D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Sygn. akt II Ka 163/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 kwietnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący:
SSO Jerzy Kozaczuk
Protokolant:
sekr. sądowy Agnieszka Wierzbicka
przy udziale Prokuratora Andrzeja Michalczuka
po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2015 r.
sprawy S. B. (1)
oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a §4 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim
z dnia 17 lutego 2015 r. sygn. akt II K 982/14
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że: oskarżonego S. B. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 5 września
2014 r. w miejscowości M. ul. (...), pow. (...), woj. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki C. (...)
o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym
powietrzu, który to czyn kwalifikuje z art. 178a § 1 kk i za ten czyn na podstawie tego przepisu skazuje go i wymierza
karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i 70 § 1 pkt 1 kk
warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 2 (dwóch);
II. w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;
III. zwalnia oskarżonego od opłaty za obie instancje i wydatków postępowania odwoławczego, przejmując te ostatnie
na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn. akt II Ka 163/15
UZASADNIENIE
S. B. (1) został oskarżony o to, że:
w dniu 05.09.2014r. w miejscowości M., ul. (...), pow. (...), woj. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny
m-ki C. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu
będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim w sprawie IV K
47/08 za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości,
tj. o czyn z art. 178a § 4 kk.
Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem z dnia 17 lutego 2015r.:
I. oskarżonego S. B. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za czyn ten skazał go na podstawie art.
178a § 4 kk na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego S. B. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;
III. zasądził od oskarżonego S. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciążył
go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w wysokości 100 zł.
Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony, który zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze,
zarzucając mu rażącą surowość orzeczonej kary 5 miesięcy pozbawienia wolności.
Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie kary łagodniejszej –
3 miesięcy pozbawienia wolności.
W toku rozprawy odwoławczej oskarżony poparł swoją apelację i wniosek w niej zawarty.
Prokurator w toku rozprawy apelacyjnej, w związku ze zmianą przepisów dotyczących zatarcia skazania, wniósł o
zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z opisu czynu stwierdzeń, iż oskarżony był uprzednio karany za
przestępstwo prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, co winno spowodować zmianę kwalifikacji prawnej czynu
na art. 178a § 1 kk i przyjęcie tego przepisu za podstawę skazania i wymiaru kary, a nadto warunkowe zawieszenie
wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata. W pozostałej części wniósł o utrzymanie
zaskarżonego wyroku w mocy.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja oskarżonego w zakresie rozstrzygnięcia o karze jest częściowo zasadna, jednakże z innych względów niż
wskazane w apelacji, dlatego koniecznym było wydanie wyroku reformatoryjnego po uwzględnieniu stanowiska
prokuratora wyrażonego na rozprawie apelacyjnej.
Tytułem wstępu podnieść należy, iż Sąd Rejonowy poczynił w niniejszej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne co do
sprawstwa oskarżonego odnośnie tego, że w dniu zdarzenia będąc w stanie nietrzeźwości kierował on samochodem
osobowym marki C. (...) nr rej. (...). Okoliczności te nie budzą żadnych wątpliwości. Problem stanowi zaś, w świetle
zmiany przepisów o zatarciu skazania, przyjęta przez Sąd Rejonowy kwalifikacja czynu przypisanego oskarżonemu,
która wynikała z przyjęcia przez tenże Sąd, iż oskarżony dopuścił się czynu z dnia 05 września 2014r. będąc uprzednio
prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego
w Mińsku Mazowieckim w sprawie IV K 47/08. Z analizy akt niniejszej sprawy wynika, iż wyrokiem Sądu Rejonowego
w Mińsku Mazowieckim z dnia 22 czerwca 2009r. w sprawie sygn. akt IV K 47/08 S. B. (1) został skazany za czyn z art.
178a § 1 kk i wymierzono mu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda oraz orzeczono środek
karny w postaci 2-letniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 30
października 2009r. Sąd Rejonowy wyrokując w niniejszej sprawie słusznie uznał, iż nie upłynął jeszcze 5-letni okres
od momentu uiszczenia przez S. B. (1) grzywny orzeczonej w sprawie IV K 47/08, gdyż do uiszczenia grzywny doszło w
dniu 02 listopada 2010r. Tymczasem zgodnie z art. 29 pkt 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy - Kodeks
karny oraz niektórych innych ustaw w dniu 21 marca 2015r. ( Dz. U. z 2015r., poz. 396) od dnia 21 marca 2015r.
art. 107 kk obowiązuje w zmodyfikowanym kształcie. Obecnie z treści dodanego § 4a tego artykułu wynika, iż w razie
skazania na karę grzywny zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od wykonania lub darowania
kary albo przedawnienia jej wykonania. Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, iż roczny okres od daty
wykonania grzywny w niniejszym wypadku upłynął w dniu 02 listopada 2011r. Nadto w sprawie IV K 47/08 orzeczono
wobec S. B. (1) 2-letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, który to zakaz obowiązywał skazanego
do dnia 13 listopada 2011r. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż na dzień popełnienia przez oskarżonego
czynu w niniejszej sprawie był on osobą niekaraną. Zatem niemożliwym jest przyjęcie wobec niego kwalifikacji z art.
178a § 4 kk, gdyż czynu z dnia 05 września 2014r. nie dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia
pojazdów mechanicznych w związku ze skazaniem za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie
nietrzeźwości ani też w czasie kiedy był uznany za prawomocnie skazanego za prowadzenie pojazdu mechanicznego w
stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Reasumując, fakt zatarcia z mocy prawa prawomocnego
skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk lub wymienione w art. 178a § 4 kk, uniemożliwia w niniejszym
wypadku przyjęcie odpowiedzialności sprawcy na podstawie unormowania art. 178a § 4 kk, a co za tym idzie czyn
przypisany S. B. (1) zakwalifikowany został z art. 178a § 1 kk.
Tego rodzaju ustalenia jakie poczynił Sąd Okręgowy mają także wpływ na kształt i wymiar kary orzeczonej wobec
oskarżonego za przedmiotowy czyn, a zatem mają istotny wpływ na treść wyroku i jako takie powodują, że zaskarżony
wyrok w takim kształcie ostać się nie może i musi ulec modyfikacji. Dlatego Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok
w ten sposób, że oskarżonego S. B. (1) uznał za winnego tego, że w dniu 05 września 2014r. w miejscowości M. ul.
(...), pow. (...), woj. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny marki C. (...) o numerze rejestracyjnym
(...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, który to czyn
zakwalifikował z art. 178a § 1 kk i za ten czyn na podstawie tego przepisu skazał go i wymierzył karę 2 miesięcy
pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kpk warunkowo zawiesił
tytułem próby na okres 2 lat. Modyfikacja dotycząca kształtu kary orzeczonej wobec oskarżonego wynika z ciężaru
gatunkowego obu czynów. Podkreślenia bowiem w tym miejscu wymaga, iż jednym z głównych celów jakim kierował
się ustawodawca wprowadzając nowelizację Kodeksu karnego z dnia 12 lutego 2010r. (Dz. U z 2010r., Nr 40,
poz. 227) było zaostrzenie sankcji karnych dla nietrzeźwych i odurzonych kierowców, którzy byli już wcześniej
prawomocnie skazani za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości
lub pod wpływem środka odurzającego albo ponownie prowadzili pojazd mechaniczny w okresie orzeczonego wobec
nich zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Za taki czyn, na podstawie art. 178a § 4 kk, wprowadzającego
nowy typ kwalifikowany przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub odurzenia,
wymierzyć można obecnie karę pozbawienia wolności do lat 5. Sam charakter przepisów szczególnych, jakim jest art.
178a § 4 kk w stosunku do art. 178a § 1 kk, polega na surowszych zasadach odpowiedzialności karnej w stosunku
do odpowiedzialności karnej za przestępstwo typu podstawowego. Skoro zatem w niniejszym wypadku mamy do
czynienia z podstawowym typem przestępstwa z art. 178a kk, stwierdzić należy, iż wymierzona uprzednio przez Sąd
Rejonowy za czyn będący lex specialis do przepisu art. 178a § 1 kk kara w świetle nowych ustaleń jest karą zbyt surową
i dlatego uwzględniając powyższe rozważania musiała zostać skorygowana i obniżona do 2 miesięcy pozbawienia
wolności. Nadto przyjmując wobec skazanego pozytywną prognozę kryminologiczną opartą na ocenie jego postawy,
właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania się po popełnieniu przestępstwa
i uwzględniając fakt, iż w dacie popełnienia czynu w niniejszej sprawie oskarżony był niekarany zasadnym było
zastosowanie wobec S. B. (1) dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary
pozbawienia wolności. Okres próby w niniejszym wypadku został określony na 2 lata. Tak orzeczona kara, zdaniem
Sądu Okręgowego, uwzględnia cele, jakie powinna spełniać, w szczególności przyczyni się do uświadomienia braku
bezkarności dla tego typu zachowań oraz uczyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Dopiero wymierzona
w ten sposób kara jest współmierna do stopnia jego zawinienia, wystarczająca do tego, by podziałała na oskarżonego
powstrzymująco i uświadomiła mu nieuchronność poniesienia odpowiedzialności za naruszenie porządku prawnego.
Spełni również swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej, co do poszanowania i kształtowania pozytywnych postaw.
O opłatach i kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 634 kpk i art. 624 § 1 kpk.
Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy w Siedlcach, na podstawie art. 437 § 2 kpk w zw. z art. 456 kpk orzekł
jak w wyroku.