Cudowny medalik

Wiele niezwykłych nawróceń, nagłych uzdrowień i innych łask podobało się Bogu zesłać dla
proszących przez pośrednictwo Matki BoŜej Niepokalanej i Jej medalik. Nazywa się go nawet
cudownym, właśnie ze względu na tę wielką ilość dowodów potęgi wstawiennictwa Panny Maryi.
Objawiła go sama Niepokalana w dniu 27 listopada 1830 roku Katarzynie Laboure, nowicjuszce
sióstr szarytek, w ParyŜu przy ulicy du Bac. Oto relacja młodej nowicjuszki z tego zdarzenia:
Była sobota przed pierwszą niedzielą Adwentu... W czasie rozmyślania usłyszałam jakby szelest
w chórze. Popatrzyłam w kierunku ołtarza. Tam ujrzałam Najświętszą Pannę. Stała ubrana w
jedwabną sukienką, stopy opierała na półkuli, opasanej splotami węŜa. W rękach uniesionych do
wysokości piersi trzymała swobodnie glob ziemski, a oczy miała wzniesione ku niebu... Cała postać
tchnęła tak niezwykłym pięknem, Ŝe nie umiałabym Jej odmalować... Najświętsza Panna spuściła
wzrok i spojrzała na mnie. Usłyszałam głos mówiący: Kula, którą widzisz, przedstawia cały
świat...Po chwili glob zniknął, a Matka BoŜa wyciągnęła ręce, jakby chciała wszystko ogarnąć.
Spływały z nich promienie tak jasne, Ŝe wszystko ginęło w poświacie. Potem ukazał się dokoła
postaci owalny napis złotymi literami: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy
się do Ciebie uciekamy. Wówczas usłyszałam
wyjaśnienie:
Promienie, które widzisz, są symbolem licznych łask,
jakie zsyłam na
osoby, które mnie o nie proszą. Postaraj się, aby
wybito medal z
tym moim obrazem i napisem. A ktokolwiek będzie
go ze czcią i
ufno- ścią nosił, otrzyma mnóstwo łask BoŜych. W
tej chwili obraz
jakby się obrócił. Zobaczyłam jego drugą stronę. W
otoku dwuna –
stu gwiazd nad literą M widniał krzyŜ, a pod tym dwa
serca, je –dno
otoczone cierniową koroną, drugie natomiast przebite
mie –czem.
Zrozumiałam, Ŝe były to serca Jezusa i Maryi.
Pierwszy taki
medal został wybity w 1932 r. za zezwoleniem ks.
abp. Ludwika
de Quelen. Przez prawie 150 lat wiele niezwykłych
wydarzeń po –
twierdziło prawdziwość tego objawienia. Głośne
zwłaszcza było
nawrócenie niewierzącego Alfonsa Ratisbonne'a w
1841 r., który
przyjąwszy od przyjaciela medalik Niepokalanej nawrócił się po wizji w jednym z kościołów
rzymskich. Święty Maksymilian zakładając Rycerstwo Niepokalanej obrał jako szczególny znak
swego stowarzyszenia ten Jej medalik. Polecił nosić go swym naśladowcom i codziennie odmawiać
krótką modlitwę o nawrócenie i uświęcenie wszystkich ludzi. Propagował bardzo usilnie ten
medalik wśród katolików i wśród niewierzących, ufając, Ŝe ktokolwiek z dobrą wolą go przyjmie,
wcześniej czy później otrzyma łaskę nawrócenia.