Biuletyn Parafialny -I adwent 2016
Transkrypt
Biuletyn Parafialny -I adwent 2016
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 27.11.2016r. I NIEDZIELA ADWENTU 1. W liturgii kościoła: w środę - Święto św. Andrzeja Apostoła, w sobotę - Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera. 2. Dzisiejsza niedziela, 27 listopada rozpoczyna kolejny Adwent w naszym życiu - początek Roku Kościelnego. Na każdej Mszy św. poświęcenie opłatków na stół wigilijny. Poświęcone opłatki będzie można odebrać w zakrystii po Mszy św. Roraty odprawiamy codziennie od poniedziałku do soboty o 6.30. Zapraszamy szczególnie dzieci. Zabieramy ze sobą specjalnie przygotowane lampiony. W ostatnim dniu rorat nagrodzimy najpiękniejsze. 3. W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, piątek i sobota miesiąca. Okazja do spowiedzi w piątek od godz. 16.30. 4. Od przyszłej niedzieli będziemy rozprowadzać świece Caritas w ramach akcji Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Niech ta świeca zapłonie przy pustym miejscu, jakie każdy pozostawia przy wigilijnym stole. 5. W każdą środę listopada modlimy się w wypominkach, które zostały złożone w naszym kościele. 6. W przyszłą II niedzielę adwentu obchodzimy Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie. 7. Roczne ofiary za miejsca w ławkach można składać przy każdej okazji po 20 zł. Bóg zapłać za każdą ofiarę. Roczne wypominki w zakrystii. 8. Sprzątanie – 3 – 17.12 ul. Sztormowa. Bóg zapłać 9. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli. 10. Przy wyjściu z kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne czasopisma religijne. Zapraszam do lektury. Biuletyn Parafialny Parafii p.w. Św. Anny w Chałupach Redakcja: Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk Chałupy, 27.11.2016r. I NIEDZIELA ADWENTU Rok VII, Numer 380 (48) Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30, 84-120 Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected] Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003 Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/ „Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu". Złodziej to w języku greckim kleptes (stąd kleptomania, czyli chorobliwa skłonność do kradzieży, zwłaszcza rzeczy i tak niepotrzebnych). Złodziejstwo uznawano za ciężkie przestępstwo. Zabrania go wyraźnie siódme przykazanie: „Nie będziesz kradł" (Wj 20, 15; Pwt 5, 19). Wydaje się, że przykazanie to pierwotnie odbierane było przede wszystkim jako zakaz kradzieży drugiego człowieka, a także odzierania go z jego godności, jako stworzonego na obraz i podobieństwo Boże. Konsekwencją takiego spojrzenia na Boże Prawo był szacunek wobec ludzkiej własności, której nie wolno sobie przywłaszczać wbrew woli właściciela. Teologiczne podstawy wyznaczało tu przekonanie, że to Bóg jest Panem wszystkich rzeczy i do Niego należy cały świat: człowiek jest jedynie jego administratorem i użytkownikiem. Pan Jezus przyrównał do postępowania złodziei działalność przywódców religijnych, którzy prowadzą ludzi ku zgubie: „Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami (...). Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć" (J 10, 8.10). Nie bał się też porównać dzieła, jakiego dokona w dniu ostatecznym, do niespodziewanego pojawienia się złodzieja. Zaznaczył w ten sposób, że nieznany jest dokładny czas powtórnego przyjścia Syna Człowieczego. Metafora ta powraca w Liście św. Piotra: „Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański" (2 P 3, 10), a także w Apokalipsie św. Jana: „Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie" (Ap 3, 3 ). Obraz złodzieja przychodzącego w nocy przywołuje też św. Paweł: „Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy" (1 Tes 5, 2). Apostoł dodaje jednak otuchy wszystkim żyjącym w świetle nauki Chrystusa: „Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej" (1 Tes 5, 4). Pierwsza Niedziela Adwentu Patroni: Św. Jakub Intercisus, św. Cungar z Somerset, święci Barlaam i Jozafat, św. Maximus z Riez, św. Fergus z Strathern, św. Wergiliusz z Salzburga, św. Secundinus lub Sechnall. Adwent w Kościele katolickim to okres poprzedzający Boże Narodzenie, liczący od 23 do 28 dni. Trwa on pomiędzy czwartą niedzielą przed Bożym Narodzeniem a 24 grudnia (łącznie obejmuje zatem 4 niedziele). Pierwsza niedziela Adwentu stanowi również początek kościelnego roku liturgicznego. Okres ten to czas oczekiwania i duchowego przygotowania się na świętowanie narodzenia Chrystusa. Sam termin „Adwent” wywodzi się z łaciny, gdzie „adventus” znaczy tyle co „przyjście”. Okres ten został ustanowiony w Kościele w IV wieku, podczas Synodu w Saragossie w 380 roku. W VI wieku papież Grzegorz Wielki zalecił, by Adwent trwał cztery tygodnie. Okres ten niemal od samego początku miał mieć radosny wydźwięk (oczekiwanie na narodzenie Zbawiciela), jednocześnie jednak powinien skłaniać do refleksji i pokuty, dlatego ustalono, że kapłani będą nosić w tym okresie fioletowe szaty liturgiczne. Adwent posiada swoją własną, charakterystyczną liturgię. Zwyczajowym nabożeństwem odprawianym w tym czasie każdego dnia są tak zwane Roraty, czyli Jutrznia. Nabożeństwa te sprawowane są na cześć Marii Panny i służą prośbie o przyjście Chrystusa. Odbywają się one najczęściej wcześnie rano lub wieczorem. Uczestnicy Rorat przynoszą ze sobą specjalne, zdobione lampiony, będące symbolem nadziei albo świece zwane „roratkami”. Opasane są one białą lub niebieską kokardą, odsyłającą do kolorów maryjnych. Kościół zaleca również wiernym uczestnictwo w rekolekcjach adwentowych i korzystanie z sakramentu pokuty. W tradycji ludowej okres Adwentu był czasem szczególnego zacieśniania więzi społecznych. Kobiety organizowały wówczas wspólne darcie pierza i przędzenie. W tym okresie odbywało się też swatanie młodych par. Na Pomorzu Adwent miał natomiast iście bożonarodzeniową atmosferę – odwiedzano domy z szopką i śpiewano kolędy. Podczas roratów ma miejsce rytuał zwyczaj zapalania specjalnej świecy na ołtarzu. To od niej właśnie wierni zapalali kiedyś woje świece. Świeca roratnia (zwana też roratką) zazwyczaj jest ozdobiona mirtem, a często też niebieską wstążką, symbolizującej Maryję, która jako jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła - Chrystusa. Na mszę roratnią wierni przychodzą często ze świecami ozdobionymi lub umieszczonymi w specjalnych lampionach na roraty. Świece i lampiony wyrażają czuwanie, światło jest też wyrazem radości z bliskiego już przyjścia Chrystusa. INTENCJE MSZALNE 27.11 – 4.12.2016r. 9:00 O łaskę szczerego nawrócenia dla męża 11:00 SUMA + za Kazimierza i Jana w dniu urodzin 6:30 + za członków ŻR z Róży Św. Barbary 17:00 O łaskę trzeźwości i miłości w rodzinie 6:30 + za ojców: Bronisława , Józefa i Walentego 6:30 + za Irenę Stolarską Środa 30.11.2016 17:00 17:00 17:00 17:00 Czwartek 1.12.2016 6:30 + za rodziców: Jana i Gertrudę Kroll + za Teresę i Antoniego Konkel + za wypomnianych Do MBNP z podziękowaniem za odebrane łaski z prośbą o zdrowie i Boże błogosławieństwo w rodzinie + za męża Bogdana i rodziców z obojga stron 6:30 + za Walentego i Bożenę 17:00 + za Katarzynę Necel 6:30 + za brata Mariana i kuzyna Piotra 17:00 + za Józefa i Antoniego Szomborg 9:00 + za Czesława PIERWSZA NIEDZIELA ADWENTU 27.11.2016 Poniedziałek 28.11.2016 Wtorek 29.11.2016 Piątek 2.12.2016 Sobota 3.12.2016 DRUGA NIEDZIELA ADWENTU 4.12.2016 11:00 + za Hannę Smus i Witolda Tutkowskiego – w dniu SUMA urodzin Święty Andrzej, Apostoł Andrzej pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim (por. J 1, 44), ale mieszkał ze św. Piotrem, swoim starszym bratem i jego teściową w Kafarnaum (por. Mk 1, 21. 2930). Był - jak Piotr - rybakiem. Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego wpływem poszedł za Chrystusem, gdy Ten przyjmował chrzest w Jordanie. Andrzej nie tylko sam przystąpił do Chrystusa; to on przyprowadził do Niego Piotra. Apostołowie Andrzej, Jan i Piotr nie od razu na stałe dołączyli do tłumów chodzących z Panem Jezusem. Po pierwszym spotkaniu w pobliżu Jordanu wrócili do Galilei do swoich zajęć. Kult św. Andrzeja był zawsze w Kościele bardzo żywy. Liturgia bizantyjska określa św. Andrzeja przydomkiem Protokleros, to znaczy "pierwszy powołany", gdyż obok św. Jana jako pierwszy został przez Chrystusa wezwany na Apostoła. Achaja chlubi się przekonaniem, że jej pierwszym metropolitą był św. Andrzej. Dla prawosławnych św. Andrzej jest jednym z najważniejszych świętych, nazywają go Apostołem Słowian. Według ich tradycji św. Andrzej dotarł nad Dniepr i Don i jest założycielem Kijowa. Kult św. Andrzeja był i nadal jest żywy w różnych krajach. Święty Grzegorz I Wielki założył ku jego czci klasztor i kościół w Rzymie. Otrzymał także relikwie Apostoła z Konstantynopola (+ 604). Wiele narodów i państw ogłosiło św. Andrzeja za swojego szczególnego patrona. Tak uczyniły: Neapol, Niderlandy, Szkocja, Hiszpania, arcybiskupstwo Brunszwiku, księstwo Burgundii, Limburg, Luksemburg, Mantua i Szlezwig, a z innych krajów Bitynia, Grecja, Holandia, Niemcy, Pont, Prusy, Rosja i Sycylia. Także bardzo wiele miast chlubi się patronatem św. Andrzeja: Agde, Aranches, Baeza, Bordeaux, Brescia, Bruggia, Hanower, Neapol, Orange, Pesaro, Rawenna, Rochester. Jest także patronem małżeństw, podróżujących, rybaków, rycerzy, woziwodów, rzeźników. Ten orędownik zakochanych wspomaga w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa. Dużą czcią cieszył się św. Andrzej również w Polsce. Istniał u nas zwyczaj wróżb andrzejkowych. W wigilię św. Andrzeja dziewczęta lały roztopiony wosk przez ucho klucza na wodę i zgadywały z figur, jakie się tworzą, która z nich jako pierwsza będzie miała wesele i jak będzie wyglądał wybranek. Święty Franciszek Ksawery, prezbiter Franciszek urodził się 7 kwietnia 1506 r. na zamku Xavier w kraju Basków (Hiszpania). Jego ojciec był doktorem uniwersytetu w Bolonii, prezydentem Rady Królewskiej Navarry. W 1525 r. Franciszek podjął studia teologiczne w Paryżu. Po uzyskaniu stopnia magistra przez jakiś czas wykładał w College Domans-Beauvais, gdzie zapoznał się z bł. Piotrem Favre (1526), zaś w kilka lat potem (1529) ze św. Ignacym Loyolą. Dnia 15 sierpnia 1534 roku na Montmartre w kaplicy Męczenników wszyscy trzej przyjaciele oraz czterej inni towarzysze złożyli śluby zakonne, poprzedzone ćwiczeniami duchowymi pod kierunkiem św. Ignacego. W dwa lata potem wszyscy udali się do Wenecji, by drogą morską jechać do Ziemi Świętej. 7 kwietnia 1541 roku, zaopatrzony w królewskie pełnomocnictwa oraz mandat legata papieskiego, wyruszył na misje do Indii. W czasie zaś długiej podróży pełnił obowiązki kapelana statku. Wszakże trudy podróży i zabójczy klimat rychło dały o sobie znać. Franciszek zapadł na śmiertelną chorobę, z której jednak cudem został uleczony. Postanowił także trafić do Chin. Franciszek, utrudzony podróżą i zabójczym klimatem, rozchorował się na wyspie Sancian i w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku oddał Bogu ducha zaledwie w 46. roku życia. Z pism św. Franciszka pozostały jego listy. Są one najpiękniejszym poematem jego życia wewnętrznego, żaru apostolskiego, bezwzględnego oddania sprawie Bożej i zbawienia dusz. Już w roku 1545 ukazały się drukiem w języku francuskim, a w roku 1552 w języku niemieckim. Do chwały błogosławionych wyniósł Franciszka Ksawerego papież Paweł V w 1619 roku, a już w trzy lata potem, w 1622 r., kanonizował go papież Grzegorz XV wraz z Ignacym Loyolą, Filipem Nereuszem, Teresą z Avila i Izydorem Oraczem. W roku 1910 papież św. Pius X ogłosił św. Franciszka Ksawerego patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a w roku 1927 papież Pius XI ogłosił go wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus głównym patronem misji katolickich. Jest patronem Indii i Japonii oraz marynarzy. Orędownik w czasie zarazy i burz.