Rozważania o współczesnym biznesie czyli ochrona oznaczenia

Rozważania o współczesnym biznesie czyli ochrona oznaczenia

14. KAPITAŁ INTELEKTUALNY W BIZNESIE TO JEST WŁAŚNIE TO!
(05.2010)
Autor Tomasz CYGAN
14. ROZWAŻANIA O WSPÓŁCZESNYM BIZNESIE czyli OCHRONA OZNACZENIA PRZEDSIĘBIORCY.
Prezentujemy państwu kolejną już publikację z zakresu „ZARZĄDZANIE WARTOŚCIAMI INTELEKTUALNYMI”. Tym razem
proponujemy menedżerom spojrzenie na jeden z ważniejszych elementów składowych tego, co nazywamy wartością
niematerialną w firmie, czyli jej oznaczenie. Rekomenduję Państwu ten artykuł.
dr Magdalena A. KOLKA
Redaktor Naczelna Wydawnictwa GLOBAL ECONOMY
Ochrona oznaczenia przedsiębiorcy.
1.
Uwagi wstępne.
Jednym z najistotniejszych elementów składających się na wartość niematerialną, intelektualną przedsiębiorcy jest
jego oznaczenie. Niejednokrotnie bowiem składa się, że to właśnie rozpoznawalność nazwy – marka, reputacja decyduje o
1
sukcesie biznesowym. Zwrócił na to uwagę Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 4 listopada 2004 roku (I stwierdzając,
że „firma jest dobrem intelektualnym niejednokrotnie o znacznej wartości majątkowej, któremu ustawodawca przyznaje
ochronę”. Także badanie reputacji spółek giełdowych w 2009 roku odbywało się pod hasłem „reputacja to najcenniejszy
niematerialny składnik majątku przedsiębiorstwa. Zarządzanie reputacją stanowi jedno z najcenniejszych zadań strategicznych
spółki”. Wszystko to powoduje znaczny wzrost zainteresowania problematyką brandingu, czy też zawężając – namingu.
Natomiast z drugiej strony rodzi pokusę podejmowania działań nazywanych niekiedy „podszywaniem się pod markę” oraz
2
„psuciem marki” .
Przepisy prawa zawierają liczne regulacje dotyczące ochrony oznaczenia przedsiębiorcy występującego w obrocie
przed możliwymi naruszeniami jego praw do nazwy w zależności od celu i przedmiotu ochrony. Dokonując wstępnej
rekapitulacji wskazać można następujące obszary zainteresowania oznaczeniem przedsiębiorcy jako przedmiotem ochrony:
- nazwa przedsiębiorcy (firma);
- dobro osobiste;
- znak towarowy;
- renomowany znak towarowy;
- utwór;
- oznaczenie przedsiębiorstwa;
- prawo do domeny internetowej.
1.
Nazwa przedsiębiorcy (firma).
3
Podstawową regulację dotyczącą nazwy przedsiębiorcy (firmy) znaleźć można w przepisach kodeksu cywilnego.
2
Zgodnie z treścią art. 43 k.c. przedsiębiorca działa pod firmą, która powinna być ujawniona we właściwym rejestrze (ewidencja
działalności gospodarczej w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz Krajowy Rejestr Sądowy w
przypadku spółek handlowych). Następne przepisy wskazują na mechanizmy budowy nazw przedsiębiorców. W pierwszej
kolejności firma przedsiębiorcy powinna odróżniać się dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność
na tym samym rynku, w szczególności nie może ona wprowadzać w błąd co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności
przedsiębiorcy, miejsca działalności oraz źródeł zaopatrzenia. Regulacja ta wskazuje na niedopuszczalność działania
polegającego na „podszywaniu się pod nazwę przedsiębiorcy”. Co ważne, firma rozumiana jako nazwa przedsiębiorcy nie może
zostać samodzielnie zbyta. Natomiast dopuszczalnym jest udzielenie upoważnienia innemu przedsiębiorcy do korzystania z
firmy, jeżeli nie wprowadza to w błąd. Najczęstszym przykładem upoważniania do korzystania z firmy są wszelkiego rodzaju
umowy franchisingowe.
ZA®ZĄDZANIE WŁASNOŚ©IĄ INTELEKTUALNĄ
Dotacje na innowacje • Inwestujemy w waszą przyszłość
Krajowa Izba Gospodarcza Biuro Projektów
00-074 Warszawa, ul. Trębacka 4; tel.: (022) 630 96 87; 630 98 66, fax: (022) 630 97 28, e-mail: [email protected], www.kig.pl
Wśród mechanizmów chroniących firmę przedsiębiorcy wskazać należy na ich dwutorowość w zależności od tego, czy
doszło do naruszenia prawa do formy czy też jedynie do jego zagrożenia. W tej drugiej sytuacji, przedsiębiorca, którego prawo
do firmy zostało zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne.
Natomiast w przypadku naruszenia prawa do firmy przedsiębiorcy służą roszczenia o usuniecie skutków naruszenia, złożenia
oświadczenia lub oświadczeń w odpowiedniej treści i formie, naprawienia na zasadach ogólnych szkody majątkowej lub też
10
wydania korzyści uzyskanej prze osobę, która dopuściła się naruszenia (art. 43 k.c.).
Przedmiotem ochrony w przypadku skorzystania ze wskazanych powyżej regulacji jest odrębność i niepowtarzalność
oznaczenia przedsiębiorcy, a także, co chyba najistotniejsze, indywidualny i odróżniający od innych przedsiębiorców, charakter
nazwy handlowej przedsiębiorcy.
1.
Dobro osobiste.
Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 23 k.c. oraz art. 43 k.c. w związku z art. 23 k.c. oznaczenie
przedsiębiorcy rozumiane jako jego nazwisko, pseudonim, wizerunek w przypadku osób fizycznych, ale także jako nazwa pod
którą prowadzona jest działalność gospodarcza stanowić mogą dobro osobiste i pozostają pod ochroną prawa cywilnego
niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
W związku z tym, w sytuacji podjęcia przez innego przedsiębiorcę bezprawnych działań naruszających dobra osobiste,
istnieje możliwość sięgnięcia do regulacji chroniących dobre imię. Zgodnie bowiem z treścią art. 24 § 1 k.c. ten, czyje dobro
osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W
razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności
potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej
formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty
odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jednocześnie, jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została
wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych (art. 24 § 2 k.c.).
1.
Znak towarowy.
Odrębnych środków chroniących oznaczenie przedsiębiorcy dostarczają przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku
4
– Prawo własności przemysłowej . Możliwość skorzystania z nich uzależniona jest od uzyskania prawa ochronnego na znak
towarowy. Pod pojęciem znaku towarowego kryje się każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli
oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, w
szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania,
a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Co więcej, znakiem towarowym są także wszelkie znaki usługowe. Najistotniejszym
elementem stanowiącym o możliwości uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy jest jego zdolność odróżniająca
wskazująca na oznaczenie pochodzenia, ale także posiadająca funkcję jakościową i reklamową. W związku z tym, nie udziela się
praw ochronnych na oznaczenia, które:
1) nie mogą być znakiem towarowym;
2) nie mają dostatecznych znamion odróżniających.
Jednocześnie dokonując oceny, czy dany znak towarowy ma dostateczne znamiona odróżniające należy uwzględnić
wszystkie okoliczności związane z oznaczaniem nim towarów w obrocie. Zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 30
czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które:
1) nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone;
2) składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego
pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności;
3) weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych.
Uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy oznacza, prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób
zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej na okres 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego
w Urzędzie Patentowym.
2
Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy oznacza bezprawne używanie w obrocie gospodarczym znaku
identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów lub znaku identycznego lub
podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi
ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym
zarejestrowanym. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, na fakt, że nie dojdzie do naruszenia prawa tak długo jak wyłączona jest
możliwość wprowadzenia odbiorców (kontrahentów, konsumentów) w błąd. W przypadku używania identycznego znaku
towarowego mamy do czynienia z jego reprodukcją polegającą na „wiernym odtworzeniu znaku oryginalnego i używaniu go dla
5
takich samych towarów, jak wskazane w rejestrze” . Bezprawność takiego działania polega na braku skutecznego tytułu
pranego do używania znaku towarowego po stronie osoby dopuszczającej się naruszeń. Z kolei, jeżeli naruszenie polega na
„używaniu wiernie odtworzonego znaku towarowego oryginalnego dla oznaczenia towarów jedynie podobnych do
zarejestrowanych, jak również wtedy, gdy zmodyfikowana postać znaku oryginalnego będzie służyła oznaczaniu towarów takich
6
samych jak zarejestrowane bądź oznaczaniu towarów podobnych” . Niekiedy działanie takie przyjmuje nazwę „imitowania
znaku towarowego”.
Najbardziej klasycznym tego przykładem będzie podrobienie cudzego znaku towarowego i wypuszczenia na rynek
towarów opatrzonych takim podrobionym znakiem.
W takim przypadku, istnieje możliwość skorzystania z roszczeń zawartych w treści art. 296 ust. 1 ustawy z dnia 30
czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z jego treścią, osoba, której prawo ochronne na znak towarowy
zostało naruszone, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od osoby, która naruszyła to prawo, zaniechania
naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej
szkody na zasadach ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego
stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na
korzystanie ze znaku towarowego.
1.
Renomowany znak towarowy.
Rodzajem znaku towarowego jest znak towarowy renomowany. Różnicę miedzy nimi wskazał Sad Najwyższy w
wyroku z 2006 roku wskazując, że „Wyróżnienie znaków renomowanych następuje przy zastosowaniu innego kryterium niż to,
które pozwala wyróżnić grupę znaków powszechnie znanych. Renoma znaku oznacza bowiem jego siłę atrakcyjną, wartość
reklamową oraz zdolność do stymulowania zbytu oznaczonego nim towaru. Jest to zatem kryterium odwołujące się raczej do
szczególnej jakości znaku niż do stopnia jego znajomości. Wyraża się zapatrywanie, że znakiem renomowanym jest taki znak,
który - w odróżnieniu od znaków pełniących funkcję wskazania pochodzenia towaru - realizuje czystą funkcję przyciągania
7
klienteli” . Nadto, dość powszechnie przyjmuje się, że „renomowany znak towarowy jest nośnikiem zespołu informacji i
wyobrażeń o wysokiej jakości i dużym prestiżu. Znak ten wyraża renomę oraz skupia i utrwala w świadomości kupujących
przekonanie o walorach towaru, jego oczekiwanych i niezawodnych cechach. Stanowi nie tylko cenny, lecz - jak wskazuje
praktyka - niekiedy dominujący składnik majątkowy przedsiębiorstwa. Pozytywne informacje i wyobrażenia, które omawiany
znak samodzielnie przekazuje potencjalnym klientom, ułatwia zbyt towarów i ma wymierną wartość rynkową. W myśl ustalonej
i respektowanej w orzecznictwie zasady, im większą zdolnością odróżniającą odznacza się wcześniejszy znak towarowy, tym
większe jest niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd. Renomowany znak towarowy - w porównaniu z innymi znakami
towarowymi - zawsze charakteryzuje się silniejszą zdolnością odróżniającą. W wypadku istniejącej kolizji renomowanego znaku
towarowego z innym oznaczeniem, niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd, (…) aniżeli w wypadku kolizji nierenomowanego
8
znaku towarowego z innym oznaczeniem. ”
W przypadku znaków towarowych renomowanych ustawodawca wprowadza odrębny rodzaj naruszenia prawa
ochronnego w postaci bezprawnego używania w obrocie gospodarczym znaku identycznego lub podobnego do renomowanego
znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść
używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego (art. 296
ust. 2 punkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej).
1.
Utwór.
Oznaczenie przedsiębiorstwa, w sytuacji w której przyjmie ono formę przejawu działalności twórczej o indywidualnym
charakterze, ustalonej w jakiejkolwiek formie, niezależnie od wartości. przeznaczenia i sposobu wyrażenia stanowić może utwór
9
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych . Nie ulega bowiem
wątpliwości, że sposób oznaczenia prowadzonej działalności gospodarczej może charakteryzować się indywidualnym i
twórczym podejściem.
W takiej sytuacji, w zależności od rodzaju naruszonych praw, tj. osobistych czy majątkowych przepisy wskazanej
3
powyżej ustawy przewidują następujące możliwości:
- jeżeli przedmiotem ochrony są osobiste prawa autorskie przedsiębiorcy do swojego oznaczenia, twórca, którego
autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego
naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego
skutków, w szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione,
sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub - na żądanie twórcy
- zobowiązać sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny (art. 78 ust. 1 ustawy);
- jeżeli przedmiotem ochrony są majątkowe prawa autorskie przedsiębiorcy do swojego oznaczenia (co będzie
sytuacją znacznie częstszą), uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która
naruszyła te prawa zaniechania naruszania, usunięcia skutków naruszenia lub naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach
ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest
zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez
uprawnionego zgody na korzystanie z utworu lub wydania uzyskanych korzyści (art. 79 ust. 1 ustawy). Oprócz tego istnieje
możliwość skorzystania z roszczeń dodatkowych opisanych w art. 79 ust. 2, 3 i 4 wskazanej ustawy.
Co ważne, skorzystanie ze wskazanych roszczeń wynikających z ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach
pokrewnych, nie jest uzależnione od dopełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych związanych z rejestracją utworu.
1.
Oznaczenie przedsiębiorstwa oraz produktu.
Rozważając problematykę ochrony oznaczenia przedsiębiorcy można także sięgnąć do regulacji zawartych w
10
przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji . Zgodnie z ogólną definicją czynu
nieuczciwej konkurencji jest nim działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes
innego przedsiębiorcy lub klienta. Może ono w szczególności przyjąć postać wprowadzającego w błąd oznaczenia
przedsiębiorstwa oraz wprowadzającego w błąd oznaczenia towarów lub usług.
Wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa oznacza takie oznaczenie przedsiębiorstwa, które może
wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości, przez używanie firmy, nazwy, godła, skrótu literowego lub innego
charakterystycznego symbolu wcześniej używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przedsiębiorstwa. Ocena, czy do
takiego czynu nieuczciwej konkurencji doszło powinna koncentrować się wokół porównania firmy dwóch firm, a nadto
ustalenia, czy dwaj przedsiębiorcy funkcjonują na tym samym rynku w znaczeniu branżowym oraz terytorialnym, a także
ewentualnie rozważenia powiązań osobistych między dwoma przedsiębiorcami. Dodatkowo wskazuję się także na wywołanie
nieuzasadnionego przekonania o następstwie prawnym jako na możliwe wprowadzenie w błąd co do oznaczenia
11
przedsiębiorstwa. Tytułem przykładu wskazać można wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w dnia 29 czerwca 1995 roku .
zgodnie z jego tezą „Użycie przez pozwane Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe „Polmozbyt” spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością słowa „Polmozbyt” jest czynem nieuczciwej konkurencji w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993
r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 r. Nr 47 poz. 211) w stosunku do działającego od ponad 20 lat
Państwowego Przedsiębiorstwa „Polmozbyt”. To postać czynu nieuczciwej konkurencji stanowi formę „podszywania się pod
markę”
Z kolei art. 10 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji wskazuje na niedozwoloną
praktykę „podszywania się pod jakość” a niekiedy także „psucia marki”. Przepis ten reguluje czyn nieuczciwej konkurencji
polegający na takim oznaczeniu towarów lub usług albo jego braku, który może wprowadzić klientów w błąd co do
pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub
innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich.
W przypadku dopuszczenia się w stosunku do przedsiębiorców wskazanych wyżej działań, które, oprócz naruszenia
praw przedsiębiorcy stanowią również zagrożenie dla czystości udziału w rynku, przedsiębiorca, którego interes został
zagrożony lub naruszony, może żądać zaniechania niedozwolonych działań, usunięcia skutków niedozwolonych działań, złożenia
jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie, naprawienia wyrządzonej szkody,
na zasadach ogólnych, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych lub zasądzenia odpowiedniej sumy
pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego - jeżeli
czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony (art. 18 ustawy).
1.
Domena internetowa.
Coraz większa rola komunikacji elektronicznej stanowiącej coraz częściej platformę do prowadzenia działalności
gospodarczej nakazuje rozważenie ochrony oznaczeń przedsiębiorcy „w sieci”. Najczęstszym z nich jest adres domeny
4
internetowej, którego ochrona nie doczekała się jak do tej pory jakiejkolwiek zbiorczej regulacji prawnej. Sąd Apelacyjny w
Warszawie w wyroku z dnia 28 lutego 2005 roku wskazał, że „<Oznaczenie przedsiębiorstwa>, jako kategoria zbiorcza, odnosi
się do wszelkich symboli nadających się do wyróżnienia działalności gospodarczej w znaczeniu podmiotowym. Natomiast w
kategorii „innego charakterystycznego symbolu” może się mieścić adres internetowy. Adresy stron www pełnią dwojaką
funkcję: identyfikują przedsiębiorstwo prowadzące działalność za pośrednictwem Internetu i odróżniają je od innych
podmiotów działających na rynku on-line - wówczas są używane w charakterze oznaczenia przedsiębiorstwa, albo (i) pełnią rolę
oznaczenia identyfikującego źródło pochodzenia towarów i usług reklamowych oferowanych za pośrednictwem stron www,
12
które identyfikują - wówczas są używane w charakterze znaków towarowych i tak są postrzegane przez odbiorców” .
Dość powszechnie przyjmuje się, że domena internetowa stanowić może znak towarowy i w przypadku uzyskania
prawa ochronnego na znak towarowy w postaci domeny internetowej istnieje możliwość skorzystania ze wskazanych powyżej
rozwiązań zawartych w przepisach ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej. Nietrudno sobie także
wyobrazić ochronę domeny internetowej jako renomowanego znaku towarowego.
W przypadku braku prawa ochronnego na znak towarowy w postaci domeny internetowej, instrumentów służących ochronie
praw do niej szukać należy w przepisach ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Przyjmuje
się, że „zarejestrowanie i używanie adresu dla strony www wykorzystywanej w działalności gospodarczej będzie równoznaczne
z ustanowieniem charakterystycznego oznaczenia, podlegającego ochronie na podstawie art. 5 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej
13
konkurencji . W takiej sytuacji ochronie podlegać będzie tzw. domena drugiego poziomu zawierająca charakterystyczne
oznaczenie.
W związku z tym, w przypadku ochrony domen internetowych, podstaw do ich ochrony prawnej szukać należy w zależności od
okoliczności w różnych aktach prawnych. Wydaje się, że prostsze będzie sięgnięcie do regulacji dotyczących zwalczania
nieuczciwej konkurencji. Niemniej wzrastająca popularność domen internetowych jako znaków towarowych nakazuje wzięcie
pod uwagę także przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej.
1.
Podsumowanie.
Problematyka ochrony oznaczeń przedsiębiorcy wymaga sięgnięcia do licznych aktów prawnych. W zależności od
potrzeb przedsiębiorcy istnieje możliwość skorzystania z przepisów kodeksu cywilnego, ustaw o prawie autorskim i prawach
pokrewnych, ustawy – Prawo własności przemysłowej oraz ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Wybór instrumentów
służących ochronie należy jednak każdorazowo do przedsiębiorcy. Jego obowiązkiem jest bowiem dbanie o własny interes, a
także gromadzenie wszelkich sygnałów świadczących o naruszaniu oznaczenia przedsiębiorcy.
Wydaje się także, że przedstawione powyżej zestawienie podstawowych regulacji chroniących oznaczenie
przedsiębiorcy umożliwia rozważenie, co w określonych okolicznościach, oprócz łatwości w udowodnieniu swoich racji, pozwala
wskazać przedmiot ochrony.
Niekiedy będzie to chroniony znak towarowy, ale także element twórczy w oznaczeniu prowadzonej działalności
gospodarczej. Niemniej, warto pamiętać, że ochrona oznaczenia przedsiębiorcy to także ochrona rynku oraz zapewnienie
prawidłowej i uczciwej konkurencji.
1 Sygn. I ACa 560/2004, OSA 2006/7 poz. 25 str. 50.
2 Magazyn Forbes nr 12/2009.
3 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 63 z późniejszymi zmianami).
4 Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2001 r., nr 49, poz. 211 z późniejszymi
zmianami).
5 E. Nowińska, U. Promińska, M. du Vall, Prawo własności przemysłowej, Warszawa 2008, s. 252.
6 Tamże, s. 253.
7 II CSK 728/2006, Gazeta Prawna 2007/210 str. 22.
8 Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2005 r. III CK 160/2005, OSNC 2006/7-8 poz. 132
5
9 Ustawa z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z nr 24, poz. 83 z późniejszymi zmianami)
10 Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. nr 47, poz. 211 z późniejszymi zmianami).
11 I ACr 114/95, OSA 1995/9 poz. 60 str. 12
12 I ACa 843/2004, LexPolonica nr 378711.
13 Tak R. Skubisz (red.), Internet 2000 Prawo – ekonomia – kultura, Lublin 2000, s. 32 – 33.
6