fundamenty wiary

FUNDAMENTY WIARY
Wiara jest poręczeniem tych dóbr, których się spodziewamy (Hbr
11,1). Pismo Święte jest źródłem wiarygodnej informacji o człowieku
i Bożym zamierzeniu względem człowieka. Biblia jest zatem
pożyteczna do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do
kształcenia w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały,
przysposobiony do każdego dobrego czynu. (2Tm 3,14-17).
Wielokrotnie i na wiele sposobów przemawiał Bóg do ludzi, ale
najpełniej przemówił przez swego Syna (Hbr 1,1). Pierwszą i
najważniejszą podstawą każdego trwałego budynku jest fundament.
Podobnie jest w życiu duchowym. Fundamentem wyznaczonym przez
Boga jest Jezus Chrystus (1Kor 3,11). To nie doktryna, nie Kościół,
nie ceremonie religijne, ale osoba Jezusa Chrystusa i Jego nauczanie.
Jezus (Jehoszua) jako doskonały nauczyciel, Drogi Bożej w prawdzie
nauczał (Łk 20,21). Jezus wyjaśniał: Moja nauka nie jest moją, lecz
Tego, który mnie posłał. Jeśli kto chce pełnić Jego wolę, pozna czy
nauka ta jest od Boga, czy też Ja mówię od siebie samego (J 7,16.17).
Jehoszua nakazał apostołom: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię
wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie zanurzenie, będzie
zbawiony, a kto nie uwierzy będzie potępiony (Mk 16,16). Każdy z
wierzących w Jeszua Mesjasza, który wybiega zbytnio naprzód, a nie
trwa w nauce Chrystusa ten nie ma Boga. Kto trwa w nauce Chrystusa
ten ma i Ojca i Syna (2J 9). Bóg przez swego Ducha i Słowo pokazuje
prawdziwy stan człowieka i Jednoty. Poznawanie Drogi Zbawienia
powinno odbywać się według określonego porządku. Należy najpierw
przyjąć podstawowe nauki z Pisma Świętego, a mianowicie:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Nauka o pokucie za martwe uczynki.
Nauka o wierze w Boga.
Nauka o zanurzeniach.
Nauka o wkładaniu rąk.
Nauka o zmartwychwstaniu umarłych.
Nauka o sądzie wiecznym.
1
POKUTA
Polskie słowo pokuta odpowiada greckiemu słowu metanoia, co
oznacza, zmianę sposobu myślenia, nawrócenie, skruchę. Jezus głosił:
Nawracajcie się, albowiem bliskie jest Królestwo Niebios (Mt 4,17).
Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i
wszystkich ludzi do nawrócenia od uczynków martwych. (Dz 17,30).
Uczynki martwe to uczynki wbrew woli Bożej. Każdy kto popełnia
grzech Prawo Boże przestępuje. (1J 3,4). Zapłatą za grzech jest
śmierć. (Rz 6,23). Wolę Bożą poznajemy przez poznanie Prawa
Bożego (Rz 2,18). Jezus naucza: Nie sądźcie, że przyszedłem znieść
Prawo albo Proroków (Mt 5,17). Poznajmy więc Prawo Boże zawarte
w Piśmie Świętym: Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa: Ja jestem
Jahwe, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił
żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani
tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!
Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja
Jahwe, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek
ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych,
którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego
pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.
Nie będziesz wzywał imienia Jahwe, Boga twego, do czczych rzeczy,
gdyż Jahwe nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia
do czczych rzeczy. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć
dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś
siódmy jest szabatem ku czci Jahwe, Boga twego. Nie możesz przeto w
dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja
córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani
cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach
bowiem uczynił Jahwe niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w
nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Jahwe
dzień szabatu i uznał go za święty. Czcij ojca twego i matkę twoją,
abyś długo żył na ziemi, którą Jahwe, Bóg twój, da tobie. Nie będziesz
zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz
mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. Nie będziesz
2
pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego
twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani
jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego (Wj 20,123); Te są prawa, które im przedstawisz. Jeśli kupisz niewolnika Hebrajczyka, będzie ci służył sześć lat, w siódmym roku zwolnisz go
bez wykupu. Jeśli przyszedł sam, odejdzie sam, a jeśli miał żonę,
odejdzie z żoną. Lecz jeśli jego pan dał mu żonę, która zrodziła mu
synów i córki, żona jak i dzieci będą należeć do pana, a on odejdzie
sam. A jeśliby niewolnik oświadczył wyraźnie: Miłuję mojego pana,
moją żonę i moje dzieci i nie chcę odejść wolny, wówczas zaprowadzi
go pan przed Boga i zawiedzie do drzwi albo do bramy, i przekłuje mu
pan jego ucho szydłem, i będzie niewolnikiem jego na zawsze. Jeśliby
ktoś sprzedał swą córkę w niewolę jako niewolnicę, nie odejdzie ona,
jak odchodzą niewolnicy. A jeśliby nie spodobała się panu, który
przeznaczył ją dla siebie, niech pozwoli ją wykupić. Ale nie może jej
sprzedać obcemu narodowi, gdyż byłoby to oszustwem wobec niej.
Jeśli zaś przeznaczył ją dla syna, to niech uczyni z nią, jak prawo
nakazuje obejść się z córkami. Jeśli zaś weźmie sobie inną, nie może
tamtej odmawiać pożywienia, odzieży i wspólnego mieszkania. Jeśli
nie spełni wobec niej tych trzech warunków, wówczas odejdzie ona
wolna bez wykupu. Jeśli kto tak uderzy kogoś, że uderzony umrze,
winien sam być śmiercią ukarany. W tym jednak wypadku, gdy nie
czyhał na niego, a tylko Bóg dopuścił, że sam wpadł w ręce, wyznaczę
ci miejsce, do którego będzie mógł uciekać zabójca. Jeśli zaś ktoś
posunąłby się do tego, że bliźniego zabiłby podstępnie, oderwiesz go
nawet od mego ołtarza, aby ukarać śmiercią. Kto by uderzył swego
ojca albo matkę, winien być ukarany śmiercią. Kto by porwał
człowieka i sprzedał go, albo znaleziono by go jeszcze w jego ręku,
winien być ukarany śmiercią. Kto by złorzeczył ojcu albo matce,
winien być ukarany śmiercią. Kto by w kłótni uderzył bliźniego
kamieniem albo pięścią, ale go nie zabił, tylko zmusił do pozostania w
łóżku, to gdy ten wstanie i będzie o lasce chodził na dworze, ten, który
go uderzył, będzie wolny i tylko mu wynagrodzi przerwę w pracy, i
dołoży starań, żeby go wyleczyć. Kto by pobił kijem swego niewolnika
lub niewolnicę, tak iżby zmarli pod jego ręką, winien być surowo
3
ukarany. A jeśliby pozostali przy życiu jeden czy dwa dni, to nie będzie
podlegał karze, gdyż są jego własnością. Gdyby mężczyźni bijąc się
uderzyli kobietę brzemienną powodując poronienie, ale bez
jakiejkolwiek szkody, to winny zostanie ukarany grzywną, jaką na nich
nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów
polubownych. Jeżeli zaś ona poniesie jakąś szkodę, wówczas on odda
życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę,
oparzenie za oparzenie, ranę za ranę, siniec za siniec. Jeśliby ktoś
uderzył niewolnika lub niewolnicę w oko i spowodował jego utratę,
winien za oko obdarzyć ich wolnością. Również gdyby wybił ząb
niewolnikowi swemu lub niewolnicy, winien za ząb uczynić ich
wolnymi. Jeśliby wół pobódł mężczyznę lub kobietę tak, iż ponieśliby
śmierć, wówczas wół musi być ukamienowany, lecz nie wolno spożyć
jego mięsa, właściciel zaś wołu będzie wolny od kary. Gdy jednak wół
bódł i dawniej, i zwracano uwagę na to właścicielowi, a on go nie
pilnował, tak iż wół zabiłby mężczyznę lub kobietę, to nie tylko wół
winien być ukamienowany, ale też i właściciel jego winien ponieść
śmierć. Gdyby zaś nałożono mu zapłatę, to winien za swoje życie dać
taki okup, jaki mu nałożą. Jeśliby zaś wół pobódł chłopca lub
dziewczynę, to też winno się postąpić według takiego samego
przepisu. Gdyby zaś wół zabódł niewolnika lub niewolnicę, jego
właściciel winien wypłacić ich panu trzydzieści syklów srebrnych, wół
zaś będzie ukamienowany. Jeśliby ktoś zostawił cysternę odkrytą albo
jeśliby ktoś wykopał cysternę, a nie przykrył jej, i wpadł tam wół lub
osioł, właściciel cysterny winien dać właścicielowi bydlęcia
odszkodowanie w pieniądzach, a zwierzę będzie należało do niego.
Gdyby wół jednego właściciela uderzył wołu innego właściciela i
zabiłby go, wówczas sprzedadzą żywego wołu i podzielą się zapłatą za
niego, podzielą się też zabitym wołem. Lecz gdyby było wiadomo, że
wół ten bódł od dawna, a jego właściciel go nie pilnował, wówczas
odda on wołu za wołu, zabity zaś wół będzie należał do niego. Jeśliby
ktoś ukradł wołu lub owcę i zabiłby je lub sprzedał, wówczas zwróci
pięć wołów za jednego wołu i cztery jagnięta za jedną owcę (Wj 21,137); Gdyby pochwycił ktoś złodzieja w czasie włamywania się w nocy
i pobił go tak, iżby umarł, nie będzie winien krwi. Ale gdyby to uczynił
4
po wschodzie słońca, będzie winien krwi. Złodziej poniesie karę. Jeśli
nic nie ma, czym by zapłacił, to należy go sprzedać za taką samą
sumę, jaką skradł. Jeśli to, co ukradł, znajdzie się u niego żywe, czy to
wół, czy osioł, czy owca, odda w podwójnej ilości. Jeśliby ktoś wypasł
pole lub winnicę i wypuścił bydło, niszcząc cudze pole, wówczas
wynagrodzi tym, co ma najlepszego na swoim polu i w swojej winnicy.
Jeśli powstanie ogień i ogarnie ciernie ogrodzenia, i spali stertę zboża
albo stojące na pniu zboże, albo pole, wówczas ten, co wzniecił pożar,
winien wynagrodzić szkody. Jeśliby ktoś dał drugiemu pieniądze lub
przedmioty wartościowe na przechowanie i zostałoby to skradzione w
domu tego człowieka, a złodziej zostanie wykryty, winien wypłacić
dwukrotne odszkodowanie. Jeśliby nie wykryto złodzieja, to wówczas
stawi się właściciel domu przed Bogiem i przysięgnie, że nie
wyciągnął ręki po dobro drugiego. We wszelkiej sprawie
poszkodowania dotyczącego wołu, osła, owcy, odzieży, jakiejkolwiek
zguby, o której ktoś powie, że to jego własność, sprawa obydwu winna
być przedłożona Bogu, a którego Bóg uzna winnym, ten zwróci
drugiemu w podwójnej ilości. Jeśliby ktoś powierzył drugiemu pieczę
nad osłem, wołem, owcą lub nad jakimkolwiek innym zwierzęciem, a
ono padło lub okaleczyło się, lub zostało uprowadzone, a nie ma na to
świadka, to sprawę między obiema stronami rozstrzygnie przysięga na
Jahweh, że przechowujący nie wyciągnął ręki po dobro drugiego, i
właściciel przyjmie, co pozostało, a tamten nie będzie płacił
odszkodowania. Jeśli zaś to zostało skradzione, zapłaci właścicielowi.
Jeśli owo bydlę zostało rozszarpane przez jakieś dzikie zwierzę, to
przyniesie je jako dowód i nie musi uiszczać odszkodowania za
rozszarpane. Gdyby ktoś wynajął od drugiego zwierzę, a ono się
okaleczyło lub padło w nieobecności właściciela, winien uiścić
odszkodowanie. Gdy jednak stało się to w obecności właściciela, to
nie będzie dawał odszkodowania w tym wypadku, gdy zwierzę było
wynajęte, bo dał cenę wynajmu. Jeśli ktoś uwiódł dziewicę jeszcze nie
zaręczoną i obcował z nią, uiści rodzinie opłatę składaną przy
zaślubinach i weźmie ją za żonę. Jeśliby się ojciec nie zgodził mu jej
oddać, wówczas winien zapłacić tyle, ile wynosi opłata składana przy
zaślubinach dziewic. Nie pozwolisz żyć czarownicy. Ktokolwiek by
5
obcował ze zwierzęciem, winien być ukarany śmiercią. Ktokolwiek by
składał ofiary innym bogom poza samym Jahweh, podlega klątwie.
Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami
byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej. Nie będziesz krzywdził
żadnej wdowy i sieroty. Jeślibyś ich skrzywdził i będą Mi się skarżyli,
usłyszę ich skargę, zapali się gniew mój, i wygubię was mieczem i
żony wasze będą wdowami, a dzieci wasze sierotami. Jeśli pożyczysz
pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie
będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie karzesz mu płacić
odsetek. Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś
mu go oddać przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i
jedyne okrycie jego ciała podczas snu. I jeśliby się on żalił przede
Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy. Nie będziesz bluźnił Bogu i nie
będziesz złorzeczył temu, który rządzi twoim ludem. Nie będziesz się
ociągał z ofiarą z obfitości zbiorów i soku wyciskanego w tłoczni. I
oddasz Mi twego pierworodnego syna. To samo uczynisz z
pierworodnym z bydła i trzody. Przez siedem dni będzie przy matce
swojej, a dnia ósmego oddasz je Mnie. Będziecie dla Mnie ludźmi
świętymi. Nie będziecie spożywać mięsa zwierzęcia rozszarpanego
przez dzikie zwierzęta, ale je rzucicie psom (Wj 22,1-30); Nie będziesz
rozgłaszał fałszywych wieści i nie dołożysz ręki, ażeby z
niesprawiedliwymi ludźmi świadczyć na korzyść bezprawia. Nie łącz
się z wielkim tłumem, aby wyrządzić zło. A zeznając w sądzie, nie
stawaj po stronie tłumu, aby przechylić wyrok. A także w procesie nie
miej względów dla bogatych. Jeśli spotkasz wołu twego wroga albo
jego osła błąkającego się, odprowadź je do niego. Jeśli ujrzysz, że
osioł twego wroga upadł pod swoim ciężarem, nie ominiesz, ale razem
z nim przyjdziesz mu z pomocą. Nie pozwolisz wydać przewrotnego
wyroku na ubogiego, który się zwraca do ciebie w swym procesie.
Oddalisz sprawę kłamliwą i nie wydasz wyroku śmierci na niewinnego
i sprawiedliwego, bo Ja nie uniewinnię nieprawego. Nie będziesz
przyjmował podarków, ponieważ podarki zaślepiają dobrze widzących
i są zgubą spraw słusznych. Nie będziesz uciskał cudzoziemców, gdyż
znacie życie cudzoziemców, bo sami byliście cudzoziemcami w
Egipcie. Przez sześć lat będziesz obsiewał ziemię i zbierał jej płody, a
6
siódmego pozwolisz jej leżeć odłogiem i nie dokonasz zbioru, aby
mogli jeść ubodzy z twego ludu, a resztę zjedzą dzikie zwierzęta. Tak
też postąpisz z twoją winnicą i z twoim ogrodem oliwnym. Sześć dni
będziesz pracował, a dnia siódmego zaprzestaniesz pracy, aby
odpoczęły twój wół i osioł i odetchnęli syn twojej niewolnicy i
cudzoziemiec. Przestrzegajcie wszystkiego, co wam powiedziałem, a
imienia bogów obcych nie wymieniajcie, by nikt nie słyszał ich z ust
waszych. Trzy uroczyste święta będziesz dla Mnie obchodził w każdym
roku. Obchodząc święto Przaśników będziesz jadł, jak ci to
nakazałem, przez siedem dni chleb z niekwaszonej mąki, w
oznaczonym dniu miesiąca Abib, gdyż w tym miesiącu wyszedłeś z
Egiptu. I nie powinniście pokazywać się przede Mną z próżnymi
rękami. I święto Żniw pierwszych twoich zbiorów z tego, co posiałeś
na roli, oraz święto Zbiorów na końcu roku, gdy zbierzesz z pola twój
plon. Trzy razy w roku zjawić się winien każdy twój mężczyzna przed
Jahwe, Bogiem swoim. Nie będziesz składał krwi mojej ofiary z
chlebem kwaszonym i nie będziesz przechowywał do rana tłuszczu
mojej świątecznej ofiary. Przyniesiesz do domu Boga twego, Jahwe,
pierwociny z płodów ziemi. I nie będziesz gotował koźlęcia w mleku
jego matki (Wj 23,1-20); Dalej Jahwe powiedział do Mojżesza:
Powiedz Izraelitom: Nie wolno wam jeść tłuszczu cielców, owiec i
kóz! Wolno się posługiwać dla różnych celów tłuszczem zwierząt
padłych lub rozszarpanych, ale nie wolno go jeść. Każdy, kto je tłuszcz
zwierząt składanych na ofiarę spalaną dla Jahwe, będzie wykluczony
spośród swego ludu. Gdziekolwiek będziecie mieszkać, nie wolno wam
spożywać żadnej krwi: ani krwi ptaków, ani krwi bydląt. Ktokolwiek
spożywa jakąkolwiek krew, będzie wykluczony spośród swego ludu
(Kpł 7,22-27); Następnie Jahwe powiedział do Mojżesza i Aarona:
Tak mówcie do Izraelitów: Oto zwierzęta, które będziecie jeść spośród
wszystkich zwierząt, które są na ziemi: Będziecie jedli każde zwierzę
czworonożne, które ma rozdzielone kopyta, to jest racice, i które
przeżuwa. Ale [następujących zwierząt], mających rozdzielone kopyto
i przeżuwających nie będziecie jedli: wielbłąd, ponieważ przeżuwa,
ale nie ma rozdzielonego kopyta - będzie dla was nieczysty; świstak,
ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta - będzie dla was
7
nieczysty; zając, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta
- będzie dla was nieczysty; wieprz, ponieważ ma rozdzielone kopyto,
ale nie przeżuwa - będzie dla was nieczysty. Nie będziecie jedli ich
mięsa ani dotykali ich padliny - są one dla was nieczyste. Będziecie
jedli następujące istoty wodne: wszystkie istoty wodne, w morzach i
rzekach, które mają płetwy i łuski, będziecie jedli. Ale każda istota
wodna, która nie ma płetw albo łusek w morzach i rzekach spośród
wszystkiego, co się roi w wodzie, i spośród wszystkich zwierząt
wodnych, będzie dla was obrzydliwością. Będą one dla was
obrzydliwością, nie jedzcie ich mięsa i brzydźcie się ich padliną.
Wszystkie istoty wodne, które nie mają płetw albo łusek, będą dla was
obrzydliwością. Spośród ptaków będziecie mieli w obrzydzeniu i nie
będziecie ich jedli, bo są obrzydliwością, następujące: orzeł, sęp
czarny, orzeł morski, wszelkie gatunki kani i sokołów, wszelkie gatunki
kruków, struś, sowa, mewa, wszelkie gatunki jastrzębi, puszczyk,
kormoran, ibis, łabędź, pelikan, ścierwik, bocian, wszelkie gatunki
czapli, dudek i nietoperz. Wszelkie latające czworonożne owady będą
dla was obrzydliwością. Ale będziecie jeść spośród czworonożnych
latających owadów tylko te, których [tylne] kończyny wystają ponad
nogami [przednimi], aby [mogły] skakać na nich po ziemi.
Następujące spośród nich możecie jeść: wszelkie gatunki szarańczy,
wszelkie gatunki soleam, wszelkie gatunki chargol i wszelkie gatunki
chagab. Wszystkie inne gatunki latających owadów czworonożnych
będą dla was obrzydliwością. Następujące zwierzęta czynią człowieka
nieczystym. Każdy, kto dotknie się ich padliny, będzie nieczysty aż do
wieczora. Każdy, kto będzie nosić ich padlinę, wypierze ubranie i
pozostanie nieczysty aż do wieczora. Każde zwierzę, które ma kopyta,
ale nie rozdzielone, i nie przeżuwa, będzie nieczyste dla was. Każdy,
kto się go dotknie, będzie nieczysty. Każde zwierzę czworonożne, które
chodzi opierając się na stopach, będzie nieczyste dla was. Każdy, kto
dotknie się jego padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. Każdy, kto
będzie nosić ich padlinę, wypierze ubranie i pozostanie nieczysty aż
do wieczora. To są rzeczy nieczyste dla was! Spośród małych zwierząt,
które poruszają się na ziemi, następujące są nieczyste: kret, mysz i
wszelkie gatunki jaszczurek, gekko, żółw, salamandra, skolopendra i
8
kameleon. Te są nieczyste dla was spośród małych zwierząt, które
poruszają się na ziemi. Każdy, kto dotknie się ich padliny, będzie
nieczysty aż do wieczora. Jeżeli które z tych zwierząt nieżywe upadnie
na coś, to ta rzecz będzie nieczysta, niezależnie od tego, czy to będzie
naczynie drewniane, czy ubranie, czy skóra, czy worek, czy
jakiekolwiek narzędzie pracy. Obmyją je wodą i pozostanie nieczyste
aż do wieczora, potem będzie czyste. Jeżeli któreś z tych zwierząt
wpadnie do naczynia glinianego, to wszystko, co jest wewnątrz
naczynia, będzie nieczyste, a naczynie rozbijecie. Każdy pokarm, który
się spożywa, do którego się dostanie woda z tego naczynia będzie
nieczysty. Każdy napój, który bywa używany do picia w jakimkolwiek
naczyniu, będzie nieczysty. Na cokolwiek upadnie takie zwierzę
nieżywe, będzie nieczyste: piecyk albo pierkarnik ma być zniszczony.
One są nieczyste i będą nieczyste dla was. Tylko źródła i cysterny, to
jest zbiorniki wody, pozostają czyste, ale ten, kto dotknie się w nich
padliny, będzie nieczysty. Jeżeli taka padlina upadnie na ziarno
przeznaczone do siewu, to ziarno pozostanie czyste, ale jeżeli ziarno
jest mokre i taka padlina upadnie na nie, to jest ono dla was nieczyste.
Jeżeli zdechnie jedno ze zwierząt, które wam służą za pokarm, i ktoś
dotknie się tej padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. Jeżeli kto zje
coś z takiej padliny, to wypierze ubranie i będzie nieczysty aż do
wieczora. Także i ten, kto nosi taką padlinę, wypierze ubranie i będzie
nieczysty aż do wieczora. Wszelkie małe zwierzęta, które pełzają po
ziemi, są obrzydliwością - nie wolno ich jeść! Cokolwiek pełza na
brzuchu, cokolwiek chodzi na czterech nogach i cokolwiek ma wiele
nóg spośród małych zwierząt pełzających po ziemi, nie będzie przez
was jedzone, bo to jest obrzydliwość. Nie plugawcie siebie samych
przez jedzenie wszelkich małych zwierząt pełzających, nie
zanieczyszczajcie się przez nie, przez to stalibyście się nieczystymi.
Ponieważ Ja jestem Jahweh, Bóg wasz - uświęćcie się! Bądźcie
świętymi, ponieważ Ja jestem święty! Nie będziecie się plugawić
małymi zwierzętami, które pełzają po ziemi. Bo Ja jestem Jahweh,
który wyprowadził was z ziemi egipskiej, abym był waszym Bogiem.
Bądźcie więc świętymi, bo Ja jestem święty! To jest prawo dotyczące
zwierząt, ptaków i wszelkich istot żyjących, które poruszają się w
9
wodzie, i wszelkich stworzeń pełzających po ziemi, abyście rozróżniali
między tym, co nieczyste, a tym, co czyste, między zwierzętami
jadalnymi a tymi, których jeść nie wolno (Kpł 11 rozdz.); Rzekł
jeszcze Jahweh do Mojżesza, mówiąc: Mów do synów Izraelskich, i
rzecz im: Jam jest Jahweh, Bóg wasz. Według obyczajów ziemi
Egipskiej, w którejście mieszkali, nie czyńcie, ani według obyczajów
ziemi Chananejskiej, do której Ja was prowadzę, nie czyńcie, a w
ustawach ich nie chodźcie. Sądy moje czyńcie, a ustaw moich
strzeżcie, abyście chodzili w nich; Jam Jahweh, Bóg wasz.
Przestrzegajcież tedy ustaw moich i sądów moich: które
zachowywając człowiek, będzie w nich żył; Jam Jahweh. Żaden
człowiek do bliskiej pokrewnej swojej nie przystępuj, aby odkrył
sromotę jej; Jam Jahweh. Sromoty ojca twego, także sromoty matki
twojej nie odkryjesz; matką twoją jest, nie odkryjesz sromoty jej.
Sromoty żony ojca twego nie odkryjesz; sromota ojca twego jest.
Sromoty siostry twej, córki ojca twego, także córki matki twojej, tak
rodzonej, jako i przyrodniej, nie odkryjesz sromoty ich. Sromoty córki
syna twego, także sromoty córki córki twojej, nie odkryjesz; bo to
sromota twoja. Sromoty córki żony ojca twego, która się narodziła z
ojca twego, siostra twoja jest, nie odkryjesz sromoty jej. Sromoty
siostry ojca twego nie odkryjesz; bo jest pokrewna ojca twego.
Sromoty siostry matki twojej nie odkryjesz; bo pokrewna matki twojej
jest. Sromoty brata ojca twego nie odkryjesz, do żony jego nie
wnijdziesz; żona stryja twego jest. Sromoty synowej twojej nie
odkryjesz; żona jest syna twego, nie odkryjesz sromoty jej; Sromoty
żony brata twego nie odkryjesz: sromota brata twego jest. Sromoty
żony, i córki jej, nie odkryjesz; córki syna jej, i córki córki jej nie
pojmiesz, abyś odkrył sromotę jej; bo pokrewne są, i sprośna to rzecz
jest. Siostry żony twej nie pojmuj, abyś jej nie trapił, odkrywając
sromotę jej, póki ona żywa. Do niewiasty, gdy jest w odłączeniu
nieczystości, nie przystępuj, abyś odkrył sromotę jej. Z żoną bliźniego
twego obcować nie będziesz, bo byś się splugawił z nią, Z nasienia
twego nie dopuszczaj ofiarować Molochowi, abyś nie splugawił
imienia Boga twego; Jam Jahweh Z mężczyną nie będziesz obcował,
jako z niewiastą; obrzydliwością to jest. Także z bydlęciem żadnem
10
obcować nie będziesz, abyś się z niem miał splugawiać. Niewiasta też
niech nie podlega bydlęciu dla obcowania z nim; sprośna rzecz jest.
Nie plugawcież się temi wszystkiemi rzeczami; bo tem wszystkiem
splugawili się poganie, które Ja wyrzucam przed obliczem waszem.
Bo splugawiła się ziemia; przetoż nawiedzę nieprawość jej na niej, i
wyrzuci ziemia obywatele swoje. A tak wy przestrzegajcie ustaw
moich i sądów moich, a nie czyńcie żadnych obrzydliwości tych, w
domu zrodzony, i przychodzień, który jest gościem w pośrodku was.
Albowiem wszystkie te obrzydliwości czynili ludzie tej ziemi, którzy
byli przed wami, czem splugawiona jest ziemia. Aby was nie wyrzuciła
ziemia, gdybyście ją splugawili, jako wyrzuciła naród, który był przed
wami. Albowiem ktobykolwiek co uczynił z tych wszystkich
obrzydliwości, zaiste wytracone będą dusze to czyniące z pośrodku
ludu swego. Strzeżcież tedy ustaw moich, nie czyniąc ustaw
obrzydliwych, które czyniono przed wami, ani się plugawcie niemi;
Jam Jahweh, Bóg wasz. (Kpł 18,1-30); Potem rzekł Jahweh do
Mojżesza, mówiąc: Mów do wszystkiego zgromadzenia synów
Izraelskich, a powiedz im: Świętymi bądźcie, bom Ja jest święty,
Jahweh, Bóg wasz. Każdy matki swojej i ojca swego bójcie się, a
sabatów moich przestrzegajcie; Jam Jahweh, Bóg wasz. Nie
udawajcie się za bałwany, a bogów litych nie czyńcie sobie; Jam
Jahweh, Bóg wasz. (Kpł 19,1-4); Gdy będziecie żąć zboża ziemi
waszej, nie będziesz do końca pola twego wyrzynał, ani pozostałych
kłosów żniwa twego zbierać będziesz. Także winnicy twojej gron do
szczętu obierać nie będziesz, ani jagód opadających z winnicy twej nie
pozbierasz; ubogiemu i przychodniowi zostawisz je; Jam Jahweh, Bóg
wasz. Nie kradnijcie, ani zapierajcie, i nie oszukiwajcie żaden
bliźniego swego. Nie przysięgajcie fałszywie przez imię moje, i nie lżyj
imienia Boga twego; Jam Jahweh. Nie uciskaj gwałtem bliźniego
twego, ani go odzieraj; nie zostanie zapłata najemnika u ciebie do
jutra. Nie złorzecz głuchemu, a przed ślepym nie kładź zawady, ale się
bój Boga twego; Jam Jahweh. Nie czyń nieprawości w sądzie. Nie
oglądaj się na osobę ubogiego, ani szanuj osoby bogatego;
sprawiedliwie sądź bliźniego twego. Nie będziesz chodził jako
obmówca między ludem twoim; nie będziesz stał o krew bliźniego
11
twego; Jam Jahweh. Nie będziesz nienawidził brata twego w sercu
twojem; jawnie strofować będziesz bliźniego twego, a nie ścierpisz
przy nim grzechu. Nie mścij się, i nie chowaj gniewu przeciw synom
ludu twego; ale miłuj bliźniego twego, jako siebie samego; Jam
Jahweh. Ustaw moich przestrzegajcie; bydlęcia twego nie spuszczaj z
bydlęty rodzaju inszego; pola twego nie osiewaj z mieszanem
nasieniem; także szaty z różnych rzeczy utkanej, jako z wełny i ze lnu,
nie obłócz na się. Jeźliby mąż spał z niewiastą, i obcował z nią, a ona
będąc niewolnicą, byłaby mężowi poślubiona, a nie byłaby okupiona,
ani wolnością darowana, oboje będą karani; ale nie na gardle,
ponieważ nie była wolno puszczoną. I przywiedzie ofiarę za występek
swój Panu do drzwi namiotu zgromadzenia, barana za występek. Tedy
oczyści go kapłan przez onego barana za występek przed Jahweh od
grzechu jego, którym zgrzeszył; a będzie mu odpuszczony grzech jego,
który popełnił. Gdy też wnijdziecie do ziemi, a naszczepicie
wszelakiego drzewa rodzącego owoc, tedy oberzniecie nieobrzezkę
jego, owoce jego; przez trzy lata miejcie je za nieobrzezanie, i jeść ich
nie będziecie. Ale roku czwartego wszystek owoc ich poświęcony
będzie na ofiarę chwały Jahweh. A piątego roku jeść będziecie owoc
jego, aby się wam rozmnożył urodzaj jego; Jam Jahweh, Bóg wasz.
Nie jedzcie nic ze krwią. Nie bawcie się wieszczbami, ani czarami. Nie
strzyżcie w koło włosów głowy waszej, ani brody swojej oszpecajcie.
Dla umarłego nie rzeżcie ciała waszego, ani żadnego piątna na sobie
nie czyńcie; Jam Jahweh. Nie podasz na splugawienie córki twej,
dopuszczając jej wszeteczeństwa, aby się ziemia nie splugawiła, i nie
była napełniona ziemia sprośnością. Sabaty moje zachowywajcie, a
świątnicę moję w uczciwości miejcie; Jam Jahweh. Nie udawajcie się
do czarowników, ani do wieszczków, ani od nich rady szukajcie,
abyście się od nich nie splugawili; Jam Jahweh, Bóg wasz. Przed
człowiekiem sędziwym powstań, a czcij osobę starego, i bój się Boga
swego; Jam Jahweh. Będzieli mieszkał z tobą przychodzień w ziemi
waszej, nie czyńcie mu krzywdy; Jako jeden z waszych w domu
zrodzonych będzie u was przychodzień, który jest u was gościem, i
miłować go będziesz jako sam siebie; boście i wy przychodniami byli
w ziemi Egipskiej; Jam Jahweh, Bóg wasz. Nie czyńcie nieprawości w
12
sądzie; w rozmierzaniu, w wadze, i w mierze. Szale sprawiedliwe,
gwichty sprawiedliwe, korzec sprawiedliwy i kwartę sprawiedliwą
mieć będziecie; Jam jest Jahweh, Bóg wasz, którym was wywiódł z
ziemi Egipskiej. Przetoż strzeżcie wszystkich ustaw moich, i
wszystkich sądów moich, a czyńcie je; Jam Jahweh. (Kpł 19,9-37);
Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień
swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary;
nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do
umarłych (Pwt 18,10-11); I odrzekł mi Jahwe: Dobrze powiedzieli.
Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego
usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę. Jeśli ktoś nie
będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od
niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się
mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w
imieniu bogów obcych - taki prorok musi ponieść śmierć. Jeśli
pomyślisz w swym sercu: A w jaki sposób poznam słowo, którego
Jahwe nie mówił? - gdy prorok przepowie coś w imieniu Jahwe, a
słowo jego będzie bez skutku i nie spełni się, znaczy to, że tego Jahwe
do niego nie mówił, lecz w swej pysze powiedział to sam prorok. Nie
będziesz się go obawiał (Pwt 18,17-22); Jeśli zobaczysz zbłąkanego
wołu swego brata albo sztukę mniejszego bydła, nie odwrócisz się od
nich, lecz zaprowadzisz je z powrotem do swego brata. Jeśli brat twój
nie jest blisko ciebie i jeśli go nie znasz, zaprowadzisz je do swego
domu, będą u ciebie, aż przyjdzie ich szukać twój brat i wtedy mu je
oddasz. Tak postąpisz z jego osłem, tak postąpisz z jego płaszczem, tak
postąpisz z każdą rzeczą zgubioną przez swego brata - z tym, co mu
zginęło, a tyś odnalazł: nie możesz od tego się odwrócić. Jeśli
zobaczysz, że osioł twego brata albo wół jego upadł na drodze - nie
odwrócisz się od nich, ale z nim razem je podniesiesz. Kobieta nie
będzie nosiła ubioru mężczyzny ani mężczyzna ubioru kobiety; gdyż
każdy, kto tak postępuje, obrzydły jest dla Jahwe, Boga swego. Jeśli
napotkasz przed sobą na drodze, na drzewie lub na ziemi gniazdo
ptaka z pisklętami lub jajkami wysiadywanymi przez matkę, nie
zabierzesz matki z pisklętami. Matkę zostawisz w spokoju, a pisklęta
możesz zabrać - aby ci się dobrze powodziło i abyś długo żył. Jeśli
13
zbudujesz nowy dom, uczynisz na dachu ogrodzenie, byś nie obciążył
swego domu krwią, gdyby ktoś z niego spadł. Nie zasiejesz w twojej
winnicy dwu gatunków roślin, aby wszystkie nie zostały uznane za
święte: nasiona posiane i zbiory w winnicy. Nie będziesz orał razem
wołem i osłem. Nie wdziejesz sukni utkanej naraz z wełny i lnu.
Zrobisz sobie frędzle na czterech rogach płaszcza, którym się
okrywasz. Jeśli ktoś poślubi żonę, zbliży się do niej, a potem ją
znienawidzi, zarzucając jej złe czyny, i zniesławi ją mówiąc:
Poślubiłem tę kobietę, a zbliżywszy się do niej, nie znalazłem u niej
oznak dziewictwa, wtedy ojciec i matka młodej kobiety zaniosą
dowody jej dziewictwa do bramy, do starszych miasta. Ojciec młodej
kobiety odezwie się do starszych: Dałem swą córkę temu człowiekowi
za żonę, a on ją znienawidził. Oto zarzuca jej złe czyny, mówiąc: Nie
znalazłem u córki twej oznak dziewictwa. A oto są dowody dziewictwa
mej córki i rozłoży tkaninę przed starszymi miasta. Wtedy starsi
miasta wezmą tego męża i ukarzą go. Skażą go na sto syklów srebra i
dadzą je ojcu młodej kobiety, gdyż okrył niesławą dziewicę izraelską;
pozostanie jego żoną i nie będzie jej mógł całe życie porzucić. Lecz
jeśli oskarżenie to okaże się prawdziwym, bo nie znalazły się dowody
dziewictwa młodej kobiety, wyprowadzą młodą kobietę do drzwi domu
ojca i kamienować ją będą mężowie tego miasta, aż umrze, bo
dopuściła się bezeceństwa w Izraelu, uprawiając rozpustę w domu
ojca. Usuniesz zło spośród siebie. Jeśli się znajdzie człowieka
śpiącego z kobietą zamężną, oboje umrą: mężczyzna śpiący z kobietą i
ta kobieta. Usuniesz zło z Izraela. Jeśli dziewica została zaślubiona
mężowi, a spotkał ją inny jakiś mężczyzna w mieście i spał z nią, oboje
wyprowadzicie do bramy miasta i kamienować ich będziecie, aż umrą:
młodą kobietę za to, że nie krzyczała będąc w mieście, a tego
mężczyznę za to, że zadał gwałt żonie bliźniego. Usuniesz zło spośród
siebie. Lecz jeśli mężczyzna znalazł na polu młodą kobietę zaślubioną,
zadał jej gwałt i spał z nią, umrze sam mężczyzna, który z nią spał.
Młodej kobiecie zaś nic nie uczynisz. Młoda kobieta nie popełniła
przestępstwa godnego śmierci. Wypadek ten jest podobny do tego, gdy
ktoś powstaje przeciw bliźniemu swemu i życia go pozbawi: znalazł ją
na polu, młoda kobieta zaślubiona krzyczała, a nikt jej nie przyszedł z
14
pomocą. Jeśli mężczyzna znajdzie młodą kobietę - dziewicę
niezaślubioną - pochwyci ją i śpi z nią, a znajdą ich, odda ten
mężczyzna, który z nią spał, ojcu młodej kobiety pięćdziesiąt syklów
srebra i zostanie ona jego żoną. Za to, że jej gwałt zadał, nie będzie
jej mógł porzucić przez całe swe życie (Pwt 22,1-29); Jeśli się
znajdzie wśród ciebie człowiek nieczysty z powodu zmazy nocnej,
wyjdzie z obozu i do obozu twego nie wróci. Pod wieczór wymyje się,
a o zachodzie słońca może wrócić do obozu. Będziesz miał miejsce
poza obozem i tam poza obóz będziesz wychodził. Zaopatrzysz się w
kołek, a gdy wyjdziesz na zewnątrz, wydrążysz nim dołek, a wracając
przykryjesz to, czegoś się pozbył, gdyż Jahwe, Bóg twój, przechadza
się po twoim obozie, aby chronić ciebie, a wrogów na łup twój wydać.
Stąd obóz twój musi być święty. Jahwe nie może w nim ujrzeć nic
odrażającego, aby się nie odwrócił od ciebie" (Pwt 23,11-15); Jeśli
powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój
święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a
święty dzień Jahwe - czcigodnym, jeśli go uszanujesz przez unikanie
podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani omawiać spraw
swoich, wtedy znajdziesz twą rozkosz w Jahwe. Ja cię powiodę w
triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba,
twojego ojca. Albowiem usta Jahwe to wyrzekły ( Iz 58,13). Na
pytanie pewnego młodzieńca: Co ma czynić , aby osiągnąć życie
wieczne? Jezus odpowiedział: zachowuj przykazania. (Mt 19,16-19).
W myśl nauczania Jezusa prawidłowa wykładnia Prawa musi
uwzględniać miłość do Boga i ludzi. Jezus, widząc tłumy, wyszedł na
górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy
otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy
w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni
będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia
dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać
będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą
nazwani
synami
Bożymi.
Błogosławieni,
którzy
cierpią
15
prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy
królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam
urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie
wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda
wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli
przed wami. Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój
smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na
wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie
może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i
nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim,
którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby
widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w
niebie. Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie
przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam:
Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska
nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc
zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak
ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je
wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim.
Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa
niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa
niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj; a
kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam:
Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł
swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł:
Bezbożniku, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz
dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw
tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj
się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj! Pogódź się ze
swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię
przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono
cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż
zwrócisz ostatni grosz. Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! A
Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w
swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa. Jeśli więc prawe twoje oko
16
jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej
bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby
całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja
ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej
bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby
całe twoje ciało miało iść do piekła. Powiedziano też: Jeśli kto chce
oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy. A ja wam powiadam:
Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją
na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się
cudzołóstwa. Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: Nie
będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi. A
Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie - ani na niebo, bo jest
tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na
Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie
przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo
czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto
jest, od Złego pochodzi. Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb
za ząb! A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli
cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce
prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię
kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię
prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.
Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a
nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam:
Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was
prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie;
ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad
dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć
będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko
swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie
czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz
niebieski (Mt 5,1-48) Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie
wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie
będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy
17
więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w
synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę,
powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz
jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja
jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu,
odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w
synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom
pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty
zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i
módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który
widzi w ukryciu, odda tobie. Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak
poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą
wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz,
czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie. Wy zatem tak się
módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię
Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się
na ziemi, tak jak i w niebie. Chleba naszego powszedniego daj nam
dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy
przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas
zachowaj od złego! Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich
przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie
przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych
przewinień. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy.
Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą.
Zaprawdę, powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy
pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać,
że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który
widzi w ukryciu, odda tobie. Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi,
gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną.
Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą
i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój
skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc
twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli
twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc
światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!
18
Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie
nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał,
a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie. Dlatego
powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co
macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż
życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie?
Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają
do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście
ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną
chwilę dołożyć do wieku swego życia? A o odzienie czemu się zbytnio
troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują
ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim
przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu,
które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak
przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, małej wiary? Nie troszczcie
się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić?
czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie
zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego
potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo /Boga/ i o Jego
Sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie troszczcie się
więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się
będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy. Nie sądźcie, abyście nie byli
sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą,
jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku
swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Albo jak
możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka,
gdy belka /tkwi/ w twoim oku? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze
swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego
brata. Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł
przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie
poszarpały. Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie;
kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto
szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Gdy którego z was syn prosi
o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę,
czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać
19
dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w
niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą. Wszystko więc, co
byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na
tym polega Prawo i Prorocy. Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo
szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a
wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i
wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją
znajdują. Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was
w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po
ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak
każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe
owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo
wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego
owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po
ich owocach. Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do
królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który
jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie
prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych
duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą
Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem.
Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!
Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można
porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na
skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w
ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego
zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać
z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku.
Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten
dom. I runął, a upadek jego był wielki (Mt 6,1-27); Jezus w kazaniu na
Górze, ukazał głęboki sens przykazań Bożych, przestrzegał przed
powierzchownym podejściem do przykazań (Mt 5,21-43). Jehoszua
wskazuje na konieczność radykalnego odwrócenia się od wszelkiego
rodzaju zła, nawet w myślach. Istotnym elementem właściwej
pobożności jest odpowiednia motywacja w służeniu Bogu. Jezus jako
podstwę przyjmuje nauczanie zawarte w Pismach, ale je pogłebia i
20
poszerza, odrzuca to co było niedoskonałe. A On rzekł do nich:
Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa
niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca
wydobywa rzeczy nowe i stare (Mt 13,52); Wtedy przystąpili do Niego
faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: Czy
wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu? On
odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich
jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i
matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już
nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie
rozdziela. Odparli Mu: Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list
rozwodowy i odprawić ją? Odpowiedział im: Przez wzgląd na
zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze
żony, lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala
swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia
cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo.
Rzekli Mu uczniowie: Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie
warto się żenić. Lecz On im odpowiedział: Nie wszyscy to pojmują,
lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa,
którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa,
których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla
królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech
pojmuje! Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i
pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz
Jezus rzekł: Dopuście dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie;
do takich bowiem należy królestwo niebieskie (Mt 19,3-14). Z kolei na
pytanie faryzeuszy: Które przykazanie w Prawie jest największe?
Jezus odpowiedział: Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym
swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem. To jest
największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne do tego, jest to:
Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie. Na tych dwóch
przykazaniach całe Prawo zawisło, a także Prorocy. (Mt 22,3740PNŚ). Jehoszua, w polemice z faryzeuszami i uczonymi w Piśmie,
wskazuje na pewną hierarchię ważności przykazań: Biada wam,
uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z
21
mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie:
sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a
tamtego nie opuszczać. (Mt 23,23). Nie można jednak lekceważyć
tych przykazań najmniejszych bowiem: Ktokolwiek więc zniósłby
jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten
będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy
wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim" (Mt 5,19). Tak
też nauczał apostoł Jakub: "Choćby ktoś przestrzegał całego Prawa, a
przestąpiłby jedno tylko przykazanie, ponosi winę za wszystkie. Ten
bowiem , który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział także: Nie
zabijaj. Jeżeli więc nie popełniasz cudzołóstwa, dopuszczasz się
jednak zabójstwa, jesteś przestępcą wobec Prawa. Mówcie i czyńcie
tak, jak ludzie, którzy będą sądzeni na podstawie Prawa wolności (Jk
2,10-12). Na przykładzie przykazania o szabacie Jehoszua uczy, że
przesadny rygoryzm faryzeuszy w podejściu do przykazania staje się
przeszkodą do czynienia dobra. Przykazania Boże dane są dla dobra
człowieka (Mk 2,27). Podobnie apostoł Paweł uczy właściwego
odczytania znaczenia Święta Przaśników: Wyrzućcie więc stary kwas,
abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus
bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto
odprawiajmy święto nasze nie przy użyciu starego kwasu, kwasu
złości i przewrotności, lecz przaśnego chleba czystości i prawdy (1Kor
5,7-8). Innym razem Paweł wzywa: To zatem mówię i zaklinam was w
Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie z ich
próżnym myśleniem, umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia
Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek
zatwardziałości serca. Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości
sumienia, oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego
rodzaju grzechy nieczyste. Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa.
Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim - zgodnie z
prawdą, jaka jest w Jezusie, że - co się tyczy poprzedniego sposobu
życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na
skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i
przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w
sprawiedliwości i prawdziwej świętości. Dlatego odrzuciwszy
22
kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście
nawzajem dla siebie członkami. Gniewajcie się a nie grzeszcie: niech
nad waszym gniewem nie zachodzi słońce. Ani nie dawajcie miejsca
diabłu! Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech
pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać
potrzebującemu. Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa
szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała
dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego,
którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie
spośród was wszelka gorycz, uniesienie , gniew, wrzaskliwość,
znieważanie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem
dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył
w Chrystusie. Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci
umiłowane i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i
samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność
Bogu. O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj
nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, ani o tym, co
haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach,
bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne
usposobienie. O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik
ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma
dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. Niechaj was nikt nie
zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew
Boży na buntowników. Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!
Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w
Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości
jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest
miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a
raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! O tym bowiem, co u nich się
dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić. Natomiast wszystkie te rzeczy
piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się
jawne, jest światłem. Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań
z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus. Baczcie więc pilnie, jak
postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy. Wyzyskujcie chwilę
sposobną, bo dni są złe. Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie
23
zrozumieć, co jest wolą Pana. A nie upijajcie się winem, bo to jest
[przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, przemawiając
do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych
ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie
zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa
Chrystusa! Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni
Chrystusowej! Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo
mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca
Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom we wszystkim. Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół
i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy
obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić
przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki,
czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie
powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją
żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z
nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i
Chrystus - Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała. Dlatego opuści
człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje
jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do
Chrystusa i do Kościoła. W końcu więc niechaj także każdy z was tak
miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią
do swojego męża! Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym
rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. Czcij ojca twego i matkę - jest to
pierwsze przykazanie z obietnicą - aby ci było dobrze i abyś był
długowieczny na ziemi. A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu
waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie
Pańskie! Niewolnicy, ze czcią i bojaźnią w prostocie serca bądźcie
posłuszni waszym doczesnym panom, jak Chrystusowi, nie służąc
tylko dla oka, by ludziom się podobać, lecz jako niewolnicy Chrystusa,
który z duszy pełnią wolę Bożą. Z ochotą służcie, jak gdybyście
[służyli] Panu, a nie ludziom, świadomi tego, że każdy - jeśli uczyni co
dobrego, otrzyma to z powrotem od Pana - czy to niewolnik, czy
wolny. A wy, panowie, tak samo wobec nich postępujcie: zaniechajcie
groźby, świadomi tego, że w niebie jest Pan zarówno ich, jak wasz, a u
24
Niego nie ma względu na osoby. W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą
Jego potęgi (Ef 4,17-6,10); Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie
posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani
bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni
współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy,
ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego (1 Kor 6,9-10). Apostoł
Jan napomina: Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie
grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą
przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za
grzechy całego świata. Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli
zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje
Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś
zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim
trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował.
Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu
istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym
dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli. A jednak piszę
wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w nas,
ponieważ ciemności ustępują, a świeci już prawdziwa światłość. Kto
twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze
jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie
może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności
i działa w ciemności, i nie wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności
dotknęły ślepotą jego oczy. Piszę do was, dzieci, że dostępujecie
odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was,
ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was,
młodzi, że zwyciężyliście Złego. Napisałem do was, dzieci, że znacie
Ojca, napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od
początku, napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka
Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego. Nie miłujcie świata ani tego,
co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca.
Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała,
pożądliwość oczu i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od
25
świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś
wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki (1 J 2,1-17). Odrzucenie zła
jest zobowiązaniem do czynienia dobra: Tak i wy rozumiejcie, że
umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.
Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele,
poddając was swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie też członków
waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się
na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki
wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. (Rz 6,1113); Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od
służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych
czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć.
Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako
owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. Albowiem
zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie
wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. (Rz 6,20-23). Wolność
od grzechu umożliwia postępowanie zgodnie z Prawem Bożym: Co
bowiem było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je
bezsilnym, [tego dokonał Bóg]. On to zesłał Syna swego w ciele
podobnym do ciała grzesznego i dla [usunięcia] grzechu wydał w tym
ciele wyrok potępiający grzech, aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło
się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha. Ci
bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci
zaś, którzy żyją według Ducha - do tego, czego chce Duch. Dążność
bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha - do życia i
pokoju. A to dlatego, że dążność ciała wroga jest Bogu, nie
podporządkowuje się bowiem Prawu Bożemu, ani nawet nie jest do
tego zdolna. A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie
mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli
tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha
Chrystusowego, ten do Niego nie należy (Rz 8:3-9). Koniec mowy.
Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań Jego
przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! (Koh 12,13).
26
WIARA W BOGA
Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do
Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go
szukają (Hbr 11,6). Bóg jest jeden, jest to fundamentalna wiara
Izraela: Słuchaj, Izraelu, Jahwe jest naszym Bogiem - Jahwe jedyny.
Będziesz miłował Jahwe, Boga twojego, z całego swego serca, z całej
duszy swojej, ze wszystkich swych sił (Pwt,4-5). Tę prawdę potwierdził
Jezus Chrystus: Słuchaj Izraelu, Jehowa nasz Bóg, to jeden Jehowa, a
ty masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą
swą duszą, i całym swym umysłem, i całą swą siłą (Mk 12,29.30
PNŚ). Jest to Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba: Powiedział jeszcze
Jahwe: Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem
Izaaka i Bogiem Jakuba.... (Wj 3,6); .... nie czytaliście, co wam Bóg
powiedział w słowach: Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg
Jakuba? ... (Mt 22,31.32); Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka
i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i
zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić (Dz
3,13). Najwyższy Bóg jest stwórcą nieba i ziemi: błogosławił
Abrama, mówiąc: Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga
Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! (Rdz 14,19); Najwyższy jednak
nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak mówi Prorok: Niebo jest
moją stolicą, a ziemia podnóżkiem stóp moich. Jakiż dom zbudujecie
Mi, mówi Pan, albo gdzież miejsce odpoczynku mego? Czyż tego
wszystkiego nie stworzyła moja ręka? (Dz 7,48-50); Bóg, który
stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi,
nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką (Dz 17,24). Jest
Bogiem Wszechmogącym: A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt
dziewięć lat, ukazał mu się Jahwe i rzekł do niego: Jam jest Bóg
Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny (Rdz 17,1); Ja objawiłem
się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale
imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im (Wj 6,3); I ja będę dla was
ojcem, a wy będziecie dla mnie synami i córkami, mówi Jehowa,
Wszechmocny (2Kor 6,18PNŚ). Bóg stanowi o początku i końcu
wszystkiego co istnieje Jam jest Alfa i Omega" , mówi Jehowa Bóg,
Ten, który jest i który był, i który przychodzi, Wszechmocny (Ap
27
1,8PNŚ); ....Święty, święty, święty jest Jehowa Bóg, Wszechmocny,
który był i który jest, i który przychodzi (Ap 4,8PNŚ); Dziękujemy
tobie, Jehowo Boże, Wszechmocny, któryś jest i któryś był, ponieważ
wziąłeś swą wielką moc i zacząłeś królować (11,17PNŚ); I śpiewają
pieśń Mojżesza, niewolnika Bożego, i pieśń Baranka mówiąc: Wielkie
i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i
prawdziwe są twe drogi, królu wieczności. (Ap15,3PNŚ); I usłyszałem
jak ołtarz mówił: Tak, Jehowo Boże, Wszechmocny, prawdziwe i
prawe są twe sądownicze rozstrzygnięcia (16,7PNŚ); I usłyszałem
głos jakby ogromnej rzeszy i jakby odgłos wielu wód, i jakby odgłos
potężnych gromów. Powiedzieli: Wysławiajcie Jah, ponieważ Jehowa,
nasz Bóg, Wszechmocny, zaczął królować (19,6PNŚ); I nie widziałem
w nim świątyni, bo jego świątynią jest Jehowa Bóg Wszechmocny, a
także Baranek (21,22PNŚ). Bóg ma swój tron w niebiosach: Jahwe w
świętym swoim przybytku, Jahwe ma tron swój na niebiosach. Oczy
Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich (Ps 11,4); A Ja wam
powiadam: Wcale nie przysięgajcie - ani na niebo, bo jest tronem
Bożym (Mt 5,34). Wszystkie narody muszą uznać Najwyższego Boga:
Niech poznają Ciebie i wiedzą, że Ty masz na imię Jahwe, że tylko
sam jesteś najwyższy nad całą ziemią. (Ps 83,19); królowie ziemscy i
wszystkie narody, władcy i wszyscy sędziowie na ziemi, młodzieńcy, a
także dziewice, starcy wraz z młodzieżą niech imię Jahwe wychwalają,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe, majestat Jego góruje nad ziemią i
niebem (Ps 148,11-13). Bóg ustanowił święte odpocznienia, aby był
znany jako Jahweh (Ez 20,20)Wszyscy ci, którzy ocaleją spośród
wszystkich ludów, biorących udział w wyprawie na Jerozolimę,
rokrocznie pielgrzymować będą, by oddać pokłon Królowi - Jahwe
Zastępów - i obchodzić Święto Namiotów (Za 14,16); Sprawdzi się to,
że każdego miesiąca podczas nowiu i każdego tygodnia w szabat,
przyjdzie każdy człowiek, by Mi oddać pokłon - mówi Jahwe. Bóg jest
duchem. (J 4,24). Boga Jahweh nikt z ludzi (oprócz Jezusa) nie
widział. Napisane jest w księdze Izajasza: Prawdziwie Tyś Bogiem
ukrytym, Boże Izraela, Zbawco (45,15). Jehoszua potwierdza tę
prawdę: Ojciec, który mnie posłał, On dał o mnie świadectwo. Nigdy
nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza. (J
28
5,37 ). Apostoł Paweł nauczał: ... dla nas istnieje tylko jeden Bóg
Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy
(1Kor 8,6). Zbawienie pochodzi od Jahweh: Ja Jahwe, tylko Ja
istnieję i poza mną nie ma żadnego zbawcy (Iz 43,3.11). Jezus jest
pośrednikiem między Bogiem, a ludźmi: Tak bowiem Bóg umiłował
świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego
wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16); Albowiem w
Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich
grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania (2 Kor 5,19); Jest to
bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który
pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania
prawdy. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem
a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na
okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie (1 Tm 2,36); Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do
ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z
miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i
odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez
Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni
Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego ( Tt 3,4-7).
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców
przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez
Syna (Hbr 1,1). Bóg Ojciec najpełniej objawił swój charakter przez
Jezusa Chrystusa: Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg,
który jest w łonie Ojca, /o Nim/ pouczył (J 1,18); W odpowiedzi na to
Jezus im mówił: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie
mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca
czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni.
Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam
czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili (J
5,19.20); Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła,
które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o
Mnie, że Ojciec Mnie posłał (J 5,36); Objawiłem imię Twoje ludziom,
których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni
zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi
29
dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im
przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie
wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał (J17,6). Bóg jest
miłością: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego
Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale
miał życie wieczne (J3,16); Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest
miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna
swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W
tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On
sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za
nasze grzechy (1J 4,8-10). Postawa Ojcostwa Boga względem ludzi,
oprócz miłości wymaga też sprawiedliwości: Niechaj ustanie
nieprawość występnych, a sprawiedliwego umocnij, Boże
sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki" (Ps 7,10); "Ojcze
sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni
poznali, żeś Ty Mnie posłał" (J 17,25); "Jeżeli wyznajemy nasze
grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści
nas z wszelkiej nieprawości (1J 1,9); A taką śpiewają pieśń Mojżesza,
sługi Bożego, i pieśń Baranka: Dzieła Twoje są wielkie i godne
podziwu, Panie, Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje
drogi, o Królu narodów! (Ap 15,3); I usłyszałem anioła wód,
mówiącego: Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o
Święty, że tak osądziłeś. Ponieważ wylali krew świętych i proroków,
krew również pić im dałeś. Godni są tego! I usłyszałem, jak mówił
ołtarz: Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i
sprawiedliwe" (16,5.7). Bóg Ojciec wyznaczył dzień, w którym
sprawiedliwie osądzeni zostaną wszyscy ludzie. Bóg sądzić będzie
świat przez Jezusa Chrystusa: Nie zważając na czasy nieświadomości,
wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego
że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez
Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec
wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych (Dz 17,31). Człowiek,
aby mógł osiągnąć życie wieczne musi uznać Jedynego prawdziwego
Boga, to jest Ojca, który jest w niebie, oraz Jezusa Mesjasza, który
jest prawdziwym człowiekiem: A to jest życie wieczne: aby znali
30
Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś,
Jezusa Chrystusa (J 17,3); Albowiem jeden jest Bóg, jeden też
pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus (1 Tm
2,5). Potężny, wywyższony Jezus, jako Syn Człowieczy, oznajmia
Janowi: Przyjdę niebawem: Trzymaj, co masz, by nikt twego wieńca
nie zabrał! Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już
nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię
miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego
Boga, i moje nowe imię (Ap 3,11-12).
ZANURZENIA
Greckie słowo baptizo zwykle jest tłumaczone w języku polskim na
słowo chrzest. Znaczenie słowa baptizo- to spowodować, że coś
zostanie zanurzone. Pełna nauka biblijna obejmuje więcej niż jeden
rodzaj zanurzenia. W Nowym Testamencie jest mowa o zanurzeniu w
wodzie, w Duchu Świętym oraz ogniu.
Zanurzenie w wodzie
Zanim Jezus zaczął nauczać, Jan Zanurzyciel głosi narodowi
Izraelskiemu zanurzenie upamiętania na odpuszczenie grzechów.
Działalność Jana przygotowywała Izraela na przyjęcie Mesjasza.
Dokonywał On zanurzenia w wodach rzeki Jordan. Wystąpił Jan
Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie
grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy
mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan,
wyznając /przy tym/ swe grzechy (Mk 1,4.5). Podobnie zanurzenie w
imię Jezusa dokonuje się w wodzie, tak aby cały człowiek został
zanurzony. Znaczenie tego zanurzenia jest większe niż te dokonywane
przez Jana i jego uczniów. I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i
głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie
chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony (Mr
16,15-16). Już w dniu Pięćdziesiątnicy Apostołowie z mocą głosili
naukę Chrystusa: Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech
każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie
grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. (Dz 2,3731
38). Podobnie czynił Filip: A Filip wychodząc z tego /tekstu/ Pisma
opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jezusie. W czasie podróży przybyli
nad jakąś wodę: Oto woda - powiedział dworzanin - cóż przeszkadza,
abym został ochrzczony? Odpowiedział Filip: Można, jeśli wierzysz z
całego serca. Odparł mu: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem
Bożym. I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, zeszli do
wody. I ochrzcił go. A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa
i dworzanin już nigdy go nie widział. Jechał zaś z radością swoją
drogą (Dz 8,35-39). Następnie Apostoł Paweł: A wyprowadziwszy ich
na zewnątrz rzekł: Panowie, co mam czynić, aby się zbawić? Uwierz
w Pana Jezusa - odpowiedzieli mu - a zbawisz siebie i swój dom.
Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom.
Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast
przyjął chrzest wraz z całym swym domem. (Dz 16,30-33); Gdy to
usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa (Dz 19,5). Osoba
zanurzana musi najpierw poznać podstawy wiary chrystiańskiej, aby
zrozumiała znaczenie dokonywanego zanurzenia. Przy tym musi
zmienić swój sposób myślenia względem Prawa Bożego. Człowiek
musi się bowiem odwrócić zdecydowanie od wszelkiego grzechu, a
zwrócić swój wzrok na drogę sprawiedliwości: ... Jeżeli umarliśmy
dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal? Czyż nie wiadomo wam,
że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa
Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest
zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to,
abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z
martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną
do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo
będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie.
To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek
został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w
niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż,
jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć
będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie
umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy (Rz 6,1-9); I w Nim też
otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe
32
obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego,
jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem
zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. I
was, umarłych na skutek występków i nieobrzezania waszego
/grzesznego/ ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam
wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To
właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi,
przygwoździwszy do krzyża (Kol 2,11-14). Poprzez chrystiańskie
zanurzenie zostaliśmy zanurzeni w Mesjasza, razem z Mesjaszem
zostaliśmy pogrzebani w Jego śmierć i poprzez wiarę w moc Boga
zostaliśmy razem z Nim wskrzeszeni, abyśmy mogli wkroczyć z Nim
w nowe życie. Aby Chrystianin mógł postępować według prawdy
zostaje wyposażony w dobre sumienie, które jest arbitrem
wskazującym co jest dobre, a co złe: Teraz również zgodnie z tym
wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu
cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie,
dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa (1 P3,21); ....., mając przy
tym wątpliwości, ten potępia samego siebie, bo nie postępuje zgodnie
z przekonaniem. Wszystko bowiem, co się czyni niezgodnie z
przekonaniem, jest grzechem. (Rz 14,23). Nowe narodzenie
zainicjowane jest duchowym spłodzeniem przez słowo: Jesteście
bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z
niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa (1 P 1,23).
W nowonarodzeniu objawia się działanie Ducha Świętego: Jezus
odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie
narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co
się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest
duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie
narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie
wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który
narodził się z Ducha. (J 3,5-8). Jednakże mówię wam prawdę:
Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę,
Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.
On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i
o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś 33
bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie;wreszcie o sądzie - bo władca
tego świata został osądzony (J 16,7-11). Przyjmując zanurzenie w
imię Jezusa Chrystusa człowiek świadomie wkracza w nowe życie:
...jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego,
niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu
- jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan. Zbliżając się do
Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez
ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy; również, niby żywe
kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić
święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu
przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę
na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w
niego, na pewno nie zostanie zawiedziony (1 P 2,2-6); Wy jednak nie
żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was
mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego
nie należy (Rz 8,9).
Zanurzenie w Duchu Świętym
Jan Zanurzyciel głosił: Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz
Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem
godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i
ogniem (Mt 3,11). Jezus Chrystus potwierdził prawdę o zanurzeniu w
Duchu Świętym po swym zmartwychwstaniu: Jan chrzcił wodą, ale
wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym (Dz 1,5).
Rzeczywiście po dziesięciu dniach, w dniu Pięćdziesiątnicy,
uczniowie Jezusa zostali zanurzeni w Duchu Świętym: Kiedy
nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy
razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum,
jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym
przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się
rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali
napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak
im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni
Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów
szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali
34
w jego własnym języku. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są
Galilejczykami? - mówili pełni zdumienia i podziwu. Jakżeż więc
każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i
Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i
Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko
Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i
Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła
Boże. Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: Co ma
znaczyć? - mówili jeden do drugiego. Upili się młodym winem - drwili
inni. Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich
donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy
Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych
słów. Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero
trzecia godzina dnia, ale spełnia się przepowiednia proroka Joela: W
ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie
ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi
widzenia mieć będą, a starcy– sny. Nawet na niewolników i
niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą
prorokowali. I sprawię dziwy na górze - na niebie, i znaki na dole - na
ziemi. Krew i ogień, i kłęby dymu, słońce zamieni się w ciemności, a
księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały (Dz
2,1-20). Apostoł Piotr zapewnił, że ta obietnica odnosi się również do
przyszłych pokoleń: Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech
każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie
grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was
jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko,
a których powoła Pan Bóg nasz (Dz 2,38-39). Nadal jest aktualne
pytanie Apostoła Pawła: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy
przyjęliście wiarę? (Dz 19,2). Każdy więc chrystianin musi zadać
sobie to pytanie. Istnieje jednak pewna trudność dla wielu.
Mianowicie, na podstawie jakich kryteriów mamy stwierdzić, czy
otrzymaliśmy Ducha Świętego. Pomocne w tym temacie jest właściwa
nauka o znaczeniu zanurzenia w Duchu Świętym. Jehoszua jeszcze
przed swą śmiercią nauczał: W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym
dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś jest
35
spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak
rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza. A
powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego;
Duch bowiem jeszcze nie był /dany/, ponieważ Jezus nie został jeszcze
uwielbiony (J 7,37-39). Analizując teksty biblijne mówiące o tym
przeżyciu można stwierdzić, że zanurzenie w Duchu Świętym, składa
się z dwóch sposobów oddziaływania Ducha Świętego na wierzącego.
Jest to działanie zewnętrzne i wewnętrzne. Duch Święty zstępuje z
wysokości na wiernego i całkowicie go otacza, okrywa i zanurza w
sobie. Od wewnątrz z kolei wierny na podobieństwo pijącego napój
przyjmuje obecność i moc Ducha Świętego, aż do czasu gdy wypływa
na zewnątrz. Zjawisko otrzymania Ducha Świętego można zobaczyć i
usłyszeć: Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy
tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca
obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie
(Dz 2,32-35). W Nowym Testamencie są trzy miejsca, z których
dowiadujemy się, co się zdarzyło, gdy ludzie byli zanurzani w Duchu
Świętym: Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie
gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.
Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na
każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem
Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał
mówić (Dz 2,2-4); Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty
zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni
pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha
Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią
językami i wielbią Boga" (Dz 10,44-46); A kiedy Paweł włożył na nich
ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali
(Dz 9,6). Porównując te trzy fragmenty, stwierdzam, że mówienie
obcym, niewyuczonym językiem było wspólne wszystkim trzem
zdarzeniom przyjęcia zanurzenia w Duchu Świętym. W każdym
wypadku Pismo wskazuje, że ci którzy uczestniczyli w tym przeżyciu,
mówili językami lub mówili obcymi językami. Wystąpiły także inne
nadprzyrodzone oznaki, lecz o żadnej z nich nie mówi się, że
wystąpiła więcej niż raz. Inne znaki to: szum wiejącego wiatru,
36
widzialne języki ognia, prorokowanie. Zatem mówienie obcymi
językami jest znakiem, po którym możemy rozpoznać czy
otrzymaliśmy zanurzenie w Duchu Świętym. Przeżycie zanurzenia w
Duchu Świętym różni się od przyjęcia zbawienia. Apostołowie
posiadali już pewną miarę Ducha Świętego przed wniebowstąpieniem
Jezusa. W Piśmie czytamy, że gdy Jezus po raz pierwszy po swym
zmartwychwstaniu ukazał się swoim uczniom to: ..... tchnął na nich i
powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! (J 20,22). W tym czasie z
pewnością Apostołowie byli szczerymi, nawróconymi chrystianami.
Niemniej jednak ich doświadczenie Ducha Świętego nie było jeszcze
pełne, ponieważ Jehoszua przed swym wniebowstąpieniem kazał im
oczekiwać obietnicy Ojca: Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego
Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z
wysoka (Łk 24,49); A podczas wspólnego posiłku kazał im nie
odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: Słyszeliście o
niej ode Mnie - /mówił/ - Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie
ochrzczeni Duchem Świętym (Dz 1,4-5). Obiecane Apostołom
zanurzenie w Duchu Świętym i wyposażenie w moc pochodzącą z
wysoka nastąpiło w dniu Pięćdziesiątnicy: Kiedy nadszedł wreszcie
dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym
miejscu (Dz 2,1). Rozważmy teraz przykład mieszkańców Samarii:
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały
z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które
czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z donośnym krzykiem
duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało
uzdrowionych (Dz 8,5-7); Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał
o królestwie Bożym oraz o imieniu Jezusa Chrystusa, zarówno
mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali chrzest ( Dz 8,12); Kiedy
Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo
Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za
nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich
jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy
więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha
Świętego (Dz 8,14-17). Mieszkańcy Samarii usłyszeli głoszoną
Ewangelię, uwierzyli i zostali zanurzeni w imię Jezusa Chrystusa. A
37
zatem opierając się na słowach Chrystusa wiemy, że zostali oni
zbawieni. Jednak obietnicę Ojca otrzymali dzięki działalności Piotra i
Jana. Inny przykład: Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł
przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś
uczniów. Zapytał ich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy
przyjęliście wiarę? A oni do niego: Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje
Duch Święty. Jaki więc chrzest przyjęliście? - zapytał. A oni
odpowiedzieli: Chrzest Janowy. Jan udzielał chrztu nawrócenia,
przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to
jest w Jezusa - powiedział Paweł. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w
imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty
zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali (Dz 19,1-6). Paweł
odniósł wrażenie, pewnego braku u wierzących w Efezie. Ludzie ci
byli zanurzeni, zanurzeniem Jana. Po zwiastowaniu im pełnej
Ewangelii ludzie ci zostali, zanurzeni w imieniu Jezusa, a następnie po
włożeniu na nich rąk otrzymywali zanurzenie w Duchu Świętym.
Zestawienie fragmentów Pisma ukazuje nam, że dla opisania jednego i
tego samego zdarzenia użyto różnych wyrażeń: Duch Święty zstąpił
na wszystkich, dar Ducha Świętego został wylany na nich, otrzymali
Ducha Świętego, zanurzeni Duchem Świętym, Bóg udzielił im daru.
Na podstawie Pisma Świętego należy stwierdzić stanowczo, że ważne
jest dla chrystianina otrzymanie obietnicy Ojca. Bóg Ojciec chętnie
udziela tej szczególnej miary Ducha, jednak wymaga od nas
pragnienia tego daru: Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać
dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha
Świętego tym, którzy Go proszą (Łk 11,13). Chrystus naucza, że
obietnica Ojca jest przeznaczona dla uczniów Mesjasza: Jeżeli Mnie
miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił
Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie
widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w
was będzie (J 14,15-17). Reasumując sytuacja każdego powtórnie
narodzonego jest następująca. Bóg inicjuje nawrócenie: Nikt nie może
przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja
zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym. Napisane jest u Proroków: Oni
38
wszyscy będą uczniami Boga. Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył
się, przyjdzie do Mnie (J, 6,44-45). Każdy nowonawrócony
doświadcza inicjującego działania Ducha: W odpowiedzi rzekł do
niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie
narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego. Nikodem
powiedział do Niego: Jakżeż może się człowiek narodzić będąc
starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić
się? Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się
ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa
Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha
narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam
się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego
słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z
każdym, który narodził się z Ducha (J 3,3-8). Człowiek, ofiarowane
zbawienie, przez Boga, może przyjąć lub odrzucić. Zewnętrznym
znakiem przyjęcia zbawienia jest zanurzenie w imię Jezusa Chrystusa.
Następnie każdy wierzący powinien pragnąć większej miary Ducha
Świętego. Jak to obrazowo jest opisane w proroctwie Ezechiela:
Następnie zaprowadził mnie z powrotem przed wejście do świątyni, a
oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim,
ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a
woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I
wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami
powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto
woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.
Potem poprowadził mnie ów mąż w kierunku wschodnim; miał on w
ręku pręt mierniczy, odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez
wodę; woda sięgała aż do kostek. Następnie znów odmierzył tysiąc
[łokci] i kazał mi przejść przez wodę: sięgała aż do kolan; i znów
odmierzył tysiąc [łokci] i kazał mi przejść: sięgała aż do bioder; i
znów odmierzył jeszcze tysiąc [łokci]: był tam już potok, przez który
nie mogłem przejść, gdyż woda była za głęboka, była to woda do
pływania, rzeka, przez którą nie można było przejść. Potem rzekł do
mnie: Czy widziałeś to, synu człowieczy? I poprowadził mnie z
powrotem wzdłuż rzeki. Gdy się odwróciłem, oto po obu stronach na
39
brzegu rzeki znajdowało się wiele drzew. A On rzekł do mnie: Woda ta
płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach
słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty
żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają
przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te
wody, wszystko będzie uzdrowione. Będą nad nimi stać rybacy
począwszy od Engaddi aż do En-Eglaim, będzie to miejsce na
zakładanie sieci i będą tam ryby równe rybom z wielkiego morza, w
niezliczonej ilości. Ale jego błota i zalewy nie zostaną uzdrowione,
one są pozostawione dla soli. A nad brzegami potoku mają rosnąć po
obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie
więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą
rodzić nowe, ponieważ woda dla nich przychodzi z przybytku. Ich
owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo (47,1-12).
Oddziaływanie Ducha Świętego w życiu Chrystianina powinno być
pełne. Nie wolno się zatrzymywać na częściowym przeżyciu,
ponieważ Bóg chce nas obdarować pełną miarą Ducha. Wszystko w
życiu chrystianina jest wynikiem działania Ducha Świętego, od
nowonarodzenia, aż do zanurzenia w Duchu Świętym. Bóg chce nas
prowadzić do celu : A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa
wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa <Jezusa> z
martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą
mieszkającego w was swego Ducha. Jesteśmy więc, bracia,
dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli
będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy
Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli. Albowiem
wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie
otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w
bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym
możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem
naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy
dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami
Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć
udział w chwale (Rz 8,11-17).
40
Cele zanurzenia w Duchu Świętym
Duch Święty daje moc do głoszenia Ewangelii: Oto Ja ześlę na was
obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie
uzbrojeni mocą z wysoka (Łk 24,49); ale gdy Duch Święty zstąpi na
was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie
i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dz 1,8); Po tej
modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali
napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże (Dz 4,31).
Duch Święty jest bramą w nadprzyrodzone życie: ...tych - którzy
raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali
się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości
słowa Bożego i mocy przyszłego wieku (Hbr 6,4-5); Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także
dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych
uczyni, bo Ja idę do Ojca (J, 14,12); Jak bowiem w jednym ciele
mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą
czynność - podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w
Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami.
Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar
proroctwa - [do stosowania] zgodnie z wiarą; bądź to urząd diakona dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela - dla
wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania - dla
karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze
szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością;
kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni] ochoczo (Rz 12,4-8);
Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu
umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze
dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym
Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu
rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska
tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch,
udzielając każdemu tak, jak chce. Podobnie jak jedno jest ciało, choć
składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są
41
liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy
bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno
Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni.
Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem(1 Kor 12,8-13).
Duch Święty pomaga w modlitwie: Podobnie także Duch przychodzi
z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak
trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie
można wyrazić słowami.Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar
Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą (Rz
8,26-27); Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz
Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy
tajemne (1 Kor 14,2).
Duch Święty prowadzi przy głoszeniu Ewangelii: Przeszli Frygię i
krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji
(Dz 16,6); W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął
[przed nim] i błagał go: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!
Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w
przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię (Dz
16,9-10). Zakres w jakim Duch Święty będzie rządził i kierował
wiernym, zależy od tego w jakim sam wierny dobrowolnie
podporządkuje się działaniu Ducha Świętego. Warunkiem
efektywnego działania Ducha jest dobrowolna współpraca wiernego z
Duchem Świętym. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak
byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we
wszystkie dobre uczynki (2 Kor 9,8).
Duch Święty wprowadza we wszelką prawdę: A Pocieszyciel, Duch
Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego
nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14,26);
Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej
prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek
usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą,
ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec,
42
jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi (J,
16,13-15); To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne
proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli
bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani
Duchem Świętym mówili /od Boga/ święci ludzie (2 P 1,20-21).
Duch Święty pomaga wzrastać w miłości: Starajcie się posiąść
miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar
proroctwa! (1 Kor 14,1); Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do
wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania
ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie!
Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował
bliźniego swego jak siebie samego. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i
pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę:
postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało
bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż
ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co
chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie
znajdziecie się w niewoli Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie
uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie
bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie,
niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość,
pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak
to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają,
królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość,
radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność,
opanowanie. Przeciw takim /cnotom/ nie ma Prawa. A ci, którzy
należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego
namiętnościami i pożądaniami (Ga 5,13-24).
Duch Święty pomaga wypełniać całą wolę Bożą: Patrzajcie tedy,
jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.
Czas odkupując; bo dni złe są. Przetoż nie bądźcie nierozumnymi, ale
zrozumiewającymi, która jest wola Pańska. A nie upijajcie się winem,
w którem jest rozpusta; ale bądźcie napełnieni duchem, Rozmawiając
43
z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, śpiewając i grając w
sercu swojem Panu, Dzięki czyniąc zawsze za wszystko, w imieniu
Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Bogu i Ojcu. (Efez. 5,15-20).
Duch Święty pomaga w obliczu ognia doświadczeń: A strzeżcie się
ludzi; albowiem was będą wydawać do rady, i w zgromadzeniach
swoich was biczować będą. Także przed starosty i przed króle wodzeni
będziecie dla mnie, na świadectwo przeciwko nim i poganom. Ale gdy
was podadzą, nie troszczcie się, jako i co byście mówili; albowiem
wam dano będzie onejże godziny, co byście mówili; Bo wy nie
jesteście, którzy mówicie, ale duch Ojca waszego, który mówi w was. I
wyda brat brata na śmierć, i ojciec syna, i powstaną dzieci przeciwko
rodzicom, i będą je zabijać. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla
imienia mego; ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawion. A gdy
was prześladować będą w tem mieście, uciekajcie do drugiego; bo
zaprawdę powiadam wam, że nie obejdziecie miast Izraelskich, aż
przyjdzie Syn człowieczy. Nie jestci uczeń nad mistrza, ani sługa nad
Pana swego; Dosyć uczniowi, aby był jako mistrz jego, a sługa jako
Pan jego; jeźlić gospodarza Beelzebubem nazywali, czem więcej
domowniki jego nazywać będą. (Mt 10,17-25); Obleczcie pełną zbroję
Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie
toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw
Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych
ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach
niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w
dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko.
Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i
oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w
gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu
bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie
rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha,
to jest słowo Boże - wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej
sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą
usilnością i proście za wszystkich świętych (Ef 6,11-18).
44
WKŁADANIE RĄK
Wkładania rąk ma do spełnienia kilka zadań:
• uzdrowienia chorych: (....) Na chorych ręce kłaść będą, i ci
odzyskają zdrowie (Mr 16,18).
• zanurzanie w Duchu Świętym: Wtedy więc wkładali
[Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha
Świętego (Dz 8,17); Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu,
położył na nim ręce i powiedział: Szawle, bracie, Pan Jezus,
który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie,
abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym (Dz 9,17).
Zauważmy, że Ananiasz był pewnym uczniem (Dz 9,10),
oznacza to, że wkładanie rąk nie było zastrzeżone dla jakieś
grupy wierzących. Każdy może otrzymać dar udzielania Ducha
Świętego innym wierzącym. Istotny jest tu Boży wybór, wolny
od jakichkolwiek ludzkich kryteriów. Podobnie Paweł udzielał
Ducha Świętego pewnym uczniom w Efezie: A kiedy Paweł
włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też
językami i prorokowali (Dz 19,6). Natomiast Filip głosząc
Ewangelię dokonywał wielkich cudów i znaków i zanurzał w
imię Jezusa Chrystusa, jednak nie miał daru zanurzenia w
Duchu Świętym. Dopiero, gdy przybyli Apostołowie, ci przez
włożenie rąk zanurzali wiernych w Duchu Świętym (Dz 8,417).
• Użyczanie darów duchowych: Gorąco bowiem pragnę was
zobaczyć, aby wam użyczyć nieco daru duchowego dla
waszego umocnienia (Rz 1,11). Porównując teksty: Nie
zaniedbuj w sobie charyzmatu, który został ci dany za sprawą
proroctwa i przez nałożenie rąk kolegium prezbiterów (1 Tm
4,14); Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił
na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie
moich rąk (2 Tm 1,6); Ten właśnie nakaz poruczam ci,
Tymoteuszu, dziecko [moje], po myśli proroctw, które
uprzednio wskazywały na ciebie: byś wsparty nimi toczył
dobrą walkę (1 Tm 1,18). Paweł oraz starsi (prezbiteros)
45
włożyli na Tymoteusza ręce w celu użyczenia darów
duchowych w celu efektywnej służby w Duchu. W tym
przypadku włożenie rąk połączone było z proroctwem co do
kierunku działania Tymoteusza. Z kolei Tymoteusz mógł
przekazywać Ducha innym wierzącym: Na nikogo rąk
pospiesznie nie wkładaj ani nie bierz udziału w grzechach
cudzych? (1 Tm 5,22).
• Wkładanie rąk w celu mianowania starszych i diakonów:
Wówczas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści
szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym
rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Nie jest rzeczą
słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły
- powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów.
Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie,
cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im
zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i
posłudze słowa. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i
wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego,
Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja,
prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy
modląc się włożyli na nich ręce. (Dz 6,1-7); Nauka ta
zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, /episkopes/
pożąda dobrego zadania (1 Tm 3,1); Diakonami tak samo
winni być ludzie godni, w mowie nieobłudni, nienadużywający
wina, niechciwi brudnego zysku (1 Tm 3,8); Prezbiterzy,
/prezbiteros/ którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani
za godnych podwójnej czci, najbardziej ci, którzy trudzą się
głoszeniem słowa i nauczaniem (1 Tm 5,17); Starszych
/prezbiteros/ więc, którzy są wśród was, proszę, ja również
starszy, /prezbiteros/ a przy tym świadek Chrystusowych
cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić" (1 Ptr
5,1); Z Miletu posłał do Efezu i wezwał starszych /prezbiteros/
Kościoła (Dz 20,17). W społecznościach chrystiańskich
funkcja przewodzenia należy do starszych. Tytuły: biskup (gr.
episkopos) i starszy (gr. prezbiteros)są różnymi nazwami
46
jednego i tego samego urzędu. (por. Tt 1,5 prezbiteros z 1,7
episkopos też Dz 20,17 prezbiteros z 20,28 episkopos.
Dosłownie w języku polskim oznaczają te terminy
doglądający, nadzorca. Uważajcie na samych siebie i na całe
stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami,
/episkopos/ abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył
własną krwią (Dz 20,28); Z Miletu posłał do Efezu i wezwał
starszych /prezbiteros/ Kościoła (Dz 20,17); Paweł i
Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w
Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami
/episkopos/ i diakonami /diakonos/ (Flp 1,1). Apostołowie
Paweł i Barnaba wyznaczali starszych: Kiedy w każdym
Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych,
polecili ich Panu, w którego uwierzyli (Dz 14,23). Innym
razem Paweł poleca Tytusowi by ustanowił po miastach
starszych: W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe
sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście
prezbiterów /prezbiteros/ Jak ci zarządziłem (Tt 1,5).
Głównym zadaniem diakonów jest służenie wiernym w ich
potrzebach. Na podstawie Dz 6,3-6. znany jest przebieg
wyboru diakonów. Wierni spośród siebie wybierali ludzi
odpowiednich do tej usługi. Apostołowie modlili się nad
wybranymi, a następnie wkładali na nich ręce. W ten sposób
Apostołowie uznawali publicznie wybranych na urząd diakona
i jeszcze bardziej uzdalniali wybranych przez udzielanie
Ducha do tej funkcji. O podstawowych kwalifikacjach osób
wybranych do tych urzędów: Biskup /episkopos/ bowiem
winien być, jako włodarz Boży, człowiekiem nienagannym,
niezarozumiałym, nieskłonnym do gniewu, nieskorym do
pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku (Tt 1,7);
Diakonami tak samo winni być ludzie godni, w mowie
nieobłudni, nienadużywający wina, niechciwi brudnego zysku
(1 Tm 3,8); Prezbiterzy, /prezbiteros/ którzy dobrze
przewodniczą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci,
najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i
47
nauczaniem (1 Tm 5,17).
• wkładanie rąk na misjonarzy: W Antiochii, w tamtejszym
Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon,
zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który
wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. Gdy
odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty:
Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich
powołałem. Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na
nich rąk, wyprawili ich. A oni wysłani przez Ducha Świętego
zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr (Dz 13,1-4).
Warto zauważyć, że zgromadzenie wiernych , nie tylko
modliło się , ale również pościło. Wtedy Bóg objawił im swój
zamiar misyjny. Następnie ponownie obwołano post i
zgromadzenie modlitewne i wyznaczono do spełnienia tej
szczególnej misji Pawła i Barnabę. Kościół w Antiochii ze
swymi starszymi był ludzkim pośrednikiem, dzięki któremu
Bóg objawił i zrealizował swe ewangelizacyjne zamierzenie.
ZMARTWYCHWSTANIE
Zapłatą za grzech jest śmierć (Rz 6,23). Stało się tak przez grzech
Adama: ....przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez
grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi,
ponieważ wszyscy zgrzeszyli...(Rz 5:12). Stan ludzi, którzy nie chcą
przyjąć daru Boga dla człowieka jest beznadziejny: Nikt bowiem
siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego
wykupu - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy - by
móc żyć na wieki i nie doznać zagłady. Każdy bowiem widzi: mędrcy
umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym
swoje bogactwa. Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na
wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie. Bo
człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt,
które giną. Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i taka
przyszłość miłośników własnej mowy. Do Szeolu są gnani jak owce,
pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad
48
nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem. Lecz Bóg
wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mię zabierze. Nie obawiaj się,
jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu: bo
kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za
nim. I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ
się urządził, musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na
wieki nie zobaczą światła. Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie
zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną (Ps 49,8-21).
Nadzieję zmartwychwstania mieli wierzący w Boga Jahweh w Starym
Testamencie. Tak oto tę wiarę deklaruje Job: Tak człowiek, gdy się
położy, nie wstanie; dopóki niebo nie przeminie, nie ocuci się i nie
obudzi się ze swojego snu /.../ Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje?
Przez wszystkie dni mojej służby będę oczekiwał, aż nadejdzie zmiana.
Wtedy będziesz wołał, a ja ci odpowiem, będziesz tęsknił za tworem
swoich rąk (Job. 14,12.14-15 BW); Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje,
na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i
ciałem swym Boga zobaczę. To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy
ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty (Joba 19,25-27).
Prorok Izajasz zaznacza różnicę między niesprawiedliwymi, a
sprawiedliwymi. Niesprawiedliwi: Umarli nie ożyją, nie
zmartwychwstaną cienie, dlatego że Tyś ich skarał i unicestwił i
zatarłeś wszelką o nich pamięć (Iz 26,14). Sprawiedliwi: Ożyją Twoi
umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości
spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia
wyda cienie zmarłych (Iz 26,19). Nauka o zmartwychwstaniu jest
podstawową nadzieją chrystian. Jak ważna jest to prawda wynika ze
słów apostoła Pawła: Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie
zmartwychwstał. A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest
nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. Okazuje się bowiem,
żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie
zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych
wskrzesił Chrystusa. Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus
nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna
jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach. Tak
więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w
49
tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od
wszystkich ludzi godni politowania. Tymczasem jednak Chrystus
zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ
bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też
[dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak
też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej
kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa,
w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże
królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i
Moc (1 Kor 15,13-24). Ten obszerny fragment Pisma Świętego poucza
nas, że w okresie Nowego Przymierza łaska zmartwychwstania
dotyczy tych ludzi, którzy przyjęli Boże zbawienie w Chrystusie
(Mesjaszu). Autor listu do Hebrajczyków napisał o niektórych
sprawiedliwych od początku świata: A ci wszyscy, choć ze względu na
swą wiarę stali się godni pochwały, nie otrzymali przyrzeczonej
obietnicy, gdyż Bóg, który nam lepszy los zgotował, nie chciał, aby oni
doszli do doskonałości bez nas (Hbr 11,39-40). Ze słów tych wynika,
że czas nagrody dla wszystkich sprawiedliwych ludzi jest wspólny i
nastąpi zmartwychwstanie przy powtórnym przyjściu Jehoszua: A
będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć;
odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych
(Łk 14,14); Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i
zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg
wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie,
że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych,
którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos
archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną
pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy
porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób
zawsze będziemy z Panem. Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi
słowami! (1 Tes 4,14-18); Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy
pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w
mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby - zabrzmi bowiem trąba umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. Trzeba,
ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co
50
śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność (1 Kor 15,51-53). Lecz
powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się
ciele? O, niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie
obumrze. To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać
potem, lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś
innym. Bóg zaś takie daje mu ciało, jakie zechciał; każdemu z nasion
właściwe. Nie wszystkie ciała są takie same: inne są ciała ludzi, inne
zwierząt, inne wreszcie ptaków i ryb. Są ciała niebieskie i ziemskie,
lecz inne jest piękno ciał niebieskich, inne ziemskich. Inny jest blask
słońca, a inny - księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się jasnością
od drugiej. Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się
zniszczalne - powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne powstaje chwalebne; sieje się słabe - powstaje mocne; zasiewa się
ciało zmysłowe - powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało ziemskie
powstanie też ciało niebieskie. Tak też jest napisane: Stał się pierwszy
człowiek , Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym.
Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie;
duchowe było potem. Pierwszy człowiek z ziemi - ziemski, drugi
Człowiek - z nieba. Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski,
tacy i niebiescy. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też
nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego (1 Kor 15,35-49).
Naturę przyszłych ciał przybliża także Jehoszua: Przy
zmartwychwstaniu bowiem nie będą się ani żenić, ani za mąż
wychodzić, lecz będą jak aniołowie Boży w niebie Mt 22,30). Apostoł
Jan podaje, że w pełni przyszłej natury naszych zmartwychwstałych
ciał jeszcze nie znamy. Okaże się to w czasie zmartwychwstania:
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie
ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do
Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (1 J 3,2).
SĄD BOŻY
Każdemu człowiekowi jest dana możliwość poznania Boga: To
bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im
to ujawnił. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego
przymioty - wiekuista Jego potęga oraz bóstwo - stają się widzialne
51
dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy
(Rz 1:19-20). Najpierw Bóg spośród wszystkich narodów świata
wybrał Izrael : Którzy są Izraelczycy, których jest przysposobienie
synowskie i chwała, i przymierza, i zakonu danie, i służba Boża, i
obietnice; Których są ojcowie i z których poszedł Chrystus ile według
ciała, który jest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen
(Rz 9,4-5). Niestety wielu Izraelitów nie przyjmowało napomnień
proroków: Oto przez swoją zatwardziałość i serce nieskłonne do
nawrócenia skarbisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia się
sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu według uczynków
jego: tym, którzy przez wytrwałość w dobrych uczynkach szukają
chwały, czci i nieśmiertelności - życie wieczne tym zaś, którzy są
przekorni, za prawdą pójść nie chcą, a oddają się nieprawości - gniew
i oburzenie. Ucisk i utrapienie spadnie na każdego człowieka, który
dopuszcza się zła, najpierw na Żyda, a potem na Greka. Chwała zaś,
cześć i pokój spotka każdego, kto czyni dobrze - najpierw Żyda, a
potem Greka. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę. Bo ci,
którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą, a ci, co w Prawie
zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni. Nie ci bowiem, którzy
przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci,
którzy Prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni. Bo gdy poganie,
którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje,
chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni, że
treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich
sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich
oskarżające lub uniewinniające. [Okaże się to] w dniu, w którym Bóg
sądzić będzie przez Jezusa Chrystusa ukryte czyny ludzkie według
mojej Ewangelii (Rz 2:5-16). Poselstwo Ewangelii najpierw ogłaszano
w Izraelu (Mt 10,5.6; Dz 13,46) potem Dobra Nowina została
skierowana do wszystkich narodów (J 10, 16; Mk 16,15; Dz 10;11). Z
pierwszym przyjściem Jezusa rozpoczął się sąd wszystkich ludzi przez
słowo Chrystusowe: A jeźliby kto słuchał słów moich, a nie
uwierzyłby, jać go nie sądzę; bom nie przyszedł, ażebym sądził świat,
ale ażebym zbawił świat. Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich,
ma kto by go sądził; słowa, którem ja mówił, one go osądzą w
52
ostateczny dzień (J 12,47-48). Nauka Chrystusa jest ostatnim
objawieniem woli Boga względem człowieka: Bom ja z siebie
samego nie mówił, ale ten, który mię posłał, Ojciec, on mi rozkazanie
dał, co bym mówił i co bym powiadać miał; I wiem, że rozkazanie
jego jest żywot wieczny; przetoż to, co ja wam mówię, jako mi
powiedział Ojciec, tak mówię (J 12,49-50). Bóg w Jezusie otworzył
szczególny okres łaski, ale to wiąże się z ogromną też
odpowiedzialnością: Patrzcież, bracia! by snać nie było w którym z
was serce złe i niewierne, które by odstępowało od Boga żywego; Ale
napominajcie jedni drugich na każdy dzień, póki się Dziś nazywa, aby
kto z was nie był zatwardzony oszukaniem grzechu. Albowiem staliśmy
się uczestnikami Chrystusa, jeźliże tylko początek tego gruntu aż do
końca stateczny zachowamy. Przetoż póki bywa rzeczone: Dziś,
jeźlibyście głos jego usłyszeli, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w
onem rozdrażnieniu (Heb 3,12-15). Przyjęcie nauki Chrystusa
wymaga posłuszeństwa nawet w obliczu prześladowań: Najmilsi!
niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was
przychodzi ku doświadczeniu waszemu, jakoby co obcego na was
przychodziło; Ale radujcie się z tego, żeście uczestnikami ucierpienia
Chrystusowego, abyście się i w objawienie chwały jego z radością
weselili. Jeźli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni
jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który
względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony. A
żaden z was niech nie cierpi jako mężobójca, albo złodziej, albo
złoczyńca, albo jako w cudzy urząd się wtrącający. Lecz jeźli cierpi
jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, owszem niech chwali Boga w
tej mierze. Albowiem czas jest, aby się sąd począł od domu Bożego; a
ponieważ najprzód zaczyna się od nas, jakiż będzie koniec tych, co są
nieposłuszni Ewangielii Bożej? A ponieważ sprawiedliwy ledwie
zbawiony będzie, niezbożny i grzeszny gdzież się okaże? (1 P 4,12-18).
Czas między pierwszym przyjściem Chrystusa, a Jego powtórnym
przyjściem to czas królestwa Jezusa (Kol 1,13). Czas ten tak
scharakteryzował Jezus w przypowieści: Królestwo niebieskie
podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli.
Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu
53
między pszenicę i odszedł. a gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy,
wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go:
Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc
wziął się na niej chwast? Odpowiedział im: Nieprzyjazny człowiek to
sprawił. Rzekli mu słudzy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go? A
on im odrzekł: Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i
pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa
powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki
na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza (Mt 13:24-30).
Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego
uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście! On
odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy.
Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem
zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł;
żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera
się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn
Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa
wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i
wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego.
Kto ma uszy, niechaj słucha! (Mt 13:36-43). Jak widzimy choćby na
podstawie tego tekstu na tym sądzie na zawsze rozstrzygną się losy
ludzi stosownie do otrzymanej łaski i do pełnionych czynów. Jednym
z kryteriów osądzenia ludzkich czynów jest czynienie miłosierdzia:
Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z
Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się
przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich,
jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły
po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej
stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie
królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny,
a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem
przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;
byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście
do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy
54
Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić?
Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i
przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i
przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam
wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich
najmniejszych, Mnieście uczynili. Wtedy odezwie się i do tych po
lewej stronie: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny,
przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście
Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a
nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście mnie; byłem
chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Wówczas zapytają i ci:
Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo
przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie
usłużyliśmy Tobie? Wtedy odpowie im: Zaprawdę, powiadam wam:
Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych,
tegoście i Mnie nie uczynili. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi
zaś do życia wiecznego (Mt 25:31-46). Apostoł Paweł ostrzega w
swych listach: Azaż nie wiecie, iż niesprawiedliwi królestwa Bożego
nie odziedziczą? Nie mylcie się: ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy,
ani cudzołożnicy, ani pieszczotliwi, ani samcołożnicy, Ani złodzieje,
ani łakomcy, ani pijanicy, ani złorzeczący, ani ździercy królestwa
Bożego nie odziedziczą (1 Kor 6,9-10). W rozmowie z pewnym
młodzieńcem Jezus ukazuje ważność przykazań Bożych i wierność
powołaniu: A oto jeden przystąpiwszy, rzekł mu: Nauczycielu dobry!
co dobrego mam czynić, abym miał żywot wieczny? Ale mu on rzekł:
Przecz mię zowiesz dobrym? nikt nie jest dobry, tylko jeden, to jest
Bóg; a jeźli chcesz wnijść do żywota, przestrzegaj przykazań. I rzekł
mu: Których? A Jezus rzekł: Nie będziesz zabijał, nie będziesz
cudzołożył, nie będziesz kradł, nie będziesz mówił fałszywego
świadectwa; Czcij ojca twego i matkę, i miłować będziesz bliźniego
swego, jako siebie samego. Rzekł mu młodzieniec: Tegom wszystkiego
przestrzegał od młodości swojej; czegoż mi jeszcze nie dostaje? Rzekł
mu Jezus: Jeźli chcesz być doskonałym, idź, sprzedaj majętności
twoje, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a przyszedłszy,
naśladuj mię. A gdy młodzieniec te słowa usłyszał, odszedł smutny;
55
albowiem wiele miał majętności. Tedy Jezus rzekł uczniom swoim:
Zaprawdę powiadam wam, że z trudnością bogaty wnijdzie do
królestwa niebieskiego. I zasię powiadam wam: Że snadniej
wielbłądowi przez ucho igielne przejść, niż bogatemu wnijść do
królestwa Bożego. Co usłyszawszy uczniowie jego, zdumieli się
bardzo, mówiąc: Któż tedy może być zbawion? A Jezus wejrzawszy na
nie, rzekł im: U ludzić to nie można; lecz u Boga wszystko jest
możebne. Tedy odpowiadając Piotr, rzekł mu: Otośmy my opuścili
wszystko, i poszliśmy za tobą; cóż nam tedy za to będzie? A Jezus
rzekł im: Zaprawdę powiadam wam: Iż wy, którzyście mię
naśladowali w odrodzeniu, gdy usiądzie Syn człowieczy na stolicy
chwały swojej, usiądziecie i wy na dwunastu stolicach, sądząc
dwanaście pokoleń Izraelskich. A każdy, kto by opuścił domy, albo
braci, albo siostry, albo ojca, albo matkę, albo żonę, albo dzieci, albo
rolę, dla imienia mego, stokroć więcej weźmie, i żywot wieczny
odziedziczy. A wiele pierwszych będą ostatnimi, a ostatnich
pierwszymi (Mt 19,16-30; 25,14-30). Gdy Chrystus przyjdzie zapłata
będzie z Nim dla wszystkich ludzi (Ap 22,12). Tą nadzieją żył też
Apostoł Paweł: Zatem odłożona mi jest korona sprawiedliwości,
którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie,
ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyjście jego (2 Tym. 4,8).
Tą nadzieją żyli wszyscy sprawiedliwi od początku świata: A ci
wszyscy świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili obietnicy.
Przeto, że Bóg o nas coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali
się doskonałymi (Heb 11,39-40). Pismo ostrzega, że znaczna część
ludzkości odrzuci dar Boży i zostaną zwiedzeni. W ten sposób zostaną
osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie
nieprawość (2 Tes 2,1-12). Przy końcu świata zjednoczone siły zła
pod wodzą Antychrysta wystąpią przeciwko Bogu, Jezusowi
Chrystusowi i ludowi Bożemu (2 Tes 2,1-12; Ap 16,13.14; 20,7-9).
Przy powtórnym przyjściu Chrystusa świat zostanie osądzony (2P 3,112; Ps 2; Ap 2,26.27; 19,17-20). W tym też czasie zostanie ostatecznie
osądzony szatan i jego aniołowie (1Kor 6,3; 2 P 2,4; Judy 6; Ap
20,10). Będzie to czas ostatecznej odpłaty: ...w płomienistym ogniu,
wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni
56
Ewangelii Pana naszego Jezusa. Jako karę poniosą oni wieczną
zagładę [z dala] od oblicza Pańskiego i od potężnego majestatu Jego
w owym dniu, kiedy przyjdzie, aby być uwielbionym w świętych
swoich i okazać się godnym podziwu dla wszystkich, którzy uwierzyli,
bo wyście dali wiarę świadectwu naszemu" (2 Tes 1:8-10). Wtedy też
zmarli zostaną osądzeni: I widziałem stolicę wielką białą, i siedzącego
na niej, przed którego obliczem uciekła ziemia i niebo, a miejsce im
nie jest znalezione. I widziałem umarłych, wielkich i małych,
stojących przed oblicznością Bożą, a księgi otworzone są; i druga
księga także otworzona jest, to jest księga żywota; i sądzeni są umarli
według tego, jako napisano było w onych księgach, to jest według
uczynków ich. I wydało morze umarłych, którzy w niem byli, także
śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli; i byli sądzeni
każdy według uczynków swoich (Ap 20,11-13). Wszelkie zło znajdzie
swój koniec w jeziorze ognia. To jest śmierć druga (Mt 13,41.42;
25,41; 2 P 3,10-12; Ap 20,14.15; 21,8.9). Wreszcie nastąpi koniec, gdy
Jezus przekaże królowanie Bogu Ojcu, gdy pokona wszelką
Zwierzchność, Władzę i Moc. Jako ostatni wróg zostanie zniszczona
śmierć. Chrystus przekaże swe królowanie swemu Ojcu, aby Bóg był
wszystkim we wszystkich (1Kor 15, 24-28). Obietnica nowej ziemi i
nowych niebios dla ludu Bożego wypełni się (2P 3,13); I usłyszałem
donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i
zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie Bogiem z
nimi. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani
żałoby, ni krzyku, ni trudu już /odtąd/ nie będzie, bo pierwsze rzeczy
przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I
mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe. I rzekł mi: Stało
się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo
pić ze źródła wody życia. Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla
niego, a on dla mnie będzie synem (Ap 21,3-7).
57
Spis treści:
Pokuta
Wiara w Boga
Zanurzenia
Wkładanie rąk
Zmartwychwstanie
Sąd Boży
Strony
2-26
27-31
31-44
45-48
48-51
51-57
NOWE ŻYCIE
wiara nadzieja miłość
58