Jakie są skutki ssania smoczka, kciuka i butelki?

Jakie są skutki ssania smoczka, kciuka i butelki?
Dla prawidłowego rozwoju artykulacji korzystne jest karmienie dziecka
piersią. Jest ono ważne także ze względu na jego naturalną ochronę przed
bakteriami oraz stały emocjonalny kontakt z matką.
Podczas ssania piersi ściśle współpracują ze sobą mięśnie żuchwy,
warg i języka. Dziecko wykonuje ruchy ssąco-żujące. Są to jednocześnie
ćwiczenia
prawidłowego
połykania,
oddychania
przez
nos,
ćwiczenia
przygotowujące do późniejszej pionizacji języka.
Dzieci przychodzą na świat z fizjologicznym odruchem ssania. Odgrywa
on rolę w rozwoju koordynacji oddechowej oraz mowy. Odruch ten pozwala
szybko zaspokoić
głód, ułatwia
zasypianie, uspokaja, daje poczucie
bezpieczeństwa.
Potrzeba ssania u dziecka może być różna. Niektóre dzieci zadowalają
się ssaniem podczas karmienia, u innych dzieci odruch jest tak silny, że trudno
im się obejść bez smoczka czy kciuka.
W okresie pierwszych 5 miesięcy życia dziecka prawidłowo dobrany
i stosowany z umiarem smoczek nie będzie stanowił zagrożenia dla rozwoju
mowy. Nie należy jednak traktować smoczka jak korka zatykającego dziecku
usta, by stale było cicho. Może to doprowadzić do wychowania dziecka
biernego, szczęśliwego tylko wtedy, gdy ma coś w ustach. Dziecko może
także stać się leniwe jeżeli chodzi o mówienie. Łatwiej będzie mu pokazać
palcem, co chce niż wyjmować smoczek z buzi i powiedzieć np. daj pić.
Po 5 miesiącu życia dziecka odruch ssania zmniejsza się, dlatego
należy stopniowo odzwyczajać dziecko od smoczka i karmienia butelką. Nie
należy również pozwalać na wykształcenie się u dziecka ssania palca.
Jeżeli dziecko po ukończeniu 1 roku życia jest przyzwyczajone do ssania
smoczka lub palca, picia z butelki, to może przyczyniać się do powstawania
wady wymowy zwanej seplenieniem. Znajdujący się w buzi dziecka smoczek
deformuje ułożenie języka w ten sposób, że nie leży on płasko w buzi.
Z kolei nawyk mówienia dziecka ze smoczkiem w buzi powoduje, ze dziecko
wymawia z opuszczoną żuchwą i otwartymi ustami. Gdy zabierzemy smoczek,
język automatycznie przesuwa się do przodu, wchodzi między zęby
(seplenienie miedzy zębowe).
Wydłużenie
w
obrębie
okresu
szczęki,
ssania
palców
żuchwy,
może
łuków
powodować
zębowych.
zniekształcenia
Przykładem
wady
spowodowanej długotrwałym ssaniem kciuka może być tzw. zgryz otwarty.
Obserwujmy dziećmi – kiedy odniesiemy wrażenie, że używa smoczka tylko
z nawyku, spróbujmy go zabrać. Natomiast jeśli dziecko wypluwa smoczek lub
ssąc, wypycha język do przodu, niewskazane jest dalsze używanie smoczka.
Chcąc odzwyczaić dziecko od smoczka, najlepiej poczekać, aż zgubi
się ten, którego używa i nie kupować nowego. Wyjaśnić dziecku, że smoczek
zginał, szukać go po domu (upewnić się wcześniej, że wszystkie zostały
wyrzucone). Można dziecku wytłumaczyć: „Mamusia zgubiła smoczki. Co
chciałbyś zabrać do łóżeczka? Misia?”
W najgorszym wypadku należy
„zgubić” smoczek, zanim dziecko ukończy dwa lata. Można wtedy powiedzieć
dziecku, że s sklepach nie sprzedają smoczków dla takich dużych dzieci, które
mają dwa latka.
Obecnie jako metodę wspomagającą odzwyczajanie dziecka od ssania kciuka
zaleca się odwracanie uwagi dziecka, które w ciągu dnia ssie kciuk,
proponowanie mu zajęć zajmujących rączki, rysowanie, klocki, wspólną
zabawę, czytanie. Innym bardzo ważnym elementem jest wprowadzenie
kojących rytuałów, szczególnie przed zaśnięciem, wyciszenia, zastosowanie
masażyków,
towarzyszenie
dziecku
podczas
zasypiania.
Można
też
spróbować dostarczyć dziecku urozmaiconych wrażeń smakowych. Podsunąć
nowe wyraziste smaki, kiszony ogórek, odrobinę pikantnej wędliny, zielone
oliwki. Wkładanie do buzi paluszków jest bowiem czasami związane
z potrzebą stymulacji wnętrza jamy ustnej. Tę potrzebę zaspokoić może też
pozwolenie dziecku na żucie twardych pokarmów, skórki chleba, chrupiących
ciasteczek, twardych warzyw. Gryzienie i żucie pokarmów o takiej konsystencji
może zaspokoić potrzebę stymulacji jamy ustnej i pomóc odzwyczaić dziecko
od ssania kciuka.