Raport marzec 2016

spis treści
R A PO R T
Zmodernizowane Leopardy w 2018?
..........................................................................................................................................................
4
przegląd
s.4
Przejęcie partii czołgów Leopard 2A4 w 2002
Krab na finiszu ................................................................................................................................................................................................................14
Transatlantycki przelot F-35 ...........................................................................................................................................................................20
Hybrydowy UHV ............................................................................................................................................................................................................. 26
Próby morskie armaty dla Kormorana 2 ........................................................................................................................................... 30
XXI Bal Lotników ...........................................................................................................................................................................................................36
Tarnów w natarciu .....................................................................................................................................................................................................38
Kormoran zrywa się do lotu ........................................................................................................................................................................... 46
Nowe hełmy dla Amerykanów ....................................................................................................................................................................... 50
Shot Show 2016
Na największym rynku........................................................................................................................................................................................... 52
analiza
Wielki powrót kaprów ......................................................................................................................................................................................... 60
s.14
Producent potwierdza, że uzyskane charakterystyki trakcyjne znacznie przewyższają te, które
osiągał Krab z podwoziem UPG-NG
informacje
...............................................................................................................................................................................
68
lamus
USS Pueblo.......................................................................................................................................................................................................................... 78
s.36
Przekazanie symbolicznego czeku z kwotą uzyskaną na Balu. Podczas balu udało się zebrać
64 600 zł. Pieniądze zostaną przekazane osobom potrzebującym za pośrednictwem Fundacji
Ludzi Lotnictwa
Na okładce: Budowa najnowszego okrętu Marynarki Wojennej – małomagnetycznego niszczyciela
min ORP Kormoran, zwodowanego 4 września 2015 w gdańskiej, prywatnej stoczni Remontowa
Shipbuilding – weszła w nową fazę. Trwa instalacja ostatnich urządzeń i systemów jednostki oraz ich
stopniowe uruchamianie podczas portowych prób na uwięzi. Tę fazę w międzynarodowym języku
morskim określa się jako HAT, Harbour Acceptance Tests. Zakończy się ona wiosną 2016. Latem
mają rozpocząć się próby morskie / Zdjęcie: Inspektorat Uzbrojenia MON
Wydawca
Agencja Lotnicza Altair, Sp. z o.o.
00-446 Warszawa,
ul. Fabryczna 16-22/23
tel./fax: (0-22) 628 30 73
www.altair.com.pl
Prezes
Tomasz Hypki
[email protected]
Wiceprezes ds wydawniczych
Wojciech Łuczak
s.52
W USA coraz więcej producentów, w tym Cobalt
Kinetics (na zdjęciu klon AR-15), oferuje karabiny samopowtarzalne do amunicji 7,62 mm x 67
(.300 Winchester Magnum)
[email protected]
tel.: +48 604 523 290
Promocja i reklamy
Krzysztof Cedrowski
[email protected]
tel.: +48 600 071 212
Dystrybucja i prenumerata
Marzenna Kwiecień
[email protected]
tel.: (0-22) 622 98 24
DTP
Studio ALTAIR
Druk
Ragus Sp. J.
s.60
W 2005 Seabourn Spirit obronił się przed somalijskimi piratami. Był to pierwszy dobrze opisany przypadek działań kontraktorów na morzu
RAPORT WOJSKO TECHNIKA OBRONNOŚĆ 05/13
NR 03/2016
ISSN 1429-270X
Redakcja
tel.: +48 22 696 72 25
Redaktor Naczelny
Michał Likowski
[email protected]
tel.: +48 784 567 702
Zastępca
Redaktora Naczelnego
Zdzisław Zieliński
[email protected]
tel.: +48 604 142 600
Redaktor informacji
Bartosz Głowacki
All Rights Reserved.
Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca.
Zastrzegamy sobie prawo do skracania tekstów.
Za treść ogłoszeń nie odpowiadamy.
Reklamy przyjmuje Wydawca.
Współpracownicy
Dariusz Borkowski,
Shaun Connors (W. Brytania),
Rafał Domisiewicz,
Maksymilian Dura,
Adam Dubiel,
Grzegorz Franczyk,
Przemysław Gurgurewicz,
Adam Kalicki,
Marcin Kaczmarski,
Marcin Kałuża,
Marcin Kloske
Krzysztof Kubiak,
Piotr Kurek,
Witold Liss,
Jarosław Malinowski,
Paweł K. Malicki,
Ryszard Jaxa-Małachowski,
Tomasz Szulc,
Remigiusz Wilk,
Steven Zaloga (USA)
Brings the most complete and updated information about military affairs in Poland
Provides the best place for your advertisement
To advertise, contact
www.altair.com.pl
Wojciech Łuczak on his mobile (+48 604) 523 290 or by e-mail: [email protected]
3
przeglad
Tarnów
w natarciu
Remigiusz WILK
Inspektorat Uzbrojenia MON
podpisał z Zakładami Mechanicznymi Tarnów (ZMT) dwuletnią
umowę na dostawę 40-mm granatników rewolwerowych RGP40. Dla Wojska Polskiego to całkowicie nowy typ uzbrojenia,
którego wykorzystania na polu
walki musi się jeszcze nauczyć.
Jednocześnie ZMT prowadzi
prace nad skompletowaniem
pierwszych prototypów wielokalibrowego karabinu snajperskiego
Alex-338/308 do amunicji 8,6 mm
x 70, z wymienną lufą do naboju
7,62 mm x 51.
Umowa o wartości 8.903.913,34 zł została
podpisana 11 lutego i obejmuje dostawy w latach 2016-2017: 200 granatników rewolwerowych RGP-40, 6 przekrojów broni do celów szkoleniowych, 72 granatów treningowych, plansz poglądowych i prezentacji multimedialnych.
Gdzie i kiedy
40-mm granatnik rewolwerowy RGP-40 będzie całkowicie nową konstrukcją w uzbrojeniu WP, pełniącą rolę broni wsparcia, która uzupełni karabin maszynowy i jednorazowy granatnik przeciwpancerny / Zdjęcie: Robert Nieć – ZMT
Jeden z pięciu RGP-40 partii wdrożeniowej
w konfiguracji zbliżonej do docelowej.
To kolejna broń kupowana w kolorze ziemnym,
lepiej stapiającym się z kamuflażem mundurów
i roślinności. Broń ma kolbę o regulowanej
długości stopki i dwóch ustawieniach
kątowych względem osi strzału
Zdjęcie: Remigiusz Wilk
Porozumienie z połowy lutego to pierwsza
z podpisanych umów na dostawy granatników
rewolwerowych. Broń najpierw, tak samo jak
moździerze LM-60D, trafi do jednostek lekkich:
aeromobilnych i piechoty górskiej. RPG-40
z amunicją przeciwpancerno-odłamkową ma
– wraz z nowym jednorazowym granatnikiem
przeciwpancernym – zastąpić w nich granatniki
przeciwpancerne RPG-7, wyjaśnia Tomasz Berezowski, dyrektor handlowy i techniczny
ZMT. Pierwsze granatniki rewolwerowe mają
też trafić do jednostek wyposażonych w kołowe wozy bojowe Rosomak – 12. i 17. Brygad Zmechanizowanych.
RGP-40 jest o tyle unikalną konstrukcją, że
może prowadzić ogień dwoma rodzajami
40-mm amunicji: standardową 40 mm x 46SR
o niskiej prędkości wylotowej (LV, Low Velocity), ok. 78 m/s, oraz 40 mm x 51SR o średniej
RGP-40 wyposażono w szyny montażowe:
jedną na broni i trzy na osłonie lufy.
Na górnej mocowany jest celownik kolimatorowy IOR Valdada OS-40 GL, na dolnej
osłony – chwyt pistoletowy z mikrodwójnogiem. Boczne służą do podpięcia akcesoriów
lub zapasowego celownika mechanicznego
Zdjęcie: Remigiusz Wilk
38
www.altair.com.pl
RAPORT WOJSKO TECHNIKA OBRONNOŚĆ 03/16
przeglad
prędkości wylotowej (MV, Medium Velocity)
wynoszącej 120 m/s. Pierwszy typ granatów,
całkowicie wymienny z używanym w jednostrzałowych granatnikach samodzielnych
i podwieszanych (np. GSBO-40, GPBO-40 czy
nowy GP do MSBS-5,56), pozwala na zwalczanie celów na dystansie 350-400 m. Doświadczony strzelec jest przy tym w stanie ulokować
pociski bardzo celnie, czego dowodzą liczne
prezentacje zakładowe. Zastosowanie nabojów o średniej prędkości wylotowej, co było
wymogiem Wojska Polskiego, zwiększa zasięg
skutecznego ognia do 700-800 m. O ile amunicja 40 mm x 46SR jest produkowana w kraju
przez ZM Dezamet, o tyle naboje 40 mm x
51SR są obecnie sprowadzane z zagranicy. Polska broń została w maju 2015 sprawdzona
strzelaniami z zastosowaniem nabojów produkowanych przez Diehl Defence.
Wojsko ma odebrać pierwszą partię 100
RGP-40 w październiku 2016, druga powinna
być dostarczona do sierpnia 2017. Zanim to
jednak nastąpi, musi zostać dokonana ocena
zgodności wyrobu przeznaczonego na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa
ze specyfikacjami technicznymi. Deklaracja
zgodności OiB (Obronności i Bezpieczeństwa) stopnia 2. zostanie dokonana przez
Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia
(WITU), będący jednostką certyfikującą.
Oznacza to w praktyce losowy wybór kilku
RGP-40 z pierwszej partii seryjnej i poddanie
ich badaniom strzelania, obejmującym oddanie 300 strzałów granatami średniej i 300 niskiej prędkości wylotowej. Według obecnego
harmonogramu, próby mają zostać zrealizowane w czerwcu 2016.
Dialog techniczny, mający doprowadzić do
sformułowania założeń taktyczno-technicznych dla nowej broni, rozpoczął się w listopadzie 2013. Wówczas poszukiwano konstrukcji zasilanej tylko nabojem 40 mm x 46SR
o niskiej prędkości wylotowej. Do rozmów
zgłosiło się pięć przedsiębiorstw: Arminex
Trading (z granatnikiem Rippel Effect z RPA),
Aycomm (z tureckim MKEK T-40), Monrex,
Unitronex (z Milkorem z RPA) oraz ZMT
(z RGP-40).
W maju 2015 ogłoszono formalne postępowanie, prowadzone w postaci zamówienia
otwartego, w trybie istotnym dla bezpieczeństwa państwa. Oferent musiał udowodnić
zdolność do wytwarzania broni w kraju.
Warto zwrócić jednak uwagę, że odpowiednie przepisy nie definiują, czym jest wytwarzanie. Może to być po prostu składanie konstrukcji z części wyprodukowanych poza
granicami Polski.
W postępowaniu zmieniono jednak wymagania, granatnik rewolwerowy miał strzelać
nie tylko nabojem niskiej prędkości wylotowej, ale także średniej, o zasięgu do 800 m.
Ponieważ większość konstrukcji oferowanych w dialogu technicznym nie miała takiej
możliwości, do przetargu przystąpiły tylko
trzy przedsiębiorstwa: ZMT, Arminex Trading
oferujący południowoafrykański granatnik
XRGL40 (jedną z pierwszych konstrukcji do
naboju 40 mm x 51SR) i Works11 z amerykańskim AAMI-W AV-140 (produkowanym
przez dział Abrams Airborne Manufacturing
Inc. – Weapons, ale sprzedawanym też pod
marką Milkor USA, jako M32A1). Druga
z ofert została szybko przez Inspektorat
Uzbrojenia odrzucona, jako nie spełniającą
wymogów formalnych.
Długa procedura
Analiza postępowania ujawnia, ile czasu
zajmuje przyjęcie broni do uzbrojenia. W tym
przypadku sama procedura to 2 lata i 3 miesiące, a dodatkowe 8 miesięcy upłynie, zanim
pierwsze RGP-40 trafią do jednostek. Zaś historia broni zaczęła się 9 lat temu. Pierwszy,
powtarzalny jeszcze model RGP-40 złożono
w 2008. We wrześniu 2009 zakończono
prace nad dwoma półautomatycznymi prototypami, a w czerwcu 2010 wykonano partię
próbną dwóch RGP-40 wraz z wyposażeniem i przygotowano dokumentację dla produkcji seryjnej. W lipcu 2013 Rejonowe
Przedstawicielstwo Wojskowe dokonało odbioru partii wdrożeniowej 5 granatników
i potwierdziło spełnienie przez nie założeń
taktyczno-technicznych.
W zestawie z granatnikiem dostarczana jest
miękka torba transportowa, wyposażona w ładownice na 6 nabojów kalibru 40 mm. W takiej
postaci ma być wygodnie przenoszona na większe
dystanse. Docelowa liczba ładownic może też
ulec zwiększeniu / Zdjęcie: Robert Nieć – ZMT
Konstrukcja
Prace nad polskim granatnikiem rewolwerowym, rozwijanym w ramach projektu celowego, rozpoczęły się w 2007. Broń powstała
przy współpracy konstruktorów z Wojsko-
Granatnik rewolwerowy RGP-40 może strzelać
amunicją 40 mm x 46SR o zasięgu do 400 m
i 40 mm x 51SR o zasięgu do 800 m. Broń
dostosowana jest do obsługi w dzień i w nocy,
na zdjęciu strzelec wyposażony w monokular
noktowizyjny / Zdjęcie: Robert Nieć – ZMT
40
www.altair.com.pl
RAPORT WOJSKO TECHNIKA OBRONNOŚĆ 03/16
przeglad
Zmodyfikowany 8,6-mm karabin snajperski Alex-338/308 wyróżnia ciągła szyna grzbietowa
o mikroskosie 20 MOA (dostosowana do montażu w układzie liniowym celownika i przystawki
noktowizyjnej, na rysunku NSV1000), jak też nakładka na podporę tylną / Grafika: ZMT
Zestaw do konwersji do amunicji 7,62 mm x 51 NATO
obejmuje wymienną lufę z obsadą ryglową, magazynek i zamek. Masa karabinu
Alex-308/338 to 6,1 kg, długość lufy – 660 mm, długość całkowita – 985 mm / Grafika: ZMT
wej Akademii Technicznej (WAT) i Ośrodka
Badawczo-Rozwojowego Sprzętu Mechanicznego (OBRSM) w Tarnowie, który obecnie jest częścią ZMT. Konstruktorem prowadzącym, odpowiedzialnym za projekt RGP40, był Zbigniew Wójcik.
Początkowo miała być to broń powtarzalna, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie RGP-40, rozwijanej jako Ręczny Granatnik Powtarzalny kalibru 40 mm, później – na
etapie prototypu – zdecydowano, że będzie
to konstrukcja półautomatyczna. Przy tym
pobieranie gazów z lufy nie służy działaniu automatyki broni jako takiej, a jest jedynie elementem zabezpieczenia przed możliwym
utknięciem granatu w lufie. Jeżeli do mechanizmu gazowego nie trafi odpowiednia ilość
gazu, ten nie pozwoli na zwolnienie zatrzasku, obrót bębna i ustawienie się kolejnego
naboju w osi lufy. Dla strzelca jest to informacja, że lufa jest zablokowana, a kolejny strzał
mógłby spowodować wbicie w przeszkodę
kolejnego pocisku. W ten sam sposób działa
zdecydowana większość granatników rewolwerowych. Przygotowanie broni do strzelania wymaga każdorazowo nakręcenia bębna
nabojowego.
40-mm granatnik rewolwerowy RGP-40
to indywidualna broń strzelecka, zasilana
z bębna z sześcioma komorami nabojowymi
o długości 140 mm. Dzięki temu możliwe
jest zasilanie go amunicją specjalną (dymną,
oświetlającą czy niezabijającą) o większej
długości całkowitej, w porównaniu z typowym granatem przeciwpancerno-odłamko-
42
www.altair.com.pl
wym. Żywotność granatnika szacowana jest
na 2000 strzałów, niezależnie od używanej
amunicji.
RGP-40 ma masę własną 6,5 kg, która po
załadowaniu sześcioma granatami wielozadaniowymi zwiększa się do 9,2 kg. Długość
lufy wynosi 250 mm i jest całkowicie wystarczająca do strzelania na odległość do
800 m. Szybkostrzelność praktyczna wynosi 12 strz./min. Standardowo broń ma
być wyposażona w celownik kolimatorowy
(zastosowano rumuński model IOR Valdada
OS-40 GL) oraz, zgodnie z wymaganiami
Wojska Polskiego, będzie kompletowana
z zapasowym celownikiem mechanicznym,
mocowanym na szynie bocznej.
W porównaniu do granatników jednostrzałowych, RGP-40 charakteryzuje się znacznie
większą siłą i natężeniem ognia. Opróżnienie
6-nabojowego bębna granatnika rewolwerowego zajmuje 3-4 s. Po kolejnych 2-4 sekundach ostatni granat z serii trafia w cel, znajdujący się w odległości do 300 m. W teorii, przy
5-metrowym promieniu rażenia pocisków,
odłamkami może zostać pokryty obszar
o długości 60 i szerokości 20 m – ok. 1000 m²
(w praktyce osiąga się pokrycie rzędu 600 m2).
Takich możliwości nie ma żadna inna indywidualna broń strzelecka.
RGP-40 w WL
Wojsko Polskie będzie pierwszym w Europie, które zdecydowało o przyjęciu 40-mm
granatników rewolwerowych do regularnych
pododdziałów, a nie formacji specjalnych.
Granatnik rewolwerowy będzie całkowicie
nową konstrukcją w arsenale rodzimych
wojsk lądowych. Do tej pory takiej broni nie
miały w kraju nawet Wojska Specjalne. Stąd
też armia będzie się uczyła nie tylko obsługi
RGP-40, ale także – na podstawie prób i analiz – definiowała jego rolę na polu walki.
Obecnie jeszcze nie zostało ustalone, czy granatnik trafi do drużyn bojowych, czy jedynie
do drużyny wsparcia. Część wcześniejszych
planów zakładała, że ma on w tej drugiej zastąpić wożony w przedziale desantowym Rosomaka 40-mm granatnik maszynowy, stąd
upór wojska w kwestii bardzo dużego zasięgu
rzędu 800 m, możliwego do osiągnięcia jedynie z niestandardową amunicją kal. 40 mm.
Warto pamiętać, że w niedalekiej przyszłości, wraz ze zrezygnowaniem z 40-mm granatnika przeciwpancernego rggpanc-7 (RPG-7)
z dwuosobową obsługą i przyjęciem nieetatowych jednorazowych granatników przeciwpancernych, jeden z żołnierzy będzie
zwolniony z dotychczasowych obowiązków
i może stać się grenadierem. Otwartym pytaniem jest też uzbrojenie przyszłego celowniczego RGP-40. Wydaje się, że pistolet samopowtarzalny lub klasyczny pistolet maszynowy to za mało, o czym przekonali się Marines używający M32/M32A1. Operator granatnika powinien mieć ze sobą też karabinek
lub subkarabinek, choć zwiększa to jego obciążenie. Alternatywą byłoby wprowadzenie
pistoletu maszynowego nowej generacji do
amunicji 5,7 mm x 28 lub 4,6 mm x 30, o zasięgu do 200 m.
Nie ustalono jeszcze liczby granatników
w plutonie. Mogą do niego trafić 3 RGP-40,
po jednym na każdą z drużyn lub tylko 1-2 do
drużyny wsparcia. Pierwotnie przychylano się
raczej do tego pierwszego rozwiązania,
o czym świadczyła pierwotna liczba granatników rewolwerowych, szacowana kilka lat
temu nawet na 500-700. To właśnie te analizy
doprowadziły w ogóle do opracowania własnej broni w kraju. Przekroczony został próg,
od którego opłacało się ją skonstruować
w Polsce. Można więc przypuszczać, że wojska lądowe zamierzają zakupić więcej niż
dwieście RGP-40. Są o tym przekonani także
przedstawiciele ZMT.
Alex dwóch kalibrów
W ciągu najbliższych tygodni w Tarnowie
mają zostać skompletowane prototypy nowej
broni, opracowanej na bazie karabinu Alex338 i zasilanego nabojem 8,6 mm x 70 (.338
Lapua Magnum). Nowa konstrukcja nosi roboczą nazwę Alex-338/308 lub Alex-338 wer.
2015. Podstawową modyfikacją ma być dostosowanie karabinu – po wymianie lufy z tuleją ryglową, zamka i magazynka – do amunicji 7,62 mm x 51 NATO.
Wbrew pozorom, wprowadzenie wymiennej lufy nie jest w tym modelu szczególnie
RAPORT WOJSKO TECHNIKA OBRONNOŚĆ 03/16
przeglad
Alex-338/308
w odmianie do amunicji
7,62 mm x 51.
W tej wersji broń ma służyć
do tańszego treningu snajperów,
ze względu na niższy koszt tej amunicji
w porównaniu do 8,6 mm x 70,
jak też mniejsze zużycie przewodu lufy
Grafika: ZMT
skomplikowane. Najszybsza metoda, nie wymagająca w zasadzie zmian, bazuje na samej
konstrukcji broni. Komora zamkowa karabinu jest łączona z dwóch aluminiowych elementów, można ją po prostu rozkręcić i wymienić zespół lufy na inny, mniejszego kalibru.
Wymiana zamka na dostosowany do naboju
7,62 mm x 51 zajmuje kilka sekund.
Największy kłopot to magazynek. W modelu, prototypach i broni partii próbnych zastosowano komercyjny model 5-nabojowy.
O ile nadal można go wykorzystać, gdy karabin będzie zasilany nabojem 8,6 mm x 70,
o tyle problem pojawia się po zmianie lufy na
kaliber 7,62 mm. Wymaga to takiej modyfikacji magazynka, aby niezawodnie podawał
krótsze naboje 7,62 mm x 51.
Dalsze zmiany mają objąć wprowadzenie
nowej lufy, pozwalającej na zastosowanie
szerokiej gamy urządzeń wylotowych: hamulców wylotowych oraz jedno- i dwuczęściowych tłumików dźwięku, w tym modeli
zachodzących na lufę. Zgodnie z wymaganiami Inspektoratu Uzbrojenia, wydłużono
grzbietową szynę celowniczą dla uzyskania
jednej powierzchni montażowej pod celownik i przystawkę nokto- lub termowizyjną.
Ma ona nachylenie (mikroskos) 20 MOA.
Wprowadzono też nakładkę pod podporę
tylną, ułatwiającą strzelanie bez jej rozkładania, co było postulowane przez wielu użytkowników. Wzmocniono również sposób
montażu części spawanej dwuczęściowego
łoża broni.
Ze względu na wykorzystanie w Alex338/308 silnego energetycznie naboju karabinowego, opracowano reakcyjny hamulec wylotowy o trzech zmiennych przegrodach.
Skutecznie zmniejsza on siłę odrzutu, do poziomu porównywalnego z odrzutem
7,62-mm karabinu snajperskiego Bor. W Tarnowie skonstruowano też prototypy własnych tłumików dźwięku. Wykonano dwie
odmiany z korpusem z aluminium i ze stali.
Dostosowano też broń do fińskich tłumików
ASE Ultra, testowanych od 2014 – odmian
44
www.altair.com.pl
jednoczęściowych, nakręcanych na wylot
lufy, jak też nachodzących na nią i opierających się o pierścień centrujący. Nowy karabin
jest też dostosowany do używania dwuczęściowych tłumików dźwięku, mocowanych
na szczelinowym tłumiku płomienia.
Kłopot z Aleksem
Impuls do modyfikacji karabinu Alex-338 dał
ogłoszony w lutym 2014 przez Inspektorat
Uzbrojenia dialog techniczny na 8,6-mm karabin wyborowy na nabój wzmocniony wraz
z amunicją i systemem celowników. Jego efektem było postępowanie, które rozpoczęło się
we wrześniu 2015 i obejmuje dostawy 150
powtarzalnych karabinów snajperskich z 50 tys.
nabojów 8,6 mm x 70, celownikami optycznymi i przystawkami termo- lub noktowizyjnymi. Wojsko Polskie zamierza kupić konstrukcję o masie poniżej 7 kg (bez przyrządów
optycznych i z pustym magazynkiem), lufie
długości 660 mm lub więcej oraz długości całkowitej nie przekraczającej 1300 mm. Karabin
ma mieć żywotność na poziomie 10 tys. strzałów, w tym 2,5 tys. dla lufy. Jego magazynek
ma mieścić 5 lub więcej nabojów, a siła nacisku
na spust wynosić od 1 do 2,5 N. Energia odrzutu nie może przekraczać 30 J. Dodatkowym wyposażeniem ma być system celowników umożliwiających naprowadzanie na cel
w warunkach dziennych i nocnych, indywidualny zestaw narzędzi montażowych, skrzynia
transportowa i futerał (noszak) taktyczny.
Standardowo karabin miał być zasilany nabojem 8,6 mm x 70. Po zakończeniu dialogu
technicznego dodano jednak warunek, aby
broń była wyposażona w wymienną lufę kalibru 7,62 mm. Wykorzystanie tego naboju ma
zmniejszyć koszt szkolenia. Amunicja .338
Lapua Magnum jest bowiem droższa, nie produkuje się jej Polsce i znacznie bardziej zużywa przewód lufy.
Problem polegał na tym, że gdy w 2007
w ówczesnym tarnowskim OBRSM rozpoczęły się prace w ramach projektu celowego
Karabin wyborowy o zwiększonym zasięgu taktycznym kalibru 8,6 mm x 70 (.338 Lapua Magnum), nikt o wymiennej lufie nawet nie pomyślał. Pomysł wielokalibrowości rozpowszechnił się dzięki amerykańskiemu programowi Precision Sniper Rifle (PSR), zapocząt-
kowanemu w 2008 przez snajperów z sił
specjalnych USA. W 2009 doprecyzowano,
że poszukiwany karabin ma być dostosowany
do kilku rodzajów amunicji.
W międzyczasie, w czerwcu 2008, skompletowano w Tarnowie pierwszy model broni
precyzyjnej do naboju 8,6 mm x 70. W grudniu 2009 dobiegły końca badania zakładowe
(odpowiadające kwalifikacyjnym) dwóch prototypów, a na początku stycznia 2010 zakończono produkcję dwóch karabinów partii
próbnej. Nowy model nazwano Alex-338, od
imienia konstruktora prowadzącego. Aleksander Leżucha kierował bowiem pracami
nad projektami wcześniejszych karabinów
w układzie bezkolbowym: 12,7-mm przeciwsprzętowego Tor (wprowadzonego do
uzbrojenia WP w 2006) i 7,62-mm snajperskiego Bor (w armii od 2009).
Od 2010 tarnowskie zakłady czekały na
decyzję Wojska Polskiego, które zatwierdziły
rozwój broni i wstępne wymagania. Decyzja,
która nadeszła z dialogiem, a następnie postępowaniem, zaskoczyła przedstawicieli
ZMT. Okazało się, że będzie to otwarty przetarg, a ponadto po ujawnieniu założeń, okazało się, że oferowany Alex-338 ich... nie
spełnia! Dodanie wymogu wymiennej lufy
eliminowało polski karabin z postępowania.
Chcąc wyjść z tej pułapki, ZMT pierwotnie
zaoferowały nie jedną, ale dwie konstrukcje.
Bojową miał być Alex-338, a zamiast wymiennej lufy zaproponowano dostawę około
15 Borów do treningu snajperskiego. Były już
przyjęte do uzbrojenia i miały identyczny
układ konstrukcyjny i obsługowy, jak model
kalibru 8,6 mm. Inspektorat Uzbrojenia nie
zgodził się na te warunki. Stąd rozpoczęcie
pod koniec 2015 prac nad wielokalibrową
odmianą karabinu Alex-338.
Konkurentami nowego karabinu Alex338/308 w postępowaniu będą amerykańskie
karabiny Barrett MRAD oferowane przez
Cenzin i Remington MSR (zwycięzcę programu PSR) proponowany przez UMO, brytyjski Accuracy International AXMC zgłoszony
przez M.K. Szuster, nieujawniony zagraniczny
model, którego dostawy podejmuje się IBCOL
Polska oraz fiński SAKO TRG M10.
Remigiusz WILK
RAPORT WOJSKO TECHNIKA OBRONNOŚĆ 03/16