docmechanika i budowa maszyn - Akademia Morska w Szczecinie
download 
Reklamacja Transkrypt
mechanika i budowa maszyn - Akademia Morska w Szczecinie
AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE WYDZIAŁ MECHANICZNY PLANY I PROGRAMY STUDIÓW STACJONARNYCH I STOPNIA KIERUNEK – MECHANIKA I BUDOWA MASZYN SPECJALNOŚĆ – DIAGNOSTYKA I REMONTY MASZYN I URZĄDZEŃ OKRĘTOWYCH Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SZCZECIN 2012 Redakcja Wydziałowa Komisj a ds. Dydakt yki w składzie: Dziekan Wydziału Mechanicznego dr hab. inż. Cezar y Behrendt, pr of. nadzw. AM, Prodziekan ds. Studiów Stacj onarnych dr inż. Artur Bej ger, Prodziekan ds. Studiów Niestacj onarnych i Prakt yk dr inż. Piotr Treichel, Prodziekan ds. Nauki dr hab. inż. Zbi gniew Matuszak, prof. nadzw. AM, dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz, prof. nadzw. AM, dr hab. inż. Daniela Szaniawska, prof . nadzw. AM, dr inż. Zenon Grządziel, dr Janusz Chrzanowski, dr inż. Maciej Kozak, dr inż. Leszek Chybowski, mgr inż. Paweł Krause. Redakcj a techniczna mgr inż. Irena Haj dasz 2 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Spis treści 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. Karta zmian ........................................................................................................ Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechanika i Budowa Maszyn studia pierwszego stopnia – profil praktyczny na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej w Szczecinie ................................................................................. Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie ............................................................................. Plan studiów stacjonarnych pierwszego stopnia Język angielski* .................................................................................................. Wychowanie fizyczne ........................................................................................ Podstawy ekonomii ............................................................................................ Nauka o pracy i kierowaniu ............................................................................... Ochrona własności intelektualnej ...................................................................... Matematyka ........................................................................................................ Fizyka ................................................................................................................. Mechanika* ........................................................................................................ Wytrzymałość materiałów* ................................................................................ Grafika inżynierska* ........................................................................................... Informatyka użytkowa ....................................................................................... Podstawy konstrukcji maszyn ............................................................................ Materiałoznawstwo okrętowe* ........................................................................... Techniki wytwarzania I* .................................................................................... Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* ............................................ Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* ........................................................ Ocena jakości elementów maszyn* .................................................................... Termodynamika techniczna* .............................................................................. Mechanika płynów* ........................................................................................... Podstawy elektrotechniki i elektroniki* ............................................................. Maszyny i napędy elektryczne* ......................................................................... Elektrotechnika okrętowa* ................................................................................. Podstawy automatyki i robotyki* ....................................................................... Automatyka i miernictwo okrętowe* ................................................................. Chemia techniczna ............................................................................................. Chemia wody, paliw i smarów* ......................................................................... Użytkowanie paliw i środków smarowych* ....................................................... Okrętowe silniki tłokowe* .................................................................................. Kotły okrętowe* ................................................................................................. Maszyny i urządzenia okrętowe* ....................................................................... Chłodnictwo i klimatyzacja* .............................................................................. Siłownie okrętowe* ............................................................................................ Podstawy budowy statku i organizacji załogi* ................................................... Teoria i budowa okrętu* ..................................................................................... Ochrona środowiska morskiego* ....................................................................... Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 5 7 16 19 21 29 35 38 41 44 56 63 71 79 84 88 96 102 109 112 117 119 126 130 137 145 151 155 160 165 170 177 182 189 194 199 207 211 220 3 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 45. 45.1. 46. 47. 48. Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* ..................................... Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* ..................................................... Organizacja nadzoru* .......................................................................................... Podstawy nautyki ............................................................................................... Prawo i ubezpieczenia morskie* ......................................................................... Seminarium dyplomowe ..................................................................................... Montaż maszyn* ................................................................................................. Naprawy i regeneracje elementów maszyn* ....................................................... Zużycie i spowalnianie zużycia .......................................................................... Technologia elementów maszyn# ....................................................................... Cieplne maszyny wirnikowe# ............................................................................. Diagnostyka maszyn ........................................................................................... Sterowanie obsługiwaniem* ............................................................................... Urządzenia przeniesienia napędu ....................................................................... 224 228 232 236 239 243 248 253 257 263 267 271 276 280 Praktyki 49. 50. Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) .......................................................... Praktyka pływania (standardy STCW) ............................................................... 284 293 51. Praca dyplomowa ............................................................................................... 298 * 4 – zawiera treści programowe STCW Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Karta zmian Data Treść zmiany Uwagi Aby spełnić wymagania STCW zamieniono 7 godzin wykładowych na ćwiczenia w przedmiocie 34 „Teoria i budowa okrętu” Strony 299–326 01.10.2014 r. 01.10.2014 r. Aby spełnić wymagania STCW zamieniono 5 godzin wykładowych na laboratoryjne w przedmiocie 35 „Ochrona środowiska morskiego” 01.10.2014 r. 01.10.2014 r. Aby spełnić wymagania STCW dodano 1 godzinę ćwiczeń do przedmiotu 37 „Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku”. Aby program przedmiotu 37 zawierał treści kursu 1.5 Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony statku i 2.8 Przeszkolenia dla członków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony dodano 5 godzin wykładu i 2 godziny ćwiczeń. Aby spełnić wymagania STCW dodano 1 godzinę ćwiczeń do przedmiotu 38 „Organizacja nadzoru” Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 5 Data 6 Treść zmiany Uwagi Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechanika i Budowa Maszyn studia pierwszego stopnia – profil praktyczny na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej w Szczecinie 1. Umiejscowienie kierunku w obszarze Kierunek Mechanika i Budowa Maszyn należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk technicznych. Profile W ramach tego kierunku na studiach pierwszego stopnia zdefiniowany został profil praktyczny. 2. Kierunkowe efekty kształcenia W opisie kierunku uwzględniono wszystkie efekty kształcenia występujące w opisie efektów kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk technicznych. Celem kształcenia jest uzyskanie przez absolwenta kwalifikacji pierwszego stopnia na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn a w szczególności przygotowanie do nadzorowania i eksploatacji maszyn i urządzeń technicznych oraz przygotowanie do bezpiecznej pracy na statku w charakterze oficera mechanika okrętowego na poziomie operacyjnym i zarządzania. Absolwent studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym posiada kwalifikacje absolwenta o profilu ogólnoakademickim oraz dodatkowo jest przygotowany do: (1) realizacji procesu wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn oraz układów mechaniki okrętowej, (2) prac wspomagających projektowanie prostych zadań inżynierskich, dobór materiałów inżynierskich stosowanych jako elementy maszyn oraz nadzór nad ich eksploatacją głównie w stoczniach produkcyjnych i remontowych, (3) pracy w zespole, służbach technicznych towarzystw klasyfikacyjnych, służbach dozoru technicznego armatorów, składzie członków załóg obiektów pływających jako oficer mechanik okrętowy, (4) diagnostyki stanu technicznego poszczególnych maszyn i urządzeń energetycznych oraz instalacji przemysłowych, (5) organizowania, zarządzania i wykonywania remontów urządzeń energetycznych oraz instalacji przemysłowych, (6) koordynacji prac związanych z eksploatacją, oraz (7) obsługiwania siłowni okrętowych, potwierdzone dyplomem oficera mechanika wachtowego wydanego przez odpowiedni organ administracji morskiej, (8) zarządzania obsługiwaniem siłowni okrętowej po spełnieniu dodatkowych wymagań administracji morskiej. Absolwent uzyskuje kwalifikacje pierwszego stopnia, otrzymuje tytuł zawodowy inżyniera oraz uprawnienia do uzyskania dyplomu mechanika okrętowego na poziomie zarządzania. Efekty kształcenia i program nauczania dla profilu praktycznego musi spełniać wymagania zawarte w Rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy. Efekty kształcenia oraz program dla profilu praktycznego musi spełniać wymagania Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Norm Szkolenia, Wydawania Świadectw i Pełnienia Wacht dla Marynarzy (STCW 78/95) oraz wymagania Unii Europejskiej zawarte w regulacji EMSA (European Maritime Safety Agency). Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 7 Objaśnienie oznaczeń: K (przed podkreślnikiem) W U K (po podkreślniku) T1P 01, 02, 03 i kolejne – – – – – kierunkowe efekty kształcenia, kategoria wiedzy, kategoria umiejętności, kategoria kompetencji społecznych, efekty kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk technicznych dla studiów pierwszego stopnia – profil praktyczny, – numer efektu kształcenia. Odniesienie do efektów Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechanika i Budowa Maszyn. kształcenia w obszarze Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia na kierunku studiów Symbol kształcenia w zakresie Mechanika i Budowa Maszyn absolwent: nauk technicznych Wiedza ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii, mechaniki technicznej, wytrzymałości materiałów i innych obszarów nauki, nieK_W01 zbędną do formułowania i rozwiązywania typowych, prostych zadań z zakresu eksploatacji urządzeń okrętowych T1P_W01 ma podstawową wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierK_W02 skich powiązanych z budową i eksploatacją maszyn: z inżynierią materiałową, elektrotechniką i automatyką okrętową, chemią T1P_W02 ma wiedzę ogólną z zakresu budowy, wytwarzania i eksploatacji maszyn okrętowych T1P_W03 ma szczegółową wiedzę techniczną niezbędną do prawidłowego utrzymania, obsługiwania oraz eksploatacji urządzeń i instalacji K_W04 okrętowych, urządzeń elektrycznych, elektronicznych i układów sterowania automatycznego oraz do kierowania bezpieczną eksploatacją siłowni okrętowej T1P_W04 ma szczegółową wiedzę z zakresu technologii wytwarzania, remontów maszyn i urządzeń okrętowych oraz systemów okrętowych, nieK_W05 zbędną do podjęcia planowych oraz incydentalnych prac z tego zakresu T1P_W04 K_W06 ma szczegółową wiedzę o własnościach i bezpiecznej obsłudze materiałów eksploatacyjnych stosowanych w okrętownictwie T1P_W04 K_W07 ma szczegółową wiedzę o cyklu życia maszyn i urządzeń siłownianych i ogólnookrętowych T1P_W05 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane K_W08 przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu eksploatacji siłowni i statku T1P_W06 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związaną z budową i eksploatacją maszyn T1P_W07 ma podstawową wiedzę z prawa morskiego oraz zna i ma doświadK_W10 czenie w korzystaniu ze standardów i norm bezpieczeństwa związanych z pracą na statku T1P_W08 ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia ekonomicznych, K_W11 prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskich T1P_W08 ma szczegółową wiedzę dotyczącą zarządzania bezpieczną eksploK_W12 atacją statku, organizacją i zarządzaniem zasobami siłowni okrętowej T1P_W09 K_W03 K_W09 8 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej T1P_W09 zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony właK_W14 sności przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej T1P_W10 ma uporządkowaną wiedzę z zakresu procesów analizy i zarządzania ryzykiem, ze szczególnym uwzględnieniem zasobów ludzkich oraz K_W15 materialnych – specyficznych dla siłowni pływających obiektów komercyjnych, mających wpływ na bezpieczną ich eksploatację T1P_W09 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedK_W16 siębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla gospodarki morskiej T1P_W11 K_W13 Umiejętności a) Umiejętności ogólne potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz innych źródeł; potrafi integrować uzyskane K_U01 informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie T1P_U01 potrafi porozumiewać się w języku angielskim zawodowym (MariK_U02 time English) oraz umie porozumiewać się przy użyciu różnych technik w warunkach statkowych T1P_U02 potrafi przygotować w języku polskim i angielskim opracowanie problemu z zakresu dyscypliny „budowa i eksploatacja maszyn” T1P_U03 ma umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim K_U04 dotyczących zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej T1P_U04 K_U05 ma umiejętności samokształcenia się T1P_U05 ma umiejętności językowe w zakresie studiowanej dyscypliny, zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi K_U06 w Rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy T1P_U06 K_U03 b) Podstawowe umiejętności inżynierskie potrafi stosować podstawowe technologie informacyjno-komunikaK_U07 cyjne w zakresie pozyskiwania i przetwarzania informacji w bezpiecznej eksploatacji siłowni T1P_U07 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary K_U08 i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski T1P_U08 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych K_U09 zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne, typowe dla siłowni okrętowej T1P_U09 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne T1P_U10 ma umiejętności niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym (w szczególności morskich instalacji energetycznych) oraz zna zasaK_U11 dy bezpieczeństwa związane z wykonywaniem obowiązków zawodowych T1P_U11 K_U10 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 9 potrafi stosować technologie wytwarzania w celu kształtowania poK_U12 staci, struktury i własności materiałów oraz posługiwać się aparaturą pomiarową, metrologią warsztatową stosowaną na statkach T1P_U11 K_U13 potrafi stosować wiedzę do interpretacji zjawisk zachodzących w maszynach, urządzeniach i instalacjach statkowych T1P_U11 K_U14 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich T1P_U12 c) Umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechaK_U15 nizmów i urządzeń okrętowych i ocenić istniejące rozwiązania techniczne niezbędne do prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji statku T1P_U13 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym m.in.: przeglądy, K_U16 planowanie i wykonanie remontu urządzeń i instalacji energetycznych (w szczególności okrętowych) T1P_U14 potrafi ocenić przydatność i zastosować właściwą metodę (procedurę) i narzędzia do rozwiązania prostych zadań inżynierskich K_U17 o charakterze praktycznym, związanych z eksploatacją mechanizmów i urządzeń siłowni okrętowych T1P_U15 potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją (używając właściwej techniki i narzędzi) – zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla budowy i eksploatacji maszyn, K_U18 ze szczególnym uwzględnieniem warunków statkowych. Potrafi zweryfikować poprawność realizacji zadania i określić stopień spełnienia innych wymagań projektowych T1P_U16 ma doświadczenie, zdobyte w czasie odbywania praktyk morskich, K_U19 związane z wykorzystaniem właściwych narzędzi, materiałów i procedur do rozwiązywania praktycznych zadań inżynierskich T1P_U18 potrafi i ma doświadczenie w obsługiwaniu maszyn i urządzeń siK_U20 łowni okrętowych (właściwe dla dyplomu oficera mechanika wachtowego) T1P_U17 ma umiejętności korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i standardów inżynierskich T1P_U19 umie posługiwać się i wykorzystać informacje dotyczące: dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej statku, dokumentacji techK_U22 niczno-ruchowej urządzeń okrętowych, schematów instalacji okrętowych T1P_U19 K_U21 Kompetencje społeczne ma świadomość ważności i zrozumienia pozatechnicznego aspektów K_K01 i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko T1P_K02 ma świadomość znaczenia zawodowej i etycznej odpowiedzialności K_K02 za podejmowaną decyzję w zakresie eksploatacji urządzeń siłowni okrętowej T1P_K02 K_K03 ma świadomość ryzyka wykonywanego zawodu, zna zasady bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej T1P_K02 K_K04 potrafi pracować w grupie przyjmując w niej różne role związane w szczególności ze specyficznymi morskimi warunkami pracy T1P_K03 10 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 K_K05 ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związaną z pracą zespołową na statku T1P_K03 K_K06 potrafi kierować małym zespołem przyjmując odpowiedzialność za efekty jego pracy T1P_K03 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określoneK_K07 go przez siebie lub innych zadania w szczególności zarządzanie zasobami siłowni okrętowej T1P_K04 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu T1P_K05 zna i potrafi stosować uwarunkowania ekonomiczno-prawne twoK_K09 rzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w zakresie świadczenia usług T1P_K06 w specyficznych warunkach morskich, potrafi działać w sposób przedsiębiorczy T1P_K06 ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni morskiej, a zwłaszcza rozumie potrzebę przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji K_K11 i opinii dotyczących osiągnięć techniki morskiej i innych aspektów działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały T1P_K07 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób T1P_K01 K_K08 K_K10 K_K12 3. Obszarowe efekty kształcenia Tabela pokrycia obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia Symbol Efekty kształcenia dla obszaru kształcenia w zakresie nauk technicznych, profil praktyczny. Osoba posiadająca kwalifikacje pierwszego stopnia: Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku Mechanika i Budowa Maszyn Wiedza ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów niezbędną do forT1P_W01 mułowania i rozwiązywania typowych, prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów K_W01 T1P_W02 ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_W02 T1P_W03 ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów K_W03 T1P_W04 ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów K_W04, K_W05 K_W06 T1P_W05 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych K_W07 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane T1P_W06 przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów K_W08 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_W09 T1P_W07 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 11 ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekoT1P_W08 nomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej K_W10, K_W11 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej K_W12, K_W13 K_W15 T1P_W09 zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony właT1P_W10 sności przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej K_W14 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki T1P_W11 i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów K_W16 Umiejętności 1) Umiejętności ogólne (niezwiązane z obszarem kształcenia inżynierskiego) potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej T1P_U01 w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie K_U01 potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach K_U02 potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym, uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściT1P_U03 wych dla studiowanego kierunku studiów, dobrze udokumentowane opracowanie problemów z zakresu studiowanego kierunku studiów K_U03 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym T1P_U04 prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu studiowanego kierunku studiów K_U04 T1P_U05 ma umiejętność samokształcenia się K_U05 ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne T1P_U06 z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego K_U06 T1P_U02 2) Podstawowe umiejętności inżynierskie potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi T1P_U07 właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej K_U07 T1P_U08 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U08 T1P_U09 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne K_U09 T1P_U10 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne K_U10 T1P_U11 ma umiejętności niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna i stosuje zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą K_U11, K_U12, K_U13 T1P_U12 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich K_U14 12 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 3) Umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić – zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów – T1P_U13 istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi K_U15 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych T1P_U14 zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów K_U16 potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze prakT1P_U15 tycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę (procedurę) i narzędzia K_U17 potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla stuT1P_U16 diowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi K_U18 ma doświadczenie związane z utrzymaniem urządzeń, obiektów T1P_U17 i systemów technicznych typowych dla studiowanego kierunku studiów K_U20 ma doświadczenie związane z rozwiązywaniem praktycznych zadań T1P_U18 inżynierskich, zdobyte w środowisku zajmującym się zawodowo działalnością inżynierską K_U19 T1P_U19 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i standardów związanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_U21, K_U22 Kompetencje społeczne T1P_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób K_K12 ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki T1P_K02 działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje K_K01, K_K02, K_K03 T1P_K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role K_K04, K_K05, K_K06 T1P_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania K_K07 T1P_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu K_K08 T1P_K06 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, inT1P_K07 formacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały K_K09, K_K10 K_K11 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 13 4. Szczególne wymagania Czas trwania studiów W przypadku studiów stacjonarnych: – studia I stopnia profil praktyczny: 8 semestrów (240 punktów ECTS). Na studiach stacjonarnych każdy rok akademicki obejmuje co najmniej 30 tygodni zajęć dydaktycznych (bez sesji egzaminacyjnych). Forma realizacji zajęć dydaktycznych, liczba godzin zajęć – – W przypadku studiów stacjonarnych liczba godzin wykładów i innych zajęć prowadzonych w dużych grupach nie może przekraczać 50% łącznej liczby godzin zajęć prowadzonych na uczelni, związanych z realizacją programu studiów. Łączny wymiar ćwiczeń, seminariów, zajęć laboratoryjnych i zajęć projektowych realizowanych w formie wymagającej obecności studenta na uczelni i zapewniającej mu możliwość bezpośredniego kontaktu z prowadzącym nie może być niższy niż 1000 godzin na studiach I stopnia. Wymagania dotyczące umiejętności porozumiewania się w językach obcych – Studia I stopnia: język angielski zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy. Praktyki – – Studia I stopnia: praktyka w wymiarze 4–8 tygodni praktyki „lądowej” w stoczniach remontowych lub innych podobnych zakładach przemysłowych (maksymalnie 15 punktów ECTS) oraz jedno-semestralna praktyka „morska” (30 punktów ECTS); jest zalecane, aby była ona powiązana z tematyką projektu dyplomowego (pracy dyplomowej inżynierskiej). Praca dyplomowa Studia I stopnia projekt dyplomowy inżynierski / praca dyplomowa inżynierska w wymiarze ok. 15 punktów ECTS. Forma i zakres egzaminu dyplomowego – – 14 Egzamin powinien sprawdzać wiedzę zdobytą w całym okresie studiów i powinien sprawdzać przede wszystkim umiejętność właściwego powiązania (zintegrowania) wiedzy uzyskanej na różnych przedmiotach/modułach kształcenia. Egzamin dla studiów o profilu praktycznym powinien odbywać się z udziałem obserwatora delegowanego z Urzędu Morskiego. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 5. ECTS Wiedza w zakresie matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów nauki przydatna do formułowania i rozwiązywania zadań związanych z kierunkiem studiów – co najmniej 30 punktów ECTS; wiedza i umiejętności związane z zagadnieniami technicznymi (inżynierskimi) – co najmniej 50% punktów ECTS przypisanych programowi studiów. 6. Powołanie się na wzorce międzynarodowe Efekty kształcenia oraz program dla profilu praktycznego muszą spełniać wymagania Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Norm Szkolenia, Wydawania Świadectw i Pełnienia Wacht dla Marynarzy (STCW 78/95) oraz wymagania Unii Europejskiej zawarte w regulacji EMSA (European Maritime Safety Agency). Opis efektów kształcenia w obszarze studiów technicznych odpowiada pod względem stopnia szczegółowości „standardom” międzynarodowym – jest pod tym względem porównywalny z EUR-ACE i IEA, bardziej szczegółowy niż ABET i JABEE, a mniej szczegółowy niż CDIO. Poziom kompetencji w opisie efektów kształcenia dla studiów I stopnia jest porównywalny z wymaganiami przyjętymi w EUR-ACE, ABET i JABEE, a niższy od wymagań przyjętych w IEA i CDIO. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych NR GRUPA / NAZWA PRZEDMIOTU A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (16 ECTS) 1. Język angielski 2. Wychowanie fizyczne 3. Podstawy ekonomii 4. Nauka o pracy i kierowaniu 5. Ochrona własności intelektualnej B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE (43 ECTS) 6. Matematyka 7. Fizyka 8. Mechanika* 9. Wytrzymałość materiałów* 10. Grafika inżynierska* 11. Informatyka użytkowa C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE (53 ECTS) 12. Podstawy konstrukcji maszyn 13. Materiałoznawstwo okrętowe* 14. Techniki wytwarzania I* 15. Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* 16. Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* 17. Ocena jakości elementów maszyn* 18. Termodynamika techniczna* 19. Mechanika płynów* 20. Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 21. Maszyny i napędy elektryczne* 22. Elektrotechnika okrętowa* 23. Podstawy automatyki i robotyki* 24. Automatyka i miernictwo okrętowe* D. PRZEDMIOTY ZAWODOWE (69 ECTS) 25. Chemia techniczna 26. Chemia wody, paliw i smarów* 16 369 godz. * Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 570 godz. 825 godz. 1208 godz. 27. Użytkowanie paliw i środków smarowych* 28. Okrętowe silniki tłokowe* 29. Kotły okrętowe* 30. Maszyny i urządzenia okrętowe* 31. Chłodnictwo i klimatyzacja* 32. Siłownie okrętowe* 33. Podstawy budowy statku i organizacji załogi* 34. Teoria i budowa okrętu* 35. Ochrona środowiska morskiego* 36. Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* 37. Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 38. Organizacja nadzoru* 39. Podstawy nautyki 40. Prawo i ubezpieczenia morskie* 41. Seminarium dyplomowe 42. Montaż maszyn* 43. Naprawy i regeneracje elementów maszyn* 44. Zużycie i spowalnianie zużycia 45. Technologia elementów maszyn# 45.1. Cieplne maszyny wirnikowe# 46. Diagnostyka maszyn 47. Sterowanie obsługiwaniem* 48. Urządzenia przeniesienia napędu F. PRAKTYKI 49. Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) (14 ECTS) 14 tyg. 50. Praktyka pływania (standardy STCW) (30 ECTS) 19 tyg. G. PRACA DYPLOMOWA 51. Praca dyplomowa (15 ECTS) * – zawiera treści programowe STCW # – przedmiot obieralny Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 300 godz. 17 18 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA Nr Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn Specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Godziny Nazwa przedmiotu 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 45.1 46 47 48 49 50 51 1 2 3 4 5 6 7 * # Język angielski* 210 Wychowanie fizyczne 90 Podstawy ekonomii 30 Nauka o pracy i kierowaniu 24 Ochrona własności intelektualnej 15 Matematyka 165 Fizyka 105 Mechanika* 90 Wytrzymałość materiałów* 90 Grafika inżynierska* 60 Informatyka użytkowa 60 Podstawy konstrukcji maszyn 150 Materiałoznawstwo okrętowe* 75 Techniki wytwarzania I* 45 Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* 30 Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* 30 Ocena jakości elementów maszyn* 60 Termodynamika techniczna* 75 Mechanika płynów* 30 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 Maszyny i napędy elektryczne* 75 Elektrotechnika okrętowa* 60 Podstawy automatyki i robotyki* 45 Automatyka i miernictwo okrętowe* 75 Chemia techniczna 30 Chemia wody, paliw i smarów* 45 Użytkowanie paliw i środków smarowych* 30 Okrętowe silniki tłokowe* 105 Kotły okrętowe* 50 Maszyny i urządzenia okrętowe* 105 Chłodnictwo i klimatyzacja* 60 Siłownie okrętowe* 105 Podstawy budowy statku i organizacji załogi* 22 Teoria i budowa okrętu* 90 Ochrona środowiska morskiego* 30 Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* 36 Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 38 Organizacja nadzoru* 24 Podstawy nautyki 15 Prawo i ubezpieczenia morskie* 18 Seminarium dyplomowe 15 Montaż maszyn* 60 Naprawy i regeneracje elementów maszyn* 75 Zużycie i spowalnianie zużycia 60 Technologia elementów maszyn# 15 Cieplne maszyny wirnikowe# 15# Diagnostyka maszyn 120 Sterowanie obsługiwaniem* 30 Urządzenia przeniesienia napędu 30 Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) – Praktyka pływania (standardy STCW) – Praca dyplomowa – Razem: 2972 Obciążenie godzinowe w tygodniu: Liczba godzin w semestrze: W Ć L S ECTS W – – 30 24 15 60 45 45 30 – 30 60 45 15 – – 30 30 15 30 45 30 15 45 15 15 30 75 38 60 30 45 22 90 30 12 19 12 15 18 15 30 45 45 15 15# 60 30 30 – – – 1435 – – – – – 105 – 30 30 – – – – – – – – 30 15 15 – – 15 – – – – – 7 – – – – – – – 19 12 – – – – – – – – – – – – – – 278 210 90 – – – – 60 15 30 60 30 90 30 30 30 30 30 15 – 30 30 30 15 30 15 30 – 30 – 45 25 – – – – – – – – – – 30 30 15 – – 60 – – – – – 1165 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 5 – 5 60 – – – 24 – – – – – – – – – – – – – – – – 94 12 1 1 1 1 14 8 8 8 4 1 9 6 2 1 1 2 5 3 5 5 5 3 6 2 2 1 7 3 7 5 9 1 3 1 3 1 2 1 1 1 2 4 2 1 1# 8 1 1 14 30 15 240 – – 2 – – 2E 2 2E – – 2 – 3E – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 14,5 Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy Szkolenie na świadectwo ratownika I semestr X – X X X – – I semestr 15 tyg. Ć L S – 3 – 2 – – – – – – 3 – – 2 2 – – – – 4 – 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 5 15 34,5 517 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 II semestr – – – – – – – E W II semestr 15 tyg. Ć L S 2 – 1 – – 6 4 5 – 4 1 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 30 – – – – – 1 1E 1 – – – – – – – – – 2E 1 2E – – – – 1 – – – – – – – – 2 – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – 12 – – – – – 2 – – – – – – – – – – – 2 1 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 6 3 2 – – – – 2 1 – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 9 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 E W III semestr 15 tyg. Ć L S 2 – – – – 3 4 3 – – – – – – – – – 4 3 3 – – – – 2 – – – – – – – – 1 – – – – 1 – – – – – – – – – – 4 – – 30 – – – – – 1E – – 1 – – 2 – 1 – – 2 – – – 3E – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – – – – – – 1 1# – – 2 – – – 15 – – – – – 2 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 27 405 III semestr – – – – – – – 2 2 – – – – – – – – – – – 2 2 – 2 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 13 31 465 IV semestr – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 E Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego Obowiązuje od roku akademickiego 2012/2013 z dnia 30.05.2012 r. od pierwszego roku studiów Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII 15 tyg. 15 tyg. 15 tyg. 12 tyg. semestr W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E 2 – – 2 1 – – – – – – – – – – – – – – – 5 – – – – – – – – – – – 3 1E 1 2 – – – – – – – – 2 2E – 2 – – – – 2 – – – 1 – – – – – – 2 2 – – – 1 – – – – – – – 2 – – – 3 – – 2 – – – – – 1E 1 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 2 – – – – – – – – – – – 1,25 1,25 – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – – – – – 3 – 1 1 – – – 1# – – – – – – – – – – – 1 – – – 3 – – – – – – – – – – – 30 12,25 3,25 14 29,5 443 V semestr – – – – – – – VI semestr – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 2 – – – – – – – 5 – – 4 – – – 1 – – – – 2 – 3 – – – – – – – – – – 1 – – 1 – – – – 2 2 – – – – – 7 – – 30 – – 2E – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – – – – – – – – – 1 – 2 – – – 2E – 1 2,5E 0,5 – 2 – – – – – 2E – – – – – – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 17,5 0,5 13 33,3 500 VII semestr – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0,3 – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,3 3 – – – 1 – – – – – – 3 – – – – – – – – – 5 – – – 2 – 3 3 1 – 4 – – 1 – – – – – – – 4 – – – – – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3E – – 2 2 – 2E 2 1E – – – – – – – – – – – – – – 4 – – – – – 16 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – 3 1,7 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 8,7 27 405 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0,3 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,3 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 6 – – 1 1 – 6 5 5 – – – – – – – – – – – – – – 5 – – – – – 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25E – – – – – – – 1 – 1 – 1,5 1,25 – – – – – – 2,5 – – – – 10,5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – – – – – – – – – – – – – – – – 5E – – – – – 6,25 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – – – – – – – 3 – 2 – 1 1 – – – – – 3 1 – – – 15 30 Praktyka morska 30 punktów ECTS Akademia Morska w Szczecinie Wydział Mechaniczny 20 237 VIII semestr – X – – – X X – zawiera treści programowe STCW – przedmiot do wyboru Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 19 20 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 1 Kierunek: Przedmiot: Język angielski* Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Stopień studiów: I Status przedmiotu: Semestr I II III IV V VI obowiązkowy Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba godzin w tygodniu / bloku Ć L E S P SE PP PR 3 3 2 2 2E 2 Razem w czasie studiów Liczba tygodni w semestrze 15 15 15 15 15 15 Forma studiów: A I–III Semestry: I–VI ogólne A Ć Liczba godzin w semestrze ECTS L E S P SE PP PR 45 2 45 2 30 2 30 2 30 3 30 1 210 12 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Znajomość ogólnego języka obcego na poziomie B1 wg CEF Cele przedmiotu: 1. Nabycie umiejętności posługiwania się zawodowym rejestrem mechanicznym języka angielskiego na poziomie B2 wg CEF, umożliwiających wykonywanie pracy zawodowej. Posługiwanie się kompetencjami językowymi zgodnymi z wymogami konwencji STCW sprawdzalnymi w testach Marlins 2. Nabycie umiejętności ustnego komunikowania się, pisania i czytania ze zrozumieniem zgodnie z poziomem B2 wg CEF Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Wykazuje znajomość języka angielskiego w mowie i w piK_U01, K_U02, K_U03, K_U04, EKP1 śmie w zakresie słownictwa technicznego wymaganego K_U05, K_U06, K_K12 w środowisku zawodowym Posługuje się płynnie Standardowymi Zwrotami w Porozu- K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, EKP2 miewaniu się na Morzu (STCW) K_U05, K_U06, K_K12 K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, EKP3 Komunikuje się z zespołem ludzi na poziomie operacyjnym K_U05, K_U06, K_K12 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–VI: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez SEKP1 konwencję STCW i zna Standardowe Zwroty w Porozumiewaniu się na Morzu Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,2,3 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 21 Wykazuje znajomość języka angielskiego SEKP2 w zakresie słownictwa specjalistycznego w zakresie rejestru mechanicznego i nautycznego Potrafi porozumiewać się w języku angielskim SEKP3 w środowisku zawodowym Wykazuje stałe zaangażowanie w podnoszenie SEKP4 swoich kompetencji językowych Potrafi kierować podległym mu zespołem ludzSEKP5 kim używając do tego języka fachowego Potrafi samodzielnie korzystać z literatury faSEKP6 chowej na jego poziomie Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa SEKP7 pracy w środowisku pracy załóg multikulturowych Potrafi dokonywać wpisów do dziennika maSEKP8 szynowego, zdawać raporty ustne i tworzyć pisemne oraz sporządzać sprawozdania EKP 1,2,3 EKP 1,2,3 EKP 1,2,3 EKP 1,2,3 EKP 1,2,3 x x x x x x x x x EKP 1,2,3 x x EKP 1,2,3 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: L 22 I 1. The Marine Engineering Student – wymiana informacji wymaganych SEKP1–4 w środowisku zawodowym; czas Present Simple -„2. At sea – alfabet morski, liczebniki, literowanie; czas Present Simple -„3. Zaimki, liczba mnoga, przedimki 4. Places on Board – opis i ustalanie położenia; konstrukcja There is/are, -„przyimki określające miejsce 5. Routine Activities on Board – czas Present Simple, przyimki określające -„czas, przyczynę, sposób 6. Common operating & maintenance procedures in the engine room – -„komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrętowej 7. What’s happening on board the vessel? – czas Present Continuous, ćwiczenia kontrastywne Present Simple vs. Present Continuous, -„czasowniki statyczne 8. Which way to the engine room? – tryb rozkazujący; standardowe ko-„mendy do maszyny 9. In the messroom – uprzejme pytania; konstrukcja Can/Could you …, -„would like, zaimki nieokreślone 10. Cargo & supplies – rodzaje ładunku; kwantyfikatory some/any/a lot -„(of)/ much/many -„11. A new vessel – stopniowanie przymiotników i przysłówków 12. The last voyage – czas Past Simple, czasowniki nieregularne, wyraże-„nia used to/would do opisywania zwyczajów w przeszłości, konstrukcja be/get used to 13. Incidents at sea & personal injuries – bezpieczeństwo na statku, bez-„pieczeństwo pracy Razem: Razem w semestrze: Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 45 45 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 45 Praca własna studenta 75 w tym e-learning Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10 Łącznie 2 130 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Liczba godzin Realizowane treści II SEKP1–4 14. Maintenance duties – komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrętowej, porozumiewanie się z członkami załogi; czas Present Perfect, Present Perfect Continuous -„- 15. What were you doing when the accident happened? – czas Past Continuous, ćwiczenia kontrastywne Past Simple vs. Past Continuous -„- 16. Safety & emergency – komunikacja w stanach alarmowych i awaryjnych; tryb rozkazujący, czasowniki modalne must/needn’t, mustn’t -„- 17. Vessel in distress – standardowe zwroty porozumiewania się na morzu w komunikacji w stanach alarmowych i awaryjnych -„- 18. My next voyage – czas Future Simple, Future Continuous, Future Perfect, Future Perfect Continuous, konstrukcja be going to -„- 19. Zdania czasowe dotyczące przyszłości, spójniki as soon as, when, before, as long as, until -„- 20. Zdania czasowe dotyczące przeszłości, czas Past Perfect, Past Perfect Continuous -„- 21. Obligations, skills, duties, needs of marine engineer – czasowniki modalne must/have to, can/be able to, may/be allowed to, should/should have III, needn’t have III, to be to -„- 22. Powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownictwa Razem: 45 45 Razem w semestrze: 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 75 w tym e-learning 10 130 2 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 23 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Liczba godzin Realizowane treści III SEKP1–6 23. Pirates on Board – powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownictwa -„- 24. Fire protection, fire fighting, checking equipment, damage control – komunikacja w zakresie obsługi statku, komunikacja w stanach alarmowych i awaryjnych -„- 25. Parts of the ship & her dimensions, General Arrangement Plan – terminologia dotycząca konstrukcji statku / budowa kadłuba, grodzie, przedziały, pokład, zbiorniki itd./, materiały konstrukcyjne, terminologia dotycząca teorii okrętu / wymiary, wyporność, nośność, płaszczyzny, przekroje, plany statkowe, pędniki itd./; strona bierna -„- 26. Engine room, manning it, basic equipment – strona bierna, konstrukcja have sth done -„- 27. Measuring & fitting tools, basic instruments – narzędzia pomiarowe i montażowe oraz urządzenia używane podczas remontów; strona bierna, konstrukcja bierna wyrażająca obiegową opinię The vessel is said to L Razem: 30 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 30 Praca własna studenta 75 w tym e-learning Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 5 2 110 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: L 24 IV 28. Ship propulsion – typowe jednostki napędowe, elementy jednostek SEKP1–7 napędowych 29. Diesel Engines – spalinowe silniki tłokowe, typy, budowa, zasada -„działania 30. Fuel system – rodzaje paliw, właściwości, instalacja bunkrowania i -„transportu paliwa, system paliwowy, wirówki -„31. Lubrication – funkcja i systemy smarowania 32. Cooling the engine – typy chłodziw, systemy chłodzenia, instalacja wody chłodzącej, instalacja wody morskiej, urządzenia do produkcji -„wody słodkiej Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 -„- 33. Auxiliary Engines – pompy i układy pompowe, instalacja balastowa, instalacja wody pitnej, instalacja wody zęzowej, urządzenia do oczyszczania wód zęzowych, urządzenia do oczyszczania wód zęzowych i ścieków sanitarnych, płyny eksploatacyjne stosowane na statku, spalarki, instalacja pożarowa, kotły okrętowe i instalacje parowe, urządzenia i instalacje elektryczne, urządzenia sterowe, urządzenia pokładowe, urządzenia i instalacje hydrauliczne i pneumatyczne, sprężarki Razem: 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 30 Praca własna studenta 75 w tym e-learning Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 5 2 110 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Liczba godzin Semestr: V 34. Operating procedures, maintenance, surveys – terminologia w zakreSEKP1–8 sie remontów, procedury, dokumenty, procesy technologiczne L -„- 35. Maintenance & fault chart – komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrętowej, komunikaty urządzeń monitorujących pracę siłowni, porozumiewanie się z członkami załogi, komunikacja w stanach alarmowych i awaryjnych, wykrywanie i usuwanie uszkodzeń/usterek, działania naprawcze; okresy warunkowe, konstrukcja wish -„- 36. Relaying statements, questions, commands – mowa zależna, następstwo czasów, konstrukcja had better, would rather -„- 37. Pollution prevention, preparing safety measures, ballast handling, liquid goods – komunikacja w zakresie obsługi statku, procedury ISM i ISPS; wyrażanie przypuszczeń z pomocą czasowników modalnych must/may/ might/can’t be, must/may/might/can’t have been -„- 38. Powtórzenie zagadnień gramatycznych, słownictwa i standardowych zwrotów porozumiewania się na morzu -„- 39. Elements and measurements of control system, open-, closed-loop Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 30 25 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 30 Praca własna studenta 75 w tym e-learning Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 15 Łącznie 3 120 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Liczba godzin Realizowane treści VI SEKP1–8 40. Korespondencja: zamówienia, zakresy remontów, reklamacje, opis awarii, protokół powypadkowy, raporty, opinia zawodowa, zezwolenia na prace specjalne, listy kontrolne -„- 41. Typical diesel engines – spalinowe silniki tłokowe, elementy, systemy funkcjonalne, parametry pracy -„- 42. Operating manuals – czytanie i tłumaczenie instrukcji obsługi -„- 43. How to write CV? – przygotowanie życiorysu, podania o pracę, przygotowanie do rozmowy kwalifikacyjnej -„- 44. Incidents & accidents, personal & occupational safety – wypadki na statku, ochrona osobista, działania na rzecz bezpieczeństwa pracy na statku -„- 45. Typical diesel engines – MAN, Sulzer -„- 46. General remarks on business letter writing – orders, reports, claims etc Razem: 30 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 30 Praca własna studenta 75 w tym e-learning Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 26 Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności 5 110 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 1 Metody i kryteria oceny: Oceny Metody oceny EKP 1,2,3 2 3 3,5–4 4,5–5 Zadania pisemne; wejściówki; sprawdzian (min. 2); zadania w e-learning; odpowiedzi ustne; kolokwium (min. 1) Nie udziela odpowiedzi lub wykazuje bardzo ograniczoną znajomość słownictwa i struktur językowych uniemożliwiającą wykonanie zadania, chaotycznie konstruuje wypowiedzi, bardzo uboga treść, niekomunikatywność, mylenie i zniekształcanie podstawowych informacji. Uzyskuje poniżej 51% punktów z prac pisemnych oraz wypowiedzi Wykazuje ograniczoną znajomość słownictwa i struktur językowych, popełnia liczne błędy językowe znacznie zakłócające komunikację i płynność wypowiedzi, błędy w wymowie i intonacji, formułuje niepełne odpowiedzi na niektóre pytania, odpowiedzi częściowo odbiegające od treści zadanego pytania, dokonuje niekompletnych, jednostronnych prezentacji ustnych lub pisemnych zadanego materiału, odtwórcza prezentacja. Uzyskuje powyżej 51% z prac pisemnych oraz wypowiedzi Reprezentuje zadowalający poziom znajomości słownictwa i struktur językowych, popełnia błędy językowe nieznacznie zakłócające komunikację, nieznaczne zakłócenia w płynności wypowiedzi, stosuje poprawną wymowę i intonację, formułuje odpowiedzi pełne nieznacznie odbiegające od treści zadanego pytania, wykazuje praktyczne posługiwanie się wiadomościami wg podanych wzorów w formie pisemnej i w aspekcie mowy, poprawnie konstruuje prezentacje, bogate w treść. Uzyskuje 70–80% punktów z prac pisemnych oraz wypowiedzi Umiejętności wykazywane przez studenta, wiedza, sprawności językowe, stosowane struktury językowe i słownictwo wykraczają poza normy programowe, nabycie umiejętności formułowania planu działania, tworzenie oryginalnych pomysłów (na ocenę 5). Wykazuje bardzo dobry poziom znajomości słownictwa i struktur językowych, popełnia nieliczne błędy językowe nie zakłócające komunikacji, konstruuje wypowiedź płynną, stosuje poprawną wymowę i intonację, nabycie umiejętności interpretowania i opiniowania, oraz formułowania problemów i hipotez (na ocenę 4+). Uzyskuje powyżej 80% punktów z prac pisemnych oraz wypowiedzi Powyżej 6 godzin nie- Obecność usprawiedliwionych Lub Test Marlinsa X Pisemny – 80% Poziom – junior engineer Ustny – Intermediate Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis 50 programów zawodowych, gramatycznych, testujących + DVD zawodowe: VHF, Mareng, Marlins, Oxford, Profesor Henry, Seagull, Videotel itd. Programy towarzyszące podręcznikom, skryptom DVD, Sala multimedialna + zestawy ćwiczeń prezentacje własne Magnetofony + podręczniki, skrypty Ćwiczenia na rozumienie – programy zawodowe i oryginalne Laboratorium komputerowe + stacjonarne i internetowe programy Literatura: Literatura podstawowa 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. Augustyniak-Klimczuk A., Mastalerz K.: English basics for marine engineering students. Marlins: English for seafarers. Study Pack 1 & 2. MARENG – program komputerowy Standard maritime communication phrases – IMO Wysocki H.: English for students of marine engineering. Buczkowska W.: English across marine engineering. Jędraszczak H., Mastalerz K.: English-Polish & Polish-English marine engineering dictionary. van Kluijven P.: An English course for students St Marine College and for on board training. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 27 Literatura uzupełniająca 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. Gunia M., Mastalerz K.: Workbook on English grammar for mechanical engineering students. Cowley J.: Running and maintenance of marine machinery. Puchalski J.: Illustrated English Polish seaman’s dictionary. Comfort J. et all: Basic technical English. Programy komputerowe i DVD firmy Seagull DVD – Videotell Góral Z.: Angielsko-polski opis symulatora siłowni okrętowej. Góral Z.: Angielsko-polski podręczny słownik mechanika okrętowego. Jakowczyk E.: English for chief engineers. Jakowczyk E.: English for mechanical engineering students. Babicz J.: Shipbuilding dictionary. Babicz J.: Dictionary of marine technology. MacGeorge H.D.: Marine auxiliary machinery. Blakey T.N.: English for maritime studies. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] SNJO [email protected] SNJO [email protected] SNJO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: mgr Krzysztof Mastalerz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr Rafał Litwin mgr Katarzyna Zawadzka Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 28 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 2 Przedmiot: Wychowanie fizyczne Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn Stopień studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Specjalność: Forma studiów: stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy I–II Semestry: I–III ogólne Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze Semestr Liczba tygodni w semestrze I 15 2 30 II 15 2 30 III 15 2 30 1 90 1 A Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów A Ć L E S P SE PP PR ECTS Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Brak przeciwwskazań do wysiłku fizycznego Cele przedmiotu: 1. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności prawidłowego reagowania na sytuację zagrożenia życia i zdrowia w wodzie 2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności z zakresu organizacji i uczestnictwa w różnorodnych formach aktywności ukierunkowanej na rozwój i utrzymanie sprawności fizycznej 3. Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa podczas treningu z wykorzystaniem sprzętu sportowego oraz realizacja różnych form wysiłku fizycznego indywidualnego lub zespołowego 4. Kształtowanie nawyku aktywnego wykorzystania czasu wolnego i postaw prozdrowotnych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Ma wiedzę z zakresu ratownictwa wodnego. Ma wiedzę w zakresie technik i metod stosowanych w celu kształtowania sprawności fizycznej w różnych dyscypliEKP1 nach sportu i rekreacji. Ma wiedzę z bezpieczeństwa i przepisów dotyczących dyscyplin sportowych i rekreacyjnych K_W11 K_K03 Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach (w tym z ratownictwa), potrafi realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w wodzie i na lądzie w ceEKP2 lu kształtowania sprawności fizycznej; Umie dobrać i korzystać ze środków technicznego wspomagania treningu i wyposażenia ratowniczego K_U11 K_K03 Prezentuje postawę systematycznej dbałości o sprawność fizyczną umożliwiająca EKP3 działalność zawodową. Prezentuje postawę gotowości do współpracy w zespole, odpowiedzialności za członków zespołu i wykonywane zadania K_K03 K_K04 K_K12 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 29 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Posiada wiedzę z zakresu technik i metod stosowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej EKP SEKP1 oraz prawidłowej postawy ciała. Ma wiedzę 1,3 o bezpieczeństwie i zasadach podczas ćwiczeń w siłowni kulturystycznej studio fitness x Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach, potrafi realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w celu kształtowania SEKP2 EKP2 sprawności fizycznej i prawidłowej postawy ciała. Umie dobrać środki technicznego wspomagania treningu i korzystać z nich x Prezentuje postawę systematycznej dbałości o sprawność fizyczną umożliwiająca działalność SEKP3 zawodową. Prezentuje postawę gotowości do EKP3 współpracy w zespole, odpowiedzialności za członków zespołu i wykonywane zadania x Posiada wiedzę z zakresu technik i metod stosowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji (halo- EKP SEKP4 wych). Ma wiedzę o bezpieczeństwie i przepi- 1,3 sach dotyczących wybranych dyscyplinach sportowych x Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach, potrafi realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w celu kształtowania SEKP5 EKP2 sprawności fizycznej. Umie dobrać środki technicznego wspomagania treningu, standardowe wyposażenie hal sportowych i korzystać z nich x Posiada wiedzę z zakresu technik i metod stosowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej EKP SEKP6 oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji. Ma 1,3 wiedzę o bezpieczeństwie i przepisach dotyczących sportów wodnych x Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach, potrafi realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w wodzie w celu SEKP7 EKP2 kształtowania sprawności fizycznej. Umie dobrać środki technicznego wspomagania treningu i korzystać z nich x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L 30 SEKP1,3 Realizowane treści Liczba godzin Zapoznanie z regulaminem siłowni i zasadami bezpieczeństwa na zajęciach, higieną zajęć, właściwym korzystaniem z urządzeń oraz sprzętu na siłowni, warunkami zaliczenia 30 I Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP1,2 Energetyka wysiłku, Pomiar i ocena siły mięśniowej – sprawdzian SEKP2 Ćwiczenia izolowane jako ćwiczenia angażujące pojedyncze grupy mięśni SEKP2 Ćwiczenia segmentowe jako ćwiczenia angażujące kilka dużych grup mięśniowych SEKP2 Ćwiczenia globalne jako ćwiczenia angażujące kompleksowo mięśnie całego ciała SEKP2 Wiosłowanie na ergometrze Concept II. Nauka techniki wiosłowania SEKP1 Metody rozwoju wytrzymałości: ciągła, przemienna, powtórzeniowa, interwałowa SEKP1 Wybrane metody rozwoju siły: body building system, ciężkoatletyczna, progresywna SEKP1 Podstawowe metody kształtowania wytrzymałości siłowej: stacyjna, obwodowa, strumieniowa SEKP2 Ocena reakcji na obciążenia treningowe SEKP2 Trening kulturystyczny i jego oddziaływanie na rozwój umiejętności ćwiczących. Atlas ćwiczeń SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności. Doskonalenie techniki wiosłowania na ergometrze. Rozkład sił na dystansie – sprawdzian SEKP2 Praktyczne wykorzystanie znaczenia siły mięśniowej w życiu człowieka SEKP1,2 Układanie własnego programu treningowego na zwiększenie poszczególnych cech układu mięśniowego SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności – wyciskanie w leżeniu. Indywidualna poprawa sprawdzianów Razem: 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 2 Punkty ECTS Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 32 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Realizowane treści Liczba godzin II Zapoznanie z programem zajęć, regulaminem sali gier, wymogami oraz SEKP3,4 omówienie bezpieczeństwa zajęć. Znaczenie rozgrzewki w zajęciach sportowych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 31 SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie kozłowania piłki oraz podań i chwytów SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie rzutów piłką do kosza z miejsca, biegu i wyskoku SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie elementów techniki indywidualnej SEKP3,4 Piłka koszykowa – test sprawdzający umiejętności techniki indywidualnej SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie odbić piłki sposobem oburącz górnym i dolnym SEKP3,5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zagrywki – małe gry 2x2, 3x3 SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie ataku, ustawienie na boisku SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zastawienia SEKP4,5 Piłka siatkowa – test sprawdzający umiejętność techniki indywidualnej SEKP4,5 Badminton – zapoznanie z przepisami gry, nauka podstawowych umiejętności techniki indywidualnej SEKP5 Badminton – doskonalenie podstawowych umiejętności techniki indywidualnej, gry singlowe i deblowe SEKP5 Unihokej – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej SEKP3,5 Unihokej – nauka i doskonalenie systemów ataku i obrony – turniej gry 4x4 SEKP3,5 Tenis stołowy – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej, gry singlowe i deblowe Razem: 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 2 Punkty ECTS Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 32 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Liczba godzin III Zapoznanie z regulaminem basenu i zasadami bezpieczeństwa na zajęSEKP3,6 ciach, higieną zajęć w wodzie, wymaganym podstawowym wyposażeniem osobistym, warunkami zaliczenia SEKP7 32 Realizowane treści Ćwiczenia oswajające w wodzie, diagnoza wstępna umiejętności pływackich Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 SEKP7 Nauka leżenia w pozycji na plecach; Pływanie z pomocą deski SEKP7 Nauka i doskonalenie naprzemianstronnej pracy nóg SEKP7 Nauka pracy rąk w stylu grzbietowym SEKP7 Nauka skoków do wody w różnych pozycjach: na nogi, kuczny SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy rąk kraulem SEKP7 Podstawowe ćwiczenia z zanurzenia pod wodę (w miejscu) SEKP3,7 Ćwiczenia grupowe w wodzie – piłka wodna – gra właściwa SEKP7 Ocena techniki pływania na plecach i kraulem SEKP7 Nauka pływania w płetwach po powierzchni SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy nóg w pozycji na boku – holowanie SEKP7 Nauka pracy nóg w stylu klasycznym w pozycji na plecach i piersiach SEKP6,7 Sprawdzian wytrzymałości w pływaniu SEKP7 Pływanie w ubraniu roboczym w różnych pozycjach – kontrola efektów kształcenia Razem: 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 2 Punkty ECTS 1 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 32 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 Metody oceny zaliczenie EKP1 EKP2 EKP3 3 Nie zna podstawowych technik i metod stosowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej Posiada podstawowe wiadomości z zakresu kształtowania wybranych sprawności fizycznej Nie umie realizować podstawowych zadań ruchowych i korzystać ze środków technicznych wspomagania treningu Wykonuje zadania ruchowe z dużymi odstępstwami od wzorca, potrafi korzystać z podstawowych środków technicznych przy realizacji prostych zadań ruchowych Nie pracuje systematycznej lub utrudnia realizację zadań grupie Pracuje systematycznie z niskim zaangażowaniem w realizację zadań 3,5–4 4,5–5 Posiada wiadomości z zakresu bezpieczeństwa i metod kształtowania wybranych sprawności fizycznej Zna zasady i metody kształtowania większości sprawności fiz. oraz przepisy wybranych dyscyplin sportu i rekreacji Wykonuje zadania ruWykonuje zadania chowe z nielicznymi od- zgodnie ze wzorcem stępstwami od wzorca, i średnią efektywnopotrafi korzystać z róż- ścią ruchu, dobiera norodnych środków środki do prostego zatechnicznych dania Pracuje systematycznie oraz jest zaangażowany w realizację zadań; dobra współpraca w zespole Wykazuje aktywną postawę w realizację zadań i motywuje innych członków grupy do realizacji zadań Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 33 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Trenażery do ćwiczeń siłowych Ergometr wioślarski, Orbitrek, rowerek stacjonarny Przyrządy do ćwiczeń siłowych Przyrządy do ćwiczeń selektywnych – mięśni nóg, ramion, grzbietu, brzucha Przybory do ćwiczeń siłowych Hantle, gryfy, obciążenia Wyposażenie Sali sportowej Kosze, bramki, drabinki, materace Przybory sportowe Piłki, lotki, rakiety, kije hokejowe Przybory pływackie Płetwy, łapki pływackie, kamizelki ratunkowe, deska, pianka Literatura: Literatura podstawowa 1. Nawara H.: Badminton. 2. Abramuk D. i inni: Unihoc. 3. Bilski W.: Tenis stołowy. 4. Huciński T.: Koszykówka. 5. Zatyracz Z., Piasecki L.: Piłka siatkowa. 6. Orzech J.: Monografia treningu siły mięśniowej. Literatura uzupełniająca 1. Kruszewski M.: Metody treningu i podstawy żywienia w sportach siłowych (trójbój siłowy, kulturystyka, fitness, podnoszenie ciężarów). 2. Sieniek Cz.: Sporty całego życia. 3. Salski D.: Vademecum ratownika wodnego. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] SWFiS mgr Jakub Chuta [email protected] SWFiS mgr Alojzy Gołąb [email protected] SWFiS mgr Artur Jankowiak [email protected] SWFiS mgr Wojciech Jaśkiewicz [email protected] SWFiS mgr Norbert Marchewka [email protected] SWFiS [email protected] SWFiS mgr Robert Terczyński [email protected] SWFiS dr Marian Zajączkowski [email protected] SWFiS Osoba odpowiedzialna za przedmiot: mgr Artur Lipecki Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr Tadeusz Skrzypkowski Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 34 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 3 Kierunek: Przedmiot: Podstawy ekonomii Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A I 15 2 Ć L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów I ogólne Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Przygotowanie do pracy przy stosowaniu zasad charakterystycznych dla gospodarki rynkowej 2. Zapoznanie z zasadami tworzenia, ewidencji i podziału dochodu narodowego oraz problematyką wzrostu gospodarczego 3. Wyjaśnienie podstawowych kategorii mechanizmu rynkowego 4. Określenie roli poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Zna i rozumie istotę, cele i prawidłowości gospodarowania K_W11, K_W13, K_W16 EKP2 Identyfikuje podstawowe elementy mechanizmu rynkowego K_W11, K_W13, K_W16 EKP3 Rozumie tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego oraz problematykę wzrostu gospodarczego K_W11, K_W16, K_K10 EKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania K_W11, K_W16, K_K10 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Definiuje i opisuje istotę, cele i prawidłowości gospodarowania SEKP2 Zna problemy wzrostu gospodarczego Identyfikuje podstawowe kategorie mechaSEKP3 nizmu rynkowego Określa rolę poszczególnych podmiotów SEKP4 w procesie gospodarowania Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1,3 x EKP1,4 x EKP2,3 x EKP2,4 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 35 SEKP5 Wyjaśnia uwarunkowania współczesnych procesów rozwojowych SEKP6 Identyfikuje problemy rynku pracy EKP1,3 x EKP1,2 x SEKP7 Zna zasady panujące na rynku kapitałowym i pieniężnym EKP2,3 x SEKP8 Określa problemy globalizacji gospodarki światowej EKP1,3 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Liczba godzin Realizowane treści I SEKP1 Istota, cele i prawidłowości gospodarowania SEKP1 Gospodarka jako system ekonomiczny. Charakterystyka podstawowych systemów ekonomicznych SEKP2 Tworzenie, ewidencja i podział dochodu narodowego SEKP3 Gospodarka rynkowa – podstawowe kategorie SEKP3 Rynek towarów i usług SEKP7 Rynek papierów wartościowych. Funkcjonowanie giełdy SEKP6 Rynek pracy. Podaż i popyt na pracę SEKP6 Bezrobocie jako przejaw nierównowagi na rynku pracy. Rodzaje, przyczyny i skutki bezrobocia. Bezrobocie a inflacja SEKP3 Przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej. Formy prawne, strategie rozwoju przedsiębiorstwa SEKP7 Polityka fiskalna. Budżet państwa SEKP7 Dochody i wydatki budżetowe. Podatki – rodzaje SEKP7 Polityka monetarna. Pieniądz – ewolucja pieniądza, jego funkcje podstawowe operacje SEKP7 Zadania i cele banków. Bank centralny SEKP8 Międzynarodowa współpraca ekonomiczna i integracja gospodarcza SEKP8 Główne problemy społeczno-ekonomiczne współczesnego świata A Razem: 30 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 13 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie 36 45 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Punkty ECTS 1 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Ocena aktywności na zajęciach, zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 Nie rozpoznaje prawi- Zna i rozumie istotę dłowości istotnych dla gospodarowania gospodarowania Rozumie istotę, potrafi omówić cele gospodarowania Określa wszystkie prawidłowości gospodarowania Nie zna podstawowych działań mechanizmu rynkowego Charakteryzuje elementy i działanie mechanizmu rynkowego, odnosi je do problemów wzrostu gospodarczego Określa wzajemne zależności między elementami mechanizmu rynkowego, w aspekcie równowagi rynkowej; analizuje problemy wzrostu gospodarczego Nie zna w podstawo- Rozumie zasady twowym zakresie i nie ro- rzenia dochodu narozumie pojęcia docho- dowego du narodowego Charakteryzuje zasady tworzenia i podziału dochodu narodowego Wykazuje pogłębioną wiedzę o zasadach tworzenia i podziału dochodu narodowego; określa mierniki dochodu narodowego Nie zna w podstawowym zakresie procesu gospodarowania i jego elementów Charakteryzuje udział po- Określa zasady racjonalnego szczególnych podmiotów gospodarowania i odnosi je do w procesie gospodarowa- podmiotów gospodarczych nia Ukierunkowany właściwie określa elementy mechanizmu rynkowego Ukierunkowany poprawnie określa poszczególne podmioty w procesie gospodarowania Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Wykłady częściowo prowadzone w postaci prezentacji multimedialnej Literatura: Literatura podstawowa 1. Samuelson P.K., Nordhaus W.D.: Ekonomia. PWN, Warszawa 2003. 2. Kwiatkowski E., Milewski R.: Podstawy ekonomii. PWN, Warszawa 2008. 3. Marciniak S.: Makro- i mikroekonomia – Podstawowe problemy. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001. Literatura uzupełniająca 1. Nasiłowski M.: Podstawy mikro- i makroekonomii. Key Text, Warszawa 2006. 2. Beksiak J.: Ekonomia. Warszawa 2000. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] WIET/IZT/ZNEiS Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. kpt. ż.w. Piotr Lewandowski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 37 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 4 Przedmiot: Kierunek: Nauka o pracy i kierowaniu Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A VII 12 2 Ć L E S P VII ogólne Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr IV Semestry: Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów A Ć L E S P SE PP PR ECTS 24 1 24 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Nabycie wiedzy z zakresu podstawowych pojęć dotyczących pracy i kierowania 2. Przyswojenie umiejętności organizacji oraz kierowania 3. Nabycie umiejętności organizacji pracy zespołowej 4. Opanowanie umiejętność motywacji i komunikacji w procesie pracy Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Zna podstawowe pojęcia i funkcje z zakresu pracy i kierowania K_W11, K_W13, K_U01, K_U05, K_U06, K_U09 EKP2 Umie planować i organizować pracę w warunkach zmian K_W13, K_U02, K_U03, K_U04, K_U14, K_K04 EKP1 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Lp. Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Definiuje pojęcia dotyczące pracy ludzkiej i kierowania EKP1 x SEKP2 Określa główne akty prawne regulujące pracę ludzką EKP1 x SEKP3 Charakteryzuje podstawowe funkcje kierowania EKP1,2 x SEKP4 Określa zasady organizacji pracy zespołowej EKP1,2 x SEKP5 Definiuje funkcje człowieka w procesie pracy EKP1,2 x EKP2 x SEKP6 Analizuje proces planowania pracy 38 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP7 Charakteryzuje w pracy funkcję motywowania SEKP8 Prezentuje zasady etyki zawodowej stresu w EKP2 x EKP1,2 x EKP2 x SEKP9 Definiuje źródła marynarza zawodzie SEKP10 Określa zasady skutecznej komunikacji w pracy EKP2 x SEKP11 Analizuje pracę i kierowanie w warunkach zmiany EKP2 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Liczba godzin Realizowane treści VII SEKP1 1. Podstawowe pojęcia dotyczące pracy ludzkiej i kierowania SEKP2 2. Główne akty prawne regulujące pracę ludzką SEKP3 3. Podstawowe funkcje kierowania SEKP4 4. Zasady organizacji pracy zespołowej. Zasady sprawnej organizacji pracy SEKP5 5. Funkcje człowieka w procesie pracy SEKP6 6. Planowanie pracy SEKP6 7. Kierowanie ludźmi w procesie pracy SEKP7 8. Motywowanie w pracy SEKP8 9. Zasady etyki zawodowej. Etyczne aspekty pracy na morzu 24 SEKP9 10. Źródła stresu w zawodzie marynarza. Konflikty w pracy SEKP10 11. Komunikacja w pracy SEKP11 12. Praca i kierowanie w warunkach zmiany Razem: 24 Razem w semestrze: 24 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 24 Praca własna studenta 14 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 40 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 39 Metody i kryteria oceny: Oceny 3 3,5–4 4,5–5 EKP1 Mniej niż 50% znajomości zagadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu 50% znajomości zagadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu 70% znajomości zagadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu 85% znajomości zagadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu EKP2 Mniej niż 50% znajomości przedmiotowych zagadnień 50% znajomości przedmiotowych zagadnień 70% znajomości przedmiotowych zagadnień 85% znajomości przedmiotowych zagadnień Metody oceny 2 Zaliczenie pisemne bądź ustne Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis komputer, rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Literatura: Literatura podstawowa 1. Stoner J., Freemanm R., Gilbert D.: Kierowanie. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2011. 2. Penc J.: Decyzje i zmiany w organizacji. Centrum Doradztwa i Informacji Difin Sp. z o.o., Warszawa 2008. 3. Jarmołowicz W.: Gospodarowanie pracą we współczesnym przedsiębiorstwie. Wydawnictwo Forum Naukowe, Poznań 2007. 4. Penc J.: Nowoczesne kierowanie ludźmi. Difin, Warszawa 2007. 5. Dannelon A.: Kierowanie zespołami. Helion, Gliwice 2007. 6. Hardingham A.: Praca w zespole. Petit, Warszawa 2004. 7. Sajkiewicz A., Sajkiewicz Ł.: Nowe metody pracy z ludźmi. Poltext, Warszawa 2002. Literatura uzupełniająca 1. Griffin R.W.: Podstawy zarządzania organizacjami. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010. 2. Forsyth: Efektywne zarządzanie czasem. Wydawnictwo Helion, Gliwice 2004. 3. Anderson R.: Organizacja zebrań. K.E. Liber, Warszawa 2003. 4. Christowa Cz.: Podstawy budowy i funkcjonowania portowych centrów logistycznych. Wydawnictwo Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2005. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] WIET/IZT/ZOiZ Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr Artur Rzempała Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 40 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 5 Przedmiot: Kierunek: Ochrona własności intelektualnej Mechanika i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Specjalność: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A V 15 1 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów III Semestry: V ogólne Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Rok studiów: Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 1 15 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. prawa autorskiego, ochrony autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych, cechy patentu i wzoru użytkowego oraz procedury ich zgłaszania, odpowiedzialności karnej w zakresie naruszeń prawa autorskiego i ochrony patentowej 2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z „obiektami” będącymi przedmiotem prawa autorskiego i ochrony patentowej, posługiwanie się przepisami regulującymi prawo autorskie oraz ochronę patentową oraz znajomość procedury zgłaszania patentu i wzoru użytkowego Efekty kształcenia dla przedmiotu: Opis Lp. Kody EK dla kierunku EKP1 We właściwy sposób potrafi rozpoznawać i stosować podstawową wiedzą nt. K_W11, K_W14 prawa autorskiego i ochrony patentowej K_U01, K_U05 EKP2 Posiada umiejętność posługiwania się przepisami regulującymi prawo autor- K_W11, K_W14 skie oraz ochronę patentową K_U01, K_U05 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Zna i umie stosować przepisy regulujące prawo SEKP1 autorskie oraz ochronę patentową oraz autorskie prawo osobiste i autorskie prawo majątkowe SEKP2 Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,2 x Orientuje się w zakresie przedmiotu i podmiotu EKP1 x prawa autorskiego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 41 Zna zakres korzystania z chronionych utworów i czas trwania autorskich praw majątkowych SEKP3 EKP1 x oraz przechodzenie i zbywanie praw autorskich i majątkowych Zna i umie stosować ochronę utworów audiowizualnych i programów komputerowych, ochronę SEKP4 autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych oraz ochronę wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji EKP 1,2 x Zna prawa do artystycznych wykonań i naukoSEKP5 wych dokonań oraz organizacje zbiorowe zarządzające prawami autorskimi EKP 1,2 x Zna i umie stosować podstawowe pojęcia z ochrony patentowej: patent, wzór użytkowy SEKP6 EKP1 x oraz procedurę zgłaszania patentu i wzoru użytkowego SEKP7 Zna odpowiedzialność karną w zakresie naruszeń prawa autorskiego i ochrony patentowej EKP 1,2 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści Liczba godzin V SEKP1 Przepisy regulujące prawo autorskie oraz ochronę patentową SEKP2 Przedmiot i podmiot prawa autorskiego SEKP1,2,3 Autorskie prawa osobiste i autorskie prawa majątkowe SEKP3,4 A Zakres korzystania z chronionych utworów i czas trwania autorskich praw majątkowych SEKP3 Przechodzenie i zbywanie praw autorskich i majątkowych SEKP4 Szczegóły ochrony utworów audiowizualnych i programów komputerowych SEKP4 Ochrona autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych SEKP4 Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji SEKP5 Prawa do artystycznych wykonań i naukowych dokonań SEKP5 Organizacje zbiorowe zarządzające prawami autorskimi SEKP6 Ochrona patentowa – ogólne informacje SEKP6 Patent – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw SEKP6 Wzór użytkowy – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw SEKP6 Organizacja ochrony patentowej w Polsce – procedura zgłaszania patentu i wzoru użytkowego SEKP7 Odpowiedzialność karna w zakresie naruszeń prawa autorskiego i ochrony patentowej Razem Razem w semestrze: 42 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 15 15 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 15 Praca własna studenta 10 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 1 Łącznie Punkty ECTS 1 26 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Posiada minimalną wiedzę nt. prawa autorskiego i patentowego Potrafi we właściwy sposób w znacznej części posługiwać się zagadnieniami związanymi z prawem autorskiego i patentowym Potrafi we właściwy sposób w pełni posługiwać się zagadnieniami związanymi z prawem autorskiego i patentowym Metody oceny Zaliczenie pisemne Nie posiada żadnej wiedzy nt. prawa autorskiego i patentowego EKP1 EKP2 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej Literatura: Literatura podstawowa 1. USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. 2. USTAWA z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej. Literatura uzupełniająca Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Zbigniew Matuszak Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 43 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Przedmiot: 6 Kierunek: Matematyka Mechanika i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Specjalność: stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: I–II Semestry: I–III podstawowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze Semestr Liczba tygodni w semestrze A Ć I 15 2E 3 30 45 6 II 15 1 2 15 30 3 III 15 1E 2 15 30 5 60 105 14 L E S P Razem w czasie studiów SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR ECTS Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. W zakresie wiedzy: podstawa programowa dla szkół ponadpodstawowych – działania w zbiorze liczb rzeczywistych, wyrażenia algebraiczne, – funkcje: liniowa, kwadratowa, wielomiany, funkcja wykładnicza, funkcje trygonometryczne, – rachunek wektorowy i geometria analityczny na płaszczyźnie, – ciągi liczbowe, – rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna 2. W zakresie umiejętności: – posługiwanie się wzorami skróconego mnożenia, wykonywanie działań na potęgach i pierwiastkach – rozwiązywanie równań i nierówności algebraicznych – wykonywanie działań na wektorach – badanie monotoniczności ciągów liczbowych – stosowanie wzorów trygonometrycznych – obliczanie prawdopodobieństwa oraz podstawowych parametrów statystycznych Cele przedmiotu: 1. Wyposażenie w wiedzę z wybranych działów matematyki oraz wykształcenie umiejętności posługiwania się aparatem matematycznym do rozwiązywania problemów o charakterze technicznym 2. Zapoznanie z podstawowymi dyscyplinami matematycznymi koniecznymi do studiowania na kierunkach technicznych 3. Wyrobienie umiejętności ścisłego formułowania problemów w oparciu o język matematyczny 4. Osiągnięcie umiejętności logicznego rozumowania, stosowania metody dedukcji do formułowania i interpretowania wniosków Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Ma uporządkowaną i ugruntowaną wiedzę z podstawowych działów matematyki K_W01 EKP2 Ma wiedzę z zakresu matematyki niezbędną do formułowania i rozwiązywania zagadnień z wybranej dyscypliny inżynierskiej K_W01 Potrafi korzystać z metod matematycznych wspomaganych techniką cyfrową K_W01, K_U05 EKP3 do symulacji komputerowych oraz wyciągania wniosków i interpretowania K_U07, K_U08 wyników obliczeń 44 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 EKP4 Ma umiejętność korzystania z literatury matematycznej oraz zasobów inter- K_U01, K_U05 netowych K_U17 EKP5 Ma umiejętność stosowania wiedzy z matematyki do studiowania na danym K_U07, K_U08 kierunku studiów technicznych K_U13, K_K01 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Zna podstawowe zagadnienia z rachunku różSEKP1 niczkowego funkcji jednej i wielu zmiennych rzeczywistych EKP 1,2,4 x SEKP2 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku całkowego funkcji jednej zmiennej rzeczywistej EKP 1,2,4 x SEKP3 Umie wyznaczać pochodne funkcji jednej zmiennej EKP 1,2,3 x SEKP4 Umie wyznaczać ekstrema funkcji i przedziały monotoniczności EKP 1,2,3 x SEKP5 Umie wyznaczać punkty przegięcia i przedziały wypukłości i wklęsłości EKP 1,2,3 x Umie wyznaczać asymptoty. Umie wszechSEKP6 stronnie badać przebieg zmienności jednej zmiennej rzeczywistej EKP 1,2,3 x SEKP7 Umie wyznaczać różniczkę zupełną i stosować ją w rachunku błędów EKP 1,2,3 x SEKP8 Umie wyznaczać ekstrema lokalne, globalne i warunkowe funkcji wielu zmiennych EKP 1,2,3 x SEKP9 Umie rozwijać funkcję jednej i wielu zmiennych według wzoru Taylora EKP 1,2,3 x SEKP10 Umie stosować metody całkowania do wyznaczania całek nieoznaczonych EKP 1,2,3 x SEKP11 Umie obliczać całki oznaczone, całki niewłaściwe EKP 1,2,3 x Umie obliczać pola figur płaskich, długości SEKP12 łuków, objętości i pola powierzchni obrotowych za pomocą całek EKP 1,2,3 x Zna podstawowe zagadnienia z algebry wyżSEKP13 szej: zbiór liczb zespolonych, macierze, wyznaczniki, układy równań liniowych EKP 1,2,4 x Zna podstawowe zagadnienia z rachunku wekSEKP14 torowego i geometrii analitycznej przestrzeni kartezjańskiej trójwymiarowej EKP 1,2,4 x Zna podstawowe zagadnienia z rachunku całkowego funkcji wielu zmiennych EKP 1,2,4 x Umie wykonywać działania na liczbach zespoSEKP16 lonych oraz rozwiązywać równania algebraiczne w zbiorze liczb zespolonych EKP 1,2,3 SEKP15 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 45 SEKP17 Umie rozwiązywać układy równań liniowych za pomocą wyznaczników i macierzy EKP 1,2,3 x SEKP18 Umie wykonywać działania na wektorach w przestrzeni R3 EKP 1,2,3 x SEKP19 Umie wyznaczać równania płaszczyzn i prostych oraz obliczać odległości EKP 1,2,3 x SEKP20 Umie obliczać całki wielokrotne i krzywoliniowe EKP 1,2,3 x SEKP21 Zna podstawowe zagadnienia z teorii szeregów liczbowych i funkcyjnych EKP 1,2,4 x SEKP22 Zna podstawowe zagadnienia z teorii równań różniczkowych zwyczajnych I i II rzędu EKP 1,2,4 x SEKP23 Zna podstawy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej EKP 1,2,4 x SEKP24 Umie badać zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych EKP 1,2,4 x Umie rozwijać funkcję w szereg Taylora oraz SEKP25 wyznaczać całki nieelementarne za pomocą szeregów potęgowych EKP 1,2,3 x Umie rozwiązywać wybrane typy równań różSEKP26 niczkowych zwyczajnych I i II rzędu metodą kwadratur EKP 1,2,3 x Umie obliczać prawdopodobieństwo zdarzeń SEKP27 losowych oraz wyznaczać parametry zmiennych losowych EKP 1,2,3 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści I SEKP1 Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: wiadomości uzupełniające dotyczące funkcji (funkcje cyklometryczne), granic ciągów i funkcji, pochodna i różniczka funkcji, pochodne i różniczki wyższych rzędów, twierdzenia o wartości średniej, wzór Taylora, reguły de L’Hospitala, wszechstronne badanie przebiegu zmienności funkcji SEKP2 Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej; całka nieoznaczona, podstawowe twierdzenia, metody całkowania, całkowanie funkcji wymiernych, niewymiernych i trygonometrycznych, całka oznaczona (definicja według Riemanna), podstawowe twierdzenia i własności całki oznaczonej, całki niewłaściwe, zastosowania całki oznaczonej w geometrii SEKP1 Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych: zbiory płaskie, definicja funkcji wielu zmiennych, granica i ciągłość funkcji dwóch zmiennych, pochodne cząstkowe, pochodne funkcji złożonej, różniczka zupełna, pochodne cząstkowe i różniczki zupełne wyższych rzędów, zastosowanie różniczki zupełnej w rachunku błędów, wzór Taylora, ekstrema funkcji wielu zmiennych A Razem: 46 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 Ć SEKP 3,4,5,6 Wyznaczanie pochodnych funkcji jednej zmiennej; wyznaczanie ekstremów funkcji i przedziałów monotoniczności; wyznaczanie punktów przegięcia i przedziałów wypukłości i wklęsłości; wyznaczanie asymptot; wszechstronne badania przebiegu zmienności jednej zmiennej rzeczywistej SEKP 7,8,9 Wyznaczanie różniczki zupełnej i stosowania jej w rachunku błędów; wyznaczanie ekstremów lokalnych, globalnych i warunkowych funkcji wielu zmiennych; rozwijanie funkcji jednej i wielu zmiennych według wzoru Taylora 45 Stosowanie metod całkowania do wyznaczania całek nieoznaczonych; obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych, całek wielokrotnych SEKP i krzywoliniowych; obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych, 10,11,12 całek wielokrotnych i krzywoliniowych; obliczanie pól figur płaskich, długości łuków, objętości i pól powierzchni obrotowych za pomocą całek Razem: 45 Razem w semestrze: 75 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 75 Praca własna studenta 80 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10 Łącznie Punkty ECTS 6 165 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści Liczba godzin II Algebra wyższa: zbiór liczb zespolonych, definicja liczby zespolonej, postać kartezjańska i trygonometryczna liczby zespolonej, wzór de Moivre’a, działania na liczbach zespolonych. Macierze i wyznaczniki: definicja maSEKP13 cierzy, rodzaje macierzy, działania na macierzach, macierz odwrotna, definicja i własności wyznaczników, rząd macierzy, układy równań liniowych, wzory Cramera, twierdzenie Kroneckera–Capelliego A Geometria analityczna w przestrzeni R3: rachunek wektorowy, równania płaszczyzny i prostej, odległość punktu od prostej, odległość punktu od SEKP14 płaszczyzny i prostej, odległość prostej od prostej, powierzchnia stopnia drugiego, powierzchnie obrotowe 15 Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych: definicja i podstawowe własności całki podwójnej w obszarze normalnym, całka potrójna, zamiana SEKP15 całek wielokrotnych na całki iterowane, zamiana zmiennych, całki krzywoliniowe, twierdzenie Greena, zastosowania geometryczne całek wielokrotnych i całek krzywoliniowych Razem: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 47 Ć SEKP 16,17 Wykonywanie działań na liczbach zespolonych oraz rozwiązywania równań algebraicznych w zbiorze liczb zespolonych; rozwiązywanie układów równań liniowych za pomocą wyznaczników i macierzy SEKP 18,19 Wykonywanie działań na wektorach w przestrzeni R3; wyznaczanie równań płaszczyzn i prostych oraz obliczania odległości SEKP20 Obliczanie całek wielokrotnych i krzywoliniowych; zastosowanie całek wielokrotnych i krzywoliniowych w geometrii Razem: 30 30 Razem w semestrze: 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 45 Praca własna studenta 50 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 8 Łącznie Punkty ECTS 3 103 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP21 SEKP22 A SEKP23 SEKP23 48 Realizowane treści Liczba godzin III Szeregi liczbowe i funkcyjne: definicja szeregu liczbowego, kryteria zbieżności szeregów o wyrazach nieujemnych, szeregi naprzemienne, szeregi liczbowe warunkowo i bezwzględnie zbieżne, ciągi i szeregi funkcjonalne, szeregi potęgowe, szereg Taylora Równania różniczkowe zwyczajne: równania różniczkowe rzędu pierwszego (wybrane typy), równania różniczkowe rzędu drugiego (przypadki szczególne), równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu o stałych współczynnikach Rachunek prawdopodobieństwa: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe, definicja prawdopodobieństwa, własności prawdopodobieństwa, prawdopodobieństwo warunkowe, niezależność zdarzeń losowych, schemat Beroulliego, prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesa, zmienne losowe typu skokowego i typu ciągłego, rozkłady prawdopodobieństwa zmiennych losowych, parametry zmiennych losowych, zmienne losowe dwuwymiarowe typu skokowego i typu ciągłego, kowariancja, współczynnik korelacji, zmienne losowe skorelowane, niezależność zmiennych losowych Podstawy statystyki matematycznej: podstawowe pojęcia i twierdzenia, wybrane rozkłady prawdopodobieństwa występujące w statystyce matematycznej, estymatory i ich podstawowe własności, metody uzyskiwania estymatorów, przedziały ufności, weryfikacja hipotez statystycznych, podstawowe testy statystyczne Razem: 15 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 Badanie zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych; rozwijanie funkcji w szereg Taylora oraz wyznaczania całek nieelementarnych za pomocą szeregów potęgowych Rozwiązywanie wybranych typów równań różniczkowych zwyczajnych SEKP26 I i II rzędu metodą kwadratur Obliczanie prawdopodobieństw zdarzeń losowych oraz wyznaczania paSEKP27 rametrów zmiennych losowych; wyznaczanie przedziałów ufności; weryfikacja hipotez statystycznych Razem: Razem w semestrze: SEKP 24,25 Ć 30 30 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 45 Praca własna studenta 60 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10 Łącznie Punkty ECTS 5 115 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 Metody oceny 3 3,5–4 4,5–5 Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe SEKP1, SEKP3, SEKP4, SEKP5, SEKP6, SEKP7, SEKP8 Obliczanie granic ciągów liczbowych i granic funkcji Nie potrafi obliczyć żadnej granicy ciągu oraz funkcji Potrafi obliczać granice ciągu, którego wyrazy są ilorazami wielomianów, oblicza granice funkcji elementarnych w punkcie i w ∞, wyznacza asymptoty funkcji wymiernych Jak na ocenę 3 plus: oblicza niezbyt trudne granice ciągów i funkcji w punkcie, w ∞ prowadzący do symboli nieoznaczonych ∞/∞, ∞–∞, bada ciągłość funkcji opisanych jednym równaniem, wyznacza asymptoty funkcji niewymiernych. Oblicza granice ciągów i funkcji o różnym stopniu trudności, wykorzystuje twierdzenie o trzech ciągach do obliczania granic ciągów, bada ciągłość funkcji sklejanych Jak na ocenę 4 plus: na podstawie definicji wykazuje, że dana liczba jest granicą ciągu, granicą funkcji. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów wykorzystuje ciągi liczbowe i ich granice, funkcje i ich granice Obliczanie pochodnych funkcji Nie potrafi wyznaczyć pochodnych funkcji Wyznacza pochodne i różniczki funkcji elementarnych, sumy funkcji, różnicy funkcji, iloczynu stałej i funkcji, iloczynu dwóch funkcji elementarnych, ilorazu dwóch funkcji elementarnych Jak na ocenę 3 plus: wyznacza pochodne i różniczki funkcji złożonych z dwóch funkcji, podaje interpretację geometryczną pochodnej funkcji, stosuje różniczkę funkcji w obliczeniach przybliżonych, na podstawie definicji wyznacza pochodną funkcji wymiernej. Wyznacza pochodne i Jak na ocenę 4 plus: bada różniczkowalność funkcji o różnym stopniu trudności, stosuje twierdzenie o pochodnej funkcji odwrotnej. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów wykorzystując pojęcie pochodnej funkcji Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 49 różniczki funkcji wielokrotnie złożonych, bada różniczkowalność niezbyt skomplikowanych funkcji, na podstawie definicji wyznacza pochodną funkcji trygonometrycznej, logarytmicznej, niewymiernej Stosowanie pochodnych funkcji Nie potrafi stosować pochodnych funkcji Bada monotoniczność funkcji elementarnych, wyznacza ekstrema tych funkcji, bada wypukłość, wklęsłość funkcji elementarnych, wyznacza ich punkty przegięcia, stosuje regułę de l’Hospitala do wyliczenia grani ilorazu funkcji elementarnych Jaka na ocenę 3 plus: bada monotoniczność funkcji złożonych z dwóch funkcji, wyznacza ekstrema tych funkcji, bada wypukłość i wklęsłość tych funkcji, wyznacza ich punkty przegięcia, stosuje regułę de l’Hospitala do wyliczenia granic ilorazu, iloczynu różnicy takich funkcji, wyznacza asymptoty różnych funkcji. Bada monotoniczność, wypukłość, wklęsłość różnych funkcji, wyznacza ich ekstrema oraz punkty przegięcia, stosuje regułę de l’Hospitala do wyznaczania granic różnych funkcji, zapisuje wzór Taylora i Maclaurina dla wielomianu funkcji wymiernej, wykładniczej, trygonometrycznej Jak na ocenę 4 plus: bada przebieg zmienności różnych funkcji. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów prowadzących do badania monotoniczności, wypukłości, wklęsłości funkcji, wyznaczania ich ekstremów, punktów przegięcia Wyznaczanie pochodnych cząstkowych funkcji Nie potrafi wyznaczać pochodnych cząstkowych funkcji Wyznacza pochodne cząstkowe pierwszego i drugiego rzędu prostych funkcji dwóch zmiennych Jak na ocenę 3 plus: wyznacza pochodne cząstkowe pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu prostych funkcji trzech zmiennych. Wyznacza różniczki zupełne funkcji dwóch zmiennych Jak na ocenę 4 plus: wyznacza różniczki zupełne funkcji trzech zmiennych. Wyznacza pochodne kierunkowe funkcji dwóch zmiennych Stosowanie pochodnych cząstkowych funkcji Nie potrafi zastosować pochodnych cząstkowych Wyznacza ekstrema prostych funkcji dwóch zmiennych Jak na ocenę 3 plus: oblicza przybliżoną wartość wyrażenia. Wyznacza najmniejszą, największą wartość prostej funkcji dwóch zmiennych w obszarze domkniętym i ograniczonym Jak na ocenę 4 plus: wyznacza ekstrema różnych funkcji dwóch zmiennych. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów z wykorzystaniem pochodnych cząstkowych funkcji dwóch zmiennych Obliczanie całek Nie potrafi obliczyć całki z wielomianu Oblicza całki z wielomianów Stosuje całkowanie przez podstawianie lub przez części we wskazanych całkach. Stosuje całkowanie przez podstawianie i przez części we wskazanych całkach Potrafi samodzielnie dobrać metodę całkowania i ją zastosować 50 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP2, SEKP10, EKP11, SEKP12 Nie potrafi narysować Rysuje obszar we współ- Wyznacza wskazaną Wyznaczanie obszaru, którego do- rzędnych kartezjańskich, wielkość geometryczną wielkości geometrycznych tyczy zadanie lub nie którego pole trzeba obli- we współrzędnych kartepotrafi wyznaczyć po- czyć i wyznacza to pole la tego obszaru Metody oceny Wyznacza wskazaną wielkość geometryczną we współrzędnych biezjańskich. gunowych. Wyznacza wskazaną Wyznacza wielkości wielkość geometryczną w geometryczne w dowolopisie parametrycznym nych współrzędnych Prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe SEKP13–19 Wykonywanie działań w zbiorze liczb zespolonych Nie potrafi wykonać żadnego działania w zbiorze liczb zespolonych Podaje postać kartezjańską, trygonometryczną liczby zespolonej i jej interpretację geometryczną, podaje liczbę sprzężoną do danej liczby zespolonej, dodaje, odejmuje, mnoży, dzieli liczby zespolone w postaci kartezjańskiej, mnoży i dzieli liczby zespolone w postaci trygonometrycznej, stosuje wzór de Moivre’a do zapisania n-tej potęgi liczby zespolonej, stosuje wzór na k-ty pierwiastek liczby zespolonej Jak na ocenę 3 plus: podaje postać wykładniczą liczby zespolonej, wyznacza n-tą potęgę liczby zespolonej i wynik pozostawia (o ile to możliwe) w postaci kartezjańskiej, wyznacza pierwiastki z liczby zespolonej na podstawie definicji i twierdzenia oraz wynik pozostawia (o ile to możliwe) w postaci kartezjańskiej. Rozwiązuje proste równania w zbiorze liczb zespolonych Jak na ocenę 4 plus: interpretuje geometrycznie podane zbiory liczb zespolonych. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów, w których pojawiają się liczby zespolone Wykonywanie działań w zbiorze macierzy Nie potrafi wykonać żadnych działań w zbiorze macierzy Dodaje, odejmuje macierze, mnoży macierz przez skalar, wyznacza macierz transponowaną macierzy, mnoży macierze kwadratowe, oblicza wyznacznik macierzy stopnia 1, 2 i stopnia 3 stosując wzór Sarussa Jak na ocenę 3 plus: wyznacza iloczyn macierzy niekoniecznie kwadratowych, znajduje macierz odwrotną do danej macierzy, oblicza wyznacznik macierzy kwadratowej stopnia n z definicji (rozwinięcie Laplace’a). Wykonuje ciągi działań na macierzach, rozwiązuje równania macierzowe, oblicza rząd macierzy wykorzystując pojęcie minora Jak na ocenę 4 plus: oblicza wyznacznik macierzy stopnia n przy pomocy twierdzeń i własności wyznacznika, oblicza rząd macierzy doprowadzając macierz do postaci zredukowanej. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów Rozwiązywanie układów równań liniowych Nie potrafi rozwiązywać układów równań liniowych Stosuje metodę macierzową i metodę Cramera do rozwiązania układu równań o trzech niewiadomych i trzech równaniach Jak na ocenę 3 plus: stosuje metodę macierzową i metodę Cramera do rozwiązywania układów równań o n niewiadomych i n równaniach. Na podstawie twierdzenia Kroneckera-Capelliego ustala liczbę rozwiązań układu równańliniowych Jak na ocenę 4 plus: podaje rozwiązania układu równań liniowych o n niewiadomych i m równaniach. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów prowadzących do układów równań liniowych Zapisuje równanie płaszczyzny Nie potrafi zapisać Zapisuje równanie płaszrównania płaszczyzny czyzny mając podany punkt należący do płaszczyzny i wektor normalny płaszczyzny, oblicza odległość punktu od płaszczyzny, potrafi wyznaczyć współrzędne wektora normalnego płaszczy- Jak na ocenę 3 plus: znajduje równanie płaszczyzny mając dane dwa wektory równoległe do tej płaszczyzny, ale nie równoległe względem siebie, potrafi napisać równanie płaszczyzny mając dane trzy punkty należące do Jak na ocenę 4 plus: znajduje równania płaszczyzn dwusiecznych kątów między danymi płaszczyznami, znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej przez daną oś układu współrzędnych i Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 51 Zapisuje równanie prostej w przestrzeni trójwymiarowej 52 Nie potrafi zapisać równania prostej zny na podstawie określenia współrzędnych wektora i podać równanie płaszczyzny, znajduje punkt przecięcia płaszczyzn tej płaszczyzny, bada czy dane dwie płaszczyzny są równoległe, prostopadłe, wyznacza kąt między tymi płaszczyznami, oblicza odległość między płaszczyznami. Znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej przez dany punkt i równoległej do innej płaszczyzny, znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej przez dany punkt i prostopadłej do danych dwóch płaszczyzn nierównoległych, podaje równanie odcinkowe płaszczyzny, znajduje równanie płaszczyzny równoległej do danej płaszczyzny i oddalonej od niej o podaną odległość tworzącej dany kąt z pewną daną płaszczyzną, znajduje punkt symetryczny danego punktu względem danej płaszczyzny. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów Zapisuje równanie parametryczne i kanoniczne prostej mając podany punkt należący do prostej i wektor równoległy do tej prostej, potrafi podać równanie parametryczne i kanoniczne tej prostej mając dane dwa punkty należące do szukanej prostej Jak na ocenę 3 plus: znajduje równanie prostej mając dany punkt należący do tej prostej i równanie pewnej prostej równoległej lub prostopadłej do szukanej prostej, znajduje kąt między prostymi zadanymi w postaci parametrycznej lub kanonicznej, znajduje wzajemne położenie par prostych zadanych w postaci parametrycznej lub kanonicznej, znajduje odległość punktu od prostej zadanej w postaci parametrycznej lub kanonicznej, znajduje odległość między prostymi równoległymi zadanymi w postaci parametrycznej lub kanonicznej. Przedstawia prostą daną w postaci krawędziowej w postaci parametrycznej, znajduje kąt między prostymi zadanymi w postaci krawędziowej, znajduje wzajemne położenie par prostych zadanych w postaci krawędziowej, znajduje odległość punktu od prostej zadanej w postaci krawędziowej, znajduje odległość między prostymi równoległymi zadanymi w postaci krawędziowej, znajduje odległość między prostymi skośnymi Jak na ocenę 4 plus: znajduje równania dwusiecznych kątów między prostymi zadanymi różnymi równaniami, znajduje równanie prostej przechodzącej przez dany punkt i przecinającej dwie proste, znajduje punkt symetryczny do danego punktu względem danej prostej. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Rozwiązuje zadania dotyczące prostej i płaszczyzny Nie potrafi rozwiązać żadnego zadania dotyczącego prostej i płaszczyzny Znajduje punkt przecięcia prostej podanej w postaci parametrycznej i płaszczyzny Jak na ocenę 3 plus: oblicza kąt, jaki tworzy prosta podana w postaci parametrycznej lub kanonicznej z płaszczyzną, znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej przez proste podane w postaci parametrycznej lub kanonicznej. Oblicza kąt, jaki tworzy prosta podana w postaci krawędziowej z płaszczyzną, znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej przez dwie proste zadane w postaci krawędziowej, znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej przez dany punkt i prostopadłej do prostej zadanej w postaci krawędziowej Jak na ocenę 4 plus: znajduje rzut prostej na płaszczyznę, znajduje rzut punktu na płaszczyznę, znajduje rzut punktu na prostą. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów Umie obliczać dwa, wskazane, typy całek. Umie obliczać trzy, wskazane, typy całek Potrafi samodzielnie rozróżnić typy całek i większość z nich obliczyć. Potrafi samodzielnie rozróżnić typy całek i je obliczyć SEKP20 Obliczanie całek wielokrotnych i krzywoliniowych Nie potrafi obliczyć żadnej całki Umie obliczać jeden, wskazany, typ całek Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe SEKP21, SEKP24, SEKP25 Badanie zbieżności szeregów Nie potrafi zbadać zbieżności szeregów Sprawdza warunek konieczny zbieżności szeregu, znajduje sumy wybranych szeregów, bada zbieżność prostych szeregów liczbowych o wyrazach nieujemnych za pomocą kryterium d’Alemberta, Cauchy’ego i całkowego Jak na ocenę 3 plus: bada zbieżność szeregów liczbowych o wyrazach nieujemnych o średnim stopniu trudności za pomocą kryterium d’Alemberta, Cauchy’ego, całkowego prowadzącego do całkowania bezpośredniego, przed podstawienie, przez części. Bada zbieżność szeregów liczbowych o wyrazach nieujemnych o różnym stopniu trudności za pomocą kryterium d’Alemberta, Cauchy’ego całkowego prowadzącego do całkowania bezpośredniego, przed podstawianie, przez części, bada zbieżność szeregów o wyrazach dowolnych za pomocą kryterium Leibniza, wyznacza promień i przedział zbieżności wybranych szeregów potęgowych Jak na ocenę 4 plus: bada zbieżność niezbyt skomplikowanych szeregów o wyrazach nieujemnych za pomocą kryterium porównawczego. Bada zbieżność jednostajną wybranych szeregów funkcyjnych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 53 Rozwijanie funkcji w szereg Taylora Nie potrafi rozwijać Rozwija funkcje wymier- Jak na ocenę 3 plus: rozfunkcji w szereg Tay- ne w szereg Taylora, wija w szereg Taylora i lora Maclaurina Maclaurina wybrane funkcje niewymierne, trygonometryczne, wykładnicze i logarytmiczne, oblicza przybliżone wartości liczb niewymiernych, korzystając z otrzymanych rozwinięć. Rozwija w szereg Taylora, Maclaurina funkcje cyklometryczne Jak na ocenę 4 plus: oblicza przybliżone wartości całek oznaczonych korzystając z rozwinięcia w szeregi potęgowe i odpowiednich twierdzeń dotyczących całkowania i różniczkowania szeregów funkcyjnych. Stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemu z wykorzystaniem szeregów potęgowych Rozwiązywanie równań różniczkowych o zmiennych rozdzielonych Nie potrafi rozdzielić zmiennych Potrafi rozdzielić zmienne Rozwiązywanie równań różniczkowych jednorodnych Nie potrafi przekształcić równania do postaci jednorodnej lub nie potrafi zastosować podstawienia Potrafi przekształcić równanie do postaci jednorodnej i zastosować podstawienie Rozwiązywanie równań różnych typów Nie potrafi rozwiązać Umie rozwiązywać jeden, Umie rozwiązywać dwa, wskazany, typ równań wskazane, typy równań. żadnego ze wskazanych równań Umie rozwiązywać trzy, wskazane, typy równań Potrafi samodzielnie rozróżnić typy równań i je rozwiązać, wyniki zostawiając w postaci uwikłanej. Potrafi samodzielnie rozróżnić typy równań i je rozwiązać, wyniki przedstawiając w postaci nieuwikłanej Rozwiązywanie równań różniczkowych liniowych drugiego rzędu Nie potrafi rozwiązać Umie rozwiązywać rówżadnego ze wskazananie różniczkowe linionych równań we jednorodne Potrafi wyznaczyć rozwiązanie szczególne równania liniowego niejednorodnego. Potrafi rozwiązać równanie różniczkowe dotyczące zagadnień technicznych Wyznaczanie prawdopodobieństwa zdarzeń Nie potrafi wyznaczyć prawdopodobieństwa zdarzeń losowych SEKP22, SEKP26 Potrafi rozdzielić zmienne i obliczyć całkę dla jednej zmiennej. Potrafi rozdzielić zmienne i obliczyć całki dla obu zmiennych Potrafi przekształcić równanie do postaci jednorodnej zastosować podstawienie i obliczyć całkę dla jednej zmiennej. Potrafi przekształcić równanie do postaci jednorodnej zastosować podstawienie i obliczyć całki dla obu zmiennych Umie wyznaczać rozwiązanie szczególne równań jednorodnych. Umie rozwiązać równanie różniczkowe niejednorodne o stałych współczynnikach Rozwiązuje równania i wynik zostawia w postaci uwikłanej. Rozwiązuje równania i wynik przedstawia w postaci nieuwikłanej Rozwiązuje równania i wynik zostawia w postaci uwikłanej. Rozwiązuje równania i wynik przedstawia w postaci nieuwikłanej SEKP23, SEKP27 54 Wyznacza prawdopodobieństwo na podstawie klasycznej definicji prawdopodobieństwa Jak na ocenę 3 plus: wyznacza prawdopodobieństwo całkowite, zna pojęcie schematu Bernoulliego Jak na ocenę 4 plus: wyznacza prawdopodobieństwo na podstawie wzoru Bayesa, stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Nie zna pojęcia Określenie zmiennej losowej zmiennej losowej, typu zmiennej losowej, wyznaczanie parametrów zmiennej losowej Zna przykłady zmiennej losowej typu ciągłego i typu dyskretnego. Wyznacza funkcje zmiennych losowych typu ciągłego Jak na ocenę 3 plus: wyznacza funkcję zmiennej losowej typu dyskretnego i typu ciągłego. Wyznacza parametry zmiennej losowej. Wylicza prawdopodobieństwo bazując na rozkładzie normalnym Jak na ocenę 4 plus: zna podstawowe rozkłady zmiennych losowych typu dyskretnego i ciągłego, stosuje specyficzny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań Wyznaczanie przedziałów ufności Nie potrafi wyznaczyć parametrów z próby niezbędnych do wyznaczania wskazanego przedziału ufności Oblicza parametry z próby niezbędne do wyznaczania wskazanego przedziału ufności Wyznacza wszystkie elementy składowe wskazanego przedziału ufności, wyznacza przedziały ufności Wyznacza odpowiedni przedział ufności, wybiera odpowiednią metodę i ocenia uzyskane wyniki Weryfikacja hipotez statystycznych Nie potrafi wyznaczyć statystyki testowej na podstawie wskazanej próby Wyznacza statystykę testową na podstawie wskazanej próby Wyznacza statystykę testową oraz wartość krytyczną, weryfikuje wskazaną hipotezę Formułuje samodzielnie hipotezę i ją weryfikuje oraz interpretuje uzyskane wyniki Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, zbiory zadań Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny Literatura: Literatura podstawowa 1. Lassak M.: Matematyka dla studiów technicznych. Supremum 2002. 2. Winnicki K., Landowski M.: Wykłady z matematyki. Skrypt dla studentów AM, Szczecin 2008. 3. Zbiór zadań z matematyki. Skrypt pod redakcją Krupińskiego R. Dział Wyd. AM w Szczecinie, Szczecin 2005. 4. Krupiński R., Zalewski Z.: Rachunek prawdopodobieństwa. Skrypt dla studentów WSM w Szczecinie, Szczecin 1992. Literatura uzupełniająca 1. Janowski W.: Matematyka, tom I, II. PWN, Warszawa. 2. Kasyk L., Krupiński R.: Poradnik matematyczny. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2006. 3. Krupiński R.: Repetytorium z matematyki. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2004. 4. Gajek L., Kałuszkac M.: Wnioskowanie statystyczne. WNT, Warszawa 1969. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Ryszard Krupiński [email protected] Zakład Matematyki Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 55 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 7 Kierunek: Przedmiot: Fizyka Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy II Semestry: I–II podstawowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze Semestr Liczba tygodni w semestrze A I 15 2 2 30 30 4 II 15 1E 2 15 30 4 45 60 8 Ć L E Razem w czasie studiów S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR ECTS Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. W zakresie wiedzy: Z fizyki: w zakresie podstawy programowej dla szkół ponad gimnazjalnych. Z matematyki: – wyrażenia algebraiczne i działania matematyczne; – działania na wektorach (dodawanie, odejmowanie, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy); – funkcje liniowe, kwadratowe, logarytmiczne; – funkcje trygonometryczne, podstawowe wzory trygonometryczne; – podstawy rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej; – pochodna funkcji i interpretacja geometryczna; – całka oznaczona i nieoznaczona funkcji jednej zmiennej 2. W zakresie umiejętności: Z fizyki: – opisywanie i wyjaśnianie podstawowych zjawisk fizycznych z zastosowaniem opisu matematycznego obowiązującego w szkole ponad gimnazjalnej. Z matematyki: – posługiwania się aparatem matematycznym i metodami matematycznymi do opisywania i modelowania zjawisk i procesów fizycznych Cele przedmiotu: 1. Kształcenie studentów w zakresie podstaw fizyki jako nauki o własnościach otaczającego nas świata i zachodzących w nim zjawisk oraz kojarzenie na tej podstawie wzajemnej zależności między przyczynami i skutkami procesów zachodzących w świecie materialnym 2. Poznanie teorii fizycznych stanowiących podstawę rozwoju technologicznego 3. Wyrobienie umiejętności logicznego myślenia – analizy faktów i wyciągania na ich bazie konstruktywnych wniosków 4. Zrozumienie konieczności ustawicznego podnoszenia osobistych kwalifikacji zawodowych w warunkach ciągłego rozwoju wiedzy i technologii 56 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu fizyki klasycznej i współczesnej Posiada umiejętność wykonywania pomiarów fizycznych, rozumienia EKP2 metodyki pomiarów fizycznych, analizy danych pomiarowych, prezentacji oraz interpretacji wyników pomiarów EKP1 K_W01 K_W01, K_U01, K_U10 Posiada umiejętności samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy z fizyki do studiowania na wyspecjalizowanym kierunku studiów techEKP3 nicznych oraz do rozwijania własnych umiejętności po podjęciu pracy zawodowej K_W01, K_U01 Posiada kompetencje do samodzielnego i odpowiedzialnego diagnozowania i innowacyjnego rozwiązywania problemów technicznych / techEKP4 nologicznych wymagających integracji wiedzy z różnych dziedzin w szczególności wiedzy z zakresu kursu fizyki K_W01, K_U01, K_K10 Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informacyjnych, w tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w otaczającej nas EKP5 rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian w standardzie i stosowanej technologii wymaga znajomości podstawowych praw fizyki K_W01, K_U01, K_U05, K_K01 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi definiować pojęcia i wielkości fizyczne z wykorzystaniem poznanego aparatu matemaEKP SEKP1 tycznego, odczytywać sens fizyczny z ich defix 1,2,3,4 nicji; ustalać zależności od innych wielkości fizycznych SEKP2 x Zna jednostki podstawowych wielkości fizycz- EKP x nych 1,2,3,4 Potrafi opisać i wyjaśnić podstawowe zjawiska EKP SEKP3 z zakresu fizyki klasycznej w oparciu o poznax 1,2,3,4 ne prawa i zasady Umie przedstawić graficznie zależności wielEKP SEKP4 kości fizycznych od różnych parametrów, oraz x 1,2,3,4 ich interpretacja SEKP5 Formułuje prawa i zasady fizyczne i zapisuje je EKP x w języku matematyki 1,2,3,4 Posiada umiejętność pomiaru podstawowych wielkości fizycznych i prezentowania wyni- EKP SEKP6 ków pomiarów na wykresach zależności wiel- 1,2,3,4 kości fizycznych x SEKP7 Swobodnie posługuje się wybranymi urządze- EKP niami kontrolno-pomiarowymi 1,2,3,4 x SEKP8 Kojarzy zjawiska fizyczne z określonymi urzą- EKP dzeniami stosowanymi w technice 1,2,3,4 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 57 Formułuje własne poglądy na temat funkcjoEKP SEKP9 nowania aparatury na bazie podstawowych x 1,2,3,4 praw fizyki x Zestawia układy pomiarowe do przeprowadzeEKP SEKP10 nia badań właściwości fizycznych przy roz1,2,3,4 wiązywaniu zagadnień technicznych x SEKP11 Umie wykonać niezbędne obliczenia wielkości EKP x fizycznej z wykorzystaniem definicji i praw 1,2,3,4 x Korzysta z literatury potrzebnej do rozwiązyEKP SEKP12 wania określonych zagadnień technicznych, x 1,2,4,5 a nawet naukowych SEKP13 Umie pracować indywidualnie i zespołowo EKP 1,2,4,5 x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 A SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 58 Realizowane treści Liczba godzin 1. Elementy rachunku wektorowego. Kinematyka punktu materialnego. Ruch prostoliniowy jednostajny i zmienny. Ruch krzywoliniowy 2. Dynamika punktu materialnego. Siły bezwładności, siła Coriolisa 3. Praca. Moc. Energia. Zasady zachowania energii i pędu 4. Oddziaływania grawitacyjne (prawo powszechnego ciążenia. Siła grawitacji, a ciężar ciała. Prawa Keplera, I i II prędkość kosmiczna. Pole grawitacyjne – wielkości fizyczne opisujące pole (natężenie i potencjał pola grawitacyjnego). Praca w centralnym polu grawitacyjnym, energia potencjalna pola grawitacyjnego 5. Moment siły i moment bezwładności. Twierdzenie Steinera. Zasady dynamiki ruchu obrotowego. Energia ruchu obrotowego. Zasada zachowania momentu pędu 6. Drgania harmoniczne swobodne, tłumione i wymuszone. Składanie drgań harmonicznych równoległych i prostopadłych 7. Fale mechaniczne. Kryteria klasyfikacji fal. Pojęcia i wielkości fizyczne opisujące ruch falowy. Równanie płaskiej fali harmonicznej 8. Odbicie i załamanie fali, zasada Huygensa. Dyfrakcja i interferencja fal. Fale stojące. Równanie fali stojącej. Fale akustyczne. Podstawy akustyki. Efekt Dopplera 9. Pojęcie cieczy lepkiej i doskonałej. Prawo ciągłości strugi. Równanie Bernoulliego – przykłady i zastosowania. Jednostki ciśnienia. Prawa Pascala i Archimedesa 10. Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej gazów. Parametry termodynamiczne. Rozkład Maxwella i Boltzmanna. Zasady termodynamiki. Przemiany gazowe. Ciepło właściwe. Elementy kalorymetrii 30 I Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP1–5,11 SEKP6–9,13 SEKP6–10,13 SEKP6–9,11,13 SEKP6–9,12,13 SEKP6–9,11,13 SEKP6–9,12,13 SEKP6–9,12,13 SEKP6–9,12,13 L SEKP6–10,13 SEKP6–10,13 SEKP6–10,13 SEKP6–10,13 SEKP6–10,13 SEKP6–10,13 SEKP6–10,13 11. Podstawowe prawa elektrostatyki, prawo Coulomba, prawo Gaussa. Pole elektryczne – natężenie i potencjał pola. Pojemność elektryczna 12. Prąd elektryczny. Prawa Ohma i Kirchhoffa. Pojęcie oporu elektrycznego 13. Pole magnetyczne. Pole magnetyczne wokół przewodnika z płynącym prądem. Prawo Biota-Savarta 14. Wzbudzanie prądów zmiennych. Drgania w obwodzie LC. Rezonans w obwodzie RLC. Prawa Maxwella 15. Fale elektromagnetyczne Razem: 16. Wyznaczanie ciepła parowania i topnienia 17. Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał stałych metodą elektryczną 18. Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu 19. Badanie drgań własnych struny metodą rezonansu 20. Wyznaczanie stosunku cp/cv 21. Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła rewersyjnego 22. Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu 23. Wyznaczanie współczynnika sztywności 24. Wyznaczanie częstości generatora na podstawie dudnień i krzywych Lissajous 25. Badanie zależności oporu metalu i półprzewodnika od temperatury 26. Wyznaczanie siły elektromotorycznej i oporu wewnętrznego ogniwa metodą kompensacji 27. Sprawdzanie twierdzenia Steinera 28. Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia przy pomocy wahadła fizycznego 29. Sprawdzanie prawa Ohma dla obwodów prądu stałego 30. Przemiany energii mechanicznej na równi pochyłej Razem: Razem w semestrze: 30 30 30 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 20 5 85 4 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 59 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1–3,5,9,12 SEKP1–3,5,9,12 SEKP1–3,5,9,12 SEKP1–3,5,9,12 A SEKP1–3,5,9,12 SEKP1–3,5,9,12 SEKP1–3,5,9,12 SEKP1–3,5,9,12 L SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 SEKP1,6,8,10,11,13 Liczba godzin Realizowane treści II 31. Elementy STW 32. Podstawy teorii pasmowej ciał stałych. Własności ciał stałych. Przewodniki, półprzewodniki i izolatory 33. Magnetyczne własności materii. Ferromagnetyzm 34. Stara teoria kwantów. Promieniowanie termiczne. Fotoefekt zewnętrzny. Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona 35. Zasada nieoznaczoności Heisenberga. Fale materii de Broglia – dualizm korpuskularno – falowy materii 36. Promieniotwórczość naturalna i sztuczna. Prawo rozpadu promieniotwórczego. Defekt masy – energia wiązania 37. Reakcje jądrowe. Rozszczepienie jądra atomowego. Wybrane problemy i zastosowania fizyki jądrowej – energetyka jądrowa 38. Skażenia radioaktywne i ich szkodliwość dla organizmów żywych. Przykłady skażeń radioaktywnych Razem: 39. Wyznaczanie stosunku e/m 40. Wyznaczanie pracy wyjścia 41. Wyznaczanie krzywej namagnesowania pierwotnego 42. Pomiar rozkładu prędkości elektronów termoemisji 43. Wyznaczanie prędkości ultradźwięków 44. Badanie drgań relaksacyjnych 45. Sprawdzanie prawa Stefana-Boltzmanna 46. Badanie zjawiska fotoelektrycznego 47. Badanie rezonansu w obwodzie prądu zmiennego 48. Badanie efektu Halla 49. Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej 50. Wyznaczanie absorpcji i energii promieniowania 51. Badanie widm przy pomocy spektroskopu 52. Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu 53. Wyznaczanie charakterystyki termopary Fe-Cu Razem: Razem w semestrze: 15 15 30 30 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 60 Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 15 10 70 4 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Metody i kryteria oceny: Kryteria / Ocena Metody oceny 2 3 3,5–4 Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze EKP1 Kryterium 1 Zakres wiedzy i jej zrozumienie Nie zna i nie rozumie podstawowych praw fizyki, nie zna podstawowych jednostek Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie ćwiczeń EKP2 Kryterium 1 Zakres wiedzy i jej zrozumienie Nie potrafi wykonać podstawowych pomiarów z wykorzystaniem odpowiednich mierników. Nie zna praw fizycznych leżących u podstaw eksperymentu Metody oceny Zaliczenie laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, sprawozdanie EKP3 Kryterium 1 Umiejętność pomiaru podstawowych wielkości fizycznych Nie potrafi wykonać podstawowych pomiarów z wykorzystaniem odpowiednich mierników Potrafi dokonać pomiaru podstawowych wielkości fizycznych, przy niewielkiej pomocy prowadzącego zajęcia Potrafi samodzielnie dokonać pomiaru podstawowych wielkości fizycznych, a także zestawić prosty układ pomiarowy Potrafi samodzielnie dokonać pomiaru różnych wielkości fizycznych, a także zestawić układ pomiarowy EKP3 Kryterium 2 Znajomość rachunku błędu Nie rozumie przyczyn powodujących powstanie błędu pomiarowego ani wyznaczyć go przy pomocy metod analitycznych Zna przyczyny powodujące powstanie błędu pomiarowego oraz proste metody rachunku błędu Dodatkowo wymienia ograniczenia metod, zakłada dozwolony błąd lub przybliżenie obliczeń, ilustruje je graficznie Ocenia możliwości wykorzystania metod w różnych przypadkach. Podaje przykłady EKP4 Kryterium 1 Zakres wiedzy i poprawność obliczeń Nie zna podstawowych praw, ani równań opisujących zjawiska fizyczne Zna podstawowe równania i potrafi je przekształcać Potrafi przeanalizować problem wybierając odpowiednie równania, przekształcać je, oraz wykonać działania na jednostkach Potrafi znaleźć rozwiązania alternatywne wskazać zalety i wady różnych metod Metody oceny Zaliczenie ćwiczeń / laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze EKP5 Kryterium 1 Efektywne korzystanie z zajęć, umiejętność samokształcenia i rozumienie potrzeby ciągłego pogłębiania wiedzy Nie wykazuje właWykazuje niezbędną, ściwej aktywności na do efektywnego uczezajęciach, umiejętno- nia się, aktywność ści samodzielnego przyswajania i pogłębiania wiedzy Wykazuje zaangażowanie w procesie uczenia się. Identyfikuje i rozwiązuje problem przy nieznacznej pomocy nauczyciela Pracuje samodzielnie, wykazuje chęć pogłębiania wiedzy. Rozwija swą inicjatywę, krytyczne myślenie i potrzebę doskonalenia zawodowego EKP5 Kryterium 2 Umiejętność wykorzystania informacji źródłowych Nie potrafi wyszukać podstawowych informacji odnośnie analizowanych zagadnień fizycznych Samodzielnie wykorzystuje międzynarodowe wydawnictwa i inne zasoby informacyjne w tym elektroniczne wersje przekazu danych Swobodnie , w pogłębionym zakresie wykorzystuje międzynarodowe wydawnictwa i inne zasoby informacyjne Zna podstawowe prawa i jednostki, wykazuje jednak pewne problemy ze zrozumieniem i prawidłową interpretacją Potrafi dokonać pomiaru podstawowych wielkości fizycznych, przy niewielkiej pomocy prowadzącego zajęcia. Rozumie zachodzące w eksperymencie zjawiska W podstawowym zakresie korzysta z międzynarodowych wydawnictw oraz internetu Demonstruje dobre zrozumienie zagadnień i umiejętność wykorzystania aparatu matematycznego Potrafi samodzielnie dokonać pomiaru podstawowych wielkości fizycznych, a także zestawić prosty układ pomiarowy. Potrafi interpretować zachodzące w eksperymencie zjawiska i wyciągać właściwe wnioski 4,5–5 Ma znacznie rozszerzoną, usystematyzowaną wiedzę , potrafi wykorzystać zalecaną literaturę Potrafi samodzielnie dokonać pomiaru różnych wielkości fizycznych, a także zestawić układ pomiarowy. Rozumie zachodzące zjawiska, oraz przyczyny błędu Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 61 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, instrukcje stanowiskowe i zestawy Konwencjonalne programowych ćwiczeń laboratoryjnych, regulamin pracy i instrukcja BHP obowiązujące w laboratorium Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny, programy dydaktyczne z fizyki Literatura: Literatura podstawowa 1. Halliday D., Resnick R., Walker J.: Podstawy fizyki. PWN, 2007. 2. Bobrowski Cz.: Fizyka – krótki kurs. WNT, 2004. 3. Kirkiewicz J., Chrzanowski J., Bieg B., Pikuła R.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. I. Szczecin 2001. 4. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. II pod redakcją J. Kirkiewicza. WSM, Szczecin 2003. Literatura uzupełniająca 1. Massalski J., Massalska M.: Fizyka dla inżynierów. Cz. I. WNT, Warszawa 2005. 2. Dryński T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Wyd. VII, PWN, Warszawa 1977. 3. Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik. PWN, Warszawa 1991. 4. Jezierski K., Kołodka B., Sierański K.: Zadania z rozwiązaniami – skrypt do ćwiczeń z fizyki dla studentów I roku Wyższych Uczelni. Część I i II. Oficyna Wydawnicza Scripta, Wrocław 2000. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KFiCh [email protected] KFiCh [email protected] KFiCh [email protected] KFiCh Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr Janusz Chrzanowski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr Bohdan Bieg mgr Marcin Krogulec dr Ryszard Pikuła Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 62 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 8 Kierunek: Mechanika* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A Ć I 15 2E 2 II 15 1 L E S P 1 SE PP PR Liczba godzin w semestrze A Ć 30 30 15 Razem w czasie studiów I–II podstawowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr I Semestry: 45 30 L E S P SE PP PR ECTS 5 15 3 15 8 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Podstawowa wiedza i umiejętność rozwiązywania problemów algebry, rachunku wektorowego, macierzowego, różniczkowego i całkowego 2. Podstawowa wiedza z fizyki 3. Podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej Cele przedmiotu: 1. Nauczenie: – podstaw mechaniki klasycznej, tj. statyki, kinematyki i dynamiki układów mechanicznych traktowanych jako ciała doskonale sztywne; – podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn; – sposobów minimalizacji drgań i hałasu 2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności niezbędne w nauczaniu m.in. wytrzymałości materiałów, podstaw konstrukcji maszyn 3. Nauczenie wykorzystywania zdobytej wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 EKP5 EKP6 EKP7 Opis Prawidłowo opisuje i analizuje układy sił działające na rzeczywiste układy mechaniczne znajdujące się w równowadze statycznej Prawidłowo opisuje i wyznacza podstawowe wskaźniki geometryczne i masowe ciał doskonale sztywnych Prawidłowo opisuje i analizuje ruch rzeczywistych obiektów mechanicznych traktowanych jako ciała doskonale sztywne Prawidłowo modeluje fizycznie i matematycznie rzeczywiste obiekty mechaniczne Prawidłowo układa i analizuje równania dynamiczne ruchu prostych układów mechanicznych Prawidłowo wymienia i definiuje sposoby minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu Prawidłowo omawia układ pomiarowy, rejestruje i dokonuje analizy drgań mechanicznych oraz hałasu Kody EK dla kierunku K_W01, K_U01 K_W01, K_U01 K_W01, K_U01 K_W01, K_U01 K_W01, K_U01 K_W01, K_U01 K_W01, K_U01 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 63 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 SEKP14 SEKP15 SEKP16 SEKP17 SEKP18 SEKP19 64 Szczegółowe efekty kształcenia Definiuje podstawowe pojęcia mechaniki ogólnej Definiuje i stosuje zasady statyki Stosuje rachunek wektorowy w mechanice Dokonuje redukcji zbieżnego i równoległego układu sił. Definiuje parę sił i jej własności, moment pary sił, siłę skupioną i moment obrotowy Dokonuje redukcji płaskiego układu sił (definiuje i wyznacza wektor główny i moment główny, dokonuje redukcji tylko do wypadkowej lub tylko do pary sił) Definiuje i wyznacza warunki równowagi statycznej płaskiego układu sił Definiuje i oblicza moment siły względem osi Definiuje warunki równowagi statycznej przestrzennego układu sił Definiuje i wyznacza środek sił równoległych Definiuje i wyznacza środek ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzennych Definiuje i oblicza momenty statyczne, bezwładności i dewiacji punktu materialnego i ciał o skończonych wymiarach Definiuje i analizuje tarcie ślizgowe suche Definiuje i analizuje tarcie toczne w tym tarcie w łożyskach tocznych Opisuje i analizuje ogólnie kinematykę punktu materialnego, w tym układa równania ruchu i toru ruchu, wyznacza prędkość i przyspieszenie Opisuje i analizuje kinematykę punktu w ruchu po okręgu oraz kinematykę punktu w ruchu harmonicznym Definiuje i analizuje ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej Opisuje i analizuje kinematykę ciała w ruchu płaskim, w tym wyznacza prędkości i przyspieszenia ciała i jego punktów, oraz wyznacza środek prędkości i środek przyspieszeń Definiuje podstawowe pojęcia teorii mechanizmów i maszyn Analizuje kinematykę mechanizmów (położenia i trajektorie, środek obrotu, prędkości i przyspieszenia członu i jego punktów) Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x EKP1 x EKP1 x x EKP1 x x EKP1 x x EKP1 x x EKP1 x x EKP1 x EKP1 x x EKP2 x x EKP2 x x EKP1 x x EKP1 x x EKP3 x x EKP3 x x EKP3 x x EKP3 x x EKP3 x EKP3 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP20 Definiuje podstawowe pojęcia, prawa i zadania EKP3 x x dynamiki punktu materialnego SEKP21 Opisuje przedmiot, zakres i cel podstaw teorii EKP4 x drgań i dynamiki maszyn Opisuje cechy ogólne elementów układów meSEKP22 chanicznych oraz interpretuje charakterystyki EKP4 x ich własności dynamicznych SEKP23 Opisuje istotę, cele i etapy modelowania ukłaEKP4 x dów mechanicznych Opisuje modelowanie fenomenologiczne i fiSEKP24 zyczne; definiuje siły bezwładności, sprężysto- EKP4 x ści i tłumienia SEKP25 Opisuje modelowanie matematyczne układów EKP4 x mechanicznych SEKP26 Definiuje więzy i liczbę stopni swobody ukłaEKP4 x du SEKP27 Opisuje sposoby wyznaczania równań różniczEKP4 x kowych ruchu SEKP28 Definiuje energię mechaniczną układu parametrów EKP4 x SEKP29 Opisuje metody wyznaczania strukturalnych modelu SEKP30 Opisuje i interpretuje ogólną postać równań EKP5 x różniczkowych ruchu układów mechanicznych EKP4 x Opisuje i analizuje drgania swobodne układu zachowawczego i niezachowawczego o jedSEKP31 EKP5 x nym stopniu swobody; określa siły bezwładności, sprężystości i tłumienia SEKP32 Opisuje i analizuje drgania wymuszone harEKP5 x monicznie układu o jednym stopniu swobody Wyznacza i interpretuje charakterystyki częSEKP33 stościowe, w tym podatność i sztywność dy- EKP5 x namiczną układu o jednym stopniu swobody Opisuje i analizuje drgania swobodne linioweSEKP34 go układu zachowawczego o wielu stopniach EKP5 x swobody Definiuje drgania główne układu o wielu stopSEKP35 niach swobody; wyznacza częstości i postacie EKP5 x drgań głównych Opisuje ogólnie minimalizację drgań układów mechanicznych (zmiana parametrów układu, SEKP36 EKP6 x zmiana parametrów wymuszenia i zmiana struktury układu) SEKP37 Opisuje ogólnie minimalizację drgań mechaEKP6 x nicznych na drodze propagacji (wibroizolacja) Opisuje i wyjaśnia sposoby minimalizacji hałaSEKP38 su przez obniżenie hałasu źródeł i obniżenie EKP6 x hałasu na drodze propagacji Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 65 SEKP39 Przeprowadza pomiar i ocenia drgania mechaEKP7 niczne rzeczywistego układu mechanicznego x SEKP40 Przeprowadza pomiar hałasu w pomieszczeniu EKP7 i ocenia jego szkodliwość x SEKP41 Bada własności dynamiczne i identyfikuje paEKP7 rametry układu o jednym stopniu swobody x SEKP42 Wyważa statycznie wirnik sztywny EKP7 x SEKP43 Bada własności dynamiczne układu o wielu EKP7 stopniach swobody x SEKP44 Przeprowadza badania analityczne drgań skrętEKP7 nych linii wałów układu napędowego x SEKP45 Przeprowadza pomiary drgań skrętnych linii EKP7 wałów metodą tensometrii elektrooporowej x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści Liczba godzin I 1. Podział, zadania i podstawowe pojęcia mechaniki ogólnej (w tym siła skupiona). Zasady statyki 2. Redukcja zbieżnego i równoległego układu sił. Para sił i jej własnoSEKP4 ści; moment pary sił; siła skupiona i moment obrotowy 3. Redukcja płaskiego układu sił; wektor główny i moment główny SEKP5 układu sił SEKP6 4. Warunki równowagi statycznej płaskiego układu sił 5. Moment siły względem osi; warunki równowagi statycznej przeSEKP7,8,9 strzennego układu sił. Środek sił równoległych 6. Środek ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzenSEKP10 nych 7. Momenty statyczne, bezwładności i dewiacji punktów materialnych SEKP11 i ciał o skończonych wymiarach 8. Tarcie ślizgowe suche; prawa Coulomba-Morena; znaczenie prakSEKP12 tyczne tarcia SEKP13 9. Tarcie toczne w tym tarcie w łożyskach tocznych 10. Kinematyka punktu materialnego, w tym równania toru i ruchu SEKP14 punktu oraz prędkość i przyspieszenie punktu 11. Kinematyka punktu w ruchu po okręgu oraz kinematyka punktu SEKP15 w ruchu harmonicznym SEKP16 12. Ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej 13. Kinematyka ciała w ruchu płaskim; prędkości i przyspieszenia ciała SEKP17 i jego punktów; środek prędkości i środek przyspieszeń SEKP18 14. Podstawowe pojęcia teorii mechanizmów i maszyn 15. Analiza kinematyczna mechanizmów (położenia i trajektorie, środek SEKP19 obrotu, prędkości i przyspieszenia członu i jego punktów) SEKP20 16. Podstawowe pojęcia, prawa i zadania dynamiki punktu materialnego Razem: SEKP1,2,3 A 66 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 SEKP3 SEKP4 SEKP5 17. 18. 19. 20. SEKP6 21. SEKP7 22. SEKP8,9 23. SEKP10 24. SEKP11 Ć SEKP12,13 25. 26. SEKP14 27. SEKP15 28. SEKP16 29. SEKP17,19 SEKP20 30. Powtórzenie rachunku wektorowego. Moment siły względem punktu Przykłady redukcji zbieżnego i równoległego układu sił Opis i analiza układów sił zawierających siły skupione i pary sił Wyznaczanie wektora głównego i momentu głównego płaskiego układu sił; redukcja płaskiego układu sił tylko do wypadkowej lub tylko do pary sił Rozwiązywanie układów z płaskim układem sił; wyznaczanie reakcji podporowych i sił wewnętrznych Wyznaczanie momentu siły względem osi. Analiza przestrzennego układu sił Wyznaczanie środków ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzennych Wyznaczanie momentów statycznych, bezwładności i dewiacji punktów materialnych i ciał o skończonych wymiarach Opis i analiza równowagi statycznej układów mechanicznych z uwzględnieniem sił tarcia ślizgowego i tocznego Wyznaczanie równań toru i ruchu punktu oraz prędkości i przyspieszenia. Opis i analiza kinematyki punktu w ruchu po okręgu oraz w ruchu harmonicznym Opis i analiza przykładów ruchu postępowego i obrotowego bryły sztywnej Wyznaczanie prędkości oraz przyspieszeń ciała i jego punktów w ruchu płaskim; wyznaczanie środka prędkości i środka przyspieszeń ciała Zastosowanie praw dynamiki punktu materialnego Razem: Razem w semestrze: 30 30 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 30 5 95 5 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A SEKP 21,22 Realizowane treści II 31. Przedmiot, zakres i cel podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn. Cechy ogólne elementów układów mechanicznych i ich własności dynamiczne Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 15 67 SEKP 23,24 32. Istota, cel i etapy modelowania układów mechanicznych. Modelowanie fenomenologiczno-fizyczne; siły bezwładności, sztywności i tłumienia SEKP 25,26 33. Modelowanie matematyczne układów mechanicznych; więzy, liczba stopni swobody układu SEKP 27,28 34. Sposoby wyznaczania równań różniczkowych ruchu. Energia mechaniczna układu SEKP29 35. Metody wyznaczania parametrów strukturalnych modelu SEKP30 36. Ogólna postać równań różniczkowych ruchu układu mechanicznego SEKP31 37. Drgania swobodne zachowawczego i niezachowawczego układu o jednym stopniu swobody SEKP 32,33 38. Drgania wymuszone harmonicznie układu o jednym stopniu swobody; podatność i sztywność dynamiczna układu SEKP 34,35 39. Drgania swobodne układu liniowego o wielu stopniach swobody. Drgania główne układu; częstości i postacie drgań własnych SEKP36 40. Minimalizacja drgań mechanicznych w źródle drgań SEKP37 41. Minimalizacja drgań mechanicznych na drodze propagacji (wibroizolacja) SEKP38 42. Minimalizacja hałasu w źródle i na drodze propagacji Razem: L 15 SEKP39 43. Podstawy pomiarów i analizy drgań mechanicznych SEKP40 44. Podstawy pomiarów akustycznych ze szczególnym uwzględnieniem pomiarów hałasu urządzeń mechanicznych SEKP41 45. Badanie własności dynamicznych i identyfikacja parametrów układu o jednym stopniu swobody SEKP42 46. Wyważanie statyczne sztywnego wirnika SEKP43 47. Badanie własności dynamicznych układu o wielu stopniach swobody SEKP44 48. Badania analityczne drgań skrętnych linii wałów układu napędowego SEKP45 49. Pomiary drgań skrętnych linii wałów metodą tensometrii elektrooporowej Razem: 15 15 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 15 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie 68 50 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Punkty ECTS 3 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Pisemny sprawdzian oceny Nie definiuje podstawo- Definiuje podstawowe pojęcia statyki Prawidłowo analizuje podstawowe problemy statyki Prawidłowo formułuje i analizuje złożone problemy statyki Nie definiuje podstawoDefiniuje podstawowe Prawidłowo określa wych wskaźników geome- wskaźniki geometrii mas i wyznacza wskaźniki geoEKP2 trii mas metrii mas ciał liniowych i płaskich Prawidłowo określa i wyznacza wskaźniki geometrii mas ciał liniowych, płaskich i przestrzennych Nie definiuje podstawowych pojęć kinematyki EKP3 punktu materialnego i bryły sztywnej Definiuje podstawowe pojęcia kinematyki punktu materialnego i bryły sztywnej Prawidłowo formułuje i analizuje podstawowe problemy kinematyki punktu materialnego i bryły sztywnej Prawidłowo formułuje i analizuje złożone problemy kinematyki punktu materialnego i bryły sztywnej Nie definiuje podstawowych pojęć i problemów EKP4 modelowania układów mechanicznych Definiuje podstawowe pojęcia i problemy modelowania układów mechanicznych Prawidłowo buduje fizyczny dyskretny model układu mechanicznego Prawidłowo buduje matematyczny dyskretny model układu mechanicznego EKP1 wych pojęć statyki Nie układa dynamicznych Układa dynamiczne rów- Analizuje drgania układu o jednym stopniu swobody układu mechanicznego układu mechanicznego EKP5 równań ruchu dyskretnego nania ruchu dyskretnego Analizuje drgania dowolnego dyskretnego układu mechanicznego Nie definiuje ogólnie spo- Definiuje ogólnie spososobów minimalizacji by minimalizacji drgań EKP6 drgań mechanicznych mechanicznych i hałasu i hałasu Definiuje szczegółowo sposoby minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu Nie definiuje ogólnie budowy układów do pomiaEKP7 rów drgań mechanicznych i hałasu Definiuje szczegółowo układ Analizuje szczegółowo do pomiaru drgań mechaukład pomiarowy i wyniki nicznych i hałasu pomiarów drgań mechanicznych i hałasu Definiuje ogólnie budowę układów do pomiarów drgań mechanicznych i hałasu Analizuje sposoby minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Tablica, kreda, mazaki Rzutnik pisma Zestaw pomiarowy firmy B&K: czujniki piezoelektryczne 4333, 4343, Układ do pomiaru i analizy wzmacniacze 2625, 2635, kalibrator 4291. Przetwornik A/D firmy Eagle drgań mechanicznych PCI-730 z oprogramowaniem WaveView. Oscyloskop. Miernik poziomu amplitudy i fazy HP 3575 Układ do pomiaru i analizy Uniwersalny sonometr B&K 2209; filtry oktawowe i tercjowe B&K hałasu 1613, 1616 Stanowisko do badania własności dynamicznych układu o jednym stopniu swobody Model mechaniczny układu o jednym stopniu swobody; układ do pomiaru i analizy drgań mechanicznych Stanowisko do badania własności dynamicznych układu o dwóch stopniach swobody Model mechaniczny drgań giętnych układu o dwóch stopniach swobody; wzbudnik elektromagnetyczny, układ do pomiaru i analizy drgań mechanicznych Wyważarka statyczna Wyważarka do wyważania statycznego grawitacyjnego z prowadnicami prostoliniowymi (średnice wirników do 0,4 m) Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 69 Stanowisko badania drgań skrętnych linii wałów Model mechaniczny linii wałów o sześciu stopniach swobody; układ pomiarowy drgań skrętnych metodą tensometrii elektrooporowej: układ tensometryczny pełnego mostka, wzmacniacz pomiarowy B&K, przetwornik A/D, oprogramowanie WaveView; oprogramowanie do analizy drgań metodą MES typu NeiNastran Literatura: Literatura podstawowa 1. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.1: Statyka i kinematyka. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005. 2. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.2: Dynamika. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006. 3. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 1. Statyka. PWN, Warszawa 1972. 4. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 2. Kinematyka i dynamika. PWN, Warszawa 1977. 5. Niezgodziński T.: Mechanika ogólna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007. 6. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008. 7. Mieszczerski I. W.: Zbiór zadań z mechaniki. PWN, Warszawa 1971. 8. Kaczmarek J.: Podstawy teorii drgań i dynamiki maszyn. WSM Szczecin 2000. 9. Kaczmarek J.: Zwalczanie drgań i hałasu. Podstawy teoretyczne. WSM Szczecin 2002. Literatura uzupełniająca 1. Engel Z.: Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem. PWN, Warszawa 2002. 2. Giergiel J.: Tłumienie drgań mechanicznych. PWN, Warszawa 1990. 3. Giergiel J., Uhl T.: Identyfikacja układów mechanicznych. PWN, Warszawa 1990. 4. Marchelek K., Berczyński S.: Drgania mechaniczne. Zbiór zadań z rozwiązaniami. PSz, Szczecin 2005. 5. Kaczmarek J., Nicewicz G.: Zwalczanie drgań i hałasu. Ćwiczenia laboratoryjne. WSM, Szczecin 2002. 6. Osiński Z. Teoria drgań. PWN, Warszawa 1980. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jacek Kaczmarek; A, Ć, L Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZMT Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 70 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 9 Kierunek: Wytrzymałość materiałów* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A Ć III 15 1 1 IV 15 1E 1 L E S P SE PP PR Semestry: Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR 15 15 2 Razem w czasie studiów III–IV podstawowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr II ECTS 3 15 15 30 5 30 30 30 8 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Posiada gruntowną znajomość zasad mechaniki: zasady statyki, podstawowe modele ciał w mechanice, warunki równowagi układów płaskich i przestrzennych, geometria mas 2. Posiada podstawowe wiadomości z matematyki – rozwiązywanie układów równań algebraicznych, rachunek różniczkowy i całkowy 3. Posiada podstawowe wiadomości z fizyki 4. Poiada podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej Cele przedmiotu: 1. Przygotowanie do prac wspomagających projektowanie prostych zadań inżynierskich, do doboru materiałów inżynierskich stosowanych na elementy maszyn 2. Nabycie umiejętności ocenienia wytrzymałość pojedynczych elementów i złożonych konstrukcji inżynierskich przy różnych stanach obciążeń (rozciąganiu, zginaniu, skręcaniu, ścinaniu, wyboczeniu) Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. EKP1 Opis Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości prostej elementów K_W01, K_U01 konstrukcyjnych EKP2 Oblicza prawidłowo wytrzymałość prostą elementów konstrukcyjnych EKP3 Kody EK dla kierunku K_W01, K_U01 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości złożonej elementów K_W01, K_U01 konstrukcyjnych EKP4 Oblicza prawidłowo wytrzymałość złożoną elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01 EKP5 Wyznacza prawidłowo podstawowe parametry wytrzymałościowe materiaK_W01, K_U01 łów EKP6 Ocenia prawidłowo stopień zagrożenia wystąpienia naprężeń lub odkształK_W01, K_U01 ceń niebezpiecznych w elementach maszyn i urządzeń Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 71 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 SEKP14 SEKP15 SEKP16 SEKP17 SEKP18 SEKP19 SEKP20 SEKP21 SEKP22 SEKP23 SEKP24 SEKP25 SEKP26 72 Szczegółowe efekty kształcenia Definiuje podstawowe pojęcia i określenia siły, naprężenia, odkształcenia Wyznacza siły zewnętrzne i wewnętrzne Analizuje wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów Stosuje Prawo Hooke’a. Prawo Poissona Charakteryzuje rozciąganie i ściskanie prostych elementów Stosuje podstawowy warunek wytrzymałościowy w obliczeniach prostych elementów konstrukcyjnych Wykorzystuje tabele własności wytrzymałościowych do określania naprężeń dopuszczalnych Wyznacza naprężenia montażowe i termiczne w konstrukcjach statycznie niewyznaczalnych Analizuje stan naprężenia w punkcie Wyznacza naprężenia główne Wyznacza koło Mohr’a na podstawie naprężeń Stosuje uogólnione prawo Hooke’a Umie zinterpretować czyste ścinanie Charakteryzuje zależność między modułem sprężystości podłużnej a modułem sprężystości postaciowej Umie zinterpretować ścinanie techniczne Oblicza połączenia spawane, kołkowe, wpustowe, śrubowe Oblicza geometryczne wskaźniki przekrojów Umie zinterpretować skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych Oblicza wały pędne Umie zinterpretować zginanie Rysuje wykresy sił tnących i momentów gnących na podstawie obliczeń Potrafi omówić zależności różniczkowe przy zginaniu Umie zinterpretować ścinanie ze zginaniem Potrafi omówić wzór Żurawskiego Wymiaruje belki ze względu na naprężenia dopuszczalne Potrafi omówić odkształcenia belek podczas czystego zginania Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x EKP2 x x EKP1 x EKP1 x x EKP1 x x EKP2 x x EKP2 x x EKP2 x x EKP1 EKP2 EKP2 EKP2 EKP1 x x x x x x x x EKP1 x EKP1 x x EKP2 x x EKP2 x x EKP1 x x EKP2 x x EKP1 x x EKP2 x EKP3 x x EKP3 x x EKP3 x x EKP4 x x EKP3 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP27 SEKP28 SEKP29 SEKP30 SEKP31 SEKP32 SEKP33 SEKP34 SEKP35 SEKP36 SEKP37 SEKP38 SEKP39 SEKP40 SEKP41 SEKP42 SEKP43 SEKP44 SEKP45 SEKP46 SEKP47 SEKP48 SEKP49 SEKP50 SEKP51 SEKP52 SEKP53 SEKP54 Umie całkować równanie różniczkowe osi odkształconej Stosuje metodę Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi odkształconej belki Potrafi scharakteryzować wyboczenie Umie wyznaczać siłę krytyczna, smukłość prętów Stosouje wzory Eulera i Tetmayera Identyfikuje belki statycznie niewyznaczalne Wyznacza reakcje metodą całkowania równania różniczkowego Wyznacza reakcje metodą porównywania odkształceń Stosuje hipotezy wytrzymałościowe: Hubera, Coulomba, De Saint Venanta, Galileusza Potrafi scharakteryzować złożone przypadki wytrzymałości Umie zinterpretować skręcanie ze zginaniem Umie zinterpretować ściskanie mimośrodowe Potrafi omówić rodzaje próbek do statycznej zwykłej próby rozciągania metali Potrafi narysować wykres rozciągania dla stali miękkiej Potrafi narysować wykres rozciągania dla żeliwa Definiuje granicę plastyczności Definiuje granicę wytrzymałości doraźnej Wyznacza umowną granice plastyczności i granicę sprężystości Wyznacza wartość modułu sprężystości wzdłużnej Wyznacza wartość modułu sprężystości poprzecznej Wyznacza wartość liczby Poissona Potrafi omówić zasadę działania tensometru elektrooporowego Potrafi scharakteryzować elektrooporową metodę wyznaczania naprężeń przy rozciaganiu Potrafi scharakteryzować elektrooporową metodę wyznaczania naprężeń przy zginaniu Potrafi omówić działanie młota typu Charpy Potrafi scharakteryzować typy próbek stosowanych do przeprowadzania prób udarnościowych Potrafi scharakteryzować typy przełomów udarowych Potrafi podać wymiar udarności EKP4 x x EKP4 x x EKP3 x x EKP4 x x EKP4 x x EKP3 x x EKP4 x x EKP4 x x x EKP3 x x EKP3 x EKP3 x EKP3 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP6 EKP6 x x EKP6 x EKP6 x EKP6 x EKP6 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 73 SEKP55 Wyznacza linię ugięcia belki Potrafi omówić wyznaczanie siły krytycznej SEKP56 przy wyboczeniu metodą doświadczalna Potrafi scharakteryzować sztywność sprężyny SEKP57 śrubowej Oblicza sztywność zastępczą sprężyn połączoSEKP58 nych szeregowo SEKP59 Przedstawa budowę typowej liny stalowej SEKP60 Wyznacza siłę zrywającą linę w całości Potrafi sharakteryzować badania technoloSEKP61 giczne jakim podlegają druty lin stalowych Potrafi podać materiały z jakich wykonane są SEKP62 rdzenie lin stalowych SEKP63 Potrafi podać sposób oznaczania lin stalowych Wymienia typy lin ze względu na kierunek SEKP64 zwinięcia drutów Potrafi scharakteryzować zmęczeniowy cykl SEKP65 naprężeń Umie analizować zmęczeniowy wykres SEKP66 Wohlera Rozróżnia złom zmęczeniowy od złomu doSEKP67 raźnego SEKP68 Umie zdefiniować karb Przedstawia na wykresie Wohlera trwałą wySEKP69 trzymałość zmęczeniową Potrafi omówić wpływ karbu na trwałą wySEKP70 trzymałość zmęczeniową Potrafi opisać wpływ stanu powierzchni na SEKP71 trwałą wytrzymałość zmęczeniową Potrafi opisać wpływ wielkości przedmiotu na SEKP72 trwałą wytrzymałość zmęczeniową Potrafi rozwiązać kratownice płaską za pomoSEKP73 cą programu komputerowego Potrafi rozwiązać belkę za pomocą programu SEKP74 komputerowego EKP6 x EKP5 x EKP5 x EKP6 x EKP5 EKP6 x x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP6 x EKP6 x EKP6 x EKP6 x EKP5 x EKP5 x EKP5 x EKP6 x EKP6 x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1,4,7 A SEKP 2,3,5,6,7,8 SEKP 9,10,11 74 Realizowane treści III 1. Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne. Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Hooke’a. Prawo Poissona 2. Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościowy. Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne, naprężenia montażowe i termiczne 3. Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan naprężenia, naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 15 4. Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłużnej a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Obliczenia połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych SEKP17 5. Geometryczne wskaźniki przekrojów 6. Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych. SEKP18,19 Obliczenia wałów pędnych SEKP20 7. Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących Razem: 1. Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne. Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo HoSEKP2,7 oke’a. Prawo Poissona 2. Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościowy. Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne, SEKP4,5,6,8 naprężenia montażowe i termiczne 3. Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan naprężeSEKP10,11,12 nia, naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a 4. Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłużnej a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. ObSEKP15,16 liczenia połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych SEKP17 5. Geometryczne wskaźniki przekrojów 6. Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych. SEKP17,18,19 Obliczenia wałów pędnych SEKP20,21 7. Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących Razem: Razem w semestrze: SEKP 12,13,14,15,16 Ć 15 15 15 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 15 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 3 47 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP22 SEKP23,24 A SEKP25 SEKP26,27 Realizowane treści IV 8. Zależności różniczkowe przy zginaniu 9. Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego 10. Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia dopuszczalne 11. Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie równania różniczkowego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 15 75 12. Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi odkształconej belki SEKP 13. Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera i 29,30,31 Tetmayera 14. Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą SEKP całkowania równania różniczkowego i porównywania odkształ32,33,34 ceń 15. Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint SEKP Venanta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręca35,36,37,38 nie ze zginaniem, ściskanie mimośrodowe Razem: SEKP22 8. Zależności różniczkowe przy zginaniu SEKP23,24,25 9. Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego 10. Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia doSEKP25 puszczalne 11. Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie SEKP26,27 równania różniczkowego 12. Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi SEKP28 odkształconej belki SEKP 13. Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera 29,30,31 i Tetmajera 14. Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą SEKP całkowania równania różniczkowego i porównywania odkształ32,33,34 ceń 15. Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint SEKP35 Venanta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręcanie ze zginaniem, ściskanie mimośrodowe Razem: 16. Zajęcia wstępne, BHP, PPOŻ SEKP39–45 17. Statyczna zwykła próba rozciągania metali SEKP39–45 18. Statyczna zwykła próba ściskania metali 19. Wyznaczanie współczynnika sprężystości podłużnej, granicy SEKP46,47 proporcjonalności oraz umownej granicy plastyczności za pomocą ekstensometrów mechanicznych SEKP48,49,50 20. Tensometria elektrooporowa 21. Wyznaczanie modułu sprężystości podłużnej, modułu sprężystości postaciowej i liczby Piossona poprzez pomiar strzałki ugięcia SEKP45,46,47 i kąta skręcenia SEKP51–54 22. Udarowa próba zginania SEKP55 23. Wyznaczanie linii ugięcia belki SEKP34 24. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej SEKP56 25. Wyboczenie pręta ściskanego osiowo SEKP57,58 26. Badanie sprężyn śrubowych SEKP59–64 27. Badanie lin stalowych SEKP65–72 28. Próby zmęczeniowe SEKP73 29. Komputerowe rozwiązywanie kratownic SEKP74 30. Komputerowe rozwiązywanie belek Razem: Razem w semestrze: SEKP28 Ć L 76 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 15 15 60 30 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 30 5 95 5 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Sprawdzian pisemny oceny Nie definiuje podstawowych przypadków wytrzymałości EKP1 prostej Definiuje podstawowe Opisuje metody obliczania Analizuje metody obliczaprzypadki wytrzymałości podstawowych przypadnia podstawowych przyprostej ków wytrzymałości prostej padków wytrzymałości prostej Nie umie stosować podstawowych wzorów odnoście EKP2 przypadków wytrzymałości prostej Stosuje podstawowe wzory odnoście przypadków wytrzymałości prostej Nie umie zdefiniować podstawowych przypadków wyEKP3 trzymałości złożonej Definiuje podstawowe Opisuje metody obliczania przypadki wytrzymałości podstawowych przypadzłożonej ków wytrzymałości złożonej Analizuje metody obliczania podstawowych przypadków wytrzymałości złożonej Nie umie stosować podstawowych wzorów odnośnie EKP4 przypadków wytrzymałości złożonej Stosuje podstawowe wzory odnoście przypadków wytrzymałości złożonej Oblicza prawidłowo podstawowe przypadki wytrzymałości złożonej Analizuje i porównuje prawidłowo podstawowe przypadki wytrzymałości złożonej Nie umie odczytać podstawowych parametrów wyEKP5 trzymałościowych z tabel i wykresów Odczytuje podstawowe parametry wytrzymałościowe z tabel i wykresów Wyznacza podstawowe pa- Analizuje wyznaczone parametry wytrzymałościowe rametry wytrzymałościowe z ich definicji Nie umie prawidłowo stosować podstawowych warunEKP6 ków wytrzymałościowych i sztywnościowych Stosuje prawidłowo podstawowy warunek wytrzymałościowy i sztywnościowy Oblicza na podstawie wyników badań zagrożenie wystąpienia naprężeń i odkształceń niebezpiecznych Oblicza prawidłowo podstawowe przypadki wytrzymałości prostej Analizuje i porównuje prawidłowo podstawowe przypadki wytrzymałości prostej Stosuje programy komputerowe do oceny zagrożenie wystąpienia naprężeń i odkształceń niebezpiecznych Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Tablica, mazaki Rzutnik pisma, projektor mulimedialny Na uniwersalnej maszynie ZD 100 przeprowadzane są ćwiUniwersalna maszyna wytrzymałościowa czenia laboratoryjne: rozciąganie, ściskanie, zginanie, eksZD 100 tensometria mechaniczna, tensometria elektrooporowa Na maszynie przeprowadzane są ćwiczenia laboratoryjne: Maszyna wytrzymałościowa ZD 2500 badanie sprężyn śrubowych, badanie lin stalowych Młot udarowy typu Charpy Do przeprowadzania ćwiczenia laboratoryjnego z udarności metali Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 77 Na maszynie do badań zmęczeniowych przeprowadzane Maszyna do badań zmęczeniowych typu jest ćwiczenie z badań zmęczeniowych przy symetrycznym UBM zginaniu Stanowisko do badań tensometrycznych Sztywna konstrukcja wsporcza, płaskownik z naklejonymi przy zginaniu tensometrami, mostek tensometryczny, oscyloskop Stanowisko do wyznaczania podstawo- Sztywna rama, pręt okrągły, wspornik z łożyskiem, obciążniki, mikromierz wych stałych materiałowych E, G, Stanowisko do wyznaczania linii ugięcia Sztywna konstrukcja wsporcza, podpory, obciążniki, mibelki i wyznaczania reakcji belki statyczkromierze, płaskownik nie niewyznaczalnej Sala komputerowa z programami do W sali komputerowej przeprowadzane będą zajęcia z rozrozwiązywania krat i belek wiązywania metodami komputerowymi krat i belek Literatura: Literatura podstawowa 1. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Wytrzymałość materiałów. Zadania. WSM, Szczecin 1988. 2. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów. WSM, Szczecin 1998. 3. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów. PWN, Warszawa 2006. 4. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe. PWN, Warszawa 2006. 5. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów. WNT, 2007. 6. Bąk R., Burczyński T.: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego. WNT, 2006. http://dydaktyka.polsl.pl/mes/download.aspx Literatura uzupełniająca 1. Gere J.M., Goodno B.J.: Mechanics of materials. Cengage Learning. Stamford USA, 2009. 2. http://web.mst.edu/~mecmovie/index.html Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZMT s.berczyń[email protected] IPNT/ZMT [email protected] IPNT/ZMT Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Zenon Grządziel Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: prof. dr hab. inż. Stefan Berczyński mgr inż. mech okr. I klasy Adam Komorowski Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 78 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 10 Kierunek: Grafika inżynierska* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Liczba tygodni w semestrze I 15 stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Semestr Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Ć L E S P SE PP PR 4 Razem w czasie studiów I podstawowe Liczba godzin w tygodniu / bloku A I Semestry: Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 60 4 60 4 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Nauczenie studentów zasad wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części maszyn, rysunków złożeniowych oraz sporządzania schematów instalacji okrętowych 2. Nauczenie studentów praktycznego wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części maszyn, rysunków złożeniowych oraz schematów instalacji okrętowych 3. Nauczenie studentów odczytywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części maszyn, rysunków złożeniowych, schematów instalacji okrętowych oraz wymiarów głównych i linii teoretycznych kadłuba statku Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Wykonuje rysunek dowolnego elementu maszynowego na znormalizowanym formacie, przy zastosowaniu linii rysunkowych znormalizowanych EKP1 i właściwie dobranej podziałce i zwymiaruje poprawnie element maszynowy K_W01, K_U21 z zastosowaniem wiadomości o tolerancji wymiarów rysunkowych i chropowatości powierzchni EKP2 Narysuje prawidłowo połączenie maszynowe (gwintowe, spawane, lutowaK_W01, K_U21 ne, klejone, skurczowe, wielowypustowe) oraz zwymiaruje je EKP3 Narysuje i prawidłowo odczyta rysunek złożeniowy EKP4 K_W01, K_U21, K_U22 Narysuje i poprawnie odczyta schemat dowolnego systemu siłowni okręto- K_W01, K_U21, wej oraz wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku K_U22 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 79 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Zna znormalizowane elementy rysunku technicznego: formaty arkuszy; podziałki; grubości, rodzaje i zastosowanie linii rySEKP1 sunkowych; pismo techniczne; układ rzutni, widoki, przekroje, kłady; tabliczki znamionowe EKP 1,2,3,4 x Potrafi narysować połączenie gwintowe; SEKP2 opisać rodzaje gwintów, ich oznaczenia oraz uproszczenia rysunkowe EKP2 x Potrafi narysować połączenie spawane; SEKP3 opisać kształty spoin oraz uproszczenia rysunkowe EKP2 x Potrafi narysować koło zębate; opisać SEKP4 uproszczenia stosowane przy rysowaniu kół i przekładni zębatych EKP1,3 x Zna istotę oraz zasady wymiarowania w rySEKP5 sunku technicznym; potrafi określić szczególne przypadki wymiarowania EKP 1,2,3,4 x SEKP6 Potrafi zdefiniować i zastosować tolerancję i pasowanie w rysunku technicznym EKP1,2 x SEKP7 Zna oznaczenia tolerancji kształtu, położenia i bicia EKP1,2 x Zna oznaczenie chropowatości powierzchSEKP8 ni; umieścić informacje dodatkowe na rysunku technicznym EKP 1,2,3,4 x Zna zasady sporządzania rysunków wykonawczych części maszyn EKP1,2 x Potrafi wykonać rysunek i zwymiarować SEKP10 podstawowe elementy części maszyn (rysunek wykonawczy) EKP1,2 x EKP3 x Potrafi definiować wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba EKP4 x Zna zasady rysowania i czytania schemaSEKP13 tów instalacji siłowni okrętowych oraz potrafi narysować i odczytać schemat EKP4 x Zna zasady sporządzania schematów układów hydraulicznych i pneumatycznych, poSEKP14 trafi odczytać schemat układu hydraulicznego i pneumatycznego EKP4 x Zna zasady sporządzania schematów instaSEKP15 lacji elektrycznej, potrafi odczytać schemat instalacji elektrycznej EKP4 x Potrafi czytać rysunki techniczne oraz SEKP16 schematy instalacji z dokumentacji technicznej statku EKP3,4 x SEKP9 SEKP11 Potrafi wykonać rysunek złożeniowy SEKP12 80 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: L Realizowane treści Liczba godzin I SEKP1 1. Znormalizowane elementy rysunku technicznego: a) formaty arkuszy, b) podziałki, c) grubości, rodzaje i zastosowanie linii rysunkowych, d) pismo techniczne, e) układ rzutni, f) widoki, przekroje, kłady, tabliczki znamionowe SEKP2 2. Połączenia gwintowe: a) rodzaje gwintów, b) oznaczenia, c) uproszczenia rysunkowe SEKP3 3. Połączenia spawane: a) kształty spoin, b) uproszczenia rysunkowe SEKP4 4. Koła i przekładnie zębate – uproszczenia rysunkowe SEKP 5,6 5. Istota i zasady wymiarowania w rysunku technicznym: a) szczególne przypadki wymiarowania, b) tolerancja i pasowanie w rysunku technicznym SEKP7 6. Oznaczenia tolerancji kształtu, położenia i bicia SEKP8 7. Oznaczenie chropowatości powierzchni, informacje dodatkowe na rysunku technicznym SEKP9 8. Zasady sporządzania rysunków wykonawczych części maszyn SEKP 10,11 9. Wykonywanie rysunków i wymiarowanie podstawowych elementów maszyn: a) rysunek wykonawczy części maszyn, b) rysunek złożeniowy SEKP12 10. Wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba SEKP13 11. Schematy instalacji siłowni okrętowych i zasady ich rysowania – czytanie schematów instalacji siłowni okrętowych SEKP14 12. Zasady sporządzania schematów układów hydraulicznych i pneumatycznych, czytanie schematów układów hydraulicznych i pneumatycznych SEKP15 13. Zasady sporządzania schematów instalacji elektrycznej, czytanie schematów instalacji elektrycznej SEKP16 14. Czytanie rysunków technicznych oraz schematów instalacji z dokumentacji technicznej statku Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 60 60 60 81 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 30 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 4 92 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 EKP1 Nie potrafi prawidłowo wykonać warsztatowego rysunku części maszynowej Wykonuje prawidłowo warsztatowy rysunek części maszynowej Wykonuje prawidłowo rysunek części maszynowej przy użyciu kalki technicznej i rapidografów Wykonuje prawidłowo rysunek skomplikowanej części maszynowej przy użyciu kalki technicznej i rapidografów lub programu komputerowego typu AutoCAD EKP2 Nie potrafi prawidłowo narysować warsztatowego rysunku połączenia maszynowego Narysuje prawidłowo rysunek warsztatowy połączenia maszynowego Narysuje prawidłowo połączenie maszynowe przy użyciu kalki technicznej i rapidografów Narysuje prawidłowo skomplikowane połączenie maszynowe przy użyciu kalki technicznej i rapidografów lub programu komputerowego typu AutoCAD EKP3 Nie potrafi prawidłowo narysować warsztatowego rysunku złożeniowego i prawidłowo odczytać dowolnego rysunku złożeniowego Narysuje prawidłowo warsztatowy rysunek złożeniowy i prawidłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy Narysuje prawidłowo rysunek złożeniowy przy użyciu kalki technicznej i rapidografów oraz prawidłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy Narysuje prawidłowo skomplikowany rysunek złożeniowy przy użyciu kalki technicznej i rapidografów lub programu komputerowego typu AutoCAD oraz prawidłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy Nie potrafi prawidłowo narysować i odczytać schematu dowolnego systemu siłowni okrętowej oraz wymienić wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku Narysuje i odczyta schemat dowolnego systemu siłowni okrętowej oraz wymienia wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku Sporządzi schemat dowolnego systemu siłowni okrętowej przy użyciu kalki technicznej i rapidografów, odczyta dowolny schemat oraz zdefiniuje wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku Sporządzi schemat dowolnego systemu siłowni okrętowej przy użyciu kalki technicznej i rapidografów lub programu komputerowego typu AutoCAD, zanalizuje procesy zachodzące w systemie i możliwości pracy systemu w przypadku uszkodzenia jego wybranych elementów oraz zdefiniuje wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku Metody oceny Wykonanie rysunku EKP4 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Tablica, kreda, pisaki Laptop, rzutnik multimedialny, ekran Plansze demonstracyjne Części maszyn Koła zębate; wałki; śruby specjalne; połączenia gwintowe; połączenia spawane; korpusy zaworów, pomp, wtryskiwaczy; tłoki; zawory głowic silników spalinowych; łożyska toczne; łożyska ślizgowe; wodziki; sprężyny; itp. Proste maszyny i urządzenia Przekładnie zębate; pompy; zawory; zawory bezpieczeństwa; wtryskiwacze 82 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Literatura: Literatura podstawowa 1. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2006. 2. Foley J. i inni: Wprowadzenie do grafiki komputerowej. WNT, Warszawa 2001. 3. Michalski R.: Siłownie okrętowe: obliczenia wstępne oraz ogólne zasady doboru mechanizmów i urządzeń pomocniczych instalacji siłowni motorowych. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin 1997. Literatura uzupełniająca 1. Grzybowski L.: Geometria wykreślna. Skrypt WSM, Szczecin 2002. 2. Otto F., Otto E.: Podręcznik geometrii wykreślnej. PWN, Warszawa 1975. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZMT [email protected] IPNT/ZMT [email protected] IPNT/ZMT Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Zenon Grządziel; L Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Jacek Kaczmarek; L mgr inż. Adam Komorowski; L Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 83 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 11 Przedmiot: Informatyka użytkowa Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Kierunek: Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A I 15 2 Ć L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR A 2 Razem w czasie studiów I podstawowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 30 1 30 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Przygotowanie absolwenta do wykonywania czynności związanych z wymianą komponentów, rozbudową i konfiguracją systemu komputerowego oraz użytkowaniem wybranego oprogramowania 2. Poznanie funkcjonowania komputera, jego peryferiów, oraz sieci komputerowych 3. Nabycie umiejętności wykorzystywania oprogramowania do obliczeń, przetwarzania danych, prezentacji danych, składu tekstu Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 EKP5 Opis Kody EK dla kierunku Umie dobrać elementy komputera oraz jego peryferiów Umie skonfigurować system operacyjny Umie łączyć urządzenia ze sobą oraz w sieci komputerowej Umie wykorzystywać oprogramowanie do obliczeń, przetwarzania danych Umie wykorzystywać oprogramowanie do prezentacji danych, składu tekstu K_W08, K_U13, K_U14 K_W08, K_U10, K_K04 K_W08, K_U12 K_W08, K_U08, K_U09 K_W08, K_U07 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi SEKP1 Ocenia system komputerowy na podstawie jego architektury EKP1 x SEKP2 Łączy urządzenia zewnętrzne stosując odpoEKP1,3 x wiednie łącza komunikacyjne SEKP3 Porusza się po strukturze systemu plików systemu operacyjnego 84 EKP2 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Decyduje o uprawnieniach kont użytkowniSEKP4 ków oraz w systemie plików systemu opera- EKP2 cyjnego Modyfikuje konfigurację systemu operacyjSEKP5 EKP2 nego Formułuje wymagania dotyczące medium SEKP6 transmisyjnego oraz urządzeń w sieci kompu- EKP3 terowej Stosuje protokoły transmisji danych do wySEKP7 miany informacji między urządzeniami sie- EKP3 ciowymi i komputerami SEKP8 Konfiguruje podstawowe usługi sieciowe EKP3 SEKP9 Formatuje duże teksty EKP5 Wykonuje obliczenia w różnych narzędziach SEKP10 EKP4 programowych SEKP11 Stosuje bazy danych EKP4,5 Buduje strony WWW za pomocą dostępnych SEKP12 EKP5 narzędzi Przeprowadza edycję materiału multimedialSEKP13 EKP4,5 nego x x x x x x x x x x x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP2 SEKP5 SEKP3 SEKP4 A L SEKP8 SEKP7 SEKP6 SEKP6 SEKP6 SEKP11 SEKP11 SEKP11 SEKP9 SEKP9 SEKP9 SEKP10 Realizowane treści I Elementy architektury procesorów i komputerów Parametry podstawowych urządzeń we/wy Parametry złączy komunikacyjnych w komputerze klasy PC Elementy konfiguracji systemu operacyjnego Windows, UNIX Struktura katalogowa oraz system uprawnień systemu operacyjnego Windows, UNIX Konta użytkowników, zasady zabezpieczeń konsoli zarządzania Windows, zarządzanie procesami użytkowników UNIX Konfiguracja usług sieciowych dla komunikacji Windows-UNIX Podstawowe standardy związane z sieciami komputerowymi Podstawowe urządzenia sieciowe, topologie sieciowe Rodzaje i parametry okablowania sieciowego Okablowanie strukturalne Projektowanie bazy danych, struktury danych Relacje między tabelami, diagramy związków encji Normalizacja danych Razem: Formatowanie tekstu za pomocą stylów w edytorze tekstów Osadzanie i formatowanie różnych obiektów w tekście Spisy, indeksy, podpisy, odnośniki w edytorze tekstów Zapis i obliczanie wyrażeń arytmetycznych, tworzenie wykresów w arkuszu kalkulacyjnym Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 30 30 30 85 SEKP10 Zastosowanie funkcji wbudowanych arkusz kalkulacyjny SEKP11 Tworzenie tabel i kwerend w bazie danych SEKP11 Tworzenie formularzy w bazie danych Środowisko Matlaba, zapis i obliczanie wyrażeń arytmetycznych i algeSEKP10 braicznych SEKP10 Obliczenia symboliczne w Matlabie SEKP10 Wykresy 2D i 3D w Matlabie SEKP10 Funkcje w Matlabie, m-pliki SEKP12 Język HTML i elementy aktywne stron internetowych SEKP13 Przygotowanie i edycja materiału wideo SEKP7 Konfiguracja protokołów usług sieciowych SEKP2 Zarabianie okablowania Razem: Razem w semestrze: 30 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 28 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 90 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych EKP1 86 Nie zna parametrów urządzeń Zna parametry urząperyferyjnych oraz elemendzeń oraz zasady ich tów architektury komputerów funkcjonowania i procesorów Zna pojęcia związane z architekturą komputerów oraz procesorów Zna i umie dobrać elementy komputera do określonych zadań oraz umie dokonać odpowiedniej modernizacji komputera EKP2 Nie potrafi korzystać ze struktury plików i systemu uprawnień Zna strukturę systemu Umie ustalić upraw- Potrafi skonfigurować podplików i uprawnień nienia dla użytkow- stawowe usługi sieciowe nika i programu EKP3 Nie potrafi określić parame- Zna rodzaje i parame- Umie zarabiać i we- Zna i umie dopasować okatrów okablowania i dopaso- try okablowania ryfikować okablo- blowanie i urządzenia do wanie wymagań sieciowych wać go do wymagań transmisji EKP4 Nie potrafi wykorzystać oprogramowania Excel oraz Matlab do obliczeń Umie wykonywać ob- Umie rysować wyliczenia arytmetyczne kresy w Excelu w Excelu i Matlabie i Matlabie EKP5 Nie potrafi zastosować oprogramowania do przetworzenia oraz prezentacji informacji tekstowej oraz multimedialnej Potrafi złożyć materiał Umie zrealizować Umie prawidłowo formatomultimedialny stronę WWW z za- wać tekst stosowaniem edytora html Umie wykonywać obliczenia symboliczne w Matlabie i posługiwać się m-plikami Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Stanowiska komputerowe Komputer klasy PC podłączony do Internetu i pracujący pod kontrolą systemu operacyjnego Windows Narzędzia instalatorskie Zarabiarki i testery okablowania sieciowego Materiały instalatorskie Kable, gniazda, złącza sieci komputerowych Oprogramowanie MS Office (Word, Excel, Access, Front Page), Matlak, Oprogramowanie do edycji video, Linux Literatura: Literatura podstawowa 1. Walkenbach J.: Excel. Najlepsze sztuczki i chwyty. Helion SA, 2006. 2. Simon Jinjer: Excel. Profesjonalna analiza i prezentacja danych. Helion SA, 2006. 3. Liengme B.V.: Microsoft Excel w nauce i technice. Oficyna Wydawnicza READ ME, 2002. 4. Groszek M.: OpenOffice.ux.pl Calc 2.0. Funkcje arkusza kalkulacyjnego. Helion, 2007. 5. Wróblewski P.: MS Office 2007 PL w biurze i nie tylko. Helion SA, 2007. 6. Grover Ch.: Word 2007 PL. Nieoficjalny podręcznik. Helion, 2007. 7. Jaronicki A.: 122 sposoby na OpenOffice.ux.pl 2.0. Helion, 2006. 8. Dziewoński M.: OpenOffice 2.0 PL. Oficjalny podręcznik. Helion, 2006. 9. Elmasri R., Navathe S.B.: Wprowadzenie do systemów baz danych. Helion SA, 2005. 10. Schwartz S.: Po prostu Access 2003 PL. Helion SA, 2004. 11. Brown Ch.E.: Access. Programowanie w VBA. Helion SA, 2005. 12. Loney K.: Oracle Database 10g. Kompendium administratora. Helion SA, 2005. 13. Brzózka J., Dorobczyński L.: Matlab środowisko obliczeń naukowo-tech. Mikom. 14. Brzózka J., Dorobczyński L.: Programowanie w Matlab. Mikom, 1998. 15. Pratap R: Matlab 7 dla naukowców i inżynierów. MIKOM PWN, 2007. 16. Danowski B.: Komputerowy montaż wideo. Ćwiczenia praktyczne. Wydanie II, Helion, 2006. 17. Ozer J.: Tworzenie filmów w Windows XP. Projekty. Helion, 2005. 18. Rosenberg J.: Adobe Premiere Pro 1.5. Techniki studyjne. Helion, 2005. 19. Frankowski P.: Joomla! Ćwiczenia. Helion, 2007. 20. Schultz D., Cook C.: HTML, XHTML i CSS. Nowoczesne tworzenie stron WWW. Helion, 2008. 21. Całka L.: Poczta elektroniczna. Ćwiczenia praktyczne. Helion, 2003. Literatura uzupełniająca Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IEiAO/ZAiR dr inż. Lech Dorobczyński [email protected] IEiAO/ZAiR dr inż. Mariusz Sosnowski [email protected] IEiAO/ZAiR Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jarosław Duda Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 87 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 12 Kierunek: Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Semestr Podstawy konstrukcji maszyn Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba tygodni w semestrze A Ć L E S P SE PP PR III 15 2 IV 15 2E V 15 Rok II–III Semestry: studiów: III–V kierunkowe Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR 30 2 30 4 Razem w czasie studiów 60 ECTS 2 30 4 60 3 90 9 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Warunkiem wstępnym jest wcześniejsze uczestnictwo w zajęciach i uzyskanie zaliczenia z przedmiotów: matematyka, fizyka, mechanika i wytrzymałość materiałów, grafika inżynierska oraz zaliczenie przewidzianej planem studiów praktyki zawodowej Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności korzystania z norm i opracowań unifikacyjnych 2. Opanowania zasad opracowywania dokumentacji konstrukcyjnej 3. Nauczenie realizacji (podczas konstruowania) niezbędnych obliczeń wytrzymałościowych podstawowych węzłów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń 4. Zapoznanie z cechami funkcjonalnymi typowych mechanizmów stosowanych w konstrukcjach maszyn Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Stosuje zagadnienia normalizacji, tolerancji i pasowań oraz technologiczności konstrukcji K_W03, K_W09, K_U01, K_U21 EKP2 Dobiera materiały pod względem właściwości i wytrzymałości K_W08, K_W09, K_U01, K_U12, K_U18, K_U21 EKP3 Projektuje i konstruuje elementy maszyn K_W03, K_W09, K_U01, K_U12, K_U18, K_U21, K_K01, K_K08 Projektuje i konstruuje podstawowe typy połączeń EKP4 i mechanizmów z uwzględnieniem ich cech funkcjonalnych K_W03, K_W09, K_U01, K_U12, K_U18, K_U21, K_K01, K_K08 EKP5 Charakteryzuje warunki pracy połączeń i mechanizmów K_W03,K_W09, K_U01, K_U15 EKP6 Zapisuje rysunek techniczny z wykorzystaniem wspomagania komputerowego Auto CAD K_W09, K_U05, K_U18 88 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III, IV i V: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP 10 SEKP 11 SEKP 12 Szczegółowe efekty kształcenia Stosuje zasady normalizacji i technologiczności przy projektowaniu i konstruowaniu Dokonuje doboru materiałowego dla projektowanych elementów maszyn w zależności od charakteru ich pracy i obciążenia Dokonuje obliczeń wytrzymałościowych elementów maszyn w zależności od charakteru ich pracy i obciążenia Dokonuje odpowiednich obliczeń konstrukcyjno-wytrzymałościowych i potrafi zaprojektować dowolny typu połączenia nitowego Umie scharakteryzować połączenia spajane oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjnowytrzymałościowe i zaprojektować dowolny typ połączenia spawanego, zgrzewanego lub lutowanego Umie scharakteryzować połączenia wtłaczane oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować dowolny typ połączenia wciskowego lub skurczowego Umie scharakteryzować połączenia kształtowe oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować dowolny typ połączenia wpustowego, wielowypustowego, klinowego lub kołkowego Umie scharakteryzować połączenia gwintowe, budowę, parametry i rodzaje gwintów Analizuje rozkład sił w połączeniach gwintowych oraz dokonuje odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować dowolny typ połączenia gwintowego Umie scharakteryzować połączenia podatne (sprężyste) oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować dowolny typ połączenia ze sprężyną śrubową (naciskową, naciągową) Umie scharakteryzować osie i wały oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjnowytrzymałościowe i potrafi zaprojektować dowolny typ wału lub osi Umie scharakteryzować łożyska oraz wykonać obliczenia: obciążenia, nośności, trwałości, łożysk tocznych i ślizgowych jak również dobrać określony typ łożyska w oparciu o nośność Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x x EKP2 x x EKP3 x x EKP 1–5 x EKP 1–5 x EKP 1–5 x EKP 1–5 x EKP 1–5 x EKP 1–5 x EKP 1–5 x EKP 1–5 x x EKP 1–5 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 89 Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne przekładni z kołami zębatymi, definiować parametry i wymiary charakterystyczne kół zębatych EKP SEKP oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstruk1–5 13 cyjno-wytrzymałościowe jak również zaprojektować dowolny typ koła zębatego i przekładni z kołami zębatymi x Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne SEKP przekładni ciernych oraz wykonać odpowiednie EKP konstrukcyjno-wytrzymałościowe 1–5 14 obliczenia i zaprojektować dowolny typ przekładni ciernej x Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne i warunki pracy przekładni cięgnowych oraz EKP SEKP wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno1–5 15 wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować dowolny typ przekładni pasowej lub łańcuchowej x x Zna podział sprzęgieł, rozróżnia określony typ sprzęgła nierozłącznego i rozłącznego, charakteEKP SEKP ryzuje warunki ich pracy, możliwości zastoso1–5 16 wania oraz wykonuje obliczenia niezbędnych momentów i doboru określonego typu sprzęgła x x Klasyfikuje podział hamulców, charakteryzuje SEKP warunki pracy hamulców klockowych i cięgno- EKP 17 wych oraz dokonuje wymagane dla nich obli- 1–5 czenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe x Potrafi scharakteryzować podział strukturalny mechanizmów, klasyfikować pary i łańcuch kiEKP SEKP nematyczne oraz analizować kinematykę i dy1–5 18 namikę pracy mechanizmów: dźwigniowego, jarzmowego, korbowego i krzywkowego x x x Potrafi scharakteryzować rodzaje typowych poSEKP łączeń stosowanych w budowie maszyn oraz zna EKP 19 zasady ich obliczeń wytrzymałościowych w za- 4,5 leżności od charakteru obciążenia x Potrafi zaprojektować i zapisać rysunek techEKP SEKP niczny z wykorzystaniem wspomagania kompu1–6 20 terowego Auto CAD 2Di 3D x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: Liczba godzin III SEKP 1–3 A SEKP 4–10 90 Realizowane treści 1. Zasady konstruowania maszyn: normalizacja, wytrzymałość części maszyn, materiały konstrukcyjne, technologiczność konstrukcji, tolerancje i pasowania 2. Połączenia: a) nitowe: rodzaje nitów i połączeń nitowych, zasady projektowania połączeń nitowych; b) spajane: wykonanie i charakterystyka połączeń spajanych; Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 c) wciskowe: obliczanie i projektowanie połączeń wtłaczanych i skurczowych; d) kształtowe: obliczanie i projektowanie połączeń przepustowych, klinowych, kołkowych, wielowypustowych; e) gwintowe: budowa, parametry i rodzaje gwintów, siły w połączeniach gwintowych, projektowanie połączeń gwintowych; f) podatne (sprężyste): sprężyny śrubowe, charakterystyka i zasady obliczeń Razem: Razem w semestrze: 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 28 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 2 60 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści IV SEKP11 3. Osie i wały: a) wytrzymałość statyczna i zmęczeniowa, b) sztywność, c) konstrukcja, d) projektowanie osi i wałów prostych oraz wykorbionych SEKP12 4. Łożyska: a) łożyska ślizgowe, b) łożyska toczne SEKP 13,14,15 5. Przekładnie: a) zębate (rodzaje kół i przekładni, podstawowe określenia, współpraca uzębienia, obróbka kół zębatych, przesunięcie zarysu w kołach zębatych, wytrzymałość uzębienia, konstrukcja kół zębatych, przekładnie ślimakowe, obiegowe i złożone); b) cierne (zasady konstrukcji i obliczeń przekładni ciernych, przekładnie zwykłe, przekładnie bezstopniowe); c) cięgnowe (układy przekładni pasowych, pasy i koła pasowe, projektowanie przekładni pasowych, budowa i projektowanie przekładni łańcuchowych) SEKP16 6. Sprzęgła: a) rodzaje sprzęgieł, b) normalizacja i dobór, c) obliczanie, d) zastosowanie A Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 91 SEKP17 7. Hamulce: a) klasyfikacja i charakterystyka, b) obliczanie hamulców klockowych i cięgnowych SEKP18 8. Mechanizmy: a) struktura mechanizmów, b) klasyfikacja par i łańcuchów kinematycznych, c) mechanizmy dźwigniowe, d) mechanizmy korbowe i jarzmowe, e) mechanizmy krzywkowe Razem: SEKP20 30 9. Wstęp (wiadomości ogólne na temat wspomagania komputerowego CAD/ CAM). Wiadomości podstawowe z edytorów rysunku, aktualne oprogramowanie, wstęp do programu Auto CAD 2000 (możliwości edytora, uruchomienie programu, podstawowe komendy). Przestrzeń rysunkowa autocada, globalny i lokalne układy współrzędnych, wskazywanie obiektów, jednostki, skala i rozmiar papieru, system pomocy, operacje dyskowe 10. Podstawowe elementy rysunku (prosta, punkt, okrąg, łuk, obszar, polilinia, elipsa, prostokąt, wielobok). Podstawowe elementy rysunku SEKP20 (pierścień, linia szeroka, szkic, splajn, multilinie, linie konstrukcyjne, regiony). Cechy obiektów rysunkowych (kolor, typy linii, współczynnik skali, linie z symbolami), oglądanie rysunku L 11. Modyfikacje rysunku (usuwanie, kopiowanie, przesuwanie, obracanie, zmiana wielkości obiektów), uchwyty, precyzja edycji. Napisy, kreSEKP20 skowanie, rysowanie precyzyjne. Tworzenie warstw i bloków, grupowanie obiektów, rysunek prototypowy SEKP20 12. Wymiarowanie rysunków, odnośniki, tolerancje kształtu, edycja wymiarów, style wymiarowe. Wydruk (plotowanie rysunku) SEKP 1–3,19 13. Obliczanie i projektowanie spawanego połączenia sworzniowogwintowego 30 SEKP 14. Wykonanie rysunków: złożeniowego i wykonawczych części projek1–3,19,20 towanego połączenia SEKP 1–3,19 15. Obliczanie i projektowanie podnośnika śrubowego SEKP 16. Wykonywanie rysunków: złożeniowego i wykonawczych projektowa1–3,19,20 nego podnośnika Razem: 30 Razem w semestrze: 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 92 Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 42 6 108 4 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP20 Liczba godzin Realizowane treści V 17. Rysowanie w przestrzeni – wiadomości ogólne SEKP20 18. Wykorzystanie polilinii w modelowaniu bryłowym. Tworzenie brył za pomocą wyciągnięcia „extrude”, obrotu dookoła dowolnej osi „revolve” oraz wyciągnięcia wzdłuż kierownicy. Modelowanie za pomocą funkcji: „solids” SEKP20 19. Modyfikacja obiektów 3D: część wspólna, dodawanie, odejmowanie. Operacje 3D: przesunięcie, obrót, lustro, tablica SEKP20 20. Zaokrąglanie i ścinanie narożników w obiektach 3D. Ćwiczenia rysunkowe SEKP1–3, 11–13,19 21. Obliczanie i projektowanie stopniowej przekładni redukcyjnej z kołami zębatymi: a) dobór przełożeń i liczby zębów współpracujących kół zębatych, obliczanie modułów i warunków wytrzymałościowych; b) obliczanie wytrzymałościowe wałków; c) dobór łożysk i obliczenia wpustów SEKP20 22. Wykonanie rysunków: złożeniowego i wykonawczych projektowanej przekładni redukcyjnej z kołami zębatymi SEKP13 23. Identyfikacja i pomiary kół zębatych. Charakterystyka zazębienia SEKP13 24. Regulacja luzów międzyzębnych w przekładni z kołami zębatymi SEKP12 25. Badanie ciśnienia hydrodynamicznego w łożyskach ślizgowych L 60 SEKP11,18 26. Pomiary błędów geometrycznych wału korbowego SEKP12,18 27. Pomiary błędów geometrycznych otworów gniazd łożyskowych SEKP11,16 28. Badanie naprężeń w wałach sprzęganych SEKP13,16 29. Badanie wybranych charakterystyk sprzęgła ciernego SEKP15 30. Badanie poślizgu w przekładni pasowej Razem: Razem w semestrze: 60 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 42 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 6 Łącznie Punkty ECTS 3 108 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 93 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczanie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny 4,5–5 Nie potrafi w sposób poprawny stosować i wdrażać zasad normalizacji. Nie zna pojęć i zasad doboru tolerancji oraz pasowań. Nie zna lub nie potrafi w sposób prawidłowy stoEKP1 sować zasad technologiczności konstrukcji Potrafi stosować i wdrażać zasady normalizacji. Zna pojęcia i zasady doboru tolerancji oraz pasowań. Zna i potrafi stosować zasady technologiczności konstrukcji Potrafi w sposób poprawny stosować i wdrażać zasady normalizacji. Zna pojęcia i zasady doboru tolerancji oraz pasowań. Zna i potrafi w sposób prawidłowy stosować zasady technologiczności konstrukcji Potrafi w sposób poprawny stosować i wdrażać zasady normalizacji. Zna pojęcia i zasady doboru tolerancji oraz pasowań jak również potrafi łączyć te zagadnienia z zagadnieniami normalizacji. Zna i potrafi w sposób prawidłowy stosować zasady technologiczności konstrukcji. Potrafi przewidzieć skutki błędów przy doborze tolerancji i pasowań oraz efekty wynikające z nie stosowania zasad technologiczności przy konstruowaniu Nie potrafi dokonywać doboru materiałowego dla projektowanych elementów maszyn. Nie zna zagadnień wiążących właEKP2 ściwości materiałowe i wytrzymałościowe projektowanych elementów maszyn z charakterem ich pracy i obciążeniem Potrafi dokonywać doboru materiałowego dla projektowanych elementów maszyn w zależności od charakteru ich pracy i obciążenia Potrafi w odpowiedni sposób dokonywać doboru materiałowego dla projektowanych elementów maszyn uwzględniając charakter pracy i obciążenia tych elementów Potrafi samodzielnie w odpowiedni sposób dokonywać doboru materiałowego dla projektowanych elementów maszyn. Analizuje charakter pracy i obciążenia tych elementów. Zna konsekwencje wynikające ze złego doboru materiałowego projektowanych elementów maszyn Nie potrafi poprawnie pro- Potrafi projektować jektować i konstruować i konstruować wybrane elementy maszyn EKP3 określone elementy maszyn. Nie zna zasad konstruowania Potrafi projektować i konstruować dowolne elementy maszyn Samodzielnie projektuje i konstruuje dowolne elementy maszyn analizując wcześniej ich warunki pracy i przeznaczenie Nie potrafi projektować i konstruować podstawowych typów połączeń i mechanizmów. Nie rozróżnia typowych połączeń i nie zna zasad ich projekEKP4 towania Potrafi projektować i konstruować wybrane typy połączeń i mechanizmów. Rozróżnia typy połączeń, zna zasady ich projektowania i konstruowania Potrafi projektować i konstruować wybrane typy połączeń i mechanizmów. Rozróżnia i klasyfikuje połączenia, zna zasady ich projektowania i konstruowania. Dokonuje odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe niezbędne dla prawidłowego zaprojektowania wybranego typu połączenia Potrafi projektować i konstruować dowolne typy połączenia lub mechanizmu. Rozróżnia typy połączeń, zna zasady ich projektowania i konstruowania. Dokonuje samodzielnie odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe niezbędne dla prawidłowego zaprojektowania dowolnego połączenia lub mechanizmu Nie potrafi scharakteryzować warunków pracy wyEKP5 branego połączenia lub mechanizmu Potrafi scharakteryzować warunki pracy wybranego połączenia lub mechanizmu Potrafi scharakteryzować warunki pracy dowolnego połączenia lub mechanizmu Potrafi samodzielnie scharakteryzować warunki pracy dowolnego połączenia lub mechanizmu. Zna ich cechy funkcjonalne i przeznaczenie Nie potrafi dokonać zapisu rysunku technicznego z wykorzystaniem prograEKP6 mu Auto CAD 2D i 3D Potrafi dokonać zapisu rysunku technicznego z wykorzystaniem programu Auto CAD 2D i 3D Potrafi dokonać zapisu rysunku technicznego z wykorzystaniem programu Auto CAD 2D i 3D. Zna szerokie możliwości programu Potrafi dokonać zapisu rysunku technicznego z wykorzystaniem programu Auto CAD 2D i 3D. Zna szerokie możliwości programu. Bezbłędnie sporządza dokumentację konstrukcyjną 94 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Projektor multimedialny, ekran, laptop Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i animacji komputerowej Stanowiska laboratoryjne, komputery z oprogramowaniem Auto-Cad Zajęcia laboratoryjne w formie ćwiczeń laboratoryjnych i projektowych. Ćwiczenia laboratoryjne obejmują realizację zajęć w grupach na specjalnie wykonanych stanowiskach laboratoryjnych, projektowania CAD 2D i 3D oraz projektowania indywidualnego każdego studenta Literatura: Literatura podstawowa 1. Rutkowski: Części Maszyn, cz.I i II. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 2007. 2. Ciszewski, Radomski T.: Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn. PWN, Warszawa 1999. 3. Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów budowie maszyn. WNT, Warszawa 1983. 4. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT, Warszawa 2009. 5. Korewa W., Zygmunt K.: Postawy Konstrukcji Maszyn, część II. WNT, Warszawa 1975. 6. Dietrich M.: Postawy Konstrukcji Maszyn, część III. WNT, Warszawa 2008. Literatura uzupełniająca 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika, tom 2. WNT, 1994 . Flis J.: Zapis i Podstawy Konstrukcji Materiały Konstrukcyjne. Chwastek P.: Podstawy projektowania inżynierskiego. www.chwastyk.po.opole.pl www.wbss.pg.gda.pl www.kuryjanski.pl www.wsip.pl http://home.agh.edu.pl Mitutoyo: Materiały reklamowe. Materiały handlowe firmy SKF sp. z o.o. Materiały handlowe firmy Timken Materiały ogólnodostępne: Politechnika Śląska w Gliwicach, Instytut Automatyki, Zakład Inżynierii Systemów. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZPBiEM mgr inż. Waldemar Kostrzewa [email protected] IPNT/ZPBiEM prof. dr hab. inż.Bolesław Kuźniewski [email protected] IPNT/ZPBiEM dr inż. Marek Pijanowski [email protected] IPNT/ZPBiEM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 95 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 13 Kierunek: Materiałoznawstwo okrętowe* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A I 15 3E Ć L E S P SE PP PR 2 Razem w czasie studiów I kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 45 30 6 45 30 6 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Chemia 2. Fizyka 3. Podstawy konstrukcji maszyn 4. Wytrzymałość materiałów 5. Zaawansowane systemy informatyczne Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności rozróżniania podstawowych rodzajów materiałów 2. Wykształcenie umiejętności określania właściwości materiałów ze względu na ich strukturę 3. Wykształcenie umiejętności doboru materiałów do konkretnych zastosowań Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Charakteryzuje i rozróżnia podstawowe prawa, zależności, EKP1 mechanizmy i powiązania dotyczące struktury i właściwości materiałów konstrukcyjnych EKP2 Kody EK dla kierunku K_W02, K_W03, K_W06, K_W08, K_U12, K_U21 Rozróżnia i przeprowadza podstawowe badania struktury K_W02, K_W06, K_W07, i właściwości materiałów K_W08, K_U12, K_U14, K_U21 Rozróżnia istotne cechy i właściwości podstawowych maEKP3 teriałów konstrukcyjnych i pomocniczych stosowanych w okrętownictwie K_W02, K_W03, K_W06, K_W08, K_U12, K_U21 EKP4 Rozróżnia mechanizmy destrukcji materiałów K_W02, K_W05, K_W06, K_W8, K_U11, K_U12 EKP5 96 Rozróżnia i właściwie dobiera materiał konstrukcyjny lub K_W02, K_W03, K_W05 K_W06, pomocniczy K_W08, K_U11, K_U12, K_U21 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I: Lp. SEKP 1 SEKP 2 SEKP 3 SEKP 4 SEKP 5 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi Charakteryzuje podstawowe pojęcia materiałoznawstwa: gatunek, postać, stan technologiczny, jakość, cechy użytkowe. Zna podstawy budowy ciał stałych: budowę krystaliczną i amorficzną, EKP x typy sieci, defekty. Zna wpływ budowy fizycz- 1,2,3,4 nej na właściwości materiałów. Zna podstawy budowy strukturalnej stopów metali: typy układów równowagi, składniki fazowe stopów Zna podstawy badań materiałów: mikroskopię optyczną, podstawy preparatyki metalograficznej, badania makroskopowe, pomiary twardości EKP x metali, próby technologiczne. Zna mechanizmy 2,4 niszczenia materiałów: pękanie kruche, zmęczenie, zużycie, korozję, erozję Charakteryzuje układ równowagi żelazo-węgiel. Zna techniczne stopy żelaza: stale i staliwa, żeliwa, stopy specjalne żelaza, pierwiastki obce w stopach żelaza i ich wpływ na właściwości, znakowanie stopów żelaza, wybrane właściwo- EKP x ści i przykłady zastosowań. Zna metalurgię sto- 1,3,4 pów żelaza: wykres żelazo-węgiel, dodatki stopowe, właściwości mechaniczne poszczególnych metali, obróbkę cieplną. Zna zastosowanie metali i ich stopów w okrętownictwie Charakteryzuje techniczne stopy metali nieżelaznych: stopy miedzi, aluminium, tytanu, niklu, magnezu, cyny, ołowiu; znakowanie stopów EKP nieżelaznych; wybrane właściwości i przykłady x 1,4,5 zastosowań. Zna metalurgię metali kolorowych: stopy aluminium, brązy i mosiądze, własności i zastosowanie metali kolorowych Zna wpływ procesów obróbki cieplnej na właściwości metali: podstawy procesów obróbki cieplnej, badanie wpływu procesów hartowania i odpuszczania na właściwości mechaniczne staEKP x li, obserwacje mikroskopowe struktur stali ob1,2,3 robionych cieplnie i cieplno-chemicznie, obróbkę cieplną stali stopowych, obserwacje mikrostruktur stali wysokostopowych, obróbkę cieplną stopów nieżelaznych Charakteryzuje materiały niemetalowe: materiały naturalne: ceramikę techniczną, materiały polimerowe; materiały pomocnicze: kleje, szczeliwa, izolacje, farby, lakiery, pasty ścierne. Zna SEKP EKP x zastosowanie materiałów naturalnych, ceramiki 6 1,3,4,5 i polimerów w okrętownictwie. Zna zastosowanie klejów, szczeliw i innych materiałów pomocniczych do regeneracji części maszyn i w eksploatacji siłowni Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 97 Charakteryzuje materiały kompozytowe: podstawy mechaniki kompozytów, kompozyty na SEKP EKP bazie polimerów i metali, techniczne przykłady x 7 1,3,4,5 zastosowań. Zna zastosowanie kompozytów na bazie polimerów i metali w okrętownictwie Zna zasady doboru materiałów inżynierskich: kryteria cech użytkowych, kryteria technologiczne, kryteria ekonomiczne, kryteria ekoloSEKP EKP giczne. Zna przepisy instytucji klasyfikacyjnych x 8 1,3,4,5 dotyczące materiałów okrętowych. Zna komputerowe wspomaganie projektowania, badania i doboru materiałów CAMD SEKP Przeprowadza badania struktury wybranych EKP 9 stopów metali 1,2,3,4 x SEKP Potrafi badać mechanizmy niszczenia materia- EKP 10 łów 1,2,3,4 x SEKP Charakteryzuje wpływ dodatków stopowych na EKP 11 właściwości stopów metali 1,2,3,4 x SEKP Potrafi badać wybrane stopy metali 12 x SEKP 13 SEKP 14 SEKP 15 SEKP 16 EKP 1,2,3,4 Potrafi badać wpływ obróbki cieplnej na struk- EKP turę stopów metali 1,2,3,4 EKP Potrafi badać materiały niemetalowych 1,2,3,4 Potrafi wyznaczać właściwości materiałów EKP kompozytowych 1,2,3,4,5 Potrafi wykorzystać komputerowe badania do- EKP boru materiałów 1,2,3,4,5 x x x x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 A SEKP3 SEKP4 98 Realizowane treści I 1. Pojęcia podstawowe materiałoznawstwa: gatunek, postać, stan technologiczny, jakość, cechy użytkowe. Podstawy budowy ciał stałych: budowa krystaliczna i amorficzna, typy sieci, defekty. Wpływ budowy fizycznej na właściwości materiałów. Podstawy budowy strukturalnej stopów metali: typy układów równowagi, składniki fazowe stopów 2. Podstawy badań materiałów: mikroskopia optyczna, podstawy preparatyki metalograficznej, badania makroskopowe, pomiary twardości metali, próby technologiczne. Mechanizmy niszczenia materiałów: pękanie kruche, zmęczenie, zużycie, korozja, erozja 3. Układ równowagi żelazo-węgiel. Techniczne stopy żelaza: stale i staliwa, żeliwa, specjalne stopy żelaza, pierwiastki obce w stopach żelaza i ich wpływ na właściwości, znakowanie stopów żelaza, wybrane właściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia stopów żelaza: wykres żelazo-węgiel, dodatki stopowe, właściwości mechaniczne poszczególnych metali, obróbka cieplna. Zastosowanie metali i ich stopów w okrętownictwie 4. Techniczne stopy metali nieżelaznych: stopy miedzi, aluminium, tytanu, niklu, magnezu, cyny, ołowiu; znakowanie stopów nieżelaznych; wybrane Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 45 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 właściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia metali kolorowych: stopy aluminium, brązy i mosiądze, właściwości i zastosowanie metali kolorowych 5. Wpływ procesów obróbki cieplnej na właściwości metali: podstawy procesów obróbki cieplnej, badanie wpływu procesów hartowania i odpuszczania na właściwości mechaniczne stali, obserwacje mikroskopowe struktur stali obrobionych cieplnie i cieplno-chemicznie, obróbka cieplna stali stopowych, obserwacje mikrostruktur stali wysokostopowych, obróbka cieplna stopów nieżelaznych 6. Materiały niemetalowe. Materiały naturalne: ceramika techniczna, materiały polimerowe; materiały pomocnicze: kleje, szczeliwa, izolacje, farby, lakiery, pasty ścierne. Zastosowanie materiałów naturalnych, ceramiki i polimerów w okrętownictwie. Zastosowanie klejów, szczeliw i innych materiałów pomocniczych do regeneracji części maszyn i w eksploatacji siłowni 7. Materiały kompozytowe: podstawy mechaniki kompozytów, kompozyty na bazie polimerów i metali, techniczne przykłady zastosowań. Zastosowanie kompozytów na bazie polimerów i metali w okrętownictwie 8. Zasady doboru materiałów inżynierskich: kryteria cech użytkowych, kryteria technologiczne, kryteria ekonomiczne, kryteria ekologiczne. Przepisy instytucji klasyfikacyjnych dotyczące materiałów okrętowych. Komputerowe wspomaganie projektowania, badania i doboru materiałów CAMD Razem: 45 9. Badanie struktur krystalicznych wybranych stopów metali SEKP10 10. Badanie mechanizmów niszczenia materiałów SEKP11 11. Badanie wpływu dodatków stopowych na właściwości stopów metali SEKP12 12. Badanie wybranych stopów metali L 30 SEKP13 13. Obróbka cieplna stopów metali SEKP14 14. Badanie materiałów niemetalowych SEKP15 15. Badanie właściwości materiałów kompozytowych SEKP16 16. Wykorzystanie komputerowego badania i doboru materiałów Razem: 30 Razem w semestrze: 75 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 75 Praca własna studenta 41 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4 Łącznie Punkty ECTS 6 120 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 99 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie potrafi scharakteryzować i rozróżnić w sposób prawidłowy podstawowych praw, zależności EKP1 i mechanizmów dotyczących struktury materiałów konstrukcyjnych Potrafi scharakteryzować i rozróżnić w sposób prawidłowy podstawowe prawa, zależności i mechanizmy dotyczące struktury materiałów konstrukcyjnych Potrafi scharakteryzować i rozróżnić w sposób prawidłowy podstawowe prawa, zależności, mechanizmy i powiązania dotyczące struktury i właściwości materiałów konstrukcyjnych. Potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego materiału konstrukcyjnego do jego przeznaczenia Potrafi scharakteryzować i rozróżnić w sposób prawidłowy podstawowe prawa, zależności, mechanizmy i powiązania dotyczące struktury oraz właściwości materiałów konstrukcyjnych. Potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego materiału konstrukcyjnego do jego przeznaczenia, umie zaproponować w sposób trafny zastąpienie materiału konstrukcyjnego pochodnym materiałem konstrukcyjnym Nie potrafi przeprowadzić podstawowych badań struktury i właEKP2 ściwości materiałów W stopniu zadowalającym przeprowadza podstawowe badania struktury i właściwości materiałów Potrafi rozróżnić i ocenić przydatność badań struktury i właściwości materiałów. Umie je przeprowadzić i wskazać najbardziej optymalne metody badawcze według określonego kryterium Potrafi rozróżnić i ocenić przydatność badań struktury i właściwości materiałów. Umie je przeprowadzić i wskazać najbardziej optymalne metody badawcze według określonego kryterium. Potrafi określić alternatywną metodę badania struktury i właściwości podstawowych materiałów konstrukcyjnych Nie potrafi rozróżnić cech i właściwości podstaEKP3 wowych materiałów konstrukcyjnych w okrętownictwie Potrafi rozróżnić cechy i właściwości podstawowych materiałów konstrukcyjnych stosowane w okrętownictwie Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić istotne cechy i właściwości materiałów konstrukcyjnych stosowanych w okrętownictwie Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić istotne cechy i właściwości materiałów konstrukcyjnych i pomocniczych stosowanych w okrętownictwie. Umie wskazać korzyści wynikające ze zmiany struktury i określić ich wpływ na te cechy materiałów Nie potrafi rozróżnić mechaniEKP4 zmów destrukcji materiałów Potrafi rozróżnić Potrafi prawidłowo rozróżnić Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić mechanizmy destrukcji materiałów. mechanizmy dei ocenić mechanizmy destrukcji materiałów strukcji materiałów Umie wskazać przyczyny destrukcyjnego oddziaływania czynników na materiał Nie potrafi rozróżnić i dobrać materiału konstrukcyjnego Potrafi rozróżnić i dobrać materiał konstrukcyjny lub pomocniczy EKP5 Potrafi rozróżnić i właściwie dobrać materiał konstrukcyjny lub pomocniczy. Umie zastąpić materiał konstrukcyjny lub pomocniczy innym Potrafi rozróżnić i właściwie dobrać materiał konstrukcyjny lub pomocniczy. Umie zastąpić materiał konstrukcyjny lub pomocniczy innym. Umie wskazać różnice wynikające ze zmiany materiału wyjściowego na zastępczy a także określić konsekwencje tej zamiany. Potrafi zaproponować typ struktury najbardziej pożądany ze względu na wskazane właściwości konstrukcyjne Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Mikroskopy Mikroskopy metalograficzne Materiały pomocnicze Stale węglowe i stopowe, żeliwa, stopy miedzi, aluminium, tworzywa sztuczne, włókno szklane, żywice, utwardzacze, kleje itp. Piece i suszarki Laboratoryjne 100 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Literatura: Literatura podstawowa 1. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa 1984. 2. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002. 3. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. WNT, Gdynia 1999. 4. Mazurkiewicz A.: Obróbka plastyczna. Laboratorium. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2006. 5. Notatki własne z wykładów. Literatura uzupełniająca 1. Instrukcje do laboratorium z „Materiałoznawstwo” dostępne na stronie ZIMO www.am.szczecin.zimo.pl 2. Górny Z.: Metale nieżelazne i ich stopy odlewnicze, topienie, odlewanie, struktury i właściwości. Instytut Odlewnictwa, Kraków 1992. 3. Gawdzińska K., Nagolska D., Szweycer M.: Technologia materiałów. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2002. 4. Łybacki W., Modrzyński A., Szweycer M.: Technologia topienia metali. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, 1986. 5. Szweycer M., Nagolska D.: Technologia materiałów. Metalurgia i odlewnictwo. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 2001. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZIMO [email protected] IPNT/ZIMO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Katarzyna Gawdzińska Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Robert Jasionowski Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 101 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 14 Kierunek: Techniki wytwarzania I* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A III 15 1 Ć L E S P SE PP PR 2 Razem w czasie studiów III kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr II Semestry: Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 30 2 15 30 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Materiałoznawstwo 2. Wytrzymałość materiałów 3. Podstawy konstrukcji maszyn 4. Rysunek techniczny 5. Zaawansowane systemy informatyczne Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności rozróżniania procesów wytwarzania, formowania i łączenia materiałów 2. Wykształcenie umiejętności rozróżniania wpływu obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchniowej na właściwości materiałów 3. Wykształcenie umiejętności łączenia materiałów Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Rozróżnia procesy wytwarzania podstawowych materiałów konstrukcyj- K_W02, K_W05, nych i pomocniczych K_U12 EKP2 Rozróżnia i właściwie dobiera procesy wytwarzania, formowania i łączenia K_W02, K_W05, podstawowych materiałów konstrukcyjnych K_U12 EKP3 Rozróżnia zmiany struktury i zmiany właściwości zachodzące w materiale K_W02, K_W05, w wyniku wytwarzania, formowania i łączenia K_U12 102 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Zna procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz EKP SEKP1 ich wpływ na właściwości metali: podstawy x 1,2 metalurgii i odlewnictwa Charakteryzuje wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: odkształcenie SEKP2 EKP3 x plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej Charakteryzuje podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania materiałów SEKP3 EKP1 x polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i klejenie SEKP4 Zna podstawy technologii ceramiki SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 Zna technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe polimerowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybranych właściwości materiałów kompozytowych Zna charakterystykę technologiczną materiałów konstrukcyjnych Zna spawanie i cięcie metali, spawanie w osłonie argonu Zna komputerowe wspomaganie procesu wytwarzania Potrafi wykonać procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz charakteryzuje ich wpływ na właściwości metali: podstawy metalurgii i odlewnictwa Potrafi scharakteryzować wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: odkształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej Charakteryzuje podstawy technologii i badań polimerów tj. procesy otrzymywania materiałów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i klejenie SEKP12 Charakteryzuje podstawy technologii ceramiki EKP 1,2 x EKP 1,2,3 x EKP1 x EKP2 x EKP1 x EKP 1,2 x EKP 1,2 x EKP 1,2,3 x EKP1 x Charakteryzuje technologie materiałów kompozytowych: potrafi dokonać wyboru materiaEKP SEKP13 łów kompozytowych polimerowe i metaliczne; 1,2 technologii wytwarzania; badanie wybranych właściwości materiałów kompozytowych Przeprowadza charakterystykę technologiczną SEKP14 EKP1 materiałów konstrukcyjnych Charakteryzuje i potrafi wykonać komputeroSEKP15 EKP1 we wspomaganie procesów wytwarzania x x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 103 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 A SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP10 L SEKP11 SEKP12 SEKP13 SEKP14 SEKP15 Liczba godzin Realizowane treści III 1. Procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz ich wpływ na właściwości metali: podstawy metalurgii i odlewnictwa 2. Wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: odkształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej 3. Podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania materiałów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i klejenie 4. Podstawy technologii ceramiki 5. Technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe polimerowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybranych właściwości materiałów kompozytowych 6. Charakterystyka technologiczna materiałów konstrukcyjnych 7. Spawanie i cięcie metali, spawanie w osłonie argonu 8. Komputerowe wspomaganie procesu wytwarzania Razem: 9. Procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz ich wpływ na właściwości metali: podstawy metalurgii i odlewnictwa 10. Wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: odkształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej 11. Podstawy obróbki plastycznej i jej wpływ na właściwości metali, odkształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja 12. Podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania materiałów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i klejenie 13. Podstawy technologii ceramiki 14. Technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe polimerowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybranych właściwości materiałów kompozytowych 15. Charakterystyka technologiczna materiałów konstrukcyjnych 16. Komputerowe wspomaganie procesów wytwarzania Razem: Razem w semestrze: 15 15 30 30 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 104 Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 41 4 90 2 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie potrafi rozróżnić w sposób prawidłowy procesów wytwarzania podstawowych materiałów EKP1 konstrukcyjnych Potrafi rozróżnić procesy wytwarzania podstawowych materiałów konstrukcyjnych i pomocniczych Potrafi rozróżnić w sposób prawidłowy procesy wytwarzania podstawowych materiałów konstrukcyjnych i pomocniczych. Potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego materiału konstrukcyjnego do jego przeznaczenia i umie zaproponować (nie koniecznie dobrze) zastąpienie materiału konstrukcyjnego pochodnym materiałem konstrukcyjnym Potrafi rozróżnić w sposób prawidłowy procesy wytwarzania podstawowych materiałów konstrukcyjnych i pomocniczych. Potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego materiału konstrukcyjnego (i materiałów pomocniczych) do jego przeznaczenia, umie zaproponować w sposób trafny zastąpienie materiału konstrukcyjnego (i pomocniczego) pochodnym materiałem konstrukcyjnym (i pomocniczym) Nie potrafi rozróżnić i właściwie dobrać procesów wytwarzania, formowania i łąEKP2 czenia podstawowych materiałów konstrukcyjnych Prawidłowo rozpoznaje i właściwie dobiera procesy wytwarzania, formowania i łączenia podstawowych materiałów konstrukcyjnych Potrafi rozróżnić i ocenić przydatność procesów wytwarzania, dokonać wyboru najbardziej efektywnych procesów łączenia i formowania(umie je wykonać w stopniu zadowalającym) w odniesieniu do podstawowych materiałów konstrukcyjnych Potrafi rozróżnić i ocenić przydatność procesów wytwarzania, dokonać wyboru najbardziej efektywnych procesów łączenia i formowania w odniesieniu do podstawowych materiałów konstrukcyjnych (umie je poprawnie wykonać). Potrafi określić alternatywną metodę formowania lub łączenia podstawowych materiałów konstrukcyjnych Nie potrafi rozróżnić zmian struktury i zmian właściwości zachodzących EKP3 w materiale w wyniku wytwarzania, formowania Potrafi rozróżnić zmiany struktury i zmiany właściwości zachodzące w materiale w wyniku wytwarzania, formowania i jego łączenia Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić zmiany struktury i zmiany właściwości zachodzące w materiale w wyniku wytwarzania, formowania i jego łączenia. Umie wskazać korzyści wynikające ze zmiany struktury i ich wpływ na właściwości materiałów Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić zmiany struktury i zmiany właściwości zachodzące w materiale w wyniku wytwarzania, formowania i jego łączenia. Umie wskazać korzyści wynikające ze zmiany struktury i ich wpływ na właściwości materiałów. Potrafi zaproponować typ struktury najbardziej pożądany ze względu na wskazane właściwości Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Materiały pomocnicze Stopy metali, tygle, skrzynki formierskie, masy formierskie, piasek kwarcowy, tworzywa sztuczne, włókno szklane, żywice, utwardzacze, kleje itp. Piece Laboratoryjne i indukcyjne Literatura: Literatura podstawowa 1. Gawdzińska K., Nagolska D., Szweycer M.: Technologia materiałów. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2002. 2. Szweycer M., Nagolska D.: Technologia materiałów. Metalurgia i odlewnictwo. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 2001. 3. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa 1984. 4. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002. 5. Klimpel A.: Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. WNT, 1999. 6. Mazurkiewicz A.: Obróbka plastyczna. Laboratorium. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2006. 7. Notatki własne z wykładów. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 105 Literatura uzupełniająca 1. Instrukcje do laboratorium z „Technik wytwarzania I” dostępne na stronie ZIMO www.am.zimo.szczecin.pl 2. Górny Z.: Metale nieżelazne i ich stopy odlewnicze, topienie, odlewanie, struktury i właściwości. Instytut Odlewnictwa, Kraków 1992. 3. Łybacki W., Modrzyński A., Szweycer M.: Technologia topienia metali. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, 1986. 4. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. WNT,Gdynia 1999. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZIMO [email protected] IPNT/ZIMO [email protected] IPNT/ZIMO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Katarzyna Gawdzińska Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: prof. dr hab. inż. Janusz Grabian dr inż. Robert Jasionowski Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 106 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 15 Kierunek: Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Liczba tygodni w semestrze III 15 Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: obowiązkowy Semestr Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Ć L E S P III kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku A Semestry: II Liczba godzin w semestrze SE PP PR A Ć 2 Razem w czasie studiów L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Grafika inżynierska 2. Mechanika 3. Materiałoznawstwo Cele przedmiotu: 1. Opanowanie umiejętności posługiwania się narzędziami do obróbki ręcznej metali 2. Opanowanie umiejętności pracy i realizacji procesów technologicznych na obrabiarkach do metalu 3. Nauczenie podstaw metrologii warsztatowej Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Wykonuje założony kształt przestrzenny detali EKP1 z wykorzystaniem obróbki skrawaniem EKP2 K_W03, K_W05, K_W08, K_U11, K_U12, K_U18, K_U19, K_K03 Umie pracować narzędziami do obróbki skrawaK_W03, K_W05, K_W08, K_U11, niem i obsługiwać obrabiarki K_U12, K_U17, K_U18, K_U19, K_K03 EKP3 Umie obsługiwać uniwersalny sprzęt pomiarowy K_W08, K_U01, K_U08, K_U11, K_U12, K_U19 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III: Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Lp. Szczegółowy efekty kształcenia SEKP1 Organizuje stanowisko do obróbki ręcznej lub maszynowej EKP 1,2 x SEKP2 Dobiera narzędzia do realizacji procesów techEKP1 nologicznych obróbki ręcznej i maszynowej x SEKP3 Realizuje procesy obróbki skrawaniem narzędziami do obróbki ręcznej x EKP 1,2 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 107 Realizuje procesy obróbki skrawaniem elektro- EKP narzędziami 1,2 Realizuje procesy obróbki skrawaniem na to- EKP SEKP5 karkach do obróbki metali 1,2 Realizuje procesy obróbki skrawaniem na wier- EKP SEKP6 tarkach do obróbki metali 1,2 Dokonuje pomiarów elementów maszyn uniSEKP7 EKP3 wersalnym sprzętem pomiarowym SEKP4 x x x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Liczba godzin Realizowane treści III SEKP 1,2,3 1. Podstawowe operacje obróbki ślusarskiej: piłowanie, cięcie, przecinanie, skrobanie, ostrzenie narzędzi SEKP 1,2 2. Zasady trasowania: sposoby trasowania, urządzenia traserskie, murarstwo (rury stalowe, miedziane, PE) SEKP4 3. Elektronarzędzia – zasady obsługi: wiertarki, piły, szlifierki, wykonywanie podstawowych operacji SEKP7 4. Narzędzia pomiarowe: a) przegląd podstawowych urządzeń pomiarowych, b) zasady posługiwania się sprzętem uniwersalnym, c) metody pomiaru wymiarów liniowych i kątowych sprzętem uniwersalnym, d) rodzaje wzorców i ich zastosowanie, e) poziomnice – zasady obsługi i pomiaru, f) obliczanie błędów, zasady szacowania błędów 30 5. Tokarki: a) rodzaje tokarek i obsługa, SEKP5,7 b) rodzaje narzędzi, c) podstawowe operacje. O.S.N. – zasady i systemy programowania, procesy technologiczne 6. Wiertarki: a) rodzaje i obsługa, SEKP6,7 b) rodzaje narzędzi, c) operacje wiertarskie Razem: Razem w semestrze: 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 108 Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 28 2 60 1 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 Metody Zaliczenie praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie potrafi wykonać założonego określonego kształtu przestrzennego EKP1 detali z wykorzystaniem procesów obróbki skrawaniem Nie potrafi wykazać się umiejętnością pracy narzędziami do obróbki skrawaniem i obsługi EKP2 obrabiarek Potrafi wykonać założony określony kształt przestrzenny wybranego detalu z wykorzystaniem procesów obróbki skrawaniem Potrafi wykazać się umiejętnością pracy wybranymi narzędziami do obróbki skrawaniem i obsługi wybranych obrabiarek Nie potrafi obsługiwać podstawowego uniwersalnego sprzętu pomiaEKP3 rowego Potrafi obsługiwać podstawowy uniwersalny sprzęt pomiarowy 3,5–4 4,5–5 Potrafi wykonać założony określony kształt przestrzenny dowolnego detalu z wykorzystaniem procesów obróbki skrawaniem Potrafi wykazać się umiejętnością pracy dowolnymi narzędziami do obróbki skrawaniem i obsługi dowolnych obrabiarek Potrafi samodzielnie wykonać założony określony kształt przestrzenny dowolnego detalu z wykorzystaniem procesów obróbki skrawaniem Potrafi wykazać się umiejętnością pracy dowolnymi narzędziami do obróbki skrawaniem i obsługi dowolnych obrabiarek. Samodzielnie dobiera narzędzia, oprzyrządowanie. Samodzielnie opracowuje i realizuje proces technologiczny obróbki detali Potrafi obsługiwać pod- Potrafi obsługiwać podstawowy stawowy uniwersalny uniwersalny sprzęt pomiarowy. sprzęt pomiarowy. SaSamodzielnie dobiera sprzęt pomodzielnie dobiera miarowy do określonego zadania. sprzęt pomiarowy do Samodzielnie opracowuje określonego zadania i interpretuje wyniki pomiarów Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Narzędzia do obróbki ręcznej Obrabiarki Materiały pomocnicze Uniwersalny sprzęt pomiarowy Opis Punktak, rysik, piłki, pilniki, wiertła, rozwiertaki, gwintowniki, narzynki, ściernice Tokarki – Quantum, wiertarka kolumnowa, wiertaki stołowe Blacha, pręty, tuleje, rury Wzorce, wzorniki, sprawdziany, suwmiarki, mikromierze, średnicówki mikrometryczne, średnicówki czujnikowe, poziomnice Literatura: Literatura podstawowa 1. Dmochowski J., Uzarowicz A.: Obróbka skrawaniem i obrabiarki. PWN, Warszawa 1980. 2. Okoniewski S.: Technologia metali, cz. I, II, III. WSiP, Warszawa 1980. 3. Murza-Mucha P.: Techniki wytwarzania – Odlewnictwo. PWN, Warszawa 1978. Literatura uzupełniająca 1. Kunstetter S.: Narzędzia skrawające do metali – konstrukcja. WNT, Warszawa 1970. 2. Kunstetter S., Krawczuk E.: Narzędzia skrawające. Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1972. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Ryszard Drozdowski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski dr inż. Marek Pijanowski Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZPBiEM [email protected] [email protected] IPNT/ZPBiEM IPNT/ZPBiEM Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 109 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 16 Kierunek: Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Liczba tygodni w semestrze IV 15 stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Semestr Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Ć L E S P SE PP PR IV kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku A II Semestry: Liczba godzin w semestrze A 2 Razem w czasie studiów Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Elementarna wiedza w zakresie budowy i właściwości podstawowych materiałów konstrukcyjnych 2. Znajomość podstaw obróbki cieplnej stopów żelaza Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności doboru właściwej metody spawalniczej cięcia, łączenia i napawania w zależności od materiału, kształtu, gabarytu i stanu technologicznego elementu 2. Nabycie umiejętności przygotowania elementów do cięcia, spawania i napawania oraz zapewnienia odpowiednich warunków bezpieczeństwa 3. Nabycie umiejętności przeprowadzenia cięcia, łączenia i napawania metodami spawalniczymi 4. Wykształcenie umiejętności oceny jakości wykonanych połączeń i napoin Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Potrafi dobrać właściwą metodę, wykonać spawanie, napawanie i cięcie podstawowych materiałów konstrukcyjnych. Zna zasady K_W02, K_W07, K_U11, EKP1 bezpiecznego użytkowania sprzętu spawalniczego i stosuje je K_U11, K_U17 w użytkowaniu tego sprzętu EKP2 Potrafi rozpoznać wady (niezgodności spawalnicze) połączeń spawanych i wyjaśnić przyczyny ich powstawania K_W02 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi wykonać cięcie elementów z konstrukcyjnej stali węglowej przy użyciu płomienia aceEKP SEKP1 tylenowo-tlenowego, łuku elektrycznego oraz plazmy. Potrafi przygotować elementy, materia- 1,2 ły pomocnicze, stanowisko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem parametrów technologicz- 110 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 nych procesu, przeprowadzić ocenę występujących zagrożeń operatora i otoczenia, określić sposobów eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac Potrafi połączyć elementy z konstrukcyjnej stali węglowej przy użyciu płomienia acetylenowotlenowego. Potrafi przygotować elementy, materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem parametrów technoloEKP SEKP2 gicznych procesu, przeprowadzić ocenę wystę1,2 pujących zagrożeń operatora i otoczenia, określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac x Potrafi połączyć elementy z konstrukcyjnej stali węglowej przy użyciu łuku elektrycznego elektrodą otuloną oraz metodą MAG. Potrafi przygotować elementy, materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem paEKP SEKP3 rametrów technologicznych procesu, przepro1,2 wadzić ocenę występujących zagrożeń operatora i otoczenia, określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac x Potrafi połączyć elementy ze stali stopowej metodą TIG i MIG. Potrafi przygotować elementy, materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem parametrów technologicznych procesu, przeprowadzić ocenę wy- EKP SEKP4 stępujących zagrożeń operatora i otoczenia, 1,2 określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac x Potrafi połączyć elementy ze stopów aluminium metodą TIG. Potrafi przygotować elementy, materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem parametrów technologicznych procesu, przeprowadzić ocenę wy- EKP SEKP5 stępujących zagrożeń operatora i otoczenia, 1,2 określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac x Potrafi połączyć elementy ze stopów miedzi metodą TIG. Potrafi przygotować elementy, mate- EKP SEKP6 riały pomocnicze, stanowisko, stosowane urzą1,2 dzenie wraz z dobraniem parametrów technologicznych procesu, przeprowadzić ocenę wystę- x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 111 pujących zagrożeń operatora i otoczenia, określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac Potrafi połączyć elementy z żeliwa szarego elektrodą otuloną. Potrafi przygotować elementy, materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem parametrów technologicznych procesu, przeprowadzić ocenę wy- EKP SEKP7 stępujących zagrożeń operatora i otoczenia, 1,2 określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych prac x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Realizowane treści Liczba godzin IV SEKP1 1. Podstawy procesów spawalniczych: pojęcia podstawowe; materiały spawalnicze; zastosowanie materiałów spawalniczych w okrętownictwie; mechanizm powstawania złącza spawanego; budowa złącza spawanego; strefa wpływu ciepła; źródła ciepła w procesach spawalniczych; technologie spawania, napawania i cięcia SEKP2 2. Spawanie i cięcie gazowe: zasady bhp i ppoż. przy spawaniu gazowym; właściwości gazów technicznych; przechowywanie i transport gazów technicznych; budowa i rodzaje płomienia; typy i budowa palników do spawania i cięcia; materiały dodatkowe do spawania gazowego; praktyczna obsługa sprzętu spawalniczego; rodzaje złącz, spoin i pozycji spawalniczych; przygotowanie materiału do spawania i cięcia; cięcie (przepalanie) stali w postaci blach, profili i rur; napawanie w pozycji podolnej i pionowej; spawanie złącz doczołowych w pozycji podolnej, naściennej i pionowej 30 3. Spawanie i cięcie elektryczne: zasady bhp i ppoż. przy spawaniu i cięciu elektrycznym; konstrukcja i zasady urządzeń do spawania i cięcia elektrycznego; materiały dodatkowe do spawania elektrycznego: elektrody, gazy techniczne (argon, CO2, mieszanki), podkładki ceramiczne; SEKP praktyczna obsługa urządzeń do spawania i cięcia elektrycznego; rodza3,4,5,6,7 je złącz, spoin i pozycji spawalniczych; przygotowanie materiału do spawania i cięcia; napawanie drutem gołym i elektrodą otuloną; spawanie złącz teowych w pozycji nabocznej i pionowej; spawanie złącz doczołowych przygotowanych na „I”, „V” i „Y” w pozycji poziomej i pionowej; cięcie elektryczne stali w postaci blach, profili i rur SEKP1,2, 4. Wady złącz spawanych. Badanie złącz spawanych 3,4,5,6,7 Razem: Razem w semestrze: 112 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 9 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 1 Łącznie Punkty ECTS 1 40 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Zaliczenie ustne lub pisemne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych EKP1 EKP2 Nie potrafi omówić zasad bezpieczeństwa obowiązujących w stosowaniu metod spawalniczych oraz nie zna zasad podstawowych metod spawalniczych Potrafi omówić zasady bezpiecznej realizacji procesów cięcia, spawania i napawania oraz omówić czynności niezbędne do wykonania w ramach poszczególnych procesów. Potrafi przeprowadzić spawanie i napawanie przy użyciu elektrody otulonej Potrafi przeprowadzić cięcie, spawanie i napawanie oraz przygotować elementy do tych procesów Potrafi dokonać wyboru metody spajania i uzasadnić ten wybór. Jest w stanie dokonać oceny prawidłowości przeprowadzonych procesów spajania na podstawie cech zewnętrznych spoin i napoin, radiogramów oraz wyciętych próbek do badań makroskopowych Nie potrafi opisać budowy złącza spawanego na próbkach spawalniczych. Nie potrafi podać zasad oceny jakości połączenia spawanego Potrafi wymienić i omówić niezgodności spawalnicze występujące w połączeniach spawanych Potrafi zidentyfikować niezgodności spawalnicze na podstawie radiogramów oraz próbek spawalniczych Potrafi ocenić jakość połączeń spawanych Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Sprzęt spawalniczy podstawowy zestawy do spawania i cięcia acetylenowego, urządzenia do spawania metodą TIG, urządzenia do spawania metodą MIG/MAG, spawarki inwertorowe do spawania elektrodą otuloną, przecinarki plazmowe, zgrzewarka oporowa punktowa, palniki propan-butan do lutowania Sprzęt pomocniczy stoły spawalnicze, negatoskop, suwmiarki Materiały materiały pomocnicze, przygotowane elementy do cięcia, spawania, napawania, klejenia, zgrzewania Literatura: Literatura podstawowa 1. Klimpel: Technologia spawania i cięcia metali. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997. 2. Klimpel: Napawanie i natryskiwanie cieplne. WNT, Warszawa 2000. 3. Dobaj E.: Maszyny i urządzenia spawalnicze. WNT, 1994, 1998. 4. Halamus L.: Spawalnictwo – laboratorium. Skrypt nr 7. Politechnika Radomska, 2000. 5. Gourd L.M.: Podstawy technologii spawalniczych. WNT, Warszawa 1997. 6. Mistur L.: Spawanie gazowe i elektryczne. Państwowe Wydawnictwa Szkolnictwa Zawodowego. 7. Dobrowolski Z.: Podręcznik spawalnictwa. WNT. 8. Konstrukcje metalowe. Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa. WSM, Szczecin. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 113 Literatura uzupełniająca 1. Klimpel: Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999. 2. Marcolla K.: Gazy techniczne w spawalnictwie. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Poznańskiej, Poznań. 3. Butnicki S.: Spawalność i kruchość stali. WNT, Warszawa. 4. Tasak E.: Metalurgia i metaloznawstwo połączeń spawanych. Skrypty uczelniane nr 945 AGH w Krakowie. 5. Materiały pomocnicze do wybranych ćwiczeń laboratoryjnych przygotowane w Zakładzie Inżynierii Materiałów Okrętowych. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IPNT/ZIMO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: prof. dr hab. inż. Janusz Grabian Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 114 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 17 Kierunek: Ocena jakości elementów maszyn* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A III 15 2 Ć L E S P III kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: II Liczba godzin w semestrze SE PP PR A 2 Razem w czasie studiów Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 30 2 30 30 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Podstawy materiałoznawstwa 2. Podstawy technologii wytwarzania elementów maszyn Cele przedmiotu: 1. Przygotowanie do korzystania z nowoczesnych technologii oceny jakości elementów maszyn 2. Przygotowanie do praktycznego stosowania wybranych metod i środków oceny jakości elementów maszyn Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis EKP1 Charakteryzuje jakość elementu i opisuje rodzaje odchyłek K_W03, K_W09, K_U11, K_U12, K_U13 EKP2 Dla każdego rodzaju odchyłek wybiera metody ich identyfikacji K_W05, K_U08, K_U17 EKP3 Angażuje się w praktyczną realizację identyfikacji wybranymi meK_U12, K_U17, K_U21 todami Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Definiuje pojęcie jakości i dyskutuje o wpływie SEKP1 jakości na jakość maszyny i jakość systemu EKP1 produkcyjnego x SEKP2 Wymienia rodzaje odchyłek i miary odchyłek. EKP1 Wyjaśnia przyczyny powstawania odchyłek x SEKP3 Opisuje metody identyfikacji odchyłek i charakteryzuje ograniczenia poszczególnych metod x EKP 1,2 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 115 Wymienia środki potrzebne do realizacji idenSEKP4 tyfikacji wybranymi metodami i opisuje metodykę badań EKP 2,3 SEKP5 Pracuje w zespole dokonującym identyfikacji EKP3 elementów wybranymi metodami SEKP6 Poddaje krytyce otrzymane wyniki badań i planuje dalsze postępowanie EKP 1,2,3 x x x x x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: Realizowane treści Liczba godzin III SEKP1 1. Jakość elementu w ujęciu systemowym, dekompozycja jakości SEKP2 2. Przyczyny powstawania odchyłek w fazie wytwarzania, napraw, montażu i użytkowaniu, obrazy odchyłek SEKP2,3,4,6 3. Klasyfikacja odchyłek, klasyfikacja metod identyfikacji odchyłek SEKP2,3,4,6 4. Skazy powierzchni, metody i środki identyfikacji SEKP2,3,4,6 5. Nieciągłości w materiale elementu, metody i sposoby identyfikacji A SEKP2,3,4,6 6. Wymiary zewnętrzne, metody i środki dokładnych pomiarów długości i kąta SEKP2,3,4,6 7. Odchyłki kształtu, odchyłki położenia, metody i sposoby identyfikacji SEKP2,3,4,6 8. Szczelność elementu, metody i środki lokalizacji i pomiarów przecieków 30 SEKP2,3,4,6 9. Niewyważenie i wyważanie wirników SEKP2,3,4,6 10. Metody i środki lokalizacji i identyfikacji naprężeń Razem: 30 SEKP3,4,5,6 11. Wykrywanie i identyfikacja skaz powierzchni SEKP3,4,5,6 12. Wykrywanie i identyfikacja nieciągłości materiału elementu SEKP3,4,5,6 L 13. Pomiary wymiarów liniowych i kątowych na maszynach pomiarowych SEKP3,4,5,6 14. Pomiary prostoliniowości, płaskości i współosiowości 30 SEKP3,4,5,6 15. Pomiary odchyłek kształtu i położenia SEKP3,4,5,6 16. Badania szczelności elementów SEKP3,4,5,6 17. Identyfikacja naprężeń w elementach Razem: Razem w semestrze: 116 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 28 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4 Łącznie Punkty ECTS 2 92 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Potrafi przedstawić znaczenie jakości elementu, jakości maszyny i jakości systemu produkcyjnego. Potrafi wymienić i poprawnie opisać rodzaje odchyłek i ich miary. Wymienia większość przyczyn powstawania danej odchyłki. Rozróżnia znaczenie poszczególnych odchyłek Podaje poprawną definicję jakości elementu, jakości maszyny i jakości systemu produkcyjnego. Dokonuje pełnej dekompozycji jakości. Do każdego rodzaju odchyłki przyporządkowuje odpowiednie miary. Wymienia możliwie przyczyny i etapy powstawania wskazanego rodzaju odchyłek. Właściwie szacuje znaczenie danej odchyłki dla jakości danego elementu Potrafi dla wskazanego rodzaju odchyłki danego elementu wskazać główną metodę identyfikacji i uzasadnić zastosowanie metod komplementarnych Dla wskazanego rodzaju odchyłki danego elementu potrafi dobrać metody identyfikacji. Potrafi określić miary odchyłki możliwe do pomiaru omawianą przez niego metodą i oszacować dokładność pomiarów Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oceny Nie rozumie pojęcia „jakość elementu”. Nie potrafi wymienić i opisać większości rodzajów odchyłek. Nie potrafi poprawnie EKP1 wymienić najważniejszych miar odchyłek. Podaje błędnie przykłady przyczyn powstawania danych odchyłek Potrafi w innej konwencji językowej przedstawić znaczenie jakości elementu. Potrafi wymienić i opisać większość rodzajów odchyłek. Potrafi wymienić najważniejsze miary wskazanych odchyłek. Podaje poprawnie przykłady przyczyn powstawania danych odchyłek Nie rozróżnia najważ- Potrafi opisać najważniejszych metod iden- niejsze metody identyfityfikacji i niepopraw- kacji i poprawnie wyjaEKP2 nie opisuje ich ograni- śnia ich ograniczenia czenia Metody Zaliczenie ustne i ocena zaangażowania podczas zajęć laboratoryjnych oceny Biernie uczestniczy w zajęciach praktycznych. Nie potrafi opisać metodyki większości wybranych metod identyfikacji. Błędnie interpretuje EKP3 otrzymane wyniki badań Angażuje się w zajęcia praktyczne, potrafi opisać metodyki większości wybranych metod identyfikacji. Poprawnie interpretuje otrzymane wyniki badań Angażuje się w zajęcia praktyczne, potrafi opisać metodyki badań wybranymi metodami i wymienić środki potrzebne do realizacji identyfikacji. Poprawnie interpretuje otrzymane wyniki badań i poprawnie wybiera dalsze postępowanie Potrafi opisać metodyki badań wybranymi metodami i wymienić środki potrzebne do realizacji identyfikacji. Angażuje się w prace zespołowe i potrafi wykonać samodzielnie zadania cząstkowe celem identyfikacji elementów wybranymi metodami. Wykazuje krytycyzm w ocenie otrzymanych wyników badań, poprawnie ocenia ich dokładność i poprawnie argumentuje dalsze postępowanie Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 117 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów. DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wykorzystywanych urządzeń pomiarowych Materiały naprawcze Materiały pomocnicze do badań (penetranty, proszki, ciecze sprzęgające, ciecze próbne, zmywacze, rozcieńczalniki itp.) Próbki i elementy maszyn Elementy lub fragmenty elementów maszyn w tym elementy z wzorcowymi odchyłkami Normy Obowiązujące akty prawne z zakresu oceny jakości Literatura: Literatura podstawowa 1. Bielawski P.: Ocena jakości elementów maszyn. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 1999. 2. Bielawski P.: Promieniowanie elektromagnetyczne w badaniach nieniszczących. Materiały wewnętrzne programu TEMPUS S-JEP-07495-94, Szczecin 1997. Literatura uzupełniająca 1. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych. WNT, Warszawa 1993, 1999. 2. Praca zbiorowa pod red. Humienny Zb.: Specyfikacje geometrii wyrobów. WNT, Warszawa 2004. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: prof. dr hab. inż. Piotr Bielawski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 118 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 18 Kierunek: Termodynamika techniczna* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Liczba tygodni w semestrze A Ć II 15 2E 2 III 15 L E S P SE PP PR Liczba godzin w semestrze A Ć 30 30 1 Razem w czasie studiów Semestry: II–III I–II 30 30 L E S P SE PP PR ECTS 4 15 1 15 5 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania 2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych określaniem podstawowych wielkości fizycznych przy rozwiązywanie zagadnień termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania 3. Wykształcenie umiejętności pracy w zespole podczas wykonywania pomiarów wielkości termodynamicznych i ich opracowywania 4. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawowymi urządzeniami laboratoryjnymi i technicznymi do pomiaru wielkości termodynamicznych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady pro- K_W01, K_W02, EKP1 cesów termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów K_W08, K_U01, urządzeń energetycznych i procesów spalania K_U05 Umie obliczać podstawowe parametry termodynamiczne w procesach ter- K_W01, K_W02, EKP2 modynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń K_W08, K_U01, energetycznych i procesów spalania K_U05, K_U08 Umie dobrać urządzenia i przyrządy laboratoryjne i pomiarowe do pomiaru K_W01, K_W02, podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termodynaEKP3 K_W08, K_U01, micznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetyczK_U05, K_U08 nych i procesów spalania Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 119 Umie jasno i poglądowo przedstawić zmierzone i opracowane wyniki poK_W01, K_W02, miarów podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termoEKP4 K_W08, K_U01, dynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energeK_U05, K_U08 tycznych i procesów spalania Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II i III: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 120 Szczegółowe efekty kształcenia Zna podstawowe pojęcia z termodynamiki. Umie przeliczać podstawowe wielkości fizyczne (ciśnienie, temperaturę, masę, energię, ciepło, pracę) z jednostek układu SI na pochodne i odwrotnie. Umie sprawdzać termometry techniczne i wykonywać charakterystyki termometrów oporowych. Umie wzorcować termometry termoelektryczne (termopary). Umie sprawdzać manometry techniczne Zna modele układów termodynamicznych oraz jego parametry oraz umie charakteryzować i zamodelować układ termodynamiczny oraz jego parametry. Zna rodzaje energii układu termodynamicznego i umie scharakteryzować energie układu termodynamicznego. Umie badać opory przepływu w instalacjach pneumatycznych i hydraulicznych i wykonać pomiar strumienia masy i objętości gazu Umie zastosować I zasadę termodynamiki oraz pojęcia związane z pracą bezwzględną, użyteczną i techniczną. Umie stosować w zagadnieniach termodynamicznych równania pierwszej zasady termodynamiki Zna i umie scharakteryzować gaz doskonały, półdoskonały, rzeczywisty, zna prawa gazów doskonałych (Boyle’a-Mariotte’a, Gay-Lusaca, Charlesa) i równanie stanu gazu (Clapeyrona) i umie je zastosować Zna i umie określać i opisywać przemiany termodynamiczne gazów (izochoryczną, izotermiczną, izobaryczną, adiabatyczną, politropową oraz stosować równania Poissona Zna i umie zastosować II zasadę termodynamiki, szczególnie do obiegów termodynamicznych i obiegów porównawczych tłokowych silników spalinowych (Otto, Diesla, Sabathe’a) oraz sprężarek jedno- i wielostopniowych. Umie wykonać pomiar mocy na podstawie wykresu indykatorowego Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,2,3,4 x x x EKP 1,2,3,4 x x x EKP1,2 x x EKP1,2 x x x EKP1,2 x x EKP 1,2,3,4 x x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Zna podstawowe zagadnienia teorii termodynamiki pary (wytwarzanie pary, para mokra i przegrzana, parametry pary) oraz ich zastosowanie w rozwiązywaniu prakSEKP7 tycznych zagadnień termodynamiki pary (umie posługiwać się wykresami p–v oraz i–p dla wody; wykresami entropowymi pary T–s oraz i–s oraz wykonywać obliczenia podstawowych parametrów pary) Zna obiegi teoretyczne siłowni parowych (Carnota, Clausiusa-Rankine’a) z uwzględSEKP8 nieniem sposobów zwiększania sprawności siłowni parowych i umie obliczać ich podstawowe parametry Zna i umie scharakteryzować obiegi chłodSEKP9 nicze EKP1,2 x x EKP1,2 x x EKP1 x x Zna podstawy teorii gazów wilgotnych i ich podstawowe parametry i umie obliczać entalpię powietrza wilgotnego oraz posługiSEKP10 wać się wykresem i1+x–x powietrza wilgotnego. Umie określić podstawowe parametry pary wodnej i wyznaczyć podstawowe parametry powietrza wilgotnego EKP 1,2,3,4 x x x Zna podstawy teorii wymiany ciepła przez przewodzenie, przejmowanie, przenikanie oraz podstawowe informacje nt. współprądowych i przeciwprądowych wymienników ciepła. Umie scharakteryzować i obliczać SEKP11 parametry dla wymiany ciepła przez przewodzenie, przejmowanie, przenikanie oraz obliczać podstawowe parametry współprądowych i przeciwprądowych wymienników ciepła. Umie wyznaczyć współczynnik przewodzenia ciepła EKP 1,2,3,4 x x x Zna podstawowe informacje o produktach ropopochodnych w siłowniach okrętowych i teoretycznych podstawach procesów spalania. Umie pisać równania stechiomeSEKP12 tryczne, określać skład spalin, posługiwać się wykresami charakteryzującymi proces spalania. Umie wyznaczyć wartość opałową paliw ciekłych oraz wykonać analizę spalin EKP 1,2,3,4 x x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Ć SEKP1,2 Realizowane treści Liczba godzin II 1. Podstawowe pojęcia z termodynamiki. Wielkości fizyczne, jednostki, ciśnienie, temperatura, masa, energia, ciepło, praca. Układ termodynamiczny, parametry, równowaga termodynamiczna Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 + 30 121 SEKP4,2 2. Energia układu. Prawa gazów doskonałych. Gaz doskonały, gaz półdoskonały, gaz rzeczywisty. Prawo Boyle’a-Mariotte’a, prawo GayLusaca, prawo Charlesa. Równanie stanu gazu (Clapeyrona) SEKP1,2 3. Ciepło właściwe. Entalpia. Mieszaniny gazów. Entropia SEKP3 4. I zasada termodynamiki. Praca bezwzględna, użyteczna i techniczna. Sformułowanie i równania pierwszej zasady termodynamiki SEKP5 5. Przemiany termodynamiczne gazów. Przemiana izochoryczna, izotermiczna, izobaryczna, adiabatyczna, politropowa. Równania Poissona SEKP6 6. II zasada termodynamiki. Sformułowania II zasady termodynamiki. Obiegi termodynamiczne. Obieg Carnota SEKP6 7. Obiegi porównawcze tłokowych silników spalinowych. Obieg Otto, Diesla, Sabathe’a. Wykresy pracy sprężarek jedno- i wielostopniowych SEKP7 8. Termodynamika pary. Wytwarzanie pary, para mokra i przegrzana, parametry pary. SEKP7 9. Wykres p–v oraz i–p dla wody. Wykresy entropowe pary: wykres T–s oraz i–s. Dławienie pary SEKP8,9 10. Obiegi teoretyczne siłowni parowych. Obieg Carnota siłowni parowej, obieg Clausiusa-Rankine’a. Sposoby zwiększania sprawności siłowni parowych. Obiegi chłodnicze SEKP10 11. Gazy wilgotne. Parametry powietrza wilgotnego. Entalpia powietrza wilgotnego. Wykres i1+x–x powietrza wilgotnego. Przemiany izobaryczne powietrza wilgotnego SEKP11 12. Wymiana ciepła. Charakterystyka rodzajów wymiany ciepła: przewodzenie, przejmowanie, przenikanie SEKP11 13. Wymienniki ciepła. Rodzaje wymienników ciepła. Charakterystyka współprądowych i przeciwprądowych wymienników ciepła SEKP12 14. Podstawowe informacje o produktach ropopochodnych w siłowniach okrętowych. Teoretyczne podstawy procesów spalania. Rodzaje spalania SEKP12 15. Skład spalin. Analiza spalin. Analizatory spalin. Wykresy charakteryzujące proces spalania Razem: 60 Razem w semestrze: 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 35 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie 122 105 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Punkty ECTS 4 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: III SEKP1,2 16. Podstawy miernictwa parametrów w procesach termodynamicznych. Określanie podstawowych parametrów czynników termodynamicznych: gęstość, lepkość, ciśnienie, temperatura SEKP1 17. Sprawdzanie termometrów technicznych; charakterystyka termometrów oporowych SEKP1 18. Wzorcowanie termometru termoelektrycznego (termopary) SEKP1 19. Sprawdzanie manometrów technicznych 20. Badanie oporów przepływu w instalacjach pneumatycznych i hydraulicznych SEKP2,4 L Liczba godzin Realizowane treści SEKP6 21. Pomiar mocy na podstawie wykresu indykatorowego SEKP2 22. Pomiar strumienia masy i objętości gazu SEKP11 23. Wyznaczanie współczynnika przewodzenia ciepła SEKP12 24. Wyznaczanie wartości opałowej paliw ciekłych SEKP12 25. Wyznaczanie wartości opałowej paliw gazowych SEKP10 26. Określanie podstawowych parametrów pary wodnej i powietrza wilgotnego SEKP12 27. Techniczna analiza spalin Razem: 15 15 Razem w semestrze: 15 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 15 Praca własna studenta 5 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 1 25 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Potrafi we właściwy sposób w podstawowym zakresie rozpoznawać i stosować prawa termodynamiki do rozwiązywania zagadnień. Nie zawsze stosuje właściwe zależności i nie zawsze uzyskuje prawi- Potrafi we właściwy sposób w znacznej części rozpoznawać i stosować prawa termodynamiki do rozwiązywania zagadnień. Po zastosowaniu właściwych zależności uzyskuje nie zawsze prawidłowe wyniki Potrafi we właściwy sposób w pełni rozpoznawać i stosować prawa termodynamiki do rozwiązywania zagadnień. Po zastosowaniu właściwych zależności uzyskuje prawidłowe wyniki obliczeń parametrów Metody Zaliczenie pisemne, egzamin oceny Nie potrafi we właściwy sposób w podstawowym zakresie rozpoznawać EKP1 i stosować praw termodynamiki do rozwiązywania zagadnień. Nie potrafi zastosować właściwych zależności do obliczeń para- Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 123 metrów termodynamicznych. Charakteryzuje się brakiem wiedzy używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne dłowe wyniki obliczeń parametrów termodynamicznych. Charakteryzuje się minimalną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termody-namiczne obliczeń parametrów termodynamicznych. Charakteryzuje się nie zawsze pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne termodynamicznych. Charakteryzuje się pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne Metody Zaliczenie pisemne, egzamin oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, którego podstawą jest oceny wykonanie sprawozdania z zajęć laboratoryjnych Nie potrafi we właściwy sposób stosować właściwych zależności do obliczeń parametrów termodynamicznych. Charakteryzuje się brakiem wiedzy używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. Nie potrafi we właściEKP2 wy sposób wykonywać prostych przekształceń jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. Nie potrafi wykonać złożonych obliczeń wielkości termodynamicznych Potrafi tylko w minimalnym stopniu stosować właściwe zależności w celu uzyskania prawidłowych wyników obliczeń parametrów termodynamicznych. Charakteryzuje się minimalną, podstawową wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. Potrafi we właściwy sposób wykonywać tylko najprostsze przekształcenia jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. Z błędami dokonuje złożone obliczenia wielkości termodynamicznych Potrafi we właściwy sposób w pełni stosować właściwe zależności uzyskując nie zawsze prawidłowe wyniki obliczeń parametrów termodynamicznych. Charakteryzuje się nie zawsze pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. Potrafi z drobnymi błędami wykonywać złożone przekształcenia jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. W obliczeniach złożonych wielkości termodynamicznych popełnia drobne błędy Potrafi we właściwy sposób w pełni stosować właściwe zależności uzyskując prawidłowe wyniki obliczeń parametrów termodynamicznych. Charakteryzuje się pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. Potrafi we właściwy sposób wykonywać złożone przekształcenia jednostek opisujących wielkości termodynamiczne. W bezbłędny sposób dokonuje złożone obliczenia wielkości termodynamicznych Nie potrafi samodzielnie dobrać przyrządów do wykonywanych pomiarów wartości termodynamicznych. Nie potrafi, nawet z pomocą prowadzącego zajęcia, dokonać pomiarów wielkości termodynamicznych uwzględniając klasę EKP3 przyrządów pomiarowych i ich dokładność. Nie posiada żadnej wiedzy nt. działania przyrządów pomiarowych używanych w czasie pomiarów parametrów termodynamicznych Nie zawsze potrafi samodzielnie dobrać przyrządy do wykonywanych pomiarów wartości termodynamicznych. Z pomocą prowadzącego potrafi dokonać pomiarów wielkości termodynamicznych uwzględniając klasę przyrządów pomiarowych i ich dokładność. Posiada minimalną wiedzę nt. działania przyrządów pomiarowych używanych w czasie pomiarów parametrów termodynamicznych W większości wypadków potrafi samodzielnie dobrać przyrządy do wykonywanych pomiarów wartości termodynamicznych. Z niewielką pomocą prowadzącego potrafi dokonać pomiarów wielkości termodynamicznych uwzględniając klasę przyrządów pomiarowych i ich dokładność. Posiada znaczną, ale nie pełną, wiedzę nt. działania przyrządów pomiarowych używanych w czasie pomiarów parametrów termodynamicznych Potrafi samodzielnie dobrać przyrządy do wykonywanych pomiarów wartości termodynamicznych. Potrafi dokonać pomiarów wielkości termodynamicznych uwzględniając klasę przyrządów pomiarowych i ich dokładność. Posiada pełną wiedzę nt. działania przyrządów pomiarowych używanych w czasie pomiarów parametrów termodynamicznych Nie potrafi przedstawić w sposób opisowy i graficzny wyników uzyskanych (zmierzonych) wartości termodynamicznych. Nie potrafi przedstawić EKP4 dyskusji nt. możliwych do wystąpienia błędów pomiaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny W minimalnym stopniu potrafi przedstawić w sposób opisowy i graficzny wyniki uzyskanych (zmierzonych) wartości termodynamicznych. W minimalnym, przy użyciu tylko najprostszych metod, potrafi przedstawić dyskusję nt. możliwych do wystąpienia błędów pomiaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny Z niewielkimi błędami potrafi przedstawić w sposób opisowy i graficzny wyniki uzyskanych (zmierzonych) wartości termodynamicznych. Prezentując dyskusję nt. możliwych do wystąpienia błędów pomiaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny popełnia drobne błędy W pełni zrozumiały i czytelny sposób potrafi przedstawić w sposób opisowy i graficzny wyniki uzyskanych (zmierzonych) wartości termodynamicznych. We właściwy i bezbłędny sposób potrafi przedstawić dyskusję nt. możliwych do wystąpienia błędów pomiaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny 124 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Stanowiska laboratoryjne Zespół stanowisk laboratoryjnych do przeprowadzania ćwiczeń laboratoryjnych Literatura: Literatura podstawowa 1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Wyd. PG, Gdańsk 1990. 2. Szargut J.: Termodynamika. PWN, Warszawa 2000. 3. Wiśniewski S.: Termodynamika techniczna. WNT, Warszawa 1980. 4. Gąsiorowski J., Radwański E., Zagórski J., Zgorzelski M.: Zbiór zadań z teorii maszyn cieplnych. WNT, Warszawa 1978. 5. Szargut J., Guzik A., Górniak H.: Programowany zbiór zadań z termodynamiki technicznej. PWN, Warszawa 1979. Literatura uzupełniająca Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Zbigniew Matuszak Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: prof. dr hab. inż. Oleh Klyus dr inż. Jan Monieta Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 125 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Mechanika płynów* 19 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A Ć II 15 1 1 L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów II kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I L E S P SE PP PR ECTS A Ć 15 15 3 15 15 3 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów dotyczących płynów, tj. gazów i cieczy nt. ich statyki, kinematyki i dynamiki 2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z określaniem podstawowych wielkości fizycznych przy rozwiązywanie zagadnień mechaniki płynów, szczególnie związanych z obliczaniem problemów technicznych zamodelowanych do zadań Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady mechaniki płynów dotyczące gazów i cieczy K_W01, K_W08, K_U01, K_U05 EKP2 Posiada umiejętność obliczania podstawowych parametrów fizycznych przy rozwiązywaniu zagadnień mechaniki płynów (gazów i płynów) K_W01, K_W08, K_U01, K_U05 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Zna podstawowe pojęcia z zakresu mechaniki płynów tj. pojecie płynu i rodzaje płynu, własności płynu, siły działające w płynach i sposób modelowania ich wySEKP1 stępowania. Zna modele płynów i stan naprężeń w płynie. Umie przeliczać parametry charakterystyczne dla płynów na jednostki układu SI i pochodnych oraz odwrotnie 126 Powiązanie z EKP EKP 1,2 A Ć L E S P SE PP PR Uwagi x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Zna opis kinematyki płynu metodami Lagrange’a i Eulera i stosuje dla wybranych SEKP2 przepływów płynu opis ruchu wirowego płynu EKP1 x Zna opis dynamiki płynu doskonałego SEKP3 równaniami Eulera i zastosowanie równań Eulera EKP1 x Zna i umie określać parcie na ściany płaskie i zakrzywione zanurzone w płynie oraz parametry je charakteryzujące, rozSEKP4 wiązywać zagadnienia związane z wyporem ciał zanurzonych w płynie i związane ze statecznością ciał pływających EKP 1,2 x x Zna zastosowanie równania Bernoulliego w zagadnieniach mechaniki płynów. Umie rozwiązywać zagadnienia mechaniki płySEKP5 nów wykorzystując równania ciągłości przepływu płynu i zachowania masy oraz równanie Bernoulliego EKP 1,2 x x SEKP6 Zna opis i zastosowanie dynamiki płynu rzeczywistego równaniami Navier-Stokesa EKP1 x SEKP7 Umie określać reakcje hydrodynamiczne podczas przepływu płynu EKP 1,2 x x SEKP8 Zna zastosowanie zagadnień związanych z podobieństwem przepływów EKP1 x Zna i umie zastosować do rozwiązywania wybranych zagadnień teorię warstwy przySEKP9 ściennej i prawo Prandtla oraz wnioski z doświadczenia Reynoldsa EKP1,2 x x Zna i umie wykorzystywać do rozwiązywania wybranych zagadnień teorię warSEKP10 stwy przyściennej laminarnej i turbulentnej oraz wnioski z doświadczenia Nikuradse EKP1,2 x x Zna zastosowanie zagadnień związanych z wykorzystaniem wykresu Ancony. Umie SEKP11 wykorzystać elementy tworzenia wykresu do rozwiązywania zagadnień obliczeń rurociągów EKP 1,2 x x Zna podstawowe pojęcia związane z oporem i napędem okrętu i podstawowe inforSEKP12 macje o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasadach działania EKP1 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Ć SEKP1,2 Realizowane treści Liczba godzin II 1. Podstawowe pojęcia z mechaniki płynów, pojecie płynu, własności płynu Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 + 127 2. Siły działające w płynach, modele płynów. Stan naprężeń w płynie; równanie Eulera 3. Parcie na ściany płaskie i zakrzywione zanurzone w płynie. Wypór SEKP4 ciał zanurzonych w płynie SEKP4 4. Stateczność ciał pływających 5. Opis kinematyki płynu. Równania ciągłości przepływu płynu i zachowania masy. Opis kinematyki płynu metodami Lagrange’a i EuSEKP2 lera SEKP5 6. Równanie Bernoulliego i jego zastosowania SEKP2 7. Opis ruchu wirowego płynu. Płaskie przepływy potencjalne 8. Opis dynamiki płynu doskonałego; równania Eulera. SEKP3,6 Opis dynamiki płynu rzeczywistego; równania Navier-Stokesa 9. Reakcje hydrodynamiczne podczas przepływu płynu; zasada pracy SEKP7 maszyn przepływowych. Uderzenia hydrauliczne w przewodach SEKP8 10. Podobieństwa przepływów 11. Teoria warstwy przyściennej; prawo Prandtla; doświadczenie ReySEKP9 noldsa 12. Warstwa przyścienna laminarna i turbulentna; doświadczenie Nikuradse. SEKP10,11 Wykres Ancony 13. Podstawowe pojęcia związane z oporem i napędem okrętu. PodstaSEKP12 wowe informacje o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasadach działania Razem: Razem w semestrze: SEKP1,2,3 15 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 20 3 53 3 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Potrafi we właściwy sposób w podstawowym zakresie rozpoznawać i stosować prawa mechaniki płynów do rozwiązywania zagadnień. Nie zawsze stosuje właściwe zależności i nie zawsze uzyskuje prawidłowe wyniki obliczeń parametrów fizycznych. Charakteryzuje się minimalną wie- Potrafi we właściwy sposób w znacznej części rozpoznawać i stosować prawa mechaniki płynów do rozwiązywania zagadnień. Po zastosowaniu właściwych zależności uzyskuje nie zawsze prawidłowe wyniki obliczeń parametrów fizycznych. Charakteryzuje się nie zawsze pełną wiedzą Potrafi we właściwy sposób w pełni rozpoznawać i stosować prawa mechaniki płynów do rozwiązywania zagadnień technicznych. Po zastosowaniu właściwych zależności uzyskuje prawidłowe wyniki obliczeń parametrów fizycznych w zagadnieniach mechaniki płynów. Charakteryzuje Metody oceny Zaliczenie pisemne, egzamin EKP1 128 Nie potrafi we właściwy sposób w pełni rozpoznawać i stosować praw mechaniki płynów do rozwiązywania zagadnień. Nie potrafi zastosować właściwych zależności do obliczeń parametrów fizycznych w zagadnieniach mechaniki płynów. Charakteryzuje się brakiem wiedzy Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 EKP2 używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne w mechanice płynów dzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne w mechanice płynów używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne w mechanice płynów się pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne w mechanice płynów Nie potrafi we właściwy sposób stosować właściwych zależności do obliczeń parametrów fizycznych. Charakteryzuje się brakiem wiedzy używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne. Nie potrafi we właściwy sposób wykonywać prostych przekształceń jednostek opisujących wielkości fizyczne. Nie potrafi wykonać złożonych obliczeń wielkości fizycznych Potrafi tylko w minimalnym stopniu stosować właściwe zależności w celu uzyskania prawidłowych wyników obliczeń parametrów fizycznych. Charakteryzuje się minimalną, podstawową wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne. Potrafi we właściwy sposób wykonywać tylko najprostsze przekształcenia jednostek opisujących wielkości fizyczne. Z błędami dokonuje złożonych obliczeń wielkości fizycznych Potrafi we właściwy sposób w pełni stosować właściwe zależności uzyskując nie zawsze prawidłowe wyniki obliczeń parametrów fizycznych. Charakteryzuje się nie zawsze pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne. Potrafi z drobnymi błędami wykonywać złożone przekształcenia jednostek opisujących wielkości fizyczne. W obliczeniach złożonych wielkości fizycznych popełnia drobne błędy Potrafi we właściwy sposób w pełni stosować właściwe zależności uzyskując prawidłowe wyniki obliczeń parametrów fizycznych używanych w mechanice płynów. Charakteryzuje się pełną wiedzą używanych i stosowanych jednostek opisujących wielkości fizyczne. Potrafi we właściwy sposób wykonywać złożone przekształcenia jednostek opisujących wielkości fizyczne. W bezbłędny sposób dokonuje złożonych obliczeń wielkości fizycznych Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Literatura: Literatura podstawowa Kirkiewicz J.: Mechanika płynów. Wyd. WSM Szczecin, Szczecin 1987. Tuliszka E.: Mechanika płynów. Wyd. PP, Poznań 1976. Prosnak W.J.: Mechanika płynów. Tom I i II. PWN, Warszawa 1970. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wyd. Morskie, Gdańsk 1988. Gryboś R.: Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów. PWN, Warszawa 2002 Literatura uzupełniająca Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Zbigniew Matuszak Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Jan Monieta Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 129 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 20 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Liczba tygodni w semestrze A Ć II 15 2E 1 III 15 L E S P SE PP PR Liczba godzin w semestrze A Ć 30 15 2 Razem w czasie studiów Semestry: II–III I–II 30 15 L E S P SE PP PR ECTS 3 30 2 30 5 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Kurs matematyki w zakresie semestru I i II zgodnie z programem wykładanym na I roku studiów 2. Kurs fizyki w zakresie semestru I i II zgodnie z programem wykładanym na I roku studiów Cele przedmiotu: 1. Zrozumienie podstawowych zjawisk i zależności w obwodach elektrycznych prądu stałego i zmiennego 2. Opanowanie przeprowadzania podstawowych obliczeń liniowych i nieliniowych obwodów elektrycznych prądów stałych i sinusoidalnych 3. Zrozumienie działania i budowy podstawowych przyrządów półprzewodnikowych 4. Nabycie umiejętności wykorzystania podstawowych przyrządów półprzewodnikowych w prostych obwodach elektrycznych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Zna i rozumie podstawowe równania teorii obwodów elektrycznych i magnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska związane z polem elektrycznym i magnetycznym. Zna podstawowe pojęcia elekEKP1 tromagnetyzmu i reguł przestrzennych. Umie szacować i określać parametry obwodów oraz jednostki i wielkości elektryczne i magnetyczne. Umie reprezentować i obliczać obwody prądów sinusoidalnych. Umie wykorzystać pojęcia i równania mocy w obwodach elektrycznych K_W01, K_W03 K_U01, K_U02 Umie wykonywać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu EKP2 stałego i przemiennego. Umie dobrać przyrządy pomiarowe stosowane w pomiarach elementów elektronicznych K_U05, K_U06 K_U07 Umie zestawić i sprawdzić proste obwody elektryczne i elektroniczne zawierające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory K_U13, K_U14 EKP3 130 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II i III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Zna i rozumie pojęcia dotyczące teorii obwodów elektrycznych takich jak: węzeł, oczko, element. Umie stosować prawo Ohma i prawa Kirchhoffa. Zna pojęcia takie jak: natężenie prądu, napięcie, siła elektromotoryczna, rezystancja, rezystancja przewodu, rezystywność, przewodność właściwa SEKP1 materiałów, cieplne działanie prądu, moc prądu EKP1 x x elektrycznego. Umie stosować jednostki podstawowe (MKSA). Zna metody rozwiązywania równań obwodów złożonych prądu stałego. Zna reguły zapisywania równań, zasady wykorzystania strzałek kierunkowych oraz opis metod obliczania obwodów złożonych Rozumie zasady powstawania pola elektrycznego. Zna i rozumie pojęcia natężenia pola elektrycznego, prądu przesunięcia, pojemności elektrycznej. Zna jednostki pojemności, typy konSEKP2 EKP1 x x densatorów. Umie wyznaczać stałą czasową w obwodzie z kondensatorem i rezystancją. Określa i oblicza energię naładowanego kondensatora Zna pojęcia dotyczące pola magnetycznego, obrazu pola, pola prądu elektrycznego. Zna prawa: Biota i Savarta, Amper’a. Rozumie pojęcia takie jak: natężenie pola magnetycznego, pole cewki i przewodu. Zna regułę korkociągu prawoskrętnego. Zna i rozumie zagadnienia związane z meSEKP3 chanicznym oddziaływaniem pola magnetyczne- EKP1 x x go na prąd. Umie przedstawić i wyjaśnić: prosty model silnika elektrycznego, regułę ręki lewej, indukcję magnetycznę, jednostki indukcji magnetycznej, inne modele siłowe działania pola, regułę kierunkową działania prądu w polu magnetycznym Umie wyjaśnić zjawiska i pojęcia takie jak: indukcja elektromagnetyczna, SEM indukcji, strumień magnetyczny, indukcyjność obwodu elektrycznego, jednostka strumienia magnetycznego i indukcyjności, reguły kierunkowe SEM SEKP4 EKP1 x x indukcji. Zna zjawiska i pojęcia dotyczące obwodów z indukcyjnością, stała czasu obwodu z indukcyjnością, energia pola uzwojenia. Zna zasadę działania prądnicy elektrycznej. Umie wyjaśnić SEM przewodu w polu magnetycznym Zna i rozumie zjawiska oraz pojęcia takie jak: magnesowanie ciał, przenikalność magnetyczna, SEKP5 rodzaje materiałów magnetycznych, ferromagne- EKP1 x x tyzm. Umie przedstawić i opisać charakterystykę magnesowania ferromagnetyka. Zna i umie rozProgramy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 131 różnić materiały magnetyczne miękkie i twarde. Zna pojęcia i prawa takie jak: obwód magnetyczny, prawo Ohma dla obwodu magnetycznego, reluktancja, siły magnetyczne w obwodach Zna określenie jednofazowego prądu przemiennego. Zna i rozróżnia parametry prądu sinusoidalnego. Zna pojęcia takie jak: wartość średnia, skuteczna, maksymalna prądu sinusoidalnego jedno- i trójfazowego Umie analitycznie, graficznie i symbolicznie (wektorowo, fazorowo, zespolono) przedstawić prąd sinusoidalny. Zna definicje i pojęcia takie jak: przesunięcie fazowe prądu i napięcia sinusoidalnego, moc prądu sinusoidalnego, moc średnia. Zna metody przedstawiania prostych obwodów prądu sinusoidalnego (RL, RC, RLC) w domenie czasu. Rozumie pojęcia takie jak: reaktancja, impedancja, przesunięcie fazowe. Zna i rozumie prawo Ohma dla obwodów prostych oraz zjawi- EKP SEKP6 ska rezonansu szeregowego i równoległego. 1,2 Umie rozwiązywać równania obwodów prądu sinusoidalnego w przedstawieniu wektorowym (fazorowym, zespolonym) jak też obwodów złożonych prądu sinusoidalnego, mocy prądu sinusoidalnego w ujęciu wektorowym, Zna definicje mocy czynnej, biernej, pozornej. Umie interpretować różne rodzaje mocy. Umie wektorowo przedstawiać prądy i napięcia 3-fazowe. Zna relacje ilościowe w układzie 3fazowym, umie kojarzyć źródła i odbiorniki w układy, symetrię / niesymetrię układów 3fazowych. Zna pojęcia i definicje mocy w układach 3-fazowych i mocy w układzie 3 i 4przewodowym x x Zna i rozumienie budowę i zasadę działania mierników wskazówkowych magnetoelektrycznych, elektromagnetycznych, dynamicznych, indukcyjnych, cieplnych, rezonansowych. Zna metody pomiarów wielkości elektrycznych metodą niekontaktową, przy pomocy przekładników prądu i napięcia przemiennego. Zna i rozumie metodę kompensacyjną i zasady pomiarów cyfrowych (schematy blokowe). EKP SEKP7 Zna metody pomiarowe prądów i napięć stałych i przemiennych, mocy prądu jednofazowego 1,2 i trójfazowego, oraz energii prądu przemiennego. Rozróżnia i rozumie zakresy pomiarowe. Umie przeprowadzić pomiary rezystancji różnych wielkości i różnymi metodami. Zna i umie stosować metody mostkowe i techniczne, pomiary indukcyjności pojemności. Zna i umie prowadzić pomiary i rejestrację przebiegów zmiennych w czasie jak również metodami oscyloskopowymi i komputerowymi x x 132 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Zna i rozumie procesy przejściowe w obwodach elektrycznych takie jak: stany nieustalone w obwodach prądu stałego, równania obwodów EKP SEKP8 w stanie dynamicznym, załączanie obwodu 1,2 z pojemnością indukcyjnością, stałe czasowe. Zna i rozumie stany nieustalone w obwodach prądu sinusidalnego, składowe aperiodyczne x x Zna budowę wybranych półprzewodnikowych przyrządów małej mocy i techniki sygnałów, ogólny opis technologii, domieszkowanie, bariera styku p-n. Zna budowę diód, tranzystorów bipolarnych, tranzystorów polowych, podstawo- EKP SEKP9 wych elementów optoelektronicznych, diód 1,2 LED, optronów, elementów zbudowanych na ciekłych kryształach. Zna budowę i zasadę działania wybranych, prostych układów elektroniki x x Umie wykonywać pomiary podstawowe. Zna metody zarabiania końcówek przewodów i kabli; SEKP umie prowadzić pomiary przyrządami klasycz- EKP 10 nymi oraz metodami mostkowymi; zna metody 1,2,3 pomiarów elementów RLC; umie prowadzić pomiary oporu metodą techniczną x Zna i umie przeprowadzać pomiary mocy w obwodach trójfazowych symetrycznych i niesymetrycznych. SEKP Umie łączyć obwody skojarzone w gwiazdę EKP 11 i trójkąt oraz obwody z dostępnym i niedo- 1,2,3 stępnym punktem zerowym. Zna i umie prowadzić pomiary w obwodach z siecią trój- i czteroprzewodową x Umie zestawiać i przeprowadzać badania obwodów w połączeniu szeregowym RLC (rezonans SEKP napięć) oraz w połączeniu równoległym RLC EKP 12 (rezonans prądów). Umie wyznaczyć przesunię- 1,2,3 cia fazowe na elementach RLC oraz tworzyć wykresy fazorowe x Umie badać i zdejmować charakterystyki diody klasycznej oraz diody specjalnej (dioda Zenera). SEKP EKP Umie prowadzić badania prostownika jednofa13 1,2,3 zowego półokresowego i prostownika jednofazowego pełnookresowego w układzie Graetz’a x Umie zdejmować charakterystyki tranzystorów p-n-p oraz n-p-n w układzie OB i OE. Zna ukłaSEKP EKP dy tranzystora n-p-n lub p-n-p jako wzmacniacza 14 1,2,3 w układzie WE. Zna metody sterowania fazowego kątem zapłonu tyrystora SCR x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 133 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2,3,4,5 SEKP6 A SEKP7 SEKP8 SEKP9 Ć SEKP1 SEKP2,3,4,5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 Liczba godzin Realizowane treści II 1. 2. 3. 4. 5. 6. 1. 2. 3. 4. 5. 6. Obwody prądu elektrycznego Elektromagnetyzm Prąd przemienny sinusoidalny Pomiary wielkości elektrycznych Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych Elektronika Razem: Obwody prądu elektrycznego Elektromagnetyzm Prąd przemienny sinusoidalny Pomiary wielkości elektrycznych Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych Elektronika Razem: Razem w semestrze: 30 30 15 15 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 45 Praca własna studenta 30 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 3 80 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: III SEKP10 7. Pomiary podstawowe SEKP11 8. Pomiary mocy w obwodach jednofazowych i trójfazowych SEKP12 9. Badanie obwodów RLC L SEKP13 10. Diody i prostowniki niesterowane SEKP14 11. Tranzystory i tyrystory Razem: Razem w semestrze: 134 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 25 5 60 2 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie zna lub nie rozumie podstawowych równań teorii obwodów elektrycznych i magnetycznych oraz metod ich obliczeń. Nie rozumie zjawisk związanych z polem elektrycznym i magnetycznym. Nie posiada umiejętności dotyEKP1 czących reprezentacji i obliczeń obwodów prądów sinusoidalnych. Nie zna pojęć i nie potrafi stosować równań do obliczeń mocy w obwodach elektrycznych Zna i rozumie proste, podstawowe równania teorii obwodów elektrycznych i magnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska podstawowe związane z polem elektrycznym i magnetycznym. Posiada umiejętność reprezentacji i obliczeń prostych obwodów prądów sinusoidalnych. Zna pojęcia i potrafi stosować równania do obliczeń mocy w prostych obwodach elektrycznych Zna i rozumie równania teorii obwodów elektrycznych i magnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska związane z polem elektrycznym i magnetycznym. Posiada umiejętność reprezentacji i obliczeń obwodów prądów sinusoidalnych. Zna pojęcia i potrafi stosować równania do obliczeń mocy w złożonych obwodach elektrycznych Zna i rozumie równania teorii złożonych obwodów elektrycznych i magnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska związane z polem elektrycznym i magnetycznym. Posiada umiejętność reprezentacji i obliczeń złożonych obwodów prądów sinusoidalnych za pomocą różnych metod np. symbolicznych. Zna pojęcia i potrafi stosować równania do obliczeń mocy w złożonych obwodach elektrycznych Nie potrafi przeprowadzać pomiarów wielkości elektrycznych w obwodach prądu stałego i przemiennego. Nie posiada umiejętności doboru przyrządów pomiarowych stosowanych w pomiarach elekEKP2 trycznych Umie przeprowadzać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu stałego i przemiennego. Posiada umiejętność prawidłowego doboru przyrządów pomiarowych stosowanych w pomiarach elektrycznych Umie przeprowadzać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu stałego i przemiennego przy użyciu różnych typów mierników. Posiada umiejętność prawidłowego doboru przyrządów pomiarowych stosowanych w pomiarach elektrycznych oraz potrafi poprawnie dobrać (nastawić) zakresy pomiarowe Umie przeprowadzać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu stałego i przemiennego przy użyciu różnych typów mierników metodami bezpośrednimi i pośrednimi. Posiada umiejętność prawidłowego doboru przyrządów pomiarowych stosowanych w pomiarach elektrycznych oraz samodzielnie potrafi poprawnie dobrać (nastawić i wyjaśnić dlaczego) zakresy pomiarowe Nie umie zestawiać i sprawdzać prostych obwodów elektrycznych i elektronicznych zawieraEKP3 jących elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory Potrafi zestawiać i sprawdzać nieskomplikowane obwody elektryczne i elektroniczne zawierające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory Potrafi samodzielnie (na podstawie schematu) zestawiać i sprawdzać nieskomplikowane obwody elektryczne i elektroniczne zawierające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory Potrafi samodzielnie (na podstawie schematu) zestawiać i sprawdzać rozgałęzione obwody elektryczne i elektroniczne zawierające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 135 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych Sprzęt laboratoryjny Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy elektryczne i elektroniczne przystosowane do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy Literatura: Literatura podstawowa 1. Gnat K.: Elektrotechnika dla studentów Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2000. 2. Gnat K., Żełudziewicz R., Tarnapowicz D.: Podstawy elektrotechniki i elektroniki dla studentów Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2002. 3. Praca zbiorowa: Poradnik elektryka. WSiP, Warszawa 1995. 4. Pazdro K., Poniński M.: Miernictwo Elektryczne w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 1986. 5. Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP, Warszawa 1996. 6. Koziej E., Sochoń B.: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa 1986. 7. Praca zbiorowa pod redakcją Pawła Hempowicza: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków. PWN, Warszawa 1995. Literatura uzupełniająca 1. Jabłoński W.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa 1996. 2. Norman Lurch E.: Podstawy techniki elektronicznej. PWN, Warszawa 1990. Opracował: prof. dr inż. Mieczysław Wierzejski. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IEiAO/ZEiEO [email protected] IEiAO/ZEiEO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Dariusz Tarnapowicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Maciej Kozak Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 136 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 21 Kierunek: Maszyny i napędy elektryczne* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Liczba tygodni w semestrze A III 15 3E IV 15 Ć L E S P SE PP PR Semestry: III–IV II Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR 45 2 Razem w czasie studiów 45 ECTS 3 30 2 30 5 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Matematyka 2. Fizyka 3. Podstawy elektrotechniki i elektroniki Cele przedmiotu: 1. Zrozumienie podstawowych zjawisk zachodzących w maszynach elektrycznych prądu stałego i zmiennego 2. Poznanie i zrozumienie zasady pracy i metod sterowania okrętowych maszyn elektrycznych 3. Zrozumienie zasad pracy i własności podstawowych energoelektronicznych przekształtników energii elektrycznej 4. Zrozumienie struktur i zasad pracy oraz sterowania okrętowych napędów elektrycznych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, Zna i rozumie budowę i zasadę działania głównych K_W06, K_U06, K_U07, K_U08, typów maszyn elektrycznych K_U09, K_U15 EKP2 Przeprowadza poprawnie czynności sterownicze w okrętowych układach elektroenergetycznych Wykonuje proste czynności diagnostyczne w okrętowych EKP3 układach elektromaszynowych i proste naprawy niesprawności K_U12, K_U13, K_U14, K_U15 K_U15 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 137 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Rozumie zasadę działania elektrycznych maszyn wirujących. Wykazuje się znajomością ogólnych wiadomości o maszynach elektrycznych, elementach ich budowy, materiałach czynnych. Rozumie powstawanie sił elektromotorycznych EKP SEKP1 (SEM) i momentów elektromagnetycznych w 1,2 elektrycznych maszynach wirujących. Zna i rozumie równania dynamiki ruchu i umie przeprowadzić właściwy podział maszyn. Wykazuje się umiejętnością wykorzystania danych znamionowych maszyn i zastosowaniem na statkach x Umie rozróżnić typy oraz wykonania i budowę prądnic synchronicznych. Zna wpływ obciążenia i rozumie wpływ reakcji twornika. Potrafi właściwie interpretować wykres wskazowy i charakterystyki maszyny jak również podstawowe zależności. Zna i rozumie pojęcia momentu maszyny synchronicznej. Potrafi wyjaśnić pojęcie prądu wzbudzenia i sposobów jego uzyskiwania EKP SEKP2 i regulacji. Umie pokazać charakterystyki regu1,2 lacyjne oraz przedstawić układy wzbudzenia (ogólnie). Rozumie zagadnienia związane z pracą równoległą prądnic synchronicznych. Zna warunki synchronizacji i umie wykonać synchronizację prądnic synchronicznych. Zna zagadnienia związane z rozdziałem mocy czynnej i biernej. Potrafi zaprezentować przejmowanie obciążenia czynnego i biernego x Zna i rozumie budowę oraz zasadę pracy silnika asynchronicznego klatkowego. Rozumie równania i schemat zastępczy. Umie wyjaśnić pojęcia momentu maszyny, zna i potrafi przedstawić charakterystyki mechaniczne oraz wybrane stany pracy, tj. stan jałowy, zwarcie. Rozumie wpływ SEKP3 zmiany częstotliwości zasilania. Zna metody EKP1 x służące do rozruchu silnika klatkowego. Umie wyjaśnić stan pracy prądnicowej silnika klatkowego. Rozumie budowę silnika asynchronicznego pierścieniowego i wybrane stany pracy maszyny, tj. charakterystyki mechaniczne naturalne i z dodatkową rezystancją w obwodzie wirnika Rozumie budowę komutatorowej maszyny prądu stałego. Umie wyjaśnić powstawanie pola magnetycznego w maszynie prądu stałego. Potrafi SEKP4 wyjaśnić stan pracy prądnicowej maszyny prądu EKP1 x stałego i wpływ reakcji twornika. Zna i umie zaprezentować charakterystyki zewnętrzne prądnicy oraz zna zagadnienia związane z pracą równoległą prądnic prądu stałego. Potrafi pokazać 138 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 i wyjaśnić budowę silników prądu stałego. Zna i rozumie schematy połączeń silników. Zna wpływ parametrów na charakterystyki mechaniczne silników oraz rozumie zagadnienia rozruchowe i regulacyjne silników prądu stałego Zna budowę transformatora jednofazowego oraz uzwojeń i rdzenia. Umie przeprowadzić właściwą klasyfikację zna i rozumie pojęcie przekładni napięciowej. Potrafi przedstawić i wyjaśnić podstawowe zależności w transformatorze oraz pojęcia związane z mocą znamionową transformatora. Zna budowę oraz zastosowania przekładniSEKP5 ków prądowych i napięciowych oraz autotrans- EKP1 x formatorów. Potrafi opisać zasadę działania transformatora 3-fazowego jak również umie przedstawić budowę rdzeni i uzwojeń. Potrafi wyjaśnić pojęcia kojarzenia uzwojeń a także relacje napięć i prądów w transformatorze 3fazowym. Zna i umie wyjaśnić pojęcia grupy połączeń Zna definicję przedmiotu, i miejsce energoelektroniki w elektrotechnice i energetyce. Potrafi właściwie sklasyfikować zasilacze energoelektroniczne takie jak prostownik, przekształtnik, przemiennik częstotliwości (bezpośredni i pośredni), przerywacz. Rozumie budowę układów o wyjściu napięciowym i prądowym. Zna i rozumie odmiany komutacji takie jak: zewnętrzna i wewnętrzna, prostokątna (twarda) i miękka (rezonansowa) Rozumie budowę i zasadę działania przekształtnika tyrystorowego mostkowego jedno i trójfazowego. Zna i umie przedstawić podstawowe zależności i charakterystyki, przy przewodzeniu ciągłym i nieciągłym. Rozumie i umie wyjaśnić wpływ indukcyjności zasilania na charakterystyki przekształtnika stan pracy inwertorowej przekształtnika oraz pojęcie przewrotu EKP SEKP6 przekształtnika. Umie podać przykłady zastoso- 1,2 wania pracy inwertorowej przekształtników w energetyce okrętowej. Zna zasadę działania przekształtników nawrotnych. Umie wyjaśnić działanie prostownika diodowego, zasadę przełączania diod oraz przedstawić podstawowe schematy prostowników jedno- i 3-fazowych, obrazy napięć i prądów wyjściowych, jak również podstawowe zależności przy obciążeniach różnego typu. Potrafi pokazać i wyjaśnić budowę tranzystorowego falownika napięcia, schematy mostkowe jedno- i 3-fazowy oraz metody kształtowania napięcia i prądu wyjściowego. Umie przedstawić wektorowe i czasowe przebiegi występujące przy pracy falownika oraz podstawowe zależności napięciowe. Rozumie zasadę dwukierunko- x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 139 wego transportu energii, potrafi wyjaśnić metodę sterowania prądowego. Zna typy i budowę regulowanych i stabilizowanych zasilaczy prądu stałego Zna i potrafi przedstawić cele i struktury układów napędowych oraz charakterystyki napędowe silnika i obciążenia. Zna pojęcia punktu pracy ustalonej napędu, charakterystyki dynamiczne napędu oraz umie wyjaśnić działanie różnych rodzajów układów sterowania napędem. Rozróżnia i umie wyjaśnić typy i rodzaje sterowania takie jak układy przekaźnikowo-stycznikowe, elektroniczne, komputerowe. Potrafi opisać typy napędów z silnikiem indukcyjnym klatkowym zna i potrafi pokazać charakterystyki napędowe silnika klatkowego oraz sposoby sterowania silnika klatkowego. Zna metody rozruchowe i zabezpieczenia oraz sterowanie częstotliwościowe. Zna budowę i układy pracy silników wielobiegowych. Rozumie zasady działania częstotliwościowych falownikowych napędów z silnikami klatkowymi, zna budowę falownika napięcia umie przedstawić i objaśnić charaktery- EKP SEKP7 styki regulacyjne, startowe i rozruchowe. Zazna- 1,2 jomiony jest z metodami sterowania i zasadami zabezpieczeń maszyn napędowych. Potrafi wskazać przykłady okrętowych napędów z silnikami prądu przemiennego takimi jak: napęd steru strumieniowego, napęd główny śruby okrętowej, napęd windy kotwicznej. Zna zastosowanie silników pierścieniowych do napędu i umie wyjaśnić sterowanie rezystancyjne, rozumie budowę i zasadę działania kaskad zaworowych. Zna napędy z silnikiem prądu stałego, umie przedstawić charakterystyki napędowe silnika prądu stałego, rozumie metody zmiany prędkości kątowej oraz rozumie zagadnienia rozruchu, nawrotu, typów sterowania. Potrafi podać i przykłady okrętowych napędów z silnikiem prądu stałego, umie wyjaśnić zasadę działania prostych napędów pomp i wentylatorów i działanie regulowanego napędu tyrystorowego Potrafi wykonać następujące pomiary oraz czynności: – wyznaczanie charakterystyk silnika prądu stałego połączonego jako bocznikowy oraz szeregowo-bocznikowy, skojarzony zgodnie lub EKP SEKP8 przeciwsobnie; 1,2,3 – regulacja prędkości obrotowej metodą oporu dodatkowego Rd, za pomocą zmiany strumienia magnetycznego oraz zmiany napięcia zasilania U 140 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Potrafi wyznaczać charakterystyki robocze transformatora w stanie pracy jałowym, obciążenia EKP SEKP9 oraz zwarcia laboratoryjnego. 1,2,3 Potrafi połączyć transformator trójfazowy stosując różne grupy połączeń x Umie przeprowadzić badanie trójfazowego silnika asynchronicznego pierścieniowego pod kątem regulacji prędkości obrotowej silnika za pomocą SEKP EKP oporów dodatkowych Rd włączonych w obwód 10 1,2,3 wirnika. Potrafi wyznaczać charakterystyki mechaniczne n = f(M), naturalną oraz sztuczne dla różnych wartości oporów Rd x Potrafi przeprowadzić badanie trójfazowego asynchronicznego silnika klatkowego z falownikiem pod kątem: – płynnej regulacji prędkości obrotowej silnika za pomocą zmiany częstotliwości f w stojanie maszyny, z zachowaniem warunku U/f = const; – płynnej zmiany prędkości obrotowej za poSEKP EKP mocą regulacji napięcia U1 w stojanie maszy11 1,2,3 ny; – wyznaczania charakterystyk roboczych silnika w ww. stanach pracy maszyny. Zna metody ograniczania prądów rozruchowych w silnikach asynchronicznych klatkowych poprzez stosowanie metod rozruchowych takich jak: obniżenie napięcia zasilania, rozruch gwiazda-trójkąt, zastosowanie falownika napędowego x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Realizowane treści Liczba godzin III SEKP1 1. Ogólne wiadomości o maszynach elektrycznych, moment elektromagnetyczny SEKP2 2. Prądnica synchroniczna SEKP3 3. Silnik asynchroniczny klatkowy SEKP4 4. Komutatorowa maszyna prądu stałego SEKP5 5. Transformatory SEKP6 6. Energoelektronika SEKP7 7. Elektryczne napędy okrętowe Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 45 45 45 141 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 45 Praca własna studenta 18 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 3 65 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: L Liczba godzin Realizowane treści IV SEKP8 8. Silnik prądu stałego SEKP9 9. Transformatory SEKP10 10. Badanie trójfazowego silnika asynchronicznego pierścieniowego SEKP11 11. Badanie trójfazowego asynchronicznego silnika klatkowego z falownikiem Razem: 30 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 15 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 2 50 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie rozróżnia typów maszyn elektrycznych oraz nie rozumie zjawisk związanych z wytwarzaniem momentu EKP1 elektromagnetycznego w maszynach. Nie posiada umiejętności określania metod regulacji prędkości obrotowej w maszynach 142 Zna podstawowe typy maszyn elektrycznych oraz rozumie podstawowe zjawiska związane z wytwarzaniem momentu elektromagnetycznego w maszynach. Zna na dużym poziomie ogólności metody regulacji prędkości obrotowej Zna i rozróżnia podstawowe typy maszyn elektrycznych oraz rozumie zjawiska związane z wytwarzaniem momentu elektromagnetycznego w maszynach. Potrafi napisać odpowiednie zależności analityczne. Zna metody regulacji prędkości obrotowej w maszynach i potrafi przedstawić zależności analityczne. Zna i rozróżnia wszystkie omawiane typy maszyn elektrycznych oraz dogłębnie rozumie zjawiska związane z wytwarzaniem momentu elektromagnetycznego w maszynach. Potrafi napisać odpowiednie zależności analityczne i je swobodnie przekształcać i właściwie interpretować. Zna metody regulacji prędkości obrotowej w maszynach i potrafi Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 oraz nie zna zagadnień związanych z metodami ograniczania prądów rozruchowych. Nie zna podstawowych elementów i układów energoelektronicznych. Nie potrafi wskazać zastosowań poszczególnych typów maszyn w zastosowaniach napędowych. Nie zna podstawowych równań opisujących maszyny elektryczne w maszynach oraz zna metody ograniczania prądów rozruchowych. Rozróżnia podstawowe elementy i układy energoelektroniczne. Potrafi wskazać różne typy maszyn w zastosowaniach napędowych. Zna proste, podstawowe równania opisujące maszyny elektryczne Zna metody ograniczania prądów rozruchowych i potrafi wskazać wady i zalety każdej z nich. Rozróżnia elementy i układy energoelektroniczne oraz jest w stanie przedstawić podstawowe zależności analityczne opisujące zjawiska w tych układach. Potrafi wskazać różne typy maszyn w zastosowaniach napędowych i zaproponować konkretne typy do specyficznych zastosowań. Zna proste, podstawowe równania opisujące maszyny elektryczne i potrafi je właściwie interpretować przedstawić zależności analityczne i graficzne opisujące metody regulacji. Zna metody ograniczania prądów rozruchowych i potrafi wskazać wady i zalety każdej z nich. Biegle rozróżnia elementy i układy energoelektroniczne oraz jest w stanie przedstawić zależności analityczne opisujące zjawiska zachodzące w tych układach. Potrafi przedstawić i właściwie uzasadnić wady i zalety konkretnych typów układów. Potrafi wskazać różne typy maszyn w zastosowaniach napędowych i zaproponować odpowiednie ich typy do specyficznych zastosowań. Zna proste i złożone równania opisujące maszyny elektryczne i potrafi je właściwie interpretować Nie zna i nie rozumie czynności sterowniczych służących do prawidłowej eksploatacji okrętowych urządzeń elektroenerEKP2 getycznych Zna i rozumie czynności sterownicze służące do prawidłowej eksploatacji okrętowych urządzeń elektroenergetycznych. Potrafi określić stany pracy układu elektroenergetycznego, przy których należy stosować właściwe czynności sterownicze Zna i rozumie czynności sterownicze służące do prawidłowej eksploatacji okrętowych urządzeń elektroenergetycznych. Potrafi określić stany pracy układu elektroenergetycznego, przy których należy stosować właściwe czynności sterownicze. Potrafi praktycznie zastosować właściwe metody sterownicze w prostych układach elektroenergetycznych Zna i rozumie czynności sterownicze służące do prawidłowej eksploatacji okrętowych urządzeń elektroenergetycznych. Samodzielnie potrafi określić stany pracy układu elektroenergetycznego, przy których należy stosować właściwe czynności sterownicze. Samodzielnie potrafi praktycznie zastosować właściwe metody sterownicze w złożonych układach elektroenergetycznych Nie zna prostych metod i czynności diagnostycznych w okrętowych układach elektromaszynowych i nie jest w stanie wskazać EKP3 metod przeprowadzania prostych napraw niesprawności Zna proste metody i czynności diagnostyczne przeprowadzane w okrętowych układach elektromaszynowych i jest w stanie wskazać odpowiednie metody przeprowadzania prostych napraw niesprawności Zna proste i złożone metody i czynności diagnostyczne w okrętowych układach elektromaszynowych i jest w stanie wskazać odpowiednie metody przeprowadzania prostych i złożonych napraw niesprawności. Potrafi wykonywać pod nadzorem proste naprawy i niesprawności układów elektroenergetycznych Zna proste i złożone metody i czynności diagnostyczne w okrętowych układach elektromaszynowych i jest w stanie wskazać odpowiednie metody przeprowadzania prostych i złożonych napraw niesprawności. Potrafi wykonywać samodzielnie proste naprawy i niesprawności układów elektroenergetycznych oraz dobrać potrzebne narzędzia Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów multimedialny Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy i układy energoelektroniczne przystosowane Sprzęt do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy, maszyny eleklaboratoryjny tryczne rzeczywiste, programy symulacyjne, przekształtniki energoelektroniczne Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 143 Literatura: Literatura podstawowa 1. Przeździecki F.: Elektrotechnika i elektronika. PWN, 1980. 2. Plamitzer A.: Maszyny elektryczne. WNT, Warszawa 1982. 3. Latek W., Teoria maszyn elektrycznych, WNT, Warszawa 1987. 4. Latek W.: Badania maszyn elektrycznych w przemyśle. WNT, Warszawa 1979. 5. Bajorek Z.: Maszyny elektryczne. WNT, 1980. Literatura uzupełniająca 1. Henig T.: Maszyny i napęd elektryczny. WSiP. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IEiAO/ZEiEO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Bogdan Nienartowicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 144 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 22 Kierunek: Elektrotechnika okrętowa* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A V 15 2E Ć L E S 2 Razem w czasie studiów P SE PP PR V kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 30 5 30 30 5 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Kurs „Fizyki” w zakresie semestru I i II zgodnie z programem wykładanym na I roku studiów 2. Kurs „Podstaw elektrotechniki i elektroniki” w zakresie semestru II i III zgodnie z programem wykładanym na I i II roku studiów Wydziału Mechanicznego 3. Kurs z przedmiotu „Maszyny i napędy elektryczne” w zakresie semestru III i IV zgodnie z programem wykładanym na II roku studiów Wydziału Mechanicznego 4. Kurs z przedmiotu „Podstawy automatyki i robotyki” w zakresie semestru IV zgodnie z programem wykładanym na II roku studiów Wydziału Mechanicznego Cele przedmiotu: 1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności związanych z użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom operacyjny STCW) i nadzoru nad użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom zarządzania STCW) Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Umie wyjaśnić działanie poszczególnych elementów okrę- K_W03, K_W07, K_W10, K_U01, towego systemu elektroenergetycznego K_U09, K_U11, K_U12, K_U14 EKP2 Umie obsługiwać okrętowe systemy elektroenergetyczne K_W04, K_U07, K_U09, K_U11, w różnych stanach pracy K_U12 EKP3 Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem K_W04, K_W10, K_W12, K_U09, prądem elektrycznym K_U11, K_U13, K_U15, K_U16 EKP4 Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elek- K_W04, K_W07, K_W10, K_U02, trycznej i zasady ich zabezpieczeń K_U07, K_U09, K_U11 EKP5 Rozumie zasady pracy okrętowych instalacji ppoż. i łączności K_W04, K_W12, K_U22 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 145 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Szczegółowe efekty kształcenia Potrafi opisać sposoby wytwarzania energii elektrycznej na statku Zna i rozumie budowę systemów rozdziału energii elektrycznej na statku Zna zasadę działania i budowę okrętowych systemów oświetleniowych, łączności i przeciwpożarowych oraz systemy zabezpieczeń odbiorników energii elektrycznej Zna i rozumie budowę okrętowych elektrycznych napędów głównych wykorzystujących maszyny prądu stałego i zmiennego Zna i rozumie metody i systemy okrętowych systemów ochrony ludzi przed porażeniem elektrycznym Potrafi obsługiwać okrętowe urządzenia elektroenergetyczne takie jak: transformatory, prądnice synchroniczne, agregaty awaryjne, akumulatory EKP1 x EKP2 x EKP4 x EKP5 x EKP3 x EKP 1,2 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 A SEKP2 146 Realizowane treści V 1. Wytwarzanie energii elektrycznej na statku Generatory synchroniczne, diesel generatory, turbogeneratory, parametry i charakterystyki, układy wzbudzenia (ogólny podział). Układy wzbudzenia okrętowych generatorów synchronicznych, układy wzbudzenia maszyn szczotkowych (kompaudancyjne i bocznikowe), struktury układów regulacji, własności zwarciowe, układy wzbudzenia maszyn bezszczotkowych. Okrętowe prądnice wałowe z maszynami synchronicznymi, zasady regulacji mocy czynnej i bierniej. Praca równoległa generatorów synchronicznych, zasady i aparatura synchronizacji, sterowanie obciążeniem mocą czynną i bierną. Awaryjne źródła zasilania, akumulatory i ich eksploatacja. Agregaty awaryjne i tablice zasilania awaryjnego 2. Rozdział energii elektrycznej na statku Rola i zawartość przepisów towarzystw klasyfikacyjnych w budowie okrętowego systemu energoelektrycznego, przepisy PRS. Systemy rozdziału energii elektrycznej na okręcie, wymagania zasilania niektórych odbiorników, napięcia znamionowe, sieci prądu stałego i przemiennego. Bilans elektroenergetyczny statku, wyznaczenie mocy zainstalowanej elektrowni i rodzaju źródeł energii, podział mocy zainstalowanej na jednostki. Aparatura komutacyjna w energetyce okrętowej, wyłączniki zwarciowe, bezpieczniki topikowe, styczniki, przekaźniki, charakterystyki aparatów. Zasady zabezpieczeń zwarciowych, przeciążeniowych i napięciowych w sieci, zabezpieczenia w elektrowni i w sieci, zabezpieczenia silników Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 30 SEKP3 3. Elektryczne instalacje okrętowe Okrętowe urządzenia oświetleniowe, lampy żarowe, lampy jonowe i ich wyposażenie, oświetlenie awaryjne, zasilanie oświetlenia (napięcia, tory zasilania), oświetlenie nawigacyjne. Instalacje łączności na statku, telefony, rozgłośnie. Okrętowe instalacje ppoż., czujniki i ich działanie, instalacje gaszenia, sygnalizacje i sterowanie alarmami. Elektryczne ogrzewanie na jednostkach morskich. Kompatybilność elektromagnetyczna w sieci okrętowej SEKP4 4. Elektryczny napęd śruby okrętowej Charakterystyki i wymagania elektrycznego napędu głównego, pierwotne źródła energii, zastosowania elektrycznego napędu głównego, podstawowe ustroje napędu. Napędy z silnikiem prądu stałego, regulacja prędkości, nawrót, zwrot mocy. Napędy z silnikiem prądu przemiennego, rodzaje zasilania i sterowania, przekształtniki i falowniki dużej mocy SEKP5 5. Zasady ochrony od porażeń w sieci okrętowej Wrażliwość człowieka na prąd elektryczny, prądy i napięcia bezpieczne, sieci izolowane i uziemione, systemy kontroli stanu upływności sieci, zasady uziemiania Razem: L SEKP6 6. Ustalanie grupy połączeń transformatorów trójfazowych; 7. Zdejmowanie charakterystyk prądnicy synchronicznej trójfazowej przy pracy indywidualnej na obciążenie typu R oraz RL dla różnych cos; 8. Współpraca równoległa prądnic synchronicznych; 9. Metody synchronizacji generatorów synchronicznych; 10. Rozdział mocy między współpracujące generatory synchroniczne; 11. Badanie właściwości przekaźnika termobimetalicznego; 12. Zabezpieczenia prądnic synchronicznych; 13. Zabezpieczenia silników prądu zmiennego; 14. Rola styczników i przekaźników w układach zasilania i sterowania; 15. Łączenie prostych układów sterowania z zastosowaniem przekaźników czasowych oraz blokad elektrycznych; 16. Ochrona przeciwporażeniowa w sieciach elektrycznych różnego typu; 17. Wykorzystanie komputerowych programów do rejestracji rzeczywistych parametrów pracy układów elektrycznych na przykładzie programu DasyLab, np. Softstart silnika asynchronicznego; 18. Zmiany napięcia i prądu w prostownikach sterowanych oraz w falownikach 19. Charakterystyka środków chemicznych stosowanych w naprawach i konserwacji urządzeń elektrycznych, karty MSDS Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 30 60 147 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 45 5 110 5 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 Metody Zaliczenie pisemne lub ustne oceny EKP1 EKP2 148 4,5–5 Nie potrafi opisać podstawowych metod wytwarzania energii elektrycznej na statku. Nie umie wyjaśnić działania poszczególnych elementów okrętowego systemu elektroenergetycznego Potrafi opisać podstawowe metody wytwarzania energii elektrycznej na statku. Potrafi wyjaśnić działanie podstawowych elementów okrętowego systemu elektroenergetycznego Potrafi opisać i szczegółowo wyjaśnić metody wytwarzania energii elektrycznej na statku. Potrafi wyjaśnić działanie wszystkich elementów okrętowego systemu elektroenergetycznego. Zna metody służące do diagnostyki systemów elektroenergetycznych Ma rozbudowaną wiedzę na temat metod wytwarzania energii elektrycznej na statku. Potrafi szczegółowo wyjaśnić działanie wszystkich elementów okrętowego systemu elektroenergetycznego. Zna metody służące do diagnostyki okrętowych systemów elektroenergetycznych. Biegle posługuje się schematami systemów elektroenergetycznych Nie posiada umiejętności obsługi okrętowych systemów elektroenergetycznych w różnych stanach pracy Posiada podstawową wiedzę na temat obsługi okrętowych systemów elektroenergetycznych w różnych stanach pracy Posiada rozbudowaną wiedzę na temat obsługi okrętowych systemów elektroenergetycznych w różnych stanach pracy. Potrafi dokładnie wyjaśnić zjawiska zachodzące w różnych stanach pracy układu elektroenergetycznego statku Posiada rozbudowaną wiedzę na temat obsługi okrętowych systemów elektroenergetycznych w różnych stanach pracy. Potrafi dokładnie wyjaśnić zjawiska zachodzące w różnych stanach pracy układu elektroenergetycznego statku. Potrafi zaproponować rozwiązania alternatywne w przypadku niesprawności elementów układu. Ma szczegółową wiedzę na temat budowy układów stosowanych w praktyce Nie zna metod i systemów ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym. Potrafi wyjaśnić działanie podstawowych elementów systemu ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym. Potrafi dokładnie wyjaśnić działanie wszystkich elementów systemu ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym. Potrafi dokładnie wyjaśnić działanie wszystkich elementów systemu ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym. Potrafi dokładnie wyjaśnić zjawiska zachodzące podczas porażenia prądem elektrycznym. Ma szczegółową i rozbudowaną wiedzę na temat metod i systemów ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym Nie zna właściwości okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasad ich zabezpieczeń Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasady ich zabezpieczeń Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasady ich zabezpieczeń. Potrafi opisać i szczegółowo wyjaśnić właściwości okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasady ich zabezpieczeń. Zna metody służące do diagnostyki zabezpieczeń okrętowych odbiorników energii elektrycznej Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasady ich zabezpieczeń. Potrafi opisać i szczegółowo wyjaśnić właściwości okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasady ich zabezpieczeń. Zna metody służące do diagnostyki zabezpieczeń okrętowych odbiorników energii elektrycznej. Potrafi dokładnie wyjaśnić zjawiska zachodzące podczas przeciążenia i zwarcia. Ma szczegółową i rozbudowaną wiedzę na temat właściwo- EKP3 EKP4 3,5–4 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Nie rozumie zasad pracy okrętowych instalacji ppoż. i łączności Rozumie zasady pracy okrętowych instalacji ppoż. i łączności EKP5 ści okrętowych odbiorników energii elektrycznej i zasad ich zabezpieczeń Rozumie zasady pracy okrę- Rozumie zasady pracy okrętowych intowych instalacji ppoż. stalacji ppoż. i łączności. Potrafi opisać i łączności. Potrafi opisać i szczegółowo wyjaśnić zasady pracy i szczegółowo wyjaśnić zaokrętowych instalacji ppoż. i łączności. sady pracy okrętowych insta- Potrafi wyjaśnić działanie wszystkich lacji ppoż. i łączności. Potrafi elementów okrętowych instalacji ppoż. wyjaśnić działanie wszysti łączności. Zna metody służące do kich elementów okrętowych diagnostyki okrętowych instalacji ppoinstalacji ppoż. i łączności. ż. i łączności. Ma rozbudowaną wiedzę Zna metody służące do diana temat zasad pracy okrętowych instagnostyki okrętowych instala- lacji ppoż. i łączności cji ppoż. i łączności Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów multimedialny Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych Stanowiska badawcze elementów energoelektronicznych, rzeczywiste układy badawSprzęt cze układów energoelektronicznych. Mierniki analogowe i cyfrowe, oscyloskopy oraz laboratoryjny stanowiska pomiarów i wizualizacji komputerowych Literatura: Literatura podstawowa 1. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. WM, Gdańsk 1971. 2. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa tom 1. WM, Gdańsk 1991. 3. Wyszkowski J.,Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. Napędy elektryczne. Wydawnictwo Fundacji Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002. 4. Gnat K., Hrynkiewicz J., Sojka J.: Elektrotechnika okrętowa. Skrypt WSM, Szczecin 1991. 5. Zatorski W., Figwer J.: Układy wzbudzenia okrętowych prądnic synchronicznych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1978. 6. Wyszkowski S.: Energoelektronika na statkach. Wyd. Morskie, Gdańsk 1981. 7. Sołdek J.: Automatyzacja statków. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1985. 8. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Wydawnictwo Gryf, Gdańsk 2004. 9. Białek R.: Elektroenergetyka okrętowa. Gdynia 1997. 10. Markiewicz H.: Bezpieczeństwo w elektroenergetyce. WNT, Warszawa 1999. 11. Jabłoński W.: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego i wysokiego napięcia. WNT, Warszawa 2005. Literatura uzupełniająca 1. Białek R., Gnat K.: Elektrotechnika dla studentow Wydziału Nawigacyjnego. WSM, Szczecin 2000. 2. Białek R.: Elektryczne urządzenia okrętowe. Skrypt OSZGM, Gdynia 1998. 3. Lipski T. [red.]: Elektryczne aparaty okrętowe. wyd. WSM, Gdynia 1971. 4. Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. WNT, Warszawa 1996. 5. Gnat K., Sojka J.: Maszyny elektryczne. Skrypt WSM, Wyd. II, Szczecin 1990. 6. PN-IEC 60092-101:2001. Instalacje elektryczne na statkach. Część 101: Definicje i wymagania ogólne. 7. Przepisy Klasyfikacji i Budowy Statków Morskich. Część VIII: Instalacje Elektryczne i Systemy Sterowania. Polski Rejestr Statków, Gdańsk 2007. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 149 Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IEiAO/ZEiEO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: mgr inż. Ryszard Żełudziewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 150 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 23 Kierunek: Podstawy automatyki i robotyki* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A Ć L IV 15 1E 1 1 E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów IV kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: II E S P SE PP PR ECTS A Ć L 15 15 15 3 15 15 15 3 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Matematyka, fizyka, elektrotechnika, mechanika Cele przedmiotu: 1. Poznanie własności, funkcji i opisu matematycznego podstawowych elementów automatyki i układów regulacji 2. Poznanie metod funkcjonowania układów sterowania i regulacji 3. Przeprowadzenie procesu analizy funkcjonowania układu sterowania i układu regulacji 4. Poznanie budowy, własności i zastosowania robotów Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Zna zasadę pracy, strukturę i własności typowych liniowych K_W01, K_W02, K_W05, EKP1 i nieliniowych elementów oraz układów regulacji automatycznej K_U01, K_U10 i ich elementów składowych EKP2 Umie wykonać podstawowe obliczenia w układzie regulacji / ste- K_W02, K_W07, K_U02, rowania K_U07, K_U08 EKP3 Umie nastroić układ regulacji na żądane wymagania (jakość) EKP4 Zna budowę, własności i zastosowanie robotów K_W03, K_U09, K_U16, K_U17 K_W04, K_U10 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP SEKP1 Opisuje układ regulacji EKP1 x x SEKP2 Opisuje nieliniowy układ regulacji EKP1 x x SEKP3 Charakteryzuje układy sterowania EKP1 x x EKP 1,2 x x SEKP4 Objaśnia charakterystyki statyczne elementów automatyki Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 151 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 SEKP14 SEKP15 SEKP16 SEKP17 Objaśnia charakterystyki dynamiczne elementów automatyki EKP 1,2 x x Charakteryzuje (analitycznie) liniowe elementy automatyki Przeprowadza symulację w programie komputerowym elementów automatyki Przeprowadza symulację w programie komputerowym układu regulacji Charakteryzuje i objaśnia algorytmy regulatorów liniowych Wymienia i objaśnia kryteria jakości regulacji i weryfikuje układy regulacji pod ich kątem Stroi układ regulacji na żądane wymagania Rozróżnia stabilne i niestabilne układy regulacji; rozwiązuje proste zagadnienia stabilności Charakteryzuje i objaśnia układ regulacji dwustawnej Charakteryzuje i objaśnia układ regulacji trójstawnej i krokowej Objaśnia działanie bramek logicznych Projektuje proste układy logiczne (kombinacyjne, sekwencyjne) Charakteryzuje komponenty sprzętowe i programowe robota EKP 1,2 x x EKP3 x x x EKP3 x x EKP3 x x EKP3 x x EKP3 x x x EKP2 x x EKP1 x EKP1 x EKP1 x x EKP1 x x EKP4 x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Realizowane treści Semestr: A 152 IV 1. Pojęcia podstawowe, w tym podział na elementy i układy liniowe oraz nieliniowe. Układy automatyki (stabilizacji, programowe, naSEKP dążne, ekstremalne, adaptacyjne, kaskadowe, ze sprzężeniem od 1,2,3 wartości zadanej i zakłóceń); przykłady. Układy sterowania a układy regulacji SEKP 2. Charakterystyki statyczne i dynamiczne. Opis własności statycz4,7 nych i dynamicznych obiektów sterowania 3. Elementy automatyki (proporcjonalny, inercyjne, oscylacyjny, różSEKP niczkujący, całkujący). Charakterystyki regulatorów ciągłych li5,6 niowych (P, I, PI, PD, PID) SEKP 4. Dobór nastaw regulatorów. Jakość regulacji. Analiza pracy układu 9,10,11,12 automatycznej regulacji – kryteria stabilności Nyquista i Hurwitza 5. Regulacja dwupołożeniowa: struktura, wskaźniki jakości procesu SEKP13 regulacji, dobór nastaw 6. Regulacja trójpołożeniowa i krokowa: struktury układów, dobór SEKP14 nastaw, parametry oceny jakości regulacji SEKP15,16 7. Automatyka układów złożonych. Układy logiczne 8. Rodzaje robotów – ich cechy charakterystyczne oraz główne eleSEKP17 menty składowe Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 9. Opis i budowa, kinematyka i dynamika manipulatorów oraz robotów; napędy, sterowanie pozycyjne i pozycyjno-siłowe; serwomechanizmy. Podstawy programowania robotów Razem: 10. Pojęcia podstawowe, w tym podział na elementy i układy liniowe oraz nieliniowe. Układy automatyki (stabilizacji, programowe, naSEKP dążne, ekstremalne, adaptacyjne, kaskadowe, ze sprzężeniem od 1,2,3 wartości zadanej i zakłóceń); przykłady. Układy sterowania a układy regulacji SEKP4,5 11. Charakterystyki statyczne i dynamiczne SEKP4,5,6 12. Opis własności statycznych i dynamicznych obiektów sterowania 13. Elementy automatyki (proporcjonalny, inercyjne, oscylacyjny, różSEKP6 niczkujący, całkujący) SEKP8 14. Charakterystyki regulatorów ciągłych liniowych (P, I, PI, PD, PID) SEKP9,10,11 15. Dobór nastaw regulatorów. Jakość regulacji 16. Analiza pracy układu automatycznej regulacji – kryteria stabilności SEKP12 Nyquista i Hurwitza Razem: SEKP8 17. Modelowanie układów regulacji automatycznej 18. Wyznaczanie charakterystyk regulatorów ciągłych (P, I, PI, PD, SEKP7 PID) SEKP11 19. Wyznaczanie nastaw regulatorów ciągłych (P, I, PI, PD, PID) SEKP15,16 20. Badanie układów logicznych kombinacyjnych SEKP15,16 21. Badanie układów logicznych sekwencyjnych Razem: Razem w semestrze: SEKP17 Ć L 15 15 15 15 15 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 70 5 120 3 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność); śródsemestralne pisemne testy kontrolne, Metody śródsemestralne ustne kolokwia, końcowe zaliczenie pisemne, końcowe zaliczenie ustne, egzamin pioceny semny, egzamin ustny, kontrola obecności Nie zna struktury liniowego / nieliniowego układu regulacji automaEKP1 tycznej i sterowania Zna strukturę i jej komponenty oraz rozumie działanie liniowego i nieliniowego układu regulacji automatycznej (URA) i sterowania Zna strukturę, jej komponenty i ich własności oraz potrafi wyjaśnić zasadę działania liniowego i nieliniowego układu regulacji automatycznej i sterowania Analizuje funkcjonowanie liniowych i nieliniowych układów regulacji automatycznej i sterowania EKP2 Nie potrafi rozwiązać Umie rozwiązać proste Potrafi samodzielnie rozwiązać Potrafi rozwiązać samo- Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 153 najprostszego zadania dla układu regulacji automatycznej zadanie dla URA (sterowania) z pomocą sugestii nauczyciela nieskomplikowane zadanie dla URA lub sterowania dzielnie trudne zadanie dla URA lub sterowania i przeanalizować otrzymane wyniki Nie potrafi wymienić i opisać metod strojenia EKP3 regulatorów Potrafi wymienić i opisać Potrafi dobrać nastawy regulametody strojenia regula- tora w URA dla danego obiektu torów (procesu) według podanej metody Potrafi wybrać i przeanalizować metodę doboru nastaw regulatora dla opisowo podanych wymagań Nie potrafi wymienić głównych elementów składowych robota, nie EKP4 zna możliwości wykorzystania robotów na statkach Potrafi wymienić główne elementy składowe robota, zna możliwości wykorzystania robotów na statkach Potrafi wyjaśnić zasadę działania i własności każdego elementu robota; zna i rozumie znaczenie parametrów pracy robota Zna elementy struktury robota oraz potrafi wyjaśnić zasadę działania mechanicznych elementów wyposażenia robota Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Komputery Oprogramowanie Stanowiska laboratoryjne Stanowisko laboratoryjne Opis Komputery klasy PC z systemem operacyjnym Windows MATLAB z bibliotekami UNILOG – zestaw do ćwiczeń z elementami logicznymi Laboratoryjny układ regulacji pneumatycznej Literatura: Literatura podstawowa 1. Brzózka J.: Regulatory cyfrowe w automatyce. MIKOM, Warszawa 2002. 2. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki. MIKOM, Warszawa 2004. 3. Brzózka J.: (redakcja), Ćwiczenia laboratoryjne z automatyki, cz. I. Podstawy automatyki, cz. II Układy automatyzacji. Wyd. AM, Szczecin 2008. 4. Bohdanowicz J., Kostecki M.: Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich. Wyd. Morskie, Gdańsk 1980. 5. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004. Literatura uzupełniająca 1. Urbaniak A.: Podstawy automatyki. Wyd. PP, Poznań 2001. 2. Mazurek J. i inni: Podstawy automatyki. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2002. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Andrzej Stefanowski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Lech Dorobczyński dr inż. Leszek Kaszycki dr inż. Marek Matyszczak dr inż. Jerzy Szcześniak Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IEiAO/ZAiR [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] IEiAO/ZAiR IEiAO/ZAiR IEiAO/ZAiR IEiAO/ZAiR Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 154 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 24 Kierunek: Automatyka i miernictwo okrętowe* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A VII 15 3E Ć L E S P SE PP PR 2 Razem w czasie studiów VI kierunkowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 45 30 6 45 30 6 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Ma elementarną wiedzę z podstaw automatyki, techniki cyfrowej 2. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokumentacji 3. Potrafi obsługiwać komputery i sieci komputerowe Cele przedmiotu: 1. Poznanie struktury systemów i urządzeń automatyki siłowni okrętowej 2. Wykształcenie umiejętności obsługiwania systemów automatyki występujących w siłowni okrętowej 3. Wykształcenie umiejętności poprawnego diagnozowania awarii układów automatyki i rozwiązywania sytuacji awaryjnych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Opisuje istotne struktury układów automatyki występujące w siłowni okrętowej K_W02, K_U11 EKP2 Potrafi nadzorować i obsługiwać zautomatyzowaną siłownię okręK_W04, K_U15, K_U17 tową EKP3 Ocenia i dobiera istotne parametry sterowania podsystemami zautomatyzowanej siłowni EKP4 Rozpoznaje i odpowiednio reaguje na stany zagrożenia w systemach K_U11, K_U12, K_U13 automatyki EKP5 Wyszukuje informacje w celu utrzymania sprawności technicznej urządzeń siłownianych EKP6 Posługuje się dokumentacją techniczną K_U09 K_U01, K_U07 K_U03, K_U05, K_U22 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 155 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI: Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Lp. Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Objaśnia strukturę układu zdalnego sterowania zespołem napędowym statku EKP1 x x SEKP2 Rozpoznaje zagrożenia dla poprawnej pracy silnika napędu głównego statku EKP4,5 x x SEKP3 Charakteryzuje różne sposoby sterowania napędem statku EKP1,4 x x EKP3 x x Opisuje metody pomiarowe podstawowych SEKP4 wielkości fizycznych występujących w siłowni SEKP5 Przeprowadza kalibrację przetwornika pomiarowego EKP3,5 x x SEKP6 Objaśnia budowę i zasadę działania regulatorów okrętowych EKP2 x x EKP2,5 x x SEKP7 Dobiera nastawy regulatorów SEKP8 Interpretuje przepisy towarzystw klasyfikacyjnych dotyczące elektrowni EKP5,6 x x SEKP9 Objaśnia struktury i zasady działania zautomatyzowanych systemów elektrowni EKP1 x x Objaśnia podstawowe procesy technoloSEKP10 giczne realizowane w automatycznie sterowanej elektrowni EKP1 x x SEKP11 Obsługuje układy automatyki urządzeń pomocniczych siłowni EKP 2,3,5 x x SEKP12 Opisuje struktury systemów alarmowych, dyspozycyjnych, ostrzegawczych EKP1 x x SEKP13 Objaśnia schematy komputerowych systemów alarmowych EKP 1,2,6 x x SEKP14 Obsługuje zintegrowane systemy komputerowe siłowni EKP 2,3,5 x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A 156 Realizowane treści Liczba godzin VI SEKP 1,2,3 1. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi śruby okrętowe o skoku stałym SEKP 1,2,3 2. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym SEKP 4,5 3. Przetworniki pomiarowe wielkości nieelektrycznych występujących w siłowni okrętowej, układy przetwarzania i normalizacji sygnałów, cyfrowa postać sygnału, przetworniki A/D i D/A, przesyłanie sygnałów na odległość Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 45 SEKP 6,7 SEKP 8,9,10 SEKP 11,14 SEKP 12,13,14 4. Wybrane okrętowe regulatory wielkości nieelektrycznych: budowa, zasada działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw regulatorów 5. Układy automatyki elektrowni okrętowej: automatyka zespołów prądotwórczych, zautomatyzowane elektrownie okrętowe. Zintegrowane systemy sterowania procesami wytwarzania i rozdziału energii elektrycznej na statku, systemy energetyki skojarzonej 6. Zasada działania, budowa i obsługa układów automatyki mechanizmów i urządzeń pomocniczych: kotłów pomocniczych, sprężarek powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, urządzeń sterowych, urządzeń pokładowych, przeładunkowych. Układy sterowania i regulacji głównych kotłów okrętowych 7. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyjne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne. Zastosowanie systemów komputerowych w automatyce okrętowej Razem: SEKP 1,2,3 8. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi śruby okrętowe o skoku stałym SEKP 1,2,3 9. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym 45 SEKP4,5 10. Badanie analogowych przetworników pomiarowych SEKP 4,5 L SEKP 6,7 SEKP 8,9,10 11. Badanie układu automatyki z inteligentnymi przetwornikami pomiarowymi 12. Okrętowe regulatory pneumatyczne i elektroniczne: budowa, zasada działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw regulatorów 30 13. Obsługa układów automatyki elektrowni okrętowej 14. Obsługa wybranych układów automatyki: kotłów pomocniczych, sprężarek powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, urządzeń sterowych, urządzeń pokładowych, przeładunkowych SEKP 15. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj12,13,14 ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne SEKP 11,14 Razem: 30 Razem w semestrze: 75 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 75 Praca własna studenta 40 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 6 120 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 157 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 Metody Egzamin, zaliczenie pisemne oceny Nie umie opisać wy- EKP1 branej przez siebie 3 Umie opisać wybraną przez siebie strukturę 3,5–4 Umie opisać wybraną przez nauczyciela strukturę struktury 4,5–5 Umie wyjaśnić powiązania i współzależności pomiędzy strukturami Nie umie wybrać, uru- Uruchomi na symulato- Zmienia na symulatorze rodzaje Biegle obsługuje i nadzoruje chomić i obsłużyć rze wybrany system au- i stanowiska sterowania (auto, systemy automatyki okrętoEKP2 wybranego systemu tomatyki w siłowni semi-auto, remote, local), obsługu- wej na symulatorze je systemy Nie umie definiować i oceniać parametrów EKP3 charakteryzujących pracę systemu Nie umie rozpozna- Definiuje istotne parametry charakteryzujące pracę systemu automatyki Poprawnie ocenia i dobiera nastawy parametrów sterowania Ocenia wpływ interakcji w systemach automatyki Odpowiednio reaguje Rozumie algorytm wykrywania stanów zagrożenia i alarmów Zna metody rozpoznawania zagrożeń i stanów alarmowych Wyszukuje informacje o zalecanych warunkach pracy urządzeń automatyki Umie wybierać elementy i urządzenia zamienne Umie wyszukać potrzebne informacje Biegle posługuje się dokumentacją techniczną po polsku i po angielsku EKP4 wać zagrożenia w sys- na sygnały alarmowe temie Nie umie rozpozna- Rozpoznaje poszcze- EKP5 wać urządzeń automa- gólne urządzenia tyki Nie rozumie doku- EKP6 mentacji technicznej Rozumie słownictwo używane w dokumentacji technicznej Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z dwoma monitorami, rzutniki multimedialne Oprogramowanie symulacyjne Komputerowe programy symulacyjne np. firmy Unitest Regulatory, przetworniki Stanowiska laboratoryjne z przetwornikami i regulatorami pneumatycznymi, elektrycznymi firm Siemens, Aplisens, Omron, Foxboro, Festo Dokumentacja techniczna Dokumentacja techniczna elementów i układów automatyki wybranego statku Literatura: Literatura podstawowa 1. Szcześniak J.: Zdalne sterowanie silnikiem głównym na statkach ze śrubą stałą. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2001. 2. Szcześniak J., Stępniak A.: Sterowanie i eksploatacja układu napędowego statku ze śrubą nastawną. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2001. 3. Szcześniak J.: Cyfrowe regulatory prędkości obrotowej silników okrętowych. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2001. 4. Brzózka J. i inni: Podstawy automatyki. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2008. 5. Brzózka J. i inni: Układy automatyzacji. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2008. 6. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Gdynia 2004. 7. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988. 8. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi. Wydawnictwo Pol. Zielonogórskiej, 1998. 9. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa. WNT, Warszawa 2007. 158 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 10. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa 2007. 11. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. PRS, Gdańsk 2007. Literatura uzupełniająca 1. Dokumentacja firmowa MAN B&W; Wartsila-Sulzer 2. Opis programów symulacyjnych firmy Unitest 3. Dokumentacje firmowe urządzeń i układów automatyki okrętowej Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IEiAO/ZAiR [email protected] IEiAO/ZAiR dr inż. Marek Matyszczak; A, L [email protected] IEiAO/ZAiR dr inż. Andrzej Stefanowski; A, L [email protected] IEiAO/ZAiR Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jerzy Szcześniak; A, L Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Leszek Kaszycki; A, L Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 159 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 25 Przedmiot: Kierunek: Chemia techniczna Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A II 15 1 Ć L E S P SE PP PR 1 Razem w czasie studiów II zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 15 2 15 15 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Wiedza w zakresie matematyki, fizyki i chemii szkoły średniej w stopniu podstawowym Cele przedmiotu: 1. Opanowanie wiedzy i wykształcenie umiejętności stosowania wiedzy chemicznej do formułowania i rozwiązywania zadań i problemów związanych z mechaniką i budową oraz eksploatacją maszyn i urządzeń 2. Rozwijanie umiejętności samokształcenia 3. Rozwijanie umiejętności prowadzenia obserwacji i analizy danych prowadzącej do jakościowej i ilościowej oceny zjawisk chemicznych i fizykochemicznych 4. Nauczenie podstawowych czynności laboratoryjnych, metod pomiarowych, interpretacji wyników doświadczalnych oraz opracowywania raportów Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Ma wiedzę i umiejętności z zakresu chemii, przydatne do formułowania i rozEKP1 wiązywania zadań i problemów związanych z mechaniką i budową oraz eksploatacją maszyn, urządzeń energetycznych i instalacji przemysłowych K_W01 K_W02 K_U05 Potrafi przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski oraz opracowywać raporty z badań K_U08 K_U09 EKP2 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Opisuje budowę materii; identyfikuje pierwiastki, związki chemiczne, mieszaniny; klasyfikuje i charakteryzuje podstawowe grupy SEKP1 EKP1 x związków organicznych i nieorganicznych; posługuje się aktualnym nazewnictwem związków chemicznych 160 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Charakteryzuje budowę atomu i cząsteczki, opisuje strukturę elektronową pierwiastków SEKP2 i powłok walencyjnych, identyfikuje rodzaje EKP1 x wiązań oraz strukturę cząsteczek związków nieorganicznych i organicznych Posługuje się układem okresowym w ujęciu makro- i mikroskopowym, identyfikuje nazwy i symbole pierwiastków, liczby atomowe i maEKP SEKP3 sowe, metale, niemetale i półmetale, pierwiast1,2 ki bloku s, p, d i f; przeprowadza reakcje charakterystyczne dla pierwiastków bloku s i p, interpretuje wyniki, sporządza raport x x Opisuje właściwości roztworów wodnych, oblicza stężenia procentowe, molowe, normalne i ppm, definiuje pojęcia: stała i stopień dysocjacji oraz rozpuszczalność i iloczyn rozpuszczalności, rozróżnia elektrolity słabe i mocne, EKP SEKP4 oblicza pH roztworów słabych i mocnych kwa- 1,2 sów i zasad oraz roztworów buforowych i roztworów soli; przeprowadza reakcje chemiczne w roztworach w różnych warunkach, interpretuje wyniki, sporządza raport x x Identyfikuje podstawowe rodzaje koloidów, definiuje zole i żele, emulsje ciekłe i stałe, stałe pianki i dyspersje, charakteryzuje koloidy liofiSEKP5 EKP1 x lowe i liofobowe oraz hydrofilowe i hydrofobowe, a także żele, opisuje właściwości, otrzymywanie i zastosowanie Charakteryzuje podstawowe rodzaje reakcji chemicznych, zapisuje stechiometrię reakcji i przeprowadza podstawowe obliczenia steEKP SEKP6 chiometryczne, zapisuje wzory na stałą rów1,2 nowagi, analizuje wpływ czynników zewnętrznych na równowagę chemiczną z zastosowaniem reguły przekory x x Definiuje podstawowe pojęcia związane z szybkością reakcji chemicznych i katalizą, identyfikuje katalizatory i inhibitory, katalizę EKP SEKP7 homo- i heterogeniczną, interpretuje wykresy 1,2 zależności energii od postępu reakcji; bada doświadczalnie szybkość reakcji chemicznych, wyciąga wnioski, opracowuje raport x x Identyfikuje i bilansuje reakcje redox jako proces chemiczny i elektrochemiczny, definiuje półogniwo, ogniwo, potencjał standardowy półogniwa i SEM ogniwa, identyfikuje reakcje elektrodowe i sumaryczne zachodzące w ogni- EKP SEKP8 wie oraz mechanizm korozji, opisuje szereg 1,2 elektrochemiczny i jego znaczenie w zapobieganiu korozji; bada doświadczalnie reakcje redox i korozję metali, interpretuje wyniki, sporządza raport x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 161 Analizuje i interpretuje diagramy równowagi SEKP9 fazowej w wybranych układach jedno- i wielo- EKP1 x składnikowych z zastosowaniem reguły Gibbsa Identyfikuje i charakteryzuje substancje chemiczne niebezpieczne; opisuje podstawowe zaSEKP10 EKP1 x sady oceny skażenia oraz bezpiecznego postępowania z substancjami niebezpiecznymi SEKP11 Postępuje zgodnie z zasadami BHP obowiązuEKP2 jącymi w laboratorium chemicznym x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści II SEKP1 Budowa materii; pierwiastki, związki chemiczne, mieszaniny; klasyfikacja i charakterystyka podstawowych grup związków chemicznych, aktualne nazewnictwo związków nieorganicznych i organicznych SEKP2 Budowa atomu i cząsteczek; liczby kwantowe, konfiguracja elektronowa pierwiastków i powłok walencyjnych; rodzaje wiązań chemicznych; wartościowość i stopień utlenienia pierwiastków w związkach chemicznych SEKP3 Korzystanie z układu okresowego pierwiastków w ujęciu makro- i mikroskopowym; metale, niemetale, półmetale; kationy i aniony; pierwiastki bloku s, p, d, f SEKP4 Roztwory; rodzaje stężeń, proces rozpuszczania, iloczyn rozpuszczalności, dysocjacja, pH roztworów kwasów i zasad oraz roztworów buforowych SEKP5 Podstawowe rodzaje koloidów, definiuje zole i żele, emulsje ciekłe i stałe, stałe pianki i dyspersje, charakteryzuje koloidy liofilowe i liofobowe oraz hydrofilowe i hydrofobowe, a także żele, opisuje właściwości, otrzymywanie i zastosowanie A Liczba godzin SEKP6 Rodzaje reakcji chemicznych; reakcje zobojętniania, hydrolizy, strącania, reakcje redox, stała równowagi, reguła przekory SEKP7 Podstawowe pojęcia związane z szybkością reakcji chemicznych i katalizą, katalizatory i inhibitory, kataliza homo- i heterogeniczna, wykresy zależności energii od postępu reakcji SEKP8 Elementy elektrochemii; podstawowe pojęcia – półogniwo, katoda, anoda, ogniwo, potencjał standardowy półogniwa, SEM ogniwa, szereg elektrochemiczny, reakcje elektrodowe, schematy półogniw i ogniw; korozja; rodzaje, mechanizm powstawania, metody ochrony przed korozją SEKP9 Równowagi fazowe, diagramy równowag fazowych układów jedno- i wieloskładnikowych; analiza z zastosowaniem reguły Gibbsa 15 Substancje niebezpieczne, charakterystyka i klasyfikacja, symbole zagroSEKP10 żenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposobów postępowania, karty charakterystyki i numeryczne kody substancji niebezpiecznych Razem: 162 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 SEKP11 BHP w laboratorium chemicznym L SEKP3 Wykonanie reakcji charakterystycznych dla wybranych pierwiastków bloku s i p SEKP4 Badanie właściwości fizykochemicznych roztworów wodnych, rodzaje stężeń, rozpuszczalność, wpływ temperatury, wspólnego jonu SEKP4 Badanie dysocjacji elektrolitycznej, równania dysocjacji, stała i stopień dysocjacji, wpływ rozcieńczania i wspólnego jonu SEKP4 Oznaczanie pH roztworów wodnych, skala pH, indykatory, pH wodnych roztworów soli, kwasów i zasad w aspekcie działania korozyjnego SEKP6 Wykonanie reakcji zobojętniania i hydrolizy, badanie wpływu czynników na równowagę chemiczną SEKP7 Badanie szybkości reakcji chemicznych oraz wpływu temperatury, stężenia, dodatku katalizatora SEKP8 Wykonanie i bilansowanie reakcji redox oraz badanie procesu korozji elektrochemicznej Razem: 15 15 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 55 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 2 90 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody zadania do samodzielnego opracowania, samokształcenie z wykorzystaniem pakietu WL, prace kontrooceny lne EKP1 Nie posiada podstawowej wiedzy chemicznej, wykazuje brak umiejętności rozwiązywania zadań prostych Posiada podstawową wiedzę chemiczną i umiejętność rozwiązywania zadań prostych Posiada rozszerzoną wiedzę chemiczną i umiejętność rozwiązywania zadań złożonych Posiada umiejętność stosowania złożonej wiedzy chemicznej do rozwiązywania problemów interdyscyplinarnych Metody samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, raporty, prace kontrolne oceny EKP2 Wykazuje brak umiejęt- Posiada umiejętność ananości analizy wyników i lizy wyników, interpretacji wyciągania wniosków zjawisk i praw, przekształcania wzorów, interpretacji wykresów i tablic Posiada umiejętność rozszerzonej analizy wyników, stosowania praw, konstruowania wykresów Posiada umiejętność dopełniającej analizy wyników, uogólniania, wykrywania związków przyczynowo-skutkowych, równań do opisu wyników Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 163 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Multimedia Opis Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów 1. Pakiet WL – Chemia dla studentów I roku AM; materiał obejmujący wiedzę chemiczną rozszerzoną i dopełniającą, przykłady zadań złożonych i problemów interdyscyplinarnych oraz zestawy pytań i zadań do samodzielnego wykonania na stroPraca własna nie www AM. / pakiet WL 2. Poradnik do sporządzania kart charakterystyki substancji niebezpiecznych, REACH 2004 Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny ćwiczeń, metodykę Ćwiczenia wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów oraz zestawy pytań i zalaboratoryjne dań do samodzielnego wykonania Literatura: Literatura podstawowa 1. Jones L., Atkins P.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004. 2. Pajdowski L.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2002. 3. Stundis H., Trześniowski W., Żmijewska S.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej. WSM, Szczecin 1995. 4. Szaniawska D., Ćwirko K.: Pakiet E-learning Chemia techniczna dla kierunku kształcenia Mechanika i Budowa Maszyn. Szczecin 2011. 5. Poradnik dla osób sporządzających karty charakterystyki, REACH 2004. Literatura uzupełniająca 1. Lautenschlager K.H., Schroter W., Wanninger A.: Nowoczesne Kompendium Chemii. PWN, Warszawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl. 2. vanLoon G.W., Duffy S.J.: Chemia środowiska. PWN, Warszawa 2008. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KFiCh [email protected] KFiCh dr inż. Urszula Gabriel-Półrolniczak, A, L [email protected] KFiCh dr inż. Andrzej Kozłowski, L [email protected] KFiCh [email protected] KFiCh Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jan Krupowies Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Konrad Ćwirko, L dr inż. Jan Krupowies, L Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 164 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 26 Kierunek: Chemia wody, paliw i smarów* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A V 15 1 Ć L E S 2 Razem w czasie studiów P SE PP PR V zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 30 2 15 30 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Zaliczone przedmioty – matematyka, fizyka, chemia techniczna, materiałoznawstwo okrętowe, siłownie okrętowe, napędy hydrauliczne, ochrona środowiska Cele przedmiotu: 1. Wyposażenie w wiedzę z zakresu chemii wody paliw i smarów obejmującą charakterystykę parametrów użytkowych, metodykę analiz, normatywne wymagania i znaczenie eksploatacyjne 2. Wyposażenie w umiejętności stosowania wiedzy chemicznej do rozwiązywania problemów związanych z gospodarką wodno-ściekową oraz użytkowaniem paliw i smarów 3. Wyposażenie w umiejętności praktyczne z zakresu metodyki analiz chemicznych wody technicznej, paliw i smarów, oceny jakości użytkowej i podejmowania decyzji diagnostyczno-naprawczych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Ma wiedzę z zakresu mediów eksploatacyjnych niezbędną do EKP1 zarządzania gospodarką wodno-ściekową oraz użytkowaniem paliw i smarów żeglugowych K_W01, K_W02, K_W06, K_W07, K_W09 Posiada umiejętność stosowania wiedzy z zakresu mediów EKP2 eksploatacyjnych do efektywnego zarządzania gospodarką wodno-ściekową oraz użytkowaniem paliw i smarów K_U01, K_U02, K_U05, K_U08, K_U09, K_U10, K_U11; K_K01, K_K02 Posiada umiejętności praktyczne w zakresie pobieranie prób, wykonywania badań normatywnych i testowych czynników EKP3 eksploatacyjnych oraz oceny jakościowej parametrów użytkowych czynników eksploatacyjnych i podejmowania działań korekcyjnych K_U14, K_U15, K_U16 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 165 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Identyfikuje i charakteryzuje wody naturalne i przemysłowe, zanieczyszczenia wód, mechaEKP SEKP1 niczne, koloidalne, cząsteczkowe, jonowe i ga1,2 zowe, podstawowe wskaźniki jakości wody i metody uzdatniania x Identyfikuje i charakteryzuje rodzaje wody stoEKP SEKP2 sowanej na statkach oraz rodzaje powstających 1,2 ścieków x Opisuje podstawowe wskaźniki jakości wody technicznej, metody normatywne oraz chemizm oznaczania, zna jednostki parametrów EKP SEKP3 użytkowych wody, dokonuje przeliczeń warto- 1,2 ści wskaźników z danych jednostek na inne; charakteryzuje znaczenie eksploatacyjne x Wyjaśnia chemizm szkodliwego działania osadów i kamienia kotłowego, pienienia, korozji na pracę urządzeń, zna sposoby zabezpieczeń EKP SEKP4 oraz chemizm działania ochronnego i dawki 1,2 preparatów zmiękczających i inhibitorów korozji x Wykonuje badania testowe próbek wody techEKP3 nicznej stosowanej na statkach x Wykonuje normatywne oznaczenia wybranych wskaźników jakości wody kotłowej i chłodzącej, tj. pH, zasadowość, twardość, indeks nadmanganianowy, przewodność, zawartość SEKP6 chlorków, tlenu, azotu amonowego, inhibito- EKP3 rów korozji, wykonuje obliczenia, analizuje uzyskane wyniki, porównuje z wymaganiami oraz ocenia przydatność eksploatacyjną wody; opracowuje raport x SEKP5 Charakteryzuje skład ropy naftowej, metody EKP SEKP7 przerobu i otrzymywania paliw oraz zależność 1,2 właściwości użytkowych paliw od składu x Charakteryzuje i klasyfikuje paliwa ciekłe, ich właściwości fizykochemiczne i jakościowe, opisuje metodykę i chemizm oznaczanie para- EKP SEKP8 metrów użytkowych paliw; wyjaśnia znaczenie 1,2 eksploatacyjne parametrów oraz wpływ dodatków uszlachetniających x Charakteryzuje i klasyfikuje oleje smarowe, ich właściwości fizykochemiczne i jakościowe, opisuje metodykę i chemizm oznaczania EKP SEKP9 wskaźników jakości silnikowych olejów sma1,2 rowych; wyjaśnia znaczenie eksploatacyjne parametrów użytkowych oraz wpływ dodatków uszlachetniających na ich jakość x 166 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Opisuje skład, podział, własności i zastosowanie smarów plastycznych; charakteryzuje podEKP SEKP10 stawowe parametry użytkowe smarów pla1,2 stycznych, metody oznaczania i znaczenie eksploatacyjne, stosuje metody oceny x Charakteryzuje substancje niebezpieczne stosowane na statkach oraz kryteria klasyfikacji produktów naftowych jako substancji niebezpiecznych tj. temperatura zapłonu, dolna i gór- EKP SEKP11 na granica wybuchowości; analizuje karty cha- 1,2 rakterystyki z punktu widzenia identyfikacji zagrożeń i bezpiecznego postępowania z substancjami niebezpiecznymi x Wykonuje normatywnego oznaczenia wybranych wskaźników jakości produktów naftowych, tj. gęstość, lepkość, indeks cetanowy, temperatura zapłonu, zawartość wody, odczyn SEKP12 wyciągu wodnego, liczba kwasowa i zasadowa EKP3 oraz penetracja i temperatura kroplenia smarów; wykonuje obliczenia, analizuje uzyskane wyniki, porównuje z wymaganiami oraz ocenia przydatność eksploatacyjną; opracowuje raport x Przeprowadza testowanie jakości używanych SEKP13 olejów smarowych za pomocą zestawów prze- EKP3 nośnych x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 A SEKP7 SEKP8 SEKP9 Realizowane treści V 1. Wody naturalne i przemysłowe, zanieczyszczenia, wskaźniki jakości, podstawowe metody uzdatniania 2. Rodzaje wody na statkach, własności i wymagania 3. Wskaźniki jakości wody stosowanej na statkach; metodyka i chemizm oznaczania, normy, znaczenie eksploatacyjne; wyrażanie wartości wskaźników w różnych jednostkach stosowanych w praktyce 4. Wpływ zanieczyszczeń wody na pracę urządzeń; osady i kamień kotłowy, korozja, pienienie, metody i preparaty stosowane do uzdatniania wody technicznej 5. Ropa naftowa; skład ropy, otrzymywanie paliw płynnych i produktów smarowych, wpływ składu produktów naftowych na właściwości użytkowe 6. Paliwa ciekłe; charakterystyka i klasyfikacja, podstawowe właściwości fizykochemiczne i parametry jakościowe, metodyka i chemizm oznaczania, normy i znaczenie eksploatacyjne parametrów użytkowych paliw; dodatki uszlachetniające 7. Oleje smarowe; skład, rodzaje, charakterystyka i klasyfikacja, podstawowe parametry użytkowe, normatywne metody oznaczania wskaźników jakości, analiza związków zachodzących miedzy parametrami; dodatki uszlachetniające Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 15 167 SEKP10 SEKP11 SEKP5 SEKP6 SEKP6 SEKP6 SEKP6 SEKP6 SEKP6 SEKP12 L SEKP12 SEKP12 SEKP12 SEKP12 SEKP12 SEKP12 SEKP13 8. Smary plastyczne; skład, rodzaje, charakterystyka i klasyfikacja; podstawowe parametry użytkowe, dodatki uszlachetniające, zastosowanie 9. Bezpieczeństwa pracy z produktami naftowymi; kryteria klasyfikacji substancji niebezpiecznych, symbole zagrożenia, niebezpieczeństwa i bezpiecznych sposobów postępowania, karty charakterystyki substancji Razem: 10. BHP i ppoż w laboratorium wody i paliw; film – testowanie jakości wody technicznej za pomocą przenośnych zestawów laboratoryjnych 11. Pomiar pH i alkaliczności wody kotłowej i chłodzącej 12. Oznaczanie zawartości jonów chlorkowych i przewodnictwa wody technicznej 13. Oznaczanie twardości ogólnej, wapniowej i magnezowej wody kotłowej 14. Oznaczenia zawartości w wodzie technicznej tlenu i azotu amonowego 15. Oznaczanie w wodzie technicznej inhibitorów korozji 16. Oznaczanie utlenialności wody oraz badanie zawiesin 17. Destylacja paliwa i obliczanie indeksu cetanowego 18. Pomiar gęstości i wyznaczenie temperaturowego współczynnika gęstości produktów naftowych 19. Pomiar lepkości i wyznaczanie wskaźnika lepkości olejów smarowych 20. Pomiar temperatury zapłonu oleju świeżego i używanego 21. Oznaczenie zawartości wody w produktach naftowych 22. Oznaczenie odczynu wyciągu wodnego, liczby kwasowej lub zasadowej produktów naftowych 23. Pomiar i ocena parametrów użytkowych smarów plastycznych pomiar penetracji i temperatury kroplenia smarów 24. Testowanie jakości używanych olejów smarowych za pomocą przenośnych zestawów laboratoryjnych Razem: Razem w semestrze: 15 30 30 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 25 5 70 2 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody oceny zadania do samodzielnego opracowania, prace kontrolne EKP1 EKP2 168 Nie posiada podstawowej wiedzy i wykazuje brak umiejętności rozwiązywania zadań prostych w zakresie chemii wody paliw i smarów Posiada podstawową wiedzę i umiejętność rozwiązywania zadań prostych Posiada rozszerzoną wiedzę i umiejętność rozwiązywania zadań złożonych 4,5–5 Posiada umiejętność stosowanie złożonej wiedzy do rozwiązywania problemów interdyscyplinarnych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Metody oceny raporty, prace kontrolne EKP3 Brak umiejętności anali- Posiada umiejętność zy i oceny wyników oraz analizy wyników, interwyciągania wniosków pretacji zjawisk i praw, przekształcania wzorów, interpretacji wykresów i tablic Posiada umiejętność rozszerzonej analizy wyników, stosowania praw, konstruowania wykresów Posiada umiejętność dopełniającej analizy wyników, uogólniania, wykrywania związków przyczynowo-skutkowych, podejmowania decyzji Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Multimedia Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów Praca własna / zadania domowe Przemysłowe środki smarne. Poradnik. Total, Warszawa 2003. Poradnik do sporządzania kart charakterystyki, REACH. Zestaw zadań i pytań przykładowych oraz do samodzielnego rozwiązania Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny ćwiczeń, metodykę wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów oraz zestawy pytań i zadań do samodzielnego wykonania Literatura: Literatura podstawowa 1. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002. 2. Przemysłowe środki smarne. Poradnik. TOTAL Polska Sp. z o.o., Warszawa 2003. 3. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004. 4. Stańda J.: Woda do kotłów parowych i obiegów chłodzących siłowni cieplnych. WNT, Warszawa 1999. 5. Urbański P.: Paliwa i smary. Wyd. FRWSzM w Gdyni, Gdańsk 1999. 6. Barcewicz K.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów. Wyd. AM w Gdyni, 2006. 7. Żmijewska S., Trześniowski W.: Badania jakości wody stosowanej na statkach. Wyd. AM w Szczecinie, 2005. Literatura uzupełniająca 1. Mizielińska K., Olszak J.: Parowe źródła ciepła. WNT, Warszawa 2009. 2. Kowal A.L., Świderka-Bróż M.: Oczyszczanie wody. PWN, Warszawa 2009. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KFiCh [email protected] KFiCh dr inż. Andrzej Kozłowski, L [email protected] KFiCh dr inż. Jan Krupowies, A, L [email protected] KFiCh Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jan Krupowies Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Konrad Ćwirko, L Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 169 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Użytkowanie paliw i środków smarowych* 27 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A VI 15 2 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów VI zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Podstawowa wiedza z zakresu: budowa, klasyfikacja, właściwości fizykochemiczne węglowodorów i heterozwiązków występujących w produktach ropopochodnych Cele przedmiotu: 1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności związanych z użytkowaniem paliw i środków smarowych (poziom operacyjny STCW) i nadzoru nad użytkowaniem paliw i środków smarowych (poziom zarządzania STCW) w siłowni okrętowej. Pod pojęciem użytkowanie rozumie się określanie zapotrzebowania, zamawianie, pobranie, przechowywanie, transport, pielęgnację i spalanie Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Umie analizować dane i podejmować prawidłowe decyzje w operacjach K_W06, K_W12, EKP1 związanych z użytkowaniem środków smarowych oraz zna zasady nadzoru K_W15, K_U13 nad użytkowaniem środków smarowych w siłowni okrętowej Umie analizować dane i podejmować prawidłowe decyzje w operacjach K_W06, K_W12, EKP2 związanych z użytkowaniem paliw oraz zna zasady nadzoru nad użytkowaK_W15, K_U13 niem paliw w siłowni okrętowej Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI: Lp. SEKP1 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Charakteryzuje zjawisko tarcia, mechanizmy EKP1 x i skutki Charakteryzuje zjawisko smarowania, film SEKP2 smarowy, właściwości fizyczne i parametry EKP1 x filmu Charakteryzuje rodzaje środków smarowych, SEKP3 warunki stosowania i kryteria doboru środków EKP1 x smarowych 170 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Charakteryzuje ropę naftową jako główny suSEKP4 rowiec i metody wytwarzania środków smaro- EKP1 x wych i paliw, składniki i dobór SEKP5 Wskazuje i charakteryzuje kryteria klasyfikacji EKP1 x i specyfikacji środków smarowych Charakteryzuje właściwości fizyczne i chemiczne środków smarowych (według typoSEKP6 EKP1 x wych specyfikacji olejów i smarów plastycznych), definicje i jednostki, metody oznaczania Wskazuje i opisuje znaczenie własności fiSEKP7 zycznych i chemicznych środków smarowych EKP1 x w eksploatacji urządzeń Charakteryzuje zanieczyszczenia środków smarowych (źródła, zagrożenia, wpływ na stan SEKP8 EKP1 x urządzeń i środków smarowych) i metody ich usuwania Charakteryzuje podstawowe analizy laboratoryjne środków smarowych, potrafi prawidłowo SEKP9 EKP1 x interpretować wyniki i podejmować bezpieczne decyzje eksploatacyjne Potrafi charakteryzować wpływ warunków użytkowania na czas eksploatacji środków SEKP10 smarowych, zna zasady pielęgnacji olejów i ro- EKP1 x lę obsługi w prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji SEKP11 Charakteryzuje funkcje paliwa w urządzeniach EKP2 x do spalania paliw Wymienia i charakteryzuje klasyfikacje i speSEKP12 cyfikacje paliw okrętowych, wskazuje źródła EKP2 x (przyczyny) tworzenia klasyfikacji Charakteryzuje właściwości fizyczne i chemiczne paliw okrętowych, zanieczyszczenia SEKP13 (według specyfikacji paliw okrętowych ISO EKP2 x 8217), definiuje i określa jednostki wielkości fizycznych, charakteryzuje metody oznaczania Charakteryzuje surowce wyjściowe, półproSEKP14 dukty i metody komponowania paliw okręto- EKP2 x wych, składniki dodatkowe i ich funkcje Charakteryzuje rodzaje i źródła zanieczyszczeń paliw okrętowych, ich wpływ na eksploatację SEKP15 EKP2 x urządzeń i siłowni okrętowej oraz metody oczyszczania Charakteryzuje podstawowe analizy laboratoryjne paliw okrętowych, potrafi prawidłowo SEKP16 EKP2 x zinterpretować wyniki i podjąć bezpieczne decyzje eksploatacyjne Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 171 Charakteryzuje wpływ własności fizycznych, chemicznych i zanieczyszczeń paliw na eksSEKP17 ploatację siłowni okrętowej, eksploatacyjne EKP2 x możliwości redukcji negatywnych skutków niskiej jakości paliw Zna zasady bezpiecznej pracy z paliwami w siSEKP18 łowni, pobieranie, mieszanie, przechowywanie, EKP2 x obróbka i zasilanie silnika SEKP19 Zna zasady bezpiecznej pracy z produktami ropopochodnymi EKP 1,2 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Liczba godzin VI SEKP 2,5,6,13 1. Gęstość: a) definicja gęstości; b) zależność gęstości produktów naftowych od temperatury i ciśnienia; c) wykorzystanie znajomości gęstości produktów naftowych w praktyce statkowej SEKP 2,5,6,13 2. Lepkość: lepkość jako miara tarcia wewnętrznego w płynach, ogólne definicje lepkości dynamicznej i kinematycznej, jednostki w układzie SI, cgs oraz najczęściej spotykane jednostki lepkości umownej i względnej, sposoby na przeliczenia lepkości wyrażonej w różnych jednostkach w tej samej temperaturze; a) pojęcie lepkości nominalnej paliw i wynikająca z tego klasyfikacja lepkościowa paliw; b) zależność lepkości produktów naftowych od temperatury; c) lepkość mieszanin paliw, cel mieszania paliw, wykres mieszania paliw; d) znaczenie lepkości dla: smarowania łożysk ślizgowych, oporów przepływu paliwa w rurociągach, sedymentacji grawitacyjnej, skuteczności działania wirówek oraz rozpylania paliwa w komorze spalania silnika wysokoprężnego A 172 Realizowane treści SEKP 1,2,6 3. Tarcie i smarowanie a) znaczenie tarcia w technice (sprawność mechaniczna urządzeń, wydzielanie się ciepła, zużycie powierzchni), sposoby zmniejszania współczynnika tarcia pomiędzy współpracującymi powierzchniami, smarowanie hydrodynamiczne, zależność nośności łożyska ślizgowego i występującego w nim współczynnika tarcia od różnych czynników konstrukcyjnych i eksploatacyjnych; b) lepkość oleju smarującego łożysko – zależność granicznych wartości: minimalnej i maksymalnej od stopnia złożoności i obciążenia smarowanego urządzenia SEKP 3,5,6,7 4. Klasyfikacje lepkościowe olejów smarowych a) klasyfikacja lepkościowa olejów ISO (dotyczy wszystkich olejów poza silnikowymi); b) klasyfikacja lepkościowa olejów silnikowych SAE – przyczyny stosowania odrębnej klasyfikacji, wymagania klasyfikacyjne Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 5. Funkcje oleju smarowego w silniku spalinowym oraz możliwości ich wypełniania przez oleje a) wysokoobciążony silnik bezwodzikowy jako urządzenie stawiające najwyższe wymagania olejom smarowym; b) funkcje oleju w silniku bezwodzikowym: smarowanie (zmniejszanie tarcia oraz zużycia smarowanych elementów), odprowadzanie SEKP10 ciepła, utrzymywanie smarowanych elementów w czystości, uszczelnianie oraz zobojętnianie kwasów i wynikające z nich wymagania dla oleju: lepkość nominalna, wskaźnik lepkości (omówienie szczegółowe), smarność, odporność na utlenianie i wysoką temperaturę (omówienie szczegółowe stabilności oksydacyjnej i termicznej), własności myjąco-dyspergujące, alkaliczność SEKP4 6. Wytwarzanie olejów smarowych a) otrzymywanie olejów bazowych z rafinowanych destylatów ropy naftowej, własności oleju bazowego wynikające ze sposobu rafinacji oleju: wskaźnik lepkości, stabilność oksydacyjna, stabilność termiczna – brak możliwości spełnienia wszystkich wymagań stawianym olejom silnikowym, oleje syntetyczne – dużo lepszy wskaźnik lepkości, stabilność oksydacyjna i termiczna – także nie spełnia wszystkich wymagań; b) dodatki uszlachetniające dodawane do oleju bazowego – omówienie różnych rodzajów stosowanych dodatków (wiskozatory, depresatory, detergenty, dispersanty, antyemulgatory, dodatki alkaliczne, dodatki smarnościowe i EP, inhibitory korozji, dodatki przeciwpienne, antyoksydanty); c) charakterystyczne wymagania dla innych (poza silnikowymi) olejów stosowanych na statkach (oleje turbinowe, przekładniowe, hydrauliczne, sprężarkowe – do powietrza, gazów i czynników chłodniczych, pochwy wału śrubowego, grzewcze, do maszyn przetwórstwa rybnego) 7. Silnikowy olej smarowy w eksploatacji – zanieczyszczenia eksploatacyjne oleju silnikowego a) dodatki alkaliczne – szczególny rodzaj dodatków oznaczanych ilościowo w oleju, definicja liczby zasadowej (BN), znaczenie jej wartości dla eksploatacji silnika (zjawiska w filmie olejowym tulei cylindrowej), dobór BN oleju świeżego, zmiany BN w trakcie eksploatacji oleju w silniku, czynniki wpływające na szybkość spadku BN i poziom stabilizacji BN, graniczna wartość spadku BN; b) utlenianie oleju (starzenie) – wzrost lepkości, powstawanie kwasów organicznych, żywic i asfaltów, ciemnienie oleju; c) odparowanie oleju – ubytki oleju z obiegu smarowania (poważny udział w zużyciu oleju przez silnik), wzrost lepkości; SEKP7,10 d) zanieczyszczanie oleju – rodzaje zanieczyszczeń, ich źródła i skutki obecności (szczegółowo zanieczyszczenie wodą i paliwem); e) konieczność badania własności oleju dla oceny jego przydatności do dalszej eksploatacji; f) procedura pobierania próbek oleju do badań; g) interpretacja wyników analiz fizyko-chemicznych oleju, wartości graniczne oznaczanych parametrów, interpretacja wyników analizy spektralnej oleju; h) pielęgnacja oleju w trakcie jego eksploatacji: filtrowanie, wirowanie i odświeżanie – dobór właściwych urządzeń podczas projektowania siłowni oraz zalecenia co do postępowania podczas ich użytkowania – typowo spotykane błędy Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 173 8. Klasyfikacje jakościowe olejów smarowych a) klasyfikacja jakościowa olejów smarowych jako wynik doświadczeń eksploatacyjnych – ogólne wymagania klasyfikacji jakościoSEKP4,8 wych; b) klasyfikacje jakościowe olejów silnikowych: API, ACEA, MIL-L, klasyfikacje producentów silników SEKP3 9. Smary plastyczne a) definicja smaru plastycznego, zalety smaru plastycznego, jego struktura i skład; b) najważniejsze właściwości smarów plastycznych: konsystencja (penetracja), temperatura kroplenia, smarność, odporność na wymywanie wodą, ochrona przed korozją, oddziaływanie na metale kolorowe, pokrycia lakiernicze i materiały uszczelnień; c) wpływ rodzaju zagęszczacza na własności smarów plastycznych, klasyfikacja smarów plastycznych ISO; d) zasady doboru smarów plastycznych do danych zastosowań, sposoby doprowadzania smaru plastycznego do różnych węzłów tarcia; e) identyfikacja smarów plastycznych i wykrywanie zanieczyszczeń mechanicznych, asortyment smarów stosowanych w żegludze, smary syntetyczne 10. Wpływ sposobu wytwarzania paliw dla silników wysokoprężnych na ich najważniejsze własności użytkowe a) ropa naftowa jako mieszanina węglowodorów i niewęglowodorów, przeróbka zachowawcza i destrukcyjna ropy naftowej, wpływ składu ropy i sposobu przeróbki na skład grupowy węglowodorów frakcji paliwowych oraz pozostałości podestylacyjnych i pokrakingowych, wytwarzanie (komponowanie) paliw destylacyjnych i pozostałościowych; b) znaczenie składu grupowego węglowodorów dla własności samozapłonowych paliw, znaczenie opóźnienia zapłonu dla prawidłowej pracy i trwałości silnika, określanie własności samozapłonowych SEKP11 paliw destylacyjnych i pozostałościowych: liczba cetanowa, indeks 14,17,18 cetanowy, indeks Diesla, CCAI, CII; c) przypadek zastosowania pozostałości po krakingu katalitycznym do komponowania paliw pozostałościowych: cząstki katalizatora znajdujące się w takim paliwie – ich skład, rozmiary i twardość, skutki dla silnika, trudności oczyszczenia z nich paliwa – nowe konstrukcje wirówek i filtrów, dopuszczalny udział w paliwie, oznaczanie Al+Si; d) struktura paliw pozostałościowych – roztwór koloidalny i zawiesina, stabilność paliw pozostałościowych – przyczyny i skutki utraty stabilności (dla systemu paliwowego i dla silnika), zapobieganie utracie stabilności, zapas stabilności, oznaczanie TSE i TSP, metoda oznaczania stabilności paliw na statku metodą bibułową ASTM 11. Zanieczyszczenia paliw okrętowych i inne istotne parametry opisujące własności paliw a) temperatura zapłonu: brak związku z własnościami samozapłonowymi paliwa, wymagania bezpieczeństwa p. poż., dopuszczalne SEKP15 odstępstwa – przyczyny i warunki; b) temperatura krzepnięcia, temperatura pompowalności, temperatura zmętnienia, temperatura blokady zimnego filtra; c) zawartość wody: źródła pochodzenia wody z paliwa, dlaczego ograniczono zawartość wody w bunkrowanym paliwie pozostało- 174 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 d) e) f) g) SEKP 9,12,13, 16,18 ściowym do max. 1%, skutki obecności wody w paliwie (dla systemu paliwowego i silnika), oczyszczanie paliw z wody, emulsje paliwowo-wodne do zasilania silników (korzyści, warunki stosowania); zawartość siarki: zawartość siarki w paliwach w zależności od pochodzenia ropy i sposobu jej przerobu, tworzenie się SO2 w trakcie spalania paliwa, czynniki wpływające na stopień konwersji SO2 do SO3, wpływ związków siarki w spalinach na temperaturę punktu rosy – korozja siarkowa (niskotemperaturowa) i jej skutki dla silnika, sposoby zapobiegania korozji siarkowej (TBN olejów tylko sygnalizacja problemu); zawartość wanadu: pochodzenie związków wanadu w paliwie, brak możliwości ich usunięcia z paliwa na statku, po spaleniu paliwa tlenki wanadu pozostają w popiele, temperatura topnienia i temperatura przylegania popiołu – niskotopliwe stopy z siarczanem sodu, korozja wanadowa (wysokotemperaturowa) i jej skutki dla silnika, sposoby zapobiegania tej korozji; pozostałość po spopieleniu paliwa: jej wpływ na szybkość zużywania się elementów silnika – konieczność limitowania ilości powstającego popiołu; pozostałość po koksowaniu paliwa: konieczność określania skłonności paliw do tworzenia nagarów w silniku, liczba Conradsona i MCR – dobra zgodność z badaniami silnikowymi dla paliw destylacyjnych i słaba dla paliw pozostałościowych (omówienie przyczyn) 12. Klasyfikacja paliw i normy jakościowe – badania jakości paliw a) klasyfikacja dotychczasowa: podział na oleje napędowe (paliwa lekkie) i opałowe (paliwa ciężkie), klasyfikacja lepkościowa olejów opałowych i brak jej związku z jakością, przyczyny wprowadzenia nowej międzynarodowej klasyfikacji paliw ISO; b) podstawy i zasady klasyfikacji oraz specyfikacji paliw żeglugowych ISO; c) badania jakości paliw żeglugowych przez organizacje utworzone przez Det Norske Veritas oraz Lloyda, ich wpływ na powstanie norm ISO, procedura pobierania próbek paliw, oznaczane parametry paliw, wykorzystanie wyników badań na statku oraz jako danych statystycznych jakości paliw na świecie SEKP19 13. Bezpieczeństwo pracy z produktami ropopochodnymi Razem: 30 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 10 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Punkty ECTS 1 40 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 175 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Nie zna zasad bezpiecznej pracy z środkami smarowymi lub nie zna funkcji środków smarowych lub nie zna głównych parametrów fizykochemicznych środków smarowych decydujących o możliwości wypełnienia tych funkcji Interpretuje i podejmuje prawidłowe decyzje eksploatacyjne na podstawie dostępnych danych, charakteryzuje warunki pobierania próbek olejów do analiz Charakteryzuje zjawiska tarcia i smarowania, warunki pracy różnych węzłów tarcia i wpływ obsługi na zużycie Charakteryzuje rodzaje środków smarowych, warunki i zasady doboru jako elementu konstrukcyjnego węzła tarcia Nie zna zasad bezpiecznej pracy z paliwami lub nie zna funkcji paliw lub nie zna głównych parametrów fizykochemicznych środków smarowych decydujących o możliwości wypełnienia tych funkcji Interpretuje i podejmuje prawidłowe decyzje eksploatacyjne na podstawie dostępnych danych, charakteryzuje warunki pobierania próbek olejów do analiz Charakteryzuje wpływ jakości paliw na pracę silników i kotłó Charakteryzuje możliwości redukcji szkodliwych skutków obniżonej jakości paliw w eksploatacji siłowni okrętowej Metody oceny Praca pisemna w postaci testu wyboru EKP1 EKP2 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik, ekran i komputer Opis Typowe dla prezentacji multimedialnych Literatura: Literatura podstawowa 1. Urbański P.: Paliwa i smary. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, 1999. 2. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004. 3. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002. Literatura uzupełniająca 1. Dudek A.: Oleje smarowe Rafinerii Gdańskiej. Met-Press, Gdańsk 1997. 2. Zwierzycki W.: Paliwa silnikowe i oleje opałowe. Rafineria Nafty Glimar SA, 1997. 3. Zwierzycki W.: Paliwa, oleje, motoryzacyjne płyny eksploatacyjne. Rafineria Nafty Glimar SA, 1998. 4. Zwierzycki W.: Oleje smarowe: dobór i użytkowanie. Rafineria Nafty Glimar SA, 1998. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO dr inż. Robert Jasiewicz [email protected] IESO/ZMiUO dr inż. Włodzimierz Kamiński [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Grzegorz Kidacki Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Paweł Krause Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 176 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Okrętowe silniki tłokowe* 28 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A V 15 2E VI 15 2 VII 12 1,25E Ć L E S P 1 Semestry: Liczba godzin w semestrze SE PP PR A Ć 30 L E S P SE PP PR 15 Razem w czasie studiów ECTS 3 30 1,25 V–VI VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr III IV 1 15 15 3 75 30 7 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Znajomość podstaw termodynamiki 2. Podstawy budowy maszyn 3. Inżynieria materiałowa Cele przedmiotu: 1. Opanowania wiedzy o zasadach działania okrętowych silników spalinowych 2. Opanowanie wiedzy o budowie konstrukcyjnej silników tłokowych 3. Poznanie właściwości pracy i charakterystyk silników spalinowych 4. Poznanie zasad współpracy silników spalinowych z odbiornikiem energii 5. Poznanie procesów destrukcyjnych w czasie pracy silnika spalinowego 6. Poznanie zasad bezpiecznego użytkowania silnika spalinowego w różnych warunkach Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Potrafi wykorzystać wiedzę podstawową do rozwiązywania bieżąK_W03, K_U13, K_K04 cych problemów eksploatacyjnych silników spalinowych EKP2 Potrafi przeprowadzić pomiary wskaźników pracy silników spalinoK_W08, K_U08, K_U01 wych i wykorzystać je do eksploatacji EKP3 Umie zapewnić dostawę materiałów eksploatacyjnych do pracy silK_U08, K_U20, K_K07 ników okrętowych Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V, VI i VII: Lp. SEKP1 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Wykonuje czynności obsługowe silnika spaliEKP1 x nowego x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 177 SEKP2 Wyznacza wskaźniki pracy silnika EKP2 x x SEKP3 Sporządza wykresy indykatorowe EKP2 x x SEKP4 Określa straty ciepła i bilans cieplny silnika EKP2 x SEKP5 Potrafi wykonać nastawy regulacyjne w zespoEKP1 x łach instalacji wtryskowej x Zna właściwości procesów termodynamicznych SEKP6 w silnikach spalinowych: spalania, doładowania, EKP1 x wymiany ładunku Zna właściwości mechaniki konstrukcji silnika spalinowego: układu korbowego, koła zamaSEKP7 EKP1 x chowego, wyrównoważenie silnika, drgania skrętne wału korbowego SEKP8 Zna budowę i działanie instalacji silnika: smaEKP1 x rowania, chłodzenia, rozruchowej Ma opanowaną wiedzę z zakresu eksploatacji silników okrętowych: regulacja prędkości obroSEKP9 EKP3 x towej, pracy silnika w różnych warunkach obciążenia, przy zasilaniu dwupaliwowym x SEKP Potrafi określić obciążenia elementów silnika w EKP1 x 10 czasie eksploatacji: mechaniczne i cieplne SEKP Zna właściwości toksyczne spalin wylotowych 11 EKP 1,3 x x Zna zasady fundamentowania silników okrętoSEKP wych przy uwzględnieniu oddziaływań ze- EKP1 x 12 wnętrznych SEKP Zna efekty stosowania paliw ciężkich na budoEKP3 x 13 wę silników okrętowych Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A Realizowane treści V SEKP1 1. Zasada działania i ogólna budowa silników spalinowych SEKP2 2. Obiegi teoretyczne i porównawcze SEKP2 3. Przepłukanie i napełnianie SEKP2 4. Podstawy tworzenia mieszaniny palnej SEKP2 5. Podstawy spalania SEKP2 6. Podstawy doładowania SEKP2 7. Wskaźniki pracy silnika SEKP3 8. Charakterystyki silników okrętowych SEKP1 9. Konstrukcja kadłuba SEKP1 10. Budowa układu korbowego SEKP5 11. Zasilanie silnika paliwem Razem: 178 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 L SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP1 12. 13. 14. 15. 16. 17. Przygotowanie silnika do pracy Pomiar i obliczanie wskaźników pracy silnika Indykowanie silnika spalinowego Pomiar strat ciepła i bilans cieplny silnika Nastawa i regulacja zespołów instalacji wtryskowej Zasady użytkowania silnika spalinowego Razem: Razem w semestrze: 15 15 45 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 40 2 90 3 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma zajęć A Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP7 SEKP7 SEKP6 SEKP8 SEKP8 SEKP8 SEKP8 SEKP6 SEKP7 SEKP6 Liczba godzin Realizowane treści VI 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. Mechanika układu korbowego Wyrównoważenie silników spalinowych Proces wymiany ładunku Budowa zaworowego mechanizmu rozrządu System chłodzenia silnika System smarowania silnika System rozruchu i sterowania pracą silnika Proces spalania Drgania skrętne układu napędowego Doładowanie silników spalinowych Razem: Razem w semestrze: 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 13 2 45 1 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 179 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Liczba godzin Realizowane treści VII SEKP10 28. Obciążenia silnika w czasie eksploatacji SEKP11 29. Toksyczność spalin wylotowych SEKP9 30. Silniki dwupaliwowe SEKP9 31. Silniki spalinowe – regulacja prędkości obrotowej SEKP9 32. Silniki spalinowe – wybrane zagadnienia eksploatacyjne 15 SEKP9,13 33. Silniki spalinowe – tendencje rozwojowe SEKP12 34. Fundamentowanie silników okrętowych Razem: L 15 SEKP9 35. Badania i analiza drgań skrętnych układu napędowego SEKP9 36. Badania i pomiary pracy systemu turbodoładowania SEKP9 37. Określanie warunków pracy regulatorów prędkości obrotowej silnika SEKP9 38. Indykowanie elektroniczne SEKP11 39. Badania toksyczności spalin wylotowych SEKP9 40. Właściwości pracy systemu automatycznego sterowania i nadzoru. Razem: 15 15 Razem w semestrze: 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 38 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 3 70 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 Metody Zaliczanie pisemne i ustne oceny Nie zna podstaw działania i właściwości budowy silnika spalinowego. Nie zna właściwości EKP1 procesów termodynamicznych, mechaniki konstrukcji silnika i zasad działania instalacji silnikowych. 180 3 3,5–4 4,5–5 Zna podstawy działania i właściwości budowy silnika spalinowego. Zna właściwości wybranych procesów termodynamicznych, mechanikę konstrukcji silnika i zasady działania instalacji silnikowych. Zna wybrane zagadnienia związane z obcią- Zna podstawy działania i właściwości budowy silnika spalinowego oraz potrafi ocenić otrzymane rezultaty pomiarów. Zna właściwości procesów termodynamicznych, mechanikę konstrukcji silnika i zasady działania instalacji silnikowych. Zna podstawy działania i właściwości budowy silnika spalinowego oraz potrafi ocenić otrzymane rezultaty pomiarów. Potrafi przeprowadzić regulację nastaw wtryskiwacza. Zna właściwości procesów termodynamicznych, mechanikę konstrukcji silnika i zasady działania instalacji silnikowych. Potrafi ocenić konstrukcję silnika pod kątem potrzeb odbiornika energii. Zna zagadnienia związane z obciąże- Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Nie zna zagadnień związanych z obciążeniami elementów silnika oraz odziaływaniem jego pracy na otoczenie Nie zna definicji oraz zasad określania wskaźników praEKP2 cy silnika żeniami elementów silnika oraz odziaływaniem jego pracy na otoczenie Zna zagadnienia związane z obciążeniami elementów silnika oraz odziaływaniem jego pracy na otoczenie Zna definicje oraz za- Zna definicje oraz zasasady określania wskaź- dy określania wskaźniników pracy silnika ków pracy silnika. Zna straty cieplne silnika i potrafi sporządzić jego bilans cieplny Zna definicje oraz zasady określania wskaźników pracy silnika. Zna straty cieplne silnika i potrafi sporządzić jego bilans cieplny. Potrafi przeanalizować wpływ zmiennych warunków na osiągi silnika spalinowego Nie zna podstaw eksploatacji, problematyki toksyczności spalin wyloEKP3 towych oraz sterowania prędkością obrotową silnika okrętowego Zna wybrane zagadnienia podstaw eksploatacji, problematykę toksyczności spalin wylotowych oraz sterowania prędkością obrotową silnika okrętowego Zna podstawy eksploatacji, problematykę toksyczności spalin wylotowych oraz sterowania prędkością obrotową silnika okrętowego. Potrafi przeprowadzić odpowiednie pomiary, obliczenia i analizę aktualnego stanu procesów Zna podstawy eksploatacji, problematykę toksyczności spalin wylotowych oraz sterowania prędkością obrotową silnika okrętowego niami elementów silnika oraz odziaływaniem jego pracy na otoczenie. Potrafi ocenić wpływ wykonywanych prac na obciążenia elementów konstrukcyjnych silnika Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Wykłady i wstęp do ćwiczeń laboratoryjnych Stanowiska laboratoryjne Stanowiska laboratoryjne, fizycznie znajdujące się we władaniu Akademii Morskiej Literatura: Literatura podstawowa 1. Piotrowski I., Witkowski K.: Okrętowe silniki spalinowe. Wydawnictwo Trademar, Gdynia 2002. 2. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. WSM, Gdynia 2002. 3. Kowalski Z., Łostowski S., Tittenbrun S.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988. Literatura uzupełniająca 1. Listewnik J., Marcinkowski J.: Rozwój konstrukcji okrętowych wolnoobrotowych silników spalinowych. WSM, Szczecin 1992. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: prof. dr hab. inż. Stefan Żmudzki Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Przemysław Kowalak dr inż. Tomasz Tuński Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 181 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Kotły okrętowe* 29 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A Ć V 15 2,5E 0,5 L E S P SE PP PR 0,3 Razem w czasie studiów V zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr III Semestry: Liczba godzin w semestrze L E S P SE PP PR ECTS A Ć 38 7 5 3 38 7 5 3 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Gruntowna wiedza z termodynamiki w zakresie przemian termodynamicznych gazów, zasad termodynamiki, bilansu cieplnego, spalania, zasad przepływu ciepła 2. Gruntowna wiedza z chemii technicznej w zakresie chemii wody 3. Podstawowa wiedza z matematyki w zakresie algebry, rachunku różniczkowego i całkowego Cele przedmiotu: 1. Zapoznanie z konstrukcją kotłów pomocniczych, opalanych i utylizacyjnych, ich elementów konstrukcyjnych oraz armatury 2. Zapoznanie z rozwiązaniami systemów kotłowych (wody zasilającej, parowy, skroplinowy, paliwowy) 3. Zapoznanie z budową palników kotłowych 4. Przekazanie wiedzę dotyczącej oceny wpływu procesów roboczych na parametry pracy kotłów 5. Zdobycie umiejętności obsługi kotłów 6. Przygotowanie studenta do odbycia praktyk na statku Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Opisuje i analizuje konstrukcje okrętowych kotłów pomocniczych K_W03, K_W09, EKP1 i ich systemów wraz z elementami konstrukcyjnymi i armaturą oraz K_U01, K_U14, K_U18 palnikami EKP2 Analizuje wpływ procesów roboczych na eksploatację kotłów EKP3 182 K_W01, K_W08, K_U01, K_U09 Zna i stosuje procedury i czynności obsługi kotłów, ich systemów K_W04, i palników w różnych warunkach eksploatacji K_U09, K_U10, K_U18 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Charakteryzuje właściwości termodynamiczne SEKP1 wody i pary oraz fizykochemiczne olejów dia- EKP2 x termicznych SEKP2 Przestawia cykl przemian termodynamicznych EKP2 x zachodzących w kotle na wykresie i-s, T-s, i-p Ocenia wpływ parametrów paliwa i powietrza SEKP3 oraz stanu technicznego dyszy na jakość proce- EKP2 su spalania x SEKP4 Charakteryzuje procesy wymiany ciepła drogą EKP2 promieniowania i konwekcji x SEKP5 Ocenia wpływ zanieczyszczenia na proces EKP2 wymiany ciepła x SEKP6 Charakteryzuje wpływ konstrukcji kotła i zaEKP2 nieczyszczeń na opory przepływu spalin x SEKP7 Charakteryzuje proces cyrkulacji naturalnej EKP2 i wymuszonej w kotłach parowych x SEKP8 Ocenia wpływ zanieczyszczeń na zaburzenia EKP2 cyrkulacji naturalnej x Opisuje budowę pomocniczych kotłów opalanych z cyrkulacją naturalną i wymuszoną, SEKP9 EKP1 x o budowie specjalnej, płomieniówkowych i olejowych SEKP10 Opisuje budowę kotłów kombinowanych EKP1 x SEKP11 Opisuje budowę kotłów utylizacyjnych EKP1 x SEKP12 Charakteryzuje budowę kotłów głównych EKP1 x SEKP13 Opisuje wielkości charakterystyczne kotłów EKP1 x SEKP14 Sporządza bilans cieplny kotła i wyznacza jego EKP2 sprawność x Opisuje budowę elementów konstrukcyjnych SEKP15 kotłów: walczaki, powierzchnie ogrzewalne, EKP1 x osuszacze pary, szkielet, izolacje Opisuje budowę armatury i osprzętu kotłowego: zawory, wodowskazy, zdmuchiwacze saSEKP16 EKP1 x dzy, regulatory poziomu, presostaty, termopary, termometry, manometry Opisuje instalacje systemów pomocniczych: szumowania i odmulania, zdmuchiwania paroSEKP17 EKP1 x wego, mycia kotłów parowych, skroplinowych, zasilania kotłów wodą (ciągłego i okresowego) SEKP18 Opisuje zadania automatyki kotłów opalanych EKP1 x i utylizacyjnych Opisuje kotłowe instalacje paliwowe paliwa SEKP19 destylacyjnego, pozostałościowego i odpadów EKP1 x ropopochodnych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 183 Charakteryzuje budowę i zasadę funkcjonowania palników kotłowych: ciśnieniowych z rozSEKP20 EKP1 x pylaniem mechanicznym, rotacyjne, z rozpylaniem parowym i powietrznym, dwupaliwowe Charakteryzuje czynności obsługi kotłów: włączanie kotłów do pracy, obsługa podczas pracy (urabianie wody, kontrola poziomu wody, szumowanie i płukanie wodowskazów i komór reSEKP21 EKP3 x gulatorów poziomu wody, obniżanie ciśnienia, szumowanie i odmulanie, regulacja wydajności kotłów utylizacyjnych), współpraca kotłów, wyłączanie palnika, wygaszanie kotłów Charakteryzuje czynności obsługi systemów kotłowych: paliwowego, wodnego, parowego i skroplinowego wraz z ich elementami skłaSEKP22 dowymi: filtry, odwadniacze termodynamiczne, EKP3 x presostaty, podgrzewacze paliwa, skrzynie cieplne, zbiorniki obserwacyjne, chłodnice skroplin, skraplacze nadmiarowe Charakteryzuje zasady bezpiecznej obsługi koSEKP23 tłów i procedury postępowania w sytuacjach EKP3 x awaryjnych Demonstruje czynności związane z: przygotowaniem do pracy systemów pomocniczych (paliwowego, wodnego, parowego i skroplinowego), przygotowanie do pracy kotła utylizaSEKP24 EKP3 cyjnego, uruchomienie kotła opalanego i utylizacyjnego, wygaszanie kotła opalanego i wyłączanie kotła utylizacyjnego, działanie blokad palnika kotłowego x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści Liczba godzin V 1. Teoretyczne podstawy pracy kotłów okrętowych: a) właściwości termodynamiczne wody i par; SEKP1,2 b) cykl przemian termodynamicznych zachodzących w kotle i ich zobrazowanie na wykresie i-s, T-s, i-p; c) właściwości fizykochemiczne olejów diatermicznych A 184 2. Klasyfikacja i konstrukcje kotłów okrętowych. Główne kotły okrętowe: a) opłomkowe, b) stromorurkowe, c) z przymusową cyrkulacją, SEKP9 d) przepływowe, 10,12,13 e) specjalne, f) przegląd konstrukcji firm: Foster-Wheeler, Sunrod. Pomocnicze kotły okrętowe: a) pomocnicze opalane, b) płomieniówkowe, c) opłomkowe, Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 38 d) e) f) g) 3. SEKP11 4. SEKP15 5. SEKP16 6. SEKP17 SEKP18 SEKP19 7. 8. SEKP20 9. SEKP 21,22 dwubiegowe, kombinowane, kotły olejowe, przegląd konstrukcji firm: Alborg, Senior Thermal, Metalport, Unex. Wielkości charakterystyczne, parametry i wskaźniki współczesnych kotłów okrętowych głównych i pomocniczych: a) jednostkowa pojemność wodna, b) obciążenie cieplne komory paleniskowej, c) obciążenie cieplne powierzchni wymiany ciepła, d) ciśnienia występujące w kotle, e) temperatury występujące w kotle, f) zdolności akumulacyjne Podstawy budowy i zasady działania kotłów utylizacyjnych: a) przykłady konstrukcji kotłów opłomkowych i płomieniówkowych, b) systemy obsługujące kocioł, c) automatyka kotła Elementy konstrukcyjne kotłów okrętowych: a) walczaki parowe i parowo-wodne, b) główne powierzchnie ogrzewalne kotłów, c) szkielet, płaszcz gazoszczelny, izolacja, d) osuszanie pary, e) podgrzewacze powietrza i wody, f) podgrzewacze pary Armatura i osprzęt kotłowy: a) zawory odcinające, bezpieczeństwa, zwrotne, b) wodowskazy, c) wdmuchiwacze sadzy, d) regulatory poziomu, pływakowe, sondy pojemnościowe, e) presostaty, termometry, termopary, manometry, f) instalacja do mycia kotłów po stronie spalinowej, g) instalacje do szumowania kotłów, h) wymogi techniczne Instalacje kotłowe: a) systemy zasilania wodą (zasilanie ciągłe i okresowe), b) systemy parowe, c) systemy szumowania i odmulania, d) automatyka kotła Systemy paliwowe oleju opałowego, napędowego i odpadów ropopochodnych Palniki kotłowe: a) ciśnieniowe z rozpylaniem mechanicznym, b) rotacyjne, c) dwupaliwowe, d) z rozpylaniem parowym, e) z rozpylaniem powietrznym Obsługa kotłów okrętowych: a) włącznie kotłów do pracy, b) obsługa kotłów podczas pracy (przygotowanie wody w czasie pracy kotłów, kontrola poziomu wody, obsługa codzienna, szumowanie wodowskazów i regulatorów poziomu), c) obsługa systemu paliwowego, wodnego, parowego (obsługa filtrów i podgrzewaczy, obsługa odwadniaczy termodynamicznych, skrzy- Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 185 SEKP23 10. 11. SEKP3, 4,5,6,7,8 Ć 12. SEKP14 13. S SEKP24 ni cieplnej, zbiornika obserwacyjnego, skroplin chłodnicy, skroplin skraplacza nadmiarowego), d) wygaszanie kotłów, e) odstawianie palnika, f) obniżanie ciśnienia, szumowanie kotłów, g) uzupełnianie wody, h) regulacja wydajności kotła utylizacyjnego, i) współpraca kotła utylizacyjnego i opalanego Bezpieczeństwo obsługi kotłów okrętowych i procedury awaryjne Razem: Procesy robocze zachodzące w kotle: a) spalanie: – wpływ parametrów paliwa i powietrza oraz stanu technicznego palnika na jakość procesu spalania, b) wymiana ciepła: – promieniowanie, – konwekcja – rodzaje zanieczyszczeń i ich wpływ na wymianę ciepła, c) aerodynamika: – wpływ konstrukcji kotła na opory przepływu spalin, – wpływ zanieczyszczeń na opory przepływu spalin, – wentylatory wyciągowe, d) cyrkulacja wody w kotle: – cyrkulacja naturalna i jej zaburzenia, – cyrkulacja wymuszona Bilans cieplny kotła – sprawność i sposoby jej podwyższania: a) bilans cieplny po stronie parowo-wodnej, b) bilans cieplny po stronie paliwowej, c) metody wyznaczania sprawności (bezpośrednia i pośrednia), d) wpływ parametrów eksploatacyjnych n sprawność kotła Razem: Symulator siłowni okrętowych: a) przygotowanie do pracy systemu paliwowego, wodnego i skroplinowego; b) przygotowanie do pracy kotła pomocniczego i utylizacyjnego, rozpalanie kotła opalanego; c) włączanie do pracy kotła opalanego i utylizacyjnego; d) odstawianie kotła pomocniczego opalanego i utylizacyjnego; e) blokady palnika kotłowego Razem: Razem w semestrze: 38 7 7 5 5 50 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 186 Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 50 25 5 80 3 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 W sposób podstawowy opisuje konstrukcje okrętowych kotłów pomocniczych i ich systemów, elementów konstrukcyjnych, armatury oraz palników kotłowych W sposób poprawny technicznie opisuje konstrukcje okrętowych kotłów pomocniczych i ich systemów, elementów konstrukcyjnych, armatury oraz palników kotłowych W sposób poprawny technicznie opisuje i analizuje konstrukcje okrętowych kotłów pomocniczych i ich systemów, elementów konstrukcyjnych, armatury oraz palników kotłowych Poprawnie stosuje podstawowe zależności matematyczne do rozwiązania postawionego zadania Poprawnie dobiera i stosuje zależności matematyczne do rozwiązania postawionego zadania Poprawnie dobiera, przekształca i stosuje zależności matematyczne do rozwiązania postawionego zadania. Analizuje otrzymane wyniki Metody oceny Sprawdzian pisemny lub ustny Błędnie opisuje konstrukcje okrętowych kotłów pomocniczych i ich systemów, elementów konstrukcyjnych, armatury oraz palników kotłowych EKP1 Metody oceny Sprawdzian pisemny Nie potrafi zastosować zależności matematycznych do rozwiązania postawionego zadania EKP2 Metody oceny Demonstracja z wykorzystaniem symulatora operacyjnego i graficznego siłowni Błędnie demonstruje Zna i prawidłowo deprocedury eksploatacyj- monstruje procedury ne eksploatacyjne EKP3 Zna i prawidłowo demonstruje procedury eksploatacyjne z uwzględnieniem występujących zakłóceń eksploatacyjnych Zna i prawidłowo demonstruje procedury eksploatacyjne z uwzględnieniem występujących zakłóceń eksploatacyjnych wprowadzonych przez instruktora Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik folii i multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji folii i multimedialnych Instrukcje i przewodniki do zajęć Materiały do realizacji zajęć z wykorzystaniem symulatorów siłowni okrętowych Symulatory siłowni okrętowych Zajęcia z wykorzystaniem symulatora graficznego i operacyjnego siłowni okrętowych Literatura: Literatura podstawowa 1. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe kotły parowe. Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni, 2001. 2. Perepeczko A.: Okrętowe kotły parowe. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1979. 3. Piotrowski W.: Okrętowe kotły parowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1985. Literatura uzupełniająca 1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1990. 2. Cwynar L.: Rozruch kotłów parowych. WNT, Warszawa 1983. 3. Kruczek S.: Kotły. Konstrukcje i obliczenia. Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2001. 4. Rokicki H.: Urządzenia kotłowe. Przykłady obliczeniowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1996. 5. Piotrowski W., Rokicki W.: Kotły parowe. Przykłady obliczeniowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1975. 6. Instrukcje prospekty, biuletyny, dokumentacje techniczne, strony www producentów kotłów okrętowych. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 187 Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO r.jasiewicz@ am.szczecin.pl IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Cezary Behrendt Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Robert Jasiewicz dr inż. Marcin Szczepanek Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 188 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Maszyny i urządzenia okrętowe* 30 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A V 15 2 VI 15 2E Ć L E S P SE PP PR Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR 30 3 Razem w czasie studiów V VI zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr III Semestry: IV ECTS 1 30 45 6 60 45 7 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych 2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych 3. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy i wyłączenia z ruchu okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych 4. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji wodnych, smarowych, paliwowych i hydraulicznych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia EKP1 zachodzące w nich procesy i ich wpływ na osiągnięcie oczekiwanych efektów pracy instalacji Przedstawia procesy zachodzące w maszynach i urządzeniach na EKP2 wykresach oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu, procesów oraz sprawności urządzeń Kody EK dla kierunku K_W03, K_W04, K_W08, K_U07, K_U09, K_U13 K_W04,K_W08, K_W09, K_U07, K_U09, K_U11, K_U13 Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfiK_W04, K_W06, K_W08, kuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń EKP3 K_U07, K_U09, K_U13, i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw parametrów K_U15, K_U17 oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks- K_W11, K_U10, K_U14, EKP4 ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natuK_K05, K_K07 ralnego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 189 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI: Lp. Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Szczegółowe efekty kształcenia Identyfikuje rodzaj instalacji w oparciu o scheSEKP1 maty instalacji i charakteryzuje zainstalowane EKP1 x w nich urządzenia x Identyfikuje procesy odbywające się w określoEKP SEKP2 nych maszynach i urządzeniach oraz przedsta1,2 wia zmiany parametrów na wykresach x x Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu ma- EKP szyn i urządzeń na efekty pracy instalacji 1,2,3 x x Opisuje zasady poprawnego montażu, demontaSEKP4 żu i obsługi bieżącej maszyn i urządzeń okręto- EKP3 x wych x Identyfikuje parametry pracy istotne dla określonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich SEKP5 EKP2 x związek ze stanem technicznym urządzeń i instalacji x Określa prawidłowe parametry pracy instalacji SEKP6 oraz przewiduje ich wpływ na efekty pracy in- EKP3 x stalacji x Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów- EKP SEKP7 nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech- 3,4 niczny i koszty eksploatacji instalacji x x Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowadzeniem czynności obsługi technicznej poprzez identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia, EKP SEKP8 możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze- 3,4 nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi i środowiska naturalnego x x SEKP3 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A Realizowane treści V SEKP1–8 1. Mechanizmy siłowni okrętowych (w tym: instalacje i urządzenia do regulacji lepkości paliwa, urządzenia do produkcji wody słodkiej z wody morskiej) SEKP1–8 2. Urządzenia pokładowe SEKP1–8 3. Pompy i układy pompowe SEKP1–8 4. Sprężarki SEKP1–8 5. Urządzenia do oczyszczania paliw i olejów SEKP1–8 6. Linie wałów Razem: Razem w semestrze: 190 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 15 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 1 50 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–4,6–8 A SEKP1–4,6–8 SEKP1–4,6–8 SEKP1–4,6–8 SEKP1–4,6–8 SEKP1–4,6–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 L SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 SEKP1–8 Realizowane treści VI 7. Filtry, filtracja i oczyszczanie 8. Wymienniki ciepła 9. Systemy hydrauliki okrętowej (w tym: instalacje hydrauliczne drzwi wodoszczelnych) 10. Urządzenia sterowe 11. Śruby nastawne 12. Urządzenia kotwiczne 13. Urządzenia hydrauliczne pokryw lukowych 14. Urządzenia przeładunkowe 15. Stabilizatory przechyłów 16. Windy łodziowe Razem: 17. Współpraca pompy z rurociągiem, wyznaczanie charakterystyk przepływu, mocy, sprawności 18. Wyznaczanie charakterystyki kawitacyjnej pompy wirowej 19. Wyznaczanie charakterystyk przepływu elementów instalacji okrętowych 20. Badanie sprawności sprężarki tłokowej 21. Badanie i kalibracja wiskozymetrów 22. Demontaż i montaż bębna wirówki paliwa 23. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wirówki MAPX i własności paliwa 24. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wirówki FOPX i własności paliwa 25. Bilans wymiennika ciepła 26. Charakterystyki eksploatacyjne układu hydrauliki siłowej 27. Badanie i regulacja maszyny sterowej 28. Wpływ parametrów eksploatacyjnych na wydajność wyparownika podciśnieniowego i zasolenie kondensatu Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 30 30 45 45 75 191 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 75 45 5 125 6 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie jest w stanie określić rodzaju instalacji i scharakteryzować znajdująEKP1 cych się w niej urządzeń Jest w stanie określić rodzaj instalacji i scharakteryzować najważniejsze urządzenia i ich rolę Potrafi prawidłowo określić rodzaj instalacji i scharakteryzować wszystkie urządzenia oraz zdefiniować ich zadania oraz określić zakres regulacji parametrów pracy Nie jest w stanie przedstawić procesów na wykresach Przedstawia procesy na wykresach, wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące maszyn i urządzeń Przedstawia procesy na wykresach własności mediów roboczych, wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu i sprawności maszyn i urządzeń Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw parametrów na pracę instalacji Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego EKP2 Nie potrafi opisać zasad poprawnej obsługi technicznej instalacji ani zidenEKP3 tyfikować parametrów potrzebnych do oceny stanu technicznego urządzeń Nie potrafi wskazać wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny EKP4 i koszty eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń i potrafi je zinterpretować Potrafi wskazać i wyjaśnić zależności między decyzjami podejmowanymi w trakcie obsługi a stanem technicznym i kosztami eksploatacyjnymi statku, bezpieczeństwem załogi i stanem środowiska naturalnego 4,5–5 Potrafi prawidłowo określić rodzaj instalacji i scharakteryzować wszystkie urządzenia oraz zdefiniować ich zadania, uruchomić i odstawić urządzenie z eksploatacji oraz określić zakres regulacji parametrów pracy jak również oszacować ich dobór i wskazać rozwiązania alternatywne Przedstawia procesy na wykresach własności wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu i sprawności maszyn i urządzeń, potrafi analizować zależności analityczne opisujące procesy Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw parametrów na pracę instalacji oraz wskazuje wpływ typowych niesprawności na parametry pracy instalacji Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego. Potrafi wskazać i uzasadnić typowe zagrożenia i przeprowadzić analizę ryzyka i wskazać sposoby jego ograniczenia podczas wykonywania czynności obsługi instalacji Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów. DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury Schematy Dokumentacja instalacji rzeczywistych stosowanych na statkach 192 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Stanowisko badania pomp wirowych Stanowisko wyposażone w: okrętowe pompy wirowe sterowane za pomocą falownika, zawór na tłoczeniu, mierniki ciśnienia i przepływu Urządzenia Pompy, sprężarki, wirówki, maszyna sterowa, wymienniki ciepła, elementy hydrauliki Stanowisko wirowania paliw okrętowych Stanowisko wyposażone w: wirówkę FOPX pracującą w systemie ALCAP i wirówkę MAPX Stanowisko badania wymienników ciepła Stanowisko wyposażone pod kątem monitoringu parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego wymienników ciepła Symulatory maszyn, urządzeń i instalacji Symulacja w czasie rzeczywistym uruchamiania, odstawiania i nadzorowania podczas pracy instalacji, maszyn i urządzeń Literatura: Literatura podstawowa 1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika Tom II. 2. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe maszyny i urządzenia pomocnicze. Tom I i II. 3. Dokumentacja techniczno ruchowa pomp wirowych i wyporowych. 4. Urbański P.: Siłownie okrętowe. 5. Górski Z., Perepeczko A.: Pompy okrętowe. 6. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe sprężarki, dmuchawy i wentylatory. 7. Katalogi producentów, Instrukcje obsługi firm Alfa Laval, Westfalia, H. Cegielski, Aalborg, Saacke, Towimor, WSK Kraków. 8. Jasiewicz R., Szczepanek M.: Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z pomp okrętowych realizowanych w Zakładzie Maszyn i Urządzeń Okrętowych. 9. Biały W.: Podstawy maszynoznawstwa. 10. Bieniek C.: Wentylatory osiowe. 11. Smotrycki S.: Maszyny i urządzenia pokładowe. 12. Zabłocki M.: Filtry paliwa silników wysokoprężnych. 13. Szydelski Z.: Sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne. 14. Smotrycki S.: Okrętowe mechanizmy pokładowe. 15. Praca zbiorowa: Vademecum hydrauliki Tom III. Literatura uzupełniająca 1. 2. 3. 4. 5. 6. Materiały firmy Alfa-Laval strona www.alfalaval.com Materiały firmy Westfalia strona www.westfalia-separator.com Materiały firmy Aalborg strona www.aalborg.com Materiały firmy Saacke strona www.saacke.de/en Materiały firmy Towimor strona www.towimor.com.pl Materiały firmy WSK Kraków strona www. wsk.com.pl Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Robert Jasiewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Paweł Krause dr inż. Marcin Szczepanek Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] [email protected] IESO/ZMiUO IESO/ZMiUO Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 193 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Chłodnictwo i klimatyzacja* 31 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A VI 15 2 Ć L 1,7 E S 0,3 Razem w czasie studiów P SE PP PR VI zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr IV Semestry: Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 25 5 5 30 25 5 5 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i wentylacyjnych 2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych 3. Wykształcenie umiejętności doboru optymalnych nastaw pracy okrętowych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych 4. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy i wyłączenia z ruchu okrętowych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych 5. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji chłodniczych i klimatyzacyjnych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia K_W03, K_W04, K_W08, EKP1 zachodzące w nich procesy termodynamiczne i ich wpływ na K_U07, K_U09, K_U11, osiągnięcie oczekiwanych efektów pracy instalacji K_U13 Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności K_W04,K_W08, K_W09, EKP2 mediów roboczych oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne doty- K_U07, K_U09, K_U11, czące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń K_U13 Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identy- K_W04, K_W06, K_W08, fikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń K_U07, K_U09, K_U11, EKP3 i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw automatyki K_U13, K_U15, K_U17, oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji K_U19, K_U22 Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eksEKP4 ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego 194 K_W11, K_U10, K_U14, K_K05, K_K07 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI: Lp. Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Szczegółowe efekty kształcenia Identyfikuje rodzaj obiegów chłodniczych i rodzaj procesów obróbki powietrza w oparciu o SEKP1 EKP1 x schematy instalacji i charakteryzuje zainstalowane w nich urządzenia x x Identyfikuje procesy termodynamiczne odbywające się w określonych miejscach i urządzeniach SEKP2 instalacji oraz przedstawia zmiany parametrów stanu mediów na wykresach EKP 1,2 x x x Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu me- EKP diów na efekty pracy instalacji 1,2,3 x x x Opisuje zasady poprawnego montażu, demontaEKP SEKP4 żu i obsługi bieżącej urządzeń instalacji chłodni2,3 czej i klimatyzacyjnej x x x Identyfikuje parametry pracy istotne dla określonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich SEKP5 EKP2 x związek ze stanem technicznym urządzeń i instalacji x x Określa prawidłowe nastawy automatyki steruSEKP6 jącej pracą instalacji oraz przewiduje ich wpływ na efekty pracy instalacji SEKP3 EKP 2,3 x x x Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów- EKP SEKP7 nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech- 2,3,4 niczny i koszty eksploatacji instalacji x x x Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowadzeniem czynności obsługi technicznej poprzez identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia, EKP SEKP8 możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze- 2,3,4 nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi i środowiska naturalnego x x x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A Realizowane treści Liczba godzin VI SEKP1,2,3 1. Chłodnictwo i jego zastosowanie w okrętownictwie SEKP1,2,3 2. Obiegi chłodnicze i układy chłodnicze stosowane na statkach morskich SEKP1,2,3 3. Instalacje pomocnicze SEKP1,2,3,4 4. Sprężarki i agregaty chłodnicze SEKP1,2,3,4 5. Aparatura chłodnicza SEKP3,4,5 6. Współdziałanie sprężarki z innymi urządzeniami układu chłodniczego SEKP3,4,5,6 7. Automatyzacja urządzeń i instalacji chłodniczych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 195 SEKP1,2,3,4,5,6 8. Bilans cieplny chłodni SEKP1,2,3,4,5,6 9. Eksploatacja instalacji chłodniczych SEKP1,2,3 10. Systemy wentylacji i klimatyzacji stosowane na statkach morskich SEKP1,2,3,4 11. Statki specjalistyczne SEKP1,2,3,4,5,6 12. Okrętowe instalacje wentylacyjne i zabezpieczenia przeciwpożarowe SEKP1,2,3,4,5,6 13. Kontenery chłodzone SEKP7,8 14. Bezpieczeństwo obsługi urządzeń chłodniczych SEKP7,8 15. Przepisy klasyfikacyjne dotyczące chłodnictwa Razem: SEKP1,2,3 16. Schematy instalacji chłodniczych SEKP3,4,5,6 17. Nastawa automatyki chłodniczej 30 SEKP1,2,3,4,5,6 18. Budowa i działanie sprężarek i aparatury L SEKP1,2,3,4,5,6 19. Badanie współczynnika przenikania ciepła komory chłodniczej SEKP7,8 25 20. Eksploatacja chłodni prowiantowej SEKP1,2,3,4,5,6 21. Bilans cieplny układu chłodni prowiantowej i zamrażarki SEKP1,2,3 22. Badanie centrali klimatyzacyjnej Razem: 25 SEKP1,2,3,4,5,6 23. Instalacja chłodni prowiantowej 7,8 S 5 SEKP1,2,3,4,5,6 24. Instalacja klimatyzacji statkowej 7,8 Razem: 5 Razem w semestrze: 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 60 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie 196 125 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Punkty ECTS 5 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny 4,5–5 Nie jest w stanie określić rodzaju instalacji i scharakteryzować znajdująEKP1 cych się w niej urządzeń Jest w stanie określić rodzaj instalacji i scharakteryzować najważniejsze urządzenia i ich rolę Potrafi prawidłowo określić rodzaj instalacji i scharakteryzować wszystkie urządzenia oraz zdefiniować ich zadania oraz określić zakres automatycznej regulacji parametrów pracy Potrafi prawidłowo określić rodzaj instalacji i scharakteryzować wszystkie urządzenia oraz zdefiniować ich zadania oraz określić zakres automatycznej regulacji parametrów pracy jak również oszacować ich dobór i wskazać rozwiązania alternatywne Nie jest w stanie przedstawić procesów termodynamicznych na wyEKP2 kresach własności mediów roboczych Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności mediów roboczych, wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu mediów i procesów Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności mediów roboczych, wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności mediów roboczych, wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń. Potrafi analizować zależności analityczne opisujące procesy termodynamiczne Nie potrafi opisać zasad poprawnej obsługi technicznej instalacji ani zidenEKP3 tyfikować parametrów potrzebnych do oceny stanu technicznego urządzeń Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń i potrafi je zinterpretować Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw automatyki na parametry pracy instalacji Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw automatyki na parametry pracy instalacji oraz wskazuje wpływ typowych niesprawności na parametry pracy instalacji Nie potrafi wskazać wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny EKP4 i koszty eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego Potrafi wskazać i wyjaśnić zależności między decyzjami podejmowanymi w trakcie obsługi a stanem technicznym i kosztami eksploatacyjnymi statku, bezpieczeństwem załogi i stanem środowiska naturalnego Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego. Potrafi wskazać i uzasadnić typowe zagrożenia i przeprowadzić analizę ryzyka i wskazać sposoby jego ograniczenia podczas wykonywania czynności obsługi instalacji Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury Schematy Dokumentacja rzeczywistych instalacji chłodniczych stosowanych na statkach Stanowiska nastaw automatyki Dwa stanowiska: do kontroli i ustawiania presostatów oraz do kontroli i ustawiania TZR Urządzenia Typowe elementy instalacji: aparatura i sprężarki Chłodnia prowiantowa Instalacja dwukomorowej chłodni prowiantowej wyposażona w komputerowy monitoring parametrów pracy z możliwością określenia bilansu Zamrażarka dwustopniowa Instalacja dwustopniowa z ekonomizerem wyposażona pod kątem monitoringu parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 197 Literatura: Literatura podstawowa 1. Bohdal T., Charun H., Czapp M.: Urządzenia chłodnicze sprężarkowe parowe. WNT, Warszawa 2003. 2. Bonca Z. i in.: Czynniki chłodnicze i nośniki ciepła. IPPU Masta, Gdańsk 1997. 3. Bonca Z., Depta A.: Wentylacja i klimatyzacja okrętowa. Gdynia 1999. 4. Fodemski T.: Domowe i handlowe urządzenia chłodnicze. Poradnik. WNT, Warszawa 2000. 5. Jones W.P.: Klimatyzacja. Arkady, 1981. 6. Piotrowski I.: Okrętowe urządzenia chłodnicze. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, Gdynia 1994. 7. Płaska Z., Sobecki M.: Wybrane zagadnienia z chłodnictwa i klimatyzacji – zbiór zadań. WSM, Szczecin 1980. 8. Recknagel H. i in.: Poradnik ogrzewanie i klimatyzacja. EWFE, Gdańsk 1994. 9. Starowicz Z.: Poradnik montera chłodniczego. WNT, Warszawa 1976. 10. Szolc Z.: Chłodnictwo. WSiP, Warszawa 1980. 11. Ulrich H.: Technika chłodnicza. Poradnik. Tom 1 i 2. IPPU Masta, Gdańsk 1999. 12. Wasiluk W., Korczak E.: Wentylacja i klimatyzacja na statkach. WM, Gdańsk 1997. 13. Zakrzewski B.: Obliczenia obiegów chłodniczych i klimatyzacyjnych. PS, Szczecin 1991. Literatura uzupełniająca 1. 2. 3. 4. Materiały firmy Danfoss. Strona www.danfoss.com Materiały firmy ALCO. Strona www.alco.com Materiały firmy Starcool. Strona www.starcool.com Materiały firmy Carrier. Strona www.carrier.com Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Ewelina Złoczowska Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Grzegorz Kidacki Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 198 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 32 Kierunek: Siłownie okrętowe* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Semestry: V, VI III zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze Semestr Liczba tygodni w semestrze A V 15 2E 2 30 30 4 VI 15 1E 2 15 30 5 45 60 9 Ć L E S Razem w czasie studiów P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR ECTS Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Uczestniczenie w zajęciach i uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotów: Materiałoznawstwo okrętowe, Mechanika płynów, Termodynamika techniczna, Podstawy konstrukcji maszyn, Język angielski, Elektrotechnika okrętowa 2. Uczestniczenie w zajęciach z przedmiotów: Automatyka i miernictwo okrętowe, Kotły okrętowe, Maszyny i urządzenia okrętowe, Chemia wody, paliw i smarów, Teoria i budowa okrętów, Okrętowe silniki tłokowe, Ochrona środowiska morskiego 3. Odbycie specjalistycznych praktyk warsztatowych przed semestrem V Cele przedmiotu: 1. Nabycie umiejętności szczegółowej identyfikacji technicznej statku oraz siłowni okrętowej 2. Nabycie umiejętności praktycznego – eksploatacyjnego, obsługiwania wszystkich instalacji funkcjonalnych statku i siłowni okrętowych oraz urządzeń i mechanizmów w nich zastosowanych 3. Nabycie umiejętności obsługiwania oraz bezpiecznej eksploatacji układów napędowych statku, głównych oraz pomocniczych 4. Wykształcenie umiejętności dostosowywania bieżącej eksploatacji statku i siłowni okrętowej do zmiennych warunków pływania oraz wypadków i awarii technicznych 5. Nabycie umiejętności organizacji pracy w zakresie technicznej eksploatacji statku i siłowni okrętowej Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 Opis Kody EK dla kierunku Potrafi użytkować i nadzorować instalacje funkcjonalne w siłowni okrętowej i na statku Potrafi użytkowanie i nadzorować systemy oraz urządzenia pomocnicze w siłowni okrętowej i na statku, w różnych stanach eksploatacyjnych Potrafi użytkować i bezpiecznie nadzorować układy napędowe statku główne i pomocnicze Potrafi bezpiecznie i ekonomicznie eksploatować statek i siłownię okrętową w różnych warunkach klimatycznych i stanach zagrożenia K_W04, K_W07, K_W08, K_U13, K_U19, K_U20, K_U22, K_K02 K_W04, K_W07, K_W08, K_U13, K_U19, K_U20, K_U22, K_K02 K_W04, K_W07, K_W08, K_U13, K_U19, K_U20, K_U22, K_K02 K_W12, K_U15, K_U17, K_K01, K_K03, K_K07 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 199 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 200 Szczegółowe efekty kształcenia Określa elementy składowe siłowni okrętowej z wyszczególnieniem: elementów głównego układu napędowego i elektrowni okrętowej oraz mechanizmów pomocniczych siłowni Rozpoznaje i identyfikuje podstawowe i pomocnicze instalacje statku i siłowni okrętowej Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację sprężonego powietrza Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację wody morskiej, wody słodkiej, centralną instalację chłodzenia, chłodzenia silników głównych i pomocniczych Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację paliwową z wyszczególnieniem transportu, przechowywania, oczyszczania i zasilania paliwem silników i kotłów okrętowych Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację oleju smarowego z wyszczególnieniem transportu, przechowywania, oczyszczania oleju smarowego dla poszczególnych urządzeń siłowni okrętowej Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację pomocniczą grzewczą: parowowodną oraz oleju termicznego Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację utylizacji energii strat cieplnych oraz instalację spalin wylotowych silników i kotłów Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działania instalację zęzową. Wykonuje bezpiecznie wszystkie operacje balastowe Stosuje procedury uruchomienia, nadzoru w czasie pracy oraz odstawiania wszystkich instalacji obsługujących silniki napędowe Przygotowuje do uruchomienia wszystkie niezbędne instalacje obsługujące silniki napędowe Przygotowuje do rozruchu silniki napędu głównego i pomocniczego statku Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x x x x x EKP 1,2 EKP 1,2 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Przeprowadza rozruch silników, utrzymuje SEKP13 nadzór w czasie pracy i odstawia zgodnie w wymogami bezpieczeństwa i eksploatacji Uruchamia system zasilania elektrycznego SEKP14 statku: agregaty prądotwórcze awaryjne, główne, zasilanie z lądu Wpływa na konfigurację pracy sieci energetycznej statku w celu uzyskania bezpiecznej SEKP15 i dostosowanej do warunków pływania sprawności Stosuje procedury postępowania ze ściekami SEKP16 i odpadami ropopochodnymi Wykorzystuje możliwości optymalizacji zużySEKP17 cia energii dzięki wykorzystaniu urządzeń i systemów utylizacji Rozpoznaje właściwości układów napędowych statku na podstawie dostępnej dokumentacji, SEKP18 raportów serwisowych i dzienników maszynowych Dostosowuje bieżące osiągi silników do warunków pracy wynikających ze zmiennych stref SEKP19 pływania statków, właściwości paliwa i stanu technicznego silnika oraz instalacji obsługujących Ocenia bieżące zmiany oporu kadłuba i prowaSEKP20 dzi właściwą dokumentację w tym zakresie oraz ocenia stan pędnika statku Sporządza bilans energetyczny siłowni okrętowej z uwzględnieniem najważniejszych eleSEKP21 mentów składowych oraz oblicza sprawność energetyczną siłowni okrętowej i sprawność ogólną układu napędowego Prowadzi bieżącą eksploatację silników napędowych statku oraz właściwą eksploatację SEKP22 układu łożyskowania wału śrubowego i jego uszczelnienia Stosuje metody okresowej oceny jakości SEKP23 współpracy silników napędu głównego z pędnikiem Prawidłowo realizuje procedury diagnostyczne SEKP24 dla silników napędowych w oparciu o dostępne wyposażenie statku i siłowni Właściwie eksploatuje urządzenia odpowieSEKP25 dzialne za redukcję lub eliminację drgań takich jak: tłumiki, absorbery, odciągi i inne Planuje w sposób optymalny zapasy niezbędnego paliwa, olejów smarowych, wody i innych czynników eksploatacyjnych siłowni i statku SEKP26 oraz opracowuje bieżącą dokumentację eksploatacyjną statku: raporty, rozliczenia paliwowe i oleju smarowego EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 201 SEKP27 SEKP28 SEKP29 SEKP30 Właściwie stosuje zalecenia techniczne dotyczące zakresów prędkości obrotowych – rezonansowych silników napędowych oraz ocenia wpływ zagrożenia związanego z drganiami występującymi na statku Eksploatuje silniki napędowe i inne urządzenia statku w warunkach szczególnych – przeciążenia, trudne warunki pogodowe Eksploatuje zgodnie z założeniami technicznymi urządzenia ograniczenia emisji składników szkodliwych spalin Stosuje procedury postępowania w przypadku awarii silników napędowych oraz innych istotnych urządzeń i systemów funkcjonalnych statku EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x EKP 3,4 x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: V SEKP1,2 1. Siłownie okrętowe – wiadomości ogólne 2. Wymagania stawiane siłowniom i ich wpływ na rozwiązania zastosoSEKP1,2 wane w siłowniach okrętowych 3. Budowa i obsługa instalacji obsługujących silniki spalinowe pomocniSEKP3,4 cze SEKP 4. Podstawowe instalacje siłowni okrętowych i statku i ich obsługa 4–13 A SEKP7,8 5. Systemy siłowni parowych SEKP14 6. Energetyka siłowni okrętowej 7. Nowoczesne rozwiązania układów napędowo-energetycznych z prądSEKP15 nicami wałowymi i sposoby ich eksploatacji SEKP 8. Utylizacja ciepła odpadowego, przegląd współczesnych rozwiązań 8,16,17 układów oraz zasady ich eksploatacji Razem: 9. Wprowadzenie – budowa i działanie symulatora siłowni okrętowej, SEKP1,2 uruchomienie i obsługa podstawowa programów symulatora SEKP 10. Opis procedur do uruchomienia siłowni statku i praca w różnych sta12–14 nach eksploatacyjnych 11. Instalacje chłodzenia – woda morska, woda słodka oraz instalacje poSEKP4 mocnicze SEKP3 12. Instalacja sprężonego powietrza 13. Instalacja parowo-wodna – przygotowanie do ruchu, uruchomienie, S SEKP7 nadzór w czasie ruchu i odstawienie SEKP5,6, 14. Instalacje paliwowe i smarowe – transportowe, oczyszczające i zasila16,17 jące SEKP 15. Przygotowanie do pracy i uruchomienie i praca silnika napędu głów8–11 nego – wolnoobrotowego SEKP15 16. Układ energetyczny siłowni Razem: Razem w semestrze: 202 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 30 30 30 30 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 90 5 155 4 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: VI SEKP18,20 17. Charakterystyka oporowa okrętu 18. Pola pracy silników napędu głównego i współpraca układu silnik – SEKP18,19 śruba okrętowa SEKP19,23, 19. Układy napędowe statku główne i pomocnicze budowa i ich eksplo24,26,27 atacja SEKP22 20. Praca układu napędowego przy manewrowaniu – krzywe Robinsona A 21. Zasady ekonomicznej eksploatacji siłowni okrętowych. Bilans enerSEKP21,25 getyczny siłowni okrętowej 22. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w różnych stanach pogodoSEKP28,29 wych i stanach zagrożenia oraz awarii 23. Współczesne siłownie okrętowe – tendencje rozwojowe. Nowe SEKP30 rozwiązania systemów siłowni Razem: 24. Budowa i zasada działania układu zdalnego sterowania silnika naSEKP18 pędu głównego 25. Uruchomienie i praca silnika napędu głównego – średnioobrotoweSEKP19 go SEKP19 26. Nadzór silników okrętowych napędu głównego w czasie pracy SEKP 27. Pola pracy silników głównych i współpraca układu silnik – śruba 20,22–25 okrętowa, wyznaczanie charakterystyk napędowych 28. Energetyka siłowni okrętowej i eksploatacja układów napędowoS SEKP21 energetycznych z prądnicami wałowymi 29. Współpraca silnika napędu głównego z urządzeniami utylizacji cieSEKP29 pła 30. Układy napędowe statku i ich bezpieczna oraz ekonomiczna eksploSEKP26–28 atacja 31. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w stanach zagrożenia SEKP29,30 i awarii Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 15 15 30 30 45 203 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 45 75 5 125 5 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczenie praktyczne ćwiczeń w symulatorze siłowni okrętowej. Egzamin ustny oceny EKP1 EKP2 Nie identyfikuje, nie zna budowy oraz nie rozumie zasady działania i przeznaczenie podstawowych instalacji siłowni okrętowej i statku. Nie potrafi samodzielnie użytkować podstawowych instalacji siłowni okrętowej i statku Nie identyfikuje, nie zna budowy oraz przeznaczenia i zasady działania systemów oraz urządzeń pomocniczych układów napędowych siłowni okrętowej. Nie potrafi samodzielnie, praktycznie użytkować systemów oraz urządzeń pomocniczych siłowni okrętowej i statku Prawidłowo identyfikuje, rozumie zasadę działania i przeznaczenie podstawowych instalacji siłowni okrętowej oraz statku. Potrafi samodzielnie użytkować podstawowe instalacje siłowni okrętowej i statku 4,5–5 Prawidłowo identyfikuje, zna budowę oraz przeznaczenie i rozumie zasadę działania podstawowych instalacji. Potrafi prawidłowo identyfikować poszczególne elementy instalacji podstawowych siłowni okrętowej i statku. Potrafi samodzielnie użytkować podstawowe instalacje siłowni okrętowej i statku Prawidłowo identyfikuje, zna budowę oraz przeznaczenie i rozumie zasadę działania podstawowych instalacji. Potrafi prawidłowo identyfikować poszczególne elementy instalacji podstawowych siłowni okrętowej i statku. Prawidłowo potrafi opisać procedurę użytkowania podstawowych instalacji siłowni okrętowej i statku. Potrafi samodzielnie obsługiwać podstawowe instalacje siłowni okrętowej i statku Prawidłowo identyfiku- Prawidłowo identyfikuje, Prawidłowo identyfikuje, zna je, zna budowę oraz zna budowę oraz przezna- budowę oraz przeznaczenie przeznaczenie i zasadę czenie i zasadę działania i zasadę działania systemów działania systemów oraz systemów oraz urządzeń oraz urządzeń pomocniczych urządzeń pomocniczych pomocniczych układów układów napędowych siłowni układów napędowych si- napędowych siłowni okrę- okrętowej. Potrafi samodzielnie łowni okrętowej. Potrafi towej. Potrafi wykorzystać wykorzystać instrukcje oraz samodzielnie, praktycz- instrukcje oraz dokumenta- dokumentację do przygotowanie użytkować systemy cję stosowania procedury nia procedury bezpiecznego oraz urządzenia pomoc- bezpiecznego użytkowania użytkowania systemów okrętonicze siłowni okrętowej systemów okrętowych. Po- wych. Potrafi samodzielnie, i statku trafi samodzielnie, prakpraktycznie zastosować opratycznie użytkować systemy cowane procedury i użytkować oraz urządzenia pomocni- systemy oraz urządzenia pocze siłowni okrętowej mocnicze siłowni okrętowej i statku i statku Metody Test pisemny oraz zaliczenie praktyczne ćwiczeń w symulatorze siłowni okrętowej oceny EKP3 204 Nie identyfikuje, nie zna budowy oraz nie rozumie zasady działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Nie potrafi samodzielnie użytkować pomocniczych układów napędowych statku Prawidłowo identyfikuje, zna budowę oraz rozumie zasadę działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi pod nadzorem użytkować pomocnicze i główne układy napędowe statku Prawidłowo identyfikuje, zna budowę oraz rozumie zasadę działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi wykorzystać dokumentację oraz instrukcję do realizacji podstawowych czynności nadzoru i użytkowania pomocniczych układów napędowych statku. Potrafi samodzielnie użytkować pomocnicze układy napędowe statku Prawidłowo identyfikuje, zna budowę oraz rozumie zasadę działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi wykorzystać dokumentację oraz instrukcję do realizacji podstawowych czynności nadzoru i użytkowania układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi samodzielnie użytkować pomocnicze i główne układy napędowe statku Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 EKP4 Nie identyfikuje, nie zna procedur działania i przeznaczenia układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Nie potrafi zastosować praktycznie czynności do bezpiecznej i ekonomicznej eksploatacji statku i siłowni okrętowej Prawidłowo identyfikuje, zna procedury działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi posługując się dokumentacją oraz instrukcjami zastosować praktycznie czynności do bezpiecznej i ekonomicznej eksploatacji statku i siłowni okrętowej w standardowych warunkach klimatycznych Prawidłowo identyfikuje, zna procedury działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi posługując się dokumentacją oraz instrukcjami zastosować praktycznie czynności do bezpiecznej i ekonomicznej eksploatacji statku i siłowni okrętowej w standardowych warunkach klimatycznych Prawidłowo identyfikuje, zna procedury działania i przeznaczenie układów napędowych głównych i pomocniczych statku. Potrafi posługując się dokumentacją oraz instrukcjami zastosować praktycznie czynności do bezpiecznej i ekonomicznej eksploatacji statku i siłowni okrętowej w różnych warunkach klimatycznych i stanach zagrożenia Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Komputer z dostępem do LAN. Rzutniki multimedialne Opis Zajęcia audytoryjne wykładowe z prezentacjami oraz programami specjalistycznymi Symulatory statków i siłowni okręZajęcia teoretyczne i praktyczne dzięki wykorzystaniu specjalitowych: operacyjne oraz graficzne stycznych symulatorów zgodne z wymogami STCW Dokumentacje i instrukcje okrętowe Silniki napędowe główne i pomocnicze, instalacje i systemy okrętowe, urządzenia pomocnicze siłowni okrętowych i statków Literatura: Literatura podstawowa 1. Rawson K.J., Tupper E.C.: Basic Ship Theory. Elsevier, 2001. 2. Schneekluth H., Bertram V.: Ship Design for Efficiency and Economy. Elsevier, 1998. 3. Bertram V.: Practical Ship Hydrodynamics. Elsevier, 1999. 4. Tupper E.C.: Introduction to Naval Architecture. Elsevier, 2004. Literatura uzupełniająca 1. Wojnowski W.: Okrętowe siłownie spalinowe, Tom I, II i III. Politechnika Gdańska, 1991–1992. 2. Urbański P.: Gospodarka energetyczna na statkach. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1978. 3. Chachulski K.: Podstawy napędu okrętowego. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988. 4. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. Gdynia 2002. 5. Urbański P.: Instalacje okrętów i obiektów oceanotechnicznych: instalacje spalinowych siłowni okrętowych. Politechnika Gdańska, 1994. 6. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Gdańsk 1990. 7. Włodarski J.K.: Podstawy eksploatacji maszyn okrętowych. Gdynia, 2006. 8. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. Politechnika Śląska, Gliwice 2006. 9. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988. 10. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego. WSM, Szczecin, 1997. 11. Borkowski T.: Emisja spalin przez silniki okrętowe – zagadnienia podstawowe. WSM, Szczecin 2000. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 205 Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Tadeusz Borkowski, A, S Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Jarosław Myśków, A, S Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 206 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 33 Kierunek: Podstawy budowy statku i organizacji załogi* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A I 15 1,5 Ć L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów I zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I A Ć L E S P SE PP PR ECTS 22 1 22 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Poznanie struktury organizacji i administracji morskich i zakresu ich działania. Poznanie podziału kompetencji członków załogi wymaganego przez konwencję STCW 2. Poznanie podstawowych typów statków, elementów konstrukcji i wymiarów kadłuba 3. Poznanie ogólnej budowy siłowni, jej wyposażenia, urządzeń napędowych, sterujących, pokładowych statku, statkowych i indywidualnych środków ratunkowych, rodzajów przeglądów na statkach, ich zakresów, dokowania Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Zna struktury organizacji i administracji morskich i zakres ich EKP1 działania. Rozróżnia podział kompetencji członków załogi wymagany przez konwencję STCW Rozróżnia podstawowe typów statków, rozróżnia elementy konEKP2 strukcji i wymiary kadłuba Ma znajomość ogólnej budowy siłowni, jej wyposażenia, urządzeń napędowych, sterujących, pokładowych statku, statkowych i indyEKP3 widualnych środków ratunkowych, rodzajów przeglądów na statkach, ich zakresy, dokowanie K_W08, K_W12, K_U01, K_U02, K_K01, K_K02 K_W03, K_W15, K_U01, K_U05, K_K01, K_K02 K_W03, K_W12, K_W15, K_U01, K_U05, K_K01, K_K02 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Zna światowe i krajowe struktury administracji morskiej i nadzoru technicznego, poSEKP1 trafi określić obszary ich działalności, wyszukuje linki do danych źródłowych Stosuje właściwe nazewnictwo; rozróżnia SEKP2 zakres kompetencji i podległość służbową członków załogi statku Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x EKP1 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 207 Klasyfikuje na podstawie opisu i widoku podstawowe typy statków, określa ich cechy SEKP3 charakterystyczne i rozplanowanie przestrzenne, wymiary główne EKP2 x Rozróżnia cechy charakterystyczne siłowni okrętowych z silnikami wolnoobrotowymi SEKP4 i średnioobrotowymi, rozpoznaje, stosuje nazewnictwo urządzeń i instalacji siłowni okrętowych. Zna ich zastosowania EKP3 x Rozróżnia sposoby napędu i sterowania statkiem, określa cechy charakterystyczne pędSEKP5 ników śrubowych, azymutalnych, strumieniowych, rozróżnia podstawowe rozwiązania konstrukcji urządzeń sterowych EKP3 x Rozpoznaje elementy wyposażenia pokładowego, stosuje właściwe nazewnictwo EKP3 x Rozróżnia wyposażenie ratownicze statku SEKP7 i indywidualne załogi, zna zakres jego zastosowań EKP3 x Zna nazewnictwo i ogólne zasady przegląSEKP8 dów technicznych statków, ich zakresy, dokowanie EKP3 x SEKP6 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 A SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 208 Realizowane treści Liczba godzin I 1. Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych 2. Podział kompetencji członków załogi wymagany przez konwencję STCW 3. Typy statków: masowce, drobnicowce, promy, zbiornikowce, produktowe, gazowce, rozplanowanie przestrzenne. Geometria kadłuba, wymiary główne, stosunki wymiarów głównych 4. Ogólna charakterystyka siłowni okrętowych. Typy, budowa siłowni, podstawowe systemy, typy urządzeń pomocniczych 5. Pędniki, rodzaje pędników. Sposoby sterowania statkiem rodzaje sterów 6. Wyposażenie pokładowe 7. Wyposażenie ratownicze 8. Nazewnictwo i ogólne zasady przeglądów technicznych statków, ich zakresy, dokowanie Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 22 22 22 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 22 Praca własna studenta 10 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 34 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne po wykładach oceny Nie jest w stanie scharakteryzować organizacji i administracji morskich i zakresu ich działania. Nie jest w stanie określić kompetencji członków EKP1 załogi na poziomach wymaganych przez konwencję STCW Potrafi scharakteryzować organizacje i administracje morskie i zakres ich działania. Potrafi określić kompetencje członków załogi na poziomach wymaganych przez konwencję STCW Potrafi scharakteryzować organizacje i administracje morskie i zakres ich działania. Potrafi określić kompetencje członków załogi na poziomach wymaganych przez konwencję STCW. Wyszukuje linki do informacji o zakresie działalności instytucji morskich Potrafi scharakteryzować organizacje i administracje morskie i zakres ich działania. Potrafi określić kompetencje członków załogi na poziomach wymaganych przez konwencję STCW. Wyszukuje linki do informacji o zakresie działalności instytucji morskich, zakresie obowiązków i kompetencji członków załóg statków Nie potrafi scharakteryzować podstawowych typów statków, nie rozróżEKP2 nia elementów konstrukcji i wymiarów kadłuba statku Potrafi scharakteryzować podstawowe typy statków, rozróżnia elementy konstrukcji i wymiary kadłuba statku Potrafi scharakteryzować podstawowe typy statków, określa ich zastosowania, rozróżnia elementy konstrukcji i wymiary kadłuba statku Potrafi scharakteryzować podstawowe typy statków, określa ich zastosowania i specjalistyczne wyposażenie, rozróżnia elementy konstrukcji i wymiary kadłuba statku Nie potrafi scharakteryzować ogólnej budowy siłowni, jej wyposażenia, urządzeń pokładowych podstawowych typów statków. Nie rozróżnia statkowych i indywidualEKP3 nych środków ratunkowych, rodzajów przeglądów na statkach, nie zna celu dokowania statku Potrafi scharakteryzować ogólną budowę siłowni, jej wyposażenie, urządzenia pokładowe podstawowych typów statków. Rozróżnia statkowe i indywidualne środki ratunkowe, rodzaje przeglądów na statkach, ich zakresy, zna cel i ogólny przebieg dokowania statku Potrafi scharakteryzować ogólną budowę siłowni, jej wyposażenie, urządzenia pokładowe statku, z uwzględnieniem statków specjalistycznych. Rozróżnia statkowe i indywidualne środki ratunkowe, rodzaje przeglądów na statkach, ich zakresy, zna cel i ogólny przebieg dokowania statku Potrafi scharakteryzować ogólną budowę siłowni, jej wyposażenie, urządzenia pokładowe statku, z uwzględnieniem statków specjalistycznych. Rozróżnia statkowe i indywidualne środki ratunkowe, potrafi scharakteryzować ich przydatność w warunkach pogodowych. Rozróżnia rodzaje przeglądów na statkach, ich zakresy, zna cel i ogólny przebieg dokowania statku Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów, łącza internetowe Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 209 Literatura: Literatura podstawowa 1. Szarejko J., Roguski R.: Zarys Budowy Okrętu. Gdańsk 1974. 2. Babicz J.: WÄRTSILÄ Encyklopedia of ship technology. Gdańsk 2008. 3. Konwencja SOLAS, wyd. 2004. 4. Konwencja STCW 95, wyd. IMO. 5. Dziennik Ustaw Nr 105 poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków morskich o polskiej przynależności. Literatura uzupełniająca 1. Poradnik motorzysty 2. Strony internetowe: www.dnv.com www.gl-group.com www.eagle.org www.imo.org www.prs.gda.com Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Przemysław Rajewski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Robert Jasiewicz Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 210 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 34 Kierunek: Teoria i budowa okrętu* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: I–II Semestry: II–IV zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze Semestr Liczba tygodni w semestrze A II 15 2 30 1 III 15 2 30 1 IV 15 2 30 1 90 3 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów A Ć L E S P SE PP PR ECTS Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Znajomość elementów matematyki, fizyki i informatyki 2. Znajomość zagadnień związanych z wytrzymałością materiałów 3. Znajomość elementów rysunku technicznego i grafiki inżynierskiej 4. Znajomość podstaw materiałoznawstwa 5. Znajomość podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego 6. Znajomość budowy kadłuba statku morskiego wraz z znajomością wyposażenia pokładowego 8. Znajomość zasad oceny pływalności i stateczności statku morskiego 9. Znajomość zasad oceny położenia równowagi statku Cele przedmiotu: 1. Nauczenie podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego 2. Zapoznanie i nauczenie interpretacji odpowiednich przepisów Nauczenie zasad wykonywania obliczeń wytrzymałościowych ze zrozumieniem zachodzących 3. procesów fizycznych Znajomość i zrozumienie podstaw teoretycznych służących do oceny stateczności i pływalności 4. statku 5. Umiejętność oceny wpływu stanu załadowania statku na jego położenie równowagi i stateczność Znajomość oceny stateczności wzdłużnej statku. Zrozumienie zasad wyznaczania przegłębienia 6. i zanurzeń statku na podstawie stanu załadowania Znajomość oceny stateczności statku w eksploatacji w danym stanie załadowania. Zrozumienie 7. wpływu zewnętrznego momentu przechylającego o charakterze dynamicznym na położenie równowagi i stateczność statku Znajomość elementów dokumentacji statecznościowej statku (konstrukcyjno-eksploatacyjnej) – 8. zawartość, zastosowanie Znajomość zagadnień dotyczących stateczności awaryjnej dotyczących częściowej utraty pływal9. ności lub statku podpartego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 211 Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Zna rozplanowanie przestrzenne i parametry eksploatacyjne różnych tyEKP1 pów statków; zna dokumentację związaną z charakterystykami geometrycznymi kadłuba statku Zna właściwości materiałów używanych do budowy statków. Zna prace EKP2 spawalnicze przeprowadzane na statku oraz zabezpieczenia antykorozyjne Zna zasady nadzoru nad wytrzymałością ogólną i lokalną kadłuba. RoEKP3 zumie obciążenia działające na konstrukcję statku. Rozumie metody obliczenia sił tnących i momentów zginających kadłub Zna typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku, EKP4 zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów Zna zasady dotyczące pływalności statku. Zna wpływ gęstości wody zaEKP5 burtowej na parametry eksploatacyjne statku Potrafi zdefiniować stateczność początkową statku. Umie ocenić stateczEKP6 ność statku. Zna ocenę i wyznaczanie momentu przechylającego. Zna ocenę i wyznaczanie momentu prostującego Rozumie stany równowagi statku w eksploatacji. Zna wpływ operacji EKP7 ciężarowych na położenie równowagi statku. Zna parametry geometryczne podwodnej części kadłuba statku Rozumie zagadnienia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Rozumie zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębienia statku wynikające ze stanu EKP8 równowagi statku. Rozumie wpływ operacji ciężarowych w eksploatacji statku na parametry eksploatacyjne statku – zanurzenia, przegłębienie Zna zasady oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Zna kryteEKP9 ria oceny stateczności statku Rozumie wpływ na bezpieczeństwo statecznościowe zewnętrznego moEKP10 mentu przechylającego o charakterze dynamicznym Zna dokumentację statecznościową statku. Umie wykorzystać dokumenEKP11 tację konstrukcyjno-eksploatacyjną na potrzeby eksploatacji statku Zna zagrożenia i ocenę bezpieczeństwa statku w sytuacjach awaryjnych EKP12 – częściowa utrata pływalności, statek na mieliźnie EKP13 Zna zagrożenia i stan równowagi statku w czasie dokowania Rozumie zagrożenia bezpieczeństwa statecznościowego statku wynikająEKP14 ce z częściowo zapełnionych zbiorników z cieczą K_W05, K_W07 K_W09 K_W07, K_W09 K_W05, K_W07 K_W09 K_U16 K_W05, K_W07 K_W09 K_W01, K_W03 K_W01, K_W03 K_W05, K_W09 K_W01 K_W03 K_W05, K_W09 K_W01, K_W02 K_W03, K_W09 K_W01, K_W02 K_W03, K_W04 K_W03, K_W05 K_W03, K_W05 K_W03, K_W05 K_W05 K_W03, K_W05 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II, III i IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP SEKP1 Rozpoznaje typy statków EKP1 x Opisuje przekroje statków na liniach teoretyczSEKP2 EKP1 x nych kadłuba Zna podstawowe charakterystyki geometryczne SEKP3 EKP1 x i eksploatacyjne kadłuba statku Zna zagadnienia związane z pływalnością ka- EKP SEKP4 x dłuba i wytrzymałością ogólną 1,3 212 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP5 Zna typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady awaEKP4 x ryjne i sprzęt awaryjny SEKP6 Zna konstrukcję pokładu, dna burt i grodzi, innych elementów konstrukcyjnych EKP 3,4 x Zna materiały użyte do konstrukcji kadłuba, SEKP7 sposoby ich połączeń oraz zabezpieczeń przed EKP2 x korozją SEKP8 Zna zasady dotyczące pływalności statku SEKP9 EKP5 x Umie określić wpływ gęstości wody zaburtowej EKP5 x na parametry eksploatacyjne statku SEKP Zna stany równowagi statku w eksploatacji 10 EKP7 x SEKP Zna wielkości dotyczące oceny stateczności EKP6 x 11 statku SEKP Umie scharakteryzować moment przechylający i EKP6 x 12 prostujący występujący w eksploatacji statku Zna zależności między stanem załadowania, staSEKP nem równowagi statku w eksploatacji a momen13 tem prostującym EKP 6,7 x Umie zdefiniować środek ciężkości statku, Wie jak operacje ciężarowe w eksploatacji statku SEKP wpływają na położenie środka ciężkości statku, EKP7 x 14 Wie jak położenie środka ciężkości wpływa na stan równowagi statku Umie wymienić i zdefiniować parametry geometryczne podwodnej części kadłuba statku, SEKP Zna relacje między położeniem środka ciężkości EKP7 x 15 i środka wyporu statku i ich wpływu na stan równowagi statku SEKP Umie wyjaśnić zasady dotyczące stateczności EKP8 x 16 wzdłużnej statku SEKP Umie wyjaśnić pojęcia dotyczące stateczności EKP8 x 17 wzdłużnej statku Zna zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębieSEKP nia statku w eksploatacji na podstawie znajomo- EKP8 x 18 ści aktualnego stanu załadowania SEKP Umie wyjaśnić wpływ operacji ciężarowych na EKP8 x 19 statku na zmianę zanurzeń i przegłębienia statku SEKP Zna wpływ swobodnych powierzchni cieczy na 20 stateczność statku EKP 14 x Umie przedstawić i zastosować kryteria oceny SEKP stateczności statku w ocenie stanu załadowania EKP9 x 21 statku Wie jak wpływa zewnętrzny moment przechylaSEKP jący o charakterze dynamicznym na przechył, 22 stateczność statku EKP 10 SEKP Wie jaki jest cel balastowania statku 23 EKP9 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 213 Wie jak wpływa opróżnianie i napełniania SEKP zbiorników na statku na jego parametry eksplo- EKP9 x 24 atacyjne Umie korzystać z dokumentacji konstrukcyjnoSEKP eksploatacyjnej statku. Zna zwartość tych do25 kumentów i ich zastosowanie w eksploatacji statku EKP 11 x SEKP Zna zakres działalności IMO, oraz towarzystw EKP x 26 klasyfikacyjnych 11,12 SEKP Umie wskazać zagrożenia bezpieczeństwa sta27 tecznościowego statku na mieliźnie EKP 12 x SEKP Wie jak wpływa proces dokowania na statecz28 ność statku i jego bezpieczeństwo EKP 13 x Zna podstawowe działania podejmowane w sySEKP tuacjach związanych z częściową utratą pływal29 ności EKP 12 x SEKP Zna zagrożenia bezpieczeństwa statku w sytu30 acji częściowej utraty pływalności EKP 12 x Zna procedury i czynności podejmowane w trybie awaryjnym w sytuacji zalania przedziaSEKP łu/-ów na statku (czynności, dokumentacja, wy31 korzystanie urządzeń i elementów wyposażenia na statku) EKP 12 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Realizowane treści II SEKP 2,3,4 1. Charakterystyka statku: wymiary i przekroje, linie teoretyczne, współczynniki pełnotliwości, wolna burta i znak wolnej burty, skala załadowania, krzywa wyporu SEKP 1,6 2. Typy statków, rozplanowanie przestrzenne: masowce, drobnicowce, promy, zbiornikowce, produktowe, gazowce SEKP6 3. Rodzaje pędników i sterów SEKP 4,5,6,7 4. Budowa statku: typy wiązań i elementy konstrukcji kadłuba, zbiorniki na statku i typowe ich wyposażenie, zasady sondowania zbiorników, zamknięcie wodoszczelne, typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady awaryjne, sprzęt awaryjny, materiały stosowane w budowie statku SEKP 4,7 5. Materiały konstrukcyjne kadłuba statku: połączenia elementów, ochrona przeciwkorozyjna SEKP 3,4,5 6. Obciążenia konstrukcji kadłuba: wytrzymałość lokalna i ogólna kadłuba, krzywe ciężarów, wyporu i obciążeń, zginanie kadłuba, wykresy sił tnących i momentów gnących, skręcanie kadłuba Razem: Razem w semestrze: 214 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 30 2 62 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP 8–11 SEKP 12–14 A SEKP 15–19 Liczba godzin Realizowane treści III 7. Pływalność, stateczność i niezatapialność statku: stateczność początkowa, moment wychylający, moment prostujący 8. Środek ciężkości i środek wyporu statku: załadowanie i wyładowanie ciężaru, przeniesienie ciężaru, wzniesienie środka ciężkości nad stępkę, położenie środka wyporu względem środka ciężkości, warunki zachowania równowagi statku 9. Stateczność wzdłużna: podstawowe wiadomości o stateczności wzdłużnej, metacentrum poprzeczne, duży promień metacentryczny, wzdłużna wysokość metacentryczna, wykresy metacentrum, przegłębienie, zmiana zanurzenia wskutek zmiany przegłębienia Razem: Razem w semestrze: 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 30 2 62 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A SEKP 20–22 Realizowane treści Liczba godzin IV 10. Stateczność dynamiczna: kąt przechyłu dynamicznego, kryteria stateczności, wpływ swobodnych powierzchni cieczy na zachowanie się statku 30 SEKP23,24 11. Balastowanie statku cel i skutki SEKP27,28 12. Stateczność statku podpartego: w doku elementów, na mieliźnie Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 215 13. Wymagania praktyczne, korzystanie z dokumentacji: statecznościowej, pływalnościowej, konstrukcyjnej SEKP26,28 14. Przeglądy na statkach, zakresy, dokowanie SEKP26 15. Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych 16. Znajomość podstawowych działań podejmowanych w przypadkach występowania zdarzeń powodujących częściową utratę pływalności: analiza zagrożeń związanych z sytuacjami awaryjnymi zaistniałymi na skutek zdarzeń powodujących częściową utratę pływalSEKP ności, znajomość procedur i działań ograniczających skutki zdarzeń 29–31 powodujących częściową utratę pełnej pływalności, analiza możliwości użycia urządzeń i systemów awaryjnych oraz urządzeń i systemów głównych i pomocniczych w trybie awaryjnym, prewencyjna rola bezpiecznej eksploatacji statku w ograniczeniu występowania zdarzeń powodujących częściową utratę pełnej pływalności Razem: Razem w semestrze: SEKP25 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 30 2 62 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne poza zajęciami audytoryjnymi oceny Nie wykazuje się wiedzą dotyczącą rozplanowania przestrzennego i parametrów geometrycznych i eksploatacyjnych różEKP1 nych typów statków; nie zna dokumentacji związanej z charakterystykami geometrycznymi kadłuba statku Słabo zna parametry geometryczne i eksploatacyjne statków. Potrafi wymienić tylko podstawowe indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego statków o różnym przeznaczeniu i ma trudności z ich uzasadnieniem Wykazuje się wystarczającą wiedzą i zna parametry geometryczne i eksploatacyjne statków. Potrafi wymienić indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego statków o różnym przeznaczeniu i częściowo je uzasadnić Biegle zna parametry eksploatacyjne i geometryczne statków. Potrafi wyczerpująco wymienić indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego statków o różnym przeznaczeniu i je uzasadnić Nie potrafi wymienić materiałów używanych do budowy statków, ani ich właściwości. Nie potrafi opisać prac spawalniczych prowadzonych na EKP2 statkach. Nie potrafi wyjaśnić zjawiska korozji ani sposobów zapobiegania Z trudem wymienia podstawowe materiały używane do budowy statków i podaje tylko niektóre ich właściwości. Z trudem opisuje prace spawalnicze prowadzone na statkach. Nie zna metod spawania. Wyjaśnia ogólnie zjawisko korozji. Z trudem wymienia czynniki wpływające na korozję i sposoby zapobiegania Wymienia podstawowe materiały używane do budowy statków i podaje ich właściwości. Ma trudności z określeniem ich zastosowania. Opisuje prace spawalnicze prowadzone na statkach. Zna metody spawania. Wymienia ich właściwości i ograniczenia. Prawidłowo wyjaśnia zjawisko korozji. Podaje przykłady. Wyczerpująco Biegle wymienia podstawowe materiały używane do budowy statków i podaje ich właściwości oraz typowe zastosowania. Biegle opisuje prace spawalnicze prowadzone na statkach. Zna metody spawania. Wymienia ich właściwości i ograniczenia. Prawidłowo wyjaśnia zjawisko korozji. Podaje przykłady. Wyczerpująco wymienia 216 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Nie rozumie obciążeń działających na konstrukcję statku i nie potrafi omówić sił tnących i momentów gnących działających na statek EKP3 Nie wykazuje się wiedzą dotyczącą typowych rozwiązań węzłów i elementów konstrukcyjnych EKP4 statku, zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów Nie wykazuje się wiedzą dotyczącą zasad pływalności statku, nie zna EKP5 wpływu gęstości wody zaburtowej na parametry eksploatacyjne statku Nie potrafi zdefiniować stateczności początkowej statku, nie potrafi ocenić stateczności statku. Nie EKP6 potrafi ocenić i zdefiniować momentu przechylającego. Nie potrafi zdefiniować i ocenić momentu prostującego Nie zna i nie rozumie stanów równowagi statku w eksploatacji. Nie zna relacji między położeniem środka ciężkości EKP7 statku a stanem równowagi. Nie potrafi zdefiniować i wymienić parametrów geometrycznych opisujących podwodną część kadłuba statku Nie rozumie zagadnień dotyczących stateczności wzdłużnej statku, nie zna zasad wyznaczania zanurzeń i przegłębienia statEKP8 ku, nie rozumie wpływu operacji ciężarowych na statku na zmianę zanurzeń i przegłębienie statku wymienia czynniki wpływające na korozję i sposoby zapobiegania Pobieżnie rozumie prawa Rozumie prawa fizyczne fizyczne dotyczące obcią- dotyczące obciążenia i wyżenia i wytrzymałości trzymałości konstrukcji. konstrukcji. Z trudem tłu- Tłumaczy mechanizm pomaczy mechanizm powstawania sił tnących oraz wstawania sił tnących oraz momentów zginających momentów zginających i skręcających kadłub stati skręcających kadłub stat- ku. Potrafi wskazać związku. Częściowo wskazuje ki przyczynowo-skutkowe związki przyczynowomiędzy stanem załadowaskutkowe między stanem nia statku a momentami załadowania statku zginającymi. a momentami zginającymi. Potrafi wytłumaczyć różniPotrafi wytłumaczyć róż- cę między wytrzymałością nicę między wytrzymało- ogólną a lokalną ścią ogólną a lokalną Wykazuje się dostateczną Wykazuje się wystarczająwiedzą i potrafi zdefinio- cą wiedzą i potrafi zdefiwać typowe rozwiązania niować typowe rozwiązawęzłów i elementów kon- nia węzłów i elementów strukcyjnych statku, zbior- konstrukcyjnych statku, ników i zamknięć wodosz- zbiorników i zamknięć czelnych oraz pędników wodoszczelnych oraz pędi sterów ników i sterów Słabo zna zasady pływal- Wykazuje się wystarczająności statku. Ma trudności cą widzą dotyczącą płyz wytłumaczeniem wpły- walności statku. Dobrze wu gęstości wody zaburrozumie wpływ gęstości towej na parametry ekswody zaburtowej na paraploatacyjne statku metry eksploatacyjne statku Z trudem definiuje pojęcie Dobrze zna pojęcie stastateczności początkowej teczności statku, potrafi statku. Słabo potrafi zdefi- wytłumaczyć opisać i oceniować moment przechyla- nić stateczność statku. jący i moment prostujący Dobrze rozumie i ocenia statku. Ogólnie wyjaśnia moment przechylający oraz pojęcie stateczności statku moment prostujący i parametry opisujące stateczność statku Słabo rozpoznaje i opisuje Dobrze zna stany równostany równowagi statku. wagi statku, wystarczająco Pobieżnie wyjaśnia zwią- wyjaśnia związek między zek między położeniem położeniem środka ciężkośrodka ciężkości statku ści statku a jego stanem z stanem równowagi. równowagi. Zna parametry Potrafi wymienić i zdefigeometryczne opisujące niować tylko niektóre pa- podwodną część kadłuba rametry geometryczne opi- statku. Potrafi zdefiniować sujące podwodną część parametry geometryczne kadłuba statku kadłuba statku Słabo rozumie zagadnienia Dobrze rozumie zagadniedotyczące stateczności nia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Pobież- wzdłużnej statku. Potrafi nie wie jak operacje cięża- wyjaśnić jak wyznaczyć rowe wpływają na zanuzanurzenia i przegłębienie rzenia i przegłębienia stat- statku z jego stanu załadoku. Słabo potrafi wyjaśnić wania. Rozumie i potrafi jak wyznaczyć przegłębie- wytłumaczyć jak operacje nie i zanurzenia statku na ciężarowe na statku wpłypodstawie jego stanu zała- wają na zanurzenia i przedowania głębienie statku czynniki wpływające na korozję i sposoby zapobiegania Dogłębnie rozumie prawa fizyczne dotyczące obciążenia i wytrzymałości konstrukcji. Logicznie i rzeczowo tłumaczy mechanizm powstawania sił tnących oraz momentów zginających i skręcających kadłub statku. Potrafi wskazać związki przyczynowoskutkowe między stanem załadowania statku a momentami zginającymi i skręcającymi. Potrafi wytłumaczyć różnicę między wytrzymałością ogólną a lokalną Wykazuje się szeroką wiedzą i potrafi prawidłowo zdefiniować typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku, zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów Biegle wyjaśnia i dogłębnie opisuje zasadę dotyczącą pływalności statku. Biegle potrafi wyjaśnić wpływ gęstości wody zaburtowej na parametry eksploatacyjne statku Biegle wyjaśnia pojęcie stateczności statku i zasady oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Biegle potrafi wyjaśnić pojęcie momentu przechylającego i momentu prostującego statku Biegle wyjaśnia i ocenia stany równowagi statku. Gruntownie opisuje i wyjaśnia wpływ położenia środka ciężkości statku na jego stan równowagi. Dogłębnie zna i definiuje parametry geometryczne opisujące podwodną część kadłuba statku Biegle wyjaśnia i opisuje zagadnienia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Bardzo dobrze wie jak operacje ciężarowe na statku wpłyną na zanurzenia i przegłębienie statku. Biegle potrafi wytłumaczyć jak wyznaczyć zanurzenia i przegłębienie statku na podstawie jego stanu załadowania Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 217 Nie zna zasad oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Nie wie jak ocenić stateczność statku. Nie zna kryteriów EKP9 służących do oceny stateczności statku Słabo zna zasady i narzędzia służące do oceny stateczności statku. Słabo zna metody służące do oceny stateczności statku. Pobieżnie potrafi wymienić standardy służące do oceny stateczności statku Zna metody i narzędzia służące do oceny stateczności statku. Potrafi wymienić parametry opisujące stateczność statku. Zna kryteria oceny stateczności statku. Wie jakimi metodami ocenić bezpieczeństwo statecznościowe statku w eksploatacji Nie potrafi zdefiniować Słabo potrafi zdefiniować Dobrze definiuje i opisuje zewnętrznego momentu zewnętrzy moment przedynamiczny charakter zeprzechylającego o charak- chylający . Ma kłopoty wnętrznego momentu terze dynamicznym. Nie z wyjaśnieniem dynamicz- przechylającego. Potrafi wie jak wyznaczyć dynego charakteru zewnętrz- wyznaczyć kat przechyłu namiczny kąt przechyłu nego momentu przechyla- statku spowodowany zestatku jącego. Pobieżnie wie ja wnętrznym momentem EKP10 wyznaczyć kąt przechyłu przechylającym o charaktestatku spowodowany zerze dynamicznym. Wie jak wnętrznym momentem wielkość dynamicznego przechylającym kąta przechyłu wpływa na bezpieczeństwo statecznościowe statku w eksploatacji Nie potrafi wymienić co Pobieżnie wie jakie doku- Dobrze zna dokumenty wchodzi w skład dokumenty wchodzą w skład wchodzące w skład dokumentacji statecznościowej dokumentacji statecznomentacji statecznościowej. statku. Nie zna zawartości ściowej. Pobieżnie zna Zna zawartość tych dokutych dokumentów. Nie zawartość tych dokumen- mentów. Wie do czego słuEKP11 wie jak wykorzystać w tów. Pobieżnie wie do żą te dokumenty. Potrafi eksploatacji dokumenta- czego służą te dokumenty. zdefiniować wielkości cję statecznościową stat- Z trudem potrafi zdefinio- znajdujące się w tych doku wać wielkości znajdujące kumentach się w tych dokumentach Nie zna zagrożeń bezpie- Słabo zna zagrożenia bez- Dobrze rozumie i wyjaśnia czeństwa statku wiążąpieczeństwa statku wiążą- zagrożenia bezpieczeństwa cych się z częściową utra- ce się z częściową utratą statku wiążące się z czętą pływalności oraz statku pływalności oraz statku na ściową utratą pływalności na mieliźnie. Nie potrafi mieliźnie. Słabo potrafi oraz statku na mieliźnie. zdefiniować ani ocenić zdefiniować i ocenić Gruntownie potrafi zdefiniować i ocenić wpływ EKP12 wpływu tych zagrożeń na wpływ tych zagrożeń na bezpieczeństwo statku bezpieczeństwo statku tych zagrożeń na bezpieczeństwo statku Biegle zna metody i narzędzia służące do oceny stateczności statku. Rozpoznaje i wyjaśnia wszystkie wielkości opisujące stateczność statku. Potrafi gruntownie zbadać, ocenić i opisać stan bezpieczeństwa statecznościowego statku Biegle definiuje i opisuje dynamiczny charakter zewnętrznego momentu przechylającego. Potrafi kompleksowo wyznaczyć kąt przechyłu statku spowodowany zewnętrznym momentem przechylającym o charakterze dynamicznym. Gruntownie wie jak wielkość dynamicznego kąta przechyłu wpływa na bezpieczeństwo statecznościowe statku w eksploatacji Gruntownie wie jakie dokumenty wchodzą w skład dokumentacji statecznościowej. Biegle zna zawartość tych dokumentów. Kompleksowo potrafi posłużyć się tymi dokumentami. Biegle potrafi zdefiniować wielkości znajdujące się w tych dokumentach Biegle zna zagrożenia bezpieczeństwa statku wiążące się z częściową utratą pływalności oraz statku na mieliźnie. Kompleksowo potrafi zdefiniować i ocenić wpływ tych zagrożeń na bezpieczeństwo statku. Wie jakie czynności należy podjąć aby minimalizować zagrożenia bezpieczeństwa statku w czasie częściowej utraty pływalności lub na mieliźnie Nie zna zagrożeń dotySłabo zna zagrożenia do- Dobrze zna zagrożenia do- Gruntownie zna zagrożenia czących bezpieczeństwa tyczących bezpieczeństwa tyczące bezpieczeństwa dotyczące bezpieczeństwa statku w czasie dokowa- statku w czasie dokowastatku w czasie dokowania. statku w czasie dokowania. nia. Nie potrafi opisać nia. Pobieżnie potrafi opi- Potrafi opisać i wyjaśnić Wie jaki jest ich wpływ na EKP13 i wyjaśnić stanów rówsać i wyjaśnić stany rów- stany równowagi statku stateczność statku. Kompleknowagi statku w czasie nowagi statku w czasie w czasie dokowania sowo potrafi opisać i wyjadokowania dokowania śnić stany równowagi statku w czasie dokowania Nie zna związku między Słabo zna związek między Zna związek między częBiegle zna związek między częściowo zapełnionym częściowo zapełnionym ściowo zapełnionym zbior- częściowo zapełnionym zbiornikiem z cieczą, zbiornikiem z cieczą, nikiem z cieczą, a statecz- zbiornikiem z cieczą, a staa statecznością statku. a statecznością statku. nością statku. Rozumie co tecznością statku. KomplekNie wie co to jest poNie rozumie co to jest po- to jest poprawka na swosowo wyjaśnia co to jest poprawka na swobodne po- prawka na swobodne po- bodne powierzchnie cieprawka na swobodne poEKP14 wierzchnie cieczy. Nie wierzchnie cieczy. czy. Potrafi wyjaśnić od wierzchnie cieczy. Gruntowwie od czego zależy poPobieżnie potrafi wyjaśnić czego zależy powyższa nie potrafi wyjaśnić od czego wyższa wielkość i jaki od czego zależy powyższa wielkość i jaki jest jej zależy powyższa wielkość jest jej wpływ na bezpie- wielkość i jaki jest jej wpływ na bezpieczeństwo i jaki jest jej wpływ na bezczeństwo statecznościowe wpływ na bezpieczeństwo statecznościowe statku pieczeństwo statecznościowe statku statecznościowe statku statku 218 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Rzutnik pisma Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji foliogramów DTK Dokumentacja Techniczna Kadłuba statku Literatura: Literatura podstawowa 1. Szozda Z.: Stateczność statku morskiego. Akademia Morska w Szczecinie, Szczecin 2004. 2. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 2008. 3. Więckiewicz W.: Budowa kadłubów statków morskich. Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2008. 4. Więckiewicz W.: Podstawy pływalności i stateczności statku handlowego. Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2006. 5. Więckiewicz W.: Zarys budowy statków morskich. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, 2001. 6. Bogucki D., Czarnecki S.: Geometria kształtu kadłuba. Biblioteka Okrętownictwa, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1983. 7. Kabaciński J.: Stateczność i niezatapialność statku. Dział Wydawnictw WSM, Szczecin 1999. Literatura uzupełniająca 1. Przepisy budowy i klasyfikacji statków morskich, cz. 2: Kadłub. Polski Rejestr Statków, 2007. 2. Clarc I.C.: Stability, trim and strenth for Merchant chips and fishing vessels. The Nautical Institute, London 2008. 3. Brian A.: Ship hydrostatic and stability. Butterworth-Heinemann, Amsterdam 2007. 4. Derrett D.R.: Ship stability for masters and mates. Maritime Press, London 2006. 5. Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, SOLAS 1974, poprawki 2005, 2006, 2007, wydanie PRS 2009. 6. Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, 1966 poprawiona zgodnie z protokołem 1988 – tekst jednolity, wydanie PRS, 2006. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] WN/INM/ZBiSS [email protected] WN/INM/ZBiSS dr hab. inż. Tomasz Cepowski, A [email protected] WN/INM/ZBiSS dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A [email protected] WN/INM/ZBiSS dr inż. Dorota Łozowicka, A [email protected] WN/INM/ZBiSS mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak, A [email protected] WN/INM/ZBiSS [email protected] WN/INM/ZBiSS [email protected] WN/INM/ZBiSS Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Dorota Łozowicka, A II semestr dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A III–IV semestr Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz, A dr inż. Zbigniew Szozda, A Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 219 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Ochrona środowiska morskiego* 35 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A V 15 2 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów V zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie świadomości ekologicznej oraz odpowiedzialności za stan środowiska morskiego u studenta jako przyszłego członka załóg statków morskich 2. Zapoznanie ze specyfiką zanieczyszczeń pochodzących ze statków, gospodarką substancjami szkodliwymi dla środowiska oraz procedurami eksploatacyjnymi zapobiegającymi zanieczyszczeniom 3. Zapoznanie z budową i zasadami eksploatacji okrętowych urządzeń związanych z ochroną środowiska morskiego 4. Zapoznanie z zasadami prowadzenia dokumentacji związanej z ochroną środowiska właściwej dla Działu Maszynowego statku morskiego Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Potrafi ocenić zagrożenie dla środowiska morskiego wywołane eksEKP1 ploatacją obiektów pływających w tym statków oraz zna zasady postępowania w myśl przepisów globalnych i lokalnych K_W04, K_U11 K_U15, K_K01 Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń zwiąEKP2 zanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego K_W09, K_W10 K_U22 Zna wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego K_U01, K_U02 EKP3 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. SEKP1 220 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Charakteryzuje statek jako obiekt zagrażający EKP1 x środowisku morskiemu Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP2 Wymienia rodzaje zanieczyszczeń oraz ich tyEKP1 x powe ilości SEKP3 Omawia aktualny stan prawny i nadzór nad stosowaniem postanowień konwencji EKP 1,2 x SEKP4 Zna zasady prowadzenia dokumentacji okrętowej dotyczącej ochrony środowiska morskiego EKP 2,3 x Zna techniczne sposoby zapobiegania zanieSEKP5 czyszczeniom mórz olejami, metody i urządze- EKP2 x nia do oczyszczania wód zaolejonych SEKP6 Zna klasyfikację substancji szkodliwych innych niż oleje oraz warunki ich usuwania EKP 1,2 x SEKP7 Zna warunki usuwania ścieków oraz śmieci, sposoby ich utylizacji lub gromadzenia EKP 1,2 x Zna warunki zapobiegania zanieczyszczeniu SEKP8 atmosfery toksycznymi składnikami spalin oraz sposoby jego ograniczenia EKP 1,2 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści V SEKP1,2 1. Charakterystyka statku jako obiektu zagrażającego środowisku morskiemu. Rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ilości SEKP3,4 2. Prawna ochrona wód morskich przed zanieczyszczeniami ze statków. Dokumentacja okrętowa dotycząca ochrony środowiska morskiego SEKP5 3. Zapobieganie zanieczyszczeniu mórz olejami (załącznik I Konwencji MARPOL) SEKP6 4. Zapobieganie zanieczyszczeniu szkodliwymi substancjami przewożonymi luzem (załącznik II Konwencji MARPOL) SEKP7 5. Szkodliwe substancje przewożone w opakowaniach (załącznik III Konwencji MARPOL) SEKP7 6. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza ściekami (załącznik IV Konwencji MARPOL) SEKP8 7. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza śmieciami (załącznik V Konwencji MARPOL) SEKP8 8. Zapobieganie zanieczyszczaniu atmosfery toksycznymi składnikami spalin z silników, kotłów i spalarek okrętowych, sposoby ograniczenia emisji toksycznych składników spalin SEKP7,8 9. Kierunki rozwojowe metod i urządzeń technicznych w dziedzinie ochrony środowiska morskiego A Liczba godzin Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 30 221 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 20 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 1 Łącznie Punkty ECTS 1 51 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych EKP1 EKP2 EKP3 Nie jest w stanie w sposób prawidłowy określić wpływu eksploatacji statku na środowisko morskie, brak mu wiedzy z zakresu zasad postępowania w myśl przepisów ochrony środowiska Jest w stanie określić zagrożenie wynikające z przebiegu eksploatacji statku na środowisko naturalne, zna zasady postępowania w myśl przepisów ochrony środowiska Potrafi prawidłowo wskazać czynniki zagrażające środowisku morskiemu w poszczególnych stanach eksploatacyjnych statku, potrafi wybrać odpowiedni dla stanu eksploatacyjnego sposób postępowania z czynnikami zagrażającymi środowisku Potrafi prawidłowo wskazać czynniki zagrażające środowisku morskiemu w poszczególnych stanach eksploatacyjnych statku oraz przewidzieć ich wpływ na zmianę zasad eksploatacji statku. Potrafi wybrać odpowiedni dla stanu eksploatacyjnego sposób postępowania oraz wskazać alternatywne metody postępowania Nie zna procedur postępowania oraz zasad eksploatacji urządzeń związanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń związanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego Potrafi uzasadnić celowość zastosowania procedury postępowania związanej z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego oraz zna zasady eksploatacji okrętowych urządzeń ochrony środowiska Potrafi wskazać najodpowiedniejszą procedurę postępowania związanej z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego z uwzględnieniem specyfiki wybranych akwenów morskich. Zna zasady eksploatacji okrętowych urządzeń ochrony środowiska oraz potrafi wskazać ich ograniczenia Nie zna wymagań oraz zasad prowadzenia dokumentacji w Dziale Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego Potrafi wymienić wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego Potrafi prawidłowo opisać wymagania oraz podać przykłady zapisów w dokumentacji dla każdej z operacji ujętych w dokumentacji Działu Maszynowego z zakresu ochrony środowiska morskiego Potrafi prawidłowo opisać wymagania oraz podać przykłady zapisów w dokumentacji dla każdej z operacji ujętych w dokumentacji Działu Maszynowego z zakresu ochrony środowiska morskiego oraz wskazać wytyczne postępowania na wypadek przerwania operacji, uszkodzenia urządzenia lub innej sytuacji awaryjnej Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń Akty prawne Konwencje międzynarodowe oraz lokalne akty prawne regulujące ochroną środowiska morskiego 222 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Literatura: Literatura podstawowa 1. Lipiński A.: Prawne podstawy ochrony środowiska. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa 2007. 2. Kenig-Witkowska M.M.: Prawo środowiska Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. PiE, Warszawa 2007. 3. Wierzbowski B., Rakoczy B.: Podstawy prawa ochrony środowiska. PiE, Warszawa 2007. 4. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Notatki z wykładu dla studiów dziennych i zaocznych oraz kursów SDKO w WSM, Szczecin 2003. Literatura uzupełniająca 1. Ustawa RP z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 r. Nr 62, poz. 627). 2. Ustawa RP z dnia 16 marca 1995 r. O zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz.U. z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z późn. zm.). 3. Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992 (Dz.U. z 2000 r. Nr 28, poz. 346, z późn. zm.). 4. Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji. (Dz.U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46, zm. Dz.U. z 1997 r. Nr 47, poz.300). 5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie przekazywania informacji o odpadach znajdujących się na statku (Dz.U. z 2003 r., Nr 101, poz. 936). 6. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie sposobu, zakresu i terminów przeprowadzania przeglądów i inspekcji, sposobu potwierdzania oraz wzorów międzynarodowych świadectw w zakresie ochrony morza przed zanieczyszczaniem przez statki (Dz.U. z 2006 r. nr 49, poz. 357). 7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie funkcjonowania inspekcji portu. (Dz.U. 2004 r. nr 102, poz. 1078). Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO dr inż. Tadeusz Borkowski [email protected] IESO/ZSO dr inż. Antoni Wiewióra [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Piotr Treichel Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 223 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* 36 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A VII 12 1 Ć L E S P SE PP PR 2 Razem w czasie studiów VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 12 24 3 12 24 3 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Omówienie podstaw zagadnień diagnostyki technicznej, zaprezentowanie modeli i metod diagnozowania urządzeń okrętowych 2. Omówienie zasad postępowania w czasie przygotowania oraz uruchamiania urządzeń siłowni, objaśnienie zasad kontroli parametrów w czasie przygotowania i pracy urządzenia lub systemu 3. Omówienie wybranych zagadnień z zakresu eksploatacji siłowni statków, czynności związane z przejęciem i pełnieniem wachty Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Potrafi zidentyfikować stan techniczny urządzeń siłowni okręto- K_W04, K_W07, K_U11, wej, posiada szczegółową wiedzę z zakresu zasad ich obsługiwania K_U15, K_K01 EKP2 Potrafi nadzorować pracę urządzeń siłowni okrętowej w trakcie K_W12, K_W15 K_U13, wachty, zna czynności związane z przejęciem i pełnieniem wachty K_U22, K_K04 Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechanizmów w przypadkach awarii układów funkcjonalnych silniEKP3 ków napędowych głównych i pomocniczych oraz wybranych urządzeń pomocniczych K_U15, K_U20 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi scharakteryzować strukturę obiektu siłowni, parametry pracy, parametry diagnostyczSEKP1 EKP1 x ne, stan sprawności, niesprawności, zdatności i niezdatności technicznej SEKP2 224 Zna zasady diagnozowania obiektów techniczEKP1 x nych siłowni i ich układów funkcjonalnych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 Zna ogólne zasady postępowania w czasie przy- EKP gotowania oraz uruchamiania urządzeń siłowni 1,2 Zna sposób organizacji i obsługi systemu alarmowego oraz doboru miejsc sterowania pracą EKP2 mechanizmów i systemów siłowni Potrafi skontrolować ważniejsze parametry pracy urządzeń, stan zęz siłowni, sprawdzić i proEKP2 wadzić dziennik maszynowy. Zna procedury prowadzenia i przejmowania wachty Potrafi dokonać identyfikacji i lokalizacji nieEKP sprawności i uszkodzeń urządzeń siłowni okrę1,2 towej Potrafi postępować w przypadku ograniczonej zdatności lub awarii głównego układu napędo- EKP wego statku, silników pomocniczych i innych 2,3 ważnych układów funkcjonalnych instalacji Zna zasady eksploatacja siłowni okrętowych w warunkach klimatycznych szczególnie odbieEKP gających od normalnych oraz charakterystyczne 2,3 stany eksploatacyjne związane ze specyfiką przewożonego ładunku i wykonywanych zadań x x x x x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP1 SEKP2 A SEKP2 SEKP2 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 S SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP8 Realizowane treści VII 1. Podstawowe pojęcia diagnostyki technicznej 2. Modele diagnostyczne 3. Diagnostyka okrętowego silnika spalinowego (ocena obciążenia mechanicznego i cieplnego, diagnostyka układu doładowania, diagnostyka procesu wtrysku paliwa i ocena procesu spalania, diagnostyka łożysk, pomiary temperatury łożysk i trajektorii czopa) 4. Diagnostyka kotłów i turbin parowych 5. Diagnostyka pomp i urządzeń hydraulicznych 6. Przegląd stosowanych systemów diagnostycznych Razem: 7. Obsługa urządzeń siłowni symulatora, kontrola parametrów w czasie przygotowania i pracy urządzenia lub systemu 8. Aparatura pomiarowo-kontrolna, system alarmowy, sterowanie pracą mechanizmów i systemów, sposób organizacji i obsługi systemu alarmowego 9. Czynności związane z przejęciem i pełnieniem wachty 10. Wykrywanie niesprawności silnika głównego, silników pomocniczych, kotłów i innych urządzeń siłowni – identyfikacja i lokalizacja niesprawności 11. Eksploatacja układów napędowych siłowni okrętowych, procedury postępowania w przypadkach ograniczonej zdatności lub awarii 12. Wybrane zagadnienia eksploatacji siłowni statków Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 12 12 24 24 36 225 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 36 Praca własna studenta 24 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 3 62 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie jest w stanie w sposób prawidłowy zidentyfikować stanu technicznego urządzeń siłowni EKP1 okrętowej oraz nie posiada szczegółowej wiedzy z zakresu zasad ich obsługiwania Jest w stanie zidentyfikować stan techniczny urządzeń siłowni okrętowej, oraz posiada wiedzę z zakresu zasad ich obsługiwania Potrafi prawidłowo wskazać czynniki wpływające na zmianę stanu technicznego urządzeń siłowni okrętowej, potrafi wybrać odpowiednią procedurę obsługiwania urządzenia Potrafi prawidłowo wskazać czynniki wpływające na zmianę stanu technicznego urządzeń siłowni okrętowej. Potrafi wybrać odpowiednią procedurę obsługiwania urządzenia oraz wskazać alternatywne metody postępowania w przypadku nieoczekiwanej zmiany stanu technicznego Nie potrafi nadzorować pracy urządzeń siłowni okrętowej w trakcie wachty, nie zna czynnoEKP2 ści związanych z przejęciem i pełnieniem wachty Potrafi nadzorować pracę urządzeń siłowni okrętowej w trakcie wachty, zna czynności związane z przejęciem i pełnieniem wachty Potrafi wskazać różnice w przebiegu pełnienia wachty dla siłowni zautomatyzowanych i niezautomatyzowanych, potrafi uzasadnić celowość pomiarów poszczególnych parametrów pracy siłowni Potrafi przygotować siłownię do uruchomienia z dowolnego stanu eksploatacyjnego, zna obowiązki każdego z członków załogi maszynowej, potrafi uzasadnić wybór miejsca sterowania najważniejszymi urządzeniami siłowni Nie potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechanizmów w przypadkach awarii układów funkcjonalnych silników napęEKP3 dowych głównych i pomocniczych oraz wybranych urządzeń pomocniczych Potrafi wskazać nieprawidłowości w funkcjonowaniu mechanizmów podczas awarii układów funkcjonalnych silników napędowych głównych i pomocniczych oraz wybranych urządzeń pomocniczych Potrafi prawidłowo wskazać nieprawidłowości w funkcjonowaniu mechanizmów powstałe na skutek awarii układów funkcjonalnych silników napędowych głównych i pomocniczych oraz wybranych urządzeń pomocniczych oraz wskazać lub zastosować odpowiednie środki naprawcze Potrafi prawidłowo wskazać nieprawidłowości w funkcjonowaniu mechanizmów powstałe na skutek awarii układów funkcjonalnych silników napędowych głównych i pomocniczych oraz wybranych urządzeń pomocniczych. Potrafi wskazać lub zastosować odpowiednie środki naprawcze. Potrafi wskazać różnice w eksploatacji urządzeń przy pogorszeniu stanu technicznego ich układów funkcjonalnych Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń Symulator operacyjny siłowni okretowej Symulator umożliwiający w warunkach indywidualnych i grupowych eksploatację urządzeń siłowni okrętowej, prowadzenia diagnostyki urządzeń oraz symulowania niesprawności 226 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Literatura: Literatura podstawowa 1. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV Machinery and Operation – Part 1–3. 2. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Actuators & Controllers. 3. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Variable list. 4. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Alarm list. 5. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Malfunction list. 6. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Trip codes. Literatura uzupełniająca 1. Literaturę uzupełniającą stanowią spisy literatury ze wszystkich przedmiotów technicznych wykładanych na specjalizacji ESO. Prowadzący przedmiot: Stopień/tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Antoni Wiewióra Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Piotr Treichel Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 227 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 37 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Semestr Liczba tygodni w semestrze IV 15 Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Ć L E S P SE PP PR 1,25 1,25 Razem w czasie studiów IV zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku A Semestry: II Liczba godzin w semestrze L E S P SE PP PR ECTS A Ć 19 19 1 19 19 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Poznanie wymagań Konwencji SOLAS, STCW i kodeksów ISM i ISPS oraz ich stosowania w codziennej pracy na statku 2. Poznanie zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych 3. Wykształcenie umiejętności przeprowadzenia analizy ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Potrafi scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, STCW K_W10, K_W11, K_W12, EKP1 i kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosoK_U11, K_K3, K_K5 wanie w codziennej pracy na statku EKP2 Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w sytuacjach awa- K_W12, K_W15, K_U7, ryjnych K_U11, K_K3, K_K5 EKP3 Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi K_W12, K_W15, K_U9, czynnościami wykonywanymi na statku K_U11, K_K3, K_K5 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi scharakteryzować konwencje i regulaSEKP1 cje prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy EKP1 x i ochronie życia na morzu Potrafi scharakteryzować wymagania kwalifiSEKP2 kacji i kompetencje członków załóg statko- EKP1 x x wych w świetle konwencji STCW 228 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Potrafi scharakteryzować zasady pełnienia SEKP3 wachty maszynowej oraz bez wachtowego EKP1 x x nadzoru siłowni okrętowej Potrafi scharakteryzować procedury wachtowe EKP SEKP4 oraz zna zasady przejmowania i zdawania x x 1,2 obowiązków Potrafi scharakteryzować obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bez- EKP SEKP5 x x piecznej eksploatacji statku i ochrony środowi- 1,2 ska morskiego Potrafi scharakteryzować obowiązki członków EKP SEKP6 załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjx 1,2 nych Potrafi scharakteryzować instalacje i wyposaEKP SEKP7 żenie statku służące ochronie środowiska morx 1,2 skiego Potrafi scharakteryzować system zarządzania EKP SEKP8 x x bezpieczeństwem na statku – Kodeks ISM 1,2 SEKP9 Potrafi przedstawić zasady instruktarzy i szkoleń na statku EKP 1,2 x x SEKP10 Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka podejmowanych czynności eksploatacyjnych EKP 1,3 x x SEKP11 Potrafi scharakteryzować oraz potrafi wypełniać dokumenty statkowe EKP 1,3 x x Potrafi opisać zasady działania wyłączników awaryjnych mechanizmów statkowych Potrafi scharakteryzować procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjnych naSEKP13 pędu głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń Potrafi scharakteryzować Kodeks Ochrony SEKP14 Statków i Obiektów Portowych – kodeks ISPS EKP 1,2 x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x SEKP12 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 A SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 Realizowane treści IV 1. Konwencje i regulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochronie życia na morzu 2. Wymagania kwalifikacji i kompetencje członków załóg statkowych w świetle konwencji STCW 3. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiązków 4. Zasady pełnienia wachty maszynowej oraz bez wachtowego nadzoru siłowni okrętowej 5. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecznej eksploatacji statku i ochrony środowiska morskiego 6. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych 7. Instalacje i wyposażenie statku służące ochronie środowiska morskiego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 19 229 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 SEKP14 Ć SEKP 2,4,9 SEKP 2,3,4 SEKP4,5 SEKP8,11 SEKP 8,10,11 SEKP13 SEKP14 8. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (kodeks ISM) 9. Zasady instruktarzy i szkoleń na statku 10. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych 11. Dokumenty statkowe 12. Zasady użycia awaryjnych wyłączników mechanizmów statkowych 13. Procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjnych napędu głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń 14. Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych Razem: 19 15. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiązków w normalnej eksploatacji i w sytuacjach awaryjnych 16. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecznej eksploatacji statku i ochrony środowiska morskiego 17. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych 18. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (ISM Code) 19 19. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych 20. Procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjnych napędu głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń 21. ISPS Code Razem: 19 Razem w semestrze: 38 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 38 Praca własna studenta 30 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4 Łącznie Punkty ECTS 1 72 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń oceny Nie jest w stanie scharakteryzować wymagań Konwencji SOLAS, kodeksów EKP1 ISM i ISPS oraz nie potrafi scharakteryzować ich stosowania w codziennej pracy na statku 230 Jest w stanie scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku Jest w stanie scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku, potrafi analitycznie interpretować zapisy i wskazać niezgodności Jest w stanie scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku, potrafi analitycznie interpretować zapisy i wskazać niezgodności, potrafi opracować zmiany Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Nie potrafi scharakteryzować zasad postępowania w typowych EKP2 sytuacjach awaryjnych Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych oraz w różnych stanach eksploatacyjnych statku Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych oraz w różnych stanach eksploatacyjnych statku, potrafi optymalizować plany awaryjne w zależności od typu statku Nie potrafi przeprowadzić analizy ryzyka związanego z wybranymi czynnościami EKP3 wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe, potrafi wskazać metody i sposoby zmniejszenia ryzyka Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe, potrafi wskazać metody i sposoby zmniejszenia ryzyka oraz potrafi wskazać ulepszenie procedur Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe Literatura: Literatura podstawowa 1. Konwencja SOLAS, wyd. 2004. 2. Konwencja STCW 95, wyd. IMO. 3. Dyrektywy PEiRE 95/21, 99/64, 1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE. 4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków morskich o polskiej przynależności. 5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO, www.mi.gov.pl. 6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych, wyd. PRS 2003. Literatura uzupełniająca 1. Strony internetowe: www.dnv.com www.gl-group.com www.eagle.org www.imo.org www.prs.gda.com Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Przemysław Rajewski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Włodzimierz Kamiński Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 231 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Organizacja nadzoru* 38 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A Ć VII 12 1 1 L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV Liczba godzin w semestrze L E S P SE PP PR ECTS A Ć 12 12 2 12 12 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie świadomości oraz umiejętności interpretacji wymagań technicznych dotyczących organizacji nadzoru technicznego statku w świetle obowiązujących wymagań prawnych 2. Wykształcenie umiejętności związanych z prowadzeniem dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku 3. Wykształcenie umiejętności związanych z przygotowaniem statku do przeglądów klasyfikacyjnych 4. Wykształcenie umiejętności organizacji załogi maszynowej w normalnej eksploatacji i sytuacjach awaryjnych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego stat- K_W10, K_W11, K_W12, EKP1 ków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymo- K_U09, K_U11, K_K02, gami Międzynarodowych Konwencji K_K04 Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzeK_W04, K_W05, K_W07, EKP2 nia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji K_U07, K_U11, K_K05, statku Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami zało- K_W12, K_W15, K_U09, EKP3 gi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Mana- K_U11, K_K03, K_K05, gement K_K07, K_K10 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Lp. SEKP1 232 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi scharakteryzować problematykę techEKP1 x x nicznej eksploatacji statku Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Potrafi scharakteryzować przepisy międzynaroSEKP2 dowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo- EKP1 x x atacją statku SEKP3 Potrafi scharakteryzować organizację nadzoru EKP1 x x technicznego statków morskich Potrafi scharakteryzować nadzór techniczny SEKP4 statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfi- EKP1 x x kacyjne Potrafi scharakteryzować dokumentacje statkoSEKP5 wą dotyczącą technicznej eksploatacji statku EKP2 x x i wykazać się umiejętnością jej prowadzenia Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami SEKP6 ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji EKP3 x x siłowni okrętowej Potrafi scharakteryzować organizację prac remontowo-konserwacyjnych oraz innych rutySEKP7 EKP3 x x nowych czynności jak: bunkrowanie paliw i olejów, szkolenia załogi SEKP8 Potrafi scharakteryzować problematykę przygoEKP2 x x towania statku do remontu stoczniowego Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 A SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 Ć SEKP 1,2,3,4 SEKP4 SEKP5 SEKP5 SEKP 6,7 SEKP8 Realizowane treści VII 1. Problematyka technicznej eksploatacji statku 2. Przepisy międzynarodowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksploatacją statku 3. Organizacja nadzoru technicznego statków morskich 4. Nadzór techniczny statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfikacyjne 5. Dokumentacje statkowe dotyczącą technicznej eksploatacji statku 6. Zarządzanie zasobami ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji siłowni okrętowej 7. Organizacja pracy załogi maszynowej 8. Przygotowania statku do remontu stoczniowego Razem: 9. Dokumenty statkowe związane z bezpieczeństwem żeglugi 10. 11. 12. 13. Dokumenty statkowe wystawiane przez instytucje klasyfikacyjne Prowadzenie dzienników maszynowych, manewrowych, ORB, itp. Prowadzenie dokumentacji wykonanej pracy Organizacja pracy w dziale maszynowym, pozwolenia na prace, listy sprawdzające, analizy ryzyka 14. Przygotowanie specyfikacji remontowej na stocznie Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 12 12 12 12 24 233 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 24 Praca własna studenta 12 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4 Łącznie Punkty ECTS 2 40 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń EKP1 EKP2 EKP3 Nie potrafi scharakteryzować wymagań nadzoru technicznego statków zgodnych z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji dla różnych typów statków Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji dla różnych typów statków oraz zna różnice wymagań pomiędzy różnymi Towarzystwami Klasyfikacyjnymi Nie potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku oraz potrafi analitycznie interpretować zapisy Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku oraz potrafi analitycznie interpretować zapisy i potrafi wskazać optymalne rozwiązania Nie potrafi scharakteryzować zarządzania zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management dla różnych typów statków Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management dla różnych typów statków i potrafi sprecyzować wymogi szkoleń specjalistycznych Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnych i filmów Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe, specyfikacje remontowe Literatura: Literatura podstawowa 1. Konwencja SOLAS, wyd. 2004. 2. Konwencja STCW 95, wyd. IMO. 3. Dyrektywy PEiRE 95/21, 99/64, 1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE. 234 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 4.08.2000 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków morskich o polskiej przynależności. 5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO, www.mi.gov.pl. 6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych. Wyd. PRS, 2003. 7. Przepisy klasyfikacji budowy statków morskich, Części I, II, VII, VII. Wydawnictwo PRS, Gdańsk 2007. 8. Alternatywne systemy nadzoru urządzeń maszynowych. Publikacja PRS 81/P, Gdańsk 2009. Literatura uzupełniająca 1. Strony internetowe: www.dnv.com www.gl-group.com www.eagle.org www.imo.org www.prs.gda.com Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Przemysław Rajewski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Włodzimierz Kamiński Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 235 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 39 Przedmiot: Kierunek: Podstawy nautyki Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A II 15 1 Ć L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów II zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: I A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 1 15 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. 2. Poznanie podstaw nawigacji morskiej, rodzajów żeglugi i metod określania pozycji statku Poznanie zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji we wszystkich fazach eksploatacji statku oraz wpływu rodzaju żeglugi na sposób eksploatacji statku i siłowni okrętowych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Posiada podstawową znajomość nawigacji morskiej, rodzajów żeglugi i metod określania pozycji statku Zna zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji we EKP2 wszystkich fazach eksploatacji statku oraz wpływ rodzaju żeglugi na sposób eksploatacji statku i siłowni okrętowych EKP1 K_W08, K_W11, K_U01, K_U05, K_K01, K_K03 K_W08, K_W11, K_U01, K_U05, K_K01, K_K03 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II: Lp. SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 236 Szczegółowe efekty kształcenia Zna określanie pozycji, wybór drogi i sposobu żeglugi oceanicznej, wpływ warunków hydrometeorologicznych na sposób żeglugi, sztormowanie Zna przygotowanie statku do wejścia do portu, zasady żeglugi na akwenie ograniczonym, żeglugi pilotowej, charakterystyki manewrowe statku, manewrowanie w celu zakotwiczenia oraz zacumowania, przygotowanie statku do wyjścia z portu Zna zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji w warunkach ograniczonej widzialności Zna procedury awaryjne Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x EKP2 x EKP2 x EKP2 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Liczba godzin Realizowane treści II SEKP1 Żegluga oceaniczna – określanie pozycji, wybór drogi i sposób żeglugi, wpływ warunków hydrometeorologicznych na sposób żeglugi, sztormowanie SEKP2 Żegluga na akwenie ograniczonym – przygotowanie statku do wejścia do portu, zasady żeglugi na akwenie ograniczonym, żegluga pilotowa, charakterystyki manewrowe statku, manewrowanie w celu zakotwiczenia oraz zacumowania, przygotowanie statku do wyjścia z portu SEKP3 Żegluga w warunkach ograniczonej widzialności SEKP4 Procedury awaryjne Razem: 15 15 Razem w semestrze: 15 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 15 5 2 22 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne, test jednokrotnego wyboru oceny Nie rozumie i nie zna zasad: korzystania z map i publikacji nawigacyjnych; określania pozycji statku; identyfikowania i wykorzystywania oznaEKP1 kowania nawigacyjnego; prowadzenia zliczenia uwzględniającego oddziaływanie wiatru i prądu; określania pozycji statku w rejonach ograniczonych Zna podstawowe zasady: korzystania z map i publikacji nawigacyjnych; określania pozycji statku; identyfikowania i wykorzystywania oznakowania nawigacyjnego; prowadzenia zliczenia uwzględniającego oddziaływanie wiatru i prądu; określania pozycji statku w rejonach ograniczonych Rozumie zasady: korzystania z map i publikacji nawigacyjnych; określania pozycji statku; identyfikowania i wykorzystywania oznakowania nawigacyjnego; prowadzenia zliczenia uwzględniającego oddziaływanie wiatru i prądu; określania pozycji statku w rejonach ograniczonych Potrafi: korzystać z map i publikacji nawigacyjnych; określić pozycję statku; identyfikować i wykorzystywać oznakowanie nawigacyjne; prowadzić zliczenie uwzględniające oddziaływanie wiatru i prądu; określić pozycję statku w rejonach ograniczonych Nie rozumie i nie zna: zasad prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji żeglugi na akwenie EKP2 ograniczonym, żeglugi w warunkach ograniczonej widzialności; procedur awaryjnych Zna:podstawowe zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji żeglugi na akwenie ograniczonym, żeglugi w warunkach ograniczonej widzialności; procedury awaryjne Rozumie:podstawowe zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji żeglugi na akwenie ograniczonym, żeglugi w warunkach ograniczonej widzialności; procedury awaryjne Potrafi zaprezentować i omówić: podstawowe zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji żeglugi na akwenie ograniczonym, żeglugi w warunkach ograniczonej widzialności; procedury awaryjne Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 237 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Prezentacja multimedialna Prezentacja zgodna z tematami wykładów Literatura: Literatura podstawowa 1. Juszkiewicz W.: ARPA. Radar z automatycznym śledzeniem echa. WSM, Szczecin 1995. 2. Weintrit A.: Elektroniczna mapa nawigacyjna: wprowadzenie do nawigacyjnych systemów informacyjnych ECDIS. Gdynia 1997. 3. Wolski A. Depta W.: Loksodroma i ortodroma. WSM, Szczecin 2000. 4. Wróbel F.: Vademecum nawigatora. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia 2004. 5. Wróbel F.: Nawigacja morska. Zadania z objaśnieniami. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia 2006. Literatura uzupełniająca 1. Gucma M., Montewka J., Zieziula A.: Urządzenia nawigacji technicznej. Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej, Szczecin 2005. 2. Weintrit A., Dziula P., Morgaś W.: Obsługa i wykorzystanie systemu ECDIS: przewodnik do ćwiczeń na symulatorze. Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni, 2004. 3. Wawruch R.: ARPA – zasada działania i wykorzystania. WSM Dział Wydawnictw, Gdynia 2002. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] WN/INM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: mgr inż. kpt.ż.w. Krzysztof Pleskacz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 238 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 40 Kierunek: Prawo i ubezpieczenia morskie* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A VII 12 1,5 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 18 1 18 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: 1. Cele przedmiotu: 1. Przygotowanie przeszłego absolwenta do poznania, zrozumienia i stosowania przepisów prawa morskiego 2. Poznanie elementarnego zakresu wiedzy z prawa morskiego 3. Poznanie międzynarodowych konwencji, regulacji i zaleceń prawnych 4. Poznanie przepisów prawnych związanych z: sytuacją prawną na wodach morskich, certyfikatami i dokumentami statku i załogi; międzynarodowymi wymaganiami bezpieczeństwa żeglugi; regulacjami dotyczącymi ochrony środowiska; krajowym i zagranicznym prawem pracy; ubezpieczeniami morskimi Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis EKP1 Swobodnie porusza się we wszystkich formach prawnych związanych z eksploatacją statku oraz zna przepisy prawne obowiązujące w akwenach morskich K_W10 K_U01 EKP2 Zna zakres odpowiedzialności z wykonywania obowiązków załogowych oraz problemy ubezpieczeń morskich K_W11 K_U01 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Powiązanie A Ć L S SE E PP PR Uwagi z EK Lp. Szczegółowy efekty kształcenia SEKP1 Zna elementarny zakres wiedzy z prawa morskiego EKP1 x SEKP2 Stosuje międzynarodowe konwencje i zalecenia prawne EKP1 x SEKP3 Orientuje się w sytuacji prawnej na wodach morskich EKP1 x EKP2 x SEKP4 Określa dokumenty statku i załogi Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 239 Interpretuje międzynarodowe wymagania dot. bezpieczeństwa żeglugi Interpretuje przepisy w zakresie krajowego SEKP6 i międzynarodowego prawa pracy Stosuje regulacje prawne dotyczące ochrony SEKP7 środowiska Definiuje i opisuje sytuacje związane z ubezpieSEKP8 czeniami morskimi SEKP5 EKP2 x EKP2 x EKP1 x EKP2 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: Realizowane treści Liczba godzin VII SEKP1,2 1. Pojęcia podstawowe, zakres regulacji i źródła prawa morskiego. 2. Pojęcie statku morskiego: – przynależność państwowa statku morskiego; SEKP1,2 – rejestr okrętowy, izby morskie; – właściciel, armator statku; – umowy o korzystanie ze statku SEKP1,2 3. Administracja morska: kompetencje, inspekcje, dokumenty – kontrola zdolności statku do żeglugi – odpowiedzialność za naruszenie prawa SEKP1,2 4. Odprawa statku: sanitarna, celna, paszportowa SEKP3 SEKP4 A SEKP5 SEKP7 SEKP6 SEKP8 240 5. Sytuacja prawna statku na wodach morskich: – podział wód morskich, – skutki naruszania przepisów dla statku i odpowiedzialność załogi 6. Certyfikaty i dokumenty statku i załogi wymagane konwencjami międzynarodowymi 7. Międzynarodowe wymagania bezpieczeństwa żeglugi: – regulacje prawne dotyczące stanu załadowania statku; – odpowiedzialność wynikająca z Międzynarodowej Konwencji o Liniach Ładunkowych; – regulacje prawne dotyczące życia na morzu – konwencja SOLAS; – regulacje prawne dotyczące standardów szkolenia, certyfikacji i pełnienia służby na statku – konwencja STCW; – odpowiedzialność wynikająca z międzynarodowych przepisów w zakresie bezpieczeństwa statku, załogi, pasażerów i ładunku; – międzynarodowe wymagania zdrowotne, morska deklaracja zdrowia 8. Międzynarodowe konwencje i regulacje dotyczące ochrony środowiska – konwencja MARPOL 9. Regulacje prawne dotyczące krajowego międzynarodowego prawa pracy 10. Ubezpieczenia morskie: – przedmiot ubezpieczenia morskiego. Ryzyko ubezpieczeniowe: – wyłączenia, – sporządzenie dokumentacji powypadkowej Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 18 18 18 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 18 Praca własna studenta 20 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 40 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3–3,5 4–4,5 5 Metody oceny Ocena aktywności podczas zajęć, zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru EKP1 EKP2 Nie zna zasad prawnych związanych z eksploatacją statku. Nie potrafi wymienić zaleceń prawnych dotyczących ochrony środowiska. Nie potrafi wymienić przepisów obowiązujących na wodach morskich Zna zasady prawne związane z eksploatacją statku. Wymienia zalecenia prawne dotyczące ochrony środowiska. Wymienia przepisy obowiązujące na wodach morskich Zna zasady i powiązania prawne związane z eksploatacją statku. Zna zalecenia prawne oraz skutki nieprzestrzegania przepisów ochrony środowiska. Wymienia i objaśnia przepisy obowiązujące na wodach morskich Swobodnie porusza się we wszystkich formach prawnych związanych z eksploatacją statku. Wyjaśnia zalecenia prawne oraz skutki nieprzestrzegania przepisów ochrony środowiska. Wymienia i właściwie interpretuje przepisy obowiązujące na wodach morskich Nie zna podstawowego zakresu odpowiedzialności z wykonywania obowiązków. Nie potrafi wymienić dokumentów statku, ładunku i załogi. Nie potrafi wymienić rodzajów ubezpieczeń morskich Zna podstawowy zakres odpowiedzialności z wykonywania obowiązków. Wymienia dokumenty statku, ładunku i załogi. Wymienia rodzaje ubezpieczeń morskich Zna podstawowy zakres odpowiedzialności i właściwie interpretuje przepisy. Wymienia i przedstawia dokumenty statku, ładunku i załogi. Wymienia i przedstawia rodzaje ubezpieczeń morskich Zna podstawowy zakres odpowiedzialności wraz z komentarzem i właściwie interpretuje przepisy. Wymienia i omawia dokumenty statku, ładunku i załogi. Wymienia i właściwie interpretuje rodzaje ubezpieczeń morskich Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Wykłady prowadzone częściowo przy pomocy prezentacji multimedialnej Literatura: Literatura podstawowa 1. Łopuski J.: Prawo morskie, t. I. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1996. 2. Łopuski J.: Prawo morskie, t. II/1. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1998. 3. Łopuski J.: Prawo morskie, t. II/2. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 2000. Literatura uzupełniająca 1. Młynarczyk J.: Prawo morskie. Wydawnictwo ARCHE, Warszawa 2002. 2. Łukaszuk L.: Międzynarodowe prawo morza. Wyd. Naukowe SCHOLAR, Warszawa 1997. 3. Brodecki Z.: Prawo ubezpieczeń morskich. Wyd. prawnicze LEX, Sopot 1999. 4. Hebel A.: Poradnik Ubezpieczeń Morskich. Wydawnictwo Foka, Szczecin 1995. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 241 Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] WIET/IZT/ZNEiS Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. kpt.ż.w. Piotr Lewandowski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 242 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 41 Kierunek: Przedmiot: Seminarium dyplomowe Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A VII 12 1,25 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 1 15 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Wiedza przewidziana planem i programami studiowanej dyscypliny na poziomie I stopnia Cele przedmiotu: 1. Przysposobienie studenta do samodzielnego realizowania procesu dyplomowania 2. Przygotowanie studenta do kreatywnego rozwiązywania problemów badawczych – zadań inżynierskich 3. Wykształcenie umiejętności opracowania merytorycznego z wykonanego zadania i edytowania pracy dyplomowej 4. Ukształtowanie zdolności przekonującego referowania / prezentowania osiągniętych wyników w ramach egzaminu dyplomowego Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Pozyskuje informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz EKP1 innych źródeł, integruje je, dokonuje ich interpretacji, wyciąga wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje EKP2 komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inżyEKP3 nierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe dla siłowni okrętowej Posiada umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim dotycząEKP4 cych zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej K_U01 K_U08 K_U09 K_U04 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Lp. SEKP1 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi dokonać umotywowanego wyboru teEKP1 x matu pracy dyplomowej Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 243 Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę szczeSEKP2 gółową do opracowania konspektu pracy dy- EKP1 x plomowej Potrafi wyselekcjonować istotne dla rozwiązaSEKP3 nia zadania dyplomowego zagadnienia i sporządzić harmonogram pracy EKP 1,2 x Potrafi analizować i hierarchizować co do SEKP4 ważności dla rozwiązywanego problemu źródła literaturowe EKP 1,3 x Konstruuje procedurę rozwiązania zadania dyplomowego i potrafi ją referować EKP 3,4 x Potrafi sharakteryzować ewolucję stanu technicznego maszyny i zbudować plan ekspery- EKP SEKP6 mentu w skali technicznej oraz symulacyjnego 1,2,3 eksperymentu numerycznego x Potrafi dokonać wyboru metody badawczej SEKP7 (diagnostycznej) i zaprojektować stoisko / warsztat eksperymentalny EKP 2,3 x Potrafi zastosować metody numeryczne (w niezbędnym zakresie) do opracowania i preEKP SEKP8 zentacji wyników badań. Potrafi ocenić wiary1,2,3 godność pomiarową i interpretować graficznie wyniki x EKP 1,2,3 x SEKP5 SEKP9 Potrafi opracować pracę dyplomową zgodnie z obowiązującymi zasadami edytorskimi SEKP10 Potrafi wnioskować krytycznie w oparciu EKP2 x o uzyskane w pracy wyniki SEKP11 Potrafi przygotować materiały do egzaminu EKP4 x dyplomowego: prezentację i autoreferat Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A Realizowane treści VII Uregulowania formalno-prawne przebiegu procesu dyplomowania. Promotor i temat pracy dyplomowej. Relacje dyplomant – kierownik pracy – SEKP1 prowadzący seminarium dyplomowe. Pierwszy krok przy wyborze tematu. Procedura wyboru i termin ustalenia tematu pracy dyplomowej. Motywacja podjęcia tematu. Funkcja seminarium dyplomowego Formułowanie tematu i tezy pracy. Geneza tematu i jego uzasadnienie. SEKP2 Definicja pracy dyplomowej. Cel i treść pracy dyplomowej. Karta pracy dyplomowej – formalne zamknięcie zagadnienia. Plan pracy i konspekt 244 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 Metodyka i etapy realizacji pracy dyplomowej – sztuka bezstresowej efektywności. Stan wiedzy dyplomanta. Recenzja pracy dyplomowej. Termin egzaminu dyplomowego. Gromadzenie danych, problemów. Analiza SEKP3 ich znaczenia (ważności) i podjęcie decyzji co do ich losów w dalszym postępowaniu. Uporządkowanie rezultatów (wyników). Weryfikacja tych rezultatów, jako możliwych opcji działań (wariantów rozwiązań pracy dyplomowej). Harmonogram realizacji pracy. Wykonanie, realizacja pracy Literatura przedmiotu i notatki. Studiowanie literatury i zbieranie mateSEKP4 riałów. Ocena i selekcja zgromadzonej literatury. Notki bibliograficzne artykułu i bibliografia książek. Cytaty Sesja spontanicznego myślenia – stopień rozpoznania tematu. Koncepcja pracy – propozycje rozwiązania zadania. Analiza tematu jako problemu. NaSEKP5 rzędzia i metody badawcze. Prezentacja zaawansowania prac – studenci referują problematykę Metodologia badań. Maszyna jako obiekt badań. Ewolucja stanu technicznego maszyny. Obserwacja, doświadczenie, eksperyment. Planowanie SEKP6 i formy eksperymentów. Komputerowe wspomaganie eksperymentu. Wybór metody badań Metodyka realizacji prac dyplomowych o charakterze diagnostycznym. Formułowanie problemu badawczego. Układ pracy. Badanie, wnioski, meSEKP7 tody diagnostyczne. Ustalenie metod roboczych. Przyjęcie formy eksperymentu. Obiekt badań. Opis stanowiska i aparatury badawczej. Warunki realizacji eksperymentu Matematyczne metody interpretacji wyników pomiarów. Zastosowanie metod numerycznych do opracowania i prezentacji wyników – wykorzystaSEKP8 nie środowisk Mathematica i Statistica. Wiarygodność pomiarowa i graficzna interpretacja wyników Edycja pracy dyplomowej. Układ pracy i spis treści. Czcionka, jej rozmiar, rysunki i tabele. Klasyfikacja kolejnych części pracy. Odnośniki i przypisy. SEKP9 Opis bibliograficzny książki, artykułu, prac niepublikowanych, książki wcześniej cytowanej SEKP9 Prawa autorskie, ochrona własności intelektualnej. Cytowania, przywołania. Ochrona antyplagiatowa Zakończenie – wnioski końcowe. Krytyczna analiza uzyskanych rezultaSEKP10 tów. Stopień realizacji celu. Wnioski poznawcze i utylitarne. Ważność uogólnień pracy. Literatura. Streszczenia SEKP11 Przebieg egzaminu dyplomowego. Przygotowanie materiałów do prezentacji. Konstrukcja autoreferatu. Techniki prezentacji Próbny egzamin dyplomowy. Dyplomanci referują cel główny pracy, geSEKP11 nezę tematu, hipotezy robocze, problem badawczy, sposób realizacji, stopień wykonania pracy, otrzymane wyniki, wnioski końcowe Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 15 245 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 15 Praca własna studenta 7 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 24 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 Metody oceny EKP1 3 3,5–4 4,5–5 Zaliczenie pisemne i ustne podczas omawiania harmonogramu pracy podczas zajęć seminaryjnych Nie jest w stanie pozyskiwać informacji o ukierunkowanym zakresie i wyciągać jakichkolwiek wniosków co do jej wykorzystania Jest w stanie pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, integruje je, dokonuje ich selekcji i wyciąga wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz innych źródeł, integruje je, dokonuje ich selekcji i wyciąga wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie Potrafi samodzielnie pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz innych źródeł, kreatywnie integruje je, dokonuje ich selekcji i interpretacji, wyciąga wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie Metody oceny Zaliczenie praktyczne poprzez realizację pracy dyplomowej EKP2 Nie potrafi planować eksperymentów i wykonywać prostych pomiarów Potrafi wykonywać pomiary, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski Potrafi projektować i przeprowadzać eksperymenty, a w tym wykonywać pomiary, planować symulacje, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski Potrafi projektować i przeprowadzać eksperymenty, a w tym konfigurować układy pomiarowe, planować symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski Metody oceny Zaliczenie praktyczne podczas zajęć seminaryjnych – prezentacja pracy EKP3 Nie potrafi rozwiązywać zadań dla obiektów technicznych siłowni okrętowej Potrafi rozwiązywać praktyczne zadania inżynierskie z pomocą metod eksperyment alnych typowych dla obiektów technicznych siłowni okrętowej Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inżynierskich metody analityczne i eksperymentalne, typowe dla obiektów technicznych siłowni okrętowej Potrafi prawidłowo wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe dla obiektów technicznych siłowni okrętowej Nie potrafi wystąpić z prezentacją multimedialną dotyczącą zadania dyplomowego Potrafi wystąpić z prezentacją multimedialną w języku polskim dotyczącą zadania dyplomowego, otrzymanych wyników i wniosków końcowych Potrafi wystąpić z prezentacją multimedialną w języku polskim dotyczącą hipotez roboczych, problemu badawczego, sposobu wykonania pracy, otrzymanych wyników i wniosków końcowych Potrafi wystąpić z prezentacją multimedialną w języku polskim lub angielskim dotyczącą genezy tematu, hipotez roboczych, problemu badawczego, sposobu wykonania pracy, otrzymanych wyników i wniosków końcowych EKP4 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie wykładu i prezentacji multimedialnej Obowiązujące dokumenty Dokumentacja procesu dyplomowania 246 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Literatura: Literatura podstawowa 1. Adamkiewicz W.: Seminarium dyplomowe: przewodnik dla dyplomantów i promotorów magisterskich prac dyplomowych wykonywanych w Wyższych Szkołach Morskich. Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Morskiej, Gdynia 1985. 2. Kaczorek T.T.: Poradnik dla studentów piszących pracę licencjacką lub magisterską. www.kaczmarek.waw.pl. 3. Krajczyński E.: Metodyka pisania prac dyplomowych. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1998. 4. Żółtowski B.: Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych. Wydawnictwo Uczelniane Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1997. Literatura uzupełniająca 1. Regulamin Studiów Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2007. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr hab. inż. Artur Bejger Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 247 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Montaż maszyn* 42 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A IV 15 2 Ć L E S P SE PP PR 2 Razem w czasie studiów IV zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 30 2 30 30 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Umiejętność czytania rysunków technicznych oraz biegła znajomość układu tolerancji i pasowania 2. Podstawy teoretyczne związane z materiałami konstrukcyjnymi 3. Wiedza z zakresu przedmiotów podstaw konstrukcji maszyn i oceny jakości Cele przedmiotu: 1. Opanowanie wiedzy związanej z procedurą przygotowawczą do prawidłowego montażu 2. Nabycie umiejętności wyboru optymalnej metody montażu 3. Nabycie umiejętności realizacji technik montażu 4. Nabycie umiejętności kontroli i oceny jakości montażu Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Właściwie dobiera technikę montażu K_W05, K_U16, EKP1 i opracowuje stosowną procedurę montażu w zależności od wielkości proK_U18 dukcji lub zakresu prac montażowych po naprawie czy remoncie obiektu technicznego EKP2 Właściwie kieruje zespołem ludzi podczas realizacji procesu montażu K_K05, K_K06 EKP3 Potrafi oszacować koszty i opłacalność wybranej techniki montażu K_U14 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń SEKP1 w siłowni okrętowej. Przeprowadza analizę zakresu prac montażowych i wybiera metodę montażu 248 Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,3 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP2 Przeprowadza montaż połączeń czopowo w zależności od charakteru pasowania x x SEKP3 Przeprowadza montaż i kontrolę jakości monta- EKP x żu wirników turbosprężarek 1,2,3 x Opracowuje procedurę montażu i przeprowadza EKP SEKP4 montaż współczesnych uszczelnień spoczynkox 1,2,3 wych i ruchowych x Opracowuje i przeprowadza procedurę demontażu, weryfikacji i montażu układu tłokowo- EKP SEKP5 x korbowego 4-suwowych silników okrętowych 1,2,3 z regulacją układu rozrządu x SEKP6 Umie dobrać odpowiednią metodę kontroli uło- EKP x żenia linii wałów i praktycznie ją przeprowadzić 1,2,3 x SEKP7 Potrafi dokonać współosiowego ustawienia wa- EKP x łów agregatu względem siebie 1,2,3 x Umie opracować i przeprowadzić montaż maEKP SEKP8 szyny na fundamencie za pomocą podkładek x 1,2,3 stalowych i chemoutwardzalnych x EKP x 1,2,3 x SEKP9 Potrafi przeprowadzać montaż rurociągów EKP 1,2 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Realizowane treści Liczba godzin IV SEKP1 1. Ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Rodzaje montażu w zależności od wymiaru ogniwa zamykającego. Koszty montażu SEKP2 2. Realizacja połączeń wciskowych walcowych i stożkowych. Metody kontroli wcisku SEKP4 3. Realizacja połączeń wciskowych śrubowych i montaż uszczelnień spoczynkowych SEKP4 4. Montaż poprzez plastyczne odkształcanie części SEKP3 5. Realizacja połączeń kształtowych, montaż wirników, kontrola jakości montażu wirników. Technologia remontu turbosprężarek SEKP5,6,7 6. Montaż wałów wielopodporowych gładkich i wykorbionych SEKP4 7. Montaż uszczelnień ruchowych SEKP5 8. Montaż mechanizmów korbowych i sterujących SEKP7 9. Ustawianie wałów agregatu względem siebie SEKP8 10. Montaż maszyny na fundamencie, ocena jakości fundamentowania SEKP9 11. Montaż rurociągów SEKP6 12. Montaż i kontrola montażu linii wałów SEKP1 13. Montaż urządzeń sterowych i pędników SEKP1 14. Dźwignice i inne urządzenia pomocnicze stosowane w montażu Razem: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 249 SEKP1 15. Narzędzia i środki transportu stosowane w montażu SEKP4 16. Realizacja połączeń śrubowych SEKP4 17. Realizacja połączeń klinowych i wpustowych SEKP2,4 18. Realizacja połączeń wciskowych walcowych. Kontrola montażu SEKP2,4 19. Realizacja połączeń wciskowych stożkowych. Kontrola montażu L SEKP4 20. Montaż połączeń odkształcanych plastycznie na przykładzie zawalcowywania rurek w okrętowych chłodnicach płaszczowo-rurowych SEKP3 21. Montaż wirników i kontrola montażu wirników. Cz. 1 SEKP3 22. Wyważanie wirników po montażu. Cz. 2 SEKP4 23. Montaż uszczelnień ruchowych SEKP5 24. Montaż wałów wielopodporowych SEKP5 25. Demontaż i weryfikacja układu tłokowo-korbowego bezwodzikowego spalinowego silnika okrętowego. Cz. 1 SEKP5 26. Montaż układu tłokowo-korbowego bezwodzikowego spalinowego silnika okrętowego z regulacją układu rozrządu. Cz. 2 SEKP7 27. Współosiowe ustawianie wałów agregatów SEKP6 28. Sprawdzanie ułożenia okrętowej linii wałów SEKP8 29. Montaż maszyny na fundamencie 30 Razem: 30 Razem w semestrze: 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 60 20 2 82 2 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie zna ogólnych zasad bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Nie jest w stanie w sposób prawidłowy EKP1 określić zakresu prac montażowych. Nie zna procedury i odpowiedniego sposobu postępowania podczas montażu wybranego węzła tribo- 250 Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Jest w stanie określić zakres czynności podczas wykonywania montażu wybranej części maszyny oraz prawidłowo opracować procedurę montażu Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Potrafi prawidłowo ocenić i zdefiniować problem związany z procedurą montażu wybranego elementu; potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego sposobu 4,5–5 Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Potrafi prawidłowo ocenić i zdefiniować problem związany z montażem elementu; potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego procesu montażu oraz uzasadnić jego wybór. Potrafi przewidzieć skutki błędów montażu mające wpływ Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 logicznego lub maszyny Nie jest w stanie określić niezbędnego zakresu prac do wybranej techniki montażu związanej z montażem wybranej EKP2 części lub maszyny a więc nie potrafi kierować zespołem ludzi wykonującym określony montaż Nie jest w stanie określić czy dany element nadaje się do montażu. Nie poEKP3 trafi oszacować opłacalności i kosztów montażu montażu Rozumie problem i potrafi określić zakres prac wybranej techniki montażowej i w sposób dostateczny przeprowadzić z zespołem ludzi montaż maszyny Potrafi z pomocą instrukcji przeprowadzić montaż rozpatrywanej części maszyn oraz z pewnym prawdopodobieństwem oszacować koszty montażu na stan techniczny rozpatrywanej maszyny Potrafi ocenić różnice Potrafi rozróżnić rodzaj zapomiędzy rozpatrywastosowanej techniki montanymi technikami monta- żu i określić jej jakość. Jest żu i uzasadnić wybór da- w stanie szacunkowo przenej techniki montażu widzieć jej wpływ na nieoraz właściwie rozdzielać zawodność eksploatacyjną. pracę montażową Potrafi określić alternatyww zespole ludzi ną metodę montażu Potrafi prawidłowo zakwalifikować element do montażu oraz ocenić jego opłacalność Potrafi prawidłowo zakwalifikować element do montażu oraz ocenić jego opłacalność. Posiada umiejętność analizowania całokształtu kosztów i oceny wybranej techniki montażowej Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych elementów maszyn Materiały naprawcze Masy chemoutwardzalne (EPY), kleje, uszczelki, czyściwo, itp. Elementy maszyn Śruby, podkładki itp. Literatura: Literatura podstawowa 1. Piaseczny L.: Technologia napraw okrętowych silników spalinowych. Wyd. Morskie, Gdańsk 1992. 2. Kowalski T., Lis G., Szenajch W.: Technologia i automatyzacja montażu maszyn. Oficyna Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000. 3. Novikow M.P.: Podstawy technologii montażu i mechanizmów. WNT, Warszawa 1972, 4. Piotrowski J.: Shaft alignment handbook. Copyright 1995 Marcel Dekker, Inc. New York, NY. 5. Puff T., Sołtys W.: Podstawy technologii montażu maszyn i urządzeń. WNT, Warszawa 1980. 6. Grudziński K., Jaroszewicz W.: Posadawianie maszyn i urządzeń na podkładkach fundamentowych z tworzywa EPY. Zapol Spółka Jawna. Szczecin 2002. 7. Dwojak J., Rzepiela M.: Zastosowanie lasera do ustawiania maszyn. Wydawnictwo Biuro Gamma, Warszawa 2001. 8. Czachórska E., Ochoński Wł., Machowski B.: Uszczelnienia. PWN, Warszawa 1991. 9. German de Melo Rodriquesz, Ignacio Echevarrieta Sazatronil: Mounting and Dismantling of Marine Machine. Faculty of Nautical Stadies Universitas Politecnoca Catalunya Barcelona, Spain. Wydany w ramach programu Tempus Phare JEP 12253-97. Maritime University Szczecin, Szczecin 2001. 10. Feld M.: Technologia budowy maszyn. PWN, Warszawa 2000. 11. Bielawski P.:Ocena jakości elementów maszyn. Wydawnictwo WSM, Szczecin 1991. 12. Choroszy B.: Technologia maszyn. Oficyna Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2000. Literatura uzupełniająca 1. 2. 3. 4. 5. Mały poradnik mechanika. Materiały informacyjne strona www.marinetechnic.com Instrukcje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń. Materiały firmy Diesel Marine International. Strona www. dmiuk.co.uk/dmihome.htm Katalogi narzędzi i środków transportu do demontażu i montażu. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 251 6. Poradnik obsługi technicznej łożysk SKF. 7. Periodyki techniczne związane z budową i eksploatacją maszyn. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Zygmunt Raunmiagi, st.of. mech. okr. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr hab. inż. Artur Bejger dr inż. Jan Drzewieniecki, st.of. mech. okr. Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 252 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 43 Kierunek: Naprawy i regeneracje elementów maszyn* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A V 15 3 Ć L E S P SE PP PR 2 Razem w czasie studiów V zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 45 30 4 45 30 4 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Ocena jakości elementów maszyn 2. Montaż maszyn 3. Zużycie i spowalnianie zużycia Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności oceny stopnia zużycia i zakwalifikowania elementu do naprawy lub regeneracji 2. Wykształcenie umiejętności określenia potrzeby naprawy lub regeneracji elementu 3. Wykształcenie umiejętności pracy w zespole podczas wykonywania napraw 4. Wykształcenie umiejętności napraw i regeneracji wybranych elementów maszyn Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Właściwie dobiera metodę oraz dokonuje naprawy elementu maszyK_U01, K_U09, K_U15, EKP1 ny. Właściwie kieruje rozdzieleniem obowiązków podczas pracy K_K04, K_K06 w zespole EKP2 Rozróżnia zastosowaną wcześniej metodę naprawy lub regeneracji K_W05, K_U17 EKP3 Potrafi oszacować koszty i opłacalność naprawy lub regeneracji K_U14 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Zna metody napraw i regeneracji elementów EKP SEKP1 maszyn. Klasyfikuje metody i fazy napraw x 1,3 i regeneracji Przeprowadza naprawę oraz dokonuje oceny SEKP2 EKP1 x jakości po naprawie metodami ubytkowymi SEKP3 Charakteryzuje metody naprawy z zastosowaniem obróbki plastycznej EKP 1,2 x x x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 253 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 Opracowuje procedurę naprawy pękniętego elementu poprzez wstawianie elementów Dobiera odpowiedni rodzaj kleju i dokonuje naprawy przy jego użyciu Dobiera masy chemoutwardzalne i dokonuje naprawy elementu przy ich użyciu Charakteryzuje metody galwanotechniczne i potrafi dokonać naprawy i regeneracji wybranych elementów maszyn przy ich użyciu Charakteryzuje metody spawalnicze do naprawy i regeneracji elementów maszyn Dobiera metodę spawalniczą do naprawy wybranego elementu EKP 1,3 EKP 1,3 EKP 1,2,3 EKP 1,2 EKP 1,2,3 EKP 1,2,3 x x x x x x x x x x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP1 SEKP2 SEKP3 A SEKP4 SEKP5,6 Realizowane treści V 1. Naprawy i regeneracja elementów maszyn. Klasyfikacja metod i fazy napraw i regeneracji 2. Metody usuwania zanieczyszczeń i powłok ochronnych 3. Naprawy metodami ubytkowymi: docieranie, honowanie, szlifowanie, dogładzanie, skrawanie 4. Naprawy z zastosowaniem obróbki plastycznej: spęczanie, dogniatanie, prostowanie, rozwalcowywanie, przeciąganie 5. Naprawy poprzez wstawianie elementów: tulejowanie, kołkowanie, szycie 7. Regeneracja metodami galwanicznymi SEKP8,9 8. Regeneracja metodami spawalniczymi 9. Studium przypadków napraw i regeneracji maszyn i urządzeń Razem: L SEKP1 10. Usuwanie zanieczyszczeń i powłok ochronnych SEKP2 11. Naprawy metodami ubytkowymi: docieranie, honowanie, toczenie, szlifowanie SEKP4 12. Naprawy przez wstawianie elementów SEKP5 13. Naprawy z zastosowaniem klejów SEKP6 14. Naprawy z zastosowaniem mas chemoutwardzalnych SEKP7 15. Regeneracja metodami galwanicznymi SEKP8,9 16. Regeneracja metodami spawalniczymi SEKP1 SEKP1,2,3, 4,5,6,9 45 30 17. Naprawa wtryskiwaczy 18. Analiza przypadków napraw wybranych elementów maszyn Razem: Razem w semestrze: 254 45 6. Naprawy z zastosowaniem klejów i mas chemoutwardzalnych SEKP7 SEKP1,2,3, 4,5,6,7,8,9 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 75 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 75 Praca własna studenta 43 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 4 120 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie jest w stanie w sposób prawidłowy określić problemu związanego z naprawą danego elementu. Nie zna procedury i odpowiedniego spoEKP1 sobu postępowania podczas naprawy lub regeneracji wybranego elementu Jest w stanie określić zakres czynności podczas wykonywania naprawy wybranego elementu oraz prawidłowo zastosować przynajmniej jedną z wybranych przez siebie metod naprawy Potrafi prawidłowo ocenić i zdefiniować problem związany z naprawą wybranego elementu; potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego sposobu naprawy lub regeneracji oraz uzasadnić wybór jednej (wg studenta) najbardziej odpowiedniej metody. Jest w stanie przeprowadzić naprawę wybranego elementu Potrafi prawidłowo ocenić i zdefiniować problem związany z naprawą elementu; potrafi przedstawić argumenty przemawiające za doborem odpowiedniego sposobu naprawy lub regeneracji oraz uzasadnić wybór jednej (wg studenta) najbardziej odpowiedniej metody. Jest w stanie przeprowadzić naprawę wybranego elementu. Potrafi przewidzieć skutki błędów montażu czy niewłaściwie wykonanej naprawy Nie jest w stanie roz- Prawidłowo rozpoznaje Potrafi ocenić jakość wcześniej Potrafi rozróżnić rodzaj zastoróżnić zastosowania stopień zużycia danego przeprowadzonej metody nasowanej naprawy lub regene(bądź nie), wcześniej- elementu i potrafi zaprawy lub regeneracji. Potrafi racji i określić jej jakość. Jest szych metod naprakwalifikować go do od- w sposób ogólny określić aktu- w stanie szacunkowo przewiwianego lub regene- powiedniego rodzaju alny stan rozpatrywanego eledzieć żywotność elementu w celu zaplanowania „częstoEKP2 rowanego elementu, naprawy bądź regenera- mentu (pęknięcia, możliwość a przez to nie potrafi cji wystąpienia zmian struktury ści” późniejszych przeglądów. odpowiednio przygoitp.); potrafi przygotować poPotrafi określić alternatywną tować go do prawiwierzchnię do danej metody na- metodę naprawy dłowego sposobu naprawy lub regeneracji prawy Nie jest w stanie Potrafi z pomocą inPotrafi prawidłowo zakwalifiPotrafi prawidłowo zakwalifiokreślić czy dany strukcji zakwalifikować kować element do naprawy lub kować element do naprawy element nadaje się do element do naprawy regeneracji oraz ocenić jej opła- lub regeneracji oraz ocenić jej naprawy. Nie potrafi oraz z pewnym prawdo- calność opłacalność. Posiada umiejętEKP3 oszacować opłacalno- podobieństwem oszaność analizowania całokształści i kosztów naprawy cować koszty naprawy tu kosztów i oceny optymalnego rozwiązania i wyboru metody naprawczej Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 255 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych (naprawianych) elementów maszyn Materiały naprawcze Masy chemoutwardzalne, kleje, zszywki Metalock, wkładki do naprawy gwintów itp. Elementy maszyn Zawory, gniazda zaworowe w głowicach, tuleje cylindrowe, zużyte rozpylacze itp. Literatura: Literatura podstawowa 1. Piaseczny L.: Technologia napraw okrętowych silników spalinowych. Wyd. Morskie, Gdańsk 1992. 2. Adamiec P., Dziubiński J., Filipczyk J.: Technologia napraw pojazdów samochodowych. Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002. 3. Praca zbiorowa: Poradnik galwanotechnika. WNT, Warszawa 2002. 4. Pierre-Jean Cunat: Broszura Euro Inox. Spawanie stali nierdzewnych. Bruksela 2002. Literatura uzupełniająca 1. Materiały firmy Chris-Marine. Strona www.chris-marine.com 2. Matriały firmy Hunger. Strona www.ludwig-hunger.de 3. Materiały informacyjne strona www.marinetechnic.com 4. Meteriały firmy Loctite. Strona www.loctite.pl 5. Materiały firmy Diesel Marine International. Strona www. dmiuk.co.uk/dmihome.htm Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Artur Bejger Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Jan Drzewieniecki, st.of. mech. okr. dr inż. Zygmunt Raunmiagi, st.of. mech. okr. Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 256 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 44 Kierunek: Przedmiot: Zużycie i spowalnianie zużycia Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A IV 15 3 Ć L E S P SE PP PR 1 Razem w czasie studiów IV zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: II Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 45 15 2 45 15 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności oceny stopnia zużycia elementów maszyn i jego kojarzenia z rodzajem i przebiegiem procesu 2. Określenie relacji stopnia zużycia z warstwą graniczną w tribologicznych procesach zużycia i stanem granicznym maszyny 3. Wykształcenie umiejętności rozpoznawania przyczyn zużywania się (przyśpieszonego) elementów podzespołów maszyn okrętowych i jego wartościowanie ilościowe 4. Wykształcenie umiejętności spowalniania tribologicznych i nietrybologicznych procesów zużycia Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Ma szczegółową wiedzę o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachoEKP1 dzących w strefie kontaktu ciało stałe – ciało stałe, przebiegu procesów zużycia eksploatacyjnego w cyklu życia maszyn i urządzeń okrętowych Potrafi rozpoznawać, przeprowadzać pomiary i analizować procesy EKP2 stopnia zużycia, interpretować uzyskane wyniki oraz wyciągać wnioski dla potrzeb spowalniania procesu Potrafi stosować wiedzę do interpretacji i zapobiegania zjawiskom deEKP3 strukcyjnym zachodzącym w warstwach wierzchnich maszyn, urządzeń i instalacji statkowych K_W04, K_W05, K_W06, K_W07 K_U08, K_U09 K_U11, K_U13 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Wykorzystuje posiadaną wiedzę szczegółową do rozróżniania i identyfikowania przyczyn degra- EKP SEKP1 x dacji stanu technicznego współpracujących ele- 1,2,3 mentów maszyn i urządzeń okrętowych x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 257 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 Realizuje utrzymanie stanu warstwy wierzchniej podlegającej tribologicznemu i nietribologicz- EKP x nemu zużyciu w maszynach i urządzeniach 1,3 okrętowych Identyfikuje parametry opisujące stan warstwy wierzchniej i konstruuje jej modele. Dokonuje EKP weryfikacji rodzaju zachodzącego tarcia w asx 1,3 pekcie minimalizacji jego działania destrukcyjnego Rozpoznaje model rodzaju postępującego eks- EKP x ploatacyjnego procesu zużycia tribologicznego 1,2 Formułuje wnioski w celu spowalniania procesu zużycia powierzchni elementów mechanicznych EKP x z wykorzystaniem parametrów modelu procesu 1,3 zużycia Ocenia stopień zużycia przystających i nieprzystających węzłów tribologicznych: łożyska śliEKP zgowe, pierścień – tuleja; łożyska toczne, koła x 1,2,3 zębate, krzywki, wałki; pomiary luzów. Wnioskuje o przyczynach zużycia Ocenia stopień zużycia nietribologicznego eleEKP x mentu maszyny, urządzenia lub instalacji okrę1,2,3 towej. Wnioskuje o przyczynach zużycia Dobiera metodę ochrony przed korozją wybraEKP nego elementu na etapie projektowania i eksplox 1,3 atacji statku / układu energetycznego x x x x x x Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP 1,2 A SEKP 1,2,3 SEKP3 SEKP3 SEKP3 258 Realizowane treści IV 1. Współpraca części maszyn, rodzaje tarcia. Podstawowe informacje o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachodzących w strefie kontaktu ciało stałe-ciało stałe. Rodzaje tarcia, w tym podział ze względu na styk współpracujących powierzchni: suche, płynne, graniczne, mieszane. Podziały procesów zużycia warstwy wierzchniej części maszyn 2. Znaczenie i elementy problemu tribologicznego w eksploatacji maszyn. Właściwości powierzchni powstałych w wyniku obróbki mechanicznej metali. Własności powierzchni tworzyw sztucznych. Rzeczywista powierzchnia kontaktu 3. Warstwa wierzchnia. Modele budowy warstwy wierzchniej, parametry opisujące jej stan. Własności geometryczne i energetyczne 4. Tarcie ciał stałych: statyczne, kinetyczne, ślizgowe i toczne. Hipotezy tarcia suchego ciał stałych 5. Warstwa graniczna i tarcie graniczne. Własności warstwy granicznej. Smarność 6. Tarcie płynne. Własności reologiczne ciekłych substancji smarnych. Smarowanie hydrodynamiczne – łożyska poprzeczne i wzdłużne smarowane hydrodynamicznie. Smarowanie hydrostatyczne, gazodynamiczne i gazostatyczne Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 45 SEKP3 7. Tarcie mieszane – przykłady zastosowania SEKP 3,4 8. Procesy zużycia, przebieg zużycia eksploatacyjnego. Tribologiczne procesy zużycia i ich charakterystyka. Doraźne zużycie ścierne, zużycie adhezyjne, zużycie przez utlenianie, zużycie zmęczeniowe WW (spalling, pitting, fretting). Nietribologiczne procesy zużycia i ich charakterystyka. Zużycie korozyjne i erozyjne. Miary zużycia elementów maszyn. Przebieg zużycia w czasie eksploatacji SEKP 3,4 9. Zużywanie maszyn na skutek tarcia. Modele procesów zużywania tribologicznego. Zużywanie ścierne i adhezyjne. Scuffing. Zużywanie zmęczeniowe (spal ling, pitting). Fretting. Miary wartości zużycia i odporności na zużycie tribologiczne. Zapobieganie zużyciu powierzchni elementów mechanicznych SEKP5 10. Nietribologiczne procesy zużycia i ich charakterystyka – inne procesy fizyczne prowadzące do uszkodzeń zużyciowych: odkształcenia objętościowe, pękanie zmęczeniowe, zmęczenie cieplne 11. Inne procesy fizyczne prowadzące do uszkodzeń zużyciowych – zużycie korozyjne i erozyjne. Proces i przyczyny powstawania i rozprzestrzeniania się korozji chemicznej i elektrochemicznej: rodzaje korozji (w postaci śladów, wżerów, gniazd / kropek, podpowierzchniowa, międzySEKP5 krystaliczna, warstwowa, naprężeniowa); krzywa polaryzacji procesu korozyjnego; wykresy polaryzacji elektrod ogniwa podczas kontroli anodowej, katodowej i mieszanej; ocena odporności materiału na korozję; przykłady rozprzestrzeniania się korozji 12. Miary zużycia elementów maszyn. Matematyczne modele powstawania uszkodzeń zużyciowych elementów i stanu granicznego silnika. Kryteria SEKP dopuszczalnego i granicznego zużycia elementów silnika. Przykłady do3,4,5 puszczalnych wartości zużycia elementów silnika – tuleje cylindrowe i pierścienie tłokowe SEKP 3,4,5 13. Przebieg zużycia eksploatacyjnego. Modele eksploatacyjne przebiegu zużycia. Krzywa Lorenca. Empiryczna ocena kinetyki zużycia. Przebieg zużycia jako proces losowy o realizacjach funkcyjnych. Trójczłonowy model zużycia Razem: L SEKP6 14. Ocena stopnia zużycia węzłów przystających: łożyska ślizgowe, pierścień – tuleja; wnioskowanie o przyczynach i spowolnieniu zużycia SEKP6 15. Ocena stopnia zużycia węzłów nieprzystających: łożyska toczne, koła zębate, krzywki, wałki; pomiary luzów, wnioskowanie o przyczynach i spowolnieniu zużycia 45 15 16. Korozja elektrochemiczna: pomiary napięcia i ochrona anodowa. Ochrona przed korozją: dobór metali o znacznej pasywności, ochrona SEKP7 katodowa, anodowa, inhibitory korozji, powłoki ochronne; ochrona przed korozją na etapie projektowania i montażu Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 60 259 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 15 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 2 77 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie posiada wiedzy o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachodzących w strefie kontaktu ciało stałe – ciało stałe. Nie rozpoznaje charakteru procesu zużycia eksploatacyjnego. Nie potrafi ocenić EKP1 właściwości powierzchni powstałych w wyniku obróbki mechanicznej metali. Nie rozróżnia rodzajów tarcia oraz sposóbów zużycia. Skutki konkretnego rodzaju zużycia przewiduje tylko dwustanowo Nie rozpoznaje rodzajów zużycia. Nie potrafi analizować procesów zużycia. Nie postrzega możliwości spowalniania procesu. Nie potrafi przewidywać żywotności eleEKP2 mentu Nie potrafi interpretować wyników organoleptycznej analizy zużycia elementu EKP3 i zapobiegania zjawiskom destrukcyjnym zachodzącym w warstwach wierzchnich. Nie jest świadomy 260 Wykazuje się ograniczoną wiedzą o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachodzących w strefie kontaktu ciało stałe – ciało stałe. Słabo interpretuje przebieg procesu zużycia eksploatacyjnego. Potrafi ocenić właściwości powierzchni powstałych w wyniku obróbki mechanicznej metali. Niejednoznacznie ocenia rodzaj tarcia oraz sposób zużycia. Potrafi tylko orientacyjnie przewidzieć skutki konkretnego rodzaju zużycia Rozpoznaje i wartościuje zużycie w ograniczonym zakresie. Posiada uwarunkowaną umiejętność analizowania procesów zużycia i dyskutowania uzyskanych wyników. Postrzega możliwość spowalniania procesu. Oszacowuje żywotność elementu przy założeniu podobnego i zmodyfikowanego rodzaju zużycia. Jest świadomy innych rodzajów tarcia Wykazuje się wiedzą o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachodzących w strefie kontaktu ciało stałe – ciało stałe, przebiegu procesów zużycia eksploatacyjnego. Potrafi ocenić właściwości powierzchni powstałych w wyniku obróbki mechanicznej metali. Jest w stanie ocenić rodzaj tarcia: suche płynne i mieszane oraz sposób zużycia, wskazywać relacje pomiędzy warstwą graniczną i stanem granicznym elementu. Potrafi przewidzieć skutki konkretnego rodzaju zużycia Potrafi rozpoznawać, przeprowadzać pomiary miar wartości zużycia i odporności na zużycie tribologiczne i nietribologiczne w ograniczonym zakresie. Posiada umiejętność analizowania procesów zużycia i dyskutowania uzyskanych wyników oraz wnioskować co do możliwości spowalniania procesu. Oszacowuje żywotność elementu przy założeniu podobnego i zmodyfikowanego rodzaju zużycia. Jest zdolny rozważać modyfikację rodzaju tarcia Interpretuje wyniki organo- Stosuje wiedzę do interpreleptycznej analizy zużycia tacji wyników organolepelementu i zapobiegania tycznej analizy stopnia zuzjawiskom destrukcyjnym życia elementu i zapobiegazachodzącym w warstwach nia zjawiskom destrukcyjwierzchnich maszyn i insta- nym zachodzącym w warlacji statkowych przy innych stwach wierzchnich maszyn sposobach zużycia niż tribo- i instalacji statkowych przy logiczne. Jest świadom pro- innych sposobach zużycia 4,5–5 Wykazuje się szeroką wiedzą o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachodzących w strefie kontaktu ciało stałe – ciało stałe, przebiegu procesów zużycia eksploatacyjnego w cyklu życia maszyn. Potrafi zdefiniować i ocenić właściwości powierzchni powstałych w wyniku obróbki mechanicznej metali i tworzyw sztucznych. Jest w stanie prawidłowo ocenić rodzaj tarcia: suche płynne i mieszane oraz sposob zużycia, powiązać warstwę graniczną ze stanem granicznym elementu. Potrafi przewidzieć skutki konkretnego rodzaju zużycia Potrafi rozpoznawać, przeprowadzać pomiary miar wartości zużycia i odporności na zużycie tribologiczne i nietribologiczne. Posiada zdolność analizowania procesów zużycia i interpretowania uzyskanych wyników oraz wyciągać wnioski dla potrzeb spowalniania procesu. Jest w stanie szacunkowo przewidzieć żywotność elementu przy założeniu podobnego i zmodyfikowanego rodzaju zużycia. Potrafi zaproponować modyfikację rodzaju tarcia, w tym nawet hipotetycznie Potrafi stosować wiedzę do interpretacji wyników organoleptycznej analizy stopnia zużycia elementu i zapobiegania zjawiskom destrukcyjnym zachodzącym w warstwach wierzchnich maszyn, urządzeń i instalacji statkowych przy nietribologicznych i in- Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 problemów związanych z ochroną elementów przed zużyciem korozyjnym i erozyjnym. Nie kojarzy predykcyjnych modeli zużycia. Nie potrafi zweryfikować element co do stanu zdatności blemów związanych z ochroną elementów przed zużyciem korozyjnym i erozyjnym. Kojarzy predykcyjne modele sposobu zużycia dla potrzeb sterowania obsługiwaniem. Potrafi zweryfikować element, zakwalifikować do naprawy lub regeneracji niż tribologiczne. Jest zdolny przedstawić problemy związane z ochroną elementów przed zużyciem korozyjnym i erozyjnym. Posiada zdolność budowy predykcyjnego modelu sposobu zużycia dla potrzeb sterowania obsługiwaniem. Potrafi prawidłowo zweryfikować element, zakwalifikować do naprawy lub regeneracji nych sposobach zużycia. Jest zdolny przedstawić problemy związane z ochroną elementów przed zużyciem korozyjnym i erozyjnym. Posiada zdolność posługiwania się argumentami przemawiającymi za doborem odpowiedniego predykcyjnego modelu sposobu zużycia dla potrzeb sterowania obsługiwaniem. Potrafi prawidłowo zweryfikować element, zakwalifikować do naprawy lub regeneracji Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych elementów maszyn Elementy maszyn Łożyska toczne i ślizgowe, tuleje cylindrowe, zużyte rozpylacze, śruby okrętowe itp. Literatura: Literatura podstawowa 1. Hebda M., Wachal A.: Trybologia. 2. Hebda M.: Procesy tarcia, smarowania i zużywania maszyn. Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji – PIB, Warszawa 2007. 3. Janecki J., Gołąbek S.: Zużycie części i zespołów pojazdów samochodowych. WKiŁ, Warszawa 1984. 4. Niewczas A.: Modelowanie zużycia i ocena niezawodności silników spalinowych. Politechnika Lubelska, Lublin 1998. 5. Włodarski J.K.: Podstawy eksploatacji maszyn okrętowych. Tarcie i zużycie. Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2006. 6. Włodarski J.K.: Uszkodzenia łożysk okrętowych silników spalinowych. Tarcie i zużycie. Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2003. Literatura uzupełniająca 1. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn, tom 2. WNT, Warszawa 1999. 2. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn, tom 3. WNT, Warszawa 1999. 3. Gronowicz J.: Eksploatacja techniczna i utrzymanie samochodów. Politechnika Szczecińska, Szczecin 1997. 4. Niewczas A., Koszałka G.: Niezawodność silników spalinowych. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin 2003. 5. Pod. Red. Karola Nadolnego: Podstawy modelowania niezawodności materiałów eksploatacyjnych. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej – Instytutu Technologii Eksploatacji, Poznań – Radom 1999. 6. Skoć A., Spałek J.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 1. WNT, Warszawa 2006. 7. Skoć A., Spałek J., Markusik S.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 2. Rozdz. 2. WNT, Warszawa 2008. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 261 Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM dr hab. inż. Artur Bejger [email protected] KDiRM dr inż. Jan Drzewieniecki [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 262 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 45 Kierunek: Technologia elementów maszyn# Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A III 15 1 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów III zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: II Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 1 15 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Podstawowe wiadomości z materiałoznawstwa i technologii materiałów 2. Podstawowe wiadomości z techniki wytwarzania Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności przygotowania i zarządzania strukturami procesów produkcyjnych i technologicznych dla podstawowych elementów maszyn okrętowych 2. Wykształcenie umiejętności nadzoru i weryfikacji poprawności przebiegu procesów wytwarzania materiałów i półwyrobów 3. Wykształcenie umiejętności przygotowania, czytania i wdrażania dokumentacji technologicznej elementów maszyn Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Zna procesy produkcyjne i technologiczne oraz umie zaproEKP1 jektować prosty proces technologiczny dla podstawowych elementów maszyn okrętowych K_W03, K_U18 Zna i umie rozpoznawać poszczególne etapy procesu technoEKP2 logicznego części, doboru półfabrykatów oraz określania technologicznych przyczyn wad części K_W04, K_W05, K_W06, K_U11, K_U12 EKP3 Umie posługiwać się dokumentacją technologiczną K_W09, K_U19, K_U22 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Zna procesy produkcyjne i technologiczne Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x SEKP2 Zna i umie rozpoznawać etapy technologiczEKP1 x nego przygotowania produkcji SEKP3 Zna rodzaje półfabrykatów, umie je dobrać EKP2 x i przygotować Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 263 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 Zna i umie określać technologiczne przyczyny EKP2 x wad części Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną korpusów i kadłubów spawa1,2,3 nych i odlewanych Umie przygotować proces i dokumentację EKP technologiczną części klasy tuleja, tuleje cyx 1,2,3 lindrowe Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną wałów, szczególnie wałów 1,2,3 korbowych, wałów rozrządu i krzywek Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną panewek 1,2,3 Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną tłoków i pierścieni 1,2,3 Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną zaworów 1,2,3 Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną części klasy dźwignia 1,2,3 Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną przewodów rurowych 1,2,3 Umie przygotować proces i dokumentację EKP x technologiczną kół zębatych 1,2,3 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1,2 A SEKP1,2 SEKP5–13 SEKP3 SEKP3 SEKP1,2,4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 264 Realizowane treści III 1. Wiadomości ogólne o procesie produkcyjnym i procesie technologicznym 2. Technologiczne przygotowanie produkcji 3. Dokumentacja technologiczna 4. Rodzaje półfabrykatów i ich dobór 5. Przygotowanie półfabrykatów 6. Typizacja części i procesów technologicznych 7. Proces technologiczny korpusów i kadłubów spawanych i odlewanych 8. Proces technologiczny części klasy tuleja, tuleje cylindrowe 9. Proces technologiczny wałów, szczególnie wałów korbowych, wałów rozrządu i krzywek 10. Proces technologiczny panewek 11. Proces technologiczny tłoków i pierścieni 12. Proces technologiczny zaworów 13. Proces technologiczny części klasy dźwignia 14. Kształtowanie przewodów rurowych 15. Proces technologiczny kół zębatych Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 15 15 15 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 15 Praca własna studenta 15 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 32 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów, projekt procesu technologicznego dla oceny wybranego elementu maszyny okrętowej Nie złożył w terminie projektu technologicznego dla wybranego elementu maszyny okrętowej, bądź wykonał go niepoprawnie EKP1 z nienależytą starannością o szczegóły techniczne z uwagi na brak wystarczającej wiedzy na temat procesów produkcyjnych i technologicznych Wykorzystał posiadaną wiedzę na temat procesów produkcyjnych i technologicznych oraz wykonał poprawnie projekt technologiczny dla wybranego elementu maszyny okrętowej jednak nie zachował wystarczającej szczegółowości i poprawności wykonania rysunków technicznych Wykorzystał posiadaną wiedzę na temat procesów produkcyjnych i technologicznych oraz wykonał prawidłowo projekt technologiczny dla wybranego elementu maszyny okrętowej, z uwzględnieniem szczegółów i rysunków technicznych Wykorzystał posiadaną wiedzę na temat procesów produkcyjnych i technologicznych oraz wykonał prawidłowo projekt technologiczny dla wybranego elementu maszyny okrętowej, z dużą starannością przedstawiając szczegóły i rysunki techniczne Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów oceny Nie posiadł umiejętności i wiedzy na temat rozpoznawania poszczególnych etapów procesu technoloEKP2 gicznego części, doboru półfabrykatów oraz nie potrafi określać technologicznych przyczyn wad części Ma wiedzę na temat poszczególnych etapów procesu technologicznego części, doboru półfabrykatów, jednak ich rozpoznawanie i określanie technologicznych przyczyn wad nastręczają mu wiele trudności Potrafi poprawnie rozpoznawać poszczególne etapy procesu technologicznego części, dobierać półfabrykaty oraz określać technologiczne przyczyny wad Potrafi prawidłowo rozpoznawać i analizować poszczególne etapy procesu technologicznego części, dobierać półfabrykaty oraz określać technologiczne przyczyny wad Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów, przygotowanie dokumentacji technooceny logicznej dla wybranego elementu maszyny okrętowej Nie posiadł umiejętności po- W stopniu zadawalającym sługiwania się dokumentacją posługuje się dokumentacją technologiczną technologiczną, jednak EKP3 wymaga pomocy / wskazówek ze strony prowadzącego Potrafi efektywnie posługiwać się dokumentacją technologiczną i w niewielkim stopniu wymaga pomocy / wskazówek ze strony prowadzącego Efektywnie i biegle posługuje się dokumentacją technologiczną Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Literatura: Literatura podstawowa 1. Brodowicz W.: Technologia silników spalinowych. WSiP, Warszawa 1984. 2. Jezierski J.: Technologia tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1999. 3. Jędrzejowski J.: Obliczanie tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1988. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 265 4. Kozaczewski W.: Konstrukcja grupy tłokowo-cylindrowej silników spalinowych. WKiŁ, Warszawa 2004. 5. Łukomski Z.: Technologia spalinowych silników kolejowych i okrętowych. WKiŁ, Warszawa 1972. 6. Piotrowski I.: Okrętowe silniki spalinowe. Zasady budowy i działania. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1983. 7. Wajand J., Wajand T.: Tłokowe silniki spalinowe średnio i szybkoobrotowe. WNT, Warszawa 2000. Literatura uzupełniająca 1. Choroszy B.: Technologia maszyn. OWPW, Wrocław 2000. 2. Puff T.: Technologia budowy maszyn. PWN, Warszawa 1980. 3. Szucki T.: Podstawy technologii wytwarzania elementów maszyn. OWPW, Wrocław 1999. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jan Drzewieniecki, st.of. mech. okr. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr hab. inż. Artur Bejger dr inż. Zygmunt Raunmiagi, st.of. mech. okr. Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 266 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Cieplne maszyny wirnikowe# 45.1 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A III 15 1 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów III zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: II Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 15 1 15 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności oceny jakości konwersji energii w cieplnych maszynach wirnikowych i sformułowania eksploatacyjnych sposobów korygowania jej efektywności Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Ma szczegółową wiedzę dotyczącą racjonalnego sterowania bezpieczną eksploatacją maszyn wirnikowych turbozespołów napędu głównego stat- K_W12, K_W13, EKP1 ku, pomocniczych oraz turbosprężarek silników okrętowych o zapłonie K_W15 samoczynnym Umie posługiwać się i wykorzystywać informacje zawarte w dokumentacji konstrukcyjnej i techniczno-ruchowej turbin i sprężarek wirnikowych EKP2 do oceny ich stanu technicznego. Potrafi stosować wiedzę do interpretacji konwersji energii w okrętowych maszynach wirnikowych K_U11,K_U13, K_U22 Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania turbin i sprężarek wirnikowych oraz ocenić możliwe sposoby odtwarzania stanu EKP3 technicznego ich kanałów przepływowych niezbędne do ich prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji K_U15 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Przeprowadza klasyfikację cieplnych maszyn SEKP1 wirnikowych i ocenia ich funkcje w podstawowych technologiach energetycznych statku SEKP2 Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,3 x Dokonuje oceny własności mediów roboczych: EKP1 x powietrza i spalin oraz wody i pary wodnej Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 267 Szacuje sprawności konwersji energii w procesach ekspansji i sprężania EKP 1,2 x Wykorzystuje wskaźniki bezwymiarowe oraz podobieństwo przepływów do oceny stanu geoSEKP4 metrii palisad łopatkowych i podjęcia decyzji o sposobie odtwarzania stanu technicznego powierzchni kanałów międzyłopatkowych EKP 2,3 x Sprawdza parametry stopnia osiowego i promieniowego cieplnej maszyny wirnikowej turboEKP SEKP5 sprężarki oraz wielowieńcowego stopnia akcyj1,2,3 nego (stopnia Curtisa) w pomocniczym zespole turboparowym x Sprawdza sprawność turbiny wielostopniowej z uwzględnieniem eksploatacyjnie zmiennego EKP SEKP6 współczynnika odzyskania ciepła tarcia (samo- 1,2,3 przegrzania) x SEKP3 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A Realizowane treści III SEKP1 1. Klasyfikacja maszyn przepływowych. Cieplne maszyny wirnikowe. Definicje i określenia. Maszyny robocze. Silniki cieplne. Funkcje maszyn przepływowych w podstawowych technologiach energetycznych SEKP2 2. Równania stanu mediów roboczych. Powietrze i spaliny. Woda i para wodna SEKP3 3. Sprawność konwersji energii w procesach ekspansji i sprężania. Sprawność izentropowa, politropowa i izotermiczna. Sprawność mechaniczna i efektywna maszyny wirnikowej. Sprawność dysz i dyfuzorów SEKP4 4. Podstawowe związki dla palisad profilów. Geometria palisady łopatkowej. Siły działające na profil w palisadzie. Formuła KuttyŻukowskiego. Palisada prostoliniowa. Palisada kołowa. Wskaźniki bezwymiarowe i podobieństwo przepływów. Charakterystyczne liczby Macha SEKP5 5. Stopień cieplnej maszyny wirnikowej. Równania energii dla stopnia maszyny i jego elementów. Wieniec łopatek kierowniczych i wirnikowych. Równanie Eulera. Stopień osiowy i stopień promieniowy. Stopień maszyny ekspansyjnej maszyny sprężającej. Wielowieńcowy stopień akcyjny (stopień Curtisa) SEKP6 6. Turbiny wielostopniowe. Linia ekspansji. Sprawność turbiny wielostopniowej. Zależność między sprawnością wewnętrzną turbiny i sprawnością stopnia. Współczynnik odzyskania ciepła tarcia (samoprzegrzania) Razem: Razem w semestrze: 268 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15 15 15 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 15 Praca własna studenta 10 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 1 Łącznie Punkty ECTS 1 26 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Nie potrafi zdefiniować problemu związanego ze sterowaniem eksploatacją cieplnych maszyn wirnikowych Potrafi zdefiniować problem związany ze sterowaniem eksploatacją maszyn wirnikowych turbozespołów oraz turbosprężarek silników okrętowych o zapłonie samoczynnym Nie jest w stanie wykorzystywać informacji zawartych w dokumentacji techniczno-ruchowej turbin i sprężarek EKP2 wirnikowych do oceny ich stanu technicznego Potrafi wykorzystywać informacje zawarte w dokumentacji techniczno-ruchowej turbin i sprężarek wirnikowych do oceny ich stanu technicznego Nie potrafi dokonać analizy funkcjonowania turbin i sprężarek wirnikowych oraz ocenić EKP3 sposoby odtwarzania stanu technicznego ich kanałów przepływowych Potrafi dokonać analizy sposobu funkcjonowania turbin i sprężarek wirnikowych oraz ocenić sposoby odtwarzania stanu technicznego ich kanałów przepływowych Potrafi prawidłowo zdefiniować problem związany z racjonalnym sterowaniem bezpieczną eksploatacją maszyn wirnikowych turbozespołów napędu głównego statku, turbozespołów pomocniczych oraz turbosprężarek silników okrętowych o zapłonie samoczynnym Potrafi wykorzystywać informacje zawarte w dokumentacji techniczno-ruchowej turbin i sprężarek wirnikowych do oceny ich stanu technicznego. Potrafi stosować wiedzę do interpretacji konwersji energii w okrętowych maszynach wirnikowych Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania turbin i sprężarek wirnikowych oraz ocenić sposoby odtwarzania stanu technicznego ich kanałów przepływowych niezbędne do ich bezpiecznej eksploatacji Potrafi prawidłowo ocenić i zdefiniować problem związany z racjonalnym sterowaniem bezpieczną eksploatacją maszyn wirnikowych turbozespołów napędu głównego statku, turbozespołów pomocniczych oraz turbosprężarek silników okrętowych o zapłonie samoczynnym Potrafi prawidłowo posługiwać się i wykorzystywać informacje zawarte w dokumentacji konstrukcyjnej i technicznoruchowej turbin i sprężarek wirnikowych do oceny ich stanu technicznego. Potrafi stosować wiedzę do interpretacji konwersji energii w okrętowych maszynach wirnikowych Potrafi prawidłowo dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania turbin i sprężarek wirnikowych oraz ocenić możliwe sposoby odtwarzania stanu technicznego ich kanałów przepływowych niezbędne do ich prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oceny EKP1 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej, filmów i zimnych modeli DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych maszyn wirnikowych Materiały naprawcze Ciecze i substancje do oczyszczania kanałów przepływowych turbin i sprężarek Elementy maszyn Elementy stopni turbin i sprężarek, zimny model turbinowego silnika spalinowego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 269 Literatura: Literatura podstawowa 1. Chmielniak T.J.: Maszyny przepływowe. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997. 2. Chmielniak T.J.: Turbiny cieplne. Podstawy teoretyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1998. 3. Gundlach W.R.: Postawy maszyn przepływowych i ich systemów energetycznych. WNT, Warszawa 2008. 4. Perycz S.: Turbiny parowe i gazowe. Ossolineum, IMP PAN, w serii Maszyny Przepływowe, Tom 25, Gdańsk 1995. Literatura uzupełniająca 1. Adamkiewicz A.: Podręcznik Maszynisty Turbinowych Silników Spalinowych. Wydawnictwo Dowództwa Marynarki Wojennej RP, Gdynia 1986. 2. Chmielniak T.J.: Rusin A., Czwiertnia K.: Turbiny gazowe. Ossolineum, Wydawnictwo IMP PAN, w serii Maszyny Przepływowe, Tom 25, Gdańsk 2001. 3. Cwilewicz R., Perepeczko A., Okrętowe turbiny parowe. Wydawnictwo Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002. 4. Pod red. Prof. Szczecińskiego S.: Zespoły wirnikowe silników turbinowych. WKiŁ, Warszawa 1998. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Marcin Szczepanek Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 270 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 46 Kierunek: Przedmiot: Diagnostyka maszyn Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A VI 15 4 VII 12 Ć L E S P SE PP PR Semestry: Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR 60 5E Razem w czasie studiów VI VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr III IV 60 ECTS 5 60 3 60 8 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Wiedza z zakresu identyfikacji swobodnych elementów maszyn 2. Wiedza z zakresu montażu maszyn 3. Wiedza z mechaniki pękania i tribologii Cele przedmiotu: 1. Przygotowanie do korzystania z nowoczesnych metod identyfikacji stanu technicznego maszyn i urządzeń 2. Przygotowanie do praktycznego zastosowania wybranych metod identyfikacji stanu maszyn i urządzeń 3. Stworzenie podstaw do krytycznej refleksji nad przydatnością metod i środków badawczych oraz informacji uzyskanych w wyniku ich zastosowania Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Umie opisać rolę diagnostyki technicznej i zilustrować al- K_W03, K_W05, K_W08, K_U07, gorytm diagnozowania obiektów technicznych K_U10, K_U13, K_U15 Potrafi opisać symptomy diagnostyczne i scharakteryzoEKP2 K_W05, K_W07, K_W08 wać metody stosowane w diagnostyce K_W04, K_W05, K_W06, K_U01, Umie zaprojektować badania diagnostyczne dla danego K_U08, K_U09, K_U13, K_U14, EKP3 agregatu okrętowego i wskazać źródła wartości graniczK_U15, K_U16, K_U17, K_U21, nych kryteriów stanu zdatności maszyn agregatu K_K04, K_K06 EKP1 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach VI i VII: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Wymienia i opisuje kryteria stanu zdatności danej maszyny Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,3 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 271 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 Wymienia matematyczne modele relacji stan– symptom, a dla danej maszyny wymienia symp- EKP x tomy diagnostyczne i opisuje fizyczne relacje 1,2 symptom–stan techniczny Wymienia i opisuje znane klasyfikatory stanu i charakteryzuje metody prognozowania stanu. EKP x Dla symptomów zorientowanych uszkodzenio- 1,3 wo wyjaśnia narzędzia genezowania Dla wybranego symptomu diagnostycznego ilustruje tor pomiarowy i uzasadnia konieczność EKP2 x poszczególnych etapów przetwarzania sygnału Dla danego rodzaju maszyny i obszaru zastosoEKP x wań dobiera kryterium zdatności i planuje bada1,2,3 nia diagnostyczne Na podstawie otrzymanych wyników badań diagnostycznych wykonuje wnioskowanie diagno- EKP x styczne lub dokonuje planowania akwizycji do- 1,2,3 datkowych informacji x x x x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: SEKP1 SEKP1–6 SEKP2 SEKP3 SEKP2–6 SEKP2,4 SEKP4,5 SEKP4 SEKP2,3 SEKP2,3,5 SEKP2–5 A SEKP2–5 SEKP2–5 SEKP2–5 SEKP2–5 SEKP2–5 SEKP2 SEKP2 SEKP2 VI 1. Kryteria wartości granicznych stanu technicznego 2. Metodyka diagnozowania 3. Relacje diagnostyczne 4. Klasyfikatory stanu 5. Wnioskowanie diagnostyczne 6. Analiza sygnałów 7. Sensory 8. Cyfrowe przetwarzanie sygnałów 9. Badania zużycia elementów 10. Klasyfikacja symptomów diagnostycznych 11. Diagnostyka termalna 12. Diagnostyka termodynamiczna 13. Diagnostyka energetyczna 14. Diagnostyka konwekcyjna 15. Diagnostyka szumowa 16. Diagnostyka akustyczna 17. Analiza modalna maszyn 18. Drgania względne wirników jako symptom diagnostyczny 19. Drgania bezwzględne jako symptom diagnostyczny 20. Diagnostyka drganiowa agregatów składających się z maszyn wirniSEKP2–5 kowych SEKP2–5 21. Diagnostyka drganiowa maszyn z mechanizmem tłokowo-korbowym Razem: Razem w semestrze: 272 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 60 60 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 40 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 5 105 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1,2 SEKP4 SEKP4–6 SEKP4–6 SEKP4–6 SEKP2 SEKP2 L SEKP2–6 SEKP2–6 SEKP2,6 SEKP2,6 SEKP2–6 SEKP2,6 SEKP2–6 Liczba godzin Realizowane treści VII 22. Badania zużycia elementów 23. Wzorcowanie torów pomiarowych, badanie charakterystyk sensorów 24. Diagnozowanie z wykorzystaniem sygnałów termodynamicznych 25. Diagnozowanie z wykorzystaniem sygnałów przebiegów roboczych 26. Diagnozowanie na podstawie stanu technicznego cieczy roboczych 27. Analiza modalna maszyn i elementów maszyn 28. Identyfikacja stanu wirników i wyważanie wirników w łożyskach własnych 29. Diagnozowanie maszyn wirnikowych na podstawie analizy drgań względnych wirników 30. Badanie odpowiedzi na wymuszenia określonymi układami sił (stałych i zmiennych) 31. Badanie relacji stan techniczny łożysk tocznych–symptom drganiowy 32. Badanie relacji stan techniczny przekładni–symptom drganiowy 33. Diagnozowanie agregatów i maszyn elektrycznych 34. Diagnozowanie silników w warunkach rozpędzania i wybiegu 35. Diagnozowanie maszyn z mechanizmem tłokowo-korbowym Razem: Razem w semestrze: 60 60 60 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 60 Praca własna studenta 45 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5 Łącznie Punkty ECTS 3 110 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 273 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenia pisemne lub ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, egzamin końcowy oceny Przedstawia niepoprawny algorytm diagnozowania i błędnie opisuje większość pojęć związanych z diagnozowaniem obiektu i jego stanem. Błędnie opisuje kryteria stanu EKP1 zdatności Poprawnie ilustruje algorytm diagnozowania i poprawnie opisuje pojęcia związane z diagnozowaniem obiektu i jego stanem. Poprawnie opisuje kryteria stanu zdatności Poprawnie ilustruje algorytm diagnozowania i poprawnie definiuje pojęcia związane z diagnozowaniem obiektu i jego stanem. Poprawnie opisuje kryteria stanu zdatności i poprawnie wymienia wielkości opisujące stan techniczny obiektu Poprawnie opisuje znaczenie identyfikacji stanu obiektu w systemie jakości przedsiębiorstwa, poprawnie definiuje pojęcia „stan techniczny”, „stan zdatności”, poprawnie opisuje kryteria stanu zdatności i poprawnie charakteryzuje decyzje eksploatacyjne związane z przejściem ze stanu zdatności w stan niezdatności. Poprawnie wyjaśnia pojęcie „identyfikacja stanu”, podaje poprawne definicje pojęć związanych z diagnozowaniem obiektu i poprawnie ilustruje algorytm diagnozowania Nie potrafi wymienić Wymienia większość Poprawnie klasyfikuje Poprawnie klasyfikuje i hierarwiększości symptosymptomów diagnoi hierarchizuje symptomy chizuje symptomy diagnostyczne mów diagnostycznych stycznych maszyn diagnostyczne maszyn. Dla maszyn. Dla wybranego symplub dokonuje błędnej i przedstawia poprawną wybranego symptomu po- tomu poprawnie opisuje relacje ich hierarchizacji. ich hierarchizację. Dla prawnie opisuje relacje symptom–stan techniczny. Dla symptom–stan techniczny. danego symptomu przypisuje Dla wybranego symp- wybranego symptomu poprawnie opisuje relacje Dla danego symptomu właściwą metodę pomiaru i anatomu niedostatecznie EKP2 lub błędnie opisuje re- symptom–stan technicz- przypisuje właściwą meto- lizy oraz charakteryzuje poprawny. Dla danego sympto- dę pomiaru i analizy oraz nie proces wnioskowania dialacje symptom–stan techniczny. Dla danego mu przypisuje właściwą charakteryzuje poprawnie gnostycznego. metodę pomiaru i analizy proces wnioskowania dia- Dokonuje krytycznej oceny dasymptomu przypisuje gnostycznego błędną metodę pomiaru nej metody pod względem nai analizy kładów i możliwych do uzyskania informacji przydatnych diagnostycznie Wskazuje symptomy Wskazuje symptomy Wskazuje symptomy wła- Wskazuje symptomy właściwe niewłaściwe ze wzglę- właściwe ze względu na ściwe ze względu na kon- ze względu na konstrukcję i zadu na konstrukcję i za- konstrukcję i zasadę dzia- strukcję i zasadę działania sadę działania maszyn agregatu. sadę działania maszyn łania maszyn agregatu. maszyn agregatu. Popraw- Poprawnie argumentuje wybory agregatu. Wskazuje Wskazuje właściwe źró- nie argumentuje wybory symptomów. Wskazuje właściwe EKP3 niewłaściwe źródła dła wartości granicznych symptomów. Wskazuje źródła wartości granicznych krywartości granicznych kryteriów stanu zdatności właściwe źródła wartości teriów stanu zdatności maszyn kryteriów stanu zdatmaszyn agregatów granicznych kryteriów sta- agregatów i poddaje je krytyce ności maszyn agreganu zdatności maszyn agretów gatów Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe aparatury pomiarowej Obiekty badań Silniki elektryczne, przekładnie, filtry, wymienniki, prądnice, sprzęgła Stanowiska badawczodydaktyczne Maszyny specjalne o dającym się zmieniać stanie technicznym Standardy Obowiązujące normy ISO-EN-PN 274 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Literatura: Literatura podstawowa 1. Morel J.: Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego. Wyd. Polskie Towarzystwo Diagnostyki Technicznej, Warszawa (wyd. oryg. 1992). 2. Niziński S., Michalski R.: Diagnostyka obiektów technicznych. Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom 2002. 3. Żółtowski B., Ćwiek Z: Leksykon diagnostyki technicznej. Wydawnictwo Uczelniane ATR, Bydgoszcz 1996. 4. Praca zbiorowa pod red. Cempel Cz., Tomaszewski F.: Diagnostyka maszyn. Zasady ogólne. Przykłady zastosowań. Międzyresortowe Centrum Naukowe Eksploatacji Majątku Trwałego, Radom 1992. 5. Bielawski P.: Elementy diagnostyki drganiowej mechanizmów tłokowo-korbowych maszyn okrętowych. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Szczecin 2002. 6. Praca zbiorowa pod red. Żółtowski B., Cempel Cz.: Inżynieria diagnostyki maszyn. Instytut Technologii Eksploatacji PIB, Radom 2004. Literatura uzupełniająca 1. Linstedt P.: Praktyczna diagnostyka maszyn i jej teoretyczne podstawy. Wydawnictwo Naukowe ASKON, Warszawa 2002. 2. Żółtowski B: Podstawy diagnostyki maszyn. Wydawnictwo Uczelniane ATR, Bydgoszcz 1996. 3. Deuszkiewicz P. i inni: Diagnostyka wibroakustyczna okrętowych turbinowych silników spalinowych. Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji – PIB, Radom 2009. 4. Korbicz J., Kościelny J. i inni: Diagnostyka procesów. Modele sztucznej inteligencji. Zastosowania. WNT, Warszawa 2002. 5. Krzyżanowski J., Głuch J.: Diagnostyka cieplno-przepływowa obiektów energetycznych. Wydawnictwo IMP PAN, Gdańsk 2004. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: prof. dr hab. inż. Piotr Bielawski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 275 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Sterowanie obsługiwaniem* 47 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A VII 12 2,5 Ć L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR Razem w czasie studiów VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. 2. 3. 4. Wykształcenie umiejętności podejmowania obsługowych decyzji eksploatacyjnych Poznanie faz istnienia oraz rodzajów działań na obiekcie technicznym w procesie eksploatacji Wykształcenie umiejętności utrzymania obiektów technicznych Wykształcenie umiejętności opracowania procedur obsługiwania obiektów technicznych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Posiada szczegółową wiedzę techniczną niezbędną do prawidłoweEKP1 go utrzymania, obsługiwania oraz eksploatacji urządzeń i instalacji K_W04, K_W07 okrętowych Umie posługiwać się i wykorzystać informacje dotyczące: dokuK_U01, K_U07, EKP2 mentacji konstrukcyjnej i techniczno-ruchowej urządzeń okrętoK_U22 wych, schematów instalacji okrętowych Umie projektować procedury remontowe oraz ocenić ich opłacalK_W07, K_W08, K_U09, EKP3 ność, wdrażać i wykorzystywać systemy doradcze w sterowaniu K_U14, K_U16, K_U18 obsługiwaniem Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Realizuje utrzymanie stanu maszyn w ukłaEKP1,2,3 x dzie energetycznym Zapewnia bezpieczeństwo formalne z wySEKP2 korzystaniem przepisów towarzystw klasy- EKP1,2 x fikacyjnych i instytucji dozoru Projektuje zakres przeglądów celem zaSEKP3 EKP1,3 x pewnienia bezpieczeństwa formalnego SEKP1 276 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Dobiera i stosuje metody oceny efektywności obsługiwania maszyn EKP1,3 x Definiuje planowanie czasu i zakresu naSEKP5 praw i remontów na podstawie charakterystyk niezawodnościowych EKP1,3 x SEKP4 SEKP6 Charakteryzuje rodzaje remontów EKP1,2,3 x SEKP7 Przeprowadza przygotowanie remontów EKP1,2 x Posiada umiejętność gospodarowania częSEKP8 ściami zamiennymi i materiałami pomocni- EKP1,2,3 x czymi SEKP9 Definiuje moment kasacji i technologię reEKP1,2,3 x cyklingu SEKP10 Uzasadnia modernizację maszyn EKP1,2,3 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP 7,9 SEKP 2,3 A SEKP 2,3,5 SEKP 2,3,5 SEKP 2,3,5 SEKP 2,3,5 SEKP 6,7,8 Realizowane treści VII 1. Fazy istnienia obiektu technicznego: wartościowanie, projektowanie i konstruowanie, wytwarzanie, eksploatacja, likwidacja. Definicja eksploatacji obiektu technicznego. Rodzaje działań w procesie eksploatacji: procesy przedużytkowe i przechowywanie, użytkowanie, obsługiwanie, zasilanie, kierowanie 2. Prawne aspekty wprowadzania maszyn do eksploatacji. Wymagania dotyczące dokumentacji technicznej i instrukcji wynikające z Dyrektywy maszynowej. Zakres i forma informacji podawanych w instrukcji 3. Rola i zadania instytucji dozoru. Zasady funkcjonowania i przepisy towarzystw klasyfikacyjnych 4. Stan techniczny maszyny. Czynniki wymuszające działające na maszyny. Uszkodzenia – ich przyczyny, rodzaje i skutki. Podstawowe pojęcia z zakresu niezawodności maszyn: stan zdatności i niezdatności, uszkodzenie. Dwu- i trzystanowe modele niezawodnościowe. Podział cech opisujących maszynę pod względem funkcjonalnym. Kryteria wyznaczania stanów granicznych. Pojęcia trwałości i niezawodności maszyny 5. Utrzymanie obiektów technicznych. Strategie utrzymania stanu technicznego obiektu technicznego i utrzymania ruchu. Wpływ strategii utrzymania ruchu na niezawodność obiektów technicznych 6. Wskaźniki związane z trwałością obiektu technicznego: średni czas eksploatacji, zasób pracy obiektu nienaprawialnego, średni zasób pracy, średni zasób pracy do pierwszej naprawy głównej 7. Kluczowe wskaźniki efektywności w utrzymaniu silników spalinowych w układach energetycznych jednostek pływających. Metody utrzymania układów energetycznych jednostek pływających z uwzględnieniem wskaźników efektywności utrzymania 8. Wskaźniki gotowości obiektu technicznego: wskaźnik gotowości, wskaźnik wykorzystania technicznego 9. Rodzaje obsług i remontów oraz ich przygotowanie. Opracowanie planu remontu obiektu technicznego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba godzin 30 277 SEKP 6,7,8,10 10. Planowanie czasu i zakresu napraw oraz remontów na podstawie charakterystyk niezawodnościowych 11. Opracowywanie instrukcji obsługi maszyny lub urządzenia: przygotowanie specyfikacji technicznej, instrukcji użytkowania, instrukcji obsługiwania, treści deklaracji zgodności dla wybranej maszyny Razem: Razem w semestrze: SEKP 5,6,7,8 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 8 2 40 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne poza zajęciami audytoryjnymi oceny Nie wykazuje się wiedzą i nie rozumie problemu prawidłowego utrzymania i obsługiwania obiektów technicznych w eksploatacji maszyn i urządzeń okrętowych. Nie poEKP1 trafi rozpoznać wcześniej stosowanej strategii utrzymania wybranego urządzenia Wykazuje się szeroką wiedzą i potrafi prawidłowo zdefiniować problem związany z racjonalnym utrzymaniem i prawidłowym obsługiwaniem obiektów technicznych w eksploatacji maszyn i urządzeń okrętowych. Jest w stanie ocenić wcześniej stosowaną strategią utrzymania wybranego urządzenia. Potrafi przewidzieć skutki nieracjonalnego sposobu utrzymania maszyny Nie potrafi nawet Potrafi w ograniczonym Potrafi posługiwać się inPotrafi posługiwać się i wyw ograniczonym zakresie zakresie posługiwać się formacjami dotyczącymi korzystać informacje dotyposługiwać się informa- informacjami dotyczący- dokumentacji konstrukcyj- czące dokumentacji konstrukcjami dotyczącymi domi dokumentacji technej i techniczno-ruchowej cyjnej i techniczno-ruchowej kumentacji technicznej nicznej maszyn i urząmaszyn i urządzeń okręto- maszyn i urządzeń okrętowych. Jest w stanie oszawych Jest w stanie szacunkoEKP2 maszyn i urządzeń okrę- dzeń okrętowych. Jest towych. Nie jest zdolny w stanie przewidzieć cować trwałość maszyny wo przewidzieć trwałość maprognozować trwałości trwałość maszyny w celu w celu zaplanowania póź- szyny w celu zaplanowania maszyny w celu zaplazaplanowania późniejniejszych przeglądów i ob- późniejszych przeglądów nowania czynności obszych czynności obsłusług i obsług. Potrafi określić stan sługowych gowych techniczny maszyny Nie potrafi projektować Potrafi projektować pro- Potrafi poprawnie projekPotrafi poprawnie projektoprocedur obsługowych cedury obsługowe i retować procedury obsługo- wać procedury obsługowe oraz wykorzystywać sys- montowe oraz wykorzy- we i remontowe, wdrażać i remontowe, wdrażać i wytemów doradczych stywać systemy doradcze i wykorzystywać systemy korzystywać systemy doradw utrzymaniu maszyn. doradcze w utrzymaniu ma- cze w utrzymaniu maszyn. EKP3 w utrzymaniu maszyn. Nie posiada umiejętności Ma ukształtowaną umie- szyn. Posiada umiejętność Posiada umiejętność analizooceny kosztów i możlijętność oceny kosztów analizowania kosztów i wania kosztów i oceny realiwości realizacji strategii i możliwości realizacji oceny realizacji wybranej zacji wybranej strategii utrzymania strategii utrzymania strategii utrzymania utrzymania 278 Wykazuje się dostateczną wiedzą i potrafi zdefiniować problem związany z utrzymaniem i prawidłowym obsługiwaniem obiektów technicznych w eksploatacji maszyn i urządzeń okrętowych. Jest w stanie ocenić wcześniej stosowaną strategią utrzymania wybranego urządzenia Wykazuje się wystarczającą wiedzą i potrafi zdefiniować problem związany z racjonalnym utrzymaniem i prawidłowym obsługiwaniem obiektów technicznych w eksploatacji maszyn i urządzeń okrętowych. Jest w stanie ocenić wcześniej stosowaną strategią utrzymania wybranego urządzenia Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych maszyn i urządzeń Literatura: Literatura podstawowa 1. Gronowicz J.: Eksploatacja techniczna i utrzymanie samochodów. Politechnika Szczecińska, Szczecin 1997. 2. Lewicki J.: Podstawy teorii eksploatacji i niezawodności. Politechnika Szczecińska, Szczecin 1984. 3. Lewitowicz J.: Podstawy eksploatacji statków powietrznych – Systemy eksploatacji statków powietrznych. Wydawnictwo Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, Warszawa 2006. 4. Lewitowicz J.: Podstawy eksploatacji statków powietrznych – Statek powietrzny i elementy teorii. Wydawnictwo Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, Warszawa 2001. 5. Praca zbiorowa pod. red. Nizińskiego S., Michalskiego R.: Utrzymanie pojazdów i maszyn. Wydawnictwo Instytutu Eksploatacji, Radom – Olsztyn 2007. 6. Niewczas A.: Modelowanie zużycia i ocena niezawodności silników spalinowych. Politechnika Lubelska, Lublin 1998. 7. Smalko Z.: Podstawy eksploatacji technicznej pojazdów. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1998. 8. Żółowski B., Niziński S.: Modelowanie procesów eksploatacji maszyn. Akademia TechnicznoRolnicza w Bydgoszczy, Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, Bydgoszcz – Sulejówek 2002. Literatura uzupełniająca 1. Girtler J.: Diagnostyka jako warunek sterowania eksploatacją okrętowych silników spalinowych. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Studia Nr 28. 2. Gronowicz J.: Eksploatacja techniczna i utrzymanie pojazdów. 3. Jurca V., Hladik T., Ales Z.: Optymalizacja przerw konserwacyjnych. Eksploatacja i Niezawodność Nr 3 (39) 2008, PNTTE, Warszawa 2008. 4. Mobley R. Keith, Higgins Lindey R., Wikoff Darrin J.: Maintenance Engineering Handbook. Seventh Edition. The McGraw-Hill Companies, 2008. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Jan Drzewieniecki Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 279 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 48 Przedmiot: Kierunek: Urządzenia przeniesienia napędu Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A III 15 2 Ć L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów III zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: II Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 30 1 30 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie umiejętności oceny jakości elementów i prawidłowości ich współpracy w układzie napędowym 2. Wykształcenie umiejętności określenia potrzeby przeprowadzenia obsług lub naprawy elementu 3. Wykształcenie umiejętności sterowania eksploatacją układu napędowego Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Ma szczegółową wiedzę dotyczącą racjonalnego zarządzania bezEKP1 pieczną eksploatacją układu napędowego statku i pomocniczych zespołów napędowych Umie posługiwać się i wykorzystać informacje zawarte w dokumentacji konstrukcyjnej i techniczno-ruchowej urządzeń okrętowych. PotraEKP2 fi stosować wiedzę do interpretacji zjawisk zachodzących w maszynach i urządzeniach i okrętowych układów napędowych Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechaniEKP3 zmów i urządzeń okrętowych oraz ocenić istniejące rozwiązania techniczne niezbędne do prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji statku K_W12, K_W13, K_W15 K_U11, K_U13 K_U22, K_U19 K_U15 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Podejmuje bezpieczną decyzję eksploatacyjną SEKP1 w oparciu o posiadaną dokumentację techniczną i wiedzę Przeprowadza analizę spełniania przez elementy sposobu funkcjonowania każdego z mechaniSEKP2 zmów układu napędowego w aspekcie poprawności użytkowej 280 Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP 1,2,3 x EKP 1,2,3 x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Dozoruje stan techniczny elementów układu naSEKP3 pędowego zgodnie z przepisami Towarzystwa Klasyfikacyjnego EKP 1,3 x Dokonuje oceny stopnia degradacji elementu SEKP4 i układu w celu dokonania naprawy różnymi metodami EKP 1,2,3 x Dokonuje odbioru technicznego silnika cieplneSEKP5 go, odbiornika energii oraz każdego z pozostałych elementów układu napędowego EKP 1,2,3 x Opracowuje procedurę remontu stoczniowego głównego układu napędowego statku EKP 1,2,3 x SEKP6 Treści programowe: Forma zajęć Powiązanie z SEKP Semestr: A Realizowane treści Liczba godzin III SEKP 1,2 1. Klasyfikacja siłowni okrętowych. Układy przeniesienia napędu: główny układ napędowy (bezpośredni i pośredni), pomocnicze zespoły energetyczne. Dekompozycja strukturalna układu przeniesienia napędu SEKP 2,4,5 2. Silniki cieplne jako źródło momentu obrotowego: okrętowe silniki tłokowe – silniki o zapłonie samoczynnym; cieplne maszyny wirnikowe – turbiny parowe i gazowe SEKP 2,4,5 3. Linia wałów okrętowych napędu głównego statku: wały pośrednie, wały oporowe, wały śrubowe SEKP 2,4,5 4. Łożyskowanie linii wałów. Łożyska wzdłużne (oporowe), poprzeczne i rufowe napędów okrętowych SEKP 2,4,5 5. Sprzęgła napędu głównego: nierozłączne (sztywne, podatne), rozłączne (cierne, podatne: hydrokinetyczne, elektromagnetyczne), rozłącznonawrotne SEKP 2,4,5 6. Przekładnie układów napędowych: mechaniczne, elektryczne, hydrauliczne SEKP 2,4,5 7. Odbiorniki energii układów napędowych: śruby okrętowe o skoku ustalonym i nastawnym, prądnice okrętowe. Współczesne metody doboru odbiornika energii i silnika napędowego w zespole. Zasady doboru podzespołów SEKP3 8. Przepisy towarzystw klasyfikacyjnych dotyczące układów przeniesienia napędu SEKP6 9. Organizacja remontów stoczniowych układów napędowych Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30 30 30 281 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć 30 Praca własna studenta 7 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2 Łącznie Punkty ECTS 1 39 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oceny Nie jest w stanie prawidłowo zarządzać eksploatacją układu napęEKP1 dowego statku i pomocniczych zespołów napędowych 3 3,5–4 Potrafi poprawnie zarządzać eksploatacją układu napędowego statku i pomocniczych zespołów napędowych W oparciu o posiadaną wiedzę potrafi prawidłowo zarządzać bezpieczną eksploatacją układu napędowego statku i pomocniczych zespołów napędowych Nie potrafi interpretoPotrafi wykorzystywać inPotrafi wykorzystywać inwać zjawisk występują- formacje zawarte w dokuformacje zawarte w docych w maszynach mentacji konstrukcyjnej kumentacji konstrukcyjnej i urządzeniach, nawet i techniczno-ruchowej urzą- i techniczno-ruchowej z pomocą informacji dzeń w sposób zadowalają- urządzeń okrętowych. EKP2 zawartych w dokumen- cy. Potrafi intuicyjnie inter- Potrafi interpretować zjatacji konstrukcyjnej pretować zjawiska występu- wiska zachodzące w mai techniczno-ruchowej jące w maszynach i urząszynach i urządzeniach dzeniach i układów napęi okrętowych układów nadowych pędowych Nie jest w stanie ocenić Potrafi ocenić sposób funk- Potrafi dokonać analizy sposobu funkcjonowania cjonowania mechanizmów sposobu funkcjonowania układu napędowego i urządzeń okrętowych oraz mechanizmów i urządzeń oraz zakwalifikować go zakwalifikować istniejące okrętowych oraz zakwalifikować istniejące rozwiąEKP3 do dalszej eksploatacji rozwiązanie techniczne lub do remontu układu napędowego do dal- zanie techniczne układu szej eksploatacji lub do re- napędowego do dalszej montu eksploatacji lub do remontu 4,5–5 W oparciu o szczegółową wiedzę potrafi racjonalnie zarządzać bezpieczną eksploatacją układu napędowego statku i pomocniczych zespołów napędowych Potrafi posługiwać się i wykorzystywać informacje zawarte w dokumentacji konstrukcyjnej i technicznoruchowej urządzeń okrętowych. Potrafi odpowiedzialnie interpretować zjawiska zachodzące w maszynach i urządzeniach i okrętowych układów napędowych Potrafi prawidłowo dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechanizmów i urządzeń okrętowych oraz zakwalifikować istniejące rozwiązanie techniczne układu napędowego do dalszej bezpiecznej eksploatacji lub do remontu Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe elementów układu napędowego Literatura: Literatura podstawowa 1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki. Silniki i napędy główne. Urządzenia pomocnicze. Instalacje. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1986. 2. Charchalis A.: Siłownie okrętowe dla mechaników. Cz. I. Opory okrętu i pędniki okrętowe. Wyd. WSMW, Gdynia 1982. 3. Cudny K.: Linie wałów okrętowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976. 282 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 4. Dudziak : Teoria okrętu. Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, Gdańsk 2008. 5. Kowalski A., Krzyżanowski J.: Okrętowe siłownie parowe. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1991. 6. Nowak M.: Siłownie okrętowe dla mechaników. Cz. II. Okrętowy układ napędowy. Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej, Gdynia 1984. 7. Wojnowski W.: Okrętowe siłownie spalinowe. Część I. Wyd. Akademii Marynarki Wojennej, Gdynia 1998. 8. Zając M.: Układy przeniesienia napędu samochodów ciężarowych i autobusów. WKiŁ, Warszawa 2003. Literatura uzupełniająca 1. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn., Tom 2. WNT, Warszawa 1999. 2. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 3. WNT, Warszawa 1999. 3. Jarzyna H.: Pędniki okrętowe. Ossolineum, IMP PAN, w serii Maszyny Przepływowe, Tom 25, Gdańsk 1995. 4. Skoć A., Spałek J.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 1. WNT, Warszawa 2006. 5. Skoć A., Spałek J., Markusik S.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 2. WNT, Warszawa 2008. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] KDiRM dr hab. inż. Artur Bejger [email protected] KDiRM dr inż. Jan Drzewieniecki [email protected] KDiRM Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 283 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 49 Kierunek: Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Status przedmiotu: Semestr I II III IV Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) Forma studiów: I obowiązkowy Liczba tygodni w semestrze A Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w bloku Ć L E S P SE PP 2 4 3 5 (STCW) Razem w czasie studiów Rok studiów: I, II Semestry: I, II III, IV praktyki PR 2 4 3 5 A Liczba tygodni w semestrze Ć L E S P SE PP PR 2 4 3 5 14 ECTS 0 4 3 7 14 Uwagi: Praktyka w semestrze I w Ośrodku Szkoleniowym Ratownictwa Morskiego – kandydatka. Praktyka w semestrze II w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstrukcyjne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem studiów, stoczniach produkcyjnych lub remontowych. Zakres realizacji ramowego programu praktyki wynika ze struktury organizacyjnej oraz możliwości Zakładu Pracy. Praktyka w semestrze III w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstrukcyjne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem studiów, stoczniach produkcyjnych lub remontowych, zakładach produkcji silników okrętowych. Zakres realizacji ramowego programu praktyki wynika ze struktury organizacyjnej oraz możliwości Zakładu Pracy. Praktyka w semestrze IV w dziale maszynowym na statku szkolno-badawczym, promach lub statkach morskich spełniających wymagania konwencji. Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Aktualne świadectwo zdrowia, stwierdzające brak przeszkód natury zdrowotnej w odbyciu praktyk Cele przedmiotu: 1. Przeszkolenie i uzyskanie podstawowych świadectw niezbędnych do odbywania praktyk 2. Zapoznanie z życiem i pracą na statku, ogólne wdrożenie do systemu pracy na statku, nauczenie podstawowych umiejętności marynarskich, kształtowanie cech osobowych niezbędnych do pracy na morzu 3. Wykształcenie podstawowych umiejętności i zachowań potrzebnych w przyszłym zawodzie 284 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Posiada umiejętności niezbędne do zamustrowania na statek morski potwierdzone przez świadectwa wydane przez Urząd Morski K_U11, K_K03 Posiada praktyczne umiejętności i zachowania potrzebne przy pracy w EKP2 zawodzie inżyniera w zakładzie przemysłowym związanym z kierunkiem studiów K_U11, K_K02, K_K05, K_K06, K_K08 Posiada podstawowe umiejętności marynarskie, zna specyfiką pracy załóg maszynowych statków morskich i codzienne życie na statku K_U02, K_U11, K_U19, K_U20, K_U22, K_K04 EKP3 EKP4 Ma ukształtowane cechy osobowe niezbędne do pracy na morzu K_K01–K_K11 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Zna elementarne zasady udzielania pierwszej pomocy medycznej w praktyce Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP EKP1 x EKP1 x Posiada wiedzę w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej EKP1 x Opanował praktyczne umiejętności i zdobył SEKP4 wiedzę teoretyczną w zakresie indywidualnych technik ratunkowych EKP1 x Opanował praktyczne umiejętności i zdobył SEKP5 wiedzę teoretyczną w zakresie ochrony przeciwpożarowej w stopniu podstawowym EKP1 x SEKP6 Zna specyfiką pracy w dziale nadzoru budowy lub remontów EKP2 x SEKP7 Zna pracę i funkcjonowanie działu kontroli jakości EKP2 x SEKP8 Zna specyfikę pracy działu wyposażenia lub remontów EKP2 x SEKP Zna proces montażu i próby silników napędu 9 głównego EKP2 x SEKP Zna proces montażu i próby silników po10 mocniczych EKP2 x Zna proces wytwarzania i regeneracji aparaSEKP tury paliwowej silników wysokoprężnych 11 w praktyce EKP2 x SEKP Zna dokumentację techniczną silników 12 EKP2 x SEKP Zna sposoby wytwarzania rurociągów i 13 zbiorników w praktyce EKP2 x SEKP Zna technologię wytwarzania i remontów 14 części i podzespołów w praktyce EKP2 x SEKP Zna realia prowadzenia wacht i służb ma15 szynowych w porcie i na morzu EKP 3,4 x SEKP2 Umie udzielić pierwszą pomocy medycznej SEKP3 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 285 SEKP Zna specyfikę pracy siłowni okrętowej pod16 czas manewrów EKP 3,4 x Posiada umiejętności praktyczne i wiedzę SEKP teoretyczną realizacji alarmów szalupowych 17 i ratowniczych EKP 3,4 x Zna metody i środki ochrony przeciwpożaSEKP rowej na statku oraz umie obsługiwać sprzęt 18 ppoż. EKP 3,4 x Posiada praktyczne umiejętności potrzebne SEKP przy realizacji prac obsługowo konserwacyj19 nych EKP 3,4 x SEKP Zna budowę i zasady eksploatacji instalacji 20 siłowni okrętowej EKP 3,4 x SEKP Zna budowę i obsługę maszyn i urządzeń si21 łowni okrętowej EKP 3,4 x SEKP Zna przeznaczenie, uruchamianie, zatrzy22 mywanie i obsługę silników okrętowych EKP 3,4 x Zna system wytwarzania, rozdziału i przesySEKP łu energii elektrycznej na statku oraz urzą23 dzenia i maszyny elektryczne EKP 3,4 x SEKP Zna konstrukcję statku 24 EKP 3,4 x SEKP Zna i stosuje metody łączności morskiej 25 EKP 3,4 x Posługuje się językiem angielskim przy korzystaniu z dokumentacji technicznoSEKP ruchowej na statku oraz używa podstawo26 wych zwrotów i komend w relacjach między członkami załogi maszynowej i relacjach CMK – mostek EKP 3,4 x SEKP Stosuje w praktyce zasady bezpiecznej orga27 nizacji pracy w siłowni EKP 3,4 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: PR Realizowane treści I SEKP1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej SEKP2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej SEKP3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej SEKP4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych SEKP5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy Razem: Razem w semestrze: 286 Liczba tygodni Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 2 2 2 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba tygodni na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Punkty ECTS 2 0 2 Metody i kryteria oceny: Oceny Metody oceny Zaliczenie bez oceny Zaliczenie na podstawie wydanych przez Urząd Morski świadectw i protokołu podpisanego przez dyrektora OSRM w Szczecinie EKP1 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP6 SEKP7 PR SEKP8 Realizowane treści II 1. Dział nadzoru budowy lub remontów: – praca budowniczego; – współpraca budowniczego z załogą statku; – dokowanie statku; – organizacja i koordynacja prac wyposażeniowych lub remontowych; – przygotowanie i próby statku na uwięzi 2. Dział kontroli jakości: – uruchamianie maszyn i urządzeń przez serwis producenta; – próby zdawczo-odbiorcze; – dokumentacja zdawczo-odbiorcza i poremontowa 3. Działy wyposażenia lub remontów: 3.1. Dział kadłubowy w stoczni produkcyjnej. 3.2. Dział montażu lub remontów silników głównych. 3.3. Dział montażu lub remontów silników pomocniczych. 3.4. Dział montażu lub remontów maszyn i mechanizmów pomocniczych siłowni. 3.5. Dział montażu lub napraw linii wałów. 3.6. Dział montażu lub remontów rurociągów i zbiorników. 3.7. Dział montażu lub remontów urządzeń pokładowych. – Zasady układania tras rurociągów w sekcjach kadłuba. – Przygotowanie do montażu lub remontu maszyn. – Demontaż i czyszczenie elementów maszyn. – Pomiary i weryfikacja części. – Metody napraw i regeneracji części. – Dobór części zamiennych. – Montaż i kontrola montażu. – Przygotowanie do prób. – Próby po montażu lub remoncie Razem: Razem w semestrze: Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Liczba tygodni 4 4 4 287 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba tygodni na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 4 Praca własna studenta 4 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 4 Metody i kryteria oceny: Oceny Zaliczenie bez oceny Metody oceny Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez opiekuna praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez opiekuna praktyk EKP2 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP9 Realizowane treści Liczba tygodni III 1. Dział montażu i prób silników napędu głównego: Proces montażu silników napędu głównego. Próby i procedura zdawczo-odbiorcza. Dokumentacja zdawczo-odbiorcza 2. Dział montażu i prób silników pomocniczych: Proces montażu silników napędu pomocniczego. SEKP10 Próby i procedura zdawczo-odbiorcza. Dokumentacja zdawczo-odbiorcza. Hamownia PR 3. Dział wytwarzania i regeneracji aparatury paliwowej silników wysokoprężnych: SEKP11 Procesy obróbki aparatury wtryskowej silników wysokoprężnych. Nowoczesne metody obróbki skrawaniem 4. Dział konstrukcyjny i badawczo-rozwojowy: SEKP12 Dokumentacja silników głównych i pomocniczych. Badania drgań wałów i kadłubów silników okrętowych SEKP13 5. Dział wytwarzania rurociągów i zbiorników: Konstrukcja i wytwarzanie rurociągów SO i SP SEKP14 6. Wydziały obróbki ciężkiej: Procesy obróbki zespołów kadłuba silników głównych. Procesy obróbki głowic i tulei 7. Wydziały obróbki lekkiej: Procesy obróbki głowic i tulei. SEKP14 Procesy obróbki łożysk ślizgowych. Procesy obróbki tłoków i pierścieni. Procesy obróbki wałów głównych i wałów rozrządu. 288 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 3 Procesy obróbki wodzików. Procesy obróbki korbowodów i drągów tłokowych Razem: 3 Razem w semestrze: 3 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Szacunkowa liczba tygodni na zrealizowanie aktywności Forma aktywności Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Punkty ECTS 3 3 3 Metody i kryteria oceny: Oceny Zaliczenie bez oceny Metody oceny Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez opiekuna praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez opiekuna praktyk EKP2 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: PR Realizowane treści Liczba tygodni IV 1. Wachty i służby maszynowe w porcie i na morzu Rola i obowiązki poszczególnych członków załogi maszynowej i pokładowej. Podstawowe czynności kontroli i obsługi siłowni i statku. Zasady bezpieczeństwa obsługi urządzeń mechanicznych i elektrycznych. Przyjmowanie i zdawanie wacht morskich i portowych. Obchód siłowni, konSEKP15 trola parametrów pracy silników i mechanizmów. Podstawowe prace obsługowo-konserwacyjne urządzeń maszynowych i pokładowych. Prowadzenie dziennika maszynowego. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu paliw i olejów. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu zaopatrzenia. Prace porządkowe i inwentaryzacyjne w dziale maszynowym. Poznanie podstawowych terminów i zwrotów oraz nazewnictwa używanego na statku 2. Manewry Organizacja pracy w siłowni podczas manewrów portowych i kotwiczenia. Przygotowanie siłowni do manewrów. Zasady uruchamiania i odstaSEKP16 wiania mechanizmów siłowni. Doskonalenie orientacji i kształcenie umiejętności oceny stanu mechanizmów. Zasady manewrowania silnikiem głównym. Zasady zachowania się w sytuacjach awaryjnych 5 3. Szkolenie szalupowe i ratownicze SEKP17 Alarmy ćwiczebne, doskonalenie czynności alarmowych, doskonalenie wiedzy praktycznej i teoretycznej związanej z bezpieczeństwem życia i pracy na morzu Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 289 4. Ochrona przeciwpożarowa Doskonalenie umiejętności obsługi sprzętu ppoż. Zasady zachowania się podczas pożaru siłowni. Ćwiczebne alarmy ppoż. Prewencja przeciwpoSEKP18 żarowa w siłowni i na statku podczas eksploatacji i remontów Obowiązki załogi podczas alarmów pożarowych. Budowa i rozmieszczenie instalacji ppoż. i sprzętu podręcznego. Uszczelnianie siłowni, odstawianie awaryjne wentylacji i mechanizmów, zawory szybkozamykające paliwa 5. Prace obsługowo-konserwacyjne Doskonalenie umiejętności posługiwania się narzędziami mechanicznymi. Podstawowe zasady przy demontażu i montażu urządzeń, zbiorników SEKP19 pod ciśnieniem, urządzeń elektrycznych. Zasady czyszczenia filtrów, wirówek paliwa i oleju smarowego. Zasady doboru materiałów i środków konserwacyjnych i myjących 6. Instalacje siłowni okrętowej Podstawowe elementy instalacji siłownianych i ogólnostatkowych, zasady budowy i rozmieszczenia urządzeń. Rola poszczególnych urządzeń SEKP20 i instalacji. Zasady bieżącej obsługi ocena stanu technicznego. Samodzielna obsługa systemu ppoż. i zęzowo-balastowego. Awaryjne pompowanie zęz 7. Maszyny i urządzenia siłowni okrętowych Rola poszczególnych mechanizmów w eksploatacji statku i siłowni. Zasady bieżącej oceny stanu pracy maszyn i urządzeń: pomp, wirówek paliwa oraz sprężarek powietrza i sprężarek chłodniczych, kotła pomocSEKP21 niczego, odolejacza wód zęzowych, urządzeń utylizacji ścieków okrętowych, wentylatorów, urządzeń do produkcji wody słodkiej. Ogólna budowa centrali klimatyzacyjnej, urządzenia sterowego i chłodni prowiantowej 8. Silniki okrętowe Przeznaczenie, główne zespoły robocze silników okrętowych. Zasady uruchamiania i odstawiania silników okrętowych. Zasady bieżącej konSEKP22 troli i oceny stanu pracy silników okrętowych. Prace związane z obsługą silników głównych i pomocniczych podczas postoju. Zasady nadzoru technicznej eksploatacji silników okrętowych 9. Elektrotechnika okrętowa Główne i awaryjne źródła energii. Zasady budowy i rozmieszczenia urządzeń w GTR, ATR i lokalnych tablicach rozdzielczych. Zasady bezpiecznej obsługi urządzeń pod napięciem. Odczyt parametrów pracy i stanu SEKP23 urządzeń elektrycznych. Urządzenia łączności wewnętrznej i alarmowej, telegraf maszynowy, wskaźnik położenia steru, oświetlenie awaryjne. Przygotowanie i uruchomienie agregatu awaryjnego. Awaryjne środki łączności wewnętrznej 10. Konstrukcja statku Podstawowe wymiary i wielkości charakteryzujące statek. Konstrukcja kadłuba: rodzaje połączeń układy wiązań, nazewnictwo. Konstrukcja dna SEKP24 podwójnego, grodzi wodoszczelnych, zbiorników i koferdamów. Zamykanie i otwieranie drzwi wodoszczelnych: podstawowe i awaryjne. Zasady bezpieczeństwa przy otwieraniu zbiorników 11. Łączność morska Korespondencja radiotelefoniczna: łączność w niebezpieczeństwie, sySEKP25 gnały alarmowe, wezwanie pomocy w niebezpieczeństwie, odbiór zawiadomienia w niebezpieczeństwie, łączność portowa, przybrzeżna i wewnętrzna. Łączność w relacji statek–statek 290 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 12. Język angielski Posługiwanie się dokumentacją techniczną w języku angielskim. Czytanie instrukcji obsługi urządzeń. Poszukiwanie informacji o przyczynach nieSEKP26 właściwej pracy urządzeń w dokumentacji technicznej. Podstawowe zwroty i komendy w relacji między członkami załogi maszynowej oraz siłownia – mostek. Dziennik maszynowy, książka zapisów olejowych, kod ISM, dokumenty klasyfikacyjne i bezpieczeństwa. Zasady sporządzania zamówień części i korespondencji z serwisem 13. Bezpieczeństwo pracy SEKP27 Bezpieczna organizacja pracy w siłowni. Praca w warunkach sztormowych i na wysokości. Bezpieczna obsługa urządzeń dźwigowych, zawiesi i lin podczas transportu ładunków w siłowni, na pokład i na ląd Razem: 5 Razem w semestrze: 5 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć Punkty ECTS 5 Praca własna studenta 7 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 5 Metody i kryteria oceny: Oceny Zaliczenie bez oceny Metody oceny Zaliczenie na podstawie: wpisu kapitana i starszego mechanika statku do książki praktyk studenta. EKP3, EKP4 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj OSRM w Szczecinie Opis Wyposażenie treningowe OSRM w Szczecinie Rzeczywisty obiekt techniczny – sta- Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego tek morski statku morskiego Literatura: Literatura podstawowa 1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę Literatura uzupełniająca Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 291 Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna Osoba odpowiedzialna za przedmiot: Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 292 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 50 Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Kierunek: Stopień studiów: VIII Forma studiów: I Status przedmiotu: Semestr Praktyka pływania (standardy STCW) obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w bloku L E S P SE PP PR A 19 STCW 19 Razem w czasie studiów Liczba tygodni w semestrze A Rok studiów: Ć III Semestry: VIII praktyki Ć Liczba tygodni w semestrze L E S P SE PP PR 19 19 ECTS 30 30 Uwagi: Praktyka na statkach morskich w dziale maszynowym, z dziennikiem praktyk, sprawozdaniem, podlegająca zaliczeniu przed komisja egzaminacyjną. Praktyka musi być realizowana zgodnie z procedurami obowiązującymi w Akademii Morskiej w Szczecinie, a zamieszczonymi w Systemie Zarządzania Jakością w części dotyczącej studentów studiów stacjonarnych. Studentom posiadającym dyplomy morskie, dziekan może uznać praktykę pływania (w trakcie trwania studiów) udokumentowaną wpisem w książeczce żeglarskiej (lub wyciągiem pływania) jako równoważną wymaganej standardami STCW. Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Komplet dokumentów i świadectw ukończenia stosownych kursów wymaganych przez przepisy międzynarodowe przy zamustrowaniu w dziale maszynowym statku morskiego Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie praktycznych umiejętności związanych z samodzielnym i bezpiecznym prowadzeniem wachty maszynowej na statku morskim 2. Zapoznanie praktyczne studentów ze specyfiką pracy w siłowni okrętowej statku morskiego, warunkami tam panującymi, zagrożeniami związanymi z zawodem oficera mechanika okrętowego 3. Zdobycie doświadczenia w pracy w zespole ludzkim, często międzynarodowym Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku EKP1 Potrafi samodzielnie bezpiecznie prowadzić wachtę maszynową na statku morskim K_U01–K_U22 K_K01–K_K11 EKP2 Potrafi obsługiwać maszyny i urządzenia znajdujące się w siłowni okrętowej oraz pokładowe K_U01–K_U22 K_K01–K_K11 EKP3 Umie współpracować w kilkuosobowym, hermetycznym międzynarodowym zespole ludzkim K_U01–K_U22 K_K01–K_K11 Rozumie pozatechniczne aspekty i skutki eksploatacji siłowni okrętoEKP4 wych statków morskich i jej wpływu na środowisko oraz zna praktyczne metody ograniczania negatywnych skutków dla środowiska K_U01–K_U22 K_K01–K_K11 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 293 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII: Lp. Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Szczegółowe efekty kształcenia Potrafi scharakteryzować ogólnie statek na podSEKP1 stawie dokumentów okrętowych i dokumentacji techniczno-ruchowej EKP 1,2 x Zna budowę i miejsce rozmieszczenia zbiorniEKP SEKP2 ków na statku oraz budowę systemów siłownia1,2,3,4 nych i ich praktyczną obsługę x Zna silniki znajdujące się na statku, zna w prakEKP SEKP3 tyce procedury ich uruchomienia, utrzymania w 1,2,3,4 ruchu oraz zatrzymania x Zna rodzaje zainstalowanych na statku mechanizmów i urządzeń okrętowych, ich budowę oraz EKP SEKP4 praktyczną obsługę – uruchomienie, utrzymanie 1,2,3,4 w ruchu, zatrzymanie oraz regulację x Zna zadania, budowę systemów automatyki okrętowej oraz praktyczną obsługę EKP 1,2,3 x Zna zasady i procedury bezpieczeństwa podczas prowadzenia remontów i napraw w siłowni SEKP6 okrętowej, zna w praktyce sposoby prowadzenia napraw i remontów maszyn poprzez czynny udział w całym procesie EKP 1,2,3 x SEKP5 Zna budowę, bieżącą i okresową obsługę instaEKP SEKP7 lacji przeciwpożarowych i przeciwwybucho1,2,3,4 wych na statku x Zna w praktyce zasady i procedury bezpieczeń- EKP stwa przy obsłudze instalacji okrętowych 1,2,3,4 x SEKP8 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: PR 294 SEKP1 Realizowane treści Liczba tygodni 1. Charakterystyka ogólna statku 1.1. Podstawowe dane: nazwa, znak wywoławczy, nr rejestru i port macierzysty, typ statku, dane armatora. 1.2. Wymiary i pojemności statku. 1.3. Napęd główny, silniki i kotły pomocnicze, rodzaj zużycie paliwa, urządzenie sterowe, osiągi statku. 1.4. Wyposażenie nawigacyjne i radiokomunikacyjne. 1.5. Sprzęt ratunkowy 19 VIII Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 SEKP2 2. Siłownia okrętowa 2.1. Plan zbiorników z opisem, pojemności. 2.2. System wody morskiej – budowa, działanie, obsługa. 2.3. System wody słodkiej – budowa, działanie, obsługa. 2.4. System paliwowy – budowa, działanie, obsługa. 2.5. System oleju smarnego- badana, działanie, obsługa. 2.6. System sprężonego powietrza – budowa, działanie, obsługa. 2.7. System balastowy – budowa, działanie, obsługa. 2.8. System ścieków sanitarnych – budowa, działanie, obsługa. 2.9. System parowo-wodny: budowa, działanie, obsługa. 2.10. Przygotowanie siłowni do ruchu – opis SEKP3 3. Silniki okrętowe 3.1. Silnik główny – charakterystyka. 3.2. Budowa układów funkcjonalnych SG. 3.3. Systemy obsługujące SG – obsługa. 3.4. Przygotowanie SG do ruchu. 3.5. Rozruch i przesterowanie SG. 3.6. Manewrowanie SG. 3.7. Nadzór SG w czasie ruchu. 3.8. Zespoły prądotwórcze – budowa, działanie, obsługa. 3.9. Budowa układów funkcjonalnych SP. 3.10. Systemy obsługujące SP – budowa, działanie, obsługa. 3.11. Przygotowanie do pracy i rozruch zespołu prądotwórczego. 3.12. Wyposażenie i zasady obsługi elektrowni statkowej, współpraca równoległa zespołów prądotwórczych. 3.13. Nadzór zespołów prądotwórczych w czasie ruchu. 3.14. Agregat awaryjny – budowa, działanie; obsługa. 3.15. Wyposażenie i zasady obsługi ATR. 3.16. Silniki szalupowe – budowa, działanie, obsługa. 3.17. Silniki spalinowe napędu łodzi roboczych – budowa, działanie, obsługa. 3.18. Silniki spalinowe napędu przenośnych agregatów pompowych – budowa, działanie, obsługa SEKP4 4. Mechanizmy i urządzenia okrętowe 4.1. Odolejacz wód zęzowych – budowa, działanie, obsługa. 4.2. Zasady bezpiecznej obsługi instalacji zęzowo-balastowej. 4.3. Wirówki – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.4. Wyparownik – budowa, działanie, obsługa, regulacja wydajności, obróbka destylatu. 4.5. Śruba nastawna – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.6. Maszyna sterowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.7. Kotły pomocnicze i główne – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.8. Instalacje chłodni prowiantowej – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.9. Instalacje ładowni chłodzonych – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.10. Klimatyzacja statkowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.11. Spalarka śmieci i odpadów ropopochodnych – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.12. Ster strumieniowy – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.13. Żurawiki i slipy łodzi ratunkowych – budowa, działanie, obsługa, regulacja. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 295 4.14. Windy kotwiczne i cumownicze – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.15. Dźwigi i bomy przeładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regulacja. 4.16. Pompy i systemy ładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regulacja SEKP5 5. Automatyka okrętowa 5.1. Sterowanie i optymalizacja pracy napędu głównego. 5.2. Automatyka nadzoru sterowania pracą siłowni. 5.3. Automatyka elektrowni statkowej. 5.4. Automatyka systemu wirowania paliw i olejów. 5.5. Automatyka kotłów SEKP6 6. Remonty mechanizmów i urządzeń w czasie praktyki 6.1. Remonty silników. 6.2. Remonty pomp. 6.3. Remonty sprężarek. 6.4. Remonty turbosprężarek. 6.5. Remonty zaworów. 6.6. Zasady bezpieczeństwa podczas prac remontowych w siłowni SEKP7 7. Wyposażenie przeciwpożarowe i przeciwwybuchowe statku 7.1. Instalacja wykrywczo-alarmowa pożarów – budowa i obsługa. 7.2. Instalacja wodno-hydrantowa – budowa, obsługa. 7.3. Instalacje ogólne gaszenia siłowni – budowa, obsługa. 7.4. Instalacje lokalne gaszenia w siłowni – budowa, obsługa. 7.5. Uszczelnianie pomieszczenia siłowni, awaryjne odstawianie mechanizmów i wentylacji, zdalne zamykanie zaworów. 7.6. Wykrywacz mgły olejowej w skrzyni korbowej silników – budowa, obsługa. 7.7. Instalacje gaszenia ładowni i kontenerów – budowa, obsługa. 7.8. Awaryjne urządzenia ppoż. – budowa, obsługa. 7.9. System gazu obojętnego zbiorników ładunkowych – budowa, obsługa SEKP8 8. Bezpieczeństwo obsługi instalacji statkowych 8.1. Eksploatacyjne i awaryjne pompowanie zęz. 8.2. Pompowanie balastów. 8.3. Transport paliw i olejów. 8.4. Bunkrowanie paliw i olejów Razem: 19 Razem w semestrze: 19 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć 19 Praca własna studenta 1 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie 296 3 godz. 20 tygodni + 3 godz. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Punkty ECTS 30 Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Złożenie dziennika praktyk, sprawozdania i zdanie egzaminu przed komisją egzaminacyjną EKP 1,2,3,4 Nie złożył dziennika praktyk lub dziennik praktyk nie został wypełniony zgodnie z wymaganiami STCW. / Nie złożył sprawozdania z praktyki morskiej wykonanego zgodnie z otrzymanymi instrukcjami. / Nie ma dostatecznej wiedzy praktycznej dotyczącej budowy i obsługi, przeprowadzania remontów wybranych przez komisję egzaminacyjną systemów siłownianych, maszyn i urządzeń okrętowych, opisanych w sprawozdaniu Złożył prawidłowo wypełniony dziennik praktyk zgodnie wymaganiami konwencji STCW. / Złożył sprawozdanie z praktyki morskiej wykonane zgodnie z otrzymanymi instrukcjami. / Wykazał się podstawową wiedzą praktyczną z zakresu budowy i obsługi, przeprowadzania remontów wybranych przez komisję egzaminacyjną systemów siłownianych, maszyn i urządzeń okrętowych, opisanych w sprawozdaniu Złożył prawidłowo wypełniony dziennik praktyk zgodnie wymaganiami konwencji STCW. / Złożył sprawozdanie z praktyki morskiej wykonane zgodnie z otrzymanymi instrukcjami. / Wykazał się dobrą wiedzą praktyczną z zakresu budowy i obsługi, przeprowadzania remontów wybranych przez komisję egzaminacyjną systemów siłownianych, maszyn i urządzeń okrętowych, opisanych w sprawozdaniu Złożył prawidłowo wypełniony dziennik praktyk zgodnie wymaganiami konwencji STCW. / Złożył sprawozdanie z praktyki morskiej wykonane zgodnie z otrzymanymi instrukcjami. / Wykazał się bardzo szeroką wiedzą praktyczną z zakresu budowy i obsługi, przeprowadzania remontów wybranych przez komisję egzaminacyjną systemów siłownianych, maszyn i urządzeń okrętowych, opisanych w sprawozdaniu Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzeczywisty obiekt techniczny – statek morski Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego statku morskiego Literatura: Literatura podstawowa 1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę Literatura uzupełniająca Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna Osoba odpowiedzialna za przedmiot: Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 297 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 51 Przedmiot: Kierunek: Stopień studiów: Status przedmiotu: Praca dyplomowa Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn I obowiązkowy Forma studiów: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych stacjonarne Rok studiów: IV Semestry: VII Grupa przedmiotów: Rozkład zajęć w czasie studiów Temat pracy dyplomowej jest przydzielany po V semestrze, ale nie później niż na rok przed ukończeniem studiów (§28 pkt 6 Regulaminu Akademii Morskiej w Szczecinie). Na wykonanie pracy przewidziane jest około 300 godzin pracy własnej studenta pod opieką promotora i 15 punktów ECTS. Tryb powołania promotora oraz recenzenta pracy precyzuje Regulamin AM w Szczecinie. Podana liczba godzin (nie ujęta w planie studiów) jest liczbą szacunkową przewidywaną jako praca własna studenta obejmująca wszystkie czynności związane z przygotowaniem i obroną pracy dyplomowej. Związki z innymi przedmiotami: – ze wszystkimi przedmiotami zawodowymi, a w szczególności z przedmiotami dyplomowania, – seminarium dyplomowe. Wymagania stawiane pracy dyplomowej Praca dyplomowa w swojej merytorycznej treści powinna koncentrować się na rozwiązaniu konkretnego problemu inżynierskiego przy wykorzystaniu wiedzy zdobytej w całym okresie studiów. Zgodnie z warunkami przyznawania tytułu zawodowego inżyniera student w pracy dyplomowej musi wykazać się umiejętnością: – prawidłowego formułowania i rozwiązywania problemów technicznych na bazie posiadanej wiedzy ogólnej i specjalistycznej (w odniesieniu do pracy inżynierskiej nie jest wymagana szczególna oryginalność rozwiązań); – przeprowadzenia własnych studiów literaturowych; – posługiwania się nowoczesnymi technikami komputerowymi niezbędnymi w pracy inżyniera; – powiązania elementów pracy badawczej z praktyką inżynierską, a szczególnie z gospodarką morską; – interpretacją i krytycznym podejściem do uzyskanych wyników. Praca nie może być przyjęta do obrony bez sprecyzowania postawionego zadania i udokumentowanego rozwiązania. Udokumentowanie sprowadza się do systematycznego przedstawienia toku analiz i obliczeń, toku projektowania eksperymentu, a także opisu wykorzystanego oprogramowania komputerowego. Spełnienie powyższych wymagań potwierdzają swoimi podpisami promotor i recenzent pracy. 298 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 Zmiany w programach zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 299 300 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych NR GRUPA / NAZWA PRZEDMIOTU A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (16 ECTS) 369 godz. * 1. Język angielski 2. Wychowanie fizyczne 3. Podstawy ekonomii 4. Nauka o pracy i kierowaniu 5. Ochrona własności intelektualnej B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE (43 ECTS) 6. Matematyka 7. Fizyka 8. Mechanika* 9. Wytrzymałość materiałów* 10. Grafika inżynierska* 11. Informatyka użytkowa C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE (53 ECTS) 12. Podstawy konstrukcji maszyn 13. Materiałoznawstwo okrętowe* 14. Techniki wytwarzania I* 15. Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* 16. Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* 17. Ocena jakości elementów maszyn* 18. Termodynamika techniczna* 19. Mechanika płynów* 20. Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 21. Maszyny i napędy elektryczne* 22. Elektrotechnika okrętowa* 23. Podstawy automatyki i robotyki* 24. Automatyka i miernictwo okrętowe* D. PRZEDMIOTY ZAWODOWE (69 ECTS) 25. Chemia techniczna 26. Chemia wody, paliw i smarów* 27. Użytkowanie paliw i środków smarowych* Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 570 godz. 825 godz. 1217 godz. 301 302 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA Nr Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn Specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Godziny Nazwa przedmiotu 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 45.1 46 47 48 49 50 51 1 2 3 4 5 6 7 * # Język angielski* 210 Wychowanie fizyczne 90 Podstawy ekonomii 30 Nauka o pracy i kierowaniu 24 Ochrona własności intelektualnej 15 Matematyka 165 Fizyka 105 Mechanika* 90 Wytrzymałość materiałów* 90 Grafika inżynierska* 60 Informatyka użytkowa 60 Podstawy konstrukcji maszyn 150 Materiałoznawstwo okrętowe* 75 Techniki wytwarzania I* 45 Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* 30 Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* 30 Ocena jakości elementów maszyn* 60 Termodynamika techniczna* 75 Mechanika płynów* 30 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 Maszyny i napędy elektryczne* 75 Elektrotechnika okrętowa* 60 Podstawy automatyki i robotyki* 45 Automatyka i miernictwo okrętowe* 75 Chemia techniczna 30 Chemia wody, paliw i smarów* 45 Użytkowanie paliw i środków smarowych* 30 Okrętowe silniki tłokowe* 105 Kotły okrętowe* 50 Maszyny i urządzenia okrętowe* 105 Chłodnictwo i klimatyzacja* 60 Siłownie okrętowe* 105 Podstawy budowy statku i organizacji załogi* 22 Teoria i budowa okrętu* 90 Ochrona środowiska morskiego* 30 Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* 36 Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 46 Organizacja nadzoru* 25 Podstawy nautyki 15 Prawo i ubezpieczenia morskie* 18 Seminarium dyplomowe 15 Montaż maszyn* 60 Naprawy i regeneracje elementów maszyn* 75 Zużycie i spowalnianie zużycia 60 Technologia elementów maszyn# 15 Cieplne maszyny wirnikowe# 15# Diagnostyka maszyn 120 Sterowanie obsługiwaniem* 30 Urządzenia przeniesienia napędu 30 Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) – Praktyka pływania (standardy STCW) – Praca dyplomowa – Razem: 2981 Obciążenie godzinowe w tygodniu: Liczba godzin w semestrze: W Ć L S ECTS W – – 30 24 15 60 45 45 30 – 30 60 45 15 – – 30 30 15 30 45 30 15 45 15 15 30 75 38 60 30 45 22 83 25 12 24 12 15 18 15 30 45 45 15 15# 60 30 30 – – – 1428 – – – – – 105 – 30 30 – – – – – – – – 30 15 15 – – 15 – – – – – 7 – – – – 7 – – 22 13 – – – – – – – – – – – – – – 289 210 90 – – – – 60 15 30 60 30 90 30 30 30 30 30 15 – 30 30 30 15 30 15 30 – 30 – 45 25 – – – 5 – – – – – – 30 30 15 – – 60 – – – – – 1170 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 5 – 5 60 – – – 24 – – – – – – – – – – – – – – – – 94 12 1 1 1 1 14 8 8 8 4 1 9 6 2 1 1 2 5 3 5 5 5 3 6 2 2 1 7 3 7 5 9 1 3 1 3 1 2 1 1 1 2 4 2 1 1# 8 1 1 14 30 15 240 – – 2 – – 2E 2 2E – – 2 – 3E – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 14,5 Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy Szkolenie na świadectwo ratownika I semestr X – X X X – – I semestr 15 tyg. Ć L S – 3 – 2 – – – – – – 3 – – 2 2 – – – – 4 – 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 5 15 34,5 517 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 II semestr – – – – – – – E W II semestr 15 tyg. Ć L S 2 – 1 – – 6 4 5 – 4 1 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 30 – – – – – 1 1E 1 – – – – – – – – – 2E 1 2E – – – – 1 – – – – – – – – 2 – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – 12 – – – – – 2 – – – – – – – – – – – 2 1 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 6 3 2 – – – – 2 1 – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 9 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 E 2 – – – – 3 4 3 – – – – – – – – – 4 3 3 – – – – 2 – – – – – – – – 1 – – – – 1 – – – – – – – – – – 4 – – 30 W III semestr 15 tyg. Ć L S E – – – – – 1E – – 1 – – 2 – 1 – – 2 – – – 3E – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – – – – – – 1 1# – – 2 – – – 15 – – – – – 2 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 2 1 – – – 5 – – 3 – – 2 – 2 1 – 2 1 – 2 3 – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – 1 1# – – 1 3 – – 30 27 405 III semestr – – – – – – – 2 2 – – – – – – – – – – – 2 2 – 2 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 13 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 31 465 IV semestr – – – – – – – V semestr – – – – – – – Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego Obowiązuje od roku akademickiego 2014/2015 z dnia 01.10.2014 r. od pierwszego roku studiów Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII 15 tyg. 15 tyg. 15 tyg. 12 tyg. semestr W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E – – – – – – – – 1E – – 2E – – – – – – – – – – 1E – – – – – – – – – – 1,5 – – 1,6 – – – – 2 – 3 – – – – – – – – 12,1 – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – 0,5 – – 1,4 – – – – – – – – – – – – – – – 3,9 30 451 2 – – – – – – – 2 – – 2 – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – – – – – – – – 14 VI semestr – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 2 – – – – – – – 5 – – 4 – – – 1 – – – – 2 – 3 – – – – – – – – – – 1 – – 1 – – – – 2 2 – – – – – 7 – – 30 – – 2E – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – – – – – – – – – – – – – 1 – 2 – – – – – 2E – 1 – 2,5E 0,5 – 0,3 2 – – – – – – – 2E – – 2 – – – – – – – – 1,7 – 0,3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 17,2 0,5 13,3 2,3 33,3 500 VII semestr – – – – – – – 3 – – – 1 – – – – – – 3 – – – – – – – – – 5 – – – 2 – 3 3 1 – 4 – – 1 – – – – – – – 4 – – – – – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3E – – 2 2 – 2E 2 1E – – – – – – – – – – – – – – 4 – – – – – 16 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – 3 1,7 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 8,7 27 405 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 0,3 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,3 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 6 – – 1 1 – 6 5 5 – – – – – – – – – – – – – – 5 – – – – – 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25E – – – – – – – 1 – 1 – 1,5 1,25 – – – – – – 2,5 – – – – 10,5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – – – – – – – – – – – – – – – – 5E – – – – – 6,25 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – – – – – – – 3 – 2 – 1 1 – – – – – 3 1 – – – 15 30 Praktyka morska 30 punktów ECTS Akademia Morska w Szczecinie Wydział Mechaniczny 20 238 VIII semestr – X – – – X X – zawiera treści programowe STCW – przedmiot do wyboru Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 303 304 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 34 Kierunek: Teoria i budowa okrętu* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: I–II Semestry: II–IV zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze Semestr Liczba tygodni w semestrze A II 15 2 30 1 III 15 2 30 1 IV 15 Ć L E S P SE PP PR 1,5 0,5 Razem w czasie studiów A Ć L E S P SE PP PR ECTS 23 7 1 83 7 3 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Znajomość elementów matematyki, fizyki i informatyki 2. Znajomość zagadnień związanych z wytrzymałością materiałów 3. Znajomość elementów rysunku technicznego i grafiki inżynierskiej 4. Znajomość podstaw materiałoznawstwa 5. Znajomość podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego 6. Znajomość budowy kadłuba statku morskiego wraz z znajomością wyposażenia pokładowego 7. Znajomość zasad oceny pływalności i stateczności statku morskiego 8. Znajomość zasad oceny położenia równowagi statku Cele przedmiotu: 1. Nauczenie podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego 2. Zapoznanie i nauczenie interpretacji odpowiednich przepisów Nauczenie zasad wykonywania obliczeń wytrzymałościowych ze zrozumieniem zachodzących 3. procesów fizycznych Znajomość i zrozumienie podstaw teoretycznych służących do oceny stateczności i pływalności 4. statku 5. Umiejętność oceny wpływu stanu załadowania statku na jego położenie równowagi i stateczność Znajomość oceny stateczności wzdłużnej statku. Zrozumienie zasad wyznaczania przegłębienia 6. i zanurzeń statku na podstawie stanu załadowania Znajomość oceny stateczności statku w eksploatacji w danym stanie załadowania. Zrozumienie 7. wpływu zewnętrznego momentu przechylającego o charakterze dynamicznym na położenie równowagi i stateczność statku Znajomość elementów dokumentacji statecznościowej statku (konstrukcyjno-eksploatacyjnej) – 8. zawartość, zastosowanie Znajomość zagadnień dotyczących stateczności awaryjnej dotyczących częściowej utraty pływal9. ności lub statku podpartego Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 305 Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Kody EK dla kierunku Opis Zna rozplanowanie przestrzenne i parametry eksploatacyjne różnych tyEKP1 pów statków; zna dokumentację związaną z charakterystykami geometrycznymi kadłuba statku Zna właściwości materiałów używanych do budowy statków. Zna prace EKP2 spawalnicze przeprowadzane na statku oraz zabezpieczenia antykorozyjne Zna zasady nadzoru nad wytrzymałością ogólną i lokalną kadłuba. RoEKP3 zumie obciążenia działające na konstrukcję statku. Rozumie metody obliczenia sił tnących i momentów zginających kadłub Zna typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku, EKP4 zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów Zna zasady dotyczące pływalności statku. Zna wpływ gęstości wody zaEKP5 burtowej na parametry eksploatacyjne statku Potrafi zdefiniować stateczność początkową statku. Umie ocenić stateczEKP6 ność statku. Zna ocenę i wyznaczanie momentu przechylającego. Zna ocenę i wyznaczanie momentu prostującego Rozumie stany równowagi statku w eksploatacji. Zna wpływ operacji EKP7 ciężarowych na położenie równowagi statku. Zna parametry geometryczne podwodnej części kadłuba statku Rozumie zagadnienia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Rozumie zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębienia statku wynikające ze stanu EKP8 równowagi statku. Rozumie wpływ operacji ciężarowych w eksploatacji statku na parametry eksploatacyjne statku – zanurzenia, przegłębienie Zna zasady oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Zna kryteEKP9 ria oceny stateczności statku Rozumie wpływ na bezpieczeństwo statecznościowe zewnętrznego moEKP10 mentu przechylającego o charakterze dynamicznym Zna dokumentację statecznościową statku. Umie wykorzystać dokumenEKP11 tację konstrukcyjno-eksploatacyjną na potrzeby eksploatacji statku Zna zagrożenia i ocenę bezpieczeństwa statku w sytuacjach awaryjnych EKP12 – częściowa utrata pływalności, statek na mieliźnie EKP13 Zna zagrożenia i stan równowagi statku w czasie dokowania EKP14 Rozumie zagrożenia bezpieczeństwa statecznościowego statku wynikające z częściowo zapełnionych zbiorników z cieczą K_W05, K_W07, K_W09, K_U21, K_U22 K_W07, K_W09 K_W05, K_W07, K_W09 K_U16 K_W05, K_W07, K_W09 K_W01, K_W03 K_W01, K_W03, K_W05, K_W09 K_W01 K_W03, K_W05, K_W09 K_W01, K_W02, K_W03, K_W09 K_W01, K_W02, K_W03, K_W04 K_W03, K_W05 K_W03, K_W05 K_W03, K_W05 K_W05 K_W03, K_W05 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II, III i IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP SEKP1 Rozpoznaje typy statków EKP1 x Opisuje przekroje statków na liniach teoretyczSEKP2 EKP1 x nych kadłuba Zna podstawowe charakterystyki geometryczne SEKP3 EKP1 x i eksploatacyjne kadłuba statku Zna zagadnienia związane z pływalnością ka- EKP SEKP4 x dłuba i wytrzymałością ogólną 1,3 306 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 SEKP5 Zna typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady awaEKP4 x ryjne i sprzęt awaryjny SEKP6 Zna konstrukcję pokładu, dna, burt i grodzi, innych elementów konstrukcyjnych EKP 3,4 x Zna materiały użyte do konstrukcji kadłuba, SEKP7 sposoby ich połączeń oraz zabezpieczeń przed EKP2 x korozją SEKP8 Zna zasady dotyczące pływalności statku SEKP9 EKP5 x Umie określić wpływ gęstości wody zaburtowej EKP5 x na parametry eksploatacyjne statku SEKP Zna stany równowagi statku w eksploatacji 10 EKP7 x SEKP Zna wielkości dotyczące oceny stateczności EKP6 x 11 statku SEKP Umie scharakteryzować moment przechylający i EKP6 x 12 prostujący występujący w eksploatacji statku Zna zależności między stanem załadowania, staSEKP nem równowagi statku w eksploatacji a momen13 tem prostującym EKP 6,7 x Umie zdefiniować środek ciężkości statku, Wie jak operacje ciężarowe w eksploatacji statku SEKP wpływają na położenie środka ciężkości statku, EKP7 x 14 Wie jak położenie środka ciężkości wpływa na stan równowagi statku Umie wymienić i zdefiniować parametry geometryczne podwodnej części kadłuba statku, SEKP Zna relacje między położeniem środka ciężkości EKP7 x 15 i środka wyporu statku i ich wpływu na stan równowagi statku SEKP Umie wyjaśnić zasady dotyczące stateczności EKP8 x 16 wzdłużnej statku SEKP Umie wyjaśnić pojęcia dotyczące stateczności EKP8 x 17 wzdłużnej statku Zna zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębieSEKP nia statku w eksploatacji na podstawie znajomo- EKP8 x 18 ści aktualnego stanu załadowania SEKP Umie wyjaśnić wpływ operacji ciężarowych na EKP8 x 19 statku na zmianę zanurzeń i przegłębienia statku SEKP Zna wpływ swobodnych powierzchni cieczy na 20 stateczność statku EKP 14 x Umie przedstawić i zastosować kryteria oceny SEKP stateczności statku w ocenie stanu załadowania EKP9 x 21 statku Wie jak wpływa zewnętrzny moment przechylaSEKP jący o charakterze dynamicznym na przechył, 22 stateczność statku EKP 10 SEKP Wie jaki jest cel balastowania statku 23 EKP9 x x Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 307 Wie jak wpływa opróżnianie i napełniania SEKP zbiorników na statku na jego parametry eksplo- EKP9 x 24 atacyjne Umie korzystać z dokumentacji konstrukcyjnoSEKP eksploatacyjnej statku. Zna zwartość tych do25 kumentów i ich zastosowanie w eksploatacji statku EKP 11 x SEKP Umie wskazać zagrożenia bezpieczeństwa sta26 tecznościowego statku na mieliźnie EKP 12 x SEKP Wie jak wpływa proces dokowania na statecz27 ność statku i jego bezpieczeństwo EKP 13 x Zna podstawowe działania podejmowane w sySEKP tuacjach związanych z częściową utratą pływal28 ności EKP 12 x SEKP Zna zagrożenia bezpieczeństwa statku w sytu29 acji częściowej utraty pływalności EKP 12 x Zna procedury i czynności podejmowane w trybie awaryjnym w sytuacji zalania przedziału/SEKP ów na statku (czynności, dokumentacja, wyko30 rzystanie urządzeń i elementów wyposażenia na statku) EKP 12 x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: A Realizowane treści II SEKP 2,3,4 1. Charakterystyka statku: wymiary i przekroje, linie teoretyczne, współczynniki pełnotliwości, wolna burta i znak wolnej burty, skala załadowania, krzywa wyporu SEKP 1,6 2. Typy statków, rozplanowanie przestrzenne: masowce, drobnicowce, promy, zbiornikowce, produktowe, gazowce SEKP 4,5,6,7 3. Budowa statku: typy wiązań i elementy konstrukcji kadłuba, zbiorniki na statku i typowe ich wyposażenie, zasady sondowania zbiorników, zamknięcie wodoszczelne, typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady awaryjne, sprzęt awaryjny, materiały stosowane w budowie statku SEKP 4,7 4. Materiały konstrukcyjne kadłuba statku: połączenia elementów, ochrona przeciwkorozyjna SEKP 3,4,5 5. Obciążenia konstrukcji kadłuba: wytrzymałość lokalna i ogólna kadłuba, krzywe ciężarów, wyporu i obciążeń, zginanie kadłuba, wykresy sił tnących i momentów gnących, skręcanie kadłuba Razem: Razem w semestrze: 308 Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 30 2 62 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP 8–11 SEKP 12–14 A SEKP 15–19 Liczba godzin Realizowane treści III 6. Pływalność, stateczność i niezatapialność statku: stateczność początkowa, moment wychylający, moment prostujący 7. Środek ciężkości i środek wyporu statku: załadowanie i wyładowanie ciężaru, przeniesienie ciężaru, wzniesienie środka ciężkości nad stępkę, położenie środka wyporu względem środka ciężkości, warunki zachowania równowagi statku 8. Stateczność wzdłużna: podstawowe wiadomości o stateczności wzdłużnej, metacentrum poprzeczne, duży promień metacentryczny, wzdłużna wysokość metacentryczna, wykresy metacentrum, przegłębienie, zmiana zanurzenia wskutek zmiany przegłębienia Razem: Razem w semestrze: 30 30 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 30 2 62 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: A IV 9. Stateczność dynamiczna: kąt przechyłu dynamicznego, kryteria staSEKP teczności, wpływ swobodnych powierzchni cieczy na zachowanie się 20–22 statku SEKP23,24 10. Balastowanie statku: cel i skutki SEKP26,27 11. Stateczność statku podpartego: w doku elementów, na mieliźnie 12. Wymagania praktyczne, korzystanie z dokumentacji: statecznoSEKP25 ściowej, pływalnościowej, konstrukcyjnej Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 23 309 SEKP27 SEKP 28–30 Ć SEKP? SEKP? 13. Procedury i zasady dokowania statku 14. Znajomość podstawowych działań podejmowanych w przypadkach występowania zdarzeń powodujących częściową utratę pływalności: analiza zagrożeń związanych z sytuacjami awaryjnymi zaistniałymi na skutek zdarzeń powodujących częściową utratę pływalności, znajomość procedur i działań ograniczających skutki zdarzeń powodujących częściową utratę pełnej pływalności, analiza możliwości użycia urządzeń i systemów awaryjnych oraz urządzeń i systemów głównych i pomocniczych w trybie awaryjnym, prewencyjna rola bezpiecznej eksploatacji statku w ograniczeniu występowania zdarzeń powodujących częściową utratę pełnej pływalności Razem: 15. Skalowanie zbiorników, pomiar ilości ładunku 16. Korzystanie z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej statku Razem: Razem w semestrze: 23 2 5 7 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 30 2 62 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne poza zajęciami audytoryjnymi oceny 4,5–5 Nie wykazuje się wiedzą dotyczącą rozplanowania przestrzennego i parametrów geometrycznych i eksploatacyjEKP1 nych różnych typów statków; nie zna dokumentacji związanej z charakterystykami geometrycznymi kadłuba statku Słabo zna parametry geometryczne i eksploatacyjne statków. Potrafi wymienić tylko podstawowe indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego statków o różnym przeznaczeniu i ma trudności z ich uzasadnieniem Wykazuje się wystarczającą wiedzą i zna parametry geometryczne i eksploatacyjne statków. Potrafi wymienić indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego statków o różnym przeznaczeniu i częściowo je uzasadnić Biegle zna parametry eksploatacyjne i geometryczne statków. Potrafi wyczerpująco wymienić indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego statków o różnym przeznaczeniu i je uzasadnić Nie potrafi wymienić materiałów używanych do budowy statków, ani ich właściwości. Nie potrafi opisać prac spawalniczych prowadzonych na EKP2 statkach. Nie potrafi wyjaśnić zjawiska korozji ani sposobów zapobiegania Z trudem wymienia podstawowe materiały używane do budowy statków i podaje tylko niektóre ich właściwości. Z trudem opisuje prace spawalnicze prowadzone na statkach. Nie zna metod spawania. Wyjaśnia ogólnie zjawisko korozji. Z trudem wymienia czynniki wpływające na korozję i sposoby zapobiegania Wymienia podstawowe materiały używane do budowy statków i podaje ich właściwości. Ma trudności z określeniem ich zastosowania. Opisuje prace spawalnicze prowadzone na statkach. Zna metody spawania. Wymienia ich właściwości i ograniczenia. Prawidłowo wyjaśnia zjawisko korozji. Podaje przykłady. Wyczerpująco Biegle wymienia podstawowe materiały używane do budowy statków i podaje ich właściwości oraz typowe zastosowania. Biegle opisuje prace spawalnicze prowadzone na statkach. Zna metody spawania. Wymienia ich właściwości i ograniczenia. Prawidłowo wyjaśnia zjawisko korozji. Podaje przykłady. Wyczerpująco wymienia 310 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Nie rozumie obciążeń działających na konstrukcję statku i nie potrafi omówić sił tnących i momentów gnących działających na statek EKP3 Nie wykazuje się wiedzą dotyczącą typowych rozwiązań węzłów i elementów konstrukcyjnych EKP4 statku, zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów Nie wykazuje się wiedzą dotyczącą zasad pływalności statku, nie zna EKP5 wpływu gęstości wody zaburtowej na parametry eksploatacyjne statku Nie potrafi zdefiniować stateczności początkowej statku, nie potrafi ocenić stateczności statku. Nie EKP6 potrafi ocenić i zdefiniować momentu przechylającego. Nie potrafi zdefiniować i ocenić momentu prostującego Nie zna i nie rozumie stanów równowagi statku w eksploatacji. Nie zna relacji między położeniem środka ciężkości EKP7 statku a stanem równowagi. Nie potrafi zdefiniować i wymienić parametrów geometrycznych opisujących podwodną część kadłuba statku Nie rozumie zagadnień dotyczących stateczności wzdłużnej statku, nie zna zasad wyznaczania zanurzeń i przegłębienia statEKP8 ku, nie rozumie wpływu operacji ciężarowych na statku na zmianę zanurzeń i przegłębienie statku wymienia czynniki wpływające na korozję i sposoby zapobiegania Pobieżnie rozumie prawa Rozumie prawa fizyczne fizyczne dotyczące obcią- dotyczące obciążenia i wyżenia i wytrzymałości trzymałości konstrukcji. konstrukcji. Z trudem tłu- Tłumaczy mechanizm pomaczy mechanizm powstawania sił tnących oraz wstawania sił tnących oraz momentów zginających momentów zginających i skręcających kadłub stati skręcających kadłub stat- ku. Potrafi wskazać związku. Częściowo wskazuje ki przyczynowo-skutkowe związki przyczynowomiędzy stanem załadowaskutkowe między stanem nia statku a momentami załadowania statku zginającymi. a momentami zginającymi. Potrafi wytłumaczyć różniPotrafi wytłumaczyć róż- cę między wytrzymałością nicę między wytrzymało- ogólną a lokalną ścią ogólną a lokalną Wykazuje się dostateczną Wykazuje się wystarczająwiedzą i potrafi zdefinio- cą wiedzą i potrafi zdefiwać typowe rozwiązania niować typowe rozwiązawęzłów i elementów kon- nia węzłów i elementów strukcyjnych statku, zbior- konstrukcyjnych statku, ników i zamknięć wodosz- zbiorników i zamknięć czelnych oraz pędników wodoszczelnych oraz pędi sterów ników i sterów Słabo zna zasady pływal- Wykazuje się wystarczająności statku. Ma trudności cą widzą dotyczącą płyz wytłumaczeniem wpły- walności statku. Dobrze wu gęstości wody zaburrozumie wpływ gęstości towej na parametry ekswody zaburtowej na paraploatacyjne statku metry eksploatacyjne statku Z trudem definiuje pojęcie Dobrze zna pojęcie stastateczności początkowej teczności statku, potrafi statku. Słabo potrafi zdefi- wytłumaczyć opisać i oceniować moment przechyla- nić stateczność statku. jący i moment prostujący Dobrze rozumie i ocenia statku. Ogólnie wyjaśnia moment przechylający oraz pojęcie stateczności statku moment prostujący i parametry opisujące stateczność statku Słabo rozpoznaje i opisuje Dobrze zna stany równostany równowagi statku. wagi statku, wystarczająco Pobieżnie wyjaśnia zwią- wyjaśnia związek między zek między położeniem położeniem środka ciężkośrodka ciężkości statku ści statku a jego stanem z stanem równowagi. równowagi. Zna parametry Potrafi wymienić i zdefigeometryczne opisujące niować tylko niektóre pa- podwodną część kadłuba rametry geometryczne opi- statku. Potrafi zdefiniować sujące podwodną część parametry geometryczne kadłuba statku kadłuba statku Słabo rozumie zagadnienia Dobrze rozumie zagadniedotyczące stateczności nia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Pobież- wzdłużnej statku. Potrafi nie wie jak operacje cięża- wyjaśnić jak wyznaczyć rowe wpływają na zanuzanurzenia i przegłębienie rzenia i przegłębienia stat- statku z jego stanu załadoku. Słabo potrafi wyjaśnić wania. Rozumie i potrafi jak wyznaczyć przegłębie- wytłumaczyć jak operacje nie i zanurzenia statku na ciężarowe na statku wpłypodstawie jego stanu zała- wają na zanurzenia i przedowania głębienie statku czynniki wpływające na korozję i sposoby zapobiegania Dogłębnie rozumie prawa fizyczne dotyczące obciążenia i wytrzymałości konstrukcji. Logicznie i rzeczowo tłumaczy mechanizm powstawania sił tnących oraz momentów zginających i skręcających kadłub statku. Potrafi wskazać związki przyczynowoskutkowe między stanem załadowania statku a momentami zginającymi i skręcającymi. Potrafi wytłumaczyć różnicę między wytrzymałością ogólną a lokalną Wykazuje się szeroką wiedzą i potrafi prawidłowo zdefiniować typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku, zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów Biegle wyjaśnia i dogłębnie opisuje zasadę dotyczącą pływalności statku. Biegle potrafi wyjaśnić wpływ gęstości wody zaburtowej na parametry eksploatacyjne statku Biegle wyjaśnia pojęcie stateczności statku i zasady oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Biegle potrafi wyjaśnić pojęcie momentu przechylającego i momentu prostującego statku Biegle wyjaśnia i ocenia stany równowagi statku. Gruntownie opisuje i wyjaśnia wpływ położenia środka ciężkości statku na jego stan równowagi. Dogłębnie zna i definiuje parametry geometryczne opisujące podwodną część kadłuba statku Biegle wyjaśnia i opisuje zagadnienia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Bardzo dobrze wie jak operacje ciężarowe na statku wpłyną na zanurzenia i przegłębienie statku. Biegle potrafi wytłumaczyć jak wyznaczyć zanurzenia i przegłębienie statku na podstawie jego stanu załadowania Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 311 Nie zna zasad oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Nie wie jak ocenić stateczność statku. Nie zna kryteriów EKP9 służących do oceny stateczności statku Słabo zna zasady i narzędzia służące do oceny stateczności statku. Słabo zna metody służące do oceny stateczności statku. Pobieżnie potrafi wymienić standardy służące do oceny stateczności statku Zna metody i narzędzia służące do oceny stateczności statku. Potrafi wymienić parametry opisujące stateczność statku. Zna kryteria oceny stateczności statku. Wie jakimi metodami ocenić bezpieczeństwo statecznościowe statku w eksploatacji Nie potrafi zdefiniować Słabo potrafi zdefiniować Dobrze definiuje i opisuje zewnętrznego momentu zewnętrzy moment przedynamiczny charakter zeprzechylającego o charak- chylający . Ma kłopoty wnętrznego momentu terze dynamicznym. Nie z wyjaśnieniem dynamicz- przechylającego. Potrafi wie jak wyznaczyć dynego charakteru zewnętrz- wyznaczyć kat przechyłu namiczny kąt przechyłu nego momentu przechyla- statku spowodowany zestatku jącego. Pobieżnie wie ja wnętrznym momentem EKP10 wyznaczyć kąt przechyłu przechylającym o charaktestatku spowodowany zerze dynamicznym. Wie jak wnętrznym momentem wielkość dynamicznego przechylającym kąta przechyłu wpływa na bezpieczeństwo statecznościowe statku w eksploatacji Nie potrafi wymienić co Pobieżnie wie jakie doku- Dobrze zna dokumenty wchodzi w skład dokumenty wchodzą w skład wchodzące w skład dokumentacji statecznościowej dokumentacji statecznomentacji statecznościowej. statku. Nie zna zawartości ściowej. Pobieżnie zna Zna zawartość tych dokutych dokumentów. Nie zawartość tych dokumen- mentów. Wie do czego słuEKP11 wie jak wykorzystać tów. Pobieżnie wie do żą te dokumenty. Potrafi w eksploatacji dokumen- czego służą te dokumenty. zdefiniować wielkości tację statecznościową Z trudem potrafi zdefinio- znajdujące się w tych dostatku wać wielkości znajdujące kumentach się w tych dokumentach Nie zna zagrożeń bezpie- Słabo zna zagrożenia bez- Dobrze rozumie i wyjaśnia czeństwa statku wiążąpieczeństwa statku wiążą- zagrożenia bezpieczeństwa cych się z częściową utra- ce się z częściową utratą statku wiążące się z czętą pływalności oraz statku pływalności oraz statku na ściową utratą pływalności na mieliźnie. Nie potrafi mieliźnie. Słabo potrafi oraz statku na mieliźnie. zdefiniować ani ocenić zdefiniować i ocenić Gruntownie potrafi zdefiniować i ocenić wpływ EKP12 wpływu tych zagrożeń na wpływ tych zagrożeń na bezpieczeństwo statku bezpieczeństwo statku tych zagrożeń na bezpieczeństwo statku Biegle zna metody i narzędzia służące do oceny stateczności statku. Rozpoznaje i wyjaśnia wszystkie wielkości opisujące stateczność statku. Potrafi gruntownie zbadać, ocenić i opisać stan bezpieczeństwa statecznościowego statku Biegle definiuje i opisuje dynamiczny charakter zewnętrznego momentu przechylającego. Potrafi kompleksowo wyznaczyć kąt przechyłu statku spowodowany zewnętrznym momentem przechylającym o charakterze dynamicznym. Gruntownie wie jak wielkość dynamicznego kąta przechyłu wpływa na bezpieczeństwo statecznościowe statku w eksploatacji Gruntownie wie jakie dokumenty wchodzą w skład dokumentacji statecznościowej. Biegle zna zawartość tych dokumentów. Kompleksowo potrafi posłużyć się tymi dokumentami. Biegle potrafi zdefiniować wielkości znajdujące się w tych dokumentach Biegle zna zagrożenia bezpieczeństwa statku wiążące się z częściową utratą pływalności oraz statku na mieliźnie. Kompleksowo potrafi zdefiniować i ocenić wpływ tych zagrożeń na bezpieczeństwo statku. Wie jakie czynności należy podjąć aby minimalizować zagrożenia bezpieczeństwa statku w czasie częściowej utraty pływalności lub na mieliźnie Nie zna zagrożeń dotySłabo zna zagrożenia do- Dobrze zna zagrożenia do- Gruntownie zna zagrożenia czących bezpieczeństwa tyczących bezpieczeństwa tyczące bezpieczeństwa dotyczące bezpieczeństwa statku w czasie dokowa- statku w czasie dokowastatku w czasie dokowania. statku w czasie dokowania. nia. Nie potrafi opisać nia. Pobieżnie potrafi opi- Potrafi opisać i wyjaśnić Wie jaki jest ich wpływ na EKP13 i wyjaśnić stanów rówsać i wyjaśnić stany rów- stany równowagi statku stateczność statku. Kompleknowagi statku w czasie nowagi statku w czasie w czasie dokowania sowo potrafi opisać i wyjadokowania dokowania śnić stany równowagi statku w czasie dokowania Nie zna związku między Słabo zna związek między Zna związek między częBiegle zna związek między częściowo zapełnionym częściowo zapełnionym ściowo zapełnionym zbior- częściowo zapełnionym zbiornikiem z cieczą, zbiornikiem z cieczą, nikiem z cieczą, a statecz- zbiornikiem z cieczą, a staa statecznością statku. a statecznością statku. nością statku. Rozumie co tecznością statku. KomplekNie wie co to jest poNie rozumie co to jest po- to jest poprawka na swosowo wyjaśnia co to jest poprawka na swobodne po- prawka na swobodne po- bodne powierzchnie cieprawka na swobodne poEKP14 wierzchnie cieczy. Nie wierzchnie cieczy. czy. Potrafi wyjaśnić od wierzchnie cieczy. Gruntowwie od czego zależy poPobieżnie potrafi wyjaśnić czego zależy powyższa nie potrafi wyjaśnić od czego wyższa wielkość i jaki od czego zależy powyższa wielkość i jaki jest jej zależy powyższa wielkość jest jej wpływ na bezpie- wielkość i jaki jest jej wpływ na bezpieczeństwo i jaki jest jej wpływ na bezczeństwo statecznościowe wpływ na bezpieczeństwo statecznościowe statku pieczeństwo statecznościowe statku statecznościowe statku statku 312 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Rzutnik pisma Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji foliogramów DTK Dokumentacja Techniczna Kadłuba statku Literatura: Literatura podstawowa 1. Szozda Z.: Stateczność statku morskiego. Akademia Morska w Szczecinie, Szczecin 2004. 2. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 2008. 3. Więckiewicz W.: Budowa kadłubów statków morskich. Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2008. 4. Więckiewicz W.: Podstawy pływalności i stateczności statku handlowego. Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2006. 5. Więckiewicz W.: Zarys budowy statków morskich. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, 2001. 6. Bogucki D., Czarnecki S.: Geometria kształtu kadłuba. Biblioteka Okrętownictwa, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1983. 7. Kabaciński J.: Stateczność i niezatapialność statku. Dział Wydawnictw WSM, Szczecin 1999. Literatura uzupełniająca 1. Przepisy budowy i klasyfikacji statków morskich, cz. 2: Kadłub. Polski Rejestr Statków, 2007. 2. Clarc I.C.: Stability, trim and strenth for Merchant chips and fishing vessels. The Nautical Institute, London 2008. 3. Brian A.: Ship hydrostatic and stability. Butterworth-Heinemann, Amsterdam 2007. 4. Derrett D.R.: Ship stability for masters and mates. Maritime Press, London 2006. 5. Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, SOLAS 1974, poprawki 2005, 2006, 2007, wydanie PRS 2009. 6. Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, 1966 poprawiona zgodnie z protokołem 1988 – tekst jednolity, wydanie PRS, 2006. Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Dorota Łozowicka, A II semestr dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A III–IV semestr Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr hab. inż. Tomasz Cepowski, A dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A dr inż. Dorota Łozowicka, A mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak, A prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz, A dr inż. Zbigniew Szozda, A Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] WN/INM/ZBiSS [email protected] WN/INM/ZBiSS [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] WN/INM/ZBiSS WN/INM/ZBiSS WN/INM/ZBiSS WN/INM/ZBiSS WN/INM/ZBiSS WN/INM/ZBiSS Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 313 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Ochrona środowiska morskiego* 35 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A V 15 1,7 Ć L E S P 0,3 Razem w czasie studiów SE PP PR V zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: III Liczba godzin w semestrze A Ć L E S P SE PP PR ECTS 25 5 1 25 5 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie świadomości ekologicznej oraz odpowiedzialności za stan środowiska morskiego u studenta jako przyszłego członka załóg statków morskich 2. Zapoznanie ze specyfiką zanieczyszczeń pochodzących ze statków, gospodarką substancjami szkodliwymi dla środowiska oraz procedurami eksploatacyjnymi zapobiegającymi zanieczyszczeniom 3. Zapoznanie z budową i zasadami eksploatacji okrętowych urządzeń związanych z ochroną środowiska morskiego 4. Zapoznanie z zasadami prowadzenia dokumentacji związanej z ochroną środowiska właściwej dla Działu Maszynowego statku morskiego Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Potrafi ocenić zagrożenie dla środowiska morskiego wywołane eksEKP1 ploatacją obiektów pływających w tym statków oraz zna zasady postępowania w myśl przepisów globalnych i lokalnych K_W04, K_U11, K_U15, K_K01 Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń zwiąEKP2 zanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego K_W09, K_W10, K_U22 EKP3 314 Zna wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego K_U01, K_U02 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V: Lp. Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Szczegółowe efekty kształcenia SEKP1 Charakteryzuje statek jako obiekt zagrażający EKP1 x środowisku morskiemu SEKP2 Wymienia rodzaje zanieczyszczeń oraz ich tyEKP1 x powe ilości SEKP3 Omawia aktualny stan prawny i nadzór nad stosowaniem postanowień konwencji EKP 1,2 x SEKP4 Zna zasady prowadzenia dokumentacji okrętowej dotyczącej ochrony środowiska morskiego EKP 2,3 x Zna techniczne sposoby zapobiegania zanieSEKP5 czyszczeniom mórz olejami, metody i urządze- EKP2 x nia do oczyszczania wód zaolejonych SEKP6 Zna klasyfikację substancji szkodliwych innych niż oleje oraz warunki ich usuwania EKP 1,2 x SEKP7 Zna warunki usuwania ścieków oraz śmieci, sposoby ich utylizacji lub gromadzenia EKP 1,2 x Zna warunki zapobiegania zanieczyszczeniu SEKP8 atmosfery toksycznymi składnikami spalin oraz sposoby jego ograniczenia EKP 1,2 x x x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Realizowane treści Semestr: A V 1. Charakterystyka statku jako obiektu zagrażającego środowisku morSEKP1,2 skiemu. Rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ilości 2. Prawna ochrona wód morskich przed zanieczyszczeniami ze statków. SEKP3,4 Dokumentacja okrętowa dotycząca ochrony środowiska morskiego 3. Zapobieganie zanieczyszczeniu mórz olejami (załącznik I Konwencji SEKP5 MARPOL) 4. Zapobieganie zanieczyszczeniu szkodliwymi substancjami przewożoSEKP6 nymi luzem (załącznik II Konwencji MARPOL) 5. Szkodliwe substancje przewożone w opakowaniach (załącznik III SEKP7 Konwencji MARPOL) 6. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza ściekami (załącznik IV KonwenSEKP7 cji MARPOL) 7. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza śmieciami (załącznik V KonSEKP8 wencji MARPOL) 8. Zapobieganie zanieczyszczaniu atmosfery toksycznymi składnikami spalin z silników, kotłów i spalarek okrętowych, sposoby ograniczenia SEKP8 emisji toksycznych składników spalin 9. Kierunki rozwojowe metod i urządzeń technicznych w dziedzinie SEKP7,8 ochrony środowiska morskiego Razem: Liczba godzin Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 25 25 315 L 10. Okrętowe urządzenia ochrony środowiska: odolejacz, oczyszczalnia ścieków, SCR – przygotowanie, uruchomienie i obsługa, zintegrowane urządzenia pomiarowe Razem: Razem w semestrze: SEKP5,7 5 5 30 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 30 20 1 51 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych oceny Nie jest w stanie w sposób prawidłowy określić wpływu eksploatacji statku na środowisko morskie, brak mu wiedzy z zakresu zasad EKP1 postępowania w myśl przepisów ochrony środowiska Jest w stanie określić zagrożenie wynikające z przebiegu eksploatacji statku na środowisko naturalne, zna zasady postępowania w myśl przepisów ochrony środowiska Potrafi prawidłowo wskazać czynniki zagrażające środowisku morskiemu w poszczególnych stanach eksploatacyjnych statku, potrafi wybrać odpowiedni dla stanu eksploatacyjnego sposób postępowania z czynnikami zagrażającymi środowisku Nie zna procedur postępowania oraz zasad eksploatacji urządzeń związanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją EKP2 substancji szkodliwych dla środowiska morskiego Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń związanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego Potrafi uzasadnić celowość zastosowania procedury postępowania związanej z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego oraz zna zasady eksploatacji okrętowych urządzeń ochrony środowiska Nie zna wymagań oraz zasad prowadzenia dokumentacji w Dziale Maszynowym z zakresu ochrony środowiska EKP3 morskiego Potrafi wymienić wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego Potrafi prawidłowo opisać wymagania oraz podać przykłady zapisów w dokumentacji dla każdej z operacji ujętych w dokumentacji Działu Maszynowego z zakresu ochrony środowiska morskiego 316 Potrafi prawidłowo wskazać czynniki zagrażające środowisku morskiemu w poszczególnych stanach eksploatacyjnych statku oraz przewidzieć ich wpływ na zmianę zasad eksploatacji statku. Potrafi wybrać odpowiedni dla stanu eksploatacyjnego sposób postępowania oraz wskazać alternatywne metody postępowania Potrafi wskazać najodpowiedniejszą procedurę postępowania związanej z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego z uwzględnieniem specyfiki wybranych akwenów morskich. Zna zasady eksploatacji okrętowych urządzeń ochrony środowiska oraz potrafi wskazać ich ograniczenia Potrafi prawidłowo opisać wymagania oraz podać przykłady zapisów w dokumentacji dla każdej z operacji ujętych w dokumentacji Działu Maszynowego z zakresu ochrony środowiska morskiego oraz wskazać wytyczne postępowania na wypadek przerwania operacji, uszkodzenia urządzenia lub innej sytuacji awaryjnej Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny DTR Akty prawne Opis Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń Konwencje międzynarodowe oraz lokalne akty prawne regulujące ochroną środowiska morskiego Literatura: Literatura podstawowa 1. Lipiński A.: Prawne podstawy ochrony środowiska. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa 2007. 2. Kenig-Witkowska M.M.: Prawo środowiska Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. PiE, Warszawa 2007. 3. Wierzbowski B., Rakoczy B.: Podstawy prawa ochrony środowiska. PiE, Warszawa 2007. 4. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Notatki z wykładu dla studiów dziennych i zaocznych oraz kursów SDKO w WSM, Szczecin 2003. Literatura uzupełniająca 1. Ustawa RP z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 r. Nr 62, poz. 627). 2. Ustawa RP z dnia 16 marca 1995 r. O zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz.U. z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z późn. zm.). 3. Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992 (Dz.U. z 2000 r. Nr 28, poz. 346, z późn. zm.). 4. Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji. (Dz.U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46, zm. Dz.U. z 1997 r. Nr 47, poz. 300). 5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie przekazywania informacji o odpadach znajdujących się na statku (Dz.U. z 2003 r., Nr 101, poz. 936). 6. Rozporządzenie Ministra Transportu I Budownictwa w sprawie sposobu, zakresu i terminów przeprowadzania przeglądów i inspekcji, sposobu potwierdzania oraz wzorów międzynarodowych świadectw w zakresie ochrony morza przed zanieczyszczaniem przez statki (Dz.U. z 2006 r. Nr 49, poz. 357). 7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie funkcjonowania inspekcji portu. (Dz.U. 2004 r. Nr 102, poz. 1078). Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZSO dr inż. Tadeusz Borkowski [email protected] IESO/ZSO dr inż. Antoni Wiewióra [email protected] IESO/ZSO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Piotr Treichel Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 317 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 37 Przedmiot: Kierunek: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Semestr Liczba tygodni w semestrze IV 15 Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Ć L E S P Liczba godzin w semestrze SE PP PR 1,6 1,4 Razem w czasie studiów IV zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku A Semestry: II L E S P SE PP PR ECTS A Ć 24 22 1 24 22 1 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Znajomość wymagań Konwencji SOLAS, STCW i kodeksów ISM i ISPS oraz ich stosowania w codziennej pracy na statku 2. Znajomość zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych 3. Umiejętność przeprowadzenia analizy ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 Opis Kody EK dla kierunku Potrafi scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, STCW i kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku Zna zagadnienia zawarte w treściach Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony statku (kurs 1.5) i Przeszkolenia dla członków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony, umie stosować je w zakresie przydzielonego stanowiska na statku (kurs 2.8) K_W10, K_W11, K_W12, K_U11, K_K3, K_K5 K_W12, K_W15, K_U7, K_U11, K_K3, K_K5 K_W12, K_W15, K_U9, K_U11, K_K3, K_K5 K_W10, K_W11, K_W12, K_U11, K_K3, K_K5 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV: Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR z EKP Potrafi scharakteryzować konwencje i reSEKP1 gulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa EKP1 x pracy i ochronie życia na morzu 318 Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Uwagi Kurs 1.5, p. 1 Potrafi scharakteryzować wymagania kwaSEKP2 lifikacji i kompetencje członków załóg statkowych w świetle konwencji STCW Potrafi scharakteryzować zasady pełnienia SEKP3 wachty maszynowej oraz bez wachtowego nadzoru siłowni okrętowej Potrafi scharakteryzować procedury wachSEKP4 towe oraz zna zasady przejmowania i zdawania obowiązków Potrafi scharakteryzować obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakreSEKP5 sie bezpiecznej eksploatacji statku i ochrony środowiska morskiego Potrafi scharakteryzować obowiązki SEKP6 członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych Potrafi scharakteryzować instalacje i wySEKP7 posażenie statku służące ochronie środowiska morskiego Potrafi scharakteryzować system zarządzaSEKP8 nia bezpieczeństwem na statku – Kodeks ISM Potrafi przedstawić zasady instruktarzy SEKP9 i szkoleń na statku SEKP10 SEKP15 EKP1 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x EKP 1,2 x EKP 1,2 x x EKP 1,2 x x Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka po- EKP dejmowanych czynności eksploatacyjnych 1,3 x x Potrafi scharakteryzować oraz potrafi wypełniać dokumenty statkowe Potrafi opisać zasady działania wyłączniSEKP12 ków awaryjnych mechanizmów statkowych Potrafi scharakteryzować procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjSEKP13 nych napędu głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń Potrafi scharakteryzować wymagania Kodeksu Ochrony Statków i Obiektów Portowych – kodeks ISPS w zakresie ochrony SEKP14 żeglugi i portów morskich. Zna zasady budowy Planu Ochrony Statku. Umie stosować postanowienia planu ochrony statku SEKP11 EKP1 x x EKP 1,3 x x EKP 1,2 x EKP 1,2 x x EKP 1,2,4 x x Kurs 1.5, p. 1, 2.8, p. 1 Zna zagrożenia w żegludze, potrafi rozpo- EKP znawać ryzyka i zagrożenia ochrony statku 1,4 x x Kurs 1.5, p. 2, 2.8, p. 2 x x Kurs 1.5, p. 3, 2.8, p. 3, 4 Zna metodologię ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności systemu ochrony EKP SEKP16 statku, sprzęt ochronny i zasady jego bez- 1,4 piecznego użycia Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 319 Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 SEKP5 SEKP6 SEKP7 A SEKP8 SEKP9 SEKP10 SEKP11 SEKP12 SEKP13 SEKP14 SEKP15 SEKP16 Realizowane treści IV 1. Konwencje i regulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochronie życia na morzu 2. Wymagania kwalifikacji i kompetencje członków załóg statkowych w świetle konwencji STCW 3. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiązków 4. Zasady pełnienia wachty maszynowej oraz bez wachtowego nadzoru siłowni okrętowej 5. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecznej eksploatacji statku i ochrony środowiska morskiego 6. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych 7. Instalacje i wyposażenie statku służące ochronie środowiska morskiego 8. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (kodeks ISM) 9. Zasady instruktarzy i szkoleń na statku 10. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych 11. Dokumenty statkowe 12. Zasady użycia awaryjnych wyłączników mechanizmów statkowych 13. Procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjnych napędu głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń 14. Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych, wymagania Kodeksu Ochrony Statków i Obiektów Portowych – kodeks ISPS w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich. Zasady budowy Planu Ochrony Statku. Stosowanie postanowień planu ochrony statku 15. Zagrożenia w żegludze, ryzyka i zagrożenia ochrony statku Ć SEKP 8,10,11 SEKP13 SEKP14 320 24 16. Metodologia ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności systemu ochrony statku, sprzęt ochronny i zasady jego bezpiecznego użycia Razem: SEKP 2,4,9 SEKP 2,3,4 SEKP4,5 SEKP8,11 Liczba godzin 17. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiązków w normalnej eksploatacji i w sytuacjach awaryjnych 18. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecznej eksploatacji statku i ochrony środowiska morskiego 19. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych 20. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (ISM Code) 21. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych, zasady planowania zapasów niezbędnego paliwa, olejów smarowych, wody i innych czynników eksploatacyjnych siłowni i statku, zapisy w dokumentacji eksploatacyjej statku: raporty, rozliczenia paliwowe i oleju smarowego 22. Procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjnych napędu głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń 23. ISPS Code, wymagania Kodeksu Ochrony Statków i Obiektów Portowych – kodeks ISPS w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 24 22 SEKP15 SEKP16 Zasady budowy Planu Ochrony Statku. Stosowanie postanowień planu ochrony statku 24. Zagrożenia w żegludze, ryzyka i zagrożenia ochrony statku 25. Metodologia ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności systemu ochrony statku, sprzęt ochronny i zasady jego bezpiecznego użycia Razem: Razem w semestrze: 22 46 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 46 30 4 80 1 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń oceny EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 Nie jest w stanie scharakteryzować wymagań Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz nie potrafi scharakteryzować ich stosowania w codziennej pracy na statku Jest w stanie scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku Jest w stanie scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku, potrafi analitycznie interpretować zapisy i wskazać niezgodności Jest w stanie scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stosowanie w codziennej pracy na statku, potrafi analitycznie interpretować zapisy i wskazać niezgodności, potrafi opracować zmiany Nie potrafi scharakteryzować zasad postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych oraz w różnych stanach eksploatacyjnych statku Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w typowych sytuacjach awaryjnych oraz w różnych stanach eksploatacyjnych statku, potrafi optymalizować plany awaryjne w zależności od typu statku Nie potrafi przeprowadzić analizy ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe, potrafi wskazać metody i sposoby zmniejszenia ryzyka Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykonywanymi na statku w oparciu o procedury statkowe, potrafi wskazać metody i sposoby zmniejszenia ryzyka oraz potrafi wskazać ulepszenie procedur Nie zna zagadnień zawartych w treściach Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony statku (kurs 1.5) i Przeszkolenia dla członków załóg z przydzielonymi Zna w zakresie podstawowym zagadnienia zawarte w treściach Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony statku (kurs 1.5) i Przeszkolenia dla członków załóg z przy- Zna zagadnienia zawarte w treściach Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony statku( kurs 1.5) i Przeszkolenia dla członków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony, umie stosować je w zakresie przydzielonego sta- Zna zagadnienia zawarte w treściach Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony statku (kurs 1.5) i Przeszkolenia dla członków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony, umie stosować je w zakresie przydzielonego stano- Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 321 obowiązkami w zakresie ochrony, nie potrafi stosować ich w zakresie przydzielonego stanowiska na statku (kurs 2.8) dzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony, umie stosować je w zakresie przydzielonego stanowiska na statku (kurs 2.8) nowiska na statku (kurs 2.8). Potrafi samodzielnie rozpoznawać ryzyka i zagrożenia ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności systemów ochrony statku wiska na statku (kurs 2.8). Potrafi samodzielnie rozpoznawać ryzyka i zagrożenia ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności systemów ochrony statku. Analizuje plany ochrony statku, potrafi wskazać możliwości doskonalenia planu ochrony statku i portu Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Rzutnik multimedialny Opis Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe Drukowane i elektroniczne materiały pomocnicze Plany statków do budowy i sprawdzania poprawności planu ochrony statku (Ship Security Assessment) Literatura: Literatura podstawowa 1. Konwencja SOLAS, wyd. 2004. 2. Konwencja STCW 95, wyd. IMO. 3. Dyrektywy PEiRE 95/21, 99/64, 1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE. 4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków morskich o polskiej przynależności. 5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO, www.mi.gov.pl. 6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych, wyd. PRS 2003. 7. Treści przeszkolenia kursów 1.5. Przeszkolenie w zakresie problematyki ochrony statku, 2.8. Przeszkolenie dla członków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony. Literatura uzupełniająca 1. Strony internetowe: www.dnv.com www.gl-group.com www.eagle.org www.imo.org www.prs.gda.com Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Przemysław Rajewski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Włodzimierz Kamiński Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 322 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 Informacje ogólne o przedmiocie: Nr: 38 Kierunek: Organizacja nadzoru* Przedmiot: Mechanika Specjalność: i Budowa Maszyn Stopień studiów: Forma studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych Rok studiów: stacjonarne Grupa przedmiotów: Liczba tygodni w semestrze A Ć VII 12 1 1 L E S P SE PP PR Razem w czasie studiów VII zawodowe Liczba godzin w tygodniu / bloku Semestr Semestry: IV Liczba godzin w semestrze L E S P SE PP PR ECTS A Ć 12 13 2 12 13 2 Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu): 1. Cele przedmiotu: 1. Wykształcenie świadomości oraz umiejętności interpretacji wymagań technicznych dotyczących organizacji nadzoru technicznego statku w świetle obowiązujących wymagań prawnych 2. Wykształcenie umiejętności związanych z prowadzeniem dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku 3. Wykształcenie umiejętności związanych z przygotowaniem statku do przeglądów klasyfikacyjnych 4. Wykształcenie umiejętności organizacji załogi maszynowej w normalnej eksploatacji i sytuacjach awaryjnych Efekty kształcenia dla przedmiotu: Lp. Opis Kody EK dla kierunku Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego stat- K_W10, K_W11, K_W12, EKP1 ków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymo- K_U09, K_U11, K_K02, gami Międzynarodowych Konwencji K_K04 Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzeK_W04, K_W05, K_W07, EKP2 nia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji K_U07, K_U11, K_K05, statku Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami zało- K_W12, K_W15, K_U09, EKP3 gi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Mana- K_U11, K_K03, K_K05, gement K_K07, K_K10 Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII: Lp. SEKP1 Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie A Ć L E S P SE PP PR Uwagi z EKP Potrafi scharakteryzować problematykę techEKP1 x x nicznej eksploatacji statku Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 323 Potrafi scharakteryzować przepisy międzynaroSEKP2 dowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo- EKP1 x x atacją statku SEKP3 Potrafi scharakteryzować organizację nadzoru EKP1 x x technicznego statków morskich Potrafi scharakteryzować nadzór techniczny SEKP4 statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfi- EKP1 x x kacyjne Potrafi scharakteryzować dokumentację statkoSEKP5 wą dotyczącą technicznej eksploatacji statku i EKP2 x x wykazać się umiejętnością jej prowadzenia Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami SEKP6 ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji EKP3 x x siłowni okrętowej Potrafi scharakteryzować organizację prac remontowo-konserwacyjnych oraz innych rutySEKP7 EKP3 x x nowych czynności jak: bunkrowanie paliw i olejów, szkolenia załogi SEKP8 Potrafi scharakteryzować problematykę przygoEKP2 x x towania statku do remontu stoczniowego Zna zasady planowania przeglądu wszystkich SEKP9 silników i urządzeń statku oraz kadłuba, pędni- EKP2 ków i zaworów dennych x Treści programowe: Forma Powiązanie zajęć z SEKP Semestr: SEKP1 SEKP2 SEKP3 SEKP4 A SEKP5 SEKP6 SEKP7 SEKP8 Ć 324 SEKP 1,2,3,4 SEKP4 SEKP5 SEKP5 SEKP 6,7 Realizowane treści Liczba godzin VII 1. Problematyka technicznej eksploatacji statku 2. Przepisy międzynarodowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksploatacją statku 3. Organizacja nadzoru technicznego statków morskich 4. Nadzór techniczny statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfikacyjne 5. Dokumentacje statkowe dotyczącą technicznej eksploatacji statku 6. Zarządzanie zasobami ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji siłowni okrętowej 7. Organizacja pracy załogi maszynowej 8. Przygotowania statku do remontu stoczniowego Razem: 12 12 9. Dokumenty statkowe związane z bezpieczeństwem żeglugi 10. Dokumenty statkowe wystawiane przez instytucje klasyfikacyjne 11. Prowadzenie dzienników maszynowych, manewrowych, ORB, itp. 12. Prowadzenie dokumentacji wykonanej pracy 13. Organizacja pracy w dziale maszynowym, pozwolenia na prace, listy sprawdzające, analizy ryzyka Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 13 SEKP9 SEKP8 14. Planowanie na podstawie zapisów PMS przeglądów wszystkich silników i urządzeń statku oraz kadłuba, pędników i zaworów dennych, sporządzania specyfikacji remontowych i serwisowych 15. Przygotowanie specyfikacji remontowej na stocznie Razem: Razem w semestrze: 13 25 Obciążenie pracą studenta: Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywanie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygotowywanie się do zaliczeń i egzaminów. Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Punkty ECTS 25 12 4 40 2 Godziny zajęć Praca własna studenta Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami Łącznie Metody i kryteria oceny: Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5 Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń EKP1 EKP2 EKP3 Nie potrafi scharakteryzować wymagań nadzoru technicznego statków zgodnych z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji dla różnych typów statków Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymogami Międzynarodowych Konwencji dla różnych typów statków oraz zna różnice wymagań pomiędzy różnymi Towarzystwami Klasyfikacyjnymi Nie potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku, nie zna zasad planowania przeglądów i przygotowania dokumentacji remontowej statku Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku, zna zasady planowania przeglądów i przygotowania dokumentacji remontowej statku Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku oraz potrafi analitycznie interpretować zapisy, zna zasad planowania przeglądów i przygotowania dokumentacji remontowej statku, potrafi przygotować dokumentację remontową wskazanego urządzenia Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji statku oraz potrafi analitycznie interpretować zapisy i potrafi wskazać optymalne rozwiązania, zna zasad planowania przeglądów i przygotowania dokumentacji remontowej statku, potrafi przygotować dokumentację remontową wskazanego urządzenia. Analizuje poprawność przyjętego rozwiązania Nie potrafi scharakteryzować zarządzania zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management dla różnych typów statków Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Management dla różnych typów statków i potrafi sprecyzować wymogi szkoleń specjalistycznych Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015 325 Narzędzia dydaktyczne: Rodzaj Opis Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnych i filmów Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe, specyfikacje remontowe Literatura: Literatura podstawowa 1. Konwencja SOLAS, wyd. 2004. 2. Konwencja STCW 95, wyd. IMO. 3. Dyrektywy PEiRE 95/21, 99/64, 1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE. 4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 4.08.2000 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków morskich o polskiej przynależności. 5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO, www.mi.gov.pl. 6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych. Wyd. PRS, 2003. 7. Przepisy klasyfikacji budowy statków morskich, Części I, II, VII, VII. Wydawnictwo PRS, Gdańsk 2007. 8. Alternatywne systemy nadzoru urządzeń maszynowych. Publikacja PRS 81/P, Gdańsk 2009. Literatura uzupełniająca 1. Strony internetowe: www.dnv.com www.gl-group.com www.eagle.org www.imo.org www.prs.gda.com Prowadzący przedmiot: Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna [email protected] IESO/ZMiUO [email protected] IESO/ZMiUO Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Przemysław Rajewski Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Włodzimierz Kamiński Objaśnienia skrótów: A – audytoria, S – symulator, E – e-learning, 326 Ć – ćwiczenia, SE – seminarium, PP – praca przejściowa, L – laboratorium, P – projekt, PR – praktyka. Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 01.10.2014 r. – obowiązują od roku akademickiego 2014/2015
