdd.
58
B
Ppor. rez. Dymitr BUDRYN s. Piotra i Julii Pawłowej, ur. 24 XII 1892
w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w formacjach gen. Żeligowskiego i gen. Hallera. Następnie w 10 pac, 1 pan, 8, 7 i 4 pac. Inżynier, absolwent
Konstantynowskiej Szkoły Art. i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Pełnomocnik Zrzeszenia Przedsiębiorstw Bawełny w Łodzi. Przydział: OK IV.
Żonaty z Anną z Krzyżanowskich, miał synów Włodzimierza i Juliusza.
CAW, AP 7531, 10101; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Ppor. rez. Józef BUDYN s. Józefa i Salomei z Piwowarczyków, ur. 1 VIII 1904
w Szczepanowie, woj. krakowskie. Mgr chemii. Ukończył Państwowe Gimnazjum Matematyczne w Brzesku (1924), chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim
(1929) i kurs w BPRPiech. w Cieszynie (1930). Przydział: 51 pp, bdd.
Plut. pchor. rez. Bolesław BUDZICZ s. Mateusza i Anny z Maciuszeńków,
ur. 27 VIII 1913 w Horodyszczu, woj. wileńskie. Absolwent Seminarium
Nauczycielskiego im. Stanisława Konarskiego w Ś więcianach (1936)
i SPRKaw. w Grudziądzu (1937). Uczył w szkole powszechnej w Gieniuńcach, gm. Olkieniki, woj. wileńskie. Działacz społeczny i harcerski. Miał
żonę Genowefę z Wieliczków i syna Piotra.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Kpt. Józef BUDZIK s. Stanisława i Marii z Pisków, ur. 21 I 1891 w Łękawicy k. Tarnowa. Uczestnik I wojny światowej na froncie rumuńskim i włoskim i wojny 1918–1921, ranny. W l. 1925–1932 w 16 pp, następnie w RKU
Tarnów jako zca kmdta i kierownik I referatu. Kpt. ze starsz. 1 VII 1923.
Odznaczony KZ i medalami. Żonaty z Marią z Sandów (?), miał czworo
dzieci.
Ppor. rez. Aleksander BUDZIŃSKI s. Jana i Olgi z Telichowskich, ur.
11 II 1905 w Hołownie k. Parczewa. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Juliusza Słowackiego w Lublinie (1928) i SPRPiech. nr 9. Ppor.
ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 10 pp, w 1939 przeniesiony do 4 dyonu
tab. Nauczyciel w szkole powszechnej w Lubani, woj. łódzkie. Żonaty z Felicją Kociubianką.
CAW, AP 4755, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3515.
Por. rez. Julian Mieczysław BUDZYN s. Józefa i Marii z Juszkiewiczów,
ur. 1 I 1909 w Kończyskach, woj. krakowskie. Dr wet., absolwent Gimnazjum im. Brodzińskiego w Tarnowie, Akademii Medycznej we Lwowie
(1936) i SPRKaw. w Grudziądzu. Por. mianowany 11 XI 1938, przydzielony
do 5 pułku strzelców konnych, następnie do Biura Pers. MSWojsk. Należał do
PKU Jasło. Mieszkał w majątku Żurowa, pow. jasielski, bdd.
59
B
Mjr rez. Eugeniusz Sylwester BUDZYŃSKI s. Eugeniusza i Leokadii z Łapińkiewiczów, ur. 14 I 1893 w majątku Kobiela, woj. kieleckie. Legionista,
uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. Członek
Związku Polaków Wojskowych w Rosji. Dr nauk med. W 1920 ordynator
szp. pol. nr 15, 102 i 903. Od 1930 naczelny lekarz uzdrowiska Busko-Zdrój.
Członek Rady ds. Uzdrowisk Polskich. Odznaczony ZKZ. Żonaty z Ireną
z Foltańskich, miał syna Witolda.
Rtm. w st. sp. Kazimierz Jerzy BUDZYŃSKI s. Stanisława i Jadwigi z Jagłów, ur. 18 III 1903 w Chłopówce, pow. husiatyński. Uczestnik wojny
1918–1921 w Dywizji Ochotniczej, dwukrotnie ranny. Następnie służył
w 4 , brygadzie KOP „Grodno”, szw. „Druja” i 11 . Od 1927 w st.
sp. Żonaty z Krystyną z Malewiczów.
CAW, AP 12183, 12179, 7416, 9082; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940.
Ppor. rez. Stanisław BUDZYŃSKI s. Władysława i Eleonory z Małuszków,
ur. 20 IV 1901 w Poznaniu. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Rogoźnie (1921) i kursu w BPRPiech. w Jarocinie (1933). Ppor. ze starsz.
1 IX 1932, przydzielony do 56 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Czerminie, pow. jarociński, bdd.
Ppor. rez. Władysław Romuald BUGAJSKI s. Ignacego i Rozalii,
ur. 4 II 1909 w Kozach, woj. krakowskie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Grzegorza Piramowicza w Białej (1928) i kursu w BPRPiech.
w Gródku Jagiell. Ppor. mianowany 11 III 1935, przydzielony do 34 pp.
Żonaty z Julią z Rychlickich. Mieszkał w Suchawie, pow. włodawski.
Zygmunt Aleksander BUGAJSKI s. Waleriana i Emilii z d. Topór-Jasińskiej,
ur. 6 XII 1887 w Dąbrowie Górniczej. Działacz polityczny, członek PPS-Frakcji
Rewolucyjnej w Rosji. W okresie rządów Kiereńskiego naczelnik więzienia na
Tagance. Opiekun polskich więźniów politycznych. Po powrocie w 1918 do
Polski naczelnik wydziału w Ministerstwie Sprawiedliwości. Docent Wolnej
Wszechnicy Radiowej. Odznaczony MN i ZKZ, bdd.
CAW, MN 13 IX 1933; MiD WIH, L.W. 1940; Muz. Kat.; AM 1906.
Ppor. rez. Zygmunt BUJNOWSKI s. Józefa i Rozalii z Ostrowskich,
ur. 25 II 1905 w Jasionówce, woj. białostockie. Inżynier, absolwent Gimnazjum Towarzystwa im. Jana Zamojskiego w Warszawie (1928) i Wydziału
Budownictwa Lądowego Politechniki Warszawskiej. W 1939 pracował
w firmie budowlanej francusko-belgijskiej „Pale-Franki” w Warszawie.
W 1939 walczył pod Kutnem. Przydział: 81 pp. Kawaler.
60
B
Kpt. Wacław BUKOWIECKI s. Edmunda i Marii ze Skotnickich, ur.
5 IV 1892 w Wiaźmie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921
w 4 DP gen. Żeligowskiego i 31 pp. W 1921 we francuskiej misji wojskowej
przy 10 DP jako tłumacz. W latach 30. kierownik referatu w Sztabie OK IV.
Odznaczony KW dwukrotnie, SKZ. Żonaty z Józefą z Górskich, miał syna
Andrzeja.
CAW, AP 6162, 10034, 157; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940; AM 843.
Plut. pchor. rez. Romuald BUKOWSKI s. Stanisława i Wandy, ur. 16 IX 1914.
Ziemianin, właściciel majątku Januszyszki, woj. wileńskie. Kawalerzysta, bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Kpt. Antoni BUKOWY s. Kazimierza i Katarzyny z Nowakowskich, ur.
1 I 1902 w m. Kruhel, pow. jarosławski. Uczestnik wojny 1918–1921.
Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego UW. Zastępca kierownika
naukowego oddziału radiologicznego szpitala CWSan. Odznaczony medala-
mi pamiątkowymi. Żonaty ze Stanisławą z Potockich, bdd.
Ppor. rez. Włodzimierz Ignacy BULICZ s. Stanisława i Józefy z Fiałkowskich, ur. 19 V 1907 w Krakowie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego
im. Grzegorza Piramowicza w Krakowie (1928) i kursu w BPRPiech. nr 6
(1929). Nauczyciel wf w szkole powszechnej w Ligocie, pow. lubliniecki.
Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 4 psp, bdd.
Ppor. Piotr BULIK s. Jana i Małgorzaty z Kaniów, ur. 16 IV 1911 w Chróś-
cinie, woj. opolskie. Po plebiscycie wysiedlony, zamieszkał z rodziną
w Starkówcu Piątkowskim, woj. poznańskie. Absolwent Gimnazjum
im. Henryka Sienkiewicza we Wrześni (1930) i Wydziału Weterynarii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Lekarz powiatowy wet. w Horodence, zamieszkały w Żabiu, pow. Kosów Huculski, bdd.
CAW, AP 8711; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.
Ppor. Aleksander BUŁAJ s. Stanisława i Urszuli z Jankowiczów, ur. 3 X 1912
w Zaborzu, woj. wileńskie. Technik drogowo-mostowy. Absolwent Państwowej
Szkoły Technicznej im. Józefa Piłsudskiego w Wilnie (1932) i SPRSap. w Mod-
linie (1933). W l. 1934–1937 pracował w Zarządzie Gminnym w Szczuczynie,
następnie w Różance Pacowskiej. W 1937 powołany do służby stałej w 1 baonie
mostów kolejowych, był zastępcą komendanta parku, bdd.
61
B
Por. rez. Bronisław Leopold BUNIAKOWSKI s. Ignacego i Albiny z Witkowickich, ur. 3 IX 1903 w Podwołoczyskach, woj. tarnopolskie. Działacz
POW, uczestnik walk o Lwów. Członek wielu organizacji społecznych. Nauczyciel geografii w szkołach powszechnych w Kobryniu i Krzemieńcu,
kierownik szkoły w Karczewie k. Warszawy. Przydział: 35 pp. Odznaczony
Krzyżem POW, MN i in. Miał żonę Karolinę.
CAW, AP 8888; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 1529.
Por. rez. Józef Władysław BURAKOWSKI s. Walentego i Urszuli,
ur. 18 III 1899 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie, Podoficerskiej Szkoły Art. w Rembertowie i kursu oficerskiego w Toruniu. Por. ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do 1 dyonu pociągów panc. Urzędnik, bdd.
Ppor. rez. Michał BURAKOWSKI s. Antoniego i Heleny z d. Semanców,
ur. 21 IV 1912 w Siekierzycach, woj. tarnopolskie. Absolwent Seminarium
Nauczycielskiego im. Włodzimierza Dzieduszyckiego w Sokalu i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 19 pp (1934). Ppor. mianowany 23 XII 1937, przydzielony do 3 pp Leg. Nauczyciel w szkole powszechnej w Horyńcu, pow.
lubaczowski, bdd.
Por. rez. Józef BURBA s. Józefa i Stefanii z Sawickich, ur. 30 I 1904 w Suwałkach. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Suwałkach (1927)
i SPRPiech. w Łukowie (1929). Por. ze starsz. 19 III 1939. W l. 1938–1939
studiował na Wolnej Wszechnicy w Warszawie. Mieszkał i uczył w Sopoćkiniach, pow. augustowski. Miał żonę Honoratę, córki Krystynę i Danutę.
CAW, AP 8917, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D;
AM 323.
Por. rez. Michał BURBELKA s. Eliasza i Marii z Dudków, ur. 1 IX 1909
w Jaśle. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle
(1929) i SPRArt. (1930). Por. ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 22 pal,
przeniesiony w 1939 do 13 pal. Ukończył 2 lata prawa na UJ. Pracował
i mieszkał w Jaśle. Miał żonę Helenę, syna Janusza.
Ppor. rez. Mieczysław BURDAJEWICZ s. Piotra i Marianny z Klaczyńskich, ur. 4 III 1913 w Poznaniu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Poznaniu (1934) i kursu w BPRŁącz. w Zegrzu. Ppor. mianowany
11 XI 1938, przydzielony do 43 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Mosinie, woj. poznańskie, następnie w m. Płyska, pow. krzemieniecki,
bdd.
62
B
Ppor. rez. Jerzy Jan BURDZIŃSKI s. Jana i Marii z Gorgoniów, ur.
11 VI 1910 w Porębie, pow. zawierciański. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Mysłowicach (1930) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 71 pp
(1933). Ppor. ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 7 pp Leg., następnie do
45 pp. Nauczyciel matematyki w szkole powszechnej w Lublinie, bdd.
CAW, AP 6812, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 2117. Ten sam na L.W. 017/1 z 1940 (poz.70).
Kpt. rez. Stanisław BURHARDT s. Michała i Antoniny z Meleszków,
ur. 1 I 1889 w majątku Podgaje, pow. kowieński. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. W 1918 w Komitecie Nacz. Pol.
w Mińsku i Petersburgu, w II Legii Rycerskiej w Bobrujsku, następnie w samoobronie Wilna, sądzie polowym 1 i 2 Dyw. Lit.-Biał. Od 1921 w rez.,
przydzielony do 3 baonu sap., bdd.
Por. rez. Jan BURKACKI s. Adama i Franciszki z Rymkiewiczów,
ur. 12/25 X 1910 w Woronowicy na Ukrainie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Komisji Edukacji Narodowej w Ostrogu (1932) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 44 pp (1933), przydzielony do 43 pp. Uczył
w szkole powszechnej w Stawku, pow. kostopolski. Żonaty z Olgą Tatarówną, miał córkę. Brat Kazimierza (zob. niżej).
Ppor. rez. Kazimierz BURKACKI s. Adama i Franciszki z Rymkiewiczów,
ur. 24 XI 1912 w Woronowicy na Ukrainie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Komisji Edukacji Narodowej w Ostrogu (1932) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 44 pp (1934). Z 50 pp przeniesiony do 43 pp.
W 1935 zamieszkały w Łupisukach, pow. sarneński. Kawaler. Brat Jana
(zob. wyżej).
Ppor. rez. Stanisław BURSA s. Antoniego i Antoniny z Maciejewskich,
ur. 2 I 1906 w Zaściankach, pow. sokólski, woj. białostockie. Nauczyciel
szkół powszechnych; maturę zdawał w Grodnie. Absolwent SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. Ppor. ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 1 pal Leg.
Mieszkał w Warszawie, prawdopodobnie studiował, bdd.
Kpt. Wojciech BURSA s. Mieczysława i Leokadii z Rymarowiczów,
ur. 23 IV 1895 w Bukowsku, pow. sanocki. Żołnierz 3 pp Leg. od 1914,
uczestnik wojny 1918–1921 w 7 pp Leg. W 1931 dca dyonu 2 pac, 1934
kwatermistrz 3 dak, 1936 w MSWojsk. Odznaczony KN i KW trzykrotnie.
Żonaty z Anną z Chącińskich.
CAW, AP 6973, KN 12 V 1931; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; RO 1932; AM 2159.
63
B
Ppor. rez. Władysław Józef BURTAN s. Kazimierza i Emilii z Komperdów,
ur. 9 III 1910 w Czarnym Dunajcu. Absolwent Gimnazjum im. Seweryna
Goszczyńskiego w Nowym Targu i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy
4 psp. Ppor. mianowany 24 XII 1935, przydzielony do 2 psp. Urzędnik Izby
Skarbowej w Krakowie, bdd.
CAW, AP 8830; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Ppor. rez. Dominik Stanisław BURY s. Marcina i Magdaleny z Maternów,
ur. 8 VII 1909 w Trzcianie, pow. rzeszowski. Absolwent VIII Gimnazjum we
Lwowie (1929) i kursu w BPRPiech. nr 5 w Krakowie (1932). Ppor. mianowany 24 XII 1935, przydzielony do 52 pp. Mieszkał w Plenikowie, gm. Dunajów, pow. przemyślański, bdd.
Ppor. rez. Franciszek Marian BURY s. Walentego, ur. 18 IX 1905. Ppor. ze
starsz. 1 I 1932, przydzielony do 24 pp, bdd.
Ppor. Józef Teodor BURZYŃSKI s. Ignacego, ur. 4 XII 1911. Służył
w 4 p. lot. Prawdopodobnie w 1937 skierowany do Szkoły Podof. dla Małoletnich na stanowisko instruktora, bdd.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie; AM 3437.
Kpt. w st. sp. Apoloniusz BUSIAKIEWICZ s. Łukasza i Doroty z Niwińskich, ur. 4 VII 1896 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921.
W l. 1917–1918 w Szkole Pchor. Polskiej Siły Zbrojnej, następnie w 2,
36 i 80 pp. W 1938 przeniesiony w st. sp. Odznaczony SKZ. Żonaty z Alicją
z Oświecińskich, miał córkę Helenę. Mieszkał w Warszawie.
CAW, AP 7628; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Ppor. rez. Aleksander BUTKIEWICZ s. Piotra i Apolonii z Nieszczerzewiczów, ur. 9 XI 1910 w Suwałkach. Absolwent Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach (1932) i SPRPiech. w Grodnie (1933). Do 41 pp
przeniesiony z baonu KOP „Suwałki”. W 1934 mieszkał w Warszawie,
prawdopodobnie studiował. Był ekonomistą, bdd.
CAW, AP 7774; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2288. Wg danych WRK ur. 10 XI 1910.
64
B
Kpt. Ignacy BUTKIEWICZ s. Bolesława i Anny z Bujewiczów, ur.
15 II 1895 w folw. Gorodniki na Witebszczyźnie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic., żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
W 1923 ukończył Szkołę Łączności w Zegrzu. Dca plutonu łącz. w 22 pp.
Odznaczony KW, SKZ i in. Żonaty, miał córkę Klarę.
Ppor. rez. Józef BUTKIEWICZ s. Antoniego i Konstancji ze Strzeleckich,
ur. 2 VII 1888 w Suwałkach. Ukończył gimnazjum w Suwałkach, prawo na
uniwersytecie w Petersburgu i szkołę oficerską w Rosji. Od 1921 pracował
w administracji, skarbowości i samorządzie w Suwałkach i Nowogródku.
Należał do OK III, bdd.
Ppor. rez. Wincenty BUTKIEWICZ s. Antoniego i Benedykty z Butkiewiczów, ur. 5 IV 1905 w Oszmianie. Absolwent Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Oszmianie (1926) i SPRPiech. w Ostrowi-Komorowie. Ppor.
ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 5 pp Leg., w 1937 przeniesiony do Skł.
Mat. Int. nr 2. Pracował w Urzędzie Skarbowym w Oszmianie, bdd.
Kpt. Witold BUTWIŁŁO s. Juliana i Marii z d. Luro, ur. 30 XI 1893 na
północnym Kaukazie. Wnuk zesłańca politycznego. Uczestnik ruchu patriotycznego wśród studentów w Charkowie (do 1916). W l. 1917–1918 żołnierz 10 DP gen. Żeligowskiego. Od 1919 w 4 pp Leg. Odznaczony KW
i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Janiną z Kudlińskich, miał syna Jerzego i córkę Marię.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 3782.
Por. rez. Stanisław BUŻYŃSKI s. Stefana i Katarzyny z Sobieralskich,
ur. 1 I 1900 w Torczynie, pow. łucki. Uczestnik wojny 1920, walczył m.in.
pod Radzyminem w 30 pp. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Łucku i SPRPiech. nr 7. Por. mianowany 14 VII 1939, przydzielony do 28 pp.
Kierownik szkoły powszechnej we wsi Długie, woj. łódzkie. Żonaty.
CAW, AP 7054, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II
wojny światowej; AM 1890.
Kpt. Jerzy BYCHOWIEC s. Michała, ur. 29 V 1907. Dca 1 kompanii 85 pp.
Ppor. ze starsz. 15 VIII 1931, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; RO 1932; AM 4106.
65
B
Ppor. rez. Alfons Józef BYCHOWSKI s. Franciszka i Otylii z Krzebiatkowskich, ur. 19 IV 1911 w Wejherowie. Mgr farmacji. Absolwent
SPRPiech. i kursu aplikacyjnego w 59 pp w Inowrocławiu. Ppor. mianowany w 1937, przydzielony do 8 szp. okr. Stałe miejsce zamieszkania Tczew,
bdd.
Ppłk w st. sp. Mikołaj BYCZKOWSKI s. Wincentego i Heleny, ur.
18 III 1887 w Warszawie. Ukończył gimnazjum realne w Warszawie (1905),
potem służył w armii ros. W WP od 1919, uczestniczył w wojnie 1920.
Następnie w 50 pp oraz dca baonu w 32 pp. Kmdt RKU w Poznaniu.
Kpt. mianowany w 1920, mjr. w 1922, ppłk. w 1927. W st. sp. od 1935.
Odznaczony KW, bdd.
Ppor. rez. Szczęsny BYKOWSKI-JAXA s. Ludwika i Anny z K[J]urowskich,
ur. 15 V 1898 w Samarkandzie. Uczestnik wojny 1918–1921, żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 parlamentariusz do sztabu armii sow. w Płocku. Ukoń-
czył Akademię Rolniczą w Bydgoszczy (1922), studiował w WSH i SGGW
w Warszawie (1925–1926). Kawalerzysta. Odznaczony KW i MN. Obywatel
ziemski, red. nacz. „Poradnika Gospodarczego”. Żonaty. Mieszkał w Poznaniu.
CAW, AP 3613, 1995; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940. Na L.W. zapisany jako Jaxa-Bykowski.
Ppor. rez. Piotr BYSTROWSKI s. Antoniego i Józefy z Łomińskich,
ur. 23 VII 1903 w Sannikach k. Tykocina. Absolwent SPRPiech. w 4 brygadzie jazdy w Suwałkach (1924) i SPRKaw. W 1937 z 10 . Przeniesiony do 9 pułku
strzelców konnych, bdd.
CAW, AP 143; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; ROR 1934.
Kpt. rez. Tomasz Józef BYSZEWSKI s. Józefa i Stefanii z Łabuńskich,
ur. 10/22 I 1894 w Moskwie. Absolwent Uniwersytetu Moskiewskiego.
Uczestnik I wojny światowej, żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Dr nauk med.
W l. 1919–1921 ordynator szp. pol. PCK nr 1. Od 1932 kierownik lecznicy
św. Antoniego w Warszawie. Sekretarz Towarzystwa Chirurgów Polskich
i in. Żonaty z Elżbietą z Bieńkiewiczów, miał synów Jerzego i Tomasza.
CAW, AP 7730; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940 ; AM 1482. Wg danych WRK s. Floriana, ur. 22 X 1894,
mjr rez.
Por. rez. Jerzy BZOWSKI s. Stanisława i Zofii z Markowskich, ur.
3 VII 1903 w Kaliszu. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej (1930) i SPRSap. w Modlinie (1931). Inżynier, przydzielony do 1 baonu mostów kolejowych. Kontroler drogowy PKP w Suchej
Beskidzkiej. Odznaczony SKZ. Miał żonę Zofię i córkę Magdalenę.
66
C
Por. rez. Mieczysław Tytus CABANOWSKI s. Wacława i Józefy z Tkaczyńskich, ur. 4 I 1901 w Grójcu. Uczestnik wojny 1918–1921 w 5 szw.
2 zapas. . Walczył o Bełz, Kamionkę Strumiłową, Brody. Absolwent
SP w Warszawie i CS Jazdy w Grudziądzu. W 1922 służył w 6 .
Od 1923 inspektor służby więziennej w Kaliszu i Łodzi. Do niewoli sow.
Wzięty w okolicach Świsłoczy, bdd.
CAW, AP 1377, 4664; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Ppor. rez. Kazimierz CALIŃSKI s. Izydora i Julianny z Wywijałów, ur.
2 II 1901 w Łętkowicach, woj. kieleckie. Uczestnik wojny 1920 w kompanii
telegraf. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Kielcach (1923) i kursu
w BPRPiech. nr 7 (1929). Nauczyciel matematyki w szkole powszechnej
w Łodzi. W 1939 ranny, hospitalizowny w Równem i tam wzięty do niewoli
sow. Żonaty z Ireną z Burchardów, miał córkę Bożennę.
Ppor. rez. Julian CAŁA s. Jana i Marianny z Szopów, ur. 7 X 1909 w Piotrkowicach Wielkich, woj. kieleckie. Mgr, absolwent Wydziału Prawa UJ
(1937) i SPRPiech. w Jarocinie. Ppor. mianowany 23 XII 1937, przydzielo-
ny do 11 pp, w 1939 przeniesiony do 8 pp Leg., bdd.
Ppor. rez. Adam Stanisław CAŁKA s. Franciszka i Zofii z Adamczyków,
ur. 4 XI 1911 w Poznaniu. Absolwent liceum handlowego (1931), Wyższej
Szkoły Handlowej w Poznaniu i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 59 pp
(1933). Pracownik Zakładów „Stomil” w Poznaniu, bdd.
Por. rez. Stanisław CAŁKA s. Piotra i Katarzyny z Kuwałów, ur. 30 IV 1901
w Warszawie. Uczestnik wojny 1920 w 1 baonie sap., walczył m.in. pod
Warszawą. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego UW (1926),
SPRSan. (1931) i CWSan. Specjalista rentgenolog, ordynator kontraktowy
Oddziału Radiologii CWSan., bdd.
Kpt. Władysław Henryk CAR s. Józefa i Marii z Rehandelów, ur. 2 I 1895
w Warszawie. Absolwent Szkoły Handlowej w Warszawie (1915), Szkoły
Chorążych w Orenburgu (1916), Szkoły Młodszych Oficerów Art. w Toru-
niu. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Od 1919 w WP. W 1920 dca kolumny
amunicyjnej w 4 pac. Żonaty ze Stefanią Dziembałówną.
67
C
Kpt. Wacław Marian CECOTA s. Michała i Natalii z Ćwików, ur. 2 VIII 1905
w Hucie Bankowej, pow. będziński. Absolwent Gimnazjum im. Waleriana Łu-
kasińskiego w Dąbrowie Górniczej (1926) i OSLot. w Grudziądzu. Ppor. ze
starsz. 15 V 1928, przydzielony do 2 p. lot., w 1937 do Baonu Szkolnego Lot.
w Świeciu na stanowisko dcy plutonu uzbrojenia, bdd.
CAW, AP 4690; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie; RO 1932.
Ppor. rez. Robert Karol CEIMER s. Hermana i Pauliny z d. Schönau,
ur. 22 X 1908 w Zduńskiej Woli. Absolwent Gimnazjum im. ks. Józefa Poniatowskiego w Łowiczu (1929), Studium Skarbowego w Warszawie i kursu
w BPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1930). Studiował prawo na UW. Pracował w Izbie Skarbowej Grodzkiej w Warszawie. Miał żonę Władysławę,
córki Ewę i Zofię.
Ppor. rez. Leon Piotr CELSKI s. Ludwika, ur. 28 VI 1908. Ppor. ze starsz.
1 IX 1931, przydzielony do 2 pp Leg. Należał do PKU Ostrowiec Świętokrzyski. Żonaty z Katarzyną z Mazurkiewiczów, miał córki Annę i Marię.
Mieszkał w Opatowie, woj. kieleckie, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; ROR 1934.
Mjr dypl. Wincenty Witold CENDRO s. Franciszka i Anny z Dąbrowskich,
ur. 5 IV 1895 w Czarnowie. Absolwent Studium Rolniczego na UJ (1914)
i WSWoj. (1932). Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji, od 1918 w WP. Uczestniczył w wojnie 1920. Służył w 7 p. uł. lubelskich i 26 p. uł.; ostatnio był
kwatermistrzem tego pułku. Odznaczony VM 5 kl., KW dwukrotnie, SKZ,
bdd.
CAW, AP 2725, 6943; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; Muz. Kat.; AM 996. Wg danych WRK ur. w Karczewce.
Ppor. rez. Zygmunt CEPIL s. Andrzeja i Antoniny z Bryłów, ur. 29 VI 1913
w Mostkach, pow. sandomierski. Absolwent Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie (1933) i SPRKaw. w Grudziądzu
(1935). Ppor. mianowany 11 XI 1938, przydzielony do 20 . W 1939 ukoń-
czył IV rok studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, bdd.
CAW, AP 4274, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 032/2 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Ppor. rez. Szczepan CEREKWICKI s. Jana i Marianny z Pocztów,
ur. 13 XI 1909 w Trzemesznie, woj. poznańskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Koźminie i SPRPiech. w Biedrusku. Ppor. mianowany
11 III 1935, przydzielony do 70 pp. Pracował w Inspektoracie Oświaty w Jarocinie, następnie uczył w szkole powszechnej w Ludwinowie, pow. jarociński. W 1939 zmobilizowany do OZ 17 DP (70 pp), bdd.
68
C
Ppłk w st. sp. Jan CERTOWICZ s. Wojciecha i Władysławy z Bieleckich,
ur. 24 XI 1889 w Wierzbniku, woj. kieleckie. Absolwent Uniwersytetu w Charkowie, doktoryzował się na UW (1923). Uczestnik I wojny światowej w armii ros.
Od 1919 m.in. ordynator szp. wojsk. w Grodnie, zca szefa san. Dyw. Lit.-Biał.
i Dtwa Frontu Płn.; 1923–1935 naczelny lekarz 5 . Odznaczony KW dwukrot-
nie i ZKZ. Żonaty z Wacławą z Hubertów, miał synów Zbigniewa i Władysława.
CAW, AP 157; MiD WIH, L.W. 015/2 1940; AM 472.
Por. rez. Janusz Czesław CHACIŃSKI s. Czesława i Ireny z Przybyszewskich, ur. 14 IV 1906 w Łęczycy. Inżynier, absolwent Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931). Powoływany na ćwiczenia rez. do 7 pal i na kurs doskonalący w Szkole Obrony Pgaz.
w Trauguttowie. Ppor. mianowany 1 I 1934, przydzielony do 7 pal, bdd.
Wincenty CHACIŃSKI s. Władysława, ur. 1893, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z IV 1940.
Ppor. rez. Leon CHAIŃSKI s. Aleksandra i Tekli, ur. 20 I 1905 w Borszczówce k. Krzemieńca. Absolwent Państwowego Wołyńskiego Prawosławnego Seminarium Duchownego, SPRPiech. w Ostrowi-Komorowie i kursu
w Centralnej Szkole Strzelań w Toruniu. Urzędnik. Ppor. ze starsz. 1 I 1930,
CAW, AP 3240; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; ROR 1934. Na L.W. Leon Chaiński.
Kpt. rez. Włodzimierz CHAJĘCKI s. Józefa i Marii z Wodzińskich,
ur. 20 XI 1881 w majątku Worobin na Polesiu. Dr nauk med., studia ukończył na uniwersytecie w Kijowie (1912). Podczas I wojny światowej w armii
ros. Do WP wcielony w 1926 z przydziałem do 9 baonu san. Żona z d. Stru-
giewiczówna, bdd.
Por. Antoni Zbigniew CHAMSKI s. Adama i Reginy z Ołdakowskich,
ur. 30 IX 1911 w Moczydłach k. Gostynina. Absolwent Korpusu Kadetów nr 3
w Rawiczu (1933) i SPKaw. w Grudziądzu. Ppor. mianowany 15 X 1935,
skierowany do 10 na stanowisko dcy plutonu. Następnie oficer informa-
cyjny pułku. Sportowiec. W 1939 dwukrotnie ranny, bdd.
69
C
Ppor. rez. Henryk CHANIEWSKI s. Anastazego i Melanii z Kruszewskich, ur. 30 X 1911 w Białymstoku. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Białymstoku (1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 18 DP. Przydział: 84 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Rzeczycy i Białymstoku,
bdd.
Ppor. rez. Piotr Jan CHARKÓW (lub Charkiw) s. Teodora i Marii z Kołakowskich, ur. 26 VI 1907 w Złoczowie, woj. tarnopolskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Złoczowie (1928) i SPRPiech. nr 5a w Cieszynie
(1929). Ppor. mianowany 29 VII 1932, przydzielony do 64 pp. Nauczyciel
w szkole powszechnej w Przychodźcu, pow. łańcucki, bdd.
CAW, AP 3666; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny
światowej; AM 3823.
Ppor. rez. Zenon Stanisław CHAT s. Wojciecha i Marii z Lenartowiczów,
ur. 19 XII 1916 w Szarbi k. Pińczowa. Mgr, absolwent Gimnazjum im. Hugona Kołłątaja w Pińczowie, Głównej Szkoły Handlowej w Warszawie
i SPRPiech. w 22 DPGór. Ppor. ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 5 psp,
bdd.
Ppor. rez. Bronisław Józef CHĄDZYŃSKI s. Władysława i Emilii, ur.
3 IX 1897 w Jenakijewie na Ukrainie. Ukończył gimnazjum w Sumach
(1917) i SPRPiech. (1929). Służył w I Korpusie Pol. w Rosji. Od 1918
w WP. Uczestniczył w wojnie 1920. Zwolniony do rez. w 1921. Przydział:
10 dyon tab. Odznaczony KW. Żonaty ze Stefanią z Pawłowiczów, miał syna
i córki.
CAW, AP 2605; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; AM 3793,
Por. rez. Tadeusz Marian CHEŁCHOWSKI s. Stanisława i Kamili z Bronowiczów, ur. 25 III 1902 w Rzekuniu, pow. ostrołęcki. Uczestnik wojny
1920. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku i SPRPiech. w Ostrowi-Komorowie (1924). Odznaczony
KW i SKZ. Mieszkał w Brześciu n. Bugiem, tam uczył w szkole powszechnej i był komendantem Strzelca. Miał żonę Marię, synów Józefa i Janusza.
CAW, AP 2615; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; ROR 1934; Muz. Kat.
Kpt. Ludwik Wincenty CHEŁKOWSKI s. Ludwika i Teofili z Osińskich,
ur. 20 IX 1900 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w dyonie
art. konnej. Następnie służył w wojskach taborowych. W latach 30. przeniesiony do korpusu oficerów łączności. Przydział: pułk radiotelegraf. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Ireną z Sozańskich, miał syna
Ludwika.
CAW, AP 2062, KZ–17138; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940; ROR 1934.
70
C
Ppor. rez. Władysław CHIBERSKI s. Józefa i Antoniny z Dębskich,
ur. 9 IX 1899 w Humaniu na Ukrainie. Uczestnik wojny 1918–1921 jako
telegrafista w polowej stacji radiotelegraf. nr 4 i 21. Absolwent WSH w Warszawie i kursów OSWŁącz. w Zegrzu. Przydział: OK X. Pracował w Obwodowym Biurze Funduszu Bezrobocia w Brześciu n. Bugiem. Odznaczony
Medalem 1918–1921. Miał żonę Zofię, córkę Annę i syna Andrzeja.
Por. Piotr CHILIŃSKI s. Piotra i Zofii z Woroniczów, ur. 8/21 X 1908
w m. Berespoń na Wileńszczyźnie, wnuk powstańca styczniowego Konstantego Chilińskiego. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Nieświeżu i SPRPiech. w Ostrowi Maz. (1932). Służył w 82 pp jako dca plutonu,
następnie kompanii w baonie KOP „Stołpce”, bdd.
CAW, AP 6476; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; AM 2892. Wg danych WRK nazwisko panieńskie matki
Morozowicz.
Pchor. rez. Stanisław CHIRKOWSKI s. Jana i Heleny z Hryniewiczów,
ur. 28 II 1914 w Grodnie. Z wykształcenia technik, pracował jako sekretarz
kontraktowy w Dtwie Obszaru Warownego Wilno, przydzielony do
CWSap.; czasowo odkomenderowany do BPRSap., kompania pionierów
piech. Żonaty z Haliną z d. Frenkiel.
Por. rez. Antoni CHITLERSKI s. Jana i Władysławy z Marchewów,
ur. 30 III 1902 w Łodzi. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika
w Łodzi i kursu w Baonie Szkolnym Piech. OK IV w Skierniewicach
(1924), przydzielony do 31 pp. Pracował w kancelarii komornika Zajkowskiego w Łodzi. Miał żonę Wandę, córki Alinę i Marię.
CAW, AP 3459; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; AM 2844.
Ppor. rez. Czesław Wincenty CHLEBNY s. Franciszka, ur. 18 VII 1905
w Bodzechowie, woj. kieleckie. Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do
73 pp. Należał do PKU Królewska Huta. Mieszkał w Kielcach, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; ROR 1934; AM 1683.
Ppor. rez. Włodzimierz Józef CHLUDZIŃSKI s. Józefa i Leontyny z Burhardtów, ur. 19 III 1898 w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa UW, mgr
(1924). Do 1918 służył w armii ros. Uczestnik wojny 1918–1921 w 1 pal.
Ppor. mianowany w 1920. Zwolniony do rez. w 1921. W 1936 powołany na
ćwiczenia rez. w 10 dyonie tab. W 1939 w kadrze 1 dyonu tab., bdd.
71
C
Por. rez. Stanisław CHŁOPICKI s. Mariana i Felicji z Krzeczkowskich,
ur. 16 V 1893. Uczestnik I wojny światowej w armii ros. W l. 1919–1920
w wojskach kolejowych. Od 24 XI 1920 w rez. Przydział: 2 baon budowy
mostów. Studiował budownictwo w Charkowie, dyplom inżyniera uzyskał
w 1924 na Wydziale Budowlanym PW. Mieszkał prawdopodobnie w Warszawie, bdd.
CAW, AP 1812; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. rez. Józef CHMAL s. Wawrzyńca, ur. 11 III 1914 w Tomaszowie
Maz. Nauczyciel. Ppor. przydzielony do 74 pp, bdd.
Kpt. Kazimierz Feliks CHMIELEWSKI s. Tomasza i Marii, ur. 29 XI 1895
w Łopiennikach na Lubelszczyźnie. Absolwent Szkoły Rzemiosł Technicznych
w Warszawie i OSPiech. Służył w armii ros., następnie w Legionie Puławskim
i Lubelskim. Od 1918 w I Korpusie Pol. w Rosji. Ppor. i por. mianowany
w 1918. Uczestnik wojny 1920. Oficer eskadry 6 p. lot. W 1939 dca kompanii
lotniskowej w armii „Modlin”, bdd.
Ppor. rez. Stanisław CHMIELEWSKI s. Stanisława i Katarzyny z d. Fidalich, ur. 21 XII 1904 w Markocicach k. Racławic. Absolwent Seminarium
Nauczycielskiego im. Adama Mickiewicza w Sosnowcu (1927), Instytutu
Pedagogicznego w Warszawie i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1928). Ppor.
mianowany 1 I 1934, przydzielony do 74 pp. Kierownik szkoły powszechnej
w Chorzowie. Miał żonę Helenę.
Kpt. Wiktor CHMIELEWSKI (do 1921 Wiktor Pupko) s. Antoniego i Józefy, ur. 23 III 1902 w Mińsku Litewskim. Uczestnik wojny 1918–1921.
Oficer mob. 50 pp. Odznaczony Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę” i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Kazimierą z Drzewieckich, miał
syna, bdd.
CAW, AP 2162; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940. Wg RO 1928 i 1932 ur. 1902, wg L.W. ur. 1903.
Ppłk rez. Witold CHMIELEWSKI s. Franciszka i Cezaryny z Markowskich,
ur. 4 VIII 1892 w majątku Piktusza na Wileńszczyźnie. Absolwent Szkoły
Handlowej w Wilnie (1914) i Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu.
Służył w armii ros. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji — kmdt m. Berezyna.
W WP od 1918. W wojnie 1920 dca kompanii w 77 pp. W 1932 przeniesiony do
rez. Burmistrz Klecka. Odznaczony VM 5 kl., KW trzykrotnie, MN.
72
C
Chor. Witold CHMIELIŃSKI s. Józefa i Bolesławy z Lenartowiczów, ur.
3 X 1896 w Warszawie. Żołnierz Legionów, uczestnik wojny 1918–1921, ranny
w 1920. Od 1927 w 45 pp. Odznaczony KN, Krzyżem Leg., OH „Orlęta” i in.
Żonaty z Leontyną z Sokołowskich, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 219, 120, KN z 10 X 1931; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 2161.
Identyfikacja niepewna. Wg L.W. syn Władysława.
Ppor. rez. Henryk Piotr CHMIELNICKI s. Aleksandra i Apolonii z Huttów, ur. 15 I 1896 w Wojciechowicach k. Opatowa. Działacz niepodległościowy w Radomiu i Ostrowcu Świętokrzyskim. Uczestnik wojny 1918–
1921 w 24 pp oraz w baonie zapas. DOGen. Kielce. Dr nauk med., absolwent
Wydziału Lekarskiego i Wyższego Kursu Medyków Wojsk., przydzielony do
10 szp. okr. Lekarz domowy Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Franciszek Ferdynand CHMIELOWIEC s. Stefana (Szczepana) i Władysławy z Sechów, ur. 30 I 1909 w Radomyślu n. Sanem. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowo-Wodnej Politechniki Lwowskiej (1934)
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1935). Ppor. mianowany 1 I 1937, przydzielony do 10 pac. Od 1938 pracował w Szefostwie Budownictwa DOK II
w Lublinie. Żonaty z Jadwigą Maryniakówną, miał córkę Grażynę.
CAW, AP 3294; MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; ROR 1934; AM 3591.
Rtm. w st. sp. Juliusz CHMIELOWSKI s. Wacława i Julii, ur. 8 XI 1901
w Dubowce w Rosji. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Toruniu
(1928) i SPPiech. w Warszawie. W WP od 1918 w 4 DP. Uczestnik wojny
1920 w 18 , w którym służył do 1929. Por. mianowany w 1921, rtm.
w 1929. Odznaczony VM 5 kl., KW. Żonaty z Janiną z Oswałdowskich.
CAW, AP 6628. 6564, 5928, 3385; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; Muz. Kat.; AM 991.
Por. Maksymilian CHMURA s. Edwarda i Walerii z Krajewskich, ur.
7 II 1899 w Radomyślu n. Sanem. Uczestnik wojny 1918–1921, przedtem
w I Korpusie Pol. w Rosji. Obrońca Lwowa. Pod Sądową Wisznią dostał się
do niewoli ukraińskiej. Następnie służył w 1 p. art. wałowej, od 1922 w Oficerskiej Szkole w Bydgoszczy, po czym w 2 pac. Odznaczony OH „Orlęta”
i medalami pamiątkowymi. Miał żonę Bronisławę, bdd.
CAW, AP 827, 1561; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940. Wg danych KrRK i L.W. rok ur. 1890.
Ppor. rez. Zygmunt CHMURA s. Adama i Marianny z Bernatów, ur. 2 V 1910
w Dąbrowie Górniczej. Absolwent Gimnazjum Męskiego Zgromadzenia
Kupców w Będzinie (1932) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. przydzielony do 23 pal, 16 XI 1937 przeniesiony do 2 pal, 22 II 1939 do 7 pal, bdd.
CAW, AP 3726, Tajne Dz. Pers. z 1937 i 1939 r.; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; Muz. Kat.
73
C
Ppor. rez. Jan CHOCHLEWICZ s. Stanisława i Julianny z Rosłońców,
ur. 20 XI 1904 w Małej Wsi, pow. grójecki. Absolwent seminarium nauczy-
cielskiego w Mogielnicy (1926) i SPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1928).
Ppor. ze starsz. 1 I 1930, przydzielony do 10 pp, następnie do 44 pp. Kierownik szkoły powszechnej w Główczynie, pow. grójecki. Żonaty z Ireną
z Wenclów, miał syna Wiesława i córkę Aleksandrę.
CAW, AP 2314; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; Muz. Kat.
Ppor. rez. Władysław CHOCIŁOWSKI s. Franciszka i Kamili z Medekszów, ur. 11 VII 1914 w Kownie. Absolwent Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie (1934) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 5 pp Leg.
(1935). Ppor. mianowany 11 XI 1938 ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do
1 pp Leg., bdd.
Ppor. rez. Wiktor CHOCZNER s. Mariana i Salomei z Fischlów, ur.
22 III 1893 w Krakowie. Uczestnik I wojny światowej na froncie włoskim.
Absolwent OSPiech. w Opawie i akademii handlowej. W latach 20. otrzymał stopień ppor. rez. Przydział: OK V. Pracował w Banku Komercyjnym
w Krakowie na stanowisku st. prokurenta. Żonaty z Jadwigą z Gregorczyków, miał córkę Irenę
Ppor. rez. Symeon Kazimierz CHODAKIEWICZ s. Stanisława i Franciszki z Nowodworskich, ur. 18 II 1900 w Balince, pow. augustowski. Mgr,
absolwent Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego
(1925), SPPiech. w Warszawie (1920) i jako kadet SPWŁącz. w Zegrzu
(1921). Ppor. mianowany w 1925, przydzielony do 25 pułku radiotelegraf.
Pracownik PZU w Grodnie, bdd.
Ppor. Tadeusz Stanisław CHODAN s. Stanisława i Stefanii z Kuczniendów, ur. 19 IX 1914 w Grybowie, woj. wileńskie. Absolwent Gimnazjum
im. Adama Mickiewicza w Wilnie (1934) i Szkoły Oficerskiej w Ostrowi
Maz. (1937). Ppor. mianowany w 1937, przydzielony do 6 pp Leg. We
IX 1939 wyznaczony do obrony Wilna. Aresztowany przez NKWD, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; Muz. Kat.; J. Giza, Nowosądecka lista katyńska;
AM 2846.
Ppor. rez. Józef CHODKOWSKI s. Aleksandra i Anny z Czarneckich,
ur. 14 III 1904 w Działyniu k. Gniezna. Absolwent Gimnazjum im. Romualda
Traugutta w Lipnie i SPRPiech. nr 4 przy 14 pp, do którego miał przydział mob.
Nauczyciel w szkole powszechnej w Działyniu lub w Chełmicy Dużej, pow.
lipnowski. Żonaty z Mieczysławą z Ziemniewiczów, miał jedno dziecko.
74
C
Por. rez. Karol CHODKOWSKI s. Antoniego i Józefy, ur. 25 IX 1899
w Pomaskach Wielkich k. Makowa Maz. Absolwent Wydziału Lekarskiego
UW (1928), asystent anatomii patologicznej tej uczelni. Harcerz. Działacz
POW. Uczestnik wojny 1920. W 1925 brał udział w ćwiczeniach rez. jako
lekarz 13 pp. W 1939 w kadrze zapas. 1 szp. okr., bdd.
Ppor. rez. Stanisław CHODKOWSKI s. Tomasza i Marianny z Dzierżanowskich, ur. 14 XII 1900 w Chodkowie-Załogach w Ostrołęckiem. Mgr matematyki, absolwent Wydziału Filozoficznego UW (1930) i SPRŁącz.
w Zegrzu, przydzielony do CWŁącz. Uczestnik wojny 1920 w 13 i 15 pp.
Nauczyciel matematyki w gimnazjum i liceum w Pabianicach, bdd.
Ppor. rez. Bronisław CHODOROWSKI s. Wincentego i Stefanii z Citkowskich, ur. 1/14 XII 1896 w Knyszynie Białostockim. Absolwent Akademii
Wet. we Lwowie (1922). Od 1919 w placówkach wet. na froncie. Ppor.
mianowany 1921. Przydział: OK III. W latach 30. lekarz powiatowy służby
wet. w pow. święciańskim. Mieszkał w Święcianach. Odznaczony KW.
Żonaty, miał syna Zygmunta. Brat Józefa (zob. niżej).
CAW, AP 3785, 792; MiD WIH, L.W. 029/2 z V 1940.
Ppor. rez. Józef CHODOROWSKI s. Wincentego i Stefanii z Citkowskich,
ur. 17 II 1907 w Knyszynie Białostockim. Dr med., absolwent Wydziału
Lekarskiego USB (1932) i kursu pchor. w CWSan. (1933). Pracował w Klinice Chirurgii USB. Ppor. mianowany 1 I 1934, przydzielony do 9 szp. okr.
Kawaler. Brat Bronisława (zob. wyżej).
Mjr w st. sp. Stanisław CHODOROWSKI s. Jana i Modesty z Zarzyckich, ur. 16 XII 1887 w Kiszyniowie. Uczestnik I wojny światowej i wojny
1918–1921 w stopniu ofic. W 1922 służył w 45 pp, w 1923–1928 w 56 pp,
następnie oficer mob. 51 pp. Miał tytuł wojskowego tłumacza z jęz. rumuńskiego. Przydział: 55 pp. Żonaty z Emilią z Wolańskich, miał syna Aleksan-
dra.
CAW, AP 654; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; RO 1928; AM 3434.
Mjr w st. sp. Edmund CHOJECKI s. Józefa i Władysławy ze Zdrojewskich, ur. 18 III 1892 w Popówce, pow. Nowogród. Obywatel ziemski. Uczestnik wojny 1918–1921 w stopniu ofic. w 2 p. strz. granicznych dywizji gen.
Żeligowskiego. Po wojnie służył w 16 (2) p. uł. wlkp., 4 pułku
strzelców konnych, CWKaw., ostatnio był rejonowym inspektorem koni
w Łucku. Odznaczony VM 5 kl., KW, SKZ. Żonaty z Marią z Mojewskich,
miał córkę Krystynę.
CAW, AP 6596, 5990, 1940, 6072, 3768, 6074, 5917; MiD WIH, L.W. 015/2 1940; AM 480.
75
C
Ppor. rez. Leon CHOJNACKI s. Antoniego i Bronisławy z Graffów, ur.
21 I 1903 w Warszawie. Nauczyciel w Instytucie Głuchoniemych i Ociem-
niałych w Warszawie. Absolwent WSH w Warszawie (1929) i SPRPiech.
nr 9 w Berezie Kart. (1930). Brał udział w ćwiczeniach rez., m.in. w 71 pp,
3 i 5 dyonie tab. Ppor. mianowany 4 I 1933, przydzielony do 71 pp. Żonaty,
miał córkę.
Kpt. Wieńczysław Bohdan CHOJNACKI s. Stanisława i Anicety z Sokołów, ur. 16 IX 1898 w majątku Romanówka na Wołyniu. Uczestnik wojny
1920. 1921 wykładowca w SPWojsk Samoch., 1927 w Szkole Czołgów i Samoch., 1930 w CWBPanc., następnie w WSInż. Autor wielu publikacji fachowych i publicystycznych. Odznaczony medalami pamiątkowymi, bdd.
Ppor. rez. Władysław CHOLEWIAK s. Józefa i Agaty z Latów, ur. 28 III 1905
w Hankówce k. Jasła. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krośnie
(1927) i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kart. (1929). Powoływany na ćwiczenia rez.
w 44 i 50 pp. Ppor. mianowany 1 I 1933, przydzielony do baonu KOP „Ostróg”,
bdd.
Kpt. w st. sp. Stanisław CHOLEWICKI s. Jana i Franciszki z Olszewskich,
ur. 5 XI 1893 w Grochowie k. Sokołowa Podl. Uczestnik I wojny światowej
w armii ros. i wojny 1918–1921 w 34 i 15 pp. W 1920 w 3 pac, 1921 w 18 pap,
1925 w Wydziale Bezpieczeństwa Komendy m. Warszawy; od 1926 adiutant
1 dyonu, oficer kwaterunkowy i materiałowy. Ostatnio w 1 pan, bdd.
Ppor. rez. Rudolf CHOŁOWIECKI s. Mariana i Marii z Niesłuchowskich,
ur. 8 I 1889 w majątku Horodziej Górny k. Nieświeża. Uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic., kawalerzysta. Pracownik starostwa w Baranowiczach; ostatnio burmistrz Nieświeża. Przydział: OK IX.
Odznaczony MN i SKZ. Żonaty z Wandą z Połońskich, miał syna Andrzeja.
Mjr Edward CHOMA s. Michała i Anny z Kosków, ur. 26 XII 1889 w Złoczowie, woj. tarnopolskie. St. kapelan, absolwent Wydziału Teologicznego
UJK. Święcenia uzyskał w 1913. Kapelan w armii austr. Od 1918 kapelan III odcinka obrony Lwowa, następnie na froncie z 4 DP. W 1921 kierownik Rejonu Duszp. w Skierniewicach, od 1932 administrator parafii wojsk.
Słonim. Odznaczony OOP, KW, MN.
CAW, AP 5520, 2431, KW 17/C-443, OOP 1/118, MN z 4 XI 1933; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; RO 1928 i 1932.
76
C
Kpt. rez. Antoni Ludwik CHOMICKI s. Adolfa i Julii z Mazowskich,
ur. 25 VIII 1888 w Międzyrzecu. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Kijowie (1913). Ordynator oddziału ocznego szp. wojsk. w Kijowie. Od 1920 w WP, w szp. wojsk. „Zwiahl” oraz w szp. okr. w Kielcach. Po
przeniesieniu do rez. należał do 2 szp. okr. Mieszkał w Krzemieńcu. Żonaty
z Marianną z Sierzyckich, miał synów Adolfa i Stanisława.
CAW, AP 2211; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. rez. Władysław CHOMIN s. Jana i Antoniny z d. Codogni, ur.
28 VI 1896 w Jeziornie k. Tomaszowa Lub. Żołnierz 3 pp Leg. Uczestnik wojny
1918–1921 (ranny nad Stochodem) i III powstania śląskiego. Następnie służył
w 3 dyonie żand. wojsk. w Grodnie. W rez. od 1925 z przydziałem do 3 dyonu
żand. Ppor. od 1 VII 1926. Urzędnik w Powiatowym Zarządzie Drogowym
w Białymstoku. Żonaty z Janiną z Karpowiczów, miał syna Bogusława.
Ppor. rez. Aleksander CHOROMAŃSKI s. Teofila i Bronisławy z Przeździeckich, ur. 20 I 1909 w Zambrowie. Absolwent Gimnazjum Koła Polskiej
Macierzy Szkolnej w Zambrowie (1931) i kursu w BPRPiech. nr 5a. Ppor.
mianowany 11 III 1935, przydzielony do 71 pp. Pracował w Urzędzie Skar-
bowym w Ostrowi Maz., bdd.
CAW, AP 4284; MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940; ROR 1934. Wg danych ORK imię matki Marcjanna.
Ppor. rez. Władysław CHOROSZEWSKI s. Aleksandra i Pauliny ze Stasiewiczów, ur. 30 X 1907 w Wilnie. Absolwent Wydziału Prawa USB (1934)
i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kart. (1929). Powoływany na ćwiczenia rez.
w 86 i 78 pp. Ppor. mianowany w 1934, przydzielony do 78 pp. Nauczyciel
w szkole podstawowej w Szczorsach. W 1939 obrońca Warszawy. Żonaty,
miał dziecko.
Por. rez. Józef CHOROSZUCHA s. Józefa, ur. 21 III 1898 w Rudnicy.
Absolwent szkoły realnej w Irkucku (1918). W 1919 walczył w 5 pol. dywizji syberyjskiej. W 1920–1921 w niewoli sow. Od 1921 w WP, w 79 pp oraz
w 1 p. łącz. Następnie instruktor w baonie szkolnym sap. kolej., inżynier,
wykładowca w CWSap. w Modlinie, bdd.
Plut. rez. Jan Wiesław CHOYNOWSKI-LUBICZ s. Antoniego i Heleny,
ur. 1914 w Krakowie. Pracownik PKP w Krakowie, przydzielony do 20 pp.
Ranny we wrześniu 1939, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 3713. Na L.W. tylko jedno nazwisko
Choynowski.
77
C
Ppor. rez. Walerian Ernest CHROMIK s. Jana i Emilii, ur. 14 XII 1907
w Dąbrowie Śląskiej w Czechosłowacji. Inżynier, absolwent Wydziału Leś-
nego Uniwersytetu Poznańskiego (1932) i SPRPiech. w Zambrowie. Maturę
zdawał w 1927 w Orłowej, w prywatnym Polskim Gimnazjum Realnym im.
Juliusza Słowackiego. Ppor. mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 3 psp.
Ostatnio mieszkał w Lipowej, pow. żywiecki, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz CHROSTOWSKI s. Jana i Adolfiny z Czeczotów,
ur. 21 XI 1899 w majątku Karolin, pow. baranowicki i tam zamieszkały. Ziemianin. Uczestnik wojny 1918–1921 na froncie wołyńskim, litewsko-białoruskim i pod Warszawą. Ukończył gimnazjum w Wilnie i SPRPiech. w Grudziądzu. Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 78 pp. Żonaty z Jadwigą
z d. Bukrabo-Tropiłło, miał córki Teresę i Celinę.
CAW, AP 1975; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; ROR 1934; AM 513.
Kpt. Stanisław CHRÓŚCIELEWSKI s. Franciszka i Marii, ur. 13 XI 1891
w Wilnie. Absolwent Szkoły Handlowej w Warszawie (1910). Uczestnik
I wojny światowej i wojny 1918–1921, inspektor samochodowy. Ppor. i por.
mianowany w 1919, kpt. w 1920. Kwatermistrz 1 dyonu samochod. i 3 baonu panc. w Warszawie. Żonaty z Zofią z Kutznerów, miał syna Janusza.
Ppor. rez. Tadeusz Marian CHRÓŚCIELEWSKI s. Stanisława i Marianny
ze Szwanderów, ur. 16 VII 1900 w Wilnie. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, Wydziału Prawa UJK i SPRPiech. nr 9. Mgr,
urzędnik w elektrowni warszawskiej. Ppor. ze starsz. 1 I 1931, 22 II 1939
przeniesiony z 84 pp do kadry zapas. piech. we Włodzimierzu Woł. Żonaty.
CAW, AP 1974, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 036/1 z 17 IV 1940. Wg metryki urodzenia imię ojca Karol
Kryspin, wg innych dokumentów Stanisław.
Por. rez. Bogdan Karol CHRZANOWSKI s. Ignacego i Joanny ze Szlenkierów, ur. 26 IX 1900 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w baonie
akademickim Kraków, pociągu panc. „Śmiały”; następnie w 1 baonie akademickim w Rembertowie i 20 pp, do którego był przydzielony. Por. mianowany 14 VII 1939. Absolwent Wydziału Filozofii UJ, dr. Nauczyciel gimnazjalny w Ostrowie Wlkp., następnie w Warszawie, bdd.
CAW, AP 8. 5243, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940.
Ppor. rez. Edward Wincenty CHRZANOWSKI s. Wincentego, ur.
23 VII 1913. Ppor. przydzielony do 2 dak. Należał do KRU Hrubieszów,
bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3667.
78
C
Ppor. rez. Kazimierz CHRZANOWSKI s. Jana i Anieli, ur. 19 VIII 1914,
bdd.
Ppor. rez. Józef CHRZĄSTEK s. Jana, ur. 6 XII 1911. Ppor. z 8 pac przeniesiony 22 II 1939 do 8 dyonu art. plot. Należał do PKU Toruń, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940.
Por. rez. Antoni CHUDZICKI s. Józefa i Leokadii, ur. 16 X 1900 w Olszy
k. Krakowa. Żołnierz II Brygady Leg., walczył pod Rarańczą. Uczestnik
wojny 1918–1921 w 2 pap. Absolwent Wydziału Prawa UJ (1928), mgr.
Pracował w Dyrekcji Poczt i Telegrafów, Izbie Skarbowej, ostatnio w Kontroli Państwowej w Katowicach. Prezes oddziału krakowskiego Związku
Strzeleckiego. Przydział: 20 pp. Odznaczony OH „Orlęta”, bdd.
CAW, AP 5124, Odrz. 2 IV 1936; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; AM 3290.
Por. rez. Wiktor Adam CHUDZIKIEWICZ s. Antoniego i Michaliny,
ur. 18 XII 1900 w Stanisławowie. Absolwent Wydziału Filozofii UJ (1925)
i Szkoły Oficerów Rezerwy (1918). Od 1918 w WP, wcześniej w I Korpusie
Posiłkowym. W l. 1918–1921 sekcyjny POW w Stanisławowie. Uczestnik
wojny 1920. Zwolniony do rez., osiadł w Zakopanem. Był nauczycielem
gimnazjalnym. Należał do 1 psp, bdd.
Por. Adolf CHWEDOŃCZUK s. Rafała, ur. 10 VI 1897. Por. ze starsz.
1 VI 1919, przydzielony do 71 pp, następnie przeniesiony do KOP, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; RO 1932.
Ppor. rez. Stefan Jakub CHYLIŃSKI s. Mariana i Klary z d. Spiess, ur.
1 V 1906 w Dąbrowie Górniczej. Absolwent SPRPiech. w Biedrusku. Ppor.
ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 72 pp, 16 XI 1937 przeniesiony do
77 pp. Pełnomocnik Banku Rolnego w Kielcach; studiował zaocznie w Aka-
demii Ekonomicznej w Krakowie, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
79
C
Ppor. rez. Jan CIANCIARA s. Ludwika i Aleksandry, ur. 12 III 1900 w Kamienicy k. Częstochowy. Urzędnik. Absolwent gimnazjum klasycznego
w Częstochowie (1919) i SPRPiech. nr 7 w Ś remie. Do WP wstąpił w 1920,
służył w baonie telegraf. nr 7 w Poznaniu. W 1922 zwolniony do rez. Ppor.
mianowany 1 VII 1925, przydzielony do 74 pp, bdd.
Ppor. rez. Zbigniew Hiacynt CICHOBŁAZIŃSKI s. Edwarda i Heleny
z Michalików, ur. 11 IX 1912 w Żurawicy, woj. lwowskie. Absolwent I Gimnazjum w Przemyślu (1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 54 pp (1934).
Ppor. ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 75 pp. Urzędnik PKP, dyżurny
ruchu na stacji w Katowicach-Szopienicach. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Hieronim CICHOCKI s. Józefa i Marceli, ur. 27 XI 1911 w Starosielcach, woj. białostockie. Absolwent Gimnazjum im. Króla Zygmunta
Augusta w Białymstoku (1932), SPR w 81 pp i kursu w 29 DP. Ppor. mianowany 16 XI 1937, przydzielony do 76 pp. W 1938 był studentem chemii,
bdd.
Ppor. rez. Władysław CICHOCKI s. Tomasza i Heleny z Glinojeckich,
ur. 6 XII 1885 w Niżankowicach, pow. przemyski. W l. 1909–1910 w armii
austr., 1915–1921 w niewoli ros. Absolwent Wydziału Prawno-Historycznego UJK, mgr. Radca w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi, czasowo pełniący
obowiązki kierownika starostwa w Brzezinach. Przydział: OK X, bdd.
Kpt. rez. Mikołaj CICHOWICZ s. Jakuba, ur. 6 XII 1895 w Bortkowie,
pow. sierpecki. Kpt. ze starsz. 1 I 1927. Kapelan, proboszcz parafii rzymskokatolickiej Słupno, pow. płocki, bdd.
Por. rez. Bronisław CICHOWSKI s. Jakuba i Franciszki z Jantzów,
ur. 20 X 1891 w Byszkach k. Piły. Działacz niepodległościowy w powiecie
krotoszyńskim i koźmińskim. Od 1920 w 15 pap. Nauczyciel, ostatnio kierownik szkoły powszechnej w Zawadzie, pow. Świecie n. Wisłą. Przydział:
OK VIII. W 1939 powołany do CWŻand. Żonaty z Zofią z Kaczmarków,
miał syna Eugeniusza i córkę Anitę.
80
C
Emil CICHY s. Karola, ur. 1909, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/1 z 17 IV 1940.
Kpt. rez. Władysław CIEKOT s. Szczepana i Józefy z Parchetów, ur.
7 XII 1907 w Czuryłach, pow. siedlecki. Dr med., absolwent Wydziału
Lekarskiego UW (1933) i CWSan. (1934). Lekarz 21 . Po przeniesieniu
30 IV 1939 do rez. pracował w spółdzielni „Zdrowie” we wsi Markowa
k. Łańcuta. Przydział: 2 szp. okr. Działacz społeczny i oświatowy. Żonaty
z Anną z Pyciów, miał córkę Annę.
CAW, AP 2673; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 729. Wg danych WRK ur. 2 XII 1907.
Por. rez. Edmund CIEMNOCZOŁOWSKI s. Józefa i Katarzyny z Konieczków, ur. 8 X 1902 w Rogowie, woj. poznańskie. Absolwent Państwowego
Instytutu Robót Ręcznych w Warszawie. Por. od 14 VII 1939. Kierownik
szkoły powszechnej w Gołańczy, od 1938 nauczyciel w Szkole Ćwiczeń
przy Liceum Pedagogicznym w Wągrowcu. Żonaty z Anną z Chwiłko-
wskich, miał czworo dzieci: Emilię, Eugeniusza, Andrzeja i Marię.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych,
Szczecin 1991; AM 3563.
Kpt. rez. Stanisław Konstanty CIEMNY s. Jana i Julianny z Nowaków,
ur. 16 XI 1899 w Bachorcach, woj. bydgoskie. Kupiec. Absolwent Szkoły
Handlowej w Warszawie (1918). Uczestnik wojny 1918–1921. Oficer gospodarczy w 3 pułku strzelców konnych. Kierownik kancelarii w CSkł.
Amun. nr 3 w Spale. Płatnik w Szkole Zbrojmistrzów w Warszawie
i w CWSan., bdd.
Por. rez. Marceli CIEPIELOWSKI s. Szczepana i Michaliny, ur. 18 VI 1894
we Lwowie. Absolwent Wydziału Lekarskiego UJK. W armii austr. był
dcą plutonu 30 pp, następnie lekarzem w szpitalach polowych. Od 1918
w WP. Uczestnik wojny 1918–1921 w szp. pol. w Kowlu. Ppor. mianowany
14 VI 1921, przeniesiony do rez. W 1939 w kadrze zapas. 1 szp. okr., bdd.
CAW, AP 4156; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2613. Identyfikacja niepewna. Wg L.W. s. Antoniego.
Ppor. rez. Witalis Stanisław CIEPLAK s. Aleksandra i i Stefanii z Łuszkiewiczów, ur. 15 XI 1906. Ppor. ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 29 pp.
Należał do PKU Kalisz, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; ROR 1934; AM 559.
81
C
Ppor. rez. Wincenty Witalis CIEPLUCH s. Stanisława i Franciszki z d. Dudek, ur. 12 X 1907 w Kielcach. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Kielcach (1927) i SPRPiech. w Gródku Jagiell. (1929). Powoływany na
ćwiczenia rez. w 5 psp, 72 pp i 4 pp Leg. Przydział: 72 pp. Ppor. mianowany
1 I 1932. Nauczyciel szkoły powszechnej w Chęcinach, działacz ZNP. Miał
żonę Janinę, bdd.
Ppor. rez. Józef CIEPŁY s. Franciszka i Marii z Krawczyków, ur. 22 XI 1902
w Jaskowicach w Żywieckiem. Inżynier, absolwent Wydziału Chemii USB
(1936) i SPRPiech. w Komorowie. W WP od 1919, służył w 52 i 20 pp oraz
2 p. syber. Uczestnik wojny 1920. Powoływany na ćwiczenia rez. w 12 pp
oraz w ośrodkach wyszkolenia broni panc. Odznaczony KW, bdd.
Ppor. rez. Czesław Jan CIESIELSKI s. Tadeusza i Bronisławy z Kłopotowskich, ur. 12 VII 1901 w Łodzi. Absolwent Gimnazjum Bogumiła Bruna w Łodzi (1923), Wydziału Rolno-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego i SPRPiech.
nr 7 w Śremie (1928). Ppor. ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 28 pp. Urzędnik
Izby Skarbowej w Łodzi — sekretarz II wydziału. Odznaczony KW. Żonaty
z Felicją z Wiśniewskich, miał syna Włodzimierza i córkę Teresę.
CAW, AP 2990; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 3826.
Ppor. rez. Stefan CIESIELSKI s. Antoniego, ur. 27 VIII 1908. Ppor. ze
starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 56 pp, 10 VIII 1938 przeniesiony do 8 pp
Leg. Mieszkał w Laskach, pow. kępiński, woj. poznańskie. Należał do PKU
Poznań, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; AM 3690.
Por. Tadeusz Maciej CIESIELSKI s. Teofila i Eleonory z Maciejszczuków, ur. 1 VI 1911 w Wólce Grodziskiej k. Warszawy. Absolwent Korpusu
Kadetów nr 2 Chełmnie (1929) i Wydz. Łączności SPInż. (1933). Por. lotnictwa, służył najpierw w kompanii telegraf. 1 DP Leg., ostatnio był wykładowcą w CWLot. nr 2. Mieszkał w Krośnie n. Wisłokiem. Miał żonę Janinę.
Por. rez. Edward CIEŚLA s. Michała i Stefanii z Rybów, ur. 18 X 1901
w Grabinach, woj. krakowskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Dębicy (1924) i SPRPiech. w Grudziądzu (1929). Por. mianowany
14 VII 1939, przydzielony do 42 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej w Białymstoku. Żonaty z Janiną z Modzelewskich, miał córki Iwonę i Izabellę.
82
C
Por. rez. Józef CIEŚLA s. Wojciecha, ur. 4 III 1898. Legionista, do WP
wstąpił w 1918, przedtem był w II Korpusie Pol. w Rosji. Służył m.in.
w 5 baonie san., rej. szp. w Tarnowie, 5 szp. okr., Szefostwie Sap. OK III,
w Skł. Inż. Grodno, ostatnio w 5 dyonie tab. Por. ze starsz. 15 VII 1929.
Przydział: OK III. Odznaczony KW dwukrotnie i MN. Pracownik PKP
w Katowicach, bdd.
CAW, AP 7241, 7425; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; RO 1932; AM 3389.
Ppor. rez. Rudolf Karol CIEŚLAR s. Andrzeja i Marii z Tatarskich, ur.
18 I 1909 w Krakowie. Absolwent Wydziału Mechanicznego Państwowej
Szkoły Przemysłowej w Krakowie (1927) i SPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach
(1929). Powoływany na ćwiczenia rez. w 3 psp. Ppor. mianowany 1 I 1932,
bdd.
Por. rez. Władysław CIEŚLEWICZ s. Józefa i Marii z Miklaszewskich,
ur. 8 XII 1890 w Kościelcu, woj. kieleckie. Mgr, absolwent Akademii Górniczej w Loeben i Wydziału Prawa UJ. Uczestnik I wojny światowej i wojny
1920. Właściciel dóbr Bieńczyce i folw. Grębałów w Krakowskiem, pełnomocnik majątków Kazimierza Czartoryskiego w Żurawnie. Przydział: kadra
OK V. Żonaty, miał czworo dzieci.
Ppor. rez. Antoni CIEŚLICKI s. Jana i Antoniny, ur. 8 IV 1888 w Urzędowie k. Kraśnika, woj. lubelskie. Z zawodu giser. W 1917 zwerbowany w Kanadzie do armii gen. Hallera. Ukończył szkołę oficerską w Camp Borden
Ontario w Kanadzie. Uczestnik wojny 1920 jako dca kompanii w 49 pp.
Ppor. mianowany w 1918, w 1921 przeniesiony w st. sp. Powoływany na
ćwiczenia rez. w 84 pp. W 1939 w kadrze OK IX, bdd.
CAW, AP 3153; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940. Wg L.W. rok ur. 1889.
Por. Tadeusz CIEŚLICKI s. Antoniego, ur. 1911. Do WP wstąpił 15 VIII 1933.
Służył w 69 pp w Gnieźnie. 23 XI 1937 z SPPiech. w Ostrowi Maz. przeniesiony
do baonu KOP „Skałat”, bdd.
Ppor. rez. Bolesław CIEŚLIK s. Józefa i Anny z Wawrzeczków, ur.
17 VI 1907 w Czechowicach, woj. śląskie. Absolwent Państwowej Wyższej
Szkoły Przemysłowej w Białej (1927) i SPRSap. w Modlinie (1929). Ppor.
mianowany 1 I 1932. W 1939 w 5 baonie sap. Kierownik szkoły dokształcającej w Czechowicach. Działacz młodzieżowy. Żonaty z Heleną z Cieślików,
miał synów Andrzeja i Jerzego.
83
C
Płk w st. sp. Stanisław CIĘCIEL s. Jana i Marii, ur. 12 XI 1885 w Krościenku n. Dunajcem. Dr praw, absolwent Wydziału Prawa UJ. Uczestnik
I wojny światowej i wojny 1918–1921. Prokurator Sądu Wojsk. w Krakowie,
wiceprezes, następnie prezes Najwyższego Sądu Wojskowego. Odznaczony
SKZ. 5 IX 1939 ewakuowany do Tarnopola. Żonaty, miał córkę Marię.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; RO 1928 i 1932; AM 3502.
Por. w st. sp. Edward Adam CIKOWSKI s. Ferdynanda i Florentyny
z Chlebowskich, ur. 2 X 1897 w Czarnym Dunajcu. Inżynier, absolwent Wydziału Rolnego UJ (1925). Od 1916 w armii austr. W 1918 ochotnik w Legii
Akademickiej, następnie oficer w szp. zapas. nr 3. Ppor. mianowany 17 VII
1919. W latach 20. przeniesiony w st. sp., bdd.
Por. Adam CIMEK s. Mateusza i Marianny z Janusków, ur. 26 XI 1907
w Wólce, pow. krasnostawski. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie (1927) i kursu w BPRPiech. nr 9. Komendant pw pow. chełmskiego. W 1936 mianowany por., wcielony do 23 pp jako instruktor pw i wf.
W 1939 w baonie ON „Łuck”. Żonaty z Marią z Gajewskich.
CAW, AP 5621; MiD WIH, L.W. 032/2 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Mjr Jan CIOŁKOSZ s. Jana i Antoniny z Lucińskich, ur. 31 VII 1893
w Mielcu. Żołnierz II Brygady Leg., ranny pod Rafajłową. Działacz niepodległościowy ps. „Żelisławski”, kmdt POW w Mielcu. Uczestnik wojny
1918–1921 w stopniu ofic. Z wykształcenia prawnik. W l. 1922–1928 kmdt
SPRPiech. w OK IV, od 1934 kwatermistrz 75 pp. Odznaczony KN, KW,
Krzyżem POW. Żonaty z Sabiną z Jeleńczaków.
CAW, AP 127, KW 20/C-945, KN 12 VI 1935; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; RO 1932; AM 777.
Ppor. rez. Piotr CIOŁKOWSKI s. Józefa i Katarzyny z Olsaków, ur.
11 IX 1901 w Łabnie Dużym w Łomżyńskiem. Uczestnik wojny 1920
w 8 pac. Absolwent gimnazjum w Łomży i SPRPiech. nr 5a w Cieszynie
(1928). Ppor. ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do 33 pp. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Śniadowie, pow. łomżyński. Odznaczony MN. Żonaty z Ireną z Pniewskich, miał syna Stefana oraz córki Elżbietę i Teresę.
CAW, AP 3561; MiD WIH, L.W. 040/1 z (22) IV 1940.
Kpt. Bronisław CIOSAŃSKI s. Józefa i Marii z Kosmowskich, ur.
10 VIII 1901 w Poznaniu. Działacz niepodległościowy, uczestnik powstania wielkopolskiego i wojny 1920. Służył w Szefostwie Art. i Uzbr.
DOK VII, baonie KOP „Kleck”, ostatnio w 45 pp. Odznaczony SKZ i Medalem 1918–1921. Kawaler, brat Józefa (zob. niżej).
CAW, AP 4781, KZ 17–161; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; AM 1645.
84
C
Mjr Józef Nikodem CIOSAŃSKI s. Józefa i Marii z Kosmowskich, ur.
14 IX 1896 w Poznaniu. Działacz niepodległościowy, uczestnik powstania
wlkp. jako dca baonu i wojny 1920, dwukrotnie ciężko ranny. Inżynier, od 1921
kierownik składnicy uzbrojenia nr 2 w Dęblinie, od 1930 także wykładowca
i kierownik kursów dla oficerów i zbrojmistrzów. Odznaczony KN, KW, ZKZ.
Żonaty, miał syna Bolesława i córkę Wandę. Brat Bronisława (zob. wyżej).
CAW, KZ 9-7; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Ppor. rez. Zdzisław Józef CIOSIŃSKI s. Alfreda, ur. 28 X 1908 w Przyszowie w Sandomierskiem. Inżynier, absolwent Wydziału Rolnego UJ (1933)
i SPRPiech. w Gródku Jagiell. (1931). Powoływany na ćwiczenia rez. w 3 pp
Leg. Ppor. mianowany 1 I 1933, przydzielony do 3 pp Leg., bdd.
CAW, AP 3557; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 3842. Wg L.W. s. Adolfa.
Ppor. rez. Tadeusz Zbigniew CISZEWSKI-ZADORA s. Mirosława i Marii z Oskierków, ur. 28 IX 1914 w Pięknowiczach w Rosji. Absolwent Gimnazjum im. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie (1934) i dywizyjnego kursu
pchor. rez. w 5 pp Leg. (1935). Ppor. ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do
baonu KOP „Słobódka”. Mieszkał w Wilnie. Był studentem prawa na USB.
CAW, AP 3419, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; Muz. Kat.; AM 1690. Na L.W. tylko
jedno nazwisko Ciszewski.
Ppor. rez. Zygfryd CISZEWSKI s. Stefana i Walerii z Guzowskich,
ur. 21 VII 1902 w Toruniu. Uczestnik wojny 1920 na froncie białoruskim.
W l. 1924–1925 odbywał służbę wojskową w 23 p. uł. Ppor. ze starsz.
1 VII 1925, przydzielony do OK VIII. Pracował w Magistracie m. Torunia.
Żonaty ze Stefanią z Glińskich, miał syna Ryszarda i córkę Zofię.
Ppor. rez. Stanisław CISZKIEWICZ s. Wilhelma i Joanny z Olszewskich,
ur. 6 X 1901 w Warszawie. Uczestnik wojny 1920 w 1 baonie łącz. Absolwent Gimnazjum św. Stanisława Kostki w Warszawie (1925), SPRArt. OK I
(1926) i CWŁącz. w Zegrzu. Ppor. ze starsz. 1 I 1929, przydzielony do 1 pal
Leg. Pracował w Banku Towarzystwa Spółdzielczego w Warszawie, bdd.
CAW, AP 4321; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2406. Wg danych WRK matka Jadwiga z Olrzańskich.
Ppor. rez. Leon CIUNDZIEWICKI s. Michała i Jadwigi, ur. 21 XII 1905
w majątku Hołoszów na ziemi mińskiej. Inżynier, absolwent Wydziału Geodezji Politechniki Warszawskiej (1933) i SPRSap. w Modlinie (1932). Ppor.
mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 3 baonu sap. Żonaty z Marią z Pta-
szyńskich. Mieszkał w Warszawie.
85
C
Ppor. rez. Tadeusz CURYŁŁO s. Marcina i Józefy z Siwców, ur. 16 VII 1914
w Józefowie na Lubelszczyźnie. Absolwent szkoły handlowej w Jarosławiu
(1933) i SPRPiech. w 9 pp Leg. w Tomaszowie Lub. Ppor. mianowany
11 XI 1938. Pracował w Urzędzie Gminnym w Łabuniach. Był zcą kmdta
powiatowego pw w Zamościu. W 1939 dca plutonu w 9 pp Leg., bdd.
CAW, AP 1544, 2314; MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940; AM 2799. Wg danych WRK ur. 5 X 1914 w Świetalce
k. Lublina.
Ppor. rez. Lewek (Leszek) Mosiek CWAJBAUM s. Mośka i Fejgi z Rozentalów, ur. 23 X 1906 w Górze Kalwarii. Dr nauk med., chirurg, absolwent
Wydziału Lekarskiego UW (1931) i SPRSan. w Warszawie (1932). Ppor.
mianowany 1 I 1933. Ćwiczenia rez. odbywał w 20 pp i w 23 . W 1939 w kadrze
zapas. 1 szp. okr., bdd.
CAW, AP 3525; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940. Na L.W. syn Grula.
Ppor. rez. Edward CWALINA s. Władysława i Seweryny z Popkowskich,
ur. 16 XII 1913 w Łomży. Urzędnik. Absolwent gimnazjum w Łomży
(1933), SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1934) i dwuletniego kursu
w SPArt. w Toruniu, przydzielony do 2 dyonu paplot., bdd.
Kpt. rez. Stanisław CYANKIEWICZ s. Ignacego i Honoraty, ur. 22 V 1884
w Stryszowie w Żywieckiem. Absolwent gimnazjum w Wadowicach
(1903). Służył w armii austr. Ppor. mianowany w 1914, kpt. w 1918. Od
1918 w policji wojskowej w Krakowie. Zwolniony do rez. w 1920; skierowany do PP, do 1939 był podinspektorem. W 1939 w kadrze zapas. OK IX.
Żonaty z Jadwigą Solecką, miał syna Jerzego i córkę Aleksandrę.
Ppłk Aleksander Antoni CYBULSKI s. Michała i Anastazji z Dobrowolskich, ur. 23 V 1895 w Żarkach na Lubelszczyźnie. Dr nauk med., absolwent
Wydziału Lekarskiego UW (1926). W l. 1915–1918 w POW. Uczestnik
wojny 1920. Lekarz w 12 p. uł., kierownik naukowy Oddziału Higieny
Szpitala CWSan. Ppor. mianowany w 1919, por. w 1922, kpt. w 1926. Żonaty z Haliną Karozo, miał synów Zbigniewa i Janusza.
Kpt. Stanisław Wojciech CYCOŃ s. Jana i Elżbiety z Przybyłowiczów,
ur. 27 III 1899 w Starym Sączu. Żołnierz 1 kompanii kadrowej Leg., działacz
POW, obrońca Przemyśla i Lwowa. W 1920 ranny. Służył w 21 pp, w Szkole
Podofic. i SO w Łobzowie. Od 1933 w 75 pp. Odznaczony KW, SKZ, OH
„Orlęta”. Żonaty z Wiktorią Walczakówną, miał dwoje dzieci.
86
C
Ppor. rez. Adam CYGAŃSKI s. Włodzimierza i Hipolity z Gruszczyńskich, ur. 9 XII 1889 w majątku Dąbrówka, pow. sieradzki. Uczestnik wojny
1918–1921. W 1920 w baonie san. w Modlinie i 107 szp. pol. W 1937 przeniesiony do 3 szp. okr. Dr, absolwent Państwowego Instytutu Dentystyczne-
go. Pracownik tego Instytutu i Kasy Chorych w Warszawie, bdd.
Por. rez. Jan CYMBALISTA s. Bazylego (Wasyla) i Józefy z Bielawskich,
ur. 25 VIII 1901 w Rohatynie, woj. stanisławowskie. Uczestnik wojny 1920
w 60 pp. Absolwent Gimnazjum im. Piotra Skargi w Rohatynie (1929) i kursu w BPRPiech. nr 7, przydzielony do 51 pp. Urzędnik Wydziału Powiatowego w Rohatynie. Prawdopodobnie student prawa. Odznaczony medalami
pamiątkowymi. Żonaty, miał dwoje dzieci.
Por. Franciszek CYMIRSKI s. Stanisława, ur. 1910. Służył w Szkole Pod-
chorążych Rezerwy Artylerii nr 2, bdd.
Por. rez. Orest CZABAK s. Łukasza, ur. 23 XI 1904. Por. ze starsz. 1 I 1935,
przydzielony do 10 pal. Należał do PKU Łódź Miasto II, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/1 z 17 IV 1940; ROR 1934.
Ppor. rez. Bronisław CZAJKA s. Józefa i Heleny, ur. 5 II 1912 w Woli
Mysłowskiej, pow. łukowski. Absolwent Wydziału Budowlano-Drogowego
Państwowej Szkoły Techniczno-Kolejowej w Warszawie i SPRPiech. w Ko-
bryniu. Ppor. mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 34 pp, bdd.
Mjr rez. Józef CZAJKA s. Wincentego i Marii z Kościółków, ur. 11 III 1885
w Tarnowcu, pow. łańcucki. Inżynier geodeta, absolwent Politechniki Lwowskiej
(1908). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 16 pp, 56 pp i 7 pp Leg.
Radca skarbowy w Krakowie, prezes Towarzystwa Geodetów we Lwowie, zamieszkały w Tarnowie. Przydział: OK V. Odznaczony KW dwukrotnie i SKZ.
W 1939 kmdt Tarnowa. Żonaty z Heleną ze Sworzniów, miał syna Adama.
CAW, AP 1626; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 14. Wg KrRK ur. w Dornbach.
87
C
Ppor. rez. Stefan CZAJKA s. Wincentego i Heleny z Szebieckich, ur.
28 VIII 1906 w Dobiesławicach, pow. pińczowski. Absolwent Seminarium
Nauczycielskiego im. Adama Mickiewicza w Sosnowcu i SPRPiech. w Krakowie (1928). Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 4 pp. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Olkuszu. Początkowo w obozie w Starobielsku, bdd.
CAW, AP 5980, 1336; MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 2980.
Kpt. rez. Adolf Benon CZAJKOWSKI s. Jana i Józefy z Wastkowskich,
ur. 16 VI 1886 w Piotrkowie Tryb. Dr med., absolwent UJK (1911). Uczestnik wojny 1920, lekarz obozu dla internowanych w Kaliszu. Kpt. ze starsz.
1 VI 1919, przydzielony do 7 szp. okr. Rentgenolog, miał własną pracownię
najpierw w Warszawie, ostatnio w Kaliszu. Początkowo w obozie w Ostaszkowie, bdd.
Ppor. rez. Bohdan CZAJKOWSKI s. Stanisława i Marii ze Studzińskich,
ur. 29 IV 1914 w Łaniętach, pow. kutnowski. Absolwent Wydziału Chemicznego Państwowej Szkoły Przemysłowej w Bydgoszczy, Wyższej Szkoły
Cukrowniczej w Liège i SPRKaw. w Grudziądzu (1935), przydzielony do
20 . Pracował w cukrowni Dobrzelin, pow. kutnowski, bdd.
Ppor. rez. Czesław CZAJKOWSKI s. Waleriana i Kamili z Mazurków,
ur. 7 VII 1910 w Radzyniu Podlaskim. Absolwent Wydziału Inżynierii Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie i dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 19 DP (1934). Ppor. mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 34 pp.
Mieszkał i pracował w Lublinie, był geodetą mierniczym, bdd.
Ppor. rez. Hieronim CZAJKOWSKI s. Franciszka i Stefanii z Tomaszewskich, ur. 14 VIII 1911 w Karbowiźnie k. Lubawy. Nauczyciel. Absolwent
seminarium nauczycielskiego w Lubawie (1932) i dywizyjnego kursu pchor.
rez. w 65 pp. Przydział: 50 pp. Od 1937 kierownik szkoły powszechnej
w Kopaczówce na Wołyniu. Żonaty z Marią Łozińską. Mieszkał w Lubawie.
Ppor. rez. Józef CZALEJ s. Konstantego i Anny z Duniaków, ur. 21 X 1903
w Pogorzelach k. Baranowicz. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Nieświeżu i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kart. Na ćwiczenia powoływany do
5 pp Leg. Ppor. mianowany 1 I 1935. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Słobodzie Zośniańskiej, instruktor miejscowego Strzelca. W 1939 w KOP.
Żonaty z Kazimierą z Boniszewskich, miał syna Bohdana.
88
C
Ppor. rez. Adam Paweł CZAMAŃSKI s. Jana, ur. 4 I 1909. Dr inżynier.
Ppor. ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 4 p. lot., 10 VIII 1938 przeniesiony
do 3 p. lot. Należał do PKU Poznań Miasto, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1938 r.; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 1744.
Chor. Jan CZAPIEWSKI s. Teodora i Elżbiety z Rakowskich, ur. 19 IX 1901
w Kosobudach, pow. chojnicki. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Centralnej
Szkoły Strzelań w Toruniu. W 1934 przeniesiony z baonu KOP „Dederkały” do
OSPiech. w Osowcu. Odznaczony BKZ. Żonaty z Janiną z Ossowskich, miał
córkę Reginę i syna Janusza. Mieszkał w Dederkałach, bdd.
Klemens Michał CZAPIEWSKI s. Aleksandra i Katarzyny z Trzebiatow-
skich, ur. 19 IX 1907 w Dębogórze, pow. kościerzyński. Żonaty z Rozalią
Pawlaczykówną. Do 1939 właściciel sklepu w Gdyni, bdd.
Ppor. rez. Stefan Cezary CZAPLICKI s. Jana, ur. 27 VIII 1904 w Poczdamie. Ukończył Gimnazjum im. Bergera w Poznaniu (1923), studia uniwersyteckie, prawdopodobnie matematyczno-przyrodnicze (1930) i kurs
w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie. Ppor. ze starsz. 1 XII 1932, przydzielony do
57 pp, przeniesiony do 28 pp. Nauczyciel gimnazjalny w Rogoźnie, woj.
poznańskie, następnie w Łodzi, bdd.
Ppor. rez. Antoni CZAPLIŃSKI s. Józefa i Franciszki z Górów, ur. 16 II 1904
w Topoli Królewskiej, pow. łęczycki. Mgr filologii polskiej, absolwent Wydzia-
łu Filozoficznego UW i kursu w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie. Ppor. ze starsz.
1 I 1932, przydzielony do 14 pp, w 1937 przeniesiony do 74 pp. Nauczyciel
w Gimnazjum im. Gabriela Narutowicza w Łodzi. Żonaty z Marią z Bocheńskich, bezdzietny.
Ppor. rez. Alfons Alfred CZAPROWSKI s. Jana i Józefy z Karnickich,
ur. 9 VI 1909 w Rowcach, woj. nowogródzkie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wilnie (1931) i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1932). Powoływany na ćwiczenia rez. w 77 i 50 pp. Ppor. mianowany 1 I 1934, przydzielony do 77 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej, bdd.
89
C
Mjr w st. sp. Bronisław CZAPSKI s. Antoniego i Hiacynty z d. Ososko, ur.
1 VI 1889 w Kijowie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921
w stopniu ofic. na froncie galicyjskim, litewsko-białoruskim i pod Warszawą. W 1921 w 1 pułku strzelców konnych, 1930–1934 kwatermistrz 2 . Od 1936
komisarz odbiorczy PKP w Katowicach. Odznaczony KW i medalami
pamiątkowymi. Żonaty, miał córkę Alicję.
CAW, AP 243; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 1603.
Por. Jan Bolesław CZARKOWSKI s. Antoniego i Jadwigi z Rożnowskich, ur. 16 VI 1907 w Krasławiu na Witebszczyźnie. Od 1914 w Petersburgu i na Kaukazie. Od 1920 w Polsce. Uczęszczał do gimnazjum oo. marianów na warszawskich Bielanach i do gimnazjum Zamojskiego. Ukończył
OSPiech. w Ostrowi Maz. (1928) i Szkołę Kaw. w Grudziądzu (1930). Przydział: 1 pułku szwoleżerów, bdd.
Mjr rez. Stanisław CZARLIŃSKI s. Eugeniusza i Marii Halka-Łebińskiej,
ur. 10 VIII 1890 w Bydgoszczy. Lekarz, absolwent Uniwersytetu we Wrocławiu (1917). W l. 1914–1918 w armii niem., następnie w armii gen. Hallera.
W WP lekarz 8 dyonu żand. Ppor. mianowany 1916, por. 1917, kpt. 1920. Od
1922 w st. sp. Przydzielony do 8 szp. okr. Odznaczony KW. Mieszkał w Żninie. Żonaty z Marią Deskur, miał córkę Ewę.
Por. rez. Czesław CZARNECKI s. Stefana i Leopoldyny z d. Synek,
ur. 30 VI 1894 w Hranicach w Czechosłowacji. Absolwent kursów abiturienckich w Akademii Handlowej w Krakowie i OSArt. Uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921 w 11 pap. Przydzielony do 5 pac. Pełnomocnik bankowy. Żonaty z Ireną z Dynowskich, miał córkę Marię.
Ppor. rez. Feliks CZARNECKI s. Wawrzyńca i Franciszki z Ćwikłów, ur.
13 III 1909 w Rudach, pow. puławski. Mgr, absolwent Wydziału Prawa
i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL (1938) i dywizyjnego kursu pchor.
rez. w 15 pp. Ppor. mianowany 21 XI 1936, przydzielony do 44 pp. Pracownik Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Lublinie. Kawaler.
Ppłk Kazimierz Zygmunt CZARNECKI s. Michała i Anieli z Zawadzkich, ur. 17 XII 1894 w Olesku, pow. złoczowski. Działacz niepodległościowy, legionista, walczył m.in. w 2 pp Leg. pod Mołotkowem. Od 1918 w 4 pp
Leg., 1920 w mińskim pp, uczestnik akcji gen. Żeligowskiego na Wilno.
W 1937 dca baonu szkolnego w SPPiech. w Zambrowie. Odznaczony
KKOOP, KN, KW dwukrotnie, bdd.
CAW, AP 5309, KN 17 III 1938, KW 21/C–1271, KZWLit. Śr. 1/125; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
90
C
Plut. pchor. Stefan Marian CZARNECKI s. Józefa, ur. 24 III 1915. Do rez.
przeniesiony 20 IX 1937. 4 XI 1938 powołany na ćwiczenia w 16 pp, bdd.
CAW, AP 7446; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
Ppłk w st. sp. Zbigniew CZARNEK s. Władysława i Anny z Niewiadomskich,
ur. 18 II 1887 w Jarosławiu. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego UJ
(1912). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921. Szef szp. chir. w Jaro-
sławiu, st. ordynator szp. wojsk. w Biedrusku, następnie kmdt szp. wojsk.
w Inowrocławiu, Krakowie i Chełmie Lub. oraz sanatorium w Zakopanem.
Odznaczony ZKZ, OH „Orlęta” i in. Miał żonę Janinę, trzy córki i syna.
Ppor. rez. Jan CZARNIK s. Piotra i Agnieszki z d. Stopek, ur. 23 XI 1899
w Zalasowej, woj. krakowskie. Uczestnik I wojny światowej, walczył m.in.
pod Verdun, i wojny 1918–1921 w 2 psp. Absolwent gimnazjum w Tarnowie, Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Krakowie i Szkoły Podoficerów
Zawodowych Piech. Przydzielony do 4 pp Leg. Kierownik Szkoły Po-
wszechnej nr 16 w Częstochowie. Żonaty, miał syna Adama, bdd.
Pchor. Władysław CZARNYSZEWICZ s. Juliana, ur. 21 X 1898. Urzędnik starostwa w Słonimiu, bdd.
MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Kpt. rez. Benedykt CZARSKI s. Emanuela i Justyny z Pukmanów,
ur. 13 VIII 1883 w Częstochowie. Lekarz ginekolog, absolwent uniwersytetu w Charkowie (1907). W l. 1914–1918 lekarz 15 DP i naczelny lekarz szp.
pol. nr 705. Od 1919 w WP — w dtwie etapów „Pokucie” i kmdt pociągu
san. nr 74. Od 1922 w st. sp. Przydział: 10 szp. okr. Pracował w ubezpieczal-
ni w Sosnowcu. Żonaty z Marylą z Putermanów, miał syna Jerzego.
Ppor. rez. Jan CZEGLIK s. Adolfa i Katarzyny z Iwaszków, ur. 11 VII 1912
w USA. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie (1932)
i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 77 pp (1934). Ppor. ze starsz. 1 I 1936,
przydzielony do 3 baonu tab. Urzędnik samorządowy, zamieszkały w Bie-
niakoniach, pow. lidzki, bdd.
91
C
Ppor. rez. Aleksander CZEKAJ s. Jana i Katarzyny z Majów, ur. 5 XII 1910
w Zawierciu. Absolwent Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie,
Wydział Spółdzielczości (1931), i kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie. Ppor.
mianowany 29 XI 1935, przydzielony do 69 pp. Mieszkał w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Władysław CZEKAJ s. Izydora i Marianny z Wąsiołków, ur.
21 XII 1903 w Czernichowie, pow. krakowski. Mgr, absolwent Wydziału
Prawa UJ, Akademii Handlowej w Krakowie i SPRKaw. w Biedrusku
(1926). Ppor. ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 8 ., w 1939 przeniesiony do 14 .
Pracownik Najwyższej Izby Kontroli Państwa w Krakowie. Żonaty z Ireną ze
Spiechowiczów, miał córkę Władysławę.
CAW, AP 889, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940. Wg KrRK ur. 23 XII 1903.
Por. rez. Stanisław CZEKAŃSKI s. Jana i Florentyny ze Szczepankiewiczów, ur. 17 IV 1894 w Rudkach, pow. lwowski. Uczestnik I wojny światowej (ranny) i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. W 1920 adiutant 208 pp,
następnie w DOG Lwów. Por. ze starsz. 1 VI 1919, przydzielony do 21 pp.
Odznaczony KW i OH „Orlęta”. Żonaty z Haliną z Orlickich.
CAW, AP 347, KW 22/C–1405; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; AM 3991.
Chor. Antoni CZEPIEL s. Piotra, ur. 25 XII 1896 w Rysinie, pow. myślenicki. Członek Drużyn Sokolich w Myślenicach, żołnierz Legionów, walczył
pod Kostiuchnówką, ranny pod Przepiórowem i Polską Górą. Działacz
POW. Uczestnik wojny 1918–1921. Szef kompanii gospodarczej 78 pp.
Odznaczony KN, KZ i medalami pamiątkowymi, bdd.
Ppor. Stefan CZEPURNO s. Feliksa i Aurelii z Lechów, ur. 22 XI 1912
w Pińsku. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
(1937). W l. 1931–1937 słuchacz SPSan. w Warszawie. Ppor. mianowany
11 X 1937. Lekarz 2 dyonu 19 pal w Mołodecznie, bdd.
Kpt. Stanisław CZEREMSKI s. Antoniego i Marii z Hubków, ur. 4 V 1899
w Kołomyi, woj. stanisławowskie. Pracownik Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie. Do niewoli sow. wzięty w Równem. Miał żonę
Stefanię i dwoje dzieci, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; AM 1449.
92
C
Mjr Marian Józef CZERKAWSKI s. Antoniego i Albiny z Kozłowskich,
ur. 4 VIII 1891 w Czarnokońcach na Podolu. Żołnierz I i II Brygady Leg.
Uczestnik wojny 1918–1921, internowany przez Ukraińców w 1919. Referent w Departamencie Int. MSWojsk., dca 2 i 10 dyonu tab. Rtm. mianowany
w 1920, mjr. w 1937. Odznaczony KN, KW dwukrotnie. Żonaty z Marią
z Roszkowskich, miał synów Jerzego i Andrzeja.
CAW, KN 12 V 1931, OPWI 4/3; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940. Wg danych WRK ur. 15 VIII 1891, nazwisko panień-
skie matki Rzewuska.
Ppor. rez. Antoni Stanisław CZERMAK s. Juliana i Julianny, ur. 10 VI 1896
w Przemyślu. Legionista, walczył na froncie włoskim i francuskim, w wojnie
1918–1921 na froncie wołyńskim w 37 pp. Od 1923 nauczyciel w pow. garwolińskim, od 1937 instruktor w Junackich Hufcach Pracy w Przasnyszu. Żonaty
z Marią z Prędkiewiczów, miał córki Zofię i Alinę.
Kpt. rez. Kazimierz Władysław CZERNECKI s. Jana i Eleonory z Paciorkowskich, ur. 21 V 1892 w Gonczarach, woj. lwowskie. Uczestnik I wojny świato-
wej, wojny 1918–1921 w stopniu ofic. Hallerczyk. W 1920 członek misji francuskiej przy dowództwie 8 DP. Przydział: OK X. Mgr, dyrektor gimnazjum
w Przemyślu, następnie nauczyciel gimnazjalny w Białymstoku, bdd.
CAW, AP 4002, MN z 25 II 1933, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Mjr Włodzimierz CZERNIAKOWSKI s. Mikołaja i Haliny z Sokołowskich, ur. 3 XI 1896 w Niwecku na Wołyniu. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. W 1917 w I Korpusie Pol. w Rosji.
W WP w 24 pp, 1 pag, 2 pac i sztabie 44 DP. Odznaczony medalami
1918–1921 i 10-lecia. Żonaty.
CAW, AP 1596; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; RO 1932; AM 2545.
Por. rez. Leon Roman CZERNIAKÓW s. Jakuba i Franciszki z Rotszajnów, ur. 20 XI 1894 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w 18 pap
i pociągu panc. „Zagończyk” 2 armii. Inżynier, studiował na Politechnice
Lwowskiej, w Zurychu i w Warszawie. Absolwent SPArt. w Poznaniu. Przydzielony do 2 oddz. uzbr. Nauczyciel chemii w Gimnazjum i Liceum
im. Ignacego Kraszewskiego w Białej Podl. Odznaczony OH „Orlęta”, bdd.
Kontradm. Ksawery Stanisław CZERNICKI s. Edwarda i Teresy z Bohuszewiczów, ur. 16 X 1882 w Giedejkach, pow. oszmiański. W l.1918–1921
kmdt portu wojennego w Modlinie i szef służb tech. Flotylli Wiślanej, następnie w KMW. Inżynier, specjalista od budowy okrętów. Nadzorował budowę kontrtorpedowców ORP „Wicher” i „Burza” oraz okrętów podwodnych
ORP „Ryś”, „Wilk” i „Żbik”. Odznaczony KOORP, KW, ZKZ i in. Żonaty
z Serafiną Margoli. Wcześniej w obozie w Ostaszkowie.
CAW, AP 725, 4179, 6538, 51; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.
93
C
Ppor. rez. Aleksander CZERNIEWSKI s. Józefa i Stefanii z Łapińskich,
ur. 11 XII 1897 w majątku Cielesze, woj. wileńskie. Dr med., absolwent
USB (1925). Dowborczyk. Uczestnik wojny 1920 w 13 p. uł. Ppor. od
1 VII 1925. Przydzielony do 10 szp. okr. W 1926 asystent kliniki, od 1929
ordynator oddziału chorób wewnętrznych szpitala Kasy Chorych w Starachowicach. W 1939 organizator szp. pol. w Przemyślu. Żona Zofia.
CAW, AP 7333, 357, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
Mjr Maksymilian Michał CZERNIK s. Józefa i Marii z Krawczyńskich, ur. 15 VIII 1890 w Zawichoście w Tarnobrzeskiem. Uczestnik wojny
1918–1921 w stopniu oficerskim. W 1920 w szpitalu 601, 1921 szp. okr.
Lwów, 1934–1937 CWSan., ostatnio 10 szp. okr. Odznaczony BKZ i medalami 1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Zofią z Zasadów, miał córkę i syna.
Ppor. rez. Stanisław Stefan CZERWIŃSKI s. Józefa i Marii z Bambickich,
ur. 4 VIII 1909 w Krakowie. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie (1930) i SPRPiech. w Śremie (1931). Ppor. mianowany
11 III 1935, przydzielony do 11 pp. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych
w Krakowie, bdd.
Ppor. rez. Zygmunt CZERWIŃSKI s. Antoniego i Celiny z Kulczykowskich, ur. 18 VI 1912 w Kijowie. Mgr prawa, absolwent gimnazjum klasycznego w Chyrowie, Wydziału Prawa UW (1934) i SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. Ppor. mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 14 dak, bdd.
CAW, AP 378, Tajne Dz. Pers. z 1936 r.; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940. Wg danych WRK ur. 26 III 1905.
Ppor. rez. Stanisław CZERWONKA s. Władysława i Pauliny z Lizinkiewiczów, ur. 26 IV 1911 w Lipsku, woj. kieleckie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Solcu n. Wisłą (1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 5 psp (1934). Ppor. mianowany 25 XI 1936, przydzielony do 44 pp.
Nauczyciel szkoły powszechnej w Równem, bdd.
CAW, AP 5770, 1733, 3195; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II
Ppor. rez. Wacław Piotr CZERWONKO s. Antoniego i Marianny z Waleszyńskich, ur. 1 VIII 1904 w Bodzechowie, woj. kieleckie. Absolwent gimnazjum w Ostrowcu Świętokrzyskim, średniej szkoły rolniczej w Ż yrowicach
(1927) i SPRPiech. nr 4 w Tomaszowie Maz. (1927). W 1937 przeniesiony
z 1 pp Leg. do baonu KOP „Nowo-Święciany”. Leśniczy leśnictwa Łoś w pow.
święciańskim, następnie Kukutele, gm. Twerecz. Żonaty, miał syna Jerzego.
94
C
Ppor. rez. Marian CZĘŚCIK s. Jana i Antoniny, ur. 8 II 1898 w Godowie,
woj. lubelskie. Uczestnik wojny 1920 w 7 stacji polowej radiotelegraf.
19 DP. Absolwent Wydziału Chemii PW i SPWŁącz. Przydzielony do OK I.
Redaktor „Rzeczypospolitej”, „Tygodnika Katolicko-Ludowego”, „Polski
Ludowej”. Żonaty ze Stefanią z Sulejewskich, miał syna Zbigniewa. Miesz-
kał w Warszawie.
Kpt. Antoni CZOŁOWSKI s. Jana i Joanny z Głowackich, ur. 22 IV 1905
w Krzemieńcu. Absolwent Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Krzemieńcu (1925), kursu pchor. w Warszawie (1926) i OSArt. w Toruniu. Ppor.
mianowany 15 VIII 1928, por. w 1932, skierowany do 1 paplot. W 1939 dca
106 baonu plot. Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Janiną z Rutkowskich.
Bezdzietny. Brat Bronisława (zob. niżej).
Mjr Bronisław CZOŁOWSKI s. Jana i Joanny z Głowackich, ur. 4 XI 1894
w Krzemieńcu. Inżynier, absolwent Politechniki Warszawskiej (1923).
W l. 1915–1917 w armii ros., 1917–1918 w armii gen. Hallera. Uczestnik
wojny 1920. Dca baterii w 29 pal. Ostatnio zca dcy 13 pal. Kpt. od 1926.
Odznaczony KW, KZ. Mieszkał w Równem. Żonaty ze Stanisławą z Ostrow-
skich, miał córkę Irenę i syna Zbigniewa. Brat Antoniego (zob. wyżej).
CAW, AP 3734, 5546, 442; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Ppor. rez. Stefan Aleksander CZOŁOWSKI-DĄBCZAŃSKI s. Bolesława i Anny z Gejerów, ur. 17 V 1897 we Lwowie. Uczestnik wojny
1918–1921 w 5 i 6 pap, obrońca Lwowa. Absolwent Wydziału Prawa UJK,
Akademii Rolniczej w Dublanach i kursu art. w 5 pac. Ppor. ze starsz.
1 VII 1925. W II 1939 przeniesiony z 9 do 6 dyonu tab. Przemysłowiec, bdd.
CAW, AP 3107, 383, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; AM 981. Na L.W. tylko jedno nazwisko
Czołowski.
Ppor. rez. Tadeusz CZORT s. Jana i Franciszki z Grychów, ur. 13 I 1904
w Krakowie. Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego,
prawdopodobnie z zakresu historii (1926), i kursu w BPRPiech. w Cieszynie
(1930). Ppor. ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 51 pp. Dr, nauczyciel
gimnazjalny w Krakowie, bdd.
Por. Franciszek CZUBA s. Jana i Anny, ur. 23 XI 1907. Por. ze starsz.
15 VIII 1931, przydzielony do 8 pp Leg., następnie przeniesiony do 79 pp,
bdd.
MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; RO 1932.
95
C
Por. rez. Jan CZUBERNAT s. Stefana i Marii z Rekuckich, ur. 7 V 1891
w Pensylwanii (USA). W 1919 jako chorąży weterynarii służył w 12 i 5 pac
oraz 15 pag. Wcześniej w armii austr. W 1924 w szpitalu okręgowym koni
nr 5. Por. ze starsz. 1 VI 1919. Mieszkał w Zakopanem. Żonaty, miał dwoje
dzieci, bdd.
Ppor. rez. Marian Zenon CZUBIŃSKI s. Leona i Pelagii z Tuszewskich,
ur. 22 XI 1900 w Poznaniu. Uczestnik powstania wlkp. w kompanii szkolnej
wojsk radiotelegraf. w Poznaniu i wojny 1920; do 1919 w armii niem. Mgr,
absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego i OSŁącz. w Zegrzu. Ppor. od 1 VI 1919. W II 1937 przeniesiony z 7 baonu telegraf. do
CWŁącz., bdd.
Mjr Stanisław CZUBIŃSKI s. Franciszka i Salomei ze Szlagowskich,
ur. 25 IV 1893 w Mętowie k. Lublina. Absolwent gimnazjum w Lublinie
(1913). W l. 1915–1918 w I Brygady Leg. Od 1918 w WP. W l. 1919–1920
w 18, 10 i 1 DP. Ppor. mianowany w 1919, por. 1920, kpt. 1928. Dca baonu
w 1 p. radiotelegraf., szef łącz. 26 DP. Odznaczony KW dwukrotnie. Żonaty
z Jadwigą z Lindermanów, miał córkę Barbarę i syna Andrzeja.
Por. rez. Franciszek Ksawery CZUŁKOWSKI s. Franciszka i Anastazji ze
Stejków, ur. 29 XI 1892 w Nakle n. Notecią. Uczestnik I wojny światowej na
froncie francuskim, powstania wlkp. w 17 pac i wojny 1920 w 1 i 17 pac.
Ukończył gimnazjum w Nakle i szkołę gorzelniczą w Barcinie. Mieszkał
w Trzemesznie. Był przydzielony do Skł. Mat. Int. nr 7. Żonaty z Ireną de
Kulesza, miał synów Mieczysława i Stefana.
Mjr rez. Stanisław CZYREK s. Antoniego i Zofii z Węglowskich, ur. 5 V 1894
w Rogóźnie k. Łańcuta. Nauczyciel gimnazjum w Pińsku. Uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921 w 18 pp; w niewoli sow. Po demobilizacji w 1922
przydzielony do 84 pp. W 1939 cywilny komendant obrony Pińska. Odznaczony KW. Żonaty z Marią Sederstremówną, miał syna Zbigniewa i córkę Danutę.
Mieczysław Jan CZYŻs. Franciszka, ur. 1911, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1920.
96
C
Kpt. rez. Antoni Eugeniusz CZYŻEWSKI s. Gracjana i Honoraty z d. Ficzek, ur. 9 VI 1897 w Warszawie. Działacz niepodległościowy. Uczestnik
wojny 1918–1921, walczył pod Chyrowem, Rohatynem, Radzyminem. Absolwent szkoły POW i OSPiech. Kpt. ze starsz. 2 I 1932, przydzielony do
78 pp. Odznaczony KW i MN. W 1930 mieszkał w Równopolu, pow. bara-
nowicki. Żonaty, bdd.
CAW, AP 54; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 828. Wg danych WRK ur. 13 VI 1897.
Ppor. rez. Jerzy Stanisław CZYŻEWSKI s. Władysława i Heleny z Olszewskich, ur. 2 I 1908 w Tykocinie, woj. białostockie. Mgr, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i kursu w BPRPiech. nr 9. Ppor. ze
starsz. 1 I 1933, przydzielony do 12 pp. Urzędnik Wspólnoty Interesów
w Hucie Szkła „Silesia”. Żonaty, bdd.
CAW, AP 3863, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 2971.
Mjr Kazimierz Marian CZYŻEWSKI s. Rudolfa i Antoniny z Chendyńskich, ur. 21 I 1893 w Żołyni k. Łańcuta. Dr, absolwent Wydziału Filozofii
UJ (1917). Członek Związku Strzeleckiego. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921 jako dca kompanii 16 pp. Nauczyciel w Korpusie Kade-
tów nr 1 we Lwowie. Kmdt PKU w Bochni. Mjr. mianowany w 1933. Żonaty z Anną Łabędą-Orłowską.
CAW, AP 564, 5645; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 734. Wg L.W. rok ur. 1892.
97
D
Por. w st. sp. Florentyn DABIŃSKI s. Leona i Marii z Burianów, ur. 17 X 1897
w Trzemesznie. W WP od 1919. W wojnie 1920 w stopniu wach. dowodził
plutonem ułanów. W 1921 ukończył CWKaw. Służył w 18 . W 1937 prze-
niesiony w st. sp., przydzielony do OK VIII. Inspektor hodowlany Pomorskiej
Izby Rolniczej, zamieszkały w Toruniu. Odznaczony KW. Żonaty, miał córkę
Barbarę i synów Zygmunta i Andrzeja.
CAW, KW 23/D-2; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 1941.
Ppor. rez. Władysław DACHOWSKI s. Ignacego i Marianny z Zapartów,
ur. 24 VII 1901 w Kalinie Wielkiej, woj. kieleckie. Uczestnik wojny 1920 w 4 pp
Leg. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie (1922) i SPRPiech.
nr 7 w Śremie. Ppor. mianowany w 1929, przydzielony do 23 pp. Nauczyciel
w szkole powszechnej w Stepaniu, pow. kostopolski. Komendant LOPP. Odznaczony BKZ. Żonaty z Wilhelminą Pulkrabek, miał córkę Irenę i syna Piotra.
Ppor. rez. Czesław DACHTERA s. Józefa i Anny z Kempińskich, ur.
24 V 1908 w Luchlinie, woj. poznańskie. Mgr, absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego (farmacja) Uniwersytetu Poznańskiego (1935)
i kursu w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1931). Ppor. mianowany 11 III 1935,
przydzielony do 64 pp. W IV 1939 przeniesiony do korpusu sł. zdr., do 8 szp.
okr., bdd.
Ppor. rez. Jan Placyd DAGILIS s. Bartłomieja i Marii z Andrzejewskich,
ur. 5 X 1908 w Lachowie k. Kolna, woj. białostockie. Absolwent WSH
w Warszawie (1933) i kursu w BPRPiech. w Nisku (1932). Ppor. mianowany
24 XII 1935, przydzielony do 71 pp, następnie do 42 pp. Urzędnik Banku
Gospodarstwa Krajowego w Białymstoku, bdd.
Ppor. rez. Marceli DAJEWSKI s. Wawrzyńca i Stanisławy z Okrasińskich,
ur. 5 IV 1906 w Lesznie. Sędzia Sądu Grodzkiego w Pleszewie, woj. poznańskie. Ćwiczenia rez. odbywał w 69, 61 i 86 pp, następnie w kadrze zapas.
OK VIII, od 22 II 1939 OK VII. Miał żonę Janinę i córkę Marię Barbarę.
CAW, Tajne Dz. Pers. z lat 1935–1939; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940.
Ppor. rez. Michał DALECKI s. Jana i Elżbiety z Szakielów, ur. 21 V/3 VI 1901
w Gasparach na Łotwie. Absolwent gimnazjum przy Katolickim Seminarium
Duchownym w Pińsku (1929) i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1930). 1 I 1932
mianowany ppor., przydzielony do 83 pp, następnie przeniesiony do 86 pp,
22 I 1939 do kadry zapas. piech. we Włodzimierzu Woł., bdd.
98
D
Kpt. w st. sp. Edward DANIKIEWICZ s. Franciszka i Marianny z Gajewskich, ur. 17 XII 1890 w Kolanowie, woj. krakowskie. Uczestnik I wojny
światowej, w l. 1915–1918 w niewoli ros. Działacz niepodległościowy na
Syberii. W latach 20. dca kompanii 77 pp, następnie kierownik PKU w Bochni. Od 31 XII 1938 w st. sp., przydzielony do 16 pp. Odznaczony MN,
SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Janiną z Warzyckich.
CAW, AP 5219, MN z 2 VIII 1931; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; Muz. Kat.; AM 2709.
Kpt. rez. Jan DANKIEWICZ s. Szymona i Walerii z Soleckich, ur.
4 XII 1893 w Posadzie Dolnej k. Rymanowa. Legionista od 1914, walczył
pod Delatynem i Rafajłową, uczestnik wojny 1918–1921 w 12 pap. Od 1921
w rez. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego UJK (1924). Lekarz
internista w uzdrowisku Rymanów-Zdrój. Przydział: 10 szp. okr. Odznaczony KN. Miał żonę Marię, synów Janusza i Wiesława.
CAW, AP 230, KN z 17 IX 1932; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4096.
Ppor. rez. Jan Michał DANYLUK s. Bazylego i Marii ze Stachowskich,
ur. 17 V 1914 w Prądniku Czerwonym, woj. krakowskie. Absolwent Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego w Krakowie (1934) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1936). Z 24 pal 22 II 1939 przeniesiony do 6 pal. Student
Wyższej Szkoły Handlowej w Krakowie, bdd.
Ppor. rez. Antoni Jan DAŃDA s. Wojciecha i Rozalii z Pikułów, ur.
21 X 1910 w Bogucicach k. Katowic. Absolwent Gimnazjum im. Jana Matejki w Wieliczce (1930) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 12 pp. Ppor.
mianowany 1 I 1935, przydzielony do 12 pp, 16 XI 1937 przeniesiony do
20 pp, 10 VIII 1938 do 16 pp. Sekretarz Zarządu Miejskiego w Krakowie,
bdd.
CAW, AP 3259, Tajne Dz. Pers. z 1937 i 1938 r.; MiD WIH, L.W. 1940; AM 85.
Ppor. rez. Kazimierz DARMOCHWAŁ s. Józefa i Antoniny z Łobodzińskich, ur. 20 I 1911 w Siedliszczkach, woj. lubelskie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Chełmie Lub. (1931) i dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 44 pp (1933). Od 16 XI 1937 w baonie KOP „Bereźne”. Nauczyciel
w szkole powszechnej w Siedliszkach, ostatnio w Rafałówce k. Kowla. Żonaty, miał córkę Barbarę.
Kpt. w st. sp. Erwin DASZKIEWICZ s. Augusta, ur. 19 III 1884. Kpt.
3 dyonu żandarmerii w Grodnie ze starsz. 1 I 1927, przeniesiony do OK III.
Należał do PKU Grodno. Odznaczony KW dwukrotnie, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; RO 1928, ROR 1934; AM 3189.
99
D
Ppor. rez. Kazimierz DASZKIEWICZ-KORYBUT s. Bonifacego i Walerii z Rymaszewskich, ur. 1 III 1905 w majątku Paździerzyce, pow. stołpecki.
Absolwent Szkoły Marynarki Handlowej w Tczewie i SPRPiech. w Zambrowie. Ppor. ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 77 pp. Zamieszkały w majątku
Panicz-Niwa, pow. baranowicki. Żonaty z Janiną ze Skarzyńskich, miał córkę Halinę i syna Jarosława.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; PCK 114. Na L.W. tylko nazwisko Daszkiewicz.
Ppor. rez. Leon DAWIDCZYK s. Jana i Stefanii z Kupisów, ur. 20 II 1907
w Popławach, pow. pułtuski. Absolwent Wydziału Farmacji Uniwersytetu
Warszawskiego (1931) i SPRSan. w Warszawie (1933), mgr. Ppor. mianowany 24 XII 1935, przydzielony do 1 szp. okr. Mieszkał w Mławie, bdd.
Ppor. rez. Czesław DĄBROWSKI s. Michała i Barbary z Hunterów,
ur. 7 VII 1908 w Iłży, woj. kieleckie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Radomiu (1929) i SPRPiech. w Zambrowie (1930). Ppor. mianowany
w 1935, przydzielony do 9 pp Leg. Mieszkał w Zamościu, bdd.
Por. Czesław DĄBROWSKI s. Józefa i Jadwigi z Ilczuków, ur. 29 XI 1911
w Jasionce k. Parczewa. Absolwent Gimnazjum i Liceum im. Bolesława
Prusa w Siedlcach (1932), SPRKaw. w Grudziądzu (1934) i kursów broni
panc. w CWCzołg. i Samoch. Panc. w Modlinie (1934). Dca plutonu 4 baonu panc. Por. mianowany 15 VIII 1939. Kawaler.
Ppor. rez. Henryk DĄBROWSKI s. Józefa i Antoniny z Kobylińskich,
ur. 8 XII 1910 w Lublinie. Absolwent Szkoły Handlowej w Jarosławiu i kursów dla szeregowych z cenzusem w 18 DP (1933). W 1938 przeniesiony
z 43 pp do korpusu ofic. uzbr. z przynależnością do Biura Pers. MSWojsk.
Pracownik urzędu gminnego w Werbie Dubieńskiej na Wołyniu, komendant
miejscowego Strzelca, instruktor ZHP. Kawaler.
Mjr Jan DĄBROWSKI s. Jana i Rozalii z Tołwińskich, ur. 1 IV 1896
w Wilnie. Inżynier, chemię studiował w Pradze i na Politechnice Warszawskiej. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921. Służył m.in.
w 30 pp, DOG Łódź, DOG Białystok, w 20 dac i 3 panc. Ostatnio w Instytucie Technicznym Uzbrojenia jako kierownik laboratorium prochów. Odznaczony MN i SKZ. Żonaty, mieszkał w Warszawie.
CAW, MN z 21 IX 1932; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; RO 1928 i 1932; AM 1857.
100
D
Por. Jan Henryk DĄBROWSKI s. Wawrzyńca i Stanisławy z Osędowskich, ur. 23 X 1907 w Strzelcach, pow. kutnowski. Absolwent SPRPiech.
nr 10a w Biedrusku i SPInż. — Wydział Sap. w Warszawie (1934). Por. ze
starsz. 15 VIII 1929, przydzielony do 8 baonu sap. w Toruniu, w 1934 prze-
niesiony do SPInż. Żonaty z Haliną z Nowakowskich, miał syna Ireneusza.
Ppor. rez. Jan Józef DĄBROWSKI s. Jana i Marii z Bundryłów, ur.
29 XII 1907 w Krakowie. Absolwent Państwowej Szkoły Przemysłowej
w Krakowie (1929) i SPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach (1929). Powoływany
na ćwiczenia rez. w 26, 4 i 40 pp oraz w Szefostwie Komunikacji. Ppor.
mianowany 1 I 1932. Technik w Krakowskiej Miejskiej Kolei Elektrycznej,
bdd.
Ppor. rez. Jerzy Zygmunt DĄBROWSKI s. Tadeusza i Jadwigi z Majewskich, ur. 9 IV 1908 w Michałowicach k. Krakowa. Absolwent Wydziału
Rolnego UJ (1930) i SPRKaw. w Grudziądzu (1932). Ppor. ze starsz.
1 I 1935, przydzielony do 6 pułku strzelców konnych, 10 VIII 1938
przeniesiony do 20 . Właściciel ziemski z Łososiny
Dolnej k. Nowego Sącza. Żonaty z Ireną z Dunikowskich, bezdzietny.
CAW, AP 2272; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; PCK 3684.
Por. rez. Józef DĄBROWSKI s. Franciszka i Ewy z d. Żwiryk, ur. 12 III 1888
w Strachocinie k. Sanoka. Uczestnik I wojny światowej w armii austr., w niewoli
ros., następnie komendant kompanii sztabowej w armii gen. Hallera. Por. ze
starsz. 1 VI 1919, przydzielony do OK I. Urzędnik bankowy w Warszawie.
Odznaczony MN. Żona z d. Jarkiewiczówna, syn Edmund, bdd.
Ppor. rez. Ludwik DĄBROWSKI s. Jana i Anieli z Brzozowskich, ur.
12 II 1890 w Pokutyńcach, pow. podolski. Uczestnik I wojny światowej
w armii ros. W WP od 1921. Ppor. ze starsz. 1 VI 1919. Żonaty z Anielą
z Pawłowiczów, miał syna. W 1921 mieszkał w Warszawie, w 1939 w Poznaniu, bdd.
CAW, AP 646a; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2281.
Por. rez. Mieczysław DĄBROWSKI s. Jana i Heleny z d. Ostrzych, ur.
24 III 1900 w Łomży. Inżynier, absolwent Wydziału Rolno-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego (1935). W l. 1915–1918 w POW. Uczestnik wojny
1918–1921 w 5 i 3 dak. Ukończył kurs w SPArt. w Poznaniu. Do rez. przeniesiony w stopniu ppor. w 1925. Należał do kadry 1 paplot., bdd.
101
D
Ppor. rez. Roman Stanisław DĄBROWSKI s. Władysława i Elżbiety z Rakowieckich, ur. 21 V 1908 w Warszawie. Absolwent SGH w Warszawie
(1932) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Ppor. ze starsz. 1 I 1935,
przydzielony do 18 pal, 10 VIII 1938 do CSPodofic. KOP (dla II/32 pal).
Współwłaściciel Spółki Rolniczo-Handlowej w Rawie Maz. Miał żonę Annę
i córkę Krystynę.
Por. rez. Stanisław Roman DĄBROWSKI s. Leona i Marii ze Skrzywanów, ur. 16 XI 1897 w Tarnopolu. Uczestnik wojny 1918–1921 w 6 pac,
w 1920 walczył m.in. w obronie Warszawy. Mgr praw, absolwent gimnazjum w Trembowli (1914), prawa na UJ (1928) i SPRArt. (1928). W 1939
przeniesiony z 6 do 9 daplot. Odznaczony KW i MN. Pracował w Banku
Gospodarstwa Krajowego we Lwowie. Żonaty z Janiną z Szulców.
CAW, AP 1422, MN z 27 VI 1938; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940. Wg KrRK Ostoja-Dąbrowski,
ur. 15 XI 1897.
Ppor. rez. Zbigniew Marian DĄBROWSKI s. Ignacego i Czesławy
z d. Wolfke, ur. 7 XII 1909 w Łomży. Inżynier, absolwent Gimnazjum
im. Tadeusza Kościuszki w Łomży (1927), Wydziału Inżynierii Wodnej PW
(1933) i SPRSap. w Modlinie (1934). Ppor. mianowany 17 XI 1937, przydzielony do 1 baonu most. kolej. Pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Tarnopolu, bdd.
Ppor. rez. Bronisław Roch DĄMBSKI s. Karola i Józefy z Fischhauserów,
ur. 31 XII 1898 w Ropicy Ruskiej, pow. gorlicki. Żołnierz 2 i 1 pp Leg.
Uczestnik wojny 1920. Absolwent Wyższej Szkoły Wiertniczej i Górniczej
w Borysławiu i SPRTab. W l. 1930–1933 był kontrolerem w Wytwórni Papierów Wartościowych, ostatnio burmistrzem Stolina, woj. poleskie. Odznaczony MN. Żonaty z Zofią z Wdziękońskich, miał córkę Teresę.
Ppor. rez. Anatol DEBOGORI-MOKRYJEWICZ s. Mieczysława i Julii
z Hoffmanów, ur. 28 II 1908 w Saratowie. Absolwent gimnazjum Rontalera
w Warszawie (1929) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1930). 26 VI 1933
mianowany ppor., przydzielony do 9 pal. Żonaty z Zofią z d. Blikle. Mieszkał w Warszawie, pracował jako urzędnik prywatny, bdd.
Por. rez. Ignacy Jan DEC s. Wojciecha i Tekli z d. Pyska, ur. 30 I 1896 w Sokołowie, pow. kolbuszowski. Żołnierz 4 pp Leg., w l. 1919–1920 w 17 pp. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Rzeszowie (1914) i Wyższego Kursu
Naucz. we Lwowie (1924). Od 1934 kierownik szkoły powszechnej w Rzeszowie, 1939 inspektor szkolny. Działacz ZNP. Odznaczony m.in. KN, ZKZ.
Żonaty z Julią Głodzikówną, miał córki Stanisławę, Jadwigę i Zofię.
CAW, AP 788, KN z 15 VI 1932; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 3341.
102
D
Por. Arkadiusz DEJEWSKI s. Ignacego i Marianny z Ossowskich, ur.
12 I 1910 w Golubiu-Dobrzyniu. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Toruniu (1929), w l. 1931–1933 uczył w szkole powszechnej w Kartuzach.
W l. 1931–1933 ukończył CWKaw. oraz SPKaw. w Grudziądzu. Pozostał
w służbie zawodowej. Był dowódcą plutonu w 8 pułku strzelców konnych,
następnie w 1 pułku szwoleżerów, bdd.
CAW, AP 150, 4885; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 2401.
Por. rez. Stanisław DEMBECKI s. Aleksandra i Marii z d. Marzec, ur.
8 V 1892 w Białej Cerkwi. Absolwent uniwersytetu w Kijowie (1918).
Lekarz dermatolog. W l. 1917–1918 w armii ros. Od 1919 w WP. Podczas
wojny 1920 w szpitalu wojsk. w Modlinie. Następnie lekarz baonu san. nr 1
w Warszawie; w rez. od 1926. Mieszkał we Włocławku. Żonaty z Janiną
z d. Frentzel, miał syna Macieja.
Por. Józef Feliks DEMBICKI-JAXA s. Józefa i Anny, ur. 14 XII 1896
w Łodzi. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (1928)
i OSLot. w Poznaniu (1919). W WP od 1918 do 1923. Uczestnik wojny 1920
w 1 p. lot. Por. mianowany w 1923. W 1939 w 5 p. lot. Wiceprezes Sądu Okr.
w Warszawie. Żonaty z Marią z Mieszkowskich, miał córkę Ewę.
CAW, AP 3538; MiD WIH, L.W. 1940; AM 2009. Na L.W. tylko jedno nazwisko Dembicki.
Por. rez. Witold Józef DEMBICKI s. Leopolda i Konstancji z Kandybów,
ur. 15 V 1905 w Lubawie. Absolwent Państwowej Szkoły Budowy Maszyn
w Poznaniu (1928), SPLot. w Poznaniu (1928) i SPRLot. w Dęblinie (1929).
W 1939 w 3 p. lot. Technolog mechaniki przemysłu maszynowego, bdd.
Por. rez. Władysław Witold DENISON s. Ignacego i Anny z Żurawskich,
ur. 15 VI 1893 we Lwowie. Absolwent WSH w Krakowie. W l. 1914–1917
w armii franc. Od 1917 w armii gen. Hallera we Francji. Od 1919 do 1921
kmdt odcinka w 35 baonie celnym. W 1921 przeniesiony do rez. Mieszkał
w Lublinie, pracował w Miejskim Inspektoracie Szkolnym jako sekretarz.
Żonaty z Zofią z Burzyńskich, miał córki Marię i Krystynę.
Stanisław DERCZYŃSKI s. Stanisława i Zofii z Pospieszalskich, ur.
1 V 1899 w Środzie Wlkp. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921.
Żołnierz 1 kompanii średzkiej w powstaniu wlkp., następnie na froncie
kijowskim w 8 p. strz. wlkp. Działacz Związku Zachodniego. Odznaczony
m.in. KW. Mieszkał w Środzie, był właścicielem zakładu rzeźnickiego, bdd.
CAW, Odrz. 25 I 1937; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 397. Wg danych WRK ur. 1 V 1898.
103
D
Ppor. w st. sp. Jerzy Jakub Władysław DESZBERG s. Kazimierza i Stanisławy z Korosteńskich, ur. 1 VI 1909 w Busku, woj. lwowskie. Absolwent
Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie (1927) i OSArt. w Toruniu (1930).
W 1933 oficer baterii 27 pal, następnie w kadrze OK II. Ppor. ze starsz.
1 XI 1930, bdd.
Ppor. rez. Władysław DESZCZKA s. Antoniego i Julii z Paprockich,
ur. 2 III 1892 w Ostrożeniu, pow. garwoliński. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921. Hallerczyk. Dr, absolwent Wydziału Filozoficznego
UW i SPTab. Pracownik naukowy UW, następnie Wojskowego Instytutu
Kartografii, członek komisji PTPN. Odznaczony KW, bdd.
CAW, AP 3352, KW 24/D-416; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Rtm. Bolesław DESZERT s. Wilhelma i Marii z Janickich, ur. 31 III 1901
w Dużych Cieplewiczach na Wołyniu. Absolwent gimnazjum w Humaniu
i SPKaw. w Grudziądzu (1921). W WP od 1919 w 14 . Uczestnik wojny 1920. Od
1921 do IX 1939 dca szw. w 21 . Ppor. mianowany w 1921, por. w 1924, rtm. w
1935. Odznaczony KW. Żonaty z Józefą z Leszczyńskich, miał syna Zbigniewa.
CAW, AP 2833; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Wg ŁRK ur. w Cudnowie, na Wołyniu.
Kpt. rez. Henryk Mieczysław DEWIŃSKI (do 1922 Depa) s. Bronisława
i Józefy z d. Ursel, ur. 31 VIII 1889 w Sassowie, woj. tarnopolskie. Absolwent prawa na UJK. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu ofic. Adwokat, zamieszkały w Tarnowskich Górach. Należał do kadry
OK V. Żonaty z Marią z Rubinowskich, miał syna Mieczysława.
Ppor. rez. Witold Paweł DEWOJNO s. Józefa i Marii z Manikowskich,
ur. 29 IV 1909 w Kubie na Zakaukaziu. Absolwent WSH w Poznaniu (1932)
i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1929). Powoływany na ćwiczenia rez. do 57 pp
i 5 pp Leg. Ppor. mianowany 1 I 1932. W 1939 w 5 pp Leg. Kierownik
Urzędu Skarbowego w Białymstoku. Miał żonę Mieczysławę i syna Wincen-
tego.
CAW, AP 2003; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; AM 3911. Na L.W. syn Pawła Józefa.
Por. rez. Michał DĘBIEC s. Jana i Katarzyny z Cendrowskich, ur.
24 VIII 1893 w Stanisławowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Stanisławowie (1913), kierownik szkoły powszechnej w Tłumaczu.
W l. 1915–1918 w armii austr. W wojnie 1920 w 48 pp. Ppor. mianowany
4 II 1927. Przydzielony do 48 pp. Żonaty, miał córkę Marię, bdd.
CAW, AP 3677; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 1871. Wg ankiety rodziny ur. 18 VIII 1893.
104
D
Por. rez. Jan Stefan DĘBOWSKI s. Jana i Teresy z Karskich, ur.
25 XII 1892 w Krakowie. Absolwent Akademii Weterynaryjnej we Lwowie
(1922). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921; w 1920 w 3 dak.
Od 1922 w rez., przydzielony do szp. koni nr 8. Lekarz powiatowy wet.
w Brzesku i inspektor w Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie. Żonaty z Janiną z Wajsów, miał córki Krystynę i Irenę.
Ppor. rez. Zygmunt DIEHL s. Stanisława i Janiny, ur. 30 IV 1911 w Łowiczu. Absolwent Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warszawskiego,
polonista, mgr. Pracownik księgarni Michała Arcta w Warszawie, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; Muz. Kat.; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Ppor. rez. Edmund DIEM s. Augusta i Pauliny z d. Schwartz, ur. 28 XI 1902
w Hermanowie, woj. warszawskie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego im. Stanisława Konarskiego w Warszawie (1925), SPRPiech. i kursów
w 1 p. łącz. Ppor. ze starszeństwem 1 IX 1931, przydzielony do CWŁącz.,
następnie do 1 baonu telegraf. Nauczyciel szkoły powszechnej w Nowej Wsi
k. Sochaczewa. Żonaty.
Kpt. rez. Franciszek Karol DIENSTL s. Lubina i Franciszki z Baumanów,
ur. 23 IV 1895 we Lwowie. Przedsiębiorca, członek „Sokoła”. Uczestnik
I wojny światowej, w 1918 w Dywizji Syberyjskiej. Od 1931 w rez. Por. ze
starsz. 1 VI 1919, kpt. mianowany 14 II 1939. Przydział: OK V. Żonaty ze
Stanisławą ze Stankiewiczów, miał syna Janusza. Mieszkał w Maczkach,
pow. będziński, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Por. rez. Józef DŁUGOSZ s. Jana i Katarzyny z Gonetów, ur. 13 III 1894
w Korczynie, pow. krośnieński. Mgr praw, absolwent Akademii Handlowej
w Krakowie i Wydziału Prawa UJ. Działacz niepodległościowy, legionista,
uczestnik wojny 1918–1921 w stopniu ofic. Inwalida wojenny, pracował
w ekspozyturach MSWojsk. w Krakowie i w Warszawie. Odznaczony MN
i SKZ. Żonaty ze Stefanią z Kamieńskich, bdd.
CAW, AP 821, 310, MN z 9 XI 1933; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940.
Ppor. Józef DŁUGOSZ s. Władysława i Kazimiery z Krakowskich, ur.
6 I 1914. Absolwent SPPiech. w Ostrowi Maz. i kursu obserwatorów
w CWLot. w Dęblinie (1938), wcielony do 213 eskadry „Łosi”, w 1939
przeniesiony do 222 eskadry bombowej 1 p. lot. na lotnisko w Małaszewi-
czach. Zestrzelony 17 IX przez myśliwce sow., bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
105
D
Ppor. rez. Mieczysław DŁUGOSZ s. Konstantego i Marii z Trzcińskich,
ur. 18 VIII 1910 w Ostrogu n. Horyniem. Inżynier, absolwent szkoły mierniczej
w Łomży (1931), Wydziału Leśnego SGGW (1934) i SPRPiech. nr 7 w Śremie
(1932). Od 22 II 1939 w korpusie ofic. int., przydzielony do Biura Pers.
MSWojsk. Kierownik tartaku w Ostrogu. Miał żonę Zofię i córkę Mieczysławę.
CAW, AP 1752; Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; AM 2106.
Wg danych WRK ur. 10 VIII 1910.
Kpt. rez. Eugeniusz DMITRIJUK (do 1936 Dmitryjuk) s. Damiana i Marii
z d. Nikołajew, ur. 8 IX 1907 w Pawłowie Nowym k. Białej Podl. Absolwent
Wydziału Weterynarii Uniwersytetu Warszawskiego i SPRKaw. w Grudziądzu (1932). Należał do kadry 16 . Mieszkał i pracował w Postawach, woj. wileńskie.
Żonaty z Anną z Bielaczyków, miał syna Wiaczesława.
Ppor. rez. Antoni DMOCHOWSKI s. Konstantego i Walerii z Uścińskich,
ur. 21 VI 1902 w Jachach w Białostockiem. Absolwent gimnazjum w Komorowie (1924) i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1929). Uczestnik wojny 1920
w 215 pp i 4 psp. Zwolniony do rez. w 1920. Ppor. mianowany 1 IX 1929,
przydzielony do 77 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Jachach. Żonaty
z Janiną z Łapińskich, miał synów Ludomira i Sławomira.
Por. rez. Czesław DMOCHOWSKI s. Stanisława i Antoniny z Żarskich,
ur. 16 VI 1906 w Sielcu, pow. będziński. Absolwent Państwowej Średniej
Szkoły Technicznej w Sosnowcu (1927) i kursu w BPRPiech. w Nisku.
Przeniesiony z 27 do 75 pp. Inżynier, sztygar kopalni „Chorzów”, bdd.
Ppor. rez. Jan DMOCHOWSKI s. Adama i Michaliny z Kamińskich,
ur. 26 XII 1907 w Ostrołęce. Ppor. mianowany 1 I 1937. Z 2 pp Leg. przeniesiony do OK VII. Należał do PKU Poznań Miasto. Był pracownikiem Urzędu Skarbowego. Żonaty, miał córkę Janinę, bdd.
CAW, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; Rozstrzelani w Katyniu. Wg ankiety rodziny ur.
29 V 1907.
Kpt. Franciszek DMOWSKI s. Władysława i Aleksandry z Kożuchowskich, ur. 27 II 1904 w m. Skupie, na Podlasiu. Absolwent Gimnazjum i Liceum im. Żółkiewskiego w Siedlcach (1925), SPRPiech. w Komorowie
(1927) i OSArt. w Toruniu (1929). Dca 2 baterii 3 dak. W l. 1936–1939
w kadrze OSArt. w Toruniu. Ppor. mianowany 29 VII 1929, por. 1 I 1932,
kpt. w 1936.
106
D
Por. rez. Roman Seweryn DNIESTRZAŃSKI s. Mieczysława i Jadwigi
z Sokołowskich, ur. 21 X 1907 we Lwowie. Absolwent Wydziału Filozoficznego UJK (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1930). Powoływany na
ćwiczenia rez. w 10 pac i 5 daplot. Ppor. mianowany 1 I 1933, w 1939 przydzielony do 1 paplot. Nauczyciel gimnazjalny w Krakowie, mgr. Żonaty
z Elżbietą z Wyrobków.
CAW, AP 4943; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; AM 3721. Wg KrRK ur. 24 X 1907 w Wiedniu. Absolwent UJ.
Mjr rez. Stanisław Konstanty DOBAK s. Michała i Antoniny z Marczewskich, ur. 14 XI 1883 w Żerkowie, pow. jarociński. Absolwent Wydziału Medycznego Uniwersytetu w Berlinie (1914), lekarz dermatolog. W l. 1914–1918
w armii niem. W WP od 1919. Uczestnik wojny 1920. Kmdt szp. wojsk. w Rawiczu. Od 1922 w rez., przydzielony do 8 szp. okr. Lekarz ubezpieczalni
społ. Przewodniczący Izb Lekarskich w Warszawie, bdd.
CAW, AP 4543; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2250. Wg danych WRK ur. 14 II 1883.
Kpt. Czesław Stanisław DOBEK s. Kazimierza i Heleny z Kołodziejskich,
ur. 19 II 1905 w Jaworach, woj. warszawskie. Absolwent gimnazjum w Pułtusku (1925) i OSArt. w Toruniu (1928). Służył w 6 pal jako dca plutonu
łącz. Od 1938 instruktor w SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. mianowa-
ny w 1928, por. w 1931, kpt. w 1937. Żonaty z Józefą z Sałków.
CAW, AP 5253, 3371; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 1806. Wg danych WRK ur. 12 II 1905.
Kpt. w st. sp. Adam DOBERSKI s. Ignacego, ur. 19 XII 1895. Kpt. ze
starsz. 1 I 1927. Służył w 41 pp, po przejściu w st. sp. przeniesiony do
OK III. Należał do PKU Wilejka. Odznaczony KW, bdd.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; RO 1928 i 1932; ROR 1934.
Ppor. rez. Józef Zygmunt DOBERSKI s. Wacława i Jadwigi ze Szmidtów,
ur. 6 VIII 1902 w Pułtusku. W wojnie 1920 walczył ochotniczo w 203 .
W 1920 przeniesiony do rez. Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Rolniczej w Bojanowie (1926) i SPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1931), przydzielo-
ny do 55 pp. Ppor. mianowany 1 IX 1932, bdd.
Ppor. rez. Michał DOBIJA s. Józefa i Teresy, ur. 27 I 1904 w Rybarzowi-
cach w Żywieckiem. Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Rolniczej
w Bojanowie (1928) i SPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1929). Powoływany na ćwiczenia rez. w 2 i 5 pp Leg. oraz 4 psp. Ppor. mianowany 1 I 1932,
przydzielony do 4 psp, bdd.
CAW, AP 659; MiD WIH, L.W. 1940.
107
D
Ppor. rez. Piotr DOBOSZ s. Wojciecha i Józefy z Twarogów, ur. 10 III 1912
w Kamionce Wielkiej, woj. krakowskie. Absolwent Seminarium Nauczy-
cielskiego im. Tomasza Zana w Wilnie (1928) i dywizyjnego kursu pchor.
rez. w 5 pp Leg. Przydział: Skł. Mat. Int. nr 9. Nauczyciel w szkole powszechnej i dokształcającej zawodowej w Ostrzeszowie, woj. poznańskie,
bdd.
Por. rez. Jarosław DOBOSZYŃSKI s. Jana i Elli, ur. 22 X 1899 w Mitawie.
Ziemianin. Inżynier rolnik, absolwent SGGW w Warszawie (1927). Uczestnik wojny 1918–1921 w 1 . Ppor. mianowany 1 I 1934, por. w 1938,
przydzielony do 3 pp KOP. Odznaczony KW. Żonaty z Kazimierą z Koziełłów-Poklewskich, miał syna Jarosława.
Ppor. rez. Ryszard Oskar DOBRANTZ s. Bertolda i Alicji z Hallsteinów,
ur. 16 XII 1904 w Łodzi. Absolwent Szkoły Przemysłowej w Bielsku (1926)
i SPRŁącz. w Zegrzu (1927). Powoływany na ćwiczenia rez. do 1 p. łącz.
i CWŁącz. Ppor. mianowany 1 I 1932. Przydział: 1 p. łącz. Włókniarz, bdd.
Ppor. rez. Bohdan Henryk DOBROGOWSKI s. Bolesława i Zofii z Fabrowskich, ur. 26 III 1906 w Piaskach, woj. poznańskie. Absolwent Szkoły
Budowlanej w Poznaniu (1928) i kursu w BPRPiech. w Śremie (1929). Ppor.
ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 70 pp, 2 V 1936 przeniesiony do 61 pp
i 16 XI 1937 do OK VII. Żonaty, miał jedno dziecko. Mieszkał w Puszczykowie k. Poznania, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz DOBROGOWSKI s. Władysława i Marty z Lewandowskich, ur. 16 XII 1909 w Lechlinie, woj. poznańskie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Rogoźnie Wlkp. (1931) i SPRPiech. nr 2 w Biedrusku
(1932). Powoływany na ćwiczenia rez. w 57 i 68 pp. Ppor. mianowany
1 I 1935. Przydział: 68 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej w Swarzędzu
k. Poznania. Żonaty.
Mjr Kazimierz Alojzy DOBROSTAŃSKI s. Alojzego i Herminy z Köhlerów, ur. 19 IV 1898 w Rudzie, pow. mielecki. Żołnierz I Brygady Leg.,
następnie w armii austr. Od 1918 w WP na froncie. W l. 1922–1926 w Dep.
Int. MSWojsk., 1926–1929 kmdt kwatery w Gabinecie Wojsk. Prezydenta
RP. Od 1929 w Zarządzie Skł. Mat. Int. nr 1. Odznaczony KN, KW i in.
Żonaty z Walerią z Jotkowskich, miał syna Jerzego.
CAW, AP 2970, 5939, 6968, 6805, 2970, 6613, 6609, KN z 6 VI 1931; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940.
108
D
Por. rez. Czesław DOBROWOLSKI s. Stefana i Stanisławy z Franckich,
ur. 27 XI 1897 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921 w 8 pap. Inżynier,
absolwent Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej i SPRArt. w Poznaniu. Chemik w Wojskowym Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia, specjalista od farb antykorozyjnych. Żonaty z Romaną z Heinów, miał syna
Krzysztofa. Mieszkał w Warszawie.
Por. rez. Hieronim DOBROWOLSKI s. Piotra i Rozalii z Sierocińskich,
ur. 20 IX 1890 w Wilejce, woj. wileńskie. Absolwent Szkoły Handlowej
w Lublinie (1910). Buchalter. W l. 1912–1917 w armii ros., następnie
w I Korpusie Pol. w Rosji. Od 1920 w WP, na froncie dca kompanii w 2 pp
Leg. Por. mianowany w 1920. Zwolniony do rez. w 1921. Powoływany na
ćwiczenia rez. w 8 pp, przydzielony do OK IV, bdd.
Por. rez. Jan Janusz DOBROWOLSKI s. Jana i Pauliny z Jaworowiczów, ur. 24 II 1896 w Kaliszu. Inżynier, absolwent Wydziału Geodezji Politechniki Warszawskiej (1927). Inspektor Okręgowy PCK. Uczestnik wojny
1918–1921 w 8 pal. W 1921 przeniesiony do rez. Ppor. mianowany 1 V 1921.
Przydział: 25 pal, bdd.
CAW, AP 4511; MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940; AM 1114. Wg danych WRK nazwisko brzmi Doliwa-Dobrowolski.
Plut. pchor. Tadeusz Gustaw DOBROWOLSKI s. Zygmunta, ur. 23 III 1917.
Student Politechniki Warszawskiej, zamieszkały w Kielcach. Słuchacz SPRArt.
we Włodzimierzu Woł. Umieszczony też na liście starobielskiej, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; Muz. Kat.; AM 2328.
Ppłk rez. Włodzimierz Józef DOBROWOLSKI s. Zygmunta i Julianny,
ur. 15 III 1889 w Humaniu. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu
w Kijowie (1914). Służył w armii ros. W 1918 naczelny lekarz w 2 białogward. dyw. ukr. Od 1920 w WP, w szp. okr. w Łodzi i Białymstoku oraz
st. ordynator szp. wojsk. w Lublinie i Zambrowie. Przydział: CWSan. Żonaty z Ireną Skoryną.
Rtm. dypl. Zygmunt Julian DOBROWOLSKI s. Józefa i Józefy z Ropskich, ur. 16 IV 1904 w Dębicy. Absolwent szkoły realnej w Tarnowie
(1924), SPPiech. (1925), SOKaw. w Grudziądzu i WSWoj. (1927), przydzielony do 10 pp. W 1937 w Suwalskiej BK, ostatnio w sztabie armii gen.
Dęba-Biernackiego w Wilnie. Odznaczony Medalem 1918–1921. Żonaty
z Julią z Kierzkowskich, miał syna Jerzego.
CAW, AP 2503, 3109, 5297, 6035; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; RO 1932.
109
D
Ppor. rez. Józef DOBRZAŃSKI s. Teodora i Zofii z Bergerów, ur. 13 I 1906
w Korjukówce w Rosji. Absolwent Państwowej Szkoły Przemysłowej
w Bydgoszczy, Wydział Chemiczno-Cukrowniczy (1928), i SPRPiech.
w Śremie (1929). Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 15 pp,
16 XI 1937 przeniesiony do 71 pp, bdd.
Rtm. Zygmunt Jerzy DOBRZAŃSKI s. Kazimierza i Apolonii z Pęczalskich, ur. 16 I 1898 w Tomaszowie Lub. Żołnierz Legionów, działacz POW
w Radomiu, uczestnik wojny 1918–1921. W 1920 dowódca kompanii 3 pp
Leg., 1922 CWKaw., 1936 CWPiech., oficer mob. 15 . Ostatnio w OZ
Wielkopolskiej BK. Rtm. mianowany 1 I 1931. Odznaczony MN, Medalem 1918–1921 i in. Mieszkał w Poznaniu. Kawaler.
Por. Eugeniusz DOBRZYŃSKI s. Juliana i Julianny z Flisowskich, ur.
15 XI 1905 w Tajdze na Syberii. Absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty
w Ostrowi Maz., służył w 85 i 60 pp, od 1937 w 50 pp jako dowódca 4 kompanii
cekaemów. Por. mianowany ze starsz. 1 I 1934. Żonaty z Heleną Kazimierą
z d. Gołąb.
Ppor. rez. Bolesław DOCZYŃSKI s. Franciszka i Stanisławy z Kowalskich,
ur. 16 III 1912 w Skierniewicach. Absolwent Państwowej Szkoły Technicznej Kolejowej w Warszawie (1933) i SPRSap. w Modlinie (1934). Ppor. mianowany 1 I 1937, przydzielony do 1 baonu sap. Technik drogowo-budowlany, bdd.
Por. Piotr Józef DOLEMBA s. Józefa, ur. 31 III 1902 w Płoskirowie. Uczestnik wojny 1918–1921. W 1920 w 1 pp Leg. walczył m.in. o Białystok i pod
Warszawą. W l. 1932–1933 służył w baonie KOP „Podświle” jako dowódca
3 kompanii. Od 9 XI 1935 w 21 pp. Odznaczony KN, KW trzykrotnie,
Krzyżem za Wilno, bdd.
CAW, KW 25/D-663, KN z 11 VI 1931; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; RO 1932. Wg KrRK kpt. Piotr Dulęba.
Ppor. rez. Tadeusz Edward DOMAGAŁA s. Stanisława i Józefy z Janowczyków, ur. 20 VIII 1913 w Będzinie. Absolwent Politechniki Lwowskiej,
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1934) i kursu w SPArt. w Toruniu (1936).
Przydzielony do 23 pal, bdd.
110
D
Por. Adam DOMALEWSKI s. Konstantego, ur. 24 XII 1907. Dowódca
1 kompanii baonu KOP „Łużki”, bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 172.
Por. rez. Jan DOMANIA s. Jana i Katarzyny, ur. 25 XI 1904 w Łężycach
k. Ostrowca Świętokrzyskiego. Inżynier rolnik, absolwent Wyższej Szkoły
Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1932) i SPRPiech. nr 5 w Cieszynie
(1928). Ppor. mianowany 1 IX 1930. Powoływany na ćwiczenia rez. w Skł.
Mat. Int. nr 10 i 2 pp Leg., bdd.
Por. rez. Eugeniusz Józef DOMAŃSKI s. Jana i Stefanii, ur. 31 VIII 1909
w Krakowie. Urzędnik sądowy. Absolwent VIII Gimnazjum w Krakowie
(1928) i SPRSap. w CWSap. w Modlinie (1931). Mianowany ppor. 1 I 1934.
Powoływany na ćwiczenia rez. w 5 i 6 baonie sap., ostatnio w KOP, bdd.
Ppor. rez. Eugeniusz Józef DOMAŃSKI s. Mieczysława i Rozalii z Kiełbasów, ur. 12 VII 1913 w Korytnowie Dużym k. Biłgoraja. Absolwent Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie (1934) i dywizyjnego kursu
pchor. rez. w 9 pp Leg. (1935). Ppor. mianowany 23 XII 1937, przydzielony
do baonu KOP „Ostróg”, bdd.
Chor. Henryk DOMAŃSKI s. Marcina i Anny, ur. 13 VII 1887 w Głogowie, pow. rzeszowski. W l. 1908–1918 żołnierz armii austr., był na froncie
włoskim. Członek „Sokoła”, uczestnik wojny 1918–1921 w plutonie żandarmerii wojsk. w Rzeszowie, w 6 szwadronie zapasowym taborów, następnie
szef plutonu wyszkoleniowego. Odznaczony KW i Medalem 1918–1921,
bdd.
CAW, AP 7512, KW 25/D-736; MiD WIH, L.W. 1940.
Kpt. w st. sp. Antoni Leon DOMARADZKI s. Antoniego, ur. 27 V 1897
w Tarnopolu. Żołnierz Legionów. W l. 1915–1918 w niewoli ros. W WP od
1919; służył w 3 baonie etap., w 5 i 2 pp Leg. Ukończył SPPiech. w Warszawie (1920). Był dcą pododdziału piechoty w 54 pp. Brat Tadeusza (zob.
niżej), bdd.
111
D
Kpt. rez. Tadeusz DOMARADZKI s. Antoniego, ur. 3 VII 1899 w Tarnopolu. Ukończył gimnazjum w Tarnopolu (1917). Należał do POW, był dcą
drużyny w 3 kieleckim baonie etap. i dcą plutonu w baonie celnym nr 23
oraz w 77 pp. W latach 30. w IV baonie KOP i w baonie manewrowym
w Rembertowie. Ppor. mianowany w 1920, por. w 1922. Brat Antoniego
Leona (zob. wyżej), bdd.
Leon DOMICEWICZ s. Antoniego, ur. 14 I 1915, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Ppor. rez. Witold Kazimierz DOMICZEK s. Emila i Zofii z Szubertów, ur.
22 XI 1902 w Podgórzu k. Wieliczki. Ukończył seminarium nauczycielskie
w Krakowie i kurs w BPRPiech. w Biedrusku. Ppor. ze starsz. 1 IX 1931,
przydzielony do 75 pp. Mieszkał w Hajdukach Wielkich, pow. chorzowski,
i tam prawdopodobnie był nauczycielem, bdd.
Ppor. rez. Antoni DOMINICZAK s. Antoniego i Elżbiety z Szaroszyków,
ur. 8 VI 1909 w Chomęcicach, woj. poznańskie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Wolsztynie i SPRPiech. w Zambrowie (1933). Ppor.
mianowany 24 XII 1935, przydzielony do 57 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Strzyżminie, następnie w m. Orle, pow. międzychodzki, bdd.
Ppor. rez. Stanisław DONAJ s. Marcina, ur. 6 IV 1905 w Buku, woj. poznańskie. Handlowiec. Absolwent Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu
(1928) i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1929). Ppor. mianowany 1 I 1933. Powoływany na ćwiczenia rez. w 55 pp. W 1939 dca plutonu w baonie Obrony
Narodowej „Starogard”, bdd.
Ryszard Roman DONIECKI s. Bolesława, ur. 1905, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
112
D
Ppor. rez. Stanisław DORCZYK s. Kazimierza i Rozalii z Górskich,
ur. 14 IX 1907 w Żytowiecku, woj. poznańskie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Rawiczu (1926) i kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie
(1929). Ppor. ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 56 pp. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Tarnowie Podgórnym k. Poznania. Żonaty z Zofią Wulte-
równą.
CAW, AP 2138; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych; AM 4067.
Ppor. rez. Bohdan Kazimierz DORMANOWSKI s. Mieczysława i Marii
z Kutznerów, ur. 9 X 1908 w Skokówku, woj. poznańskie. Absolwent gimnazjum w Śremie (1927), Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego (1934) i SPRPiech. w 57 pp (1933). Ppor. ze starsz. 1 I 1936,
przydzielony do 55 pp. Mgr praw, sędzia w Sądzie Grodzkim w Śremie.
Żonaty z Zofią ze Steinów, miał córkę Marię.
Ppor. rez. Lucjusz DOROBCZYŃSKI s. Stefana i Heleny z Markiewiczów, ur. 11 II 1902 w Baranowie, woj. kieleckie. Uczestnik wojny 1920.
Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Techniczno-Kolejowej w Radomiu
i SPRSap. w Warszawie. Technik warsztatów PKP i kmdt pw 3 hufca ZHP
w Skarżysku-Kamiennej. Należał do kadry 2 baonu sap., bdd.
CAW, AP 2449, 2188, Tajne Dz. Pers. z 1937 r.; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; AM 299.
Ppor. rez. Józef DOROSZ s. Jakuba i Wiktorii z Kuryłowiczów, ur.
16 VIII 1908 we Włodawie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Nieświeżu (1929), Wydziału Konsularnego Wyższej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie i kursu w SPRPiech. w Grudziądzu (1930). Ppor.
ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 78 pp. Członek organizacji społecznych.
Pracownik MSZ. Kawaler. W 1939 żołnierz SGO „Polesie”.
Ppor. rez. Józef DOROSZCZAK s. Wasyla, ur. 19 III 1908 w Samborze.
Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza (1936)
i SPRPiech. nr 2 w Biedrusku (1931). Powoływany na ćwiczenia rez.
w 61 pp i 10 dyonie tab. Ppor. mianowany 1 I 1933, przydzielony do 61 pp,
bdd.
Kpt. w st. sp. Aleksander DOROŻYŃSKI s. Aleksandra, ur. 3 VIII 1886
w Mikołajewie, woj. lwowskie. Uczestnik I wojny światowej w armii austr.
w 24 pp. W WP od 1918. W l. 1923–1932 kierownik kasyna w Sztabie Generalnym. W 1932 przeniesiony w st. sp. Por. mianowany w 1920, kpt.
w 1925, bdd.
113
D
Ppor. Edward DORSZEWSKI s. Zygmunta, ur. 8 X 1911 w Powidzu,
pow. gnieźnieński. Absolwent SPPiech. w Ostrowi-Komorowie (1934).
W l. 1931–1934 służył w 14 pp, w 1939 w KOP, bdd.
CAW, AP 7556; MiD WIH, L.W. 1940; „Tygodnik Polski” nr 43/1989; AM 2064. Na L.W. E. Doroszewski.
Ppor. rez. Michał DOWBÓR s. Michała i Weroniki, ur. 1 I 1896 w Warszawie. Inżynier, absolwent Wydziału Rolnego SGGW w Warszawie
i SPWojsk Samoch. (1921). Służył w I Korpusie Pol. w Rosji. Od 1919
w WP, w sekcji samochodowej. W l. 1921–1922 oficer kolumny samochodów osobowych 1 dyonu samoch. Ppor. mianowany 1 VII 1921, zwolniony
do rez. w 1922. Odznaczony KW, bdd.
CAW, AP 182; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; AM 3812. Na L.W. rok ur. 1894.
Ppor. rez. Stanisław DOWIAT s. Stanisława i Heleny z Bielskich, ur.
11 XI 1905 w Oryszówku, pow. sochaczewski. Absolwent Gimnazjum
im. św. Stanisława Kostki w Warszawie (1924), WSH w Warszawie
i SPRPiech. w Tomaszowie Maz. (1929). Ppor. ze starsz. 1 IX 1931, przydzielony do 81 pp, w 1938 do 3 baonu strz. W 1931 mieszkał w Starej
Miłosnej k. Warszawy. Żonaty, bdd.
Por. rez. Kazimierz DOWNAROWICZ s. Jarosława i Jadwigi, ur.
4 III 1897 w m. Jurgiszna. Ziemianin. Absolwent Wydziału Geodezji USB.
Służył w armiii ros. oraz w II Korpusie Pol. w Rosji. Uczestnik wojny
1918–1921 w 30 pp oraz w Dtwie Wojsk Litwy Śr. Ppor. mianowany
w 1919, por. w 1920. Zwolniony do rez. w 1922. Przydział: 3 baon sap.
Odznaczony KW. Żonaty, miał córkę i syna.
Por. Ignacy DRABCZYŃSKI s. Ignacego, ur. 1916. Brat Dominik z Zakonu Reformatów, kapelan, bdd.
Ppor. rez. Michał DRACZYŃSKI s. Michała i Katarzyny z d. Czujkow,
ur. 18 V 1910 w m. Kupa na Zakaukaziu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wilnie (1931). Nauczyciel szkoły powszechnej w Nowopolu,
pow. słupecki. Ukończył SPRPiech. nr 5 (1932). Powoływany na ćwiczenia
rez. w 5 pp Leg. Ppor. mianowany 1 I 1934, przydzielony do baonu KOP
„Łużki”. Miał żonę Wiktorię i syna Michała.
CAW, AP 2824; MiD WIH, L.W. 032/2 z 14 IV 1940. Wg ankiety rodziny ur. w Nowopolu, pow. słupecki.
114
D
Ppor. rez. Erazm DRAPALSKI s. Karola i Magdaleny, ur. 23 I 1905 w Buczaczu. Absolwent Wydziału Weterynarii Akademii Medycznej we Lwowie
(1931) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Powoływany na ćwiczenia
rez. w 28 pal. Ppor. mianowany 1 I 1937, przydzielony do 28 pal. Żonaty
z Łucją z d. Niemiec, miał syna Andrzeja, bdd.
Mjr rez. Rudolf DRAPELLA s. Ludwika i Marii, ur. 17 VII 1888 w Pewelce. Absolwent Akademii Handlowej w Krakowie (1909). Uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921. Dca kompanii ckm oraz baonu w 77 pp
i 3 psp. W 1924 mianowany mjr. i zwolniony do rez.; przydzielony do 18 pp,
następnie do OK V. Inspektor podatkowy. Żonaty z Janiną z Chodkowskich,
miał syna Aleksandra.
CAW, AP 3725; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. rez. Edward Borys DRAPOW s. Andrzeja i Heleny z Wierzbickich,
ur. 15 VIII 1909 w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa UW (1932)
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1930). Ppor. mianowany w 1933. Powo-
ływany na ćwiczenia rez. w 4 i 14 dak, bdd.
Mjr Sylwester DRĄCZKOWSKI s. Aleksandra, ur. 31 XII 1890. Mjr
45 pp, odznaczony VM 5 kl. i KW, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; Muz. Kat.; RO 1932; AM 698.
Por. rez. Edmund DRECKI s. Franciszka i Kazimiery, ur. 24 VIII 1897
w Miłosławiu, woj. poznańskie. Inżynier, absolwent Wydziału Rolno-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego (1925). Nadleśniczy nadleśnictwa Kościerzyna. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921, powstaniec wielkopolski. Przydzielony do 8 baonu telegraf. Żonaty z Ludwiką z Pełczyńskich,
bezdzietny.
Por. w st. sp. Kazimierz DRECKI s. Józefa i Stefanii z Michalewskich, ur.
20 II/4 III 1895 w majątku Zofiówka, woj. lubelskie. Ziemianin. Absolwent
SGGW. Uczestnik wojny 1918–1921, walczył m. in. pod Lwowem (1918)
i Zamościem (1920). Od 1921 w rez., od 1932 w st. sp. z przydziałem do
OK II. Gospodarował w majątku Krzesimów, pow. lubelski. Odznaczony
KW trzykrotnie i MN, bdd.
CAW, AP 109, MN 25 I 1933; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940.
115
D
Ppor. rez. Robert DRESDNER s. Emanuela i Julii z Chagaffów, ur.
9 XI 1899 w Czerniowcach. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego
UJK (1924). Uczestnik wojny 1920 jako lekarz 6 baonu etap. w Tarnopolu.
W 1921 zwolniony do rez. Ppor. mianowany w 1926. Kadra zapas. 10 szp.
okr., bdd.
Kpt. rez. Dionizy DRESZLER s. Tomasza i Marii z Rejenkowskich, ur.
5 X 1891 w Toruniu. Ukończył weterynarię na uniwersytecie w Berlinie
(1919). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921. W powstaniu
wlkp. naczelny lekarz Frontu Wlkp. W 1920 oficer do zleceń naczelnego
lekarza 3 armii. Od 1921 w rez. Por. mianowany w 1919, kpt. w 1924. Lekarz wet. w Starogardzie Gdańskim.
Kpt. w st. sp. Karol DREWSKI s. Stanisława i Karoliny z Olszewskich,
ur. 8 II 1894 w Silniczce na ziemi częstochowskiej. Absolwent Wydziału
Chemii PW (1923). Do 1918 służył w armii ros. W WP od 1919 jako dca
baterii w 8 pal. Uczestnik wojny 1920. Kpt. mianowany w 1919. Od 1920
w rez. Przydział: kadra I oddz. uzbr. Docent na Politechnice Warszawskiej,
bdd.
CAW, AP 3481; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Ppor. rez. Stanisław DROBIŃSKI s. Michała i Ireny z Wypyskich, ur.
14 I 1909 w Kozienicach. Mgr matematyki, absolwent Wydziału Filozofii
UJ i SPRPiech. w Zambrowie (1933). Przydział: 72 pp. W 1938 rozpoczął
studia prawnicze na UW. Działacz SN, zastępca prezesa oddziału w Radomiu, publicysta. Żonaty z Marią z Tylińskich, miał córki Ewę i Marię.
CAW, AP 1438; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; AM 2205. Wg danych
WRK ur. 5 I 1909.
Ppor. rez. Edmund Zygmunt DROP s. Zygmunta i Kamilli z Chojnów,
ur. 29 IV 1910 w Ostrogu n. Horyniem. Absolwent Gimnazjum im. Marii
Konopnickiej w Ostrogu, Wydziału Humanistycznego UW i dywizyjnego
kursu pchor. rez. w 28 pp (1935). Ppor. mianowany 17 XI 1937, przydzielony
do baonu KOP „Ostróg”. Kierownik szkoły dokształcającej w Ostrogu, mgr.
Aresztowany przez NKWD, bdd.
CAW, AP 3663; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Jan DROZDOWSKI s. Piotra, ur. 1911, bdd.
116
D
Marian DROZDOWSKI s. Antoniego, ur. 1913, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Kpt. Romuald DROZDOWSKI s. Włodzimierza i Marii, ur. 31 V 1896
w Czortkowie. Absolwent gimnazjum w Buczaczu (1914). Żołnierz 2 pp
Leg., uczestnik wojny 1918–1921 w 3 pp. Następnie pełnił różne funkcje
dowódczo-sztabowe w DOK III. Ostatnio w WIG, kierownik grupy kreślarskiej. Kpt. mianowany w 1935. Odznaczony KN, KW dwukrotnie i SKZ.
Żonaty z Wandą z Grzegorzewskich, miał córkę Krystynę i syna Andrzeja.
Ppor. rez. Jan DRÓZD s. Wojciecha i Antoniny, ur. 19 VI 1909 w Osali,
pow. sandomierski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie
(1931) i kursu w BPRPiech. w Biedrusku. Ppor. 79 i 22 pp, 22 II 1939 przeniesiony do korpusu ofic. int. i przydzielony do Biura Pers. MSWojsk. Kie-
rownik szkoły powszechnej w Dziadkowicach, woj. białostockie. Kawaler.
CAW, AP 207, Tajne Dz. Pers. z 1939 r.; MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Por. rez. Daniel DRUCKI s. Stanisława i Marii z Safonów, ur. 17 XI 1892
w Moskwie. Uczestnik I wojny światowej w armii Denikina i wojny 1920
w armii gen. Sikorskiego i Rydza-Śmigłego. Ukończył prawo w Petersburgu
i Mikołajewską Szkołę Inż. Pracownik kontraktowy Instytutu Badawczego
Broni Chem. Żonaty z Anną Ustinówną. Mieszkał w Warszawie.
CAW, AP 4601, KW 26/D-1050; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; AM 2918.
Ppor. rez. Olgierd DRUHOWINO s. Piotra i Heleny z Mikoszów, ur.
13/26 XI 1906 w Witebsku. Inżynier, absolwent Wydziału Elektrycznego
Politechniki Warszawskiej (1936) i SPRŁącz. w Zegrzu (1934). Ppor. mianowany 1 I 1937, przydzielony do kompanii telegraf. w Grodnie. Pracownik
elektrowni miejskiej w Wilnie, bdd.
CAW, AP 3675; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; Muz. Kat.; AM 170.
Ppor. rez. Józef Maurycy DRUŻBACKI s. Feliksa i Amelii, ur. 19 III 1906
w Pratkowicach. Absolwent Gimnazjum Zgromadzenia oo. Marianów
w Warszawie i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931). Ppor. mianowany
1 I 1933. Na ćwiczenia rez. powoływany do 9 dak i 10 pac, bdd.
117
D
Sierż. Leon DRYGALSKI s. Kazimierza, ur. 12 XI 1894. W WP od
28 XII 1918. W 1932 służył w baonie KOP „Łużki”, w 1933 w CSPiech.
KOP w Osowcu, w 1936 w baonie „Kleck”. Miał żonę Jadwigę i córkę Aldonę Sabinę, bdd.
Kpt. Henryk Józef DRYL s. Stanisława i Aleksandry z Pilichów, ur.
19 III 1902 w Warszawie. Absolwent Państwowego Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. Służył w 22, następnie w 36 pp, bdd.
Ppor. rez. Wacław DRYLL s. Jana i Michaliny z Więcławów, ur. 1 XII 1902
w Białymstoku. Absolwent Wydziału Prawa UW i Ośrodka Wyszkolenia
Oficerów Rez. w Warszawie. Uczestnik wojny 1920, ranny pod Surażem,
krótko w niewoli sow. Ppor. ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do 36 pp.
Radca prawny Towarzystwa Alfa-Laval w Warszawie. Miał żonę Eugenię
i córkę Hannę.
CAW, AP 4818; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D.
Por. rez. Klemens Karol DRZEWICKI s. Jana i Franciszki z d. Paterek,
ur. 6 XI 1893 w Grębowie, pow. tarnobrzeski. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1920. Inspektor Syndykatu Spółdzielni Rolniczych początkowo
w delegaturze w Rzeszowie, następnie w Warszawie. Przydział: 51 pp. Żonaty, miał synów Romana i Jerzego.
CAW, AP 2814; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; ROR 1834.
Por. rez. Stefan Eustachy DRZEWICKI s. Jana i Marii, ur. 20 IX 1898
w Siedliskach, woj. lwowskie. Dr, absolwent Wydziału Filozofii UJK
(1922). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 3 baterii 7 pal.
Zwolniony do rez. w 1921. Por. mianowany w 1935. Powoływany na ćwiczenia rez. do 27 pal i CWŁącz., bdd.
Por. w st. sp. Władysław Kazimierz DRZEWIECKI s. Kazimierza i Kazimiery, ur. 22 XI 1898 w Koźminku, woj. poznańskie. Ukończył gimnazjum
w Miechowie (1918) i SPPiech. w Warszawie (1920). W WP od 1918
w 1 pal. W 1920 dca kompanii w 65 pp. Ppor. mianowany w 1920, por.
w 1923. W st. sp. przeniesiony w 1931. W 1939 zmob. do 65 pp, bdd.
118
D
Kpt. Dionizy DUBANIOWSKI s. Leopolda i Karoliny, ur. 8 IV 1907 we
Lwowie. Absolwent Korpusu Kadetów nr 2 w Modlinie (1926) i OSInż.
w Warszawie (1928). Instruktor wf w 5 baonie sap. i 5 baonie panc. Ppor.
mianowany w 1928, por. w 1931, kpt. w 1935. Przeniesiony do korpusu ofic.
br. panc. z przydziałem do OZ Br. Panc. nr 3.
Ppor. rez. Tadeusz Władysław DUBAS s. Franciszka i Józefy z Grohmanów, ur. 15 VII 1909 w Gorlicach. Inżynier chemik, absolwent Wydziału
Matematyczno-Przyrodniczego
Uniwersytetu
Poznańskiego
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933) i SPArt. w Toruniu (1935). Służył
w 14 pal oraz w Dziale Sprzętu Obrony Czynnej i WIPgaz. w Warszawie,
(1932),
bdd.
Por. Zbigniew DUBICKI s. Jana i Emilii, ur. 17 X 1907 w Tłumaczu, woj.
stanisławowskie. Jako ppor. ze starsz. 15 VIII 1931 służył w 20 pp. Przy-
dział: Ośrodek Zapasowy 13 DP, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D; Muz. Kat.; RO 1932; AM 1768.
Kpt. w st. sp. Jan DUBOWIK s. Stanisława, ur. 29 VIII 1896. W 1921
służył w 14 pap, następnie w 14 pal, ostatnio w 1 dyonie pociągów panc. Po
przeniesieniu w st. sp. przydzielony do OK I. Mieszkał w Warszawie, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; RO 1928 i 1932.
Por. rez. Tadeusz Marian DUBOWSKI s. Wincentego i Henryki z Sokolnickich, ur. 31 X 1903 w Bobinie, woj. kieleckie. Absolwent Gimnazjum
Męskiego Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej (1923) i SPRSan. (1929).
Ukończył też 3 lata medycyny na Uniwersytecie Warszawskim. Por. ze
starsz. 1 I 1934, przeniesiony z 1 szp. okr. do 9 szp. okr. Żonaty z Anną
z Niewierzyckich, miał syna Jerzego.
CAW, AP 885; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940. Dane ŁRK. Wg L.W. rok ur. 1900.
Ppor. rez. Antoni DUCHNOWICZ s. Kazimierza i Rozalii z Tomaszewiczów, ur. 2 I 1905 w Ryteni na Wileńszczyźnie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Święcianach (1928). Nauczyciel szkoły powszechnej na
Podbrodziu. Wychowanek SPRPiech. w 77 pp (1933). Ppor. mianowany
w 1935, przydzielony do 1 pp Leg., bdd.
CAW, AP 1465; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 282. Wg danych WRK ur. 2 IV 1905.
119
D
Por. rez. Mieczysław Jakub DUDEK s. Jakuba i Rozalii z Dałów, ur.
8 XI 1896 w Krakowie. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji UJ, dok-
torat w 1929. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w stopniu
ofic. W 1919 na froncie śląskim; 1920–1921 dca plutonu 2 kompanii
w Zwardoniu, następnie w 12 pp i 3 psp. Przydział: OK V, bdd.
Ppor. rez. Julian Jerzy DUDZIC s. Antoniego i Wiktorii z Maziarzów, ur.
11 XI 1911 w Zarzeczu w Tarnobrzeskiem. Ukończył gimnazjum w Nisku
(1933) i SPRPiech. w 54 pp. Był instruktorem wf, czynnym lekkoatletą,
członkiem KS „Cracovia”. Ppor. mianowany w 1937. Przydzielony do 3 pp
Leg., bdd.
Ppor. rez. Edward Stanisław DUDZIŃSKI s. Franciszka i Jadwigi z Wysockich, ur. 13 X 1905 w Brzustowej na Kielecczyźnie. Absolwent WSH
w Warszawie (1929) i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kartuskiej (1930). Powoływany na ćwiczenia rez. w 30 pp i Skł. Mat. Int. nr 10 w Przemyślu. Przydzielony do 30 pp, bdd.
Ppor. rez. Władysław DUDZIŃSKI s. Władysława i Marii z Soporków,
ur. 9 II 1899 w Warszawie. Absolwent Wydziału Nauk Społeczno-Politycznych Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie (1927). Urzędnik Banku
Polskiego. W WP od 1919 w kompanii gospodarczej 10 pal, podczas wojny
1920 w 2 pp Leg. Zwolniony do rez. w 1922. Mianowany ppor. 27 IX 1927,
bdd.
Ppor. rez. Antoni DULAS s. Franciszka i Marianny z Flisińskich, ur.
24 X 1910 w Wójcinie, pow. wieluński. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krotoszynie (1930). Kierownik szkoły powszechnej w Nakwasinie, pow. kaliski. Ukończył SPRKaw. w Grudziądzu (1932). Ppor. mianowany w 1935, przydzielony do 8 . Żonaty ze Stefanią z Dudraków, miał
córkę.
Kpt. Jan Władysław DULĘBA s. Władysława i Zofii z Kwiatkowskich,
ur. 26 VI 1899 w Leszczawie Górnej, woj. lwowskie. W l. 1917–1918 służył
w 40 i 74 pp armii austr. W WP od 1918 w oddziale lotnym kpt. S. Maczka
i w 21 pp. Po ukończeniu SPPiech. w Warszawie (1921) służył w 2 psp. Ppor.
mianowany w 1922, por. w 1923. Dca baonu piech. KOP „Łużki”, bdd.
120
D
Ppor. rez. Adam Maciej DULĘBOWSKI s. Ignacego i Stanisławy z Zarembów, ur. 19 XI 1904 w Nowym Sączu. Mgr historii, absolwent
UJK (1928) i SPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach (1929). Uczestnik wojny
1918–1921 w 26 pp, obrońca Lwowa. Ppor. mianowany w 1932. Przydział:
26 pp. Inspektor szkolny we Lwowie. Działacz harcerski i sportowy. Żonaty
z Karoliną z d. Nazor, miał córkę Ewę i syna Tadeusza.
Kpt. rez. Juliusz DUNAJ s. Hermana i Marii z Blumenfeldów, ur. 24 IX 1889
w Krakowie. Absolwent Wydziału Lekarskiego UJ (1919). Uczestnik wojny
1918–1921 jako lekarz w 11 pp. Kpt. mianowany 1 IV 1920. Zwolniony do rez.
w 1922. W 1939 w kadrze zapas. 10 szp. okr., bdd.
Rtm. posp.rusz. Stefan Jan DUNIKOWSKI s. Adama i Marii z Przychockich,
ur. 2 XII 1880 w Bilczycach k. Wieliczki. Ziemianin z majątku Stróże, pow. brze-
ski. Inżynier, absolwent Akademii Rolniczej w Krakowie. Uczestnik I wojny
światowej i wojny 1918–1921. Rtm. ze starsz. 1 VI 1919, przydzielony do 8 ,
następnie do OK V. Żonaty z Marią z Trzcińskich, miał córki Irenę i Annę.
CAW, AP 760; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery A–D. Wg KrRK nazwisko panieńskie
matki Trzeciecka.
Kpt. Rajmund DURACZ s. Anastazego i Faustyny z Jankowskich,
ur. 28 VIII/10 IX 1893 w Dobrej, pow. humański. Absolwent Uniwersytetu
w Kazaniu (1917) i kursu w CWŁącz. w Zegrzu. W 1920 wyróżnił się w bitwie pod Kiwercami. Służył w 71 pp, 7 pp Leg., w Szkole Pchor. dla Podof.
w Bydgoszczy, w Korpusie Kadetów w Rawiczu. Odznaczony KW dwukrotnie. Miał żonę Stefanię i córkę Stefanię.
Ppor. rez. Czesław Antoni DUREK s. Stanisława i Stanisławy z Uchaczów,
ur. 13 VI 1911 w Krakowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wągrowcu (1932) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 67 pp (1934), przydzielony
do 58 pp. Nauczyciel w Szkole Podofic. dla Małoletnich nr 2, następnie
w Szkole Powszechnej nr 6 w Poznaniu. Instruktor modelarstwa lotniczego.
Żonaty, miał córkę Miłosławę.
Kpt. Henryk Stanisław DUSZYŃSKI s. Józefa i Michaliny z Lewandowskich, ur. 23 XI 1899. Mgr praw. Oficer Wojskowego Sądu Okręgowego
nr III Wilno, następnie Stanisławów, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; Muz. Kat.; J. Tucholski, Mord w Katyniu; RO 1932; AM 1256.
121
D
Por. Lucjan Witold DUSZYŃSKI s. Stanisława i Kazimiery z Kwintów,
ur. 24 X 1910 w Dąbrowie Górniczej. Absolwent Korpusu Kadetów nr 1 we
Lwowie (1930) i SPPiech. w Komorowie-Ostrowi Maz. (1937). Dowódca
baonu KOP w Ludwipolu k. Równego. Ppor. mianowany w 1934. Żonaty
z Marią z Ładyńskich, miał córkę Barbarę.
CAW, AP 5672, 164; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 6. Wg danych WRK ur. 10 XI 1910.
Kpt. w st. sp. Zdzisław Andrzej DWERNICKI s. Jana i Jadwigi, ur.
20 IV 1888 w Topolnicy, pow. samborski. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921. W 1920 dca baonu etap. lwowskiego; 1921 w 18 pp,
następnie adiutant baonu 38 pp. Od 1931 przeniesiony w st. sp. Urzędnik
bankowy w Stryju, przydzielony do OK X. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Sabiną z Karmanów (?), miał córki Zofię i Barbarę.
Ppor. rez. Jerzy Marian DWORAKOWSKi s. Tadeusza i Zofii z Konopnickich, ur. 8 IV 1913 w Przewałach na Wołyniu. Absolwent Wydziału
Rolno-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego i SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. Ppor. mianowany 1 I 1936, przydzielony do 2 dak. Żonaty z Marią
Brodawską, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz DWORAKOWSKI s. Stanisława i Franciszki z Dworakowskich, ur. 24 I 1902 w Dworakach-Pikatach, pow. wysokomazowiecki.
Ukończył Gimnazjum im. Piotra Skargi w Łomży (1926), historię na UW
i SPRPiech. w Ostrowi-Komorowie (1927). Ppor. piech. ze starsz. 1 IX 1929,
przydzielony do 35 pp, w 1937 do korpusu ofic. geogr. i do Biura Pers.
MSWojsk. Pracował w WIG w Warszawie. Kawaler.
CAW, AP 83; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM (?) 863.
Por. rez. Włodzimierz DWORAKOWSKI s. Michała i Anny z Mazurkiewiczów, ur. 4 IV 1895 w Bierdiańsku. Ukończył prawo na uniwersytecie
w Odessie. Służył w armii ros., następnie w 2 pp dywizji gen. Żeligowskiego. Podczas wojny 1920 w 37 pp. Ppor. mianowany w 1919, por. w 1921.
W 1921 przeniesiony do rez., przydzielony do 28 pp. Żonaty z Olgą z Ertnerów, miał syna Wiktora.
Por. Władysław DWORCZAK s. Andrzeja i Katarzyny, ur. 14 VI 1907.
W 1932 ppor. 66 pp, od 1938 wykładowca w baonie lotniczym w Szkole
Podoficerskiej dla Małoletnich w Świeciu nad Wisłą, bdd.
122
D
Kpt. w st. sp. Bolesław DWORECKI s. Franciszka i Marii z Anczewskich,
ur. 10 III 1889 w m. Klisna k. Rypina. Absolwent gimnazjum w Łowiczu.
Służył w armii ros., m.in. w oddziałach Denikina. Od 1918 w WP. Podczas
wojny 1918–1921 był dcą kompanii w 14, 43 i 44 pp. Kpt. mianowany
w 1922. Należał do kadry OK I. Żonaty, miał córkę Halinę.
Ppor. rez. Stanisław Wojciech DWORNICKI s. Jana i Michaliny ze Słapczyńskich, ur. 23 IV 1915 w Zaklikowie, woj. lubelskie. Absolwent Korpusu Kadetów nr 2 w Chełmnie (1934) i SPArt. w Toruniu, przydzielony do
1 paplot., bdd.
Kpt. Kazimierz Stanisław DWORNIK s. Bartłomieja i Zofii z d. Kochel,
ur. 9 II 1899 w Andrychowie, woj. krakowskie. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1918–1921 w 12 pp, obrońca Lwowa. Absolwent OSTopogr., oficer
WIG. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Henryką z Sidorowiczów, miał synów Zbigniewa i Leszka. Brat mjr. Stefana Dwornika,
który zginął w Starobielsku.
CAW, AP 7032, 2075, 4292; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3452.
Ppor. rez. Józef DWORZECKI-BOHDANOWICZ s. Artura i Marii z Jesipowiczów, ur. 16 III 1911 w Witebsku. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie (1930) i SPRSap. w Modlinie (1935), student
Wydziału Inżynierii Wodnej PW. Przydział: 3 baon sap. Od 1937 technik
w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie. Żonaty z Aliną z Chytrowskich.
Ppor. rez. Roman Alojzy DYBA s. Alojzego i Wiktorii z Półtoraków,
ur. 5 XII 1908 w Sibicy w Czechosłowacji. Absolwent Wyższej Szkoły Przemysłowej w Bielsku-Białej, SPRPiech. w Krakowie (1930) i kursu oficerów
rez. w CWBPanc. w Modlinie (1933). Ppor. ze starsz. 1 XII 1932. Przydział:
5 baon ppanc. Właściciel warsztatu ślusarskiego w Cieszynie. Działacz spor-
towy, bdd.
Por. Bogusław DYBIEC s. Stanisława i Marcjanny z Korpikiewiczów,
ur. 22 XII 1911 w Denkowie, pow. opatowski. Mgr, absolwent Gimnazjum
im. Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim, Wydziału Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego, (1937) i SPSan. w Warszawie (1936). Z Głównej Skł.
San. przeniesiony do CWSan., bdd.
123
D
Ppor. rez. Józef Ignacy DYGA s. Jana i Wiktorii z Markowskich, ur.
14 XI 1905 w Częstochowie. Urzędnik Spółdzielczego Banku Ludowego
w Częstochowie. Absolwent SPRPiech. nr 7 w Śremie. Ppor. ze starsz.
1 IX 1931, przydzielony do 27 pp. Miał żonę Marię i syna, bdd.
Por. Jan DYGNAROWICZ s. Mariana i Józefy z Gamankiewiczów,
ur. 23 V 1909 w Jedwabnem k. Łomży. Ukończył Gimnazjum im. Tadeusza
Kościuszki w Łomży (1927), farmację na uniwersytecie w Montpellier
i SPSan. w Warszawie (1934). Mgr farmacji, przydzielony do 1 szp. okr.,
16 XI 1937 przeniesiony do 3 szp. okr. Mieszkał w Lubartowie, bdd.
Por. rez. Kazimierz DYJA s. Konstantego i Marii z Lorenców, ur. 2 III 1907
w Gołonogu, pow. będziński. Absolwent Wydziału Drogowo-Budowlanego
Państwowej Szkoły Techniczno-Kolejowej w Sosnowcu (1929) i kursu
w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1930), przydzielony do 50 pp. Technik budowlany w starostwie w Kowlu. Żonaty, miał syna Ryszarda.
Ppor. rez. Augustyn Władysław DYJAS s. Stanisława i Weroniki z Kubitzów, ur. 27 V 1913 w Mysłowicach. Absolwent gimnazjum w Szopienicach (1934) i kursu podchorążych w 73 pp (1935). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1937, przydzielony do 73 pp. Urzędnik skarbowy, zamieszkały
w Mysłowicach.
Ppor. rez. Tadeusz Józef DYLEWSKI s. Franciszka i Stefanii z Niwińskich, ur. 18 IX 1908 w Krakowie. Absolwent Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie (1928), wychowanek SPRSap. w Modlinie (1930). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 5 baonu sap. Technik budowlany, zamieszkały w Krakowie. Żonaty ze Stanisławą z Musylów, miał
syna Mariana i córkę Teresę.
Kpt. Wojciech Wojsław DYMECKI s. Stanisława i Janiny z Kulińskich, ur.
11 VIII 1906. Ppor. mianowany 15 VIII 1929, por. 1 I 1933, kpt. 19 III 1939.
W 1932 służył w 84 pp. Miał córkę Krystynę, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; Muz. Kat.; RO 1932.
124
D
Mjr Narcyz Piotr DYMITRÓW s. Jana i Józefy z Jaszczaków, ur.
29 X 1898 w Przemyślu. W 1918 uczestnik walk o Lwów. Od 1923 w WIG:
topograf, kartograf, komendant szkoły kreślarzy, szef grupy topografów.
Odznaczony SKZ, Medalem 1918–1921, Medalem 10-lecia. Owdowiały.
Z pierwszego małżeństwa, z Marią z Weisslów, miał synów Andrzeja i Jerze-
go, z drugiego, z Jadwigą z Jasińskich — syna Wojciecha i córkę Elżbietę.
CAW, AP 2342, MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 086.
Kpt. rez. Tadeusz Adam DYŃKO s. Pawła i Herminy z Ujwarów, ur.
11 X 1894 w Brodach. W l. 1912–1914 członek Związku Strzeleckiego. Żołnierz I Brygady Leg., walczył pod Łowczówkiem (ranny) i Kamionką. Organizator POW w Stanisławowie. W 1920 zaangażowany w służbie wywiadowczej. Następnie w 11 pap. Od 1931 w rez. Odznaczony KW czterokrot-
nie, MN, SKZ, bdd.
CAW, AP 1769/89/1191; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 2198. Na L.W. rok ur. 1893.
Ppor. rez. Ludwik DYSZLONEK s. Andrzeja i Marii z Sobierajskich,
ur. 20 VIII 1895 w Mińsku Lit. Absolwent gimnazjum w rodzinnym mieście
(1911) i 3-letnich kursów agronomicznych w Gory-Gorkach (1914). Żołnierz I wojny światowej. W 1918 ochotnik WP, walczył pod Bełżcem, Rawą
Ruską. W 1920 oficer kasowy w WZG Brześć. Przydział: 25 . Agronom,
bdd.
Ppor. rez. Wilhelm DYWER s. Józefa i Racheli z Rosenbergów, ur.
9 XI 1904 w Chilczycach, woj. tarnopolskie. Absolwent gimnazjum
w Trembowli z wynikiem celującym (1923) i Uniwersytetu Jana Kazimierza
(1929), wychowanek SPRSan. (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933,
przydzielony do baonu ON „Przemyśl”. Lekarz, mieszkał w Przemyślu, bdd.
Ppor. rez. Józef DZENAJEWICZ s. Józefa i Stanisławy z Mickiewiczów,
ur. 3 XII 1912 w Petersburgu. Absolwent Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Dubnie (1933) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1934). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 13 pal. Student prawa na
Uniwersytecie Stefana Batorego. Żonaty z Wandą z Ledzińskich, miał syna
Józefa.
Ppor. rez. Jan DZIADEK s. Andrzeja i Ewy ze Śliwków, ur. 8 II 1904
w Brennej na Śląsku. Absolwent Wydziału Rolno-Leśnego Uniwersytetu
Poznańskiego (1928) i SPRPiech. w Śremie (1929). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1933, przydzielony do 12 pp. Pracownik nadleśnictwa w Brennej,
następnie nadleśniczy w Niepołomicach. Żonaty z Marią z Krupów, miał
córkę Ewę.
125
D
Ppor. rez. Bronisław DZIADUL s. Władysława i Olimpii z Pokładskich,
ur. 10 XII 1912. Absolwent SPRPiech. nr 7 w Śremie. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1937, przydzielony do 78 pp. Urzędnik, zatrudniony w Urzędzie
Skarbowym w Nieświeżu, woj. nowogródzkie, bdd.
MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 2603.
Ppor. rez. Leonard DZIEBOWICZ s. Rocha i Antoniny z Mysów, ur.
6 XI 1900 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana w rodzinnym mieście (1920) i SPRSan. (1929). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1935, przydzielony do 9 szp. okr. Odznaczony SKZ. Urzędnik skarbowy,
zamieszkały w Lublinie, bdd.
Ppor. rez. Bronisław Romuald DZIECHCIŃSKI s. Józefa i Ludwiki z Michalskich, ur. 26 I 1902 w Piotrkowie. Absolwent piotrkowskiego Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego (1927) i kursu podchorążych rez. w Biedrusku (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX 1932, przydzielony do 18 pp.
W 1920 w szeregach 2 pp Leg. walczył na froncie lubelskim. Urzędnik
starostwa w Piotrkowie, bdd.
Ppor. rez. Romuald DZIEDZIUK s. Józefa i Heleny z Molendów, ur.
5 VII 1908 w Przemyślu. Absolwent prywatnego seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście (1930) i kursu podchorążych rez. w 5 psp
(1933). Nauczyciel w szkole powszechnej na Polesiu, później instruktor
oświatowy w 2 pp KOP w Berezweczu. Żonaty, miał syna Jana.
CAW, AP 3595; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1869.
Por. Antoni DZIELSKI s. Wojciecha i Filomeny z Fiedorów, ur. 7 VI 1908
w m. Dział, pow. nowotarski. Absolwent SPPiech. (1932). W 1939 dca plutonu w 3 pp KOP, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 4091.
Por. rez. Zygmunt DZIERZĘCKI s. Zdzisława i Joanny z Jesionowskich,
ur. 20 IX 1904 w Wymyślinie, pow. lipnowski. Absolwent Państwowej Szkoły Mierniczej w Warszawie (1924) i SPRArt. w DOK w Wilnie (1926). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1931 i przydzielony do 9 pac. Mierniczy przysięgły,
zamieszkały w Warszawie, bdd.
126
D
Por. w st. sp. Michał DZIERZGOWSKI s. Edmunda i Marii z Grochowskich, ur. 18 IX 1902 w Poznaniu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego,
dr chemii. Wychowanek Szkoły Obserwatorów Lotniczych. W 1919 ochotnik WP. 17 IV 1920 zestrzelił sowiecki samolot przy st. kol. Sławiany. Po
wojnie w jednostkach lotniczych, m.in. w 1 i 3 p. lot. Odznaczony VM 5 kl.,
KW. Żonaty z Anną z Niesiołowskich, miał syna Krzysztofa.
Por. rez. Michał DZIERZGOWSKI s. Franciszka i Róży z Sadłowskich,
ur. 28 IX 1893 w Pakości n. Notecią. Absolwent gimnazjum, maturę zdał
w 1916, i kursów rolniczo-handlowych w Hamburgu. Ż ołnierz I wojny światowej. Powstaniec wielkopolski. W 1920 płatnik w 1 p. rez. i 10 p. strz. wlkp.
Odznaczony Krzyżem Powstania Wlkp., Medalem 1918–1921. Prezes firmy
zbożowej w Pakości, bdd.
Ppor. rez. Ludomir Maria DZIERŻANOWSKI s. Zygmunta i Marii
z Maciszewskich, ur. 2 XII 1902 w Tarnopolu. W 1920 ochotnik WP. Absolwent Politechniki Lwowskiej (1928) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł.
(1929). Ppor. od 1 I 1932. Inżynier mechanik, specjalista w Państwowych
Zakładach Uzbrojenia. Od XII 1938 st. asystent w Fabryce Amunicji nr 2.
Żonaty z Ewą ze Szczaniewskich, miał córkę Marię i syna Jana.
CAW, AP 152, 596 (prac. cyw.), A 6 (prac. cyw.); MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; AM 900. Wg ustaleń rodziny
powinno być AM 2982.
Ppor. rez. Kazimierz Maria DZIERŻYŃSKI s. Kazimierza i Marii z Litewskich, ur. 1 VIII 1908 w Jarosławiu. Absolwent gimnazjum w Bydgoszczy (1927) i Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu, wychowanek
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1928). Urzędnik Banku Polskiego w Bia-
łymstoku. Żonaty z Natalią z Kojerów, bdd.
CAW, AP 5710, 5748; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Ppor. rez. Edward Tadeusz DZIEWICKI s. Wincentego i Antoniny z Jarząbkiewiczów, ur. 11 X 1899 w Lublinie. Absolwent lubelskiej szkoły handlowej (1919), student prawa na KUL, wychowanek SPRPiech. we Włodzimierzu Woł. (1926). W 1920 ochotnik WP. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1927 i przydzielony do 8 pp Leg. Urzędnik, zamieszkały w Lublinie, bdd.
Por. rez. Zdzisław Zygmunt DZIEWULSKI s. Władysława i Emilii z Sadowskich, ur. 30 VI 1896 w Domanicach k. Siedlec. Prawnuk powstańca
z 1831, wnuk powstańca z 1863. Żołnierz I wojny światowej, w 1917 ranny.
Uczestnik wojny 1920. Odznaczony Medalem 1918–1921. Od 1928 do 1939
referent podatkowy w Izbie Skarbowej w Lublinie. Żonaty z Marianną
z Niedźwiadków, miał córkę Emilię i syna Zdzisława.
127
D
Ppor. rez. Feliks vel Fajwel DZIK s. Józefa i Eugenii z Solarzów, ur.
10 III 1898 w Warszawie. Absolwent szkoły handlowej w rodzinnym mie-
ście (1914) i kursu w BPRPiech. w Tomaszowie Maz. (1929). Żołnierz
I wojny światowej. Uczestnik wojny 1920. Odznaczony Krzyżem Frontu
Lit.-Biał., Medalem 1918–1921. Prawdopodobnie lekarz wet. Żonaty, miał
córkę Eugenię i syna Edwarda.
Ppor. rez. Czesław DZIKOWSKI s. Władysława i Zofii z Kramkowskich,
ur. 4 VI 1907 w Piotrkowie Trybunalskim. Studia politechniczne odbył we
Francji i w Belgii, ukończył też Szkołę Główną Handlową w Warszawie oraz
SPRPiech. w Zambrowie (1932). Inżynier, mieszkał w Warszawie, bdd.
Kpt. rez. Stanisław DZIUBEK s. Józefa i Bronisławy z Jęczalików, ur.
9 IV 1893 w Łańcucie. Żołnierz I wojny światowej, następnie wojny 1920.
Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza (1920). Lekarz, działacz społeczny, autor artykułów. Odznaczony SKZ, Medalem 1918–1921, Medalem
10-lecia. Żonaty z Wilhelminą z Puszów, miał syna Mariusza. Mieszkał
w Rzeszowie.
Ppor. rez. Karol DZIUBIŃSKI s. Rajmunda i Rozalii z Wojciechowskich,
ur. 23 X 1897 w m. Sobienie-Jeziory, pow. garwoliński. Absolwent Wydziału
Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1923). W 1918 żołnierz 36 pp.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925 i przydzielony do 8 szp. okr. Mgr
farmacji, kierownik Apteki Ubezp. Społ. w Warszawie. Żonaty, miał córkę
Joannę.
CAW, AP 4021; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940; AM 676. Wg ankiety rodziny imię ojca Józefat Rajmund.
Kpt. Juliusz Feliks DZIURZYŃSKI s. Jana i Heleny z Porodków, ur.
18 III 1907 w Glińsku, pow. żółkiewski. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i SPSan. (1931). Lekarz. Służył w CWSan., 54 pp, SPPiech.
w Komorowie; od 1939 lekarz w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie. Żonaty z Marią z Ceglińskich, bdd.
CAW, AP 2988; Arch UW, RP 20 000; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940.
Płk dypl. Kazimierz Józef DZIURZYŃSKI s. Jana i Bronisławy z Wormskich, ur. 1 III 1891 w Krakowie. Żołnierz 2 pp Leg., w 1915 ranny pod
Bortnikami. W 1920 w Kwaterze Głównej WP. Absolwent WSWoj. (1924).
Służył w Oddz. IV Szt. Gen., KOP, w sztabie OK X. Od 1934 dca 19 pp.
We IX 1939 kmdt Miasta Łodzi. Odznaczony VM 5 kl., KW czterokrotnie.
Kawaler.
CAW, AP 1769/89/1228; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 286.
128
D
Ppor. rez. Adolf DZWONEK s. Jakuba i Anny z Szarków, ur. 6 XII 1905
w Morawskiej Ostrawie w Czechosłowacji. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Starym Sączu (1927) i kursu w BPRPiech. nr 5 w Krakowie
(1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 33 pp. Nauczyciel w szkołach powszechnych w Pińsku i w Łomży. Sportowiec, upra-
wiał lekkoatletykę. Żonaty, bdd.
CAW, AP 2936; MiD WIH, L.W. 1940; Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej; AM 1892.
Ppor. rez. Włodzimierz DŻUGAN s. Grzegorza i Tekli, ur. 15 I 1910 w Sanoku. Urzędnik, zatrudniony w Urzędzie Miejskim we Lwowie i tam zamieszkały. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935 i przydzielony do 52 pp. Żonaty
ze Stanisławą z Bednarskich, miał syna Ottona.
MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych; AM 501.
129
E
Ppor. Tadeusz EBERHARDT s. Henryka i Reginy z Boncarzewskich,
ur. 9 IV 1914 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Reja w ro-
dzinnym mieście (1933). Uczestnik III Jamboree w W. Brytanii. Zdobywca
pucharu najlepszego sportowca na obozie pw i wf w Kozienicach. Wychowanek SPKaw. (1936). Od 1936 w 4 pułku strzelców konnych. W 1939 ranny pod
Zamościem, bdd.
CAW, AP 461; MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940; Muz. Kat.; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Por. rez. Bernard EDELMAN s. Wincentego i Salomei z Moszkowskich,
ur. 11 XI 1887 w Działoszycach, pow. pińczowski. Absolwent Uniwersytetu
Jagiellońskiego (1919). W 1920 naczelny lekarz baonu w 3 psp. Por. mianowany ze starsz.1 IV 1919 i przydzielony do 5 szp. okr. Lekarz. Żonaty z Reną
z Sokołowskich, miał córkę Inkę.
CAW, AP 123; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2689. Na L.W. syn Izaaka.
Kpt. w st. sp. Bolesław Kazimierz EGGERS s. Leonarda i Kamilli z Kamienieckich, ur. 4 III 1881 w Siedlcach. Żołnierz I wojny światowej, ranny
pod Kaniowem. Członek Związku Wojsk. Polaków w Rosji. Uczestnik wojny 1920. Od 1927 kierownik stacji telegraf. MSWojsk. i Szt. Gł. Odznaczony
KW, MN. Żonaty ze Stefanią z Tuchnowskich, miał córkę Zofię.
Por. rez. Mieczysław EGIERSKI s. Romualda i Nepomuceny z Otrąbków,
ur. 20 VIII 1899 w Częstochowie. Absolwent gimnazjum w Piotrkowie
(1918). W 1920 żołnierz 1 p.uł. krechowieckich. Odznaczony KW. Po wojnie urzędnik, od 1934 w zakładach Scheiblera i Grohmana w Łodzi. Działacz społeczny. Miał żonę Sabinę i córkę Halinę.
Por. rez. Włodzimierz EHRENKREUTZ s. Nikodema i Feliksy z Czekalskich, ur. 14 X 1901 w Bieżuniu. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1927) i SPRSan. (1929). Por. mianowany ze starsz.
1 I 1938 i przydzielony do 9 szp. okr. Lekarz, zamieszkały w Siedlcach.
Organizator szp. wojsk. w Tarnopolu, bdd.
Kpt. Konstanty Franciszek EIBEL s. Sylwestra i Marii z Janickich,
ur. 22 XII 1899 w Żywcu. Podczas I wojny światowej na froncie włoskim.
W 1920 był dcą kompanii w 2 pp Leg. W pułku tym służył na pewno do
1932. W 1939 był adiutantem baonu w 3 pp KOP. Odznaczony KW dwukrotnie, bdd.
130
E
Ppor. rez. Antoni Jakub EIGER s. Bronisława i Ernestyny z Landauów,
ur. 14 II 1898 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1921).
Uczestnik wojny 1918–1921 w składzie 1 komp. telegraf. W 1926 pracownik Centr. Zakł. Wojsk. Łącz. Współpracownik prof. Janusza Groszkowskiego. Żonaty z Alicją z Przeworskich, miał córkę Marię.
CAW, AP 366; Arch. PW, 1311; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2493.
Paweł EJSYMONT s. Pawła, ur. 30 XI 1882 w Wilnie. Żołnierz I Korpusu
Pol. w Rosji. Absolwent kursu podoficerskiego przy baonie zapasowym Pol-
skiej Brygady Strzeleckiej. Urzędnik, zamieszkały w Wilnie, bdd.
CAW, Odrz. 26 VI 1938; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 1803. Na L.W. P. Ejsmont.
Ppor. rez. Maksymilian Adolf ELKE s. Adolfa i Marty ze Struków,
ur. 25 VII 1901 w Zgierzu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1927)
i SPRPiech. w Ostrowi Maz. (1923). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933,
przydzielony do 7 szp. okr. Farmaceuta, zamieszkały w Wejherowie, bdd.
Kpt. w st. sp. Abram vel Adolf ENGEL s. Izaaka i Estery z Perkałów,
ur. 22 IV 1886 w Złoczewie, pow. sieradzki. Absolwent WAM w Petersburgu (1914). Żołnierz I wojny światowej. W 1920 lekarz w szpitalach polowych. W stopniu kpt. zweryfikowany ze starsz. 1 VI 1919 i przydzielony do
4 szp. okr. Żonaty, miał syna Tadeusza.
Ppor. rez. Nikodem ENGEL s. Abrama i Perli z Zandsznajderów, ur.
1 V 1908 w Warszawie. Absolwent Instytutu Chemii w Montpellier
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1936 i przydzielony do 32 dal. Inżynier chemik, zamieszkały w War-
szawie, bdd.
Por. rez. Wilhelm ENGELKREIS s. Uriasza i Elki ze Stancelów, ur.
8 III 1895 we Lwowie. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu
Jana Kazimierza. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 ochotnik 240 pp,
walczył pod Zadwórzem i Wyżnianami. Lekarz oddziału dermatologicznego
szpitala we Lwowie. Miał żonę Paulę i córkę Elę.
131
E
Kpt. rez. Maurycy EPSTEIN s. Franciszka i Salomei z Rubinsteinów, ur.
9 IV 1883 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1909).
Członek Związku Strzeleckiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920.
Ordynator oddziału chirurgiczno-ortopedycznego szpitala w Krakowie, asystent kliniki ortopedycznej w Berlinie. Żonaty z Andą z Rubinsteinów, miał
córkę Janinę.
Ppor. rez. Franciszek ETRYCH s. Franciszka i Marianny z Cebulów,
ur. 1 VI 1908 w Celinach, pow. miechowski. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego i kursu w BPRPiech. w Cieszynie (1930). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1933. Od 1935 profesor łaciny w Liceum Krzemienieckim. Żonaty, miał syna Marka.
Ppor. rez. Witold EYSYMONTT s. Jana i Marii z Gottliebów, ur. 16 VII 1897
w m. Sterlitamak w Rosji. Maturę zdał w Sosnowcu (1916), studiował na politechnikach we Lwowie i w Warszawie. Inżynier architekt. Absolwent SPArt.
w Poznaniu (1920). Ppor. od 1 XII 1920, przydzielony do 8 dyonu samoch.
Odznaczony OH „Orlęta”. Pracownik Dyrekcji Okr. Lasów Państwowych
w Poznaniu. Żonaty z Marią z Malinowskich, miał synów Jana i Krzysztofa.
CAW, AP 728; MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940. Dane PRK. Wg tych ostatnich ur. 6 VII 1897.
132
F
Ppor. rez. Jan Antoni FABIANOWSKI s. Jana i Faustyny z Duchowskich,
ur. 13 VI 1909 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1938)
1 I 1937 i przydzielony do 2 pac. Inżynier specjalizujący się w budownictwie
wodnym. Zamieszkały w Warszawie. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Stanisław FABISIEWICZ s. Jakuba i Anny z Ryczkowskich,
ur. 28 IV 1897 w Warszawie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
(1918). Członek POW i Związku Strzeleckiego. Brał udział w akcji plebiscytowej na Warmii. W 1920 żołnierz 19 . Odznaczony MN i in. Od 1925
nauczyciel, następnie kierownik szkoły powszechnej w Brzózie, pow. kozienicki. Żonaty z Zofią z Berezowskich, miał córkę Marię i syna Tadeusza.
Ppor. rez. Mieczysław FABISZEWSKI s. Józefa i Wiktorii ze Skonieckich,
ur. 25 VIII 1898 w Łodzi. Ukończył łódzkie gimnazjum, cztery lata studiował filozofię na UW. Członek POW. Od 1919 w WP. Uczestnik wojny 1920
w formacjach frontowych. Ppor. mianowany od 1 VII 1925. Dziennikarz
„Głosu Polskiego” w Łodzi. W V 1939 przydzielony do OK IV, bdd.
CAW, AP 709, 3064; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940. Na L.W. rok ur. 1893.
Por. rez. Zygmunt Stanisław FABROWSKI s. Stanisława i Marii z Szymańskich, ur. 27 IV 1893 w Ostrzeszowie Wlkp. Absolwent gimnazjum
w Śremie (1914). Członek „Sokoła”. Żołnierz I wojny światowej. Uczestnik
powstania wlkp. W 1920 służył w jednostkach łączności. Od 1930 dyrektor
zakładów przemysłowych „Żar” w Nowym Tomyślu, bdd.
Ppor. rez. Stanisław FAJCHO s. Franciszka i Katarzyny z Targońskich,
ur. 15 V 1909 w Sompolnie, woj. łódzkie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Nieszawie (1931) i kursu w BPRPiech. nr 2 w Biedrusku
(1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934 i przydzielony do 67 pp. Na-
uczyciel szkoły powszechnej na Białostocczyźnie, bdd.
CAW, AP 908; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Kpt. rez. Edward FALKIEWICZ s. Karola i Anny z Hauzerów, ur. 9 VI 1886
w Pabianicach. Absolwent szkoły handlowej. Studiował na uniwersytetach
we Fryburgu i Zurychu. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny
1920. Odznaczony wieloma medalami. Urzędnik. Żonat y z Władysławą z Na-
wrockich, miał syna Janusza.
133
F
Aleksander FALKO s. Mojżesza, ur. 1914, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.
Ppor. rez. Paweł FALKOWSKI s. Piotra i Weroniki z Dogielów, ur. 18 I 1909
w Nowej Wilejce. Maturę zdał eksternistycznie w 1929, SPRPiech. w Zambro-
wie ukończył w 1933. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936 i przydzielony do
5 pp Leg. Mieszkał w Wilnie, bdd.
Kpt. rez. Leon FAMILIER s. Abrama i Liby z Ginsbergów, ur. 4 II 1888
w Łodzi. Absolwent uniwersytetu w Berlinie (1913). W 1920 ordynator
szpitali wojskowych w Łodzi i Łowiczu, potem lekarz w 65 i 10 pp oraz
4 pac. Specjalista chorób wewnętrznych i dziecięcych. Mieszkał w Łodzi.
Żonaty z Janiną z Turowskich, miał synów: Włodzimierza, Adama i Leona.
Kpt. Alfred Bernard FARNY s. Karola i Anny z Bałonów, ur. 30 III 1894
w Cierlicku na Śląsku Ciesz. Żołnierz I wojny światowej, w 1918 stracił
prawą rękę. W 1920 ochotnik WP. Następnie w Szkole Inwalidów Woj.,
w 5 baonie sap. Od 1933 do 1939 płatnik w 3 psp w Bielsku. Odznaczony
SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Heleną z Pechaczków, miał syna
Tadeusza i córkę Annę.
Ppor. rez. Ryszard FEDECKI s. Franciszka i Bronisławy z Walewskich,
ur. 28 II 1896 w Warszawie. Absolwent szkoły kupieckiej (1915) i SPWojsk
Łącz. (1920). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1924 i przydzielony do 2 baonu
telegraf. Urzędnik w biurze sprzedaży Państwowych Wytwórni Uzbrojenia
w Warszawie. Żonaty, bdd.
Ppłk Szymon FEDOROŃKO s. Michała i Anastazji, ur. 21 VIII 1893
w Czerteżu, pow. sanocki. Absolwent Prawosławnego Seminarium Duchownego w Żytomierzu (1914). Kapelanem mianowany 1 VI 1919, st. kapelanem 1 I 1934, dziekanem 19 III 1937. Od 1937 naczelny kapelan prawosławny WP. Odznaczony ZKZ i Medalem 10-lecia. Żonaty z Wierą z Kislingerów, miał synów: Oresta, Wiaczesława i Aleksandra.
134
F
Ppor. rez. Nikodem Stefan FEINBERG s. Izaaka i Liby z Kempnerów,
ur. 24 IV 1899 w Mławie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1922) i SPRPiech. w Śremie (1929). Ppor. mianowany ze starsz.
1 IX 1929 i przydzielony do 82 pp. Mgr praw, adwokat, zamieszkały w War-
szawie. Żonaty, bdd.
CAW, AP 2143; Arch UW, RP 2383; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 2842.
Por. rez. Władysław FEINER s. Karola i Klementyny z Łotockich, ur.
21 III 1900 w Chodaczkowie, pow. tarnopolski. Absolwent gimnazjum w Tarnopolu (1919). W 1920 uczestnik ofensywy kijowskiej. Student prawa na UJK
(3 lata). Nauczyciel w seminarium nauczycielskim w Augustowie, oficer oświatowy w 1 , działacz ZNP. W VIII 1939 zmobilizowany do 76 pp, brał udział
w obronie Grodna. Wdowiec, miał córkę Elwirę i syna Michała.
Ppor. rez. Adam Jan FELCZYŃSKI s. Adama i Franciszki z Łaszkiewiczów, ur. 15 VII 1902 w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego (1933) i SPRPiech. w Śremie (1931). Członek POW.
W 1920 ochotnik WP, służył w 4 pap. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933
i przydzielony do 6 pp Leg. Prawnik, zamieszkały w Wilnie, bdd.
Ppor. rez. Roman FELDT s. Wacława i Marii z Krasnopolskich, ur.
28 VIII 1916 w Jelizawietgradzie. Absolwent gimnazjum w Lublinie (1934)
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1935), student Uniwersytetu Warsza-
wskiego. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937 i przydzielony do 2 pac.
Por. rez. Stanisław FELICKI s. Stanisława i Marceli z Kujawskich, ur.
7 IV 1892 w Koźminku, pow. kaliski. Absolwent gimnazjum w Warszawie,
studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Żołnierz I Korpusu
Pol. w Rosji. W 1920 służył w 5 pp Leg. Nauczyciel progimnazjum w Kału-
szynie, kierownik szkoły powszechnej we Włocławku, woj. pomorskie. Żonaty z Zofią z Zielników, miał troje dzieci.
CAW, AP 637; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940; AM 1192. Wg danych WRK ur. 11 IV 1892, imię matki
Apolonia.
Ppor. rez. Kazimierz FELIGA s. Szymona i Agnieszki z Orzechowskich,
ur. 13 III 1911 w Cyprianach, pow. sochaczewski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Łowiczu (1931) i kursu podchorążych w 32 pp (1933).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937 i przydzielony do 21 pp. Nauczyciel
w szkole powszechnej w Ciachcinie, pow. płocki. We IX1939 żołnierz 37 pp,
bdd.
135
F
Rudolf FELPEL s. Jakuba, ur. 1909, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1538.
Por. rez. Samuel FERSZT s. Jakuba, ur. 29 V 1892. Por. mianowany ze
starsz. 1 VI 1919. Lekarz dentysta z Warszawy, bdd.
Ppor. rez. Leonard Erazm FIBAK s. Michała i Marii z Groszkiewiczów,
ur. 21/29 VIII 1903 w Żninie. Absolwent Gimnazjum im. ks. Hugona Kołłątaja w Krotoszynie (1923) i kursu w BPRPiech. nr 6a w Rawie Ruskiej.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 70 pp. Był technikiem
farmacji. Mieszkał w Poznaniu, pracował w prywatnej aptece, bdd.
CAW, AP 1961; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940. W aktach CAW są dwa świadectwa urodzenia i dwie różne daty
dzienne: 21 i 29.
Ppor. posp. rusz. Stefan FICEK s. Jana i Anny z Dyrezów, ur. 30 III 1904
w Zawoi. Absolwent Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie (1923)
i SPRSap. w Warszawie (1926). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1930. Inżynier, projektant wielu kościołów w diecezji krakowskiej, współpracownik
abp. Adama Sapiehy. Kawaler, mieszkał w Krakowie.
Por. rez. Stanisław FIEDOROWICZ s. Zygmunta i Wandy z Milewskich,
ur. 15 VII 1904 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza (1923) i SPRPiech. w Zambrowie (1930). Por. mianowany ze starsz.
1 I 1936 i przydzielony do 6 pp Leg. Dyrektor ZUS w Warszawie. Lekkoatleta AZS Warszawa. W 1926 mistrz Polski w biegu sztafetowym 4 100 m,
bdd.
CAW, AP 2097; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 525. Na L.W. S. Fedorowicz.
Kpt. Tadeusz FIEDOROWICZ s. Wacława i Anny z Parczewskich,
ur. 23 X 1902 w Moskwie. Członek „Sokoła” i POW. Uczestnik wojny 1920
w szeregach 1 pułku szwoleżerów. W 1927 ukończył Szkołę Podchorążych
Piechoty. Następnie służył w 66 pp, od 1930 w 85 pp, w 1939 był dcą kompanii.
Żonaty z Marią z Rynkiewiczów, miał córkę Marię.
CAW, Odrz. 7 VI 1937; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2291.
136
F
Ppor. rez. Ludwik FIGUT s. Stefana i Heleny z Irzyńskich, ur. 22 VIII 1907
w Krakowie. Absolwent Politechniki Lwowskiej i kursu podchorążych
w 44 pp (1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935 i przydzielony do 43 pp.
Inżynier budowlany, przedsiębiorca. Mieszkał we Lwowie, bdd.
Kpt. Stanisław Florian FIHEL s. Ignacego i Bronisławy z Kwapińskich,
ur. 4 V 1906 w Miechowie. Absolwent Korpusu Kadetów nr 2 (1925) i Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu (1927). Awansował: na ppor. 15 VIII
1927, na por. 15 VIII 1929, na kpt. 1 I 1936. Od 1927 w 2 pap: oficer baterii,
dca baterii, adiutant pułku. Kawaler, mieszkał w Kielcach.
Ppor. rez. Stanisław FIJAŁKOWSKI s. Wawrzyńca i Petroneli ze Szwalskich, ur. 6 III 1906 w Kruplinie, pow. radomszczański. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Częstochowie (1925) i kursu w BPRPiech. Przydział: OK X w Nisku (1929). Pracą w szkolnictwie powszechnym związany
z Częstochową i regionem częstochowskim. Odznaczony Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę”. Żonaty, miał troje dzieci.
Por. Jan FILIP s. Michała i Marii z Zugajewiczów, ur. 26 XII 1912 w Leżajsku. Wychowanek Szkoły Podchorążych Piechoty (1934). Służył w 52 pp
i batalionie stołecznym, od 1938 w KOP — był dcą placówki KOP „Hłubo-
czek” na Wołyniu, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; Muz. Kat.
Ppor. rez. Witold FILIPCZYŃSKI s. Leona i Idy z Czernych, ur. 2 I 1894
w Łodzi. W rodzinnym mieście ukończył 6 klas gimnazjum, a w Tyflisie
szkołę oficerską. Brał udział w I wojnie światowej. W 1918 był komisarzem
PP w Łodzi. Zasłużył się policji w procesie jej tworzenia. Po zwolnieniu do
rez. prowadził własną firmę w Łodzi. Żonaty z Józefą z Radzikowskich, miał
synów Zdzisława i Jana.
Kpt. w st. sp. Jan FILIPEK s. Jana i Marianny z Gryczów, ur. 7 IX 1888
w Sibicy, pow. cieszyński. Żołnierz II Brygady Leg., walczył m.in. pod
Rarańczą i Rokitną. W 1920 służył w komp. gospodarczej 1 DP Leg. Brał
udział w akcji plebiscytowej w Cieszynie. Następnie w jednostkach intendentury w Toruniu. Od 1930 inspektor JHP. Odznaczony KN, KW trzykrot-
nie, SKZ. Żonaty, miał dwoje dzieci.
137
F
Ppor. rez. Jan Władysław FILIPIŃSKI s. Józefa i Zofii z Kalickich,
ur. 24 VI 1911 w Warszawie. Absolwent warszawskiej Państwowej Średniej
Szkoły Technicznej Kolejowej (1932) i SPRSap. w Modlinie (1933). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1936. Dca plutonu mostowego. Pracował w Warszawie jako technik drogowo-budowlany, bdd.
Por. rez. Kazimierz FILIPOWICZ s. Michała i Jadwigi z Terenkoczych,
ur. 25 III 1896 w Rosji. Absolwent gimnazjum w Rosji i szkoły podoficerskiej tamże. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz 5 pol. dywizji syberyjskiej. Następnie w 30 pap jako dca baterii. Od 1922 pracownik Sądu Grodzkiego w Starogardzie. Odznaczony KW, MN i medalami pamiątkowymi.
Żonaty, miał syna Wincentego.
Por. rez. Stanisław FILIPOWICZ s. Erazma i Janiny z Brylińskich,
ur. 16/29 IV 1899 w Kamieńcu Podolskim. Maturę ze złotym medalem zdał
w Kijowie (1918). Studia lekarskie rozpoczął w Kijowie, ukończył na
Uniwersytecie Warszawskim (1929). W 1920 służył w 21 pap i w 401 szp.
pol. Specjalizował się w okulistyce, mieszkał w Bydgoszczy. Był żonaty,
miał córkę Barbarę.
CAW, AP 912; Arch. UW, RP 8763; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 2877.
Por. rez. Józef Antoni FILIPOWSKI s. Józefa i Magdaleny z Pilchów,
ur. 13 IV 1898 w Michałkowicach na Śląsku Ciesz. Absolwent Uniwersytetu
Jagiellońskiego, historyk. Członek POW. W 1918 i 1920 uczestnik walk na
froncie ukraińskim. Odznaczony MN i medalami pamiątkowymi. Od 1936
nauczyciel szkoły powszechnej w Czechowicach. Żonaty z Franciszką z Pąchalskich, miał troje dzieci.
Ppor. rez. Kazimierz FILIPSKI s. Pawła i Julianny z Chojnackich,
ur. 10 VII 1893 w Papowie, pow. toruński. Uczył się w gimnazjum w Holandii. Podczas I wojny światowej walczył na froncie ros. i franc. W 1918 wstąpił do armii gen. Hallera we Francji. W latach 1921–1929 był przodownikiem PP w Tczewie. Odznaczony MN. Żonaty z Marią z Willów, bdd.
Pchor. Jan FIŁONOWICZ s. Józefa, ur. 1918 w Ostrołęce, gdzie mieszkał do 1939, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.; Dane BkRK.
138
F
Kpt. rez. Edwin Marian FINGER s. Gustawa i Heleny z Kegłów, ur.
1 VIII 1891 w Zakopanem. Maturę z odznaczeniem zdał w Kołomyi
(1910). Ukończył politechnikę w Wiedniu. Podczas I wojny światowej służył
we flocie bojowej austro-węg. W 1920 w jednostkach Mar. Woj. Inżynier,
kierownik wydziału technicznego „Vacuum Oil Company”. Żonaty z Heleną
z Lasków, miał synów Wiktora i Edwina.
CAW, AP 474, 131; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2019. Wg informacji BRK ur. 18 VIII 1891.
Ppor. posp. rusz. Jerzy Izydor FINKELKRAUT s. Adolfa i Teofili z Zalabasserów, ur. 15 XI 1892 w Warszawie. Absolwent Wydziału Lekarskiego
Uniwersytetu Jana Kazimierza (1922). W 1920 w placówkach sanitarnych
1 DP Leg. Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX 1920 i przydzielony do 9 szp. okr.
Lekarz chirurg, zamieszkały w Warszawie, bdd.
Por. rez. Henryk Stanisław FIRKO s. Władysława i Marii z Bukowskich,
ur. 12 II 1894 w Stanisławowie. Absolwent gimnazjum w Hamburgu (1912),
student medycyny w Berlinie. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 brał
udział we wszystkich bitwach 2 baonu 7 pp. Odznaczony KW. Posiadał
majątek ziemski na Wileńszczyźnie (Scholin). Żonaty, miał córkę Irenę.
Por. rez. Emil FISCHHOF s. Maksymiliana i Klementyny z Löwów,
ur. 16 II 1899 w Łękawicy, pow. tarnowski. Ukończył 6 klas szkoły realnej
(1917) i kurs oficerów gospodarczych (1921). W 1920 służył w GO jazdy
w Zamościu. Por. mianowany ze starsz. 19 III 1939 i przydzielony do Okręgowych Zakładów Gospodarczych nr III. Urzędnik, bdd.
Mjr w st. sp. Adolf Zygmunt FISZER s. Józefa i Marii z Balickich, ur.
27 X 1891 w Zaleszczykach. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 oficer
operacyjny Grupy „Bug”. Następnie w 17 pp. Od 1926 dca baonu i kwatermistrz w 50 pp. Od 1930 w st. sp. Odznaczony KW, OH „Orlęta” i medalami
pamiątkowymi. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Jan Józef FITZKE s. Jana i Marii, ur. 20 I 1909 w Gdowie, woj.
krakowskie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1932) i kursu podchorążych w 20 pp (1933). Dr filozofii, prehistoryk, uczestnik badań wykopaliskowych (m.in. w Biskupinie), autor kilkunastu prac naukowych. Od
1937 kustosz w Muzeum Ziemi Łuckiej, które zreorganizował i wzbogacił
cennymi nabytkami. Żonaty z Marią z Gorzoniów.
CAW, AP 1518; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny
139
F
Ppor. rez. Karol FIZEK s. Jana i Anny z d. Steffek, ur. 2 VI 1912 w m. Landek,
woj. śląskie. Absolwent gimnazjum w Cieszynie (1931) i SPRArt. we Wło-
dzimierzu Woł. (1932). Ppor. mianowany ze starsz. od 1 I 1934 i przydzielony
do 21 pal. W 1933 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był nauczycielem w gimnazjum w Cieszynie, bdd.
CAW, AP 100; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Por. rez. Longin FLASZCZYŃSKI s. Aleksandra i Klementyny z Czermańskich, ur. 16 IV 1898 w Zieluniu, pow. mławski. Absolwent szkoły
handlowej (1918) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Student prawa na UW.
W 1918 żołnierz LA. Ppor. od 1 IX 1932, por. od 19 III 1939, przydzielony
do 5 pp Leg. Urzędnik ZUS, sekretarz Komisji Protezowej we Lwowie.
Żonaty, miał syna Andrzeja, bdd.
Szer. (?) Gustaw Marian FLÉRION (wcześniej Spiegelglass) s. Dionizego, ur. 6 III 1892 w Tarnopolu. Absolwent szkoły realnej w rodzinnym mieście, uczeń szkoły technicznej w Wiedniu. Uczestnik I wojny światowej,
w l. 1915–1922 w niewoli rosyjskiej. W 1926 referent techniczny w wydziale drogowym Dyrekcji Kolei Państwowej w Katowicach, bdd.
Mjr w st. sp. Alfred FLESZAR s. Benona i Marii z Chomickich, ur.
16 IX 1890 w Nienadowej, woj. lwowskie. Żołnierz I wojny światowej.
Od 1918 w WP. W 1919 na froncie ukraińskim. W 1920 kierownik referatu
w dowództwie żandarmerii. Następnie w MSWojsk. i na stanowiskach sztabowych w jednostkach piechoty. Od 1933 w st. sp. Żonaty, bdd.
Kpt. rez. Juda Jerzy FLESZLER s. Altera i Mindli z Lilienfeldów, ur.
15 II 1893 w Zamościu. Studiował na uniwersytetach w Pradze i Berlinie,
dyplom lekarza otrzymał w 1917 w Moskwie. Uczestnik I wojny światowej.
Od 1922 w Kielcach. Specjalizował się w urologii i wenerologii. Był żonaty,
miał synów Szymona i Alfreda.
Por. Tadeusz Jan FLIGIEL s. Józefa i Marii z Baranowskich, ur. 7 VII 1907
w Warszawie. Wychowanek Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi
Maz. (1932). Ppor. mianowany 15 VIII 1932, por. ze starsz. 1 I 1935. Służył
w 21 i 36 pp. W 1934 był zcą dcy kompanii. Żonaty z Haliną z Kariów, miał
córkę Annę.
140
F
Ppor. rez. Adam Bogusław FLIS s. Tadeusza i Janiny z Olszewskich,
ur. 28 XI 1910 w Starym Sączu. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego
(1937) i kursu podchorążych w 8 pp Leg. (1929). Ppor. mianowany 1 I 1932
i przydzielony do 1 psp. Mgr filozofii, polonista w państwowym gimnazjum
i liceum w Grybowie. Żonaty z Wandą z Haczkiewiczów, miał córkę Marię.
CAW, AP 1281; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; J. Giza, Nowosądecka lista katyńska.
Mjr Tadeusz Władysław FLORCZAK s. Michała i Heleny z Korczyńskich, ur. 12 II 1895 w Sanoku. Członek Drużyn Sokolich i Strzelca. Absolwent Politechniki Lwowskiej, inżynier mechanik. Żołnierz 1 i 6 pp Leg.,
walczył nad Stochodem. Od 1935 w 5 baonie panc. jako zastępca dowódcy
baonu i kwatermistrz. Odznaczony KN, KW, SKZ. Żonaty, miał syna Witolda i córkę Annę.
CAW, AP 1165, 3673, 3472; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Ppor. rez. Zbigniew Roman FLORKIEWICZ s. Mariana i Marii z Migurskich, ur. 24 VIII 1905 w Krasnymstawie. Absolwent Państwowej Szkoły
Technicznej we Lwowie (1929) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 2 pac. Urzędnik
państwowy, zamieszkały w Lublinie. Żonaty z Genowefą z Czarneckich,
miał syna Andrzeja i córkę Bożenę.
CAW, AP 1278; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Kpt. rez. Bolesław FOLEJEWSKI s. Antoniego i Marianny z Zarzeckich,
ur. 29 XII 1893 w Gliniskach, pow. augustowski. Ukończył 6 klas szkoły
średniej w Augustowie. Uczestniczył w I wojnie światowej. Był żołnierzem
I Korpusu Pol. w Rosji. Brał udział w wojnie 1920. Należał do POW. Pracował w Banku Spółdzielczym w Augustowie. Odznaczony KN i Medalem
1918–1921. Żonaty z Benigną z Siedleckich, miał córki Idalię i Rytę.
Kpt. Wacław FOLTYN s. Antoniego i Józefy z Piechockich, ur. 7 X 1899
w majątku Kubalin w Wielkopolsce. Uczestnik powstania wlkp. i walk pod
Lwowem (1919). Służył m.in. w 57 i 80 pp. Od 1938 był powiatowym
komendantem pw w Brzezinach pod Łodzią. Zamiłowany sportowiec. Od-
znaczony medalami pamiątkowymi. Rozwiedziony, bezdzietny.
Kpt. Roman Stanisław FOLWARCZNY s. Antoniego i Leokadii z Kurków, ur. 16 X 1898 w Tryńczy, pow. przeworski. Uczestnik I wojny światowej. Członek POW. W 1920 służył w 2 psp, brał udział w ofensywie znad
Wieprza. Od 1934 dca kompanii w 38 pp. Odznaczony SKZ. Żonaty z Cecylią z Jayków, miał córki Janinę i Barbarę.
141
F
Ppor. rez. Andrzej Jan FORYŚ s. Szczepana i Agnieszki z Sęków, ur.
13 XI 1906 w Krakowie. Pracownik techniczny w Zarządzie m. Krakowa.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940; ROR 1934; AM 2845; Dane KrRK.
Mjr w st. sp. Borys FOURNIER s. Włodzimierza i Heleny z Pietrowów, ur.
17 XII 1891 w Petersburgu. Uczestnik I wojny światowej (2 razy ranny).
Żołnierz III Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 walczył w 27 pp. Następnie
służył w 2 psp i 86 pp. W 1928 przeniesiony w st. sp. Odznaczony VM 5 kl.
Żonaty z Marią z Lisowskich, miał synów Tadeusza, Wiesława i Włodzimierza oraz córkę Marię.
CAW, AP 811; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 953. Na L.W. rok ur. 1899. Wg danych WRK ur. 28 XII 1891.
Ppor. rez. Wacław Ludwik FRAJNDT s. Ludwika i Marii ze Skowrońskich, ur. 28 IX 1906 w Warszawie. Absolwent Wyższej Szkoły Handlowej
(1933) i kursu w BPRPiech. OK X w Nisku (1932). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1934 i przydzielony do 69 pp. Był urzędnikiem w poznańskim
oddziale Banku Handlowego w Warszawie. Kawaler.
Ppor. rez. Józef Jan FRANCISZCZAK s. Władysława i Tekli z Walasów,
ur. 23 I 1907 w Sobniowie pod Jasłem. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krośnie (1928) i SPRPiech. w Gródku Jagiell. (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932 i przydzielony do 74 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Pajęcznie, pow. radomszczański. Żonaty, miał córkę Annę.
CAW, AP 66; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 2452.
Ppor. rez. Michał Józef FRANK s. Tomasza i Anieli z Niedoborków,
ur. 29 IX 1908 w Lublinie. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1936) i kursu w SPRPiech. w Tomaszowie Lub.
(1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 8 pp Leg.
Inżynier leśnik. Od 1939 w Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Żonaty z Zofią z Szulców.
CAW, AP 1892; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940. Na L.W. rok ur. 1906.
Por. rez. Wacław Tadeusz FRANKOWSKI s. Władysława i Kazimiery
z Leopoldów, ur. 31 I 1896 w Łodzi. Absolwent Politechniki Warszawskiej.
Członek Strzelca. Żołnierz I Brygady Leg., walczył nad Styrem, Stochodem
i pod Kostiuchnówką. W 1919 ciężko ranny pod Baranowiczami. Odznaczony KN i KW dwukrotnie. Inżynier, zamieszkały w Warszawie, bdd.
CAW, AP 585; Arch. PW, 2332; MiD WIH, L.W. 036/1 z 17 IV 1940; AM 4028.
142
F
Ppor. rez. Kazimierz FRĄCKOWIAK s. Tomasza i Wiktorii z Sołeckich,
ur. 17 II 1894 w Górczynie pod Poznaniem. Powstaniec śląski i wlkp. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1922), mgr praw. Adwokat prowadzący
własną kancelarię w Poznaniu. Radny miejski, inicjator Targów Pozn. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do 3 p. lot. Żonaty, miał córki
Ludomirę i Bognę oraz syna Kazimierza.
Ppor. Stanisław FRĄCKOWIAK s. Walentego i Teresy z Kwiatów,
ur. 19 IV 1912 w Poznaniu. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny
w rodzinnym mieście (1931), Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1938) i SPSan. Lekarz. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VI 1938,
bdd.
Por. rez. Stefan FRĄCKOWIAK s. Szczepana i Wiktorii z Góralskich,
ur. 20 VIII 1901 w Essen, w Nadrenii. Powstaniec wlkp. Uczestnik bitwy
warszawskiej 1920. Działacz społeczny, współpracownik nowotomyskiego
„Kuriera Zachodniego”. Od 1935 wójt gminy Kuślin, woj. poznańskie. Żonaty z Martą z Heppnerów, miał córkę Krystynę i syna Jarosława.
Ppor. rez. Józef FRELKIEWICZ s. Feliksa i Marii z Maciejewskich,
ur. 17 III 1915 w Raszkowie Wlkp. Absolwent gimnazjum w Ostrowie
Wlkp. (1935), szkoły mleczarsko-serowarskiej we Wrześni (1938) i kursu
podchorążych w 29 pp (1936). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938. Zatrudniony w laboratorium Związku Spółdzielni Mleczarskich w Poznaniu.
Kawaler.
CAW, AP 702; MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1300.
Por. rez. Henryk FRENKIEL s. Józefa i Heleny z Sobolów, ur. 19 III 1900
w Siedlcach. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego
(1925), wcześniej studiował w Kijowie. Uczestnik wojny 1920. W stopniu
por. zweryfikowany ze starsz. 1 VI 1919. Mgr praw, adwokat, zamieszkały
w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Izaak FRENKIEL s. Samuela, ur. 23 VI 1904 w Łodzi. Członek
POW, gdzie był łącznikiem i kurierem. W XI 1918 brał udział w rozbrajaniu
Niemców. Ukończył studia lekarskie i SPRSan. (1932). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1934 i przydzielony do 4 szp. okr. Pracował i mieszkał w Łodzi.
Odznaczony odznaką CWSan., bdd.
143
F
Ppor. rez. Janusz FREUDENREICH s. Stefana i Ludwiki z Rüdigerów,
ur. 10 III 1910 w Kole. Absolwent Gimnazjum oo. Pijarów w Krakowie
(Rakowice), Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu i kursu podchorążych
w 57pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937 i przydzielony do 58 pp. Przedstawiciel firmy „Stomil” w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Maurycy Leopold FREUND s. Bernarda i Estery z Atlassów,
ur. 25 X 1900 w Jarosławiu. Absolwent Wyższej Szkoły Technicznej
w Niemczech i SPRPiech. w Śremie (1925). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1931 i przydzielony do 53 pp. Inżynier elektryk, zatrudniony prawdopodobnie w kopalni nafty w Borysławiu. Żonaty, bdd.
Kpt. rez. Aleksander FREYD s. Mariana i Reginy z Güde-Makowskich,
ur. 6 VIII 1897 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu Medycyny Kolonialnej w Paryżu. Wybitny internista, specjalista medycyny tropikalnej, autor prac naukowych, działacz społeczny. Peowiak.
W 1920 służył w 7 pp Leg. Odznaczony KN, KW, ZKZ. Wdowiec, bdd.
Ppor. rez. Jakub FRIDZON s. Arona i Racheli z Berezowskich-Żeleźniaków, ur. 11 II 1904 w Berezowie, pow. piński. Absolwent Instytutu Politechnicznego w Paryżu (1931) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1929). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 30 pal. Inżynier budowlany,
zamieszkały w Warszawie. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Franciszek FROLA s. Józefa i Emilii z Sadowskich, ur. 11 II 1911
w Rudzie Brodzkiej. Absolwent Gimnazjum im. Józefa Korzeniowskiego
w Brodach (1930) i kursu podchorążych w 19 pp (1933). Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1935 i przydzielony do 26 pp. Urzędnik samorządowy, zamieszkały w Brodach, bdd.
Ppor. rez. Jan FROMOWICZ s. Stanisława i Róży ze Strumpfnerów,
ur. 11 VI 1906 w Krakowie. Absolwent uniwersytetu w Caen (Francja),
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931) i kursu obrony plot. w Warszawie
(1931). Inżynier chemik, pracownik Wojskowego Instytutu Przeciwgazowego. Żonaty z Marią z Pierrotów, miał syna Jana i córkę Marię.
144
F
Por. rez. Józef Franciszek FRONIK s. Józefa i Natalii z Grzesikowskich,
ur. 30 I 1905 w Tczycy, pow. miechowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Chełmie Lub. (1923) i kursu w BPRPiech. nr 2 w Biedrusku
(1932). W 1920 ochotnik WP, walczył pod Firlejem, Kockiem i Brześciem.
Nauczyciel w szkole kolejowej w Łucku. Żonaty z Kazimierą z Olszew-
skich, bdd.
Ppor. rez. Rudolf Teodor FROSZTĘGA s. Michała i Franciszki z Kruczalaków, ur. 6 VII 1911 w Lipniku, pow. bialski. Absolwent Wyższej Szkoły Przemysłowej w Białej Krakowskiej (1929) i SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. (1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. Inżynier mechanik, konstruktor, zatrudniony przy budowie portu lotniczego w Małaszewiczach.
Kawaler.
CAW, AP 1028; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 902.
Ppor. posp. rusz. Roman Jan FRYDRYCH s. Eugeniusza i Alojzy, ur.
25 VI 1899 w Kołomyi. Absolwent Wyższej Szkoły Handlowej w War-
szawie (1928), student Uniwersytetu Warszawskiego. Żołnierz 1 pap Leg.
W wojnie 1920 walczył pod Dźwińskiem. Odznaczony KN. Od 1931 rzeczoznawca w Prezydium Rady Ministrów. Autor art. ekonomicznych, działacz
społeczny. Żonaty z Marią z Protasów, miał córkę Danutę.
Por. rez. Zygmunt FRYGA s. Michała i Rozalii z Gładyszów, ur. 2 V 1902
w Kłobucku, pow. częstochowski. Uczestnik wojny 1920 w szeregach
205 pp. Powstaniec śląski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowskich Górach (1924) i skróconego kursu w Szkole Podofic. Zawodowych Piech. nr 8 w Grudziądzu (1929). Działacz wf i pw. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Szopienicach. Żonaty z Agnieszką Brasiówną, bdd.
Por. rez. Henryk FRYM-FRYMIŃSKI s. Maksymiliana i Róży, ur.
1 VIII 1890 w Puławach. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1913).
W 1920 ochotnik WP w placówkach sanitarnych. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 VI 1919 i przydzielony do 1 szp. okr. Lekarz dentysta, zamieszkały
w Warszawie, bdd.
CAW, AP 1462; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940. Na L.W. tylko nazwisko Frym, s. Mendla.
Ppor. rez. Mieczysław FRYMUS s. Juliana i Cecylii z Kaczmarków,
ur. 7 XII 1912 w Kamieńsku, woj. łódzkie. Absolwent Gimnazjum im. Feliksa Fabianiego w Radomsku (1933) i kursu podchorążych w 27 pp (1934).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937 i przydzielony do 74 pp. Mieszkał
w Radomsku, od 1937 w Piotrkowie Tryb. Był kupcem. Żonaty z Anielą z Lachmanów, miał córkę Marię.
145
F
Kpt. posp. rusz. Adam FRYSZBERG s. Macieja i Gustawy z Glichgewichtów, ur. 1 X 1882 w Warszawie. Studia lekarskie odbywał w Heidelbergu
i Monachium, dyplom uzyskał w 1910 w Kazaniu. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył w II Brygadzie Jazdy. Lekarz chirurg, zamieszkały
w Warszawie. Żonaty z Bronisławą z Firstenbergów, miał córkę Halinę.
Por. rez. Alfons Michał FUCIK s. Jana i Melanii z Wytwarów, ur. 3 VI 1897
w Żywcu. Absolwent Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie
(1926). Uczestnik I wojny światowej. Od 1918 w WP. W 1919 na froncie
czeskim, potem ukraińskim. W 1920 w 3 psp. Lekarz weterynarii. W 1932
mieszkał w Żywcu. Żonaty z Wandą z Piaszczyńskich, miał córkę Wandę.
Brat Wiktora (zob. niżej).
Kpt. rez. Wiktor Jan FUCIK s. Jana i Melanii z Wytwarów, ur. 30 X 1890
w Grylowicach Wlk. na Morawach. Inżynier leśnik, studia ukończył
w Wiedniu (1919). Uczestnik I wojny światowej. W 1915 ranny. Awansował:
na ppor. 1 V 1916, na por. 1 V 1918, na kpt. 1 VI 1919. Członek ZG Polskiego
Towarzystwa Tatrzańskiego. Żonaty z Marią z Zajączkowskich, miał syna
Zbigniewa. Brat Alfonsa (zob. wyżej).
Rtm. w st. sp. Jan FUHRMANN s. Andrzeja i Felicji z Schäfferów, ur.
16 III 1894 w Gródku Jagiellońskim. Student prawa na Uniwersytecie Jana
Kazimierza. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 referent w MSWojsk.
Następnie w Dowództwie Dywizji Górskiej i w Sztabie DOK VI. Od 1929
w st. sp. Wdowiec. W1931 mieszkał w Warszawie, bdd.
Por. w st. sp. Leon FUKS s. Mojżesza, ur. 5 III 1896 w Maciejowie, pow.
kowelski. Absolwent gimnazjum w Łodzi i Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1920 ochotnik WP. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925, por. 1 I 1935,
przydzielony do kadry zapasowej 9 szp. okr. Lekarz internista, zamieszkały
w Łodzi, bdd.
CAW, AP 3808, 3804; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940. Na L.W. Lejb Fuks.
Ppor. rez. Roman FURMAŃSKI s. Józefa i Bronisławy ze Smetanów,
ur. 28 II 1900 w Łodzi. Uczył się w łódzkim gimnazjum filologicznym.
Ukończył Szkołę Podchorążych Piech. w Ostrowi Maz. Brał udział w wojnie
1920. Na ppor. awansował ze starsz. 1 VI 1919. Był dziennikarzem w „Kurierze Łódzkim”. Miał żonę Stanisławę z Wieruckich, syna Andrzeja i córkę
Krystynę.
146
F
Por. rez. Józef Mieczysław FUSEK s. Mieczysława i Zofii ze Stańkowskich, ur. 28 II 1909 w Kańczudze, woj. lwowskie. Absolwent Akademii
Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1936) i SPRŁącz. w Zegrzu (1929). Por.
mianowany ze starsz. 1 I 1936. Inżynier, zastępca dyrektora kopalni w Sier-
szy. Żonaty, miał prawdopodobnie dwoje dzieci.
CAW, AP 1653; MiD WIH, L.W. 032/2 z IV 1940; AM 3145. Zgodnie z metryką ur. 28 II 1909, wg innych dokumentów
znajdujących się w teczce personalnej w CAW, jak również wg ankiety rodziny ur. 28 I 1909.
147
G
Rtm. Jan GABARSKI s. Stanisława i Pauliny z Gregowczyków, ur.
24 XII 1897 w Warszawie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 służył
w 4 i brał udział we wszystkich jego walkach. W pułku tym pozostał
po wojnie. Ostatnio był dcą szwadronu. Odznaczony KW dwukrotnie i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Marią z Pożaryskich, miał córkę Wiesławę.
Ppor. rez. Alojzy GABRYCH s. Waleriana i Marty z Głomskich, ur.
11 XII 1910 w Tucholi. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście (1931) i SPRPiech. w Biedrusku (1932). Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1934 i przydzielony do 66 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej
w Lesznie Wlkp. Kawaler.
Por. Aleksander Józef GABRYSZEWSKI-BUŁAWA s. Włodzimierza
i Stefanii z Hubczeńków, ur. 19 III 1913 w Jaśle. Absolwent gimnazjum
klasycznego w rodzinnym mieście (1931) i Szkoły Podchorążych Art. w Toruniu. Służył w pułku artylerii w CWArt. w Toruniu i tam mieszkał.
W l. 1937–1939 był studentem Politechniki Warszawskiej (oddelegowany
z wojska), bdd.
Arch. PW, 16518; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; AM 2753. Na L.W. tylko nazwisko Gabryszewski.
Ppor. rez. Adolf Józef GACZOŁ s. Stanisława i Heleny z Lachowiczów,
ur. 12 V 1914 we Lwowie. Absolwent lwowskiego Gimnazjum im. Króla
Kazimierza Wielkiego (1932), SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933) i kursu art. plot. w Warszawie (1933). Student Politechniki Lwowskiej. W 1939
zmobilizowany do ośrodka zapasowego art. plot. nr 2, bdd.
Kpt. Feliks GADOMSKI s. Jana i Weroniki z Kobylińskich, ur. 26 VIII 1896
w Makowie Mazowieckim. Żołnierz Legionów, w jednostkach art. walczył
na Wołyniu. W 1920 służył w 1 pac, następnie w 3 i 2 pac. Od 1931 rzeczoznawca broni małokalibrowej w Kierownictwie Zaopatrzenia Uzbr. Odznaczony KN, KW, SKZ. Żonaty z Anną z Wiechowskich, miał syna.
Mjr w st. sp. Tadeusz Jerzy GADOMSKI s. Klemensa i Heleny, ur.
24 IV 1895 w Warszawie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Lekarz internista. Pracownik szpitala
i Ubezpieczalni Społecznej w Bydgoszczy. W 1939 naczelny lekarz Warszawskiej Brygady Panc.-Mot. Żonaty z Haliną ze Zbierzchowskich, bdd.
148
G
Por. rez. Stanisław Walerian GADZAŁA s. Ignacego i Pelagii z Wojtowiczów, ur. 30 III 1902 w Podkamieniu, woj. tarnopolskie. Członek POW.
W 1918 uczestnik obrony Przemyśla, a w 1920 akcji plebiscytowej na Spiszu i Orawie. Absolwent Politechniki Lwowskiej (1924) i SPRArt. w Toruniu (1925). Odznaczony KW i KN. Inżynier mierniczy, od 1935 kierownik
działu w Urzędzie Skarbowym w Przemyślu, bdd.
Por. Mieczysław GADZINOWSKI s. Andrzeja i Pelagii z Walickich,
ur. 10 IX 1906 w Dąbrowicach Wlkp. Absolwent gimnazjum klasycznego
w Gnieźnie (1926), Uniwersytetu Poznańskiego (1934) i SPRSan. (1933).
Od 1935 lekarz w 75 pp. Ppor. mianowany 1 I 1935, por. 19 III 1937, bdd.
Ppor. rez. Ksawery Franciszek GADZIŃSKI s. Hieronima, ur. 9 XI 1910
w Miłkowie, pow. czarnkowski. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Ppor. rez. Kazimierz GAIK s. Wojciecha i Marianny z Wielgusów, ur.
8 XII 1911 w Denkówku, woj. kieleckie. Absolwent Instytutu Adm.-Gosp.
w Krakowie (1933), SPRPiech. w Zambrowie (1934) i kursu w 79 pp
(1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937. W 1939 szef działu kontroli
technicznej PZL w Mielcu. Żonat y z Walerią z Kozłowskich, miał córkę
Elżbietę.
Ppor. rez. Stefan GAJDA s. Jana i Marianny z Jaskulskich, ur. 19 VII 1908
w Kaliszu. Absolwent kaliskiego Gimnazjum im. Adama Asnyka (1929)
i kursu w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1930). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933. Kreślarz, zamieszkały w Sarnach. Żonaty, miał syna Andrzeja.
Ppor. rez. Władysław GAJDZIK s. Józefa, ur. 1 I 1908. Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1934 i przydzielony do 2 baonu balonowego. Żonaty, miał dwie
córki, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 3833.
149
G
Ppor. rez. Leon Stanisław GAJEK s. Michała i Marii z Błażejewskich,
ur. 8 V 1899 w Warszawie. Absolwent gimnazjum i kursów księgowości, wychowanek Szkoły Oficerskiej Radiotelegraficznej (1920). W latach 1918–1921
ochotnik WP, walczył pod Rawą Ruską, Bełzem, Kamionką Strumiłową. Urzęd-
nik. Żonaty z Lucyną z Karczmarskich, miał synów Janusza i Ryszarda.
CAW, AP 6185, 8786; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; AM 3954. Wg danych WRK nazwisko panieńskie matki
Malinowska.
Ppor. rez. Aleksander Franciszek GAJEWSKI s. Teofila i Marii z Zygierewiczów, ur. 29 I 1886 w Warszawie. Absolwent Wyższej Szkoły Lekarsko-Dentystycznej w Warszawie (1918). W 1920 kierownik dywizyjnego ambulansu dentystycznego w armii gen. Hallera. Lekarz dentysta, zamieszkały
w Warszawie. Żonaty z Wiktorią Sieczkówną, bdd.
Edward GAJEWSKI s. Karola, ur. 1907, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940.
Ppor. rez. Jan Radomir GAJEWSKI s. Stefana i Ludwiki z Przegalińskich, ur. 28 I 1907 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej
i SPRPiech. w Jarocinie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony
do 45 pp. Inżynier mechanik, pracownik Generalnego Inspektoratu Sił
Zbrojnych. Żonaty z Henryką z Ruszkowskich, bdd.
Ppor. rez. Józef Stanisław GAJEWSKI s. Bolesława i Eugenii ze Świetlików, ur. 22 III 1909 w Warszawie. Absolwent stołecznego Gimnazjum im.
Mikołaja Reja (1930) i SPRPiech. w Zambrowie (1931). Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do baonu KOP „Nowoświęciany”. Urzędnik, zamieszkały w Ś więcianach, bdd.
Kpt. Ludwik GAJEWSKI s. Ignacego i Marii z Konińców, ur. 1 V 1891
we Lwowie. Uczestnik I wojny światowej. W 1918 ochotnik WP, walczył
w obronie Lwowa i Małopolski Wsch. Następnie służył w 13 , DOWar. Wilno,
Szefostwie Int. OK III. Od 1938 kierownik referatu zaopatrzenia
w Urzędzie WF i PW Grodno. Odznaczony KW, MN, SKZ. Żonaty z Marią
ze Sztajerów, bezdzietny.
150
G
Ppor. rez. Wiktor GAJEWSKI s. Jana i Emilii z Wojtowiczów, ur.
22 XI 1899 w Nowym Sączu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego, mgr
praw. W l. 1918–1920 brał udział w obronie Przemyśla i Lwowa. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925. Pracował jako sędzia i notariusz, m.in. w Po-
znaniu. W 1939 był adwokatem, mieszkał w Nakle n. Notecią. Żonaty z Heleną z Mięsowiczów, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 6056; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Por. rez. Włodzimierz Ryszard GAJEWSKI s. Franciszka i Kazimiery
z Mildów, ur. 13 I 1898 w Żychlinie. W 1918 uczestnik walk o Rawę Ruską.
Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1923) i Szkoły Oficerskiej Wojsk Kolej. w Krakowie (1919). Por. od 2 I 1932. Inżynier leśnik.
Prawdopodobnie dyrektor Państwowej Agencji Drzewnej w Wilnie. Miał
żonę Mirosławę i syna Ryszarda.
CAW, AP 3314; Arch. SGGW, 680; MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940.
Por. Zdzisław Franciszek GAJEWSKI s. Józefa i Janiny z Wasiaków,
ur. 2 IV 1908 w Warszawie. Absolwent Szkoły Podchorążych Inżynierii
(1933). Ppor. mianowany ze starsz. 15 VIII 1932, por. 1 I 1935. Służył
w 7 baonie sap., w Szkole Podchorążych Sap. i w Wojskowej Szkole Inżynierii. Ostatnio był dcą kompanii w 3 baonie sap. Żonat y, miał córkę Marię,
bdd.
CAW, AP 4517, 204 „P”; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 533.
Ppor. rez. Antoni GALAS s. Piotra i Katarzyny z Czechów, ur. 13 I 1915
w Koryczanach, pow. olkuski. Absolwent Szkoły Techników Mechaników
w Katowicach (1934) i kursu podchorążych w Zegrzu (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938. Technik mechanik, w 1937 mieszkał w Korycza-
nach, bdd.
Chor. Roman Czesław GALLEWICZ s. Alfreda i Józefy z d. Sas-Dubanowicz, ur. 28 II 1898 w Seredynkach, pow. tarnopolski. Absolwent Szkoły
Oficerskiej w Grudziądzu. Służył w kwatermistrzostwie 24 pal w Jarosła-
wiu. Odznaczony KN, KW, KZ, OH „Orlęta”, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; Dane KrRK; AM 1540. Wg KrRK nazwisko brzmi Nałęcz-Gallewicz.
Kpt. rez. Teodor GAŁĄSKA s. Leona i Florentyny ze Skorupskich, ur.
2 IV 1881 w Marianowie, woj. łódzkie. Absolwent Instytutu Technologicznego
w Tomsku (1910), inżynier. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Członek POW.
W 1920 służył w 4 pac. W l. 1924–1926 naczelny inżynier Łodzi. Od 1935
architekt pow. łaskiego i kierownik pow. zarządu drogowego w Łęczycy. Żonat y
z Anną z Patzerów, miał synów Jerzego i Andrzeja oraz córkę Wandę.
151
G
Ppor. rez. Florian GAŁĄZKA s. Piotra i Anny z Kiciów, ur. 21 V 1906
w Zalesiu, pow. węgrowski. Absolwent warszawskiego gimnazjum dla dorosłych (1933) i kursu w BPRPiech. w Tomaszowie Maz. (1928). Student Uniwersytetu Warszawskiego. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 33 pp, bdd.
Ppor. rez. Jerzy Eugeniusz GAŁĄZKA s. Antoniego i Marianny z Mielcarzów, ur. 12 IX 1912 w Warszawie. Technik drogowo-budowlany. Absolwent
Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Warszawie (1932)
i SPRPiech. w Zambrowie (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, bdd.
Por. rez. Roman Ludwik GAŁECKI s. Stanisława i Krystyny z Netzer
de Sillthalów, ur. 9 VIII 1898 w Banja Luce. Absolwent Akademii Handlowej we Lwowie (1921) i SPArt. w Poznaniu. Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1920. Od I 1939 wicedyrektor Banku Związku Spółek Zarobkowych
w Katowicach. Żonaty z Małgorzatą z Ludwigów, miał córkę Danutę, bdd.
Ppor. rez. Stanisław Jan GAŁECKI s. Mikołaja i Anieli z Piaseckich,
ur. 29 V 1913 w Rymanowie. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza
(1937) i kursu podchorążych w 54 pp (1933). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1935, przydzielony do 52 pp. Mgr praw, b. pracownik Konsulatu RP
w Berlinie.
Ppor. rez. Alojzy Adam GAŁĘZEWSKI s. Antoniego i Franciszki z Szubskich, ur. 12 IV 1914 w Wylatowie, woj. poznańskie. Absolwent gimnazjum
klasycznego w Trzemesznie (1933) i kursu podchorążych w 67 pp (1936)
z wynikiem bardzo dobrym. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 14 pp. Starszy inspektor pw i wf w Mogilnie.
Ppor. rez. Franciszek GAŁKA s. Antoniego i Marii z Nowaków, ur.
11 VIII 1909 w Czaczu w Wielkopolsce. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Koźminie (1930) i kursu podchorążych w 66 pp (1933). Nauczyciel szkoły powszechnej w Zastawiu (?) na Wołyniu. Żonaty z Władysławą
z Żołędziowskich, bdd.
152
G
Ppor. rez. Kazimierz GAŁKOWSKI s. Stanisława i Jadwigi z Wolskich,
ur. 10 X 1912 w Zwiniaczach na Wołyniu. Absolwent Gimnazjum oo. Pijarów w Krakowie (Rakowice — 1933) i kursu podchorążych w 73 pp (1934).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 75 pp. Urzędnik
w fabryce papieru „Steinhagen” w Myszkowie.
Ppor. rez. Salomon GAŁŁAJ s. Jakira, ur. 11 VI 1903. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1933, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; ROR 1934.
Ppor. Tadeusz GAŁUSZCZYŃSKI s. Eugeniusza i Adeli z Rożałowskich,
ur. 12 X 1914 w Iwanowcach, na Podolu. Absolwent Gimnazjum im. Romualda Traugutta w Brześciu n. Bugiem i SPArt. w Toruniu (1938). Ppor.
mianowany ze starsz. 15 X 1938. Od 1938 w 9 dak.
Por. rez. Alojzy GAŁUSZKA s. Karola i Magdaleny z Wałoszków,
ur. 5 VIII 1892 w Stonawie na Zaolziu. Absolwent Polskiego Seminarium
Nauczycielskiego w Cieszynie. Kierownik szkoły powszechnej w Brennej,
pow. cieszyński. Członek POW. Brał udział w akcji plebiscytowej na Ś ląsku
i w III powstaniu śląskim. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał córki Janinę i Wandę.
MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1723.
Ppor. rez. Zbigniew Erazm GANDZIARSKI s. Stanisława i Józefy z Antonowiczów, ur. 25 XI 1909 w Konstantynowie, woj. kieleckie. Absolwent
Gimnazjum im. dr. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu (1931) i SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielo-
ny do 10 pal. Mieszkał w Kaliszu.
Por. Jan Kazimierz GANOWICZ s. Stanisława i Zofii z Kaźmierskich, ur.
27 XII 1911 w Koninie. Wychowanek Korpusu Kadetów nr 2 w Chełmnie
(1930) i Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu (1932). Był dcą plu-
tonu w 3 , następnie instruktorem w Centrum Wyszkolenia
Kawalerii.
153
G
Por. rez. Adam GANTKOWSKI s. Stefana i Marii z Kuglerów, ur. 24 XII 1900
w Gnieźnie. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1924), mgr praw. Uczest-
nik powstania wlkp. i wojny 1920. Sędzia w Inowrocławiu, notariusz w Szubinie, następnie w Kępnie, woj. poznańskie. Działacz społeczny. Odznaczony
Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę” i Medalem 10-lecia. Żonat y
z Wandą z Podlaszewskich, miał córkę Antoninę, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; S. Łoza (red.), Czy wiesz, kto to jest; AM 2151.
Ppor. rez. Józef GAPIŃSKI s. Jana i Agnieszki z Ciesielskich, ur. 12 I 1896
w Sadowicach w Wielkopolsce. Żołnierz I wojny światowej i wojny 1920.
Członek Związku Oficerów Rezerwy. Urzędnik Sądu Grodzkiego w Chojnicach. Odznaczony Medalem 1918–1921, Odznaką Wojsk Wlkp. i Odznaką
Frontu Pomorskiego. Żonaty ze Stanisławą z Ziółkowskich, miał syna.
Ppor. rez. Ludwik Marian GARBARSKI s. Jana i Julii z Sołtysików,
ur. 20 VIII 1896 w Kryspinowie, woj. krakowskie. Żołnierz 2 i 3 pp Leg.,
walczył pod Gruziatynem, Kostiuchnówką i Kaniowem. W 1920 służył
w 7 pp. Następnie urzędnik PKP, ostatnio st. asystent ruchu na Dw. Gdańskim w Warszawie. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW trzykrotnie. Żonaty
z Marią Włodarczykówną, miał córki Ludwikę i Marię.
CAW, AP 6219; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; AM 2651. Wg danych WRK ur. w Liszkach.
Ppor. rez. Kazimierz GARBOLEWSKI s. Juliana i Heleny z Zalewskich,
ur. 8 III 1912 w Wołominie pod Warszawą. Absolwent Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej „Collegium” w Warszawie (1933) i kursu podchorążych w 79 pp (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937 i przydzielony do
79 pp. Urzędnik pocztowy w Przasnyszu.
Por. rez. Kazimierz GARDUŁA s. Jana i Marianny z Gorczyców, ur.
10 X 1894 w Strzyżowie n. Wisłokiem. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza (1922), dr wszechnauk lekarskich. Od 1935 naczelny lekarz Ubezpieczalni Społecznych w Łodzi. Żonaty z Marią z Musiałów, miał syna Jana
i córkę Marię.
MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych; AM 3030.
Chor. Stanisław GARGUL s. Józefa i Antoniny z Krzemińskich, ur.
23 II 1890 w Bochni. Uczestnik I wojny światowej, obrońca Lwowa w 1918,
żołnierz wojny 1920. Ostatnio oficer żywnościowy we Flotylli Rzecznej
w Pińsku. Żonaty, miał córkę Krystynę.
MiD WIH, L.W., 029/1 z IV 1840 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 36.
154
G
Por. rez. Władysław Józef GARLICKI s. Juliana i Kamili z Pizuńskich,
ur. 14 III 1899 we Lwowie. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza, mgr
praw. W 1918 ochotnik WP, przydzielony do 1 pap. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 X 1922, por. 1 I 1937. Pracował w sądownictwie, mieszkał prawdo-
podobnie w Złoczowie, bdd.
CAW, AP 4079; MiD WIH, L.W. 1940; AM 2031. Na L.W. syn Juliusza.
Por. rez. Stanisław Ksawery GARLIŃSKI s. Władysława i Anny z Helbingów, ur. 4 XII 1897 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej
(1927), architekt. Pracował i mieszkał w Gdyni. Projektował zarówno domy
i osiedla, jak i torpedownie oraz minownie. Żonaty.
CAW, AP 917, 5846, 8248; Arch. PW, 3647; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2326.
Por. rez. Antoni GARMULEWICZ s. Adama i Barbary, ur. 10 I 1891 w Wiktorowicach, pow. miechowski. Uczestnik I wojny światowej. Od 1917
w oddziałach polskich w Moskwie. Członek POW w Mińsku Lit. W 1920
służył w 8 pp Leg. Następnie przeniesiony do rez. Mieszkał prawdopodobnie
w Jatwiesku, pow. wołkowyski. Był żonaty.
Ppor. rez. Mieczysław GARNOWSKI s. Piotra i Kseni z Dmytryszynów,
ur. 5 IX 1911 w Stryju. Absolwent gimnazjum w rodzinnym mieście (1931)
1 I 1936, przydzielony do 12 pal. Starszy aspirant PP w Tarnopolu. Żonaty,
miał córkę Marię, bdd.
CAW, AP 1229; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; AM 3012. Wg ankiety rodziny nazwisko rodowe matki
Dobusiewicz.
Ppor. rez. Henryk Stanisław GARSTKA s. Konstantyna i Natalii z Utrackich, ur. 6 V 1913 w Sosnowcu. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w rodzinnym mieście (1933) i kursu podchorążych w 73 pp (1934). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 73 pp. Był nauczycielem
w szkole powszechnej w Sosnowcu.
Mjr Kazimierz GARSTKA s. Jana i Zuzanny z Szybowiczów, ur. 17 X 1896
w Buhaczowie, woj. stanisławowskie. Żołnierz 1 pp Leg., ranny pod Kuklami. W 1920 w składzie 47 pp brał udział w bitwie warszawskiej. Następnie
cały czas w WIG. Topograf. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW czterokrotnie.
Żonaty z Zofią Tarżanką, miał córkę Jadwigę.
CAW, AP 4398, 3292; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2185. Wg danych WRK ur. w Bukaczowcach.
155
G
Por. posp. rusz. Rudolf GARTNER s. Fryderyka i Doroty, ur. 22 X 1881
w Rzeszowie. Studiował na politechnikach w Charlottenburgu, we Lwowie
i w Zurychu. Doktorat z filozofii ze specjalizacją chemii uzyskał we Fryburgu. W l. 1920–1921 pracował w Przetwórni Materiałów Wybuchowych
w Bydgoszczy. Żonaty z Marią Kucówną, miał córkę Janinę.
Por. w st. sp. Bronisław GARWOLIŃSKI s. Józefa i Bronisławy z Dytrychów, ur. 11 XI 1898 w Warszawie. W 1919 walczył pod Inowrocławiem
i pod Głębokiem. W 1920 kancelista w Wydz. II DOGen. I. Następnie służył
w 79 pp i w KOP. Od 1932 w st. sp. Odznaczony medalami pamiątkowymi.
Żonaty z Antoniną z Lewkowiczów, bdd.
Ppor. rez. Józef Gracjan GASZEWSKI s. Piotra i Emilii z Siedlarskich,
ur. 18 XII 1894 w Warszawie. Absolwent kursów buchalteryjno-handlowych. W 1920 walczył na froncie bolszewickim. W l. 1921–1926 służył
w policji. Od 1926 był urzędnikiem w Funduszu Bezrobocia Ministerstwa
Pracy i Opieki Społecznej. Odznaczony KW i medalami pamiątkowymi.
Żonaty z Adolfą z Kiliszów, bdd.
Kpt. Aleksander GAUL s. Adolfa i Amelii z Aleksandrowiczów, ur. 6 X 1892
w Łomży. Student Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. Uczestnik
I wojny światowej. W WP służył w 64 i 51 pp. Od 1930 kapelmistrz w 28 pp.
Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Marią z Fleurów, miał
synów: Eugeniusza, Zygmunta, Wiesława i Ryszarda.
CAW, AP 4267; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940. Wg ŁRK ur. w Piątnicy Poduchownej pod Łomżą.
Ppor. rez. Józef Stanisław GAURA s. Bernarda, ur. 3 IV 1905 w Kurnikach,
woj. tarnopolskie. W 1920 młodociany ochotnik WP, walczył na froncie
w 240 pp. Od 1926 nauczyciel, potem kierownik szkoły powszechnej w Borodzieniczach na Brasławszczyźnie. Członek Związku Strzeleckiego, komendant kompanii pw. Przydział: 3 pp KOP, bdd.
CAW, Odrz. 31 I 1938; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940.
Ppor. rez. Edmund Cezary GAUSS s. Waltera i Leokadii ze Szczepskich,
ur. 12 XII 1905 w Poznaniu. Absolwent Państwowej Szkoły Budowy Maszyn w Grudziądzu i SPR Wojsk Balonowych w Toruniu. Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 1 baonu balonowego. Urzędnik, zamieszkały w Wielkopolsce, bdd.
156
G
Ppłk w st. sp. Hipolit GAWDZIŃSKI s. Feliksa i Pauliny z Janickich,
ur. 24 VIII 1881 w m. Bendery w Rumunii. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej i I wojny światowej. W 1920 dca baterii zapasowej w 9 pac. Następnie w 2 pac i 21 pap. Ostatnio zca dcy 27 pap. Od X 1928 w st. sp. Żonaty
z Moniką z Filipowiczów, bdd.
CAW, AP 2600; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Por. w st. sp. Władysław GAWDZIŃSKI s. Juliana i Zofii z Rynkiewiczów,
ur. 16 XI 1898 w Aschabacie w Rosji. Uczestnik I wojny światowej. Członek
Związku Wojskowych Polaków w Rosji. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
W 1920 służył w 28 p. strz. kaniowskich. Następnie w jednostkach KOP
i w 62 pp. Od 1931 w st. sp. Odznaczony MN. Mieszkał w Rembertowie.
Żonaty, miał córkę, bdd.
Ppłk Józef GAWLIK s. Stanisława i Rozalii z Orfinów, ur. 11 XI 1895
w m. Zakościele, woj. lwowskie. Żołnierz I Brygady Leg., później armii
gen. Hallera. W 1920 służył w 13 p. strz., następnie był dcą szkoły podoficer-
skiej DOK I. W l. 1924–1930 w KOP, następnie dca baonu w 6 psp, w 1939
dca OZ 27 DP. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW. Żonaty z Miladą z Szabunie-
wiczów, miał córkę Miladę i syna Andrzeja.
Ppor. rez. Jan GAWŁOWICZ s. Stanisława i Marianny z Drzymalskich,
ur. 29 VII 1909 w Osieku, woj. kieleckie. Ukończył gimnazjum w Staszowie
(1929) i studia uniwersyteckie; był magistrem farmacji. Pracował w aptece
przy ul. Karmelickiej w Warszawie. W VI 1939 zmobilizowany do Głównej
Składnicy San. Żonaty, miał syna Andrzeja, bdd.
CAW, AP 3040; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; Muz. Kat.
Por. rez. Franciszek GAWŁOWSKI s. Feliksa i Antoniny z Sokołowskich,
ur. 24 III 1897 w Krakowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego i SPArt.
w Poznaniu. Ochotnik WP, w 1920 walczył na froncie. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 IV 1921, por. 2 I 1932, przydzielony do 1 paplot. Był nauczycielem
w szkole powszechnej w Sosnowcu. Żonaty ze Stanisławą z d. Kornand, miał
syna Jerzego i córkę Ewę.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Ppor. rez. Stanisław GAWORSKI s. Jana i Heleny z Pietrzaków, ur.
3 IV 1903 w Dębnowoli, pow. grójecki. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Mogielnicy (1927) i SPRPiech. w Ostrowi Maz. (1928). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 21 pp. Nauczyciel w szkole
powszechnej w Mogielnicy. Żonaty z Anną z Wenclów, miał córki: Alicję,
Barbarę i Zofię.
157
G
Por. rez. Marian GAWRON s. Wojciecha i Marii z d. Kawala, ur. 29 IV 1899
w Grodzisku, woj. poznańskie. Uczestnik wojny 1920. Ppor. mianowany
ze starsz. 1 VII 1925, por. 19 III 1939. Był księgowym w majątku Bugaj, pow.
wrzesiński. Mieszkał w Miłosławiu. We IX 1939 zmob. do 55 pp. Żonaty
z Zofią z Dickertów, miał czworo dzieci: Zbigniewa, Krystynę, Barbarę i An-
drzeja.
Por. Mieczysław Czesław GAWRON s. Józefa i Anny z Frańczaków,
ur. 24 II 1913 w Zawichoście. Ukończył gimnazjum, następnie Szkołę Podchorążych w Brodnicy. Ppor. mianowany 15 X 1935, por. 19 III 1939. Służył
w 2 baonie panc.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Ppor. rez. Stefan Stanisław GAWROŃ s. Jana i Adeli z Schindlerów,
ur. 6 VIII 1892 w Brzeżanach. Żołnierz 2 pp Leg. Członek POW. W 1920
służył w 32 pp, z którym odbył całą ofensywę do Dniepru, odwrót nad Wisłę
i ofensywę do Jasiołdy. Był właścicielem sklepu w Brześciu. Odznaczony
KN, MN, Krzyżem POW. Żonaty z Lidią z Diakonów, miał córki Adelę
i Barbarę oraz syna Józefa.
Kpt. Lucjan Adam GAWROŃSKI s. Władysława, ur. 24 XII 1896 w Piotrkowie Tryb. Żołnierz Legionów. W latach 30. służył w jednostkach KOP,
m.in. „Wołożyn” i „Podświle”. Przed wybuchem II wojny oficer mob. PKU
Kraków. Odznaczony KN. Żonaty ze Stanisławą z Kuszczaków, miał córki
Ewę i Zofię.
CAW, AP 8849, 8854, 8920; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Kpt. Stefan GAWROŃSKI s. Józefa i Marii z Jastrzębskich, ur. 18 XI 1887
w Stęporowie, pow. gnieźnieński. Żołnierz I wojny światowej. Powstaniec
wielkopolski. W 1920 z 57 pp na froncie bolszewickim, dwa razy ranny. Po
wojnie w Straży Granicznej. W 1939 podkomisarz w Chojnicach. Odznaczony KW czterokrotnie, SKZ, Medalem 1918–1921. Żonaty z Wiktorią
z Cierpickich, miał córkę Stefanię.
CAW, AP 455, KKiMN 111-32793; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
Ppor. rez. Feliks GAWRYŚ s. Antoniego i Karoliny z Pileckich, ur. 19 V 1903
w Osieczku, pow. sandomierski. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego
(1931) i SPSan. (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do
5 szp. okr. Lekarz internista, zamieszkały w Kunowie, pow. opatowski. Żonaty,
miał córkę Bogusławę.
158
G
Ppor. rez. Alojzy Zenon GAYDA s. Józefa i Wiktorii ze Sroków, ur.
11 XII 1912 w Tucholi. Absolwent dywizyjnego kursu pchor. rez. w 67 pp
(1935), prawdopodobnie student Uniwersytetu Poznańskiego. Ppor. miano-
wany ze starsz. 1 I 1938, wcielony do 67 pp.
Por. Karol GĄGOLIŃSKI s. Franciszka i Antoniny z Kruszczyńskich,
ur. 1 VIII 1882 w Białej Podlaskiej. Absolwent Warszawskiego Konserwato-
rium Muzycznego (1911). Żołnierz I wojny światowej. Członek POW
w Dźwińsku. Od 1936 kapelmistrz w baonie KOP „Stołpce”. Wdowiec, miał
córki Nadzieję, Wierę, Zofię i Ludmiłę oraz syna Aleksandra.
Kpt. Józef Jan GĄSIECKI s. Jakuba i Marii z Grabińskich, ur. 24 VI 1903
w Przemyślu. Absolwent Korpusu Kadetów nr 1 (1922) i OSArt. w Toruniu
(1924). Ppor. mianowany 1 X 1924, por. ze starsz. 1 VII 1925, kpt. 1 I 1935.
Służył w 20 pap, 5 dak, ostatnio w SPRArt. jako wykładowca. Odznaczony
medalami pamiątkowymi, bdd.
Mjr Edward Alfons GĄSIEWICZ s. Feliksa i Józefy z Korycińskich, ur.
6 XI 1898 w Warszawie. Żołnierz Legionu Puławskiego i I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 służył w 3 ., następnie w 4 pułku strzelców konnych
i Wołyńskiej BK. Ostatnio był komendantem garnizonu Ostróg n. Horyniem.
Odznaczony KN, KW dwukrotnie i SKZ. Żonaty z Zofią z Przedpełskich.
Brat Henryka (zob. niżej).
Por. w st. sp. Henryk GĄSIEWICZ s. Feliksa i Józefy z Korycińskich, ur.
25 VIII 1900 w Warszawie. Żołnierz Legionu Puławskiego. W 1920 w szeregach 3 . na froncie. Następnie w 16 . i 3 pułku strzelców
konnych. Od 1930 w st. sp. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty,
miał troje dzieci. Brat Edwarda (zob. wyżej).
CAW, AP 6016, 10136; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1510. Na L.W. rok ur. 1899.
Kpt. rez. Leon GĄSIOR s. Jana i Agaty z Bryków, ur. 12 II 1893 w Uhornikach, pow. stanisławowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Stanisławowie (1912) i Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Warszawie
(1924). Uczestnik I wojny światowej, żołnierz armii gen. Hallera. Od 1928
kierownik szkoły powszechnej w Równem. Żonaty z Amelią z Müllerów,
miał syna Zbigniewa i córkę Wandę.
159
G
Ppor. rez. Roman GĄSIOR s. Franciszka i Emilii z Dudków, ur. 9 VIII 1910
w Jarosławiu. Absolwent Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego w rodzinnym mieście (1932) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935 i przydzielony do 24 pal. Mieszkał w Jarosławiu.
Ppor. rez. Władysław GĄSIOR s. Łukasza i Marianny z Ziębów, ur.
10 II 1910 w Biskupicach, woj. kieleckie. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Miechowie (1931) i SPRPiech. w Jarocinie (1932). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 16 pp. Urzędnik kasy skarbowej w Końskich.
Ppor. rez. Kazimierz Antoni GĄSIOREK s. Franciszka i Marii z Podlewskich, ur. 4 II 1899 w Łapanowie, pow. bocheński. Absolwent gimnazjum
w Bochni. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Ppor. od 1 VI 1919.
Kierownik szkoły powszechnej w Czarnej Cerkiewnej, pow. bielskopodlaski. Żonaty z Marią z Rutkowskich, miał synów Andrzeja i Kazimierza.
MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; Muz. Kat.
Por. Ludwik GĄSIOREK s. Andrzeja i Reginy z Szufów, ur. 28 III 1900
w Tresnej, pow. żywiecki. Uczestnik wojny 1920 w 10 pp, następnie w 3 psp.
Absolwent Szkoły Podchorążych w Warszawie (1921). Na ppor. awansował
1 VII 1921, na por. 1 III 1922. Służył w 8 pp Leg., od 1932 był dcą kompanii
gospodarczej w 34 pp. Odznaczony SKZ, OH „Orlęta” i medalami pamiątkowymi, bdd.
Ppor. rez. Czesław GĄSIOROWSKI s. Władysława, ur. 1908, zamieszkały w Dąbrowie Górniczej, bdd.
Ppor. rez. Stanisław Kazimierz GĄSIOROWSKI s. Józefa i Zuzanny
z Walewskich, ur. 9 XII 1906 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1934) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Inżynier chemik.
Pracownik Instytutu Chemii w Warszawie, oddelegowany do Rudy Śląskiej
na stanowisko inżyniera ruchu w koksowni „Walenty”. Żonaty z Zofią z Mościckich.
CAW, AP 3268; Arch. PW, 9627; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; AM 1611.
160
G
Ppor. rez. Aleksander Jan GĄSKA s. Józefa i Karoliny z Pawliszów,
ur. 16 I 1909 w Przemyślu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście (1929) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do baonu KOP „Skałat”. Nauczyciel,
bdd.
Ppor. rez. Kazimierz GĄSOWSKI s. Stanisława i Marii z Blicharzów,
ur. 3 I 1908 w Krakowie. Wychowanek Uniwersytetu Jagiellońskiego,
w którym ukończył studium wf (1932) i Wydział Lekarski (1939). Absolwent SPRPiech. w Biedrusku. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935. Latem
1939 odbywał praktykę w szpitalu wojskowym w Krakowie. Brat Mariana
(zob. niżej).
Ppor. rez. Marian Franciszek GĄSOWSKI s. Stanisława i Marii z Blicharzów, ur. 30 IX 1910 w m. Stróże Wyżne, woj. krakowskie. Wychowanek
Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie (1928), student architektury na
Politechnice Warszawskiej i szkoły malarskiej. Absolwent kursu podchorążych
w 20 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936. Brat Kazimierza (zob. wyżej).
CAW, AP 2111, 7656; Arch. PW, 13867; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940.
Ppor. Jan Alfons GDANIEC s. Józefa i Franciszki, ur. 21 VIII 1916 w Szatarpacku, woj. gdańskie. Absolwent gimnazjum w Chojnicach i SPPiech.
w Ostrowi Maz. Ppor. od 1 X 1938, przydzielony do 71 pp.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; Muz. Kat.
Por. rez. Stanisław GENDZWIŁŁ s. Franciszka i Stanisławy z Owsianych,
ur. 30 VII 1907 w Rajgrodzie, woj. białostockie. Absolwent Gimnazjum im.
Mikołaja Kopernika w Grajewie (1927) i SPRPiech. w Zambrowie (1931).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, por. 1 I 1938, przydzielony do 34 pp.
W 1938 mieszkał w Brzeżanach, pracował jako aspirant w miejscowym wię-
zieniu. Był kawalerem.
CAW, AP 3069; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; AM 3990. Wg danych BkRK ur. 13 VII 1907.
Ppor. posp. rusz. Kazimierz GENEJA s. Michała i Stanisławy ze Skoczków, ur. 10 I 1907 w Radomyślu n. Sanem. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1934) i SPRSan. (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935,
przydzielony do 10 szp. okr. Lekarz okręgowy i Ubezpieczalni Społecznej
w Radomyślu. Radny gminy Radomyśl.
161
G
Por. w st. sp. Mieczysław GERCZAK s. Michała i Emilii z Kaczmarskich,
ur. 11 XI 1899 w Przemyślu. Żołnierz 3 pp Leg., walczył m.in. pod Rokitną.
Członek POW. W 1920 na froncie galicyjskim. Następnie w 13 pp i Doświadczalnym Centrum Wyszk. Około 1929 przeniesiony w st. sp. Odznaczony KN, Gwiazdą Przemyśla i Odznaką II Brygady Leg., bdd.
CAW, AP 2734, 6496; MiD WIH, L.W. 1940; AM 82.
Por. rez. Zygmunt Józef GERGOVICH s. Stanisława i Antoniny z Ogorzałych, ur. 29 III 1902 w Jaworznie, woj. krakowskie. Absolwent Uniwersytetu
Jagiellońskiego (1927) i kursu w BPRPiech. nr 5 w Krakowie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, por. 19 III 1939, przydzielony do 86 pp. Mgr
filozofii, nauczyciel biologii w gimnazjum i liceum w Dziśnie.
Ppor. rez. Marian Ksawery GERGOWICH s. Eugeniusza i Eugenii z Laboniczów, ur. 21 IV 1912 w Śliwnicy, pow. przemyski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Samborze (1933) i kursu podchorążych w 19 pp
(1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 51 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Zawadówce, pow. podhajecki.
CAW, AP 3047; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. rez. Julian GERLE s. Wilhelma i Katarzyny z Huńków, ur. 28 VII 1909
w Cześnikach, woj. stanisławowskie. Absolwent Gimnazjum im. Piotra Skargi
w Rohatynie (1930) i kursu w BPRPiech. nr 6a w Rawie Ruskiej (1931). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do baonu KOP „Kopyczyńce”.
Urzędnik Izby Skarbowej, bdd.
Ppor. rez. Stanisław GERLICZ s. Henryka i Marii z Gerliczów, ur.
5 XII 1903 w Kraczewicach, woj. lubelskie. Wychowanek Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie (1923) i SPRKaw. w Zaleszczykach (1924). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1927, przydzielony do 4 dyonu tab. Ziemianin, bdd.
Por. w st. sp. Wacław Zygmunt GERLICZ s. Zygmunta i Józefy z Chrzanowskich, ur. 9 VII 1895 w Leksynie, pow. płocki. Członek POW. Uczestnik
wojny 1918–1921. Następnie żołnierz 25 pp. Od 1935 w st. sp. Od 1938
komendant powiatowy pw w Radomiu, potem w Radzyminie. Odznaczony
MN, SKZ, Krzyżem POW. Kawaler.
CAW, AP 10328, KZ 8-131; MiD WIH, L.W. 1940. Na L.W. rok ur. 1894.
162
G
Por. rez. Roman GESSNER s. Mariana i Karoliny z Misiewiczów, ur.
21 X 1899 w Łukowie. Absolwent gimnazjum w Kijowie. Członek POW.
W l. 1918–1921 żołnierz WP. Współzałożyciel i członek zarządu Spółdziel-
czości Rzemieślniczej, dyrektor biura organizacyjno-handlowego Izby Rzemieślniczej w Warszawie. Autor artykułów fachowych. Żonat y z Ireną z Pol-
kowskich, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; S. Łoza (red.), Czy wiesz, kto to jest.
Ppor. rez. Jerzy Marian GETLING s. Kazimierza i Aleksandry z Rucińskich, ur. 1 I 1909 w Warszawie. Absolwent stołecznego Gimnazjum im.
Księcia Józefa Poniatowskiego (1928), Uniwersytetu Warszawskiego (1933)
i kursu podchorążych w 5 pp Leg. (1934). Mgr praw, pracownik PKO
w Warszawie, początkujący prozaik, poeta. Żonaty z Wacławą z Zarębskich.
CAW, AP 5032; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Por. Kaz-Gerej vel Kazgerej GETMISZ, ur. 15 IX 1897. Gruzin. B. rotmistrz armii carskiej, od 1931 oficer kontraktowy 20 ., instruktor woltyżerki, zca dcy szwadronu zapasowego. Świetny jeździec, znakomity w ujeż-
dżaniu młodych koni. Por. mianowany ze starsz. 1 IX 1930. Kawaler.
CAW, AP 6268; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940. Na L.W. Germisz Kazimierz s. Michała, ur. 1892.
Mjr Wiktor Jan GĘBALSKI s. Ewarysta i Marii z Krasnopolskich,
ur. 12 IX 1894 w Horodyszczu na Ukrainie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
W l. 1918–1920 dca kompanii w 36 pp LA. Od 1929 dca oddziału zamkowego Prezydenta RP. Przed wybuchem wojny w Komendzie Głównej Straży
Granicznej. Odznaczony KKOP, KW dwukrotnie, MN, bdd.
CAW, AP 1564; MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940. Na L.W. s. Jana.
Por. rez. Antoni GĘBAROWSKI s. Władysława i Wiktorii, ur. 29 V 1902
w Jaśle. Wcielony do 6 pap, brał udział w wojnie 1920. Absolwent Akademii
Handlowej w Krakowie (1930) i kursu podchorążych w 6 pap (1924). Por.
mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 22 pal. Urzędnik w magistra-
cie miasta Jasła. Żonaty z Janiną z Baltazińskich, bdd.
Ppor. rez. Stanisław GĘBSKI s. Władysława i Bronisławy z Szermanów,
ur. 13 XI 1895 w Warszawie. W 1918 i 1920 ochotnik WP. Dr farmacji,
właściciel apteki, adiunkt w Katedrze Technologii Chemicznej Środków
Leczniczych Uniwersytetu Warszawskiego. Żonaty ze Stanisławą z Soko-
łowskich, miał synów Jerzego i Witolda.
163
G
Ppor. Zbigniew Walery GĘDZIERSKI s. Walerego i Kazimiery z Twarogów, ur. 6 IX 1914 w Drohobyczu. W 1934 ukończył gimnazjum, w 1937
SPKaw., w której na ogół osiągał wyniki bardzo dobre i celujące. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 X 1937. Służył w 25 . w Prużanie.
Ppor. Stanisław GIDASZEWSKI s. Nikodema i Marii z Dobskich, ur.
8 V 1913 w Kiełczewie, woj. poznańskie. Absolwent Gimnazjum im. Hugona Kołłątaja w Krotoszynie i Szkoły Podchorążych Lotnictwa – Grupa Tech-
niczna w Warszawie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do
3 p. lot. Był dcą plutonu obsługi w szkole podoficerskiej 3 pułku. Kawaler.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie; AM 2071.
Por. rez. Eugeniusz GIEDROYĆs. Stanisława i Marii z Policzkiewiczów,
ur. 18 XII 1893 w Olkuszu. Student Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Członek POW w obwodach: Olkusz, Skała, Ojców. W l. 1919–1921 żołnierz
11 pp, w którym odbył całą kampanię wojenną. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Ziemianin. Mieszkał w majątku Łado, na Wołyniu. Żonaty,
miał córkę Grażynę, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1099. Na L.W. rok ur. 1892.
Ppor. rez. Stanisław GIELAROWSKI s. Adama i Anieli z Chorzępów,
ur. 31 VII 1904 w Zwierniku, pow. pilzneński. Absolwent gimnazjum w Dębicy, student Politechniki Lwowskiej. Inspektor powiatowy Państw. Zakładu
Ubezpieczeń Wzajemnych w Dębicy. Z zamiłowania ogrodnik, sadownik,
pszczelarz. Żonaty z Marią z Kasprzyków, miał córkę Danutę.
Ppor. rez. Jan GIEŁŻYŃSKI s. Adolfa i Joanny z Adamowiczów, ur.
19 I 1907 w Nowoświęcianach. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Święcianach (1929) i kursu w BPRPiech. nr 2 w Biedrusku (1931). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1933. Od 1937 nauczyciel w Giłatach na
Wileńszczyźnie. Żonaty, miał córkę Jolantę, bdd.
Edward GIERGIELEWICZ s. Juliana i Zenobii, ur. 20 IX 1903 w Kaliszu. Absolwent gimnazjum w Płocku i Uniwersytetu Warszawskiego, dr
praw, sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie. Badacz polskiej myśli polityczno-społecznej doby oświecenia.
Arch. UW, RP 16340; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1539.
164
G
Mjr Stanisław Józef GIERKA s. Franciszka i Anny z Watychów, ur.
20 III 1898 w Myślenicach. Żołnierz I Brygady Leg., walczył pod Łowczówkiem i Kostiuchnówką. W 1920 służył w 1 pp Leg. Następnie w Szkole
Pchor. Piech. w Bydgoszczy i 61 pp. Od 1937 dca baonu w 9 pp Leg. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW. Żonaty z Łucją z Urbanowskich, miał córkę Irenę.
Ppor. rez. Zdzisław Antoni GIERLIŃSKI s. Romana i Anieli z Kubiaków,
ur. 12 VI 1912 w m. Dakowy Mokre, woj. poznańskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wągrowcu (1933) i kursu podchorążych w 67 pp
(1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 14 pp. W 1938
nauczyciel w szkole powszechnej w m. Kabat, gm. Solec Kujawski. Kawa-
ler.
Por. Jan GIL s. Walentego i Zofii z Raków, ur. 15 XII 1907 w Grębowie na
ziemi tarnobrzeskiej. Absolwent Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły
w Dębicy (1928) i Szkoły Pchor. Zawodowych. Ppor. mianowany ze starsz.
15 VIII 1931, por. od 1 I 1934. Służył w 8 pal; od 1936 instruktor w SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. Żonaty z Heleną z Tomasikiewiczów, bdd.
Ppor. rez. Stanisław GIL s. Andrzeja i Jadwigi z Rosickich, ur. 21 VIII 1902
w Potoku Małym, pow. jędrzejowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego, Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej i kursu podchorążych
w Grudziądzu (1929). Członek POW. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Chorzowie. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Heleną ze
Zdechlików, miał syna Jerzego.
Por. Józef GILEWSKI s. Ludwika i Marii z Bąbów, ur. 12 III 1906 w Opatowie. Absolwent gimnazjum humanistycznego w rodzinnym mieście
(1928) i Szkoły Podchorążych Inżynierii (1931). Ppor. mianowany ze starsz.
15 VIII 1931 i przydzielony do 1 baonu sap. Por. od 1 I 1935, bdd.
Ppor. rez. Ludwik Mateusz GIMPEL s. Mateusza i Katarzyny z Pelzerów,
ur. 1 VIII 1903 w Warszawie. Absolwent średniej szkoły kolejowej (1925)
i kursu w BPRSap. w Modlinie (1927). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932,
przydzielony do 1 baonu sap. Pracownik przedsiębiorstwa państwowego
w Zbyszycach pod Nowym Sączem. Żonaty, miał syna Wojciecha, bdd.
165
G
Ppor. rez. Józef GIMZA s. Józefa, ur. 16 XII 1893 w Czerkowach, pow.
pińczowski. Wychowanek szkoły ogrodniczej w Tarnowie. Żołnierz I Bry-
gady Leg. W l. 1918–1919 w szeregach 7 pp Leg. Następnie szef kompanii
sztabowej w 42 pp, a po zakończeniu wojny dowódca plutonu w 42 pp.
Odznaczony Krzyżem Zasługi i Odznaką I Brygady Leg. Żonaty.
CAW, AP 10166, KKiMN 156-46779; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Por. rez. Karol GITZER s. Juliusza i Marianny z Franków, ur. 31 X 1892
w Warszawie. Członek POW. Uczestnik I wojny światowej. W 1919 ochotnik WP. W 1920 służył w 47 pp. Ranny w bitwie nad Niemnem. Odznaczony
KW. Żonaty z Heleną z Zalewskich, miał syna Zdzisława i córkę Helenę,
bdd.
CAW, AP 5814; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 33. Na L.W. syn Juliana.
Ppor. rez. Tadeusz GIŻYCKI s. Juliana i Julii z Rozwadowskich, ur.
6 III 1903 w Białej Cerkwi. Absolwent Politechniki Warszawskiej i kursu
w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936,
przydzielony do 13 pp. Inżynier, zamieszkały w Warszawie, bdd.
CAW, AP 2858; Arch. PW, 9025; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 959.
Ppor. rez. Roman GLABISZEWSKI s. Romana i Władysławy z Buksalewiczów, ur. 31 X 1914 w Recklinghausen, w Niemczech. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Czarnkowie (1933) i kursu podchorążych w 57 pp
(1936). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 57 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej, zamieszkały w Gnieźnie.
CAW, AP 3705; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Kpt. Karol GLAZUR s. Adama i Józefy z Bełzowskich, ur. 30 IV 1891
w Kołaczycach k. Jasła. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921.
Służył w ekspozyturach Oddz. II Szt. Gen., w 20 pp, od 1927 do 1939
w PKU w Miechowie, Krakowie i Bochni. W stopniu kpt. zweryfikowany ze
starsz. 1 VI 1919. Odznaczony SKZ, medalami 1918–1921 i „Polska Swemu
Obrońcy”. Żonaty, miał syna Adama i córkę Janinę.
MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; RO 1923, 1924, 1932. Na L.W. rok ur.
1899.
Ppor. rez. Leon GLIKMAN s. Pinkusa i Frajdy z Goldwasserów, ur. 11 III 1910
w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1934) i SPRSan.
(1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 1 szp. okr. Lekarz.
Żonaty, bdd.
166
G
Ppor. rez. Stanisław Stefan GLINICKI s. Michała i Florentyny z Pątkowskich, ur. 7 V 1898 w m. Chrcynno, pow. pułtuski. Absolwent Uniwersytetu
Jana Kazimierza (1925) i Szkoły Pchor. Wojsk Taborowych (1919). Uczestnik wojny 1920. Ppor. mianowany ze starsz. 1 II 1920 i przydzielony do
2 szw. tab. Mgr farmacji, prawdopodobnie zatrudniony w aptece w Jabłonnie
pod Warszawą, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz GLIŃSKI s. Kazimierza i Teodory z Krzymuskich,
ur. 10 VII 1902 w Boniewie, na Kujawach. Absolwent gimnazjum w Kaliszu
(1922) i SPRKaw. (1924). W 1920 ochotnik 203 ., wyróżnił się w szarży
pod Ciechanowem. Ziemianin, zamieszkały w majątku Kaczkowizna, pow.
kutnowski. Odznaczony KW. Żonaty z Zofią z Byszewskich, miał syna Stanisława oraz córki Barbarę i Marię.
CAW, AP 3817; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940: AM 1452.
Ppor. rez. Józef GLISZCZYŃSKI s. Franciszka i Anieli z Łasków, ur.
9 VII 1910 w Janikowicach na ziemi piotrkowskiej. Absolwent gimnazjum
w Piotrkowie Tryb. i Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki
w Poznaniu. Ukończył SPRLot. w Dęblinie (1935). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1938, przydzielony do 3 p. lot., bdd.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie.
Ppor. rez. Zygmunt GLIWIŃSKI s. Jana i Ludwiki z Zubowskich, ur.
18 III 1908 w Kijowie. Wychowanek Korpusu Kadetów we Lwowie (1929)
i SPKaw. w Grudziądzu (1930). Student Szkoły Głównej Gospodarstwa
Wiejskiego w Warszawie. Agrotechnik. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936,
przydzielony do 7 ., bdd.
Por. rez. Emil Wiktor GŁADYSIEWICZ s. Andrzeja i Bronisławy,
ur. 2 XII 1901 w Skawinie. Absolwent seminarium nauczycielskiego. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 IX 1931, por. 19 III 1939. Przydział: 71 pp. Kierownik szkoły powszechnej w Domanowie, woj. białostockie. Żonat y, miał córkę
Helenę.
Ppor. rez. Zygmunt Stanisław GŁAZOWSKI s. Antoniego i Elżbiety z Baseckich, ur. 3 V 1898 we Lwowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w rodzinnym mieście (1917). W 1918 ochotnik obrony Lwowa. Kierownik
szkoły powszechnej w Basiówce, pow. lwowski. Odznaczony Krzyżem
Obrońców Lwowa i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Zofią Kircherówną,
bdd.
167
G
Ppor. rez. Jakub GŁODEK s. Jakuba i Marii z Robotów, ur. 19 IV 1906
w Kiszyniowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie
(1929) i SPRPiech. w Śremie (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932,
przydzielony do 45 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej w Równem. Żonaty,
miał syna Jerzego, bdd.
CAW, AP 5116; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Wg ankiety rodziny ur. 4 IV 1906.
Mjr w st. sp. Wacław Leon GŁOGOWSKI s. Ignacego i Łucji z Biernackich, ur. 25 IX 1884 w Warszawie. Absolwent politechniki w Kijowie
(1912), inżynier architekt. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I Korpusu
Pol. w Rosji. W l. 1918–1928 służył w Marynarce Wojennej. Po przeniesieniu w st. sp. (1928) pracował w Gdyni. Prowadził też biuro projektowe
w Warszawie. Żonaty, miał córkę Elżbietę, bdd.
CAW, AP 1110; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; Dane GdRK; AM 1953.
Ppor. rez. Władysław GŁOWACKI s. Franciszka i Teofili z Kowalskich,
ur. 14 IV 1900 w Bełchatowie. Absolwent gimnazjum w Sosnowcu, student
uczelni technicznej w Liège. Członek POW. W 1918 uczestnik walk pod
Lwowem. Od 1926 właściciel gospodarstwa w Bałandyczach na Polesiu.
Odznaczony Krzyżem Obrońców Lwowa i OH „Orlęta”, bdd.
Ppor. rez. Piotr GŁOWACZ s. Piotra i Marianny z Frąckowiaków, ur.
31 XII 1913 w Gębicach w Wielkopolsce. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Rawiczu (1934) i SPRPiech. w Zambrowie (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 60 pp. W 1937 nauczyciel
szkoły powszechnej w Dłoni, pow. rawicki.
Kpt. Cyprian GŁOWIŃSKI s. Jana i Marii z Makarewiczów, ur.
29 IX 1892 w Świniuchach na Wołyniu. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz 4 dywizji gen. Żeligowskiego. W 1920 w 3 baonie 1 pp Leg. Następnie
dca pociągu san. nr 22. Od 1933 zca kierownika biblioteki i muzeum
CWSan. Autor bibliografii nowotworów. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Marią z Rogowskich, bezdzietny.
Por. rez. Leonard GŁUCHOWSKI s. Leona i Marii z Marszyckich, ur.
6 XI 1896 w Kielcach. Absolwent Politechniki Lwowskiej (1931) i SPWojsk
Taborowych (1920). Żołnierz 1 pp Leg. W 1918 ochotnik WP, uczestnik
obrony Lwowa. Inżynier chemik. Od 1934 pracownik Instytutu Technicznego Intendentury. Odznaczony MN. Żonaty, miał córkę Hannę.
168
G
Ppor. rez. Stanisław Jan GŁUSZEK s. Jana i Walerii z Koniecznych,
ur. 27 III 1913 we Lwowie. Absolwent II Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego w Jarosławiu (1932) i SPRKaw. w Grudziądzu (1934). Ppor. miano-
wany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 6 .
Ppor. rez. Jan GŁUSZKIEWICZ s. Jana i Marianny z Klimkiewiczów,
ur. 14 I 1902 w Nowym Mieście n. Pilicą. Absolwent Państwowej Szkoły
Budownictwa w Warszawie (1924) i SPRPiech. w Śremie (1927). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932. Hydrotechnik, zamieszkały w Grodnie. Żonaty
z Heleną z Pokornych, bdd.
Stanisław Wiktor GOCZAŁKOWSKI s. Antoniego i Karoliny, ur. 1910.
Prokurator, zamieszkały w Warszawie, bdd.
Ppor. Zdzisław GODEK s. Stanisława, ur. 1913. Prawdopodobnie lekarz,
bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Ppor. rez. Dawid GODEL s. Hirsza i Basi z Milikowskich, ur. 18 IV 1913
w Wilnie. Absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze (1933) i SPSan. w Warszawie (1939). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937. Mgr farmacji, pracow-
nik apteki w Łodzi. Żonaty z Rachelą z Zytlerów.
Pchor. Tadeusz GODLEWSKI s. Bolesława, ur. 1916, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940.
169
G
Pchor. Tadeusz GODLEWSKI s. Wincentego, ur. 1916, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940. Nie wiadomo, który z dwóch wyżej wymienionych Tadeuszy Godlewskich jest
rozpoznany w Amtliches Material zum Massenmord von Katyń (skrót AM) pod numerem 3634.
Por. rez. Włodzimierz Józef GODŁOWSKI s. Aleksandra i Heleny z Bierzeckich, ur. 7 XI 1900 w Stryju. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego
(1925). Stypendysta kliniki neurologicznej w Wiedniu. W 1938 prof. nadzw.
neurologii i psychiatrii na Uniwersytecie Stefana Batorego i dyrektor Instytutu dla Badań Mózgu. Autor wielu prac naukowych. Odznaczony OH „Orlęta”. Żonaty, miał syna Kazimierza.
MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 502.
Por. rez. Kazimierz GODOWSKI s. Ignacego i Franciszki z Wróblewskich,
ur. 15 I 1886 w Stopnicy. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie (1903). Żołnierz I wojny światowej. Od XI 1918 w armii gen. Hallera
we Francji. W 1919 dca kompanii na froncie ukraińskim. Odznaczony francuskim krzyżem wojennym za atak w Szampanii. Urzędnik, bdd.
Ppor. rez. Władysław Józef GODULA s. Stanisława i Józefy z Wieczorków, ur. 24 VII 1911 w Sanoku. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Krośnie (1932) i kursu podchorążych w 5 psp (1934). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1936, przydzielony do 44 pp. Kierownik szkoły powszechnej
w Równem na Wołyniu. Miał żonę Wandę i córkę Barbarę.
Mjr Stanisław GODYCKI-ĆWIRKO s. Ignacego i Michaliny, ur. 1 XI 1893.
Na kpt. awansował ze starsz. 1 VI 1919, na mjr. 1 I 1928. Służył w 21 i 33 pp.
Odznaczony VM 5 kl., bdd.
MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; RO 1923, 1924, 1928, 1932.
Por. rez. Władysław GODZISZEWSKI s. Jana i Marii z Winiarskich,
ur. 22 VI 1895 w Zamościu. Członek POW. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr (1926). Historyk, nauczyciel gimnazjum i liceum w Lublinie. Autor publikacji historycznych. Brał udział w życiu naukowym i społecznym Lublina. Przydział: 9 pp. Odznaczony MN.
Żonaty z Bronisławą z Zapałowskich, miał córkę Reginę.
170
G
Por. rez. Konrad Tomasz GOETTEL s. Konrada i Emmy z Klemów, ur.
24 XI 1900 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej i SPRPiech.
w Śremie. Por. mianowany ze starsz. 1 I 1935. Inżynier budownictwa lądowego, m.in. budowniczy Szpitala im. marsz. Piłsudskiego w Warszawie.
Pracownik Departamentu Budownictwa MSWojsk. Żonaty, miał córkę.
Arch. PW, 4097; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Ppor. rez.
Tadeusz Ludwik GOETTINGER s. Franciszka i Zofii, ur.
30 VIII 1908 w Bochni. Farmaceuta, dzierżawca apteki homeopatycznej w Kry-
nicy, tam zamieszkały. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, zmobilizowany do
9 szp. okr. Żonaty, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; J. Giza, Nowosądecka lista katyńska.
Prawdopodobnie AM 1282.
Ppor. rez. Bronisław GOJŻEWSKI s. Józefa i Antoniny z Sikorskich,
ur. 19 III 1912 we Władywostoku. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza
Czackiego w Wilnie (1933) i kursu podchorążych w 5 pp Leg. (1934), stu-
dent Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1939 urzędnik PKO w Wilnie. Żonaty ze Stefanią ze Szczęsnowiczów, miał syna Jerzego i córkę Iwonę.
Por. rez. Jan GOLAN s. Wacława i Cecylii ze Święckich, ur. w 18 VI 1906
w Warszawie. Inżynier leśnik. Dyrektor Tartaku Państwowego w Kobiurze,
bdd.
MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; Dane WRK.
Mjr Stanisław GOLAŃSKI s. Jana i Rozalii z Korkoszów, ur. 29 X 1893
w Pawłowie, woj. tarnopolskie. Członek Drużyn Sokolich i Związku Strzeleckiego. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył w 6 baonie sap. Następnie w Szefostwie Inż. i Sap. DOK II, od 1929 w DOK IX. Odznaczony
ZKZ i SKZ. Żonaty z Marią ze Strzeszewskich, miał syna Kazimierza.
CAW, AP 4323, 2275, 8357, KZ 28-100; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940.
Ppor. rez. Antoni GOLDE s. Mieczysława i Cecylii z Rosenbaumów,
ur. 2 XII 1899 w Warszawie. Członek POW. W 1920 żołnierz 1 pac Leg.,
walczył pod Rokitną, Sarnami i Łuckiem. Absolwent Politechniki Warszawskiej. Inżynier, zatrudniony w Spółce Akc. Chem. Fabryki dr. Rattnera.
Odznaczony KN, MN, Krzyżem POW, bdd.
CAW, AP 2846; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 112. Na L.W. A. Golda.
171
G
Por. rez. Leon GOLDMAN s. Pawła i Salomei ze Steinhardtów, ur.
4 IV 1894 w Częstochowie. W 1920 żołnierz 27 pp, w którym brał udział
w ofensywie na Kijów oraz w walkach odwrotowych nad Styrem i Bugiem.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, lekarz. Ordynator oddz. ginekologicznego w Szpitalu Miejskim NMP w Częstochowie. Żonaty, miał córkę.
Arch. UW, RP 629; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1680.
Ppor. rez. Salomon GOLDSTEIN s. Beniamina i Rozalii z Vogelhutów,
ur. 17 I 1898 w Krakowie. Żołnierz I wojny światowej. Ochotnik WP.
W 1920 w 3 dywizji Leg. na froncie litewskim. Absolwent Uniwersytetu
Jagiellońskiego (1927). Lekarz w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie. Żonaty,
bdd.
Por. rez. Izaak GOLDWICHT s. Oszera i Inny z Lipszyców, ur. 9 IX 1893
w Warszawie. Student medycyny w Paryżu, Bonn, Strasburgu; absolwent
uniwersytetu w Dorpacie (1915). Podczas I wojny światowej m.in. st. lekarz
szpitali polowych i lazaretów. W 1920 lekarz baonu 30 pp. Specjalizował się
w chirurgii, bdd.
Ppor. rez. Izydor GOLENIA s. Stanisława i Marii z Rejmanów, ur.
20 I 1910 w Dębinie, pow. łańcucki. Wychowanek Uniwersytetu Jana Kazimierza (1938), mgr filozofii, fizyk. Absolwent kursu podchorążych w 19 pp
(1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 40 pp. Mieszkał we Lwowie, bdd.
CAW, AP 5234; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940. Na L.W. I. Goleń.
Ppor. rez. Wincenty GOLEWSKI s. Franciszka i Barbary z Maniszewskich, ur. 7 VII 1905 w Piaskach Wielkich, pow. lubelski. Absolwent Szkoły
Mierniczych w Kowlu (1929) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1930).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 13 pal. Mierniczy,
zamieszkały w Łucku, bdd.
Por. rez. Czesław Józef GOLĘDZINOWSKI s. Feliksa i Marii z Lembków, ur. 7 X 1906 w Olesznie, woj. kieleckie. Absolwent Politechniki Lwowskiej i SPRPiech. w Berezie Kartuskiej (1929). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1932, por. 1 I 1937, przydzielony do 1 pp Leg. Inżynier, specjalista od
budowy fortyfikacji kolejowych, zatrudniony w Dyrekcji Kolei Państwowych w Wilnie. Żonaty z Zofią z Wrześniowskich, miał córkę Zofię.
172
G
Ppor. rez. Ryszard Piotr GOLJASZ s. Jakuba i Marii ze Słupików, ur.
24 II 1907 w Kleszczowie, woj. śląskie. Absolwent Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Poznańskiego i kursu w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie
(1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 56 pp. Nauczy-
ciel łaciny w gimnazjum w Kościanie, bdd.
Edmund GOŁAWSKI s. Wacława i Marii z Wołoszynowskich, ur. w 1905
w Korabliszczach na Wołyniu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego.
Prawnik, podprokurator w prokuraturze w Gnieźnie, zamieszkały w Poznaniu. Żonaty z Jadwigą z Hryniewieckich, miał córkę Krystynę.
MiD WIH, L.W. 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Mjr Tadeusz Franciszek GOŁĄB s. Jana i Marii z Ostrowskich, ur.
4 X 1895 w Żywcu. Żołnierz I wojny światowej. W l. 1918–1921 uczestnik
walk na froncie ukraińskim, litewsko-białoruskim i bolszewickim. Od 1923
w 44 pp. Od 1934 zca dcy tego pułku. Odznaczony KW, ZKZ, Medalem
1918–1921. Żonaty z Marią z Myślińskich, miał syna Zbigniewa.
CAW, AP 6248, 9183, 9986, 10006; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Por. Tadeusz Marcin GOŁĄB s. Marcina i Łucji z Niklewiczów, ur. 9 VII 1915
w Ludenburgu, w Czechosłowacji. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty
w Ostrowi Maz. (1935). Następnie dca plutonu w 78 pp. Od 1938 instruktor
kompanii w 4 baonie panc. Narciarz, turysta wysokogórski. Kawaler.
Ppor. rez. Longin GOŁĘBIEWSKI s. Antoniego i Marianny z Mejsnerów,
ur. 10 III 1904 we Włocławku. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w rodzinnym mieście (1927) i kursu w BPRPiech. w Tomaszowie Maz.
(1928). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 14 pp. Urzęd-
nik, bdd.
Ppor. rez. Jerzy Zygmunt GOŁĘBIOWSKI s. Władysława i Aleksandry
z Łacińskich, ur. 14 VII 1912 w Mazanowie, pow. puławski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Słonimiu (1933) i kursu podchorążych w 4 pp Leg.
(1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 2 pp Leg. Na-
uczyciel, kierownik szkoły powszechnej w Hancewiczach na Polesiu.
światowej.
173
G
Ppor. rez. Mieczysław Karol GOŁĘBIOWSKI s. Wiktora i Marii z Salskich, ur. 30 X 1909 w Wolbromiu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego
(1934) i kursu podchorążych w 8 pp Leg. (1931). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933, przydzielony do 1 psp. Mgr chemii, od 1938 kierownik rejonu
kontroli skarbowej w Białej Krakowskiej. Żonaty z Marią z Paszków, bdd.
Ppor. rez. Antoni GOŁĘBSKI s. Leona i Eleonory z Batorskich, ur. 20 V 1890
w Piotrkowie. Wnuk powstańca 1830 r. W 1918 członek Straży Akademickiej.
W 1920 ochotnik WP. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1926). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 VI 1919. Od 1927 lekarz Ubezpieczalni Społ. w Tomaszowie Maz. Żonaty z Marią z Szerszyńskich, miał córkę Halinę.
CAW, AP 424; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1499
Ppłk Kazimierz GOŁKOWSKI s. Wilhelma i Marii z Zawadzkich,
ur. 1 V 1892 w Wilnie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1919 uczestnik
działań na froncie lit.-biał. W 1920 wykładowca i zca dyrektora naukowego
w szkole kaemów w Chełmnie. Następnie w 85 pp i 9 pp Leg. We wrześniu
1939 dca odtworzonego 94 pp rez. Brat Tadeusza (patrz niżej), bdd.
CAW, AP 1247, 8545, 9805; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; Muz. Kat.; AM 4066.
Kpt. Tadeusz Mikołaj GOŁKOWSKI s. Wilhelma i Marii z Zawadzkich,
ur. 30 X 1903 w Wilnie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1929)
i SPSan. (1929). W 1920 ochotnik WP. Służył w 76 i 81 pp. Od 1936 lekarz
w 3 pac w Wilnie. Odznaczony SKZ. Żonaty z Heleną z Bohdanowiczów,
miał jedno dziecko. Brat Kazimierza (patrz wyżej).
Ppor. rez. Leopold Kazimierz GOŁOGÓRSKI s. Wincentego i Władysławy z Burghartów, ur. 16 XI 1909 w Dolinie, woj. stanisławowskie. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Samborze (1930), Studium
Wychowania Fizycznego na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz SPRPiech.
nr 2 w Biedrusku (1931). Mgr wychowania fizycznego, nauczyciel w gimnazjach i seminariach nauczycielskich. Żonaty, miał córkę Annę, bdd.
Ppor. Witold GOŁOŃSKI s. Stanisława, ur. 11 VI 1914. Ppor. mianowany
ze starsz. 1 X 1937, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
174
Mjr
G
Bolesław GOŁYŃSKI s. Stanisława i Marii z Filipowiczów,
ur. 1/14 XII 1892 w Kamieńcu Podolskim. Lekarz, absolwent Uniwersytetu
Stefana Batorego (1924). W 1920 ochotnik WP w 1 pp Leg. i 4 .
Od 1934 ordynator oddz. laryng. szpitala OW Wilno. Kierownik Poradni
Sport.-Lek. przy ośrodku wf w Wilnie. Odznaczony ZKZ i medalami
pamiątkowymi. Żonaty z Janiną ze Stefanowiczów, miał troje dzieci.
Ppor. rez. Lotariusz GOŁYSZNY s. Franciszka i Walerii z Bażantów,
ur. 28 III 1899 w Skoczowie. Potomek spolonizowanej rodziny niemieckiej.
Żołnierz I wojny światowej, ranny na froncie włoskim. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Cieszynie (1917) i SPRPiech. w Krakowie. Urzęd-
nik. Żonaty z Marią ze Zdenków, miał synów Gerharda i Franciszka.
Kpt. rez. Władysław Kazimierz GOMULIŃSKI s. Ignacego i Marii z Abramowiczów, ur. 22 V 1896 w Warszawie. Absolwent szkoły technicznej
(1912) i Szkoły Oficerskiej Łączności (1919). Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1920. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919, kpt. 19 III 1939. Był
inspektorem ubezpieczeń, należał do 3 baonu telegraf., bdd.
Ppor. rez. Karol GONCIK s. Antoniego i Marianny z Adamczyków,
ur. 28 IV 1904 w Słaboszowie, woj. kieleckie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie (1927) i SPRPiech. w Gródku Jagiell. (1929).
Nauczyciel szkoły powszechnej w Działoszycach. Żonaty ze Stefanią z Makarewiczów, miał córki Aleksandrę i Marię.
Kpt. Zdzisław Władysław GONDEK s. Jana i Michaliny z Popadyńczuków, ur. 26 X 1908 we Lwowie. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika we Lwowie (1928) i Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu (1931).
Służył w 10 pac. Od 1936 był wykładowcą w SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. Kpt. mianowany ze starsz. 19 III 1939. Żonaty z Janiną z Wałęgów,
miał syna Leszka.
Por. w st. sp. Stanisław GONTARSKI s. Leopolda, ur. 4 V 1899. Absolwent Szkoły Podchorążych. W 1920 służył w 2 pp Leg. jako dca plutonu.
Następnie był zastępcą dowódcy kompanii w CSPP nr 2 i w 11 pp. W 1931
zwolniony do rez. Urzędnik, bdd.
175
G
Por. rez. Aleksander GORACZKOWSKI s. Aleksandra i Barbary z Berezinów, ur. 20 IV 1890 w Zabłudowie na Białostocczyźnie. Słuchacz Korpusu
Kadetów w Chabarowsku. Uczestnik I wojny światowej. Członek Związku
Wojskowych Polaków na Ukrainie. Od III 1921 w WP: w 1 p. inż. Leg., 6 p.
sap. Urzędnik kolejowy. Żonaty z Nadzieją z Lewskich, bezdzietny.
Ppor. rez. Antoni GORBACZ s. Adama i Michaliny z Morozów,
ur. 5 VI 1910 w Kuchmach, pow. wołkowyski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Świsłoczy (1932) i kursu podchorążych w 77 pp. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 77 pp. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Muncewiczach, woj. nowogródzkie. Żonaty z Eleonorą Ropianką.
CAW, AP 4622; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej.
Ppor. Antoni GORBIK s. Jana, ur. 1913, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz GORCZYŃSKI s. Piotra i Wiktorii z Rzepeckich,
ur. 21 X 1910 w Łukaszewie, pow. rypiński. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tucholi (1932) i kursu podchorążych w 65 pp (1933). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1936. Nauczyciel szkoły powszechnej prawdopodobnie w Sadłowie, pow. rypiński. Żonaty z Henryką z Szamowskich, bdd.
Ppor. rez. Jan GORLIWY s. Bonifacego i Eleonory z Pierzchalskich,
ur. 4 XII 1907 w Warszawie. Absolwent warszawskiej Państwowej Średniej
Szkoły Technicznej Kolejowej (1926), uczelni technicznej i SPR Wojsk Balonowych (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932. Inżynier, pracownik
firmy „Instalator” w Warszawie. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Bronisław GORMAN s. Maurycego i Dyny z Kipnisów,
ur. 16 V 1909 w Łodzi. Absolwent łódzkiego Gimnazjum im. ks. Ignacego
Skorupki (1928) i kursu w BPRPiech. w Tomaszowie Maz. (1929). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1933. Przemysłowiec, bdd.
176
G
Ppor. rez. Stanisław GORTEL s. Franciszka i Antoniny z Bereszków,
ur. 14 XI 1897 w Łodzi. Absolwent szkoły średniej, kursu w Państwowej
Szkole Włókienniczej w Łodzi oraz kursu z chemii farbiarskiej we Francji.
Prawdopodobnie kierownik farbiarni w zakładach włókienniczych w Łodzi.
Żonaty z Walentyną z Jaworskich, miał córkę Zofię, bdd.
Por. w st. sp. Henryk GORZECHOWSKI s. Henryka, ur. 7 X 1892 w Warszawie. Absolwent gimnazjum realnego i Szkoły Rolniczej w Puławach.
Żołnierz Kaukaskiej Konnej Dywizji Tubylczej. Więzień Łubianki, wymieniony za Karola Radka. Uczestnik wojny 1920. Służył w 4 pułku strzelców konnych
i 16 . Od 1930 w st. sp. W cywilu pracownik firmy eksportującej
węgiel. Żonaty z Inguszką, miał syna Henryka, który ocalał od śmierci
w Kozielsku.
Kpt. Zygmunt Jan GOSIEWSKI s. Czesława i Emilii z Rowińskich,
ur. 7 X 1897 w Bryzglu nad Wigrami. Absolwent gimnazjum w Połtawie
(1916) i Oficerskiej Szkoły Topografów (1926). Żołnierz I Korpusu Pol.
w Rosji. Ochotnik WP. Od 1926 topograf w WIG-u. Odznaczony medalami
pamiątkowymi. Żonaty z Janiną ze Słuczanowskich, miał córkę i dwóch
synów.
Kpt. rez. Jan GOSŁAWSKI s. Felicjana i Wiktorii z Dapińskich, ur. 2 VI 1897
w Niechcicach, pow. piotrkowski. Żołnierz 4 pp Leg. Członek POW. W 1920
służył w 27 pp, walczył pod Zwiahlem, nad Styrem i Stochodem. Odznaczony
KN. Kierownik szkoły powszechnej w Radomsku. Żonat y z Marcelą z Krzyża-
nowskich, miał synów Ludomira i Jana.
CAW, AP 1444, 7644; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4126. Na L.W. syn Feliksa.
Por. Jan Józef GOSTOMSKI s. Zbigniewa i Izabeli z Wągrowieckich,
ur. 28 IV 1912 w Poznaniu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1935)
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1936). Mgr praw. Od 2 I 1937 aplikant
sądowy w WSO nr VIII w Grudziądzu, w 1938 praktykant w 14 pal. 2 I 1939
mianowany por. i asystentem w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej nr VIII.
Kpt. w st. sp. Zdzisław GOSZCZYŃSKI s. Witolda i Stanisławy z Kossowskich, ur. 31 VIII 1897 w Janowicach, woj. kieleckie. Żołnierz Legionu
Puławskiego i I Korpusu Pol. w Rosji. Członek POW. W 1920 służył
w 55 pp, następnie w 17 baonie KOP „Dawidgródek”. W 1932 przeniesiony
w st. sp. Odznaczony VM 5 kl., KW czterokrotnie i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Janiną z Turskich, miał córkę Alicję.
CAW, AP 5897, 10248, 10262; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4128. Na L.W. rok ur. 1895.
177
G
Ppor. rez. Hirsch GOTFRID s. Icka i Szajndli z Abramowiczów, ur.
4 XII 1908 w Warszawie. Absolwent wyższej szkoły handlowej i SPRPiech.
w Nisku (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 44 pp.
Handlowiec, zamieszkały w Warszawie.
Ppłk w st. sp. Leon GOTKIEWICZ s. Edwarda i Heleny z Sokołowskich,
ur. 14 III 1885 w Kownie. Uczestnik I wojny światowej, ranny i ciężko kontuzjowany. Od 1921 służył w 31 pp, od 1926 do 1928 był dcą 10 pp, od 1928
komendantem PKU Przemyśl. W 1933 przeniesiony w st. sp. Żonaty z Ksenią z Ozierskich, bezdzietny.
CAW, AP 4084, 9185; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Ppor. rez. Aleksander GOZDAWA-GIŻYCKI s. Włodzimierza, ur.
25 XII 1900 w Odessie. W 1920 służył w 1 . krechowieckich, wyróżnił się w bitwie
pod Chołojowem. Odznaczony KW. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925 i
przydzielony do 85 pp. Urzędnik, zamieszkały w Warszawie,
bdd.
CAW, KW 34/9-855; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2329. Na L.W. tylko jedno nazwisko Giżycki.
Ppłk w st. sp. Stanisław Nikodem GOŹDZIEWSKI s. Stanisława i Stanisławy z Barskich, ur. 31 III 1886 w Drohobyczu. Absolwent Uniwersytetu
Jana Kazimierza (1912). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Naczelny lekarz 16 pp. Od 1934 w st. sp. Znakomity pediatra, prezes tarnowskich
organizacji społecznych, autor prac specjalistycznych. Żonaty z Wilhelminą
z Tertilów, miał syna Stanisława.
CAW, AP 1606; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Ppor. rez. Andrzej Karol GÓRA s. Karola i Józefy z Misiągowiczów,
ur. 15 X 1909 w Sokalu. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1930)
i SPRKaw. w Grudziądzu (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 3 p. szwol. Mgr praw, urzędnik w Państwowym Monopolu
Tytoniowym w Warszawie.
CAW, AP 4882; Arch. UW, RP 24535; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 1957.
Ppor. Piotr GÓRA s. Ignacego, ur. 1901. Absolwent Szkoły Podchorążych
Artylerii w Toruniu (XIII promocja, 1936). Oficer 7 pal, bdd.
178
G
Ppor. rez. Ksawery GÓRAK s. Józefa i Zofii z Wasiliszynów, ur. 8 XI 1909
w Porozowie, na Wołyniu. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza (1937)
i kursu podchorążych w 44 pp (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937,
przydzielony do 43 pp. Lekarz rejonowy i Ubezpieczalni Społ. w Werkowiczach. Żonaty z Antoniną z Szastałłów, miał córkę Lorettę.
Ppor. rez. Bolesław GÓRAL s. Antoniego i Marii z Kwaśnickich, ur.
10 VIII 1913 w Załoźcach, woj. tarnopolskie. Absolwent gimnazjum w Tarnopolu (1934) i kursu podchorążych w 44 pp (1935). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1938, przydzielony do 44 pp. W 1937 student prawa na Uniwersy-
tecie Jana Kazimierza.
Ppor. rez. Bolesław GÓRAL s. Piotra i Beaty z Tysowskich, ur. 25 II 1909
w Hryniowej, woj. stanisławowskie. Absolwent gimnazjum w Drohobyczu
(1932), SPRPiech. w Zambrowie (1933) i kursu podchorążych w 5 psp
w Przemyślu. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 6 psp.
Urzędnik w zakładach wojskowych.
Mjr Jan GÓRALCZYK s. Piotra i Anny z Niciejów, ur. 2 VI 1893 w Babi-
cy, pow. wadowicki. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz formacji polskich w Rosji. W 1920 służył w 13 pp i w nim pozostał po zakończeniu
wojny. W 1939 był komendantem PKU w Kamionce Strumiłowej. Odzna-
czony KW, MN, SKZ, bdd.
CAW, AP 4972, KW 37888; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; Muz. Kat.; AM 2104.
Ppor. rez. Antoni GÓRECKI s. Mateusza i Marianny z Krzyżaniaków,
ur. 1 V 1909 w Ciążeniu, woj. łódzkie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Słupcy (1929) i SPRPiech. w Nisku (1931). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1933, przydzielony do 27 pp. Od 1932 nauczyciel w Kuźnicy
Grabowskiej k. Ostrzeszowa, bdd.
Ppor. posp. rusz. Tadeusz Fortunat GÓRECKI s. Władysława i Michaliny
z Zatwardowiczów, ur. 31 V 1885 w Warszawie. Żołnierz II Korpusu Pol.
w Rosji. W 1920 oficer prowiantowy w 4 baonie kieleckim. Kasjer w oddziale rent w Pińczowie, później w dobrach Góry pod Pińczowem. Żonaty
z Bronisławą z Rakowskich, miał synów Wiesława i Jana.
179
G
Kpt. Andrzej GÓRKA s. Jana i Marii z Kolbuszów, ur. 10 VII 1897 w Szufnarowej, pow. strzyżowski. Uczestnik I wojny światowej, żołnierz armii gen.
Hallera we Francji. W 1920 walczył pod Ciechanowem i Mławą. Następnie
służył w 7 i 13 pap. Od 1938 szef działu magazynów w Głównej Składnicy
Broni Panc. w Warszawie. Odznaczony KW. Kawaler.
CAW, AP 120, KW 35/G-1476; MiD WIH, L.W. 035/2 z 16 IV 1940.
Por. rez. Antoni GÓRKA s. Józefa i Marii z Górków, ur. 2 VIII 1892 w Porębie, pow. myślenicki. Absolwent Wojskowej Akademii Weterynaryjnej
w Wiedniu (1916). Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył w Do-
wództwie Taborów 12 DP. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919. Lekarz wet.,
zamieszkały w Kopyczyńcach. Żonaty z Janiną z Kądzielów, bezdzietny.
Ppor. rez. Józef GÓRNIAK s. Józefa i Marianny z Bartczaków, ur. 21 I 1906
w Leśmierzu, woj. łódzkie. Absolwent prywatnego gimnazjum w Łęczycy,
Politechniki Warszawskiej (1930) i kursu w BPRPiech. nr 6a w Rawie Ruskiej (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 84 pp.
Inżynier geodeta, bdd.
Por. rez. Feliks GÓRNICKI s. Władysława i Barbary z Einmahlów, ur.
14 VI 1894 w Wiesbaden. Uczestnik I wojny światowej. Organizator szkoły
lotników obserwatorów w Ławicy i jej kierownik. W 1920 służył w 14 pac.
Dr praw, jeden z dyrektorów Zakładu Ubezpieczeń „Vesta” w Poznaniu.
Żonaty z Marią z Liebeków, miał syna Maurycego oraz córki Małgorzatę,
Urszulę i Anielę.
Por. rez. Franciszek Józef GÓRSKI s. Jana i Agnieszki z Jelińskich,
ur. 6 VI 1909 w Gdańsku. Absolwent klasycznego gimnazjum w Starogardzie (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1931). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1933, por. 1 I 1938, przydzielony do 11 dak. Właściciel majątku
Mirotki w woj. pomorskim. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Marian GÓRSKI s. Kazimierza i Anny z Cielemęckich, ur.
25 IV 1915 w majątku Morszków na Podlasiu. Absolwent Gimnazjum im.
Stanisława Żółkiewskiego w Siedlcach i SPRPiech. w Zambrowie. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1938. Od 1937 student Wydziału Mechanicznego
Politechniki Warszawskiej. Kawaler.
180
G
Por. rez. Wincenty Józef GÓRSKI s. Wincentego i Wandy z Wołowskich,
ur. 2 IX 1899 w Oszczeklinie, pow. kaliski. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Inżynier rolnik. W wojnie 1920 żołnierz 3 pp Leg. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1920, por. 2 I 1932, przydzielony do 7 pułku strzelców konnych. Odznaczony KW dwukrotnie.
Administrator rodzinnego ma jątku Oszczeklin. Żonaty, miał syna.
CAW, KW 35/G-1667; Arch. SGGW, 92; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 623.
Kpt. Michał Konrad GÖRZ s. Eustachego i Ludwiki z Koszyków, ur.
14 V 1898 w Radajowicach, pow. nowosądecki. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył w 2 pap. Następnie w 3 pap. Od 1928 w 16 pap, w 1937
dca baterii. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonat y z Wandą z Łoziń-
skich, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz GRABARCZYK s. Pawła i Leokadii z Czyżewskich,
ur. 27 VIII 1906 w Mińsku Mazowieckim. Absolwent Państwowej Szkoły
Handlowej w Warszawie (1925) i kursu podchorążych w Berezie Kartuskiej.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 71 pp. Inspektor
obwodowy OPLG w Janowie Lub. Żonaty z Marią z Newerlich, miał córkę
Kazimierę i syna Bohdana.
Ppor. rez. Wacław GRABAU s. Bronisława i Wandy z Dargiewiczów,
ur. 25 III 1904 w Skolimowie pod Warszawą. Absolwent szkoły Wawelberga
i Rotwanda w Warszawie (1927) i SPRPiech. w Ostrowi Maz. (1928). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1931. Technolog mechanik, pracownik Fabryki
Papieru „Mirków” w Konstancinie-Jeziornie. Żonaty, miał syna Andrzeja,
bdd.
Ppor. rez. Feliks Jan GRABECKI s. Adolfa i Heleny z Goldwasserów,
ur. 16 VIII 1894 w Warszawie. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1922). Lekarz, specjalizował się w chirurgii i rentgenologii. Ppor. mianowany 1 VII 1920. W 1933 pracował w Ostrowcu Święto-
krzyskim, przed wybuchem wojny w Szpitalu Wolskim w Warszawie. Żonaty z Ireną z Jakobsonów, miał syna Jerzego.
Mjr Felicjan Ignacy GRABIŃSKI s. Ignacego i Aleksandry z Różyckich,
ur. 9 VI 1896 w Częstochowie. Żołnierz 1, potem 2 pp Leg. Uczestnik wojny
1920. W 1921 przydzielony do 64, następnie 52 pp. Ostatnio w Szkole Podchorążych Piechoty. Odznaczony KN i medalami pamiątkowymi. Żonat y
z Wandą z Zatońskich, miał córkę Hannę i syna Jarosława.
181
G
Rtm. w st. sp. Henryk GRABOWSKI s. Franciszka i Elżbiety z Wojtulewiczów, ur. 27 V 1892 w majątku Kosów, pow. sokołowski. W 1914 ochotnik
Legionu Puławskiego. W 1917 żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920
służył w 1 p.uł. krechowieckich, następnie m.in. w 9 pułku strzelców konnych
i 10 baonie panc. W 1938 przeniesiony w st. sp. Odznaczony KN, KW, SKZ.
Żonaty z Heleną z Zielińskich, miał córki Annę i Wandę.
Por. rez. Henryk GRABOWSKI s. Stanisława i Stanisławy z Kozłowskich,
ur. 12 VII 1901 w Kielcach. Absolwent kieleckiego Gimnazjum im. Jana
Śniadeckiego (1921) i SPRPiech. w Śremie (1925), student Szkoły Handlowej w Warszawie. W 1920 walczył w szeregach armii ochotniczej. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1930, por. 19 III 1939. Urzędnik. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz Roman GRABOWSKI s. Romualda i Marianny z Pałczyńskich, ur. 23 II 1901 w Piątku pod Łęczycą. Absolwent gimnazjum Woj-
ciecha Górskiego (1923), studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim.
Ukończył kurs w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1929). W 1920 ochotnik WP.
Ppor. od 1 IX 1929. Nauczyciel w Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych
w Warszawie. Żonaty, miał córki Annę i Alicję oraz syna Wojciecha.
CAW, AP 3777; MiD WIH, L.W. 1940.
Kpt. Kazimierz Tomasz GRABOWSKI s. Bolesława i Władysławy ze
Skibniewskich, ur. 4 I 1900 w Warszawie. Ochotnik WP. W 1920 służył
w 28 pp. Ranny pod Mariampolem. Po wojnie oficer 10 pp i 6 pp Leg. Od
1928 w 63 pp, następnie w baonie KOP „Wilejka”. Odznaczony SKZ, Krzyżem Frontu Lit.-Biał. i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Józefą z Kaczmarzyńskich, miał synów Ryszarda i Edwarda.
Ppor. rez. Konstanty GRABOWSKI s. Józefa i Franciszki z Sekułów,
ur. 11 III 1908 w Ząbkowie, pow. sokołowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Ursynowie (1929), Wyższego Kursu Nauczycielskiego
w Warszawie (1938) i kursu podchorążych w Grudziądzu (1930). Kierownik
szkoły w Hrycewiczach, w pow. nieświeskim. Żonaty z Katarzyną Gabrylówną, miał syna Janusza.
Ppor. rez. Leon Bronisław GRABOWSKI s. Czesława i Stefanii z Ziemskich, ur. 20 II 1908 w Sobolówce w Rosji. Absolwent męskiego gimnazjum Władysława Giżyckiego w Warszawie (1926) i kursu podchorążych
w 71 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 71 pp. Student chemii na Politechnice Warszawskiej, bdd.
182
G
Por. rez. Ludwik GRABOWSKI s. Stanisława i Bronisławy, ur. 25 VIII 1899
w Łomży. Absolwent Państwowej Szkoły Mierniczej w rodzinnym mieście
(1923) i SPRSap. w Warszawie (1924). W 1920 służył w 33 pp, walczył pod
Ostrołęką, Różanem i Nasielskiem. Por. mianowany ze starsz. 1 I 1935. Od 1931
pracownik Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego. Odznaczony SKZ.
Żonaty z Kazimierą Matlanką, miał syna Zbigniewa.
CAW, AP 417, KZ G-46; MiD WIH, L.W. 036/3 z IV 1940; AM 2471.
Ppor. rez. Stanisław Wojciech GRABOWSKI s. Filipa i Joanny z Baczyńskich, ur. 16 X 1907 w Nowym Sączu. Absolwent Gimnazjum im. Bolesława
Chrobrego w rodzinnym mieście (1929) i kursu w BPRPiech. nr 5a w Cieszynie (1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934. Urzędnik Kasy Chorych
w Nowym Sączu. Kawaler.
Kpt. w st. sp. Stefan GRABOWSKI s. Jana, ur. 24 VII 1886. W stopniu
kpt. zweryfikowany ze starsz. 1 VI 1919. W latach 1923–1924 oficer Woj-
skowego Więzienia Śledczego nr V, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; RO 1923, 1924; AM 1496.
Ppor. rez. Stefan GRABOWSKI s. Juliusza i Otylii z Fonrobertów,
ur. 10 VIII 1899 w Dolsku, woj. poznańskie. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1922). Powstaniec wielkopolski. Uczestnik akcji plebiscytowej
w Prusach Wsch. i na Warmii. Sędzia sądów powiatowego i apelacyjnego
w Poznaniu, od 1938 prezes Sądu Okręgowego w Chojnicach. Żonaty z Józefiną z Budziszewskich, miał syna Andrzeja.
CAW, AP 874; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Na L.W. syn Juliana.
Kpt. rez. Władysław GRABOWSKI s. Bolesława i Zofii z Niewęgłowskich, ur. 3 VIII 1894 w Moskwie. Absolwent Politechniki Warszawskiej
(1930), inżynier chemik. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył
w 8 pap. Urzędnik firmy naftowej Standard Nobel. Odznaczony KW. Żonaty
z Celiną z Chmielewskich, bdd.
Por. Zygmunt Jan GRABOWSKI s. Władysława i Antoniny z Marischlerów, ur. 10 II 1898 w Korczynie, pow. krośnieński. Uczestnik I wojny światowej. W 1918 ochotnik WP, brał udział w obronie Lwowa. Do 1934 w jednostkach artylerii. Od października 1934 (po ukończeniu kursu intendentów
w WSWoj.) w Skł. Mat. Int. nr 9. Odznaczony MN, SKZ i medalami pamiąt-
kowymi. Żonaty z Marią z Zarańskich.
CAW, AP 1769/89/1565; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 3938.
183
G
Por. posp. rusz. Józef GRABSKI s. Antoniego i Felicji z Wężyków, ur.
29 IX 1890 w Poznaniu. Absolwent gimnazjum w Ostrowie Wlkp. (1909).
Uczestnik I wojny światowej na froncie wschodnim i zachodnim. W 1920
służył w 7 dak. Por. mianowany 28 II 1921. Odznaczony KW, bdd.
CAW, AP 898, 3570, KW 36-4305; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2659.
Ppor. rez. Eugeniusz Mieczysław GRADUSZEWSKI s. Józefa i Anny
z Wisnowiczów, ur. 2 III 1913 w Stanisławowie. Absolwent Szkoły Handlowej w Jarosławiu (1933) i kursu podchorążych w 48 pp (1934). Ppor. mianowany 1 I 1937, przydzielony do 48 pp. Urzędnik, zamieszkały w Stanisławowie. Żonaty z Jadwigą Nowotarską.
Por. rez. Aleksander GRADZIUK s. Antoniego i Walerii z Radziszów,
ur. 23 II 1909 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego
(1927) i SPRPiech. (1931). Por. mianowany ze starsz. 1 I 1937. Dca kompanii w 82 pp. Mistrz kominiarski w okręgu nr 45 w Warszawie. Kawaler.
Por. w st. sp. Józef GRANICZNY s. Franciszka i Konstancji z Magierów,
ur. 12 III 1897 w Piekarach Śl. Członek „Sokoła” i POW. Uczestnik trzech
powstań śląskich. W 1920 służył w baonie morskim. Następnie w Kierownictwie MW i Flotylli Pińskiej. Od 1935 w st. sp. Odznaczony VM 5 kl., KN
z M, KW. Żonaty z Marią Krajnikówną, miał syna Juranda i córkę Teresę.
*
CAW, AP 7413, 9327, 3645, 104; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940.
Por. rez. Eugeniusz GRAPOW s. Filipa i Emilii z Rajberów, wnuk powstańca 1863, ur. 29 XI 1897 w Łodzi. Absolwent miejscowego gimnazjum
i wyższych kursów handlowych, wychowanek Podoficerskiej Szkoły Artylerii w Rembertowie (1919). W 1920 ranny pod Pułtuskiem. Odznaczony
Medalem 1918–1921. Właściciel drukarni w Łodzi. Żonaty z Edytą ze Stegemanów, miał prawdopodobnie dwóch synów.
Por. Erazm GRĄZIEWICZ s. Jakuba i Katarzyny z Kamińskich, ur.
18 VIII 1903 w Krzemieńcu. W l. 1925–1927 był słuchaczem Oficerskiej Szko-
ły Piechoty w Warszawie. Następnie w 55 pp. Ppor. mianowany 15 VIII 1927,
por. 15 VIII 1929. Żonaty z Marią z Hańskich, miał córkę Marię.
184
G
Ppor. rez. Stefan Tadeusz GRECZYN s. Antoniego i Heleny z Trybalskich, ur. 18 V 1902 we Lwowie. Absolwent Politechniki Lwowskiej (1926).
Inżynier dróg i mostów. Członek POW. W 1919 uczestnik walk o Stanisławów. W 1920 służył w 11 baonie sap. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925.
Od 1937 referendarz w Zarządzie Wodnym w Cieszynie, bdd.
CAW, AP 715; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Ppor. rez. Zygmunt GREKOWICZ s. Józefa i Petroneli z Mikoszów,
ur. 3 VIII 1912 w majątku Zamosze w Rosji. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego (1937), student weterynarii na Uniwersytecie Warszawskim
(1937–1939). W 1934 ukończył kurs podchorążych w 77 pp. Ppor. został
1 I 1938. Prawnik, ziemianin, zamieszkały w Wilnie i w majątku Korwelisz-
ki. Żonaty z Heleną z Matuszewskich, bezdzietny.
Ppor. rez. Franciszek GRENDUS s. Jana i Katarzyny z Marciaków, ur.
7 VII 1901 w Michałówce, pow. jarosławski. Absolwent gimnazjum
we Lwowie (1920) i kursu w BPRPiech. nr 7 w Ś remie. W 1919 ochotnik
5 pap, walczył z Ukraińcami pod Lubaczowem, Rawą Ruską i Mościskami.
Nauczyciel w szkołach powszechnych na Wołyniu. Żonaty, miał jedno dziecko, bdd.
Ppor. rez. Lucjusz GRĘBOCKI s. Władysława i Cecylii z Jagielskich, ur.
11 II 1903 w Rudawiu, pow. lipnowski. Abiturient gimnazjum w Toruniu
(1924), absolwent kursu w BPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach (1925). W 1920
ochotnik 201 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1930, przydzielony do
63 pp. Odznaczony Medalem 1918–1921. Urzędnik. Żonaty, bdd.
Pchor. rez. Bolesław GRIZER s. Bolesława i Anny z Werblów, ur.
23 XII 1913. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego. Mieszkał w Wilnie.
Miał przydział do 5 pp Leg. We wrześniu 1939 ranny, bdd.
MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; J. Tucholski, Mord w Katyniu; Dane GdRK.
Ppor. rez. Edmund Adam GROBELNY s. Stanisława i Heleny z Wielickich, ur. 7 XI 1911 w Nowej Wsi, woj. poznańskie. Absolwent Politechniki
Warszawskiej i SPRPiech. w Biedrusku (1932). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1935. Inżynier dróg wodno-lądowych. Budowniczy Zakładów Tele-
i Radiotechnicznych w COP. Zamieszkały w Poniatowej, woj. lubelskie. Żonaty, miał syna.
CAW, AP 6271; Arch. PW, 13799; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
185
G
Ppor. rez. Stefan Ludwik GROBELNY s. Filipa i Anny z Gruszczyńskich,
ur. 8 VIII 1909 w Hamborn w Nadrenii. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Poznaniu (1929) i SPRPiech. w Krakowie (1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 3 pp KOP. Nauczyciel w majątku
Alchimowszczyzna, w pow. dzisneńskim, bdd.
CAW, AP 5634; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; AM 960. Na L.W. imię ojca Feliks.
Ppor. rez. Czesław GROBLEWSKI s. Kazimierza i Marii z Hertlów,
ur. 28 VI 1905 w Szymbarku, pow. gorlicki. Wychowanek prywatnego gimnazjum w Krakowie (1924) i Uniwersytetu Jagiellońskiego, absolwent
SPRPiech. w Cieszynie (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 20 pp. Inżynier rolnictwa, bdd.
Ppor. rez. Franciszek GROCHOCKI s. Romualda i Anny z Janczyków,
ur. 24 V 1908 w Jedwabnem na Białostocczyźnie. Absolwent Gimnazjum
im. Tadeusza Kościuszki w Łomży (1928) i Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty w Grudziądzu (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933,
przydzielony do 33 pp. W 1932 był studentem Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, bdd.
Ppor. rez. Jan Ludwik GRODECKI s. Władysława i Rozalii z Krydów,
ur. 17 V 1910 w Głogowie, pow. rzeszowski. Wychowanek Korpusu Kadetów nr 3 (1931), słuchacz Szkoły Podchorążych Inżynierii, po roku przeniesiony do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. W 1936 mianowany ppor. i przydzielony do 4 psp; należał do PKU Żywiec, bdd.
CAW, AP 214; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 662. Wg danych WRK ur. 15 V 1910.
Por. w st. sp. Adam Jan GRODZICKI s. Feliksa i Marianny z Nadarzyńskich, ur. 24 XII 1904 w Bałdrzychowie, woj. łódzkie. Absolwent gimnazjum w Łodzi (1928) i SPRPiech. w Ostrowi Maz. (1931). Ppor. mianowany
ze starsz. 15 VIII 1931, por. 1 I 1934. Służył w 31 pp. W 1936 przeniesiony
w st. sp. Pracownik PKP w Warszawie. Żonaty z Reginą z Zająców.
Kpt. posp. rusz. Henryk Grzegorz GRODZIEŃSKI s. Maurycego i Cecylii z Apatoffów, ur. 25 XII 1882 w Białymstoku. Absolwent gimnazjum
w Warszawie (1903), medycynę studiował na uniwersytecie w Monachium,
egzamin dyplomowy zdał w Moskwie (1910). Lekarz. W 1920 przydzielony
do armii gen. Hallera, następnie do 6 armii. Pracował w szpitalach polowych
pod Tarnopolem, Płoskirowem, Żmerynką, bdd.
186
G
Por. rez. Edmund GRODZKI s. Edmunda i Marii z Szubertów, ur. 6 X 1892
w Gnieźnie. Absolwent Uniwersytetu we Wrocławiu, dyplom dr. praw otrzymał na Uniwersytecie Poznańskim (1927). Uczestnik I wojny światowej
i wojny 1920. Dyrektor Oddziału Banku Związku Spółek Zarobkowych SA
we Lwowie. Odznaczony MN, bdd.
Ppor. rez. Władysław GRODŹ s. Stanisława i Urszuli, ur. 24 IV 1901 w Mizanach, woj. wileńskie. Nauczyciel. Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX 1929,
przydzielony do 6 pp Leg., bdd.
CAW, AP 7038; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; Dane WRK.
Ppor. rez. Karol Emanuel GROHMANN s. Karola i Olgi ze Schrothów,
ur. 17 IX 1897 w Łodzi. Absolwent uniwersytetu w Lozannie (1919) i kursu
w BPRPiech. nr 2 w Biedrusku (1932). W 1920 ochotnik WP, służył w wojskach łączności. Inżynier elektrotechnik. Przemysłowiec, członek zarządu
firmy Scheiblera i Grohmana. Żonaty z Janiną ze Skotnickich, bezdzietny.
CAW, AP 4671, 7655; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; Muz. Kat.
Ppor. posp. rusz. Ludwik Wiktor GRONIECKI s. Władysława i Bronisławy z Płonków, ur. 24 VIII 1900 w Demni Wyżnej, woj. stanisławowskie.
W 1920 służył w 6 pp Leg. Absolutorium na Wydziale Prawa UJ otrzymał
w 1929. Następnie pracował w Katowicach i Gdyni. Przed wojną był radcą
prawnym w MSW. Odznaczony KW. Żonaty z Marią z Palczyńskich, bdd.
Ppor. rez. Erwin Jan GROSS s. Jana i Emilii z Schulzów, ur. 14 VIII 1899
w Zgierzu. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1930) i kursu
w BPRPiech. OK IV w Skierniewicach (1926), lekarz. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1931, przydzielony do 9 szp. okr. Specjalizował się w chorobach
wewnętrznych. Był żonaty, bdd.
CAW, AP 188, 8096; Arch. UW, RP 7749; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; AM 1004.
Kpt. Zygfryd GROSS s. Grzegorza, ur. 28 X 1896. W 1923 por. (starsz.
1 VI 1919), oficer nadetatowy w Kierownictwie Rej. Int. Baranowicze,
w 1924 w Okręgowych Zakładach Gospodarczych nr 9, w 1932 zarządca
w Składnicy Materiału Intendenckiego w Baranowiczach. Kpt. mianowany
ze starsz. 1 I 1933. Odznaczony KN i KW czterokrotnie, bdd.
MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; RO 1923, 1924, 1932.
187
G
Kpt. w st. sp. Aleksander GROSSMAN s. Edwarda Ignacego i Eleonory
z Dobieczyńskich, ur. 3 VIII 1893 w Łodzi. Absolwent Łódzkiej Szkoły
Przemysłowej. Żołnierz I wojny światowej i wojny 1920. Służył w 5 dyonie
samochodowym. W 1931 przeniesiony w st. sp. Współwłaściciel fabryki
wyrobów trykotowych w Warszawie. Żonaty z Sabiną z Wurcelów, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz Marian GROTUS (vel Grotthuz) s. Andrzeja i Marii
z Juchniewiczów, ur. 6 IX 1917 w Rosji. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana w Baranowiczach (1935), słuchacz kursu podchorążych w 20 DP
(1936), który ukończył z pierwszą lokatą. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1938, przydzielony do 78 pp.
Ppor. rez. Henryk GRUBNER s. Maurycego i Rebeki z Fisherów, ur.
17 V 1904 w Jordanowie, woj. krakowskie. Absolwent Państwowej Szkoły
Przemysłowej w Bielsku (1924) i kursu podchorążych w Bronowicach
(1926). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1929, przydzielony do 12 pp. Kierownik fabryki sukna, zamieszkały prawdopodobnie w Rybniku, bdd.
Kpt. Idzi Stefan GRUDNIEWICZ s. Władyława i Julii z Maznów, ur.
1 IX 1900 w Wadowicach. W l. 1918–1920 walczył na froncie czeskim i bolszewickim. Od 1924 w Kierownictwie Mar. Woj. jako referent żywnościowy
i mundurowy, następnie komisarz dyonu łodzi podwodnych. Od 1936 kwatermistrz Kierownictwa Mar. Woj. Odznaczony SKZ, bdd.
CAW, AP 6798, KZ 17-1680; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; Muz. Kat.; AM 1308.
Por. rez. Longin GRUDZIEŃ s. Michała i Ewy z Krysiaków, ur. 21 XI 1907
w Łodzi. Absolwent Państwowej Szkoły Budowlanej w Poznaniu (1928)
i SPRLot. w Dęblinie (1929). Ppor. mianowany 1 I 1932, por. 1 I 1936,
przydzielony do 3 p. lot. Technik budownictwa lądowego w Magistracie
m. Łodzi, bdd.
Ppor. rez. Stanisław GRUDZIEŃ s. Piotra i Franciszki z Dutkowskich,
ur. 31 VIII 1909 w Sieciechowie, pow. kozienicki. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Ursynowie (1930) i SPRPiech. w Śremie (1932). Ppor.
mianowany 1 I 1936, przydzielony do 67 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej
w Sieciechowie. Żonaty, miał córki Zofię i Teresę.
światowej; Muz. Kat.; AM 4060.
188
G
Kpt. Kazimierz GRUSZCZYŃSKI s. Romana i Pauliny z d. Jastrzębiec-Grębecka, ur. 27 I 1897 w Warszawie. Członek POW. Uczestnik wojny
1920. Następnie służył w 24 pp, od 1927 był powiatowym komendantem pw
w Łucku. Od 1937 w baonie KOP „Budsław”. Odznaczony MN, SKZ, Krzy-
żem Leg. Żonaty ze Stanisławą z Hoppów, bezdzietny.
CAW, AP 6339, KZ 28-109; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1252.
Kpt. Kazimierz Antoni GRÜNER s. Maksymiliana i Ludwiki z Pobóg-Grabowskich, ur. 27 V 1898 w Warszawie. W 1920 brał udział w pracach
fortyfikacyjnych na odcinku: Zielonka, Rembertów, Miłosna. Służył w baonie elektrotechnicznym saperów, Wojsk. Inst. Badań Inż. Ostatnio był kierownikiem Wojsk. Warszt. Doświadcz. w Ursusie pod Warszawą. Odznaczo-
ny KW, KZ, bdd.
Ppor. rez. Moritz GRÜNHAUT s. Adolfa i Betli z Grossów, ur. 12 II 1895
w Bogdanówce, woj. tarnopolskie. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza (1921), mgr farmacji. Uczestnik wojny 1920. Współwłaściciel i kierownik apteki w Bursztynie, pow. rohatyński. Żonat y z Różą z Kreuzenhauerów,
miał synów Adolfa i Bernarda.
CAW, AP 146; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940. Na L.W. Maurycy Grinhaut.
Kpt. Witold GRYCEWICZ s. Kleofasa i Felicji z von Oberkampferów,
ur. 10 VIII 1895 w majątku Andrzejów na Litwie Kowieńskiej. Absolwent
Instytutu Weterynarii w Moskwie (1919). Uczestnik wojny 1920 w 18 pal.
Następnie służył m.in. w 28 pal, 1 pułku szwoleżerów, 27 pal. Od 1937 naczelny
lekarz wet. w 28 pal. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi.
Żonaty z Anną ze Stępniaków, prawdopodobnie bezdzietny.
CAW, AP 7357, 353, KZ 17-357; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; AM 3288.
Ppor. rez. Władysław GRYKO s. Jana i Stefanii z Podgórskich, ur. 18 VI 1906
w Rudnicy na Białostocczyźnie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Szemczynie Lidzkim (1928) i SPRPiech. nr 9 w Berezie Kart. (1929). Nauczyciel w Klepaczach, pow. wołkowyski. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932,
przydzielony do 77 pp. Żonaty z Lidią z Łukasiewiczów, miał córkę Alinę.
MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; Ostatnia droga, Białystok 1998; ROR 1934; AM 3053.
Ppor. rez. Gennadiusz GRYNIEWICZ s. Jana i Elżbiety z Diakonowów,
ur. 19 III 1908 w Grodnie. Absolwent grodzieńskiego Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza (1928), Politechniki Warszawskiej i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do
3 pac. Inżynier geodeta, zatrudniony jako mierniczy w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie. Żonaty z Niną z Kadłubowskich, miał syna Jerzego.
CAW, AP 6225; Arch. PW, 13167; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; AM 794. Wg danych BkRK ur. 1 IV 1908, imię
ojca Piotr.
189
G
Mjr Ludwik GRYNKIEWICZ-SUDNIK s. Antoniego i Heleny z Łazowskich, ur. 18 III 1895 w Werobejowie, pow. słucki. Uczestnik I wojny świa-
towej. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji. W 1920 dca kompanii 2 p. strz.
polskich. Następnie w 44 pp. Ostatnio dca baonu w 45 pp. Odznaczony KW
trzykrotnie, SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Marią z Izdebskich,
miał córkę Marię i syna Bohdana.
CAW, AP 8222, 10356; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1545. Na L.W. tylko nazwisko Grynkiewicz.
Ppor. rez. Józef GRZANKA s. Józefa i Zofii z Więckowskich, ur.
10 III 1912 w Ujmie, pow. nieszawski. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja
Kopernika w Toruniu (1933) i kursu podchorążych w 67 pp (1934). W 1937
student prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Ppor. mianowany ze starsz.
Ppor. rez. Adam Apoloniusz GRZEGŻÓŁKO s. Jana, ur. 18 IV 1899
w Zwoleniu. Absolwent Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1919 ochotnik WP.
W 1921 instruktor spisowy w pow. lidzkim, w l. 1925–1926 działacz oświatowy wśród Polonii francuskiej. Ostatnio urzędnik w Izbie Rzemieślniczej
w Warszawie, bdd.
CAW, Odrz. 4 IV 1938; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 3976.
Kpt. Jan GRZELAK s. Marcina i Józefy z Karwowskich, ur. 1 I 1892 we
Włocławku. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
Członek POW. W 1920 oficer administracji. Następnie w PKU w Siedlcach
i w 22 pp. Od 1934 płatnik w 20 . Odznaczony KW, MN, SKZ. Żonaty z Jadwigą z
Łańskich, miał syna Bogusława.
Ppor. rez. Eugeniusz Wacław GRZELIŃSKI s. Henryka i Bronisławy
z Zychów, ur. 28 IX 1905 w Warszawie. Absolwent szkoły Wawelberga
i Rotwanda, uniwersytetu w Tuluzie (1930) i SPRSap. (1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 2 baonu most. kolej. Zamieszkały
w Warszawie, bdd.
Por. rez. Maksymilian GRZEŚKOWIAK s. Andrzeja i Agnieszki,
ur. 19 VII 1899 w Opalenicy. Uczestnik powstania wielkopolskiego. W 1920
służył w 5 pp wlkp. Następnie osiadł w Bydgoszczy. Od 1939 urzędnik
Zarządu Miejskiego w Poznaniu. Żonaty z Teresą ze Stillerów, miał syna
Janusza.
CAW, Odrz. 25 VI 1938; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2591.
190
G
Por. Andrzej GRZYBOWSKI s. Edwarda i Wilhelminy z Kowszunów,
ur. 3 X 1899 w majątku Chutorok na Kubaniu. Żołnierz dywizji gen. Żeligowskiego. W 1920 uczestnik walk pod Ostrowią Maz., Zambrowem i Radzyminem. Absolwent Oficerskiej Szkoły Inżynierii i Saperów (1925). Służył
w 2 p. sap., w CWSap. i 3 baonie sap. Odznaczony KW, MN. Żonaty z Wandą z Bejgrowiczów, miał córkę Marię, bdd.
CAW, AP 6406, 9355, KW 37/G-2361; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; AM 3534.
Ppor. rez. Jan GRZYWACZ s. Franciszka i Marii z Figurskich, ur.
5 VIII 1896 w Słupicy, pow. radomski. Absolwent Szkoły Handlowej w Radomiu (1916); na wydziale ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego otrzymał
absolutorium. Członek POW. W 1920 brał udział w fortyfikowaniu Dęblina.
Odznaczony KN, KW, Krzyżem Leg., bdd.
Por. w st. sp. Jan GRZYWIŃSKI s. Stanisława i Zofii z Zarzeckich,
ur. 4 XI 1893 w Warszawie. Żołnierz 5 pol. dywizji syberyjskiej. 17 VII 1919
przyczynił się do uratowania pociągu panc. „Poznań II” przed bolszewikami.
W 1920 walczył pod Warszawą. Od 1921 oficer 30 pal. Od 1935 w st. sp.
Odznaczony VM 5 kl., KW trzykrotnie, MN i in. Żonaty, bdd.
CAW, AP 10118, VM 74-6941; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 1959.
Ppor. rez. Jan GUBAŁA s. Tomasza i Franciszki z Jasińskich, ur. 9 VI 1907
w Sosnowcu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście (1927) i SPRPiech. w Krakowie (1929). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1932, przydzielony do 74 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Zawierciu. Kmdt Strzelca pow. zawierciańskiego. Odznaczony SKZ. Miał żonę
Helenę i córkę Barbarę.
Ppor. rez. Stefan GUDACZEWSKI s. Wacława i Julii z Jałyńskich,
ur. 11 IV 1912 w Nowej Wilejce. Absolwent Szkoły Handlowej w Wilnie
(1934) i kursu podchorążych w 5 pp Leg. (1935). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1938, przydzielony do 1 pp Leg. Mieszkał w Brasławiu.
Konstanty GULDITIS s. Dymitra, ur. 1880, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
191
G
Kpt. posp. rusz. Andrzej Tadeusz GULKOWSKI s. Jana i Marii z Pasków,
ur. 7 II 1884 w Krakowie. Absolwent Akademii Handlowej, 2 lata studiował
prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podczas I wojny światowej w niewoli rosyjskiej. W l. 1918–1921 służył w komórkach cenzury DOGen. Kraków
i Pomorze. Handlowiec. Żonaty z Heleną z Krušinów, bdd.
Ppor. rez. Józef GUNIA s. Wawrzyńca i Anieli z Hańbów, ur. 20 X 1895
w Brzezówce, woj. krakowskie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920.
Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krakowie (1924) i kursu
w BPRPiech. w Tomaszowie Maz. (1929). Kierownik szkoły powszechnej
w Chełmnie n. Wisłą. Działacz pw. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty ze Stefanią z Majorowiczów, miał synów Zbigniewa i Andrzeja.
Julian GUT s. Tadeusza, ur. 1902, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940.
Por. rez. Stanisław Marcin GUTKIEWICZ s. Wojciecha i Domiceli
z Mroziewiczów, ur. 10 XI 1893 w Białobrzegach n. Pilicą. Student uniwersytetów w Dorpacie i Petersburgu, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego
(1922). Podczas I wojny światowej lekarz okrętowy. W 1920 naczelny lekarz
w 1 pułku szwoleżerów i 11 . Internista rejonowy w Nowym Mieście n. Pilicą.
Żonaty, miał syna Wojciecha, bdd.
CAW, AP 5547; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940. Wg danych WRK imię matki Daniela.
Ppor. posp. rusz. Izaak GUTMAN s. Samuela i Chany z Lederów, ur. 14 VII
1900 w Łodzi. Ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej z wynikiem b. dobrym. Przeszkolenie wojskowe odbył w SPRPiech.
w Śremie (1928). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. Mieszkał w Łodzi.
Był żonaty, miał córkę, bdd.
CAW, AP 5303, 7222; Arch, PW. 5271; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2542.
Kpt. w st. sp. Stanisław GUTOWSKI s. Tomasza i Franciszki z Chojnackich, ur. 8 V 1894 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego
(1923). Lekarz. W 1920 na froncie, w służbie sanitarnej 5 pułku strzelców konnych.
Następnie służył w 82, 83 i 79 pp. Od 1935 w st. sp. Odznaczony medalami
pamiątkowymi. Kawaler.
192
G
Ppor. rez. Stefan GUTOWSKI s. Wincentego i Heleny z Szymanowskich,
ur. 8 IX 1899 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej. W 1918
ochotnik WP. W 1920 brał udział w bitwie warszawskiej. Inżynier, kierował
budową linii kolejowej Bydgoszcz-Gdynia, autostrady wzdłuż wybrzeża
oraz obiektów w COP, bdd.
Arch. PW, 1632, 737; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940; AM 683.
Por. posp. rusz. Jerzy August GUTSCHE s. Euzebiusza i Michaliny z Radwanów, ur. 28 VIII 1893 w Warszawie. Zamieszkały w Poznaniu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego, mgr praw. Dziennikarz, wykładowca
w Wyższej Szkole Handlowej i Wyższej Szkole Społecznej w Poznaniu,
współpracownik rozgłośni poznańskiej Polskiego Radia, autor kilku książek.
Żonaty z Marią z Panieńskich, miał troje dzieci.
MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; S. Łoza (red.), Czy wiesz, kto to jest;
AM 3208.
Ppor. rez. Szymon GUTTMAN s. Abrama, ur. 1892, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Józef GUZDEK s. Teofila i Marii ze Światłochów, ur. 2 III 1908
w Dziedzicach. Absolwent Wyższej Szkoły Przemysłowej (1928), 2-letniego
kursu teletechnicznego w Warszawie (1935) i kursu w BPRPiech. nr 5
w Krakowie (1929). Technik, nauczyciel w szkole przysposobienia do zawo-
du w Rybniku. Żonaty, bdd.
Ppor. Ryszard Zygmunt GUŻEWSKI s. Adolfa i Zofii z Magdzickich,
ur. 12 I 1911 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum Wojciecha Górskiego
w Warszawie (1931) i SPKaw. (1936). Dca plutonu w 3 . Bardzo
dobry jeździec, członek elity jeździeckiej. 3 IX 1939 ranny pod Woźnikami Śl.
Odznaczony KW dwukrotnie.
Por. Franciszek GWIZDAK s. Józefa i Zofii, ur. 1 X 1909 w Rzeszowie.
Absolwent gimnazjum w rodzinnym mieście (1929), SPRArt. i szkół lotniczych w Dęblinie i w Bydgoszczy. Ppor. mianowany 15 X 1935, por.
19 III 1939. Oficer nadzoru technicznego w Bazie Lotniczej Dęblin, bdd.
193
G
Ppor. rez. Czesław GWÓŹDŹ s. Jana i Marii z Walleniów, ur. 26 V 1912.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935. Aspirant Straży Granicznej, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 3003; Dane KrRK.
Mjr w st. sp. Wiktor GZOWSKI s. Michała i Ewy z Zieńkowiczów,
ur. 12 III 1888 w Czeczersku na ziemi mińskiej. Żołnierz I wojny światowej
i wojny 1920. Następnie służył w 25, 56 i 58 pp. Od ok. 1928 w st. sp.
Zamieszkały w Adamowiźnie pod Grodziskiem Maz. Żonaty z Zofią z Marcinkowskich.
* Por. w st. spocz. Józef Graniczny, zgodnie z poleceniem Zarządu ds. Jeńców Wojennych z 7 III 1940,
skierowany do dyspozycji UNKWD w Smoleńsku. Zob. Katyń. Dokumenty zbrodni, t. 2: Zagłada, marzec–
czerwiec 1940, Warszawa 1998, s. 355.
194
H
Chor. Władysław HABELA s. Andrzeja, ur. 18 IX 1894 w Nowym Sączu.
W 1931 był st. sierż. w 1 pp w Wilnie, gdzie mieszkał. Działalność niepodle-
głościową prowadził pod pseudonimem „Franciszek”. Odznaczony KN,
bdd.
Rtm. posp. rusz. Wacław HACZYŃSKI s. Wacława i Kazimiery z Buczelskich, ur. 27 I 1894 w majątku Brańszczyk, pow. pułtuski. Żołnierz 1 .
Leg. W l. 1918–1920 służył w 7 p. uł. Walczył m.in. pod Rawą Ruską
i Starymi Krukami. Właściciel majątku Turka pod Lublinem, wójt gm. Wólka Lubelska. Poseł na Sejm RP. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW czterokrotnie. Żonaty z Marią z Bielińskich, miał syna Jana i córkę Annę.
Ppor. rez. Andrzej HADT s. Franciszka i Franciszki z Majków, ur. 25 XI 1909
w Wolbromiu. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1935) i SPRSan.
(1936). Lekarz, pracował w Daleszycach, pow. kielecki. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1938, przydzielony do 5 szp. okr., bdd.
Ppor. rez. Józef HAJDENBERG s. Hermana i Julii z Kirszrotów, ur.
27 VIII 1907 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1928)
i SPRSan. (1930). Mgr farmacji. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 3 szp. okr. Właściciel apteki w Warszawie, bdd.
Mjr w st. sp. Antoni HAJZIK s. Jana i Katarzyny z Rićków, ur. 11 VI 1895
w Białogórze, pow. Gródek Jagiell. Uczestnik I wojny światowej i wojny
1920. Służył w 3 pp Leg., 59 i 29 pp. W 1935 przeniesiony w st. sp. Od
początku 1939 kwatermistrz w 16 baonie Junackich Hufców Pracy. Odznaczony KW, ZKZ. Żonaty z Wiktorią Gąsiorówną, miał troje dzieci: Romana,
Janinę i Jerzego.
Kpt. rez. Stefan HAKALLA s. Franciszka i Franciszki z Wagnerów, ur.
26 XII 1890 w Rzeszowie. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 oficer śledczy
w sądzie polowym 3 armii. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dr praw,
zamieszkały prawdopodobnie w Rzeszowie, bdd.
195
H
Kpt. Michał HAKIEL s. Sylwestra i Marii z Malinowskich, ur. 29 IX 1894
w Lublinie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Służył w 15 pp i 8 pp
Leg. oraz w Komendzie Garnizonu i Miasta Lublina. Na por. awansował ze
starsz. 1 VI 1919, na kpt. 1 VII 1925. Odznaczony KN z M, KN, KW dwukrotnie. Żonaty z Marianną z Pułaskich, miał córkę Marię i syna Michała.
MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; RO 1923, 1924, 1928; 1932; Lubelska lista katyńska, Lublin 1997; AM 737.
Pchor. rez. Rudolf HALAMA s. Pawła i Anny z Goćków, ur. 29 VI 1900
w Sibicy na Zaolziu. Żołnierz 3 pp Leg. Podczas powstań śląskich współpracownik Korfantego. Dyrektor Banku Spółdzielczego w Cieszynie, od 1935
Komunalnej Kasy Oszcz. w Trzyńcu, na Zaolziu. Działacz kulturalny i społeczny. Odznaczony KN, KW trzykrotnie, SKZ. Żonaty, miał czworo dzieci:
Tomasza, Bronisławę, Henryka i Władysława.
Ppor. rez. Stanisław HALAREWICZ s. Teodora i Magdaleny z Krogulskich, ur. 30 X 1913 w Skale n. Zbruczem. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Czortkowie (1932), prymus kursu podchorążych w 19 i 54 pp
(1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 52 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Załoźcach, pow. zborowski. Żonaty, miał córkę
Ewę.
Ppor. rez. Bronisław HALICKI s. Michała i Katarzyny ze Stankiewiczów,
ur. 1 IV 1914 w Kopisku na Białostocczyźnie. Absolwent Gimnazjum im.
marsz. Józefa Piłsudskiego w Białymstoku (1934) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1936). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do
14 dak. Urzędnik państwowy, bdd.
Por. rez. Lucjan HALPERN s. Jakuba i Zofii, ur. 14 IX 1894 w Warszawie.
Ukończył prawo na uniwersytecie w Petersburgu. Uczestniczył w I wojnie
światowej i wojnie 1920. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919. Mieszkał
w Warszawie, bdd.
Ppłk w st. sp. Andrzej Tadeusz HAŁACIŃSKI s. Eustachego i Feliksy z Rogozińskich, ur. 10 XI 1891 w Skawinie. Absolwent Akademii Handlowej w Kra-
kowie (1913). Żołnierz I Brygady Leg. Członek POW. Uczestnik wojny 1920.
Pracownik Konsulatu Gen. RP w Berlinie. Od 1929 w st. sp. B. starosta Brzeska,
notariusz w Łucku. Poeta, współautor Marszu I Brygady. Odznaczony VM 5 kl.,
KW czterokrotnie, ZKZ. Żonaty, miał synów Przemysława i Bogumiła, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; PCK 100.
196
H
Por. w st. sp. Józef HAMMER s. Józefa i Katarzyny z Boehmów, ur.
20 IV 1886 w m. Schoenanger, pow. mielecki. Uczestnik I wojny światowej.
W 1920 oficer gosp. w jednostkach frontowych. Następnie płatnik w bydgoskich szkołach wojskowych. Od 1931 w st. sp. Odznaczony medalami
pamiątkowymi. Żonaty z Anielą z Salatyńskich, miał córkę Elżbietę.
Por. rez. Jan Bernard HANDY s. Józefa i Marii z Schoenów, ur. 20 V 1910
w Szopienicach. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Mysłowicach
starsz. 1 I 1934, por. 1 I 1938, przydzielony do 74 pp. Nauczyciel w szkole
powszechnej w Lublińcu, bdd.
Ppor. rez. Konrad Franciszek HANNIG s. Pawła i Zofii z Wojtkowskich,
ur. 12 III 1909 w Obrzycku, pow. szamotulski. Absolwent gimnazjum
w Rogoźnie Wlkp. (1928) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 58 pp. Pracownik Sądu Grodzkie-
go w Odolanowie Wlkp., bdd.
Ppor. rez. Stanisław HANTKIEWICZ s. Ignacego i Franciszki z d. Steimetz, ur. 15 IV 1909 w Bninie. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego,
ukończył romanistykę, filozofię i pedagogikę. Słuchacz kursu podchorążych
w 55 pp (1933). Od 1934 nauczyciel francuskiego w prywatnym gimnazjum
dr. Brunona Czajkowskiego w Poznaniu. Dobry mówca, poeta, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; „Głos Śremski” 1990, nr 10, s. 7.
Ppor. rez. Marian Aleksander HANUSIEWICZ s. Edwarda i Aleksandry
z Zakrzewskich, ur. 16 VII 1910 w Lesku. Absolwent Akademii Medycyny
Weterynaryjnej we Lwowie (1935) i SPRŁącz. w Zegrzu (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. Lekarz wet. w Szczuczynie Nowogródzkim.
Miał żonę Izabelę oraz córkę Annę i syna Andrzeja.
Ppor. rez. Alfons HARASIMOWICZ s. Bolesława i Anieli z Mackiewiczów, ur. 2 II 1904 w Zalesie, woj. wileńskie. Absolwent Państwowej Szkoły
Technicznej w Wilnie (1927) i kursu w BPRPiech. nr 9 w Berezie Kartuskiej
(1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 86 pp. Technik
drogowy, zamieszkały w Wilnie, bdd.
197
H
Ppor. rez. Władysław HARBUZ s. Antoniego i Jadwigi, ur. 1 I 1895 w Kazimierzowie na ziemi mińskiej. Absolwent Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej
w Petersburgu. Uczestnik I wojny światowej. Od 1921 w Wilnie: technik w wy-
dziale komunikacji, pracy i robót publicznych, potem pracownik wydziału powiatowego sejmiku pow. wileńskiego i trockiego. Żonaty, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 1226; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; AM 3251. Wg danych WRK ur. 9 III 1905, s. Antoniego i Heleny.
Ppor. rez. Roman Dominik HARBUZIŃSKI s. Leona i Marianny z Babińskich, ur. 3 VIII 1908 w Tomaszowie Lubelskim. Absolwent Gimnazjum im.
Bartosza Głowackiego w rodzinnym mieście (1930), wychowanek
SPRPiech. w Śremie (1932). Pracownik Urzędu Skarbowego w Lubartowie.
Żonaty z Jadwigą z Zająców, miał córkę Romanę.
Ppor. rez. Grzegorz HARKAWY s. Bazylego i Agrafeny z Myzyczaków,
ur. 24 III 1915 w Petersburgu. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Nieświeżu (1935) i kursu podchorążych w 20 DP (1936). Ppor. mianowa-
ny ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 79 pp. W 1937 nauczyciel w szkole
powszechnej w Horodecznie, pow. nowogródzki.
CAW, AP 1869; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940. Na L.W. syn Wasyla.
Ppor. rez. Włodzimierz HARMACKI s. Michała i Emilii z Gładziszewskich, ur. 23 II 1908 w Beremianach, woj. tarnopolskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Czortkowie (1929) i kursu w BPRPiech. nr 10
w Gródku Jagiell. (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony
do 49 pp. W 1932 nauczyciel w szkole powszechnej w Jaworówce, pow.
Kałusz. Miał żonę Sławomirę i córkę, bdd.
Ppor. rez. Marceli HARTINGH s. Gustawa i Janiny z Maurandich,
ur. 20 XII 1904 w Nicei. Absolwent Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie
(1923), WSH w Warszawie i kursów w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1932)
oraz w CWBPanc. w Modlinie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 3 p. panc. Ekonomista, bdd.
Por. rez. Kazimierz Marian HARTMAN s. Józefa i Izabeli z Imbryczków,
ur. 31 I 1900. Uczestnik wojny 1920 w 26 pp. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1923) i Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie (1920).
Ppor. mianowany 1 I 1920, por. 2 I 1932, przydzielony do 60 pp. Mgr praw,
bdd.
198
H
Ppor. rez. Franciszek HASCHEK s. Wiktora i Wandy z Waisów, ur.
17 IX 1914 w Sarajewie. Absolwent Gimnazjum im. Hugona Kołłątaja
w Krotoszynie (1934) i kursu podchorążych w 29 pp (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 56 pp. Pracownik Państwowej Wy-
twórni Prochów w Pionkach.
CAW, AP 11433; MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940; Muz. Kat.; AM 2852. Na L.W. rok ur. 1913.
Por. w st. sp. Andrzej HASIAK s. Marcina i Jadwigi z Wołoszynów, ur.
7 XI 1884 w Kamionce, woj. lubelskie. Działacz niepodległościowy. Żołnierz I wojny światowej. Członek Związku Wojskowych Polaków w Rosji.
W 1920 ochotnik WP. W 1930 przeniesiony w st. sp. Do 1934 kierownik
Biura Gł. w Warszt. Amun. nr 1. Odznaczony MN i medalami pamiątkowy-
mi. Żonaty z Zenobią z Piechockich, miał syna Zenobiusza.
Ppor. rez. Zbyszko Wacław HASS s. Augustyna i Mieczysławy z Soleckich,
ur. 14 V 1910 w Warszawie. Wychowanek Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego w Radomiu (1928) i kursu podchorążych w 82 pp (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 83 pp. Prawdopodobnie absol-
went KUL, mgr praw.
Por. rez. Jan Teodor HAUSBRANDT s. Wiktora i Jadwigi z Wernerów,
ur. 18 I 1895 w Warszawie. Członek POW. W 1920 żołnierz 21 pp. Por.
mianowany ze starsz. 19 III 1939. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa
Wiejskiego. Dyrektor Instytutu Badawczego Lasów Państwowych. Odzna-
czony KW. Żonaty, miał syna Andrzeja.
CAW, AP 1819; Arch. SGGW, H-1243; MiD WIH, L.W. 1940; AM 27.
Kpt. w st. sp. Emil Antoni HAWLICZEK s. Maksymiliana i Aleksandry
z Butrymowiczów, ur. 20 II 1882 w Kolbuszowej. Żołnierz I wojny światowej. W 1918 współorganizator PKU Rzeszów. Następnie referent
w MSWojsk. i powtórnie w PKU Rzeszów. W 1929 przeniesiony w st. sp.
Pracownik magistratu w Rzeszowie. Owdowiały. Z pierwszego małżeństwa,
z Magdaleną z Koppów, miał syna Franciszka oraz córki Emilię i Helenę.
Drugie małżeństwo, z Amelią z Jasiewiczów, było bezdzietne.
Ppor. rez. Konrad Walerian HAWRANKE s. Aleksandra i Walerii
z d. de Bonin, ur. 24 X 1891 w Pączewie, woj. pomorskie. Żołnierz I wojny
światowej. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Kościerzynie (1912),
student Uniwersytetu Poznańskiego, wychowanek SPWojsk Tab. (1920).
W 1922 nauczyciel gimnazjalny w Katowicach. Żonat y z Zofią ze Śliwiń-
skich, miał córki Melanię i Adylię oraz syna Romualda.
199
H
Ppor. rez. Zbigniew Jan HEBDA s. Eugeniusza i Władysławy z Omielińskich, ur. 18 VII 1913 w Warszawie. Absolwent Liceum Handlowego Zgromadzenia Kupców m. st. Warszawy (1934) i kursu podchorążych w 18 DP
(1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 42 pp. Pracownik PKO w Warszawie.
Ppor. Adam HEDINGER s. Władysława i Anny z Szyfterów, ur. 10 V 1917
w Poznaniu. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Maz.
(1938). Ppor. mianowany 1 X 1938, przydzielony do 78 pp, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz Bolesław Wiktor HEGER s. Piotra, ur. 7 VIII 1913.
MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Kpt. w st. sp. Maksymilian HEILSZER s. Antoniego i Marii z Agdanowskich, ur. 26 VII 1894 we Wrocławiu. Żołnierz I wojny światowej. W 1920
w szeregach 14 pap. Następnie służył w 14 dac, 14 i 17 pap. Od 1933 kwatermistrz w obozie ćwiczeń Czerwony Bór. Po 1933 przeniesiony w st. sp.
Żonaty z Janiną z Bogdanowiczów, miał syna Henryka.
Kpr. pchor. rez. Aleksander Antoni HEIMBERGER s. Leona i Ludwiki
z Herliczków, ur. 24 V 1894 w Zebrzydowicach. Absolwent gimnazjum
w Wadowicach (1914). Uczestnik I wojny światowej. Nauczyciel rysunków
i zajęć praktycznych w Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater
w Grodnie. Żonaty, miał synów Jerzego i Olgierda.
MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 947. Na L.W. rok ur. 1890.
Mjr dypl. Karol Jan HEIN s. Franciszka i Emilii z Maschinów, ur. 8 III 1897
w Stanisławowie. Żołnierz I Brygady Leg., walczył pod Krzywopłotami
i Łowczówkiem. W 1920 służył w 5 pap. Następnie w 11 pap. Od 1937 szef
referatu Oddziału I Sztabu Głównego. Odznaczony KN, KW trzykrotnie,
ZKZ. Kawaler.
200
H
Ppor. rez. Leszek Edward HEINZEL s. Fryderyka i Heleny z Jankowskich,
ur. 17 XI 1914 w Moszczenicy, pow. piotrkowski. Absolwent Państwowej
Szkoły Techniczno-Przemysłowej w Łodzi (1934) i kursu podchorążych
w 28 pp (1935). Ppor. od 1 I 1937, przydzielony do 28 pp. Technik włókien-
niczy, zamieszkały w Łodzi.
Ppor. rez. Waldemar HEJBERT s. Stanisława i Marianny z Hejbertów,
ur. 23 XII 1903 w Landwarowie, pow. wileński. Żołnierz POW. W 1920
służył w 85 pp. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego (1929) i kursu
podchorążych w Grudziądzu (1931). Mgr praw. Pracownik państwowy
w urzędzie ziemskim w Wilnie. Żonaty z Adelą z Radenów, bdd.
Ppor. rez. Marian HEJMOWSKI s. Konstantego i Blanki z Łuszczewskich,
ur. 28 IV 1906 w Libawie, na Łotwie. Absolwent gimnazjum Lorentza
w Warszawie (1926) i SPRSap. w Modlinie (1932), student Wyższej Szkoły
Handlowej. Ppor. od 1 I 1934. Urzędnik PKO w Warszawie. Żonaty z Anielą
Zawiszanką.
Kpt. Franciszek HEJNAR s. Wawrzyńca, ur. 10 II 1892 w Suchodole, pow.
krośnieński. Absolwent gimnazjum w Krośnie (1912). Członek Związku
Strzeleckiego, później POW. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 był oficerem łączności dyonu. Następnie służył w 11 pap, 22 DP Górskiej i 22 pal.
Odznaczony SKZ. Prawdopodobnie kawaler.
Ppor. rez. Kazimierz HEJNOWICZ s. Jerzego, ur. 24 II 1903. Inżynier.
Ppor. od 1 I 1936. Pracownik Biura Badań Broni Panc. w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Mieczysław HEJNOWICZ s. Jana i Zofii z Gogolewskich,
ur. 11 IX 1907 w Poznaniu. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny
w rodzinnym mieście (1927) i SPRPiech. w Śremie (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 68 pp. Współwłaściciel młyna, zamieszkały w Poznaniu, bdd.
201
H
Ppor. rez. Stefan Józef HELBING s. Bronisława i Franciszki z Bogusławskich, ur. 21 VIII 1905 w Warszawie. Absolwent warszawskiego gimnazjum
Kazimierza Kulwiecia (1924), SPRLot. w Poznaniu (1927) i kursu w szkole
pilotów w Bydgoszczy (1928). Ppor. od 1 I 1929, przydzielony do 4 p. lot.
W 1929 urzędnik w jednej z fabryk w Ozorkowie. Działacz sportowy, bdd.
Ppor. rez. Karol Adam HELLMAN s. Adama i Stefanii z Fronkiewiczów,
ur. 24 II 1901 w Warszawie. W 1920 żołnierz armii ochotniczej, służył
w 201 pal. Absolwent Politechniki Warszawskiej i kursu w BPRPiech. nr 7a
w Jarocinie (1929). Ppor. od 1 I 1933. Inżynier chemik. Pracownik firmy
Vacuum Oil Company SA w Warszawie, zamieszkały w Miedzeszynie. Żonaty, miał syna Sławomira i córkę Małgorzatę.
CAW, AP 1851; Arch. PW, 6390; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Emil Marian HEMMERLING s. Macieja i Katarzyny z Antoniewiczów, ur. 30 VI 1904 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1927) i kursu w BPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach (1929). Ppor. od
1 I 1933, przydzielony do 4 psp. Mgr praw. Sędzia grodzki w Krzeszowicach
pod Krakowem, bdd.
Kpt. Edward Franciszek HERBERT s. Mariana, generała brygady, i Bronisławy z Hawliczków, ur. 26 III 1899 w Przemyślu. Uczestnik wojny 1920,
w składzie 18 pp walczył na froncie ukraińskim i bolszewickim. Następnie
w 2 pp Leg. W 1937 służył w 5 baonie panc. We IX 1939 dca szw. TK,
51 dyonu panc. Krakowskiej BK. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał córkę Marię.
CAW, AP 1207, 2306, 654; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; Muz. Kat.
Por. rez. Stanisław HERCENBERG s. Leopolda i Zofii z Hercenbergów,
ur. 27 XII 1899 w Warszawie. Abiturient IV Gimnazjum w Warszawie (maturę zdał w Moskwie w 1917), absolwent Uniwersytetu Warszawskiego
(1925). W 1920 służył w lidzkim pułku strzelców i 33 pp. Walczył pod Warszawą, Łomżą i Ostrołęką. Pracował jako lekarz chirurg w Warszawie. Ż onaty z Raną z Flanerów, bdd.
Kpt. Witold Ludwik HERDEGEN s. Ferdynanda i Ireny z Bujnowskich,
ur. 8 III 1903 w Podhajcach. Absolwent szkoły realnej w Stanisławowie
(1920), student Politechniki Warszawskiej. W 1920 walczył w 18 . Następnie w 2
dak. Od 1937 dca baterii w SPArt. w Toruniu. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Ireną z Wrześniowskich, bezdzietny.
CAW, AP 2316, 3208, 3982; Arch. PW, 6293; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940.
202
H
Ppor. rez. Jan HERDUŚ s. Jana i Agaty z Barszczów, ur. 23 VI 1895 w Łęgu,
pow. tarnowski. Uczestnik I wojny światowej. Powstaniec śląski. W 1920 ochot-
nik 7 pap. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowie (1916) i kursu
podchorążych w Biedrusku (1932). Kierownik szkoły powszechnej w Stachle-
wie k. Nieborowa. Działacz PW. We IX 1939 zmob. do 28 pp. Żonaty z Michaliną z Kostrubów, miał córkę Irenę oraz synów Bogdana i Zdzisława.
Por. rez. Wacław Franciszek HERMACH s. Wacława i Heleny z Kozdroniów, ur. 18 IX 1904 w Rzeszowie. W 1920 ochotnik WP, walczył w szeregach 17 pp. Ppor. od 1 IX 1932, por. od 19 III 1939, przydzielony do 39 pp.
Urzędnik państwowy, komisarz kontroli skarbowej we Lwowie. Żonaty
z Izabelą z Sakowskich, miał czworo dzieci: Edwarda, Marię, Franciszka
i Urszulę.
Ppor. rez. Jerzy Teodor HERMAN s. Teodora i Janiny z Sierzputowskich,
ur. 28 V 1903 w Warszawie. Członek POW. W 1920 służył w 1 pułku szwoleżerów.
Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1930) i SPRPiech.
w Zambrowie. Ppor. od 1 VIII 1932. Inżynier rolnik. Od 1937 klasyfikator
gruntów w Urzędzie Skarbowym w Kołomyi. Żonaty z Haliną z Sachnowskich, bdd.
CAW, AP 2848; Arch. SGGW, 4655; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940; AM 3893.
Rtm. Franciszek Józef HERMANOWICZ s. Szymona i Eufrozyny,
ur. 4 X 1891. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919, rtm. 1 VII 1925. Służył
w 2 pułku strzelców konnych. We IX 1939 w sztabie Suwalskiej BK, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; RO 1923, 1924, 1928.
Ppor. rez. Tadeusz Zygmunt HERNES s. Karola i Stanisławy z Budzyńskich, ur. 8 VIII 1906 w Borzykowie, pow. wrzesiński. Studiował na politechnice w Gdańsku oraz na Uniwersytecie Poznańskim (prawo i polonistykę).
Dziennikarz, satyryk, założyciel i prezes klubu lit.-art. „Stratosfera”. Współ-
pracownik rozgłośni poznańskiej Polskiego Radia. Kawaler.
MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; St. Łoza (red.), Czy wiesz,kto to jest; AM 2610.
Kpt. Ernest Filip HEROLD s. Jana i Katarzyny z d. Vonau, ur. 2 XII 1902
w Dąbrówce pod Nowym Sączem. W 1920 służył w 1 pag, następnie
w KOP, 1 psp i 21 pp. Od VI 1939 adiutant dcy OK I. Odznaczony SKZ
i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Zofią z Królów, miał syna Jana i córkę
Krystynę.
203
H
Ppor. rez. Stanisław Ignacy HERTZ s. Kazimierza i Wandy ze Świętochowskich, ur. 25 IV 1910 w Warszawie. Absolwent Wyższej Szkoły Handlowej
w rodzinnym mieście (1931) i kursu podchorążych w 65 pp. Ppor. od
1 I 1935. Urzędnik Banku Polskiego w Warszawie, zamieszkały w Michałowicach pod Warszawą. Żonaty, bdd.
CAW, AP 1099; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 2425.
Kpt. w st. sp. Włodzimierz Kazimierz HERZIG s. Wilhelma i Rozalii
z Ungarfeldów, ur. 11 X 1889 w Szołomienicach, woj. lwowskie. Żołnierz
1 pp Leg., następnie armii gen. Hallera we Francji. Po 1921 oficer gospodarczy w jednostkach wojskowych we Lwowie. Od 1931 w st. sp. Odznaczony
KN i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Zuzanną z Załuczkowskich, miał
syna Jerzego.
Ppor. rez. Edward HESS s. Feliksa i Wandy z Bednarskich, ur. 1 III 1907
w Krzeszowicach, woj. krakowskie. Absolwent Korpusu Kadetów nr 1 we
Lwowie (1928) i wyższego studium handlowego. W l. 1928–1930 słuchacz
Szkoły Podchorążych Inżynierii. Ppor. od 1 I 1933. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Urzędnik w Chrzanowie, zamieszkały w Krzeszowicach, bdd.
Por. rez. Kazimierz HESS s. Augusta Stefana i Antoniny z Baców, ur.
20 II 1907 w Strzemieszycach Wlk., pow. będziński. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Mysłowicach (1927) i kursu podchorążych w Śremie
(1931). Ppor. od 1 I 1933, por. od 1 I 1937, dca kompanii w 75 pp. Kierownik
szkoły powszechnej w Pszowie k. Rybnika. Żonaty, miał syna Jacka, bdd.
Por. rez. Stanisław HETMANEK s. Jana i Marianny z Hulków, ur.
14 IV 1895 w Warszawie. Studiował teologię na uniwersytecie w Dorpacie
i prawo na Uniwersytecie Warszawskim (absolutorium). Żołnierz I Korpusu
Pol. w Rosji. Współpracownik kpt. Lisa-Kuli. W 1920 służył w 144 pp.
Radca w Ministerstwie Skarbu, od 1932 w Komendzie Straży Granicznej.
Odznaczony KN, KW, ZKZ. Żonaty z Hanną z Protasów, bdd.
Ppor. rez. Jan Feliks HEURICH s. Jana i Marii z Bobrowskich, ur.
19 VII 1909 w Warszawie. Absolwent stołecznego Gimnazjum im. Stefana
Batorego i Politechniki Warszawskiej (uczeń prof. Janusza Groszkowskiego). Mgr inżynier elektryk. Ppor. od 1 I 1936. Pracownik Polskiego Radia.
Arch. PW, 11925; MiD WIH, L.W. 032/2 z 14 IV 1940; AM 2961.
204
H
Ppor. rez. Michał HEWAŁŁO s. Mikołaja i Marii z Wytków, ur. 6 X 1904
w Gródku Jagiell. Absolwent Gimnazjum im. Śniadeckich we Lwowie
(1924) i kursu w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1931). W 1933 student architektury Politechniki Lwowskiej. Ppor. od 1 I 1934, przydzielony do 52 pp.
Mieszkał prawdopodobnie we Lwowie, bdd.
Por. rez.
Włodzimierz HIPSCH s. Feliksa i Heleny z Płacheckich,
ur. 13 I 1897 w Warszawie. Żołnierz POW. W l. 1918–1920 uczestnik walk
m.in. pod Żółkwią, Sokolnikami, Skniłowem. Ppor. od 1 VII 1925, por. od
19 III 1939. Absolwent Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (1922).
Urzędnik w Ministerstwie Skarbu. Odznaczony MN. Żonaty z Weroniką ze
Smorońskich, bdd.
Ppor. rez. Antoni Marcin HIRSCH s. Antoniego i Salomei z Kamińskich,
ur. 17 V 1906 w Kościerzynie. Absolwent Akademii Stomatologicznej
w Warszawie (1934) i SPRSan. (1929). Ppor. od 1 I 1932, przydzielony do
7 szp. okr. Lekarz dentysta, zatrudniony w PKP w Kościerzynie, bdd.
Por. rez. Izrael HIRSCHTRITT s. Markusa i Joanetty z Hirschtrittów,
ur. 31 VII 1887 w Berlinie, pow. brodzki. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1911), mgr farmacji. Żołnierz I wojny światowej.
W 1920 kierownik apteki w szp. wojsk. w Samborze. Żonaty z Marią
z Dienstagów, miał syna Mariana i córkę Stellę.
Ppor. rez. Stefan HIRSZBERG s. Władysława i Róży z Wiślickich,
ur. 27 XII 1894 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1925),
student uniwersytetu w Paryżu. W 1920 kierownik pracowni bakteriologicznej w szpitalu etapowym. Ppor. od 1 VII 1925. Lekarz dermatolog, zamieszkały w Warszawie. Żonaty z Bronisławą z Jareckich, bdd.
CAW, AP 3146; Arch. UW, RP 916; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 934.
Ppor. rez. Czesław HOFFMAN s. Stanisława, ur. 24 XI 1905. Ppor. mianowany ze starsz.1 IX 1930 z przydziałem do 68 pp. Zmob. do OZ 17 DP, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
205
H
Ppor. rez. Lucjan HOFFMAN s. Bronisława i Natalii, ur. 9 I 1913. Absolwent Politechniki Warszawskiej, inżynier, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu (patrz Hoffmann Wilhelm Lucjan); Muz. Kat.; AM 418.
Kpt. rez. Marian Ryszard HOFFMAN s. Ryszarda i Józefy z Czamańskich, ur. 2 IX 1893 w Krzywiniu, pow. kościański. Uczestnik wojny 1920.
Następnie służył w 30 pap. Kpt. od 1 VI 1919. Od 1925 kierownik biura
plantacyjnego w cukrowni Opalenica, woj. poznańskie. Działacz społeczny.
Odznaczony KW, SKZ. Żonaty z Martą z Jamnickich, miał synów Leonarda
i Romana oraz córkę Aleksandrę.
Ppor. rez. Tadeusz Władysław HOFMAN s. Ludwika i Marianny z Jaszczyńskich, ur. 17 VI 1909 w Gruszczycach, woj. łódzkie. Absolwent Wydziału Prawa i Nauk Społecznych na Uniwersytecie Stefana Batorego (1937)
i kursu podchorążych w 29 pp (1933). Ppor. od 1 I 1936, przydzielony do
29 pp. Mgr praw, sędzia, zamieszkały w Wilnie. Żonaty z Ireną z Żołądkiewiczów.
CAW, AP 503; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Por. posp. rusz. Ferdynand HOFMANN s. Ferdynanda i Karoliny z d. Grande,
ur. 7 I 1895 w Rudniku n. Sanem. Inżynier budownictwa. Pracownik banku
w Krakowie. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; Dane KrRK; AM 2767.
Ppor. rez. Stefan HOLUKA s. Aleksandra, ur. 17 VIII 1895. Ppor. mianowany ze starsz.1 VII 1925, przydzielony do 6 dyonu tab. Należał do PKU Lwów
Miasto, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; ROR 1934.
Mjr w st. sp. Bronisław HOŁUB s. Józefa i Aliny z Reutów, ur. 23 XI 1890
w Mińsku Lit. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 walczył w szeregach
31 pp; dwukrotnie ranny. Następnie w 27 i 33 pp. W l. 1931–1936 kmdt PKU
we Włodzimierzu Woł. W 1936 przeniesiony w st. sp. Potem dca 11 baonu
w Junackich Hufcach Pracy. Odznaczony VM 5 kl., KW dwukrotnie, MN.
Żonaty, miał córki Jadwigę i Halinę.
CAW, AP 4505, VM 64-5513; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940.
206
H
Chor. Edward HONKISZ s. Jana i Stanisławy z Jankowskich, ur.
15 IX 1897 w Oświęcimiu. Członek Drużyn Strzeleckich. Żołnierz Legio-
nów Pol., walczył m.in. pod Kaniowem. W 1915 ranny w Besarabii. Od 1919
w WP. W 1931 był szefem kompanii w 78 pp. Pełnił funkcję prezesa ogniska
podoficerskiego pułku. Odznaczony KN i KZ, bdd.
CAW, KN 16 IX 1931; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940.
Kpt. Fryderyk Andrzej HONZATKO s. Fryderyka i Joanny z Madejów,
ur. 14 II 1892 w Rzeszowie. Działacz niepodległościowy w Stanisławowie.
Żołnierz I wojny światowej. W 1918 ochotnik WP. Por. od 1 XII 1920, kpt.
od 19 III 1939. Płatnik w 16 . Odznaczony SKZ i medalami pamiątko-
wymi, bdd.
CAW, Odrz. 26 VI 1938; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Szymon HOPENSZTADT s. Eliasza i Tauby z Minców, ur.
20 IX 1899 w Łosicach na Podlasiu. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1924). W 1920 służył w szpitalu zakaźnym. Ppor. mianowany ze starsz.
1 VII 1925 i przydzielony do 8 szp. okr. Lekarz internista, zamieszkały
w Kałuszynie, pow. miński. Żonaty z Felicją z Szuldynerów, bdd.
Ppor. rez. Edward HOPPE s. Józefa i Stanisławy z Tomaszewskich, ur.
7 IX 1906 w Barcinie, w Wielkopolsce. Absolwent Katolickiego Seminarium Nauczycielskiego w Bydgoszczy (1925) i SPRPiech. w Jarocinie
(1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 62 pp. Nauczy-
ciel w szkole powszechnej w Bydgoszczy, bdd.
Kpt. rez. Stefan Kazimierz HORAK s. Franciszka i Władysławy z Adamskich, ur. 22 XII 1892 w Krakowie. Absolwent gimnazjum w Wadowicach
i studium rolniczego w Krakowie. Uczestnik I wojny światowej. W 1918
ochotnik armii gen. Hallera. W 1920 brał udział w bitwie pod Radzyminem,
13 VIII ranny. Odznaczony KW. Urzędnik, bdd.
CAW, AP 650, KW 39/H-645; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 491.
Por. w st. sp. Zygmunt Marian HORBOWY s. Grzegorza i Julii z Bazylaków, ur. 24 II 1897 w Delatynie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Stanisławowie (1922). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Potem
służył w jednostkach gospodarczych we Lwowie i w Grodnie. Od 1930 w st.
sp. Następnie nauczyciel w Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza
w Grodnie. Żonaty, miał jedno dziecko.
207
H
Ppor. rez. Zbigniew Stanisław HORDYŃSKI s. Stefana i Eleonory z Wierzbickich, ur. 3 XI 1912 w Rohatynie, woj. stanisławowskie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Samborze (1934) i kursu podchorążych w 19 pp (1935). Ppor.
od 1 I 1938, przydzielony do 26 pp. Nauczyciel szkoły powszechnej w Hucie
Pieniackiej, woj. tarnopolskie.
Rtm. Kazimierz HOROSZKIEWICZ s. Tadeusza i Heleny z Zarębów,
ur. 4 III 1893 w Salówce, pow. czortkowski. Żołnierz I wojny światowej, trzy
razy ranny (potem inwalida). W 1920 oficer w oddziale uzupełnień koni
w DOGen. Kraków. Znawca koni. Od 1927 w Komisji Remontu Koni
w Krakowie. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał
córkę Marię.
CAW, KW 39/H-681, KZ 28-117, MN 23 XII 1933; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Kpt. rez. Władysław HOROSZKIEWICZ s. Stanisława i Eugenii z Uryszów, ur. 13 VII 1893 w Krakowie. Członek Strzelca. Żołnierz armii gen.
Hallera we Francji. Uczestnik wojny 1920. Tłumacz w wojskowej misji
francuskiej we Lwowie. Absolwent Politechniki Lwowskiej (1932), inżynier
mechanik. Od 1933 nauczyciel w Państwowej Szkole Przemysłowej w Bydgoszczy. Odznaczony VM 5 kl., SKZ, bdd.
CAW, AP 1373, 3988, VM 95-9318; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940.
Kpt. Albin Edward HRAPKOWICZ s. Adolfa i Marii z Głośnickich,
ur. 16 XI 1899 w Stanisławowie. Żołnierz I wojny światowej. W 1920 służył
w 10 pp, brał udział w walkach pod Lwowem i na Polesiu. Następnie
w 32 i 73 pp. W 1939 w OZ 23 DP. Odznaczony medalami pamiątkowymi.
Żonaty z Marią z Winklerów, bdd.
Mjr w st. sp. Stanisław Jakub HREBENDA s. Władysława i Anny z Rajnerów, ur. 24 VIII 1894 w Krakowie. W l. 1918–1921 żołnierz 7 pap na froncie ukraińskim, litewsko-białoruskim i bolszewickim. Następnie służył
w 27 pap i 31 pal. W 1934 przeniesiony w st. sp. Odznaczony VM 5 kl.
i medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał córkę Marię oraz synów Andrzeja
i Michała.
Ppor. rez. Stanisław Florian HROBONI s. Jana i Felicji z Marków, ur.
4 V 1902 w Stryju. Absolwent Politechniki Lwowskiej i kursu w BPRPiech.
nr 2 w Biedrusku (1931). Ppor. od 1 I 1933, przydzielony do 19 pp. Inżynier
mechanik, zamieszkały w Głownie pod Łowiczem. Kawaler.
208
H
Ppor. Zbigniew Jerzy HRUBY s. Franciszka, ur. 8 XII 1914. Ppor. mianowany ze starsz. 1 X 1938, bdd.
Ppor. rez. Bolesław HRUT s. Michała i Ewy z Chwalbów, ur. 24 VI 1896
w Mrzygłodzie, pow. będziński. Uczeń gimnazjum w Zawierciu, absolwent
Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie (1921). Ppor. od 1 II 1921,
przydzielony do 10 dyonu tab. Urzędnik. Żonaty z Marią z Ziernickich, miał
córkę Reginę.
Ppor. rez. Ludomir HRYNIEWICKI s. Wacława, ur. 31 XII 1909 w Bobrujsku. Ukończył Wydział Sztuk Pięknych (z wyróżnieniem) na Uniwersytecie Stefana Batorego i SPRKaw. w Grudziądzu. Ppor. od 1 I 1935, przy-
dzielony do 23 . Mieszkał w Święcianach.
Pchor. Władysław HRYNIEWICZ s. Adama i Bronisławy z Pławińskich,
ur. 27 VI 1914 w Cerkowiszczu w Rosji. Mgr praw, absolwent Uniwersytetu
Stefana Batorego w Wilnie (1938). Ukończył kurs podchorążych w Lidzie,
bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K.
Ppor. rez. Kazimierz HRYNIEWIECKI s. Jana i Magdaleny z Abramowiczów, ur. 25 VII 1904 w zaścianku Zacierzewie k. Baranowicz. Absolwent
seminarium nauczycielskiego w Nieświeżu (1929) i SPRPiech. w Krakowie
(1930). Ppor. od 1 I 1932, przydzielony do 5 pp Leg. Kierownik szkoły
powszechnej w Rymszanach, woj. wileńskie. Żonaty, miał córkę Halinę, bdd.
CAW, AP 1558; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; AM 906?
Ppor. rez. Jarosław Jerzy HRYŃKÓW s. Jana i Joanny z Horwatów,
ur. 24 IV 1902 w Mycowie, woj. lwowskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Sokalu i SPRPiech. w Zaleszczykach (1928). Ppor. od 1 I 1931,
przydzielony do 8 pp Leg. Nauczyciel, bdd.
209
H
Por. rez. Jan HUCZEWSKI s. Antoniego i Marii z Scheibów, ur. 8 XII 1891
w Bóbrce, woj. lwowskie. Absolwent szkoły realnej we Lwowie, student
Politechniki Lwowskiej (2 lata). Żołnierz I wojny światowej. W 1918 walczył w obronie Lwowa. W 1920 służył w wojskowych zakładach gospodarczych. Był urzędnikiem bankowym we Lwowie. Żonaty z Anną z Bruchów.
Kpt. Wacław HUDEC s. Józefa i Heleny z Węgrzynów, ur. 24 VII 1899 we
Lwowie. Członek Związku Strzeleckiego. Żołnierz Legionów, uczestnik
wojny 1920. Służył m.in. w 2 i 8 pp Leg., 25 pp. W l. 1932–1934 był w kompanii zamkowej Prezydenta RP. W 1937 służył w 55 pp. Odznaczony SKZ,
medalami pamiątkowymi, bdd.
Por. rez. Feliks HUMANICKI s. Jana i Anny z Mikulskich, ur. 18 V 1896
w Kijowie. Absolwent szkoły handlowej (1913) i rocznych kursów handlowych w Kijowie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 służył w 1 dyonie
samoch. Urzędnik Banku Handlowego w Warszawie. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Janiną z Bieńkowskich, miał córki: Irenę, Danutę i Jolantę.
Mjr Michał HURCZYN s. Pawła i Ludgardy z Zakrzewskich, ur. 12 I 1897
w majątku Szwendry, na ziemi kowieńskiej. Żołnierz I wojny światowej.
Ochotnik WP. W 1920 w składzie załogi pociągu panc. „Piłsudczyk” brał
udział w walkach nad Zbruczem, Seretem, Strypą i Dniestrem. Po 1921
w 41 pp, następnie w 8 Okręgowym Urzędzie WF i PW. Odznaczony VM 5 kl.,
KW czterokrotnie, ZKZ, bdd.
CAW, KW 39/H-5660; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Na L.W. rok ur. 1893.
Ppor. rez. Miron HURMAN-HERMAN s. Naftala i Jerys z Bronsteinów,
ur. 17 X 1895 w Chocimiu. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Uniwersytetu
Jagiellońskiego (1922) i kursu w CWSan. (1935). Ppor. od 1 VII 1925. Lekarz specjalizujący się w chorobach wewnętrznych i ginekologii. Żonaty
z Salomeą z Goldsteinów, miał syna Witolda.
Stanisław HUSZCZA s. Franciszka i Urszuli z Krzesickich, ur. 13 XI 1893
w Krzywulce, pow. suwalski. Członek i instruktor POW. W 1920 żołnierz
41 pp, uczestnik walk m.in. pod Lidą i Wilnem. Od 1923 nauczyciel (urzędnik oświatowy) w więzieniu w Grodnie. Odznaczony MN i medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, MN 17 III 1932; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.
210
H
Kpt. w st. sp. Józef HUTEK s. Michała i Marii z Olechów, ur. 26 II 1882
w Kłosowicach, woj. poznańskie. Uczestnik I wojny światowej, ranny na
froncie rosyjskim. Od 1919 w WP, w składnicach i warsztatach amunicyjnych w Poznaniu – Głównej. Od 1928 w 7 Okr. Skł. Uzbr. W 1929 przeniesiony w st. sp. Żonaty z Marią z Hoffmannów, miał syna Alfonsa i córkę
Helenę.
Ppor. rez. Stefan HÜBNER s. Stefana i Anieli z Warczyńskich, ur. 8 XI 1910
w Obrzycku, pow. szamotulski. Absolwent Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (1931) i kursu podchorążych w 57 pp (1934). Ppor.
od 1 I 1936. Studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Poznańskim.
Ppor. rez. Franciszek Józef HÜTTEL s. Adama i Antoniny z Kwiatkowskich, ur. 30 VII 1909 w Zborowie, woj. tarnopolskie. Absolwent gimnazjum
w Dębicy (1927) i SPR w 1 baonie balonowym (1928). Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 2 baonu balonowego. Urzędnik, w 1934
mieszkał w Poznaniu, bdd.
Ppor. rez. Wacław HYŻYK s. Antoniego i Elżbiety z Tkaczyków, ur.
7 IX 1913 w Mierzejowie, pow. leszczyński. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wągrowcu (1933) i kursu podchorążych w 69 pp (1934). Ppor.
od 1 I 1937, przydzielony do 69 pp. W 1938 urzędnik akcyz i monopoli
państwowych, zamieszkały w Gnieźnie.
211
I
Ppor. rez. Jan Nepomucen IDASZEWSKI s. Józefa i Ireny z Chylewskich,
ur. 26 IV 1911 w Śremie. Absolwent miejscowego gimnazjum, Akademii
Górniczej w Krakowie i kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1932). Ppor. od
1 I 1934, przydzielony do 57 pp. Zamiłowany wioślarz, uczestnik wielu
spływów po rzekach polskich. Kawaler.
Ppor. rez. Szymon IDRJAN s. Antoniego i Józefy z Obrębowskich, ur.
7 II 1908 w Warszawie. Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Technicznej
Kolejowej w Warszawie (1933) i SPRSap. w Modlinie (1930). Ppor. od
1 I 1934. Technik kolejowy w Luborzycy, pow. miechowski. Żonaty.
Ppor. rez. Roman Józef IGIELSKI s. Wojciecha i Ludwiki z Gawlików,
ur. 22 II 1910 w Stróżach Wyżnych, woj. krakowskie. Absolwent gimnazjum
w Nowym Sączu (1931), Wyższego Studium Handlowego w Krakowie
i SPRPiech. w Śremie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934. Żonaty,
miał córkę Barbarę. Brat Tadeusza (zob. niżej).
Ppor. rez. Tadeusz Paweł IGIELSKI s. Wojciecha i Ludwiki z Gawlików,
ur. 19 XI 1905 w Stróżach Wyżnych, woj. krakowskie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, filolog klasyczny (1936), i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1927). Pracownik Państwowych Zakładów Ubezpieczeń Wzajemnych w Nowym Targu. Żonaty z Katarzyną z Nowickich, miał syna Zbigniewa oraz córki Bogusławę, Wandę i Jadwigę. Brat Romana (zob. wyżej).
Kpt. w st. sp. Piotr Zbigniew ILKOWSKI s. Józefa i Marii z Hołowieckich, ur. 8 II 1894 w Brodach. Żołnierz Legionów. Służył w jednostkach
KOP w Borszczowie i Czortkowie, następnie w 37 pp. Od 1933 w st. sp.
Pracownik Państwowego Urzędu WF w Warszawie. Odznaczony KW
i SKZ. Żonaty, miał syna Kazimierza, bdd.
St. kapelan Mikołaj ILKÓW s. Mikołaja, ur. 10 XII 1890 w m. Przewoziec,
woj. stanisławowskie. Wychowanek Seminarium Duchownego w Stanisławowie, wyświęcony 30 III 1919. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza
(1918). Poseł na Sejm RP. Rzecznik porozumienia polsko-ukraińskiego.
Administrator parafii greckokatolickiej w Łodzi. Odznaczony KKOOP,
ZKZ, SKZ.
CAW, AP 9-73, KZ 8-149; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 2455.
212
I
Ppor. rez. Marian Kazimierz ILSKI s. Wawrzyńca i Walerii z Pierzyckich,
ur. 21 VII 1913 w Śremie. W l. 1933–1938 student prawa na Uniwersytecie
Poznańskim, absolwent kursu podchorążych w 57 pp (1933). Ppor. od
1 I 1936, przydzielony do 55 pp. Dobry wioślarz, utalentowany muzyk.
Kawaler.
Ppor. rez. Franciszek IMIERSKI s. Leona, ur. 17 XII 1904. Ppor. mianowa-
ny ze starsz. 1 I 1935, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K. Na L.W. Franciszek Imirski.
Ppor. rez. Chaim Boruch INWENTARZ s. Judy i Frajdy z Rozonowiczów,
ur. 14 XII 1896 w Serocku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1935).
Uczestnik wojny 1920, służył w 12 ., potem w szpitalu polowym.
Ppor. od 1 VIII 1921. Lekarz internista, zamieszkały w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Bronisław IRLICHT s. Aleksandra i Jadwigi z Goldmanów,
ur. 18 IV 1898 w Warszawie. Członek POW. W 1920 ochotnik WP, służył
w 7 pap i 1 pac. Ppor. od 1 XII 1920. Absolwent Politechniki Warszawskiej
i SPArt. w Poznaniu. Inżynier chemik, zamieszkały w Warszawie. Żonaty
z Janiną z Nowererów, miał córkę Irenę.
Kpt. Aleksander Lech IRZYŃSKI s. Franciszka i Ernestyny z Dobrowolskich, ur. 15 I 1906 w Jaśle. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty. Ppor.
mianowany 15 VIII 1931, por. 1 I 1934, kpt. 19 III 1939. Służył w 39 pp.
Ostatnio był wykładowcą w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Maz.
Żonaty z Ireną z d. Kokesz, miał córkę Danutę.
Por. w st. sp. Bazyli IWANUSZKA s. Stefana i Anny z Korytków, ur.
13 IV 1889 w Załanowie, woj. lwowskie. Uczestnik I wojny światowej.
W 1918 ochotnik WP, służył jako podoficer rachunkowy i prowiantowy. Por.
od 1 XII 1920. Następnie w wojskowych instytucjach gospodarczych,
4 pp Leg., 14 pp. Od 1930 w st. sp. Żonaty z Bronisławą z Całusów, bez-
dzietny.
213
I
Ppłk Wacław IWASZKIEWICZ s. Jana i Marii z Leszczewskich, ur.
3 XII 1894 w Wilnie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I Korpusu Pol.
w Rosji. W 1920 służył w 41 pp. Następnie w 17 i 13 pp. Kpt. od 1 VI 1919,
mjr od 1 I 1928, ppłk od 19 III 1939. Ostatnio dca baonu w 3 psp. Odznaczony VM 5 kl., KW czterokrotnie i medalami pamiątkowymi, bdd.
Ppor. rez. Kazimierz IWICKI s. Bolesława i Barbary z Bogatków, ur.
14 VI 1897 w majątku Brzozówka, pow. rawski. Ziemianin, współwłaściciel
tegoż majątku. Absolwent Szkoły Handlowej Rontalera (1917) i Wyższej
Szkoły Rolniczej w Taborze, inżynier rolnik. W 1920 zastępca kierownika
rejonowej komisji zakupu zboża i bydła. Po 1921 administrator majątków
ziemskich. Kawaler.
214
J
Por. rez. Feliks JABŁOŃSKI s. Tomasza i Wiktorii z Godziszewskich, ur.
2 (lub 5) I 1887 w Nowej Osadzie, pow. zamojski. Syn powstańca 1863 r.
Absolwent gimnazjum w Ostrogu (1910). Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
W 1920 oficer gospodarczy. Od 1922 urzędnik w Izbie Skarbowej w Białymstoku. W 1939 płatnik w szp. wojsk. Żonaty z Marianną z Hańców, miał
córkę Jadwigę oraz synów Mariana, Stanisława i Lecha.
CAW, AP 269; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940. Na podstawie znalezionej przy zwłokach korespondencji
(Moszyński, Lista katyńska, s. 226) rodzina zidentyfikowała go pod numerem AM 2608.
Por. rez. Feliks JABŁOŃSKI s. Władysława i Marii z Bilińskich, ur.
10 VI 1896 w majątku Soszańsk, w Rosji. Student prawa na uniwersytecie
w Charkowie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 służył w 2 pap Leg.,
później w 3 pap Leg. Prawnik, sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie.
Odznaczony KW dwukrotnie, bdd.
Ppor. rez. Jan JABŁOŃSKI s. Franciszka i Anieli z Wierzbickich, ur.
5 X 1891 w Dzierzkowie, pow. radomski. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1928) i SPRKaw. w Grudziądzu
(1920). Inżynier rolnik, w 1936 zamieszkały w majątku Świńsko, pow. brze-
ziński. Żonaty z Haliną z Nazewskich, bdd.
CAW, AP 4980; Arch. SGGW, 3107; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 726.
Por. rez. Jerzy Wiktor JABŁOŃSKI s. Aleksandra i Zofii z Sommerów,
ur. 21 V 1890 w Białej Podl. Studiował chemię na Sorbonie; ukończył szkołę
dramatyczną w Warszawie. Żołnierz I wojny światowej. W 1920 był obserwatorem w toruńskiej eskadrze lotniczej, potem w 3 eskadrze. Por. miano-
wany ze starsz. 1 IV 1920, bdd.
Kpt. Mikołaj JABŁOŃSKI s. Ignacego i Natalii z Filipowiczów, ur. 3 IX 1906
w Trzyciążu, woj. kieleckie. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty (1929).
Służył w 77 pp, następnie w KOP. Ostatnio był dcą 9 kompanii w 1 pp Leg.
Kpt. mianowany 19 III 1939. Żonaty.
MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; RO 1932.
Ppor. rez. Stanisław Konstanty JABŁOŃSKI s. Czesława i Janiny
z Niedźwiedzkich, ur. 22 I 1910 w Końskowoli. Ppor. mianowany 1 I 1937,
bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; Muz. Kat.
215
J
Kpt. Władysław JABŁOŃSKI s. Juliana i Franciszki z Jakubowskich,
ur. 30 XI 1899 w Iłży. W 1920 ochotnik WP, służył w 3 pp Leg. Absolwent
Szkoły Oficerskiej Art. w Toruniu (1924). Ppor. od 1 VII 1923, por. od 1 VII
1925, kpt. od 1 I 1935. Służył w 6 pal. Ostatnio był wykładowcą
w SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Odznaczony SKZ, bdd.
Ppor. rez. Stanisław JACCAK s. Leonarda i Heleny z Tuchmucherów,
ur. 1 I 1904 w Warszawie. Absolwent Gimnazjum im. hetm. Stanisława Żółkiewskiego w Siedlcach (1924) i kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1931).
Ppor. od 1 I 1933, przydzielony do rezerwy personalnej ND. Zamieszkały
w Warszawie. Żonaty, bezdzietny.
Ppor. rez. Feliks JACHMAN s. Stanisława i Marianny z Popławskich,
ur. 5 XI 1900 w Łodzi. Członek POW. W l. 1918–1921 żołnierz 9 ,
walczył w obronie Lwowa, nad Horyniem, Słuczą, pod Koziatynem. Absolwent średniej szkoły rolniczej (1935) i kursu w BPRPiech. w Zambrowie
(1932). Instruktor rolny, zamieszkały w Brzezinach pod Łodzią. Odznaczony MN. Żonaty, bdd.
Kpt. Karol JACKO s. Franciszka i Marii z Kuźmińskich, ur. 3 XI 1904
w Czerniowcach. Absolwent Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie (1931) i SPRKaw. w Grudziądzu (1932). Ppor. od 1 XII 1932, por. od
1 I 1935, kpt. od 19 III 1938. Służył w 3, potem w 1 pułku strzelców konnych jako
lekarz wet. pułku. Żonaty z Reginą z Sawickich, miał córkę Danutę.
CAW, AP 3601, 5543; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Por. rez. Julian Zdzisław JACKOWSKI s. Aleksandra i Marii z Horodyskich, ur. 26 IX 1904 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i SPRKaw. w Grudziądzu. Ppor. mianowany od 1 I 1932, por. 1 I 1936,
przydzielony do 26 . Adwokat Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Uczestnik
konkursów hippicznych i szermierczych. We IX 1939 dca szw. sztab.
Nowogródzkiej BK. Żonaty, miał syna Jerzego, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940; AM 3571.
Mjr w st. sp. Kazimierz JACKOWSKI s. Aleksandra i Emilii z Trembińskich, ur. 4 III 1886 w Warszawie. Absolwent Politechniki Lwowskiej
(1910), inżynier mechanik. Uczestnik I wojny światowej. W WP inspektor
przemysłu wojennego. Od 1929 w st. sp. Dyrektor Muzeum Przemysłu i Techniki w Warszawie. Odznaczony OOP 5 kl. Żonaty z Janiną z Żółkiewskich, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; S. Łoza (red.) Czy wiesz, kto to jest.
216
J
Plut. pchor. Władysław JACKOWSKI s. Bolesława i Marii z Lehmanów,
ur. 2 VI 1917 w Starczy, woj. wileńskie. Absolwent Liceum Handlowego
Kupców i Przemysłowców w Wilnie (1937) i SPRKaw. w Grudziądzu
(1938). Służył w 23 w Postawach. Kawaler.
MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; Dane ŁRK; AM 2558.
Kpt. Henryk JAGIEŁŁO s. Mikołaja i Marii z Dudów, ur. 15 VII 1896
w Krakowie. Żołnierz II Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny 1920.
W 1932 powołany z rezerwy do służby czynnej i przydzielony do pułku
radiotelegraf., był dcą kompanii szkolnej. Kpt. mianowany ze starsz.
1 I 1936. Odznaczony KN, KW czterokrotnie, ZKZ i SKZ. Żonaty, miał
synów Henryka i Zbigniewa, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; RO 1932; AM 2906.
Ppor. rez. Kazimierz JAGIEŁŁOWICZ s. Leopolda i Pelagii z Jagasów,
ur. 20 VII 1905 w Żyrardowie. Absolwent Wyższej Szkoły Handlowo-Przemysłowej w Paryżu (1929) i SPRPiech. w Rawie Ruskiej (1931). Ppor. od
1 I 1935, przydzielony do 74 pp. Szef biura sprzedaży w kopalni Czeladź,
tam zamieszkały, bdd.
Kpt. Władysław Franciszek JAGODZIŃSKI s. Aleksandra i Józefy
z Czarnowskich, ur. 29 I 1897 w Warszawie. W 1918 ochotnik 36 pp LA.
W 1920 służył w jednostce gospodarczej 17 brygady piechoty. Następnie
płatnik w 34 pp i 15 pal. Ostatnio oficer intendentury w SPLot. dla Małolet-
nich w Krośnie. Odznaczony KZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Katarzyną z Kondratowiczów, miał dwoje dzieci.
Ppor. rez. Alojzy Jan JAGOSZ s. Jana i Marii ze Strachów, ur. 6 XI 1910
w Cieszynie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście
(1930) i kursu podchorążych, też w Cieszynie (1932). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1935, przydzielony do 1 psp. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Szopienicach, później w Koniakowie. Żonaty, miał syna Kazimierza i córkę Stanisławę.
Por. rez. Tadeusz Antoni JAGOSZEWSKI s. Hieronima i Heleny ze Skąpskich, ur. 18 XII 1897 w Nowym Sączu. W 1918 ochotnik WP, obrońca
Lwowa. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1926), lekarz. Wybitny
specjalista chorób płucnych, pracował w Zakopanem, Tuszynku pod Łodzią,
Ludwikowie (pow. śremski). Odznaczony OH „Orlęta” i Gwiazdą Przemy-
śla. Żonaty z Kazimierą z Chuchlów, bdd.
217
J
Por. rez. Wacław JAKIMOWSKI s. Mieczysława i Józefy z Kosteckich,
ur. 2 IX 1902 w Warszawie. W 1920 ochotnik WP. Absolwent Średniej Szko-
ły Leśnej w Warszawie (1922) i SPRSap. (1924). Ppor. od 1 I 1930, por. od
19 III 1939. W 1935 leśniczy w Nadleśnictwie Nagórzyce, pow. piotrkowski.
Żonaty.
Por. rez. Jan JAKÓBIEC s. Józefa i Teresy, ur. 4 XII 1892 w Słotwinie,
pow. żywiecki. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Kętach (1911).
Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Por. od 1 VI 1919. Kierownik
szkoły powszechnej w Końskich. Żonaty, miał syna Tadeusza i córkę Irenę.
Ppłk w st. sp. Bolesław JAKUBIAK s. Wacława i Rozalii z Piotrowskich,
ur. 4 III 1891 w Radzikowie, pow. płoński. W l. 1914–1918 żołnierz 5 pp
Leg. Uczestnik wojny 1920. Służył w 6 baonie telegraf., był szefem łącz.
w 13 DP, skąd przeniesiony w st. sp. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW trzykrotnie. Żonaty z Elżbietą z Gajkowskich, miał synów: Jerzego, Lecha i Sławomira.
CAW, VM 106-11277, VM 37-2831; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1245.
Por. rez. Stanisław JAKUBICZ s. Franciszka i Kazimiery z Sokołowskich,
ur. 8 V 1908 w Warszawie. Absolwent SPRSap. w Modlinie (1931). Por.
mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 5 baonu sap. Technik budowlany, zawiadowca rejonu budynków PKP Kraków Główny. Żonaty z Antoniną z Gzyrów, miał syna Andrzeja i córkę Stanisławę.
MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K. Na L.W. nazwisko brzmi Jakubowicz.
Ppor. rez. Adam JAKUBIEC s. Antoniego i Katarzyny z Łukasików,
ur. 20 XII 1909 w Rataju Ordynackim, woj. lubelskie. Absolwent gimnazjum w Janowie Lub. (1929) i kursu podchorążych w Ostrowi Maz. (1930).
Ppor. od 1 I 1934, przydzielony do 84 pp. Urzędnik w Izbie Skarbowej we
Włodzimierzu Woł. Żonaty z Heleną z Bartkiewiczów, miał córkę Marię
i syna Antoniego.
Ppor. rez. Józef JAKUBIEC s. Michała i Franciszki z Kubiców, ur. 7 I 1902
w Godziszce Nowej, woj. krakowskie. Działacz Strzelca i „Sokoła”. W 1918
ochotnik WP, w 1920 służył w 2 p. lot. Absolwent seminarium nauczycielskiego (1923) i SPRPiech. w Śremie (1928). Kierownik szkoły powszechnej
w Gierłachowie, woj. poznańskie. Żonaty z Józefą z Bilińskich, bdd.
218
J
Ppor. rez. Eugeniusz JAKUBIK s. Jana i Heleny z Opajdowskich, ur.
30 IX 1914 w Lublinie. Absolwent lubelskiej szkoły budownictwa, wydział
drogowy (1933) i SPRSap. w Modlinie (1936). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1938, przydzielony do 2 baonu sap. Technik drogowy, w 1938 zamiesz-
kały w Tomaszowie Lub. Żonaty.
Ppor. rez. Roman Michał JAKUBIŃSKI s. Antoniego i Marii z Zastawnych, ur. 31 VII 1909 w Żmigrodzie Nowym, pow. jasielski. Absolwent
seminarium nauczycielskiego w Rudniku n. Sanem (1928) i kursu podchorążych w Krakowie (1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony
do 75 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Chorzowie, bdd.
Ppor. rez. Dobiesław Bartłomiej JAKUBOWICZ s. Stefana i Kazimiery
z Gawałkiewiczów, ur. 26 VII 1911 w Żurawiu, pow. częstochowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Sosnowcu (1931) i kursu podchorążych w 82 pp (1933). Ppor. od 1 I 1936, przydzielony do 84 pp. Nauczyciel
szkoły powszechnej w Strzybnicy, pow. tarnogórski. Żonaty z Marią z Pustelników, miał córkę Bożenę.
Ppor. Antoni Marian JAKUBOWSKI s. Antoniego i Heleny ze Ślesińskich, ur. 16 IV 1916 w Wiźnie, woj. białostockie. Absolwent gimnazjum
w Łomży (1935) i SPArt. w Toruniu (1938). Ppor. mianowany ze starsz.
1 X 1938, przydzielony do 2 pal Leg. We IX 1939 dca baterii 55 pal. Kawaler.
Kpt. Bronisław Marian JAKUBOWSKI s. Michała i Marii z Hilbów,
ur. 22 VIII 1896 w Rozwadowie. Żołnierz 2 pp Leg., następnie armii gen.
Hallera we Francji. Uczestnik wojny 1920. Służył w 1 pp Leg., 41, 28
i 74 pp. Por. mianowany od 1 I 1925, kpt. od 19 III 1939. Ostatnio był
płatnikiem w 3 pp KOP. Odznaczony KW, MN i medalami pamiątkowymi,
bdd.
Ppor. rez. Feliks JAKUBOWSKI s. Adama i Anny z Krulskich, ur. 20 X 1909
w Mogielnicy. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście
(1930) i SPRPiech. w Ś remie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935.
Kierownik szkoły powszechnej w Łosince, gm. Narew, woj. białostockie. Ż onaty z Michaliną Ćwiąkalanką, miał syna Zbigniewa.
219
J
Ppor. rez. Henryk JAKUBOWSKI s. Piotra i Anny z Szulców, ur. 1 XI 1910
w Rudzie Guzowskiej, starostwo błońskie. Absolwent Politechniki Warsza-
wskiej, wychowanek SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1936). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938 i przydzielony do 26 pal. Inżynier, pracownik Wydziału Komunikacji Urzędu m.st. Warszawy.
Ppor. rez. Henryk JAKUBOWSKI s. Władysława i Wiktorii z Piotrowskich, ur. 17 XII 1892 w Warszawie. W l. 1918–1920 żołnierz 36 pp LA.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1921), mgr farmacji. Pracownik
Ubezpieczeń Społecznych. Instruktor OPLG. Członek BBWR. Opiekun
społeczny, ławnik Sądu Okręgowego w Warszawie. Odznaczony SKZ. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Jerzy Stanisław JAKUBOWSKI s. Stanisława i Leokadii,
ur. 18 VI 1906 w Kijowie. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1937)
i SPRSap. w Modlinie (1932). Ppor. od 1 I 1934, przydzielony do 10 DP.
Inżynier budownictwa lądowego, pracownik Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi. Żonaty z Anną z Kowalskich, bdd.
Ppor. rez. Józef Władysław JAKUBOWSKI s. Jana i Katarzyny z Bielów,
ur. 22 I 1901 w Jasieniu, woj. krakowskie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr filozofii, historyk. Nauczyciel gimnazjum w Chorzowie. Od
1938 dyrektor gimnazjum w Boguminie, woj. śląskie. Współpracownik
„Krajoznawcy Śląskiego” i rozgłośni katowickiej Polskiego Radia. Żonaty
z Małgorzatą z Nowarów, miał córkę Danutę.
MiD WIH, L.W. 029/3 z 14 IV 1940; AM 3254.
Chor. Mieczysław JAKUBOWSKI s. Kazimierza i Celiny, ur. 22 IV 1883
w majątku Córków, woj. wołyńskie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz
I Korpusu Pol. w Rosji. W 1920 służył w 1 dak, następnie w 4 dak. Od
XII 1934 podoficer poligonowy w Komendzie Obozu Ćwiczeń Pohulanka.
Odznaczony KW, BKZ i medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, AP 6487, 4815, KZ 5-763; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940.
Ppor. rez. Stefan JAKUBOWSKI s. Edwarda i Wiktorii z Biniewskich,
ur. 2 IX 1902 w Równem. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza
w Prużanie (1925), Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1933) i kursu w BPRPiech. nr 9 w Berezie Kart. (1929). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933 i przydzielony do 44 pp. Prawdopodobnie był urzędnikiem kontroli
państwowej w Warszawie. Żonaty, bdd.
220
J
Ppor. rez. Stefan Wincenty JAKUBOWSKI s. Władysława i Stanisławy
z Lewandowskich, ur. 27 XI 1909 w Królewcu. Absolwent Państwowej
Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu (1932) i kursu podchorążych w 15 DP (1933). Ppor. mianowany ze starsz.1 I 1936, przy-
Ppor. rez. Władysław JAKUBOWSKI s. Antoniego, ur. 17 XII 1905. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1932, bdd.
Kpt. Jan JAKUSZKO s. Stefana i Pauliny z Jakuszków, ur. 26 X 1906
w Błotkowie na Podlasiu. Absolwent gimnazjum w Brześciu (1928)
i SPArt. w Toruniu (1931). Ppor. od 15 VIII 1931, por. od 1 I 1934, kpt. od
19 III 1939. Służył w 9 pac, od 1935 w Centrum Wyszkolenia Broni Panc.
Odznaczony BKZ, bdd.
CAW, AP 1905, KZ 23-934; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; AM 3178.
Por. rez. Bronisław JAMIOŁKOWSKI s. Czesława i Wiktorii z Iwanków,
ur. 3 IX 1903 w Warszawie. Absolwent średniej szkoły kupieckiej (1921)
i SPRPiech. (1925). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1929, por. 1 I 1936,
przydzielony do 2 dyonu taborów. Urzędnik, zamieszkały w Warszawie,
bdd.
Mjr Konstanty JAMIOŁKOWSKI s. Rudolfa i Jadwigi z Boszów,
ur. 17 IV 1895 w Warszawie. Członek POW. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1926). W l. 1918–1920 żołnierz 7 p. uł. Następnie lekarz
w 1 szp. okr., 1 pan i w Sanatorium Wojskowym w Otwocku. Specjalista
chorób płucnych. Odznaczony KW, SKZ, OH „Orlęta”. Żonaty z Franciszką
z Michalskich, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 1889; Arch. UW, RP 523; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 489.
Ppor. rez. Mieczysław Rudolf JAMRO s. Franciszka i Teofili z Borków,
ur. 7 VII 1905 w Sękowej, pow. gorlicki. Absolwent Akademii Medycyny
Weterynaryjnej we Lwowie (1931) i SPRKaw. w Grudziądzu 91933). Ppor.
od 1 I 1935, przydzielony do 3 . Pracował jako lekarz wet.
w rzeźni w Hajnówce i w tym mieście prowadził prywatną praktykę, bdd.
221
J
Ppor. rez. Izydor JANCA s. Izydora i Teofili z Piłłatów, ur. 22 V 1904 w Bobowie, woj. gdańskie. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Po-
znańskiego (1933) i SPRPiech. w Ś remie. Od 1934 lekarz w Pucku. Inicjator
budowy szpitala w tej miejscowości. Członek Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej. Żonaty z Edelgardą z Herrmannów, miał córkę Różę.
Ppor. rez. Włodzimierz JANCZAKOWSKI s. Tadeusza i Józefy z Kiedrowskich, ur. 20 VI 1904 w Ujeździe, pow. gnieźnieński. Absolwent gimnazjum w Poznaniu (1922) i SPRKaw. w Biedrusku (1926). Wychowanek Uniwersytetu Poznańskiego (1931), inżynier rolnik. Dyrektor Fundacji Smoguleckiej hr. Bogdana Hutten-Czapskiego w Smogulcu, woj. poznańskie, bdd.
CAW, AP 839; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; Dane PRK; AM 2933.
Ppor. rez. Józef Karol JANCZAR s. Józefa i Emilii z Czerwoniuków,
ur. 30 III 1907 w Apostolachach w Rumunii. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Słonimiu (1930) i SPRPiech. w Biedrusku (1931). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 79 pp. W 1938 nauczyciel w szkole
powszechnej na Nowogródczyźnie. Żonaty.
Ppor. rez. Kazimierz JANCZEWSKI s. Jana i Bolesławy z Kosakowskich,
ur. 15 IV 1906 w Kowlu. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego (1934)
i SPSan. w Warszawie (1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936. Lekarz
Ubezpieczalni Społecznej w Gnieźnie, zamieszkały w Witkowie, bdd.
Ppor. rez. Mirosław Jan JANCZYKOWSKI s. Romana i Eugenii z Krykliwych, ur. 7 IX 1914 w Sosnowcu. Absolwent miejscowego Gimnazjum im.
Stanisława Staszica (1933) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1935). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 7 pal. Mieszkał w Sosnowcu.
Ppor. rez. Wacław JANDA s. Józefa i Antoniny z Gugałów, ur. 1 II 1887
w Stanisławowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym
mieście (1905). Uczestnik I wojny światowej na froncie rosyjskim, rumuńskim i włoskim. Od 1920 nauczyciel, potem kierownik szkoły powszechnej
w Gorzupi, pow. krotoszyński, bdd.
222
J
Ppor. rez. Franciszek JANDY s. Wincentego i Marianny z Borysiaków,
ur. 13 IX 1910 w Tarnowie Podgórnym, pow. poznański. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Poznaniu (1932) i kursu podchorążych w 69 pp
(1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 69 pp. Instru-
ktor pożarnictwa w Nowym Tomyślu. Żonaty.
Kpt. Jan Teofil JANICKI s. Franciszka i Anny z Łubieńskich, ur.
20 XII 1897 w Bodzechowie, woj. kieleckie. Członek POW. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1931). Inżynier
dróg i mostów. Od 1922 w WIG: topograf, triangulator, kartograf, szef grupy
triangulacyjnej. Odznaczony KN, SKZ. Żonaty z Marią Sudrzanką, miał
córkę Marię oraz synów Andrzeja i Wojciecha.
CAW, AP 1668, 2813; Arch. PW, 2940; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 471.
Por. rez. Marian JANICKI s. Konstantego i Eleonory z Kowalskich,
ur. 15 IX 1900 w Wierzbicy, pow. pułtuski. Członek POW. Uczestnik wojny
1920, w szeregach 4 walczył pod Wilejką, Kalenkowiczami, nad Berezyną. Absolwent Państwowej Szkoły Mierniczej w Warszawie (1924). Mier-
niczy I klasy. Por. od 1 I 1932, przydzielony do 5 ., bdd.
Por. rez. Stanisław Czesław JANICZAK s. Walentego i Anieli z Burmistrzów, ur. 20 VII 1901 w Łętowni na Podhalu. Członek POW. Uczestnik
wojny 1920. Absolwent gimnazjum w Myślenicach, Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Poznaniu i kursu podchorążych w Grudziądzu (1929). Na-
uczyciel Gimnazjum im. Stefana Batorego w Wołkowysku. Kawaler.
Por. rez. Alfred Wiktor JANIK s. Alfreda i Bożeny z Bażantów, ur.
4 IV 1899 w Pljevlje w Bośni. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył
w 38 pp jako lekarz baonu. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza
(1924), lekarz. Specjalizował się w chirurgii. Pracował i mieszkał w Łodzi.
Odznaczony KW. Żonaty z Ireną z Budzymowskich, miał syna Jerzego.
Ppor. rez. Antoni Józef JANIK s. Jana i Anny z Mitręgów, ur. 14 VI 1892
w Wędryni na Śląsku Ciesz. Absolwent polskiego gimnazjum w Cieszynie
(1913) i kursów kwalifikacyjnych (1914). Uczestnik I wojny światowej.
Działacz plebiscytowy na Śląsku Ciesz. Od 1927 kierownik szkoły po-
wszechnej w Rybniku. Odznaczony MN. Żonaty z Hildegardą z Peterów,
miał córkę Helenę oraz synów Stanisława i Antoniego.
223
J
Por. Antoni Rudolf JANIK s. Ludwika i Władysławy z Wojtasiewiczów,
ur. 24 III 1907 w Wielkich Drogach, pow. wadowicki. Absolwent gimnazjum
w Kaliszu (1924) i Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy
(1932–1935). Ppor. mianowany ze starsz. 15 X 1935, por. 19 III 1939. Służył
w 4 pułku strzelców konnych jako instruktor i dca plutonu. Żonaty z Marią z
Gąsiorowskich.
Mjr Jan JANIK s. Michała i Krystyny z Kiełtyków, ur. 13 V 1895 w Dominikowicach, pow. gorlicki. Członek Strzelca. Żołnierz 2 pp Leg. W 1920
służył w 34 pp. Następnie w Dep. Int. MSWojsk. W 1936 był szefem wydziału w Komendzie Głównej JHP. Odznaczony KN, KW trzykrotnie, SKZ.
Żonaty z Aliną z Piotrowskich, miał córki Danutę i Wiesławę oraz syna Jerzego.
CAW, AP 62, 2816, 1659; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Ppor. rez. Zygmunt Jan JANIKOWSKI s. Ludwika i Salomei z Grzymalskich, ur. 3 V 1909 w Siedlcu, pow. chrzanowski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Krakowie (1929) i kursu podchorążych tamże (1931).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 54 pp. W 1933 był
nauczycielem w szkole powszechnej w Bronikowie, pow. kościański, bdd.
Kazimierz JANISZEWSKI s. Romana ur. 1889, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940.
Por. rez. Tomasz Władysław JANISZEWSKI s. Szymona i Wiktorii
z Noińskich, ur. 25 XII 1895 w Kałuszynie, pow. Mińsk Maz. Absolwent
seminarium dla nauczycieli ludowych w Siennicy (1915). Członek POW.
W l. 1918–1919 żołnierz 6 pp Leg., walczył pod Lwowem i pod Dyneburgiem. Urzędnik państwowy, zamieszkały w Warszawie. Odznaczony Krzyżem POW i OH „Orlęta”. Żonaty z Marią z Figurskich, bdd.
Ppor. rez. Zygmunt Mieczysław JANKIELEWICZ s. Zygmunta i Wandy,
ur. 23 VII 1909 prawdopodobnie w Kaliszu. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1938, przydzielony do 1 p. lot. Do wybuchu wojny pracował w Kierownictwie Marynarki Wojennej, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie.
224
J
Ppor. rez. Józef JANKIEWICZ s. Jana i Małgorzaty ze Ś mieszków,
ur. 14 X 1909 w Lniśnie, woj. warszawskie. Wychowanek Szkoły Głównej
Gospodarstwa Wiejskiego, Wydział Leśny ukończył z wynikiem celującym
(1936). Absolwent kursu podchorążych w 18 pp (1933). Ppor. od 1 I 1935.
Pracownik Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Żonaty z Felicją
z Grajnertów, miał syna Witolda.
Ppor. rez. Marian JANKIEWICZ s. Władysława i Marceli z Sałdudzińskich, ur. 6 IV 1900 w Kijanach, pow. lubartowski. Uczestnik wojny 1920
w 4 pp Leg. Uczeń seminarium nauczycielskiego w Kielcach (pierwszy egz.
naucz. zdał w 1927 w Ostrogu). Absolwent kursu w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1932). Ppor. od 1 IX 1932. Prawdopodobnie nauczyciel w szkole
powszechnej w Bystrzycy nad Słuczem, bdd.
Ppor. rez. Franciszek JANKOWSKI s. Juliana i Katarzyny z Ledzianowskich, ur. 25 XII 1910 w Kruszwicy. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Lesznie (1933) i kursu podchorążych w 69 pp (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 60 pp. Kierownik szkoły powszechnej
w Mazanówce, pow. bialskopodlaski. Żonaty z Janiną z Ceptowskich, miał
córkę Marię.
CAW, AP 4419, 5425; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; Muz. Kat.
Por. rez. Jan JANKOWSKI s. Stanisława i Kamilli z Jankowskich, ur.
12 VI 1901 w Załoźnie w Rosji. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego
(1925), kursu podchorążych art. w Śremie (1927) i kursu w 1 paplot. (1929).
Inżynier leśnictwa, od 1936 nadleśniczy w Nadleśnictwie Smorgonie, pow.
oszmiański. Działacz społeczny i polityczny regionu. Żonaty z Marią z Szyszków, miał córkę Helenę oraz synów Wiesława i Mariusza.
Por. Jerzy JANKOWSKI s. Bronisława i Filomeny ze Strzałków, ur.
1 VII 1912 w majątku Tucza, pow. nieświeski. Absolwent Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie (1931) i SPArt. (1934). Ppor. mianowany ze starsz.
15 VIII 1934, por. 19 III 1938. Oficer baterii w 25 pal. Żonaty z Zofią z Zielińskich.
Por. w st. sp. Józef JANKOWSKI s. Jana i Katarzyny z Szelągów, ur.
6 III 1897 w Nowym Dworze, pow. kościański. Żołnierz I wojny światowej,
walczył na froncie wschodnim i zachodnim (ranny). W 1920 był instruktorem w SPchor. w Warszawie, potem służył w 40 pp. Następnie związany
z baonem balonowym w Toruniu. Odznaczony medalami pamiątkowymi,
bdd.
225
J
Por. Kazimierz JANKOWSKI s. Stanisława i Marii z Klimczyńskich,
ur. 23 X 1904 w Hruszwicy na Wołyniu. Wychowanek Szkoły Podchorążych
dla Podoficerów w Bydgoszczy (1930–1933). Ppor. mianowany 15 VIII
1933, por. 19 III 1937. Od ukończenia szkoły w 20 p. uł.: dca plutonu,
instruktor, dca kompanii, bdd.
Ppor. rez. Mieczysław JANKOWSKI s. Władysława i Marii z Jankowskich, ur. 7 X 1915 w Piaskach, pow. gostyński. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Lesznie (1935) i kursu podchorążych w 69 pp (1936).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938. Od 1937 kierownik szkoły powszechnej w Bogdanówce, woj. tarnopolskie. We IX 1939 zgłosił się do 55 pp.
Mjr w st. sp. Mieczysław Karol JANKOWSKI s. Karola i Karoliny,
ur. 1 VI 1884 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 1920 lekarz w szpitalu zapasowym w Białymstoku. Następnie naczelny
lekarz w 13, 72, 36 i 28 pp. Znakomity laryngolog, mieszkał w Warszawie.
Żonaty, miał czworo dzieci: Stefanię, Tadeusza, Adama i Mieczysława.
Por. rez. Mieczysław Konstanty JANKOWSKI s. Władysława i Teodozji
z Widerkiewiczów, ur. 1 IV 1901 w Mszczonowie. Ochotnik wojny 1920
w szeregach 18 pac. Absolwent Państwowej Szkoły Mierniczej w Łomży (1926) i SPRPiech. w Ś remie (1928). Ppor. od 1 VII 1925, por. od
19 III 1939, przydzielony do 18 pp. Mierniczy przysięgły, prowadził biuro
w Sierpcu, bdd.
CAW, AP 532, MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 2483.
Ppor. rez. Piotr JANKOWSKI s. Wincentego i Bronisławy z Kruszyńskich,
ur. 31 I 1907 w Łodzi. Absolwent seminarium nauczycielskiego w rodzinnym mieście (1929) i SPRPiech. w Ś remie, słuchacz Wolnej Wszechnicy
Polskiej. Od 1931 członek ZNP. Nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 17
i innych szkołach w Łodzi. Zmob. do 37 pp w Kutnie. Kawaler.
Mjr Sławomir JANKOWSKI s. Janusza i Zofii z Bielawskich, ur. 4 I 1894
w Berdyczowie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz II i III Korpusu Pol.
w Rosji. Członek POW. W 1920 służył w 17 pap. Od 1921 w Dep. Uzbr.
MSWojsk. Od 1937 rzeczoznawca w Kierownictwie Zaopatrzenia Uzbrojenia. Odznaczony MN, ZKZ i medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, ZKZ 13-154; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1038.
226
J
Rtm. Stefan JANKOWSKI s. Seweryna i Marii z Kozłowskich, ur.
2 IX 1898 w Jasinie, pow. kościański. Uczestnik wojny 1920 w szeregach
3 p. strz. wlkp. Absolwent Wlkp. Szkoły Podchorążych w Bydgoszczy
(1922) i kursu w CWKaw. w Grudziądzu (1923). Służył w 15 . i 3 szw.
pionierów. Odznaczony KW i medalami pamiątkowymi. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz JANKOWSKI s.
Piotra i Natalii z Małachowskich,
ur. 24 IV 1905 w Olicie na Litwie. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego (1930), student pedagogiki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Historyk.
Członek PTH. Autor artykułów. Kierownik Miejskiej Biblioteki Publicznej
w Grodnie. Żonaty z Ireną z Dowalów, bdd.
Ppor. Tadeusz JANKOWSKI s. Wacława i Walentyny z Wojdowskich,
ur. 28 III 1914 w Gąbinie, woj. warszawskie. Absolwent Gimnazjum im.
marsz. Stanisława Małachowskiego w Płocku (1933) i SPArt. w Toruniu
(1936). Ppor. mianowany ze starsz. 15 X 1936, bdd.
Por. rez. Walenty Kazimierz JANKOWSKI s. Leona i Marii ze Stróżyckich, ur. 1 VII 1886 w Sannikach, woj. warszawskie. Studia lekarskie rozpoczął we Fryburgu, ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim (1914). Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył w 18 pp. Specjalista chorób płucnych,
od 1925 naczelny lekarz sanatorium w Kowanówku, pow. obornicki. Żonaty,
bdd.
Por. rez.
Wiktor JANKOWSKI s. Aleksandra i Marty z Kantów,
ur. 17 I 1900 w Sumowie, pow. brodnicki. Absolwent gimnazjum w Brodnicy (1918), student prawa na Uniwersytecie Poznańskim. Uczestnik I wojny
światowej. W 1920 służył w 64 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925,
por. od 2 I 1932. W 1925 urzędnik bankowy w Poznaniu. Odznaczony KW,
bdd.
Kpt. Stanisław Michał JANOCHA s. Wojciecha i Józefy z Woźniaków,
ur. 10 IX 1895 w Turaszówce, pow. krośnieński. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz armii gen. Hallera. W 1920 służył w 3 kompanii telegraf.
Następnie w 2 p. łącz., od 1933 w sztabie OK III, w 1939 w dtwie Armii
„Poznań”. Odznaczony VM 5 kl., SKZ. Żonaty z Anielą z Małańczaków,
miał syna Władysława.
227
J
Ppor. rez. Edward JANSON s. Karola i Otylii z Meirichów, ur. 30 X 1907
w Wilnie. Absolwent Państwowego Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augu-
sta w rodzinnym mieście i Politechniki Warszawskiej, inżynier budownictwa
lądowego. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 86 pp.
Kierownik Powiatowego Zarządu Dróg w Oszmianie. Żonaty, miał syna
Andrzeja.
Arch. PW, 10031; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litera D–K; AM 2879.
Por. rez. Jan JANUSZ s. Jana i Marianny z Waliczków, ur. 23 I 1894 w Czechowicach. Absolwent Akademii Handlowej w Krakowie. Uczestnik I wojny światowej i walk z Czechami w 1919. Członek komitetu plebisc. w Dziedzicach. Dca
oddziału POW. W 1920 służył w 49 pp. Od 1935 kierownik Hurtowni Polskiego
Monopolu Spirytusowego w Katowicach. Odznaczony Krzyżem Leg. i Gwiazdą Śląską. Żonat y
z Teresą ze Żwaków, miał dwoje dzieci.
Ppor. rez. Czesław JANUSZEWICZ s. Józefa i Janiny ze Strzeszewskich,
ur. 20 VII 1900 w Warszawie. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa
Wiejskiego i SPTab. (1919). W 1918 ochotnik WP, wcielony do 21 pp. Uczestnik wojny 1920. Ppor. mianowany ze starsz. 1 X 1919. Inżynier rolnik, bdd.
CAW, AP 876, 2791; Arch. SGGW, 748; MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940.
Kpt. Mieczysław Jan JANUSZEWSKI s. Edwarda i Wiktorii z Dramińskich, ur. 20 V 1898 w Warszawie. Student prawa na UW. Uczestnik wojny
1920 w 1 pułku strzelców konnych. Następnie służył w 3 pułku szwoleżerów., w
szw. pionierów Podlaskiej BK. Od 1934 w korpusie oficerów taborów. Od 1935 dca
kompanii gospodarczej w 30 pp. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi.
Żonaty.
CAW, AP 2797, 417, 5361, 873; Arch. UW, RP 3300; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940.
Por. rez. Mieczysław JAPA s. Stanisława i Marii z Miklewskich, ur. 14 I 1899
w Grybowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1923), dr praw.
W 1918 ochotnik WP, w 1920 ukończył kurs łącz. Ppor. mianowany ze starsz.
1 VI 1919, por. od 19 III 1939, przydzielony do 57 pp. Sędzia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, bdd.
Ppor. rez. Stanisław JARA s. Józefa i Florentyny, ur. 26 IX 1913 w Obiechowie, pow. włoszczowski. Po zdaniu matury w gimnazjum w Kielcach
studiował mechanikę na Politechnice Warszawskiej. W 1933 odbył praktykę
w Warsztatach Amunicyjnych nr 1. W 1934 ukończył SPRLot. w Dęblinie.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 4 p.lot. Był aktywnym
pilotem Aeroklubu Warszawskiego i skoczkiem spadochronowym, bdd.
CAW, AP 334; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie.
228
J
Zbigniew JARECKI s. Kazimierza, ur. 1913, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1492.
Pchor. Julian JAREMKIEWICZ s. Leona, ur. 1910, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; AM 4082.
Płk w st. sp. Edward JAROCIŃSKI s. Franciszka i Władysławy z Wyrzyków, ur. 9 XI 1879 w Pułtusku. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego
(1904). Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
W 1920 służył w Dep. San. MSWojsk. Lekarz, zamieszkały w Warszawie.
Odznaczony KN, KW i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Zofią z Hofferów, miał syna Zbigniewa.
Ppor. rez. Zbigniew Michał JAROCIŃSKI s. Edwarda (patrz wyżej) i Zofii
z Hofferów, ur. 11 XII 1906 w Warszawie. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1933), inżynier rolnik, specjalizował się w polityce
ekonomicznej. Wychowanek SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1928). Ppor.
od 1 I 1931, przydzielony do 4 dak. W 1935 pracował w majątku Wiktorzyn,
pow. wysokomazowiecki, bdd.
Ppor. rez. Stefan Józef JAROCKI s. Romana i Jadwigi z Drojeckich,
ur. 6 VI 1898 w Płocku. Uczył się w gimnazjum w Warszawie i Płocku
(ukończył 7 klas). W 1920 brał udział w walkach na froncie w szeregach
1 pułku szwoleżerów. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925. Administrował rodzin-
nym majątkiem pod Płockiem, mieszkał w Płocku. Był żonaty, bdd.
Ppor. rez. Henryk JAROMA s. Albina i Stefanii z Grycewiczów, ur.
16 VIII 1907 w Białymstoku. Absolwent Gimnazjum im. Króla Zygmunta
Augusta w rodzinnym mieście (1927) i SPRPiech. w Ś remie (1931). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 41 pp, bdd.
229
J
Por. rez. Józef JAROŃ s. Wawrzyńca i Zofii z Zielińskich, ur. 18 I 1900
w Ruskiej Wsi, pow. rzeszowski. Ochotnik wojny 1920. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Starym Sączu (1919) i Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Poznaniu (1928). Od 1929 kierownik szkoły powszechnej
w Staszowie. Odznaczony Krzyżem Leg., BKZ i medalami pamiątkowymi.
Żonaty, miał córkę Irenę i syna Jerzego.
Por. rez. Henryk Ludwik JAROŃCZYK s. Aleksandra i Florentyny
z d. Potaca-Eichler, ur. 22 VII 1895 w Chomranicach, pow. nowosądecki.
Absolwent Instytutu Robót Ręcznych w Warszawie (1927). Por. mianowany
ze starsz. 1 VI 1919, przydzielony do 4 psp. Nauczyciel szkoły powszechnej
w Cieszynie. Żonaty, miał córki Zofię, Janinę i Halinę oraz syna Zdzisława.
Ppor. rez. Bogdan Wiktor JAROŃSKI s. Franciszka i Marii z Himnerów,
ur. 21 XII 1904 w Zagórzu pod Będzinem. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1932) i kursu podchorążych w 17 pp (1931). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1934, przydzielony do 4 pp Leg. Mgr praw, zamieszkały w Kielcach, bdd.
CAW, AP 3769; MiD WIH, L.W. 1940.
Por. Antoni JAROSIŃSKI s. Dionizego i Julianny z Mertensów, ur.
18 VII 1906 w m. Jeziorko, pow. łomżyński. Absolwent Gimnazjum im.
Tadeusza Kościuszki w Łomży (1928) i SPArt. w Toruniu (1932). Ppor. od
15 VIII 1932, por. od 1 I 1936. Oficer 18 pal, 32 dal i 32 pal (rez.). Żonaty
z Genowefą z Nowackich, miał syna Andrzeja.
Kpt. Sylwester JAROSZ s. Franciszka i Franciszki z Macórów, ur. 16 XII
1896 w Dąbrowie na Śląsku Ciesz. Uczestnik I wojny światowej. W 1919
walczył z Czechami. Brał udział w akcji plebiscytowej na Śląsku Ciesz.
Należał do POW. Następnie służył w 4 psp, w 3 baonie KOP „Hoszcza”. Od
1936 był kierownikiem referatu mob. w DOK II. Odznaczony KW, MN,
SKZ. Żonaty z Olgą z Horaków, miał córki Wandę i Lidię.
Ppor. rez. Zygmunt JAROSZ s. Awita, ur. 1915. Nauczyciel, bdd.
MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
230
J
Plut. pchor. rez. Stanisław JAROSZEWICZ s. Adama i Aleksandry,
ur. 15 III 1916. Student II roku agronomii na Uniwersytecie Stefana Batore-
go. Kawaler. Aresztowany w październiku 1939 na dworcu w Lidzie.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych, suplement, Szczecin 1993.
Por. rez. Józef Kalasanty JAROSZYŃSKI s. Wacława i Marii z Hoeschlów,
ur. 16 V 1897 w Rytwianach, pow. sandomierski. Absolwent szkoły realnej
w Tarnowie (1914). Członek POW. W l. 1918–1919 uczestnik kampanii wołyń-
skiej i ofensywy kijowskiej. Po 1921 kierownik w fabryce wódek i likierów
w Staszowie, następnie w Urzędzie Ziemskim w Kielcach. Por. od 19 III 1939.
Żonaty z Bogusławą z Jarząbków, miał syna Wacława i córkę Barbarę.
Kpt. Marian JARZĄBKOWSKI s. Józefa i Wiktorii ze Studzińskich,
ur. 15 VIII 1900 w majątku Gródek, woj. wołyńskie. Uczestnik wojny 1920.
Absolwent SPPiech. w Warszawie (1921) i kursu w CSKaw. w Grudziądzu
(1922). Służył w 23 pp, ostatnio był dcą kompanii gospodarczej. Odznaczo-
ny medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 1897, 4764; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 3527. Wg danych LRK ur. 2 VIII 1900.
Por. rez. Karol JASIEWICZ s. Feliksa i Katarzyny z Kamperów, ur.
29 V 1897 w Warszawie. W 1920 ukończył kurs oficerów rachunkowych
i służył w jednostkach gospodarczych. Studiował w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (wydział finansowy). Był współwłaścicielem zakładów
mechanicznych i sklepu, bdd.
Płk Lucjan JASIŃSKI s. Franciszka i Marii z Moszorów, ur. 5 IV 1893
w Narajowie, pow. brzeżański. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył
w 5 pac, następnie w 5 dac, 22 pap i 6 dac. Od 1931 zca dcy 5 pac, od 1935
dca 2 pac. W latach 1938–1939 komendant SPRArt. We IX 1939 dca artylerii
Grupy „Włodzimierz”. Odznaczony KW, SKZ i medalami pamiątkowymi.
Kawaler.
CAW, AP 1237, 911; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; Muz. Kat.; AM 1243.
Ppor. w st. sp. Tadeusz JASIONOWSKI s. Bolesława i Hortensji z Cichockich, ur. 10 I 1906 w Warszawie. Maturę zdał w Warszawie, potem ukończył
kurs podchorążych (1926). Absolwent politechniki w Paryżu, inżynier mechanik, zatrudniony w Państwowych Zakładach Inżynieryjnych w War-
szawie. Żonaty ze Stefanią z Feligów, miał syna Ryszarda.
231
J
Por. rez. Jan JASIUKIEWICZ s. Aleksandra i Władysławy z Godlewskich,
ur. 23 I 1907 w Krasnem, pow. ciechanowski. Absolwent Szkoły Budowy Maszyn w Grudziądzu (1927) i SPRSap. w Modlinie (1929). Ppor. od
1 I 1933, por. od 1 I 1937. Technik elektryk, zatrudniony w warszawskich
zakładach tramwajowych. Żonaty, miał córkę Barbarę.
Władysław JASIUKOWICZ s. Kazimierza i Moniki, ur. 1875. Wiceprezes
Sądu Okręgowego w Łucku, bdd.
Ppor. rez. Józef Marian JASKIERSKI s. Jana i Józefy z Rokickich, ur.
1 IX 1911 w Knihinie, pow. stanisławowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Stanisławowie (1933) i kursu podchorążych w 48 pp (1934).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937. Nauczyciel szkoły powszechnej w Dąbrowicy, pow. sarneński.
CAW, AP 539; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3342. Na L.W. J. M. Jaskielski.
Ppor. rez. Wacław Michał JASTRZĄB s. Jakuba, ur. 27 IX 1901. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1931, przydzielony do 7 pal. Należał do PKU
Częstochowa, bdd.
Ppor. rez. Bolesław JASTRZĘBSKI s. Michała i Wacławy z Sokulskich,
ur. 13 XII 1908 w majątku Ostrów na Litwie. Absolwent Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie (1928) i SPRKaw. w Grudziądzu. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 21 . W 1938 był studentem
Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, mieszkał w Milanówku.
Ppor. rez. Józef Klemens JASTRZĘBSKI s. Bartłomieja i Rozalii, ur.
20 III 1895 w Strusowie, pow. trembowelski. Miał średnie wykształcenie.
Był osadnikiem wojskowym w Poniatówce nad Horyniem. Aresztowany
przez NKWD po 17 IX 1939 we własnym domu. Odznaczony KN, KZ.
Żonaty, miał syna Zbigniewa, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K. Identyfikacja niepewna. Wg ankiety syna
ur. 1887?
232
J
Ppor. rez. Władysław JASTRZĘBSKI s. Wacława, ur. 18 IX 1908. Ppor.
Ppor. rez. Marian Zenon JASZCZ s. Walentego i Florentyny z Tomaszew-
skich, ur. 9 III 1907 w Rudzie Guzowskiej, woj. warszawskie. Absolwent
gimnazjum w Radomsku (1925) i kursu w BPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell. (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 27 pp.
W 1933 mieszkał w Częstochowie, był urzędnikiem skarbowym, bdd.
Ppor. rez. Antoni JAŚKIEWICZ s. Kazimierza i Marianny z Rybaków,
ur. 2 II 1913 w Lachowiczach, pow. wołkowyski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Słonimiu (1932) i kursu podchorążych w 79 pp. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 80 pp. Nauczyciel w szkole
powszechnej w Piaskach, pow. wołkowyski. Żonaty.
Kpt. Władysław Leon JAŚKIEWICZ s. Franciszka i Michaliny ze Skuliczów,
ur. 10 IV 1895 w Samborze. Żołnierz I Brygady Leg., walczył pod Limanową,
Łowczówkiem, nad Nidą. W 1920 służył w kompanii telegraf. nr 5. Następnie
w formacjach łączności WP; od 1937 szef referatu w DWŁącz. Odznaczony
KN, Krzyżem I Brygady Leg., Medalem 1918–1921. Żonat y z Cecylią ze
Ścięgoszów, miał synów Janusza i Wiesława.
CAW, AP 916, 1321, 5388, 5874, 5879; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; AM 3423.
Ppor. rez. Henryk Bronisław JAWOROWSKI s. Józefa i Emilii z Hermanów, ur. 20 XI 1909 w Pomorzanach, woj. tarnopolskie. Absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, student prawa (2 lata) na UJ. Ukończył kurs
w BPRPiech. nr 2 w Biedrusku (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934,
przydzielony do 20 pp. Instruktor kult.-oświat. w Małopolskim Związku
Młodzieży w Krakowie. Kawaler.
Ppor. rez. Zygmunt Władysław JAWOROWSKI s. Ferdynanda i Tekli
z Anklewiczów, ur. 10 VIII 1906 w Pomorzanach, woj. tarnopolskie. Absolwent Wydziału Wet. Uniwersytetu Jana Kazimierza i SPRPiech. w Gródku
Jagiell. (1928). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1930, przydzielony do 52 pp.
Kierownik działu w Urzędzie Skarbowym w Zborowie. Żonaty, miał syna
Andrzeja.
CAW. AP 2217; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940.
233
J
Ppor. rez. Konstanty Felicjan JAWORSKI s. Ludwika i Korneli z Kulczyckich, ur. 20 X 1904 w Kłubowcach, woj. stanisławowskie. Absolwent
Gimnazjum im. Wincentego Pola w Tarnopolu (1926) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1931. Aptekarz, w 1938
pracował w Jędrzejowie, bdd.
Kpt. Marian Gabriel JAWORSKI s. Franciszka, ur. 25 III 1896 w Tarnopolu. Uczestnik I wojny światowej, walczył na froncie włoskim; ranny.
W 1920 brał udział w walkach na Ukrainie i w bitwie warszawskiej. Służył
w 1 i 9 dyonie samochodowym. Od 1938 był komendantem parku panc.
w 12 baonie panc. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, KZ 17-473; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 757.
Ppor. rez. Stanisław Józef JAWORSKI s. Józefa i Marii z Dakowskich,
ur. 26 VII 1905 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego
(1930) i SPRPiech. w Śremie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934
i przydzielony do KOP „Budsław”. Mgr praw, sędzia śledczy w Sądzie Okrę-
gowym w Warszawie. Żonaty z Wandą z Mirosławskich, miał synów Stanisława i Krzysztofa oraz córkę Małgorzatę.
Ppor. rez. Józef JAŹWIERSKI s. Franciszka i Katarzyny ze Spychalskich,
ur. 1 XI 1903 w Łowkowicach k. Aleksandrowa Kujawskiego. Absolwent
UW i UJ, mgr filologii polskiej i pedagogiki. Nauczyciel gimnazjów w Białej Podl., Puławach i Zamościu. Od 1930 zatrudniony w Państwowym Pedagogium w Lublinie. Przydział: 7 pp Leg. Miał żonę Helenę, córkę Marię
i syna Jerzego.
MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; Lubelska lista katyńska, Lublin 1997; AM 3654.
Ppor. rez. Wincenty JEGLIŃSKI s. Władysława i Teofili z Radziłowskich,
ur. 29 III 1896 w Mochowie, pow. sierpecki. Absolwent seminarium nauczycielskiego (1916) i Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Katowicach, słuchacz Instytutu Pedagogiki w Katowicach, wychowanek UJ — ukończył
pedagogikę i historię. Inspektor szkolny, prawdopodobnie w Katowicach.
Odznaczony SKZ. Żonaty, miał trzech synów.
Mjr w st. sp. Kazimierz JELEŃ s. Macieja i Agnieszki z Kułagów, ur. 27 I 1888
w Osownie, pow. Radzyń Podl. Studiował na uniwersytetach w Warszawie, Dorpacie i Moskwie. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 naczelny lekarz w 4 pułku
strzelców konnych. Następnie służył w pułkach piechoty i artylerii. Od 1929 w st. sp.
Lekarz pediatra i dermatolog w Ostrowcu, pow. opatowski. Odznaczony KW dwukrotnie i
medalami pamiątkowymi. Żonaty z Marią z Wonschów, miał syna Macieja, bdd.
234
J
Kpt. Franciszek Teofil JELEŃSKI s. Feliksa i Franciszki z Mierzwińskich,
ur. 20 VII 1895 w Nowym Sączu. Członek ZWC. Żołnierz I Brygady Leg.
W l. 1918–1921 walczył w szeregach 7 pp Leg. i 42 pp. Następnie w PKU
Wilno, DOK III i PKU Suwałki. Od 1930 w PKU Bydgoszcz — kierownik
ref. uzupełnień. Odznaczony KN, SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty
z Leonardą z Maszewskich, prawdopodobnie bezdzietny.
Podkomisarz PP Józef JELONEK s. Wojciecha i Marii z Łowiszów, ur.
10 II 1899 w Pile, pow. częstochowski. W 1920 ochotnik WP. Ppor. mianowany
ze starsz. 1 VIII 1922. Służył w 30, 37, 64 pp, w DOK III. Następnie w PP.
Od 1938 podkomisarz, dca kompanii i wykładowca w szkole policyjnej
w Mostach Wlk. Odznaczony SKZ. Żonaty z Łucją z Meisnerów, miał córki
Halinę i Krystynę oraz synów Jerzego i Zbigniewa, bdd.
Ppor. Stanisław Henryk JEŁOWICKI s. Stanisława i Anny z Zaleskich,
ur. 21 XI 1913 w Lublinie. Wychowanek Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu
(1934) i Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu (1936). Ppor. miano-
wany ze starsz. 15 X 1936. Służył w 18 .
Kpt. w st. sp. Michał JERCHEL s. Roberta i Balbiny z Marszałków,
ur. 4 IX 1892 w Ostrzeszowie, woj. poznańskie. Uczestnik I wojny światowej i powstania wielkopolskiego. W wojnie 1920 był dcą kompanii w 70 pp.
Następnie służył w 86 pp. Od 1929 w st. sp. Mieszkał w Kępnie. Odznaczo-
ny VM 5 kl., KN, KW. Żonaty z Marią z Banasiaków, miał córkę.
CAW, AP 4099; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Por. rez. Ignacy Henryk JERNAŚ s. Jana i Magdaleny z Przybylaków,
ur. 19 I 1897 w Strzelcach Wielkich, pow. gostyński. Uczestnik I wojny
światowej. W 1920 dca kompanii kaemów. Następnie w 1 p. lot. i 32 pp. Po
przeniesieniu do rezerwy (1923) kierownik tartaku w powiecie rówieńskim.
Odznaczony KW, bdd.
Por. rez. Jerzy Józef JERZYKOWSKI s. Antoniego i Ludgardy z Dymińskich, ur. 28 I 1893 we Wrześni. Absolwent gimnazjum w Wągrowcu, student agronomii. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz armii gen. Hallera.
Kampanię 1920 odbył w 3, 12 i 16 pac. Dzierżawca majątku w Zieleninie
k. Kościerzyny. Żonaty, bdd.
235
J
Mjr w st. sp. Edward Teofil JESS s. Krzysztofa i Zofii z Neumanów,
ur. 5 III 1889 w Kaliszu. Absolwent Akademii Szt. Gen. w Petersburgu, student Politechniki Warszawskiej (2 lata). Uczestnik I wojny światowej.
W 1920 służył w 29 pp, następnie w 10 pp i PKU Wieluń. Od 1934 w st. sp.
Mieszkał w Kaliszu. Odznaczony SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty,
miał córkę Zofię.
Kpt. Tadeusz JESZKE s. Wacława i Walerii z Grubińskich, ur. 18 II 1894
w Gorzycach, pow. żniński. Absolwent WSH w Poznaniu i Wyższej Szkoły
Tkackiej w Berlinie. Uczestnik I wojny światowej i powstania wlkp. W 1920
służył w 67 pp, następnie w 22 pp, w 5 pp Leg. i w Biurze Wojsk. Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie. Odznaczony KN, KW, SKZ. Żonaty
z Marią z Tylczyńskich, miał córkę Krystynę i syna Leszka.
CAW, AP 1769/89/2022; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 2715.
Ppor. rez. Janusz JEZIERSKI s. Norberta i Gertrudy z Lachów, ur. 23 VI 1907
w Śmiłowie, woj. poznańskie. Wychowanek gimnazjum w Chełmży (1928),
dyplom mgr. praw otrzymał w 1934 na Uniwersytecie Poznańskim. Absolwent
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932. Sędzia
w Sądzie Grodzkim w Poznaniu.
Kpt. Władysław JEZIERSKI s. Aleksandra i Heleny z Wiśniewskich,
ur. 14 IV 1895 w Dąbrówce Ludomskiej, woj. poznańskie. Maturę zdał
w Krakowie. Brał udział w I wojnie światowej. W 1920 służył w 167 pp,
następnie w 67, 20, 75 pp, baonie KOP „Iwieniec”. Od 1937 oficer mob.
w 43 pp. Odznaczony MN, SKZ, medalami pamiątkowymi. Żonaty z Zuzanną Kubitzówną, bezdzietny.
Ppor. rez. Czesław Władysław JEZIORO s. Sebastiana i Zofii z Bednarskich, ur. 9 XII 1911 w Gliniku, pow. ropczycki. Absolwent gimnazjum
w Sokalu (1933) i kursu podchorążych w 54 pp (1934). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1936, przydzielony do 51 pp, bdd.
Kpt. rez. Piotr JEŻs. Karola i Petroneli z Flunderów, ur. 9 X 1900 w Słupi,
woj. poznańskie. W 1919 ochotnik WP. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego, doktor fizyki (1925). St. asystent w macierzystej uczelni, później
nauczyciel Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej w Gdańsku. Od 1936
inspektor w Ministerstwie Oświaty w Warszawie. Odznaczony Krzyżem
Obr. Lwowa, ZKZ. Żonaty z Kazimierą z Paszkowskich, miał syna Macieja.
236
J
Ppor. rez. Tadeusz JĘDRASIK s. Michała i Katarzyny z Oganiaczów,
ur. 14 X 1910 w Bębnowie, pow. wieluński. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krotoszynie (1930) i kursu podchorążych w 79 pp (1933). Ppor.
mianowany ze starsz.1 I 1935, przydzielony do 80 pp. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Cieciułowie, pow. wieluński.
Mjr Roman JĘDRASZKO s. Wojciecha i Agnieszki ze Smólskich, ur.
6 VI 1895 w Warszawie. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 brał udział
w pracach fortyfikacyjnych pod Beniaminowem, następnie służył w baonie
mostowym sap. Od 1936 w Dowództwie Sap. MSWojsk. Odznaczony KW
trzykrotnie, ZKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał dwie córki.
CAW, AP 1245, KZ 6-1047; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940.
Por. Edward JĘDRYCH s. Jana i Julii z Bąchortów, ur. 11 II 1909 w Sandomierzu. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1936) i SPSan. (1936).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 XII 1936, por. 19 III 1939. Lekarz w 25 .
Żonaty z Zofią z Hojerów, miał jedno dziecko.
Kpt. Zygmunt JĘDRYSZEK s. Franciszka, ur. 8 IX 1904. Ppor. mianowany ze starsz. 15 VIII 1928, por. 1 I 1931, kpt. 19 III 1937. Służył w 36 pp,
w baonach KOP „Skałat” i „Sejny”, następnie w 43 pp. Żonaty, bdd.
Por. rez. Antoni JOCH s. Antoniego i Karoliny z Myślinów, ur. 28 VII 1891
w Olszanach na Morawach. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnopolu (1911) i Wyższego Kursu Nauczycielskiego we Lwowie. Uczestnik
I wojny światowej. W 1920 walczył pod Zadwórzem i Krasnem. Nauczyciel
w szkole ćwiczeń przy seminarium nauczycielskim w Tarnopolu. Żonaty
z Mieczysławą z Jaszczyszynów, miał córkę Helenę i syna Tadeusza.
Ppor. rez. Franciszek JODŁOWSKI s. Józefa i Krystyny ze Starzaków,
ur. 3 I 1891 w Krakowie. Absolwent Szkoły Realnej I w rodzinnym mieście
(1910). W l. 1914–1918 w niewoli rosyjskiej. Od 1922 sekretarz Komisji
Zdrojowej w Krynicy. Członek Krynickiego Towarzystwa Hokejowego. Żonaty z Klotyldą z Kosakiewiczów, miał córkę Wandę i syna Mieczysława.
237
J
Ppor. rez. Juliusz Szczęsny JONIEC s. Piotra i Heleny, ur. 27 VIII 1911
w Monasterzyskach, pow. tarnopolski. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazi-
mierza (1935), mgr praw. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938 i przydzielony
do 3 pp Leg. Asesor notarialny, zamieszkały w Łańcucie. Kawaler.
MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 3709.
Mjr w st. sp. Michał JOST s. Jana i Karoliny z Nowickich, ur. 26 IX 1887
w Sorokach, pow. buczacki. Absolwent Politechniki Lwowskiej, inżynier
dróg i mostów. Uczestnik I wojny światowej. W 1918 ochotnik WP. Od 1924
oficer sztabowy DOK VI, VIII i IV. Od 1929 w st. sp. Naczelnik Wydz. Dróg
i Mostów w starostwie w Toruniu. Owdowiały; z pierwszego małżeństwa,
z Heleną z Sokołowskich, miał syna Tadeusza, z drugiego, z Heleną z Żyborskich, trzy córki: Barbarę, Krystynę i Jadwigę.
CAW, AP 730, 5471, 5928, 6120; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Stefan JÓZEFOWICZ s. Edmunda i Zofii z Jurczewskich,
ur. 31 I 1901 w Białkach, pow. siedlecki. Absolwent Gimnazjum Kazimierza
Kulwiecia w Warszawie (1922), kursu radiotechnicznego w Wyższej Szkole
Wawelberga i Rotwanda (1927) i SPRŁącz. w Zegrzu (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 4 baonu telegraf.
CAW, AP 1525; Arch. PW, 7349; MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940.
Ppor. rez. Jan Franciszek JÓŹWIAK s. Jana i Emilii z Bujnowiczów,
ur. 18 IV 1902 w Dąbrówce, woj. łódzkie. Absolwent gimnazjum w Łodzi
starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 75 pp. Zamieszkały prawdopodobnie
w Katowicach. Żonaty, bdd.
Kpt. Eugeniusz Przybysław JÓŹWIKIEWICZ s. Gustawa i Eufrozyny
z Pankowskich, ur. 28 I 1887 w Brześciu. Uczestnik I wojny światowej.
W l. 1921–1924 w więzieniach bolszewickich. Od 1924 w WP, w Kierownictwie Mar. Woj. specjalista od broni podwodnej, rzeczoznawca uzbrojenia
podwodnego. W 1932 w Komisji Nadzorczej Budowy Nowych Okrętów.
Odznaczony SKZ. Żonaty, miał córkę Krystynę, bdd.
CAW, AP 3679, 5601; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; RO 1932; AM 2244.
Ppor. rez. Gustaw Zbigniew JUCHNICKI s. Gustawa i Leokadii z Jaworskich, ur. 16 VII 1912 w Warszawie. Absolwent Państwowej Szkoły Drogowej nr 5 w Warszawie (1931) i kursu podchorążych w 15 pp (1934) z trzecią
lokatą. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936. Technik drogowy i wodny,
zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji
w Częstochowie. Żonaty, miał syna Andrzeja.
238
J
Pchor. rez. Stanisław JUCHNIEWICZ s. Jana, ur. 1916, bdd.
Por. rez. Stanisław JUKOWICZ s. Wincentego i Józefy z Żukowskich,
ur. 18 IX 1892 w Wilnie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Walczył
na froncie wołyńskim i ukraińskim. Był urzędnikiem kolejowym w Białym-
stoku. Żonaty z Jadwigą z Czerników, miał syna Stanisława i córkę Janinę.
Ppor. rez. Konrad Jakub JUNG s. Józefa, ur. 18 II 1914. Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 3 p. lot., bdd.
Ppor. rez. Tadeusz JUNG s. Marcina i Heleny z Lelewelów, ur. 28 I 1913
w Warszawie. Absolwent Gimnazjum Wojciecha Górskiego (1934)
i SPRŁącz. w Zegrzu (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937. Student
Szkoły Nauk Politycznych, jednocześnie urzędnik PKO w Warszawie.
Kpt. Stanisław JURAS s. Jana i Marii z Krupów, ur. 26 I 1899 w Oleśnicy, pow.
Dąbrowa Tarnowska. W 1920 służył w 16 pp, walczył z Ukraińcami. Następnie
w 17 pp i KOP. Na ppor. awansował w 1924, na por. w 1926, na kpt. w 1937.
Ostatnio był kwatermistrzem w 77 pp. Odznaczony medalami pamiątkowymi.
We IX 1939 ranny. Żonaty z Heleną z Witorzeńciów, bezdzietny.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; RO 1924, 1932; AM 2278.
Ppor. rez. Wacław Tadeusz JURASZEK s. Wacława i Ireny z Ossowskich,
ur. 29 X 1910 w Rostowie n. Donem. Absolwent Gimnazjum św. Stanisława
Kostki w Warszawie (1932) i kursu podchorążych w 71 pp. Ppor. mianowa-
ny ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 71 pp. Mieszkał w Warszawie, bdd.
CAW, AP 2047; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
239
J
Kpt. Henryk JURCZYŃSKI s. Jana i Joanny z Męków, ur. 19 V 1900
w Pedynkach na Ukrainie. Członek POW. W 1920 żołnierz 106 pp, walczył
pod Kijowem. Następnie w 6 pp Leg. Od 1934 dca kompanii w baonie KOP
„Ostróg”. Inicjator budowy szkoły i świetlicy strzeleckiej w Hłuboczku (gm.
Hoszcza). Odznaczony KW, MN, SKZ. Żonaty z Jadwigą ze Steinhoffów,
bdd.
CAW, AP 2715, 5907; MiD WIH, L.W. 1940.
Piotr JUREC s. Jana, ur. 1884, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1200.
Ppor. rez. Aleksander JUREWICZ s. Józefa i Anastazji z Gojżewskich,
ur. 2 II 1911 w Petersburgu. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Szczuczynie (1931) i kursu podchorążych w 77 pp (1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936. Nauczyciel, zamieszkały w Orli n. Niemnem. Żonaty z Heleną z Leskiewiczów, miał synów Tadeusza i Zbigniewa.
Mjr rez. Dawid JURKOWICZ s. Łazarza i Gustawy z Krautlerów, ur.
19 IV 1885 w Haverstraw w USA. Student uniwersytetów w Krakowie
i Wiedniu (dyplom 1909 w Wiedniu). Podczas I wojny światowej m.in. dca
szpitala polowego. W 1920 naczelny lekarz 12 pp. Mieszkał w Zawierciu.
Odznaczony KW, bdd.
Por. rez. Kazimierz Roman JURKOWSKI s. Antoniego i Marii z Pawłowskich, ur. 28 II 1905 w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu
Warszawskiego (1929) i SPRPiech. (1930). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933, por. 19 III 1939, przydzielony do 38 pp. Mgr praw, zamieszkały
w Warszawie, bdd.
CAW, AP 3028; Arch. UW, RP 15117; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. rez. Wacław JURZYŃSKI s. Józefa i Józefy z Makowskich, ur.
21 IX 1906 w Warszawie. Absolwent stołecznego Gimnazjum im. Adama
Mickiewicza (1924), studiował na Politechnice Warszawskiej i w Wyższej
Szkole Handlowej. Ukończył SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934. Mieszkał w Warszawie, bdd.
240
J
Ppor. rez. Kazimierz JUSZCZYK s. Bartłomieja i Ewy ze Strachów,
ur. 23 II 1894 w Świniarach, woj. kieleckie. Żołnierz II Brygady Leg., walczył m.in. pod Kaniowem. Następnie w II Korpusie Pol. w Rosji. W 1921
brał udział w walkach na Górnym Śląsku. Po demobilizacji prawdopodobnie
osadnik wojskowy na Wołyniu. Odznaczony KN, KW, bdd.
Ppor. rez. Karol Kazimierz JUSZKIEWICZ s. Karola i Anieli z Szypułów,
ur. 5 IX 1903 w Wieliczce. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowie (1927) i SPRPiech. nr 5 w Krakowie (1928). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1931, przydzielony do 73 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej
w Kleszczowie, pow. rybnicki. Żonaty z Anną z Nędzów, miał córki Jadwigę
i Marię oraz syna Andrzeja.
Por. w st. sp. Władysław Ryszard JUSZKIEWICZ s. Wiktora i Justyny
z Miniatków, ur. 6 IV 1895 w Szawlach na Litwie. Absolwent gimnazjum
w rodzinnym mieście (1912), student politechniki w Petersburgu. Uczestnik
I wojny światowej. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji. W 1920 był szefem oddziału kurierów w MSWojsk. Od XI 1930 w st. sp. Odznaczony KW
i medalami pamiątkowymi. Żonaty, miał córkę Irenę, bdd.
241
K
Ppor. rez. Włodzimierz Emil KABAROWSKI s. Pawła i Marii z Bulwów,
ur. 14 II 1913 w Limanowej. Od 1932 w 1 psp, w 1936 dca plutonu strzelec-
kiego kaemów, w 1938 adiutant baonu. Wykształcenie: matura typu klasycznego. Zawód w cywilu: urzędnik Sądu Grodzkiego w Jabłonkowie Cieszyńskim. Żonaty.
CAW, AP 8192; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 3179. Wg ankiety rodziny ur. 4 XII 1913.
Ppor. rez. Ferdynand KABIESZ s. Franciszka i Jadwigi z Seidlerów,
ur. 30 IV 1899 w Karwinie na Zaolziu. Absolwent Polskiego Gimnazjum
w Orłowej (1918). W 1919 brał udział w walkach z Czechami. Działacz społeczny i oświatowy. Urzędnik w pol.-franc. spółce węglowej „Skarboferm”
w Chorzowie. Odznaczony SKZ. Żonaty z Walerią z Czudków, miał córki
Jadwigę i Danutę.
Ppor. rez. Jan KACER s. Pawła i Anny z Gierczyńskich, ur. 6 II 1907
w Podgaiku pod Radomiem. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Łodzi, nauczyciel w szkole powszechnej w Grzybie, Wojkowie, Leliwie, Jesionnej, od 1937 w Patokach, pow. łaski. W 1929 w 28 pp, w 1935 dca
plutonu strzeleckiego w 66 pp. W 1939 zmobilizowany do batalionu szkolnego 31 pp. Żonaty, miał syna Andrzeja.
Ppor. rez. Franciszek KACPRZAK s. Mateusza i Pauliny z Piwków,
ur. 27 X 1914 w Turowie, pow. radzymiński. Absolwent Państwowej Szkoły
Drogowej w Warszawie (1934) i kursu podchorążych 20 DP w Baranowiczach (1936). Technik budowlany, od 1937 pracownik Wydziału Gospodarczo-Budowlanego Zakładów w Starachowicach. Zmobilizowany do 78 pp.
Żonaty, miał córkę.
Ppor. rez. Walerian KACZAN s. Jana i Melanii z Haponów, ur. 22 XI 1912
w Jabłoni k. Parczewa. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Działdowie (1933) i kursu podchorążych w 13 pp (1934). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1936, przydzielony do 13 pp. Kierownik szkoły powszechnej w Nowym
Zahorowie, pow. horochowski, woj. wołyńskie, bdd.
Ppor. rez. Roman KACZMAREK s. Ignacego i Agnieszki z Witaszków,
ur. 9 VIII 1906 w Bałutach, pow. łódzki. Absolwent Szkoły Realnej w Wieluniu, student prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Mieszkał w Warszawie. W 1932 ukończył SPRPiech. w Jarocinie. Dca plutonu strzeleckiego
w 25 pp. Żonaty.
242
K
Ppor. Stanisław KACZMAREK s. Stanisława, ur. 20 VIII 1914. Oficer
Wyższej Szkoły Pilotażu, technik lotniczy. Ppor. mianowany ze starsz.
1 X 1937, bdd.
Ppor. rez. Julian Tadeusz KACZOROWSKI s. Stanisława i Bronisławy
z Rydzów, ur. 5 IX 1911 w Krzesławicach pod Krakowem. Absolwent Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie (1933) i kursu podchorążych
w 5 pp Leg. (1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938. Radiotelegrafista
w DOK V. Kawaler, zamieszkały w Bieńczycach pod Krakowem.
Ppor. rez. Bolesław KACZYŃSKI s. Kazimierza i Janiny z Zielskich, ur.
24 I 1907 w Kijowie. Absolwent Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Będzinie i SPRŁącz. w Zegrzu. W 1927 w 5 baonie łączności. Od 1932 ppor., bdd.
Ppłk Wiktor KACZYŃSKI s. Antoniego i Małgorzaty z Popowskich,
ur. 15 VIII 1899 w Żytomierzu. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik
wojny 1920 (3 razy ranny). Absolwent Politechniki Warszawskiej i Wyższej
Szkoły Technicznej w Paryżu. Współkonstruktor działa 75 mm. Wykładowca w SPArt. Odznaczony KW czterokrotnie, MN. Żonaty z Jadwigą z Herb-
stów, miał syna Jana.
Ppor. rez. Witold KAFTAL s. Zygmunta i Heleny z Sonnenbergów,
ur. 19 IV 1905 w Petersburgu. Absolwent Gimnazjum Wojciecha Górskiego,
student matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył kurs
w SPRPiech. nr 9; był dcą plutonu strzeleckiego w 21 pp, bdd.
Ppłk w st. sp. Antoni Mikołaj KAJETANOWICZ s. Rafała i Antoniny
z Romaszkanów, ur. 13 VI 1888 w Radowcach na Bukowinie. Prawnik.
Uczestnik I wojny światowej. W czasie wojny 1920 służył w 3 psp. Następnie w 73 i 63 pp. W l. 1929–1938 komendant PKU Poznań Powiat. Od VIII
1938 w st. sp. Odznaczony VM 5 kl., KW, ZKZ. Żonaty z Heleną z d. Sten-
cel, miał córkę Antoninę oraz synów Zbigniewa i Mieczysława.
243
K
Por. w st. sp. Feliks KALECIŃSKI s. Edwarda i Pauliny z Falkiewiczów,
ur. 14 I 1899 w Pabianicach. W WP od 1919, w 9 pac. Uczestnik walk o Ka-
lenkowicze i Możysz. Absolwent SPArt. w Poznaniu, następnie ukończył
kurs gazowy, kurs amunicyjny w CSP. Od 1928 oficer art. w 31 pp, od 1935
oficer zwiad. w 10 pal. W 1935 przeniesiony w st. sp. Odznaczony KW, MN
Por. rez. Henryk Aleksander KALEMBA s. Józefa i Franciszki z Drongów, ur. 15 VII 1899 w Katowicach. W 1918 ochotnik WP. Na froncie w szeregach 7 pp Leg. W 1920 brał udział w zdobyciu Dyneburga. Członek POW.
Uczestnik powstań śląskich. Działacz społeczny. Od 1938 współwłaściciel
prywatnego przedsiębiorstwa. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW. Żonaty
z Bronisławą z Jędrusków, miał córkę Józefę.
Mjr Wiktor Franciszek KALICIŃSKI s. Tadeusza i Marii z Buratowskich,
ur. 18 VIII 1896 w Krakowie. Doktor med. Członek POW. Żołnierz I Brygady Leg. Uczestnik wojny 1920. Kierownik zakładu w CWSan. W 1935 wykonał sekcję zwłok marszałka Piłsudskiego i pracował nad konserwacją jego
ciała. Odznaczony KN, ZKZ, Krzyżem I Brygady Leg. Żonaty z Anną z Drezińskich, miał córkę Małgorzatę i syna Kajetana.
Kpt. Henryk KALINOWSKI s. Mikołaja i Florentyny, ur. 21 V 1903.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925, por. 1 VII 1927, kpt. 1 I 1935. Służył
w 22 pal, bdd.
Ppor. rez. Michał KALINOWSKI s. Jana i Agnieszki z Łąckich, ur.
28 IX 1892 w Pabianicach. Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX 1929, przydzielony do OK IV. Technik budowlany, zamieszkały w Sieradzu. Tamże komendant pow. Związku Rezerwistów. Żonaty, miał dwóch synów Leonarda i Jerzego, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940; Dane SRK; J. Tucholski, Mord w Katyniu. Wg danych KrRK ur. 1 IX 1892,
inżynier (studia odbył w Saksonii).
Kpt. Ryszard KALPAS s. Antoniego i Aldony z Radziejowskich, ur.
31 XII 1906 w Samarkandzie. W WP od 1927. Absolwent SPInż. w Warszawie. Od 1931 w Batalionie Elektrotechnicznym w Nowym Dworze Maz.
W 1938 adiutant baonu. Kpt. mianowany ze starsz. 19 III 1939. Słuchacz
WSWoj. Odznaczony KZ. Żonaty z Ireną z Rolla-Dobińskich.
CAW, AP 23948; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2157. Na L.W. rok ur. 1907.
244
K
Ppor. rez. Samuel KALWARY s. Adolfa i Salomei z Winklerów, ur.
22 IX 1900 w Warszawie. Student Politechniki w Pradze czeskiej. Ochotnik
Legii Akademickiej. Uczestnik odsieczy Lwowa i ofensywy Rawa Ruska–
Lwów. Ranny. W 1919 służył w 36 pp. Absolwent Szkoły Podchorążych
Piechoty. W 1920 mianowany ppor., przydzielony do 66 pp. W cywilu pro-
wadził biuro tłumaczeń, bdd.
Ppor. rez. Władysław KAŁAFATIUK s. Karola i Michaliny z Korzeniowskich, ur. 9 IX 1904 w Kołomyi. W l. 1919–1920 członek Małopolskiej Straży Obywatelskiej w rodzinnym mieście; walczył z Ukraińcami pod Lwowem. W l. 1927–1928 słuchacz SPRPiech. Od 1928 w 48 pp. Od 1932 ppor.,
dca plutonu ckm w 77 pp. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Od 1928
nauczyciel w Koreliczach, pow. nowogródzki, bdd.
Ppor. rez. Mieczysław Lucjan KAŁCZYŃSKI s. Antoniego i Lucyny ze
Sznajderów, ur. 16 III 1913 w Noworadomsku (obecnie Radomsko). Absolwent Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie (1933)
CAW, AP 1795; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Ppor. rez. Michał KAŁUBA s. Stefana i Felicji z Dąbrowskich, ur. 25 II 1906
w Baganie w Rosji. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1933)
i SPRŁącz. w Zegrzu (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony
do pułku radiotelegraf. Mgr praw, zamieszkały w Warszawie.
CAW, AP 1792; MiD WIH, L.W. 1940.
Ppor. rez. Romuald KAŁUBA s. Stefana i Felicji z Dąbrowskich, ur.
12 XII 1902 w Mariańsku w Rosji. Inżynier architekt, budowniczy AWF
i MSWojsk. Absolwent SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1929). W 1934
ukończył kurs oficerów zwiadowczych, w 1937 przydzielony do 1 pac, bdd.
Ppor. rez. Pinkus KAMIENIECKI s. Dawida i Chai z Liskierów, ur.
16 III 1906 w Łodzi. Lekarz, studia medyczne ukończył w Genewie, dyplom
nostryfikował w 1937 na uniwersytecie w Wilnie. Absolwent SPRSan.
(1932). Por. mianowany w 1936, przydzielony do 31 pp, bdd.
245
K
Por. rez. Jan Kazimierz KAMIEŃSKI s. Kazimierza i Marii z Ambroziewiczów, ur. 28 X 1903 w Warszawie. Wychowanek Politechniki Warsza-
wskiej. Inżynier architekt, zamieszkały w Warszawie. Absolwent SPRSap.
w Modlinie (1930). Ppor. mianowany od 1 I 1933, por. od 19 III 1939,
przydzielony do 3 baonu saperów, bdd.
Kmdr por. Stanisław KAMIEŃSKI s. Franciszka i Heleny z Preissów,
ur. 14 III 1892 w Warszawie. Inżynier mechanik morski ze specjalnością
łodzi podwodnych. Uczestnik I wojny światowej. Od 1919 w WP. Wieloletni
wykładowca w oficerskiej szkole Mar. Woj. Odznaczony KW, SKZ. Żonaty
z Agnieszką Gimbuttówną, miał syna Stanisława i córkę Halinę.
CAW, AP 12248, 23408, 155 (Mar. Woj.); MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 460.
Ppor. rez. Tadeusz Walerian KAMIEŃSKI s. Michała i Heleny ze Święszkowskich, ur. 1 VI 1906 w Ciechanowie. Inżynier. Absolwent Politechniki
Warszawskiej i SPRSap. w Modlinie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933,
przydzielony do baonu elektrotechnicznego, bdd.
CAW, AP 13270; Arch. PW, 8539; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 240.
Ppor. Antoni KAMIŃSKI s. Antoniego i Magdaleny, ur. 31 XII 1914 w Typinie, woj. lubelskie. Od 1937 żołnierz 9 pp Leg. W 1938 ukończył kurs
telefonistów w Krasnymstawie, bdd.
CAW, AP 122; MiD WIH, L.W. 1940.
Por. rez. Feliks Marian KAMIŃSKI s. Jana i Antoniny z Wojnowskich,
ur. 12 II 1885 we Włosienicy na Pomorzu. Aptekarz, chemik, dr filozofii.
Kierownik oddziału w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej w Poznaniu. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919 z przydziałem do 7 szp. okr. Żonaty z Fredą ze
Stolzmannów, miał syna Henryka i córkę Alicję.
Kpt. rez. Jakub KAMIŃSKI s. Marka i Zofii z Rzeźnikowskich, ur.
2 XII 1887 w Aleksandrowsku w Rosji. Ukończył Wydział Lekarski na
Uniwersytecie w Berlinie. Pracował jako lekarz w 53 pp. W l. 1916–1918
był ordynatorem szp. pol. nr 445, a później nr 75 w Łucku. W 1919 mianowany kpt., w 1930 przydzielony do 6 szp. okr. Żonaty, miał syna i córkę.
CAW, AP 4912; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; Muz. Kat. Wg danych WRK ur. w m. Katczynosław w Rosji.
246
K
Ppor. rez. Jan Zdzisław KAMIŃSKI s. Ignacego i Anny z Sękowskich,
ur. 4 X 1911 w Leżajsku. Absolwent Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza
w Łańcucie (1933) i kursu podchorążych w 5 pap (1935). Ppor. mianowany
ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 3 pp Leg. Urzędnik Izby Skarbowej
w Nisku, słuchacz prawa na UJ.
Ppor. rez. Jerzy KAMIŃSKI s. Karola, ur. 1916, lekarz, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; Rozstrzelani w Katyniu.
Ppor. rez. Jerzy KAMIŃSKI s. Ludwika i Józefy z Szulców, ur. 9 I 1910
w Aleksandrowie Kujawskim. Absolwent Wydziału Lekarskiego UW
(1938), zatrudniony tam jako asystent Zakładu Anatomii. W l. 1935–1936
słuchacz SPRSan. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938 i przydzielony do
1 szp. okr., bdd.
Ppor. rez. Józef KAMIŃSKI s. Antoniego i Walerii z Górnickich, ur.
19 III 1907 w Chojnach, pow. jędrzejowski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Kielcach i SPRPiech. w Nisku. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1934, przydzielony do 3 pp Leg. Nauczyciel szkoły powszechnej w Ma-
łogoszczy, pow. jędrzejowski, bdd.
Kpt. rez. Marcin KAMIŃSKI s. Walentego i Heleny z Bielickich, ur.
12 XI 1894 w Kiełpinach, woj. pomorskie. Absolwent gimnazjum w Brodnicy. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. W ramach 66 pp zorganizował drugi baon i był jego dowódcą w walkach z bolszewikami. W 1920
awansował na kapitana. Odznaczony VM 5 kl., KW i medalami pamiątko-
wymi. Bankowiec. Żonaty, miał troje dzieci.
CAW, AP 22751, 19244, VM 5-480, KW 47/K-505; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 1779.
Rtm. Romuald KAMIŃSKI s. Władysława i Marii z Tołłoczków, ur.
8 XII 1896 w Grodnie. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919. Służył
w 24 , mieszkał w koszarach tego pułku (w Kraśniku). Był żonaty,
miał córkę Olgę. Wzięty do niewoli około 20 IX 1939 pod Tarnopolem, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; RO 1932. Na L.W. i w ankiecie rodziny rok
ur. 1895.
247
K
Płk Tadeusz Stefan KAMIŃSKI s. Leopolda i Emilii, ur. 21 XII 1889 prawdopodobnie w Kołomyi. Doktor praw, sędzia Najwyższego Sądu Wojskowe-
go. Ppłk. mianowany ze starsz. 1 VI 1919, płk. 1 I 1935, bdd.
MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; Muz. Kat.; AM 3507.
Ppor. rez. Zygmunt KAMOCKI s. Antoniego i Karoliny z Chwalibogów,
ur. 3 XII 1893 w Posiłowie, woj. kieleckie. Ziemianin, mieszkał w Zakrzewie k. Radomska. Ochotnik 1 . krechowieckich. Uczestnik wojny 1920, walczył pod
Równem, Zamościem, Żółkwią. Ppor. mianowany w 1926 ze
starsz. 1 VII 1925. Odznaczony KW i medalami pamiątkowymi. Żonaty
z Krystyną z Boguszów, bdd.
Ppor. August KAMPS s. Augusta, ur. 1915. Służył w 1 baterii 13 dyonu
artylerii ciężkiej, bdd.
Kpt. rez. Stanisław KANIEWICZ s. Wawrzyńca i Marii z Horoniców,
ur. 5 XI 1888 w Mościskach. Lekarz weterynarii. Brał udział w walkach
w 1918 i w wojnie 1920 jako ochotnik 1 pap. Walczył pod Lwowem i Gródkiem Jagiell. Odznaczony Gwiazdą Przemyśla i OH „Orlęta”. W 1921 mianowany kpt. Lekarz weterynarii garnizonu Łuck. Żonaty z Jadwigą z Wicijewskich, miał syna.
Ppor. rez. Dominik KANIEWSKI s. Józefa i Stanisławy ze Szpaczyńskich,
ur. 4 VIII 1903 w Berdyczowie na Ukrainie. Tam pozostawał w służbie pomocniczej WP w 1920. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935. Absolwent
Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (1927). Księgowy dypl. Założyciel przedsiębiorstwa Motor Oil Company w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Edward KANIEWSKI s. Stanisława i Tekli z d. Madany,
ur. 1 VII 1905 w Skierniewicach. Absolwent Gimnazjum im. Bolesława
Prusa w Skierniewicach (1927) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1929).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielony do 26 pal. Prawnik.
Inspektor w Urzędzie Celnym w Warszawie. Żonaty, miał syna Andrzeja,
bdd.
248
K
Mjr rez. Miron KANTOR s. Mojżesza i Matyldy z Dembów, ur. 10 III 1882
w Kownie. Absolwent uniwersytetu w Charkowie (1907). Uczestnik I wojny
światowej. W 1920 ordynator oddziałów chirurgicznych w szpitalach polo-
wych i wojskowych. Lekarz chirurg, zamieszkały w Łodzi. Żonaty z Florą
z Amselów, miał syna Stefana.
Kpt. Witold Florian KAPCIUK s. Macieja i Anny z Billewiczów, ur.
4 V 1888 w Wilnie. Uczestnik I wojny światowej. W 1918 dca baterii
w 9 pac. Od 1925 w 25 pal: oficer administracyjny, oficer ds. materiałowych,
kwatermistrz, dca baterii, oficer mob. Odznaczony SKZ. Żonaty, miał dwoje
dzieci.
Ppor. rez. Tadeusz KAPELAŃSKI s. Franciszka i Stanisławy z Kadłubowskich, ur. 24 II 1910 w Radziłowie, woj. białostockie. Absolwent gimnazjum
w Łomży (1931) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1935 i przydzielony do 71 pp jako dca plutonu ckm. Kawaler.
Mieszkał w Łomży.
Ppor. rez. Leon KAPLIŃSKI s. Kuszela i Rejzy z Czertoków, ur. 27 VIII
1908 w Warszawie. Lekarz medycyny. Absolwent Uniwersytetu Stefana
Batorego w Wilnie (1934). W l. 1934–1935 słuchacz SPSan. w Warszawie.
W 1938 młodszy lekarz w 3 pułku strzelców konnych. Internista, pediatra.
Mieszkał i pracował w Lidzie. Żonaty z Dorą z Derewiańskich.
Ppor. rez. Boruch Jankiel KAPŁAN s. Józefa i Cyrli, ur. 24 VII 1908
w Zwiahlu w Rosji. Absolwent Politechniki Warszawskiej i SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 13 pal. Inżynier elektryk, zamieszkały w Równem.
CAW, AP 3900; Arch. PW, 11932; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940.
Ppor. rez. Henryk Leopold KAPŁAŃSKI s. Majera i Pauliny, ur. 7 I 1905
w Warszawie. Nauczyciel. Studiował na Wydziale Filozoficznym UW.
Ukończył SPRPiech. nr 10a (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935,
CAW, AP 1889; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
249
K
Ppor. rez. Mirosław Piotr KAPUŚCIK s. Franciszka i Walerii z Waszkiewiczów, ur. 3 IX 1905 w Będzinie. Technik górniczy. Absolwent Państwowej
Szkoły Górniczej i Hutniczej w Dąbrowie oraz SPRPiech. w Cieszynie.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 3 psp, bdd.
Por. rez. Zbigniew Feliks KAPUŚCIŃSKI s. Władysława i Albertyny z Szudzińskich, ur. 17 XII 1904 w majątku Kordos w Wielkopolsce. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego (1929), doktorat z chemii w 1932. St. asystent w Zakładzie Technologii Organicznych PW, jednocześnie pracownik Laboratorium Piro-
technicznego Instytutu Technicznego Uzbrojenia. Zdobywca głównych nagród
w sporcie lotniczym. Żonaty z Ireną z Przyłuskich, miał córki Elżbietę i Grażynę.
Kpt. Tadeusz KARAKIEWICZ s. Klemensa i Salomei z Nowakowskich,
ur. 3 I 1896 w Dzikowie, pow. tarnobrzeski. Członek Strzelca. W 1918
ochotnik WP. W 1920 służył w 205 pp. Następnie w 5 pp Leg. W 1937 był
kier. warsztatów w 8 baonie panc., w 1939 dcą szw. techn.-gosp. 81 dyonu
panc. Pomorskiej BK. Odznaczony KW, MN, SKZ. Żonaty z Leokadią z Miszczaków, bezdzietny.
CAW, AP 4898, 16127, 22442; Arch. SGGW, 680; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Ppor. rez. Czesław KARASIEWICZ s. Maksymiliana i Bronisławy z Łukowskich, ur. 22 V 1898 w Warszawie. Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny 1920
w szeregach 36 pp LA. Absolwent Szkoły Podchorążych Tab. Ppor. mianowany ze starsz. 1 II 1920, przydzielony do 3 szw. tab. Ekonomista, prokurent
bankowy, bdd.
Ppor. rez. Eugeniusz KARAŚ s. Wacława i Bronisławy z Bacherów,
ur. 28 VI 1914 w Wadowicach. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; Dane KrRK.
Por. Józef KARBONOWSKI s. Juliana i Bronisławy z Nowickich,
ur. 22 III 1911 w Dąbrowie, pow. mławski. Absolwent seminarium nauczycielskiego i kursu podchorążych w 32 pp (1932). Od 1935 por. zawodowy,
oficer oświatowy, przewodnik Junackich Hufców Pracy w woj. suwalskim.
W 1939 brał udział w budowie umocnień obronnych Modlina. Podczas kampanii wrześniowej w 18 DP.
250
K
Ppor. rez. Marian Tomasz KARBOWNICZEK s. Józefa i Klary z Jędrzejków, ur. 7 III 1909 w Dąbrowie Górniczej. Dr medycyny. W 1935 ukończył
SPRSan. w Warszawie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony
do 9 szp. okr. Pracował w Warszawie, bdd.
Mjr dypl. August KARCHER s. Edmunda i Rozalii z Rowińskich,
ur. 7 I 1900 w Nadwórnej, woj. stanisławowskie. W WP od 1919, w 1 pp
Leg. Brał udział w wojnie 1920. Kpt. mianowany w 1927. W l. 1931–1932
ukończył kurs w WSWoj. Od 1932 kierownik referatu Wojskowego Biura
Historycznego. Od 1935 dca baonu w 1 pp Leg. Odznaczony VM 5 kl., KN,
KW. Żonaty, miał córkę Barbarę.
CAW, AP 17652, VM-6578; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940.
Rtm. Józef Adam KARCZ s. Wojciecha i Katarzyny z Flisów, ur. 21 II 1902
w Śmignie pod Tarnowem. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie (1923) i Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu. Ppor. od 15 VIII 1926, por. od 15 VIII 1928, rtm. od 1 I 1934. Służył
w 10 pułku strzelców konnych. W 1934 był dcą szwadronu ckm. Odznaczony
MN, SKZ, Krzyżem Obrony Lwowa. Żonaty z Eugenią z Machowskich,
miał dwie córki.
CAW, AP 14776, 16155, KKiMN 12007; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940.
Por. w st. sp. Aleksander Szymon KARCZEWSKI s. Michała i Józefiny
z Raksimowiczów, ur. 15 VII 1897 w Orle w Rosji. Konspiracyjny działacz
młodzieży polskiej i „Sokoła” w rodzinnym mieście. Żołnierz I Korpusu Pol.
w Rosji. Uczestnik walk z bolszewikami, za co otrzymał Legię Honorową.
W 1918 ochotnik WP, żołnierz pociągu panc. „Bug”. Do 1930 służył w 10 pp.
Od 1930 w st. sp. Odznaczony KW, KZ, MN. Żonaty, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 3016, MN 16 III 1933; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Władysław KARCZEWSKI s. Antoniego i Zofii z Głazowskich,
ur. 21 XII 1898 w Sokalu, woj. lwowskie. Uczestnik I wojny światowej w armii austriackiej i wojny 1920 w WP. Absolwent SPPiech. w Warszawie. Wychowanek UJK we Lwowie, mgr praw. Kierownik Sądu Grodzkiego w Tarnopolu, tam zamieszkały. Odznaczony KW, MN, OH „Orlęta”. Żonaty z Heleną z Lejczaków, miał córki Krystynę i Teresę.
CAW, AP 26236, MN 16 III 1937; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 2214.
Mjr w st. sp. Stanisław KARDASZEWICZ s. Kazimierza i Rozalii z Zaorskich, ur. 4 VIII 1889 w Korcu na Wołyniu. Absolwent uniwersytetu w Gan-
dawie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I i II Korpusu Pol.w Rosji.
W 1920 brał udział w 22 bitwach i potyczkach. Inżynier mechanik, konstruktor broni pancernej. Od 1935 w st. sp. Odznaczony VM 5 kl., KN.
Żonaty, miał córki Helenę i Barbarę oraz syna Przemysława.
251
K
Ppor. rez. Marian Dionizy KARDAŚ s. Franciszka i Heleny z d. von Echaust,
ur. 10 III 1911 w Bydgoszczy. Absolwent Gimnazjum ks. Salezjanów w Ale-
ksandrowie Kujawskim (1931) i kursu podchorążych w 15 DP (1933). Ppor.
Kpt. Tadeusz Aleksander KARGE s. Józefa i Sabiny z Gumułków, ur.
20 I 1894 w Podgórzu, woj. krakowskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego. W 1918 adiutant w armii gen. Hallera. W 1919 dca plutonu. Od 1927
w Mar. Woj., potem w MSWojsk. pełnił różne funkcje. Od 1932 kwater-
mistrz Szkoły Podchorążych Mar. Woj. Ostatnio kierownik wydziału administracji tejże szkoły. W 1936 otrzymał nominację na kpt., bdd.
CAW, AP 10843; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3522. Wg KrRK ur. 20 VIII 1894.
Chor. Michał KARLIŃSKI s. Antoniego, ur. 12 IX 1898 w Bugaju, pow.
krotoszyński. W 1919 w 12 pac. Uczestnik wojny 1920. Od 1923 w sł. stałej
WP, w 58 pp. W 1925 w 19 baonie KOP, starszy sierżant. Od 1927 w baonie
KOP „Słobódka”. Absolwent Centralnej Szkoły Piechoty KOP w Osowcu
(1936). Odznaczony BKZ i medalami pamiątkowymi. Po 17 IX 1939 internowany na Litwie, a w XI przekazany NKWD ZSRR, bdd.
CAW, AP 23847; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940; Dane PRK.
Por. rez. Stanisław KARNKOWSKI s. Józefa i Janiny z Gąssowskich,
ur. 19 IX 1901 w Mastkowie Kościelnym. Architekt. Absolwent SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. (1928). W 1933 ukończył kurs oficerów łącz. Ppor. mia-
nowany ze starsz. 1 I 1932, por. 19 III 1939 i przydzielony do 9 dak. Żonaty,
mieszkał w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Łukasz KAROCKI s. Dymitra i Ludwiki z Węglarskich,
ur. 13 VI 1911 we Lwowie. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika
w rodzinnym mieście (1930) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 27 pal. W 1935 miał ukończone 4 semestry Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej.
Mjr Witold Aleksander KAROLEWSKI s. Aleksandra i Anny z Parysów,
ur. 28 IV 1890 w Krakowie. Absolwent Wydziału Filozofii UJ i Instytutu
Towaroznawczego w Krakowie. W 1918 żołnierz 5 pp Leg. W l. 1928–1939
zca kierownika w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. Odznaczony
VM 5 kl., KN, KW. Żonaty z Zofią Bylcówną, miał czworo dzieci.
CAW, AP 7644, VM-1383; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
252
K
Kpt. Stanisław KAROŃSKI s. Tadeusza i Bronisławy z Ulatowskich,
ur. 1 XI 1891 w Małachowie, woj. poznańskie. Członek „Sokoła”. Żołnierz
I wojny światowej. W l. 1920–1923 w formacjach żandarmerii, następnie
w jednostkach artylerii. Ostatnio w dowództwie 14 DP. Odznaczony MN,
SKZ i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Elżbietą z Czyngrinów, miał córki: Lidię, Mirę i Ninę.
CAW, AP 14760; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; AM 693. Wg ankiety rodziny ur. 14 XI 1891.
Ppor. rez. Aleksander KARP s. Michała i Katarzyny z Kokoszków, ur.
2 XI 1895 w Lipinkach, pow. gorlicki. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krośnie (1914). Uczestnik I wojny światowej. W l. 1918–1921
służył w 15 pp. Inicjator budowy 5-klasowej szkoły powszechnej w Putkowicach Nadolnych, gm. Drohiczyn n. Bugiem, i jej kierownik. Odznaczony
SKZ. Miał żonę Helenę, córki Marię i Krystynę oraz syna Józefa.
Por. rez. Karol KARPIŃSKI s. Wincentego i Wandy z Zobernów, ur.
17 V 1900 we Władykaukazie. Absolwent Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Żytomierzu. Żołnierz III Korpusu Pol. w Rosji. Członek POW
na Ukrainie. Uczestnik wojny 1920. Odznaczony Medalem 1918–1921
i Medalem 10-lecia. Urzędnik skarbowy w Równem. Żonat y, miał córkę
Irenę.
Kpt. Władysław KARPIŃSKI s. Karola i Anny z Kandrów, ur. 24 XII 1895
we Lwowie. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920 na froncie wołyńsko-podolskim jako oficer tab. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919, kpt.
1 I 1928. Od 1929 obwodowy komendant pw na pow. Jarosław. Odznaczony
MN i medalami pamiątkowymi, bdd.
Ppor. rez. Janusz Mścisław KARSKI s. Stefana i Zofii z Kwaśniewskich-Krzyżanowskich, ur. 18 XII 1904 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu
Warszawskiego, mgr praw. Wiceprokurator Sądu Okręgowego w War-
szawie. Żonaty z Heleną z Gromskich, miał syna Krzysztofa.
Arch. UW, RP 15229; MiD WIH, L.W. 1940.
Kpt. Ludwik KARST s. Jana i Anny z Rehbeimów, ur. 14 VIII 1898 w m. Łukowie, woj. krakowskie. W WP od 1918. Ukończył Szkołę Pchor. Piechoty w Byd-
goszczy i kurs instruktorski w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa. Od
1937 był dcą eskadry ćwiczebnej w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu.
W 1938 mianowany kpt. Od I 1939 adiutant kmdta Wyższej Szkoły Pilotażu.
Odznaczony MN, SKZ, Medalem 1918–1921. Miał odznakę pilota I klasy, bdd.
CAW, KZ 13-624; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 645.
253
K
Ppor. rez. Roch Bolesław KARWAŃSKI s. Stanisława i Zofii z Pyszniakowskich, ur. 9 VIII 1908 w Ostrowcu Świętokrzyskim. Absolwent semina-
rium nauczycielskiego w Ostrowcu. Nauczyciel szkoły powszechnej na Wołyniu pod Równem. Ukończył kurs w BPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiell.
Ppor. mianowany w 1935, przydzielony do 77 pp, bdd.
Por. Teodor KARWOWSKI s. Władysława i Wiktorii z Kamińskich,
ur. 22 X 1897 w Siemieniu pod Łomżą. Działacz POW w Łomży. Uczestnik
wojny 1920 w 33 pp. Absolwent Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu. W 1925 mianowany por. Od VI 1939 oficer 8 pp w Lublinie. Odznaczony MN, Medalem 1918–1921. Żonaty z Leokadią z Niedźwiedzkich, miał
córki Teresę i Janinę.
Ppor. rez. Marian KASIŃSKI s. Kazimierza i Jadwigi z Hłasków, ur.
23 XII 1899 w m. Kramatorskaja na Ukrainie. Działacz polonijny w Charkowie. W 1918 w I Korpusie Pol. w Rosji. W WP uczestnik walk na Ukrainie, Białorusi oraz na Litwie. Absolwent WSH. Kierownik oddziału koncernu naftowego, następnie doradca w Instytucie Naukowej Organizacji i Kierownictwa w Warszawie. Żonaty z Ireną z Zawadzkich.
Ppor. rez. Józef Maciej KASPRZYK s. Marka i Florentyny z Kowalskich,
ur. 10 IV 1904 w Prądniku Czajowskim, pow. olkuski. Absolwent Państwowej Szkoły Mierniczej w Krakowie (1926) i SPRSap. w Modlinie (1927).
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1931 i przydzielony do 5 baonu sap. Geometra w Urzędzie Katastralnym w Limanowej. Żonaty z Heleną z Konwalenków, miał syna Józefa i córkę Ligię.
Por. rez. Marian KASPRZYK s. Stanisława i Julianny z Jabłońskich,
ur. 26 X 1907 w Radostkowie, pow. częstochowski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Częstochowie (1929) i kursu w BPRPiech. nr 10a w Nisku (1931). Por. od 1 I 1937, przydzielony do 27 pp. Nauczyciel szkoły
powszechnej w pow. radomszczańskim.
Ppłk dypl. Wilhelm Jakub KASPRZYKIEWICZ s. Antoniego i Katarzyny z Mordarskich, ur. 5 VII 1896 w Nowym Sączu. Żołnierz 2 pp Leg.,
następnie armii austriackiej i armii gen. Hallera. W bitwie warszawskiej
1920 dowodził kompanią 47 pp. Następnie służył w 48 i 18 pp, w 11 DP. Od
1937 szef referatu w Sztabie DOK III. We IX 1939 w Oddziale IV Szt. Armii
„Prusy”. Odznaczony VM 5 kl., KKOOP, KW. Kawaler.
CAW, AP 23158, 18353, 17689, 10648; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 25. Wg KrRK imię matki Kunegunda.
254
K
Ppor. rez. Władysław Jan KASPRZYKOWSKI s. Walentego i Wiktorii
z Bandurskich, ur. 26 IX 1899 w Krakowie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowie (1922). Od I 1917 żołnierz 6 pp Leg. W 1920 służył
w 34 pp. Ppor. od 1 VII 1925. Nauczyciel w szkole powszechnej w Rudnikach na Wileńszczyźnie. Odznaczony MN, Krzyżem 6 pp Leg. Żonaty z Ja-
niną z Solińskich, miał dwóch synów.
Por. Jerzy Jan KASSUBE s. Zygmunta i Marii z Mogielnickich, ur.
22 II 1907 w Sękowej pod Gorlicami. Absolwent gimnazjum w Nowym
Sączu, 2 lata studiował prawo na UJ. W WP w 52 pp. W 1934 mianowany
por. Podczas kampanii wrześniowej zmobilizowany do macierzystego pułku.
Żonaty, miał córkę Krystynę.
Pchor. rez. Marian KASZUBA s. Wojciecha i Bronisławy z Wójtowiczów,
ur. 4 IX 1915 we Władzinie, pow. hrubieszowski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Leśnej Podl. (1935) i kursu podchorążych w 9 pp Leg.
(1937). Nauczyciel w szkole powszechnej w Krzczonowie pod Lublinem.
Członek Związku Strzeleckiego. Kawaler.
Por. rez. Arkadiusz Zbigniew KASZYŃSKI s. Antoniego i Bronisławy
z Prejssów, ur. 27 III 1907 w Stemplewie, pow. turecki. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Grodnie (1928), uczelni technicznej i kursu
w BPRPiech. nr 9 w Berezie Kartuskiej (1929). Inżynier budownictwa wod-
nego, pracownik DOK I, zamieszkały w Warszawie.
Ppor. rez. Ludomir KATAFIASZ s. Stanisława i Heleny ze Szpeków,
ur. 2 XI 1912 w Jaroszewie, woj. poznańskie. Absolwent gimnazjum w Wągrowcu i SPRKaw. w Grudziądzu (1932). W 1933 mianowany ppor. i przydzielony do 8 pułku strzelców konnych. Współwłaściciel rodzinnego gospodarstwa
rolnego w Jaroszewie. W kampanii wrześniowej walczył pod Zamościem.
Ranny, wzięty do niewoli ze szpitala w Zamościu.
Kpt. rez. Karol KATZ s. Mateusza, ur. 15 II 1895. Żołnierz wojny 1920,
uczestnik bitwy nad Autą, pod Nowokonstantynowem, obrony Lwowa
i ofensywy kijowskiej. Jako inżynier chemik pracował w latach 30. w Kar-
packiej Stacji Geologicznej w Borysławiu. Odznaczony VM 5 kl., KW, bdd.
CAW, VM-95; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 864.
255
K
Por. rez. Hugon Jan KATZER s. Bogumiła i Florentyny z Hanselków,
ur. 10 XII 1902 w Muszynie. Inżynier rolnik, absolwent UJ i SPRArt. we
Włodzimierzu Woł. (1927), przydzielony do 17 pal. Przed 1939 był dyrektorem Szkoły Mleczarskiej w Gnieźnie. Odznaczony BKZ. Żonaty z Martą
z d. Kierzek, miał synów Artura i Andrzeja.
CAW, AP 8070; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940. Wg GRK ur. 10 XI 1902.
Ppor. Franciszek KAUBE s. Franciszka i Heleny z Kajów, ur. 1 XI 1911
w m. Herne w Westfalii. W 1934 ukończył SPKaw. w Grudziądzu. Służył
w 17 ., ostatnio był dcą szwadronu cekaemów. We wrześniu 1939 organizował
obronę plot. w Kraśniku Lub., bdd.
Ppor. posp. rusz. Władysław KAWA s. Władysława i Magdaleny z Krasickich, ur. 15 VIII 1891 w Przemyślu. Absolwent UJ. Podczas I wojny światowej działał wśród Polonii irkuckiej. Po powrocie do Polski pracował jako
nauczyciel gimnazjalny w Przemyślu, Mielcu i Końskich. Od 1928 w posp.
rusz. Żonaty z Felicją z Szeszów.
CAW, AP 1831, 18282; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny
światowej.
Ppor. rez. Stefan Józef KAWALEC s. Józefa i Marii z Prażmowskich,
ur. 17 X 1906 w Sulechowie. Chemik. Podinspektor Biura Okręgowego
i Wojewódzkiego LOPP w Krakowie. Absolwent SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. (1929). Od 1932 ppor. 10 dak. W 1935 odbył ćwiczenia w Szkole
Gazowej w Warszawie, bdd.
Kpt. w st. sp. Bronisław KAWAŁKOWSKI s. Władysława i Zofii z Kleinpeterów, ur. 13 II 1888 w Narajowie, pow. brzeżański. Uczestnik walk
o Śląsk Ciesz. i wojny 1920. Służył w 12 i 78 pp. W połowie lat 30. przenie-
siony w st. sp. Odznaczony VM 5 kl. Żonaty z Marią z Cywińskich, miał
synów: Janusza, Jerzego, Czesława i Tadeusza.
Ppor. rez. Franciszek KAWCZAK s. Jana i Elżbiety z Kramarczyków,
ur. 15 VI 1905 w Osieku, woj. krakowskie. Ukończył historię na UJ. Pracował w gimnazjum w Zawierciu. Był absolwentem SPRKaw. w Grudziądzu.
Ppor. od 1931. W 1939 zmobilizowany do 4 psp. Kawaler.
256
K
Ppor. rez. Teodor Jan KAWECKI s. Jana i Zofii z Pawłowskich, ur. 9 XII 1905
w Poddębicach, pow. łęczycki. Absolwent szkoły realnej w Łęczycy. Po odbyciu przeszkolenia w SPRLot. w Poznaniu i Dęblinie (1928–1929) przydzielony
do 1 p. lot. Ppor. od 1 I 1932. Był dyrektorem Biura Okręgowego i Wojewódz-
kiego LOPP w Warszawie. Odznaczony ZKZ. Żonaty, miał synów Macieja
i Andrzeja.
Ppor. rez. Wacław KAWECKI s. Stanisława i Jadwigi z Kozińskich,
ur. 19 III 1906 r. w Krzepocinie, pow. łęczycki. Absolwent SPRŁącz. w Zegrzu (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935. W latach 30. był studentem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UW. Mieszkał w Warszawie,
bdd.
CAW, AP 7800; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940. Na L.W. Wacław Kowiecki.
Rtm. Zdzisław Szczęsny KAWECKI-GOZDAWA s. Stanisława i Jadwigi
z Gańczakowskich, ur. 21 V 1902 w Husiatynie. Członek POW. Uczestnik woj-
ny 1920. Absolwent SPPiech. w Warszawie i Szkoły Jazdy w Przemyślu. W latach 30. reprezentant Polski w zawodach hippicznych. Na olimpiadzie w Berlinie w 1936 zdobywca srebrnego medalu w WKKW. W 1939 zca dcy szw.
pionierów w OZ Wlkp. BK. Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia, bdd.
CAW, AP 10577; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940. Na L.W. tylko jedno nazwisko Kawecki.
Ppor. rez. Józef Jan KAWKA s. Andrzeja i Franciszki z Santorków, ur.
8 II 1910 w Dzielniku, pow. Mińsk Maz. Nauczyciel. Absolwent kursu
pchor. rez. przy 77 pp (1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936. Ostatnie
ćwiczenia rez. odbył w 86 pp. Mieszkał i pracował w pow. dzisneńskim, bdd.
CAW, AP 2135; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2227. Wg danych WRK ur. w Siennicy.
Ppor. rez. Jan KAYZER s. Jana i Jadwigi z Rothów, ur. 21 XII 1891 w Poznaniu. Uczestnik I wojny światowej, powstania wlkp., wojny 1920. Ppor. od
1926. Jednostka macierzysta: 2 pułku szwoleżerów. Z zawodu był agronomem.
Pracował jako powiatowy inspektor ubezpieczeń wzajemnych w Gnieźnie. Od-
znaczony KW. Żonaty z Marią z Bińczowskich, miał syna Zbigniewa.
Ppor. rez. Julian Henryk KAZATEL s. Jana i Antoniny z Krausów, ur.
12 V 1914 w Przeworsku. Absolwent Państwowej Szkoły Budownictwa
w Jarosławiu. W 1936 odbył przeszkolenie wojskowe w Baonie Szkolnym
Piechoty w Zambrowie. Od 1938 ppor. 39 pp, bdd.
257
K
Kpt. Czesław KAZIMIERCZUK s. Antoniego i Aleksandry z Saciłowskich, ur. 27 IV 1896 w Łomży. Członek POW, żołnierz wojny 1920. Służył
w Wojskowych Zakładach Gosp. w Zegrzu, 8 pap, 8 daplot. Kpt. od
19 III 1937. Odznaczony SKZ i medalami 1918–1921 oraz 10-lecia. Żonaty,
bdd.
Ppor. rez. Leon KAZIMIERSKI s. Bolesława i Zofii z Sobkowiczów,
ur. 25 VII 1909 w Kolonii Starogrodzkiej, pow. Mińsk Maz. Technik drogowo-budowlany. Przeszkolenie wojskowe odbył w SPRPiech. w Zambrowie.
Ppor. od 1 I 1934. Czołowy bokser Warszawy, 3-krotny reprezentant Polski,
bdd.
CAW, AP 14619; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3586. Wg danych WRK nazwisko panieńskie matki Sakowicz.
Ppor. posp. rusz. Edmund Marian KAŹMIERSKI s. Stanisława i Marii,
ur. 4 XII 1881 w Trzemesznie. Uczestnik I wojny światowej, powstania wlkp.
i wojny 1920. Ppor. od 1 IV 1920. Pracował jako administrator majątków na
Kujawach, a później we własnym w Wełpinie, pow. tucholski. Odznaczony
KW, KN, SKZ. Żonaty z Marią z Umińskich, miał syna Krzysztofa.
CAW, AP 10430, KW 48/K-1110, MN 19 VI 1938; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3427.
Ppor. rez. Marian KAŹMIROWSKI s. Jana i Józefy z Szumińskich,
ur. 30 VI 1906 w Środzie Wlkp. Pracował w urzędzie pocztowym w Kościanie. Przeszkolenie wojskowe odbywał na kursie pchor. przy 68 pp (1928)
i podczas ćwiczeń rezerwy. Ppor. od 1 IX 1930. W 1939 zmobilizowany do
OZ 14 DP. Kawaler.
Ppor. rez. Henryk KĄCKI s. Feliksa i Aleksandry z Piekałkiewiczów,
ur. 18 I 1897 w Warszawie. Członek POW. W 1918 ochotnik WP, w 1919
w Szkole Pchor. Taborów, następnie w armii gen. Hallera. Ppor. od 1920.
Absolwent WSH w Warszawie, główny księgowy w Banku Gosp. Krajowego w Kielcach. W 1939 zmobilizowany do 4 dyonu tab. Miał żonę Janinę,
bdd.
Ppor. rez. Stanisław KECZMER s. Romana i Marii z Balcerzaków,
ur. 18 X 1901 w Dobrej Woli, pow. mławski. Uczestnik wojny 1920
w 7 . Absolwent SPRPiech. w Grudziądzu. Ppor. od 1 IX 1929, przydzielony do 6 pp Leg. Urzędnik starostwa w Działdowie, od 1922 nauczyciel
w szkole powszechnej w Oszmianie. Odznaczony Medalem 10-lecia. Żonaty, miał córkę Krystynę.
258
K
Por. rez. Piotr KECZUR s. Bazylego i Marii z Sobkowiczów, ur. 15 VII 1896
w Młyniskach, pow. trembowelski. Nauczyciel. Żołnierz II Brygady Leg.
Absolwent SPRPiech. nr 7 w Śremie (1931). Od 1939 por. w 54 pp. Miał żonę Józefę i córkę Jadwigę.
Kpt. rez. Józef Antoni KENIG s. Stanisława i Matyldy ze Zwolińskich,
ur. 9 VII 1897 w Warszawie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz armii
gen. Hallera. Brał udział w III powstaniu śl. W 1928 złożył egzamin na kpt.
rez. Przydział: 1 paplot. Odznaczony: MN, Śląską Wstęgą Waleczności i KZ.
Żonaty z Jadwigą z Paszkiewiczów. Mieszkał w Szczuczynie.
CAW, AP 8960, Odrz. 21 VI 1938, KKiMN-36706; MiD WIH, L.W. 032/1 z 14 IV 1940; AM 1134. Na L.W. rok
ur. 1898.
Chor. Karol KERNBERG s. Adolfa i Antoniny ze Steningów, ur. 9 X 1896
we Lwowie. Żołnierz 1 pp Leg. pseud. „Ziarski”. W XI 1918 uczestniczył
w rozbrajaniu Niemców w Warszawie, później w walkach z Ukraińcami
o Lwów. Służył w 19 pal. Odznaczony KW, KZ, Krzyżem Obrony Lwowa,
Medalem 1918–1921. Żonaty, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 15256, KN 8 V 1931, OPWI 15/1773; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 3829.
Jakub KERNER s. Hermana, ur. 1896, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Kazimierz KĘDZIORA s. Franciszka i Jadwigi z Zielińskich,
ur. 9 I 1907 w Swarzędzu. Nauczyciel. Absolwent SPRPiech. w Gródku Jagiell. (1929), ppor. mianowany od 1 I 1933. Uczył w kilku miejscowościach
Wielkopolski, ostatnio w szkole powszechnej w Obłaczkowie, pow. wrze-
siński, bdd.
Mjr posp. rusz. Witold KĘPIŃSKI s. Michała i Marii z Sulimierskich,
ur. 4 V 1884 w Warszawie. Dr med. Podczas I wojny światowej konsultant
Pol. Komitetu Pomocy San. i Rosyjskiego Tow. Czerwonego Krzyża.
W 1920 ordynator oddziału okulistycznego Szpitala Ujazdowskiego. Żonaty, miał troje dzieci, bdd.
259
K
Ppor. rez. Marian Walerian KĘPSKI s. Ignacego i Marianny z Groblewskich, ur. 21 XI 1912 w Chełmcach, pow. mogileński. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Bydgoszczy i kursu pchor. rez. 15 DP w Inowrocławiu. Ppor. od 1 I 1936. Nauczyciel w Chełmcach. Żonaty z Heleną z Pietkiewiczów, miał syna Tadeusza.
Por. rez. Władysław KĘSICKI s. Wincentego i Marianny z Jastrzębskich,
ur. 2 VI 1896 w Warszawie. Od 1919 w WP. Uczestnik wojny 1920. Ppor.
mianowany w 1923, por. w 1935. W cywilu urzędnik Banku Dyskontowego
SA w Warszawie. W VIII 1939 zmobilizowany i wyznaczony na dcę 3 baonu czołgów i samoch. panc. Miał żonę Zuzannę, córki Barbarę i Krystynę.
Por. rez. Włodzimierz KĘSICKI s. Apolinarego i Nadieżdy z Hordyczewskich, ur. 19 I 1894 w Humaniu na Ukrainie. Uczestnik I wojny światowej.
W 1919 oficer 4 dywizji gen. Żeligowskiego. W 1920 etatowy obserwator
w eskadrze lot. Od 1922 w rez. Pracował jako technik w Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Żonaty z Haliną z Artymińskich.
CAW, AP 7851; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Ppor. rez. Stanisław KIBLER s. Wacława i Agnieszki z Puchalskich,
ur. 8 IX 1902 w Kaliszu. Urzędnik. W 1920 żołnierz 203 . Ppor. od 1927.
Jednostka macierzysta: 29 pp, bdd.
Mjr Wilhelm KICZAK s. Szymona, ur. 10 I 1898. W 1931 kpt. (starsz.
1 I 1929) w CWPiech., potem mjr w 3 DP. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW
czterokrotnie, SKZ, bdd.
MiD WIH, L.W. 29/1 z IV 1940; RO 1932.
Mjr Józef KICZKA s. Szymona, ur. 23 II 1895. Mjr. mianowany ze starsz.
1 I 1928. Służył w SPRPiech. w Zambrowie. Odznaczony VM 5 kl., bdd.
MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; RO 1932.
260
K
Ppor. rez. Jan Władysław Maria KIEŁBASIŃSKI s. Antoniego i Dody Alicji
z d. Celle, ur. 3 V 1903 w Warszawie. Ochotnik wojny 1920 w 36 pp. Student
Politechniki Warszawskiej. Ppor. od 1932, przydzielony w 1937 do 21 pp. We IX
1939 walczył w obronie Warszawy. Brat Stanisława (zob. niżej).
CAW, AP 8317, Odrz. 21 XI 1933; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940.
Por. w st. sp. Stanisław Iwo KIEŁBASIŃSKI s. Antoniego i Dody Alicji
z d. Celle, ur. 27 XI 1899 we Władywostoku. Uczestnik wojny 1920. Od
1926 w Centralnej Szkole Podof. Pilotów Lotnictwa w Bydgoszczy. Wskutek wypadku lotniczego w 1926 zmuszony do rezygnacji z latania. Od 1928
w st. sp. Odznaczony KW dwukrotnie. Brat Jana (zob. wyżej).
CAW, Odrz. 25 VI 1938; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940. Na L.W. rok ur. 1900.
Ppor. rez. Franciszek KIEŁBASKA s. Jana, ur. 22 III 1901. Oficer 29 pp.
Nauczyciel szkoły powszechnej w Klonowej, bdd.
MiD WIH, L.W. 1940; Muz. Kat.
Płk Adam Karol KIEŁBIŃSKI s. Jana i Jarosławy z Kalińskich, ur. 24 XII 1886
w Kawsku, pow. stryjski. Absolwent Wydziału Prawa na uniwersytetach w Wied-
niu i we Lwowie. Żołnierz Legionów. W wojsku II RP w naczelnych władzach
wojsk. Od 1936 prokurator Najwyższego Sądu Wojsk. Autor artykułów o tematy-
ce prawnej. Czynny również na polu literackim i muzycznym. Odznaczony KN,
KOOOP, KW. Miał żonę Józefę oraz syna Jerzego i córkę Marię.
CAW, AP 3580, 10318, KZ 16–163; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 2092.
Ppor. rez. Witold KIERSKI s. Maksymiliana, ur. 25 III 1899 w Inowrocławiu. Uczestnik powstania wlkp. i wojny 1920. Służył w 55 pp, 20 i 10 .
Od 1929 w rez. Pracował jako urzędnik, ostatnio w Banku Gospodarstwa
Krajowego w Warszawie. W VIII 1939 zmobilizowany do 6 pp Leg. Odznaczony MN, Medalem 1918–1921 i Medalem 10-lecia, bdd.
Por. rez. Jerzy KIERŚNICKI s. Tadeusza i Marii z Taubertów, ur. 25 VIII 1897
w Dorpacie w Estonii. Uczestnik wojny 1920. Słuchacz SPPiech. w Warszawie.
Ppor. od 1920. Zwolniony do rez. po 1921. Po 1933 mianowany por. Przed
wybuchem wojny był prezesem Izby Handlowo-Przemysłowej w Białymstoku.
Odznaczony KW. Miał żonę Lidię, bdd.
261
K
Ppor. rez. Tadeusz Niesobia KIESZCZYŃSKI s. Tadeusza i Bronisławy,
ur. 11 X 1892 w Kaliszu. W XI 1918 był komendantem POW w Rykach,
następnie ppor. w 5 baonie san. w Grodnie. Od 1922 w rez. Później lekarz
w Grodnie i Kobryniu. Żonaty z Anną z Boeslerów, miał dzieci Tadeusza,
Zofię i Zdzisława.
Por. rez. Janusz KIESZKOWSKI s. Bolesława i Janiny z Ossowskich,
ur. 19 VI 1908 w majątku Radzice w Kieleckiem. Architekt, współpracownik prof. Bohdana Pniewskiego. Absolwent kursu w BPRPiech. nr 10 w Nisku. Jednostka macierzysta: 36 pp LA. Miał żonę Helenę.
Por. rez. Czesław KIEWLICZ s. Antoniego i Weroniki z Godlewskich,
ur. 9 II 1902 w Naszyszkach, woj. wileńskie. Pracował jako urzędnik Ubezpieczalni Społecznej w Wilnie. Był członkiem BBWR. W 1926 ukończył
kurs w SPRPiech. przy OK II, a w 1931 kurs w CSS w Toruniu. Por. mianowany od 1 I 1935, przydzielony do 5 pp Leg., bdd.
Ppor. rez. Natan KIJAK s. Kopela i Estery z Grójeckich, ur. 27 XII 1895
w Rozprzy, pow. piotrkowski. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, lekarz. W ramach 2 pp brał udział w wojnie 1920. Po 1921 w rez. Ćwiczenia
odbywał w 7 i 10 pap oraz w CWSan., bdd.
Pchor. rez. Sergiusz KIJASZKO s. Sergiusza, ur. 1907 w Zdołbunowie,
bdd.
MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
Ppor. rez. Wacław KIKOŁA s. Ignacego i Zuzanny z Garwolińskich,
ur. 3 VIII 1911 w Warszawie. Student Politechniki Warszawskiej. Absolwent
kursu pchor. rez. 8 DP w 32 pp w Modlinie i 13 pp w Pułtusku. Ppor. mianowany w 1937. We IX 1939 zmoblizowany do 71 pp, bdd.
CAW, AP 2032; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940. Na L.W. rok ur. 1912.
262
K
Por. rez. Edward KILARSKI s. Wawrzyńca i Józefy z Barańskich, ur.
24 IX 1902 w Brzozowie, pow. rzeszowski. Ochotnik wojny 1920. Absolwent
wyższego kursu nauczycielskiego (1928). Prezes ZNP szkół powszechnych
w Nowogródku. Ukończył SPRPiech. przy Szkole Podoficerów Zawodowych
Piech. nr 8 w Grudziądzu (1928). Ppor. od 1929. Odznaczony medalami pamiątkowymi. Żonaty z Sabiną z Jaroszewskich, miał syna Zbigniewa i córkę Halinę.
Mjr Marian Kazimierz KILIŃSKI s. Jana i Marii z Czarneckich, ur.
2 VII 1896 w Łodzi. W 1919 ukończył Szkołę Pchor. Piech. w Warszawie.
W 1920 walczył w 2 pp Leg. Później odkomenderowany celem ukończenia
studiów medycznych na UW. Służył w różnych pułkach. Od 1936 był lekarzem baonu KOP „Stołpce”. Mjr od 1 I 1936. Odznaczony MN, SKZ. Miał
żonę Janinę, córkę Aleksandrę i syna Janusza.
CAW, MN 201; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Kpt. rez. Stanisław Marian KINALSKI s. Antoniego i Amelii z Bolkotów,
ur. 5 II 1901 we Lwowie. Uczestnik walk polsko-ukraińskich pod Lwowem
oraz Starym i Nowym Konstantynowem. Inżynier mechanik, przemysłowiec. Pracownik naukowy Szkoły Przemysłowej we Lwowie. Odznaczony
KW, Krzyżem Obrońców Lwowa. Żonaty z Marią z Malinowskich, miał
córkę Danutę.
CAW, AP 8134, Odrz. 30 V 1936, KW-49; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 568.
Ppor. rez. Alojzy KINDERMAN s. Juliusza i Wandy z Puszów, ur. 21 VI 1903
w Łodzi. Urzędnik bankowy. Przeszkolenie wojsk. odbył w 27 w Nieświe-
żu oraz w SPRKaw. przy 4 DK we Lwowie. Ppor. mianowany w 1936. Odznaczony Srebrną Odznaką Strzelecką oraz Odznaką Sportową. Żonat y z Jadwigą
ze Stachlewskich, miał syna Wiesława i córkę Joannę.
CAW, AP 199, 1811; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; Muz. Kat.
Ppor. rez. Gustaw Ludolf Jan KINDT s. Gustawa i Klary z Lehmanów,
ur. 21 II 1911 w Radomiu. Ukończył gimnazjum, studiował na Politechnice
Gdańskiej (1935). Pracował w radomskiej Fabryce Maszyn Rolniczych Gustawa Kindta (ojca). Absolwent Szkoły Podchorążych w CWArt.Plot.
(1936). W VIII 1939 zmob. do OZ Art. Plot. nr 2 w Trauguttowie k. Brześcia
n. Bugiem. Żonaty z Zofią z Burnów, bezdzietny, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; Dane ŁRK; AM 443.
Ppor. rez. Kazimierz Józef KIRSTE vel KIRSCHTE s. Alfreda i Joanny
z Wątróbskich, ur. 5 III 1911 w Żyrardowie. Student SGH w Warszawie.
Absolwent 10-miesięcznego kursu pchor. rez. przy 8 DP. Ppor. mianowany
w 1936.
263
K
Kpt. Władysław KIRSZANEK s. Kazimierza i Marii ze Styczyńskich,
ur. 24 VI 1900 w Ropczycach, pow. krośnieński. Uczestnik wojny 1920.
Służył m.in. w 12 i 78 pp. Kpt. od 1937. Odznaczony SKZ, medalami
1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Janiną z Grochulskich, miał córkę i syna.
Ppor. Jan KISELKA s. Karola, ur. 1917, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; AM 1773.
Ppor. rez. Jan Czesław KISER s. Teodora i Leokadii z Józefowiczów,
ur. 23 II 1903 w Częstochowie. Członek POW. Uczestnik wojny 1920, brał
udział w walkach o Wilno. Prawnik, urzędnik bankowy w Poznaniu. Ppor.
od 1932, przydzielony do 7 pułku strzelców konnych. Odznaczony MN, Krzyżem
Leg., Medalem 10-lecia. Żonaty z Krystyną z Nowosielskich, miał syna Wiesława.
CAW, AP 12294, MN 19 XII 1933; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 1773.
Por. rez. Stanisław KISIEL s. Jana i Teodory z Parów, ur. 6 V 1894 w Piotrkowie. Absolwent UW, doktor medycyny, ginekolog. Ochotnik wojny 1920,
brał udział w oblężeniu Zamościa i w bitwie pod Dorohuskiem. Mieszkał
i pracował w Warszawie. Por. od 1931. Żonaty, bdd.
Mjr w st. sp. Wilhelm Julian KISIEL-ŚWIATOŁDYCZ s. Ludwika i Marii z Chaleckich, ur. 11 VIII 1885 w majątku Poleś na Wileńszczyźnie. Oficer
kaw. Organizator oddziałów polskich w Rosji. W 1920 uczestnik walk z oddziałami Budionnego pod Rohoźnem i Koziatynem. Służył na stanowiskach
dowódczych w 10, 4, 16 i 2 pułku strzelców konnych. Od 1931 w st. sp.
Odznaczony KW czterokrotnie, medalami 1918–1921 i 10-lecia, bdd.
CAW, AP 28302, 30458, KW 111/5; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940. Na L.W. Światołdycz-Kisiel.
Plut. pchor. rez. Julian KISIELEWICZ s. Józefa i Stefanii z d. Rogala-Lewicka, ur. 18 I 1914 w Sierakoślach, woj. lwowskie. Student geografii na
Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Absolwent SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Zmobilizowany 3 IX 1939, wyszedł na wojnę z 52 pp.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M.
264
K
Por. rez. Jerzy KISMANOWSKI s. Stanisława i Henryki z Gumińskich,
ur. 20 VIII 1894 w Wągrowcu, woj. poznańskie. Uczestnik ofensywy kijowskiej w 1920 w 58 pp. Od 1921 w rez. Pracował jako urzędnik w Banku
Kredytowym w Warszawie, był sekretarzem „Bellony” i „Przeglądu Wojskowego”. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powst., medalami „Polska
Swemu Obrońcy” i 10-lecia, bdd.
CAW, AP 22557, 1694, 18169, VM 96-9499; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3509.
Por. rez. Bolesław Romuald KISTELSKI s. Bolesława i Zofii z Radwańskich, ur. 26 IX 1900 w Pabianicach. W 1919 słuchacz Szkoły Pchor. w Warszawie, mianowany ppor. Do 1929 służył w 48 pp. W 1936 należał do kadry
OK II. Odznaczony KW, medalami 1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Antoniną
z Goeldnerów, miał syna Bolesława.
CAW, AP 11630, KW 49/K-1526; MiD WIH, L.W. z 5 IV 1940; AM 153. Wg danych WRK był ichtiologiem.
Kpt. Władysław KISZCZAK s. Aleksandra i Urszuli z Madejskich
ur. 30 XII 1906 w Emilianowie, pow. lubelski. Absolwent SPPiech. w Ostrowi Maz. (1932). Dca 3 kompanii 24 pp. W VII 1939, po ukończeniu kursu
w CWPiech. w Rembertowie, awansował na kapitana. Do niewoli sowieckiej dostał się we Włodzimierzu Woł. Żonaty z Marią z Kopińskich.
Por. rez. Jan KISZKA s. Jana i Joanny z Santoriusów ur. 24 XI 1888 w Suchej Dolnej, pow. frysztacki. Uczestnik I wojny światowej w stopniu ppor.
Hallerczyk. Por. WP od V 1919, zaangażowany w akcji plebiscytowej
na Śląsku Ciesz. Działacz „Macierzy Szkolnej” i „Sokoła”. Nauczyciel.
W 1939 w kadrze OK V. Odznaczony Medalem 10-lecia. Żonaty z Heleną
z Tytków.
CAW, AP 1570, Odrz. 14 IX 1936; MiD WIH, L.W. 029/2 z IV 1940; AM 1830.
Kpt. w st. sp. Wincenty KITLAS s. Jana i Anny, ur. 21 I 1887 w Dubinie,
pow. rawicki. Ppor. mianowany w armii gen. Hallera we Francji. Uczestnik
wojny 1920. Oficer Flotylli Pińskiej. Kpt. od 1926. W 1927 przeniesiony
w st. sp. Pracował w Gdyni jako sekretarz Obwodu Morskiego LOPP. Odznaczony KW, Medalem 1918–1921 i Medalem Interalliée. Żonaty z Pelagią
z Byczkowskich, miał syna.
Ppłk w st. sp. Kazimierz KIWAŁA s. Jakuba i Marii, ur. 16 X 1883 we
Lwowie. Działacz niepodległościowy. W 1920 dca 3 baonu 15 pp. W latach
20. służył w 34 pp, następnie był komendantem PKU w Białej Podl. Od 1931
w st. sp. Był dcą Junackich Hufców Pracy w Pyzdrach. Odznaczony
VM 5 kl., KW trzykrotnie. Żonaty z Władysławą z Kończyckich.
CAW, AP 30-2065, 4881, KW 49/K-15555; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940.
265
K
Por. Michał KLACZYŃSKI s. Władysława i Stanisławy z Goińskich,
ur. 29 IX 1909 w Pińczowie. W WP od 1929. Absolwent SPPiech. w Ostrowi
Maz. Ppor. mianowany w 1932, por. w 1935. Oficer 41 pp, od 1938 baonu
KOP „Żytyn”. Propagator wychowania sportowego kadry oficerskiej. Odznaczony BKZ. Żonaty z Haliną z Jasińskich, miał syna Andrzeja.
CAW, AP 23-960, 21286; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2365.
Por. rez. Józef Szymon KLARNER s. Szymona i Marii z Chełmońskich,
ur. 2 VII 1890 w Bełżycach, pow. lubelski. Właściciel majątku ziemskiego,
lekarz 1 dyonu Jazdy Syberyjskiej. Po zakończeniu wojny 1918–1921 zwolniony do rez. z przydziałem do 2 baonu san. Pracował w swoim majątku.
W VIII 1939 zmob. do 2 szp. okr. w Chełmie. Żonaty z Marią z Napiórkowskich.
Ppor. rez. Witold Aleksander KLARNER s. Alfonsa i Julii z Harabaszewskich, ur. 6 XII 1902 w Warszawie. W 1920 ochotnik w 42 pp. Absolwent
Wydziału Inżynierii Lądowej PW i SPRSap. Kolejowych w Jabłonnie.
Współwłaściciel przedsiębiorstwa budowlanego. Żonaty z Heleną z Gawińskich, miał córkę Magdalenę, bdd.
CAW, AP 1720; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; AM 1112. Wg danych WRK nazwisko rodowe matki
Hrubaszewska.
Kpt. Ryszard KLAUZIŃSKI s. Oskara i Marii z Krzykowskich, ur. 2 IV 1894
w Warszawie. W WP od 1919 w 3 psp. Podczas wojny 1920 na froncie.
Wykształcenie wojskowe uzupełniał na różnych kursach. Służył w 3 psp,
w SPRPiech. nr 5 (jako instruktor), 20 pp, 5 dyonie samoch., 1 baonie czołgów
i samoch. panc. Kpt. od 19 III 1938, bdd.
CAW, AP 6902, 8616; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Por. rez. Edward KLEIN s. Aleksandra i Joanny z Zeychmeyerów, ur.
3 VI 1894 w Łodzi. Studiował w Grenoble. Ochotnik wojny 1920. Pracownik zarządu Kolei Elektrycznej w Łodzi. W 1933 przydzielony do 32 pp, por.
mianowany prawdopodobnie w 1939, bdd.
Ppłk Jan Aleksander KLEIN s. Aleksandra i Joanny, ur. 15 V 1892 w Łodzi. Uczestnik wojny 1920. Oficer 67 pp, następnie dca 83 pp. Starał się
o nabycie ziemi z parcelacji rządowej na Kresach Wschodnich. Ppłk. mianowany ze starsz. 1 I 1928. Odznaczony VM 5 kl., ZKZ, Medalem 1918–1921.
Ostatnio mieszkał w Tarnopolu, pracował w miejscowym PKU. Żonaty, miał
córkę Danutę, bdd.
266
K
Ppor. rez. Juliusz Ludwik KLEIN s. Wilhelma i Feliksy z Matusiewiczów,
ur. 15 IX 1909 w Warszawie. Absolwent Akademii Stomatologicznej w Warszawie (1933). Przeszkolenie wojskowe odbył w warszawskiej SPRSan.
(1934). Należał do kadry zapasowej 1 szp. okr., bdd.
Por. rez. Mieczysław Edmund KLEINERT s. Wacława i Karoliny z Wolskich, ur. 21 V 1899 w Warszawie. W XI 1918 wstąpił do 1 pac. Brał udział
w walkach z Ukraińcami pod Lwowem i w ofensywie na Kijów w 1920.
Ukończył kurs oficerów rez. art. w Poznaniu. Był absolwentem Wydziału
Prawa UW. Należał prawdopodobnie do 16 pap. Odznaczony OH „Orlęta”,
bdd.
CAW, AP 10323; MiD WIH, L.W. 1940.
Ppor. rez. Franciszek Alojzy KLEMP s. Anastazego i Katarzyny z Dębińskich, ur. 24 VII 1900 w Toruniu. W 1920 zgłosił się na ochotnika do armii
gen. Hallera. Pracował jako urzędnik samorządowy w magistracie w Toru-
niu. W 1939 zmobilizowany do 63 pp. Żonaty z Rozalią z Ciechanowskich,
miał synów Zdzisława, Mariana i Andrzeja.
CAW, AP 16014; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Mjr posp. rusz. Stefan Marceli KLENIEWSKI s. Antoniego i Józefy z Rybickich, ur. 20 VI 1881 w majątku Praczki, pow. rypiński. Absolwent UJ,
lekarz. W 1918 w polskich formacjach wojskowych w Rosji. Od 1919
w WP, m.in. ordynator Szpitala Ujazdowskiego. Od 1921 mieszkał w Zgie-
rzu pod Łodzią, gdzie prowadził prywatną praktykę. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Konstanty KLENTAK s. Antoniego i Marii z Więckutów,
ur. 24 III 1914 w Rydze na Łotwie. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Białymstoku i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy 77 pp (1936). Pracował
w pow. stolińskim na Kresach Wsch. W 1939 zmobilizowany do 42 pp, był
dcą plutonu karabinów maszynowych. Kawaler.
Ppor. rez. Adolf KLEPACKI s. Mikołaja i Katarzyny z Wereszków,
ur. 25 VIII 1909 w Orenburgu w Rosji. Absolwent Szkoły Technicznej
w Brześciu i SPRPiech. nr 7 w Śremie (1934). Od 1934 ppor., przydzielony
do 43 pp. Pracownik Oddziału Drogowego PKP Brześć. Żonaty, bdd.
267
K
Ppor. Zdzisław Kazimierz KLEPACKI s. Franciszka, ur. 22 I 1912 w Przemyślu. Oficer 52 pp, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940.
Kpt. Czesław KLEPACZ s. Wawrzyńca i Wiktorii z Budzyńskich,
ur. 16 VII 1906 w Ostrowitem, pow. koniński. Absolwent SPPiech. w Ostrowi Maz. (1930). Służył w 63 pp, od 1938 w baonie KOP „Skałat”. Wzięty do
niewoli sowieckiej 17 IX 1939 pod Tarnopolem. Odznaczony BKZ, Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę”. Żonaty z Ireną ze Świderskich.
CAW, AP 21202, KZ 23-961; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940.
Ppor. rez. Antoni KLIMCZYK s. Antoniego i Karoliny z Lepiarzów,
ur. 20 IV 1907 w Wieliczce. Słuchacz Wyższej Szkoły Handlowej w Krakowie. Absolwent SPRPiech. nr 5 (1928). Ppor. mianowany w 1932. Był kilkakrotnie na ćwiczeniach rez., ostatnie odbywał w 1937 w 4 psp, bdd.
Ppor. rez. Sergiusz KLIMOWICZ s. Piotra i Tekli z Bohdziukiewiczów,
ur. 27 I 1911 w Brześciu. Absolwent średniej szkoły rolniczej w Żyrowicach,
leśnik. W 1933 ukończył przeszkolenie wojskowe na dywizyjnym kursie pchor.
rez. przy 79 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 79 pp, bdd.
Ppor. rez. Marian KLINGE s. Wincentego i Walentyny ze Srollów,
ur. 19 XII 1905 w Poznaniu. W 1930 ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego. Bezpośrednio po tym został powołany na przeszkolenie
wojskowe w SPRSan. w Warszawie. Ppor. mianowany od 1 I 1934. W 1937
odbył ćwiczenia rez. jako lekarz baonu w 7 pac, bdd.
Rtm. w st. sp. Włodzimierz Jan KLIŃSKI s. Ignacego i Wandy ze Strehlów,
ur. 30 IV 1887 w Kłodni, pow. chojnicki. W 1920 walczył na froncie w 18 ,
następnie współtworzył milicję plebiscytową na Pomorzu. Od 1922 rtm. 17 .
W 1929 przeniesiony w st. sp. Odznaczony MN, Medalem 10-lecia. Żonaty
z Marią z Siemiątkowskich, miał syna Jana oraz córki Marię i Antoninę.
CAW, KKiMN 128-38132, OOP 1/560; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940.
268
K
Mjr Władysław KLUCZ s. Franciszka i Antoniny z Kluczów, ur. 27 VII 1897
w Górze, pow. żniński. Uczestnik powstania wlkp. i wojny 1920. Po wojnie
uzupełnił wykształcenie wojsk. W 1921 mianowany ppor., w 1922 por., w 1924
kpt. Od 1928 do 1934 służył w 13 pp. Po awansie na mjr. (1934) był dcą baonu
11 pp. Odznaczony VM 5 kl., KW, SKZ. Żonaty, bdd.
CAW, AP 528, VM 23-327; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Wawrzyniec Bohdan KLUCZYŃSKI s. Ignacego i Stanisławy
z Kołodziejczaków, ur. 10 VIII 1912 w Lądku, pow. koniński. Prawnik.
Ukończył dywizyjny kurs pchor. rez. przy 69 pp (1933), a następnie odbył
ćwiczenia dla oficerów rez. (1934, 1935, 1937) w 68 pp. Ppor. mianowany
1 I 1936. Kawaler, bdd.
Kpt. Stanisław KLUK s. Jana i Angeli z Krawców, ur. 19 XII 1906 w Passaic, w USA. Do 1938 służył w 38 pp, następnie w baonie KOP „Łużki”.
W III 1939 mianowany kpt. Miał żonę Marię i córkę Iwonę.
MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M.
Por. rez. Stanisław KLUPIŃSKI s. Ignacego i Jadwigi z Potasiaków,
ur. 23 IV 1899 w Łodzi. W 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Uczestniczył w wojnie 1920. W 1922 odbył przeszkolenie, które
uprawniało go do nauki pw w szkołach. Ppor. mianowany od 1 VII 1925, por.
od 1 I 1934. Odznaczony medalami pamiątkowymi, bdd.
Pchor. Władysław KLUS s. Franciszka, ur. 1913, bdd.
Ppor. rez. Bronisław KLUZA s. Bolesława i Stanisławy z Wypchlaków,
ur. 15 VIII 1908 w Brzózce, pow. częstochowski. Był nauczycielem w Przyrowie, pow. częstochowski. Przeszkolenie wojskowe odbył w Gródku Jagiellońskim (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. W 1939 zmobilizowany do 27 pp. Odznaczony SKZ. Miał żonę Albinę i córkę Zofię.
269
K
Por. rez. Bolesław KŁACZYŃSKI s. Antoniego i Karoliny z Małkiewiczów, ur. 13 VIII 1895 w Budkach Nieznanowskich, woj. lwowskie. Absol-
went seminarium nauczycielskiego i szkoły oficerskiej w Austrii. Uczestnik
wojny 1920. W 1926 i 1929 odbywał ćwiczenia rez. w 45 pp. Odznaczony
VM 5 kl., KW, Krzyżem Obrońców Lwowa. W 1939 zmob. do 51 pp. Żonaty
z Bronisławą z Borodziejów, miał córkę Zdzisławę.
CAW, AP 96, 9759, KW 51/K-1825; MiD WIH, L.W. 036/3 z 16 IV 1940.
Kpt. rez. Julian KŁOBUKOWSKI s. Tadeusza i Janiny z Ziniewiczów,
ur. 15 V 1895 w Warszawie. Uczestnik wojny polsko-ukraińskiej. W latach
30. mieszkał w Krasnymstawie. Był urzędnikiem państwowym. Należał do
8 pp Leg. Odznaczony KW.
CAW, MN 19 III 1937; KW 51/K-1836; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940.
Ppor. rez. Stanisław KŁOPOTOWSKI s. Adama i Antoniny z Brzostkowskich, ur. 20 IV 1907 w Tonkielach, pow. siemiatycki. Absolwent gimnazjum w Drohiczynie. Podkomisarz w Kontroli Skarbowej. Przeszkolenie
wojskowe odbył w BPRPiech. w Berezie Kartuskiej (1929). Ppor. od 1932.
W 1939 zmobilizowany do KOP „Wołożyn”. Żonaty z Franciszką z Czyżewskich, miał córkę Danutę.
CAW, AP 13846; MiD WIH, L.W. 1940; AM 1924. Wg DRK i LbRK ur. 17 V 1907. Wg LbRK nazwisko rodowe
matki Rostkowska.
Ppor. rez. Stefan Jakub KŁOPOTOWSKI s. Ignacego i Jadwigi z Dmochowskich, ur. 25 VII 1886 w Kijanach, pow. lubartowski. Studiował na
Uniwersytecie w Liège. Ukończył szkołę podoficerską i kurs chorążych
w armii ros. W WP zweryfikowany w stopniu ppor., przydzielony do kadry
OK VII. Pracował m.in. jako zca starosty hrubieszowskiego oraz w magistracie Lublina. Odznaczony KN. Żonaty, miał córkę Annę i syna Bartłomieja.
CAW, AP 7437, KN 9 X 1933; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 2410.
Bernard KŁOS s. Szczepana i Agnieszki z Ptaków, ur. 28 X 1901 w Popowie, pow. szamotulski. Był pracownikiem administracji państwowej, sekretarzem gminy w Murowanej Goślinie, woj. poznańskie. Odznaczony MN.
Żonaty, miał córkę Danutę.
MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M; AM 2909.
Ppor. Jan Franciszek KŁOSOWIAK s. Jana i Stefanii, ur. 2 VI 1909
w Warszawie. Rolnik, przydzielony do 23 pp, bdd.
MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; AM 2662.
270
K
Ppor. rez. Kazimierz KŁOSSOWICZ s. Aleksandra i Heleny z Klonowskich,
ur. 5 X 1904 w Pułtusku. Inżynier dróg i mostów. Absolwent PW (1934)
i SPRPiech. nr 7 w Jarocinie. Ppor. od 1 I 1932. Pracował jako naczelnik wydzia-
łu w Zarządzie Miejskim we Włocławku. W 1939 zmobilizowany prawdopodobnie do 2 pp Leg. Żonaty z Eugenią z Igielskich, miał syna Jana, bdd.
CAW, AP 4505; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; AM 744. Wg danych WRK ur. 17 XI 1903 w Mieciukowie na
Białorusi.
Ppor. rez. Mieczysław Stanisław KMIECIK s. Michała i Marii z Siemińskich, ur. 8 I 1911 w Krakowie. Absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UJ (1936) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1937. W 1939 zmobilizowany prawdopodobnie do 5 pac, bdd.
Ppor. rez. Tadeusz KMIEĆ s. Władysława i Marii z Nowakowskich,
ur. 21 VII 1901 w Rzeszowie. W 1918 jako ochotnik WP walczył z Ukraińcami i bolszewikami. Był nauczycielem szkół powszechnych w pow. nieświeskim, później w Łodzi. W 1929 ukończył skrócony kurs pchor. rez.
w Śremie i został ppor. W 1939 zmobilizowany prawdopodobnie do 18 pp.
Żonaty z Zofią z Gutmanów, miał jedno dziecko.
Ppor. rez. Czesław KMITA s. Aleksandra i Anny z Żabińskich, ur. 25 XI 1909
w majątku Synkowicze, pow. słonimski. Był nauczycielem w szkołach po-
wszechnych. Mieszkał w Derewnikach, pow. wileńsko-trocki. W 1934 ukończył dywizyjny kurs pchor. rez. przy 79 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936,
przydzielony do 85 pp. Żonaty z Marianną z Zyberyngów, miał córki Halinę
i Irenę.
CAW, AP 164; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940. Wg danych WRK ur. 25 XI 1910.
Ppor. rez. Bolesław KNASIAK s. Wacława i Franciszki z Kluczewskich,
ur. 20 IV 1913 w Ciążeniu, pow. koniński. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Słupcy i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy 29 pp (1935). Ppor.
Por. Aleksander Julian KNAUFF s. Bolesława, ur. 22 V 1912 w War-
szawie. Był oficerem służby stałej 24 pp w Łucku, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940; Muz. Kat.; AM 1263.
271
K
Kpt. Ludwik Adam KNOBLOCH s. Ludwika i Franciszki z Kunzów,
ur. 3 VIII 1896 w Wybranówce, woj. lwowskie. Żołnierz Legionów Pol.
Uczestnik wojny 1918–1921. Absolwent kursu dców kompanii (1921). Od
1923 kierownik referatu w PKU Kamionka Strumiłowa. Kpt. mianowany ze
starsz. 1 VII 1923. Odznaczony KN, SKZ, Medalem 1918–1921. Miał żonę
Zofię.
CAW, AP 17784, KZ 28-159; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Por. rez. Cezary KNOPP s. Hieronima i Marii z Prószyńskich, ur. 16 VI 1891
w Mińsku Lit. Działacz niepodległościowy. Uczestnik I wojny światowej w ar-
mii ros. Od 1919 w WP. Brał udział w wojnie 1920. Po zwolnieniu z wojska
w stopniu por. pracował jako urzędnik w Warszawie. Był członkiem BBWR.
Odznaczony Medalem 1918–1921. Miał żonę Kazimierę z Kopałów, córkę
Krystynę i syna Leszka.
CAW, AP 914, KKiMN 27-7990, KKiMN 123-36923; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; AM 984.
Por. rez. Adam KNOTHE s. Józefa i Marii z d. Knothe, ur. 23 XII 1895
w Gorłówce w Rosji. Studiował w Petersburgu i Kijowie, a także w Szkole
Nauk Politycznych w Warszawie. W armii ros. por. Od I 1918 adiutant dcy
Nacz. Pol. Kom. Wojsk. na Ukrainie. Po powrocie do Polski w 1920 przydzielony do 21 pp. W 1921 zwolniony do rez. W 1924 zatwierdzony w stopniu por. W 1933 przeniesiony do 74 pp, bdd.
Ppor. rez. Marian Wiktor KNYCHALSKI s. Piotra i Marianny z Janczewskich, ur. 3 X 1907 w Turku, woj. łódzkie. Przez dwa lata był słuchaczem
SPLot. w Dęblinie. W 1931 odbył ćwiczenia w 3 p. lot., po czym awansował
na ppor. obs. Pracował jako urzędnik w Turku. We IX 1939 zmobilizowany
do Bazy Lotniczej nr 3 Poznań-Ławica.
Por. w st. sp. Izydor KOBA s. Andrzeja, ur. 4 IV 1886 w Czaplach Wielkich,
woj. kieleckie. W WP od 1919 jako oficer gospodarczy w dziale budowlano-kwaterunkowym. Por. mianowany w 1922. W l. 1925–1928 służył
w 2 Okręgowym Szefostwie Budownictwa w Lublinie. Odznaczony MN.
Po przejściu na emeryturę był współwłaścicielem Południowej Lubelskiej
Spółki Samochodowej. Żonaty, miał syna Bolesława, bdd.
Kpt. Bronisław Wacław KOBLAŃSKI s. Lucjana i Stefanii z Koryckich,
ur. 2 X 1906 w majątku Jankówka k. Humania. Absolwent gimnazjum
w Krzemieńcu (1926) i Szkoły Pchor. Piechoty. Od 1930 w lotnictwie. Ppor.
od 1928, por. od 1930, kpt. od 1938. Dca kompanii w 2 baonie balonowym.
Zdobywca m.in. III nagrody w zawodach o puchar Gordona Bennetta, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie.
272
K
Ppor. Eugeniusz Henryk KOBOS s. Henryka i Marianny, ur. 30 XII 1914
w Piotrkowie Tryb. Absolwent CWSan. (1938). Od VIII 1939 lekarz Szpitala
Ujazdowskiego w Warszawie. Ewakuowany ze szpitalem 7 IX do Brześcia
n. Bugiem i dalej do Kowla, gdzie dostał się do niewoli. Żonaty z Grażyną
z Szubżdów, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; Dane PtRK; AM 2849.
Ppor. rez. Aleksander Zenon KOBUSIEWICZ s. Zenona i Marii z Przedpełskich, ur. 27 VIII 1910 w Osinach, woj. łódzkie. Inżynier rolnik. Absolwent SGGW i SPRKaw. w Grudziądzu. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934.
Od 1937 administrował majątkiem Rusociny k. Piotrkowa. W 1939 zmobilizowany jako zwiadowca konny do 1 pułku szwoleżerów. Żonaty z Jadwigą Belinianką,
miał syna Michała.
Ppor. rez. Jan Włodzimierz KOBYLIŃSKI s. Wacława i Zofii z Wylazłowskich, ur. 15 II 1898 w majątku Łęgonice, woj. warszawskie. W l. 1919–1921
służył w 1 p.szwol. W 1922 zwolniony do rez. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1928, przydzielony do 11 . Od 1925 kierował (z bratem) fabryką czekolady w Warszawie. Odznaczony medalem „Za Wołyń”. Żonat y z Amelią
z Machlejdów, bdd.
Ppor. rez. Józef KOBYLIŃSKI s. Edwarda i Marii z Podstawskich,
ur. 22 III 1907 w m. Irena, pow. puławski. Inżynier architekt. Absolwent PW
i SPRSap. w Modlinie. Ćwiczenia rez. odbył w 1935 w 3 baonie sap. Ppor.
Por. w st. sp. Michał KOBYLIŃSKI s. Jana i Franciszki z Ulatowskich,
ur. 16 IX 1890 w Zagórowie w Kaliskiem. Nauczyciel szkoły powszechnej
w Szymanowicach, następnie w Golinie, pow. słupecki. W 1919 w armii
gen. Hallera. Uczestnik wojny 1920. W 1921 przeniesiony do rez. z przydziałem mob. do 68 pp. Żonaty z Kazimierą z Żakiewiczów, bdd.
Ppor. rez. Jerzy KOBYŁECKI s. Romana i Władysławy z Napieralskich,
ur. 27 VIII 1897 w Warszawie. Uczestnik wojny 1920. Student Szkoły Nauk
Politycznych w Warszawie. Urzędnik. Absolwent SPRPiech. nr 9 w Berezie
Kartuskiej. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925, przydzielony do 30 pp.
Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Jadwigą z Sarcewiczów, bdd.
273
K
Por. rez. Kazimierz KOBZA s. Macieja i Zofii z Radkiewiczów, ur.
15 VIII 1898 w Warszawie. W XI 1918 wstąpił do WP, do 8 pap. Odbył kampanię ukraińską i bolszewicką, brał udział w bitwie warszawskiej. Po demobili-
zacji w 1921 rozpoczął studia na PW. W 1928 ukończył skrócony kurs
w SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Por. mianowany od 1 I 1932, przydzielony do
1 paplot. Pracował jako zawiadowca warsztatów Warszawa Wsch. Żonaty, bdd.
Por. rez. Franciszek KOCELA s. Wincentego i Antoniny z Nowaków,
ur. 21 V 1908 w Zawierciu. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie i kursu w SPRPiech. nr 2 w Biedrusku. Ppor. mianowany w 1933,
por. w 1937. Przydział: 16 pp. Mieszkał i pracował jako nauczyciel w szkole
powszechnej w Łapanowie, pow. bocheński. Żonaty, miał jedno dziecko.
Kpt. posp. rusz. Rudolf KOCHLOEFFEL s. Wacława i Marii z Gądków,
ur. 2 VIII 1891 w Ciężkowicach w Nowosądeckiem. Lekarz, absolwent
UJK. Podczas I wojny światowej w armii austr. W l. 1918–1921 lekarz na
froncie. W 1921 w stopniu kpt. przeniesiony do rez., w 1928 do posp. rusz.
W VIII 1939 zmobilizowany i przydzielony do szpitala w Równem. Odznaczony OH „Orlęta”. Żonaty z Julią z Wajsbergów, miał córkę Irenę.
Kpt. rez. Kazimierz KOCIATKIEWICZ s. Kazimierza i Agnieszki z Kolsdorfów, ur. 26 I 1900 w Mińsku Lit. W WP od 1919. Po demobilizacji
w 1921 pracował w Dyrekcji PKP w Wilnie. Od 1928 w Straży Granicznej.
Ukończył kurs oficerski w CSSG w Warszawie i w CWŻand. w Grudziądzu.
Był kierownikiem komisariatu SG. Odznaczony Medalem 1918–1921. Żonaty z Teresą z Sobczyńskich.
Mjr rez. Paweł KOCIUBSKI s. Michała i Tekli z Makarewiczów, ur.
20 XII 1886 w Zarabińcach na Ukrainie. Lekarz. W 1920 komendant szpitala garnizonowego w Zamościu, następnie ordynator w szpitalach wojsk.
w Świeciu i Grudziądzu oraz w 1 szp. okr. w Warszawie. Mjr. mianowany
15 VIII 1924. Od 1926 w kadrze zapas. 1 szp. okr., bdd.
Ppor. Pius KOCON s. Franciszka i Wiktorii z Goliszków, ur. 5 V 1914 w Jekatierynosławiu w Rosji. Po ukończeniu gimnazjum w Bydgoszczy w 1933
wstąpił do SPPiech. w Ostrowi Maz. Po roku nauki przeniesiony do SPŁącz.
w Zegrzu. Ppor. mianowany od 1 IX 1937, bdd.
CAW, AP 4265; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940. Wg danych PRK nazwisko brzmi Kocoń.
274
K
Ppor. rez. Tadeusz Szymon KOCOWICZ s. Michała i Anny z Rosłanowskich, ur. 28 X 1908 w Starym Czortkowie, woj. tarnopolskie. Lekarz weterynarii, absolwent Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. W 1929 ukończył
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. mianowany od 1 I 1932. W 1936
przydzielony do 24 pal. Pracował jako miejski lekarz wet. w Poddębicach
k. Łodzi. Żonaty z Ireną z Gałków.
Ppor. rez. Stanisław Ferdynand KOCZOROWSKI s. Stanisława i Marii
z Woźniakowskich, ur. 31 V 1913 w Siedlcach. Student prawa na UW.
W 1935 ukończył dywizyjny kurs pchor. rez. przy 22 pp. Ppor. mianowany
od 1 I 1937, przydzielony do 6 pp Leg. Pracował jako urzędnik państwowy
w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Stanisław KODYMOWSKI s. Feliksa i Eufemii z Adamskich,
ur. 2 VII 1899 w Lubrańcu, pow. kutnowski. Uczestnik wojny 1920. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 VIII 1925. W 1928 ukończył kurs w SPRPiech.
w Tomaszowie Maz. Należał do 37 pp. Był nauczycielem w szkole powszechnej w Krośniewicach, pow. kutnowski. Żonaty z Marią z Elektorowi-
czów, miał synów Konstantego i Andrzeja.
Ppor. rez. Edward KOENNER s. Macieja i Elżbiety z Piseckich, ur.
5 II 1901 w Wadowicach. Absolwent Wydziału Prawa UJ i SPRPiech. nr 5
w Krakowie. Ppor. mianowany 1 I 1931, przydzielony do 12 pp. Mieszkał
w Katowicach, pracował jako sędzia miejscowego Sądu Okręgowego. Żonaty, miał synów Andrzeja i Zdzisława.
Por. w st. sp. Jan KOFLUK s. Teodora i Antoniny z Gauderów, ur. 25 V 1885
w Kołomyi. W 1919 ochotnik WP. Był sekretarzem w Wojskowym Sądzie
Okręgowym nr VII w Poznaniu. Por. mianowany od 1 XII 1922. W 1923 ukończył kurs w Centralnej Szkole Podof. Piechoty w Grudziądzu. W 1931 przenie-
siony w st. sp. Żonaty z Rozalią z Sapianów, miał syna Zbigniewa, bdd.
Kpt. Adam KOGUT s. Jana i Anny z Lerochów, ur. 4 XII 1895 w Krakowie. Uczestnik wojny polsko-ukraińskiej 1919. Służył w 20, 72, 32 pp. Od
1938 zarządca składnicy parku CWBPanc. w Modlinie. Odznaczony KW,
KN, medalami 1918–1921 i 10-lecia, bdd.
275
K
Ppor. rez. Waldemar KOHLMANN s. Juliusza i Wandy z Müntherów,
ur. 8 VIII 1908 w Łodzi. Absolwent Państwowej Szkoły Włókienniczej
w Łodzi i SPRPiech. nr 10a w Nisku (1931). Ppor. mianowany od 1 I 1933.
W 1936 ukończył kurs w CWBPanc. w Modlinie, uprawniający do objęcia
(na wypadek wojny) stanowiska dcy kolumny samochodowej, bdd.
CAW, AP 9837; MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940; AM 1416. Na L.W. syn Juliana.
Ppor. rez. Zygmunt Józef KOHMAN s. Józefa i Tekli z Nehrybeckich-Sas,
ur. 6 III 1882 w Stanisławowie. Uczestnik I wojny światowej, w 1915 dostał
się do niewoli ros., z której wyszedł po traktacie ryskim w 1921. W WP
zweryfikowany w stopniu ppor. Był urzędnikiem samorządowym. Żonaty
z Anielą z Kublików, miał córkę Wandę, bdd.
CAW, AP 9833; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940.
Por. Józef KOHÓTEK s. Jana i Marianny z Folwarcznych, ur. 23 VII 1898
w Łazach na Śląsku Ciesz. W l. 1919–1921 brał udział w walkach przeciw
Czechom i Ukraińcom, uczestniczył w akcji plebiscytowej na Górnym Ś ląsku.
Później służył w 10 pp. W 1928 skierowany do Szkoły Pchor. dla Podoficerów
w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu przeniesiony do 49 pp, później do baonu KOP
„Iwieniec”. Por. od 1 I 1934. Żonaty z Olgą z Weiblów, miał syna Mieczysława.
Mjr w st. sp. Wilhelm KOKIŃSKI s. Antoniego i Marii z Lipińskich,
ur. 31 V 1889 w Międzyrzecu Podl. Lekarz. Od 1919 w WP na froncie ukraińskim, litewsko-białoruskim, kijowskim. Po 1921 służył m.in. w szpitalach
wojskowych w Warszawie i Brześciu. Od 1935 w st. sp. 23 III 1939 powołany do służby czynnej. Odznaczony ZKZ, Medalem 1918–1921 i Medalem
10-lecia. Żonaty z Janiną z Dobrowolskich.
CAW, AP 23905; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940; Muz. Kat.
Ppor. rez. Jan Józef KOLAGO s. Cyryla i Antoniny z Proniewskich,
ur. 11 V 1897 w Taszkiencie. Lekarz, absolwent Akademii Wojskowej Lekarskiej w Petersburgu i Wydziału Lekarskiego UW. Dowborczyk. W 1925
zweryfikowany w stopniu ppor. i przydzielony ewidencyjnie do 1 baonu
san., następnie przeniesiony do kadry zapas. 1 szp. okr. Żonaty z Marią
z Iwankiewiczów, bdd.
Por. posp. rusz. Mieczysław Ignacy KOLCZYŃSKI s. Władysława i Katarzyny z d. Samse, ur. 30 VII 1894 w Dąbrowicach k. Kutna. Działacz POW.
Uczestnik wojny 1920. W 1924 mianowany por., był oficerem gospodarczym. Przeniesiony do rez., pracował w Warszawie w firmie „Polski Fiat”.
W 1939 zmobilizowany w Brześciu. Odznaczony MN. Kawaler.
CAW, AP 14980, KKiMN 27-8246; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2587.
276
K
Ppor. rez. Paweł KOLESIŃSKI s. Alfonsa i Józefy z Zebrowskich,
ur. 28 I 1902 w Białymstoku. Farmaceuta, absolwent USB w Wilnie.
W 1931 ukończył kurs w SPRSan. w Warszawie. Ppor. mianowany 1 I 1935.
Mieszkał i pracował w Chorzowie. W 1939 zmobilizowany prawdopo-
dobnie do kadry zapas. 1 szp. okr., bdd.
Ppor. rez. Leon KOLEŚNIK s. Karola i Marii ze Stankiewiczów, ur. 2 VII 1898
w majątku Izabelin, pow. wileńsko-trocki. W 1920 służył w kolumnie samocho-
dowej grupy „Bieniakonie”. Przeszkolenie wojskowe odbył w SPRPiech.
w Gródku Jagiell. Ppor. od 1 XI 1928. Jednostka macierzysta 1 pp Leg. Absol-
went Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Wilnie, bdd.
CAW, AP 4005; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; AM 1558. Wg danych WRK ur. w Żabelinie k. Mejszagoły, imię
matki Monika.
Mjr rez. Tadeusz KOLISKO s. Michała i Marii z Jarnuszewskich, ur.
21 VIII 1883 w Sosnowcu. Absolwent uniwersytetu w Dorpacie (1908). Podczas I wojny światowej lekarz pułku i ordynator szpitala polowego. Od 1919
w WP jako ordynator szpitali wojskowych w Warszawie, Częstochowie, Skierniewicach. W 1924 zweryfikowany w stopniu mjr. Odznaczony KW. Żonaty
z Janiną z Kuczyńskich, miał synów: Jerzego, Franciszka, Tadeusza i Bernarda.
CAW, AP 5988, KW 52/K-2266; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.
Kpt. Piotr Paweł KOŁODKIEWICZ-WOŁODKIEWICZ s. Feliksa
i Konstancji z Piątków, ur. 10 VII 1898 w Dobromilu. Uczestnik wojny 1920
w 1 pap. Absolwent SPArt. w Poznaniu (1921), przydzielony do 13 pap,
potem do 10 dak. Od 1934 w korpusie oficerów int., od 1936 w Instytucie
Technicznym Int. w Warszawie. Kpt. od 1939. Odznaczony SKZ, bdd.
CAW, AP 3004, 14847; MiD WIH, L.W. 029/1 z 13 IV 1940; AM 259. Na L.W. zapisany jako Wołodkiewicz.
Por. rez. Julian KOŁODZIEJ s. Wojciecha i Karoliny z Zielińskich,
ur. 22 II 1897 w Białej na Śląsku Cieszyńskim. Agronom. W WP od 1918.
W 1920 służył w Wojskowych Okręgowych Zakładach Umundurowania
w Grudziądzu, później (do 1928) w 12 pp. Po przeniesieniu do rez. kierował
firmą sukienniczo-krawiecką. Żonaty z Jadwigą z Kryżanów, bdd.
Kpt. Wacław KOŁODZIEJCZAK s. Franciszka i Józefy z Bachorskich,
ur. 18 V 1897 w Jaroszewie, pow. żniński. Uczestnik powstania wlkp. i wojny 1920. Oficer gospodarczy, m.in. w szpitalach wojskowych w Ciechocinku i Grudziądzu. W 1938 płatnik w szpitalu okręgowym w Brześciu. Odznaczony medalami 1918–1921, 10-lecia i „Za długoletnią służbę”. Miał żonę
Lubomirę, bdd.
277
K
Ppor. rez. Alojzy Tomasz KOŁODZIEJCZYK s. Franciszka, ur. 19 VI 1912
w Brodach k. Kalwarii Zebrzydowskiej. Ukończył dywizyjny kurs pchor. rez.
w 18 pp. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935. Był urzędnikiem pocztowym
w Krakowie. We IX 1939 zmobilizowany do 12 pp. Żonaty z Józefą z Włodków.
Por. rez. Stanisław KOŁODZIEJCZYK s. Feliksa, ur. 8 X 1903. Meteorolog, współpracownik Państwowego Instytutu Meteorologicznego. Przydzielony mobilizacyjnie do Bazy Lotniczej nr 3 Poznań-Ławica.
MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940; P. Bauer, J. Zielonka, Żołnierska droga przez mękę, Kościan 1990; „Głos
Nauczycielski” 1989, nr 17.
Por. rez. Michał KOŁOSOWSKI s. Józefa i Barbary, ur. 5 XII 1908 w Orszy. Ukończył medycynę na USB w Wilnie. W 1936 odbył przeszkolenie
wojskowe w SPRSan. w Warszawie. Ppor. od 1 I 1937. Ćwiczenia rez. odbywał w jednostkach KOP i tam prawdopodobnie został zmobilizowany
w 1939. Przed wybuchem wojny mieszkał w Baranowiczach i tam pracował
jako lekarz, bdd.
CAW, AP 13540, Odrz. 28 III 1938; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; AM 1236. Na L.W. rok ur. 1903.
Ppor. rez. Stanisław KOMAR s. Antoniego i Józefy z Łukasiaków, ur.
10 III 1911 w Burzyskach, pow. bielskopodlaski. Absolwent Wydziału Drogowego i Wodnego Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie i SPRSap.
w Modlinie. Ppor. od 1 I 1938, przydzielony do 6 baonu sap. Pracował
i mieszkał w Drohiczynie n. Bugiem, bdd.
Kpt. Jan KOMARNICKI s. Franciszka i Franciszki z Grzywaczów,
ur. 29 VII 1894 w Wieliczce. Żołnierz II Brygady Leg. W 1920 na froncie
w 33 pp. Kpt. od 15 VII 1924. W latach 30. w Biurze Pers. MSWojsk. i Dep.
Piech. MSWojsk. Odznaczony KN, KW czterokrotnie. Żonaty z Julią z Koskowskich, miał córkę Barbarę.
CAW, AP 13923, 20855, KW 53/K-2418, KZ-16-29; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940.
Ppor. rez. Jan Szymon KOMENDECKI s. Edwarda i Marianny z Krzesińskich, ur. 18 VII 1897 w Przysiółku, woj. lubelskie. W WP od 1919 jako
oficer rachunkowy. Po przeniesieniu do rez. pracował w PKU w Chełmie.
Ppor. od 1925. W 1939 zmobilizowany do 50 pp. Odznaczony SKZ. Żonaty
z Heleną z Piszczewskich, miał synów Mirosława i Wiktora oraz córki Janinę i Annę.
CAW, AP 9980, 2180, 2161, 2252, 23376; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940.
278
K
Rtm. w st. sp. Eugeniusz KOMOROWSKI s. Stanisława, ur. 7 VIII 1897
w Rosji. W armii ros. ukończył szkołę piechoty. W WP od XII 1918, w od-
dziale ułanów dywizji gen. Żeligowskiego. W 1920 w stopniu por. był dcą
szwadronu w 4 pułku strzelców konnych. Później jako rtm. służył w
10 pułku strzelców konnych, bdd.
CAW, AP 2261, 21365, KKiMN 7-2062; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 829.
Kpt. Tadeusz Bolesław KOMOROWSKI s. Stanisława i Honoraty z Kryłoszańskich, ur. 17 II 1896 w Skałacie. Żołnierz Legionów. W szeregach
26 pp odbył kampanię kijowską. Od 1925 służył w 25 pp jako oficer żywno-
ściowy. Kpt. mianowany w 1938. Żonaty z Jadwigą z d. Wolna, miał córkę
Hannę.
CAW, AP 1178, 9441, Odrz. 5 XII 1935; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2166.
Por. rez. Bronisław KOMPLIKOWICZ s. Jędrzeja i Anny z Kramerów-Hassów, ur. 4 X 1894 w Sokolnikach, pow. lwowski. Żołnierz Legionów.
Nauczyciel. W 1920 w 1 pac na froncie łotewskim. Po wojnie ukończył kurs
w CWArt. W 1922 zdemobilizowany w stopniu por. i przeniesiony do rez. do
12 pal, później do 10 dak. Odznaczony KN, MN, Medalem 1918–1920, bdd.
CAW, AP 19429, 14289, KKiMN 7-2076, KN 2 II 1936; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940. Na L.W. syn Andrzeja.
Ppor. rez. Symcha Mordechaj KON s. Abrama i Małki z Sobolów,
ur. 31 XII 1903 w Warszawie. Ukończył studia medyczne w Paryżu. Przeszedł przeszkolenie wojskowe w SPRSan. w Warszawie (1932–1933). Należał do kadry zapas. 4 szp. okr. Ppor. mianowany od 1 I 1936, bdd.
Ppor. rez. Dariusz Wojciech KONARZEWSKI s. Henryka i Józefy
z Buchcarów, ur. 19 XII 1909 w Warszawie. Przeszkolenie wojskowe odbył
w SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1932–1933), później na ćwiczeniach rez.
w 20 i 29 pal. Ppor. od 1 I 1937. Pracował jako urzędnik w Ubezpieczalni
Społecznej w Warszawie. Żonaty z Józefą z Anchackich.
Ppor. rez. Tadeusz Juliusz KONARZEWSKI s. Wojciecha i Władysławy
ze Stańczykowskich, ur. 28 V 1909 w Idzikowicach, pow. opoczyński.
W 1932 ukończył Państwową Szkołę Mierniczą i Przemysłowo-Leśną
w Łomży, następnie przeszedł przeszkolenie wojskowe na dywizyjnym kursie pchor. rez. w 71 pp. Ppor. mianowany od 1 I 1936. Pracował i mieszkał
w Warszawie. Żonaty z Zofią z Gaszyńskich, miał córkę Marię.
CAW, AP 10549; MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940; AM 1725. Wg danych WRK imię matki Stanisława.
279
K
Czesław KONASZEWSKI s. Antoniego i Marii z Zaleskich, ur. IV 1892
w Warszawie. W l. 1924–1925 przedstawiciel MSW w Prużanie, w l. 1925–
1937 urzędnik państwowy w Brześciu n. Bugiem. Od 1937 naczelnik Wydziału
Bezpieczeństwa i wicestarosta w Kobryniu na Polesiu. Żonaty z Jadwigą z Matusewiczów, miał córkę Krystynę. Brat stryjeczny Jana (zob. niżej), bdd.
MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu; Dane GdRK; AM 2108.
Ppor. rez. Jan KONASZEWSKI s. Feliksa i Rozalii z Radczyców,
ur. 25 XII 1908 w Prużanie na Polesiu. W 1931 ukończył SPRPiech. nr 10
w Gródku Jagiellońskim. Ppor. od 1 I 1933, przydzielony do 82 pp. W 1939
był studentem ostatniego roku matematyki na USB. Kawaler, brat stryjeczny
Czesława (zob. wyżej).
Zygmunt KONASZYŃSKI s. Józefa, ur. 1917, bdd.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.
Ppor. rez. Włodzimierz KONDZIERSKI s. Grzegorza i Katarzyny z Harasymiuków, ur. 23 VII 1903 w Złoczowie, woj. tarnopolskie. Absolwent Wydziału
Matematyczno-Przyrodniczego UJK i SPRPiech. nr 6a. Ppor. od 1 I 1933, przydzielony do 52 pp. Od 1937 referent oświatowy przy 52 pp. Miał żonę Józefę
i syna Andrzeja.
Por. rez. Bolesław KONECKI s. Wincentego i Marii z Urgatschów,
ur. 13 VIII lub IX 1897 w Dąbrowie Górniczej. Absolwent wojskowej szkoły inż. w Kijowie. Od 1919 w WP. Brał udział w ofensywie kijowskiej jako
dca oddziałów minerów w pociągach pancernych. Uczestniczył w III powstaniu śl. W 1921 zwolniony do rez. celem odbycia studiów na PW. Przydział: 2 baon sap., bdd.
CAW, AP 8407, Odrz. 21 VI 1938; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940.
Kpt. Edmund KONIECZKA s. Władysława, ur. 11 X 1909. Mieszkaniec
Leszna. We IX 1939 należał do kadry oficerskiej OZ 14 DP. Żonaty z Ireną
z Weissów, miał synów Jerzego i Wiesława, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1040; P. Bauer, J. Zielonka, Żołnierska droga przez mękę; AM 739.
280
K
Por. Wojciech KONIECZNY s. Szczepana, ur. 23 III 1898. Służył w 17 pal
w Gnieźnie. We wrześniu 1939 w OZ Art. nr 7 w Kielcach, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; Dane PRK; AM 2017. Na L.W. rok ur. 1896.
Por. rez. Józef KONIUSZEWSKI s. Stanisława i Józefy z Hopcasów,
ur. 11 IV 1907 w Krakowie. Architekt, absolwent Politechniki Lwowskiej.
W 1931 odbywał przeszkolenie wojskowe w SPRPiech. w Zambrowie. Po
ćwiczeniach rez. w 1937 w 5 baonie sap. mianowany por. Mieszkał i praco-
wał w Krakowie, bdd.
Por. rez. Antoni KONKOLEWSKI s. Franciszka i Marii z Murawskich,
ur. 12 XII 1890 w Toruniu, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1065.
Kpt. w st. sp. Stanisław KONOPACKI s. Bronisława i Antoniny ze Zdrojewskich, ur. 17 I 1885 w Wieluniu. Farmaceuta. Od 1919 w WP. Podczas
wojny 1920 m.in. kierownik ekspozytury san. IV armii. Po wojnie zajmował
kierownicze stanowiska w składnicach san., w tym w Głównej Składnicy
San. w Warszawie. Od 1937 w st. sp. Odznaczony medalami 1918–1921
i 10-lecia, bdd.
Por. rez. Alfons Wojciech KONOPIŃSKI s. Bronisława i Marii, ur.
18 IV 1905 w Wonieściu, woj. poznańskie. Lekarz, absolwent UW. Działacz
niepodległościowy. Uczestnik powstania wlkp., akcji plebiscytowej na Ś ląsku i Mazurach. Miał prywatną praktykę lekarską w Poznaniu. W 1939 zmobilizowany do 7 szp. okr. Miał żonę Marię.
CAW, Odrz. 30 VI 1936; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940.
Mjr posp. rusz. Józef Marian KONOPKA s. Tadeusza i Jadwigi ze Skórzewskich, ur. 10 XII 1884 w Krakowie. Inżynier, absolwent Politechniki Lwowskiej. Uczestnik walk o Lwów, Przemyśl i Rawę Ruską. Zweryfikowany w sto-
pniu mjr., w 1935 przeniesiony do posp. rusz. W latach 30. mieszkał w Warszawie, był dyrektorem Zakładów Gazowniczych i Wodnych. Odznaczony
OH „Orlęta”. Żonaty z Heleną z Malinowskich.
CAW, AP 6549, Odrz. 9 XII 1933; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4116.
281
K
Ppor. rez. Stanisław KONOPKA s. Mateusza i Antoniny, ur. 20 VII 1901
w Ciechanowcu. Ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie i 2 semestry chemii na PW. Pracował jako urzędnik. Przeszkolenie
wojskowe odbył w SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. od 1 I 1930, przydzielony do 30 pal. Żonaty, bdd.
Kpt. w st. sp. Zdzisław Marian KONOPKA s. Bartłomieja i Józefy z Jazowników, ur. 14 VIII 1895 w Antoniowie, pow. tarnobrzeski. W WP
od 1919. Podczas wojny 1920 w 38 pp. Następnie służył m.in. jako oficer
uzbrojenia w składnicach amunicji (nr 3) i uzbrojenia (nr 4). Kpt. mianowany ze starsz. 1 VII 1923. Od 1931 w st. sp. Odznaczony medalami
1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Romaną z Marciszewskich.
Kpt. Jan KONOPLICKI s. Antoniego i Marceliny z Zabidowskich,
ur. 2 XI 1903 w Połonnem, na Wołyniu. Żołnierz 13 pap. W 1931 ukończył
Szkołę Pchor. dla Podoficerów w Bydgoszczy. Później służył w 5 pal, od
1937 w SPArt. we Włodzimierzu Woł. Ostatnio był dcą 2 baterii w 13 dac.
Żonaty z Anną z Gawlików, miał syna Andrzeja.
Ks. mjr Stanisław KONTEK s. Jana i Agnieszki z Jastrzębskich, ur.
6 XI 1904 w Nieledwiu na Lubelszczyźnie. Żołnierz wojny 1920. Absolwent
historii na UW i Seminarium Duchownego w Lublinie (1927). Proboszcz
parafii w Urzędowie Lub. Od 1934 w duszpasterstwie wojskowym. Od 1938
szef służby duszp. Garnizonu Przemyśl. We IX 1939 w składzie 22 DPG.
CAW, AP 16437, Odrz. 19 XII 1935; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940.
Ppor. rez. Bolesław KONTRYM s. Wojciecha i Jadwigi z Białopiotrowiczów, ur. 26 VI 1899 w Wiatce w Rosji. Geometra. W l. 1921–1923 służył
w 3 pułku strzelców konnych, ukończył kurs w SPKaw. przy DOK III. Ppor. od
1931, przydzielony do 35 pp. Mieszkał w Brańsku na Podlasiu. Żonaty, miał dwoje
dzieci.
Por. rez. Sylwester KOŃCZAK s. Józefa i Wiktorii z Biskupskich, ur.
8 X 1903 w Lipie, woj. poznańskie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Kcyni (1926) i SPRPiech. nr 7 w Ś remie (1928). Przydzielony do
69 pp. Pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 6 w Gnieźnie,
bdd.
CAW, AP 6045; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej;
AM 536.
282
K
Ppor. rez. Bohdan KOPACZ s. Jana i Marii z Kohutów, ur. 17 III 1917 w Hłuboczku, pow. tarnopolski. W 1936 ukończył seminarium nauczycielskie w Tarnopolu i rozpoczął pracę w szkole powszechnej w Przyszowie k. Niska. Odbył
też przeszkolenie wojskowe dla pchor. rez. przy 19 pp. Do niewoli sowieckiej
dostał się w okolicach Złoczowa. Miał żonę Marię i syna Stanisława.
MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M; Muz. Kat.
Ppor. rez. Franciszek KOPALIŃSKI s. Władysława i Antoniny z Tarnowskich, ur. 17 VIII 1909 w m. Walk w Estonii. Urzędnik samorządowy
w Głębokiem. W 1934 ukończył dywizyjny kurs pchor. rez. w 5 pp Leg.
Ppor. mianowany w 1937, w 1938 przeniesiony do baonu KOP „Berez-
wecz”. Kawaler.
Ppor. rez. Aleksander Jerzy KOPCZEŃSKI s. Janusza i Tekli z Kormanów, ur. 16 VII 1891 w Warszawie. Ukończył rosyjską szkołę podoficerów
piechoty. W WP od 1919, oficer gospodarczy w 28 pp. Ppor. od 1 VI 1920.
W latach 30. mieszkał w Warszawie, gdzie m.in. był dyrektorem spółki Va-
cuum Oil Company SA, bdd.
CAW, AP 5219, Odrz. 14 IX 1936; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
Stefan KOPCZYŃSKI s. Józefa, ur. 13 VIII 1888 w Warszawie. Pracownik
cywilny wojska, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940.
Ppor. rez. Józef KOPEĆs. Andrzeja i Karoliny z Czekajów, ur. 21 I 1904
w Łaganowie, pow. miechowski. Absolwent polonistyki i romanistyki UJ.
Pracował jako nauczyciel gimnazjalny, ostatnio w Rybniku. Przeszkolenie
wojskowe odbył w BPRPiech. nr 5a w Cieszynie. Ppor. od 1 I 1933, przy-
Władysław KOPEĆs. Stanisława, ur. 1896, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/3 z 16 IV 1940.
283
K
Ppor. rez. Tadeusz KOPERSKI s. Michała i Bronisławy z Olędzkich, ur.
29 I 1903 w Sosnowcu. Absolwent WSH w Warszawie (1929) i SPRPiech. nr 7a
w Jarocinie (1930). Ppor. od 1933, przydzielony do 14 pp. Mieszkał w Kobyłce
k. Warszawy. Był urzędnikiem Towarzystwa Asekuracyjnego Warta w Warszawie, bdd.
CAW, AP 9857; MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; AM 457. Wg danych WRK ur. 1902.
Kpt. rez. Wiktor Aleksander KOPFF s. Leona i Heleny z Węgrzynowiczów, ur. 16 III 1898 w Wiedniu. Absolwent Wydziału Lekarskiego UJ.
W armii austr. ukończył szkołę dla oficerów w Opawie. W WP od 1918,
walczył na froncie galicyjskim i litewsko-białoruskim. W 1921 przeniesiony
do rez. W 1934 przydzielony do kadry zapas. 9 szp. okr. Żonaty z Heleną
z Kamińskich, bdd.
CAW, AP 4082; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940; AM 4079.
Por. Leonard KOPIŚ s. Wawrzyńca i Wiktorii z Bednarowskich, ur. 6 XI 1907
w Parczewie, pow. włodawski. Absolwent gimnazjum w Kobryniu i SPInż.
w Warszawie. Por. od 1933, przydzielony do korpusu oficerów łączności 19 DP.
Żonaty z Wandą z Piłkowiczów, bdd.
Ppor. rez. Zdzisław Tadeusz KOPNIAK s. Bronisława i Bronisławy z Elektorowiczów, ur. 23 X 1908 we Lwowie. Absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UJK (1935) i SPRPiech. nr 6a w Rawie Ruskiej. Ppor. od
1 I 1934, przydzielony do 43 pp. Asystent w Zakładzie Chemii Fizycznej UJK.
Żonaty z Marią ze Standów, miał córkę Zdzisławę.
Kpt. Jan KOPRAS s. Wawrzyńca i Honoraty z Knappów, ur. 22 XII 1892
w Miedzianowie, woj. poznańskie. W WP od 1918. Uczestnik powstania wlkp.
Absolwent kursu oficerskiego w Biedrusku (1919). Oficer administracyjny
w jednostkach garnizonu poznańskiego, m.in. w składnicy mundurowej, zarządzie magazynów. Żonaty z Martą z Jasiniaków, miał syna Zbigniewa.
CAW, AP 12220, 17071, Odrz. 2 IV 1936; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 3860.
Plut. pchor. rez. Edward KORALEWSKI s. Michała i Marii, ur. 18 VIII 1915
w Berlinie. Absolwent Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1934).
Po roku pracy w Ubezpieczalni Krajowej w Poznaniu w charakterze urzędnika
powołany na przeszkolenie wojskowe do SPRKaw. w Grudziądzu. W VIII 1939
zmobilizowany do 26 ., bdd.
284
K
Kpt. w st. sp. Stefan KORCZ s. Franciszka i Walerii z Hoffmanów, ur.
12 IV 1891 w Nowym Tomyślu. Instruktor aerofotogrametrii. Uczestnik
powstania wlkp. Kpt. od 1924. Służył w 3 p. lot. Od 1937 w st. sp. Jako
budowniczy-architekt związany z rozbudową COP. Odznaczony Krzyżem
Wielkopolskim. Miał żonę Berthe-Rene i córkę Iwonę Zofię.
Ppłk Marian KORCZAK s. Józefa i Marii z Michałowskich, ur. 8 IX 1897
w Wilnie. Ukończył CSKaw. w Grudziądzu. Brał udział w wojnie 1920.
W l. 1920–1938 był m. in. adiutantem 10 ., kwatermistrzem
7 pułku strzelców konnych, zcą dcy 25 . Od 1938 zca
dcy 7 . Wielokrotny uczestnik i zwycięzca konkursów
hippicznych. Odznaczony KN, KW, SKZ. Miał żonę Zofię
z d. Korybut-Daszkiewicz i córkę Marię.
CAW, AP 4167, 10877; KW 54/K-2812, KN 28 XII 1933; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. Władysław KORCZAK s. Konstantego i Bronisławy, ur. 1910, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940.
Por. rez. Stanisław KORCZAK-KOMAR s. Stefana i Stefanii z Odrzywolskich, ur. 10 V 1897 w majątku Leśnowola, pow. grójecki. Działacz Strzelca.
Uczestnik walk o Lwów w 1918 i wojny 1920. Por. od 1925. Właściciel
przedsiębiorstwa przewozowego, potem pracownik Ziemskiego Banku Kredytowego w Krakowie i Okr. Inspekcji Ubezp. PKO w Warszawie. Żonaty
ze Stefanią z Kasprzyków, miał syna Zbigniewa oraz córki Krystynę i Annę.
CAW, AP 4102, 20236, Odrz. 31 I 1938; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940; AM 3547. Na L.W. tylko jedno nazwisko
Komar.
Bronisław KORDASIEWICZ s. Władysława, ur. 1909, bdd.
MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 1954.
Kpt. rez. Józef KORDASIEWICZ s. Jana i Apolonii z Lewandowskich,
ur. 3 V 1894 w Stryju. Działacz Strzelca. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Samborze (1914). Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920.
W 1921 zdemobilizowany. Kpt. od 1928, przydzielony do 63 pp. Pracownik
kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego w Toruniu. Żonaty, bdd.
CAW, AP 12066, 18062, Odrz. 25 X 1937; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; AM 1814.
285
K
Ppor. rez. Wacław KORDOWSKI s. Józefa i Julianny z Kosmulskich,
ur. 10 III 1907 w Przedborzu, pow. konecki. Ukończył gimnazjum w Często-
chowie (1929) i SPRPiech. nr 10 w Nisku (1930). Studiował zaocznie prawo. Pracował jako komornik Sądu Grodzkiego w Iłży. Przydzielony do 2 pp
Leg. Żonaty, miał córkę Jolantę.
Ppor. rez. Edward Józef KORNAT s. Józefa i Kazimiery z Szewczyków,
ur. 14 IX 1906 w Kampinosie. Ukończył gimnazjum w Warszawie (1928),
po czym odbył przeszkolenie wojskowe w SPRPiech. nr 7a w Jarocinie. Od
1929 studiował prawo na UW. Ppor. od 1932, przydzielony do 36 pp LA,
bdd.
Ppor. rez. Jan KORNATOWSKI s. Łukasza, ur. 8 V 1893 w Daniłówce na
Ukrainie. Ukończył 3 semestry Instytutu Handlowego w Kijowie. Był chorążym armii ros. Od XI 1918 służył w WP. Jego jednostką macierzystą był
43 pp. Ppor. od 1 VI 1919, bdd.
Por. Kazimierz KOROBOWICZ s. Juliana i Albertyny z Leszczyńskich,
ur. 26 IX 1905 w Białymstoku. W 1925 ukończył gimnazjum w Białymstoku, w 1928 Szkołę Oficerską Artylerii w Toruniu w stopniu ppor. Por. mianowany w 1931. Służył w jednostkach artyleryjskich, ostatnio w 3 daplot.
Obszaru Warownego Wilno, bdd.
Mjr Konstanty KOROLKIEWICZ s. Konstantyna i Kazimiery z Buszów,
ur. 23 V 1899 w Mińsku Lit. Absolwent Wydziału Lekarskiego USB. W XI
1919 ochotnik WP. Od 1923 lekarz w 81 pp i 6 pp Leg., od 1929 kierownik
pracowni rentgenologicznej Szpitala Obszaru Warownego Wilno. Odznaczony Krzyżem Fr. Lit.-Biał. Żonaty, miał syna.
Por. rez. Franciszek KORONA s. Jana i Marii z Niezgodów, ur. 9 X 1905
w Białobrzegach k. Krosna. Absolwent SPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach.
Ppor. mianowany w 1931, por. w 1936. Należał do 77 pp. Mieszkał w Radomiu. Był wicedyrektorem w Polskim Monopolu Tytoniowym. Miał żonę
Reginę i córki Annę i Barbarę.
286
K
Ppor. rez. Anatoliusz KOROTAJ s. Tomasza i Anny z Janczów, ur.
1 II 1914 w Wilnie. W 1933 zdał maturę w gimnazjum w Wilnie i przeszedł
przeszkolenie wojskowe na dywizyjnym kursie pchor. rez. przy 77 pp.
Studiował na Wydziale Prawa USB. Ppor. od 1937, przydzielony do 86 pp.
Por. rez. Włodzimierz KOROTUN s. Atanazego i Elżbiety z Cytowiczów,
ur. 30 I 1896 w majątku Horodna, pow. kobryński. Absolwent szkoły oficerskiej artylerii w Odessie. W WP od VI 1920 w 12 pap w stopniu por. Walczył
nad Zbruczem, Strypą i Seretem. Zdemobilizowany w 1921 z przydziałem
do 9 pac. Pracował jako urzędnik w Pol. Dyrekcji Ubezpieczeń Wzaje-
mnych. Żonaty, bdd.
Por. rez. Leonard KOROWAJCZYK s. Władysława i Weroniki z Kontrymowiczów, ur. 6 IV 1907 w Bogotole na Syberii. Absolwent USB
i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1932). Działacz LOPP w Wilnie. Publicysta. Por. mianowany po 1938. W 1939 powołany na stanowisko referenta
prasowego premiera. W tym samym roku zmobilizowany do 3 daplot. Żonaty z Haliną z Kuczyńskich, miał synów Władysława i Wojciecha.
Kpt. Alojzy Antoni KORPAL s. Antoniego i Pelagii z Dorszów, ur.
2 II 1900 w Koninku, pow. wągrowiecki. Absolwent kursu dla oficerów intendentury w Krakowie (1921) i kursu intendenckiego w WSWoj. (1936).
Kpt. mianowany po 1931. Od 1938 oficer zaopatrzeniowy w składnicy materiałowej DOK VIII. Odznaczony SKZ oraz medalami 1918–1921 i 10-le-
cia. Żonaty z Eugenią z Wagnerów, miał syna Dariusza.
CAW, AP 1769/89, 2471; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; AM 1644.
Ppor. rez. Franciszek KORZELSKI s. Piotra i Anny, ur. 13 I 1895 w Olesku, pow. złoczowski. Absolwent Wydziału Prawa UJK. Ppor. od 1923.
Sędzia, a od 1934 kierownik Sądu Grodzkiego w Kamionce Strumiłowej,
gdzie w X 1939 został aresztowany przez NKWD. Odznaczony Brązowym
Medalem „Za długoletnią służbę”. Miał żonę Marię, córki Danutę i Janinę
oraz syna Wiesława.
CAW, KKiMN 28-8514; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1564.
Ppor. rez. Izydor KORZENIOWSKI s. Józefa i Marii z Romanowskich,
ur. 4 II 1901 w Usiczach, pow. łucki. Ochotnik wojny 1920 w 7 pp Leg.
Ukończył gimnazjum w Ostrogu (1924) i rok studiował prawo na UW. Następnie był nauczycielem w szkole powszechnej w Moszczanicy. W 1931
ukończył kurs pchor. rez. w Śremie. Ppor. od 1931, przydzielony do 45 pp.
Żonaty, bdd.
CAW, AP 1020; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940. Wg danych WRK nazwisko rodowe matki Korzeniowska.
287
K
Zbigniew KORZENIOWSKI s. Ignacego i Teofili de Rechtenberg,
ur. 1885 w Stanisławowie. Ziemianin. Mieszkał w majątku Romanówka,
pow. tarnopolski. Szwagier por. rez. Tomasza Kosińskiego (zob. dalej). Żonaty, miał syna Janusza, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych; AM 2569.
Por. rez. Włodzimierz KORZENNY s. Zygmunta i Anny z Szewców,
ur. 8 III 1891 w Żukowcu, pow. zborowski. W WP od VI 1919. W 1920
żołnierz 61 pp. Po demobilizacji student prawa na UJK. Por. mianowany ze
starsz. 1 VI 1919, przydzielony do 82 pp. Mieszkał w Złoczowie, pracował
w miejscowym Sądzie Okręgowym. Odznaczony KW, bdd.
CAW, AP 19491, 5413, KW 54/K 2966, Odrz. 12 VI 1935; MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940.
Por. rez. Stanisław KORZYBSKI-HABDANK s. Andrzeja i Ireny z Rudnickich, ur. 8 VIII 1907 w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa UW
i SPRKaw. w Grudziądzu (1931). Ppor. od 1 I 1933, por. od 1 I 1937, przydzielony do 1 pułku szwoleżerów. Sędzia w jednym z warszawskich sądów, bdd.
CAW, AP 1183; MiD WIH, L.W. 1940; AM 2080. Na L.W. tylko jedno nazwisko Korzybski.
Por. rez. Kazimierz KORZYŃSKI s. Juliana i Marii ze Staniszewskich,
ur. 1 III 1895 w Rybczyńcach na Podolu. W wojnie 1920 podlekarz
w 45 p. strz. kresowych. Absolwent Wydziału Lekarskiego UW (1925).
Po ćwiczeniach rez. w latach 1926, 1929 i 1931 mianowany por. Pracował
m.in. w Warszawie, od 1939 był ordynatorem w szpitalu miejskim w Sochaczewie. Żonaty z Janiną z Rutkowskich, miał syna Andrzeja i córkę Marię.
Kpt. Bohdan KOSACKI s. Erazma, ur. 28 IV 1893. Oficer 26 pal w Skierniewicach, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940.
Ppor. rez. Władysław KOSIBOWICZ s. Józefa i Zofii z Koszyków,
ur. 11 I 1907 w Tustanowicach, pow. drohobycki. Ukończył gimnazjum
w Jaśle (1927) i SPRPiech. w Śremie (1929). Ppor. mianowany od 1 I 1932,
przydzielony do 2 psp. Kilkakrotnie powoływany na ćwiczenia rez., bdd.
288
K
Por. Zygmunt KOSIŁOWICZ s. Piotra, ur. 9 IX 1909 w Wilnie. W 1937
ukończył Wydział Lekarski UW i SPSan., po czym został skierowany na stanowisko młodszego lekarza w 15 pp. Por. mianowany ze starsz. 19 III 1939,
bdd.
Mjr rez. Karol KOSIŃSKI s. Dionizego i Marii z Biedkowskich, ur.
16 XI 1887 w Wilnie. Lekarz. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji, w WP zweryfikowany w stopniu kpt. Uczestnik wojny 1920. Od 1921 w rez. Pracował
w Liskowie pod Kaliszem. Był wybitnym antropologiem. W 1939 w stopniu
mjr. powołany na dcę szpitala polowego. Miał żonę Krystynę i córkę Marię.
Por. rez. Tomasz KOSIŃSKI s. Andrzeja i Stefanii z Warłamowiczów
ur. 28 IV 1903 w Czortkowie. Uczestnik wojny 1920. Absolwent Wydziału
Leśnego Politechniki Lwowskiej i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1927).
Ppor. w 1929, przydzielony do 6 pal. Zarządca dóbr hr. Badenich w Busku,
woj. lwowskie. Odznaczony SKZ, Medalem 1918–1921. Żonaty z Zofią
z Korzeniowskich, miał syna Andrzeja oraz córki Marię i Annę.
CAW, AP 2869, Odrz. 31 I 1938; MiD WIH, L.W. 032/3 z 14 IV 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych;
AM 3084. Wg WRK matka z d. Wartanowicz.
Ppor. rez. Leopold Gustaw KOSMAHL s. Bronisława i Pauliny z Weidknechtów, ur. 16 XII 1903 w Mniszewie, pow. radomski. Absolwent Gimnazjum
im. Mikołaja Reja w Warszawie (1923). W 1927 ukończył przeszkolenie
wojskowe w SPRPiech. OK IV w Skierniewicach. Ppor. od 1936, przydzielony do 35 pp. Współwłaściciel przedsiębiorstwa „Młyn Mechaniczny i Elektrownia – Warka”, bdd.
CAW, AP 7049; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. rez. Wacław KOSMALA s. Wawrzyńca i Marii z Błaszczyków,
ur. 21 IX 1909 w Starym Dworze w Czechosłowacji. Ukończył SPRKaw.
w Grudziądzu (1931). Kilkakrotnie odbywał ćwiczenia rez. w 20 p. uł.
W 1936 mianowany ppor. Pracował jako nauczyciel w Ożarowie i Wszechświętnem, pow. opatowski. Kawaler.
Por. Zdzisław KOSMALSKI s. Władysława, ur. 17 IV 1907. Oficer 86 pp.
Ppor. mianowany ze starsz. 15 VIII 1932, por. 15 VIII 1936. W 1937 przeniesiony do baonu KOP „Słobódka”, bdd.
289
K
Kpt. Józef KOSSECKI s. Józefa i Marianny z Pokrzewińskich, ur. 10 XII 1896
w Wądole, pow. tucholski. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji. Następnie
tłumacz francuskiej misji wojskowej w Grudziądzu. Służył w 64 pp. Ppor.
od 1 XI 1921, kpt. mianowany w 1937. Odznaczony MN i francuskim Krzyżem
Kawalerskim Legii Honorowej. Żonaty z Martą z Borowiczów, miał córkę Ewę.
Kpt. Bolesław KOSSOBUDZKI s. Jana i Apolonii ze Zdońskich, ur.
18 VIII 1899 w Pływaczewie na Pomorzu. W WP od 1919. Uczestnik wojny
1920. Absolwent Szkoły Oficerskiej dla Podoficerów w Bydgoszczy i kursu
artyleryjskiego w Krakowie. Służył w 21 pal. Odznaczony VM 5 kl., medalami 1918–1921 i 10-lecia. Żonaty z Genowefą z Nepostynów, miał córkę
Halinę.
CAW, AP 582, 1358, 15768, VM 64-5543; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 2462.
Rtm. Jan Mikołaj KOSSOWSKI s. Karola i Michaliny z Dobraczyńskich,
ur. 6 XII 1888 w Wąwolnicy, pow. puławski. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny 1918–1921. W 1921 przeniesiony do rez. w stopniu
rtm. Pracował w straży celnej, od 1930 był aspirantem straży więziennej na
Zamku Lubelskim. Odznaczony VM 5 kl., KW, SKZ. Żonaty z Teodozją
z Sienkowskich, miał ośmioro dzieci.
CAW, AP 716, VM 42-3257, KN z 2 VIII 1931, Odrz. 25 VI 1938; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; AM 1388.
Por. w st. sp. Władysław KOSSOWSKI-HABDANK s. Tadeusza i Eugenii
z Wysockich, ur. 4 VIII 1900 w Czerniowcach. Absolwent szkoły oficerów
rezerwowych w armii austr. Uczestnik wojny 1920. Por. od 1925. Do 1930
związany z 63 pp. W 1930 przeniesiony w st. sp. W latach 30. ukończył
WSH w Poznaniu. Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia, bdd.
CAW, AP 806, 20089, 3688, Odrz. 25 VI 1938; MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940; AM 3252. Na L.W. tylko nazwisko
Kossowski.
Por. Zbigniew KOSTECKI s. Władysława i Jadwigi z Zabłockich,
ur. 26 IX 1913 w Ałapajewsku w Rosji. W 1937 ukończył farmację na UW
oraz SPSan. We IX 1939 służył w szpitalu polowym w Białokrynicy k. Krzemieńca, bdd.
Por. rez. Stefan KOSTECKI-ROGALA s. Wilhelma i Marii z Piotrowskich, ur. 8 X 1895 w majątku Rogowo, pow. humański. Ukończył gimnazjum i szkołę wojskową w Kijowie (1916). W WP od 1919. Uczestniczył
w kampanii kijowskiej, walczył z oddziałami Budionnego jako dca taborów
7 DP. W 1922 zwolniony do rez., wstąpił do Straży Granicznej, w której
służył na pewno do 1924, bdd.
CAW, AP 9556; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940. Na L.W. tylko nazwisko Kostecki.
290
K
Por. Bolesław Apolinary KOSTERSKI s. Zygmunta i Emilii z Szulców,
ur. 29 III 1907 w Warszawie. W 1920 ochotnik pomocniczych oddziałów
wojskowych w Warszawie. Absolwent SPRPiech. w Zambrowie. W 1936
ukończył medycynę na UW, w 1937 CWSan. Był lekarzem baonu w 73 pp.
Por. mianowany ze starsz. 19 III 1939. Żonaty z Wiesławą z Opielińskich,
miał syna Zenona.
Ppor. rez. Franciszek KOSTERSKI s. Kazimierza i Agnieszki z Chryplewiczów, ur. 2 IX 1909 w Sokolnikach, pow. lwowski. Absolwent Wydziału
Prawa UJK i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. od 1 I 1935, przydzielo-
ny do 5 pal. We IX 1939 uczestnik obrony Warszawy. Żonaty z Haliną
z Kułakowskich, miał syna Janusza.
*
Ppor. rez. Wincenty KOSTKIEWICZ s. Michała i Matyldy z Müllerów,
ur. 22 I 1901 w Podhajcach, woj. tarnopolskie. Uczestnik wojny 1920.
Absolwent SPRPiech. nr 7 w Śremie (1931), przydzielony do 45 pp. Ppor.
od 1933. Nauczyciel, p.o. kierownika szkoły powszechnej w Miłostowie,
pow. rówieński. Odznaczony Medalem 1918–1921. Wdowiec, miał syna
Zbigniewa i córkę Marię.
CAW, AP 4927; MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M.
Ppłk Zygmunt KOSTKIEWICZ s. Michała i Antoniny z Maleńskich,
ur. 1 IV 1893 w Gostyninie. Absolwent szkoły oficerskiej w Moskwie. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. W XI 1918 uczestnik rozbrajania Niemców
w Gostyninie, obrońca Lwowa. Trzykrotnie ranny. Służbę wojskową pełnił
kolejno w 30, 49 i 45 pp. Odznaczony VM 5 kl., KW, KN i in., bdd.
CAW, AP 805; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; RO 1932; AM 780.
Ppor. rez. Stefan KOSTRZEWA s. Mikołaja i Józefy z Kowalskich,
ur. 26 VIII 1913 w Osowej Górze, woj. łódzkie. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Słupcy (1934) oraz dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 25 DP. Ppor. od 1938, przydzielony do 29 pp. Nauczyciel w Suchcicach,
pow. piotrkowski, bdd.
Ppor. rez. Stanisław KOSTRZEWSKI s. Walentego i Weroniki z Janickich, ur. 3 V 1892 w Łodzi. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Radomiu (1912). Uczestnik wojny 1920 w kompanii telegraficznej. Po zwolnieniu do rez. pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych w Łodzi.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925, wcielony do 9 baonu łącz. Żonaty
z Romaną z Kowalczyków, miał córkę Wandę i syna Janusza.
CAW, AP 18106; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej;
AM 540.
291
K
Por. rez. Stefan KOSTRZEWSKI s. Antoniego, ur. 4 VIII 1883 w Warszawie. Ukończył medycynę w Odessie. W X 1918 w składzie pułku strz.
pol. w Rosji walczył na froncie antybolszewickim. W 1920 brał udział
w obronie Warszawy. Po demobilizacji mieszkał i pracował w pow. kowelskim i łuckim. Por. od 1919. Należał do kadry zapas. 2 szp. okr., bdd.
CAW, Odrz. 9 XII 1935; MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940; AM 2503.
Ppor. rez. Bolesław KOSTYRZEWSKI s. Stanisława i Leokadii z Borzeckich, ur. 16 I 1909 w Warszawie. W 1928 ukończył jedno z warszawskich
gimnazjów, w 1931 kurs w SPRSap. w Modlinie. Ppor. od 1 I 1933. W 1939
należał do Szefostwa Fortu Brześć n. Bugiem. Pracował jako urzędnik pocztowy w Warszawie. Żonaty z Jadwigą z Zawadzkich, miał syna Marka.
CAW, AP 18379, 4920; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940.
Ppor. rez. Wacław KOSZELA s. Tomasza, ur. 28 IX 1887 w Młodzawach,
pow. radomszczański. Od 1915 żołnierz Legionów. Odbył kampanię wołyńską. Brał udział w wojnie 1920. W tym samym roku zweryfikowany w stopniu ppor., bdd.
Ppor. rez. Roman KOŚCIELAK s. Jana, ur. 3 VIII 1912 w Ostrowie Wlkp.
Był prawnikiem. Mieszkał w Poznaniu, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M; Muz. Kat.; AM 3069.
Leopold Antoni KOŚCIÓŁEK s. Piotra i Magdaleny z Kumięgów, ur.
5 XI 1907 w Nisku. Był nauczycielem w szkole powszechnej w Siedleczce,
pow. przeworski, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; Dane KrRK.
Por. rez. Antoni Edward KOŚCIUK s. Tadeusza, ur. 23 XI 1899. W WP
od XI 1918. Brał udział w wojnie 1920, kiedy to zabłysnął odwagą, odpierając atak bolszewików na Werbkowice na Lubelszczyźnie. Odznaczony KW,
bdd.
CAW, KW 55/K-3223; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
292
K
Ppor. rez. Walenty KOŚCIUKIEWICZ s. Wasyla, ur. 22 XII 1905 w Szytce w Rosji. Od II 1938 lekarz Wydziału Zdrowia Publicznego w Zarządzie
Miejskim w Łodzi. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. Należał do kadry
zapasowej 9 szp. okr. Żonaty z Ireną z Głowackich, miał córkę Annę, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940; Dane WRK.
Por. Bronisław KOTECKI s. Ludwika i Wiktorii, ur. 25 IX 1905 w Aleksandrówce. Absolwent Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego
w Warszawie. Mieszkał w Zambrowie. Służył w 71 pp, ostatnio jako dca
3 kompanii cekaemów. Miał żonę Wandę, bdd.
MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M.
Por. rez. Marian Józef KOTECKI s. Stanisława i Jadwigi z Łukowskich,
ur. 18 IV 1900 w Krakowie. Członek POW. W l. 1918–1920 brał udział
w walkach na froncie. W 1927 ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie, w 1931 kurs w SPRPiech. w Biedrusku. Por. od 1939, przydzielony
do 44 pp. Pracował w GUS i PKO w Warszawie. Odznaczony SKZ, medala-
mi 1918–1921, 10-lecia i in. Wdowiec.
CAW, AP 6273; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940. Wg danych WRK ur. w Zwierzyńcu k. Konina.
Ppor. rez. Jan KOTLEWSKI s. Apolinarego i Marianny z Romanowskich,
ur. 14 VIII 1912 w Bartkach, woj. białostockie. Absolwent Szkoły Handlowej w Jarosławiu (1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 17 pp (1934).
Ppor. od 1938, przydzielony do 39 pp. Mieszkał w Zambrowie, bdd.
Ppor. w st. sp. Józef KOTLIŃSKI s. Bolesława i Michaliny ze Słomskich,
ur. 22 I 1898 w Szewnej, pow. opatowski. W l. 1918–1921 w WP. Ukończył
kurs oficerski w szkole ekonomicznej przy DOG w Kielcach. Po zwolnieniu
do rez. pracował w Starachowicach, następnie był urzędnikiem w Państwo-
wym Banku Rolnym w Warszawie. Mieszkał w Wołominie. Żonaty ze Stanisławą z Wypijów, bdd.
CAW, AP 6319; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 IV 1940. Wg danych WRK rok ur. 1893.
Ppor. Zbigniew Marian KOWACZ s. Jana i Wandy z Hołyńskich, ur.
10 V 1915 w Satmar-Nemeti na Węgrzech. Absolwent Szkoły Podchorążych
Piechoty w Grudziądzu. Ppor. od 1938. Oficer 54 pp. Kawaler.
293
K
Rtm. rez. Aleksander KOWAL s. Grzegorza i Henryki ze Zbawnych,
ur. 4 IX 1893 w Zbarażu. Absolwent gimnazjum w Stryju i austr. szkoły ofi-
cerów rezerwy. W 1918 ochotnik 9 ., następnie na froncie ukr. W 1922
zatwierdzony w stopniu rtm. Służył w 25 i 6 . Od 1925 w rez., przydzielony do 24 . Pracował jako inspektor Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych w Kielcach. Żonaty, miał jedno dziecko.
Ppor. rez. Walerian KOWALCZUK s. Michała i Wiktorii z Sierków,
ur. 24 X 1908 w Stodolanach. Absolwent seminarium nauczycielskiego
w Szczuczynie (1932) i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy 77 pp (1933).
Nauczyciel w szkole powszechnej w pow. dzisneńskim. Ppor. od 1 I 1935,
przydzielony do baonu KOP „Podświle”. Kawaler.
Kpt. Adam KOWALCZYK s. Jana i Józefy, ur. 11 X 1894 w Nowej Wsi,
pow. szamotulski. Uczestnik I wojny światowej, powstania wlkp. i wojny
1920. Absolwent Szkoły Oficerskiej w Poznaniu. Służył w 68 i 56 pp, od
1930 w KOP. Kpt. od 1928. W VIII 1939 kwatermistrz 3 pp KOP. Odznaczony VM 5 kl., KW czterokrotnie. Miał żonę Melanię, córki Danutę i Janinę.
CAW, AP 11418, Odrz. 25 I 1937; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 3849.
Chor. Bronisław KOWALCZYK s. Józefa i Franciszki z Gładyszów,
ur. 6 VI 1897 w Chodczy, pow. iłżecki. Ukończył szkołę felczerską w armii
ros. W WP od 1919, w Dywizji Litewsko-Białoruskiej, w 31 pp, od 1922
w 3 baonie san. Należał do kadry 8 baonu san. Żonaty z Heleną z Ludkiewiczów, miał dwoje dzieci.
Ppor. rez. Jan KOWALCZYK s. Antoniego i Marianny z Kmitów ur.
14 III 1904 w Radzicach, woj. kieleckie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Prużanie (1927) oraz kursu w BPRPiech. nr 9 w Berezie Kartuskiej. Nauczyciel w szkołach powszechnych w pow. pińskim i w Łabiszynie,
pow. szubiński. Ppor. od 1 I 1932. W 1939 zmob. do 84 pp.
CAW, AP 5813; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2474. Wg danych WRK ur. 15 III 1904 w Bądzynie.
Ppor. rez. Mieczysław KOWALCZYK s. Franciszka i Marianny z Twardosów, ur. 12 XI 1906 w Krakowie. Absolwent Wydziału Chemii UJ (1931)
i SPRPiech. w Jarocinie. Ppor. od 1 I 1934, przydzielony do 20 pp. Pracował
w Zarządzie Wodociągów i Kanalizacji w Krakowie. Był działaczem Towarzystwa Sportowego „Wisła” Kraków, bdd.
294
K
Ppor. Stanisław KOWALCZYK s. Marcina i Tekli z Karkoszków, ur.
25 IV 1910 w Dziepółci, pow. radomszczański. W 1928 wstąpił do WP,
ukończył szkołę podoficerską i 1 XI 1930 został podoficerem zawodowym.
Służył w CWSap. w Modlinie. W l. 1935–1938 był słuchaczem Szkoły
Pchor. dla Podoficerów w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu uzyskał stopień
ppor. Pozostał w korpusie saperów. Był kawalerem.
Ppor. rez. Tadeusz KOWALCZYK s. Józefa i Stanisławy z Mońków,
ur. 30 V 1908 w Warszawie. Studiował na Wydziale Humanistycznym UW.
Służbę wojskową odbywał w kompanii pchor. rez. przy 29 DP w Grodnie
(1931–1932). Ppor. od 1 I 1935. W 1939 przeniesiony do 42 pp, bdd.
Ppor. rez. Leszek KOWALEWICZ s. Władysława i Anieli z Szatkowskich,
ur. 12 IX 1909 we Włocławku. Absolwent Wydziału Prawa UW i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy 82 pp (1933). Ppor. od 1 I 1935, przydzielony do
84 pp, bdd.
Mjr w st. sp. Marian KOWALEWSKI s. Kazimierza i Konstancji z Załęskich, ur. 15 V 1895 w Suboczy na Litwie. Członek POW w Kijowie. Uczestnik wojny 1920 jako lekarz 108 szp. pol. w 12 pap. Później naczelny lekarz
69 i 75 pp, w l. 1925–1928 w 3 szp. okr. W 1930 przeniesiony w st. sp.
Pracował w szpitalu ss. elżbietanek w Warszawie. Odznaczony KN, KW
trzykrotnie. Żonaty z Leokadią z Kuroniów.
CAW, AP 20424, 6310, KN 28 XII 1935; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; AM 1027.
Ppor. rez. Michał Bohdan KOWALEWSKI s. Bohdana i Emilii z Malczewskich, ur. 8 VIII 1908 w Gostyninie. Absolwent Wydziału Prawa UW.
Sędzia. Entuzjasta sportu automobilowego. Wychowanek SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1932). Ppor. od 1 I 1935. W VIII 1939 zmobilizowany do
42 dal. Pracował i mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Jadwigą z Koćmie-
rowskich.
Ppor. rez. Stefan KOWALEWSKI s. Jakuba i Anieli z Graniaków, ur.
1 IX 1902 w Dąbrówce Nagórnej, pow. radomski. Studiował na Wydz. Inżynierii Lądowej Politechniki Lwowskiej. Odbył przeszkolenie wojskowe
w SPRPiech. w Zambrowie (1930). Ppor. od 1 I 1933. W 1938 przydzielony
ewidencyjnie do 23 pp. Mieszkał we Lwowie, był pracownikiem technicz-
nym lwowskiego Zarządu Miejskiego. Żonaty z Janiną z Turczyńskich.
295
K
Ppor. rez. Stefan KOWALEWSKI s. Marka i Franciszki z Sokołowskich,
ur. 3 IX 1895 w Jaropowcach na Ukrainie. Leśniczy. Absolwent Władykaukaskiej Szkoły Wojskowej. Uczestnik wojny 1920, m.in. dca ukraińskiego
oddziału partyzanckiego, działającego po stronie polskiej. W VIII 1920
ochotnik WP w oddziałach jazdy mjr. Jaworowskiego, potem w 19 p. uł.
W 1921 zwolniony z WP. Żonaty, miał jedno dziecko, bdd.
Ppor. rez. Wacław KOWALEWSKI s. Bronisława i Marii z Kucharskich,
ur. 23 IX 1912 w Warszawie i tu zamieszkały. Student Wydziału Fizyki
i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1936 ppor. 6 pp Leg. Kawaler.
Por. w st. sp. Władysław KOWALEWSKI s. Dominika i Pauliny z Szatałowiczów, ur. 7 VIII 1889 w Lubence, pow. bialskopodlaski. Uczestnik wojny
1920. Od 1935 w st. sp. w stopniu por., przydzielony do kadry OK IX. We
IX 1939 zmobilizowany do twierdzy Brześć. Odznaczony SKZ i medalami
1918–1921 oraz 10-lecia. Żonaty z Martą z Makarewiczów.
CAW, AP 9478, 8366, KW-56, KZ 23-675; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; AM 1361.
Ppor. rez. Czesław KOWALIK s. Grzegorza i Karoliny z Pawłowskich,
ur. 26 II 1912 w Babiance, pow. włodawski. Absolwent Wydziału Chemii UJ
i SPRŁącz. w Zegrzu. Ppor. od 1 I 1934. W 1936 powołany do sł. zawodowej w WSOPgaz. w Trauguttowie k. Brześcia, 1 IX 1939 przeniesiony do
WIPgaz. Żonaty z Marią z Baranów, miał córkę Danutę i syna Czesława.
Por. Eugeniusz KOWALIK s. Wincentego i Marianny z Grzybowskich,
ur. 16 IX 1907 w Warszawie. Absolwent stołecznego Gimnazjum im. Józefa
Poniatowskiego (1930) i SPPiech. w Ostrowi Maz. (1933), przydzielony do
1 pp Leg. Por. od 1937, przeniesiony do baonu KOP „Żytyń” k. Równego,
w 1939 do baonu „Snów”. Przed wybuchem wojny starał się o przyjęcie do
WSInt., bdd.
CAW, AP 22238, 22239, 19623; MiD WIH, L.W. 1940; AM 1903.
Por. rez. Aleksander Marek KOWALSKI s. Józefa i Leokadii z Kawczyńskich, ur. 7 X 1902 w Warszawie. Absolwent WSH i SPRPiech. w Zambrowie. Reprezentant Polski w hokeju na lodzie na olimpiadach w 1928 i 1932.
W 1939 dyrektor V Oddziału Komunalnej Kasy Oszczędnościowej w Warszawie. 3 IX 1939 zmobilizowany do OZ 13 DP. Żonaty z Janiną z Zawadzkich, miał córki Hannę i Ewę.
296
K
Kpt. Antoni Leon KOWALSKI s. Władysława i Anny z Wolskich, ur.
17 I 1905 w Tuchowie k. Tarnowa. Lekarz stomatolog. Absolwent UW
i SPSan. Autor hymnu SPSan. Mieszkał w Warszawie, pracował w CWSan.
Wzięty do niewoli sowieckiej podczas ewakuacji szpitala w Terespolu.
Żonaty z Jadwigą z Pęksów, miał synów Andrzeja i Grzegorza.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M.
Kpt. w st. sp. Bolesław KOWALSKI s. Franciszka, ur. 22 XII 1893 w Chełmie Lub. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji.
Absolwent Szkoły Pchor. w Warszawie (1923). Oficer kilku jednostek piechoty. W 1932 kierownik II referatu RKU Wadowice. W 1935 przeniesiony
w st. sp. Odznaczony SKZ, Medalem Interalliée. Żonaty, miał jedno dziecko.
CAW, AP 7515, 19795, 23595, OPWI 13/1488; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940.
Ppor. rez. Jan KOWALSKI s. Józefa i Zuzanny z Kajzerów, ur. 8 IV 1912
w Końskiej na Śląsku Ciesz. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Bielsku (1931). Nauczyciel szkół powszechnych w Ustroniu, Wiśle, Haźlachu
w pow. frysztackim. Ukończył dywizyjny kurs pchor. rez. w 4 psp w Cieszynie
(1933–1934). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 3 psp, bdd.
CAW, AP 995; MiD WIH, L.W. 054/3 z 5 V 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej;
AM 4078.
Por. posp. rusz. Karol KOWALSKI s. Roberta i Katarzyny z Tuszewskich,
ur. 11 XI 1897 w Kłębowie, w Wielkopolsce. W WP od 1919 do 1923.
Absolwent Szkoły Karabinów Masz. w Biedrusku i kursu int. w Poznaniu.
Uczestnik wojny 1920. Po zwolnieniu z wojska był nauczycielem gimnazjalnym w Gostyniu Wlkp., później buchalterem w Banku Kredytowym w od-
dziale na Pomorzu. W 1928 przeniesiony do posp. rusz., bdd.
CAW, AP 11423; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Ppor. rez. Kazimierz KOWALSKI s. Wawrzyńca i Florentyny z Kuźmińskich, ur. 8 VIII 1903 w Sannikach, woj. warszawskie. Absolwent Oddziału Farmacji Uniwersytetu Poznańskiego (1930) i SPArt. OK nr I. Ćwiczenia rez. odbywał w pułkach artylerii. Ppor. od 1 I 1931, przydzielony do
4 pal. Żonaty, miał syna Andrzeja.
Por. rez. Mieczysław Antoni KOWALSKI s. Jana i Marianny z Kępskich,
ur. 13 XI 1893 w Chełmcach, pow. Strzelce Wlkp. Uczestnik I wojny światowej, następnie w niewoli ros. Od 1919 w 5 pol. dywizji syberyjskiej. Po
powrocie do kraju w 1920 skierowany do rez. z przydziałem do 55 pp. Por.
od 1929. Był nauczycielem w Stawsku Wielkim w Wielkopolsce, bdd.
297
K
Por. w st. sp. Mieczysław Stanisław KOWALSKI s. Antoniego i Marii z Romiszewskich, ur. 25 V 1885 w Bakuniszkach, pow. mariampolski. Członek POW.
Uczestnik rozbrajania Niemców w Warszawie i wojny 1920. Jako oficer san.
służył m.in. w Grodnie, Brześciu i w Warszawie. W 1922 mianowany por. Od
1931 w st. sp. Żonaty z Reginą z Wiśniewskich, miał córkę Marię.
CAW, AP 23825, Odrz. 18 IX 1933; MiD WIH, L.W. 032/2 z 14 IV 1940; AM 3111.
Ppor. rez. Mirosław KOWALSKI s. Leona i Marianny z Bledzkich, ur.
11 I 1911 w Starogardzie. Ukończył gimnazjum w Świeciu n. Wisłą (1932),
po czym odbył przeszkolenie wojskowe w SPRPiech. w Ostrowi Maz.
(1932–1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937, przydzielony do 66 pp.
Pracował jako urzędnik państwowy w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, bdd.
Por. rez. Stefan KOWALSKI s. Antoniego i Anastazji z Cilichowskich,
ur. 22 XI 1906 w Kcyni, pow. szubiński. Absolwent kcyńskiego seminarium
nauczycielskiego (1929) i kursu dla pchor. rez. przy Szkole Podof. Piech.
OK VIII w Grudziądzu (1930). Por. od 1937, przydzielony do 23 pp. Nauczyciel w m. Piłsudczyzna, gm. Horochów na Wołyniu. Żonaty.
Ppor. rez. Stefan KOWALSKI s. Ignacego i Heleny z Rymarkiewiczów, ur.
1 IX 1898 w Aleksandrii, na Wołyniu. Uczestnik walk na Wołyniu w 1920. Po
przeniesieniu w 1921 do rez. odbywał praktykę w lasach ordynacji nieświeskiej,
gdzie później pracował jako leśniczy. W 1931 ukończył kurs pchor. rez. w Szkole
Podoficerów Zawodowych Piech. w Grudziądzu i awansował na ppor. Wcielony
mob. do Skł. Mat. Int. nr 4. Odznaczony KW. Żonaty, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 12237; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940.
Ppor. Wiktor KOWALSKI s. Stanisława, ur. 23 XII 1902 w Żytomierzu.
Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny 1920 w 10 pap, ranny pod
Kalenkowiczami. Po wojnie służył w 1 pap, następnie w Straży Granicznej.
Był aspirantem tejże straży w Lesznie. Odznaczony medalami 1918–1921
i 10-lecia, bdd.
CAW, Odrz. 5 X 1933; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940; AM 1747.
Wiktor KOWALSKI s. Władysława, ur. 1906, bdd.
MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 1935.
298
K
Ppor. rez. Włodzimierz KOWALSKI s. Ignacego i Marii z Mrozowskich,
ur. 29 IX 1903 w Lublinie. Członek harcerstwa i POW w Jekatierynosławiu.
Urzędnik początkowo w Lublinie, od 1928 w Poznaniu. Kmdt Związku
Strzeleckiego Garnizonu Poznań. Absolwent kursu pchor. rez. w Grudziądzu
i w CSS w Toruniu. Ppor. od 1 IX 1931, przydzielony do 58 pp. Odznaczony
SKZ, bdd.
Ppor. rez. Zygmunt KOWALSKI s. Kazimierza i Stanisławy z Walkowskich, ur. 3 V 1899 w Siedlcach. Nauczyciel, kierownik szkół powszechnych
w pow. pińskim i brzeskim. Żołnierz wojny 1920. Ppor. od 1928. Od 1937
w korpusie oficerskim broni panc. 1 IV 1939 powołany do czynnej służby
wojskowej. Odznaczony Krzyżem za Kresy Wsch., OH „Orlęta”. Żonaty
z Heleną z Mileckich, miał córki Halinę i Janinę.
Kpt. rez. Jan KOWNACKI s. Jana i Albiny, ur. 22 XII 1893 w Warszawie.
Absolwent szkoły Wawelberga i Rotwanda oraz Wojennej Szkoły Wojsko-
wej w Taszkiencie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz armii gen. Hallera
we Francji. Uczestnik wyprawy kijowskiej i walk o Warszawę. Od 1922
w stopniu kpt. w rez., przydzielony do 10 baonu panc. Odznaczony KW
CAW, AP 9937, 18167, Odrz. 28 II 1938; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Kpt. Arkadiusz KOWSZYK s. Cypriana i Julii z Rożnowskich, ur.
9 II 1891 w majątku Rojówka, pow. wilejski. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny 1920, brał udział w obronie Wilna. Służył kolejno w 86
i 85 pp. We IX 1939 był kwatermistrzem 85 pp. Odznaczony KW, SKZ,
KZ Wojsk Litwy Środkowej i in. Żonaty z Jadwigą z Szabłowskich, miał
dwóch synów.
CAW, AP 550, KW 56/K-3637, MN 9 XI 1933; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 127.
Ppor. rez. Józef Aleksander KOZAKIEWICZ s. Erazma i Antoniny z Sokołowskich, ur. 12 XII 1900 w Izbicy Kujawskiej. Uczestnik wojny 1920.
Absolwent seminarium nauczycielskiego w Toruniu i kursu pchor. rez.
piech. w Grudziądzu. Ppor. od 1 IX 1931, przydzielony do 64 pp. Nauczy-
ciel, następnie kierownik szkoły w Jarcewie, pow. chojnicki. Żonaty z Janiną
z Gawrychów, miał córki Teresę i Danutę oraz synów Tadeusza i Jerzego.
CAW, AP 17316, Odrz. 19 IV 1937; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 541.
Por. rez. Zdzisław KOZAKIEWICZ s. Leona i Józefy z Tomaszewiczów,
ur. 6 X 1899 we Lwowie. Uczestnik walk z Ukraińcami o Lwów. Absolwent
Wydziału Inżynierii Mechanicznej Politechniki Lwowskiej. Ostatnio dyrektor działu wodnego w fabryce związków azotowych w Chorzowie. Od
1935 w kadrze OK V. Odznaczony ZKZ. Miał żonę Cecylię oraz córkę
Jolantę i syna Jacka.
299
K
Kpt. Tadeusz KOZANECKI s. Antoniego, ur. 27 IX 1908 w Kaliszu. Ppor.
ze starsz. 15 VIII 1931. W 1931 służył w 7 pac w Poznaniu. Następnie oficer
Szkoły Podchorążych Rezerwy Art., bdd.
MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940; Dane PRK; RO 1932; AM 1810.
Chor. Franciszek KOZIEJ s. Jana i Barbary z Przybyszewskich, ur.
10 XII 1897 w Sobianowicach, woj. lubelskie. Żołnierz I Brygady Leg.
W l. 1918–1921 służył w 1 pułku szwoleżerów., później był m.in. kierownikiem
Rejonowej Składnicy Map WIG w Wołkowysku. Do niewoli sow. wzięty z transportu ewakuacyjnego składnicy map w Baranowiczach. Odznaczony KN,
KW, KZ i in. Miał żonę Feliksę i córkę Danutę.
CAW, AP 23803, 4654, KN 16 IX 1931, KZ 12-239; MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery
K–M. Wg danych WRK matka z d. Przybyś.
Ppor. rez. Franciszek KOZIEŁ s. Jana i Julianny z Multanów, ur. 11 X 1909
w Nieborowie k. Łowicza. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Łowiczu (1930) i kursu w BPRPiech. nr 2 (1932). Ppor. od 1 I 1935. Nauczyciel
w szkole powszechnej w Hłuboczku, pow. rówieński. Przynależność mob.:
baon KOP „Hoszcza”. Żonaty.
Por. rez. Franciszek KOZIEŁ s. Józefa i Wilhelminy z Kilianów, ur.
14 V 1900 w Brzezince k. Oświęcimia. Uczestnik wojny 1920 w 4 pap.
Absolwent UJ, polonista (1925). Nauczyciel szkoły średniej w Tarnowskich
Górach oraz w Pedagogium w Katowicach. W 1931 ukończył kurs
w BPRPiech. nr 2. Por. od VII 1939, przydzielony do 74 pp. Odznaczony
SKZ, Medalem 1918–1921. Żonaty, miał córki: Halinę, Annę i Krystynę.
CAW, AP 8224, KZ 25-148; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II
Ppor. rez. Jan KOZIEŁ s. Stefana i Józefy z Żądłów, ur. 15 IX 1910 w Nowym Targu. Ukończył gimnazjum w Tarnopolu (1929) i kurs w SPRKaw.
w Grudziądzu (1930). Później studiował prawo na UJK (1930–1935). Mieszkał w Krywem, woj. tarnopolskie. Ćwiczenia rez. odbywał w 9 ., do
którego miał przydział mob., bdd.
CAW, AP 7286; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Kpt. Stanisław KOZIEŁ s. Władysława i Salomei z Witeckich, ur. 22 II 1905
w Radomiu. Po zdaniu matury w 1927 rozpoczął naukę w SPPiech. w Toruniu.
Ukończył ją w 1930. Służył kolejno w 6 pp Leg., 77 pp i CWBPanc., od 1938
w 8 baonie panc. Żonaty z Natalią z Drozd-Drozdowskich, miał córkę Marię.
300
K
Rtm. w st. sp. Wincenty KOZIEŁŁ-POKLEWSKI s. Józefa i Julii z Koziełł-Poklewskich, ur. 27 IX 1889 w Talicy na Syberii. Absolwent Wydziału
Rolno-Leśnego Politechniki Lwowskiej. Uczestnik wojny 1920. Po przejściu w 1929 w st. sp. zarządzał swoim majątkiem Ludwinowo na
Wileńszczyźnie. W 1939 zmobilizowany do 8 . Odznaczony VM 5 kl.,
KW. Trzykrotnie żonaty, miał syna Ryszarda i córkę Barbarę.
Por. rez. Antoni KOZIEROWSKI s. Feliksa, ur. 1899. Dyrektor szkoły
handlowej, zamieszkały w Warszawie, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; „Głos Nauczycielski” 1989, nr 17; AM 2811.
Ppor. Jerzy Wincenty KOZIEROWSKI s. Mariana i Natalii z Dobrzenieckich, ur. 22 I 1913 w Zglenicach Wlk., pow. sierpecki. Ukończył gimnazjum w Płocku (1932), studiował (rok) prawo na UW. Następnie jako ochotnik przyjęty do SPRKaw., w 1934 do SPKaw., którą ukończył w 1936 w sto-
pniu ppor. Służył w szwadronie zapasowym 15 . Wlkp. BK.
CAW, AP 14877; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; P. Bauer, J. Zielonka, Żołnierska droga przez mękę; AM 2332.
Ppor. rez. Jerzy KOZIŃSKI s. Jana i Antoniny ze Studersów, ur. 29 III 1912
w Łodzi. Absolwent Wydziału Prawa UW (1935) i SPRPiech. 10 DP w Łodzi (1936). Ppor. od 1 I 1938. Należał ewidencyjnie do 28 pp. Mieszkał
w Warszawie, bdd.
Ppor. rez. Michał KOZIOROWSKI s. Edmunda i Zofii ze Skibniewskich,
ur. 7 VII 1906 we Włodawie. Absolwent WSH w Warszawie i SPRPiech.
nr 4 w Tomaszowie Maz. (1929). Ppor. od 1 I 1933. W 1929 przeniesiony do
kadry zapas. piech. we Włodzimierzu Woł. Mieszkał w Warszawie, pracował
jako kierownik działu planowania w Państwowych Zakładach Inż. Żonaty
z Sabiną z Chylewskich, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 21656, 3586; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; AM 206. Wg danych WRK ur. w Kłodawie.
Ppor. rez. Adam Marian KOZŁOWSKI s. Jana i Marii z Goldbergów (Goderskich), ur. 17 XI 1910 we Lwowie. Absolwent Wydziału Prawa UW i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 82 pp. Ppor. od 1 I 1936, przydzielony do
83 pp. Mieszkał i pracował w Warszawie. Był kawalerem.
CAW, AP 2303; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; R. Wołągiewicz, Katyń w albumach rodzinnych; AM 601.
301
K
Ppor. rez. Aleksander KOZŁOWSKI s. Juliana i Heleny z Mordasewiczów, ur. 8 V 1897 w majątku Wiedźma, pow. baranowicki. Absolwent Wyż-
szej Szkoły Handlowej w Sybirsku, Instytutu Handlu w Kijowie i szkoły
artyleryjskiej w Kijowie (1917). Ppor. 9 dyonu tab. ze starsz. 1 VI 1919,
przydzielony do PKU Baranowicze. Zajmował się administrowaniem własnego majątku Wiedźma, bdd.
CAW, AP 2295; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; ROR 1934; AM 3459.
Ppor. rez. Antoni KOZŁOWSKI s. Kazimierza i Elżbiety z Choroszuchów,
ur. 25 IV 1913 w Białymstoku. Ukończył gimnazjum w Białymstoku i dywizyjny kurs pchor. rez. w 18 DP (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1937,
przydzielony do 42 pp. Pracował jako sekretarz w Urzędzie Wojewody
w Białymstoku, bdd.
Ppor. Bronisław KOZŁOWSKI s. Ottona, ur. 1908, bdd.
MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940.
Ppor. rez. Feliks KOZŁOWSKI s. Jana i Franciszki z Topolskich, ur.
18 VI 1909 w Rudnikach, woj. białostockie. Absolwent gimnazjum w Suwałkach (1930) i SPRPiech. w Zambrowie. Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1934, przydzielony do 22 pp. Pracował jako referent Urzędu Skarbowego
w Ostrowi Maz. Miał żonę Zofię.
Ppor. rez Flawiusz KOZŁOWSKI s. Władysława i Heleny z Bogdanowiczów, ur. 14 VII 1912 w Wilnie. Technik budowlany. Absolwent Państwowej
Szkoły Technicznej w Wilnie (1934) i dywizyjnego kursu pchor. rez. w 5 pp
Leg. (1935). Ppor. od 1 I 1938, przydzielony do 1 pp Leg. W 1939 student
III roku Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie.
Henryk KOZŁOWSKI s. Leonarda, ur. 1907, bdd.
MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940.
302
K
Stanisław KOZŁOWSKI s. Józefa, ur. 1909, bdd.
MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940.
Kpt. Stefan KOZŁOWSKI s. Ludwika i Marii z Andruszewiczów,
ur. 4 I 1897 w Kijowie. Członek POW. Uczestnik wojny 1920 i III powstania
śląskiego. Służył m.in. w 75 pp, SPRPiech. nr 5 w Krakowie, po 1933 był
adiutantem 3 pp KOP. Odznaczony KW, Krzyżem na Śl. Wstędze Waleczno-
ści i Zasługi I kl. oraz medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, AP 11372, Odrz. 18 III 1933, MN-121; MiD WIH, L.W. z 1 IV 1940; AM 60.
Ppor. rez. Teodor KOZŁOWSKI s. Michała i Jadwigi z Bielskich,
ur. 10/23 IV 1906 w Dyneburgu na Łotwie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie i SPRPiech. nr 5 w Krakowie. Ppor. od
1 I 1933, przydzielony do Skł. Mat. Int. nr 10 w Przemyślu. Pracował w sta-
rostwie w Bielsku Podlaskim jako referendarz. Był kawalerem.
Por. rez. Wincenty KOZŁOWSKI s. Piotra i Anny z Jurkiewiczów,
ur. 16 XI 1911 w Szpakach, woj. nowogródzkie. Ukończył seminarium nauczycielskie w Nieświeżu (1933) i dywizyjny kurs pchor. rez. w 77 pp. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1936. W przededniu wybuchu wojny otrzymał
awans na por. Należał do baonu KOP „Stołpce”. Ostatnim miejscem jego
zamieszkania był Lwów. Miał żonę Kazimierę.
Ppor. rez. Witold KOZŁOWSKI s. Adolfa i Ludwiki z Bobińskich, ur. 1 I 1896
w Warszawie. Student politechniki w Rydze (4 lata), absolwent kursu w Wyższej
Szkole Chor. w Taszkiencie i Ofic. Szkoły Elektrotech. w Petersburgu. W WP
zweryfikowany w stopniu ppor., przeniesiony do rez. i przydzielony do baonu
elektrotech. sap. w Brześciu n. Bugiem. Pracował jako sekretarz gminy w Biało-
zórce na Wołyniu. Żonaty z Heleną z Biegańskich, miał dwie córki.
Por. rez. Zdzisław KOZŁOWSKI s. Franciszka, ur. 8 V 1907 w Grodzisku,
pow. nowotomyski. Lekarz medycyny. Pracował w Kościanie, potem w Tro-
kach k. Wilna, bdd.
MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940; P. Bauer, J. Zielonka, Żołnierska droga przez mękę.
303
K
Kpt. rez. Stefan Alfred KOŹLIŃSKI s. Franciszka i Rozalii, ur. 24 IX 1909,
bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 330.
Ppor. rez. Kazimierz KOŹMA s. Andrzeja i Jadwigi, ur. 11 XII 1906
w Czarnkowie. Nauczyciel. W latach 30. inspektor w Urzędzie Skarbowym
w Czarnkowie. Przydzielony do 58 pp. Żonaty z Heleną z Trafasów, miał
córkę Urszulę.
MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; Muz. Kat.; AM 1077.
Ppor. rez. Władysław KRACIUK s. Adama i Anny z Korolczuków,
ur. 24 IX 1907 w Zaczopkach na Podlasiu. Absolwent gimnazjum krzemienieckiego (1927). Student USB w Wilnie. Słuchacz kursu podchorążych
w Zambrowie i dywizyjnego kursu pchor. przy 5 pp w Wilnie. Należał do
5 pp. Ppor. mianowany od 1 I 1936. Żonaty, miał synów Wiesława i Leszka.
CAW, AP 17615; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; Muz. Kat.; AM 2373.
Mjr Kazimierz KRACZKIEWICZ s. Bogusława i Stefanii z Sariusz-Bielskich,
ur. 14 X 1894 w Tarnogrodzie, woj. lubelskie. Słuchacz Instytutu Technologicznego w Tomsku (1912–1916) i Szkoły Oficerów Piechoty w Irkucku. W WP od
X 1919. Podczas wojny 1920 walczył na froncie litewsko-białoruskim. W 1923
mianowany dyr. nauk w Centralnej Szkole Aeronautycznej. Mjr. mianowany od
1 I 1935. Był zastępcą dcy 2 baonu balonowego. Odznaczony KW. Kawaler.
CAW, AP 24169, 22450, 20347, 7181; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie.
Mjr w st. sp. Kazimierz KRAHELSKI s. Henryka i Tekli z Buchowieckich,
ur. 21 II 1890 w Wilnie. Farmaceuta. Dowborczyk. Walczył na froncie ukraińskim i bolszewickim. Służył w 29 i 57 pp, następnie w jednostkach KOP:
w Klecku, Nowych Trokach i Sejnach. W 1938 przeniesiony w st. sp., osiedlił się w Krzeszowicach pod Krakowem. Odznaczony VM 5 kl., KW dwukrotnie, SKZ. Żonaty.
CAW, AP 12112, VM 67-5462, KN z 20 VII 1932, KZ 11-470; MiD WIH, L.W. 017/2 z 1940.
Ppor. rez. Piotr KRAHELSKI s. Mieczysława i Antoniny z Korczyców,
ur. 12 VI 1894 w Petersburgu. Ukończył prawo na uniwersytecie w Petersburgu i Pawłowską Szkołę Piech. tamże. Brał udział w wojnie 1920 w 5 pułku
strzelców konnych i 63 pp. Zdemobilizowany w 1921, przydzielony do 76 pp.
Zajmował się administrowaniem własnego majątku w Ułasowszczyźnie, pow.
wołkowyski. Żonaty z Anną z Krzyżanowskich, miał jedno dziecko.
304
K
Kpt. Stanisław KRAIŃSKI s. Aleksandra i Zofii z Czerwińskich, ur.
23 IX 1905 w Łomży. W 1927 słuchacz SPRPiech. w Ostrowi Maz., od 1928
w OSArt. w Toruniu, którą ukończył w 1930 w stopniu ppor. Służył
w 18 pal. Po ukończeniu kursu w CWCzołg. i Br.Panc. w Modlinie przeniesiony do korpusu ofic. broni panc. Był dcą kompanii czołgów w 4 baonie
panc. Odznaczony BKZ. Żonaty ze Stanisławą ze Zgliczyńskich.
Por. Bolesław KRAJEWSKI s. Mariana i Romany z Kwiecińskich, ur.
12 V 1912 w Kijowie. Absolwent gimnazjum w Radomsku i SPInż. (1934).
Ppor. od 15 VIII 1934. Przydzielony do 7 baonu sap., następnie przeniesiony
do CWSap. w Modlinie, był instruktorem w kompanii szkolnej. Awansowany do stopnia por. Żonaty z Izabellą z Konteckich, miał córki Małgorzatę
i Mirosławę.
Ppor. rez. Edmund KRAJEWSKI s. Feliksa i Marii z Zielińskich, ur.
13 XI 1899 w Warszawie. Uczestnik wojny 1918–1921, obrońca Lwowa,
w 1920 w 2 pap Leg. Absolwent kursu w SPRArt. w Poznaniu (1920). Ppor.
od 1924, przydzielony do 1 paplot. Student PW. W latach 30. buchalter firmy
D.H. Jentys i Syn w Warszawie. Odznaczony OH „Orlęta”, bdd.
CAW, AP 1034, 16630, Odrz. 21 VI 1938; MiD WIH, L.W. 025/3 z 9 IV 1940; AM 1088.
Edmund Pankracy KRAJEWSKI s. Henryka i Józefiny, ur. 1894, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940.
Ppor. rez. Eugeniusz Hugon KRAJEWSKI s. Jakuba i Ludwiki z Drobnerów, ur. 9 II 1898 w Sarajewie. Lekarz, absolwent UJ. W 1918 żołnierz Baonu Akademickiego WP w Krakowie. Ppor. mianowany w 1924. Od 1925
mieszkał i pracował w Katowicach. Powoływany na ćwiczenia w 1929
i 1930 do 5 psp i 20 . Żonaty z Anną z Pasternaków, bdd.
CAW, AP 10343; MiD WIH, L.W. 025/2 z 9 IV 1940; AM 1733. Wg informacji rodziny nazwisko rodowe matki
Beszkopf.
Por. rez. Jan Karol KRAJEWSKI s. Józefa i Marii z Zeydlerów, ur.
10 XII 1895 w Ksanach na Kielecczyźnie. Dowborczyk. W 1920 członek
załogi pociągu panc. „Danuta”. Por. od 1 VI 1919, przydzielony w 1930 do
1 dyonu samoch. W 1931 ukończył kurs samoch. w CWBPanc. Studiował
w WSH i na KUL. Odznaczony KW, ZKZ i Medalem 1918–1921, bdd.
CAW, AP 8911, Odrz. 9 V 1933 i 20 X 1937; MiD WIH, L.W. z 3 IV 1940; AM 2107.
305
K
Por. rez. Jarosław KRAJEWSKI s. Władysława i Józefy z Jakubczyków,
ur. 10 VIII 1907 w Krakowie. Tu ukończył Szkołę Ekonomiczno-Handlową
i SPRPiech. (1930). Pracował jako urzędnik miejskiej kolei elektrycznej.
Ppor. mianowany w 1933, por. w 1937. Przydzielony do 75 pp, kilkakrotnie
odbywał w nim ćwiczenia rez., bdd.
Kpt. w st. sp. Roman KRAJEWSKI s. Adama i Wincentyny z Kędzierskich,
ur. 25 IX 1887 we Lwowie. Żołnierz Legionów. Uczestnik wojny 1918–1921.
Kpt. mianowany w 1921. Służył w Dep. III Art. i Uzbr., Inst. Badań Materiałów
Uzbr., od 1927 był redaktorem „Przeglądu Art.” Od 1933 w st. sp. Mieszkał
w Warszawie. Należał do kadry OK I. Odznaczony KW dwukrotnie, MN i in.
Żonaty z Krystyną z Bieńkowskich, miał syna Lesława i córkę Zofię.
CAW, AP 9612, KN 28 XII 1933; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 801. Wg danych WRK ur. 29 X 1887, imię
matki Anna.
Ppor. rez. Zygmunt KRAJEWSKI s. Pawła i Zofii z Dąbrowskich,
ur. 25 XII 1909 w Krajewie Białym, pow. łomżyński. Absolwent średniej
szkoły rolniczej w Żyrowicach (1931) i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy
79 pp (1933). Ppor. od 1 I 1935, przydzielony do 77 pp. Agronom w woj.
nowogródzkim, w l. 1936–1938 stypendysta rządu polskiego na praktyce
rolnej w Liberii. Kawaler.
Zdzisław KRAKOWIAK s. Józefa, ur. 1913, bdd.
MiD WIH, L.W. 035/1 z 16 IV 1940.
Ppor. rez. Mieczysław KRAKOWSKI s. Antoniego i Marianny z Gądków,
ur. 5 XII 1907 w Milowcach, woj. kieleckie. Absolwent Państwowej Szkoły
Techniczno-Kolejowej w Sosnowcu (1927) i SPRPiech. nr 5 w Krakowie
(1929). Ppor. od 1 I 1932, przydzielony do 74 pp. Konstruktor w Zjednoczeniu Fabryk Maszyn i Wagonów w Czeladzi. Miał żonę Helenę.
Kpt. Łukasz KRALCZYŃSKI s. Pawła i Anastazji z Jaworskich, ur.
19 X 1896 w Grójcu k. Warszawy. Żołnierz formacji polskich w Rosji, dowborczyk. W 1920 uczestnik ofensywy kijowskiej i bitwy pod Radzyminem. Oficer
25 pp i 6 pp Leg., od 1934 płatnik w 3 baonie sap., potem w 6 pp Leg. Odznaczony VM 5 kl., KW, KN. Żonaty i Zofią z Tommów, miał troje dzieci.
CAW, AP 2287, 16632, 19498, 22571, VM 54-4499, KN 25 I 1933, KZ 17-1718; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940.
306
K
Ppor. Władysław KRAMARZ s. Jana i Magdaleny z Kurbielów, ur.
18 XII 1913 w Obażejowicach. Absolwent Szkoły Pchor. Lotnictwa – Grupa
Taktyczna w Dęblinie (1937). Mianowany ppor. pil., otrzymał przydział do
211 eskadry bombowej 1 p. lot. W 1939 latał w składzie macierzystej jedno-
stki. Odznaczony KW, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; J. Pawlak, Ostatnie lądowanie; Dane KrRK.
Kpt. w st. sp. Stanisław KRAS s. Wojciecha i Anny z Dudów, ur. 13 IX 1890
w Chojniku, pow. tarnowski. Uczestnik wojny 1918–1921 w 16 pp. W 1922
jako ppor. przeniesiony do 86 pp. Następnie służył w 15 baonie KOP i od
1927 ponownie w 16 pp. W 1938 w stopniu kpt. przeniesiony w st. sp.
Odznaczony VM 5 kl., SKZ i medalami pamiątkowymi, bdd.
CAW, AP 23203, 6020, VM 62-5238, KZ 9-694; MiD WIH, L.W. 036/4 z 16 IV 1940; AM 811.
Kpt. Stanisław KRASZEWSKI s. Stanisława i Marii z Nowickich, ur.
28 I 1897. Oficer 8 pal. Odznaczony MN, bdd.
MiD WIH, L.W. 029/1 z IV 1940.
Ppor. rez. Bolesław Piotr KRAUS s. Piotra i Anny z Ćwierzów, ur. 23 XI 1910
w Stanton, stan Illinois, USA. Absolwent gimnazjum w Myślenicach, student
Politechniki Lwowskiej. W latach 1931–1932 odbywał przeszkolenie wojskowe w BPRPiech. nr 5 w Krakowie. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934, przy-
Ppor. rez. Franciszek KRAUSE s. Wiktora i Pelagii z Pawłowiczów,
ur. 18 II 1896 w Poznaniu. Uczestnik wojny 1920 w 66 pp. Zdemobilizowany, pracował jako kupiec zbożowy w Poznaniu. Ppor. od 1919, przydzielony
do 71 pp. W 1932 przeniesiony do korpusu oficerów adm. i zaliczony do
kadry zapas. Skł. Mat. Int. nr 8. Żonaty z Bronisławą z Sommerów.
Ppor. rez. Józef KRAWCZYK s. Adama i Marianny z Krzywdów, ur.
19 III 1910 w Bukownie, pow. częstochowski. Technik przemysłu leśnego.
Absolwent kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1932). Przydzielony do 71 pp,
tu odbywał ćwiczenia rez. Ppor. od 1935. Mieszkał i pracował w Małkini.
Miał żonę i dwoje dzieci.
307
K
Por. w st. sp. Jan KRAWECKI s. Pawła i Herminy z Niedojadłów, ur.
19 VI 1903 w Krakowie. W 1930 ukończył Wydział Lekarski UW i CWSan.
Służył jako lekarz w 82 pp. W 1936, z powodów zdrowotnych, przeniesiony
w st. sp. Żonaty, bdd.
Por. rez. Józef KRAWECKI s. Jakuba i Katarzyny z Kulpów, ur. 21 VIII 1895
w Radłowie. Żołnierz Legionów. Uczestnik wojny 1918–1921 w 9 pac i 20 pap.
W 1921 przeniesiony do rez. Por. od 1924, przydzielony do 3 pap. Urzędnik
w Biurze Rachunkowości Rolnej w Lublinie. Odznaczony KW i odznakami
legionowymi. Żonaty z Anielą z Sarnackich, miał syna Janusza.
CAW, AP 11746, KN-245; MiD WIH, L.W. 036/2 z 16 IV 1940; AM 931. Wg danych LRK ur. w Krakowie.
Ppor. rez. Tadeusz KRAWIEC s. Jana i Magdaleny z Łopuszyńskich, ur.
11 VI 1905 w Skowiatynie, woj. tarnopolskie. Absolwent Wydziału Matematyczno-Fizycznego UJK i kursu w BPRPiech. nr 6a w Rawie Ruskiej.
Ppor. od 1 I 1934, przydzielony do 52 pp. Mieszkał we Lwowie, pracował
w miejscowym kuratorium okręgu szkolnego. Żonaty z Łucją z Tymińskich.
światowej.
Ppor. rez. Ignacy KRĄG s. Stanisława i Franciszki z Dańków, ur.
28 VII 1906 w Jastkowie, woj. kieleckie. Absolwent Wydziału Prawa UW
(1933) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor. od 1 I 1935, przydzielony do
53 pp. Mieszkał w Kowlu. Był komendantem Straży Więziennej. Miał żonę
Irenę i syna.
Ppor. rez. Stanisław KRECHOWSKI s. Wojciecha i Heleny, ur. 8 V 1914
we Lwowie. W l. 1933–1934 był słuchaczem SPRArt. we Włodzimierzu
Woł. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki
Lwowskiej. Ppor. od 1 I 1936, przydzielony do 13 dak.
Ppor. rez. Jerzy KRECZMAR s. Wacława i Jadwigi, ur. 1 IV 1911. Absolwent Wydziału Prawa UW. Mieszkał w Krakowie, bdd.
MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; Muz. Kat.
308
K
Ppor. rez. Edward Kazimierz KREMKY s. Edwarda i Wandy z Arciszewskich, ur. 23 I 1909 w Jedlance, na Lubelszczyźnie. Absolwent Wydziału
Geografii UJ (1936) i SPRPiech. w Zambrowie (1930). Ppor. mianowany ze
starsz. 1 I 1934. Pracował w Instytucie Kultury Wsi w Warszawie. Miał żonę
Janinę i synów Andrzeja i Jacka.
Por. rez. Stanisław KRETKOWSKI herbu Dołęga, s. Ignacego i Marii
z Piwnickich, ur. 24 VII 1900 w majątku Grodno, pow. włocławski. Uczestnik wojny 1920. Absolwent SPRPiech. nr 7 w Śremie (1928). Ppor. od
IX 1928, por. od 1 I 1932. Z zawodu agronom. Pracował we własnym ma-
jątku. We IX 1939 adiutant gen. Smorawińskiego. Żonaty z Marią z Wodzińskich, miał córkę Elżbietę.
Ppor. rez. Wacław KRĘGLICKI s. Pawła i Heleny z Grzesiaków, ur.
22 VII 1909 w Bystrzycy, gm. Piotrowice. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Szczebrzeszynie (1929) i dywizyjnego kursu pchor. rez.
w 15 pp (1933). Ppor. od 1 I 1936, przydzielony do 15 pp. Kierownik szkoły
powszechnej w Krystynie, pow. garwoliński. Działacz PPS, bdd.
Por. rez. Jan KROCHMALSKI s. Aleksandra i Józefy z Kwiatkowskich,
ur. 23 I 1900 w Łodzi. Podczas wojny 1920 żołnierz 213 pp. Absolwent
Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych w Łodzi oraz
SPRPiech. nr 7 w Śremie (1928). Ppor. od 1 I 1929, przydzielony do 28 pp.
Księgowy w jednym z łódzkich banków. Żonaty.
Por. rez. Stanisław KROCZYŃSKI s. Adama i Teofili z Janeckich,
ur. 18 I 1898 w Poznaniu. Członek „Sokoła”. Uczestnik powstania wlkp.
Ppor. od 1919. W 1922 przeniesiony do rez. Był księgowym w Poznaniu
i Kępnie. W 1939 zmobilizowany do pułku piech. w Poznaniu. Odznaczony
Medalem 10-lecia. Żonaty z Marią z Dutkiewiczów, miał dzieci: Krystynę,
Adama, Henryka, Teresę i Zbigniewa.
CAW, AP 2826; MiD WIH, L.W. 032/2 z IV 1940; AM (przy nazwisku Groszyński) 2928.
Ppłk Stanisław KROGULSKI s. Augustyna i Bronisławy z Bednarskich,
ur. 14 III 1893 w Łowczówku k. Tarnowa. Żołnierz I Brygady Leg. Obrońca
Lwowa i Wilna, uczestnik III powstania śląskiego. Absolwent WSWoj.
(1925), od 1928 szef sztabu Dowództwa SG, szef sztabu BK „Równe”.
W połowie lat 30. zca dcy 3 . Ppłk. mianowany po 1936. Odznaczony
KW czterokrotnie, OOP. Miał żonę Marię.
309
K
Ppor. rez. Stanisław Henryk KROGULSKI s. Stanisława i Marii z Dutkiewiczów, ur. 15 VII 1905 w Rajbrocie k. Bochni. Dr chemii, adiunkt Zakładu
Fizjologii Roślin SGGW w Warszawie. Absolwent SPRPiech. w Zambrowie
(1931). Ppor. od 1 I 1934, kilkakrotnie powoływany na ćwiczenia rez., ostatnio w Szkole Zbrojmistrzów. Żonaty z Izabellą z Siudaczyńskich.
CAW, AP 2700; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940; Muz. Kat.; „Głos Nauczycielski” 1989, nr 17; AM 313.
Ppor. rez. Tadeusz KROKOWSKI s. Zygmunta i Eleonory z Kucharskich,
ur. 4 IX 1894 w Stanisławowie. Absolwent UJK, chemik. Adiunkt w Katedrze Chemii Ogólnej Uniwersytetu Poznańskiego. Autor publikacji naukowych. Ppor. od 1923. Odznaczony Brązowym Medalem „Za długoletnią
służbę” i Medalem 10-lecia. Żonat y z Eugenią z Danhoferów, miał córki
Krystynę i Danutę oraz synów Lesława i Ryszarda.
Ppor. rez. Tadeusz Jan KROMER s. Jana i Janiny z Furmanków, ur.
16 II 1903 w Jasienicy Ruskiej, woj. tarnopolskie. Członek POW. Uczestnik
wojny 1920 w 25 pp. Po zwolnieniu do rez. (1921) referent bezpieczeństwa
publicznego w starostwie w Zbarażu, zca kmdta pow. Związku Strzeleckiego. Ppor. od 1923 w 52 pp. Odznaczony MN, Medalem 1918–1921, bdd.
CAW, MN 2 V 1933; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; AM 1503.
Mjr w st. sp. Artur KRONENBERG s. Walentego i Amelii z d. Liedke,
ur. 1 VII 1887 w Warszawie. Oficer I Korpusu Pol. w Rosji i armii gen. Hallera we Francji. Uczestnik wojny 1920. W WP ukończył kursy doskonalące,
pracował na różnych stanowiskach, m.in. jako kwatermistrz 9 p. sap. Od
1929 w st. sp., w dyspozycji dcy OK IX. Odznaczony KN, KW, SKZ. Żonaty
z Wandą z Nurzyńskich.
CAW, AP 1315, KN 3 V 1932, KW 60/K-4528; MiD WIH, L.W. 015/2 z 1940; AM 293.
Rudolf KRONZ s. Gottlieba, ur. 1905, bdd.
MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2682.
Ppor. rez. Stanisław KROWICKI s. Walerego i Florentyny z Szedlów,
ur. 5 XI 1896 w Płocku. Absolwent Wydziału Prawa UW. Dziennikarz. Pracownik Domu Prasy w Warszawie. W WP od XI 1919 do XI 1920 w 7 pal.
Uczestnik walk m.in. pod Rawą Ruską, Lwowem, Dźwińskiem. Ppor. od
1928, przydzielony do 1 pan. Odznaczony OH „Orlęta”, Krzyżem Wsch.,
bdd.
310
K
Ppor. rez. Bronisław KRÓL s. Aleksandra i Filipiny z Höningów, ur. 2 IX 1905
we Lwowie. Ukończył seminarium nauczycielskie we Lwowie (1926), Wyższy
Kurs Nauczycielski w Poznaniu, kurs w BPRPiech. nr 6 w Zaleszczykach i Pań-
stwowy Instytut Nauczycielski w Warszawie. Od 1 IV 1939 inspektor szkolny
w Stołpcach. Przydzielony do KOP w Iwieńcu. Do niewoli sowieckiej wzięty pod
Lidą. Żonaty ze Stefanią z Olszanieckich, miał córkę Iwonę i syna Bronisława.
CAW, AP 2408; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940; Dane BkRK.
Kpt. rez. Fryderyk KRÓL s. Józefa i Józefy z Seberów, ur. 6 III 1895
w Dzierzmowicach na Śląsku Ciesz. Nauczyciel. Brał udział w wojnie
1918–1921. Jako członek POW uczestniczył w akcji plebiscytowej na Śląsku. Był kierownikiem szkół powszechnych na Śląsku Ciesz. i w Siemianowicach Śl. Kpt. od 1923, przydzielony do 3 psp. Odznaczony KN, KW,
Krzyżem za Obronę Śląska. Żonaty, miał jedno dziecko.
CAW, AP 14474, KW 60/K-4553, KN-34 2 VIII 1931; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; M. Walczak, Ludzie nauki
i nauczyciele podczas II wojny światowej; AM 1017.
Por. rez. Józef KRÓL s. Michała i Anieli z Trzasków, ur. 23 IX 1899 w Jarosławiu. Uczestnik wojny 1920 w 9 pp Leg. i III powstania śląskiego. Urzędnik bankowy w Jarosławiu. Działacz organizacji b. legionistów i powstańców śl. Por. od 1 I 1935. W 1939 zmob. do 10 dyonu tab. Odznaczony SKZ,
MN, Gwiazdą Górnośląską. Żonat y z Jarmilą z Babineców.
CAW, AP 448, MN 13 IX 1933; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; AM 2426.
Ppor. rez. Karol KRÓL s. Andrzeja i Bronisławy z Szumańskich, ur.
16 X 1908 w Kniażycach, pow. przemyski. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Przemyślu (1930) i SPRPiech. w Zambrowie (1932). Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 63 pp. W latach 30. mieszkał
i pracował w pow. łukowskim, bdd.
Por. w st. sp. Jan KRUDOWSKI s. Jana i Marii z Brzósków, ur. 26 V 1882
w Wólce, pow. mławski. Absolwent konserwatorium w Krakowie (1903).
Członek ZWC i Strzelca. Od 1923 kontraktowy, a potem zawodowy kapelmistrz, ostatnio w 16 pp. W 1935 w stopniu por. przeniesiony w st. sp. Od-
znaczony MN, SKZ, Medalem 10-lecia. Żonaty, miał dwoje dzieci. Brat
Stefana (zob. niżej).
CAW, AP 9652, 17910, MN 172, KZ 13-1203; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3638.
Mjr Stefan KRUDOWSKI s. Jana i Marii z Brzósków, ur. 26 IV 1890
w Rudkach, pow. lwowski. Członek Strzelca, pseud. „Orlik”. Uczestnik wojny 1920 w 12 pp. Absolwent Wydziału Lekarskiego UJ. Lekarz w 2 pag,
później ordynator oddziału neurologicznego 5 szp. okr. w Krakowie. Od
1938 w kadrze zapas. tegoż szpitala. Odznaczony KW, MN i in. Żonaty
z Zofią z Kuczyńskich, miał dwóch synów. Brat Jana (zob. wyżej).
CAW, AP 8468, 12406, MN-172 9 XI 1933; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1086.
311
K
Ppor. rez. Stefan KRUK s. Ignacego i Julii z Sobocińskich, ur. 18 VII 1905
w Warszawie. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Prużanie (1926)
i kursu w BPRPiech. nr 9a w Łukowie (1929). Ppor. od 1 I 1932, przydzielony do 77 pp. Nauczyciel w szkole powszechnej w Lubczy, woj. nowogródzkie. Żonaty z Jadwigą z Walasków, miał syna Przemysława.
światowej; AM 743.
Ppor. rez. Wacław KRUK s. Stanisława i Tekli z Wedyszów, ur. 16 IX 1906
w Tarnopolu. W l. 1928–1929 odbywał przeszkolenie w SPR Wojsk Balonowych w Toruniu. Ppor. od 1 I 1931. W początku lat 30. był wolnym słuchaczem na Wydziale Leśnym Politechniki Lwowskiej. Mieszkał w Stanisławowie, należał do miejscowego PKU. Pracował w Inspektoracie Powiatowym
PZUW w Stryju. Miał żonę Marię, bdd.
Ppor. rez. Edmund KRUKOWIECKI s. Andrzeja i Józefy z Przemyskich,
ur. 27 VII 1902 w Berlinie. Ukończył Państwową Szkołę Budowy Maszyn
w Poznaniu (1924) i SPRSap. w Warszawie. Ppor. od 1 I 1932. Do 1939
kilkakrotnie powoływany na ćwiczenia rez. w baonie mostowym w Kazuniu. W l. 1927–1939 pracował w Głównym Urzędzie Miar. Miał żonę Antoninę i dzieci.
Ppor. rez. Henryk KRUKOWSKI s. Leona i Stanisławy z Sychów, ur.
3 VI 1901 w Żułkowie, woj. poznańskie. Uczestnik powstania wlkp. i walk
na froncie białoruskim. Student prawa na Uniwersytecie Poznańskim. Absolwent SPRPiech. nr 7 w Ś remie (1928), mianowany ppor. i przydzielony do
70 pp. Urzędnik Krajowych Ubezpieczeń Ogniowych w Poznaniu. Odznaczony KW dwukrotnie. Żonaty, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 2516, KW 61/K-szer.; MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940; AM 3841.
Ppor. rez. Leon KRUKOWSKI s. Franciszka i Joanny ze Skotników, ur.
27 V 1896 w Sierszewie, pow. jarociński. Uczestnik powstania wlkp. Ochotnik
WP, służył w 68 pp. Od 1921 w rez. Pracował w przedsiębiorstwach zbożowych
w Wielkopolsce. Był inicjatorem powstania Związku b. Uczestników Powstań
Narodowych w Jarocinie. Odznaczony Wlkp. Krzyżem Powstańczym i Medalem
1918–1921. Żonaty z Kazimierą z Holbsguthów, miał dzieci Krystynę i Zenona.
CAW, AP 10600, Odrz. 31 I 1938; MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940.
Ppor. rez. Władysław KRUKOWSKI s. Ignacego i Marianny z Dzierzbickich, ur. 5 III 1902 w Warszawie. Absolwent Szkoły Handlowej w Warszawie. Żołnierz wojny 1920, słuchacz kursu intendenckiego w Warszawie.
Oficer prowiantowy 21 pp i 5 . W 1923 w stopniu ppor. zwolniony do
rez. Mieszkał w Warszawie. Był żonaty, bdd.
312
K
Ppor. rez. Franciszek KRUPA s. Konstantego i Michaliny z Wierzchoniów,
ur. 13 X 1902 w Kamionce, pow. lubartowski. Instruktor rolniczy w Tarnopolu. Absolwent SPRArt. we Włodzimierzu Woł., przydzielony do 27 pal.
Ppor. rez. Michał Wacław KRUPIŃSKI s. Franciszka i Matyldy z Szuleckich, ur. 25 IX 1902 w Nasielsku. W 1922 ukończył Państwową Szkołę
Mierniczą w Warszawie. Odbył przeszkolenie dla podchorążych rezerwy
w Łukowie. Ppor. od 1 I 1932, przydzielony do 1 pp Leg. Pracował jako
podkomisarz ziemski w Brasławiu, bdd.
Ppor. rez. Zdzisław Wawrzyniec KRUPKOWSKI s. Hieronima i Pauliny
z Nowickich, ur. 10 VIII 1897 w Nadarzynie, pow. błoński. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji. Uczestnik wojny 1920. Ppor. od 1 IX 1931. Urzędnik
w Białej Podl. W 1939 w obronie twierdzy brzeskiej. Miał żonę Janinę i dzie-
ci: Halinę, Wiesława i Reginę.
Rtm. rez. Jan KRUSCHE s. Juliana i Małgorzaty z Borstów, ur. 20 IV 1899
w Zgierzu. Uczestnik wojny 1918–1921. Absolwent kursów w SPPiech.
w Warszawie i w SPKaw. w Grudziądzu. Po demobilizacji studiował prawo
na UW. Mieszkał w Warszawie, był kierownikiem fabryki. Należał do
1 pułku szwoleżerów. Żonaty, miał jedno dziecko.
Por. w st. sp. Mikołaj KRUSZELNICKI s. Piotra i Anieli, ur. 6 XII 1888
w Uładówce, na Podolu. Żołnierz I Brygady Leg. Absolwent kursu aspirantów oficerskich w Poznaniu. Od 1921 w stopniu por. Płatnik w szpitalu wojskowym w Warszawie, później w Centrum Wyszkolenia Łączności. W 1934
przeniesiony w st. sp. Odznaczony KW, bdd.
Ppor. rez. Bohdan KRUSZEWSKI s. Józefa i Joanny z Bilińskich,
ur. 28 VI 1910 w Widłach na Ukrainie. Agronom, właściciel majątku Radlin
w pow. lubelskim. Absolwent Korpusu Kadetów nr 2 w Chełmnie i kursu
w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1932). Ppor. od 1 I 1935. Kilkakrotnie powoły-
wany na ćwiczenia rez., przydzielony do 8 pp Leg., bdd.
313
K
Ppor. rez. Anatol KRUSZYŃSKI s. Franciszka i Aleksandry z Pieńkowskich, ur. 14 V 1908 w Ozarzycach w Rosji. Ukończył prawo na KUL
(1935) i SPRPiech. w Biedrusku (1930). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933. Kilkakrotnie powoływany na ćwiczenia rez., przydzielony do 7 pp
Leg. Żonaty, bdd.
Ppor. rez. Antoni KRUŚ s. Walentego i Stanisławy z Cichych, ur. 26 V 1900
w Zapuście, pow. szamotulski. Nauczyciel, kierownik szkół powszechnych
w Wielkopolsce. Absolwent kursu w BPRPiech. w Śremie. Ppor. od 1929.
W 1939 zmobilizowany do 57 pp. Odznaczony medalami 1918–1921 i 10-lecia.
Kpt. Adam Ludwik KRYCIŃSKI s. Ludwika i Amelii z Kardasów, ur.
5 X 1899 w Skawinie. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji, uczestnik
wojny 1920. Absolwent Szkoły Pchor. Piech. w Warszawie (1921). Służył
w 15 pp, 75 pp, 3 psp. Od 1937 w baonie KOP „Podświle”. Kpt. od 1 I 1934.
Miał żonę Marię, bdd.
Por. w st. sp. Henryk KRYCIŃSKI s. Józefa i Pauliny z Brzozowskich,
ur. 12 VII 1883 w Skałacie, woj. tarnopolskie. W WP od 1919. Służył m.in.
w Wojskowych Fabrykach Wozów w Krakowie, DOG Grodno, w III Okręgowym Szefostwie Int., w 8 pp jako płatnik. Od 1929 w st. sp. Mieszkał
w Grodnie. W 1939 zmobilizowany do 29 DP. Żonaty z Antoniną z Michałowiczów, miał troje dzieci, bdd.
Ppor. rez. Romuald KRYCKI s. Tomasza i Kamili z Zachoszczów,
ur. 16 I 1911 w Brześciu n. Bugiem. Ukończył gimnazjum w Brześciu
(1932) i odbył przeszkolenie wojskowe w SPRArt. we Włodzimierzu Woł.
Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony ewidencyjnie do 9 pac,
w którym odbywał ćwiczenia rez. Pracował jako urzędnik sądowy.
Ppor. Stanisław KRYDA s. Adama i Zofii, ur. 8 V 1900 w Głogowie, pow.
rzeszowski. Legionista, uczestnik bitwy pod Rarańczą. Żołnierz wojny 1920.
Podoficer zawodowy w 8 pułku strzelców konnych. W 1934 ukończył Szkołę Ofic.
dla Podoficerów w Bydgoszczy i otrzymał nominację na ppor. Służył w 3 pułku
strzelców konnych. Żonaty ze Stanisławą z Rosińskch, miał syna Jerzego.
314
K
Ppor. rez. Zygmunt KRYSA s. Edwarda i Antoniny ze Szlingiertów,
ur. 15 I 1913 w Szczebrzeszynie, pow. zamojski. Ukończył miejscowe seminarium nauczycielskie (1934) i w tym samym roku został powołany na dywizyjny kurs pchor. rez. 13 DP. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1938, przydzielony do 9 pp Leg. W 1939 był nauczycielem w szkole powszechnej
w Kotlicach, na Lubelszczyźnie.
CAW, AP 19562, 10782; MiD WIH, L.W. 1940.
Chor. Marian Józef KRYSZTOFIK s. Juliana, ur. 6 X 1895. Uczestnik
wojny 1920. Chorążym mianowany 1 XI 1921. Służył w 3 p. sap. Odznaczo-
ny BKZ. Żonaty, bdd.
CAW, AP 23759 chor., 23736; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940.
Por. posp. rusz. Marian KRZACZKOWSKI s. Antoniego i Henryki z Makarewiczów, ur. 12 IX 1883 w Bezbrodach, pow. złoczowski. W b. armii
austr. ukończył szkołę oficerską i otrzymał stopień ppor. W WP od 1919
do IX 1921. W 1928 przydzielony do kadry OK IV. Był nauczycielem
w szkole powszechnej w Zduńskiej Woli. Żonaty z Bronisławą z Dopieral-
skich, miał syna Bronisława.
Ppor. rez. Walerian KRZANOWSKI s. Waleriana i Marii z Krupińskich,
ur. 23 IX 1906 w Krakowie. W rodzinnym mieście ukończył Akademię
Handlową (1925) i SPRPiech. nr 5 (1928). Ppor. mianowany ze starsz.
1 I 1933, przydzielony do 64 pp. Od 1937 należał do rez. korpusu geografów
WIG. Mieszkał w Wolnym Mieście Gdańsku, był urzędnikiem.
Por. rez. Władysław KRZEMIEŃ s. Jana i Katarzyny ze Srogów, ur.
1 IV 1905 w Przysiece, pow. miechowski. W 1929 otrzymał dyplom nauczyciela szkół powszechnych. Przeszkolenie wojskowe odbył w SPRPiech.
w Cieszynie. Ppor. mianowany w 1930, po kilku ćwiczeniach rez. awansował na por. Należał do 4 pp. Był kierownikiem szkoły powszechnej w Zaryszynie, woj. kieleckie. Miał żonę Felicję i syna Zdzisława.
światowej.
Por. rez. Aleksander KRZEMIŃSKI s. Polikarpa i Antoniny z Hepnerów,
ur. 12 XII 1891 w Warszawie. Ppor. b. armii ros. W WP służył od IX 1919
do VII 1921. Po zwolnieniu do rez. był urzędnikiem kolejowym w War-
szawie, bdd.
CAW, AP 7865; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; AM 1659. Na L.W. syn Aleksandra.
315
K
Por. Józef KRZEMIŃSKI s. Marcina i Katarzyny z Kordysiów, ur. 16 III 1898
w Swojczanach, pow. miechowski. Członek POW. Absolwent Szkoły Podoficerskiej w Ostrowi Maz. (1919) i Szkoły Pchor. dla Podoficerów w Bydgoszczy
(1931). Por. mianowany w 1936. Był dcą kompanii w 79 pp. W IV 1939 przeniesiony do 10 dyonu tab. Odznaczony SKZ, medalami 1918–1921 i 10-lecia.
Żonaty z Anielą z Ptaków, miał córkę Jadwigę.
CAW, AP 589, 4, KN 17 III 1938, KZ 9-851, KKiMN 10-2731; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 3453.
Por. rez. Kazimierz KRZEMIŃSKI s. Pawła i Marii z Brodzińskich,
ur. 5 IV 1899 w Krakowie. W WP od 1919. Walczył na froncie ukraińskim
i bolszewickim. Od 1922 w rez. Por. mianowany w 1932, przydzielony do
5 dyonu tab. Z zawodu inżynier metalurg, pracował w Hucie Baildon w Katowicach. Odznaczony KW. Kawaler.
CAW, AP 11629, KW 59/K-434; MiD WIH, L.W. 035/3 z IV 1940.
Ppor. rez. Karol KRZYCZKOWSKI s. Stanisława i Florentyny z Delankiewiczów, ur. 26 XI 1895 w Zamościu. Agronom, absolwent Akademii Rolniczej w Dublanach (1918). Uczestnik wojny 1920. Ukończył SPRPiech.
w Cieszynie (1928). Przydzielony do 10 dyonu tab. Był dzierżawcą majątku
Sarny, gm. Ułęż. Żonaty z Wandą z Szolców, miał dwoje dzieci.
CAW, AP 2464; MiD WIH, L.W. 025/1 z 9 IV 1940. Na L.W. rok ur. 1894.
Ppor. Zenobiusz Seweryn KRZYCZMONIK s. Franciszka, ur. 23 X 1913,
bdd.
MiD WIH, L.W. 040/1 z IV 1940.
Ppor. rez. Witold KRZYMIŃSKI s. Józefa i Anny z Kempińskich,
ur. 24 I 1895 w Inowrocławiu. Uczestnik powstania wlkp., akcji plebiscytowej na Śląsku i wojny 1920. Od 1923 w rez. Ukończył prawo na Uniwersytecie Poznańskim i SPRPiech. nr 7 (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX
1932, przydzielony do 55 pp. Był sędzią w Gnieźnie, Poznaniu, ostatnio
pracował w Sądzie Najwyższym.
CAW, AP 2543; KKiMN 10-2777; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; AM 1392.
Kpt. Eugeniusz Ludwik KRZYSZKOWSKI s. Andrzeja i Marianny
z Kwakiewiczów, ur. 22 VIII 1898 w Krakowie. Uczestnik wojny 1920. Po
zakończeniu działań wojennych mianowany ppor. Służył w 1 pułku kolejowym, następnie był oficerem administracyjno-materiałowym w 8 baonie
panc. Kpt. po 1938. Odznaczony SKZ, medalami 1918–1921 i 10-lecia. Brat
Tadeusza (zob. niżej), bdd.
CAW, AP 4740, 13181, KZ 17-1723; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 938.
316
K
Por. rez. Tadeusz Albin KRZYSZKOWSKI s. Andrzeja i Marianny z Kwakiewiczów, ur. 1 III 1896 w Krakowie. Inżynier budowlany. Żołnierz armii
gen. Hallera we Francji. Dca stacji radiotelegraficznej nr 9 w Dźwińsku. Od
1924 por. rez. 5 samoch. baonu łączności. W latach 30. mieszkał i pracował
w Kielcach. Brat Eugeniusza (zob. wyżej), bdd.
Por. Tadeusz Antoni KRZYSZKOWSKI s. Jerzego i Wiktorii, ur. 12 V 1907
w Stanisławowie. W 1934 ukończył Szkołę Oficerską dla Podoficerów w Bydgoszczy i uzyskał stopień ppor. Służył w 42 i 17 pp, następnie w KOP. W 1939
był kartografem w WIG w Warszawie. Żonaty z Konstancją z Ejgirdów, miał
dwie córki i syna.
CAW, AP 63, zesz. ewid. 22269; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940.
Ppor. rez. Stanisław KRZYSZTOFIK s. Franciszka i Józefy z Gachów,
ur. 15 IV 1912 w Stodołach, pow. opatowski. Absolwent seminarium
nauczycielskiego w Ostrowcu Świętokrzyskim (1934) i kursu pchor. rez.
w 39 pp w Jarosławiu (1935). Ppor. od 1937, przydzielony do 17 pp, bdd.
Ppor. rez. Bernard KRZYSZTOLIK s. Bartłomieja, ur. 30 V 1909 w Ty-
chach. Nauczyciel, kierownik szkoły powszechnej w Chorzowie, bdd.
MiD WIH, L.W. 015/1 z 1940; J. Tucholski, Mord w Katyniu.
Por. rez. Józef KRZYWOSZAŃSKI s. Jakuba i Hortensji z Meczkowiczów, ur. 22 VI 1907 w Zborowie, pow. tarnopolski. Ukończył seminarium
nauczycielskie w Tarnopolu (1930) oraz kurs w BPRPiech. w Rawie Ruskiej. Od 1933 ppor. rez. 52 pp. Nauczyciel w Hodorówce, pow. zborowski,
bdd.
Por. rez. Kazimierz KRZYŻANOWSKI s. Ludwika i Tekli z Olszewskich,
ur. 30 IX 1885 w Płoskirowie na Podolu. Ppor. od 1 VI 1919. W 1921 był
kierownikiem szpitala epidemiologicznego w Słonimiu. Później należał do
baonu san. w Siedlcach. W 1926 przeniesiony do baonu san. w Łodzi. Żonaty, miał córkę Ludwikę, bdd.
317
K
Ppłk w st. sp. Roman KRZYŻANOWSKI s. Rudolfa i Ludwiki z Krukowskich, ur. 11 VIII 1886 w Połocku. Do WP wstąpił jako kpt. Brał udział
w wojnie 1920. Był komendantem terenowych ośrodków PKU, ostatnio
Warszawa Powiat. Ppłk od 15 VIII 1924. Odznaczony medalami 1918–1921,
10-lecia i Interalliée. Żonaty z Janiną z Dawidowskich, miał córki Krystynę
i Aleksandrę oraz syna Ryszarda.
Ppor. rez. Stanisław KRZYŻANOWSKI s. Wincentego i Anny z Matyszczaków, ur. 10 IX 1905 w Rudzie Guzowskiej k. Żyrardowa. Absolwent
SPRArt. we Włodzimierzu Woł. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. Służył
w 18 pal, potem w KOP. Pracował w Banku Rolnym w Warszawie. Miał
żonę Aleksandrę oraz synów Witolda i Piotra.
Por. Józef KSIĄŻEK s. Jana i Władysławy z Dudów, ur. 8 IX 1909
w Adamkach na Podlasiu. Absolwent Wydziału Chemii PW (1933) i dywizyjnego kursu pchor. rez. przy 71 pp (1934). W VIII 1938 powołany do
służby czynnej w Wojskowym Instytucie Przeciwgazowym w Warszawie.
1 VIII 1939 mianowany por. Miał żonę Halinę z Siemaszków oraz córki
Hannę i Małgorzatę.
Mjr Wacław KSIENIEWICZ s. Józefa i Katarzyny z Hołowniów, ur.
31 I 1889 w majątku Horodziatycze k. Mińska Lit. Ukończył medycynę
w Kijowie (1917). W 1920 pracował w szp. mokotowskim w Warszawie.
Później był ordynatorem w szp. wojsk. w Kobryniu, Przemyślu, Modlinie,
Toruniu. Od 1938 kmdt Garnizonowej Izby Chorych w Lidzie. Odznaczony
ZKZ i medalami. Żonaty z Zofią z Sicińskich, miał syna.
CAW, AP 4233, 31, 14115, KZ 9-242; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1944; AM 1445.
Kpt. Franciszek Andrzej KUBALA s. Andrzeja i Franciszki z Adamców,
ur. 7 XI 1893 w Białej Krakowskiej. Żołnierz armi gen. Hallera. Uczestnik
wojny 1920. Kpt. mianowany ze starsz. 15 VIII 1924. W 1932 służył w 2 psp
w Sanoku. Odznaczony KW dwukrotnie, KZ. Przed wybuchem II wojny
światowej był dcą kompanii gospodarczej w 22 pp. Miał żonę Helenę i córkę
Elfrydę, bdd.
MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery K–M; RO 1932; AM 2266.
Ppor. rez. Józef KUBALA s. Jana i Marianny z Płanetów, ur. 21 IX 1896
w Dębnie, pow. brzeski. Absolwent Szkoły Oficerów Rezerwy w armii austr.
i SPRPiech. w Grudziądzu (1931). Ppor. od 1 IX 1931, przydzielony do 33 pp.
W 1921 był nauczycielem, później kierownikiem szkoły powszechnej w Wasilkowie, woj. białostockie. Odznaczony SKZ, Medalem 10-lecia. Żonaty z Sabiną
z Dyszkiewiczów, miał troje dzieci: Stanisława, Czesławę i Jerzego.
318
K
Por. Eugeniusz KUBASIK s. Maksymiliana i Wiktorii z Trzcionków,
ur. 17 III 1910 w Milowicach, pow. będziński. Absolwent Państwowej Szkoły Budowlanej w Katowicach (1931) i SPRSap. w Modlinie (1932). Ppor.
mianowany w 1935, por. 19 III 1939. Od VIII 1937 oficer 8 baonu sap., bdd.
Ppor. rez. Józef KUBIAK s. Wojciecha i Franciszki z Malinowskich,
ur. 18 VI 1907 w Warszawie. Ukończył gimnazjum w Warszawie i kurs
w BPRPiech. nr 7a w Jarocinie (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934,
przydzielony do 78 pp. W latach 30. studiował na Wydziale Mechanicznym
Politechniki Warszawskiej, bdd.
Por. Kazimierz KUBICKI s. Jana i Józefy z d. Hurec, ur. 17 I 1907 w Bochni. Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa (1931). Obserwator w Bazie
Lotniczej nr 3 Poznań-Ławica. Por. od 1938. Od III 1939 adiutant komen-
danta Szkoły Podof. Lot. dla Małoletnich w Krośnie, bdd.
CAW, AP 3100; MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940; P. Bauer, J. Zielonka, Żołnierska droga przez mękę; J. Pawlak,
Ostatnie lądowanie; AM 573.
Ppor. rez. Władysław Nicefor KUBICKI s. Stanisława i Marianny,
ur. 12 III 1907 w Kawiarach, pow. gnieźnieński. Po ukończeniu gimnazjum
w Gnieźnie w 1928 odbywał przeszkolenie wojskowe w SPRKaw.
w CWKaw. w Grudziądzu. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932, przydzielo-
ny ewidencyjnie do 15 ., bdd.
CAW, AP 6414; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940.
Ppor. rez. Lucjan KUBIK s. Stanisława, ur. 4 VII 1910. Nauczyciel szkoły
powszechnej w Sławkowie, pow. olkuski, członek OSP w Sławkowie.
W 1939 zmobilizowany do 75 pp, bdd.
MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940; M. Walczak, Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej; „Głos
Nauczycielski” 1989, nr 16; AM 1500.
Ppor. rez. Franciszek KUBOK s. Jana i Anny z Gruszków, ur. 25 VII 1901
w Kisielowie, pow. cieszyński. Uczestnik walk z Czechami. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Bobrku i skróconego kursu w SPRPiech. nr 2
(1931). Po ukończeniu kursu mianowany ppor. i przydzielony do 3 psp.
Nauczyciel w szkołach na Śląsku. Od 1923 kierownik szkoły powszechnej
w Wapienicy, pow. bielski. Odznaczony Medalem 10-lecia. Żonaty, bdd.
światowej.
319
K
Ppor. rez. Stanisław KUC s. Macieja i Anastazji z Fryców, ur. 25 X 1912
w Sławkowie k. Dąbrowy Górniczej. Pracował w Kierownictwie Robót
Fortyfikacyjnych nr 13 z siedzibą w Kostopolu na Wołyniu. Ppor. mianowany w 1935. Należał do 73 pp. Miał żonę Marię, bdd.
Ppor. rez. Henryk KUCA s. Jakuba i Karoliny z Puków, ur. 6 VI 1908 w Nowym Jorku w USA. Po ukończeniu gimnazjum w Nisku (1930) odbywał
przeszkolenie wojskowe w BPRPiech. nr 10 w Gródku Jagiellońskim. Ppor.
mianowany ze starsz. 1 I 1934, przydzielony do 3 pp Leg. Pracował w urzędzie gminnym w Rozwadowie, bdd.
Por. rez. Eugeniusz KUCEWICZ s. Antoniego i Marianny z Wadowskich,
ur. 6 I 1908 w Czeladzi. Absolwent WSH w Warszawie. Naczelnik Izby
Skarbowej w Będzinie. Po nominacji na por. przydzielony do 11 pp. Mieszkał w Czeladzi. Był żonaty, miał syna, bdd.
Por. rez Stanisław KUCHARCZYK s. Stanisława i Marii z d. Kotshy,
ur. 5 II 1903 w Krakowie. Absolwent krakowskiej WSH i SPRArt. Ppor.
mianowany w 1929, por. po 1933. Mieszkał w Gnieźnie, był dyrektorem
Kasy Chorych, a także komendantem Związku Strzeleckiego na Gniezno
i powiat. Należał ewidencyjnie do 8 pac. Miał żonę Ludwikę, córkę Ewę
i syna Leszka.
Kpt. rez. Józef KUCHARSKI s. Wincentego i Anny z Trzcińskich, ur.
4 VII 1894 w Warszawie. Absolwent szkół oficerskich b. armii ros. W WP
od XII 1918 w stopniu por. Od 1923 w rez. z przydziałem do Baonu Elektrotech. Sap. Ukończył Wydział Górniczy PW. Pracował w PKP Warszawa-Praga, od 1937 w Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży. Odznaczony
Medalem „Polska Swemu Obrońcy”, bdd.
Por. rez. Józef KUCHARSKI s. Władysława i Franciszki z Radwańskich,
ur. 19 II 1900 w Strachocinie, pow. sanocki. Uczestnik wojny 1920, w 3 pap
walczył nad Styrem i Słuczą. Ukończył Wydział Matematyczno-Przyrodniczy UJK. W latach 30. założył oddział ZUS w Krakowie. We IX 1939 powołany do 5 pac. Odznaczony KW, Medalem 1918–1921. Żonaty z Heleną
z Kustanowiczów, miał córkę Barbarę.
CAW, AP 7867, KKiMN-40; MiD WIH, L.W. 040/2 z IV 1940; Muz. Kat.
320

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, część 1

Transkrypt

Podobne dokumenty

„ Przez lądy, morza i oceany… kraje skandynawskie i województwo

Nr 22 z dnia 17.02.19

Wesołych Świąt! - poskwitow.edu.pl