Tytuł Czynniki pochodzenia pasożytniczego w terapii stwardnienia
Transkrypt
Tytuł Czynniki pochodzenia pasożytniczego w terapii stwardnienia
Tytuł Czynniki pochodzenia pasożytniczego w terapii stwardnienia rozsianego Streszczenie projektu Zarażenia helmintami mogą chronić przed chorobami u podłoża, których leży nadmiernie rozwinięty stan zapalny; chorobami alergicznymi czy autoimmunizacyjnymi. W czasie inwazji pasożytniczych wzbudzana jest silna odpowiedź Th2 zależna, a hamowana odpowiedź Th1 zależna, o czym świadczy profil produkowanych cytokin. Odpowiedź makrofagów w rekcji zapalnej jest wybiórczo hamowana poprzez wprowadzenie ich w stan alternatywnej aktywacji. Uważa się, że dzięki modulowaniu odpowiedzi immunologicznej żywiciela przez pasożyty, hamowane lub cofane są skutki chorób autoimmunizacyjnych. Zarażenie myszy nicieniem jelitowym Heligmosomoides polygyrus stanowi doskonały model do badań nad immunomodulującymi właściwościami pasożytów. Nicień ten obniża zarówno lokalną jak i obwodową odpowiedź immunologiczną skierowaną także przeciwko innym, nieswoistym antygenom modulując poziom cytokin we krwi oraz poprzez wybiorcze hamowanie aktywności limfocytów CD4 subpopulacji Th1. Okres przeżywania nicieni w jelicie myszy zależy między innymi od indukcji tolerancji wzbudzanej przez endogenne peptydy opioidowe, które hamują aktywność makrofagów. W badaniach z zastosowaniem niespecyficznego antagonisty receptorów opioidowych- naltreksonu (NLX) wykazano, że u zwierząt zarażonych opioidy hamują aktywację makrofagów, co przyczynia się do znacznego osłabienia nadmiernej reakcji zapalnej. W chorobie neurodegeneracyjnej - stwardnieniu rozsianym (multiple sclerosis, SM) stwierdza się nadmierną aktywność limfocytów populacji CD4 subpopulacji Th1 oraz makrofagów wobec autoantygenu – mieliny, występującej swoiście w tkance OUN; mózgu i rdzeniu kręgowym. W wyniku aktywacji limfocytów Th1 dochodzi do postępującego niszczenia osłonki mielinowej neuronów. Zastosowanie naltreksonu w małej dawce tzw. low dose naltrexone, LDN, eliminuje objawy choroby. Pomimo stwierdzanego efektu, mechanizm hamowania reakcji zapalnej przez naltrekson praktycznie nie jest znany. Celem badań jest wykazanie, że endogenne opioidy pojawiające się podczas zarażenia nicieniem jelitowym, H. polygyrus, włączone są w mechanizm hamowania stanu zapalnego zaindukowanego w tkance nerwowej. Badania będą prowadzone na modelu stwardnienia rozsianego u myszy z autoimmunizacyjnym zapaleniem mózgu i rdzenia kręgowego (EAE, experimental autoimmune encephalomyelitis). Wskazane zostaną antygeny nicienia, które wzbudzając produkcję endogennych peptydów opioidowych zmieniają odsetek makrofagów aktywowanych na drodze klasycznej (Mac-3+IL-4hi-) oraz aktywowanych na drodze alternatywnej (Mac-3+IL-4hi+) oraz czy powoduje to zmiany w poziomie ekspresji receptora CCR2 dla czynnika chemotaktycznego makrofagów (MCP-1). Zastosowanie grup doświadczalnych myszy u których receptory opioidowe będą zablokowane naltreksonem, przybliży nas do zrozumienia mechanizmu terapii LDN w SM. Charakterystyka stanu zapalnego podczas zarażenia myszy (ex vivo) dostarczy informacji o procesie regulacji w różnych fazach zarażenia. Pozwoli to ustalić które antygeny kolejnych form nicienia, to jest larw stadium L4 czy/i form dorosłych zawierają czynniki hamujące EAE. Po rozdzieleniu mieszaniny właściwych antygenów przy pomocy techniki chromatografii cieczowej HPLC i analizie białek zidentyfikowana zostanie frakcja antygenów a następnie czynnik najsilniej hamujący aktywność komórek immunokompetentnych w modelu EAE.